Εκτίμηση αγαθών στην παιδική ηλικία

[Ilaeira]

Δεν θεωρώ κακό να πεις σε ένα παιδί ότι αν σου πλύνει το αυτοκίνητο ή αν μαζέψει τα φύλλα από τον κήπο θα μπορέσει να κερδίσει ένα μικροποσό, επιπλέον από το χαρτζιλίκι του, για να το ξοδέψει σε κάτι που θέλει. Εκβιαστικό θα είναι αν θα πρέπει οπωσδήποτε να το κάνει αλλιώς δεν πάρει χαρτζιλίκι, κάτι με το οποίο προφανώς δεν συμφωνώ. Και δεν μιλάμε για δουλειές που όλοι πρέπει να κάνουμε στο σπίτι, όπως να συμμαζεύουμε τον χώρο μας ή να βάζουμε τα πιάτα στο πλυντήριο. 

Γενικά μου αρέσει το κόνσεπτ ότι αν το παιδί θελήσει κάτι που είναι ακριβό, είτε μπορούμε να το πάρουμε είτε όχι, να μπει σε μια διαδικασία να βάλει έναν στόχο και να φτιάξει ένα σχέδιο για το πώς μπορεί να το καταφέρει. Πχ θα σου βάλω τα μισά χρήματα για τη γιορτή σου, μπορείς να αποταμιεύσεις τα άλλα μισά και να έχεις την ευκαιρία να κάνεις και κάποιες μικροδουλειές για να βγάλεις κάτι έξτρα να συμπληρώσεις το ποσό. Έτσι δεν δαιμονοποιείς την επιθυμία, που είναι κάτι φυσικό που κατά καιρούς νιώθουμε όλοι μας, και ταυτόχρονα του δίνεις τη δύναμη να καταφέρει κάτι μόνο του, περνώντας και το μήνυμα ότι κάποια πράγματα αποκτούνται με κόπο. 

 

Για τα πολλά παιχνίδια κλπ, παρακολουθώ με ενδιαφέρον, γιατί ο δικός μου είναι ακόμα μικρός. Έχω γράψει κι αλλού ότι κι εμένα με προβληματίζει η υπεραφθονία. Ο άντρας μου δεν συμφωνεί: θα πει ναι σε όλα, κάθε φορά που πηγαίνουν μαζί στον Σκλαβενίτη γυρίζουν με καινούργια αυτοκινητάκια. Σίγουρα αν δω κάποια στιγμή ότι δεν ενθουσιάζεται πια με τα νέα παιχνίδια, θα μου χτυπήσει καμπανάκι αυτό. 

[Yovanna]

2 hours ago, Ilaeira said:

Δεν θεωρώ κακό να πεις σε ένα παιδί ότι αν σου πλύνει το αυτοκίνητο ή αν μαζέψει τα φύλλα από τον κήπο θα μπορέσει να κερδίσει ένα μικροποσό, επιπλέον από το χαρτζιλίκι του, για να το ξοδέψει σε κάτι που θέλει. Εκβιαστικό θα είναι αν θα πρέπει οπωσδήποτε να το κάνει αλλιώς δεν πάρει χαρτζιλίκι, κάτι με το οποίο προφανώς δεν συμφωνώ. Και δεν μιλάμε για δουλειές που όλοι πρέπει να κάνουμε στο σπίτι, όπως να συμμαζεύουμε τον χώρο μας ή να βάζουμε τα πιάτα στο πλυντήριο. 

Γενικά μου αρέσει το κόνσεπτ ότι αν το παιδί θελήσει κάτι που είναι ακριβό, είτε μπορούμε να το πάρουμε είτε όχι, να μπει σε μια διαδικασία να βάλει έναν στόχο και να φτιάξει ένα σχέδιο για το πώς μπορεί να το καταφέρει. Πχ θα σου βάλω τα μισά χρήματα για τη γιορτή σου, μπορείς να αποταμιεύσεις τα άλλα μισά και να έχεις την ευκαιρία να κάνεις και κάποιες μικροδουλειές για να βγάλεις κάτι έξτρα να συμπληρώσεις το ποσό. Έτσι δεν δαιμονοποιείς την επιθυμία, που είναι κάτι φυσικό που κατά καιρούς νιώθουμε όλοι μας, και ταυτόχρονα του δίνεις τη δύναμη να καταφέρει κάτι μόνο του, περνώντας και το μήνυμα ότι κάποια πράγματα αποκτούνται με κόπο. 

 

Για τα πολλά παιχνίδια κλπ, παρακολουθώ με ενδιαφέρον, γιατί ο δικός μου είναι ακόμα μικρός. Έχω γράψει κι αλλού ότι κι εμένα με προβληματίζει η υπεραφθονία. Ο άντρας μου δεν συμφωνεί: θα πει ναι σε όλα, κάθε φορά που πηγαίνουν μαζί στον Σκλαβενίτη γυρίζουν με καινούργια αυτοκινητάκια. Σίγουρα αν δω κάποια στιγμή ότι δεν ενθουσιάζεται πια με τα νέα παιχνίδια, θα μου χτυπήσει καμπανάκι αυτό. 

Και εγώ προβληματίζομαι. Είμαι σαν τον άντρα σου. Δυσκολεύομαι πολύ να πω όχι . Σκέψου ότι ξέρει ότι υπάρχουν σφραγισμένα παιχνίδια στη ντουλάπα από το πάρτυ του και δεν ασχολείται, ούτε ζητάει να τα ανοίξουμε. Όποτε θα πάμε γκολντεν για να παίξει, ζητάει Μουστάκα και πάντα με καταφέρνει. Η μαμά μου κάθε φορά που τον παίρνει, πάνε και τζάμπο.. Η πεθερά μου αγοράζει συνεχώς μικροπαιχνιδάκια και κάθε φορά που πάει σπίτι της(2 φορές τη βδομάδα συνήθως), γυρίζει φορτωμένος με τέτοια.

Στο μεταξύ, δεν ξέρω πώς , του έχει κολλήσει η λέξη πανάκριβος, και ό,τι βλέπει με ρωτάει αν είναι "πανάκριβο". Θα μας ακούσει κανείς και θα νομίζει ότι είμαστε τίποτα τσιγγουναραίοι !

[λουκουμαδάκι]

πρίν από 17 λεπτά , Yovanna είπε:

Και εγώ προβληματίζομαι. Είμαι σαν τον άντρα σου. Δυσκολεύομαι πολύ να πω όχι . Σκέψου ότι ξέρει ότι υπάρχουν σφραγισμένα παιχνίδια στη ντουλάπα από το πάρτυ του και δεν ασχολείται, ούτε ζητάει να τα ανοίξουμε. Όποτε θα πάμε γκολντεν για να παίξει, ζητάει Μουστάκα και πάντα με καταφέρνει. Η μαμά μου κάθε φορά που τον παίρνει, πάνε και τζάμπο.. Η πεθερά μου αγοράζει συνεχώς μικροπαιχνιδάκια και κάθε φορά που πάει σπίτι της(2 φορές τη βδομάδα συνήθως), γυρίζει φορτωμένος με τέτοια.

Στο μεταξύ, δεν ξέρω πώς , του έχει κολλήσει η λέξη πανάκριβος, και ό,τι βλέπει με ρωτάει αν είναι "πανάκριβο". Θα μας ακούσει κανείς και θα νομίζει ότι είμαστε τίποτα τσιγγουναραίοι !

μια φορά είμαστε Μουστάκα και ζητάει κάτι και της λεω όχι αυτό είναι ακριβό έχει 20€ και από τότε ρωτάει πάντα όταν βλέπει κάτι που θέλει μήπως έχει 20€; 

[HopeA]

Συμφωνω με ολα τα παραπανω και πανω κατω τα ιδια λεμε, απλα ολο αυτο για να επιτευχθει στην εφηβεια που ειναι καποια χρονια αργοτερα, θα πρεπει καπως να χτιστει απο τωρα.

Οταν ενα παιδι εχει τα παντα σε αφθονια, ενα δωματιο που δεν μπορεις να περπατησεις απο τα παιχνιδια, μπαινει σε μαγαζια κ παντα του ψωνιζουν κατι, θα ξυπνησει μια μερα και θα του πεις ελα τωρα να βοηθησεις αν θες το γνωστο μας για να κερδισεις το χαρτζιλικι σου.

Αρα απο πολυ μικρη ηλικια πρεπει να το κατακτησει βιωματικα, μεσα απο παραδειγματα.

Εγω δεν υπερτονιζω τα λεφτα, αυτο εχει τοσο, αυτο πιο ακριβο, το χω αφησει ακομα στο τι χρειαζεται και τι παιρνουμε καθε φορα. 
Για παραδειγμα προτιμω να παρουμε τρια  ωραια βιβλια που της αρεσουν παρα ενα παιχνιδι που θα το χρησιμοποιησει τρεις φορες. Κ εννοειται δεν δαιμονοποιω τα παιχνιδια, ολα χρειαζονται και το παιδι σε κατευθυνει στο τι του αρεσει, μιλαω για την υπερβολη.

[little lamb]

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Αυτό με την αμοιβή των εφήβων σε εργασθα δεν γνωριζω ακριβώς πώς το κάνουν, όσοι το κάνουν. Ούτε το έχω επεξεργαστεί ακριβώς αν σκοπεύω να το κάνω. Δεν εχει όμως καμία σχέση με το ότι κανεις δουλειές επειδή σε πληρώνουν ή το πληρώνεις κάποιον για να ευχαριστήσεις για μια εξυπηρέτηση. Έχει καθαρα σχέση με το να μάθει το παιδί ότι τα χρήματα βγαίνουν με εργασία και ότι για να τα αποκτήσεις, κοπιάζεις και αφιερώνεις χρόνο. Για να εκτιμήσει την αξία των χρημάτων κ τον μόχθο της εργασίας γίνεται, όχι για να μάθεις το παιδί να βοηθάει τους άλλους ή να κάνει δουλειές στο σπίτι.

 

Το χαρτζιλίκι σε μαθαίνει να διαχειρίζεσαι και να υπολογίζεις αλλά δεν σε μαθαίνει πώς βγαίνουν τα χρήματα. Δεν σε μαθαίνει ότι για να πάρεις ένα ποσο που θα διαθέσεις όπως θες, άρα θα εχεις αυτή τη δύναμη κ την ελευθερια, θα περάσεις το πρωί του Σαββάτου κάνοντας μια εργασία αντί να παίζεις. Είναι κάτι που έχει καθαρα σχέση με την αξία της εργασίας και μόνο. Αρα προφανώς θα παρουσιαστεί με τον ανάλογο τρόπο, ακριβώς σαν εργασία, όχι σαν βοήθεια στο σπίτι. Δεν θα πεις ότι σε πλήρωσα για να σε ευχαριστήσω, θα πεις ότι σήμερα δούλεψες και έκανες κάτι παραπάνω / διαφορετικό απ αυτό που κανεις συνήθως,  και θα παρεισ έναν «μισθό» ως ανταμοιβή για τη δουλειά σου (όχι ως ευχαριστήριο για τη βοήθεια που μας προσεφερεσ) και όταν μεγαλώσεις, έτσι θα εργάζεσαι για να ζεις και να κανεις πράγματα που σ ευχαριστούν, γιατί κ τα χρήματα που φέρνει σπίτι η μαμα κ ο μπαμπάς, αποκτήθηκαν με κόπο κ χρόνο. Κάπως έτσι το φαντάζομαι, αλλα φυσικά πρέπει να το διατυπώσεις όπως πρέπει  για να γίνει η σωστή σύνδεση κ όχι να περάσει η ιδέα ότι βοηθάμε κάποιον για να μας πληρώσει. 

 

Να στειλεις το παιδι σου να δουλέψει σε κάποιον ξένο, εύκολα λέγεται αλλά δύσκολα γίνεται. Μόνο στην επαρχία που υπάρχει η οικειότητα. Και σ εμάς εδώ όλα τα παιδιά  μετά τα 15-16 το καλοκαίρι ένα μέρος της ημέρας τους το περνούν στην οικογενειακή επιχείρηση βοηθωντασ ή όντως δουλεύουν κάπου. Ασχέτως οικονομικού υποβάθρου οικογένειας. Μπορεί να δεις παιδι εργολάβου με τεράστια περιουσία να χτίζει τούβλα. Για να μάθουν τη διυλεια από μικρά κ να καταλάβουν τον κόπο κ να εκτιμήσουν την αξία όσων απολαμβάνουν και να μην θεωρούν ότι η ζωή είναι συνέχεια διακοπές και διασκέδαση. 

 

Κοριτσια τον στοχο που γινεται τον εχουμε καταλαβει. Απλως δεν συμφωνουμε οτι πετυχαινεται αυτος ο στοχος, το bold δηλαδη, μεσα στην οικογενεια, με τον γονιο να μπαινει σε ρολο εργοδοτη. Πιστευουμε οτι μπορει να κανει αλλη συνδεση το παιδι, γι'αυτο δεν συμφωνουμε, οχι γιατι δεν εχουμε καταλαβει τον σκοπο, που ειναι σωστος και συμφωνουμε. Γι'αυτο και λεμε "άλλο το να το κανεις σαν ευχαριστω, άλλο αυτο". Το ξερουμε οτι δεν εχει σχεση και ειναι αλλο, με το ενα συμφωνουμε και με το αλλο οχι.

 

Το να παει σε κανονικη δουλεια κ να βαζουμε τα χρηματα εμεις παλι δεν συμφωνω. Θα με ενοχλουσε οταν μαθαινα οτι με κοροιδευαν ουσιαστικα και δεν πληρωνε ο εργοδοτης αλλα οι γονεις μου. Εκτος αν εννοειτε να μην μαθευτει ποτε, που παλι δεν μου αρεσει να διαιωνιστει ενα ψεμα.

 

Επισης νομιζω δεν θα το εστελνα για δουλεια εφηβο, αλλα απο φοιτητη και πανω. Σαν παιδι και εφηβος αυτα περι κοπου και κερδους τα καταλαβαινει και εμμεσως, επειδη βλεπει τους γονεις που για να εχουν λεφτα (και αρα να του παρουν κατι) πρεπει να θυσιασουν τοσες ωρες, τους βλεπει να γυριζουν κουρασμενοι, να στερουνται κατι που θελουν επειδη πεφτει πανω σε ωραριο δουλειας, βλεπει οτι σε στιγμες μεγαλης κουρασης ή αν εχει συμβει κατι ασχημο στη δουλεια ευχονται μακαρι να μη χρειαζοταν να ξαναδουν πχ το ταδε αφεντικο ή συναδελφο αλλα τι να κανουμε που χρειαζεται, τους στερειται και το ιδιο πολλες φορες κλπ κλπ οποτε το καταλαβαινει οτι αφιερωνουν κοπο και χρονο και δεν περνανε τελεια, δεν ειναι οτι αν δεν το κανει δεν εχει ιδεα. Θα μπορουσα ομως να του εκανα μια ανταμοιβη χωρις χρηματα. Κερασμα ή κατι που θελει (αντικειμενο κατ'ευθειαν) οχι σαν ευχαριστηριο αλλα με το πνευμα που λετε, οτι ηθελες κατι και σου το πηρα/το κερδισες επειδη εκανες το ταδε. Αλλα δεν ξερω, παλι κατι μου κλωτσαει, καπως μου φαινεται οτι μπλεκονται οι ρολοι κι αντι να υπαρχει η ανιδιοτελης προσφορα του γονεα (θα σου παρω το ταδε ή θα σου δωσω χρηματα απλως επειδη θελω) μπαινει στη μεση ενα δουναι και λαβειν. Ξαναλεω οτι κατανοω το κονσεπτ και τον στοχο, απλα δεν θεωρω οτι ταιριαζει μεσα στην οικογενεια με τον γονιο να κανει τις ανταμοιβες σαν εργοδοτης και οτι περα απο το αν περναει το ταδε ή το ταδε μηνυμα προσωπικα θεωρω οτι ακομα και τη σχεση γονεα-παιδιου θα μπορουσε να διαταραξει. Καθολου δεν θα μου αρεσε να μου το εκαναν οι γονεις μου, απ'ο,τι με θυμαμαι. Το μονο που μου φαινεται διαφορετικο ειναι αν εχεις μαγαζι και σε βοηθαει εκει (σε τακτικη βαση σαν να δουλευει, οχι επειδη εκανε κατι μία φορα) οποτε οντως εκει θα επαιρνες υπαλληλο και αντ'αυτου ειναι σχεδον σαν υπαλληλος το παιδι. Εκει δεκτον, αλλα για πραγματα που ουτως ή αλλως δεν θα πληρωναμε καποιον αλλα θα τα καναμε μονοι μας πχ πλυσιμο αυτοκινητου, κηπος, οχι. Δεν θα μπορουσαμε να το υποστηριξουμε ουτως ή αλλως γιατι εμεις αντιθετως καναμε και κανουμε μονοι μας (ο αντρας μου κυριως) ο,τι μπορουμε μονοι μας πχ βαψιματα, στοκαρισματα, συναρμολογηση επιπλων, το ξεχορταριασμα, ακομα και ηλεκτρολογικα κι υδραυλικα καποια πραγματα γιατι θεωρουμε κριμα να πληρωνεις για κατι που μπορεις να κανεις μονος (ο αντρας μΟυ το ειχε αυτο (αλλα συμφωνω, απλα δεν το ειχα σκεφτει ποτε, η μανα μου ελεγε να πληρωσουμε ακομα και για να μας βαλουν τα γατζακια για τις πετσετες και το χαρτι στα πλακακια!), οπότε δεν θα μας εβγαινε να πουμε στο παιδι οτι αν παιρναμε καποιον να τα κανει θα τον πληρωναμε, γιατι απλα δεν θα παιρναμε καποιον! Ηδη βλεπει τον μπαμπΑ να κανει συνεχεια τετοια χωρις νΑ τον αμειΒεΙ κανεις, και περναει πΙστευω το πνευμα οτι το κανει για να φτιαξει ο ιδιος τον χωρο που ζουμε, πώς θα πΟυμε ΜετΑ ΟΤι εσυ ειδικα επειδη ΤΟ ΕκΑνΕς Θα πλΗρωθεις. Ναι δΕΝ εΙναΙ δουλεια τΟυ, γι'αυτο και μαλλον δεν θα το εβαζα να το κανει εκτος αν ζητουσε απο περιεργεια ή για βοηθεια. Αλλα εννοω δεν θα μπορουσα ευκολα να πω οτι θα πληρωναμε καποιον να το κάνει γιατί δεν θα συνεβαινε, μονοι μας θα τα καναμε, στο πλαισιο φροντιζουμε το σπιτι, σΑν τΙς καΘημερινΕς δουλεΙες. Συγγνωμη για τα κεφαλαια, κατι επαθε το κινητο μου στο ενδιαμεσο.

[CutiePies]

Σε όσες έχετε λίγο μεγαλύτερα παιδιά, όχι νήπια: δίνετε χαρτζηλίκι και δώρα; Εγώ δε δίνω και τα παιδιά μου καμιά φορά γκρινιάζουν, αλλά τι να το κάνουν; Αφού οτιδήποτε θέλουν το παίρνουμε. Εκτός αν τους πω, δεν έχει χαζοδωράκια που δεν τα χρειάζεσαι και πάρε τα με το χαρτζηλίκι σου; Αλλιώς τι να το κάνουν; 

[μαγιοπουλας]

πρίν από 23 λεπτά , CutiePies είπε:

Σε όσες έχετε λίγο μεγαλύτερα παιδιά, όχι νήπια: δίνετε χαρτζηλίκι και δώρα; Εγώ δε δίνω και τα παιδιά μου καμιά φορά γκρινιάζουν, αλλά τι να το κάνουν; Αφού οτιδήποτε θέλουν το παίρνουμε. Εκτός αν τους πω, δεν έχει χαζοδωράκια που δεν τα χρειάζεσαι και πάρε τα με το χαρτζηλίκι σου; Αλλιώς τι να το κάνουν; 

Τελικά έχετε ένα ή τρία παιδιά?έχω μπερδευτεί.ειναι μεγαλύτερα προφανως

πρίν από 16 λεπτά , μαγιοπουλας είπε:

Τελικά έχετε ένα ή τρία παιδιά?έχω μπερδευτεί.ειναι μεγαλύτερα προφανως

Μάλλον σας μπέρδεψα με άλλο μελος

[Yovanna]

50 minutes ago, μαγιοπουλας said:

 

Μάλλον σας μπέρδεψα με άλλο μελος 

Ναι, θυμίζει έντονα άλλο μέλος η αλήθεια είναι.. και εγώ μπερδεύομαι.

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Επισης νομιζω δεν θα το εστελνα για δουλεια εφηβο, αλλα απο φοιτητη και πανω. Σαν παιδι και εφηβος αυτα περι κοπου και κερδους τα καταλαβαινει και εμμεσως, επειδη βλεπει τους γονεις που για να εχουν λεφτα (και αρα να του παρουν κατι) πρεπει να θυσιασουν τοσες ωρες, τους βλεπει να γυριζουν κουρασμενοι, να στερουνται κατι που θελουν επειδη πεφτει πανω σε ωραριο δουλειας, βλεπει οτι σε στιγμες μεγαλης κουρασης ή αν εχει συμβει κατι ασχημο στη δουλεια ευχονται μακαρι να μη χρειαζοταν να ξαναδουν πχ το ταδε αφεντικο ή συναδελφο αλλα τι να κανουμε που χρειαζεται, τους στερειται και το ιδιο πολλες φορες κλπ κλπ οποτε το καταλαβαινει οτι αφιερωνουν κοπο και χρονο και δεν περνανε τελεια, δεν ειναι οτι αν δεν το κανει δεν εχει ιδεα. 

Καλά έτσι όπως το λες είναι σαν να είναι η εργασία η μεγαλύτερη συμφορά της οικογένειας! Δεν χρειαχεται για το παιδί η εργασία να είναι κάτι κακό, κάτι που στερείσαι κλπ. Αντιθετα, να μάθει ότι είναι φυσιολογικό και έχει και ένα ευχάριστο αποτέλεσμα (λέμε τώρα, προφανώς όταν μετά βίας σε καλύπτει ο μισθός η συζήτηση αυτή μοιάζει αστεία και πολυτελείας). Πάντως έχω ακούσει κ την άλλη οπτική. Ότι το παιδί θα δουλεύει μια ζωή από νωρίς όχι απλα για την «εμπειρία» αλλά από πραγματική ανάγκη, οπότε ας απολαύσει λίγο ξεγνοιασιά ως έφηβος που μπορεί η οικογένεια να κάνει μια θυσία για να χαρεί κάτι παραπάνω που ως εργαζόμενος δεν θα μπορεί να το κάνει. Κι αυτό εξίσου λογικό μου φάνηκε όταν το ακουσα, ειδικά επειδή στο δικό μας σπίτι αυτό θα ισχύσει. 

[CutiePies]

1 hour ago, μαγιοπουλας said:

Τελικά έχετε ένα ή τρία παιδιά?έχω μπερδευτεί.ειναι μεγαλύτερα προφανως

Μάλλον σας μπέρδεψα με άλλο μελος

2 παιδια εχω, ενα δημοτικο και ενα γυμνασιο

[little lamb]

πρίν από 22 λεπτά , Έσπερος είπε:

Καλά έτσι όπως το λες είναι σαν να είναι η εργασία η μεγαλύτερη συμφορά της οικογένειας! Δεν χρειαχεται για το παιδί η εργασία να είναι κάτι κακό, κάτι που στερείσαι κλπ. Αντιθετα, να μάθει ότι είναι φυσιολογικό και έχει και ένα ευχάριστο αποτέλεσμα

 

Το λεω για την εννοια του μοχθου και οτι τα λεφτα δεν χαριζονται αλλα κοπιαζεις. Αυτα τα βλεπει το παιδι στην καθημερινοτητα του. Θεωρω οτι ο γονιος λεει -και πρεπει να λεει- κριμα το χανω το ταδε γιατι δουλευω εκεινη την ωρα, ή πω πω χαλια σημερα δεν το μπορω το αφεντικο πχ, για να βλεπει το παιδι αφ'ενος οτι οντως κοπιαζεις και κανεις θυσιες για να αποκτησεις κατι, αυτο που λεμε σε αυτη τη συζητηση οτι πρεπει να μαθει, και αφ'ετερου -λιγο ασχετο με την εδω συζητηση αυτο- οτι στη δουλεια υπαρχουν και αρνητικα και δεν περνας παντα τελεια, κατι που πολλοι δεν λενε για να μην προϊδεασουν το παιδι αρνητικα, ομως πρεπει να λεγεται κατα τη γνωμη μου γιατι αν του εχουν παρουσιασει οτι στη δουλεια τους περνανε τελεια, οταν θα παει το παιδι για δουλεια και θα δει οτι δεν ισχυει θα πεσει απο τα συννεφα. Αυτο εγινε στη δικη μου περιπτωση που οι γονεις μου ηταν πορωμενοι με τη δουλεια τους και ηθελαν και να ειμαστε πολυ εργατικες κλπ και δημιουργουσαν μια εντυπωση οτι ολα ειναι τελεια κι επικρατει ενθουσιασμος κι εκρυβαν τα οποια αρνητικα υπηρχαν! (που υπηρχαν απ'ο,τι εμαθα μεγαλη πλεον, αλλα τα εκρυβαν).

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, little lamb είπε:

Ναι δΕΝ εΙναΙ δουλεια τΟυ, γι'αυτο και μαλλον δεν θα το εβαζα να το κανει εκτος αν ζητουσε απο περιεργεια ή για βοηθεια.

Το δεν είναι δουλειά του είναι σχετικό. Εμείς του δίνουμε λάστιχο να πλύνει το αυτοκίνητο που προφανώς το βλέπει κ σαν παιχνίδι αλλά είναι πολύ περήφανος να το κάνει σωστά. Ή στη φροντίδα του κήπου κάνει χιλιόμετρα για να πετάξει τα κλαδια κ τα χόρτα και το ζητάει κιόλας. Δεν θα σκεφτόμουν ότι δεν είναι δουλειά του. Σ αυτό το πνεύμα όμως, επειδή είναι κάτι που το κάνει, δεν θα είχα κανένα θέμα να συνεννοηθώ με τον γείτονα να πάει να τον βοηθήσει με μια μικρή αμοιβή για να το δει κ ως εργασία. Απλώς δεν μου κάνει διαφορα να συμβεί το ίδιο κ στο δικό μας σπίτι. Άσχετο που ούτε εμείς φέρνουμε κάποιον (εγω προσωπικά θα ήθελα καποιεσ φορές για τον κήπο κ κάποιες βαριές δουλειές, αν υπήρχε η δυνατότητα, ο άντρας μου έχει τη νοοτροπία να τα κάνει μόνος του). Ειναι μια εργασία που κάποιοι κάνουν με αμοιβή, άρα θα μπορούσε και το παιδί να την κάνει. Δεν καταλαβαίνω πώς διαταράσσει τη σχέση με τον γονιό. Ο γονιός έτσι κ αλλιώς δίνει χρήματα στο παιδί, γιαυι να μην συνδυαστούν με εργασία; δεν είναι δουναι κ λαβειν. Εισαγωγή στην έννοια της μισθωτής εργασίας είναι. 

[μαγιοπουλας]

πρίν από 25 λεπτά , CutiePies είπε:

2 παιδια εχω, ενα δημοτικο και ενα γυμνασιο

Κατάλαβα.

πρίν από 14 λεπτά , μαγιοπουλας είπε:

Κατάλαβα.

Εγώ στις ηλικίες τους πάντως θα έδινα χαρτζιλικι για να μάθουν να διαχειριζονται

[little lamb]

πρίν από 55 λεπτά , Έσπερος είπε:

Το δεν είναι δουλειά του είναι σχετικό. 

 

Το δεν ειναι δουλεια του το ειπα εκει που ειπα οτι κανουμε μονοι μας βαριες δουλειες οπότε βλεπει οτι μπορει να το κανει καποιος μονος του για να φροντισει τον χωρο του κ δεν το κανει οπωσδηποτε επαγγελματιας. Εβαλα το "δεν ειναι δουλεια του" για να διευκρινισω οτι ναι μεν δεν θα του εδινα λεφτα για κατι τετοιο,αλλα δεν θα του δημιουργουσα και την εντυπωση οτι οφειλει να βοηθησει επριδη εμεις εχουμε καλλο να μην παιρνουμε μαστορα! Αν θελει να βοηθησει απο περιεργεια ή για να μας βοηθησει οκ, αλλα δεν θα το συσχετιζα ουτε με λεφτα μεν, ουτε οτι το κανουμε τζαμπα υποχρεωτικα και πρεπει να συμμετασχει. Αυτο εννοω. Αν θελει μεγαλωβοντας μπορει να φερνει μαστορα να του τα κανει, οπως οι περισσοτεροι αλλωστε.

 

πρίν από 55 λεπτά , Έσπερος είπε:

Ειναι μια εργασία που κάποιοι κάνουν με αμοιβή, άρα θα μπορούσε και το παιδί να την κάνει. Δεν καταλαβαίνω πώς διαταράσσει τη σχέση με τον γονιό. Ο γονιός έτσι κ αλλιώς δίνει χρήματα στο παιδί, γιαυι να μην συνδυαστούν με εργασία; δεν είναι δουναι κ λαβειν. Εισαγωγή στην έννοια της μισθωτής εργασίας είναι. 

 

Μα με αμοιβη κανουν καποιοι οτιδηποτε. Και το σιδερωμα και το απλο συγυρισμα και το σκουπισμα και το βαψιμο νυχιων και το να καθισει με το παιδι ή να το βοηθησει στα μαθηματα. Αρα κι εμεις που τα κανουμε θα μπορουσε να πληρωνει ο ενας τον αλλο. Δεν μου κολλαει μεσα στην οικογενεια. Τελος παντων, καθενας το βλεπει αλλιως, οπότε αφου δεν μπορουμε να καταλαβουμε ολοι το νοημα εμεις που ειμαστε μεγαλοι, θα το πιασει σιγουρα σωστα το νοημα ενας εφηβος; Δεν ξερω. Φυσικα οποιος θελει να το κανει το κανει, δεν ταιριαζει σε ολους. Οπως και χαρτζιλικι δινει ο καθενας αλλιως, αλλοι μαζεμενο ανα διαστηματα, αλλοι για το κολατσιο κ να μαζευει τα ρεστα, αλλοι όποτε ζητησει κατι. Δεν υπαρχει σωστο και λαθος σε αυτα, ουτε καθοριζουν το τι θα σκεφτεται οταν μεγαλωσει.

Και η μισθωτη εργασια δουναι και λαβειν ειναι παντως, δεν το λεω για κακο το δουναι και λαβειν, λεω οτι δεν μου κολλαει στην οικογενεια που ολα προσφερονται χωρις ανταλλαγμα. Φυσικα οχι μεχρι σημειου γαϊδουριας να προσφερει μονο ο ενας, δεν εννοω αυτο. Υποτιθεται ειναι αμοιβαια προσφορα, αλλα για εμενα δεν γινεται για συγκεκριμενη πραξη αλλα σε ασχετες ωρες. Και ξαναλεω το ξερω οτι ειναι αλλο πραγμα και δεν μιλατε για αυτο. Εννοω απλως οτι προσωπικα μονο αυτο μου φαινεται καλο στα πλαισια μιας οικογενειας. Η μισθωτη εργασια ή ανταλλαγμα ή οπως θελουμε ας το πουμε μου φαινεται οτι ειναι εξω απο την οικογενεια, εκτος αν υπαρχει μαγαζι της οικογενειας που το παιδι συμμετεχει κανονικα και σε τακτικη βαση σαν υπαλληλος. Δεν εννοω καθημερινα αλλα ουτε μια φορα το μηνα που ετυχε και βοηθησε σε κατι.

[Έσπερος]

πρίν από 41 λεπτά , little lamb είπε:

Και η μισθωτη εργασια δουναι και λαβειν ειναι παντως, δεν το λεω για κακο το δουναι και λαβειν, λεω οτι δεν μου κολλαει στην οικογενεια που ολα προσφερονται χωρις ανταλλαγμα.

Άσχετο λίγο αλλά για το μέσα στην οικογένεια: είναι πολύ συνηθισμένο γυναίκες μη εργαζόμενες να δουλεύουν στην οικογενειακή επιχείρηση υποτίθεται μόνο για βοήθεια, αλλά ουσιαστικά εξοικονομούν θέση υπαλλήλου, άρα είναι σαν να φέρνουν χρήματα στο σπίτι, κι όμως αυτό επειδή είναι μέσα στην οικογένεια, θεωρείται αυτονόητο κ προέκταση του σπιτιου, ενώ θα μπορούσαν να είναι δηλωμένες ως εργαζόμενοι, να έχουν ένσημα κλπ κ να αντιμετωπίζονται κ ως εργαζόμενες. Άσχετο μ αυτό που λέμε αλλά τώρα μου ήρθε. 

 

Ως προς το γιατί το παιδί να «πληρωθεί» για κάτι (απλα το λέω, όχι για να αλλάξω γνώμη σε κάποιον). μπορεί ένα Σάββατο να βοηθήσει την οικογένεια σε μια βαριά δουλειά αντί να πάει βόλτα να παίξει. Εκεί είμαι ωραίο να πάρει μια αμοιβή: εργάστηκε, έχασε τη διασκέδαση, αλλά κέρδισε κάποια χρήματα για να τα αξιοποιήσει όπως θέλει. Οπότε έχει καταλάβει κ τι σημαίνει οικονομική ανεξαρτησία: περνάς το ζόρι να κουραστείς, χάνεις κάποια διασκέδαση, αλλά κερδίζεις χρήματα που έβγαλες μόνος σου κ δικαιούσαι να κανεις ο,τι θέλεις. Ένα τέτοιο μήνυμα δεν περναει με το χαρτζιλίκι. 

[little lamb]

πρίν από 22 λεπτά , Έσπερος είπε:

Ως προς το γιατί το παιδί να «πληρωθεί» για κάτι (απλα το λέω, όχι για να αλλάξω γνώμη σε κάποιον). μπορεί ένα Σάββατο να βοηθήσει την οικογένεια σε μια βαριά δουλειά αντί να πάει βόλτα να παίξει. Εκεί είμαι ωραίο να πάρει μια αμοιβή: εργάστηκε, έχασε τη διασκέδαση, αλλά κέρδισε κάποια χρήματα για να τα αξιοποιήσει όπως θέλει. Οπότε έχει καταλάβει κ τι σημαίνει οικονομική ανεξαρτησία: περνάς το ζόρι να κουραστείς, χάνεις κάποια διασκέδαση, αλλά κερδίζεις χρήματα που έβγαλες μόνος σου κ δικαιούσαι να κανεις ο,τι θέλεις. Ένα τέτοιο μήνυμα δεν περναει με το χαρτζιλίκι. 

 

Νομίζω για κατι τετοιο μπορει να ελεγα στο τελος κατι σαν "παρε αυτο για τον κοπο σου" οπως ελεγαν οι παππουδες, αλλα σιγουρα μονο μια στο τοσο και οχι συστηματικα και σιγουρα χωρις να ξερει απο πριν οτι αν βοηθησει θα το παρει.

Αν και το μηνυμα οτι δουλεψες-κερδισες-κανεις ο,τι θες πιστευω οτι μια χαρα θα το παρει και μολις δουλεψει κανονικα, δεν ξερω γιατι να συνδυαστει με το σπιτι. Στο σπιτι κανεις δεν πληρωνεται γι'αυτα που κανει. Και οι γονεις εχασαν τη διασκεδαση για να κανουν την εν λογω βαρια δουλεια. Κι εκει κολλαει το "δεν ειναι δουλεια του" που ειπα πριν. Δηλαδη υποθετω οτι λετε για αμοιβη με την εννοια οτι δεν ειναι υποχρεωμενο να κατσει να συμμετασχει οπως οι γονεις. Γι'αυτο το ειπα πριν οτι ουτε θα εδινα λεφτα, ουτε θα απαιτουσα να συμμετασχει οπωσδηποτε.

[Έσπερος]

πρίν από 40 λεπτά , little lamb είπε:

Δηλαδη υποθετω οτι λετε για αμοιβη με την εννοια οτι δεν ειναι υποχρεωμενο να κατσει να συμμετασχει οπως οι γονεις. Γι'αυτο το ειπα πριν οτι ουτε θα εδινα λεφτα, ουτε θα απαιτουσα να συμμετασχει οπωσδηποτε.

όχι μ αυτήν την έννοια. Απλώς για να κάνει τη σύνδεση ότι τα χρήματα κερδίζονται και δεν χαρίζονται. δεν θα το πεις προφανώς σε παιδί δέκα χρόνων που απλώς θέλει ένα ακριβό παιχνίδι, εκεί μπορείς να βάλεις την έννοια τξς αποταμίευσης. είναι καθαρα για να καταλάβει ότι τα λεφτά δεν τα μαζεύουμε από τα δέντρα και τα πράγματα που έχουμε δεν είναι δωρα κ επιβραβεύσεις. Έχουμε κοπιάσει να τα αποκτήσουμε. Άλλος βέβαια μπορεί να θεωρεί ότι το παιδί κοπίασε φέρνοντας καλούς βαθμούς κ κάνει ένα μεγάλο δώρο, αυτό εμένα προσωπικά μου φαίνεται τελείως λάθος και άκυρη σύνδεση. 

[little lamb]

Ναι καταλαβα. Αλλα αυτο το οτι δεν φυτρωνουν και κοπιαζουμε το καταλαβαινει και βλεποντας τους γονεις, αυτο εννοω. Τελος παντων νομιζω ολοι εχουμε καταλαβει τι εννοει ο αλλος απλως καποιοι το θεωρουμε απο απλα περιττο εως πιθανο για λαθος συνειρμους! Καλο ειναι που το διαβαζουμε ως ιδεα βεβαια γιστι σε καποιους μπορει να αρεσει κ να μην το ειχαν σκεφτει.

[Έσπερος]

πρίν από 24 λεπτά , little lamb είπε:

Ναι καταλαβα. Αλλα αυτο το οτι δεν φυτρωνουν και κοπιαζουμε το καταλαβαινει και βλεποντας τους γονεις, αυτο εννοω. Τελος παντων νομιζω ολοι εχουμε καταλαβει τι εννοει ο αλλος απλως καποιοι το θεωρουμε απο απλα περιττο εως πιθανο για λαθος συνειρμους! Καλο ειναι που το διαβαζουμε ως ιδεα βεβαια γιστι σε καποιους μπορει να αρεσει κ να μην το ειχαν σκεφτει.

Δεν είμαι σίγουρη ότι αυτό το καταλαβαίνει ένα παιδί που βλέπει τους γονείς να ξεσκίζονται στη δουλεια κια να στερούνται αλλά εκείνο να απολαμβάνει πράγματα οριακά στο τι μπορεί η οικογένεια. Πράγμα πολύ συνηθισμένο στη δική μας γενιά που είχε  μάθει σε ένα α βιοτικό επίπεδο στο σπίτι και τώρα δεν μπορεί να το υποστηρίξει. Και δεν το εννοώ με την έννοια της σπατάλης και της πληθώρας αγαθών, το λέω γενικά, και για πράγματα που δεν είναι σπατάλη, όπως μια παραπάνω δραστηριότητα, ένα ταξίδι, μια έξοδος, αυτά που δυστυχώς στην εποχή μας έχουν γίνει πολυτελειες. Μέχρι ποιο σημείο είναι θεμιτό να πιέζεται ο γονιός για να γίνουν όλα αυτά για το καλό του παιδιού; Οι περισσότεροι γονείς από ενοχές και λόγω της πίεσης που ασκε΄ται να μην κάνουμε λάθη, δεν θα το σκεφτούν αν κ άτι είναι για το παιδί. Και με την καλή, και την κακή έννοια. Πώς λοιπόν θα αντιληφθεί το παιδί, ότι δεν δικαιούται τα πάντα μόνο και μόνο λόγω της ηλικίας του; Με κάποιον τρόπο πρέπει να μπει στην ιδέα του πώς βγαίνουν τα χρήματα, πώς τα διαχειριζόμαστε και πώς τα ιεραρχούμε. Θεωρώ ότι αυτό το σύστημα, χωρίς να ξέρω ακριβώς πώς το εφαρμόζει όποιος το εφαρμόζει, είναι ένα καλό βήμα, καλύτερο από το χαρτζιλίκι. 

 

Επίσης ως προς την αξία, εμάς αυτό που μας απασχολεί είναι όχι μόνο να ανιτληφθεί την έννοια του ακριβού - φτηνού, αλλά κυρίως την έννοια ποιότητας - τιμής. Σε ζητήματα υποδομής του σπιτιού, συσκευών, εξοπλισμού, αντικειμένων του παιδιού και στην ένδυση κυρίως στα παπούτσια, δεν κοιτάμε το οικονομικό αλλά αυτό που μας απασχολεί ως ποιότητα, υλικό, προδιαγραφές, και από αυτήν την κατηγορία επιλέγουμε το πιο προσιτό στον προϋπολογισμό μας. Ειδικά σε αντικείμενα του παιδιού έχουμε κάνει και αγορές παραπάνω από το βαλάντιό μας. Αυτό δεν το θεωρώ σπατάλη. Σπατάλη θεωρώ τα 5 ευρώ που έδωσα για τη σαχλαμάρα το pop it που με βόλεψε τη στιγμή που το πήρα γιατί ήταν μια εύκολη λύση αλλά μετά σταμάτησε να ασχολείται. Για ακριβά παιχνίδια ποιοτικά και εκπαιδευτικά που μπορεί να μην αξιοποιήθηκαν στον βαθμό που ήθελα ή φανταζόμουν, δεν έχω στενοχωρηθεί για την αγορά, γιατί τα θεωρώ επένδυση. Οπότε θέλω να περάσει ατή η διάκριση. Πχ αν είναι να του πάρουμε υπολογιστή που θεωρώ εργαλείο, δεν θα είχαμε θε΄μα να δώσουμε ένα μεγάλο ποσό. Δεν θα ήθελα όμως να το δώσω για να έχει κινητό της μόδας ανάλογο με αυτό των συμμαθητών του. Αυτό φυσικά είναι για πολύ μεγαλύτερες ηλικίες. 

[Anna3011]

5 ώρες πρίν, CutiePies είπε:

Σε όσες έχετε λίγο μεγαλύτερα παιδιά, όχι νήπια: δίνετε χαρτζηλίκι και δώρα; Εγώ δε δίνω και τα παιδιά μου καμιά φορά γκρινιάζουν, αλλά τι να το κάνουν; Αφού οτιδήποτε θέλουν το παίρνουμε. Εκτός αν τους πω, δεν έχει χαζοδωράκια που δεν τα χρειάζεσαι και πάρε τα με το χαρτζηλίκι σου; Αλλιώς τι να το κάνουν; 

Εφόσον η τακτική σας είναι να αγοράζετε στα παιδιά σας οτιδήποτε ζητήσουν δε θεωρώ ότι έχει νόημα να δίνετε και χαρτζιλίκι. Αν τώρα έχετε σκοπό να περιορίσετε ενδεχόμενη αλόγιστη σπατάλη ή αν επιθυμείτε να εισάγετε στα παιδιά έννοιες όπως η συνετή διαχείριση του χρήματος, η προτεραιοποίηση στις ανάγκες κτλ. το χαρτζιλίκι είναι ένα σημαντικό εργαλείο.

[little lamb]

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

Δεν είμαι σίγουρη ότι αυτό το καταλαβαίνει ένα παιδί που βλέπει τους γονείς να ξεσκίζονται στη δουλεια κια να στερούνται αλλά εκείνο να απολαμβάνει πράγματα οριακά στο τι μπορεί η οικογένεια. Πράγμα πολύ συνηθισμένο στη δική μας γενιά που είχε  μάθει σε ένα α βιοτικό επίπεδο στο σπίτι και τώρα δεν μπορεί να το υποστηρίξει. Και δεν το εννοώ με την έννοια της σπατάλης και της πληθώρας αγαθών, το λέω γενικά, και για πράγματα που δεν είναι σπατάλη, όπως μια παραπάνω δραστηριότητα, ένα ταξίδι, μια έξοδος, αυτά που δυστυχώς στην εποχή μας έχουν γίνει πολυτελειες. Μέχρι ποιο σημείο είναι θεμιτό να πιέζεται ο γονιός για να γίνουν όλα αυτά για το καλό του παιδιού; Οι περισσότεροι γονείς από ενοχές και λόγω της πίεσης που ασκε΄ται να μην κάνουμε λάθη, δεν θα το σκεφτούν αν κ άτι είναι για το παιδί. Και με την καλή, και την κακή έννοια. Πώς λοιπόν θα αντιληφθεί το παιδί, ότι δεν δικαιούται τα πάντα μόνο και μόνο λόγω της ηλικίας του; Με κάποιον τρόπο πρέπει να μπει στην ιδέα του πώς βγαίνουν τα χρήματα, πώς τα διαχειριζόμαστε και πώς τα ιεραρχούμε. Θεωρώ ότι αυτό το σύστημα, χωρίς να ξέρω ακριβώς πώς το εφαρμόζει όποιος το εφαρμόζει, είναι ένα καλό βήμα, καλύτερο από το χαρτζιλίκι. 

 

Επίσης ως προς την αξία, εμάς αυτό που μας απασχολεί είναι όχι μόνο να ανιτληφθεί την έννοια του ακριβού - φτηνού, αλλά κυρίως την έννοια ποιότητας - τιμής. Σε ζητήματα υποδομής του σπιτιού, συσκευών, εξοπλισμού, αντικειμένων του παιδιού και στην ένδυση κυρίως στα παπούτσια, δεν κοιτάμε το οικονομικό αλλά αυτό που μας απασχολεί ως ποιότητα, υλικό, προδιαγραφές, και από αυτήν την κατηγορία επιλέγουμε το πιο προσιτό στον προϋπολογισμό μας. Ειδικά σε αντικείμενα του παιδιού έχουμε κάνει και αγορές παραπάνω από το βαλάντιό μας. Αυτό δεν το θεωρώ σπατάλη. Σπατάλη θεωρώ τα 5 ευρώ που έδωσα για τη σαχλαμάρα το pop it που με βόλεψε τη στιγμή που το πήρα γιατί ήταν μια εύκολη λύση αλλά μετά σταμάτησε να ασχολείται. Για ακριβά παιχνίδια ποιοτικά και εκπαιδευτικά που μπορεί να μην αξιοποιήθηκαν στον βαθμό που ήθελα ή φανταζόμουν, δεν έχω στενοχωρηθεί για την αγορά, γιατί τα θεωρώ επένδυση. Οπότε θέλω να περάσει ατή η διάκριση. Πχ αν είναι να του πάρουμε υπολογιστή που θεωρώ εργαλείο, δεν θα είχαμε θε΄μα να δώσουμε ένα μεγάλο ποσό. Δεν θα ήθελα όμως να το δώσω για να έχει κινητό της μόδας ανάλογο με αυτό των συμμαθητών του. Αυτό φυσικά είναι για πολύ μεγαλύτερες ηλικίες. 

 

Αυτα ομως που λες, τα ταξιδια, τη δραστηριοτητα κλπ, ουτως ή αλλως ο γονιος θα τα πληρωσει, ακομα κι αν κανει αυτο το συστημα δεν θα πληρωσει το παιδι τη δραστηριοτητα του με αυτα που κερδισε. Αυτο γινεται μονο σε περιπτωσεις μεγαλης αναγκης που το παιδι δουλευει κανονικα για να βοηθησει την οικογενεια, οπως γινοταν συνηθως παλια. Για παιχνιδια, ρουχα, κινητα ναι στεκει πιο πολυ να τα παρει με δικα του λεφτα αν θελει να τα χαλασει εκει.

Για την ποιοτητα-τιμη συμφωνω. Κι εμεις παιρνουμε καποια ακριβα πραγματα και στο σπιτι ειχε βαλει ο αντρας μου καποια ακριβα υλικα, ενω μπορει να κοιταμε και το ευρω σε αλλα πραγματα και σχεδον να μην παιρνουμε κατι αν δεν το δουμε στο σκρουτζ, και θα μας περασει για παλαβους κανείς γι'αυτη την αντιφαση, αλλα το κανουμε γιατι δεν θελουμε να σπαταλαμε σε φυκια για μεταξωτες κορδελες. Και καπου εδω σας καλω στο νεο χοτ θεμα που θα γραψω μολις βρω λιγο παραπανω χρονο, σχετικα με την περιβοητη στολη του μπαλετου μας και την κοροϊδια-εκμεταλλευση που πεφτει! 

[Έσπερος]

10 ώρες πρίν, λουκουμαδάκι είπε:

μια φορά είμαστε Μουστάκα και ζητάει κάτι και της λεω όχι αυτό είναι ακριβό έχει 20€ και από τότε ρωτάει πάντα όταν βλέπει κάτι που θέλει μήπως έχει 20€; 

ο γιος μου σε ανάλογη περίπτωση θα ρωτούσε: πιο είναι ακριβό; τα 20 ευρώ. ποιο είναι πολύ ακριβό; ποιο είναι λίγο ακριβό; ποιο είναι πολύ λίγο ακριβό; ποιο είναι πολύ πολύ ακριβό; κλπ… 

 

κι άλλο αστείο που κάνει, όταν παίζουμε ταμείο του αρέσει να λέει τιμές σε διαφορα πράγματα αλλά είναι τελείως σουρεάλ η αίσθηση της αξίας. Μπορεί να πάρεις ποδηλατο με πέντε ευρώ κ ένα τσαμπί μπανάνες με είκοσι ευρώ. 

[CutiePies]

2 hours ago, Anna3011 said:

Εφόσον η τακτική σας είναι να αγοράζετε στα παιδιά σας οτιδήποτε ζητήσουν δε θεωρώ ότι έχει νόημα να δίνετε και χαρτζιλίκι. Αν τώρα έχετε σκοπό να περιορίσετε ενδεχόμενη αλόγιστη σπατάλη ή αν επιθυμείτε να εισάγετε στα παιδιά έννοιες όπως η συνετή διαχείριση του χρήματος, η προτεραιοποίηση στις ανάγκες κτλ. το χαρτζιλίκι είναι ένα σημαντικό εργαλείο.

 

Δηλαδή εσείς περιορίζεστε σε απαραίτητες αγορές; Σπάνια το συναντώ γύρω μου.

Για να δώσω ένα παράδειγμα, αν το παιδί ζητήσει ένα παγωτό, που δεν είναι απαραίτητο, μετά το φαγητό στη βόλτα, δεν το παίρνετε εσείς αλλά το ίδιο με τα χρήματά του;

Ή αν έχει τα απαραίτητα μπλουζάκια, και ζητήσει ένα ωραίο ενώ είστε για ψώνια, το πληρώνει μόνο του; 

Η αν το γυμνασιόπαιδο ζητήσει να πάει σινεμά με την παρέα του, πληρώνει το εισιτήριο από το χαρτζιλίκι του;

Σπάνια συναντώ γονείς να καλύπτουν μονο τις βασικές ανάγκες και όχι τις επιθυμίες, ανάλογα βέβαια με την οικονομικη άνεση. 

Γι αυτό και ο προβληματισμός μου.

[Yovanna]

48 minutes ago, Έσπερος said:

κι άλλο αστείο που κάνει, όταν παίζουμε ταμείο του αρέσει να λέει τιμές σε διαφορα πράγματα αλλά είναι τελείως σουρεάλ η αίσθηση της αξίας. Μπορεί να πάρεις ποδηλατο με πέντε ευρώ κ ένα τσαμπί μπανάνες με είκοσι ευρώ. 

Α καλά εννοείται αυτό. Και εμείς όταν παίζουμε σούπερ μάρκετ, μπορεί να ψωνίσεις όλο το κατάστημα και να σου πει 5 ευρώ και να πάρεις μόνο ένα αγγουράκι και να σου πει 10! 

Στπ μεταξύ, όταν ήταν πιο μικρούλης , είμασταν στο Γκόλντεν και μόλις μπαίνεις, έχει αριστερά ένα μαγαζάκι στυλ περίπτερο με τύπο, σοκολάτες κτλ και μικροπαιχνιδάκια. Μου δείχνει λοιπόν ο μικρός ένα πλαστικό μικρό παπάκι. κατάλαβα ότι το ήθελα, πόσο να κάνει λέω, 1-2 ευρώ? Πάω στο ταμείο και μου λέει 10 ευρώ! Ντράπηκα και το πήρα , αλλά όταν γύρισα, έλεγα έξαλλη στον άντρα μου, πόσο έκανε αυτή η χαζομάρα! Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν, για τον μικρό δεν είναι ένα οποιοδήποτε παπάκι, αλλά το "παπάκι 10 ευρώ"!

[Έσπερος]

πρίν από 18 λεπτά , CutiePies είπε:

 

Δηλαδή εσείς περιορίζεστε σε απαραίτητες αγορές; Σπάνια το συναντώ γύρω μου.

Για να δώσω ένα παράδειγμα, αν το παιδί ζητήσει ένα παγωτό, που δεν είναι απαραίτητο, μετά το φαγητό στη βόλτα, δεν το παίρνετε εσείς αλλά το ίδιο με τα χρήματά του;

Ή αν έχει τα απαραίτητα μπλουζάκια, και ζητήσει ένα ωραίο ενώ είστε για ψώνια, το πληρώνει μόνο του; 

Η αν το γυμνασιόπαιδο ζητήσει να πάει σινεμά με την παρέα του, πληρώνει το εισιτήριο από το χαρτζιλίκι του;

Σπάνια συναντώ γονείς να καλύπτουν μονο τις βασικές ανάγκες και όχι τις επιθυμίες, ανάλογα βέβαια με την οικονομικη άνεση. 

Γι αυτό και ο προβληματισμός μου.

Το θέμα είναι πού θες εσυ να βάλεις ένα όριο. Θες κάποια στιγμή να δώσεις το μήνυμα ότι δεν αγοράζουμε οτιδήποτε ζητήσει το παιδί; Αν θες, το χαρτζιλίκι είναι ένας τρόπος. Το χαρτζιλίκι έχει διάφορες μορφές όπως αναφέρθηκε κ πιο πάνω. Εμείς που  τα συζητάμε εχπυμε κ πιο μικρά παιδιά, που τα παιχνίδια είναι αναπτυξιακά αναγκαία κ όχι απλα δωρα ή μόδες. Υποθέτω δεν θα αγοράζουμε με την ίδια ευκολια παιχνίδια σε 3-4 χρόνια, όπου όμως μπορεί να παίρνουμε λιγότερα αλλά πιο ακριβά (ηλεκτρονικό πχ). 

 

εμάς χαρτζιλίκι δεν μας έδιναν. ούτε αγόραζαν ο,τι ζητούσαμε. μάλιστα τα λεφτά που μας έδιναν συγγενείς για δώρο τα χρησιμοποιούσαν για να πάρουμε ρούχα κ παπούτσια. συτο είχαν σκεφτεί ως τρόπο να μάθουμε την αποταμίευση κλπ. αυτά μέχρι να ενηλικιωθούμε. μετά, τα χρήματα ήταν σχεδον απεριόριστα, δεν υπερβάλω. είχαμε μάθει να μη ζητάμε κ να προσέχουμε αλλά δν ετίθετο θέμα, ήθελα να έχω μπότες και μαύρες κ καφέ κ μπεζ κ γκρι για να πάνε με όλα; αν ήταν οικονομικές τις έπαιρνα. κ τις πετούσα μετά από ένα χρόνο γιατί φυσικά ήταν μάπα. φοβερή εκπαίδευση στη διαχείριση χρημάτων κ τελείως λάθος μηνυνατα. σε πιέζουμε όταν είσαι παιδί, δεν σου παίρνουμε πράγματα που σ αρέσουν (είχα διαφορα απωθημένα) γιατί αυτό θεωρούμε σωστή διαπαιδαγώγηση αλλά όταν ενηλικιωθείσ αντί να σου πούμε ότι μεγάλωσες κ εχεις ευθύνες κλπ, είσαι ελεύθερη να κανεις ο,τι θες. δυο άκρα δηλαδή.