ΟΜΙΛΙΑ - ΠΑΙΔΩΝ - ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

[Renella]

Όλα τα παιδιά είναι χειριστικά σε αυτή την ηλικία, μην σου πω και αργότερα.

 

Εγώ πιστεύω ότι πλέον οποιαδήποτε συμπεριφορά, προσπαθούν να την βαφτίσουν κάπως.

Σας πρότεινε λογοθεραπεία-εργοθεραπεία;

 

Δεν ξέρω και κανένα 2χρονο εγώ που να του λες κάτσε στο ένα πόδι και να κάθεται. Θέλουν αυτό που τους έρχεται στο νου τώρα. Λογοθεραπεία-εργοθεραπεία από του χρόνου είπε. Προς το παρόν παιδικός...

[CHRISTIE M]

Renella θα σου μιλήσω για την δική μας εμπειρία.Όταν ο γιος μου ήταν 25 μηνών , επισκεφτήκαμε ιδιωτικό κέντρο λογοθεραπείας για αξιολόγηση του παιδιού κατόπιν επιμονής του άντρα μου , εγώ ήθελα μετά τα 2 1/2.Το παιδί έλεγε μόνο μερικές λέξεις και δεν έκανε προσπάθεια να επαναλάβει λέξεις που του λέγαμε εμείς.Να σημειώσω πως είχε πλήρη εξωλεκτική επκοινωνία/παντομίμα , ακολουθούσε σύνθετες εντολές ,είχε καλή βλεμματική επαφή και ήταν αρκετά τρυφερός με τους ανθρώπους που αγαπούσε.Κατά την αξιολόγηση , η παιδοψυχολόγος μας παρέπεμψε σε παιδοψυχίατρο ή αναπτυξιολόγο γιατί την προβλημάτισαν η αδιαφορία του για κάποια παιχνίδια , η "εμμονή" για κάποια άλλα και η μη εκτέλεση κάποιων εντολών που του έδινε.Εγώ φυσικά τρελάθηκα:άρχισα να ψάχνω στο internet(κακός σύμβουλος μερικές φορές) και να συγκρίνω παθολογικά το παιδί μου με τα συνομήλικα του(για κακή μας τύχη ο συνομήλικος γιος της κολλητής μου από 16 μηνών έλεγε μαμά γάλα!).Τεσπά , να μην στα πολυλογώ , βασιζόμενη στην συνολική εικόνα του παιδιού και στο ένστικτο μου , αποφασίζω να τον γράψω παιδικό και να του δώσω χρόνο 6 μηνών.Μετά είπα ό,τι πουν οι ειδικοί.

Μετά από 8 μήνες από την 1η αξιολόγηση και 4 μηνών παιδικού , επισκεφθήκαμε την Νικολάου όταν ο γιος μου ήταν 2 και 9 μηνών πια.Το παιδί ήταν άλλο παιδί:μπορεί να μην σχημάτιζε ακόμα φράσεις αλλά έλεγε πολλές λέξεις , συνεργάστηκε πλήρως χωρίς γκρίνια , την κοιτούσε συνεχώς στα μάτια σαν να περίμενε οδηγίες.Γενικά φάνηκε η δουλειά/αλληλεπίδραση του σχολείου και η εξοικείωση του παιδιού με εντολές άλλου ενήλικα εκτός των γονέων του.Η διάγνωση ήταν"φυσιολογική ψυχονοητική ανάπτυξη με καθυστέρηση ομιλίας" και με καλή πρόγνωση.Συγκεκριμένα η Νικολάου μας είπε πως σε 6 μήνες θα μιλήσει και έτσι έγινε.Ο γιος μου σε λίγο καιρό δεν διέφερε σε τίποτα στο λόγο από τα άλλα παιδάκια , πράγμα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα που είναι πια 6 ετών.Το μόνο "κουσούρι" ήταν κάποιες αρθρωτικές δυσκολίες στα δ,θ,ρ τις οποίες διορθώσαμε φέτος με 5 μήνες λογοθεραπεία.

Τώρα θα σου πω την γνώμη μου για την δική σας διάγνωση:Εάν ήταν η Νικολάου η 1η ειδικός που μας είδε , είμαι σίγουρη πως και η δική μας διάγνωση θα ήταν autism borderlines.Ένα διάστημα 7-8 μηνών είναι τεράστιο σε αυτές τις ηλικίες.Εγώ από την δική μου εμπειρία και όσα εσύ περιγράφεις θα σου πρότεινα:1)Γράψτον σχολείο τον Σεπτέμβριο οπωσδήποτε 2)Επαναξιολόγηση στα 2 με 3(εφόσον λες πως το παιδί επικοινωνεί κανονικά μαζί σας) 3) Τσεκάρετε την ακοή του.Εμείς , με προτροπή της Νικολάου , ανακαλύψαμε πως το παιδί είχε υγρό στα αυτιά λόγω επεναλαμβανόμενων ωτίτιδων και βάλαμε σωληνάκια.Μετά και από την επέμβαση , ο γιος μου τα είπε όλα μαζεμένα.

Συγγνώμη για το σεντόνι αλλά ένιωσα σαν να περιέγραφες το δικό μου παιδί και την δική μας 1η αξιολόγηση.

[underage]

Προφορικά. Autism borderlines είπε, στο χαρτί έγραψε ότι ο μικρός έιναι εμμονικός, χειριστικός και δύσθυμος, αλλά έχει καλή βλεμματική επαφή, ότι πεισμώνει όταν δε γίνεται το δικό του και προφορικά πάλι είπε ότι αυτές είναι αυτιστικές συμπεριφορές.

 

το φαντάστηκα!!! κάνε αίτηση στην γραμματεία του νοσοκομείου για "ακριβές αντίγραφο του ιστορικού"

 

σε ρώτησε πότε ρούφηξε με το καλαμάκι και αν φύσηξε το κερί στην τούρτα των 2 ετών του??

 

πάντως δεν έχουν ακουστεί αρνητικά λόγια για την συγκεκριμένη γιατρό - αν κι εγώ δεν έχω προσωπική άποψη

[Renella]

Συγγνώμη για το σεντόνι αλλά ένιωσα σαν να περιέγραφες το δικό μου παιδί και την δική μας 1η αξιολόγηση.

Κανένα σεντόνι. Μάλλον ανακουφιστικό είναι να ακούω ότι κι άλλοι είχαν παρεμφερείς εμπειρίες με τα παιδιά τους και ότι τελικά το ένστικτό τους τους δικαίωσε. Η Νικολάου προφανώς καλή θα είναι για να είναι στη θέση αυτή, αλλά εκτιμώ πως μας αντιμετώπισε αρκετά πρόχειρα. Αυτό μόνο. Και το λέω περισσότερο βασιζόμενη στην κοινή λογική ότι όταν έχεις να κάνεις με λεπτές καταστάσεις, οριακές περιπτώσεις, μάλλον θέλεις περισσότερο χρόνο από ένα 25λεπτο με ένα εκνευρισμένο 2χρονο. Μπορεί και να είμαστε στα borderlines, μπορεί και όχι. Μπορεί κι εγώ να είμαι και να μην το ξέρω.

 

το φαντάστηκα!!! κάνε αίτηση στην γραμματεία του νοσοκομείου για "ακριβές αντίγραφο του ιστορικού"

σε ρώτησε πότε ρούφηξε με το καλαμάκι και αν φύσηξε το κερί στην τούρτα των 2 ετών του??

Όχι, δε με ρώτησ κάτι τέτοιο, πάντως με καλαμάκι από 1 περίπου μπορούσε να ρουφήξει και στα γενέθλιά του δεν φύσηξε επειδή δεν πρόλαβε. Μία σφυρίχτρα που έχουμε πάει και τη φυσάει.

[Renella]

Να συμπληρώσω ένα στοιχείο, επειδή τώρα το θυμήθηκα και που κατά τη γνώμη μου μπορεί να επηρεάζει μία διάγνωση. Δεν ρωτήθηκα για τις γνώσεις ή τις εμπειρίες του παιδιού. Θέλω να πω ότι π.χ. ο μικρός δεν ξέρει τι είναι το πουλί. Δεν το έχω αναφέρει ποτέ, δεν έχει δει ποτέ, δεν έχουμε ποτέ ασχοληθεί με πουλάκια. Εφόσον δε, δεν πάει παιδικό, οι πληροφορίες που έχει είναι από μας, οπότε έχω πλήρη εικόνα του τι ξέρει και τι όχι. Κατά συνέπεια, να του δείχνεις ένα πουλί και να τον ρωτάς τι είναι αυτό, είναι κάπως άκυρο, πόσο μάλλον να βγάζεις και πόρισμα πάνω σε αυτό.

Ένα λάθος που κάνω αλλά προσωπικά δεν το θεωρώ λάθος είναι ότι δεν του δείχνω ζωάκια κάνοντας μιμήσεις ήχων. Ανέκαθεν μου φαινόταν περίεργο, δε μου πήγαινε και δεν το έκανα. Άρα το "πώς κάνει το σκυλάκι;" "Γαβ Γαβ Γαβ" δεν το ξέρει. Καλώς ή κακώς. Νομίζω ότι πολύτιμος χρόνος θα είχε κερδηθεί αν είχα ερωτηθεί πριν για κάποια βασικά. Αυτό μόνο.

[maria ampelokipi]

Να συμπληρώσω ένα στοιχείο, επειδή τώρα το θυμήθηκα και που κατά τη γνώμη μου μπορεί να επηρεάζει μία διάγνωση. Δεν ρωτήθηκα για τις γνώσεις ή τις εμπειρίες του παιδιού. Θέλω να πω ότι π.χ. ο μικρός δεν ξέρει τι είναι το πουλί. Δεν το έχω αναφέρει ποτέ, δεν έχει δει ποτέ, δεν έχουμε ποτέ ασχοληθεί με πουλάκια. Εφόσον δε, δεν πάει παιδικό, οι πληροφορίες που έχει είναι από μας, οπότε έχω πλήρη εικόνα του τι ξέρει και τι όχι. Κατά συνέπεια, να του δείχνεις ένα πουλί και να τον ρωτάς τι είναι αυτό, είναι κάπως άκυρο, πόσο μάλλον να βγάζεις και πόρισμα πάνω σε αυτό.

Ένα λάθος που κάνω αλλά προσωπικά δεν το θεωρώ λάθος είναι ότι δεν του δείχνω ζωάκια κάνοντας μιμήσεις ήχων. Ανέκαθεν μου φαινόταν περίεργο, δε μου πήγαινε και δεν το έκανα. Άρα το "πώς κάνει το σκυλάκι;" "Γαβ Γαβ Γαβ" δεν το ξέρει. Καλώς ή κακώς. Νομίζω ότι πολύτιμος χρόνος θα είχε κερδηθεί αν είχα ερωτηθεί πριν για κάποια βασικά. Αυτό μόνο.

 

 

Αυτά είναι λεπτομέρειες και είναι γνώσεις που ούτως ή άλλως κάπως θα τις πάρει το παιδί. Εμάς πχ δεν ήξερε τα μάτια, τη μύτη κλπ γιατί δεν είχα σκεφτεί να του τα δείξω. Του τα έδειξε ο πεθερός μου και τα έμαθε. Να πω επειδή το παρέλειψα πριν ότι και μας ο μικρός πήγε σταθμό 2 ετών και πάλι μίλησε όταν ήταν έτοιμος, δηλ. 32 μηνών αλλά κατευθείαν με σύνθετες προτάσεις, αντωνυμίες, χρόνους κλπ, μας τρέλλανε κανονικά!

Ο σταθμός βοηθάει στο γνωσιακό κομμάτι, επίσης το χαλαρώνει το γεγονός ότι βλέπει και άλλα παιδάκια που είναι στο ίδιο επίπεδο ομιλίας. Να δεις πώς συνεννοούνταν ο δικός μου με άλλα παιδάκια που επίσης έλεγαν τρεις-πέντε λέξεις, θα εκπλαγείς!

[Renella]

Μα γι αυτό πιστεύω (όπως μου είπε και μία φίλη ψυχίατρος) ότι θα πρέπει να προηγείται μία συζήτηση με τους γονείς για να συγκεκριμενοποιηθεί το περιβάλλον και οι γνώσεις του μικρού.

Πάντως θα ήθελα να το δω αυτό που λές, να συνεννοείται δηλαδή με άλλα παιδάκια! Μέχρι τώρα, παλεύουν μόνο και τρέχουν (εκτός αν είναι κορίτσια που όπως προανέφερα τα αγκαλιάζουμε).

[Sofiade]

Η όλη εξέταση κράτησε 25 λεπτά περίπου και το πόρισμα ηταν αυτο που σας είπα. Αρκεί μία τόσο μικρή εξέταση για τέτοια διάγνωση αναρωτιέμαι.

Στεναχωρηθήκαμε πολύ....

Με βάση αυτά που λες, εγώ δεν θα ανησυχούσα. Το παιδί είναι μικρό ακόμα. Εφόσον έχει καλή βλεμματική επαφή, παίζει με τα άλλα παιδάκια, ασχολείται με διάφορα παιχνίδια, η καθυστέρηση στο λόγο μου φαίνεται πταίσμα.

 

"Οριακός" αυτισμός δεν σημαίνει καραμπινάτος αυτισμός που δεν έχει εκδηλωθεί ακόμα. Σημαίνει ότι παρατηρούνται κάποια πιθανώς αυτιστικά στοιχεία, αλλά σε καμία περίπτωση αρκετά για διάγνωση, και καλό θα είναι να το έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας για την περίπτωση που το παιδί όντως είναι οριακά αυτιστικό. Το πιθανότερο είναι να μην έχει απολύτως τίποτα.

 

Πάντως οι ειδικοί καλά κάνουν και δεν καθησυχάζουν τους γονείς. Αν όντως τίθεται έστω και 1% πρόβλημα αυτισμού, καλύτερα να το έχεις υπόψην σου ώστε να παρέμβεις έγκαιρα παρά να επαναπαυθείς. Για μας είναι εύκολο να λέμε "μην ανησυχείς, δεν είναι τίποτα" αλλά ο ειδικός καλύτερα να πει "υπάρχει αυτή η πιθανότητα" κι ας είναι και υπερβολή.

 

Στην περίπτωσή σου πιστεύω ότι το γεγονός πως το παιδί ήταν κουρασμένο δυσκόλεψε τα πράγματα. Αν ανησυχείς πραγματικά, πάρε μια δεύτερη γνώμη από άλλο ειδικό σε φάση που το παιδί είναι ξεκούραστο. Ίσως και η γιατρός να ήταν κουρασμένη και να μην είχε υπομονή να ασχοληθεί. Είναι κι αυτοί άνθρωποι, δεν είναι αλάνθαστοι...

[μητσουκο]

Καλησπέρα!να ρωτήσω κάτι?αφου έβγαλε τη διάγνωση σας είπε να κάνετε έργο θεραπείες,λόγοθεραπείες,να πάτε για επανεξέταση ή κάτι άλλο?

[μητσουκο]

Συγνώμη,τώρα διάβασα πως σας είπε έργο,λόγοθεραπείες απ του χρόνου...δηλαδή θα σας ξαναδεί?

[Renella]

"Οριακός" αυτισμός δεν σημαίνει καραμπινάτος αυτισμός που δεν έχει εκδηλωθεί ακόμα. Σημαίνει ότι παρατηρούνται κάποια πιθανώς αυτιστικά στοιχεία, αλλά σε καμία περίπτωση αρκετά για διάγνωση, και καλό θα είναι να το έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας για την περίπτωση που το παιδί όντως είναι οριακά αυτιστικό.

 

Δεν το ήξερα αυτό και από εκείνη την ημέρα παρακολουθώ την κάθε κίνηση και την κάθε αντιδραση του μικρού για να διακρίνω τυχόν περίεργες συμπεριφορές. Το μόνο που διέκρινα (πάλι) είναι ότι δεν κάθεται να διαβάσουμε βιβλίο με εικόνες, εξαφανίζεται και πάει στα αυτοκινητάκια του. Από άποψη βλεμματικής και οικειότητας είμαι βεβαία ότι δεν υπάρχει κενό. Αλλά πράγματι επειδή θεώρησα ότι "οριακός αυτισμός" μπορεί να σημαίνει αυτισμός εν εξελίξει τον κυνηγάω από πίσω. Μάλιστα, έχω αυξήσει τις "εντολές" που του δίνω π.χ. "Πάρε τον Μπομπ" που είναι το μπουκάλι με το νερό του "και βάλε τον μέσα στην τσάντα" και πάει και τον βάζει. Τα παπούτσια του του ζήτησα να φέρει για να πάμε βόλτα και δεν τα έφερνε και ανησύχησα (ακραίο αλλά αληθές) και μετά κατάλαβα ότι δεν ήταν στη θέση τους οπότε δεν τα έβρισκε ο κακομοίρης και πώς να τα φέρει... Ανοιγοκλείνει τις βρύσες μόνος του, πλένει τα χέρια του και τα σκουπίζει κιόλας. Προσπαθεί να φορέσει μόνος του πουκάμισο και παπούτσια (με όχι μεγάλη επιτυχία αλλά λέμε τώρα). Δίνει στο μωρό νερό και πιπίλα όταν του πω (και έχει διάθεση) αλλά και από μόνος του ιδίως όταν κλαίει ο μικρός. Προσπαθούσε σήμερα να παίξει μπάλα (ή να κλέψει τη μπάλα) από κάτι μεγάλα παιδιά στον παιδότοπο αλλά δεν τον έπαιζαν και στράβωνε, όχι σε σημείο να φωνάζει αλλά στεναχωρήθηκε, οπότε έφυγε και έπαιζε με κάτι αυτοκίητα που τα διεκδικούσαν πολλά παιδιά και για να προλάβει σε κάποια φάση μπήκε από το παράθυρο. Τσουλήθρα κάνει μόνος του. Κλειδιά προσπαθεί να βάλει στην πόρτα μόνος του. Μουτζουρώνει με τους μαρκαδόρους πάντα σε χαρτί. Παίρνει τον αρκούδο του και τον βάζει στο καρότσι του μωρού για να τον πάει βόλτα. Κάνει ότι σκουπίζει. Κάνει ότι πίνει και ότι μιλάει στο τηλέφωνο. Ανοίγει την τηλεόραση και παίζει με τα κανάλια. Χρησιμοποιεί το πληκτρολόγιο και το μάους του υπολογιστή και ανοίγει παράθυρα (δεν ξέρει να το χρησιμοποιεί, άλλ' αντ' άλλων κάνει, αλλά παίρνει τη δική μας στάση σώματος). Κλωτσάει τη μπάλα και λέει γκολ. Νεύρα έχει αλλά όχι υπερβολικά, σίγουρα περισσότερο από πριν 6 μήνες. Η γυναίκα που τον κρατάει λέει πόσο τυχερή είμαι που έχω ήρεμα και υπάκουα παιδιά. Νερό, πορτοκαλάδα πίνει από το ποτήρι μόνος του με ή χωρίς καλαμάκι. Μπισκότα ξέρει που έχουμε και πάει και ανοίγει το ντουλάπι, τα παίρνει και μου τα δίνει να τα ανοίξω. Δεν κάνει επικίνδυνα πράγματα και μάλιστα φοβάται κιόλας, τον έβαλα π.χ. πάνω στο πλυντήριο να του βάλω παπούτσια τις προάλλες και έκανα πως απομακρύνομαι και σούφρωσε τη μυτίτσα του νομίζοντας πως θα τον παρατήσω εκεί. Δεν αυτοτραυματίζεται, προ μηνών μόνο, όταν δεν κάναμε το χατήρι του καμιά φορά δάγκωνε το δάχτυλό του, αλλά αυτό ή παρεμφερές- διάβασα -ότι είναι σύνηθες στα μικρά, άλλα κοπανούν το κεφάλι τους, άλλα κλωτσάνε, terrible twos τα λένε για κάποιο λόγο και πάλι καλά που εμείς το ψιλοξεπεράσαμε το στάδιο.

Τα λέω όλα αυτά εκ περισσού αλλά αυτά κάθομαι και παρατηρώ από φόβο μη λόγω "άρνησης" που έχουν συχνά οι γονείς παραβλέπω ουσιώδη πράγματα, αλλά δεν διακρίνω ανησυχητικά πράγματα.

Φυσικά και οι γιατροί άνθρωποι είναι με ότι αυτό συνεπάγεται και η συγκεκριμένη σίγουρα ήταν κουρασμένη εφόσον ήμασταν και τελευταίο ραντεβού. Δεν αμφισβητώ το επιστημονικό επίπεδο της γιατρού ή την εμπειρία της, σχολιάζω αρνητικά την ευκολία που μας έδωσε μία τέτοιου είδους διάγνωση βασιζόμενη σε εντελώς ευκαιριακές αντιδράσεις ενός εκνευρισμένου και κουρασμένου νηπίου που δε συμπεριφερόταν ως συνήθως, δεδομένου επίσης ότι όπως και κάθε τι οριακό καταλαβαίνω πως θέλει πολύ προσεκτική προσέγγιση για να είναι κανείς σίγουρος στη διάγνωση. Αν μου έλεγε ότι το παιδί είναι σοβαρά αυτιστικό επειδή έχει τα Χ εμφανή συμπτώματα θα μου φαινόταν πιο λογικό. Ελπίζω να καταλαβαίνεις πώς το εννοώ.

 

Συγνώμη,τώρα διάβασα πως σας είπε έργο,λόγοθεραπείες απ του χρόνου...δηλαδή θα σας ξαναδεί?

Μιτσούκο, στο χαρτί που μας έδωσε η γιατρός έγραψε πάνω διάφορα, μέσα ήταν και η λογο/εργοθεραπεία σε 6 μήνες, η συμβουλευτική γονέων, οι αθλοπαιδιές.

[μητσουκο]

Καταλαβαίνω τη φρίκη που περνάς αλλά νομίζω πρέπει να χαλαρώσεις λίγο και να σταματήσεις να τσεκάρεις την κάθε κίνηση,αντίδραση του μικρού γιατί στο τέλος θα τρελλαθείς και σίγουρα του το μεταδίδεις.Μπορεί να αρχίσει να συμπεριφέρεται περίεργα μόνο και μόνο επειδή θα καταλάβει ότι συνέχεια τον τεστάρεις...Ηρέμησε,συνέχισε να τον αγαπάς,να τον φροντίζεις,γράψε τον στον παιδικό και θα δείς πώς θα πάει.(ελπίζω να μη παρεξηγηθηκες,για καλό το λέω)

[Renella]

Καταλαβαίνω τη φρίκη που περνάς αλλά νομίζω πρέπει να χαλαρώσεις λίγο και να σταματήσεις να τσεκάρεις την κάθε κίνηση,αντίδραση του μικρού γιατί στο τέλος θα τρελλαθείς και σίγουρα του το μεταδίδεις.Μπορεί να αρχίσει να συμπεριφέρεται περίεργα μόνο και μόνο επειδή θα καταλάβει ότι συνέχεια τον τεστάρεις...Ηρέμησε,συνέχισε να τον αγαπάς,να τον φροντίζεις,γράψε τον στον παιδικό και θα δείς πώς θα πάει.(ελπίζω να μη παρεξηγηθηκες,για καλό το λέω)

 

Καλέ τι να παρεξηγηθώ; Και χάρη μου κάνετε που ασχολείστε με τα λογύδριά μου . Θα το κόψω αυτό, έχεις απόλυτο δίκιο. Χθες το παιδάκι προφανώς κάτι κατάλαβε και ήταν πιο αγκαλίτσας από ότι συνήθως και ένιωσα άσχημα. Σαν να μου έλεγε "Και τι τώρα; Δεν θα με αγαπάς αν έχω κάτι;" Επίσης μπορεί απλά να νύσταζε και να έχω γίνει εγώ παρανοϊκή και να πρέπει να πάω σε κανονικό Ψυχίατρο αντί για Παιδοψυχίατρο! :razz:

Σ' ευχαριστώ πολύ και όλες εδώ μέσα που μας αγκαλιάσατε !!!

[zwaki28]

Λυπάμαι που θα σου το πω αλλά μέχρι να σου μιλήσει κανονικά εύχομαι το κεφάλι σου να μην εχει γεμίσει άσπρες τρίχες όπως το δικό μου! Μέσα σε ένα μήνα έχασα δεν ξέρω και εγώ πόσα χρόνια ζωής, μέσα σε ενα διάστημα ενός έτους τα λεφτά που είχα στην άκρη και ακόμα και σήμερα που δοξάζω καθημερινά το Θεό που δεν έχει τίποτα το παιδάκι μου ώρες ώρες πισωγυρίζω και μεταφράζω συμπεριφορές ή φοβάμαι να κάνω το ρημάδι το εμβόλιο που έχουμε τώρα τη 2η δόση. Αν σου μπεί στο μυαλό την πάτησες!! Γνώμη μου, πρόσφερέ του απλόχερα χρόνο!! τη παρουσία σου και το παιχνίδι σου αλλά όχι πιεστικά και με εμμονή γιατί αντιλαμβάνονται τα πάντα!! Και απο τη στιγμή που είσαι χαρακτήρας που ψάχνεται συμφωνώ και με τις προαναφερθείσες. Άν έιχε κάτι παραπάνω απο αυτό που εσένα σε αγχώνει θα το είχες καταλάβει! Τώρα είσαι στη φάση συλλογής δεδομένων του παιδιού και τα πάντα θα τα ερμηνεύεις σύμφωνα με τα κριτήρια του Αυτισμού. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!!! ότι και να σου πώ όμως εγώ και όλος ο κόσμος αυτό που σε φοβίζει είναι ποιό δυνατό. Ο παιδοψυχίατρος μου είχε πεί " Είσαι σαν τον άπιστο Θωμά, έπρεπε να δεί τον Κύριο για να πειστεί οτι ανέστη"ι. Έτσι και εσύ πρέπει να τον ακούσεις να μιλά για να πειστείς ότι είναι καλά". Εύχομαι γρήγορα να ηρεμήσεις και να δείχνεις στο αγγελούδι σου την αμέριστη αγάπη σου ανεπηρέαστη απο εικόνες και εμμονές!

[Renella]

Λυπάμαι που θα σου το πω αλλά μέχρι να σου μιλήσει κανονικά εύχομαι το κεφάλι σου να μην εχει γεμίσει άσπρες τρίχες όπως το δικό μου! Μέσα σε ένα μήνα έχασα δεν ξέρω και εγώ πόσα χρόνια ζωής, μέσα σε ενα διάστημα ενός έτους τα λεφτά που είχα στην άκρη και ακόμα και σήμερα που δοξάζω καθημερινά το Θεό που δεν έχει τίποτα το παιδάκι μου ώρες ώρες πισωγυρίζω και μεταφράζω συμπεριφορές ή φοβάμαι να κάνω το ρημάδι το εμβόλιο που έχουμε τώρα τη 2η δόση. Αν σου μπεί στο μυαλό την πάτησες!! Γνώμη μου, πρόσφερέ του απλόχερα χρόνο!! τη παρουσία σου και το παιχνίδι σου αλλά όχι πιεστικά και με εμμονή γιατί αντιλαμβάνονται τα πάντα!! Και απο τη στιγμή που είσαι χαρακτήρας που ψάχνεται συμφωνώ και με τις προαναφερθείσες. Άν έιχε κάτι παραπάνω απο αυτό που εσένα σε αγχώνει θα το είχες καταλάβει! Τώρα είσαι στη φάση συλλογής δεδομένων του παιδιού και τα πάντα θα τα ερμηνεύεις σύμφωνα με τα κριτήρια του Αυτισμού. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!!! ότι και να σου πώ όμως εγώ και όλος ο κόσμος αυτό που σε φοβίζει είναι ποιό δυνατό. Ο παιδοψυχίατρος μου είχε πεί " Είσαι σαν τον άπιστο Θωμά, έπρεπε να δεί τον Κύριο για να πειστεί οτι ανέστη"ι. Έτσι και εσύ πρέπει να τον ακούσεις να μιλά για να πειστείς ότι είναι καλά". Εύχομαι γρήγορα να ηρεμήσεις και να δείχνεις στο αγγελούδι σου την αμέριστη αγάπη σου ανεπηρέαστη απο εικόνες και εμμονές!

 

Μη το συζητάς, η χαρά της Κόλεστον είμαι. Επιπλέον κατάλαβα για ποιο λόγο φωνάζουν οι "ειδικοί" ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν 3 χρόνια απόσταση μεταξύ τους. Μέχρι τώρα χαιρόμουν που είναι κοντινές ηλικίες, που θα περάσουν και θα περάσουμε τα διάφορα στάδια μαζί αλλά πλέον αναγνωρίζω πως μοιραία το μεγάλο παιδάκι "παραμελήθηκε" σε κομβική για την ομιλία του ηλικία λόγω του μωρού.

[Sofiade]

Κι εγώ πιστεύω ότι 3 χρόνια είναι μια πολύ καλή διαφορά ηλικίας, γιατί από τα 3 και μετά το μεγάλο είναι πιο ανεξάρτητο, δεν έχει τόση ανάγκη τη μαμά και δεν απειλείται από τον ερχομό του μικρού.

 

Τι νέα με εσάς Renella; Πώς εξελίσσονται τα πράγματα;

[Renella]

Κι εγώ πιστεύω ότι 3 χρόνια είναι μια πολύ καλή διαφορά ηλικίας, γιατί από τα 3 και μετά το μεγάλο είναι πιο ανεξάρτητο, δεν έχει τόση ανάγκη τη μαμά και δεν απειλείται από τον ερχομό του μικρού.

 

Τι νέα με εσάς Renella; Πώς εξελίσσονται τα πράγματα;

 

Καλησπέρα Σοφία! Έχω καιρό να μπω και δεν είχα δει πως μου είχες γράψει

Καλά πάμε (αναλογικά). Ο μικρός λέει λεξούλες με νόημα, με την έννοια ότι πριν του έλεγες π.χ. "έκανες κακά;" και έλεγε "κακά", αλλά τώρα από μόνος του κάνει προσπάθειες. Π.χ. τελειώνει το φαγητό του και λέει "πάει", βλέπει στην τηλεόραση ποδόσφαιρο και αν μπει γκόλ φωνάζει "γκολ". Έχουμε αλλάξει και σπίτι κι εδώ που είμαστε έχει επαφή με γατιά σκυλιά και γενικά φύση, οπότε αντολαμβάνεται απείρως περισσότερα πράγματα σε σχέση με όσα έβλεπε σε βιβλία. Υπομονή ...

[maela]

Καλημερα Ρενελλα!

Σημερα διαβασα την ιστορια σου και θα ηθελα να σου πω να μην φοβασαι ολα καλα κααι φυσιολογικα ειναι.Αν και ειμαι απο τις τυχερες που ο δικος μου μιλησε πολυ νωρις..η ολη συμπεριφορα του ειναι ακριβως ιδια με τον δικο σου.Αν του αρεσει ενα παιχνιδι κολλαει (οπως και εμεις αλλωστε κολλαμε με κατι που μας αρεσει).. αν δεν του κανεις το χατηρι θυμωνει που επισης το θεωρω λογικο και γενικα απο αυτα που εγραψες .. ειναι οπως ακριβως ολαα τα διχρονα που γνωριζω απο το παρκο που συχναζουμε.Ισως η καθυστερηση στην ομιλια να τον εκνευριζει περισσοτερο γτ δεν μπορει ν εκφραστει και να πει αυτο που σκεφτεται το οποιο ειναι λογικο!Πολλα αγορακια διχρονα στο παρκο λενε λιγες λεξεις αλλα το θεωρω φυσιολογικο γτ καθε παιδι εχει τους δικου του ρυθμους.Ο αντρας μου παρεπιπτοντως μιλησε 3+ .. μεχρι τοτε μονο μαμα και μπαμπα ελεγε.. και ειχε και μεγαλυτερη αδελφη που σιγορα παιζει ρολο να υπαρχουν μεγαλυτερα παιδακια στο σπιτι.Παντως οπου και να γυρισω ακουω οτι ολα τα παιδια χρειαζονται λογοθεραπεια.Ολων των γνωστων μου τα παιδια τους λενε για λογοθεραπεια.Μηπως ειναι λιγο μοδα ρε κοριτσια?Δεν ξερω .. αναρωτιεμαι ...!

[Renella]

Μόδα είναι σίγουρα. Για να μην το χαρακτηρίσω αλλιώς. Πόσα παιδάκια τρέχουν σε ψυχολόγους π.χ. σε σχέση με παλιότερα; Πέραν αυτού, ήξερες εσύ για το αυτιστικό φάσμα; Εγώ ήξερα ότι ένα μικρό είναι αυτιστικό και τέλος. Δε φανταζόμουν ότι πολλά παιδάκια και πολλοί ενήλικες καν δεν γνωρίζουν ότι είναι. Τέλος πάντων. Είσαι τυχερή. Έχεις γλιτώσει από το άγχος που τραβάμε εμείς. Για να είμαι ειλικρινής, παρακολουθώντας πλέον στενά το παιδί και βλέποντας "βελτίωση" μέρα με τη μέρα, δεν ανησυχώ. Και αν κολλήσει με κάποιο παιχνίδι κανένα μισάωρο, δεν το θεωρώ περίεργο, όντως. Το βασικό είναι ότι εκτελεί εντολές πολύ καλά, με βοηθάει (μιμείται) με τις δουλειές του σπιτιού, είναι πολύ τρυφερός και αγκαλίτσας, του αρέσουν τα παζλ, οι ήχοι και τα αυτοκινητάκια, ό,τι κάνει δηλαδή ένα μέσο παιδάκι αυτής της ηλικίας. Μετά από κανένα τρίμηνο και αναλόγως εξέλιξης θα δω τι θα κάνω

 

 

Καλημερα Ρενελλα!

Σημερα διαβασα την ιστορια σου και θα ηθελα να σου πω να μην φοβασαι ολα καλα κααι φυσιολογικα ειναι.Αν και ειμαι απο τις τυχερες που ο δικος μου μιλησε πολυ νωρις..η ολη συμπεριφορα του ειναι ακριβως ιδια με τον δικο σου.Αν του αρεσει ενα παιχνιδι κολλαει (οπως και εμεις αλλωστε κολλαμε με κατι που μας αρεσει).. αν δεν του κανεις το χατηρι θυμωνει που επισης το θεωρω λογικο και γενικα απο αυτα που εγραψες .. ειναι οπως ακριβως ολαα τα διχρονα που γνωριζω απο το παρκο που συχναζουμε.Ισως η καθυστερηση στην ομιλια να τον εκνευριζει περισσοτερο γτ δεν μπορει ν εκφραστει και να πει αυτο που σκεφτεται το οποιο ειναι λογικο!Πολλα αγορακια διχρονα στο παρκο λενε λιγες λεξεις αλλα το θεωρω φυσιολογικο γτ καθε παιδι εχει τους δικου του ρυθμους.Ο αντρας μου παρεπιπτοντως μιλησε 3+ .. μεχρι τοτε μονο μαμα και μπαμπα ελεγε.. και ειχε και μεγαλυτερη αδελφη που σιγορα παιζει ρολο να υπαρχουν μεγαλυτερα παιδακια στο σπιτι.Παντως οπου και να γυρισω ακουω οτι ολα τα παιδια χρειαζονται λογοθεραπεια.Ολων των γνωστων μου τα παιδια τους λενε για λογοθεραπεια.Μηπως ειναι λιγο μοδα ρε κοριτσια?Δεν ξερω .. αναρωτιεμαι ...!

[Χριστίνα Γεωργαλλή]

Να συμπληρώσω ένα στοιχείο, επειδή τώρα το θυμήθηκα και που κατά τη γνώμη μου μπορεί να επηρεάζει μία διάγνωση. Δεν ρωτήθηκα για τις γνώσεις ή τις εμπειρίες του παιδιού. Θέλω να πω ότι π.χ. ο μικρός δεν ξέρει τι είναι το πουλί. Δεν το έχω αναφέρει ποτέ, δεν έχει δει ποτέ, δεν έχουμε ποτέ ασχοληθεί με πουλάκια. Εφόσον δε, δεν πάει παιδικό, οι πληροφορίες που έχει είναι από μας, οπότε έχω πλήρη εικόνα του τι ξέρει και τι όχι. Κατά συνέπεια, να του δείχνεις ένα πουλί και να τον ρωτάς τι είναι αυτό, είναι κάπως άκυρο, πόσο μάλλον να βγάζεις και πόρισμα πάνω σε αυτό.

Ένα λάθος που κάνω αλλά προσωπικά δεν το θεωρώ λάθος είναι ότι δεν του δείχνω ζωάκια κάνοντας μιμήσεις ήχων. Ανέκαθεν μου φαινόταν περίεργο, δε μου πήγαινε και δεν το έκανα. Άρα το "πώς κάνει το σκυλάκι;" "Γαβ Γαβ Γαβ" δεν το ξέρει. Καλώς ή κακώς. Νομίζω ότι πολύτιμος χρόνος θα είχε κερδηθεί αν είχα ερωτηθεί πριν για κάποια βασικά. Αυτό μόνο.

 

Είμαι Λογοθεραπεύτρια. Χαίρομαι που παρατηρήσατε κάτι αξιοσημείωτο. Δυστυχώς, αυτό που αναφέρατε είναι μία μεγάλη παράλειψη των ειδικών. Ασχολούμαστε τόσο με τη "διάγνωση" και την κλινική παρατήρηση του παιδιού ώστε -πολλές φορές- αφήνουμε στο περιθώριο τις πεποιθήσεις των γονιών, ενώ μπορεί να φανούν αρκετά ωφέλιμες. Σίγουρα υπάρχουν γονείς που έρχονται προκατειλημμένοι και αυτό δε βοηθά καθόλου. Αλλά υπάρχουν και άλλοι που μπορούν να βοηθήσουν στο να κατανοήσουμε καλύτερα την εικόνα του παιδιού τους και πρέπει να τους ακούμε. Θέλω να πω, ότι στην περίπτωση που αναφέρατε, θα έπρεπε να υπάρξει λεπτομερή καταγραφή του ιστορικού του παιδιού (που φαντάζομαι ότι αυτό τουλάχιστον υπήρξε) αλλά και της "εκπαίδευσης" που έχει το παιδί.

 

Επίσης, επειδή αναφέρεται αρκετά συχνά η εκμετάλλευση, θέλω να παραθέσω ότι δεν πρέπει να κρίνουμε όλους τους ειδικούς με τον ίδιο τρόπο. Επειδή το επιλέξαμε ως επάγγελμα, που σημαίνει ότι θα πρέπει να ζούμε από αυτό άρα να βγάζουμε χρήματα, δε σημαίνει ότι το κάνουμε πατώντας "στη δυστυχία ή την απελπισία των γονιών". Προσπαθούμε να είμαστε ανθρώπινοι, εξάλλου κι εμείς θα γίνουμε μητέρες ή γονείς κάποτε κι αυτά είναι δανεικά... Και πολλοί ξεκινήσαμε από το μηδέν, έχουμε προσπαθήσει πολύ... Απλώς, όπως συμβαίνει σε όλους τους τομείς, πάντα υπάρχουν κάποιοι που θα βγάζουν κακή φήμη.

 

Δεν δικαιολογώ σε καμία περίπτωση τα εξωφρενικά ποσά που ακούω κατά καιρούς!!!! (60 ευρώ ανά συνεδρία-ήμαρτον). Γνωρίζω όμως ότι, ειδικά στις μέρες μας, υπάρχουν μειώσεις και διευκολύνσεις από πολλούς συναδέλφους.

 

Και δεν είναι μόδα. Απλώς η επιστήμη εξελίσσεται και έχουμε στα χέρια μας τη δυνατότητα για βελτίωση σε νέους τομείς, δεδομένα που δεν υπήρχαν παλαιότερα. Καταλαβαίνω την απογοήτευση κάποιων αλλά είναι στο χέρι του καθενός αν θέλει να χρησιμοποιήσει αυτά τα καινούργια "όπλα" ή αν τα απορρίψει. Τουλάχιστον όμως ας μην είναι προκατειλημμένος πριν δοκιμάσει.

 

Ευχαριστώ για το χρόνο σας και εύχομαι να πάνε όλα καλά!

Για όποια απορία στη διάθεσή σας.

[Renella]

Κυρία Γεωργαλλή καλησπέρα σας,

αν και καθυστερημένα, επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ότι έχετε κάνει εξαιρετικά εύστοχη τοποθέτηση. Σίγουρα κάποιοι κακοί επαγγελματίες, όπως και κάποιοι απλά ανεπαρκείς ή με μικρή αγάπη για τη δουλειά τους δεν αρκούν για να "βγάλουν το όνομα" σε ολόκληρους κλάδους, αλλά έτσι συμβαίνει. Δικηγόρος είμαι και το κατανοώ καλύτερα από όλους εφόσον όλοι ... μας βρίζουν. Ζούμε από αυτό που κάνουμε και φυσικά και θέλουμε να αμειβόμαστε ει δυνατόν καλά.

Εν προκειμένω, κι επειδή δεν έχω κάνει για αρκετό καιρό update, έχω καταλήξει σε κάποια προσωπικά συμπεράσματα για την καθυστέρηση ομιλίας του δικού μου παιδιού, στο εξής ένα: Δεν ασχολήθηκα εγώ αρκετά με το παιδί. Ο ερχομός του μωρού τόσο γρήγορα, οι αυξημένες ανάγκες της πρώτης βρεφικής ηλικίας και η εν γένει διαχείριση της καθημερινότητας με δύο μωρά και δουλειά με αποσυντόνισε και "'εβλαψα" το "μεγάλο" παιδί που σε ηλικία 14 μηνών απέκτησε αδελφό. Πλέον ο μικρός είναι 27 μηνών και ο μεγάλος 3,5 περίπου και κάνει φράσεις των 4 λέξεων που ίσως δεν αρκεί, αλλά ξέρει πολλά. Πέρα από αριθμούς που τους ξέρει εδώ και καιρό, αναγνωρίζει και ψιλογράφει γράμματα, συνεννοείται, τον έχω φέρει σε επαφή και με παιδάκια της ηλικίας του, το ζητάει να πάει εκεί που πηγαίνουμε και παίζει με άλλα παιδιά. Πάμε καλά νομίζω, όχι άριστα, όπως άλλα παιδιά, αλλά λένε ότι δεν είναι καλό να συγκρίνεις παιδιά μεταξύ τους, αλλά το δικό σου πώς ήταν και πώς πάει. Ελπίζω να πάμε ακόμη καλύτερα στο μέλλον και σε κάθε περίπτωση σας ευχαριστώ για την κατανόηση. Μου επιβεβαιώνετε την αντίληψή μου που βασιζόταν στην κοινή λογική άλλωστε, ότι πρέπει κανείς να μιλήσει με το γονιό πρώτα και μετά να αξιολογήσει το παιδί. Τώρα, ξέρετε, έχουμε αλλάξει και σπίτι και η αλλαγή από διαμέρισμα σε μονοκατοικία είναι τεράστια. Βγαίνει το παιδί έξω και βλέπει καθημερινά τα δέντρα, τις γάτες, όλα αυτά που του έδειχνα αραιά και πού ή έβλεπε σε βιβλία.

Καλή σας ημέρα!

ΥΓ: Όχι. Δεν υπήρξε καταγραφή του ιστορικού του παιδιοί, αλλά μόνο ερωτήσεις σχετικά με την αντιληπτική του ικανότητα σε καθημερινά πράγματα. Μάλιστα (κάπου πρέπει να το αναφέρω κιόλας) όταν επεσήμανα ότι ενδεχομένως να "ευθύνεται" ο ερχομός του μωρού που έμεινε πίσω ο μεγάλος η απάντηση ήταν αρνητική. Ειδική δεν είμαι αλλά διαφωνώ κάθετα.

[Xkatrina]

Καλημέρα σας... Η κόρη μου είναι πέντε μισή κ πάει στα 6 κ η νηπιαγωγο της μου είπε πως πρέπει να την πάω σε λογοθεραπευτη.. Ακούω κάτι τρελά πόσα.. Εγώ δεν έχω τόσα να δώσω.. Παίρνω 350 το μήνα κ μεγαλώνω μόνη μου το παιδί κ μένουμε σε νοικη. Υπάρχει κανένας πιο οικονομικός ή δωρεάν..??

[ckyvimathious]

Καλημέρα σας... Η κόρη μου είναι πέντε μισή κ πάει στα 6 κ η νηπιαγωγο της μου είπε πως πρέπει να την πάω σε λογοθεραπευτη.. Ακούω κάτι τρελά πόσα.. Εγώ δεν έχω τόσα να δώσω.. Παίρνω 350 το μήνα κ μεγαλώνω μόνη μου το παιδί κ μένουμε σε νοικη. Υπάρχει κανένας πιο οικονομικός ή δωρεάν..??

Μπορεις να κλεισεις ραντεβου σε οποιοδηποτε παιδων με αναπτυξιολογο , εκει θα εξετασουν το παιδακι και θα σου γραψουν λογοθεραπειες (αυτο ισχυει για ασφαλεια ικα τωρα για αλλη ασφαλεια δεν γνωριζω)

[Rea_1971]

όταν επεσήμανα ότι ενδεχομένως να "ευθύνεται" ο ερχομός του μωρού που έμεινε πίσω ο μεγάλος η απάντηση ήταν αρνητική. Ειδική δεν είμαι αλλά διαφωνώ κάθετα.

Ίσως οι ειδικοί να ξέρουν καλύτερα. Ο γιος μου γεννήθηκε όταν η κόρη μου ήταν 15 μηνών. Δούλευα, είχα τον αποκλειστικό θηλασμό, φροντίδα καθημερινή της οικογένειας. Η κόρη μου από 18 μηνών ξεκίνησε να μιλά. 3.5 έδινε ρεσιτάλ τραγουδιού κάθε πρωί, ποιήματα στο παιδικό κλπ

 

Ο γιος μου 45 μηνών με διαγνωσμένη καθυστέρηση λόγου κάνει συστηματική λογοθεραπεία. Τους τελευταίους 2 μήνες έκανε ένα άλμα, έχει σχετικη καλή εκφορά λόγου στην ακολουθία λέξεων (όχι πάντα δυστυχώς) αλλά η προφορά των λέξεων είναι χάλια. Και όλο αυτό δένει με μια δική του τάση να συνεργάζεται κατά το δοκούν.

Η ηλικία που ωριμάζουν στο λόγο διαφέρει από παιδι σε παιδί. Και αν δεν μεσολαβούν ακραίες συνθήκες, αυτό είναι κανόνας.

[Rea_1971]

Από την προσωπική μου εμπειρία:

Πριν την ηλικία των 3 είναι δεν γίνεται σοβαρή αντιμετωπιση καθυστέρησης λόγου (εννοώ συστηματική με θεραπευτή). Πάμε σε αναπτυξιολόγο για να αποκλείσουμε άλλους παράγοντες καθυστέρησης ανάπτυξης και για γενική αξιολόγηση.

Σημαντικό κριτήριο αξιολόγησης του θεραπευτή είναι η συνεργασία με τον γονέα. Να συζητούν τη πορεία του παιδιού αλλά και να τον καθοδηγεί πως θα δουλέψουν πέρα από τις συνεδρίες. Να σημειώσω ότι η λογοθεραπεύτρια του γιου μου επικοινωνεί και με τη δασκάλα στον παιδικό. Η οποία λόγω αδερφού με σύνδρομο έχει εμπλακεί σε προσωπικό επίπεδο με όλο το φάσμα εργοθεραπείας ή λογοθεραπείας και έχει εμπειρία.

Η λογοθεραπεία στην ηλικία του γιου μου γίνεται με στοχευμένα παιχνίδια. Μην τις μπλέκετε με το τι γίνεται σε μεγαλύτερα παιδιά (πχ νήπια) για διορθωση εκφοράς συμφώνων. Και είναι διαδικασία αργή, τα αποτελέσματα δεν είναι θεαματικά από τη μια μέρα στην άλλη. Όταν όμως το δεις σε βάθος χρόνου το αξιολογείς πραγματικά.

Για τον γιο μου ειδικά θα πω ότι αν τον είχα αφήσει στη φυση θα έφτανε νήπιο για να έχει αυτό το επίπεδο (6 μήνες λογοθεραπείας). Γιατί το λόγο του τον εκμαιεύουμε κυριολεκτικά.