Εκτίμηση αγαθών στην παιδική ηλικία

[CutiePies]

12 hours ago, Mama_Anesti_ said:

Ήθελα να ρωτήσω, συνήθως λέμε στα παιδιά ότι μπορούμε να αγοράσουμε ένα πράγμα όταν πάμε σε κάποιο κατάστημα. Το κάνω κι εγώ το έχω διαβάσει κι εδώ, δεν θυμάμαι βέβαια ποιες μαμαδες το έγραψαν. Μιας και έτυχε σήμερα να πάμε μάρκετ και να του το υπενθυμίσω καθώς ήθελε να αγοράσει ό,τι κουκλάκι και αυτοκινητάκι έβλεπε, αναρωτήθηκα αν όντως καταλαβαίνει το λόγο που αγοράζουμε ένα αντικείμενο την φορά κ αν είναι αυτός ο σωστός τρόπος να διδαχτεί την αξία των αγαθών. Εσείς τι πιστεύετε? Βοηθα αυτο το σκεπτικό τα παιδιά να εκτιμήσουν τα αγαθά που έχουν ή αντίθετα τους δημιουργεί την αίσθηση πως στερούνται τα υπόλοιπα που δεν διάλεξαν? Ποια η γνώμη σας στο ζήτημα? 

 

Εννοείτε ότι κάθε φορά που πηγαίνετε σε πολυκατάστημα, αγοράζετε ένα πράγμα που τους γυαλίζει; Αυτό είναι το ανάποδο από αυτό που θα περίμενα από αυτό το νήμα, με έχετε μπερδέψει  Περιμένουν ένα δώρο τη βδομάδα ή το δεκαπενθήμερο;

Τα παιδιά μου πάντα ήξεραν ότι στο σούπερ μάρκετ πηγαίνουμε για είδη ανάγκης με λίστα. Που γενικά δεν πηγαίνω παρά σπάνια, παραγγέλνουμε. Αλλά όταν θέλουν κάτι, το προγραμματίζουμε.Μου λένε ότι ο φίλος τους έχει το τάδε ή είδαν ένα ωραίο παιχνίδι, ρούχο και το βάζουμε στο πρόγραμμα. Σχεδόν ποτέ δε λέω όχι, αλλά είναι προγραμματισμένο, δηλαδή όταν θα παραγγείλουμ ρούχα θα πάρουμε αυτή τη μπλούζα που είχαν δει, αν έρθει η γιορτή θα πάρουμε το παιχνίδι. Και μικροπράγματα, τα βάζουμε και αυτά στη λίστα, δηλαδή μαζί με το ψωμί και το γάλα ή τις μπανάνες, θα γράψουμε να πάρουμε και αυτά τα νέα μπισκότα.

 Σε μαγαζιά παιχνιδιών, από μικρά που ήταν, προγραμματίζαμε. Δηλαδή πάντα μία επίσκεψη, ελεύθερα να χαζέψουν, να παίξουν κλπ και μετά αποφασίζαμε για ένα παιχνίδι για τη γιορτή ή τα γενέθλια. Φυσικά όχι πριν την ηλικία των 3-4 ετών, εκεί απλά πηγαίναμε να δούμε και ποτέ να πάρουμε, ήταν σαν επίσκεψη για βόλτα και αγόραζα αργότερα εγώ σε άλλη δόση. Αλλιώς θα κλαίγαν συνέχεια, πώς το διαχειρίζεστε αυτό; Φεύγουν από όλα τα μαγαζιά με μία σαχλαμαρίτσα; Περίεργο μου ακούγεται, και νόμιζα πριν εγώ είμαι που τα κακομαθαίνω γιατί δεν παζαρεύω τα δώρα.

[little lamb]

Νομιζω οτι εννοει οτι μπορουν να παρουν "μονο ενα", οχι οτι θα παρουν καθε φορα ενα οπωσδηποτε. Τωρα την ερωτηση της "Βοηθα αυτο το σκεπτικό τα παιδιά να εκτιμήσουν τα αγαθά που έχουν ή αντίθετα τους δημιουργεί την αίσθηση πως στερούνται τα υπόλοιπα που δεν διάλεξαν?" δεν την πολυκαταλαβα. Και 5 να τους ελεγες να παρουν παλι μπορει να ηθελαν κι αλλα και να ενιωθαν οτι τα στερουνται. Αλλα τι να κανεις; Να αφησεις να παρουν οσα θελουν; 

 

ΕΓω σε αυτα τα θεματα μπερδευομαι λιγο γιατι μπορει να θελει ενα που να κανει 30 ευρω και μπορει να θελει 4 που να κανουν 10 (πχ σφραγιδες, αυτοκολλητα), οποτε εκει ειναι λιγο περιεργο να ξερουν οτι ειναι γενικος κανονας το "ενα". Δεν θα το εθετα ετσι σαν γενικο για καθε φορα, γιατι τελικα πιο πολλες θα ηταν οι εξαιρεσεις, που δεν θα μπορουσε να παρει δηλαδη το ενα, παρα ο κανονας. Δεν ξερω βεβαια να προτεινω και ακριβως τι θα εκανα γιατι ειναι μικρη ακομα η δικια μας.

[Mama_Anesti_]

4 ώρες πρίν, CutiePies είπε:

 

Εννοείτε ότι κάθε φορά που πηγαίνετε σε πολυκατάστημα, αγοράζετε ένα πράγμα που τους γυαλίζει; Αυτό είναι το ανάποδο από αυτό που θα περίμενα από αυτό το νήμα, με έχετε μπερδέψει  Περιμένουν ένα δώρο τη βδομάδα ή το δεκαπενθήμερο;

Τα παιδιά μου πάντα ήξεραν ότι στο σούπερ μάρκετ πηγαίνουμε για είδη ανάγκης με λίστα. Που γενικά δεν πηγαίνω παρά σπάνια, παραγγέλνουμε. Αλλά όταν θέλουν κάτι, το προγραμματίζουμε.Μου λένε ότι ο φίλος τους έχει το τάδε ή είδαν ένα ωραίο παιχνίδι, ρούχο και το βάζουμε στο πρόγραμμα. Σχεδόν ποτέ δε λέω όχι, αλλά είναι προγραμματισμένο, δηλαδή όταν θα παραγγείλουμ ρούχα θα πάρουμε αυτή τη μπλούζα που είχαν δει, αν έρθει η γιορτή θα πάρουμε το παιχνίδι. Και μικροπράγματα, τα βάζουμε και αυτά στη λίστα, δηλαδή μαζί με το ψωμί και το γάλα ή τις μπανάνες, θα γράψουμε να πάρουμε και αυτά τα νέα μπισκότα.

 Σε μαγαζιά παιχνιδιών, από μικρά που ήταν, προγραμματίζαμε. Δηλαδή πάντα μία επίσκεψη, ελεύθερα να χαζέψουν, να παίξουν κλπ και μετά αποφασίζαμε για ένα παιχνίδι για τη γιορτή ή τα γενέθλια. Φυσικά όχι πριν την ηλικία των 3-4 ετών, εκεί απλά πηγαίναμε να δούμε και ποτέ να πάρουμε, ήταν σαν επίσκεψη για βόλτα και αγόραζα αργότερα εγώ σε άλλη δόση. Αλλιώς θα κλαίγαν συνέχεια, πώς το διαχειρίζεστε αυτό; Φεύγουν από όλα τα μαγαζιά με μία σαχλαμαρίτσα; Περίεργο μου ακούγεται, και νόμιζα πριν εγώ είμαι που τα κακομαθαίνω γιατί δεν παζαρεύω τα δώρα.

 

 

4 ώρες πρίν, CutiePies είπε:

ήταν σαν επίσκεψη για βόλτα και αγόραζα αργότερα εγώ σε άλλη δόση. Αλλιώς θα κλαίγαν συνέχεια, πώς το διαχειρίζεστε αυτό; 

Δεν έχει κλάψει ποτέ για κάτι που δεν πήρε. 

 

4 ώρες πρίν, CutiePies είπε:

Φεύγουν από όλα τα μαγαζιά με μία σαχλαμαρίτσα; 

 

Όχι πάντα! Όταν κάτι τους αρέσει και υπάρχει οικονομική δυνατότητα μπορούν να το παρουν. Τίποτα το διαφορετικό από ο,τι κάνουμε κι εμείς. Δηλ πέρα από τα είδη πρώτης ανάγκης δεν αγοράζουμε κι εμείς οι γονείς κάτι έξτρα αν το επιθυμούμε? 

 

4 ώρες πρίν, CutiePies είπε:

; Αυτό είναι το ανάποδο από αυτό που θα περίμενα από αυτό το νήμα, με έχετε μπερδέψει  

Διακρίνω πως έχετε απογοητευτεί, παρόλα αυτά το θέμα έχει σκοπό την ενημέρωση των γονέων για την διαχείριση τέτοιων ζητημάτων και μπορεί να γραφτούν ποικίλες εμπειρίες. 

 

2 ώρες πρίν, little lamb είπε:

δεν την πολυκαταλαβα. Και 5 να τους ελεγες να παρουν παλι μπορει να ηθελαν κι αλλα και να ενιωθαν οτι τα στερουνται. Αλλα τι να

Ναι πιθανότατα όσα τους πεις πως μπορούν να πάρουν θα τα θελήσουν. Ο δικός μου δεν επιμενει για τα υπολοιπα που δεν παίρνει και ήθελα να δω αν και τα άλλα παιδιά δέχονται αδιαμαρτύρητα τον "όρο του ενός" ή νιώθουν απογοήτευση που ίσως αισθάνεται κι ο δικός μου χωρίς να το εκφράσει και πως το χειρίζονται οι γονείς. 

[CutiePies]

Αν έχει μάθει το παιδί να αγοράζει χωρίς να είναι κάτι στο πρόγραμμα, δεν ζητάει περισσότερο; Καταλαβαίνει την έννοια του προϋπολογισμού στα ψώνια; 

Έχει κανείς εμπειρία μεγαλώνοντας τα παιδιά;  Ίσως για εμάς έχει πια κλείσει αυτό το παράθυρο, έχοντας περάσει την νηπιακή ηλικία. Πάντως με προβληματίζει πολύ, και με μεγαλύτερα παιδιά. Οι αυθόρμητες αγορές, διδάσκουν την ορθολογική χρήση των χρημάτων; Πώς ξεχωρίζει το παιδί ότι δεν έχει σημασία το πόσα αντικείμενα αλλά το πόσο κοστίζουν και το να τα έχουμε σκεφτεί πριν τα αγοράσουμε; Δεν είμαι σίγουρη ότι ακόμη και στο Γυμνάσιο τα παιδιά αντιλαμβάνονται την αξία των χρημάτων. Δεν εννοώ ότι είναι χαζά και δεν ξέρουν τα νούμερα. Δεν πιστεύω ότι σε οικογένειες με σχετική άνεση αντιλαμβάνονται τη διαφορά των 30, των 50 ή των 100 ευρώ και 200, ανάλογα την οικογένεια . Είναι ένα ποσό που υπό συνθήκες οι γονείς διαθέτουν και δίνουν. Πιστεύετε ότι γίνεται αντιληπτό, το γιατί και πώς;

[vicky86]

21 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Ήθελα να ρωτήσω, συνήθως λέμε στα παιδιά ότι μπορούμε να αγοράσουμε ένα πράγμα όταν πάμε σε κάποιο κατάστημα. Το κάνω κι εγώ το έχω διαβάσει κι εδώ, δεν θυμάμαι βέβαια ποιες μαμαδες το έγραψαν. Μιας και έτυχε σήμερα να πάμε μάρκετ και να του το υπενθυμίσω καθώς ήθελε να αγοράσει ό,τι κουκλάκι και αυτοκινητάκι έβλεπε, αναρωτήθηκα αν όντως καταλαβαίνει το λόγο που αγοράζουμε ένα αντικείμενο την φορά κ αν είναι αυτός ο σωστός τρόπος να διδαχτεί την αξία των αγαθών. Εσείς τι πιστεύετε? Βοηθα αυτο το σκεπτικό τα παιδιά να εκτιμήσουν τα αγαθά που έχουν ή αντίθετα τους δημιουργεί την αίσθηση πως στερούνται τα υπόλοιπα που δεν διάλεξαν? Ποια η γνώμη σας στο ζήτημα? 

εγω ειμαι σε αλλο σκεπτικο

στο μαρκετ συνηθως δ θα αγορασουν τπτ τετοιο.παμε για αλλο λογο,αλλο αν πχ εχει σχολικα κ χρειαζομαστε μαρκαδορους η οτιδηποτε

τις μισες φορες ομως περιπου θα ψωνισουν λιχουδια που επιλεγουν.κ γενικα σε αυτα που τρωνε συμμετεχουν στην επιλογη

ετσι κ αλλιως δ ειναι δυνατον να ψωνισουν οτιδηποτε βλεπουν,αλλο που τα δικα μου θα το ηθελαν

δλδ κ εμεις θα παρουμε επιπλεον αλλα κτ σχετικο.κ μετα απο σκεψη

επειδη θεωρω οτι τα παιδια δ τα καταλαβαινουν ολα αυτα,σε αυτην την φαση ειμαστε στο οτι στο μαρκετ κανουμε τα απαραιτητα ψωνια φαγητου

η οταν παμε να παρουμε δωρο σε φιλους,παντα λεω αρκετες φορες οτι δ θα παρουν κτ εκεινα

πηγαμε να παρουμε χριστουγεννιατικα αλλη φορα.πηραμε κ καποια πραγματα που ηθελαν εκεινα για στολισμο,κ ας μην ηταν στο αρχικο πλανο

ειναι δυναμικες αυτες οι καταστασεις.δ μπορεις να προεξοφλησεις απο την αρχη ολα τα πιθανα σεναρια

ειναι καπως μπερδεμενα ολα τα ερωτηματα.ειναι κ αυτο με το ενα αλλα μεγαλου κοστους που καμια φορα περιπλεκει τα θεματα

[little lamb]

4 ώρες πρίν, CutiePies είπε:

Αν έχει μάθει το παιδί να αγοράζει χωρίς να είναι κάτι στο πρόγραμμα, δεν ζητάει περισσότερο; Καταλαβαίνει την έννοια του προϋπολογισμού στα ψώνια; 

Έχει κανείς εμπειρία μεγαλώνοντας τα παιδιά;  Ίσως για εμάς έχει πια κλείσει αυτό το παράθυρο, έχοντας περάσει την νηπιακή ηλικία. Πάντως με προβληματίζει πολύ, και με μεγαλύτερα παιδιά. Οι αυθόρμητες αγορές, διδάσκουν την ορθολογική χρήση των χρημάτων; Πώς ξεχωρίζει το παιδί ότι δεν έχει σημασία το πόσα αντικείμενα αλλά το πόσο κοστίζουν και το να τα έχουμε σκεφτεί πριν τα αγοράσουμε; Δεν είμαι σίγουρη ότι ακόμη και στο Γυμνάσιο τα παιδιά αντιλαμβάνονται την αξία των χρημάτων. Δεν εννοώ ότι είναι χαζά και δεν ξέρουν τα νούμερα. Δεν πιστεύω ότι σε οικογένειες με σχετική άνεση αντιλαμβάνονται τη διαφορά των 30, των 50 ή των 100 ευρώ και 200, ανάλογα την οικογένεια . Είναι ένα ποσό που υπό συνθήκες οι γονείς διαθέτουν και δίνουν. Πιστεύετε ότι γίνεται αντιληπτό, το γιατί και πώς;

 

Κι εμεις ομως δεν κανουμε αυθορμητες αγορες; Εγω αρκετες φορες εχω παρει καποιο ρουχο ή παπουτσι που ειδα και μου αρεσε, χωρις να μου εχει χαλασει ας πουμε καποιο προηγουμενο, γιατι ξερω παρα πολυ καλα οτι οταν θα μου χαλασει και θα ψαχνω επι τουτου δεν θα το βρισκω οπως το θελω και στην τιμη που το θελω. Αλλα φυσικα αυτο που θα παρω ετσι αυθορμητα θα ειναι οντως σε καποια καλη τιμη, σαν ευκαιρια καπως. Αυτο δεν θεωρω κακο να το μαθουν και τα παιδια. Οχι να ειναι το τριτο-τεταρτο παρομοιο παπουτσι βεβαια.

[Mama_Anesti_]

5 ώρες πρίν, CutiePies είπε:

. Οι αυθόρμητες αγορές, διδάσκουν την ορθολογική χρήση των χρημάτων; 

 

Εσείς δεν αγοράζετε τίποτα αυθόρμητα για τον εαυτό σας ή την οικογένεια? 

 

5 ώρες πρίν, CutiePies είπε:

Καταλαβαίνει την έννοια του προϋπολογισμού στα ψώνια; 

 

Δεν ψωνίζουν όλοι με προϋπολογισμό όμως. Άλλοι ψωνίζουν χωρίς καν λίστα ή με λίστα + ο,τι τους αρέσει. 

 

2 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

ειναι δυναμικες αυτες οι καταστασεις.δ μπορεις να προεξοφλησεις απο την αρχη ολα τα πιθανα σεναρια

Θα συμφωνήσω πως είναι δυναμικές καταστάσεις! Πολύ σωστό! 

 

[CutiePies]

3 hours ago, little lamb said:

 

Κι εμεις ομως δεν κανουμε αυθορμητες αγορες; Εγω αρκετες φορες εχω παρει καποιο ρουχο ή παπουτσι που ειδα και μου αρεσε, χωρις να μου εχει χαλασει ας πουμε καποιο προηγουμενο, γιατι ξερω παρα πολυ καλα οτι οταν θα μου χαλασει και θα ψαχνω επι τουτου δεν θα το βρισκω οπως το θελω και στην τιμη που το θελω. Αλλα φυσικα αυτο που θα παρω ετσι αυθορμητα θα ειναι οντως σε καποια καλη τιμη, σαν ευκαιρια καπως. Αυτο δεν θεωρω κακο να το μαθουν και τα παιδια. Οχι να ειναι το τριτο-τεταρτο παρομοιο παπουτσι βεβαια.

 

Ναι συμφωνώ και ίσως δεν το εξηγώ καλά. Δεν ψωνίζω μόνο τα απαραίτητα, ψωνίζω και δικά μου πράγματα που σίγουρα δεν χρειάζομαι, ας πούμε έχω τρέλα με αρώματα, προϊόντα περιποίησης σώματος, καλλυντικά. Αν τα παιδιά θέλουν κάτι που δεν είναι χρήσιμο, όπως παιχνίδια, επίσης τα αγοράζω. Όλα αυτά τα προγραμματίζω. Ξέρω ότι θα πάω τα Χριστούγεννα φέτος να πάρω καλλυντικά. Και επίσης και τα παιδιά θα πάρουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που ζήτησαν. Αλλά με παραξενεύει το "το είδα, το ψώνισα". Δεν ξέρω πώς βάζεις όριο εκεί. Ας πούμε τα παιδιά σκέφτονται τι θέλουν, και θα τα πάρουμε τα Χριστούγεννα. Δεν τα ζητάνε όποτε τα βρουν μπροστά τους.

Μένω σε ακριβή περιοχή, εκεί γεννήθηκα, και δυστυχώς έχω ζήσει και αρκετούς που έχουν την κουλτούρα του νεόπλουτου, ξέρετε όπως το βλέπουμε στις επιθεωρήσεις; "Αχ εκεί που είχα πάει για καφέ, είδα μια τσάντα Λουί Βουιτόν όνειρο και δεν συγκρατήθηκα, δεν είναι τρέλα; " Αυτο το "Αχ" το τσιριχτό, και την επίδειξη, ξέρετε τι εννοώ, που θυμάμαι το διακωμωδούσαμε παιδιά με τις φίλες μου. Δε θα ήθελα να έχουν τα παιδιά μου αυτή την παρορμητική λογική, την ανάγκη για επίδειξη, τον καταναλωτισμό χωρίς καμία δεύτερη σκέψη. Αυτό δεν ξεκινάει με το να αγοράζουμε οτιδήποτε βρούμε μπροστά μας;  Ίσως το υπεραναλύω, δεν ξέρω.

[little lamb]

Δεν νομιζω οτι σχετιζεται. Εγω μιλαω για απρογραμματιστες αγορες του στυλ μια ωραια μπλουζα (ενηλικου) με 15-20 ή ενα παπουτσι με 40. Δεν νομιζω οτι αυτο οδηγει σε αυτο που λες απο μονο του. Εξαρταται πώς το παρουσιαζεις. Εξηγεις στο παιδι οτι ειναι κατι που ξερω οτι θα το χρειαστω και το παιρνω τωρα που το βρίσκω σε καλη τιμη γιατι οταν θα το θελω δεν θα το βρισκω. Δεν ειναι παρορμητικο αυτο, εχει σκεψη. Καπως ετσι το φανταζομαι αλλα ξαναλεω οτι δεν ξερω, γιατι ειναι ακομα δυομισι η δικια μου. Επισης συνηθως δεν εμφανιζονται μπροστα μας τα προϊοντα απο μονα τους, εχουμε παει σε μαγαζια και τα βλεπουμε. Οποτε ειναι μεν αυθορμητο, αλλα δεν μας ερχεται και ξαφνικα, ξερουμε οτι εχουμε παει σε μαγαζια και μπορει να παρουμε κατι. Αλλα τιποτα δεν μπορει να ειναι τοσο ρομποτικα κανονισμενο, καθε φορα ειναι διαφορετικη, εξαρταται απο πολλους παραγοντες. Απο το ποιο ειναι το προϊον που θελει το παιδι, ποσο κανει, αν εχει ηδη κατι παρομοιο, ο τροπος που το ζηταει κλπ. Αν ειναι ας πουμε κατι πολυ μικρο και το βλεπεις οτι αδημονει και οτι δεν το "απαιτει" ασχημα νομιζω δεν υπαρχει λογος να το βασανιζουμε να περιμενει πχ μεχρι τα Χριστουγεννα. Τις προαλλες βρεθηκαμε 2-3 φορες στα jumbo για χριστουγεννιατικα. Της μικρης της κολλησε ενα παπακι μπανιου του μισου ευρω. Το ανεφερε συνεχεια στο σπιτι οτι οταν ξαναπαμε θα παρουμε. Πρωτη φορα που ελεγε ετσι για καποιο προϊον. Τη δευτερη φορα δεν τα εντοπισαμε και οταν της ελεγε η μαμα μου για δωρα του Αγιου Βασιλη ελεγε για το παπακι η γλυκουλα! Ε την τριτη φορα της το πηρα, χωρις μαλιστα να το εχει θυμηθει, και τρελαθηκε. Το εχει αγαπησει 

 

Υ.Γ. δεν χρειαζεται να μας μιλας στον πληθυντικο, ολοι στον ενικο μιλαμε εδω!

[vicky86]

Απλα ολα αυτα, ακομη κ στην 7χρ κορη μου δ ειναι τοσο ξεκαθαρα

Αντε να της πω εγω, οτι το παιρνω τωρα, γτ συμφερει κ γτ δ θα το βρω οταν θελω

Ειναι τοσοι πολλοι οι παραγοντες. Δ ειναι μονο θεμα χρηματων. Απλα εγω γενικα δ θελω να σκεφτονται οτι καθε φορα που θα μπουμε σε μαγαζι κτ θα παρουν. Αλλα εξαρταται κ απο τον τροπο ζωης καθε οικογενειας. Εμεις πχ συνηθως εχουμε τα παιδια μαζι, δ ειναι οτι συμβαινει σπανια

Κ εννοειται πως 9/10φορες ζητανε. Κ καθε φορα θα αντιδρασω με βαση διαφορα στοιχεια, κ την καθε περιπτωση

Τωρα για αυτα που μενουν κ στερουνται, κ αυτο καλο ειναι. Θα σκεφτουν μετα αν το θελουν πολυ κ θα το ζητησουν οταν ειναι να παρουν δωρο

(τρελα αυτα τα παπακια, εννοειται κ μενα εχουν απο ενα) 

Για παραδειγμα, εχουμε παει ηδη 2φορες στο καρουζελ τωρα που στολισανε. Ε να πω την αληθεια το βρισκω περιττο να ξανακανουν. Αν ομως παμε στην ονειρουπολη κ μου ζητησουν, τοτε ναι, δ εχω θεμα

[Yovanna]

Ο δικός μου, δέχεται σχετικά εύκολα (όχι πάρα πολύ), το να πάρει ένα πράγμα όταν πάμε σε ένα εμπορικό πχ (σε σούπερ μάρκετ δεν έχουμε θέμα διότι ούτως η άλλως αυτά που θέλει θα τα παίρναμε). Το μεγάλο πρόβλημα είναι αν του πεις να μην πάρει κανένα πράγμα. Πχ θα πάμε βόλτα στο εμπορικό, όπου θα παίξει, θα πάρει παγωτό/τοστ/τηγανιτές πατάτες , ό,τι θέλει τέλος πάντων, αλλά πάντα ζητάει να πάμε στο παιχνιδάδικο.. Κορίτσια, δεν φαντάζεστε πόσο επίμονο είναι αυτό το παιδί. Μπορεί να σε τρελάνει. Επίσης το κλάμα το ΄χούμε στο τσεπάκι. Μέχρι να μετρήσεις μέχρι το 2, κλαίει ήδη. Συχνά βλέπω γονείς με παιδάκια τα οποία ουρλιάζουν στο εμπορικό, μιλάμε για υστερία, και οι γονείς απλά συνεχίζουν την πορεία τους απαθείς. Έτσι θα έκανε και ο δικός μου αν δεν του κάνουμε το χατήρι, αλλά εγώ δεν μπορώ να είμαι εκείνη η μαμά, δεν έχω το στομάχι. Τους θαυμάζω όμως. Οπότε καταλήγουμε να φεύγουμε πάντα με κάτι..

[little lamb]

πρίν από 52 λεπτά , vicky86 είπε:

Απλα ολα αυτα, ακομη κ στην 7χρ κορη μου δ ειναι τοσο ξεκαθαρα

Αντε να της πω εγω, οτι το παιρνω τωρα, γτ συμφερει κ γτ δ θα το βρω οταν θελω

 

Ναι συμφωνω οτι ειναι περιπλοκο. Αλλα το θεωρω χρησιμο να το ακουν σαν λογικη. Και μπορει να γινεται και σε δικα τους ρουχα πχ, οτι στο τελος εποχης παιρνουμε κατι για το επομενο καλοκαιρι γιατι τοτε θα εχουν φερει νεα κολεξιον και δεν θα εχει ιδιες τιμες. 

Τωρα το να θεωρησουν οτι καθε φορα που παμε σε μαγαζι παιρνουμε κατι υποθετω κανενας γονιος δεν το ευχεται. Θα ελεγα οτι ισως βλεποντας πως ουτε εμεις παιρνουμε κατι καθε φορα θα το καταλαβουν, αλλα μαλλον δεν ειναι τοσο απλο. Σε μερικα χρονακια θα δω.

[vicky86]

Οταν ειναι ετοιμα να το ακουσουν. Στις πρωτες ταξεις δημοτικου δ θεωρω οτι ειναι. Χρησιμοποιω αλλα λογια

Ευτυχως δ εζουν φτασει ποτε σε κατασταση υστεριας.ειναι γενικα συνεργασιμα. Δ ξερω πως θα το χειριζομουν αν δ ηταν, παντως δ νομιζω απλα να το αφηνα να φωναζει. Στο εμπορικο απλα θα εφευγα. Ακομη κ στο μαρκετ δλδ θα γυρνουσα στο αμαξι με το παιδι, θα τελειωνε τα ψωνια ο αντρας μου, κ αναλογα το σκηνικο θα συζητουσα με το παιδι

[μαγιοπουλας]

πρίν από 33 λεπτά , vicky86 είπε:

Οταν ειναι ετοιμα να το ακουσουν. Στις πρωτες ταξεις δημοτικου δ θεωρω οτι ειναι. Χρησιμοποιω αλλα λογια

Ευτυχως δ εζουν φτασει ποτε σε κατασταση υστεριας.ειναι γενικα συνεργασιμα. Δ ξερω πως θα το χειριζομουν αν δ ηταν, παντως δ νομιζω απλα να το αφηνα να φωναζει. Στο εμπορικο απλα θα εφευγα. Ακομη κ στο μαρκετ δλδ θα γυρνουσα στο αμαξι με το παιδι, θα τελειωνε τα ψωνια ο αντρας μου, κ αναλογα το σκηνικο θα συζητουσα με το παιδι

Στη φάση του κλαματος αγκαλιάζεις κ δίνεις χρόνο χωρίς φυσικά να κάνεις ερωτήσεις.δεν το ελέγχει η αμύγδαλη.(δεν είναι λάθος του κορρεκτορα)

[CutiePies]

8 hours ago, little lamb said:

 

Υ.Γ. δεν χρειαζεται να μας μιλας στον πληθυντικο, ολοι στον ενικο μιλαμε εδω!

 

Bασανίζομαι με αυτό. Θα προσπαθήσω

[Mama_Anesti_]

9 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Τωρα για αυτα που μενουν κ στερουνται, κ αυτο καλο ειναι. Θα σκεφτουν μετα αν το θελουν πολυ κ θα το ζητησουν οταν ειναι να παρουν δωρο

Έχεις δίκιο σε αυτό. Το δοκίμασα πριν λίγους μηνες. Ήθελε να πάρει από παιχνιδιάρικο 2 παιχνίδια που του άρεσαν πολύ. Του είπα να διαλέξει ένα και το άλλο το έχει ζητήσει για δώρο χριστουγέννων, μιλάει για αυτό, κάνει σχέδια πως θα παίζει κτλ. 

 

9 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

Ο δικός μου, δέχεται σχετικά εύκολα (όχι πάρα πολύ), το να πάρει ένα πράγμα όταν πάμε σε ένα εμπορικό πχ (σε σούπερ μάρκετ δεν έχουμε θέμα διότι ούτως η άλλως αυτά που θέλει θα τα παίρναμε). Το μεγάλο πρόβλημα είναι αν του πεις να μην πάρει κανένα πράγμα. Πχ θα πάμε βόλτα στο εμπορικό, όπου θα παίξει, θα πάρει παγωτό/τοστ/τηγανιτές πατάτες , ό,τι θέλει τέλος πάντων, αλλά πάντα ζητάει να πάμε στο παιχνιδάδικο.. Κορίτσια, δεν φαντάζεστε πόσο επίμονο είναι αυτό το παιδί. Μπορεί να σε τρελάνει. Επίσης το κλάμα το ΄χούμε στο τσεπάκι. Μέχρι να μετρήσεις μέχρι το 2, κλαίει ήδη. Συχνά βλέπω γονείς με παιδάκια τα οποία ουρλιάζουν στο εμπορικό, μιλάμε για υστερία, και οι γονείς απλά συνεχίζουν την πορεία τους απαθείς. Έτσι θα έκανε και ο δικός μου αν δεν του κάνουμε το χατήρι, αλλά εγώ δεν μπορώ να είμαι εκείνη η μαμά, δεν έχω το στομάχι. Τους θαυμάζω όμως. Οπότε καταλήγουμε να φεύγουμε πάντα με κάτι..

Εμένα δεν έκλαιγε ποτέ, δεχεται τον "λογικό λόγο". Υπάρχουν και φορές που δεν θέλει να πάρει τίποτα από κανένα μαγαζί, όταν όμως ζητήσει κάτι δεν μου πάει να πω όχι. Σπάνια θα πω ανάλογα την περίπτωση. 

 

Με όσα παιχνίδια παίρνει ο δικός σου ασχολείται καθόλου? Ο γιος μου μπορεί και μια ολόκληρη μέρα μπορεί και πέντε λεπτά και μετά στα μπαουλακια μαζί με τα άλλα. Κι εκεί λέω στον εαυτό μου πως μάλλον έχει πάρα πολλά αλλά μετά από λίγες μέρες τα ξαναθυμαται και τα παίζει όλα σε βάθος χρόνου. 

 

 

 

 

 

[μαγιοπουλας]

πρίν από 50 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Έχεις δίκιο σε αυτό. Το δοκίμασα πριν λίγους μηνες. Ήθελε να πάρει από παιχνιδιάρικο 2 παιχνίδια που του άρεσαν πολύ. Του είπα να διαλέξει ένα και το άλλο το έχει ζητήσει για δώρο χριστουγέννων, μιλάει για αυτό, κάνει σχέδια πως θα παίζει κτλ. 

 

Εμένα δεν έκλαιγε ποτέ, δεχεται τον "λογικό λόγο". Υπάρχουν και φορές που δεν θέλει να πάρει τίποτα από κανένα μαγαζί, όταν όμως ζητήσει κάτι δεν μου πάει να πω όχι. Σπάνια θα πω ανάλογα την περίπτωση. 

 

Με όσα παιχνίδια παίρνει ο δικός σου ασχολείται καθόλου? Ο γιος μου μπορεί και μια ολόκληρη μέρα μπορεί και πέντε λεπτά και μετά στα μπαουλακια μαζί με τα άλλα. Κι εκεί λέω στον εαυτό μου πως μάλλον έχει πάρα πολλά αλλά μετά από λίγες μέρες τα ξαναθυμαται και τα παίζει όλα σε βάθος χρόνου. 

 

 

 

 

 

Να κρύβεις κ να βγάζεις ανά διαστήματα.να έχει λίγα παιχνίδια στο οπτικό του πεδίο κ να επιλέγει οποίο θέλει.κ να θυμάστε!δεν πρέπει να διακοπτόμενη.ειναι η δουλειά τους.

[kotsifikos]

10 hours ago, Yovanna said:

Ο δικός μου, δέχεται σχετικά εύκολα (όχι πάρα πολύ), το να πάρει ένα πράγμα όταν πάμε σε ένα εμπορικό πχ (σε σούπερ μάρκετ δεν έχουμε θέμα διότι ούτως η άλλως αυτά που θέλει θα τα παίρναμε). Το μεγάλο πρόβλημα είναι αν του πεις να μην πάρει κανένα πράγμα. Πχ θα πάμε βόλτα στο εμπορικό, όπου θα παίξει, θα πάρει παγωτό/τοστ/τηγανιτές πατάτες , ό,τι θέλει τέλος πάντων, αλλά πάντα ζητάει να πάμε στο παιχνιδάδικο.. Κορίτσια, δεν φαντάζεστε πόσο επίμονο είναι αυτό το παιδί. Μπορεί να σε τρελάνει. Επίσης το κλάμα το ΄χούμε στο τσεπάκι. Μέχρι να μετρήσεις μέχρι το 2, κλαίει ήδη. Συχνά βλέπω γονείς με παιδάκια τα οποία ουρλιάζουν στο εμπορικό, μιλάμε για υστερία, και οι γονείς απλά συνεχίζουν την πορεία τους απαθείς. Έτσι θα έκανε και ο δικός μου αν δεν του κάνουμε το χατήρι, αλλά εγώ δεν μπορώ να είμαι εκείνη η μαμά, δεν έχω το στομάχι. Τους θαυμάζω όμως. Οπότε καταλήγουμε να φεύγουμε πάντα με κάτι..

Οπότε σίγουρα θα σου κάνω εντύπωση αν ποτέ με πετύχεις κάπου χαχαχαχα!!! Εγώ είμαι η μαμά που θα συνεχίσω την πορεία μου την στιγμή που ο γιος μου χτυπιέται για να μπει σε κάποιο παιχνιδάδικο, όμως αυτό γιατί θα έχουμε θέσει τα όρια (ότι δηλαδή δεν θα πάρεις παιχνίδι σήμερα) πριν φύγουμε από το σπίτι!

 

[Yovanna]

1 hour ago, Mama_Anesti_ said:

Εμένα δεν έκλαιγε ποτέ, δεχεται τον "λογικό λόγο". Υπάρχουν και φορές που δεν θέλει να πάρει τίποτα από κανένα μαγαζί, όταν όμως ζητήσει κάτι δεν μου πάει να πω όχι. Σπάνια θα πω ανάλογα την περίπτωση. 

 

Με όσα παιχνίδια παίρνει ο δικός σου ασχολείται καθόλου? Ο γιος μου μπορεί και μια ολόκληρη μέρα μπορεί και πέντε λεπτά και μετά στα μπαουλακια μαζί με τα άλλα. Κι εκεί λέω στον εαυτό μου πως μάλλον έχει πάρα πολλά αλλά μετά από λίγες μέρες τα ξαναθυμαται και τα παίζει όλα σε βάθος χρόνου

Ο δικός μου πάντα θέλει. Στο μεταξύ, μπορεί να συμφωνήσει να πάρει απλά 2 καρτέλες αυτοκόλλητα για να μοιραστεί με τους συμμαθητές του στο σχολείο και τελικά να κρατάει playmoβιλ και να με κοιτάει σαν κουτάβι και να αρχίσει τα "σε παρακαλώ καλή μανούλα".

Με αυτά που έχει επιλέξει εκείνος, παίζει γενικά. Πολλά δώρα, έχουν πάει άκλαυτα. Κυρίως αυτά που φέρνει η μαμά μου, η οποία προσπαθεί πάντα να πρωτοτυπεί και πάντα κοιτάς με απορία αυτό που φέρνει.

23 minutes ago, kotsifikos said:

Οπότε σίγουρα θα σου κάνω εντύπωση αν ποτέ με πετύχεις κάπου χαχαχαχα!!! Εγώ είμαι η μαμά που θα συνεχίσω την πορεία μου την στιγμή που ο γιος μου χτυπιέται για να μπει σε κάποιο παιχνιδάδικο, όμως αυτό γιατί θα έχουμε θέσει τα όρια (ότι δηλαδή δεν θα πάρεις παιχνίδι σήμερα) πριν φύγουμε από το σπίτι!

 

Θέλω να τους χειροκροτήσω αυτούς τους γονείς! Εγώ με το που θα πάει να κλάψει, προσπαθώ να τον ηρεμήσω.. Στα δάχτυλα μας παίζει..

[kotsifikos]

29 minutes ago, Yovanna said:

Θέλω να τους χειροκροτήσω αυτούς τους γονείς! Εγώ με το που θα πάει να κλάψει, προσπαθώ να τον ηρεμήσω.. Στα δάχτυλα μας παίζει..

Μη φανταστείς ότι γίνεται αναίμακτα, και μιλάμε για ένα παιδί με φοβερή επιμονή!! Φοβερή όμως! Μπορεί να συνεχίζω την πορεία μου όμως μέσα μου βράζω σαν τρελή (βέβαια δεν του το δείχνω) !! δηλαδή με πιάνει ταχυκαρδία !

 

[irin]

πρίν από 28 λεπτά , Yovanna είπε:

Ο δικός μου πάντα θέλει. Στο μεταξύ, μπορεί να συμφωνήσει να πάρει απλά 2 καρτέλες αυτοκόλλητα για να μοιραστεί με τους συμμαθητές του στο σχολείο και τελικά να κρατάει playmoβιλ και να με κοιτάει σαν κουτάβι και να αρχίσει τα "σε παρακαλώ καλή μανούλα".

Με αυτά που έχει επιλέξει εκείνος, παίζει γενικά. Πολλά δώρα, έχουν πάει άκλαυτα. Κυρίως αυτά που φέρνει η μαμά μου, η οποία προσπαθεί πάντα να πρωτοτυπεί και πάντα κοιτάς με απορία αυτό που φέρνει.

Θέλω να τους χειροκροτήσω αυτούς τους γονείς! Εγώ με το που θα πάει να κλάψει, προσπαθώ να τον ηρεμήσω.. Στα δάχτυλα μας παίζει..

Γενικά δεν πηγαίνουμε σε παιχνιδάδικα, όπως πχ ακούω κάποιους που είναι κάθε τρεις και λίγο στα jumbo.

Στο σουπερ μαρκετ, ΑΝ παμε μαζι, ισως ζητησουν καμια λιχουδιά. Κάποιες φορές παίρνω καποιες όχι.

Όταν κάνουμε βόλτα στη γειτονιά, περνάμε έξω από το elc. Συχνά μπαίνουν και χαζεύουν. Είναι ξεκάθαρο πάντα ότι δεν βγήκαμε για ψώνια, άρα δεν παίρνουν τίποτα.

Όταν πάμε να πάρουμε κάποιο δώρο επίσης το ίδιο. Σπάνια, μπορεί να πάρουν κάτι μικρό, αλλά δεν το θεωρούν καθόλου δεδομένο. Συνήθως υποκύπτω σε βιβλία, γιατί τα θεωρώ πολύ σημαντικά. Εκείνα όμως σαν έξτρα αγορά τα βλέπουν κι αυτά, όχι σαν αγγαρεία! Οπότε είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

¨Εχουμε πάει, προ κορονοιου, οικογενειακώς στα Jumbo, για να πάρουμε κάποια πράγματα που χρειαζόμασταν για την παραλία. Είχαμε φτιάξει λίστα από το σπίτι, με τα 3 πράγματα που χρειαζόμασταν, ζήτησαν και τα παιδιά από ένα πράγμα από πριν, πχ καινούριο κουβαδάκι κλπ. και πήγαμε και όντως μείναμε στη λίστα των 5 πραγμάτων που θέλαμε. Σήκωσαν και κοίταξαν πολλά πράγματα, τους ρωτούσα: είναι στη λίστα; και το άφηναν πίσω. Νομίζω ότι πιο πολύ από όλους εκείνη τη μέρα περιορίστηκε ο άντρας μου, που θυμήθηκε ότι θέλει διάφορα αλλά...δεν ήταν στη λίστα! αν δεν έδινε εκείνος το καλό παράδειγμα, πώς θα το τηρούσαν τα παιδιά;

[Anna3011]

Επίσης να συμπληρώσω ότι μια καλή λύση για να μην κλαίνε στα μαγαζιά είναι να μην τα πηγαίνετε στα μαγαζιά! Δε βλέπουν, δεν ξέρουν, δε ζητάνε! Εμείς έτσι το λύσαμε το πρόβλημα και δεν κλαίει ποτέ. Πάω εγώ στο κατάστημα, διαλέγω παιχνίδι, το πάω σπίτι και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Έτσι ο μόνος από την οικογένειά μας που θέλει να βάλει τα κλάματα ενίοτε στα μαγαζιά είμαι εγώ όταν δε βγαίνει το budget για να πάρω καμιά ακριβή τσαντούλα που τις έχω άχτι.

[irin]

πρίν από 23 λεπτά , Anna3011 είπε:

Επίσης να συμπληρώσω ότι μια καλή λύση για να μην κλαίνε στα μαγαζιά είναι να μην τα πηγαίνετε στα μαγαζιά! Δε βλέπουν, δεν ξέρουν, δε ζητάνε! Εμείς έτσι το λύσαμε το πρόβλημα και δεν κλαίει ποτέ. Πάω εγώ στο κατάστημα, διαλέγω παιχνίδι, το πάω σπίτι και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Έτσι ο μόνος από την οικογένειά μας που θέλει να βάλει τα κλάματα ενίοτε στα μαγαζιά είμαι εγώ όταν δε βγαίνει το budget για να πάρω καμιά ακριβή τσαντούλα που τις έχω άχτι.

xaxa, σωστό. Όχι με την έννοια ότι τα κρατάμε στο σκοτάδι, να μην ξέρουν τί κυκλοφορεί. Αλλά όταν θέλεις να πεταχτείς πχ για ένα δωράκι για το ανίψι, γιατί να τα πάρεις μαζί στο μουστάκα? λογικό δεν είναι να θέλουν τα πάντα; κι εγώ θα τα ήθελα..

[Yovanna]

19 minutes ago, Anna3011 said:

Επίσης να συμπληρώσω ότι μια καλή λύση για να μην κλαίνε στα μαγαζιά είναι να μην τα πηγαίνετε στα μαγαζιά! Δε βλέπουν, δεν ξέρουν, δε ζητάνε! Εμείς έτσι το λύσαμε το πρόβλημα και δεν κλαίει ποτέ. Πάω εγώ στο κατάστημα, διαλέγω παιχνίδι, το πάω σπίτι και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Έτσι ο μόνος από την οικογένειά μας που θέλει να βάλει τα κλάματα ενίοτε στα μαγαζιά είμαι εγώ όταν δε βγαίνει το budget για να πάρω καμιά ακριβή τσαντούλα που τις έχω άχτι.

Εγώ αναθεματίζω την ώρα που άνοιξε Μουστάκας στο golden. Έχει κι άλλα παιχνιδάδικα, αλλά σε αυτά δε ζητάει να μπει! Με το που θα φτάσουμε όμως, μόλις παίξει κανά μισάωρο στην παιδική χαρά, ζητάει Μουστάκα! Αν έχουμε καιρό να πάμε, δεν έχω ιδιαίτερο θέμα. Αν όμως πήγαμε την προηγούμενη βδομάδα πχ, δεν γίνεται κάθε φορά να φεύγει με παιχνίδι! Να πεις ότι δεν έχει αρκετά.. Επίσης έχουμε και κοντά στο σπίτι μας Μουστάκα και πάντα ζητάει να σταματήσουμε και να μπούμε και όλο του λέω ότι είναι κλειστά..

[Mama_Anesti_]

1 ώρα πρίν, μαγιοπουλας είπε:

Να κρύβεις κ να βγάζεις ανά διαστήματα.να έχει λίγα παιχνίδια στο οπτικό του πεδίο κ να επιλέγει οποίο θέλει.κ να θυμάστε!δεν πρέπει να διακοπτόμενη.ειναι η δουλειά τους.

Κρυμμένα τα έχω τα περισσότερα σε μπαουλακια σκαμπό, ανά διαστήματα ανανεώνω ή πάει και τα ανοιγει. 

 

Δεν πρέπει να διακόπτουμε εννοείς? Κάπου το έχασα με τον κορρεκτορα! 

 

1 hour ago, Yovanna είπε:

Ο δικός μου πάντα θέλει. Στο μεταξύ, μπορεί να συμφωνήσει να πάρει απλά 2 καρτέλες αυτοκόλλητα για να μοιραστεί με τους συμμαθητές του στο σχολείο και τελικά να κρατάει playmoβιλ και να με κοιτάει σαν κουτάβι και να αρχίσει τα "σε παρακαλώ καλή μανούλα".

Με αυτά που έχει επιλέξει εκείνος, παίζει γενικά. Πολλά δώρα, έχουν πάει άκλαυτα. Κυρίως αυτά που φέρνει η μαμά μου, η οποία προσπαθεί πάντα να πρωτοτυπεί και πάντα κοιτάς με απορία αυτό που φέρνει.

Θέλω να τους χειροκροτήσω αυτούς τους γονείς! Εγώ με το που θα πάει να κλάψει, προσπαθώ να τον ηρεμήσω.. Στα δάχτυλα μας παίζει..

Αχ το παιδάκι σου! Σου κάνει νάζια! Ξέρουν τα κουμπιά μας! 

 

 

1 hour ago, irin είπε:

Γενικά δεν πηγαίνουμε σε παιχνιδάδικα, όπως πχ ακούω κάποιους που είναι κάθε τρεις και λίγο στα jumbo.

Στο σουπερ μαρκετ, ΑΝ παμε μαζι, ισως ζητησουν καμια λιχουδιά. Κάποιες φορές παίρνω καποιες όχι.

Όταν κάνουμε βόλτα στη γειτονιά, περνάμε έξω από το elc. Συχνά μπαίνουν και χαζεύουν. Είναι ξεκάθαρο πάντα ότι δεν βγήκαμε για ψώνια, άρα δεν παίρνουν τίποτα.

Όταν πάμε να πάρουμε κάποιο δώρο επίσης το ίδιο. Σπάνια, μπορεί να πάρουν κάτι μικρό, αλλά δεν το θεωρούν καθόλου δεδομένο. Συνήθως υποκύπτω σε βιβλία, γιατί τα θεωρώ πολύ σημαντικά. Εκείνα όμως σαν έξτρα αγορά τα βλέπουν κι αυτά, όχι σαν αγγαρεία! Οπότε είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

¨Εχουμε πάει, προ κορονοιου, οικογενειακώς στα Jumbo, για να πάρουμε κάποια πράγματα που χρειαζόμασταν για την παραλία. Είχαμε φτιάξει λίστα από το σπίτι, με τα 3 πράγματα που χρειαζόμασταν, ζήτησαν και τα παιδιά από ένα πράγμα από πριν, πχ καινούριο κουβαδάκι κλπ. και πήγαμε και όντως μείναμε στη λίστα των 5 πραγμάτων που θέλαμε. Σήκωσαν και κοίταξαν πολλά πράγματα, τους ρωτούσα: είναι στη λίστα; και το άφηναν πίσω. Νομίζω ότι πιο πολύ από όλους εκείνη τη μέρα περιορίστηκε ο άντρας μου, που θυμήθηκε ότι θέλει διάφορα αλλά...δεν ήταν στη λίστα! αν δεν έδινε εκείνος το καλό παράδειγμα, πώς θα το τηρούσαν τα παιδιά;

Συνηθίζετε να αγοράζετε μόνο με λίστα ή έγινε μια φορά? Πως φάνηκε στα παιδιά? 

 

Εμένα πάντως στο jumbo δύσκολα με περιορίζεις σε λίστα. Όλο και κάτι θα βρω να πάρω έξτρα που να μου αρέσει.