Τοκετός: Πείτε την δική σας ιστορία/ιστορίες!

[Sentir...natureza]

40+5 και 2 τα ξημερωματα αρχισαν οι συσπασεις και καταλαβα οτι δεν ηταν σαν τις προηγουμενες ημερες γιατι κορυφωνοταν ο πονος και σιγα-σιγα χανοταν.Αρχισα να χρονομετραω και παρατηρησα οτι ειχαν την ιδια διαρκεια και λεω οπα...μαλλον γενναω..παρ'ολα αυτα δεν αγχωθηκα καθολου (μαλλον επειδη δεν το ειχα συνειδητοποιησει..!) και συνεχισα ολο το βραδυ με ανασουλες.

Το πρωι κατα τις 9 αρχισαν να ειναι πιο εντονοι και γυρω στις 11 παω στο μαιευτηριο και ειχα διαστολη 5. Μετα απο πεντε ωρες συσπασεων-τις οποιες διαχειριζομουν μια χαρα (εκτος απο δυο-τρεις πολυ δυνατες που το εχασα λιγο) χαρις στην προετοιμασια που εκανα με τις ανασες και το chanting στην εγκυμοσυνη-αρχισα να σπρωχνω σε βαθυ καθισμα. Μετα απο μιση ωρα εξωθησεων κρατουσα το μωρακι μου αγκαλια! Ολα εγιναν οπως τα φανταζομουν και συμφωνα με το πλανο που ειχα γραψει-αρνηθηκα κλισμα, ξυρισμα, ορο, αναισθησια, πολυ θορυβο-φως, επινα και ετρωγα οποτε το ειχα αναγκη, ακουγα την μουσικη μου και γεννησα μονο με την γιατρο μου και μια μαια του μαιευτηριου συμφωνα με τις επιθυμιες μου.Το μονο που δεν μπορεσα να αποφυγω ηταν το μπουμ στις 3 τελευταιες εξωθησεις και η περινεοτομη που ηταν επακολουθη του.

Ειμαι ομως ευγνωμων που ολα πηγαν καλα και μπορεσαμε να πραγματοποιησουμε με το μωρο μου τον τοκετο οπως τον ειχα ονειρευτει...Πραγματικα οι αναμνησεις που εχω απο εκεινη τη μερα μου προκαλουν συγκινηση και οσο παραξενο κι αν ακουστει σε καποιους, ανυπομονω να ξανανιωσω το σωμα μου να αγωνιζεται να φερει εις περας το δυσκολο εργο της γεννας...Με το καλο στις μελλουσες μανουλες!

[balletina]

καλησπερα σε ολους και ολες! μετα απο 3 μηνες ηρθε η ωρα να γραψω κ εγω τη δικη μου εμπερια! καθυστερησα λιγακι να το κανω αλλαη μπουμπου μου μου εχει παρει τα μυαλα!! Λοιπον! ειχα πητ 29/12/16 η γιατρος μου μου ειχε πει οτι αν δεν εχω συμπτωματα μεχρι τοτε θα με κρατησει κ αλλες μερες!για οσο παει! Στις 23/12 ειχα το ραντεβου της εβδομαδας.τιποτα! διαστολη 1. Στις 24/12 ειχα καποια πονακια μικροτερα κ απο περιοδου αλλα το μεσημερι ειδα λιγακι "καφε". παιρνω τη γιατρο και πηγα απο το ιατρειο! Διαστολη 2 ακομα μου λεει δε γεννας. Μου εξηγησε τι ειναι αυτα τα υγρα και εφυγα.εγω ειχα το κλασικο αγχος μη τυχον δε καταλαβω τις συσπασεις. (καθως δε ποναγα πολυ) Μου εξηγησε οτι θα πετρωνει κ η κοιλια μου και ευτυχως φευγοντας που ημασταν μαζι στο ασανσερ ειχα μια μικρη συσπαση κ το καταλαβα!! Γυρναω στο σπιτι και καθομαι μετα απο καμια ωρα ξαναενιωσα αυτο το πετρωμα. το αφησα εννοειται! ( σκεφτομουν αυτο που μ ελεγαν ολες οτι ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΑΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ!!!!) παρεπιπτοντως στην οικογενεια εχουμε κληρονομικοτητα σε οξυ τοκετο. η μαμα μου οπως κ η αδερφη μου γεννησαν σε 2 με 3 ωρες απο τοτε που μπηκαν στο μαιευτηριο.και για αυτο η γιατρος μου μου ειχε πει οτι οταν εχω ανα 15 λεπτα πονο θα φυγουμε για ο μαιευτηριο. η ωρα περναγε κ αυτα τα πετρωματα γινοντουσαν ολο κ πιο συχνα! αφησα τον αντρα μου να κοιμηθει καθως δουλευε 18 ωρες σερι απο το προηγ.απογευμα και κατα τις 10 παιρνω τη γιατρο κ της λεω."αυτα τα πετρωματα τα εχω ανα 10λεπτο" ελα μου λεει στο ιατρειο να σε δω μη παμε τζαμπα 1 ωρα δρομο για το μαιευτ.με τα πολλα κ τα λιγα πηγα κ ξεκινησαμε εγω ο αντρας μου κ η γιατρος μου μονο! πηρα να ενημερωσω τους δικους μας αλλαα επειδη ηταν βραδυ κ πηγαιναμε σε αλλη πολη τους ειπα να μην ερθουν! (καθως η μαμα μου εβαζε τα κλαμματα κ με αγχωνε απο το τηλ κ μονο) .μπηκα λοιπον στις 23:30 κατσαμε ηπιαμε το καφε μας πριν μπω στις ωδινες μετα με ξυρισαν κ κλισμα. ειχα τον αντρα μου διαρκως διπλα μου να μ κανει πλακα! κ τη γιατρο μου κ τη μαια καθως ηταν κ βραδυ κ δεν ειχε κοσμο! οταν εφτασε διαστολη 6 εκει πονεσα μια φορα κ επιτοπου εκανα την ςπισκληριδιο. μετα κοιμηθηκα η αληθεια ειναι αλλα οχι για πολυ!!! ξεκινησαμε 12 το βραδυ και 3 παρα δεκα τα ξημερωματα με 2 σπρωξιες η μπουμπουκα μου ηταν στην αγκαλια μου!!! Το χριστουγεννιατικο μου μωρο!!! δεν πονεσα καθολου και ηταν μια τελεια εμπερια! το φοβομουν κ τους 9 μηνες καθως δεν ειχα κανει ποτε ουτε ενα ραμματακι αλλα με τα καταλληλα ατομα διπλα σου κ την ψυχολογια σου καλη ολα πανε καλα!!!! λαι προπαντων ςυχαριστω τη γιατρο μου καθως αν ξταν αλλος στη θεση της κ φανταζομαι το εχετε βιωσει υα στραβωμουτσουνιαζε που θα ηταν μεσα χριστουγεννα! παρολα αυτα ενω ειχε κανονισει η γυναικα ηταν με ενα πλατυ χαμογελο και χαρηκε με τη χαρα μας!!( βεβαια ημουν κ ευκολη.καθολου γκρινια μονο γελια) και την ευχαριστω πολυ για ολα αυτα!

[Marina DRL]

Καλημέρα! Επιτέλους έχω κι εγώ στην αγκαλιά μου μία μπέμπα 20 ημερών και νιώθω αυτό που πραγματικά λένε "ευτυχία"! Γέννησα στο Αλεξάνδρας 40+1 με πρόκληση γτ ήμουν από επαρχία, τα nst δεν έδειχναν καθόλου συσπάσεις κ για να πάρουμε την παράταση θα έπρεπε ο γιατρός να μπορεί να με παρακολουθεί κάθε 48 ώρες, οπότε συμφωνήσαμε για πρόκληση. 27/9/17 στις 12 το μεσημέρι έγινε η πρόκληση. Μου λέει ο γιατρός μου "σε καμία ώρα θα αρχίσεις να πονάς". Τελικά ξεκίνησε ως ένα απαλό μούδιασμα στη μέση μετά από δυόμισι ώρες. Με εξετάζει, η διαστολή στο 3-4. Μου προτείνει να μην κάνουμε εισαγωγή όσο αντέχω τον πόνο, γτ αυτό θα με καθήλωνε σε κρεβάτι, πράγμα που δε βοηθάει... Συμφωνώ κ ξεκινάω ασκήσεις που μας είχαν μάθει στα μαθήματα του ανώδυνου στο προαύλιο του νοσοκομείου (πολύ γέλιο, άλλοι κοίταζαν με περιέργεια κ άλλοι γελούσαν μαζί τους κι εγώ). Ο άντρας μου δίπλα μου να συζητάμε κλπ. Πολύ όμορφη εμπειρία! Ξαφνικά νιώθω σαν κάτι να γλίστρησε μέσα μου!!! Ειδοποιώ τον γιατρό κ μου κάνει την εισαγωγή. Κλίσμα, πεταλούδα κλπ. Στην τουαλέτα είχα αρχίσει ήδη να πονάω δυνατά. Ανεβαίνω περπατώντας στην αίθουσα ωδινων κ ζητάω επισκληριδιο. Ο γιατρός μου λέει ότι είναι πολύ νωρίς αλλά αφού δεν το αντέχω θα ειδοποιήσει την αναισθησιολόγο, ωστόσο με εξετάζει αμέσως γτ θα έμπαινε για καισαρική. Ξαφνιασμένος μου λέει "τι επισκληριδιο; Εσύ έχεις διαστολή 8". Αμέσως μου σπάει τα νερά κ αρχίζω τα σπρωξίματα... Τσουπ... Η μπέμπα!!!! Ωστόσο, είχα σκιστεί εσωτερικά κ είχα αιμορραγία....τα έβλεπα κ ένιωθα όλα όσα κάνανε....αυτό πόνεσε πιο πολύ από τη γέννα, αν κ ίσως εγώ να μην είχα την υπομονή γτ το μωρό μου είχε γεννηθεί. Προς το τέλος ήρθε ένας αναισθησιολογος κ μου έκανε ολική νάρκωση για να βεβαιωθούν με την ησυχία τους ότι τα εραψαν όλα. 14:30 άρχισα να "πονάω" 17:23 η μπέμπα ήταν στην αγκαλιά μου

20 μέρες μετά με θηλασμό που αρχικά ήταν επώδυνος κ ράμματα που ακόμα πονάνε, τελικά δηλώνω ότι θα το ξανακάνω σίγουρα!!!! 

Να μας ζήσουν τα μπουμπούκια μας κ με το καλό σε όλες τις μέλλουσες μανουλες. 

[Mama_Anesti_]

Αν και αργησα λίγο είπα να γράψω και γω την ιστορία μου. Όταν ήμουν έγκυος είχα διαβάσει όλο το θέμα για να δω στο περίπου τι με περίμενε. 

  Τεσσερεις μέρες πριν την ΠΗΤ μου είχα πάει στο γιατρό ο οποιος με διαβεβαίωσε πως είχα δρόμο ακόμα (καθόλου διαστολή και τράχηλος σκληρός). Μου συνεστησε περπάτημα και επαφές. Από την επομένη τα εφάρμοσα. 

  Την τρίτη μέρα πριν την ΠΗΤ ξυπνησα με την ησυχία μου, έφαγα το πρωινό μου και έφυγα για τον περίπατο μου. Το μεσημέρι φαγαμε με τον άνδρα μου και το απόγευμα ενώ μιλούσα στο τηλέφωνο ενιωσα ενα μπουμ (μία μίνι έκρηξη) να γίνεται μέσα μου και ξαφνικά νερά άρχισαν να τρέχουν. (Η αλήθεια είναι πως δεν το είχα φανταστεί έτσι. Νόμιζα πως θα με πιάσουν οι πόνοι και θα μετρω τα λεπτά.) Θυμάμαι ήταν ζεστά και πεντακάθαρα. Πήρα το γιατρό συγκινημένη. Ήξερα πως το μωρό μου αποφάσισε να έρθει και όταν θα επέστρεφα στο σπιτι θα ήμασταν πλέον τρεις. 

  Φτάσαμε στην κλινική ένα τέταρτο αργοτερα. Ή ώρα ήταν περίπου εννιά το βραδυ. Οι πόνοι είχαν ξεκινήσει και πράγματι έμοιαζαν με της περιόδου. Αφου με ετοίμασαν με άφησαν στο δωμάτιο των οδυνων. Εκεί μπορούσαν να μπουν οι δικοί μου. Ή προϊσταμένη κοίταζε κάθε τόσο την διαστολή μου. Οταν ήρθε ο γιατρός μου ανακοίνωσε πως σε έξι ώρες θα γεννούσα. (Εν τέλει ο τοκετός μου διήρκησε τεσσερεις ). Εν τω μεταξύ δεν άντεχα καθόλου τον πόνο. Νόμιζα πως θα λυποθυμουσα. Εσφιγγα το χέρι του άνδρα μου και εκείνος απορούσε που την είχα τόση δύναμη. Ή επισκληρηδιος τελικά για μένα ήταν σωτήρια' μαγική, καταπληκτική! Από κει και έπειτα οι πόνοι έσβησαν και ένιωθα μόνο μία πιεση. Οταν ήρθε ή ώρα με πήγαν στο χειρουργείο. Οι μαίες μου έδειξαν πως να σπρωξω. Σε λίγα λεπτά ενα ολοκαθαρο ουα πλημμύρισε την αίθουσα!

  Ακουμπησαν το μωρό πάνω στην κοιλιά μου χωρίς να βλέπω το προσωπακι του. Του επιασα το χεράκι και εκείνο συνέχιζε το κλάμα. Το πήραν παράμερα για να το εξετασουν και να το ετοιμάσουν. Τα μάτια μου το κοίταζαν συνέχεια.

  Από κει και πέρα ούτε που κατάλαβα πως βγήκε ο πλακουντας ούτε τα ράμματα που έκανε ο γιατρος. ( έμαθα πως ήταν τρία)

  Αργοτερα, οταν τον πήρα στην αγκαλιά μου εκείνος με κοίταζε με τα μαύρα ματάκια του ερευνητικά. Αυτό το μωρό ήταν δικό μου! Απιστευτο! Πριν λίγη ώρα κλωτσουσε μέσα στην κοιλιά μου! Το αγαπούσα πριν ακομα το δω! Το χαιδευα ώρες ολοκληρες και να που το κρατούσα στα χέρια μου! 

   Έτσι έγινα μανα...

 

 

[Lele_]

Δεν ξέρω αν γράφω στο σωστό θέμα γτ το θέμα μου είναι ο γιατρός που μάλλον μου προκάλεσε τοκετό γι'αυτό κ θα ήθελα την γνώμη σας.

39+3 το πρωί πάω για την κανονισμενη εξέταση,με το γεια σας μου είπε αν θέλω να γεννήσω αύριο(πρώτη υποψία)

Του είπα όχι δεν θέλω

Με εξετάζει δακτυλικά κ μου είπε ότι το μωρό είναι ακόμα ψηλά.

Φεύγοντας μου είπε αν δεν γεννήσεις μεσα στο σ-κ πάρε με να κανονίσουμε το επόμενο ραντεβού(δεύτερη υποψία,πως θα γεννήσω αφού το μωρό είναι ψηλα το μωρό;)

Κατά την διάρκεια της μέρας εγώ ήμουν μια χαρά,ούτε ποναλακια ούτε αίμα (από την εξέταση)

Το βράδυ κατά τις 12 είχα ποναλακια κατά τις 3 κατάλαβα ότι ήταν 5 λεπτοί κ ότι θα γεννήσω.δεν ξύπνησα τον άντρα μου.περιμενα να ξημερώσει.

Την νύχτα εννοείται δεν κοιμήθηκα έκανα δουλειές.

Το πρωί πήραμε τον γιατρό κ είπε να πάω να με βάλει καρδιοτοκογραφο να δει τι γίνεται.

Πηγαμε στο μαιευτήριο μου είπαν να βγάλω τα ρούχα μου κ μου έδωσαν μια πράσινη ρόμπα.εγω δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι θα γεννήσω.

Ήρθε ο γιατρός κ με εξετασε δακτυλικά κ μου είπε ότι έχω διαστολή 3(βγάζοντας το χέρι του είχε αίματα,μήπως αυτός μου έκανε την διαστολή μου 3??)

Μου λέει θα γεννήσεις,ο άντρας μου δίπλα μου.

Ακολούθησε κλισμα ξύρισμα κ ένα ντουζ.

Μετά ξαναρθε ο γιατρός να δει την διαστολή λέει 5

Κ εκεί ξεκινάει το "μαρτύριο" μου έσπασε τα νερά κ είπε να μου βάλουν τεχνητούς πόνους (για να τελειώνει)

Δεν με άφησε να σηκωθώ απτό κρεβάτι φοβόταν λέει για πτώση ομφαλιδας(αν το λέω σωστά)

Οι πόνοι γινόντουσαν ανυποφοροι,ξέχασα να σας πω ότι με το γεια σας μου λέγανε να κάνω επισκληριδιο.οποτε στο 6 διαστολή ήρθε η ώρα της.

Οι πόνοι έφυγαν κ εγώ σε λίγο ήμουν έτοιμη για ύπνο ένιωθα μόνο όταν ήταν να σπρώξω.μετα από κάμποση ώρα οι πόνοι ξαναήρθαν κ έτσι μου έκαναν 2η δόση επισκλ.ο γιατρός πηγαινοερχόταν μιας κ το ιατρείο του είναι στο μαιευτήριο.

Την ώρα των εξωθησεων είχε πέσει η προϊσταμένη στην κοιλιά μου κ με πίεζε.(ένα μήνα μετά ακόμα πονούσαν οι κοιλιακοί μου)τελικά μου έβαλε βεντούζα γτ λέει δεν εσπρωχνα.αυταααα

Εγώ γτ δεν ενημερώθηκα για πλάνο τοκετού;; μήπως έπρεπε να το ζητήσω;

Τι λετε;;μου άνοιξε τον τράχηλο ή όχι;;;σε επόμενη εγκυμοσύνη να βρω αλλον ή απλά να συζητήσω μαζί του τις σκέψεις μου;

[Sentir...natureza]

πρίν από 36 λεπτά , Lele_ είπε:

Δεν ξέρω αν γράφω στο σωστό θέμα γτ το θέμα μου είναι ο γιατρός που μάλλον μου προκάλεσε τοκετό γι'αυτό κ θα ήθελα την γνώμη σας.

39+3 το πρωί πάω για την κανονισμενη εξέταση,με το γεια σας μου είπε αν θέλω να γεννήσω αύριο(πρώτη υποψία)

Του είπα όχι δεν θέλω

Με εξετάζει δακτυλικά κ μου είπε ότι το μωρό είναι ακόμα ψηλά.

Φεύγοντας μου είπε αν δεν γεννήσεις μεσα στο σ-κ πάρε με να κανονίσουμε το επόμενο ραντεβού(δεύτερη υποψία,πως θα γεννήσω αφού το μωρό είναι ψηλα το μωρό;)

Κατά την διάρκεια της μέρας εγώ ήμουν μια χαρά,ούτε ποναλακια ούτε αίμα (από την εξέταση)

Το βράδυ κατά τις 12 είχα ποναλακια κατά τις 3 κατάλαβα ότι ήταν 5 λεπτοί κ ότι θα γεννήσω.δεν ξύπνησα τον άντρα μου.περιμενα να ξημερώσει.

Την νύχτα εννοείται δεν κοιμήθηκα έκανα δουλειές.

Το πρωί πήραμε τον γιατρό κ είπε να πάω να με βάλει καρδιοτοκογραφο να δει τι γίνεται.

Πηγαμε στο μαιευτήριο μου είπαν να βγάλω τα ρούχα μου κ μου έδωσαν μια πράσινη ρόμπα.εγω δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι θα γεννήσω.

Ήρθε ο γιατρός κ με εξετασε δακτυλικά κ μου είπε ότι έχω διαστολή 3(βγάζοντας το χέρι του είχε αίματα,μήπως αυτός μου έκανε την διαστολή μου 3??)

Μου λέει θα γεννήσεις,ο άντρας μου δίπλα μου.

Ακολούθησε κλισμα ξύρισμα κ ένα ντουζ.

Μετά ξαναρθε ο γιατρός να δει την διαστολή λέει 5

Κ εκεί ξεκινάει το "μαρτύριο" μου έσπασε τα νερά κ είπε να μου βάλουν τεχνητούς πόνους (για να τελειώνει)

Δεν με άφησε να σηκωθώ απτό κρεβάτι φοβόταν λέει για πτώση ομφαλιδας(αν το λέω σωστά)

Οι πόνοι γινόντουσαν ανυποφοροι,ξέχασα να σας πω ότι με το γεια σας μου λέγανε να κάνω επισκληριδιο.οποτε στο 6 διαστολή ήρθε η ώρα της.

Οι πόνοι έφυγαν κ εγώ σε λίγο ήμουν έτοιμη για ύπνο ένιωθα μόνο όταν ήταν να σπρώξω.μετα από κάμποση ώρα οι πόνοι ξαναήρθαν κ έτσι μου έκαναν 2η δόση επισκλ.ο γιατρός πηγαινοερχόταν μιας κ το ιατρείο του είναι στο μαιευτήριο.

Την ώρα των εξωθησεων είχε πέσει η προϊσταμένη στην κοιλιά μου κ με πίεζε.(ένα μήνα μετά ακόμα πονούσαν οι κοιλιακοί μου)τελικά μου έβαλε βεντούζα γτ λέει δεν εσπρωχνα.αυταααα

Εγώ φταίω δεν ενημερώθηκα για πλάνο τοκετού;;

Τι λετε;;μου άνοιξε τον τράχηλο ή όχι;;;σε επόμενη εγκυμοσύνη λέω να βρω άλλον

Θεωρω πιθανον να σου εκανε δαχτυλικη αποκολληση υμενων μιας και απο τα λεγομενα σου φαινοταν βιαστικος. Ποση ωρα περιπου σε εξεταζε δακτυλικα; Απο την αλλη δεν μπορεις να εισαι σιγουρη οτι σου προκαλεσε τον τοκετο, αν και στην πορεια του εγιναν πραξεις που θα μπορουσαν να αποφευχθουν ωστε να βιωσεις μια θετικη εμπειρια τοκετου.  Το οτι το χερι του ειχε αιμα δεν σημαινει οτι σου εκανε την διαστολη 3 (αυτο δεν μπορει να το κανει), ειναι φυσιολογικη μια μικρη αιμορραγια κατα την διαρκεια του τοκετου. Επισης, το οτι δεν σε αφησε να σηκωθεις απο το κρεβατι επισης ειναι κατι που γινεται, γιατι η προπτωση ομφαλιδας ειναι μια πιθανη επιπλοκη οταν σου σπανε τεχνητα τα νερα (οταν δηλαδη δεν σπανε απο μονα τους). Φυσικα θα σου προτεινα να βρεις αλλον, γιατι ισως μπορεσεις να αποφυγεις τις τοσες παρεμβασεις που εγιναν (και γινονται στην πλειοψηφια των τοκετων) οπως η τεχνητη ρηξη υμενων, η χορηγηση ορου οξυτοκινης για επισπευση του τοκετου, η επισκληριδιος, η βεντουζα.

Επισης, καλο ειναι να γνωριζουμε οτι η λαβη που σου εκανε η μαια (Κριστελλερ) πρεπει να γινεται μονο κατα περιπτωση και οχι στην πλειοψηφια των τοκετων οπως συνηθιζεται. Ειναι δικαιωμα σου να θελεις να βιωσεις τον τοκετο σαν ομορφη εμπειρια και να φυσικα θα μπορουσες να βρεις εναν γιατρο που να υποστηριζει τον φυσικο, μη παρεμβατικο τοκετο, ειδικα αν εισαι σε μεγαλη πολη. 

[Lele_]

πρίν από 29 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Θεωρω πιθανον να σου εκανε δαχτυλικη αποκολληση υμενων μιας και απο τα λεγομενα σου φαινοταν βιαστικος. Ποση ωρα περιπου σε εξεταζε δακτυλικα; Απο την αλλη δεν μπορεις να εισαι σιγουρη οτι σου προκαλεσε τον τοκετο, αν και στην πορεια του εγιναν πραξεις που θα μπορουσαν να αποφευχθουν ωστε να βιωσεις μια θετικη εμπειρια τοκετου.  Το οτι το χερι του ειχε αιμα δεν σημαινει οτι σου εκανε την διαστολη 3 (αυτο δεν μπορει να το κανει), ειναι φυσιολογικη μια μικρη αιμορραγια κατα την διαρκεια του τοκετου. Επισης, το οτι δεν σε αφησε να σηκωθεις απο το κρεβατι επισης ειναι κατι που γινεται, γιατι η προπτωση ομφαλιδας ειναι μια πιθανη επιπλοκη οταν σου σπανε τεχνητα τα νερα (οταν δηλαδη δεν σπανε απο μονα τους). Φυσικα θα σου προτεινα να βρεις αλλον, γιατι ισως μπορεσεις να αποφυγεις τις τοσες παρεμβασεις που εγιναν (και γινονται στην πλειοψηφια των τοκετων) οπως η τεχνητη ρηξη υμενων, η χορηγηση ορου οξυτοκινης για επισπευση του τοκετου, η επισκληριδιος, η βεντουζα.

Επισης, καλο ειναι να γνωριζουμε οτι η λαβη που σου εκανε η μαια (Κριστελλερ) πρεπει να γινεται μονο κατα περιπτωση και οχι στην πλειοψηφια των τοκετων οπως συνηθιζεται. Ειναι δικαιωμα σου να θελεις να βιωσεις τον τοκετο σαν ομορφη εμπειρια και να φυσικα θα μπορουσες να βρεις εναν γιατρο που να υποστηριζει τον φυσικο, μη παρεμβατικο τοκετο, ειδικα αν εισαι σε μεγαλη πολη. 

Δεν κράτησε πολλή ώρα η εξέταση.ισα που έβαλε τα 2 δάχτυλα του κ τα έβγαλε.οπως κ την πρώτη φορά.

Ηράκλειο Κρήτης είμαι κ γέννησα στο μητέρα.

Γίνεται να ξεκινήσει ο τοκετός κ ναχω διαστολή ενώ το μωρό είναι ακόμα ψηλά;

[Sentir...natureza]

πρίν από 1 λεπτό , Lele_ είπε:

Δεν κράτησε πολλή ώρα η εξέταση.ισα που έβαλε τα 2 δάχτυλα του κ τα έβγαλε.οπως κ την πρώτη φορά.

Ηράκλειο Κρήτης είμαι κ γέννησα στο μητέρα.

Πολυ πιθανο να ξεκινησε μονος του ο τοκετος, λιγο δυσκολο να προλαβε να κανει αποκολληση τοσο γρηγορα. Αλλα δεν εχει νοημα να αναρωτιεσαι γιατι ποτε δεν θε μαθεις σιγουρα αν το εκανε ή οχι, οποτε μην αναλωνεσαι σε σκεψεις που δεν βγαζουν πουθενα και σου δημιουργουν μονο πικρια. Αυτο που μπορεις να κανεις ειναι να ξεκινησεις απο τωρα να ψαχνεις εναν αλλον γιατρο. Με μια αναζητηση στο google (μαιευτηρας Ηρακλειο) θα σου βγαλει καποιους, τους οποιους μπορεις να "μελετησεις" βασει αυτων που γραφουν στις σελιδες τους, στα μεσα κοινωνικης δικτυωσης κλπ και να συναντηθεις ωστε να κρινεις κι απο κοντα. Παντως, με μια γρηγορη αναζητηση βρηκα μια, η οποια φαινεται να συμβαδιζει με τα συγχρονα μαιευτικα δεδομενα και τις συστασεις του ΠΟΥ για αναιτιες παρεμβασεις (Μαρα Μαραζακη). Ισως, σε καποια επισκεψη θα μπορουσες να συζητησεις την εμπειρια τοκετου που ειχες (χωρις να κατονομασεις τον γιατρο) και να δεις τις αποψεις της.

[comet]

4 ώρες πρίν, Lele_ είπε:

Δεν ξέρω αν γράφω στο σωστό θέμα γτ το θέμα μου είναι ο γιατρός που μάλλον μου προκάλεσε τοκετό γι'αυτό κ θα ήθελα την γνώμη σας.

39+3 το πρωί πάω για την κανονισμενη εξέταση,με το γεια σας μου είπε αν θέλω να γεννήσω αύριο(πρώτη υποψία)

Του είπα όχι δεν θέλω

Με εξετάζει δακτυλικά κ μου είπε ότι το μωρό είναι ακόμα ψηλά.

Φεύγοντας μου είπε αν δεν γεννήσεις μεσα στο σ-κ πάρε με να κανονίσουμε το επόμενο ραντεβού(δεύτερη υποψία,πως θα γεννήσω αφού το μωρό είναι ψηλα το μωρό;)

Κατά την διάρκεια της μέρας εγώ ήμουν μια χαρά,ούτε ποναλακια ούτε αίμα (από την εξέταση)

Το βράδυ κατά τις 12 είχα ποναλακια κατά τις 3 κατάλαβα ότι ήταν 5 λεπτοί κ ότι θα γεννήσω.δεν ξύπνησα τον άντρα μου.περιμενα να ξημερώσει.

Την νύχτα εννοείται δεν κοιμήθηκα έκανα δουλειές.

Το πρωί πήραμε τον γιατρό κ είπε να πάω να με βάλει καρδιοτοκογραφο να δει τι γίνεται.

Πηγαμε στο μαιευτήριο μου είπαν να βγάλω τα ρούχα μου κ μου έδωσαν μια πράσινη ρόμπα.εγω δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι θα γεννήσω.

Ήρθε ο γιατρός κ με εξετασε δακτυλικά κ μου είπε ότι έχω διαστολή 3(βγάζοντας το χέρι του είχε αίματα,μήπως αυτός μου έκανε την διαστολή μου 3??)

Μου λέει θα γεννήσεις,ο άντρας μου δίπλα μου.

Ακολούθησε κλισμα ξύρισμα κ ένα ντουζ.

Μετά ξαναρθε ο γιατρός να δει την διαστολή λέει 5

Κ εκεί ξεκινάει το "μαρτύριο" μου έσπασε τα νερά κ είπε να μου βάλουν τεχνητούς πόνους (για να τελειώνει)

Δεν με άφησε να σηκωθώ απτό κρεβάτι φοβόταν λέει για πτώση ομφαλιδας(αν το λέω σωστά)

Οι πόνοι γινόντουσαν ανυποφοροι,ξέχασα να σας πω ότι με το γεια σας μου λέγανε να κάνω επισκληριδιο.οποτε στο 6 διαστολή ήρθε η ώρα της.

Οι πόνοι έφυγαν κ εγώ σε λίγο ήμουν έτοιμη για ύπνο ένιωθα μόνο όταν ήταν να σπρώξω.μετα από κάμποση ώρα οι πόνοι ξαναήρθαν κ έτσι μου έκαναν 2η δόση επισκλ.ο γιατρός πηγαινοερχόταν μιας κ το ιατρείο του είναι στο μαιευτήριο.

Την ώρα των εξωθησεων είχε πέσει η προϊσταμένη στην κοιλιά μου κ με πίεζε.(ένα μήνα μετά ακόμα πονούσαν οι κοιλιακοί μου)τελικά μου έβαλε βεντούζα γτ λέει δεν εσπρωχνα.αυταααα

Εγώ γτ δεν ενημερώθηκα για πλάνο τοκετού;; μήπως έπρεπε να το ζητήσω;

Τι λετε;;μου άνοιξε τον τράχηλο ή όχι;;;σε επόμενη εγκυμοσύνη να βρω αλλον ή απλά να συζητήσω μαζί του τις σκέψεις μου;

Καλησπερα.Να σου ζησει το μωρακι σου.Λυπαμαι που δεν ηταν ευχαριστος ο τοκετος σου.Εγω γεννησα 39+6 .Ξυπνησα στις 5 για τουαλετα και στις 6 ξεκινησαν συσπασεις ακανονιστες σε συχνοτητα και διαρκεια.Το μωρο ψηλα οσο δεν παει.Να το νιωθω μεσα στο διαφραγμα να μην μπορω να παρω ανασα σε ολο το τριτο τριμηνο.Στις 9 γινοντε πιο εντονες αλλα ακομη ακανινιστες .Παω κλινικη θεωροντας οτι δεν γενναω το μωρο ειναι ψηλα.Στις 10 ειχα καρδιοτοκογραφο.Δεν πηρα βαλιτσες.Με βλεπει η μαια.Της λεω ποναω οποτε να ναι δεν γενναω .Μου λεει να σε δω.Πρωτη φορα με βλαπουν απο κατω.Γεννας.Διαστολη 7.Σοκ.Το μωρο ψηλα.Κλισμα και επισκληριδιο να συντονιστουν οι συσπασεις.Ερχεται ο γιατρος.Βαζει χερι.Διαστολη 8.Απο ποτε πονας κοριτσι μου; Απο τις 6.Δεν το πιστευει.Δεν ποναω και μπουμ κατεβαινει το μωρο.Φευγει το βαρος απο το διαφραγμα.Παιρνω ανασα!!Νιωθω πιεση κατω οχι πονο.Βλεπει η μαια τελεια διαστολη.Ερχεται γιατρος.Αν σπασω τωρα τα νερα βγαινει σε ενα τεταρτο.Ο συζυγος στο δρομο.Ρωταει τι κανω;Σπαστα.Τα σπαει.Σε 10 λεπτα θελω να σπρωξω.Μου ανεβαζουν ποδια .Ερχεται ο συζυγος στο τσακ.3 σπρωξιες.Ζαλιζομαι.Ο γιατρος λεει παρε ανασες θα το τραβηξω.Με βεντουζα βγαινει.Κοντος λωρος.Μια περιτυλιξη.Ολα καλα.11 η ωρα βγηκε.Αρα ναι ξεκιναει γεννα με το μωρο ψηλα.

[Sentir...natureza]

6 ώρες πρίν, Lele_ είπε:

Γίνεται να ξεκινήσει ο τοκετός κ ναχω διαστολή ενώ το μωρό είναι ακόμα ψηλά;

Nαι μπορει να ξεκινησει ο τοκετος αν το μωρο ειναι ψηλα και να κατεβει κατα τη διαρκεια του τοκετου. Αλλα αν δεν κανεις τιποτα και απλα αφηνεις το τοκετο να εξελιχθει, τοτε δεν θα χρειαζεται να εισαι σε ακινησια (λογω ορου, επισκληριδιου και κατ'επεκταση συνεχους καρδιοτοκογραφικου ελεγχου) και ειναι γνωστο οτι η κινηση κατα τη διαρκεια του τοκετου ειναι κατι που βγαινει εμφυτο στις περισσοτερες γυναικες (σε ολα τα θηλαστικα) και βοηθαει στην εμπεδωση του μωρου και στις "μανουβρες" αναμεσα στα οστα της λεκανης, οποτε και οι πιθανοτητες για υποβοηθουμενο τοκετο (βεντουζα, εμβρυουλκο, λαβιδες) σχεδον μηδενιζονται γιατι το μωρο θα εχει κατεβει. Γενικως, ισχυει το οτι οσο λιγοτερο παρεμβεις στην φυσικη πορεια του τοκετου τοσο απιθανο ειναι να χρειαστεις παρεμβασεις, καθως απαξ και ξεκινησεις να παρεμβαινεις μπαινεις αναγκαστικα σε εναν κυκλο παρεμβασεων με πιθανη καταληξη μια καισαρικη. Δυστυχως, ειναι κατι που το βλεπουμε να γινεται συνεχως και η μονη λυση ειναι η γυναικες να εμπιστευτουν και παλι το σωμα τους και να βρουν γιατρο που πιστευει στη δυναμη της γυναικας να γεννησει το παιδι της χωρις παρεμβασεις και χωρις να κοιταει την βολη του.

[Lele_]

3 ώρες πρίν, comet είπε:

Καλησπερα.Να σου ζησει το μωρακι σου.Λυπαμαι που δεν ηταν ευχαριστος ο τοκετος σου.Εγω γεννησα 39+6 .Ξυπνησα στις 5 για τουαλετα και στις 6 ξεκινησαν συσπασεις ακανονιστες σε συχνοτητα και διαρκεια.Το μωρο ψηλα οσο δεν παει.Να το νιωθω μεσα στο διαφραγμα να μην μπορω να παρω ανασα σε ολο το τριτο τριμηνο.Στις 9 γινοντε πιο εντονες αλλα ακομη ακανινιστες .Παω κλινικη θεωροντας οτι δεν γενναω το μωρο ειναι ψηλα.Στις 10 ειχα καρδιοτοκογραφο.Δεν πηρα βαλιτσες.Με βλεπει η μαια.Της λεω ποναω οποτε να ναι δεν γενναω .Μου λεει να σε δω.Πρωτη φορα με βλαπουν απο κατω.Γεννας.Διαστολη 7.Σοκ.Το μωρο ψηλα.Κλισμα και επισκληριδιο να συντονιστουν οι συσπασεις.Ερχεται ο γιατρος.Βαζει χερι.Διαστολη 8.Απο ποτε πονας κοριτσι μου; Απο τις 6.Δεν το πιστευει.Δεν ποναω και μπουμ κατεβαινει το μωρο.Φευγει το βαρος απο το διαφραγμα.Παιρνω ανασα!!Νιωθω πιεση κατω οχι πονο.Βλεπει η μαια τελεια διαστολη.Ερχεται γιατρος.Αν σπασω τωρα τα νερα βγαινει σε ενα τεταρτο.Ο συζυγος στο δρομο.Ρωταει τι κανω;Σπαστα.Τα σπαει.Σε 10 λεπτα θελω να σπρωξω.Μου ανεβαζουν ποδια .Ερχεται ο συζυγος στο τσακ.3 σπρωξιες.Ζαλιζομαι.Ο γιατρος λεει παρε ανασες θα το τραβηξω.Με βεντουζα βγαινει.Κοντος λωρος.Μια περιτυλιξη.Ολα καλα.11 η ωρα βγηκε.Αρα ναι ξεκιναει γεννα με το μωρο ψηλα.

Εντάξει δεν θα την έλεγα τραυματική εμπειρία.απλα δεν με άφησαν να γεννήσω όπως ήθελα.ισως αν υπήρχε το πλάνο τοκετού να έπαιρνε άλλη πορεία.ελεγα του γιατρού μου ότι θα ήθελα να προσπαθήσω χωρίς επισκλ κ γελούσε.....

Να χαιρόμαστε τα μπεμπακια μας!!!

πρίν από 56 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Nαι μπορει να ξεκινησει ο τοκετος αν το μωρο ειναι ψηλα και να κατεβει κατα τη διαρκεια του τοκετου. Αλλα αν δεν κανεις τιποτα και απλα αφηνεις το τοκετο να εξελιχθει, τοτε δεν θα χρειαζεται να εισαι σε ακινησια (λογω ορου, επισκληριδιου και κατ'επεκταση συνεχους καρδιοτοκογραφικου ελεγχου) και ειναι γνωστο οτι η κινηση κατα τη διαρκεια του τοκετου ειναι κατι που βγαινει εμφυτο στις περισσοτερες γυναικες (σε ολα τα θηλαστικα) και βοηθαει στην εμπεδωση του μωρου και στις "μανουβρες" αναμεσα στα οστα της λεκανης, οποτε και οι πιθανοτητες για υποβοηθουμενο τοκετο (βεντουζα, εμβρυουλκο, λαβιδες) σχεδον μηδενιζονται γιατι το μωρο θα εχει κατεβει. Γενικως, ισχυει το οτι οσο λιγοτερο παρεμβεις στην φυσικη πορεια του τοκετου τοσο απιθανο ειναι να χρειαστεις παρεμβασεις, καθως απαξ και ξεκινησεις να παρεμβαινεις μπαινεις αναγκαστικα σε εναν κυκλο παρεμβασεων με πιθανη καταληξη μια καισαρικη. Δυστυχως, ειναι κατι που το βλεπουμε να γινεται συνεχως και η μονη λυση ειναι η γυναικες να εμπιστευτουν και παλι το σωμα τους και να βρουν γιατρο που πιστευει στη δυναμη της γυναικας να γεννησει το παιδι της χωρις παρεμβασεις και χωρις να κοιταει την βολη του.

Ήξερα ότι η κίνηση βοηθάει,αυτό έκανα όλη νύχτα κ όταν μου είπε ότι η διαστολή μου ήταν 5 έλεγα με την μαία να καθόμουν στην μπάλα να έκανα ασκήσεις.μεχρι που μου έσπασε τα νερά κ δεν με άφησε να ξανασηκωθω.στις 13:30 γέννησα στις 16:00 σηκώθηκα.

 

 

[Sentir...natureza]

πρίν από 54 λεπτά , Lele_ είπε:

ισως αν υπήρχε το πλάνο τοκετού να έπαιρνε άλλη πορεία.ελεγα του γιατρού μου ότι θα ήθελα να προσπαθήσω χωρίς επισκλ κ γελούσε.....

To πλανο τοκετου απο μονο του δεν μπορει να κανει τιποτα, δεν ειναι συμβολαιο με τον γιατρο. Εχω επισκεφτει γιατρους με το πλανο μου και γελουσαν, απλα εφυγα και εψαξα αλλον. Το παν ειναι να βρεις γιατρο που να πιστευει και ο ιδιος οτι αυτα που γραφεις στο πλανο σου δεν ειναι εξωπραγματικα, αλλα συστασεις του ΠΟΥ, πρακτικες που προαγουν τον ασφαλη φυσικο τοκετο και να προσπαθησει να τα διαφυλαξει για να εισαι οσο πιο κοντα γινεται στον τοκετο που επιθυμεις  

[comet]

2 ώρες πρίν, Lele_ είπε:

Εντάξει δεν θα την έλεγα τραυματική εμπειρία.απλα δεν με άφησαν να γεννήσω όπως ήθελα.ισως αν υπήρχε το πλάνο τοκετού να έπαιρνε άλλη πορεία.ελεγα του γιατρού μου ότι θα ήθελα να προσπαθήσω χωρίς επισκλ κ γελούσε.....

Να χαιρόμαστε τα μπεμπακια μας!!!

Ήξερα ότι η κίνηση βοηθάει,αυτό έκανα όλη νύχτα κ όταν μου είπε ότι η διαστολή μου ήταν 5 έλεγα με την μαία να καθόμουν στην μπάλα να έκανα ασκήσεις.μεχρι που μου έσπασε τα νερά κ δεν με άφησε να ξανασηκωθω.στις 13:30 γέννησα στις 16:00 σηκώθηκα.

 

 

Ενταξει δεν ηταν οπως θα ηθελες ομως ολα πηγαν καλα,εσυ και το μωρακι ειστε υγιεστατοι οποτε θα ελεγα να το ξεχασεις και απλα σε επομενη εγκυμοσυνη να βρεις καποιον αλλο γυναικολογο .Εγω δεν θα ελεγα οτι ειχα καποιο πλανο.Ηθελα φυσ. τοκετο και θα το παλευα χωρις επισκληριδιο ομως εμπιστευομουν τοσο το γιατρο που αν ελεγε οτι θα κανουμε καισαρικη θα εκανα χωρις συζητηση οπως και εκανα επισκληριδιο για να συντονιστουν οι συσπασεις που ηταν κυριολεκτικα οτι να ναι.

[comet]

Επεισης το μωρο δεν θα εβγαινε χωρις βεντουζα μονο του γιατι ο λωρος ηταν αρκετα κοντος και το κρατουσε.Δεν ηταν το ιδανικο ομως δεν μπορουσε να μεινει για ωρα με τα κεφαλι μισο εξω 

[Lele_]

On 13/12/2018 at 10:39 ΠΜ, Lele_ είπε:

Δεν ξέρω αν γράφω στο σωστό θέμα γτ το θέμα μου είναι ο γιατρός που μάλλον μου προκάλεσε τοκετό γι'αυτό κ θα ήθελα την γνώμη σας.

39+3 το πρωί πάω για την κανονισμενη εξέταση,με το γεια σας μου είπε αν θέλω να γεννήσω αύριο(πρώτη υποψία)

Του είπα όχι δεν θέλω

Με εξετάζει δακτυλικά κ μου είπε ότι το μωρό είναι ακόμα ψηλά.

Φεύγοντας μου είπε αν δεν γεννήσεις μεσα στο σ-κ πάρε με να κανονίσουμε το επόμενο ραντεβού(δεύτερη υποψία,πως θα γεννήσω αφού το μωρό είναι ψηλα το μωρό;)

Κατά την διάρκεια της μέρας εγώ ήμουν μια χαρά,ούτε ποναλακια ούτε αίμα (από την εξέταση)

Το βράδυ κατά τις 12 είχα ποναλακια κατά τις 3 κατάλαβα ότι ήταν 5 λεπτοί κ ότι θα γεννήσω.δεν ξύπνησα τον άντρα μου.περιμενα να ξημερώσει.

Την νύχτα εννοείται δεν κοιμήθηκα έκανα δουλειές.

Το πρωί πήραμε τον γιατρό κ είπε να πάω να με βάλει καρδιοτοκογραφο να δει τι γίνεται.

Πηγαμε στο μαιευτήριο μου είπαν να βγάλω τα ρούχα μου κ μου έδωσαν μια πράσινη ρόμπα.εγω δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι θα γεννήσω.

Ήρθε ο γιατρός κ με εξετασε δακτυλικά κ μου είπε ότι έχω διαστολή 3(βγάζοντας το χέρι του είχε αίματα,μήπως αυτός μου έκανε την διαστολή μου 3??)

Μου λέει θα γεννήσεις,ο άντρας μου δίπλα μου.

Ακολούθησε κλισμα ξύρισμα κ ένα ντουζ.

Μετά ξαναρθε ο γιατρός να δει την διαστολή λέει 5

Κ εκεί ξεκινάει το "μαρτύριο" μου έσπασε τα νερά κ είπε να μου βάλουν τεχνητούς πόνους (για να τελειώνει)

Δεν με άφησε να σηκωθώ απτό κρεβάτι φοβόταν λέει για πτώση ομφαλιδας(αν το λέω σωστά)

Οι πόνοι γινόντουσαν ανυποφοροι,ξέχασα να σας πω ότι με το γεια σας μου λέγανε να κάνω επισκληριδιο.οποτε στο 6 διαστολή ήρθε η ώρα της.

Οι πόνοι έφυγαν κ εγώ σε λίγο ήμουν έτοιμη για ύπνο ένιωθα μόνο όταν ήταν να σπρώξω.μετα από κάμποση ώρα οι πόνοι ξαναήρθαν κ έτσι μου έκαναν 2η δόση επισκλ.ο γιατρός πηγαινοερχόταν μιας κ το ιατρείο του είναι στο μαιευτήριο.

Την ώρα των εξωθησεων είχε πέσει η προϊσταμένη στην κοιλιά μου κ με πίεζε.(ένα μήνα μετά ακόμα πονούσαν οι κοιλιακοί μου)τελικά μου έβαλε βεντούζα γτ λέει δεν εσπρωχνα.αυταααα

Εγώ γτ δεν ενημερώθηκα για πλάνο τοκετού;; μήπως έπρεπε να το ζητήσω;

Τι λετε;;μου άνοιξε τον τράχηλο ή όχι;;;σε επόμενη εγκυμοσύνη να βρω αλλον ή απλά να συζητήσω μαζί του τις σκέψεις μου;

 

 

On 13/12/2018 at 10:39 ΠΜ, Lele_ είπε:

Δεν ξέρω αν γράφω στο σωστό θέμα γτ το θέμα μου είναι ο γιατρός που μάλλον μου προκάλεσε τοκετό γι'αυτό κ θα ήθελα την γνώμη σας.

39+3 το πρωί πάω για την κανονισμενη εξέταση,με το γεια σας μου είπε αν θέλω να γεννήσω αύριο(πρώτη υποψία)

Του είπα όχι δεν θέλω

Με εξετάζει δακτυλικά κ μου είπε ότι το μωρό είναι ακόμα ψηλά.

Φεύγοντας μου είπε αν δεν γεννήσεις μεσα στο σ-κ πάρε με να κανονίσουμε το επόμενο ραντεβού(δεύτερη υποψία,πως θα γεννήσω αφού το μωρό είναι ψηλα το μωρό;)

Κατά την διάρκεια της μέρας εγώ ήμουν μια χαρά,ούτε ποναλακια ούτε αίμα (από την εξέταση)

Το βράδυ κατά τις 12 είχα ποναλακια κατά τις 3 κατάλαβα ότι ήταν 5 λεπτοί κ ότι θα γεννήσω.δεν ξύπνησα τον άντρα μου.περιμενα να ξημερώσει.

Την νύχτα εννοείται δεν κοιμήθηκα έκανα δουλειές.

Το πρωί πήραμε τον γιατρό κ είπε να πάω να με βάλει καρδιοτοκογραφο να δει τι γίνεται.

Πηγαμε στο μαιευτήριο μου είπαν να βγάλω τα ρούχα μου κ μου έδωσαν μια πράσινη ρόμπα.εγω δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι θα γεννήσω.

Ήρθε ο γιατρός κ με εξετασε δακτυλικά κ μου είπε ότι έχω διαστολή 3(βγάζοντας το χέρι του είχε αίματα,μήπως αυτός μου έκανε την διαστολή μου 3??)

Μου λέει θα γεννήσεις,ο άντρας μου δίπλα μου.

Ακολούθησε κλισμα ξύρισμα κ ένα ντουζ.

Μετά ξαναρθε ο γιατρός να δει την διαστολή λέει 5

Κ εκεί ξεκινάει το "μαρτύριο" μου έσπασε τα νερά κ είπε να μου βάλουν τεχνητούς πόνους (για να τελειώνει)

Δεν με άφησε να σηκωθώ απτό κρεβάτι φοβόταν λέει για πτώση ομφαλιδας(αν το λέω σωστά)

Οι πόνοι γινόντουσαν ανυποφοροι,ξέχασα να σας πω ότι με το γεια σας μου λέγανε να κάνω επισκληριδιο.οποτε στο 6 διαστολή ήρθε η ώρα της.

Οι πόνοι έφυγαν κ εγώ σε λίγο ήμουν έτοιμη για ύπνο ένιωθα μόνο όταν ήταν να σπρώξω.μετα από κάμποση ώρα οι πόνοι ξαναήρθαν κ έτσι μου έκαναν 2η δόση επισκλ.ο γιατρός πηγαινοερχόταν μιας κ το ιατρείο του είναι στο μαιευτήριο.

Την ώρα των εξωθησεων είχε πέσει η προϊσταμένη στην κοιλιά μου κ με πίεζε.(ένα μήνα μετά ακόμα πονούσαν οι κοιλιακοί μου)τελικά μου έβαλε βεντούζα γτ λέει δεν εσπρωχνα.αυταααα

Εγώ γτ δεν ενημερώθηκα για πλάνο τοκετού;; μήπως έπρεπε να το ζητήσω;

Τι λετε;;μου άνοιξε τον τράχηλο ή όχι;;;σε επόμενη εγκυμοσύνη να βρω αλλον ή απλά να συζητήσω μαζί του τις σκέψεις μου;

Ξεχασα να σας πω,μετά από 1-2 μέρες που ήρθε ο γιατρός να με δει στο δωμάτιο μου είπε ότι έχω στενό κόλπο γι'αυτό δεν έβγαινε το μωρό

(Εννοείται ότι με έκοψε)

Στέκει κάτι τέτοιο;;

[Anna3011]

1 hour ago, Lele_ είπε:

 

 

Ξεχασα να σας πω,μετά από 1-2 μέρες που ήρθε ο γιατρός να με δει στο δωμάτιο μου είπε ότι έχω στενό κόλπο γι'αυτό δεν έβγαινε το μωρό

(Εννοείται ότι με έκοψε)

Στέκει κάτι τέτοιο;;

Έχω και εγώ το ίδιο θέμα, φαντάσου ότι στο ΠΑΠ ο γιατρός χρησιμοποιεί μικρότερο κολποδιαστολέα. Όταν τον ρώτησα αν αυτό είναι πρόβλημα, μου είπε ότι γενικώς όχι, μπορεί όμως να με δυσκολέψει στη γέννα. Δε χρειάστηκε να το διαπιστώσω γιατί γέννησα με καισαρική για άλλους σοβαρότερους λόγους, ωστόσο φαντάζομαι ότι κάπως επηρρεάζει. 

[Lele_]

πρίν από 26 λεπτά , Anna3011 είπε:

Έχω και εγώ το ίδιο θέμα, φαντάσου ότι στο ΠΑΠ ο γιατρός χρησιμοποιεί μικρότερο κολποδιαστολέα. Όταν τον ρώτησα αν αυτό είναι πρόβλημα, μου είπε ότι γενικώς όχι, μπορεί όμως να με δυσκολέψει στη γέννα. Δε χρειάστηκε να το διαπιστώσω γιατί γέννησα με καισαρική για άλλους σοβαρότερους λόγους, ωστόσο φαντάζομαι ότι κάπως επηρρεάζει. 

Επισης λέει έχω κ κοντό περίνεο κ δεν είχε πολύ περιθώριο για να κόψει.μαυτα κ με εκείνα σκέφτομαι κ αν έχει δίκιο;;;κ αν όντως δεν μπορούσα να γεννήσω χωρίς αυτές τις παρεμβάσεις;;;

Μετά από 40 μέρες που πήγα να με δει εννοείται πόνεσα στην εξέταση κ μου είπε ότι θα πονάω για αρκετό καιρό στο επαφές.ετσι κ έγινε.

[sweety**]

2 hours ago, Lele_ said:

Επισης λέει έχω κ κοντό περίνεο κ δεν είχε πολύ περιθώριο για να κόψει.μαυτα κ με εκείνα σκέφτομαι κ αν έχει δίκιο;;;κ αν όντως δεν μπορούσα να γεννήσω χωρίς αυτές τις παρεμβάσεις;;;

Μετά από 40 μέρες που πήγα να με δει εννοείται πόνεσα στην εξέταση κ μου είπε ότι θα πονάω για αρκετό καιρό στο επαφές.ετσι κ έγινε.

καλησπερα!συγνωμη για την ασχετη ερωτηση.μια φιλη μου γεννησε πριν λιγες μερες με φ.τ σε νοσοκομειο.δυστυχως απο οτι μου ειπε μετα την γεννα δεν την επισκεφτηκε κανενας γιατρος να την εξετασει.Πηρε τηλ απο οτι μου ειπε σε καποιον ιδιωτη να κλεισει ραντεβου να την δει αυτος αν ολα ειναι καλα!της ειπε οτι εφοσον εγιναν ετσι τα πραγματα να παει νωριτερα απο τις 40 μερες να την δει. Αυτή λεει ποναει απο τα ραματα πολυ και απορει πως γινεται η εξεταση που θα της κανει ο γιατρος και τι να περιμενει..πως γινεται η εξεταση μετα απο φ.τ μηπως θα μπορουσα να την βοηθησω λιγο..

[Lele_]

πρίν από 45 λεπτά , sweety** είπε:

καλησπερα!συγνωμη για την ασχετη ερωτηση.μια φιλη μου γεννησε πριν λιγες μερες με φ.τ σε νοσοκομειο.δυστυχως απο οτι μου ειπε μετα την γεννα δεν την επισκεφτηκε κανενας γιατρος να την εξετασει.Πηρε τηλ απο οτι μου ειπε σε καποιον ιδιωτη να κλεισει ραντεβου να την δει αυτος αν ολα ειναι καλα!της ειπε οτι εφοσον εγιναν ετσι τα πραγματα να παει νωριτερα απο τις 40 μερες να την δει. Αυτή λεει ποναει απο τα ραματα πολυ και απορει πως γινεται η εξεταση που θα της κανει ο γιατρος και τι να περιμενει..πως γινεται η εξεταση μετα απο φ.τ μηπως θα μπορουσα να την βοηθησω λιγο..

Δεν είχε γιατρό να την παρακολουθεί;

Με δάχτυλο γίνεται.

Τα ράμματα λογικό είναι να πονάνε

[sweety**]

3 minutes ago, Lele_ said:

Δεν είχε γιατρό να την παρακολουθεί;

Με δάχτυλο γίνεται.

Τα ράμματα λογικό είναι να πονάνε

αα οπως η εξεταση για την παρακολουθηση της διαστολης?ειχε γιατρο ο οπιος δεν ηρθε ποτεεε!!την βοηθησε καποιος ειδεκευομενος να γεννησει τελικα!!

[Lele_]

1 ώρα πρίν, sweety** είπε:

αα οπως η εξεταση για την παρακολουθηση της διαστολης?ειχε γιατρο ο οπιος δεν ηρθε ποτεεε!!την βοηθησε καποιος ειδεκευομενος να γεννησει τελικα!!

Ο κάθε γιατρός εξεταζει αλλιώς.σε φίλη μου που κ αυτή γέννησε φυσιολογικά δεν την είδε κολπικά παρά μόνο με υπέρηχο.

Εμενα με εξέταζε κ με ρωτούσε αν πονάω δεξιά αριστερά πάνω κάτω.αν θυμάμαι καλά πρέπει να μου ψηλαφησε κ την μήτρα κοιλιακά.υπερηχο πάντως δεν μου έκανε.με βρήκε μια χαρά κ έφυγα. Διήρκεσε πολύ λίγο.

 

 

[Sentir...natureza]

Μετα τα καρδιοτοκογραφηματα στις 40+5 και 40+6, οπου η γιατρος μου ειδε καποια διαστηματα "ηρεμιας" στον παλμο του μικρου (σημαδι οτι κουραζεται ο πλακουντας οπως μου ειπε και αρα δυσχεραινεται η οξυγονωση του μωρου), αποφασισαμε να κανουμε αποκολληση μεμβρανων, μηπως και ξεκινησει ο τοκετος, χωρις αλλες παρεμβασεις. Ετσι, στις 40+6 το πρωι μου κανει την αποκολληση για να εχουμε περιθωριο μερικες μερες να ξανακανουμε και να περιμενουμε τον τοκετο να ξεκινησει. Το μεσημερι ξεκινησαν οι συσπασεις, οι οποιες ομως ειχαν μικρη διαρκεια (μεχρι 40'') και δεν ηταν τακτικες. Το απογευμα ειδοποιησα την γιατρο μου και μου ειπε να περασω απο το μαιευτηριο. Εκει με περιμενε μια γλυκυτατη μαια, σαν αυτες που εχω δει μονο σε εκπομπες-ριαλιτι μαιευτικης του εξωτερικου. Ευγενικη, καλοσυνατη, ταιριαξαμε αμεσως. Ηρθε και η γιατρος μου και ημουν στα ιδια με το πρωι (3 εκ) αλλα αποφασισαμε να μεινω στο μαιευτηριο, μιας και δευτεροτοκος και τα πραγματα μπορει να εξελιχθουν γρηγορα.

Το βραδυ γυρω στις 10 αρχισαν να γινονται τακτικες. Στις 11 εφυγε η μαια και ηρθε μια αλλη (την ειχα στο σταδιο εξωθησης στον πρωτο μου τοκετο και να πω την αληθεια παρακαλουσα να μην την ξαναπετυχω γιατι δεν ειχα πολυ καλη εμπειρια μαζι της). Δυστυχως (ή ευτυχως) με αναστατωσε με την βιαιη θα ελεγα κολπικη εξεταση που μου εκανε και με καποια λογια που ειπε για τον πρωτο μου τοκετο (που δεν ισχυαν κιολας) και ως δια μαγειας ή μαλλον λογικης οι συσπασεις σταματησαν. Κοιμηθηκα ενα ηρεμο βραδυ, ανεκτησα δυναμεις και τα ξημερωματα ξανααρχισαν οι συσπασεις, χωρις καποια αλλαγη στην ενταση ή την διαρκεια, τα ιδια. 

Στις 2 το μεσημερι (στις 3 θα ερχοταν ξανα η μαια που ειχαμε δεθει) αρχισαν να δυναμωνουν, ειχα μπει στην ενεργη φαση τοκετου. Ηταν λες και το σωμα μου περιμενε την συγκεκριμενη μαια για να συνεχισει αυτο που διακοπηκε βιαια απο την -ας μου επιτραπει η εκφραση- μεγαιρα. Ετσι, με την συνεχη της υποστηριξη, με τις μαλλαξεις της και τα λικνισματα που εκανε μαζι μου εφτασα τα 6 εκατοστα στις 5 το απογευμα. Να σημειωσω οτι και η ιδια, εχοντας κανει 2 φυσικους τοκετους, ο ενας εκ των οποιων στο νερο στο σπιτι (σε αλλη χωρα, μιας και η καταγωγη της δεν ηταν ελληνικη) ηξερε πως να ανακουφισει μια γυναικα στον φυσικο τοκετο της. Στις 6 το απογευμα εσπασαν τα νερα απο μονα τους και απο τοτε αλλαξαν ολα. Με παροτρυναν να κανω ενα ζεστο μπανακι να χαλαρωσω αλλα δεν προλαβα να φτασω την πορτα του μπανιου, οπου ενιωσα μια πολυ δυνατη συσπαση και εντονη πιεση προς τα κατω. Λεω στον αντρα μου να τις ειδοποιησει (την μαια και την γιατρο μου, που ηταν εκει ολες αυτες τις ωρες) και ανεβαινουμε στην αιθουσα τοκετου. Μετα απο τρια πολυ δυνατα "κυμματα" φτανω τα 8 εκ. Μετα απο δυο εντονα "κυμματα" νιωθω την αναγκη να σπρωξω και μετα απο 3 συσπασεις-εξωθησεις γεννηθηκε ο μικρουλης μου.

Εγινε τοσο γρηγορα, ηταν τοσο εντονο ολο το σκηνικο, αυτες οι τελευταιες εντονες συσπασεις ηταν το κατι αλλο, ενιωθα πως θα λιποθυμησω απο τον πονο, αλλα βρηκα τον τροπο να τις διαχειριζομαι, βγαζοντας ενα βαθυ αναστεναγμο στο τελος της εκπνοης με ηχο, νιωθοντας ολο τον αερα, ολη την ενταση να διαπερναει τον λαιμο μου (αν με ακουγε καποιος που δεν ηξερε τι συμβαινει, θα νομιζε οτι ειναι σεξουαλικοι ηχοι). Αλλα αυτο που μου εκανε εντυπωση ηταν οτι μολις εσπασαν τα νερα μπηκα σε μια φαση εγρηγορσης, λες και δεν προλαβαν οι ενδορφινες μου να με ταξιδεψουν σε αλλο επιπεδο συνειδησης. Ημουν τοσο παρουσα, το βιωσα 100% και πραγματικα ενιωσα σαν αγριο ζωο που το οδηγουσε το εντικτο και ηξερε ακριβως τι πρεπει να κανει. Ισως σ'αυτο επαιξε ρολο το οτι ηταν δευτερη γεννα και ολα κυλανε πιο γρηγορα και ευκολα, καμια σχεση με τον πρωτο τοκετο μου.

Ηταν πολυ ομορφη εμπερια και ημουν πολυ τυχερη που ειχα διπλα μου τους συγκεκριμενους ανθρωπους (τον αντρα μου, την υπεροχη μαια και την γιατρο μου) που απλα με αφησανε να γεννησω χωρις παρεμβασεις, αρνητικα σχολια και δημιουργησαν ενα ηρεμο περιβαλλον ωστε να φερω το παιδακι μου στον κοσμο οσο τον δυνατον πιο ομαλα...

Ετσι γεννηθηκε ο μικρουλης μου στις 41 εβδομαδες ακριβως 

 

[Mama_Anesti_]

πρίν από 16 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Μετα τα καρδιοτοκογραφηματα στις 40+5 και 40+6, οπου η γιατρος μου ειδε καποια διαστηματα "ηρεμιας" στον παλμο του μικρου (σημαδι οτι κουραζεται ο πλακουντας οπως μου ειπε και αρα δυσχεραινεται η οξυγονωση του μωρου), αποφασισαμε να κανουμε αποκολληση μεμβρανων, μηπως και ξεκινησει ο τοκετος, χωρις αλλες παρεμβασεις. Ετσι, στις 40+6 το πρωι μου κανει την αποκολληση για να εχουμε περιθωριο μερικες μερες να ξανακανουμε και να περιμενουμε τον τοκετο να ξεκινησει. Το μεσημερι ξεκινησαν οι συσπασεις, οι οποιες ομως ειχαν μικρη διαρκεια (μεχρι 40'') και δεν ηταν τακτικες. Το απογευμα ειδοποιησα την γιατρο μου και μου ειπε να περασω απο το μαιευτηριο. Εκει με περιμενε μια γλυκυτατη μαια, σαν αυτες που εχω δει μονο σε εκπομπες μαιευτικης του εξωτερικου. Ευγενικη, καλοσυνατη, ταιριαξαμε αμεσως. Ηρθε και η γιατρος μου και ημουν στα ιδια με το πρωι (3 εκ) αλλα αποφασισαμε να μεινω στο μαιευτηριο, μιας και δευτεροτοκος και τα πραγματα μπορει να εξελιχθουν γρηγορα.

Το βραδυ γυρω στις 10 αρχισαν να γινονται τακτικες. Στις 11 εφυγε η μαια και ηρθε μια αλλη (την ειχα στο σταδιο εξωθησης στον πρωτο μου τοκετο και να πω την αληθεια παρακαλουσα να μην την ξαναπετυχω γιατι δεν ειχα πολυ καλη εμπειρια μαζι της). Δυστυχως (ή ευτυχως) με αναστατωσε με την βιαιη θα ελεγα κολπικη εξεταση που μου εκανε και με καποια λογια που ειπε για τον πρωτο μου τοκετο (που δεν ισχυαν κιολας) και ως δια μαγειας ή μαλλον λογικης οι συσπασεις σταματησαν. Κοιμηθηκα ενα ηρεμο βραδυ, ανεκτησα δυναμεις και τα ξημερωματα ξανααρχισαν οι συσπασεις, χωρις καποια αλλαγη στην ενταση ή την διαρκεια, τα ιδια. 

Στις 2 το μεσημερι (στις 3 θα ερχοταν ξανα η μαια που ειχαμε δεθει) αρχισαν να δυναμωνουν, ειχα μπει στην ενεργη φαση τοκετου. Ηταν λες και το σωμα μου περιμενε την συγκεκριμενη μαια για να συνεχισει αυτο που διακοπηκε βιαια απο την -ας μου επιτραπει η εκφραση- μεγαιρα. Ετσι, με την συνεχη της υποστηριξη, με τις μαλλαξεις της και τα λικνισματα που εκανε μαζι μου εφτασα τα 6 εκατοστα στις 5 το απογευμα. Να σημειωσω οτι και η ιδια, εχοντας κανει 2 φυσικους τοκετους, ο ενας εκ των οποιων στο νερο στο σπιτι (σε αλλη χωρα, μιας και η καταγωγη της δεν ηταν ελληνικη) ηξερε πως να ανακουφισει μια γυναικα στον φυσικο τοκετο της. Στις 6 το απογευμα εσπασαν τα νερα απο μονα τους και απο τοτε αλλαξαν ολα. Με παροτρυναν να κανω ενα ζεστο μπανακι να χαλαρωσω αλλα δεν προλαβα να φτασω την πορτα του μπανιου, οπου ενιωσα μια πολυ δυνατη συσπαση και εντονη πιεση προς τα κατω. Λεω στον αντρα μου να τις ειδοποιησει (την μαια και την γιατρο μου, που ηταν εκει ολες αυτες τις ωρες) και ανεβαινουμε στην αιθουσα τοκετου. Μετα απο τρια πολυ δυνατα "κυμματα" φτανω τα 8 εκ. Μετα απο δυο εντονα "κυμματα" νιωθω την αναγκη να σπρωξω και μετα απο 3 συσπασεις-εξωθησεις γεννηθηκε ο μικρουλης μου.

Εγινε τοσο γρηγορα, ηταν τοσο εντονο ολο το σκηνικο, αυτες οι τελευταιες εντονες συσπασεις ηταν το κατι αλλο, ενιωθα πως θα λιποθυμησω απο τον πονο, αλλα βρηκα τον τροπο να τις διαχειριζομαι, βγαζοντας ενα βαθυ αναστεναγμο στο τελος της εκπνοης με ηχο, νιωθοντας ολο τον αερα, ολη την ενταση να διαπερναει τον λαιμο μου (αν με ακουγε καποιος που δεν ηξερε τι συμβαινει, θα νομιζε οτι ειναι σεξουαλικοι ηχοι). Αλλα αυτο που μου εκανε εντυπωση ηταν οτι μολις εσπασαν τα νερα μπηκα σε μια φαση εγρηγορσης, λες και δεν προλαβαν οι ενδορφινες μου να με ταξιδεψουν σε αλλο επιπεδο συνειδησης. Ημουν τοσο παρουσα, το βιωσα 100% και πραγματικα ενιωσα σαν αγριο ζωο που το οδηγουσε το εντικτο και ηξερε ακριβως τι πρεπει να κανει. Ισως σ'αυτο επαιξε ρολο το οτι ηταν δευτερη γεννα και ολα κυλανε πιο γρηγορα και ευκολα, καμια σχεση με τον πρωτο τοκετο μου.

Ηταν πολυ ομορφη εμπερια και ημουν πολυ τυχερη που ειχα διπλα μου τους ανθρωπους (τον αντρα μου, την μαια και την γιατρο μου) που απλα με αφησανε να γεννησω χωρις παρεμβασεις, αρνητικα σχολια και δημιουργησαν ενα ηρεμο περιβαλλον ωστε να φερω το παιδακι μου στον κοσμο με οσο τον δυνατον πιο ηρεμο τροπο γινεται...

Ετσι γεννηθηκε ο μικρουλης μου στις 41 εβδομαδες ακριβως 

 

Να σας ζησει!!! Να χαιρεστε τα παιδάκια σας!!!

[Anna3011]

5 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Μετα τα καρδιοτοκογραφηματα στις 40+5 και 40+6, οπου η γιατρος μου ειδε καποια διαστηματα "ηρεμιας" στον παλμο του μικρου (σημαδι οτι κουραζεται ο πλακουντας οπως μου ειπε και αρα δυσχεραινεται η οξυγονωση του μωρου), αποφασισαμε να κανουμε αποκολληση μεμβρανων, μηπως και ξεκινησει ο τοκετος, χωρις αλλες παρεμβασεις. Ετσι, στις 40+6 το πρωι μου κανει την αποκολληση για να εχουμε περιθωριο μερικες μερες να ξανακανουμε και να περιμενουμε τον τοκετο να ξεκινησει. Το μεσημερι ξεκινησαν οι συσπασεις, οι οποιες ομως ειχαν μικρη διαρκεια (μεχρι 40'') και δεν ηταν τακτικες. Το απογευμα ειδοποιησα την γιατρο μου και μου ειπε να περασω απο το μαιευτηριο. Εκει με περιμενε μια γλυκυτατη μαια, σαν αυτες που εχω δει μονο σε εκπομπες-ριαλιτι μαιευτικης του εξωτερικου. Ευγενικη, καλοσυνατη, ταιριαξαμε αμεσως. Ηρθε και η γιατρος μου και ημουν στα ιδια με το πρωι (3 εκ) αλλα αποφασισαμε να μεινω στο μαιευτηριο, μιας και δευτεροτοκος και τα πραγματα μπορει να εξελιχθουν γρηγορα.

Το βραδυ γυρω στις 10 αρχισαν να γινονται τακτικες. Στις 11 εφυγε η μαια και ηρθε μια αλλη (την ειχα στο σταδιο εξωθησης στον πρωτο μου τοκετο και να πω την αληθεια παρακαλουσα να μην την ξαναπετυχω γιατι δεν ειχα πολυ καλη εμπειρια μαζι της). Δυστυχως (ή ευτυχως) με αναστατωσε με την βιαιη θα ελεγα κολπικη εξεταση που μου εκανε και με καποια λογια που ειπε για τον πρωτο μου τοκετο (που δεν ισχυαν κιολας) και ως δια μαγειας ή μαλλον λογικης οι συσπασεις σταματησαν. Κοιμηθηκα ενα ηρεμο βραδυ, ανεκτησα δυναμεις και τα ξημερωματα ξανααρχισαν οι συσπασεις, χωρις καποια αλλαγη στην ενταση ή την διαρκεια, τα ιδια. 

Στις 2 το μεσημερι (στις 3 θα ερχοταν ξανα η μαια που ειχαμε δεθει) αρχισαν να δυναμωνουν, ειχα μπει στην ενεργη φαση τοκετου. Ηταν λες και το σωμα μου περιμενε την συγκεκριμενη μαια για να συνεχισει αυτο που διακοπηκε βιαια απο την -ας μου επιτραπει η εκφραση- μεγαιρα. Ετσι, με την συνεχη της υποστηριξη, με τις μαλλαξεις της και τα λικνισματα που εκανε μαζι μου εφτασα τα 6 εκατοστα στις 5 το απογευμα. Να σημειωσω οτι και η ιδια, εχοντας κανει 2 φυσικους τοκετους, ο ενας εκ των οποιων στο νερο στο σπιτι (σε αλλη χωρα, μιας και η καταγωγη της δεν ηταν ελληνικη) ηξερε πως να ανακουφισει μια γυναικα στον φυσικο τοκετο της. Στις 6 το απογευμα εσπασαν τα νερα απο μονα τους και απο τοτε αλλαξαν ολα. Με παροτρυναν να κανω ενα ζεστο μπανακι να χαλαρωσω αλλα δεν προλαβα να φτασω την πορτα του μπανιου, οπου ενιωσα μια πολυ δυνατη συσπαση και εντονη πιεση προς τα κατω. Λεω στον αντρα μου να τις ειδοποιησει (την μαια και την γιατρο μου, που ηταν εκει ολες αυτες τις ωρες) και ανεβαινουμε στην αιθουσα τοκετου. Μετα απο τρια πολυ δυνατα "κυμματα" φτανω τα 8 εκ. Μετα απο δυο εντονα "κυμματα" νιωθω την αναγκη να σπρωξω και μετα απο 3 συσπασεις-εξωθησεις γεννηθηκε ο μικρουλης μου.

Εγινε τοσο γρηγορα, ηταν τοσο εντονο ολο το σκηνικο, αυτες οι τελευταιες εντονες συσπασεις ηταν το κατι αλλο, ενιωθα πως θα λιποθυμησω απο τον πονο, αλλα βρηκα τον τροπο να τις διαχειριζομαι, βγαζοντας ενα βαθυ αναστεναγμο στο τελος της εκπνοης με ηχο, νιωθοντας ολο τον αερα, ολη την ενταση να διαπερναει τον λαιμο μου (αν με ακουγε καποιος που δεν ηξερε τι συμβαινει, θα νομιζε οτι ειναι σεξουαλικοι ηχοι). Αλλα αυτο που μου εκανε εντυπωση ηταν οτι μολις εσπασαν τα νερα μπηκα σε μια φαση εγρηγορσης, λες και δεν προλαβαν οι ενδορφινες μου να με ταξιδεψουν σε αλλο επιπεδο συνειδησης. Ημουν τοσο παρουσα, το βιωσα 100% και πραγματικα ενιωσα σαν αγριο ζωο που το οδηγουσε το εντικτο και ηξερε ακριβως τι πρεπει να κανει. Ισως σ'αυτο επαιξε ρολο το οτι ηταν δευτερη γεννα και ολα κυλανε πιο γρηγορα και ευκολα, καμια σχεση με τον πρωτο τοκετο μου.

Ηταν πολυ ομορφη εμπερια και ημουν πολυ τυχερη που ειχα διπλα μου τους συγκεκριμενους ανθρωπους (τον αντρα μου, την υπεροχη μαια και την γιατρο μου) που απλα με αφησανε να γεννησω χωρις παρεμβασεις, αρνητικα σχολια και δημιουργησαν ενα ηρεμο περιβαλλον ωστε να φερω το παιδακι μου στον κοσμο οσο τον δυνατον πιο ομαλα...

Ετσι γεννηθηκε ο μικρουλης μου στις 41 εβδομαδες ακριβως 

 

Να σας ζήσει ο μικρούλης! Χαίρομαι πολύ για σένα που είχες μια τόσο ξεχωριστή εμπειρία τοκετού! Υγεία και τύχη και στα δυο σου αγοράκια!

[xaroumenh mama]

7 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Μετα τα καρδιοτοκογραφηματα στις 40+5 και 40+6, οπου η γιατρος μου ειδε καποια διαστηματα "ηρεμιας" στον παλμο του μικρου (σημαδι οτι κουραζεται ο πλακουντας οπως μου ειπε και αρα δυσχεραινεται η οξυγονωση του μωρου), αποφασισαμε να κανουμε αποκολληση μεμβρανων, μηπως και ξεκινησει ο τοκετος, χωρις αλλες παρεμβασεις. Ετσι, στις 40+6 το πρωι μου κανει την αποκολληση για να εχουμε περιθωριο μερικες μερες να ξανακανουμε και να περιμενουμε τον τοκετο να ξεκινησει. Το μεσημερι ξεκινησαν οι συσπασεις, οι οποιες ομως ειχαν μικρη διαρκεια (μεχρι 40'') και δεν ηταν τακτικες. Το απογευμα ειδοποιησα την γιατρο μου και μου ειπε να περασω απο το μαιευτηριο. Εκει με περιμενε μια γλυκυτατη μαια, σαν αυτες που εχω δει μονο σε εκπομπες-ριαλιτι μαιευτικης του εξωτερικου. Ευγενικη, καλοσυνατη, ταιριαξαμε αμεσως. Ηρθε και η γιατρος μου και ημουν στα ιδια με το πρωι (3 εκ) αλλα αποφασισαμε να μεινω στο μαιευτηριο, μιας και δευτεροτοκος και τα πραγματα μπορει να εξελιχθουν γρηγορα.

Το βραδυ γυρω στις 10 αρχισαν να γινονται τακτικες. Στις 11 εφυγε η μαια και ηρθε μια αλλη (την ειχα στο σταδιο εξωθησης στον πρωτο μου τοκετο και να πω την αληθεια παρακαλουσα να μην την ξαναπετυχω γιατι δεν ειχα πολυ καλη εμπειρια μαζι της). Δυστυχως (ή ευτυχως) με αναστατωσε με την βιαιη θα ελεγα κολπικη εξεταση που μου εκανε και με καποια λογια που ειπε για τον πρωτο μου τοκετο (που δεν ισχυαν κιολας) και ως δια μαγειας ή μαλλον λογικης οι συσπασεις σταματησαν. Κοιμηθηκα ενα ηρεμο βραδυ, ανεκτησα δυναμεις και τα ξημερωματα ξανααρχισαν οι συσπασεις, χωρις καποια αλλαγη στην ενταση ή την διαρκεια, τα ιδια. 

Στις 2 το μεσημερι (στις 3 θα ερχοταν ξανα η μαια που ειχαμε δεθει) αρχισαν να δυναμωνουν, ειχα μπει στην ενεργη φαση τοκετου. Ηταν λες και το σωμα μου περιμενε την συγκεκριμενη μαια για να συνεχισει αυτο που διακοπηκε βιαια απο την -ας μου επιτραπει η εκφραση- μεγαιρα. Ετσι, με την συνεχη της υποστηριξη, με τις μαλλαξεις της και τα λικνισματα που εκανε μαζι μου εφτασα τα 6 εκατοστα στις 5 το απογευμα. Να σημειωσω οτι και η ιδια, εχοντας κανει 2 φυσικους τοκετους, ο ενας εκ των οποιων στο νερο στο σπιτι (σε αλλη χωρα, μιας και η καταγωγη της δεν ηταν ελληνικη) ηξερε πως να ανακουφισει μια γυναικα στον φυσικο τοκετο της. Στις 6 το απογευμα εσπασαν τα νερα απο μονα τους και απο τοτε αλλαξαν ολα. Με παροτρυναν να κανω ενα ζεστο μπανακι να χαλαρωσω αλλα δεν προλαβα να φτασω την πορτα του μπανιου, οπου ενιωσα μια πολυ δυνατη συσπαση και εντονη πιεση προς τα κατω. Λεω στον αντρα μου να τις ειδοποιησει (την μαια και την γιατρο μου, που ηταν εκει ολες αυτες τις ωρες) και ανεβαινουμε στην αιθουσα τοκετου. Μετα απο τρια πολυ δυνατα "κυμματα" φτανω τα 8 εκ. Μετα απο δυο εντονα "κυμματα" νιωθω την αναγκη να σπρωξω και μετα απο 3 συσπασεις-εξωθησεις γεννηθηκε ο μικρουλης μου.

Εγινε τοσο γρηγορα, ηταν τοσο εντονο ολο το σκηνικο, αυτες οι τελευταιες εντονες συσπασεις ηταν το κατι αλλο, ενιωθα πως θα λιποθυμησω απο τον πονο, αλλα βρηκα τον τροπο να τις διαχειριζομαι, βγαζοντας ενα βαθυ αναστεναγμο στο τελος της εκπνοης με ηχο, νιωθοντας ολο τον αερα, ολη την ενταση να διαπερναει τον λαιμο μου (αν με ακουγε καποιος που δεν ηξερε τι συμβαινει, θα νομιζε οτι ειναι σεξουαλικοι ηχοι). Αλλα αυτο που μου εκανε εντυπωση ηταν οτι μολις εσπασαν τα νερα μπηκα σε μια φαση εγρηγορσης, λες και δεν προλαβαν οι ενδορφινες μου να με ταξιδεψουν σε αλλο επιπεδο συνειδησης. Ημουν τοσο παρουσα, το βιωσα 100% και πραγματικα ενιωσα σαν αγριο ζωο που το οδηγουσε το εντικτο και ηξερε ακριβως τι πρεπει να κανει. Ισως σ'αυτο επαιξε ρολο το οτι ηταν δευτερη γεννα και ολα κυλανε πιο γρηγορα και ευκολα, καμια σχεση με τον πρωτο τοκετο μου.

Ηταν πολυ ομορφη εμπερια και ημουν πολυ τυχερη που ειχα διπλα μου τους συγκεκριμενους ανθρωπους (τον αντρα μου, την υπεροχη μαια και την γιατρο μου) που απλα με αφησανε να γεννησω χωρις παρεμβασεις, αρνητικα σχολια και δημιουργησαν ενα ηρεμο περιβαλλον ωστε να φερω το παιδακι μου στον κοσμο οσο τον δυνατον πιο ομαλα...

Ετσι γεννηθηκε ο μικρουλης μου στις 41 εβδομαδες ακριβως 

 

Να σου ζήσει ο μικρούλης σου ...!!!!!!!! Κ να χαίρεσαι τα παιδάκια σου ...!!!!