Τρέμω την Α' Δημοτικού, ανέτοιμο παιδάκι, το ΚΕΔΑΣΥ λεει προχωρα

[Fantomas]

Γεια σας!

 

Αρχικά να πω πως είμαι ευγνώμων για την ύπαρξη αυτής της ιστοσελίδας και των ατόμων που κάνουν τον κόπο να εμπλακούν ενεργά, έχω βοηθηθεί αρκετά μέχρι τώρα.

 

Το θέμα που αντιμετωπίζουμε είναι πως το 5,5 ετών αγοράκι μου πρόκειται να ξεκινήσει την Α' Δημοτικού φέτος τον Σεπτέμβρη και μου έχουν κοπεί τα πόδια.

 

Το παιδάκι μου είναι χαρούμενο και ομιλητικό με τα μέλη της οικογένειάς μας (όλοι ενήλικες). Διαθέτει πλούσια φαντασία και του αρέσει η αλληλεπίδραση.

 

Τα προβλήματά του είναι άλλα και δυσχεραίνεται πάρα πολύ στο σχολείο με τα εξής:

 

1. Είναι πάρα πολύ συνεσταλμένος και παθητικός με τους συνομηλίκους του (όχι στο σπίτι, το αντίθετο). Δεν έχει καταφέρει να κάνει ούτε 1 φίλο είτε πέρυσι είτε φέτος. Στα παιδικά πάρτυ δεν τον παίζει κανείς, ο καημένος πάει με καλή διάθεση να τους ζητήσει να παίξουν και αυτά λένε "όχι" ή απλά τον αγνοούν. Έκανε πολλές απουσίες και πέρυσι και φέτος λόγω απανωτών ασθενειών (άλλος νταλκάς κι αυτός) και προφανώς αποξενώθηκε, αλλά η κατάσταση βαίνει επιδεινούμενη. Αυτή η κοινωνική απομόνωση έχει επηρεάσει και τις μαθησιακές του επιδόσεις γιατί νιώθει περιθωριοποιημένος και αόρατος (το βλέπω π.χ. στις παιδικές παραστάσεις που κάνουν). Στα διαλείμματα είναι μόνος και όπως μου είπε "το έχω πάρει απόφαση πλέον". Νομίζω ότι τον θεωρούν μικρομέγαλο στην ομιλία (έχει πλούσιο και εξεζητημένο λεξιλόγιο) αλλά μπέμπη στη συμπεριφορά (δεν παίρνει πρωτοβουλίες στο παιχνίδι, δεν έχει "τσαγανό" να το πω έτσι).

 

2. Μαθησιακά αντιμετωπίζαμε δυσκολίες αφ' ενός στην λαβή, στη γραφή, στην συγκέντρωση, στην καθρεπτική ιδιότητα, στην ταχύτητα επεξεργασίας της πληροφορίας κλπ. Κάνουμε εργοθεραπεία και λογοθεραπεία εδώ και 1 χρόνο αλλά ενώ έχει κάνει πρόοδο εξακολουθεί και βρίσκεται πίσω σε σχέση με τους συμμαθητές του. Κάποιοι από αυτούς τον κοροϊδεύουν κιόλας για τα άτσαλα γράμματά του και τις πολύ απλοϊκές ζωγραφιές του. Ακόμη και στη γυμναστική μας ενημέρωσε ο δάσκαλος ότι δυσκολεύεται να παρακολουθήσει τους ρυθμούς.

 

Εδώ να σημειώσω και τα εξής γιατί έχουν σημασία:

 

Α. Περάσαμε από αξιολόγηση του ΚΕΔΑΣΥ πρόσφατα, των οποίων όμως η γνωμάτευση δεν είναι δεσμευτική. Μας συμβούλευσαν να τον στείλουμε στην Α' Δημοτικού παρά τις δυσκολίες, και απλά να εντατικοποιήσουμε την εργοθεραπεία καθώς και να τον εγγράψουμε σε αθλητικούς ομίλους (ο ίδιος δεν θέλει).

 

Β. Είναι γεννημένος μήνα Δεκέμβριο και είναι ο μικρότερος στην τάξη του. Επίσης σαν σωματική διάπλαση είναι πολύ μικροκαμωμένος. Βρίσκεται στο 20% της καμπύλης για ύψος και 10% της καμπύλης για βάρος. Και οπτικά ακόμα φαίνεται πολύ πιο μπέμπης από τους συμμαθητές του.

 

Γ. Δεν έχει πάει παιδικό σταθμό, παρά μόνο προνήπιο και νήπιο. Δεν υπάρχουν άλλα παιδάκια στη ζωή του σε σταθερή βάση. Μόνο περιστασιακά καλούμε φίλους που έχουν επίσης παιδιά (π.χ. ανά 15 μέρες από 1 Κυριακή τη φορά). Στα man-to-man τα πηγαίνει καλύτερα αλλά και πάλι όχι αβίαστα. Στις μεγαλύτερες ομάδες χάνεται τελείως στο πλήθος, περιθωριοποιείται. Πάντως δεν έχει κάποιον "φίλο-φίλο" ούτε στα man-to-man. Επίσης λόγω φόρτου εργασίας δεν υπάρχει κανείς να τον πηγαίνει π.χ. παιδική χαρά τις καθημερινές, και ούτε έχουμε κάποιο συνομήλικο γειτονάκι.

 

Δ. Η αναλογία παιδιών - δασκάλας θα αλλάξει άρδην, από 16 παιδιά με 1 δασκάλα θα βρεθούν 28 παιδιά με 1 δασκάλα. Αυτό σημαίνει ότι θα λαμβάνει ακόμη λιγότερη προσοχή απ'ότι τώρα.

 

Σε συνέχεια όλων των ανωτέρω έχω πολύ σοβαρούς ενδοιασμούς σχετικά με το κατά πόσο θα καταφέρει ν' ανταποκριθεί στην Α' Δημοτικού, ακόμη κι αν μεριμνήσω στο σπίτι να συνεχίσει να έχει βοήθεια. Όμως διστάζω να το πάρω όλο επάνω μου και να επιβάλλω την επαναφοίτησή του στο νήπιο. Το ΚΕΔΑΣΥ έχει αποφανθεί "όχι" στην επαναφοίτηση, το σχολείο το ίδιο. Ο σύζυγός μου δε, βγάζει φλύκταινες και με απειλεί με δικαστήρια αν τον κρατήσω πίσω (επίσης με απειλεί με ασφαλιστικά μέτρα αν τον πάω σε παιδοψυχολόγο). Εγώ όμως που νιώθω το παιδί μου και συζητάμε κάθε μέρα τις σκέψεις του, καταλαβαίνω ότι δεν νιώθει καλά. Έχει καταρρακωθεί η αυτοπεποίθησή του και θέλω να του δώσω την ευκαιρία να νιώσει άνετα με τις ικανότητές του πριν κάνει το μεγάλο βήμα για το δημοτικό.

 

Έχει κάποιος γνώση ή εμπειρία πάνω στο θέμα αυτό;

 

Ευχαριστώ!

 

 

 

[belleblue]

 hello,

τις εργοθεραπείας, τις λογοθεραπείας, με τι διάγνωση τις βγάλατε, κ υλοποιήσατε, ο πατέρας τι γνώμη είχε για αυτές..

Θέλω να πω, δεν μπορεί να τις κάνατε, από βίτσιο, έτσι δεν είναι;

..κατανοεί, κατανοείτε ότι "επαναφοίτηση" δεν υπάρχει σε ηλικία νηπιαγωγείου, δηλαδή τι έχει φοιτήσει το παιδί;  Ούτε τάξη επαναλαμβάνει... μια χρονιά θα παίξει παραπάνω βασικά. 

Πώς ο σύζυγος απειλεί με ασφαλιστικά όταν έχετε ήδη κάνει θεραπείες που δείχνουν δυσκολίες του παιδιού?

Στα μυστικά τις κάνατε; Γιατί αντιδρά έτσι; 

Το κεδασυ σας αφήνει εσάς την επιλογή ή είναι υποχρεωτικό να το πάτε το παιδί φέτος;

 

 . η δίκη μου χωρίς καμία διάγνωση απλά ξεκίνησε 6.1/2 ετών πρώτη δημοτικού , ευτυχώς που δε πήγε νωρίτερα.  έτυχε γιατί το σχολείο (ξενόγλωσσο) ήθελε να έχει κλείσει τα 6 κ έχει τέλος Δεκεμβρίου γενέθλια κ ήμουν ΜΟΝΟ χαρούμενη.

Δε μπορώ να διανοηθώ πόσο κακό θα της έκανε να πιεστεί.   Είναι εκείνη πολύ χαρούμενη τώρα κ δεν έχει χρειαστεί κανένα μάθημα μετά το σχολείο όλα τα χρόνια (τώρα είναι στην 4η).

 

Κάντε μια σοβαρή συζήτηση ξανά με τον πατέρα του παιδιού δεν μπορεί να μην έχει δει ότι το παιδί του έχει δυσκολίες, εξηγήστε του τι πιστεύετε και την φιλοσοφία σας. Οι φλύκταινες του και τα οποιαδήποτε απειλητικά πράγματα που αναφέρει δεν έχουν θέση σε μια συζήτηση που έχει να κάνει για το καλό του παιδιού, ούτε δείχνουν συμμετοχή σε ομαδικές αποφάσεις ως οικογένεια από κοινού.  Σύζυγος σημαίνει μαζί. Θέλει με το να τα διατάζει απειλεί να είναι μέρος μιας ίσης συζήτησης? Μήπως να θέσετε αυτό εξαρχής, γιατί καμία άλλη συζήτηση δεν έχει νόημα αν δε λύσετε αυτό; 

Όταν γράψατε για ασφαλιστικά νόμιζα ότι έχετε χωρίσει, και πήγα να ξαναδιαβάσω αν όντως γράψατε σύζυγος....

 

Τα άτομα που ξέρουν το παιδί σας , που και με συναίνεση και των δυο σας φαντάζομαι το βοηθάνε,   έχουν άποψη;

 

 

 

Επεξεργάστηκαν 27 Μαίου,2023 by belleblue

[vicky86]

αν εξαιρεσουμε οτι ο συζηγος αντιδρα με απαραδεκτο τροπο,για μενα θα επαιζε πολυ μεγαλο ρολο αν ολοι οι γυρω ειναι αρνητικοι στην επαναφοιτηση

ο μπαμπας λεει δ χρειαζεται,απο οτι καταλαβα κ ο δασκαλος,το κεδασυ

οι ειδικοι που πατε τι γνωμη εχουν;

υπαρχει καποιος αλλος απο τον περιγυρο που συμμεριζεται τις σκεψεις σου;παππους;θειος;καποιος φιλος σας που εχει συχνη επαφη με το παιδι;

γτ αν δ υπαρχει κανεις,θα αμφεβαλλα στη θεση σου

κ εγω εχω την απορια πως ξεκινησατε τις θεραπειες.τι ειδε κ ποιος

οσο για το μεγεθος,η κορη μου εχει συμμαθητρια στο υψος κ βαρος  του γιου μου,που ειναι δυο χρονια μικροτερος,κ κατηγορια φτερο

κτ που θα με προβληματιζε,κ επειδη αναφερεις τα σχολια απο αλλα παιδια,κ οτι νιωθει μειονεκτικα κ το ιδιο το παιδι,ειναι μηπως αν παει εναν χρονο μετα,τα αλλα θα ναι ηδη δευτερα.δ θα νιωθει οτι εμεινε πιο πισω;δ λεω οτι ειναι σωστος τροπος σκεψης,αλλα δ ξερω αν θα ναι καλο για το παιδι

[samsympan]

Καλησπέρα @Fantomas!

 

Καταρχήν θα σας έλεγα να πάρετε βαθιές ανάσες, να χαλαρώσετε και να δείτε το θέμα όσο μπορείτε πιο ψύχραιμα και αντικειμενικά, βλέποντας το παιδί ως παιδί κι όχι ως -το παιδί σας- (όσο βέβαια μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει). Με τέτοια ματιά αν μπορείτε διαβάστε τα παρακάτω.

 

Εγώ λοιπόν ως τρίτο πρόσωπο, αποστασιοποιημένο και βάσει μόνο αυτών που μας γράφετε χωρίς να έχω καμία άλλη γνώση σχετικά με την περίπτωση σας, θα σας έλεγα. Είτε το παιδί επαναλάβει το νήπιο, είτε περάσει στην Α' Δημοτικού (αυτό θα το αποφασίσετε σε συνεργασία με τους ειδικούς).

 

Για το 1) Οι παιδικές φιλίες είναι κάτι το πολύ σχετικό. Δεν είναι δα κι όλα τα παιδάκια τα πιο δημοφιλή και θαρρετά στο να κοινωνικοποιηθούν. Πολλά παιδάκια είναι συνεσταλμένα και διστακτικά. Κι αν δεν τα προσεγγίσουν τα άλλα θα αρκεστούν στο να παίζουν μόνα τους. Δεν πειράζει αν δεν έχει κολλητούς φίλους, που λέμε, στο σχολείο. Ωστόσο, θα βοηθούσε πολύ αν στα 2 αυτά σχολικά χρόνια είχατε καλλιεργήσει κάποιες φιλικές σχέσεις με οικογένειες συμμαθητών του. Ξανα λέω, δεν εννοώ να γίνει με κάποιον κολλητός φίλος (αυτό δεν το ορίζουμε εμείς άλλωστε). Αλλά ας πούμε πχ:

"Ποιο παιδάκι συμπαθείς πιο πολύ αγάπη μου; Ή με ποιο κάνεις πιο καλή ομάδα στις δραστηριότητες που σας βάζει η κυρία;"

" Με τη Μαιρούλα, με το Γιωργάκη" 

" Ωραία, ας την/τον προσκαλέσουμε σπίτι/στο πάρκο/στα γενέθλια σου να παίξουμε να περάσουμε όμορφα"

Και κάπως έτσι να χτιστεί με 2-3 παιδάκια μια σχέση εκτός σχολικού περιβάλλοντος, που θα συνεχιστεί κι εντός. 

 

Για το 2) Από άποψη επιδόσεων τα παιδιά της προσχολικής εκπαίδευσης, επειδή υπάρχει αυτή η διαφορά-μίξη ηλικιών αλλά και οι ατομικές ιδιομορφίες, καλύπτουν ένα εύρος επιδόσεων. Κι όλες μέσα στα επιτρεπτά όρια. Δηλαδή στην ίδια τάξη το ένα κάνει ζωγραφικά αριστουργήματα και το άλλο μουτζούρες. Το ένα διαβάζει κείμενο και το άλλο δυσκολεύεται με τα γράμματα. Το ένα κάνει μαθηματικές πράξεις και το άλλο παλεύει να αριθμήσει έως το 10. Ομοίως και στην Α' Δημοτικού ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες. Και ναι, για κάποια παιδιά, είναι ζόρικα τα πράγματα στις αρχές. Όμως με σωστούς χειρισμούς από τον/τους εκπαιδευτικούς το χάσμα μειώνεται σταδιακά και όλα τα παιδιά είτε νωρίτερα, είτε αργότερα κατακτούν τη γνώση που πρέπει.

 

Για το Α) Πολύ καλά κάνατε και πήρατε γνωμάτευση από το ΚΕΔΑΣΥ. Πέρα από ιδιώτες αναπτυξιολόγους, από όσο γνωρίζω το νοσοκομείο ΠΑΙΔΩΝ έχει τμήμα με σειρά έμπειρων ειδικών (παιδιάτρων, παιδοψυχιάτρων, κλπ) που αξιολογεί την αναπτυξιακή ωριμότητα ενός παιδιού. Και η γνωμάτευση τους έχει μια επιπλέον βαρύτητα. Δε θα έβλαπτε να κάνατε μια επαφή. (Μονάδα Αναπτυξιακής Παιδιατρικής 2132009186, 2132009198

Στη Μονάδα γίνεται διαγνωστική διερεύνηση και παρακολούθηση παιδιών που εμφανίζουν αναπτυξιακά προβλήματα. Εξετάζονται παιδιά όλων των ηλικιών, από την νεογνική ηλικία μέχρι και την ενηλικίωσή τους. Ειδικότερα αντιμετωπίζονται παιδιά που εμφανίζουν αναπτυξιακές διαταραχές επικοινωνίας, λόγου, μάθησης, γνώσης, κίνησης, προσοχής και συμπεριφοράς. Ελέγχεται η σχολική ετοιμότητα, διαγιγνώσκονται ευφυή, χαρισματικά και ταλαντούχα παιδιά και ανιχνεύονται έγκαιρα αποκλίσεις της ανάπτυξης  από το φυσιολογικό).

 

Για το Β) Η σωματική διάπλαση θα πρέπει να σας απασχολεί μόνο αν υποκρύπτει παθολογία. Κατά τα άλλα αν το παιδί αναπτύξει τις κοινωνικές του δεξιότητες (εκεί νομίζω χρειάζεται να εστιάσεται) το μικρό του ανάστημα πχ δεν αποτελεί εμπόδιο.

 

Για το Γ) Δεν έχει καμία σημασία πλέον που δεν πήγε παιδικό. Πέρασε ο καιρός πια. Δεν αξιολογείται αυτό. Όπως σας είπα παραπάνω, νομίζω εδώ θα πρέπει να εστιάσετε, στις σχέσεις με ομηλίκους. Αν το παιδί αποκτήσει ένα κύκλο δικό του θα βοηθήσει πολύ στην αυτοπεποίθηση του. Στην ενδυνάμωση του. Δεν θα πάψει να έχει τις δυσκολίες που έχει. Αλλά θα τις υπερβαίνει, θα τις διαχειρίζεται επιτυχέστερα. Κάντε κάτι με συμμαθητές ένα μεσημεροαπόγευμα καθημερινής σε ένα ρεπό σας. Με συμμαθητές-φίλους τα ΣΚ. Αν δεν θέλει αθλητικές ομάδες, αθληθείτε με φίλους με αυθόρμητο παιχνίδι (ποδήλατο, μπάλα, κολύμπι τώρα που καλοκαιριάζει) τα ΣΚ. Επίσης υπάρχουν επίσης τόσες δραστηριότητες που δεν είναι αθλητικές και μπορεί να του αρέσει να μπει σε μια ομάδα και να κάνει φίλους. Ζωγραφική, ρομποτική, παραδοσιακοί χοροί, μαγειρική. Κοκ.

 

Για το Δ) Το αν υπάρχει πρόβλημα στην τάξη είναι κάτι παραπάνω από την αναλογία εκπαιδευτικών/μαθητών. Είναι πολλή μεγάλη κουβέντα αυτή. 

 

Εν κατακλείδι θα έλεγα, αν βλέπετε πρόοδο με τις θεραπείες του να συνεχίσετε φυσικά (αλλιώς να απευθυνθείτε αλλού). Στο γνωστικό κομμάτι μην αγχώνεστε τόσο. Αν το παιδί προχωρά με τις θεραπείες του και αποκτήσει και μια ισορροπημένη κοινώνική ζωή, νομίζω όλο αυτό θα σπρώξει και την όρεξη του διάθεση για μάθηση. Δουλέψτε λίγο το κομμάτι της συναναστροφής με ομηλίκους.

 

Και να ξέρετε ότι το παιδί όπως και να έχει, είτε επαναλάβει το νήπιο, είτε όχι, θα βρει τον δρόμο του και θα προοδεύσει. Είναι το μόνο σίγουρο!

Θα βοηθούσε βέβαια επίσης πολύ, να βλέπει τους γονείς του αγαπημένους κι ενωμένους, να του δίνουν όλα τα εφόδια για να ανοίξει τα φτερά του.

[Οι ατάκες που είπατε περί δικαστηρίων-ασφαλιστικών μέτρων δεν τις αντελήφθην επακριβώς. Ούτε καταλαβαίνω αν έχουν καμία λογική, ούτε πως γίνεται να προέρχονται από τον σύζυγο-πατέρα. (ταπεινή μου άποψη) μήπως να σκύβατε με πρόσοχη πάνω σε αυτό].

Καλή δύναμη! Με αισιοδοξία!

[μαγιοπουλας]

Το δεν είναι δεσμευτικό σύμφωνα με το Κεδεσυ αφήνει κ περιθώρια ότι ίσως κ να πρέπει να επαναλάβει το νηπιαγωγειο?δεν κατάλαβα.

Η δασκάλα του παιδιού τι λέει?Αναπτυξιολογος η παιδοψυχιατρος εκτός κεδεσυ έχει δει το παιδί?

Αν είναι απαραίτητο φυσικά κ να επαναλάβει Αν δεν είναι όμως κακό θα του κάνετε.Δεν είναι μόνο ότι θα βρεθεί σε περιβάλλον με μικρότερα,παιδιά.Εχετε σκεφτεί ότι οι δασκάλες του νηπιαγωγείο δεν δίνει εκπαιδευμενες για το ηλικιακο πλαίσιο ενός παιδιού που θα έπρεπε να πηγαίνει δημοτικό κ ότι ταυτόχρονα κ οι ανάγκες του παιδιού δεν θα καλύπτονται από την ύλη του νηπιαγωγείου?Κι εγω σκεφτόμουν παλιότερα ότι η κόρη μου είναι τέλος του χρόνου κ οτι ίσως αντιμετωπίσει δυσκολίες αλλά τελικά είναι πιο προχωρημένη κ από παιδιά που είναι αρκετούς μήνες μεγαλύτερα της.Να ξέρετε ότι οι διαφορετικές ηλικίες σε μια τάξη,έστω κ αν είναι μήνες μπορούν να επιδράσεων πολυ θετικα .

Διακρίνω ένα άγχος αλλά φυσικά δεν μπορώ να αξιολογήσω τι ακριβώς συμβαίνει.Αν επιτρέπετε?χωρίς πρόθεση να σας φέρω σε δύσκολη θέση,τι βλέπει ο πατέρας σε εσάς κ απειλεί με ασφαλιστικά μέτρα ενώ δεν είστε χωρισμένοι?

[kotsifikos]

Καλημέρα!

Εφόσον το παιδί έχει μάθει να κινείται  σε ένα  οικείο  περιβάλλον (πχ της οικογένειας) είναι λογικό να δυσκολεύεται σε ένα περιβάλλον έξω από αυτό και με πρόσωπα άγνωστα.

Στη θέση σας θα εξέταζα σε τι έχει κλίση το παιδί (μουσική / άθλημα / ζωγραφική / ρομποτική κτλ)  και θα ξεκινούσε ως δραστηριότητα, έπειτα θα προσπαθούσα να τον πηγαίνω σε κάποιο πάρκο - παιδική χαρά - πλατεία ώστε να κάνει ελεύθερο παιχνίδι και σιγά σιγά να δημιουργήσει γνωριμίες με άλλα παιδιά, έχετε υπόψη σας ότι συνήθως σε αυτά τα μέρη πηγαίνουν οι ίδιοι άνθρωποι (θεωρήστε το κάτι σαν ''στέκι'' παιδιών) οπότε γίνεται πιο εύκολα μία γνωριμία.

Έχετε προσπαθήσει να του δείξετε πως θα προσεγγίσει ένα παιδί?

Τα αναφέρω αυτά γιατί από ότι κατάλαβα αυτό που σας προβληματίζει περισσότερο είναι οι κοινωνικές δεξιότητες του παιδιού, και φαίνεται αυτό να έχει επηρεάσει το μαθησιακό κομμάτι καθώς η αυτοπεποίθηση του παιδιού χρειάζεται τόνωση.

[λουκουμαδάκι]

Καλημέρα! Διάβασα και τα προηγούμενα σας μηνύματα του Μαρτίου. Γράφετε ότι μέχρι τότε είχε πάει δέκα μέρες σχολείο. Ισχύει; Αν δεν είναι χάριν εμφάσεως για να δείξει την μειωμένη παρακολούθηση γενικά, το ψάξατε ιατρικά; Ένα παιδάκι που είναι συνεχώς άρρωστο αυτός και μόνο ο λόγος είναι ικανός να το κρατήσει 'πίσω' ειδικά αν έχει ήδη κάποιες δυσκολίες. Γράφετε ότι μέσα στην εβδομάδα δεν πηγαίνει παιδική χαρά και δεν κάνει κάποια δραστηριότητα. Τι κάνει; Τις μέρες που ήταν σπίτι μέσα στη χρονιά τι έκανε; Ποιός το κρατούσε; Τόσες ώρες με τι ασχολείται; Η διάγνωση είναι γενική ανωριμότητα; Συγχωρέστε τις τόσες ερωτήσεις τις κάνω για να δείτε μήπως πρέπει να βελτιώσετε και το καθημερινό πλαίσιο. 

Στο σχολείο δεν βοήθησαν την κατάσταση με την κοινωνικοποίηση μέσα στην τάξη; Θα συνεχίσει στο ίδιο σχολείο ή θα πάτε σε σχολείο της γειτονιάς; 

Συμφωνώ με όσα σας γράψανε παραπάνω,να προσθέσω ότι προσωπικά αν ισχύουν ακριβώς όσα γράψατε θα ήμουν υπέρ της επαναφοίτησης μέχρι να δυναμώσω το παιδί μου σε όλους τους τομείς. 

[samsympan]

Πολύ σωστές επισημάνσεις @λουκουμαδάκι!

[Fantomas]

Κατ’ αρχήν σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που επιδείξατε για την περίπτωσή μου!

 

Ας προσπαθήσω να απαντήσω κάποια ερωτήματα που μου θέσατε:

 

1. Λογοθεραπεία και Εργοθεραπεία ξεκινήσαμε κατόπιν παροτρύνσεως του προνηπίου στο οποίο φοιτούσε πέρυσι. Αυτό μας συνέστησαν και κάποια σχολεία που έκαναν interview στο παιδάκι για να δουν εάν θα τον δεχτούν στο νηπιαγωγείο τους. Μας είπαν όλα καλά, αλλά έχει πολύ ανώριμη λαβή και ζωγραφίσει/γράφει πολύ άτσαλα (επίσης ψεύδιζε).

 

2. Ο σύζυγός μου με είχε απειλήσει με ασφαλιστικά μέτρα διότι δεν θέλει να πάει το παιδί σε παιδοψυχολόγο (τα προβλήματα κοινωνικοποίησης τα είχε και πέρυσι, στο προνήπιο, που φοιτούσε σε διαφορετικό σχολείο). Επίσης διαφωνούσε με εργοθεραπεία-λογοθεραπεία επειδή δεν μας τα είχε συστήσει δημόσιος φορέας. Ο σύζυγός μου είναι πολύ συντηρητικός και παλιομοδίτης, στο σχολείο ήταν σημαιοφόρος, και δεν θέλει να πιστέψει ότι το παιδί του μπορεί να έχει μαθησιακές δυσκολίες. Κι αν έχει, είναι πολύ πρόθυμος να κατηγορήσει εμένα γι’ αυτό, κάτι που μου κόβει τα φτερά σαν μητέρα γιατί πραγματικά προσπαθώ για το παιδί μου.

 

3. Τα άτομα που ασχολούνται με το παιδί μετά το σχολείο είναι 3, δηλ. η εργοθεραπεύτρια (2 φορές την εβδομάδα), η λογοθεραπεύτρια (2 φορές την εβδομάδα) και μία παιδαγωγός απόφοιτη της παιδαγωγικής (3 φορές την εβδομάδα). Οι 2 από τις 3 είναι υπέρ της επαναφοίτησης γιατί διακρίνουν ανωριμότητα και απόσυρση και γενικά δυσκολία στο να προχωρήσει μπροστά (π.χ. ενώ έχει διδαχτεί τους αριθμούς από το 1-10 και ήξερε να τους γράφει σωστά, τώρα έχει παλινδρομήσει και γράφει απ’ την ανάποδη το 1, το 4 και το 7). Υποψιάζονται ότι έχει παλινδρομήσει επειδή νιώθει πιεσμένος, παρ’όλο που η διδασκαλία γίνεται σαν παιχνίδι.

 

4. Αν εξαιρέσουμε την λογοθεραπεύτρια και την εργοθεραπεύτρια, όχι, ο υπόλοιπος περίγυρος δεν συμμερίζεται την άποψή μου για την επαναφοίτηση. Η δασκάλα του νηπιαγωγείου μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2022 την συμμεριζόταν (μάλιστα μου την πρότεινε διακριτικά), αλλά μετά άλλαξε άρδην και φοβάμαι μήπως την επηρέασε ο σύζυγός μου που είναι πολύ υψηλών τόνων άνθρωπος (και του αρέσει ν’ απειλεί με δικαστήρια όπως προείπα). Το θέμα είναι ότι τόσο το ΚΕΔΑΣΥ, όσο και η ιδιώτης παιδοψυχίατρος που τον εξέτασε κατόπιν υποδείξεως του ΚΕΔΑΣΥ, όσο και το τωρινό του σχολείο είπαν «Ναι μεν, αλλά». Να προβιβαστεί στην Α’ Δημοτικού μεν, αλλά να εντατικοποιηθεί η βοήθεια που λαμβάνει εκτός σχολείου. Έξτρα εργοθεραπεία εντός και εκτός σπιτιού, συν παιγνιοθεραπεία, συν κάποιο άθλημα (ο μικρός επί του παρόντος δεν θέλει). Νομίζω ότι θα το κατσιάσω το παιδί, πόσο παραπάνω να προσπαθήσει; Πρέπει και να παίζει και να ξεκουράζεται.

 

5. Σχετικά με τα playdates: Δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε ένα παιδάκι αυτή την στιγμή που θα μπορούσαμε να καλέσουμε. Στο διάλειμμα δεν παίζει με κανέναν. Στα πάρτυ (πάμε σε όλα, δεν χάνουμε ευκαιρία να είμαστε ορατοί) επίσης δεν το πλησιάζει κανείς, και όταν ο δικός μου πάει να ζητήσει να παίξουν του λένε όχι. Για να βοηθήσω την κατάσταση, καμιά φορά αναλαμβάνω εγώ δράση για να σχηματίσουν τα παιδιά ομάδα και να συμμετέχει και το δικό μου, π.χ. οργανώνω παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού ή τους λέω να με κυνηγήσουν. Όμως κανείς άλλος γονιός δεν το κάνει αυτό κι έτσι νομίζω ότι γίνομαι γραφική. Το 1 και μοναδικό παιδάκι με το οποίο φαινόταν στις αρχές να έχουν δέσει, τώρα δεν του μιλάει και όσες φορές πρότεινα στην μητέρα του να βρεθούμε εκτός σχολείου με γείωσε ευγενικά.

 

6. Σας ευχαριστώ που μου προτείνατε την Μονάδα Αναπτυξιακής Παιδιατρικής, οπωσδήποτε θα απευθυνθώ κι εκεί. Αυτή τη στιγμή όλα τα ραντεβού είναι κλεισμένα για τους επόμενους μήνες, όμως ο επιμένων νικά.

 

7. Έχω άγχος, ναι. Στο παιδί δεν το δείχνω. Δεν είχα άγχος εξαρχής, μου δημιουργήθηκε από το προνήπιο και μετά, όταν η δασκάλα του προνηπίου μας έλεγε στις συναντήσεις ότι δεν προχωράει, δεν συμμετέχει, του αρέσει το φαντασιακό παιχνίδι και όχι οι κατασκευές (αυτό το είπε για αρνητικό), δεν, δεν, δεν. Έναν καλό λόγο δεν ακούσαμε ποτέ για το παιδί μας. Αποφασίσαμε ν’ αλλάξουμε σχολείο για το νηπιαγωγείο. Περάσαμε από κάποια «interviews» από άλλα σχολεία, για να δουν αν θα τον δεχθούν. Τότε μας είπαν όλοι το ίδιο πράγμα: Ότι σαν αντίληψη είναι μια χαρά, αλλά ότι είναι πολύ πίσω στις δεξιότητες. Μας πρότειναν λογοθεραπεία-εργοθεραπεία κι εγώ έλαβα αμέσως δράση. Ο σύζυγός μου ήταν εξ’ αρχής αρνητικός σε αυτά (για ιδεολογικούς λόγους νομίζω) αν και το οικονομικό κόστος το επωμίστηκα όλο εγώ. Ο άνδρας μου σαφώς δεν συμμερίζεται τις αγωνίες μου, μπορεί και να είμαι υπέρ το δέον ευαίσθητη αλλά εκείνος εθελοτυφλεί. Ενώ το παιδί μας δεν έχει καθόλου φίλους εκείνος είπε στο ΚΕΔΑΣΥ ότι «έχει την παλιοπαρέα του» στην τάξη! Καμία επαφή με την πραγματικότητα. Μέχρι και η παιδοψυχίατρος σχολίασε ότι «δεν έχω ξαναγνωρίσει ζευγάρι που να διαφωνεί τόσο ριζικά στα πάντα». Και το ΚΕΔΑΣΥ και το σχολείο και η ιδιώτης παιδοψυχίατρος μας είπαν να πάμε για συμβουλευτική γονέων. Ο σύζυγός μου σκαρφίζεται ένα σωρό δικαιολογίες για να μην πάμε, με αποκορύφωμα το «γιατί να πάω, για να σε ακούω να με κριτικάρεις για κανα 2ωρο;». Το ότι το παιδί μας έχει κάποιες δυσκολίες ειλικρινά δεν τον συγκινεί ούτε στο ελάχιστο, αλλά αυτός είναι ο πατέρας του παιδιού, με αυτόν πρέπει να πορευτώ.

 

8. Το ζήτημα της παιδικής χαράς για καθημερινή κοινωνικοποίηση. Πράγματι θα ήταν ιδανικό αν μπορούσα να το καθιερώσω. Όμως η εργασία μου είναι τέτοια που λείπω από το σπίτι μου 12 ώρες την ημέρα. Φεύγω πρωί, γυρνάω βράδυ. Και ο σύζυγός μου το ίδιο. Ζήτησα την συνεργασία της μητέρας μου η οποία αρνήθηκε (λέγοντάς μου «αυτή είναι δική σου δουλειά, όχι δική μου»), και της παιδαγωγού η οποία αρχικώς δέχθηκε αλλά εν τοις πράγμασι ελάχιστα το εφάρμοσε. Τη μια μέρα είχε λέει συννεφιά και το πήγαινε για βροχή, την άλλη μέρα ο μικρός ήταν κουρασμένος και ήθελε να κοιμηθεί λίγο για μεσημέρι, την παράλλη μέρα είχαν να κάνουν τις ασκήσεις της εργοθεραπεύτριας, και πάει λέγοντας. Μπορεί να αισθάνεται κουρασμένη, ή να μην θέλει να έχει την ευθύνη του παιδιού έξω απ’ το σπίτι, τι να πω…

 

9. Το παιδί πράγματι έχει κάνει πάρα πολλές απουσίες και πέρυσι και φέτος (μάλιστα φέτος πιο πολλές). Από τον Σεπτέμβριο του 2022 μέχρι σήμερα έχει πάρει 7 διαφορετικές αντιβιώσεις. Προσπαθώ να βρω τι φταίει, έχει πολύ συχνές λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού που του γυρνάνε σε ωτίτιδα, πάει 5 μέρες σχολείο και μετά είναι 20 μέρες άρρωστος, πολύ κλασικό σενάριο (δεν είναι σχήμα λόγου αυτά τα νούμερα). Η παιδίατρος και ο ΩΡΛ δεν μπορούν να βρουν κάτι συγκεκριμένο που να φταίει, κάναμε κι ακτινογραφία στα κρεατάκια. Μου λένε μόνο «υπομονή».

 

10. Με ρωτάτε τι κάνει μέσα στην ημέρα του όταν δεν είναι σχολείο. Κάποιες μέρες έχει λογοθεραπεία-εργοθεραπεία. Τις άλλες μέρες κάνει δημιουργική απασχόληση με την παιδαγωγό του (χειροτεχνία, ζωγραφική, παραμύθια, χορός μετά μουσικής, εξάσκηση στην γραφή, εξάσκηση στην ανάγνωση, επιτραπέζια, σπανίως παιδική χαρά). Δεν τον έχω γράψει σε κάποια δραστηριότητα, γιατί αφενός δεν θέλει, αφετέρου δεν έχω διαθέσιμο άτομο να τον πηγαίνει με αμάξι.

 

Συγγνώμη για το σεντόνι! Μπορεί να σας φαίνεται ότι λέω κάποιες υπερβολές ή ότι είμαι drama queen, αλλά σας διαβεβαιώ ότι δεν είναι έτσι. Η κατάσταση είναι ακριβώς όπως την περιέγραψα. Αποζητώ την γνώμη των μελών του forum για να αντιμετωπίσω πιο αντικειμενικά τα δεδομένα που έχω στα χέρια μου. Έχω σκεφθεί μέχρι και να σταματήσω να δουλεύω για 1 χρόνο για ν’ αφοσιωθώ στα θέματα του παιδιού και να τα λύσουμε μαζί.

 

Σας ευχαριστώ όλους για τον χρόνο που μου διαθέσατε, και φυσικά αν κάποιος θέλει να προσθέσει κάτι είμαι όλη αυτιά!

 

[Yovanna]

Οι αντιβιώσεις δυστυχώς σκοτώνουν και τα καλά μικρόβια , με αποτέλεσμα το μόνιμα πεσμένο ανοσοποιητικό και τις συνεχείς λοιμώξεις κτλ. Πιστεύω θα είστε πολύ καλύτερα του χρόνου. Είναι και παιδιά καραντίνας τα δικά μας..

Λυπάμαι για τις διαφορές και τις διαμάχες με τον σύζυγο. Και επειδή όπως θα το γνωρίζετε ήδη, τα παιδιά τα εισπράτουν- καταλαβαίνουν όλα, το πιο ωφέλιμο για όλους θα ήταν να πείσετε το σύζυγο να πάτε σε κάποιο σύμβουλο "για το παιδί", ώστε να ακούσει από κάποιο τρίτο πόσο σημαντικό είναι να είστε σύμμαχοι και όχι αντίπαλοι. 

Εφόσον δεν έχει ακόμη φίλους στο σχολείο , θα μπορούσατε να το γράψετε σε κάποια δραστηριότητα (θεατρικό παιχνίδι-ρομποτική κτλ), και να κάνετε γνωριμίες εκεί με άλλα παιδιά. Ή ακόμη και σε κάποιο camp τώρα το καλοκαίρι. 

Προσωπικά θα επέλεγα το πλάνο α' δημοτικού (θα ανακουφιστεί και ο σύζυγος και ίσως είναι πιο συνεργάσιμος και με τα υπόλοιπα) με έξτρα βοήθεια για όσο την χρειάζεται (δεν σημαίνει ότι επειδή την χρειάζεται τώρα θα την χρειάζεται για πάντα). 

Καλή δύναμη εύχομαι !

[vicky86]

22 ώρες πρίν, Fantomas είπε:

Κατ’ αρχήν σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που επιδείξατε για την περίπτωσή μου!

 

Ας προσπαθήσω να απαντήσω κάποια ερωτήματα που μου θέσατε:

 

1. Λογοθεραπεία και Εργοθεραπεία ξεκινήσαμε κατόπιν παροτρύνσεως του προνηπίου στο οποίο φοιτούσε πέρυσι. Αυτό μας συνέστησαν και κάποια σχολεία που έκαναν interview στο παιδάκι για να δουν εάν θα τον δεχτούν στο νηπιαγωγείο τους. Μας είπαν όλα καλά, αλλά έχει πολύ ανώριμη λαβή και ζωγραφίσει/γράφει πολύ άτσαλα (επίσης ψεύδιζε).

 

2. Ο σύζυγός μου με είχε απειλήσει με ασφαλιστικά μέτρα διότι δεν θέλει να πάει το παιδί σε παιδοψυχολόγο (τα προβλήματα κοινωνικοποίησης τα είχε και πέρυσι, στο προνήπιο, που φοιτούσε σε διαφορετικό σχολείο). Επίσης διαφωνούσε με εργοθεραπεία-λογοθεραπεία επειδή δεν μας τα είχε συστήσει δημόσιος φορέας. Ο σύζυγός μου είναι πολύ συντηρητικός και παλιομοδίτης, στο σχολείο ήταν σημαιοφόρος, και δεν θέλει να πιστέψει ότι το παιδί του μπορεί να έχει μαθησιακές δυσκολίες. Κι αν έχει, είναι πολύ πρόθυμος να κατηγορήσει εμένα γι’ αυτό, κάτι που μου κόβει τα φτερά σαν μητέρα γιατί πραγματικά προσπαθώ για το παιδί μου.

 

3. Τα άτομα που ασχολούνται με το παιδί μετά το σχολείο είναι 3, δηλ. η εργοθεραπεύτρια (2 φορές την εβδομάδα), η λογοθεραπεύτρια (2 φορές την εβδομάδα) και μία παιδαγωγός απόφοιτη της παιδαγωγικής (3 φορές την εβδομάδα). Οι 2 από τις 3 είναι υπέρ της επαναφοίτησης γιατί διακρίνουν ανωριμότητα και απόσυρση και γενικά δυσκολία στο να προχωρήσει μπροστά (π.χ. ενώ έχει διδαχτεί τους αριθμούς από το 1-10 και ήξερε να τους γράφει σωστά, τώρα έχει παλινδρομήσει και γράφει απ’ την ανάποδη το 1, το 4 και το 7). Υποψιάζονται ότι έχει παλινδρομήσει επειδή νιώθει πιεσμένος, παρ’όλο που η διδασκαλία γίνεται σαν παιχνίδι.

 

4. Αν εξαιρέσουμε την λογοθεραπεύτρια και την εργοθεραπεύτρια, όχι, ο υπόλοιπος περίγυρος δεν συμμερίζεται την άποψή μου για την επαναφοίτηση. Η δασκάλα του νηπιαγωγείου μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2022 την συμμεριζόταν (μάλιστα μου την πρότεινε διακριτικά), αλλά μετά άλλαξε άρδην και φοβάμαι μήπως την επηρέασε ο σύζυγός μου που είναι πολύ υψηλών τόνων άνθρωπος (και του αρέσει ν’ απειλεί με δικαστήρια όπως προείπα). Το θέμα είναι ότι τόσο το ΚΕΔΑΣΥ, όσο και η ιδιώτης παιδοψυχίατρος που τον εξέτασε κατόπιν υποδείξεως του ΚΕΔΑΣΥ, όσο και το τωρινό του σχολείο είπαν «Ναι μεν, αλλά». Να προβιβαστεί στην Α’ Δημοτικού μεν, αλλά να εντατικοποιηθεί η βοήθεια που λαμβάνει εκτός σχολείου. Έξτρα εργοθεραπεία εντός και εκτός σπιτιού, συν παιγνιοθεραπεία, συν κάποιο άθλημα (ο μικρός επί του παρόντος δεν θέλει). Νομίζω ότι θα το κατσιάσω το παιδί, πόσο παραπάνω να προσπαθήσει; Πρέπει και να παίζει και να ξεκουράζεται.

 

5. Σχετικά με τα playdates: Δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε ένα παιδάκι αυτή την στιγμή που θα μπορούσαμε να καλέσουμε. Στο διάλειμμα δεν παίζει με κανέναν. Στα πάρτυ (πάμε σε όλα, δεν χάνουμε ευκαιρία να είμαστε ορατοί) επίσης δεν το πλησιάζει κανείς, και όταν ο δικός μου πάει να ζητήσει να παίξουν του λένε όχι. Για να βοηθήσω την κατάσταση, καμιά φορά αναλαμβάνω εγώ δράση για να σχηματίσουν τα παιδιά ομάδα και να συμμετέχει και το δικό μου, π.χ. οργανώνω παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού ή τους λέω να με κυνηγήσουν. Όμως κανείς άλλος γονιός δεν το κάνει αυτό κι έτσι νομίζω ότι γίνομαι γραφική. Το 1 και μοναδικό παιδάκι με το οποίο φαινόταν στις αρχές να έχουν δέσει, τώρα δεν του μιλάει και όσες φορές πρότεινα στην μητέρα του να βρεθούμε εκτός σχολείου με γείωσε ευγενικά.

 

6. Σας ευχαριστώ που μου προτείνατε την Μονάδα Αναπτυξιακής Παιδιατρικής, οπωσδήποτε θα απευθυνθώ κι εκεί. Αυτή τη στιγμή όλα τα ραντεβού είναι κλεισμένα για τους επόμενους μήνες, όμως ο επιμένων νικά.

 

7. Έχω άγχος, ναι. Στο παιδί δεν το δείχνω. Δεν είχα άγχος εξαρχής, μου δημιουργήθηκε από το προνήπιο και μετά, όταν η δασκάλα του προνηπίου μας έλεγε στις συναντήσεις ότι δεν προχωράει, δεν συμμετέχει, του αρέσει το φαντασιακό παιχνίδι και όχι οι κατασκευές (αυτό το είπε για αρνητικό), δεν, δεν, δεν. Έναν καλό λόγο δεν ακούσαμε ποτέ για το παιδί μας. Αποφασίσαμε ν’ αλλάξουμε σχολείο για το νηπιαγωγείο. Περάσαμε από κάποια «interviews» από άλλα σχολεία, για να δουν αν θα τον δεχθούν. Τότε μας είπαν όλοι το ίδιο πράγμα: Ότι σαν αντίληψη είναι μια χαρά, αλλά ότι είναι πολύ πίσω στις δεξιότητες. Μας πρότειναν λογοθεραπεία-εργοθεραπεία κι εγώ έλαβα αμέσως δράση. Ο σύζυγός μου ήταν εξ’ αρχής αρνητικός σε αυτά (για ιδεολογικούς λόγους νομίζω) αν και το οικονομικό κόστος το επωμίστηκα όλο εγώ. Ο άνδρας μου σαφώς δεν συμμερίζεται τις αγωνίες μου, μπορεί και να είμαι υπέρ το δέον ευαίσθητη αλλά εκείνος εθελοτυφλεί. Ενώ το παιδί μας δεν έχει καθόλου φίλους εκείνος είπε στο ΚΕΔΑΣΥ ότι «έχει την παλιοπαρέα του» στην τάξη! Καμία επαφή με την πραγματικότητα. Μέχρι και η παιδοψυχίατρος σχολίασε ότι «δεν έχω ξαναγνωρίσει ζευγάρι που να διαφωνεί τόσο ριζικά στα πάντα». Και το ΚΕΔΑΣΥ και το σχολείο και η ιδιώτης παιδοψυχίατρος μας είπαν να πάμε για συμβουλευτική γονέων. Ο σύζυγός μου σκαρφίζεται ένα σωρό δικαιολογίες για να μην πάμε, με αποκορύφωμα το «γιατί να πάω, για να σε ακούω να με κριτικάρεις για κανα 2ωρο;». Το ότι το παιδί μας έχει κάποιες δυσκολίες ειλικρινά δεν τον συγκινεί ούτε στο ελάχιστο, αλλά αυτός είναι ο πατέρας του παιδιού, με αυτόν πρέπει να πορευτώ.

 

8. Το ζήτημα της παιδικής χαράς για καθημερινή κοινωνικοποίηση. Πράγματι θα ήταν ιδανικό αν μπορούσα να το καθιερώσω. Όμως η εργασία μου είναι τέτοια που λείπω από το σπίτι μου 12 ώρες την ημέρα. Φεύγω πρωί, γυρνάω βράδυ. Και ο σύζυγός μου το ίδιο. Ζήτησα την συνεργασία της μητέρας μου η οποία αρνήθηκε (λέγοντάς μου «αυτή είναι δική σου δουλειά, όχι δική μου»), και της παιδαγωγού η οποία αρχικώς δέχθηκε αλλά εν τοις πράγμασι ελάχιστα το εφάρμοσε. Τη μια μέρα είχε λέει συννεφιά και το πήγαινε για βροχή, την άλλη μέρα ο μικρός ήταν κουρασμένος και ήθελε να κοιμηθεί λίγο για μεσημέρι, την παράλλη μέρα είχαν να κάνουν τις ασκήσεις της εργοθεραπεύτριας, και πάει λέγοντας. Μπορεί να αισθάνεται κουρασμένη, ή να μην θέλει να έχει την ευθύνη του παιδιού έξω απ’ το σπίτι, τι να πω…

 

9. Το παιδί πράγματι έχει κάνει πάρα πολλές απουσίες και πέρυσι και φέτος (μάλιστα φέτος πιο πολλές). Από τον Σεπτέμβριο του 2022 μέχρι σήμερα έχει πάρει 7 διαφορετικές αντιβιώσεις. Προσπαθώ να βρω τι φταίει, έχει πολύ συχνές λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού που του γυρνάνε σε ωτίτιδα, πάει 5 μέρες σχολείο και μετά είναι 20 μέρες άρρωστος, πολύ κλασικό σενάριο (δεν είναι σχήμα λόγου αυτά τα νούμερα). Η παιδίατρος και ο ΩΡΛ δεν μπορούν να βρουν κάτι συγκεκριμένο που να φταίει, κάναμε κι ακτινογραφία στα κρεατάκια. Μου λένε μόνο «υπομονή».

 

10. Με ρωτάτε τι κάνει μέσα στην ημέρα του όταν δεν είναι σχολείο. Κάποιες μέρες έχει λογοθεραπεία-εργοθεραπεία. Τις άλλες μέρες κάνει δημιουργική απασχόληση με την παιδαγωγό του (χειροτεχνία, ζωγραφική, παραμύθια, χορός μετά μουσικής, εξάσκηση στην γραφή, εξάσκηση στην ανάγνωση, επιτραπέζια, σπανίως παιδική χαρά). Δεν τον έχω γράψει σε κάποια δραστηριότητα, γιατί αφενός δεν θέλει, αφετέρου δεν έχω διαθέσιμο άτομο να τον πηγαίνει με αμάξι.

 

Συγγνώμη για το σεντόνι! Μπορεί να σας φαίνεται ότι λέω κάποιες υπερβολές ή ότι είμαι drama queen, αλλά σας διαβεβαιώ ότι δεν είναι έτσι. Η κατάσταση είναι ακριβώς όπως την περιέγραψα. Αποζητώ την γνώμη των μελών του forum για να αντιμετωπίσω πιο αντικειμενικά τα δεδομένα που έχω στα χέρια μου. Έχω σκεφθεί μέχρι και να σταματήσω να δουλεύω για 1 χρόνο για ν’ αφοσιωθώ στα θέματα του παιδιού και να τα λύσουμε μαζί.

 

Σας ευχαριστώ όλους για τον χρόνο που μου διαθέσατε, και φυσικά αν κάποιος θέλει να προσθέσει κάτι είμαι όλη αυτιά!

 

για το 1 καταλαβαινω οτι αυτο εγινε οταν το παιδι τελειωσε το προνηπιο,κ πριν παει νηπια.περιπου 4,5χρ.οταν λετε ψευδιζε;γτ πολλα παιδακια πχ ακομη δ εχουν καθαρισει.επισης δ ειναι προυποθεση να βαφει μεσα στο περιγραμμα κ να γραφει μη ατσαλα σε εκεινη την ηλικια

3.οι παλινδρομησεις ειναι μεσα στο προγραμμα

δ μ αρεσει που το προτεινω,αλλα πιθανον θα αλλαζα την παιδαγωγο.πρεπει κ εκεινη,εφοσον δ εχετε εσεις την δυνατοτητα,να κινηθει προς την κοινωνικοποιηση του παιδιου.καθημερινα παιδικη η μια δραστηριοτητα.ας μην ειναι αθλημα,υπαρχουν κ αλλες επιλογες,οχι απαραιτητα κουραστικες.κτ θα του αρεσει.καπου που θα συναναστραφει παιδια.ακομη κ παιδοτοπο.αν κ ιδανικα θα ηταν να ειστε οι γονεις ωστε να δημιουργηθει καποια επαφη περαιτερω

5.απο οτι καταλαβα αλλαξε κ σχολειο.κ μαλιστα εχει τεραστιες περιοδους που δ πηγαινει λογω ασθενειας.οποτε δ μου φαινεται παραλογο που δυσκολευεται να ενταχθει σε παρεες.βρειτε εσεις εναν γονιο,γειτονα,συναδελφο,πιο μακρινο συγγενη που θα θελατε να πιειτε καφε κ εχει παιδακι 4-6χρ

επισης το οτι η δασκαλα αλλαξε γνωμη μπορει να εγινε επειδη βλεπει εξελιξη

7.για μενα ειναι σιγουρο οτι το παιδι αντιλαμβανεται το αγχος σας κ τη διασταση αποψεων με τον πατερα.το κλιμα που μεταφερετε δ ακουγεται καθολου ευχαριστο.τουλ εσεις να μιλησετε με ειδικο.ιδανικο θα ηταν κ ο συζηγος.με βαση αυτα που λετε στο 2 τα πραγματα ακουγονται πολυ ασχημα.προτεραιοτητα εχει το παιδι,αλλα κ με τετοια αλυτα θεματα λογικο ειναι να επηρεαζονται ολοι.δουλεψ'τε τη σχεση με τον συζηγο

9.οι εξετασεις του ειναι καλες;ελλειψη βιταμινων;κανενα συμπληρωμα;τρωει καλα;

 

η παραιτηση η ακομη κ αδεια ανευ αποδοχων δ νομιζω οτι θα σας βοηθησει σε κτ.κυριως αν ειναι να παλευετε μονη

 

[kotsifikos]

10 hours ago, vicky86 said:

δ μ αρεσει που το προτεινω,αλλα πιθανον θα αλλαζα την παιδαγωγο.πρεπει κ εκεινη,εφοσον δ εχετε εσεις την δυνατοτητα,να κινηθει προς την κοινωνικοποιηση του παιδιου.καθημερινα παιδικη η μια δραστηριοτητα.ας μην ειναι αθλημα,υπαρχουν κ αλλες επιλογες,οχι απαραιτητα κουραστικες.κτ θα του αρεσει.καπου που θα συναναστραφει παιδια.ακομη κ παιδοτοπο.αν κ ιδανικα θα ηταν να ειστε οι γονεις ωστε να δημιουργηθει καποια επαφη περαιτερω

 

Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα , είναι προφανές ότι η παιδαγωγός δεν μπορεί να τον βοηθήσει στο θέμα της κοινωνικοποιήσης.

[samsympan]

Καλημέρα!

On 29/5/2023 at 10:57 ΜΜ, Fantomas είπε:

Μας είπαν όλα καλά, αλλά έχει πολύ ανώριμη λαβή και ζωγραφίσει/γράφει πολύ άτσαλα (επίσης ψεύδιζε).

Εννοείτε στο προνήπιο σωστά; Τι σημαίνει ανώριμη λαβή;

- Οτι δεν μπορεί να χειριστεί κουταλοπίρουνο να φάει αυτόνομα;

- Οτι δεν μπορεί να συλλάβει με τις παλάμες του και να βγάλει-βάλει ένα φαρδύ παντελόνι;

- Οτι πάει να πιάσει το μαρκαδόρο και δε μπορεί να τοποθετήσει τα δάχτυλα του σωστά; 

- Οτι βγαίνει από τα περιγράμματα;

Τα δύο πρώτα τα αξιολογούμε. Τα δύο επόμενα όχι όμως. Ειδικά στο προνήπιο. Εννοώ ότι δεν είναι δείκτες σχολικής ανωριμότητας το να γραπώνει όπως όπως τον μαρκαδόρο και να βγαίνει από τα περιγράμματα ένα προνηπιάκι. Καλώς σας τα ανέφεραν. Και καλώς τα δουλέψατε με εργοθεραπεία (αν και πιο πιθανό αυτά όπως μεγαλώνουν τα παιδιά τα διορθώνουν μόνα τους ούτως ή άλλως). Αυτά πλέον, 1 χρόνο+ έπειτα, με τις εργοθεραπείες και τις δραστηριότητες με την παιδαγωγό στο σπίτι έχουν λυθεί σωστά;

 

Το θέμα στην άρθρωση είναι κάτι που αξιολογείται από λογοθεραπευτή. Η κατάκτηση της σωστής άρθρωσης είναι σταδιακή. Τα φωνήματα σταδιακά κατακτούνται. Στο προνήπιο δεν υπάρχει απαίτηση να έχει καθαρίσει εντελώς ο λόγος του παιδιού. Ναι, η σωστή λογοθεραπεία καλό θα κάνει αλλά και πάλι είναι πιθανό μέσα στο νήπιο να καθαρίσει από μόνη της η άρθρωση. Επίσης η προβληματική άρθωση δεν είναι πάντα ένδειξη προβληματικής αντίληψης των στοιχείων της γλώσσας (μπορεί να είναι, μπορεί και όχι). Πλέον η άρθρωση του έχει βελτιωθεί-καθαρίσει; Πάντως εννοείται πως αν δεν σχετίζεται με την αντιληπτική του ικανότητα, η προβληματική άρθρωση δεν είναι λόγος να μην περάσει στην Α' Δημοτικού.

 

On 29/5/2023 at 10:57 ΜΜ, Fantomas είπε:

Οι 2 από τις 3 είναι υπέρ της επαναφοίτησης γιατί διακρίνουν ανωριμότητα και απόσυρση και γενικά δυσκολία στο να προχωρήσει μπροστά (π.χ. ενώ έχει διδαχτεί τους αριθμούς από το 1-10 και ήξερε να τους γράφει σωστά, τώρα έχει παλινδρομήσει και γράφει απ’ την ανάποδη το 1, το 4 και το 7).

Δεν ξέρω τι ακριβώς συμπεριλαμβάνουν στην ανωριμότητα και απόσυρση, πάντως η καθρεπτική γραφή (είναι αυτό που λέτε με τους αριθμούς και γίνεται και με τα γράμματα) είναι απολύτως αποδεκτή στο προνήπιο-νήπιο δεν την διορθώνουμε καν στα παιδιά. Μη σας πω δεν την διορθώνουμε ούτε στις αρχές της Α'Δημοτικού. Μου κάνει εντύπωση που σας το ανέφεραν ως αρνητικό.

 

On 29/5/2023 at 10:57 ΜΜ, Fantomas είπε:

Όμως η εργασία μου είναι τέτοια που λείπω από το σπίτι μου 12 ώρες την ημέρα. Φεύγω πρωί, γυρνάω βράδυ. Και ο σύζυγός μου το ίδιο.

Κοιτάξτε, αν λείπετε 12ωρες την ημέρα και το παιδί κοιμάται πχ 8-10 ωρες την ημέρα, συν το χρόνο για να φάει να κάνει μπάνιο κλπ, η αλήθεια είναι πως ο ποιοτικός χρόνος μαζί του, να κάτσετε να παίξετε, να διαβάσετε ένα βιβλίο, να συζητήσετε να πείτε τα νέα σας παρέα η μαμά-ο μπαμπάς-το παιδί (γιατί πέρα από τους τρίτους, όσο κατάλληλοι κι αν είναι αυτοί, τα παιδιά θέλουν τους γονείς τους πρώτα και καλύτερα) δεν ξέρω άραγε πόσος είναι; Πόσος είναι αλήθεια; Μόνο το ΣΚ κάνετε πράγματα ως οικογένεια με το παιδί σωστά; Αλλά τι κάνετε; Εννοώ γίνεστε κι εσείς παιδιά και πχ παίζετε στον αμμόλακο και τις λάσπες, παίζετε μπάλα μαζί του, παίζετε με τα lego του και φτιάχνετε κόσμους ή θα κάτσετε μόνο για καφέ με φίλους με παιδιά που είπατε κάπου παραπάνω.

On 29/5/2023 at 10:57 ΜΜ, Fantomas είπε:

Έχω σκεφθεί μέχρι και να σταματήσω να δουλεύω για 1 χρόνο για ν’ αφοσιωθώ στα θέματα του παιδιού και να τα λύσουμε μαζί

Προφανώς το να επιστρέφετε πχ 1-2 ημέρες νωρίτερα ή να εργάζεστε εξ'αποστάσεως κάποια μέρα και έτσι να ξεκλέβετε κάποιον χρόνο δεν υφίστανται σαν δυνατότητες. Κι αυτό γενικά σε βάθος χρόνου, ώστε να βελτιώσετε τις εργασιακές σας συνθήκες και να μπορείτε να ισορροπήσετε την καριέρα με την ανατροφή ενός παιδιού.

Οπότε αλήθεια πάνω σε αυτό που λέτε, επειδή είναι κάτι πολύ προσωπικό, θα σας έλεγα να σκεφτείτε όλες τις επιλογές σας (αναφέρομαι και στους δύο γονείς).

 

On 29/5/2023 at 10:57 ΜΜ, Fantomas είπε:

έχει πολύ συχνές λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού που του γυρνάνε σε ωτίτιδα, πάει 5 μέρες σχολείο και μετά είναι 20 μέρες άρρωστος, πολύ κλασικό σενάριο (δεν είναι σχήμα λόγου αυτά τα νούμερα).

Αν επιτρέπεται, ποιος φροντίζει το παιδί όταν ασθενεί; Ποιος του δίνει την αγωγή του, ποιός του κάνει πλύσεις με ορό στη μυτούλα, ποιος το πηγαίνει έναν περίπατο να ανασάνει λίγο από την κλεισούρα, ποιος φροντίζει το φαγητό του να είναι κατάλληλο, ποιος το περιποιείται να δυναμώσει, ποιος το ψυχαγωγεί με παιχνίδια δραστηριότητες κλπ; Φαντάζομαι δεν τα κάνει όλα αυτά η παιδαγωγός. Αναφέρατε κάπου τη μητέρα σας αλλά αν κατάλαβα δεν επιθυμεί μεγάλη εμπλοκή. Οπότε ποιός; Αυτός ο άνθρωπος θα πρέπει να είναι πολύ βασικός στη ζωή του μιας και ασθενεί τόσο συχνά. Τι λέει για όλα αυτά που σας απασχολούν;

 

On 29/5/2023 at 10:57 ΜΜ, Fantomas είπε:

Μέχρι και η παιδοψυχίατρος σχολίασε ότι «δεν έχω ξαναγνωρίσει ζευγάρι που να διαφωνεί τόσο ριζικά στα πάντα». Και το ΚΕΔΑΣΥ και το σχολείο και η ιδιώτης παιδοψυχίατρος μας είπαν να πάμε για συμβουλευτική γονέων. Ο σύζυγός μου σκαρφίζεται ένα σωρό δικαιολογίες για να μην πάμε, με αποκορύφωμα το «γιατί να πάω, για να σε ακούω να με κριτικάρεις για κανα 2ωρο;». Το ότι το παιδί μας έχει κάποιες δυσκολίες ειλικρινά δεν τον συγκινεί ούτε στο ελάχιστο, αλλά αυτός είναι ο πατέρας του παιδιού, με αυτόν πρέπει να πορευτώ

Ακούστε, μια κουβέντα μόνο και δεν κουράζω άλλο. Το παιδάκι πάει νήπιο τώρα. Μπροστά σας έχετε προεφηβεία, αργότερα εφηβεία, θέματα αυτοαντίληψης, αποδοχής του Εαυτού, αποτυχίες, απογοητεύσεις, διαπροσωπικές σχέσεις, κλπ. Τι θα συμβαίνει κάθε φορά που διαφωνείτε με τον σύζυγο; Η διαφωνία είναι κάτι αναμενόμενο κι ανθρώπινο. Όμως δεν είναι τώρα σοβαρές ατάκες: "θα σε πάω στο δικαστήριο, θα σου κάνω ασφαλιστικά μέτρα" μεταξύ δύο ενηλίκων που μοιράζονται την ανατροφή ενός παιδιού. Υποκρύπτουν άλλα θέματα όπως σίγουρα ξέρετε και δεν αφορούν διόλου στο παιδί. Ούτε και πρέπει οι διαφορές μεταξύ των γονέων να γίνονται εμποδιο στην πρόοδο και την ευτυχία του. Οπότε ανεξαρτήτως θέματος, και συγγνώμη που επαναλαμβάνομαι, σκύψτε με προσοχή και υπευθυνότητα και οι δύο γονείς πάνω σε αυτό. Συμφωνώ με την τοποθέτηση της @Yovanna

16 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

Λυπάμαι για τις διαφορές και τις διαμάχες με τον σύζυγο. Και επειδή όπως θα το γνωρίζετε ήδη, τα παιδιά τα εισπράτουν- καταλαβαίνουν όλα, το πιο ωφέλιμο για όλους θα ήταν να πείσετε το σύζυγο να πάτε σε κάποιο σύμβουλο "για το παιδί", ώστε να ακούσει από κάποιο τρίτο πόσο σημαντικό είναι να είστε σύμμαχοι και όχι αντίπαλοι. 

 

Εύχομαι την καλύτερη δυνατή εξέλιξη!

[Mama_Anesti_]

Έχετε δεχθεί αξιόλογες απαντήσεις πολύ βοηθητικές. Θα ήθελα μόνο να προσθέσω πως το δημοτικό είναι ένα διαφορετικό σχολείο από το νηπιαγωγείο. Αλλα παιδιά δυσκολεύονται να μπουν σε πρόγραμμα σε άλλα παιδιά αρέσει αυτή η οργάνωση, η εναλλαγή αντικειμενου κτλ.  

 

Επίσης οι παρέες στο δημοτικό ίσως αλλάξουν. Δώστε χρόνο στο παιδί να ανοιχτεί και ευκαιρίες για παιχνίδι με συνομηλίκους του. 

 

Η λαβή του μολυβιού, η λανθασμένη ή ανάποδη γραφη και η ζωγραφική εκτός περιθωρίου δεν είναι δείγματα κατ'εμε ανετοιμοτητας για την α δημοτικού. Ουσιαστικά στην α' μαθαίνουν να κάνουν γραμμές, γράμματα, αριθμούς. Ακόμα πολλά παιδιά στην πρώτη δεν μιλούν καθαρά. 

 

Μεγαλύτερη σημαντικότητα έχει για ένα παιδί που θα πάει δημοτικο να αυτοεξυπηρετείται (φαγητό/τουαλέτα/ντύσιμο), να συνεργάζεται, να μπορεί να συγκεντρωθεί σε μια δραστηριότητα, να  νιώθει ασφάλεια και υποστήριξη για το καινούριο του βήμα. 

 

Ζυγίστε τα υπέρ και τα κατά των επιλογών σας και μακροπρόθεσμα και προσπαθήστε να αποβάλλετε το άγχος. Κατανοώ τις ανησυχίες σας, όπως όλες οι μαμάδες με πρωτακια, παραταύτα το υπερβολικό άγχος μας μπλοκάρει. 

 

Τελος, δυνατότητα επαναφοιτησης δινεται σε όλες τις τάξεις και βαθμιδες. 

 

[Fantomas]

Όλες οι απαντήσεις που δέχθηκα με βοήθησαν πρωτίστως να αποβάλλω το υπερβολικό άγχος και επίσης να ιεραρχίσω πιο αντικειμενικά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί μου.

 

Ήδη με τον σύζυγό μου κάναμε ένα πλάνο για το καλοκαίρι που πιστεύουμε ότι θα είναι και ευχάριστο και αποδοτικό, ευτυχώς αντελήφθην κι εκείνος την ανάγκη συνεργασίας μας και είναι πιο συνεννοήσιμος.

 

Σας ευχαριστώ όλους θερμά που μοιραστήκατε μαζί μου τις σκέψεις και τον χρόνο σας!

 

Καλό καλοκαίρι να έχουμε!

[Fantomas]

Σας καλησπερίζω όλους/όλες, θεώρησα σωστό να κάνω ένα update σε αυτό το thread, καθ'ότι έχω πλέον στα χέρια μου την γνωμάτευση του ΚΕΔΑΣΥ.

 

Η γνωμάτευση διευκρινίζει ότι το παιδάκι εμπίπετι στις προβλέψεις του νόμου για την εκπαιδευτική υποστήριξη μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή/και αναπηρία με βάση το Ν. 3699.

 

Οι δυσκολίες του εντοπίζονται στον τομέα της αυτονόμησης, της αισθητηριακής ολοκλήρωσης και στον συναισθηματικό τομέα.

 

Με λίγα λόγια είναι συναισθηματικά/ψυχικά ανώριμος για την ηλικία του (και έχει και κάποια δυσκολία στην γραφή).

 

Το ΚΕΔΑΣΥ για την περίπτωση αυτή συστήνει την φοίτηση του παιδιού στην Α' Δημοτικού πάραυτα, αλλά υποστηριζόμενο από εκπαιδευτικό του "τμήματος ένταξης" ατομικά και σε ομάδες.

 

Επίσης ζητούν από τον/την δασκάλα μια σειρά από εξατομικευμένες παρεμβάσεις κατά την διάρκεια του μαθήματος ώστε το παιδί να μπορεί να παρακολουθήσει τους ρυθμούς, π.χ. τροποποίηση/απλούστευση των εργασιών για να συνάδουν με τις δυνατότητές του.

 

Από τα παραπάνω είναι μάλλον σαφές ότι στο ιδιωτικό σχολείο που φοιτά πιθανότατα να μην λάβει την δέουσα βοήθεια που εμφανέστατα χρειάζεται.

 

Το δημόσιο της γειτονιάς μας είπε ότι δεν μπορεί να μας υποστηρίξει επί του παρόντος διότι συνταξιοδοτήθηκε η μόνιμη δασκάλα του τμήματος ένταξης και η επόμενη (που θα είναι αναπληρώτρια) δεν ξέρουμε πότε θα έρθει, μπορεί και Δεκέμβριο.

 

Άρα τώρα μπαίνουμε σε μια άλλη διαδικασία, να δούμε πώς και πού μπορεί να υποστηριχθεί το παιδάκι. Πάλι επιστρέφει στο μυαλό μου η επαναφοίτηση στο νηπιαγωγείο αλλά εφ'όσον το ΚΕΔΑΣΥ δεν θέλησε να τοποθετηθεί ρητά υπέρ αυτής της λύσης θα πρέπει να το δω αλλιώς.

 

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας, ελπίζω οι ανωτέρω απόψεις και πληροφορίες να βοηθήσουν και άλλους γονείς που μπορεί να διανύουν την ίδια φάση.

[belleblue]

γεια σας

είχα διαβάσει τις δημοσιεύσεις σας κ είδα πόσο ασχοληθήκατε. 

Θα πήγαινα ξανά στο ΚΕΔΑΣΥ, 

με επικοινωνία σε προϊστάμενο και όπου αλλού, όπου πολύ ευγενικά αλλά με αστείρευτη επιμονή, θα τους πείτε,

ευχαριστώ πολύ αλλά τώρα που επικοινώνησα με .... και ...... και είπαν ..... και ...... άρα δεν διασφαλίζεται η ανάγκη του παιδιού μου, 

εκδόστε παρακαλώ ένα δεύτερο χαρτί  που να μου επιτρέπει τη ν επαναφοίτηση, 

καθώς δεν υπάρχει κανένας τρόπος ούτε οικονομικός ούτε χωροταξικός για μένα να παρέχω στο παιδί μου αυτό που λέτε ότι χρειάζεται. 

 

Συγνώμη αλλά αυτό είναι μια δυσλειτουργία του συστήματος και πρέπει να πιεστούν να το λύσουν,

εώς το Σεπτέμβριο, να κάνουν το.......... τους παξιμάδι ...  όπως θες πες το,

αλλιώς να σου δώσουν χαρτί επαναφοίτησης.! 

 

Για τα ιδιωτικά δεν θα το έλεγα. Εάν είναι πληρωμένο το 'άτομο που θα βοηθάει, από σένα, μια χαρά θα το μπορούν. Θέλουν όμως?....? Ποιος ξέρει! Ρώτα το!

[Yovanna]

6 hours ago, Fantomas said:

Οι δυσκολίες του εντοπίζονται στον τομέα της αυτονόμησης, της αισθητηριακής ολοκλήρωσης και στον συναισθηματικό τομέα.

 

Με λίγα λόγια είναι συναισθηματικά/ψυχικά ανώριμος για την ηλικία του (και έχει και κάποια δυσκολία στην γραφή)

Συγνώμη, αλλά αν όλα τα παιδιά με τα παραπάνω στοιχεία, χρειάζονταν παράλληλη στήριξη , τα μισά παιδιά κάθε τάξης θα είχαν από μία. Η δυσκολία στη γραφή στο Νηπιαγωγείο, δεν θα έπρεπε καν να αναφέρεται. Εγώ ακόμη κρατάω λάθος το μολύβι και τα γράμματα μου είναι άθλια. Ήμουν άριστη μαθήτρια σε όλες τις τάξεις. Συναισθηματικά ανώριμα είναι τουλάχιστον τα μισά παιδιά της τάξης του γιού μου (σαν τον δικό σου σε ηλικία), πόσο μάλλον τα πιο μικρά. 

Όσον αφορά την αυτονόμηση τί εννοούν? Δεν πηγαίνει τουαλέτα μόνος του? Δεν μπορεί να φάει μόνος του? Δεν εννοώ να κόβει μπριζόλα..

Τουλάχιστον στο σχολείο μας, παράλληλη στήριξη έχει ένας συμμαθητής του γιού μου με Άσπεργκερ και άλλο ένα με ανεξέλεγκτη συμπεριφορά (δεν γνωρίζω το πρόβλημα). 

4 hours ago, belleblue said:

 όπως θες πες το,

αλλιώς να σου δώσουν χαρτί επαναφοίτησης.! 

Για ποιο λόγο? Η θεματοθέτρια έχει νομίζω αφήσει πίσω αυτή την εναλλακτική.

[belleblue]

δεν θεωρώ σωστό αυτό που γράφεις @Yovanna. Οι φράσεις αυτές περιλαμβάνουν πάρα πολλά κριτήρια, είναι  σαν να λες ότι εσύ από το σπίτι σου ξέρεις για ποιο λόγο έβγαλε αυτή τη διάγνωση το κεδασυ.  Δεν θα την έβγαζε χωρίς λόγο, στο δημόσιο δεν έχω ξανακούσει να γίνεται υπερβολική ή υπερδιάγνωση, αντιθέτως τέτοια φήμη υπάρχει συνήθως από ιδιώτες ή κέντρα άλλα, χωρίς να εννοώ ότι είναι σωστή η φήμη...

 

έχει εξηγήσει πιο πάνω πόσο σημαντικό είναι στην οικογένεια της για να ληφθεί η απόφαση της επαναφοίτησης, να υπάρχει ένα χαρτί που να συστήνει επαναφοίτηση  γιατί δεν συμμερίζεται όλα αυτά ο σύζυγος που ίσως δεν έχει ασχοληθεί και τόσο με το θέμα κ μέχρι τώρα είχε άρνηση. 

 

Όταν ο ειδικός σου λέει ότι το παιδί σου θέλει βοήθεια, αλλά το κράτος δε μπορεί να σου την παρέχει, γυρνάς πίσω και λες, φίλε, δεν μπορώ να κάνω αυτό που μου λες, ούτε θα στείλω το παιδάκι μου να κολυμπάει στο παγωμένο νερό - κανόνισε τα κουμάντα σου κ βγάλε μας το χαρτί για να μπορέσουμε όλοι μαζί να ησυχάσουμε.

Στην Ευρώπη τα παιδιά πηγαίνουν  ως επί το πλείστον τουλάχιστον 6 ετών στο σχολείο και πάντα μπορεί να γίνει επαναφοίτηση (σε κάθε τάξη!!!) χωρίς μεγάλο πρόβλημα γιατί θεωρούν την ψυχολογία πιο σημαντική από το να πιεστεί ένα παιδί στην μάθηση. 

Να πω και ότι στις περισσότερες χώρες δεν γίνεται καμία οργανωμένη προσπάθεια γραφής κ ασκήσεων από το νηπιαγωγείο όπως γίνεται εδώ κάπου κάπου και ότι επαναφοίτηση σε νηπιαγωγείο σημαίνει απλά μια χρονιά παιχνίδι παραπάνω.  (...!)

 

 

 

[Yovanna]

1 hour ago, belleblue said:

δεν θεωρώ σωστό αυτό που γράφεις @Yovanna. Οι φράσεις αυτές περιλαμβάνουν πάρα πολλά κριτήρια, είναι  σαν να λες ότι εσύ από το σπίτι σου ξέρεις για ποιο λόγο έβγαλε αυτή τη διάγνωση το κεδασυ.

Καμία σχέση. Δεν είπα και δεν άφησα να εννοηθεί κάτι τέτοιο, όμως η συναισθηματική ανωριμότητα και το να μην πιάνεις καλά το μολύβι, δεν θα αποτελούσαν για μένα, , λόγους για παράλληλη στήριξη και σίγουρα όχι για επαναφοίτηση. Άλλωστε ούτε εκείνοι συστήνουν επαναφοίτηση, οπότε τί? Θα τους πει γράψτε μου χαρτί για επαναφοίτηση γιατί συνταξιοδοτήθηκε η δασκάλα του δημοσίου της γειτονιάς και για να πείσω και τον άντρα μου??

1 hour ago, belleblue said:

 Δεν θα την έβγαζε χωρίς λόγο, στο δημόσιο δεν έχω ξανακούσει να γίνεται υπερβολική ή υπερδιάγνωση, αντιθέτως τέτοια φήμη υπάρχει συνήθως από ιδιώτες ή κέντρα άλλα, χωρίς να εννοώ ότι είναι σωστή η φήμη..

Εδώ σε χάνω γιατί δεν ξέρω πού κυκλοφορούν οι φήμες αυτές ούτε και τις έχω ακούσει. Υποθέτω μόνο αν είσαι στο συγκεκριμένο χώρο και ασχολείσαι με αυτά.

1 hour ago, belleblue said:

Όταν ο ειδικός σου λέει ότι το παιδί σου θέλει βοήθεια, αλλά το κράτος δε μπορεί να σου την παρέχει, γυρνάς πίσω και λες, φίλε, δεν μπορώ να κάνω αυτό που μου λες, ούτε θα στείλω το παιδάκι μου να κολυμπάει στο παγωμένο νερό - κανόνισε τα κουμάντα σου κ βγάλε μας το χαρτί για να μπορέσουμε όλοι μαζί να ησυχάσουμε.

Πραγματικά θα με εξέπλητε αν μπορούσε ο κάθε γονιός να ζητήσει τέτοιου είδους χαρτιά , ενώ οι ειδικοί θεωρούν ότι το παιδάκι μπορεί να προχωρήσει κανονικά στην επόμενη τάξη. Επίσης δεν έχω καταλάβει πώς θα ησυχάσουν με την επαναφοίτηση λες και όλα τα προβλήματα (ή αυτά που η θεματοθέτρια θεωρεί προβλήματα) θα λυθούν ως δια μαγείας. Μπορεί το παιδάκι να επιβαρυνθεί ψυχολογικά που θα μείνει πίσω. Μπορεί τα προβλήματα αυτά να τον ακολουθήσουν και την επόμενη χρονιά και μια παράλληλη βοήθεια (ιδιωτική και όχι μέσα στο σχολείο, γνώμη μου) να είναι πιο ωφέλιμη. Μπορεί ο πατέρας να μη δεχτεί αυτό το χαρτί της επαναφοίτησης και να έρθει το ζευγάρι πάλι σε ρήξη , πάνω που άρχισαν να στρώνουν τα πράγματα. Προσωπικά δεν έχω καταλάβει ότι η επαναφοίτηση είναι η λύση για να ηρεμήσουν όλοι. 

 

1 hour ago, belleblue said:

Να πω και ότι στις περισσότερες χώρες δεν γίνεται καμία οργανωμένη προσπάθεια γραφής κ ασκήσεων από το νηπιαγωγείο όπως γίνεται εδώ κάπου κάπου και ότι επαναφοίτηση σε νηπιαγωγείο σημαίνει απλά μια χρονιά παιχνίδι παραπάνω.  (...!)

Εδώ όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Είναι προσχολική αγωγή το Νηπιαγωγείο, όχι παιδικός σταθμός. Θέτονται οι βάσεις για το Δημοτικό και μαθαίνουν αρκετά πράγματα και δεν ξέρω πόσο ωφέλιμο είναι για ένα παιδάκι που δεν το έχει πραγματικά ανάγκη, να ξαναπεράσει από όλη τη διαδικασία.

[samsympan]

Καλησπέρα!

Ο προβληματισμός σας φαίνεται να αλλάζει μορφή και τα πράγματα γίνονται μάλλον πιο πολύπλοκα για εσάς.

Όμως, θα σας ξαναπώ αισιοδοξία!

 

10 ώρες πρίν, Fantomas είπε:

Οι δυσκολίες του εντοπίζονται στον τομέα της αυτονόμησης, της αισθητηριακής ολοκλήρωσης και στον συναισθηματικό τομέα.

 

Με λίγα λόγια είναι συναισθηματικά/ψυχικά ανώριμος για την ηλικία του (και έχει και κάποια δυσκολία στην γραφή).

Φαντάζομαι το ΚΕΔΑΣΥ έβγαλε απόφαση βάσει και του ιστορικού του παιδιού. Σας είπαν αν οι ιδιαιτερότητες του παιδιού σχετίζονται με τις πολλές απουσίες από το σχολείο (αλήθεια πόσες ημέρες παρουσιών είχε τον τελευταίο χρόνο;) Σχετίζονται με τους χειρισμούς της εκπαιδευτικού προνηπίου-νηπίου; Σχετίζονται με τον τρόπο δουλειάς λογοθεραπευτή/εργοθεραπευτή/παιδαγωγού; Σχετίζονται με το χρόνο απουσία των γονέων από το σπίτι; Σχετίζονται με τη φτωχή κοινωνική ζωή με ομηλίκους;

Σας εξήγησαν λεπτομερώς (κι όχι με λίγα λόγια) οι δυσκολίες αυτονόμησης, αισθητηριακής και συναισθηματικής ολοκλήρωσης τι σημαίνουν για το δικό σας παιδί και πως μπορείτε εσείς σαν οικογένεια, ασχέτως σχολείου-ασχέτως παραμονής στο νήπιο ή περάσματος στο δημοτικό, να δουλέψετε πάνω στα θέματα του; Τι δράσεις να εντάξετε στην καθημερινότητα σας που να βοηθούν στην πρόοδο του;

 

Μέσα στους 3μήνες του καλοκαιριού τα παιδιά αναπτύσσονται θεαματικά. Άλλο παιδί αφήνεις τελευταία μέρα του Μαΐου και άλλο βρίσκεις πρώτη του Σεπτέμβρη. Σε αυτές τις ηλικίες τα παιδιά συχνά "ανεβαίνουν το σκαλί" εν μία νυκτί. Οπότε με τη δική σας συνδρομή (οικογένεια, λογοθεραπεύτριας, εργοθεραπεύτριας, παιδαγωγού που ήδη δουλεύουν με το παιδί) μέσα στο καλοκαίρι θα δείτε πρόοδο.

 

Επίσης, αυτό που ανέφερε παραπάνω @belleblueγια ιδιωτική παράλληλη στήριξη (αν και έχει δίκιο είναι μεγάλη κουβέντα αυτό) το σκέφτεστε; Ειδικό παιδαγωγό επιλεγμένο και πληρωμένο από εσάς που θα συνοδεύει το παιδί στην Α' τάξη. Τουλάχιστον για αρχή μέχρι να φανεί πως ανταποκρίνεται το παιδί ή να τοποθετηθεί εκπαιδευτικός στο σχολείο. Κι ακόμη, αν (αν λέω) αποφασίσετε να επαναλάβει το νήπιο, σας είπαν αν χρειάζεται παράλληλη στήριξη κι εκεί; Λογικά ναι. Όπως και να έχει το παιδί θέλει δουλειά με στοχευμένα βήματα, ευχάριστες δραστηριότητες και αγάπη! Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Πολλά παιδάκια χρειάζονται ένα επιπλέον σπρώξιμο. Θα υπάρξει πρόοδος!

[vtgian]

Η παράλληλη στήριξη συστήνεται σε παιδιά με άλλου τύπου ανάγκες. Τα παιδιά που παραπέμπονται στο τμήμα ένταξης δεν έχουν ανάγκη παράλληλης στήριξης.

Δεν ξέρω κατά πόσο το σχολείο θα δεχτεί να υπάρχει παράλληλη στήριξη εντός τμήματος για ένα παιδί που διεγνωσμένα από το ΚΕΔΑΣΥ δεν το χρειάζεται.

[kotsifikos]

19 hours ago, Fantomas said:

Σας καλησπερίζω όλους/όλες, θεώρησα σωστό να κάνω ένα update σε αυτό το thread, καθ'ότι έχω πλέον στα χέρια μου την γνωμάτευση του ΚΕΔΑΣΥ.

 

Η γνωμάτευση διευκρινίζει ότι το παιδάκι εμπίπετι στις προβλέψεις του νόμου για την εκπαιδευτική υποστήριξη μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή/και αναπηρία με βάση το Ν. 3699.

 

Οι δυσκολίες του εντοπίζονται στον τομέα της αυτονόμησης, της αισθητηριακής ολοκλήρωσης και στον συναισθηματικό τομέα.

 

Με λίγα λόγια είναι συναισθηματικά/ψυχικά ανώριμος για την ηλικία του (και έχει και κάποια δυσκολία στην γραφή).

 

Το ΚΕΔΑΣΥ για την περίπτωση αυτή συστήνει την φοίτηση του παιδιού στην Α' Δημοτικού πάραυτα, αλλά υποστηριζόμενο από εκπαιδευτικό του "τμήματος ένταξης" ατομικά και σε ομάδες.

 

Επίσης ζητούν από τον/την δασκάλα μια σειρά από εξατομικευμένες παρεμβάσεις κατά την διάρκεια του μαθήματος ώστε το παιδί να μπορεί να παρακολουθήσει τους ρυθμούς, π.χ. τροποποίηση/απλούστευση των εργασιών για να συνάδουν με τις δυνατότητές του.

 

Από τα παραπάνω είναι μάλλον σαφές ότι στο ιδιωτικό σχολείο που φοιτά πιθανότατα να μην λάβει την δέουσα βοήθεια που εμφανέστατα χρειάζεται.

 

Το δημόσιο της γειτονιάς μας είπε ότι δεν μπορεί να μας υποστηρίξει επί του παρόντος διότι συνταξιοδοτήθηκε η μόνιμη δασκάλα του τμήματος ένταξης και η επόμενη (που θα είναι αναπληρώτρια) δεν ξέρουμε πότε θα έρθει, μπορεί και Δεκέμβριο.

 

Άρα τώρα μπαίνουμε σε μια άλλη διαδικασία, να δούμε πώς και πού μπορεί να υποστηριχθεί το παιδάκι. Πάλι επιστρέφει στο μυαλό μου η επαναφοίτηση στο νηπιαγωγείο αλλά εφ'όσον το ΚΕΔΑΣΥ δεν θέλησε να τοποθετηθεί ρητά υπέρ αυτής της λύσης θα πρέπει να το δω αλλιώς.

 

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας, ελπίζω οι ανωτέρω απόψεις και πληροφορίες να βοηθήσουν και άλλους γονείς που μπορεί να διανύουν την ίδια φάση.

Έχετε σκεφτεί πως από τη στιγμή που και το ΚΕΔΑΣΥ δεν προτείνει την επαναφοίτηση στο νήπιο, δεν είναι αυτό που θα βοηθήσει το παιδί?

Στόχος είναι το παιδί να μπορέσει να φτάσει τα ορόσημα της ηλικίας του με κάθε είδους βοήθεια που μπορεί να έχει, όχι να μείνει στάσιμο.

Η απάντηση που σας έδωσε το σχολείο για το τμήμα ένταξης, δυστυχώς, αποτυπώνει την εικόνα/ συνθήκη των Ελληνικών Δημόσιων σχολείων.

 

 

[vtgian]

Για να δημιουργηθεί τμήμα ένταξης σε ένα σχολείο, πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 3 μαθητές (από όλο το Δημοτικό) που να έχουν αντίστοιχη γνωμάτευση. Από τη στιγμή που το σχολείο είχε τέτοιο τμήμα, την ανάγκη θα την έχει και φέτος σίγουρα και θα δημιουργηθεί αντίστοιχα τμήμα. Από εκεί και πέρα. Τα παιδιά που έχουν ανάγκη τμήματος ένταξης, παρακολουθούν κάποιες ώρες εκεί και κάποιες με το κανονικό τους τμήμα. Οπότε, ακόμα και αν καθυστερήσει να έρθει εκπαιδευτικός (που σε αυτό το κομμάτι δεν αργεί γιατί η ανάγκη πλέον είναι πάγια στα σχολεία και προβλέψιμη - η παράλληλη αργεί και αυτό όχι πάντα), μπορείτε για αρχή να βοηθήσετε με παρέμβαση στο σπίτι. Έπειτα, γνωρίζετε σε ποια περιφερειακή διεύθυνση ανήκει το σχολείο. Τους καλείτε ή πηγαίνετε από εκεί και επιμένετε για απαντήσεις. Δική τους ευθύνη είναι έχοντας καταγράψει τις ανάγκες να φροντίσουν για τοποθετήσεις εκπαιδευτικών. 

[samsympan]

1 hour ago, vtgian είπε:

Έπειτα, γνωρίζετε σε ποια περιφερειακή διεύθυνση ανήκει το σχολείο. Τους καλείτε ή πηγαίνετε από εκεί και επιμένετε για απαντήσεις. Δική τους ευθύνη είναι έχοντας καταγράψει τις ανάγκες να φροντίσουν για τοποθετήσεις εκπαιδευτικών. 

Η πιο σωστή επισήμανση είναι αυτή! Κανονικά η διευθύντρια του σχολείο θα πρέπει να ενημερώσει και να χτυπήσει καμπανάκι οτι έχει-θα δεχθεί μαθητή/ες που θα κάνουν χρήση του προγράμματος ένταξης. Αλλά κι εσείς μπορείτε να κάνετε την προσπάθεια σας επικοινωνόντας και να θίξετε το ζήτημα.