Ερωτήματα παιδιών

[Mama_Anesti_]

Όσο κι αν εψαξα δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο με αυτό που με απασχολεί. Θέλησα λοιπόν να ανοιξω ένα θέμα σχετικο με τις ερωτήσεις που μας κάνουν τα μικρά μας και δυσκολευομαστε να απαντήσουμε.

 

Είναι τόσο εκπληκτικό να μεγαλώνουν και να ρουφαν τις πληροφορίες σαν τα σφουγγάρια. Ένας νέος άγνωστος και συναρπαστικός κόσμος απλώνεται μπροστά τους και στα χειλακια τους έχουν σχεδόν πάντα δύο φρασεις "μαμά, τι είναι αυτο?" "Μαμά, γιατί εκεινο ?" 

Προσπαθώ σε όλες τις ερωτήσεις του να είμαι ειλικρινής, να του εξηγω με λέξεις που μπορεί να καταλάβει ή και με καινούργιες εξηγώντας το νόημα τους. Δεν μου αρέσουν τα παραμυθακια, δηλαδή να του πω μία ιστορία φανταστική για κάτι που δεν είχε καταλαβει. Πχ με ρωτάει που είναι ο ήλιος το βραδυ, που κοιμαται. Του έχω πει πως ο ήλιος είναι ένα μεγάλο και φωτεινό αστέρι δεν κοιμάται ποτέ, δεν σβήνει την νύχτα, αλλά καθως ή γη γυριζει γυρνά και ο ήλιος και φωτίζει άλλες χώρες, που έχουν μέρα όταν εμείς εχουμε νύχτα. Με ρώτησε τι είναι ή γη και του έδειξα την υδρόγειο, την χώρα μας, άλλες χώρες που ακούει, τις θάλασσες, τα βουνά. Επειδή δεν είμαι παιδαγωγός δεν ξέρω κατα πόσο μπορεί να καταλάβει την πραγματικη τους διάσταση ή αν ο τρόπος μου γινεται κατανοητός. 

 

Εσεις πως αντιμετωπίζετε τις ερωτήσεις τους? Δίνετε περισσότερες πληροφορίες απ όσες μπορούν να κατανοήσουν ή μόνο αν σας το ζητήσουν? 

 

Τελευταία με ρώτησε τι είναι ο αέρας! Ειλικρινά είναι απ τις πιο δύσκολες  ερώτησεις. Μέχρι και στο διαδίκτυο ανετρεξα για να μπορέσω να βρω μία κατανοητή απάντηση για την ηλικία του. Πως να του εξηγήσω απλοϊκά τα μόρια που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα και κινούνται?

 

Σε μία συζήτηση που ειχα είδα πως μαμάδες ακολουθούν κ μία άλλη τακτική για τέτοια ερωτήματα. Λένε στα παιδιά τους πως όταν μεγαλώσουν λίγο ακόμα θα τους εξηγησουν, εσείς το κάνετε αυτό?

 

 

[Deena]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Όσο κι αν εψαξα δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο με αυτό που με απασχολεί. Θέλησα λοιπόν να ανοιξω ένα θέμα σχετικο με τις ερωτήσεις που μας κάνουν τα μικρά μας και δυσκολευομαστε να απαντήσουμε.

 

Είναι τόσο εκπληκτικό να μεγαλώνουν και να ρουφαν τις πληροφορίες σαν τα σφουγγάρια. Ένας νέος άγνωστος και συναρπαστικός κόσμος απλώνεται μπροστά τους και στα χειλακια τους έχουν σχεδόν πάντα δύο φρασεις "μαμά, τι είναι αυτο?" "Μαμά, γιατί εκεινο ?" 

Προσπαθώ σε όλες τις ερωτήσεις του να είμαι ειλικρινής, να του εξηγω με λέξεις που μπορεί να καταλάβει ή και με καινούργιες εξηγώντας το νόημα τους. Δεν μου αρέσουν τα παραμυθακια, δηλαδή να του πω μία ιστορία φανταστική για κάτι που δεν είχε καταλαβει. Πχ με ρωτάει που είναι ο ήλιος το βραδυ, που κοιμαται. Του έχω πει πως ο ήλιος είναι ένα μεγάλο και φωτεινό αστέρι δεν κοιμάται ποτέ, δεν σβήνει την νύχτα, αλλά καθως ή γη γυριζει γυρνά και ο ήλιος και φωτίζει άλλες χώρες, που έχουν μέρα όταν εμείς εχουμε νύχτα. Με ρώτησε τι είναι ή γη και του έδειξα την υδρόγειο, την χώρα μας, άλλες χώρες που ακούει, τις θάλασσες, τα βουνά. Επειδή δεν είμαι παιδαγωγός δεν ξέρω κατα πόσο μπορεί να καταλάβει την πραγματικη τους διάσταση ή αν ο τρόπος μου γινεται κατανοητός. 

 

Εσεις πως αντιμετωπίζετε τις ερωτήσεις τους? Δίνετε περισσότερες πληροφορίες απ όσες μπορούν να κατανοήσουν ή μόνο αν σας το ζητήσουν? 

 

Τελευταία με ρώτησε τι είναι ο αέρας! Ειλικρινά είναι απ τις πιο δύσκολες  ερώτησεις. Μέχρι και στο διαδίκτυο ανετρεξα για να μπορέσω να βρω μία κατανοητή απάντηση για την ηλικία του. Πως να του εξηγήσω απλοϊκά τα μόρια που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα και κινούνται?

 

Σε μία συζήτηση που ειχα είδα πως μαμάδες ακολουθούν κ μία άλλη τακτική για τέτοια ερωτήματα. Λένε στα παιδιά τους πως όταν μεγαλώσουν λίγο ακόμα θα τους εξηγησουν, εσείς το κάνετε αυτό?

 

 

 

Την αλήθεια με όσο πιο απλά λόγια γίνεται, προσωπικά έτσι κάνω. Σε πράγματα που δεν μπορώ να τα κάνω να καταλάβουν, μπορεί να πω ότι είναι κάποια πράγματα που κι εγώ δεν τα ξέρω τόσο καλά και ότι οι δάσκαλοί τους όταν έρθει η ώρα θα μπορούν σίγουρα να τα εξηγήσουν.

 

Η μεγάλη πρόκληση είναι φυσικά τα μεταφυσικά, με βασικότερο τον θάνατο.

[Lenia16]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Όσο κι αν εψαξα δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο με αυτό που με απασχολεί. Θέλησα λοιπόν να ανοιξω ένα θέμα σχετικο με τις ερωτήσεις που μας κάνουν τα μικρά μας και δυσκολευομαστε να απαντήσουμε.

 

Είναι τόσο εκπληκτικό να μεγαλώνουν και να ρουφαν τις πληροφορίες σαν τα σφουγγάρια. Ένας νέος άγνωστος και συναρπαστικός κόσμος απλώνεται μπροστά τους και στα χειλακια τους έχουν σχεδόν πάντα δύο φρασεις "μαμά, τι είναι αυτο?" "Μαμά, γιατί εκεινο ?" 

Προσπαθώ σε όλες τις ερωτήσεις του να είμαι ειλικρινής, να του εξηγω με λέξεις που μπορεί να καταλάβει ή και με καινούργιες εξηγώντας το νόημα τους. Δεν μου αρέσουν τα παραμυθακια, δηλαδή να του πω μία ιστορία φανταστική για κάτι που δεν είχε καταλαβει. Πχ με ρωτάει που είναι ο ήλιος το βραδυ, που κοιμαται. Του έχω πει πως ο ήλιος είναι ένα μεγάλο και φωτεινό αστέρι δεν κοιμάται ποτέ, δεν σβήνει την νύχτα, αλλά καθως ή γη γυριζει γυρνά και ο ήλιος και φωτίζει άλλες χώρες, που έχουν μέρα όταν εμείς εχουμε νύχτα. Με ρώτησε τι είναι ή γη και του έδειξα την υδρόγειο, την χώρα μας, άλλες χώρες που ακούει, τις θάλασσες, τα βουνά. Επειδή δεν είμαι παιδαγωγός δεν ξέρω κατα πόσο μπορεί να καταλάβει την πραγματικη τους διάσταση ή αν ο τρόπος μου γινεται κατανοητός. 

 

Εσεις πως αντιμετωπίζετε τις ερωτήσεις τους? Δίνετε περισσότερες πληροφορίες απ όσες μπορούν να κατανοήσουν ή μόνο αν σας το ζητήσουν? 

 

Τελευταία με ρώτησε τι είναι ο αέρας! Ειλικρινά είναι απ τις πιο δύσκολες  ερώτησεις. Μέχρι και στο διαδίκτυο ανετρεξα για να μπορέσω να βρω μία κατανοητή απάντηση για την ηλικία του. Πως να του εξηγήσω απλοϊκά τα μόρια που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα και κινούνται?

 

Σε μία συζήτηση που ειχα είδα πως μαμάδες ακολουθούν κ μία άλλη τακτική για τέτοια ερωτήματα. Λένε στα παιδιά τους πως όταν μεγαλώσουν λίγο ακόμα θα τους εξηγησουν, εσείς το κάνετε αυτό?

 

 

Εγώ, αλλά και ο περίγυρος μου με παιδιά προσχολικής ηλικίας, κάνουμε ότι κ εσύ. Προσωπικά, είτε λόγω δικής της ερώτησης είτε με άλλη αφορμή, προσπαθώ να της εξηγω απλοϊκά και με όσο γίνεται κατανοητές λέξεις όλα τα πράγματα γύρω μας. Χτες ας πούμε, μου λέει μαμά κοίτα το φεγγάρι, είναι εντελώς στρογγυλό. Και της εξηγησα ότι όταν το φεγγάρι είναι ολοστρόγγυλο λέγεται πανσέληνος, ότι ένα άλλο όνομα του φεγγαριού είναι σελήνη κ βγαίνει από κει και ότι συμβαίνει μόνο 2-3 μέρες το μήνα και μετά ξανά μικραίνει. Δεν μπήκα σε άλλες λεπτομέρειες βέβαια γιατί μου είπε ότι ξέρει τον πανσέληνο από τους πιτζαμοηρωες, της είπα είναι η πανσέληνος, αρνήθηκε κ μετά άρχισα να σκέφτομαι ότι πρέπει να ξανα ελαττωσω την τηλεόραση 

Για τον αέρα εγώ της έχω πει ότι είναι αόρατος (κ πάλι μου είπε όπως ο γκέκο από τους πιτζαμοηρωες, πραγματικά τώρα ανησυχώ) όπως και τα μικρόβια που καμιά φορά μας αρρωσταίνουν ή όπως η αγάπη που δεν τη βλέπουμε αλλά τη νιώθουμε, έτσι κ ο αέρας, υπάρχει παντού και τον αναπνεουμε για να ζήσουμε.

Δεν μου αρέσει να ακυρώνω τις ερωτήσεις τις πάντως λέγοντας θα σου πω όταν μεγαλώσεις. Θέλω να νιώθει ότι την υπολογίζω κ δε βαριέμαι να της εξηγησω επειδή δεν καταλαβαίνει. Όταν δεν ξέρω κάτι λέω ότι δεν το ξέρω κ θα ρωτήσουμε το μπαμπά αν ξέρει να μας πει -συνηθως τα ξέρει όλα.

 

 

[λουκουμαδάκι]

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Όσο κι αν εψαξα δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο με αυτό που με απασχολεί. Θέλησα λοιπόν να ανοιξω ένα θέμα σχετικο με τις ερωτήσεις που μας κάνουν τα μικρά μας και δυσκολευομαστε να απαντήσουμε.

 

Είναι τόσο εκπληκτικό να μεγαλώνουν και να ρουφαν τις πληροφορίες σαν τα σφουγγάρια. Ένας νέος άγνωστος και συναρπαστικός κόσμος απλώνεται μπροστά τους και στα χειλακια τους έχουν σχεδόν πάντα δύο φρασεις "μαμά, τι είναι αυτο?" "Μαμά, γιατί εκεινο ?" 

Προσπαθώ σε όλες τις ερωτήσεις του να είμαι ειλικρινής, να του εξηγω με λέξεις που μπορεί να καταλάβει ή και με καινούργιες εξηγώντας το νόημα τους. Δεν μου αρέσουν τα παραμυθακια, δηλαδή να του πω μία ιστορία φανταστική για κάτι που δεν είχε καταλαβει. Πχ με ρωτάει που είναι ο ήλιος το βραδυ, που κοιμαται. Του έχω πει πως ο ήλιος είναι ένα μεγάλο και φωτεινό αστέρι δεν κοιμάται ποτέ, δεν σβήνει την νύχτα, αλλά καθως ή γη γυριζει γυρνά και ο ήλιος και φωτίζει άλλες χώρες, που έχουν μέρα όταν εμείς εχουμε νύχτα. Με ρώτησε τι είναι ή γη και του έδειξα την υδρόγειο, την χώρα μας, άλλες χώρες που ακούει, τις θάλασσες, τα βουνά. Επειδή δεν είμαι παιδαγωγός δεν ξέρω κατα πόσο μπορεί να καταλάβει την πραγματικη τους διάσταση ή αν ο τρόπος μου γινεται κατανοητός. 

 

Εσεις πως αντιμετωπίζετε τις ερωτήσεις τους? Δίνετε περισσότερες πληροφορίες απ όσες μπορούν να κατανοήσουν ή μόνο αν σας το ζητήσουν? 

 

Τελευταία με ρώτησε τι είναι ο αέρας! Ειλικρινά είναι απ τις πιο δύσκολες  ερώτησεις. Μέχρι και στο διαδίκτυο ανετρεξα για να μπορέσω να βρω μία κατανοητή απάντηση για την ηλικία του. Πως να του εξηγήσω απλοϊκά τα μόρια που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα και κινούνται?

 

Σε μία συζήτηση που ειχα είδα πως μαμάδες ακολουθούν κ μία άλλη τακτική για τέτοια ερωτήματα. Λένε στα παιδιά τους πως όταν μεγαλώσουν λίγο ακόμα θα τους εξηγησουν, εσείς το κάνετε αυτό?

 

 

Όπως τα σκέφτεσαι τα σκέφτομαι κι όμως έχει μέρες που μου είπε 'νύχτα..ο ήλιος;' και είπα το κλασικό πήγε για ύπνο 

Νομίζω πρέπει να ξεκινήσω κάπως καλύτερα την επόμενη φορά και στα επόμενα ερωτήματα! 

[mama16]

Ωραία τα εξηγείς στον μικρό σου, εγώ πάλι απαντάω σε όλα αλλά μάλλον όχι τόσο καλά. Για τον ήλιο της έχω πει ότι το βράδυ πέφτει χαμηλά κ βγαίνει το φεγγάρι. 

 

Τις προάλλες σε ένα τηλεφώνημα μου ακουγε τι έλεγα κ μετά την επόμενη μέρα με ρώτησε "γιατί η γιαγιά πέθανε από την κυρία που μιλούσες?" Με ερωτήσεις σαν αυτές ή για πως γίνονται τα παιδιά δεν έχω εξοικειωθεί. Στο ερώτημα της απάντησα ότι ήταν πολύ πολύ μεγάλη, αρρώστησε πολύ βαριά κ την πήρε ψηλά ο θεουλης μαζί του. Λογικά υπάρχουν πολύ καλύτερες απαντήσεις αλλά δεν ξέρω τι να πω, δεν έχω εξοικειωθεί με τον θάνατο κ δεν θέλω να φοβάται ότι κάποια μέρα θα συμβεί κ σε μένα κ στον μπαμπά της αυτό.. είναι μικρή ακόμα. Γενικά την λέξη του θανάτου ποτέ δεν της τον είχα αναφέρει αλλά σε αυτή την ηλικία ότι κ να λέμε αποτυπώνονται στο μυαλουδακι τους!

[Έσπερος]

ΕΜάς είναι μικρός ακόμα για ερωτήσεις αλλα μια τέτοια προσέγγιση θε΄λω να ακολουθήσω. Δεν θέλω να πω ψέματα ούτε να ακυρώσω ερωτήσεις. Και πιστεύω ότι εν προκειμένω το γεγονός ότι δεν εμπλέκονται παππούδες κ γιαγιάδες είναι ευλογία για τέτοιες περιπτώσεις, γιατί ακούω άλλους να τραβάνε τα μαλλιά τους για διάφορα.

[Mama_Anesti_]

Just now, λουκουμαδάκι είπε:

Όπως τα σκέφτεσαι τα σκέφτομαι κι όμως έχει μέρες που μου είπε 'νύχτα..ο ήλιος;' και είπα το κλασικό πήγε για ύπνο 

Νομίζω πρέπει να ξεκινήσω κάπως καλύτερα την επόμενη φορά και στα επόμενα ερωτήματα! 

Δεν ξέρω την ηλικία του παιδιού σου αλλά κι εγώ έχω χρησιμοποιήσει τέτοιες απαντήσεις όταν ήταν μικρότερος. 

[Έσπερος]

Για να κάνω μια αυτοκριτική πάντως, απλοϊκές απαντήσεις όπως ο ήλιος ξεκουράζετια τις χρησιοποιώ. δεν το έχω θεωρήσει όμως παραποίοηση. θεωρώ ότι είναι το κατάλληλο λεξιλόγιο ανάλογα με την ηλικία. επίσης πολλές φορές για να πάμε για ύπνο λέω ότι τα παιχνίδια θα ξεκουραστούν. μάλλον πέπει να το κοιτάξω λίγο, ε; 

[Mama_Anesti_]

Just now, mama16 είπε:

αλλά δεν ξέρω τι να πω, δεν έχω εξοικειωθεί με τον θάνατο κ δεν θέλω να φοβάται ότι κάποια μέρα θα συμβεί κ σε μένα κ στον μπαμπά της αυτό.. είναι μικρή ακόμα. Γενικά την λέξη του θανάτου ποτέ δεν της τον είχα αναφέρει αλλά σε αυτή την ηλικία ότι κ να λέμε αποτυπώνονται στο μυαλουδακι τους!

Δυστυχώς έχω χάσει αγαπημενα μου πρόσωπα αλλά κι εγώ δεν θέλω να του μιλήσω ακόμη ξεκαθαρα για το θάνατο. Αρκουμαι στην φράση "είναι ψηλά στον ουρανο". 

 

Just now, Έσπερος είπε:

Για να κάνω μια αυτοκριτική πάντως, απλοϊκές απαντήσεις όπως ο ήλιος ξεκουράζετια τις χρησιοποιώ. δεν το έχω θεωρήσει όμως παραποίοηση. θεωρώ ότι είναι το κατάλληλο λεξιλόγιο ανάλογα με την ηλικία. επίσης πολλές φορές για να πάμε για ύπνο λέω ότι τα παιχνίδια θα ξεκουραστούν. μάλλον πέπει να το κοιτάξω λίγο, ε; 

Κι ή γιαγιά μας το ελεγε παλιότερα αυτό αλλά κατά περίεργο τρόπο ο μικρός καταλάβαινε πως δεν κυριολεκτουσε. 

[mama16]

Όταν βγαίνουμε έξω της λέω να μην μου αφήνει το χέρι γιατί μπορεί να την χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο κ μετά ρωτάει κ τι θα γίνει μετά? Κ εγώ της λέω ότι θα χτυπήσει πάρα πολύ κ θα πάμε στο νοσοκομείο. Εσείς σε τέτοια περίπτωση τι λέτε? Αυτό λέτε η επεκτείνετε κ περαιτέρω? Η άλλες φορές μπορεί να ανέβει στο τραπέζι κ να της πω ότι να κατέβει γιατί μπορεί να πέσει με το κεφάλι κ να το σπάσει κ μου απαντάει ότι θέλω να σπάσει.. Λέτε τι μπορεί να συμβεί σε αυτήν την περίπτωση? Που δεν θέλω να σκεφτώ καν κάτι τέτοιο..

[Adios amigos]

Just now, mama16 είπε:

Όταν βγαίνουμε έξω της λέω να μην μου αφήνει το χέρι γιατί μπορεί να την χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο κ μετά ρωτάει κ τι θα γίνει μετά? Κ εγώ της λέω ότι θα χτυπήσει πάρα πολύ κ θα πάμε στο νοσοκομείο. Εσείς σε τέτοια περίπτωση τι λέτε? Αυτό λέτε η επεκτείνετε κ περαιτέρω? Η άλλες φορές μπορεί να ανέβει στο τραπέζι κ να της πω ότι να κατέβει γιατί μπορεί να πέσει με το κεφάλι κ να το σπάσει κ μου απαντάει ότι θέλω να σπάσει.. Λέτε τι μπορεί να συμβεί σε αυτήν την περίπτωση? Που δεν θέλω να σκεφτώ καν κάτι τέτοιο..

εγώ του λέω ότι αν πέσει και χτυπήσει ή αν τον χτυπήσει αυτοκίνητο θα πονέσει πάρα πολύ. Γενικά ο πόνος είναι κάτι με το οποίο έχει έρθει σε επαφή ενώ το νοσοκομείο μπορεί να είναι και κάτι φαντασιακό ή το να χτυπήσει γενικά και αόριστα. 

 

Just now, Mama_Anesti_ είπε:

Όσο κι αν εψαξα δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο με αυτό που με απασχολεί. Θέλησα λοιπόν να ανοιξω ένα θέμα σχετικο με τις ερωτήσεις που μας κάνουν τα μικρά μας και δυσκολευομαστε να απαντήσουμε.

 

Είναι τόσο εκπληκτικό να μεγαλώνουν και να ρουφαν τις πληροφορίες σαν τα σφουγγάρια. Ένας νέος άγνωστος και συναρπαστικός κόσμος απλώνεται μπροστά τους και στα χειλακια τους έχουν σχεδόν πάντα δύο φρασεις "μαμά, τι είναι αυτο?" "Μαμά, γιατί εκεινο ?" 

Προσπαθώ σε όλες τις ερωτήσεις του να είμαι ειλικρινής, να του εξηγω με λέξεις που μπορεί να καταλάβει ή και με καινούργιες εξηγώντας το νόημα τους. Δεν μου αρέσουν τα παραμυθακια, δηλαδή να του πω μία ιστορία φανταστική για κάτι που δεν είχε καταλαβει. Πχ με ρωτάει που είναι ο ήλιος το βραδυ, που κοιμαται. Του έχω πει πως ο ήλιος είναι ένα μεγάλο και φωτεινό αστέρι δεν κοιμάται ποτέ, δεν σβήνει την νύχτα, αλλά καθως ή γη γυριζει γυρνά και ο ήλιος και φωτίζει άλλες χώρες, που έχουν μέρα όταν εμείς εχουμε νύχτα. Με ρώτησε τι είναι ή γη και του έδειξα την υδρόγειο, την χώρα μας, άλλες χώρες που ακούει, τις θάλασσες, τα βουνά. Επειδή δεν είμαι παιδαγωγός δεν ξέρω κατα πόσο μπορεί να καταλάβει την πραγματικη τους διάσταση ή αν ο τρόπος μου γινεται κατανοητός. 

 

Εσεις πως αντιμετωπίζετε τις ερωτήσεις τους? Δίνετε περισσότερες πληροφορίες απ όσες μπορούν να κατανοήσουν ή μόνο αν σας το ζητήσουν? 

 

Τελευταία με ρώτησε τι είναι ο αέρας! Ειλικρινά είναι απ τις πιο δύσκολες  ερώτησεις. Μέχρι και στο διαδίκτυο ανετρεξα για να μπορέσω να βρω μία κατανοητή απάντηση για την ηλικία του. Πως να του εξηγήσω απλοϊκά τα μόρια που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα και κινούνται?

 

Σε μία συζήτηση που ειχα είδα πως μαμάδες ακολουθούν κ μία άλλη τακτική για τέτοια ερωτήματα. Λένε στα παιδιά τους πως όταν μεγαλώσουν λίγο ακόμα θα τους εξηγησουν, εσείς το κάνετε αυτό?

 

 

Μπορείς να του πεις ότι ο αέρας μετακινείται από το ένα μέρος στο άλλο, και έτσι όπως μετακινείται μας φυσάει (εγωκεντρισμός παιδιών).

Για τη μέρα και το βράδυ εγώ του λέω ότι η γη που είμαστε κι εμείς πάνω της κινείται και τώρα κοιτάζει τον ήλιο, και το βράδυ κοιτάζει από την άλλη μεριά που είναι σκοτεινά..

Εμένα είναι και μεγαλούλης όμως, δεν ξέρω αν κάνουνν αυτές οι απαντήσεις για μικρότερες ηλικίες.

 

Για το θάνατο: Δύσκολο θέμα αλλά του έχω πει ότι καμιά φορά κάποιοι άνθρωποι κοιμούνται για πάντα. Και ξεκουράζονται, δε θέλουν να ξαναξυπνήσουν. 

Για το πώς γίνονται τα παιδιά: Η μαμά και ο μπαμπας κάνουν αγκαλίτσες και η μαμά λεχει ένα αβγουλάκι και ΄πάει το ζωάκι του μπαμπα και ενώνεται με το αβγουλάκι και γίνεται μωράκι μέσα στην κοιλιτσα και μεγαλώνει και μετά από καιρό βγαίνει. 

Αλλά εμένα ξαναλέω είναι 6.  

Επεξεργάστηκαν 6 Μαίου,2020 by jellyfishch

[mama16]

Just now, jellyfishch είπε:

εγώ του λέω ότι αν πέσει και χτυπήσει ή αν τον χτυπήσει αυτοκίνητο θα πονέσει πάρα πολύ. Γενικά ο πόνος είναι κάτι με το οποίο έχει έρθει σε επαφή ενώ το νοσοκομείο μπορεί να είναι και κάτι φαντασιακό ή το να χτυπήσει γενικά και αόριστα. 

 

Μπορείς να του πεις ότι ο αέρας μετακινείται από το ένα μέρος στο άλλο, και έτσι όπως μετακινείται μας φυσάει (εγωκεντρισμός παιδιών).

Για τη μέρα και το βράδυ εγώ του λέω ότι η γη που είμαστε κι εμείς πάνω της κινείται και τώρα κοιτάζει τον ήλιο, και το βράδυ κοιτάζει από την άλλη μεριά που είναι σκοτεινά..

Εμένα είναι και μεγαλούλης όμως, δεν ξέρω αν κάνουνν αυτές οι απαντήσεις για μικρότερες ηλικίες.

 

Για το θάνατο: Δύσκολο θέμα αλλά του έχω πει ότι καμιά φορά κάποιοι άνθρωποι κοιμούνται για πάντα. Και ξεκουράζονται, δε θέλουν να ξαναξυπνήσουν. 

Για το πώς γίνονται τα παιδιά: Η μαμά και ο μπαμπας κάνουν αγκαλίτσες και η μαμά λεχει ένα αβγουλάκι και ΄πάει το ζωάκι του μπαμπα και ενώνεται με το αβγουλάκι και γίνεται μωράκι μέσα στην κοιλιτσα και μεγαλώνει και μετά από καιρό βγαίνει. 

Αλλά εμένα ξαναλέω είναι 6.  

Ναι ότι θα πονέσει πάρα πολύ της το λέω κ εγώ, μετά λέω για το νοσοκομείο γιατί θυμάται που πήγα να γεννήσω τον μπέμπη κ έλειπα μέρες! Καλό αυτό με τα παιδιά... Εγώ της λέω ότι η μαμά κ ο μπαμπάς ήθελαν πολύ παιδάκια κ τα έβαλε ο θεουλης μέσα στην κοιλίτσα μου κ μετά τα έβγαλα από εκεί.... Κ βλέπει κ τα ράμματα μου!! Εμένα είναι 3,5 σχεδον. Δεν ξέρω αν μπορώ να επεκταθω περαιτέρω!

[vicky86]

Just now, mama16 είπε:

Όταν βγαίνουμε έξω της λέω να μην μου αφήνει το χέρι γιατί μπορεί να την χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο κ μετά ρωτάει κ τι θα γίνει μετά? Κ εγώ της λέω ότι θα χτυπήσει πάρα πολύ κ θα πάμε στο νοσοκομείο. Εσείς σε τέτοια περίπτωση τι λέτε? Αυτό λέτε η επεκτείνετε κ περαιτέρω? Η άλλες φορές μπορεί να ανέβει στο τραπέζι κ να της πω ότι να κατέβει γιατί μπορεί να πέσει με το κεφάλι κ να το σπάσει κ μου απαντάει ότι θέλω να σπάσει.. Λέτε τι μπορεί να συμβεί σε αυτήν την περίπτωση? Που δεν θέλω να σκεφτώ καν κάτι τέτοιο..

Προσπαθώ να μην το τραβήξω πολύ, αλλά κάπως έπρεπε να εξηγήσω να μην ανεβαίνει ο ένας πάνω στον αλλο

Οποτε συνηθως λεω κτ σαν, ότι θα χτυπήσουν, θα πονανε, μπορεί να σπάσουν κανένα κόκκαλο, πχ να σπάσουν πόδι κ να μην μπορούν να περπατήσουμε για κάποιο καιρό. Φυσικα η μεγάλη καταλαβαίνει περισσοτερα

Οι πιο δύσκολες ερωτήσεις είναι με θάνατο κ μωρα. Προσπαθώ να μην πω ότι θα μάθουν όταν μεγαλωσουν. Αλλα να προσπαθώ να εξηγήσω απλα ότι μπορεί να είναι κατανοητο

[Sentir...natureza]

Eγω να πω την αληθεια με την μοριακη φυσικη δυσκολευομαι λιγο  Ισως ειναι απο τα λιγα που του λεω οταν μεγαλωσεις λιγο ακομη θα μπορεσεις να καταλαβεις. Αλλα κατα τ'αλλα προτιμαω να λεω την αληθεια, με απλα λογια οπως κι εσυ @Mama_Anesti_. Απο τα 3 με πολυ απλα λογια αλλα πλεον στα 4 καταλαβαινει πολλα περισσοτερα. Για τους πλανητες, τα αστρα, τον ηλιο, το σωμα μας, τα μικροβια (τωρα με τον ιο δοθηκε το εναυσμα), το φεγγαρι, τα ζωα, τα φυτα, τα παντα. Παντα μου λεει με ενθουσιασμο καποια βραδια "Τωρα ο ηλιος ειναι στους αλλους ανθρωπους!", τον συναρπαζει να ξερει οτι υπαρχει αλλα δεν τον βλεπει. Τον αερα και αλλα τετοια στοιχεια που δεν τα βλεπει, μπορεις να τον βοηθησεις να τα νιωσει ή να τα αντιληφθει με πειραματα: πες του να ακουμπαει τα χερια του στο μπαλονι οσο το φουσκωνεις για να νιωσει τον αερα, φτιαξτε ανεμομυλους, ζωγραφιστε φυσωντας την μπογια απο το καλαμακι, καντε το πειραμα με το κερι και το βαζο, παιξτε φλογερα, καντε μπουρμπουληθρες στο ποτηρι με το καλαμακι ή σαπουνοφουσκες, φυσηξτε ενα πουπουλο και κατευθυνετε το στον αερα.

Οσον αφορα τον θανατο, εδω και κανα χρονο που με ειχε ρωτησει του ειχα πει οτι κλεινουν τα ματακια μας και κοιμομαστε για παντα, δεν τα ξαναανοιγουμε. Μια -δυο φορες δεν του αρεσε οταν του ειπα οτι ολοι γινομαστε παππουδες και πεθαινουμε αλλα οταν μεγαλωσε κι αλλο το δεχθηκε, δεν αντεδρασε στη γνωση αυτου. Εδω και αρκετους μηνες που αντιλαμβανεται περισσοτερα του εχω πει κι αλλα : η καρδουλα μας σταματαει, το αιμα δεν κυλαει πια, δεν χρειαζομαστε πια τον αερα και βλεπει και πολλα ζωακια που μπορει να ειναι πεθαμενα (βατραχακια, σκαθαρια, μυγες, μελισσες) οποτε η συζητηση ειναι σχεδον καθημερινη. Του εχω πει γινομαστε και παλι κομματι της Γης, το σωμα μας γινεται χωμα αλλα η σκεψη μας μπορει να γινει αστερι. Εδω τωρα παιζουν και τα πιστευω του καθενος, του εξηγω οτι καποιοι ανθρωποι πιστευουν αυτο, αλλοι εκεινο, η μαμα πιστευει αυτο. Εσυ τι λες;

Για το πως γινονται τα μωρα, του διαβασα για πρωτη φορα πριν γεννησω (ηταν 3 παρα κατι) το βιβλιο "Απο που ερχονται τα μωρα" οπου λεει για τα σπερματοζωαρια και τα ωαρια, οχι λεπτομερειες για την επαφη αλλα καταλαβαινει το νοημα. Του εχω πει οτι η μαμαδες εχουν ενα αυγουλακι στην κοιλιτσα και οι μπαμπαδες τις αγκαλιαζουν και τα σπερματοζωαρια πανε και βρισκουν το αυγουλακι. Του εχω βαλει και βιντεο πως γινεται η γονιμοποιηση, εχει διαβασει και καποια επιστημονικα βιβλια μου (τις εικονες φυσικα) και πλεον βλεπει κουνουπια που ζευγαρωνουν και μου λεει "Δες! Βαζει τα πασματοζωαρια!"  Νομιζω σε κανα χρονο το πολυ θα του πω και για την σωματικη επαφη. 

Γενικως, θεωρω οτι το καλυτερο ειναι να λεμε την αληθεια, με απλα λογια, οσο μπορουν να καταλαβουν και οσο μεγαλωνουν εμπλουτιζουμε τον συλλογισμο μας.

 

[Mama_Anesti_]

Just now, jellyfishch είπε:

Μπορείς να του πεις ότι ο αέρας μετακινείται από το ένα μέρος στο άλλο, και έτσι όπως μετακινείται μας φυσάει (εγωκεντρισμός παιδιών).

Ευχαριστώ πολύ, νομίζω είναι ή καταλληλότερη απάντηση για την ηλικία του. Ελπίζω βέβαια να μην με ρωτήσει γιατί μετακινείται! 

 

 

Just now, mama16 είπε:

Εγώ της λέω ότι η μαμά κ ο μπαμπάς ήθελαν πολύ παιδάκια κ τα έβαλε ο θεουλης μέσα στην κοιλίτσα μου κ μετά τα έβγαλα από εκεί..

Με ρώτησε κι εμένα πως μπήκε μεσα στην κοιλιά μου. Δεν θα ένιωθα αμφιβολίες να του απαντήσω αν ήταν λίγο μεγαλύτερος. Τώρα ή αλήθεια( με όσο απλά λόγια γίνεται) δεν ξέρω αν θα τον ωφελήσει ή αν θα σχηματισει λανθασμενη εικόνα. Είπα πως ο θεουλης στέλνει τα παιδάκια στους γονείς και το άφησα εκεί. 

 

πρίν από 15 λεπτά , mama16 είπε:

Όταν βγαίνουμε έξω της λέω να μην μου αφήνει το χέρι γιατί μπορεί να την χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο κ μετά ρωτάει κ τι θα γίνει μετά? Κ εγώ της λέω ότι θα χτυπήσει πάρα πολύ κ θα πάμε στο νοσοκομείο. Εσείς σε τέτοια περίπτωση τι λέτε? Αυτό λέτε η επεκτείνετε κ περαιτέρω? Η άλλες φορές μπορεί να ανέβει στο τραπέζι κ να της πω ότι να κατέβει γιατί μπορεί να πέσει με το κεφάλι κ να το σπάσει κ μου απαντάει ότι θέλω να σπάσει.. Λέτε τι μπορεί να συμβεί σε αυτήν την περίπτωση? Που δεν θέλω να σκεφτώ καν κάτι τέτοιο..

Το χέρι στο δρόμο για μένα είναι αδιαπραγματευτο! Για την περίπτωση που κινδυνεύει να πέσει του λέω πως όταν πέσει θα πονά συνήθως δεν το πάει παραπέρα. 

Δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω. 

[Sentir...natureza]

Ξεχασα να γραψω για τον μικροκοσμο. Λιγους μηνες πριν ερθει ο ιος πηραμε ενα μικροσκοπιο (μη φανταστειτε, των 20 ευρω) και ξεκινησαμε να μιλαμε για αυτα που δεν βλεπουμε αλλα υπαρχουν. "Οπως και με τον αερα, με το σωμα μας (τα κυτταρα των ιστων) και με ολα αυτα που εχουμε γυρω μας, εμεις, τα ματια των ανθρωπων, μπορουμε να δουμε καποια πραγματα και αλλα οχι. Ο αετος μπορει να δει πιο καλα απο εμας κατι που ειναι μακρυα(παραδειγμα  με αντικειμενο). Η μελισσα βλεπει το υπεριωδες χρωμα που εμεις δεν μπορουμε να το δουμε (εικονα στο διαδικτυο). Καθε πλασμα μπορει να βλεπει, να ακουει, να μυριζει διαφορετικα απο ενα αλλο. Ετσι κι εμεις μπορουμε να δουμε μεχρι εκει που φτανει το ματι μας. Οταν θελουμε να δουμε κατι πολυυυυυ μικρο που δεν φαινεται με το ματι μας το βαζουμε στο μικροσκοπιο." Και καπως ετσι κοιταζοντας στο μικροσκοπιο αλλα και συζητωντας προσπαθω να του δωσω να αντιληφθει το "αορατο".

[little lamb]

Πολύ υλικό για τέτοιες ερωτήσεις έχει η ομάδα "ενσυναίσθηση" στο fb. Σε μερικά πράγματα είναι λίγο υπερβολικές οι απόψεις αλλά σε γενικές γραμμές μαθαίνεις πολλά από τα αρχεία. Για τον θάνατο λένε ότι δεν πρέπει να λέμε τίποτα μεταφορικό όπως πήγε στον ουρανό, κοιμαται, έγινε αστέρι κλπ γιατί μπερδεύουν κ φοβίζουν το παιδί περισσότερο. Μόνο τα βιολογικά που λέει η sentir. Παρεμπιπτόντως δεν έχω δει ποτέ κουνούπια να ζευγαρώνουν, εντυπωσιάστηκα!

[Mama_Anesti_]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Τον αερα και αλλα τετοια στοιχεια που δεν τα βλεπει, μπορεις να τον βοηθησεις να τα νιωσει ή να τα αντιληφθει με πειραματα: πες του να ακουμπαει τα χερια του στο μπαλονι οσο το φουσκωνεις για να νιωσει τον αερα, φτιαξτε ανεμομυλους, ζωγραφιστε φυσωντας την μπογια απο το καλαμακι, καντε το πειραμα με το κερι και το βαζο, παιξτε φλογερα, καντε μπουρμπουληθρες στο ποτηρι με το καλαμακι ή σαπουνοφουσκες, φυσηξτε ενα πουπουλο και κατευθυνετε το στον αερα.

Τωρα είδα το σχόλιο σου! 

 

Σε ευχαριστώ πολύ για τις προτάσεις! Είναι καιριες. Έχουμε κάνει κάποιες δραστηριότητες κάποιες άλλες όχι αλλά ευκαιρία να τις κάνουμε ή να τις ξανά θυμηθούμε. 

 

Νομίζω πως με την ερώτηση του εννοεί πως προέρχεται ο αέρας, γιατί φυσάει, τι είναι αερας. Όπως με ρωτά γιατί έχει σύννεφα ο ουρανός ή τι είναι τα σύννεφα. Ίσως κ εγώ να το σκέφτομαι μονόπλευρα κ έχω κολλήσει. 

Just now, Sentir...natureza είπε:

Εδω και αρκετους μηνες που αντιλαμβανεται περισσοτερα του εχω πει κι αλλα : η καρδουλα μας σταματαει, το αιμα δεν κυλαει πια, δεν χρειαζομαστε πια τον αερα και βλεπει και πολλα ζωακια που μπορει να ειναι πεθαμενα (βατραχακια, σκαθαρια, μυγες, μελισσες) οποτε η συζητηση ειναι σχεδον καθημερινη. 

Για τον άνθρωπο δεν θα ήθελα να μπω σε τέτοιες λεπτομέρειες ακόμα αλλά είναι μία πολύ ειλικρινής απάντηση που θα μπορούσα να αναπτυξω κι εγω σχετικά με τα ζωάκια που βλέπουμε κι εμεις στο δρομο. Πολύ καλή ιδέα! 

 

 

 

 

[vicky86]

Φανταζομαι διαφερει κ στο καθε παιδι, αλλα εγω διαπιστωσα μια αλλαγη στα 4περιπου στην μεγαλη, στους συλλοηισμους κ την εκφραση αποριων. Συνεπεσε κ με το σχολειο. Δ της αρκουσε τα μωρα ειναι στην κοιλια της μαμας. Μικροσκοπιο-τηλεσκοπιο εχουμε κ εμεις. Κ κτ αλλο που τους αρεσει πολυ ειναι τα πειραματα, πιστευω βοηθανε στην παρατηρηση καποιων φαινομενων, γι αυτο τα συνδεω

[Anna3011]

Εμένα είναι μικρούλα και προς το παρόν διαχειρίζομαι ερωτήσεις του τύπου, που πήγε ο ήλιος, γιατί βρέχει, γιατί ο κροκόδειλος δεν τρώει

χορταράκια και διάφορα σχετικά που προς το παρόν είναι ευκολάκια. Το κακό στα 2,5 βέβαια είναι ότι όλη μέρα ρωτάνε για τα πάντα. Γενικά προσπαθώ να εξηγώ (ενίοτε και πιο αναλυτικά) και με τον καιρό να κινούμαι πιο ρεαλιστικά. Τελευταία όμως σταμάτησα να λέω ότι η τηλεόραση κοιμήθηκε, έχουμε κοιμήσει κατά καιρούς πολλά αντικείμενα στο σπίτι. Αυτό που βλεπω πάντως είναι ότι κρέμεται από τα χείλη μου όταν της δίνω  πληροφορίες για πράγματα που της κάνουν εντύπωση και τα συγκρατεί. Τις προάλλες κοιτούσαμε τα σύννεφα και της λέω θα βρέξει γιατί τα συννεφάκια είναι γκρι. Όχι μου λέει βρέχει όταν τα συννεφάκια είναι μαύρα. Πρέπει να θυμάμαι τι λέω γιατί είμαστε σε φάση που τα πράγματα είναι άσπρο - μαύρο .

Για μεταφυσικά, αναπαραγωγή κτλ. ακόμα δεν προβληματίζομαι αλλά μάλλον πρέπει να διαβάσω λίγο πριν προκύψουν οι ερωτήσεις γιατί δε θέλω να τρομοκρατηθεί για κάτι που θα πω λάθος. Τώρα με την καραντίνα την φλομωσαμε στο ψέμα πάντως όταν μας ρώταγε γιατί δε βλέπουμε κανένα.

[vicky86]

Αχ αννα επιασες θεμα που ποναει. Πολυ δυσκολευομαι με το θεμα της καραντινας κ τι θα πω, πως θα συμπεριφερθω. Κ οχι τα απλα για τον ιο, ασχετο αλλα μου το θυμησες

[Fenia27]

2 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Προσπαθώ να μην το τραβήξω πολύ, αλλά κάπως έπρεπε να εξηγήσω να μην ανεβαίνει ο ένας πάνω στον αλλο

Οποτε συνηθως λεω κτ σαν, ότι θα χτυπήσουν, θα πονανε, μπορεί να σπάσουν κανένα κόκκαλο, πχ να σπάσουν πόδι κ να μην μπορούν να περπατήσουμε για κάποιο καιρό. Φυσικα η μεγάλη καταλαβαίνει περισσοτερα

Οι πιο δύσκολες ερωτήσεις είναι με θάνατο κ μωρα. Προσπαθώ να μην πω ότι θα μάθουν όταν μεγαλωσουν. Αλλα να προσπαθώ να εξηγήσω απλα ότι μπορεί να είναι κατανοητο

Και εμενα ένα διάστημα πέφτανε στο παιχνίδι ο ένας πάνω στον άλλο. ..Ο μεγάλος 17 κιλά έσκαγε στο στήθος η κοιλία του μικρου 12 κιλά. ..ε τρομακτικό πολυ φοβόμουν ότι θα χτυπούσαν άσχημα. ..και το να τους μαλώσω δεν πολύ πιάνει. ..Ο μεγάλος 4 τώρα παρατηρώ οτι όταν του εξηγω και εκλογικευω κάποια πράγματα τα αντιλαμβανεται καλύτερα. ..Μια μέρα λοιπόν απλά του εξήγησα ότι ήμαστε φτιαγμένοι από κοκκαλα και του έδειξα έναν σκελετό. ..πιάσαμε τα κοκκαλα μας και του είπα ότι πρέπει να προσέχουμε να μην σπάσουν και πονέσουν. ..Οπότε δεν πέφτουμε ο ένας πάνω στον άλλο. Προστατεύουμε τα κοκκαλα μας. Ενθουσιαστηκε.  Μέρος μετά έλεγε περήφανος ότι έχει κοκκαλα. ..ε και σταμάτησε το κοπανημα. ...

 

[Mama_Anesti_]

14 ώρες πρίν, Anna3011 είπε:

 

14 ώρες πρίν, Anna3011 είπε:

 Τις προάλλες κοιτούσαμε τα σύννεφα και της λέω θα βρέξει γιατί τα συννεφάκια είναι γκρι. Όχι μου λέει βρέχει όταν τα συννεφάκια είναι μαύρα. Πρέπει να θυμάμαι τι λέω γιατί είμαστε σε φάση που τα πράγματα είναι άσπρο - μαύρο .

Ναι την θυμάμαι κι εγώ αυτή την φάση. Την ξεπέρασε όταν άρχισα να δίνω περισσότερες λεπτομέριες  πχ τα συννεφάκια είναι άσπρα και όταν μαζεύουν αρκετό νερό γίνονται γκρι ή μαύρα και μετά επειδή δεν μπορούν να το κρατήσουν βρέχει. Την φοβία με τις βροντές την ξεπέρασε όταν του εξήγησα απλοϊκά πως αυτός είναι ο ήχος απ τα συννεφάκια που συγκρούονται. Μία φορά ή γιαγια του είπε πως είναι ένας γίγαντας που παίζει ντραμς ψηλά στον ουρανό και της λέει "δεν το ξέρεις γιαγιά? Τα σύννεφα κάνουν έτσι γιατί τρακαρουν!"

[Έσπερος]

19 ώρες πρίν, Anna3011 είπε:

μως σταμάτησα να λέω ότι η τηλεόραση κοιμήθηκε, έχουμε κοιμήσει κατά καιρούς πολλά αντικείμενα στο σπίτι. Αυτό που βλεπω πάντως είναι ότι κρέμετ

Αυτό συνειδητοποίησα ότι το κανω παρα πολύ. κ για τα φώτα το λέω γιατί τα θελει ολη τη μερα αναμμένα, κ για το ηλεκτρικό σκουπάκι που του αρέσει πολύ, γι αυτά βέβαια πιστεύω ότι κατα παραχώρηση μπορώ να το λέω γιατί κατα μια εννοια κάνουν κ αυτά οικονομία δυνάμεων. πρεπει να σταματησω για παιχνιδια ή αλλα αντικειμενα. αναρωτιεμαι αν το οτι η μαμα θελει να ξεκουραστει θα γινει εξισου αποδεκτό με το οτι κοιμαται η σφουγγαρίστρα! 

[xaroumenh mama]

2 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

 

Ναι την θυμάμαι κι εγώ αυτή την φάση. Την ξεπέρασε όταν άρχισα να δίνω περισσότερες λεπτομέριες  πχ τα συννεφάκια είναι άσπρα και όταν μαζεύουν αρκετό νερό γίνονται γκρι ή μαύρα και μετά επειδή δεν μπορούν να το κρατήσουν βρέχει. Την φοβία με τις βροντές την ξεπέρασε όταν του εξήγησα απλοϊκά πως αυτός είναι ο ήχος απ τα συννεφάκια που συγκρούονται. Μία φορά ή γιαγια του είπε πως είναι ένας γίγαντας που παίζει ντραμς ψηλά στον ουρανό και της λέει "δεν το ξέρεις γιαγιά? Τα σύννεφα κάνουν έτσι γιατί τρακαρουν!"

Πάνω σε αυτό θέλω να γράψω σε μια ερώτηση του γιου μου για τα σύννεφα δε τη θυμάμαι ακριβώς ο άντρας μου του απάντησε πως γεμίζουν νερό κ μετά τα ρίχνουν όπως κάνουμε εμείς τσισακια.. Όταν το άκουσα δεν ήξερα αν πρέπει να κλαίω η να γελάω....