Δεν με αφήνουν να κοιμηθω με το αγόρι μου

[little lamb]

Μα εγώ δεν είπα για τους γονείς. Ο καθένας συνήθως γνωρίζει τους γονείς του άλλου χωρίς τραπέζι, προφανώς! Δεν έκανε κανείς τραπέζι για να γνωρίσει στους γονείς του τον φίλο τους. Ούτε είπα τίποτα για ανάκριση. Το τραπέζι το είπα για το να γνωριστούν οι γονείς των δύο μεταξύ τους! Για τις γιαγιάδες και θείες ναι μακάρι να γινόταν έτσι όπως λέτε και υποθέτω ότι στα παιδιά μας έτσι θα γίνει, αλλά για εκείνες τις γενιές είναι δύσκολο. Και οι γονείς μας δυστυχώς ακόμα δεν μπορούν να εναντιωθούν στους δικούς τους γονείς, εξ ου και προκύπτουν όλα αυτά. Σε μια 90αρα γιαγιά δεν φαίνεται τόσο "απλό και φυσικό" το ότι πέρασες να πεις μια καλησπέρα με τον φίλο σου. Τώρα για το χωριό, τι να πω εμάς δεν μας έλειψε το να πάμε εκεί τριήμερο όσο απλά "τα είχαμε", τόσα αλλα μέρη υπήρχαν για να πάμε. Αν "τα είχαμε" για χρόνια μπορεί να το έβλεπα αλλιώς, τώρα δεν έγινε κάτι για 1-2 χρόνια, έκτοτε πάμε κάθε καλοκαίρι και θα πηγαίνουμε μια ζωή. Ξαναλέω ότι δεν συμφωνώ με το να γίνονται όλα με τόση επισημότητα και μακάρι να γίνονταν πιο απλά, αλλά καταλαβαινω ότι για τις παλιότερες γενιές είναι αλλιώς (και φυσικά δεν μιλάω για ακραίες καταστάσεις να θέλουν να λογοδινεσαι με κάθε σχέση στα 18). Σε κάποια πράγματα συμφέρει πάντως αυτή η παλιακη νοοτροπία: το πόσα δώρα πήραμε στον υποτιθέμενο αρραβωνα από φίλους των γονέων δεν λέγεται, σαν δεύτερα δώρα γάμου! Πετσέτες, σεντόνια κι ένα σωρό πράγματα εξοπλισμού σπιτιού 

[Έσπερος]

πρίν από 5 λεπτά , little lamb είπε:

Σε μια 90αρα γιαγιά δεν φαίνεται τόσο "απλό και φυσικό" το ότι πέρασες να πεις μια καλησπέρα με τον φίλο σου. Τώρα για το χωριό, τι να πω εμάς δεν μας έλειψε το να πάμε εκεί τριήμερο όσο απλά "τα είχαμε", τόσα αλλα μέρη υπήρχαν για να πάμε. Αν "τα είχαμε" για χρόνια μπορεί να το έβλεπα αλλιώς, τώρα δεν έγινε κάτι για 1-2 χρόνια, έκτοτε πάμε κάθε καλοκαίρι και θα πηγαίνουμε μια ζωή. Ξαναλέω ότι δεν συμφωνώ με το να γίνονται όλα με τόση επισημότητα και μακάρι να γίνονταν πιο απλά, αλλά καταλαβαινω ότι για τις παλιότερες γενιές είναι αλλιώς (και φυσικά δεν μιλάω για ακραίες καταστάσεις να θέλουν να λογοδινεσαι με κάθε σχέση στα 18).

Το θέμα είναι να το δεις από μια ευρύτερη οπτική. Εσένα σε βόλεψε όπως λες ότι έμενες εκτός. κ εμένα με είχε βολέψει αυτό κ έκρυβα σχέση 4ετιας. Δεν μπορείς όμως να βασίζεσαι στο ότι κάτι ετυχε. Το φυσιολογικό είναι αν θες να φέρεις τον φίλο σου στο σπίτι, παρόντων ή απόντων των γονέων, να τον φέρνεις χωρίς να σε νοιάζει αν θα πει κάτι ο παππούς ή η θεια. αν θες να πας στο χωριό, να πηγαίνεις, χωρίς να σκέφτεσαι ότι θα σε δει ο συμπέθερος. να το πω πιο απλα: αν είσαι κοπέλα, να μπορείς να κανεις οτιδήποτε μπορεί να κάνει ένα αγόρι ίδιας ηλικίας χωρίς να κουνηθεί βλέφαρο (γθατι ξέρεις καλά ότι αν τα κάνει αυτά το αγόρι, στη χειρότερη την κοπέλα του θα σχολιάσουν, όχι αυτόν). 

[little lamb]

Αυτό ακριβώς είναι που φοβούνται οι γονείς, ότι η κόρη τους θα σχολιαστεί. Η μητέρα μου το έλεγε ξεκάθαρα, ότι η θεία μου είχε αγόρια κι ενώ οι γιοι της έκαναν το οτιδήποτε άνετα, εμάς υποτίθεται θα μας σχολίαζε επειδή γενικά υποτίθεται οσοι έχουν αγόρια σχολιάζουν για τις κοπέλες "πώς τις αφήνουν οι γονείς τους". Γι'αυτό είπα πως το οτι γονείς δεν θέλουν να παρουσιάζεται φίλος σε σόι ή χωριό χωρίς να είναι "επίσημο" δεν οφείλεται στο ότι οι ίδιοι το θεωρούν κακό αλλά στο ότι φοβούνται μην σχολιαστεί. Άρα στο ίδιο καταλήγουμε. Δεν διαφωνω στο ότι αυτο πρέπει να αλλάξει στα δικά μας παιδιά. 

[xaroumenh mama]

πρίν από 26 λεπτά , Έσπερος είπε:

@little lamb κάτι τέτοιο λέω εγω. ή πχ που λες για το σόι. πας τριήμερο στο χωριό σου με τον φίλο σου, όταν λείπουν οι γονείς σου, αλλά στο χωριό θα σε δουν οι γείτονες, η θεια σου, η γθαγια σου κλπ. Δεν θα κανεις κάποια ανακοίνωση, απλώς θα σε δουν με τον φίλο σου κ θα καταλάβουν. Τόσο απλα. ή κανεις ένα πάρτι σπίτι κ φυσικά μεταξύ των φίλων είναι κ το πρόσωπο κ θα συμπεριφέρεστε όντως σαν ζευγάρι κ όχι σαν ξένοι μην τυχόν κ το καταλάβουν οι γονείς. 

Το θέμα είναι αν σε απασχολεί ή όχι το τίμημα. Εγω θεωρώ για μένα ότι οκ οι γονείς κου ήταν καταπιεστικοι αλλά όχι σε βαθμό που να ήθελα να μην μου ξαναμιλήσουν. Όμως ακόμα κ τψρα με προβληματίζει το γεγονός ότι αν είναι να κάνουμε κάτι που θα δυσαρεστήσει τη μαμα μου, θα το σκεφτώ πολύ κ θα προσπαθήσω πάρα πολύ να το αποφύγω, ενώ αν είναι κάτι που θα δυσαρεστηθεί ο άντρας μου θα το θεωρήσω δική του ιδιορρυθμία που δεν είναι βολικός. Ή ακόμα χαζά πράγματα μπορεί πχ να περάσουμε ένα πρωινό φτιάχνοντας κάτι για το σπίτι κ να ξεπατωθούμε κ δεν θα το πω στους γονείς μου γιατί ξέρω ότι δεν θα τους αρέσει γιατί δεν θέλουν να κάνω δουλειές κ να κουράζομαι κ ο άντρας μου παρεξηγείται που θέλω την έγκριση τους ακόμα κ στο τι θα κάνουμε στο σπίτι μας. Γενικώς αυτό που με δυσκολεύει δεν είναι το πώς θα διαχειριστώ την καταπίεση σ εμένα, τόσα χρόνια είχα μάθει να την παρακάμπτω, αλλά τα πράγματα δυσκόλεψαν όταν παντρευτηκα κ αυτό μου έχει φέρει καβγάδες στο σπίτι. 

Η μαμά σου, σου δήλωνε την αγάπη της με λόγια σε έπαιρνε αγκαλιές σου έδινε φιλιά; αν όχι σημαίνει πως δεν έχεις συνδεθεί ακόμα μαζί της και την κυνηγάς κ δε θες να τη στεναχωρείς γιατί περιμένεις συνέχεια την δική της επιβεβαίωση κ αποδοχή,..ο άντρας σου να υποθέσω σου έχει δηλώσει πως σε αγαπάει το ξέρεις άρα δε χρειάζεται να τον κυνηγήσεις και να κάνεις πάντα αυτό που θέλει  Τουλάχιστον αυτό είπε η ψυχολόγος σε εμενα για τους γονείς μου βασικα για την μαμά μου... 

Τώρα από εκεί και πέρα βάζεις προτεραιότητες και ζυγίζεις κ κρίνεις τι είναι καλύτερο για εσένα 

[Έσπερος]

πρίν από 3 λεπτά , xaroumenh mama είπε:

Η μαμά σου, σου δήλωνε την αγάπη της με λόγια σε έπαιρνε αγκαλιές σου έδινε φιλιά; αν όχι σημαίνει πως δεν έχεις συνδεθεί ακόμα μαζί της και την κυνηγάς κ δε θες να τη στεναχωρείς γιατί περιμένεις συνέχεια την δική της επιβεβαίωση κ αποδοχή,..ο άντρας σου να υποθέσω σου έχει δηλώσει πως σε αγαπάει το ξέρεις άρα δε χρειάζεται να τον κυνηγήσεις και να κάνεις πάντα αυτό που θέλει  Τουλάχιστον αυτό είπε η ψυχολόγος σε εμενα για τους γονείς μου βασικα για την μαμά μου... 

Τώρα από εκεί και πέρα βάζεις προτεραιότητες και ζυγίζεις κ κρίνεις τι είναι καλύτερο για εσένα 

Η αλήθεια είναι ότι τη μαμα μου δεν τη θυμάμαι ποτέ πολύ εκδηλωτική κ τρυφερή. γενικα πάντα γκρίνιαζε, μάλωνε, απαιτούσε. σίγουρα θα ήταν εκδηλωτική όταν ήμασταν πιο μικρά αλλά δεν το θυμάμαι. Επίσης θυμάμαι ότι δεν παίζαμε πολύ. οπότε αυτό που λες μπορεί να ευσταθεί. ίσως όμως κ υποσυνείδητα μου έχει μείνει ότι πρέπει να υποχωρούμε κ γι αυτό απορώ που δεν είναι τισό υποχωρητικός ο άντρας μου στον βαθμό που θέλω (θα μου πεις βέβαια, γιατί να υποχωρεί εκείνος κ όχι οι άλλοι, που είναι λογική ερώτηση αλλά δεν έχω λογική απάντηση). 

 

πρίν από 7 λεπτά , little lamb είπε:

Αυτό ακριβώς είναι που φοβούνται οι γονείς, ότι η κόρη τους θα σχολιαστεί. Η μητέρα μου το έλεγε ξεκάθαρα, ότι η θεία μου είχε αγόρια κι ενώ οι γιοι της έκαναν το οτιδήποτε άνετα, εμάς υποτίθεται θα μας σχολίαζε επειδή γενικά υποτίθεται οσοι έχουν αγόρια σχολιάζουν για τις κοπέλες "πώς τις αφήνουν οι γονείς τους". Γι'αυτό είπα πως το οτι γονείς δεν θέλουν να παρουσιάζεται φίλος σε σόι ή χωριό χωρίς να είναι "επίσημο" δεν οφείλεται στο ότι οι ίδιοι το θεωρούν κακό αλλά στο ότι φοβούνται μην σχολιαστεί. Άρα στο ίδιο καταλήγουμε. Δεν διαφωνω στο ότι αυτο πρέπει να αλλάξει στα δικά μας παιδιά. 

κάποιοι το θεωρούν «ανήθικο», κάποιοι όπως λες δεν θέλουν τα σχόλια, κάποιοι το παίζουν προοδευτικοί αλλά τα σεξιστικά σχόλια για τις άλλες κοπέλες τα έχουν πολύ πρόχειρα, όπως η φεμινίστρια μαμα μου. όμως δεν είναι δικαιολογία, άλλοι γονείς της ίδιας γενιάς έχουν συμπεριφερθεί πολύ πιο ανοιχτόμυαλη. η δίκη μου μαμα με τη μόρφωσης της δεν έχει δικαιολογία να κάνει χειρότερα από χωριό που δεν περναει ούτε κτελ.

[diane2020]

πρίν από 47 λεπτά , little lamb είπε:

Αυτό ακριβώς είναι που φοβούνται οι γονείς, ότι η κόρη τους θα σχολιαστεί. Η μητέρα μου το έλεγε ξεκάθαρα, ότι η θεία μου είχε αγόρια κι ενώ οι γιοι της έκαναν το οτιδήποτε άνετα, εμάς υποτίθεται θα μας σχολίαζε επειδή γενικά υποτίθεται οσοι έχουν αγόρια σχολιάζουν για τις κοπέλες "πώς τις αφήνουν οι γονείς τους". Γι'αυτό είπα πως το οτι γονείς δεν θέλουν να παρουσιάζεται φίλος σε σόι ή χωριό χωρίς να είναι "επίσημο" δεν οφείλεται στο ότι οι ίδιοι το θεωρούν κακό αλλά στο ότι φοβούνται μην σχολιαστεί. Άρα στο ίδιο καταλήγουμε. Δεν διαφωνω στο ότι αυτο πρέπει να αλλάξει στα δικά μας παιδιά. 

Για να τα αλλάξετε αυτά πρεπει να κόψετε τον ομφάλιο λώρο, σε πολλες περιπτώσεις ξεκόβεις κιόλας παρτιδες είτε με γονείς είτε με σόγια είτε το οτιδήποτε

 

Εμένα που με βλέπετε εχω επαφή με ελάχιστο σοι με όσους έχω επιλεξει μιλάω και είμαι μια χαρά, δε λειτουργησα με πρεπει παρά μόνο στο γάμο έκανα τα χατηρια σε γονείς κ πεθερικα ,σε ψυχολόγο δεν χρειάστηκε να πάω ποτε, να πάνε οι άλλοι. (!) 

 βέβαια η διαφορά μου είναι ότι είχα γονείς φυσιολογικους που ουτε σε εκείνους αρεσαν αυτά. Πιστευω όμως πως και γονείς τέτοιους να είχα θα είχα κάνει το ίδιο. Βέβαια αν με είχαν μεγαλώσει να εξαρτωμαι ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ από αυτους δεν ξέρω αν θα είχα τα ίδια μυαλά. Πάντως μέσα μου δεν τα αποδέχομαι ολ αυτά, και να θέλω δηλαδή δυσκολευομαι να τα δικαιολογήσω αν όχι να τα κατανοήσω... 

 

 

οχι, απλώς θεωρώ τη ζωή και πάντα δηλαδή έτσι τη θεωρουσα, πολυ μικρη για να με πηγαίνει πίσω η κάθε θείτσα κ να κάθομαι να δίνω λογαριασμό για το οτιδήποτε. Εγώ μπορεί να γουστάρω να φέρνω σπίτι μου 15 τυπους να κάνω όργια. Θα μου πει η θείτσα τι θα κάνω? Η μήπως θέλει κι αυτή κατά βάθος....... 

αυτά να μην τα γελάτε.... 

γενικά οι άνθρωποι που σχολιάζουν κάποια πράγματα ίσως υποσυνείδητα τα θέλουν κι εκείνοι........ 

 

γενικά ρίζα όλα αυτά, ρίζα!!! 

 

[little lamb]

@diane2020 εσύ όμως προφανώς αναφέρεσαι σε θείες που δεν συμπαθείς και δεν σε ενδιαφέρει να τις έχεις στη ζωή σου απ'ο,τι καταλαβαινω όπως λες "η θειτσα και κάθε θειτσα". Εγώ λέω για συγγενείς που αγαπώ πολύ και μ'αγαπουν και που βασικά στην πραγματικότητα δεν πιστεύω ότι θα σχολίαζαν κάτι όπως φοβόταν η μάνα μου! 

[diane2020]

πρίν από 23 λεπτά , little lamb είπε:

@diane2020 εσύ όμως προφανώς αναφέρεσαι σε θείες που δεν συμπαθείς και δεν σε ενδιαφέρει να τις έχεις στη ζωή σου απ'ο,τι καταλαβαινω όπως λες "η θειτσα και κάθε θειτσα". Εγώ λέω για συγγενείς που αγαπώ πολύ και μ'αγαπουν και που βασικά στην πραγματικότητα δεν πιστεύω ότι θα σχολίαζαν κάτι όπως φοβόταν η μάνα μου! 

Με τη μανα σου τότε είναι το προβλημα... Ακόμα κι εκει πιστευω θέλει ξερίζωμα... Γιατί για να αλλάξεις μυαλά σε κάποιον στα αντα του είναι δυσκολο. Όποτε τι κάνεις? Η το παιρνεις μέσα σου κι αρχίζεις να λιώνεις με τα χρόνια και να χαλας φαιά ουσία για τα αυτονόητα η τον αποφευγεις αν δεν μπορείς να τον κόψεις κι όλα καλά... Καταλαβαίνω πως ακουγεται δυσκολο αλλά πιο δυσκολο είναι να ζεις τη ζωή που θέλει κάποιος άλλος ακόμα κι αν είναι η ίδια σου η μάνα... Αντε τωρα να της πεις όχι εγώ θα το κάνω αυτό κι εκείνη να διαφωνεί κ να αρχίσει ένα φαυλος κυκλος όπου τελικά εσυ θα κάνεις ως συνήθως πισω... 

 

Ναι το γραψα αναφέρομαι σε άτομα που δε με ενδιαφέρει , που με ενδιέφεραν πιθανιν όταν ήμουν πιτσιρικά αλλά μεγάλωσα είδα τις απόψεις τους και την έκανα. Δε μου ταίριαξε η παρέα τους γενικώς... Και οι αντιλήψεις τους... Εγώ έκανα επιλογές όταν έκανα οικογένεια πριν ήμουν ζαμανφου... Αλλά μετά είπα στοπ. Τι θέλω, ποιους θελω, τι προτυπα, τι εικόνες τι αντιλήψεις.. Θελω? Τι ΘΕΛΩ ΕΓΩ! σκέφτηκα μόνο τι θελω εγώ! Κι έτσι κινηθηκα. Κάποιους τους βλέπω σε κηδείες και γάμους αν κι εκει έχω κόψει κ δεν παω... Έχω να πάω χρόνια σε κηδεία. Πρόσφατα με κάλεσε κ μια ξαδέρφη σε έναν γάμο κι απορησα... Αφου δεν έχω επαφές... Και περσυ σε μια βάφτιση.Δεν πηγα. Γενικά αυτοί θέλουν να κάνουμε παρέα, εγώ δεν τους θελω. Ρωτάνε τους δικους μου, τις προαλλες μου στείλε μια άλλη στο ινστα τι κανεις βρε που χάθηκες κ τέτοια!!!Γιατί μόλις σε πιασουν στο στόμα τους την έκατσες. Κι επειδή εγώ είμαι άτομο αυθορμητο είπα αει κ σιχτιρ. Σιγα μην κάθομαι να κάνω προβα τι θα πω και πως... 

 

Γιατί εγώ μπορεί να μην τους επέλεξα όταν γεννήθηκα αλλά η ζωή μου δώσε την ευκαιρία να επιλέγω μετά. Κι εγώ θέλω να πεθάνω έχοντας κάνει δικές μου επιλογές.... Με αυτους που εγώ επέλεξα. Ακόμα κι αν κάνω λάθος στις επιλογές που τουλάχιστον θα τις έχω κάνει εγώ... 

 

Κάπως έτσι γενικά πιστευω....

[little lamb]

πρίν από 13 λεπτά , diane2020 είπε:

Με τη μανα σου τότε είναι το προβλημα... Ακόμα κι εκει πιστευω θέλει ξερίζωμα... Γιατί για να αλλάξεις μυαλά σε κάποιον στα αντα του είναι δυσκολο. Όποτε τι κάνεις? Η το παιρνεις μέσα σου κι αρχίζεις να λιώνεις με τα χρόνια και να χαλας φαιά ουσία για τα αυτονόητα η τον αποφευγεις αν δεν μπορείς να τον κόψεις κι όλα καλά... Καταλαβαίνω πως ακουγεται δυσκολο αλλά πιο δυσκολο είναι να ζεις τη ζωή που θέλει κάποιος άλλος ακόμα κι αν είναι η ίδια σου η μάνα... 

 

Ναι το γραψα αναφέρομαι σε άτομα που δε με ενδιαφέρει , που με ενδιέφεραν πιθανιν όταν ήμουν πιτσιρικά αλλά μεγάλωσα είδα τις απόψεις τους και την έκανα. Δε μου ταίριαξε η παρέα τους γενικώς... Και οι αντιλήψεις τους... Εγώ έκανα επιλογές όταν έκανα οικογένεια πριν ήμουν ζαμανφου... Αλλά μετά είπα στοπ. Τι θέλω, ποιους θελω, τι προτυπα, τι εικόνες τι αντιλήψεις.. Θελω? Τι ΘΕΛΩ ΕΓΩ! σκέφτηκα μόνο τι θελω εγώ! Κι έτσι κινηθηκα. Κάποιους τους βλέπω σε κηδείες και γάμους αν κι εκει έχω κόψει κ δεν παω... Έχω να πάω χρόνια σε κηδεία. Πρόσφατα με κάλεσε κ μια ξαδέρφη σε έναν γάμο κι απορησα... Αφου δεν έχω επαφές... Και περσυ σε μια βάφτιση.Δεν πηγα. Γενικά αυτοί θέλουν να κάνουμε παρέα, εγώ δεν τους θελω. Ρωτάνε τους δικους μου, τις προαλλες μου στείλε μια άλλη στο ινστα τι κανεις βρε που χάθηκες κ τέτοια!!!Γιατί μόλις σε πιασουν στο στόμα τους την έκατσες. Κι επειδή εγώ είμαι άτομο αυθορμητο είπα αει κ σιχτιρ. Σιγα μην κάθομαι να κάνω προβα τι θα πω και πως... 

 

Εμείς δεν έχουμε κανέναν τέτοιο, καμία σχέση. Απλα η μάνα μου φοβάται ότι τα πάντα σχολιάζονται και για κάποιο λόγο την απασχολεί. Αλλά δεν με πολυνοιαζει τώρα που παντρεύτηκα κι έφυγα.

[xaroumenh mama]

πρίν από 31 λεπτά , diane2020 είπε:

Για να τα αλλάξετε αυτά πρεπει να κόψετε τον ομφάλιο λώρο, σε πολλες περιπτώσεις ξεκόβεις κιόλας παρτιδες είτε με γονείς είτε με σόγια είτε το οτιδήποτε

 

Εμένα που με βλέπετε εχω επαφή με ελάχιστο σοι με όσους έχω επιλεξει μιλάω και είμαι μια χαρά, δε λειτουργησα με πρεπει παρά μόνο στο γάμο έκανα τα χατηρια σε γονείς κ πεθερικα ,σε ψυχολόγο δεν χρειάστηκε να πάω ποτε, να πάνε οι άλλοι. (!) 

 βέβαια η διαφορά μου είναι ότι είχα γονείς φυσιολογικους που ουτε σε εκείνους αρεσαν αυτά. Πιστευω όμως πως και γονείς τέτοιους να είχα θα είχα κάνει το ίδιο. Βέβαια αν με είχαν μεγαλώσει να εξαρτωμαι ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ από αυτους δεν ξέρω αν θα είχα τα ίδια μυαλά. Πάντως μέσα μου δεν τα αποδέχομαι ολ αυτά, και να θέλω δηλαδή δυσκολευομαι να τα δικαιολογήσω αν όχι να τα κατανοήσω... 

 

 

οχι, απλώς θεωρώ τη ζωή και πάντα δηλαδή έτσι τη θεωρουσα, πολυ μικρη για να με πηγαίνει πίσω η κάθε θείτσα κ να κάθομαι να δίνω λογαριασμό για το οτιδήποτε. Εγώ μπορεί να γουστάρω να φέρνω σπίτι μου 15 τυπους να κάνω όργια. Θα μου πει η θείτσα τι θα κάνω? Η μήπως θέλει κι αυτή κατά βάθος....... 

αυτά να μην τα γελάτε.... 

γενικά οι άνθρωποι που σχολιάζουν κάποια πράγματα ίσως υποσυνείδητα τα θέλουν κι εκείνοι........ 

 

γενικά ρίζα όλα αυτά, ρίζα!!! 

 

Μαρεσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.... , αν κ εγώ σε ψυχολόγο δε πήγα για τους γονείς μου αλλά για ένα θέμα που έχω με το άγχος κ τους τελευταίους μήνες έγινε πολύ έντονο και δε γινόταν άλλο να ζω με αυτό.. Αλλά όπως και να έχει όλα ξεκινάνε από την πατρική οικογένεια και τα κουβαλάμε πάνω μια ζωή αν δεν έχουμε τη δύναμη να τα αντιμετωπίσουμε...!!!! 

[diane2020]

πρίν από 2 λεπτά , little lamb είπε:

 

Εμείς δεν έχουμε κανέναν τέτοιο, καμία σχέση. Απλα η μάνα μου φοβάται ότι τα πάντα σχολιάζονται και για κάποιο λόγο την απασχολεί. Αλλά δεν με πολυνοιαζει τώρα που παντρεύτηκα κι έφυγα.

Αυτό!

[Yovanna]

1 hour ago, Έσπερος said:

Το θέμα είναι αν σε απασχολεί ή όχι το τίμημα. Εγω θεωρώ για μένα ότι οκ οι γονείς κου ήταν καταπιεστικοι αλλά όχι σε βαθμό που να ήθελα να μην μου ξαναμιλήσουν. Όμως ακόμα κ τψρα με προβληματίζει το γεγονός ότι αν είναι να κάνουμε κάτι που θα δυσαρεστήσει τη μαμα μου, θα το σκεφτώ πολύ κ θα προσπαθήσω πάρα πολύ να το αποφύγω, ενώ αν είναι κάτι που θα δυσαρεστηθεί ο άντρας μου θα το θεωρήσω δική του ιδιορρυθμία που δεν είναι βολικός.

Είναι διότι οι γονείς, οι μαμάδες κυρίως, έχουν μάθει από νωρίς να μας χειραγωγούν και να μας προκαλούν ενοχές. Τους άντρες μας δεν τους παίρνει , διότι από τη μια δεν έχουμε τις αντοχές να μας χειραγωγούν και εκείνοι, από την άλλη βγάζουμε σε αυτούς τα απωθημένα μας. Δεν ξέρω τί παθαίνουμε όταν γινόμαστε γονείς. Πιάνω τον εαυτό μου να κρατάω μούτρα στον γιό μου . Στο τριαμισάχρονο, το διανοείστε? Τις προάλλες θύμωσα και του είπα ότι αφού θέλει μόνο ο μπαμπάς του να τον κοιμίζει, θα φύγω από το σπίτι (ώριμη αντιμετώπιση ε??). Το δόλιο έκλαιγε με αναφιλητά  και παρακαλούσε μανούλα μην φύγεις. Όσο και να του έλεγα ότι δεν πρόκειται να φύγω ποτέ, δεν ηρεμούσε. Γενικά όσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός, τόσο πιο δύσκολο είναι να είσαι παιδί και να ανέχεσαι τους γονείς σου. Βέβαια είμαι κατά της άποψης ότι πρέπει πάντα να τους ανεχόμαστε. Εγώ σε φάση, είχα απομακρυνθεί πολύ από την μητέρα μου και σκεφτόμουν σοβαρά να την βγάλω τελείως από τη ζωή μου, και θα το έκανα αν δεν είχε καταλάβει κάποια πράγματα, και πλέον είμαστε αρκετά καλά. 

[diane2020]

πρίν από 7 λεπτά , Yovanna είπε:

Είναι διότι οι γονείς, οι μαμάδες κυρίως, έχουν μάθει από νωρίς να μας χειραγωγούν και να μας προκαλούν ενοχές. Τους άντρες μας δεν τους παίρνει , διότι από τη μια δεν έχουμε τις αντοχές να μας χειραγωγούν και εκείνοι, από την άλλη βγάζουμε σε αυτούς τα απωθημένα μας. Δεν ξέρω τί παθαίνουμε όταν γινόμαστε γονείς. Πιάνω τον εαυτό μου να κρατάω μούτρα στον γιό μου . Στο τριαμισάχρονο, το διανοείστε? Τις προάλλες θύμωσα και του είπα ότι αφού θέλει μόνο ο μπαμπάς του να τον κοιμίζει, θα φύγω από το σπίτι (ώριμη αντιμετώπιση ε??). Το δόλιο έκλαιγε με αναφιλητά  και παρακαλούσε μανούλα μην φύγεις. Όσο και να του έλεγα ότι δεν πρόκειται να φύγω ποτέ, δεν ηρεμούσε. Γενικά όσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός, τόσο πιο δύσκολο είναι να είσαι παιδί και να ανέχεσαι τους γονείς σου. Βέβαια είμαι κατά της άποψης ότι πρέπει πάντα να τους ανεχόμαστε. Εγώ σε φάση, είχα απομακρυνθεί πολύ από την μητέρα μου και σκεφτόμουν σοβαρά να την βγάλω τελείως από τη ζωή μου, και θα το έκανα αν δεν είχε καταλάβει κάποια πράγματα, και πλέον είμαστε αρκετά καλά. 

Έλεος κι εσυ... Τι χοντραδα ήταν αυτή με τον μικρό... Μην το ξανακάνεις........ 

Απλως όταν ξεκαθαρίζεις με μάνα ενέχει παντα ο κίνδυνος να υποπεσετε στα παλια. Θέλει πολλη προσοχη γενικά... 

πρίν από 10 λεπτά , Yovanna είπε:

Είναι διότι οι γονείς, οι μαμάδες κυρίως, έχουν μάθει από νωρίς να μας χειραγωγούν και να μας προκαλούν ενοχές. Τους άντρες μας δεν τους παίρνει , διότι από τη μια δεν έχουμε τις αντοχές να μας χειραγωγούν και εκείνοι, από την άλλη βγάζουμε σε αυτούς τα απωθημένα μας. Δεν ξέρω τί παθαίνουμε όταν γινόμαστε γονείς. Πιάνω τον εαυτό μου να κρατάω μούτρα στον γιό μου . Στο τριαμισάχρονο, το διανοείστε? Τις προάλλες θύμωσα και του είπα ότι αφού θέλει μόνο ο μπαμπάς του να τον κοιμίζει, θα φύγω από το σπίτι (ώριμη αντιμετώπιση ε??). Το δόλιο έκλαιγε με αναφιλητά  και παρακαλούσε μανούλα μην φύγεις. Όσο και να του έλεγα ότι δεν πρόκειται να φύγω ποτέ, δεν ηρεμούσε. Γενικά όσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός, τόσο πιο δύσκολο είναι να είσαι παιδί και να ανέχεσαι τους γονείς σου. Βέβαια είμαι κατά της άποψης ότι πρέπει πάντα να τους ανεχόμαστε. Εγώ σε φάση, είχα απομακρυνθεί πολύ από την μητέρα μου και σκεφτόμουν σοβαρά να την βγάλω τελείως από τη ζωή μου, και θα το έκανα αν δεν είχε καταλάβει κάποια πράγματα, και πλέον είμαστε αρκετά καλά. 

Απλως όταν ξεκαθαρίζεις με μάνα ενέχει παντα ο κίνδυνος να υποπεσετε στα παλια. Θέλει πολλη προσοχη γενικά... 

[Yovanna]

3 minutes ago, diane2020 said:

Έλεος κι εσυ... Τι χοντραδα ήταν αυτή με τον μικρό... Μην το ξανακάνεις........ 

Το είπα νομίζω από μόνη μου ότι ήταν άκυρη αντιμετώπιση, οπότε περιττό το σχόλιο.

[diane2020]

πρίν από 1 λεπτό , Yovanna είπε:

Το είπα νομίζω από μόνη μου ότι ήταν άκυρη αντιμετώπιση, οπότε περιττό το σχόλιο.

Ναι οκ, δε σε κρίνω απλώς γενικά πληγωνονται πολυ κι ενίοτε ανεπανόρθωτα αλλά ευτυχώς είναι μικρός κ δε θα το θυμάται... 

[little lamb]

Εμένα η μάνα μου λέει το εξής κορυφαίο: για διάφορα θέματα που διαφωνώ λέει ότι κι εκείνοι όταν ήταν νέοι διαφωνούσαν με τους γονείς τους αλλά μετά λέει καταλαβαν ότι είχαν δίκιο. Και σε άσχετες ώρες το πετάει, σαν ηθικό δίδαγμα μάλλον, αν της πεις πχ "γιατί το τάδε πράγμα το είχες κάνει έτσι;" θα πετάξει μια μπηχτη "γιατί κι εμείς τότε που ήμασταν νέοι νομίζαμε ότι τα ξέραμε όλα κ δεν ακούγαμε τις συμβουλές των μεγαλύτερων"!!

[diane2020]

πρίν από 14 λεπτά , xaroumenh mama είπε:

Μαρεσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.... , αν κ εγώ σε ψυχολόγο δε πήγα για τους γονείς μου αλλά για ένα θέμα που έχω με το άγχος κ τους τελευταίους μήνες έγινε πολύ έντονο και δε γινόταν άλλο να ζω με αυτό.. Αλλά όπως και να έχει όλα ξεκινάνε από την πατρική οικογένεια και τα κουβαλάμε πάνω μια ζωή αν δεν έχουμε τη δύναμη να τα αντιμετωπίσουμε...!!!! 

Οχι δεν αναφέρθηκα σε σενα, προςθεου. Καλά έκανες που πήγες. Αν θα πήγαινα κι εγώ ποτε να σου πω για το θέμα άγχους θα πηγαινα... Αλλά όσο έχω ρεπορεπο-αδεια-καθισιο όλα πανε κατ ευχην!:D

Προσωπικά νομίζω πωε η δουλειά μου με εξοντώνει αλλά άλλο θέμα αυτό!

[xaroumenh mama]

πρίν από 9 λεπτά , Yovanna είπε:

Είναι διότι οι γονείς, οι μαμάδες κυρίως, έχουν μάθει από νωρίς να μας χειραγωγούν και να μας προκαλούν ενοχές. Τους άντρες μας δεν τους παίρνει , διότι από τη μια δεν έχουμε τις αντοχές να μας χειραγωγούν και εκείνοι, από την άλλη βγάζουμε σε αυτούς τα απωθημένα μας. Δεν ξέρω τί παθαίνουμε όταν γινόμαστε γονείς. Πιάνω τον εαυτό μου να κρατάω μούτρα στον γιό μου . Στο τριαμισάχρονο, το διανοείστε? Τις προάλλες θύμωσα και του είπα ότι αφού θέλει μόνο ο μπαμπάς του να τον κοιμίζει, θα φύγω από το σπίτι (ώριμη αντιμετώπιση ε??). Το δόλιο έκλαιγε με αναφιλητά  και παρακαλούσε μανούλα μην φύγεις. Όσο και να του έλεγα ότι δεν πρόκειται να φύγω ποτέ, δεν ηρεμούσε. Γενικά όσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός, τόσο πιο δύσκολο είναι να είσαι παιδί και να ανέχεσαι τους γονείς σου. Βέβαια είμαι κατά της άποψης ότι πρέπει πάντα να τους ανεχόμαστε. Εγώ σε φάση, είχα απομακρυνθεί πολύ από την μητέρα μου και σκεφτόμουν σοβαρά να την βγάλω τελείως από τη ζωή μου, και θα το έκανα αν δεν είχε καταλάβει κάποια πράγματα, και πλέον είμαστε αρκετά καλά. 

Τώρα για τους άντρες μας τι να γράψω στο τέλος θα νομίζετε πως σας κάνω και πλάκα... Ο άντρας που παντρεύτηκα είναι κ εκείνος παλαιών αρχών αν κ δε το παραδέχεται  και φυσικά με τα πρότυπα που μεγάλωσα το θεωρούσα κ φυσιολογικό κιόλας ο άντρας μου είναι της άποψης ότι η γυναίκα είναι για να κάνει τις δουλειές κ να μεγαλώνει τα παιδιά κ ο άντρας να δουλεύει κ φυσικά οπότε προσπαθούσα να πω την γνώμη μου, μου έλεγε συνέχεια ότι του αντιμιλαω βέβαια κατάφερα κ σήκωσα εκεί ανάστημα κ κάπως έχουν αλλάξει τα πράγματα μου πήρε έξι χρόνια για να καταλάβει  κάποια πράγματα κ εκείνος έχουμε δρόμο μπροστά μας βέβαια..... 

Καλά τα γράφω, τα σκέφτομαι και απορώ κ εγώ μεψτον εαυτό μου... 

πρίν από 4 λεπτά , diane2020 είπε:

Οχι δεν αναφέρθηκα σε σενα, προςθεου. Καλά έκανες που πήγες. Αν θα πήγαινα κι εγώ ποτε να σου πω για το θέμα άγχους θα πηγαινα... Αλλά όσο έχω ρεπορεπο-αδεια-καθισιο όλα πανε κατ ευχην!:D

Προσωπικά νομίζω πωε η δουλειά μου με εξοντώνει αλλά άλλο θέμα αυτό!

Το κατάλαβα πως το σχόλιο σου ήταν γενικό., απλά το έγραψα γιατί το δουλεύω πολύ με τον εαυτό μου κ το γράψιμο με βοηθάει... 

Έτσι κ αλλιώς τέτοια κολλήματα ευτυχώς πιστεύω πως δεν έχω δλδ δε με νοιάζει ούτε να το πω ούτε να το σχολιάσει κάποιος αρνητικά (έτσι τουλάχιστον πιστεύω) γιατί γενικά νιώθω πολύ χαρούμενη που πήρα αυτή την απόφαση....!!!!  νομίζω το να θέλουμε να εξελιχθούμε είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για εμάς πάνω από όλα αλλά και για τα παιδιά μας...!!!! 

[diane2020]

πρίν από 13 λεπτά , little lamb είπε:

Εμένα η μάνα μου λέει το εξής κορυφαίο: για διάφορα θέματα που διαφωνώ λέει ότι κι εκείνοι όταν ήταν νέοι διαφωνούσαν με τους γονείς τους αλλά μετά λέει καταλαβαν ότι είχαν δίκιο. Και σε άσχετες ώρες το πετάει, σαν ηθικό δίδαγμα μάλλον, αν της πεις πχ "γιατί το τάδε πράγμα το είχες κάνει έτσι;" θα πετάξει μια μπηχτη "γιατί κι εμείς τότε που ήμασταν νέοι νομίζαμε ότι τα ξέραμε όλα κ δεν ακούγαμε τις συμβουλές των μεγαλύτερων"!!

Kλασσικη ατάκα πες της...

κοίτα όντως αυτο πιυ χω εγώ διαπιστώσει είναι ότι όντως πεφτουν σε πολλα μέσα όχι όμως λόγω εξυπνάδας αλλά λόγω εμπειρίας. Βέβαια μπερδευουν καμμια φορά με τις εμπειρίες και τις αλλαγές των εποχών... Λογικό αν το σκεφτείς... Χάσμα γενεών τουτέστιν... Το οποίο δεν αλλάζει ποτε... Κι εμείς θα το πουμε αυτό και σίγουρα κάνουμε σήμερα λάθη που δεν καταλαβαίνουμε σήμερα πως είναι λάθη.. Τουλάχιστον μην πιεζουμε τα παιδια μας είναι κακό πραγμα η καταπίεση...... Και δεν είναι ευκολο από τότε που γεννιουνται... Γιατί κάπου στη μέση πρέπει να σαι και είσαι κι άνθρωπος και τη γκαφαρα σου θα την κανεις. 

να χθες είχα αυτή τη συζήτηση με το άντρα μου. Του λέω : τοσαχρονια λόγο θεραπείες  έχω φτυσει αίμα με ασκήσεις, να πρισπαθω να βρω τρόπο να κάνει ασκήσεις όσο πιο αναίμακτα γίνεται, να τρεχουμε από δω να τρεχουμε από κει.. Και τώρα το πουλακι μου καθάρισε και κανείς δεν ξέρει αν τελικά καθάριζε από μόνο του στην ηλικία αυτή... Και μετά του λέω : εχει γουστο μεγαλώνοντας να μας κράζει που την πιεζαμε σε τόσο τρυφερή ηλικία αντί να κατι αλλο φέρει ειπείν μια δραστηριότητα ξέρω γω, αφου ουτως η αλλως θα καθάριζε κ λόγος της γιατι την πρηζαμε. Και κατι τετοια σκεφτόμουν και λέω ποσα σωστά νομίζουμε σήμερα κάνουμε κι αυριο θα μας στηνουνε στον τοίχο... Όχι να το περίμενετε κι εσείς!!!!

πρίν από 12 λεπτά , xaroumenh mama είπε:

Τώρα για τους άντρες μας τι να γράψω στο τέλος θα νομίζετε πως σας κάνω και πλάκα... Ο άντρας που παντρεύτηκα είναι κ εκείνος παλαιών αρχών αν κ δε το παραδέχεται  και φυσικά με τα πρότυπα που μεγάλωσα το θεωρούσα κ φυσιολογικό κιόλας ο άντρας μου είναι της άποψης ότι η γυναίκα είναι για να κάνει τις δουλειές κ να μεγαλώνει τα παιδιά κ ο άντρας να δουλεύει κ φυσικά οπότε προσπαθούσα να πω την γνώμη μου, μου έλεγε συνέχεια ότι του αντιμιλαω βέβαια κατάφερα κ σήκωσα εκεί ανάστημα κ κάπως έχουν αλλάξει τα πράγματα μου πήρε έξι χρόνια για να καταλάβει  κάποια πράγματα κ εκείνος έχουμε δρόμο μπροστά μας βέβαια..... 

Καλά τα γράφω, τα σκέφτομαι και απορώ κ εγώ μεψτον εαυτό μου... 

Το κατάλαβα πως το σχόλιο σου ήταν γενικό., απλά το έγραψα γιατί το δουλεύω πολύ με τον εαυτό μου κ το γράψιμο με βοηθάει... 

Έτσι κ αλλιώς τέτοια κολλήματα ευτυχώς πιστεύω πως δεν έχω δλδ δε με νοιάζει ούτε να το πω ούτε να το σχολιάσει κάποιος αρνητικά (έτσι τουλάχιστον πιστεύω) γιατί γενικά νιώθω πολύ χαρούμενη που πήρα αυτή την απόφαση....!!!!  νομίζω το να θέλουμε να εξελιχθούμε είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για εμάς πάνω από όλα αλλά και για τα παιδιά μας...!!!! 

Αντρα ίδιο με την μάνα μου να ξέρεις βρήκα κι εγώ και βρήκα κι εγώ τον μπελά μου κι εγώ το δουλευω.  οποτε να ξέρεις δεν είσαι η μόνη. Εγώ σε αλλά θέματα όχι αυτά που γράφεις αλλά θέλω να πω πως είναι συνηθές να βρίσκουμε τα ίδια..... Η τα εντελώς μα εντελώς διαφορετικά!

Να γράφεις πολυ πραγματι βοηθάει!!!!

[Έσπερος]

2 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

Είναι διότι οι γονείς, οι μαμάδες κυρίως, έχουν μάθει από νωρίς να μας χειραγωγούν και να μας προκαλούν ενοχές. Τους άντρες μας δεν τους παίρνει , διότι από τη μια δεν έχουμε τις αντοχές να μας χειραγωγούν και εκείνοι, από την άλλη βγάζουμε σε αυτούς τα απωθημένα μας. Δεν ξέρω τί παθαίνουμε όταν γινόμαστε γονείς. Πιάνω τον εαυτό μου να κρατάω μούτρα στον γιό μου . Στο τριαμισάχρονο, το διανοείστε? Τις προάλλες θύμωσα και του είπα ότι αφού θέλει μόνο ο μπαμπάς του να τον κοιμίζει, θα φύγω από το σπίτι (ώριμη αντιμετώπιση ε??). Το δόλιο έκλαιγε με αναφιλητά  και παρακαλούσε μανούλα μην φύγεις. Όσο και να του έλεγα ότι δεν πρόκειται να φύγω ποτέ, δεν ηρεμούσε. Γενικά όσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός, τόσο πιο δύσκολο είναι να είσαι παιδί και να ανέχεσαι τους γονείς σου. Βέβαια είμαι κατά της άποψης ότι πρέπει πάντα να τους ανεχόμαστε. Εγώ σε φάση, είχα απομακρυνθεί πολύ από την μητέρα μου και σκεφτόμουν σοβαρά να την βγάλω τελείως από τη ζωή μου, και θα το έκανα αν δεν είχε καταλάβει κάποια πράγματα, και πλέον είμαστε αρκετά καλά. 

Επειδή γενικα δν μ αρέσουν οι συγκρούσεις, γενικα δεμ πιστεύω ότι με το να έρθεις μια φορά σε ρήξη μετά παραμένεις όπως πριν ακόμα κ αν μιλάμε για συγγενείς. θεωρώ ότι κάτι μένει κ γιωαυτο δεν είμαι της λογικής ότι αν πατήσεις πόδι, θα δικαιωθείς. ο άντρας μου βάζει πάγο στους γονείς του σε θέματα (όχι καταπίεσης κ τετοια, δικά τους θέματα) κ απλώς έχουν μια μόνιμη ένταση. κ φυσικά τού καθίσταται σαφές με κάθε τρόπο ότι ο αδερφός του είναι ο αγαπημενος γιος. Οπότε πραγματικά δεν καταλαβαίνω  ποιο το νόημα να έχουν τετοια φθορά. δλδ σε τι τα έχει καλύτερα με τον εαυτό του αν είναι να υφίσταται γκρίνια κ επικρίσεις κ τετοια συνεχώς; 

 

Εγω πάντως μετά από κάποιες διακοπές που δεν θυμάμαι ακριβώς τι, αλλά τελικά κ με κόπο είχαν γίνει κάποια πράγματα όπως μας βόλευαν κ όχι όπως βόλευαν τις παγιωμένες συνήθειες, τα ακουσα εις διπλούν. κ από τον άντρα μου που δεν πατάω πόδι αν δεν φτάσουμε να τσακωθούμε άσχημα μεταξύ μας κ από τη μάνα μου ότι είμαστε μια μόνιμη αντίρρηση κ άρνηση. άντε βγάλε άκρη. προφανώς η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. 

2 ώρες πρίν, xaroumenh mama είπε:

Καλά τα γράφω, τα σκέφτομαι και απορώ κ εγώ μεψτον εαυτό μου... 

να σου πω εγω το αντίθετο να γελάσεις. εμένα ο μπαμπάς μου είναι άγιος άνθρωπος πραγματικά κ ήρωας. όμως η μαμα μου μας μεγάλωσε με μια ιδέα ότι οι άντρες είναι όλοι φαλλοκράτης που θέλουν να σε υποδουλώσουν, να σε ξεκόψουν από την οικογένεια τους κ να σε καταπιέζουν μαζί με την πεθερά σου (προφανώς πολλοί είναι αλλά δεν το ελεγε από κάποιο βίωμα γι αυτο κ ήταν παράδοξη η επιμονη). έτσι μεσες άκρες εγω μέχρι και μετά τα 25 έλεγα ατάκες του στιλ «εγω είμαι φεμινίστρια, δεν μαγειρευω» κ είχα τεράστιο άγχος μην πέσω σε άντρα που δεν θέλει το σόι μου. η πλάκα είναι ότι με όλο το σόι μου ο άντρας μου βρίσκει πάντα πολλά να πει κ περναει ωραία, ενώ μόνο τους γονείς μ λίγο βαριέται. απλώς επειδή στη δίκη του οικογένεια δεν είχαν πολύ αυστηρό πρόγραμμα με τα οικογενειακά, δεν μπορεί το άγχος ότι πρέπει να τους βλέπουμε όλους οπότε είμαστε στην Αθήνα κλπ, αλλιώς μια χαρά περναει κ το ευχαριστιέται όποτε γίνεται. όλο αυτό όμως δυσκολεύτηκα πολύ να το οριοθετησω στο μυαλό μου τι ακριβώς δεν του αρέσει γιατί στην αρχή σκεφτόμουν ότι είναι άλλος ένας άντρας που δεν θέλει τα σόγια κ απορούσα γιατί στηξ αρχή παρουςιαζόταν σαν άνθρωπος της οικογένειας. απλώς εννοούσε τη δική μας οικογένεια κ όχι τη δική μου οικογένεια!! χαχαχα -κατά τη μαμα μου βέβαια είναι κτητικός!!!

[Yovanna]

11 minutes ago, Έσπερος said:

Επειδή γενικα δν μ αρέσουν οι συγκρούσεις, γενικα δεμ πιστεύω ότι με το να έρθεις μια φορά σε ρήξη μετά παραμένεις όπως πριν ακόμα κ αν μιλάμε για συγγενείς. θεωρώ ότι κάτι μένει κ γιωαυτο δεν είμαι της λογικής ότι αν πατήσεις πόδι, θα δικαιωθείς. ο άντρας μου βάζει πάγο στους γονείς του σε θέματα (όχι καταπίεσης κ τετοια, δικά τους θέματα) κ απλώς έχουν μια μόνιμη ένταση. κ φυσικά τού καθίσταται σαφές με κάθε τρόπο ότι ο αδερφός του είναι ο αγαπημενος γιος. Οπότε πραγματικά δεν καταλαβαίνω  ποιο το νόημα να έχουν τετοια φθορά. δλδ σε τι τα έχει καλύτερα με τον εαυτό του αν είναι να υφίσταται γκρίνια κ επικρίσεις κ τετοια συνεχώς; 

Kαι τί θα πρότεινες να κάνει? Να πηγαίνει με τα νερά τους για να μην του κρατάνε μούτρα και να μην γκρινιάζουν? Να τους επιτρέψει δηλαδή να είναι χειριστικοί? Για να είναι και εκείνος αποδεκτός όσο ο αδερφός του? Ούτε εμένα μου αρέσουν οι συγκρούσεις, όμως νομίζω πως δεν κατανοείς ότι με το να βάλεις φρένο στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των δικών σου, απλά φροντίζεις να μην υπάρχουν οι συγκρούσεις αυτές, ή τουλάχιστον να μην είναι συχνές. Πχ. Πάτε Αθήνα και σου λέει η μαμά σου, Έσπερος έχουμε πει να πάμε αύριο να δούμε τη θεία σου. Μαμά, δεν γίνεται έχουμε κανονίσει κάτι άλλο. Μα Έσπερος.. Άκουσε μαμά, κάντε εσείς το πρόγραμμα σας, εμείς σαν οικογένεια που είμαστε, θα κάνουμε το δικό μας. Αν βρούμε χρόνο, θα πάμε και στη θεία, αλλιώς την επόμενη φορά. 

Όταν ήμουν έγκυος, πήγαμε με τον άντρα μου στο χωριό του μπαμπά του , όπου είχε πάααρα πολλά χρόνια να πάει. Εκεί μένουν μόνιμα κάποιοι συγγενείς. Η μαμά του λοιπόν, άρχισε να λέει , να πάτε παιδιά μου και στον έναν και στον άλλον κτλ. Της έκοψε αμέσως ο άντρας μου τη φόρα, ότι ήρθαμε διακοπές και όπου θέλουμε θα πάμε. Μας ζήτησε και συγνώμη στο τέλος ! Τελικά πήγε εκείνος σε 1-2 θείους για μια ώρα. Εγώ δεν πήγα καν .. Όπως τους μάθουμε είναι οι γονείς..

[Έσπερος]

πρίν από 3 λεπτά , Yovanna είπε:

Πχ. Πάτε Αθήνα και σου λέει η μαμά σου, Έσπερος έχουμε πει να πάμε αύριο να δούμε τη θεία σου. Μαμά, δεν γίνεται έχουμε κανονίσει κάτι άλλο. Μα Έσπερος.. Άκουσε μαμά, κάντε εσείς το πρόγραμμα σας, εμείς σαν οικογένεια που είμαστε, θα κάνουμε το δικό μας. Αν βρούμε χρόνο, θα πάμε και στη θεία, αλλιώς την επόμενη φορά. 

Όταν ήμουν έγκυος, πήγαμε με τον άντρα μου στο χωριό του μπαμπά του , όπου είχε πάααρα πολλά χρόνια να πάει. Εκεί μένουν μόνιμα κάποιοι συγγενείς. Η μαμά του λοιπόν, άρχισε να λέει , να πάτε παιδιά μου και στον έναν και στον άλλον κτλ. Της έκοψε αμέσως ο άντρας μου τη φόρα, ότι ήρθαμε διακοπές και όπου θέλουμε θα πάμε. Μας ζήτησε και συγνώμη στο τέλος ! Τελικά πήγε εκείνος σε 1-2 θείους για μια ώρα. Εγώ δεν πήγα καν .. Όπως τους μάθουμε είναι οι γονείς..

Αυτό λοιπόν ακριβώς έχουμε κάνει σε πολύ πιο

ηπιο τόνο (δλδ προσπαθώ να βρω άλλες δικαιολογίες πιο πρακτικές κ όχι ότι σαν οικογένεια έχουμε άλλο πρόγραμμα) κ πίστεψε με δεν μου έχει βγει σε καλό. όχι ότι λέει κάτι πέρα από αυτή τι φορά που είπε ότι είμαστε μια άρνηση, αλλά το νιώθω. ότι δεν εγκρίνει αυτή τη συμπεριφορά γιατί ξεεει ότι πηγάζει από τον άντρα μου, θεωρεί ότι θέλει να με ξεκόψει από αυτούς κ τον συγκρίνει νε τον γαμπρό μου που βασικά πάει παντού όπου υπάρχει οικογενειακή εκδήλωση ακόμα κ με νεογέννητο. έτσι λοιπόν δεν βρίσκω καμία ευχαρίστηση στην όλη διευθέτηση. αφού σκεψου πέρασε 1,5 χρόνος κ κατά βάθος νιώθω ότι απαλλάχτηκα από ένα τεράστιο βάρος που δεν πηγαίναμε! 

[little lamb]

@Yovanna δεν είναι όμως τόσο απόλυτα πάντα. Μπορεί κι εσύ να θες να πας στην τάδε θεία κ να σου λέει ο/η σύζυγος να κάνετε κάτι άλλο. Εκεί όντως είσαι ανάμεσα στην παλιά σου οικογένεια και τη νέα και η αλήθεια είναι καπου στη μέση και πρέπει να εξισορροπήσεις. Να μην πει ούτε ο άντρας σου ότι επηρεάζεσαι από τους γονείς σου σε βάρος της νέας σου οικογένειας, ούτε οι γονείς σου ότι επηρεάζεσαι από τον άντρα σου για να ξεκοψεις από την παλιά. Δεν μου έχει τύχει ευτυχώς αλλά το φαντάζομαι. Δεν έχουν κάθε ώρα και στιγμή τα ζευγάρια τις ίδιες επιθυμίες.

[Έσπερος]

πρίν από 18 λεπτά , little lamb είπε:

@Yovanna δεν είναι όμως τόσο απόλυτα πάντα. Μπορεί κι εσύ να θες να πας στην τάδε θεία κ να σου λέει ο/η σύζυγος να κάνετε κάτι άλλο. Εκεί όντως είσαι ανάμεσα στην παλιά σου οικογένεια και τη νέα και η αλήθεια είναι καπου στη μέση και πρέπει να εξισορροπήσεις. Να μην πει ούτε ο άντρας σου ότι επηρεάζεσαι από τους γονείς σου σε βάρος της νέας σου οικογένειας, ούτε οι γονείς σου ότι επηρεάζεσαι από τον άντρα σου για να ξεκοψεις από την παλιά. Δεν μου έχει τύχει ευτυχώς αλλά το φαντάζομαι. Δεν έχουν κάθε ώρα και στιγμή τα ζευγάρια τις ίδιες επιθυμίες.

Ο άντρας μου έχει ένα ζευγάρι πολύ αγαπημένων θείων. Πηγαίνει να τους δει όποτε έχουμε χρόνο. δεν τον νοιάζει αν θα ειναο κάθε φορά. κ μπορεί να πεταχτεί κ μόνος του αντί να πάμε όλοι μαζί με το παιδί. Εγω προσωπικά, αν είμαι στην Αθήνα κ είναι να πάω κάπου μόνη μου, δεν επείγομαι να πάω στις θείες μου όσο κ αν τις αγαπώ. θα προτιμούσα να δω μια φίλη. Το όλο point του να πάμε στην τάδε θεια ειναο να δούνε τον μικρό, που είναι αυτό ακριβώς το οποίο δεν θέλει ο άντρας μου από νοοτροπία. δλδ το «θέλω να τη θεια» μάλλον του ακούγεται πιο ευχάριστο από το «πρέπει να πάμε στη θεια να δει το παιδί».  Αν είναι κάποιος να δει τον μικρό προτιμά να είναι με δικούς μας όρους πχ να έρθει στο δικό μας σπίτι (οπότε στο μυαλό του η δικαιολογία ότι η χ δεν βγαίνει από το σπίτι γιατί έχει πένθος άρα πρέπει να πάτε εσείς, δεν έχει καμία προτεραιότητα) ή να πάμε βόλτα έξω σε ένα πάρκο. Σκεψου ότι κ τον ανιψιό μου όποτε ερχόμασταν στην Αθήνα δεν κανόνιζε «επίσκεψη» στον αδερφό του, πηγαίναμε σε μια βόλτα στο πάρκο ή έξω σε καφετέρια βασικά προσαρμοσμένοι στο δικό τους προγραμμα. οπότε του κάνει εντύπωση η απουσία ευελιξίας από άλλους κ επίσης του κάνει εντύπωση το πρωτόκολλο του ποιος επισκέπτεται ποιον. δεν είναι μόνο θέμα επιθυμίας ή όχι, είναι θέμα διαφορετικών νοοτροπιών που οι άνθρωποι δεν μπορούν εύκολα να αποδεχτούν. 

[Yovanna]

4 minutes ago, little lamb said:

@Yovanna δεν είναι όμως τόσο απόλυτα πάντα. Μπορεί κι εσύ να θες να πας στην τάδε θεία κ να σου λέει ο/η σύζυγος να κάνετε κάτι άλλο. Εκεί όντως είσαι ανάμεσα στην παλιά σου οικογένεια και τη νέα και η αλήθεια είναι καπου στη μέση και πρέπει να εξισορροπήσεις. Να μην πει ούτε ο άντρας σου ότι επηρεάζεσαι από τους γονείς σου σε βάρος της νέας σου οικογένειας, ούτε οι γονείς σου ότι επηρεάζεσαι από τον άντρα σου για να ξεκοψεις από την παλιά. Δεν μου έχει τύχει ευτυχώς αλλά το φαντάζομαι. Δεν έχουν κάθε ώρα και στιγμή τα ζευγάρια τις ίδιες επιθυμίες.

Μα εννοείται ότι αν κάποιος θέλει να πάει να δει το σόι του, δεν θα του πεις να μην πάει. Και αν σε θέλει μαζί του οπωσδήποτε, θα πας. Όχι όμως επειδή πιέζει η μαμά. Γενικά είμαι της άποψης, ο καθένας αναλαμβάνει τη μαμά του. Δεν το παίζουμε εμείς τα καλά παιδιά και αφήνουμε τους συζύγους/συντρόφους να βγαίνουν οι κακοί. 

Εγώ βέβαια έχω γκρινιάξει στην πεθερά μου, διότι ήθελε να κάνουμε tour στους συγγενείς τους για να δώσουμε τα προσκλητήρια του γάμου! Της είπα, αν θέλετε να σας τα δώσουμε να τα πάτε εσείς, αλλιώς ωραιότατο ταχυδρομείο. Δεν της άρεσε καθόλου, γιατί ήξερε ότι στους δικούς μου τα είχαμε δώσει εμείς, όμως εγώ βλέπω πολύ συχνά τα ξαδέρφια  μου και οι γονείς μου τους θείους, ενώ εκείνοι δεν βλέπονται σχεδόν ποτέ. Τελικά πήγαμε στα αδέρφια της που διακοπάρανε στο εξοχικό (μια ώρα δρόμος) με γλυκά, δώρα κτλ (πρώτη φορά θα τους γνώριζα και μας έβγαλαν καφέ! Ούτε καν το τραπέζι δεν μας έκαναν! Συν το ότι η θεία ανακοίνωσε με φυσικότητα ότι ο γιός της δεν θα έρθει στο γάμο μας γιατί έχει να πάει σε άλλο γάμο. Εκεί πάλι δυσαρέστησα την πεθερά μου, διότι όταν ήρθε η ώρα του να παντρευτεί, της ανακοίνωσα ότι όσο ήρθε στο γάμο μας, άλλο τόσο θα πάμε και στον δικό του.