Πώς να αντιμετωπίσω την 6χρονη νέα φίλη της κόρης μου;

[Έσπερος]

Just now, nasia79 είπε:

Θα ειναι στην ιδια ταξη με το εξαχρονο αλλα δεν με απασχολει καθολου!

Εντάξει αν δεν εχει προλάβει να δημιουργήσει κανέναν πυρήνα πιστών ακολούθων να κρατάνε τη δικιά σου απ' έξω, γιατί να σε πειράζει; 

[kotsifikos]

Just now, nasia79 said:

Θα ειναι στην ιδια ταξη με το εξαχρονο αλλα δεν με απασχολει καθολου!

Να μην σε απασχολεί, εσύ φρόντισε να μάθεις στο παιδί σου πως δεν επιτρέπουμε στους άλλους να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, τόνωσε της την αυτοπεποίθηση ώστε να έχει το σθένος να αντισταθεί από μόνη της στον τραμπουκισμό του άλλου παιδιού, να μπορεί να καταλάβει πως είναι λάθος αυτό που κάνει η άλλη.

 

[nasia79]

Just now, kotsifikos είπε:

Να μην σε απασχολεί, εσύ φρόντισε να μάθεις στο παιδί σου πως δεν επιτρέπουμε στους άλλους να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, τόνωσε της την αυτοπεποίθηση ώστε να έχει το σθένος να αντισταθεί από μόνη της στον τραμπουκισμό του άλλου παιδιού, να μπορεί να καταλάβει πως είναι λάθος αυτό που κάνει η άλλη.

 

Το αστειο ειναι οτι στο σχολειο η νηπιαγωγος μου εχει τονισει οτι η κορη μου εχει υπερβολικη αυτοπεποιθηση.

[kotsifikos]

Just now, nasia79 said:

Το αστειο ειναι οτι στο σχολειο η νηπιαγωγος μου εχει τονισει οτι η κορη μου εχει υπερβολικη αυτοπεποιθηση.

Ακόμα καλύτερα, αυτό είναι θετικό!

Αν ξαναέρθει σπίτι σας δοκίμασε να κάνεις αυτό που σου είπα, η μικρή φαίνεται να θέλει να χειραγωγεί μικρούς και μεγάλους. Στο δικό σου σπίτι όμως βάζεις κανόνες  εσύ!!

Επεξεργάστηκαν 6 Ιουνίου,2019 by kotsifikos

[Βερενίκη]

On 30/5/2019 at 3:03 ΠΜ, Nefeli2014 είπε:

Έρχεται ένας μπουχεσακος κοντά στα 8 και τρανταζει ανεβαίνοντας στα σκοινιά. Κάνε στην άκρη της λέει. Εσύ του είπα να κάνεις στην άκρη. Αυτή ειναι μικρή εσύ να πας παραπέρα να παίξεις κι όταν τελειώσουμε ξαναελα. Και ήμουν και αυστηρή.

 

Δεν 'διαβάζεσαι' και τόσο καλοπροαίρετη απέναντι στα άλλα παιδιά πάντως 

Άκου 'μπουχεσάκος'.......

Να μην πέσουμε στο διάβα σου, εύχομαι...

Ελπίζω να είσαι το ίδιο ακριβοδίκαιη όταν θα γίνει η μικρή σου 8 και φυσικά δεν θα είσαι από πάνω της όταν παίζει. Αλλά δεν θα είσαι, πίστεψέ με, θα θέλεις καλύτερη συμπεριφορά προς το παιδί σου. 

[Lenia16]

Χριστέ μου. Αυτά τα παιδιά οδηγούν σε αυτοκτονία αλλα πιο εσωστρεφή κ συνεσταλμένα. Δε διανοουμαι να συμβαινουν αυτά που διαβάζω. Εγώ θα είχα ήδη πιάσει τους αφαντους γονείς ή/και τους παππούδες κ θα τους έσφαζα με το γάντι. Κ μάλιστα θα χρησιμοποιούσα κ την ιδιότητα της εκπαιδευτικού για να τους επισημάνω ότι κάτι πάει πολύ λάθος με το παιδί τους κ αν τους ενδιαφέρει έστω κ λίγο να το κοιταξουν. Επίσης, θα ενημερωνα κ τη δασκάλα του δημοτικού που θα ξεκινήσουν μαζί από το Σεπτέμβριο για όλα τα περιστατικά κ να έχει το νου της κ για το δικό μου αλλά κ για τα υπόλοιπα παιδακια εν δυνάμει θυματα μπουλινγκ. Αυτές οι συμπεριφορές πρέπει να αντιμετωπίζονται εν τη γενέσει γιατί μετά διαιωνίζονται και χειροτερεύουν με την ηλικία. Το παιδάκι κ οι γονείς του πρέπει να καταλάβουν ότι αυτή η συμπεριφορά του ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα είναι ανεπίτρεπτη. Συγνώμη αλλά εχω εκνευριστει. 

[kotsifikos]

Just now, Lenia16 said:

 Αυτά τα παιδιά οδηγούν σε αυτοκτονία αλλα πιο εσωστρεφή κ συνεσταλμένα.

Αυτό ακριβώς σκέφτηκα και εγώ!

[Deena]

Όσοι/όσες έχετε μικρά νήπια, με την έναρξη της "μεγάλης" σχολικής ζωής θα διαπιστώσετε ότι παιδιά σαν αυτά που περιγράφονται παραπάνω είναι ιδιαιτέρως δημοφιλή και θελκτικά προς τα υπόλοιπα, ιδίως αυτά που ίσως είναι πιο εσωστρεφή/συνεσταλμένα/μοναχικά/άβγαλτα κλπ.

 

Επίσης, το μέσο 5χρονο και 6χρονο ξεχνάει αμέσως τον εξεφτελισμό που ίσως βίωσε και ξαναγυρνάει όπως η πεταλούδα στην φλόγα. Κατά την γνώμη μου και σύμφωνα με την μικρή μου εμπειρία μέχρι σήμερα, η λύση δεν είναι οι απαγορεύσεις και οι χαρακτηρισμοί από τον γονέα, τα παιδιά μας έχουν από μικρά έμφυτη την αντίδραση και θα τείνουν να κάνουν το αντίθετο. Επίσης, ούτε το προσωποποιιημένο μπίρι-μπίρι είναι λύση (π.χ. Πώς παίξατε σήμερα με την Χ? Δεν πιστεύω πάλι να σε έβρισε/πρόσβαλε/χτύπησε κ.λπ? Μην την αφήνεις να.....), γιατί το παιδί καταλαβαίνει ότι υπάρχει πηγή μεγάλης προσοχής από τον γονέα και θα επιδιώξει να μην ξεκόψει.

 

Πιστεύω ότι η λύση βρίσκεται στην ενδυνάμωση του παιδιού μέσω μιας ομάδας. Τα παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής εμπειρίας θέλουν πρωτίστως να είναι αρεστά και να αισθάνονται καλά μεταξύ των συνομιλήκων τους, μόνη η απομάκρυνση από το παιδί που του δημιουργεί πρόβλημα (το οποίο ξεχνάει την επόμενη ώρα) χωρίς ταυτόχρονη δημιουργία άλλων υγιών σχέσεων με άλλα παιδιά δεν βοηθάει. Επίσης, ο τραμπουκισμός είναι ωραίος και εύκολος και σε κάνει να αισθάνεσαι τέλεια όταν απέναντι έχεις ένα παιδί χωρίς καμία υποστήριξη, αντιθέτως φρενάρει σε τοίχο όταν απέναντι υπάρχει μια ομάδα.

 

Επειδή και στο δικό μας σχολείο υπήρχε από πέρυσι και εξακολουθεί να υπάρχει ένα παιδί με τάσεις ηγεμονικές και χειραγώγησης των υπολοίπων, το οποίο ταυτοχρόνως είναι και πιο μεγάλο σε ηλικία (γεννημένο Γενάρη) και πολύ όμορφο και ξεπεταγμένο λόγω μεγαλύτερου αδερφού, είδα πέρυσι στις αρχές της χρονιάς ότι τα υπόλοιπα αγόρια ενοχλουνταν την μία μέρα από την συμπεριφορά του και ερχόντουσαν με κλάματα στο σπίτι, την άλλη μέρα θέλανε να τον καλέσουν σπίτι, την μεθεπόμενη πάλι κλάματα, μετά ανακοίνωναν ότι είναι ο καλύτερός τους φίλος κλπ. Με το πέρασμα της χρονιάς, όσο τα υπόλοιπα αγόρια - με την καθοδήγηση των γονέων - δέθηκαν μεταξύ τους, το φαινόμενο ατόνησε σημαντικά και το παιδί έχει ενταχθεί στις παρέες (με παρατράγουσα πότε-πότε εννοείται). Και επειδή τα τηλέφωνα στην νηπιαγωγό έδιναν κι έπαιρναν με παράπονα, προς τιμήν της επέλεξε να λύσει το πρόβλημα ενθαρρύνοντας το δέσιμο των παιδιών παρά την απομόνωση του προβλήματος.

[Βερενίκη]

Just now, Deena είπε:

 

 

Πιστεύω ότι η λύση βρίσκεται στην ενδυνάμωση του παιδιού μέσω μιας ομάδας. Τα παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής εμπειρίας θέλουν πρωτίστως να είναι αρεστά και να αισθάνονται καλά μεταξύ των συνομιλήκων τους, μόνη η απομάκρυνση από το παιδί που του δημιουργεί πρόβλημα (το οποίο ξεχνάει την επόμενη ώρα) χωρίς ταυτόχρονη δημιουργία άλλων υγιών σχέσεων με άλλα παιδιά δεν βοηθάει. Επίσης, ο τραμπουκισμός είναι ωραίος και εύκολος και σε κάνει να αισθάνεσαι τέλεια όταν απέναντι έχεις ένα παιδί χωρίς καμία υποστήριξη, αντιθέτως φρενάρει σε τοίχο όταν απέναντι υπάρχει μια ομάδα.

 

 

 

Συμφωνώ. Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι και το παράδειγμά μας είναι μία καλή λύση. Το πώς συμπεριφερόμαστε στους φίλους μας και πώς αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους γύρω μας. Τις πιο πολλές φορές η λύση είναι μέσα στο σπίτι. Τα παιδιά βλέπουν τα πάντα, ακόμα και πίσω από κλειστές πόρτες. Αν δέχονται την εικόνα ενός 'ανεκτικού' γονιού που δεν βάζει όρια στις προσωπικές του σχέσεις (στη δουλειά, στην οικογένεια), αν βλέπουν τον γονιό να υιοθετεί τον ρόλο του θύματος ( με βασανίζει αλλά τι να κάνω, δεν μπορώ να τσακωθώ και στο γραφείο γιατί θα δημιουργηθεί κακό κλίμα) ε, τότε θα κάνουν το ίδιο. 

Εγώ έχω πολύ πρόσφατο το παράδειγμα μία φίλης που πηγε σε ψυχολόγο να συζητήσει για την ανασφαλή της κόρη και εισέπραξε μία απάντηση τύπου,

'εσείς πόσο εύκολα λέτε όχι;'  

[Nefeli2014]

Just now, Βερενίκη είπε:

 

Δεν 'διαβάζεσαι' και τόσο καλοπροαίρετη απέναντι στα άλλα παιδιά πάντως 

Άκου 'μπουχεσάκος'.......

Να μην πέσουμε στο διάβα σου, εύχομαι...

Ελπίζω να είσαι το ίδιο ακριβοδίκαιη όταν θα γίνει η μικρή σου 8 και φυσικά δεν θα είσαι από πάνω της όταν παίζει. Αλλά δεν θα είσαι, πίστεψέ με, θα θέλεις καλύτερη συμπεριφορά προς το παιδί σου. 

Δικός σου ήταν? Αν ναι να τον μαζέψεις. :P

[Αννα 35]

Συμφωνώ με την Deena, ουσιαστικά στην πράξη επιβεβαιώθηκε σε εμάς τουλάχιστον αυτή η τακτική ως επιτυχημένη.

 

Και συμφωνώ και με τη θέση, ότι το παράδειγμα μας είναι αυτό που τελικά θα πείσει τα παιδιά. Εάν θυματοποιουμαστε ή μοιρολατρουμε, μοιραία τα παιδιά μας θα υιοθετήσουν αντίστοιχες συμπεριφορές και στάση. Ταυτόχρονα, κατά τη γνώμη μου, παίζει τεράστιο ρόλο και ο τρόπος με τον οποίο διαχειριζόμαστε δυσάρεστες καταστάσεις. Το παράδειγμα λ.χ. με την παιδική χαρά και το χειρισμό από πλευράς της κοπέλας, η οποία τον παρέθεσε προσωπικά με βρίσκει αντίθετη.

Μπορούμε το ίδιο αποτελεσματικά και αποφασιστικά να αντιμετωπίσουμε μια δυσάρεστη κατάσταση δίχως να γίνουμε αγενείς. Γιατί πάντοτε χρειάζεται να σκεπτόμαστε το μήνυμα που δίνουμε πρωτίστως στο δικό μας, αλλά και στο άλλο παιδί.

[Έσπερος]

Just now, Lenia16 είπε:

Επίσης, θα ενημερωνα κ τη δασκάλα του δημοτικού που θα ξεκινήσουν μαζί από το Σεπτέμβριο για όλα τα περιστατικά κ να έχει το νου της κ για το δικό μου αλλά κ για τα υπόλοιπα παιδακια εν δυνάμει θυματα μπουλινγκ.

Ναι κι εγώ το σκέφτηκα αυτό. Καλό θα ήταν να το ξέρει για να είναι και σε ετοιμότητα. Ελπίζω να μην είναι καμιά κακοοπροαίρετη και το πάρει στραβά. Βεβαια αν είστε μικρό μέρος όλο το καλοκαίρι τα νέα θα κυκλοφορήσουν, αν προκύψουν κι άλλα κρούσματα, οπότε λογικά όλο και κάποιος από το σχολείο θα το μάθει. 

[Nansy29]

Κορίτσια μου συνήθως τα παιδιά που έχουν τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι τα ίδια θύματα κακοποίησης μέσα στο σπίτι τους(σωματικής,λεκτικής κλπ) αυτά τα παιδιά θα κάνουν μεθαύριο bullying στο σχολείο αλλά αν κάνεις ψαξει τι κρύβεται από πίσω θα δει ένα παιδι με πολλές ανασφάλειες και πολύ πληγωμένο..είναι δύσκολο οι ίδιοι οι γονείς να δώσουν τέλος σε όλο αυτό γιατί είναι οι ίδιοι πολλές φορές που το έχουν προκαλέσει.

Το γεγονός ότι ένα 6χρονο κυκλοφορεί κάθε απόγευμα μόνο του χωρίς γονεις εμένα δεν μου φαίνεται καθόλου λογικό..μιλάμε για 6 χρόνων μωρο είναι ακόμα....την ευθύνη για μένα την έχουν οι γονείς.

Τώρα από κει και πέρα εννοείται   @nasia79  καλά έκανες και το έκοψες όλο αυτό.το σημαντικό είναι να τονωθεί η αυτοπεποιθηση της κόρης σου και να μην ανέχεται ούτε τωρα ούτε στο μέλλον τέτοιες συμπεριφορές..Εκεί που δεν θα είσαι εσύ να το δεις πρέπει μόνη της να μπορεί να το χειριστεί στο μέλλον.

[ΑΡΓΚ]

2 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Νομίζω η @ΑΡΓΚ εννοεί ότι ίσως η μικρή σου πιστέψει ότι εκείνη έκανε κάτι λάθος που το ανέχτηκε, όχι ότι θα της το είπες εσύ. Ή ότι ίσως τιμωρείται γιατί έτσι αποκόπτεται από τα άλλα παιδιά. Δεν ξέρω, μπορεί να εννοεί κάτι άλλο.

 

Με άλλους γονείς δεν σκοπεύεις να μιλήσεις; Υποθέτω δεν δημιουργεί προβλήματα μόνο στο δικό σου παιδί, ΄΄η έτυχε ή δική σου να είναι το πρώτο θύμα και θα το κάνει αργότερα σε κάποιον από τους τωρινούς της κολλητούς; Δεν πιστεύω να μην έχει δώσει καμία αφορμή σε άλλους. Αλλά κι εσύ κάπως πρέπει να χειριστείς στη συνέχεια το θέμα, από τη στιγμή που είστε μια γειτονιά και τα παιδιά κυκλοφορουν ελεύθερα έξω. Αν ήταν σε μια πόλη και ένα παιδί είχε θέματα με κάποιο άλλο, που το έβλεπε είτε μόνο στο σχολείο είτε μόνο στην πλατεία, τα πράγματα θα ήταν απλά. Ξεκόβεις τις προσκλήσεις και βρίσκεςι άλλες παρέες. Εκεί όμως τι θα κάνετε; Όταν είναι όλα τα παιδάκια έξω το δικό σου θα μένει μέσα; 

 

Nαι ακριβώς αυτό: από την δική μου εμπειρία με τα παιδιά, στο παιδί στο οποίο κάνεις κήρυγμα, αυτό νιώθει ότι έσφαλε και τιμωρείται. Ακόμα και αν λες "Η Μαρία είναι γαϊδούρα, δεν υπάρχει λόγος να την ανέχεσαι", αυτό που ακούει το μικρό παιδί είναι ότι το ίδιο έκανε λάθος και έπρεπε κάτι να είχε κάνει διαφορετικό. Αν πιάσεις τη Μαρία μπροστά στο παιδί σου και της πεις "Μαρία μου ήσουν αγενής, μην το ξανακάνεις αυτό", το παιδί σου βλέπει εσένα να μαλώνεις τη Μαρία, και καταλαβαίνει ότι εκείνη έσφαλε. Αν μπροστά στη Μαρία δεν αντιδράς και μετά πεις εκ των υστέρων "η Μαρία όταν ήταν σπίτι μας ήταν αγενής", το παιδί συνήθως ακούει ότι αυτό έφερε στο σπίτι ένα παιδί που ήταν αγενές και άρα φταίει. Του λέει μετά και η Μαρία ότι δεν το ξαναπαίζει, και τιμωρείται διπλά. Και την επόμενη φορά, απλά δε σου λέει τίποτα.

[Nefeli2014]

5 ώρες πρίν, Deena είπε:

Όσοι/όσες έχετε μικρά νήπια, με την έναρξη της "μεγάλης" σχολικής ζωής θα διαπιστώσετε ότι παιδιά σαν αυτά που περιγράφονται παραπάνω είναι ιδιαιτέρως δημοφιλή και θελκτικά προς τα υπόλοιπα, ιδίως αυτά που ίσως είναι πιο εσωστρεφή/συνεσταλμένα/μοναχικά/άβγαλτα κλπ.

 

Επίσης, το μέσο 5χρονο και 6χρονο ξεχνάει αμέσως τον εξεφτελισμό που ίσως βίωσε και ξαναγυρνάει όπως η πεταλούδα στην φλόγα. Κατά την γνώμη μου και σύμφωνα με την μικρή μου εμπειρία μέχρι σήμερα, η λύση δεν είναι οι απαγορεύσεις και οι χαρακτηρισμοί από τον γονέα, τα παιδιά μας έχουν από μικρά έμφυτη την αντίδραση και θα τείνουν να κάνουν το αντίθετο. Επίσης, ούτε το προσωποποιιημένο μπίρι-μπίρι είναι λύση (π.χ. Πώς παίξατε σήμερα με την Χ? Δεν πιστεύω πάλι να σε έβρισε/πρόσβαλε/χτύπησε κ.λπ? Μην την αφήνεις να.....), γιατί το παιδί καταλαβαίνει ότι υπάρχει πηγή μεγάλης προσοχής από τον γονέα και θα επιδιώξει να μην ξεκόψει.

 

Πιστεύω ότι η λύση βρίσκεται στην ενδυνάμωση του παιδιού μέσω μιας ομάδας. Τα παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής εμπειρίας θέλουν πρωτίστως να είναι αρεστά και να αισθάνονται καλά μεταξύ των συνομιλήκων τους, μόνη η απομάκρυνση από το παιδί που του δημιουργεί πρόβλημα (το οποίο ξεχνάει την επόμενη ώρα) χωρίς ταυτόχρονη δημιουργία άλλων υγιών σχέσεων με άλλα παιδιά δεν βοηθάει. Επίσης, ο τραμπουκισμός είναι ωραίος και εύκολος και σε κάνει να αισθάνεσαι τέλεια όταν απέναντι έχεις ένα παιδί χωρίς καμία υποστήριξη, αντιθέτως φρενάρει σε τοίχο όταν απέναντι υπάρχει μια ομάδα.

 

Επειδή και στο δικό μας σχολείο υπήρχε από πέρυσι και εξακολουθεί να υπάρχει ένα παιδί με τάσεις ηγεμονικές και χειραγώγησης των υπολοίπων, το οποίο ταυτοχρόνως είναι και πιο μεγάλο σε ηλικία (γεννημένο Γενάρη) και πολύ όμορφο και ξεπεταγμένο λόγω μεγαλύτερου αδερφού, είδα πέρυσι στις αρχές της χρονιάς ότι τα υπόλοιπα αγόρια ενοχλουνταν την μία μέρα από την συμπεριφορά του και ερχόντουσαν με κλάματα στο σπίτι, την άλλη μέρα θέλανε να τον καλέσουν σπίτι, την μεθεπόμενη πάλι κλάματα, μετά ανακοίνωναν ότι είναι ο καλύτερός τους φίλος κλπ. Με το πέρασμα της χρονιάς, όσο τα υπόλοιπα αγόρια - με την καθοδήγηση των γονέων - δέθηκαν μεταξύ τους, το φαινόμενο ατόνησε σημαντικά και το παιδί έχει ενταχθεί στις παρέες (με παρατράγουσα πότε-πότε εννοείται). Και επειδή τα τηλέφωνα στην νηπιαγωγό έδιναν κι έπαιρναν με παράπονα, προς τιμήν της επέλεξε να λύσει το πρόβλημα ενθαρρύνοντας το δέσιμο των παιδιών παρά την απομόνωση του προβλήματος.

Άρα το ότι την απομόνωσε από την παρέα αυτή, το κοριτσάκι ναι μεν αλλά αυτό ειναι στην παρέα, το θεωρείς λάθος? Θα έπρεπε να ενδυναμώσει η μητέρα της την παρέα της πρώτα με τα άλλα παιδιά? Καλά κατάλαβα? Διότι εδώ αυτά δεν πάνε σχολείο, παρέα κάνουν. Και το δικό μου παράδειγμα που το θεωρείτε ορισμένες αγενές δεν ήταν σε κάποια παρέα, ήταν ένα 8χρονο που πήγε να τα βάλει με το 3 χρόνο. Για ποια παρέα μιλάμε? Διότι αν στο δικό που παράδειγμα εννοείται να τους έβαζα να παίξουν μαζί, θα μου φαινόταν πολύ περίεργο... 

Ε και το μπουχεσάκος που πείραξε μια κυρία εδώ ε τι να κάνουμε ήταν χοντρός και έτρεχε και έπεσε με φορά πάνω στα σκοινιά και τα τρανταζε. Τρόμαξε τη μικρή μου που ήταν και μικρή και μινιόν. Αντί να τον πω χοντρο τον είπα μπουχεσάκο χαριτωμένα. Που μόνο χαριτωμένος δεν ήταν τώρα που το θυμάμαι... 

Και ήρθε και την έδιωχνε. Μήπως να τον χαιδευα κιόλας? Τον αγριεψα και εξαφανίστηκε. 

 

Η αλήθεια ειναι κάπου στη μέση. Τις πολλές ευγενιες με παιδιά τέτοιου τύπου δεν τις αποδέχομαι γιατί έχω γνωρίσει πολλά τέτοια. Καθηγήτρια ειμαι και ξέρω. Συνήθως ειναι παιδιά με προβλήματα, δεκτον.οχι συνήθως, πάντα. Αλλά τα άλλα δε φταίνε σε τίποτα. Σαν εκπαιδευτικος ναι θα κηρρυσα την αγάπη που το έχω κάνει ουκ ολίγες φορές και δεν πιάνει και πάντα. Ορισμένα είναι εντελώς αλλοφρονα. Σα μητέρα όμως θα αγριευα. Και αυτό πιάνει. Όσες μανάδες έχω δει να αγριεύουν παίρνουν όλα μπρος. Και οι δασκαλες και οι διευθυντάδες και οι μαμάδες που "χαίρονται" αυτά τα καμάρια τους. Δε λυπάμαι τόσο αυτά όσο τα νορμάλ παιδιά. Αυτά βρίσκουν τρόπο και επιβιώνουν. Τα άλλα είναι που μετά έχουν θέματα ψυχολογικά. Όπως είπε η λενια και συμφωνώ μαζί της, καταλήγουν στο περιθώριο. Τα καλά παιδιά. Τα άλλα κάποιος να τα μαζέψει. 

 

 

Η αλήθεια είναι πως σα μαμά έχω μέλλον ακόμα και έχω πολλά να δω και δε σας κρύβω ότι με προβληματιζουν όλα αυτά. Αλλά προσωπικά δεν φοβάμαι. Κι αν με πουν και αγενή δε θα πειράξει. Κότα δε μαρεσει να με λένε ούτε εμένα ούτε το παιδί μου. Ανασφαλή εννοώ. Γιατί εγώ δεν είμαι. Κι εγώ προσωπικά έχω φάει bullying όταν μετακόμισα σε άλλη περιοχή. Και μου πήρε το μισό δημοτικό να συνέλθω και να βρω τις ισορροπίες μου. Οι τραμπουκοι είναι κατά βάση φοβισμένα και άτσαλα παιδιά που μόνο στη γλώσσα τους μπορείς να τους περιορίσεις αν τους μιλήσεις. 

Όταν εμένα με πείραζαν στο σχολείο πήγαινα σπίτι μου κλαίγοντας. Όταν ήρθε η μαμά μου και είπε δύο λογάκια το κλείσαν. Όταν δε, την τελ μερα της έκτης έριξα μια γερή χαστούκα σε ένα κορίτσι της παρέας στο γυμνάσιο με απέφευγε κι όλα τελείωσαν εκει. Μόνο τότε ηρέμησα. Αλλά είχε περάσει καιρός που δε μιλούσα πάρα μόνο έκλαιγα. Ναναι καλά η μητέρα μου που με στήριξε. Κι εγώ που απεδειξα πραγματική δυναμική. Και ήμουν μόλις 10 χρόνων... Με τη μία κοπελιά ξαναβρεθηκαμε στη σχολή και γίναμε κολλητές. Ασχετο βέβαια.. Αλλά θέλω να πω. Είχε πολλά προβλήματα στο σπίτι της τα έμαθα πολύ αργότερα. Αν εγώ Ειχα περάσει αυτά εκεί, εκείνη είχε περασει χειρότερα στο σπίτι. Αλλά δυστυχώς δυστυχώς το τονίζω δεν μπορούμε να λυπομαστε συνεχώς γιατί έχουμε τα δικά μας παιδιά που είναι εντάξει. Κάποιος πρέπει να τους σταματάει κι αν δε μπορεί η δασκάλα μπαίνουμε εμείς μπροστά. Εμένα αυτή είναι η άποψη μου. 

 

Υσ. Δεν εννοώ την βία, έτσι? Για να μην προτρέξει κάποια και μου πει. Εννοώ αναλόγως την περίσταση. Αλλά ουσιαστικά δεν πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά μας να φοβούνται πρώτον και δεύτερον συνεργασία με δασκάλες γονείς κοκ. Κι αν δεν πιάσουν αυτα, μπαίνω εγώ μπροστά. Και τελειώνει εκεί το θέμα. Δηλαδή αν έκαναν θέμα στο δικό μου παιδί και δεν έπιαναν όλα τα άλλα, στο διάλειμμα θα με έβλεπαν πολύ συχνά αυτά τα "καλά" παιδάκια. Και στο σχόλασμα και γενικώς. Μέχρι να φοβηθούν και να σταματήσουν. Γιατί να ξέρετε είναι πολύ δειλά. Θρασυδειλα... Είναι απογοητευτικό αλλά δυστυχώς έτσι είναι η πραγματικότητα... Κι εγώ τα λυπάμαι αλλά πιο πολύ λυπάμαι τα άλλα.. Γιατί όπως σας είπα, τα πρώτα επιβιώνουν τελικά. 

Επεξεργάστηκαν 6 Ιουνίου,2019 by Nefeli2014

[Nefeli2014]

Στο δια ταύτα και κλείνω για να μη κουράζω κι άλλο άλλωστε έχω πει την δική μου άποψη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα το είχα πιάσει από την αρχή αλλιώς. Καταρχάς δε θα επέτρεπα να έρθει κάποιο σπίτι μου χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των γονιών του και χωρίς να τους ξέρω. Είναι ριψοκίνδυνο για πολλούς και διάφορους λόγους. Έπειτα αν έβλεπα αυτό το σκηνικό 3 φορές(ότι γίνεται και 3 φορές μετά θα επαναλαμβανεται συνέχεια) θα έπιανα την πιτσιρικα με το καλό. Μετά όμως θα της απαγορευα να ξανάρθει και θα της απαγορευα να ξαναμιλήσει άσχημα στη κόρη μου. Παράλληλα θα έπιανα τη μαμά της μπας κι έβγαζα άκρη. Φυσικά θα είχα πολλή συζήτηση με τη δικιά μου για όλα όσα είπατε κι εσείς. Μετά για το σχολείο δεν ξέρω, αν παρατηρούσα ότι συνέχιζε να είναι έτσι η μικρή η άλλη πολύ πιθανόν να ενημέρωνα και τη δασκάλα. Μάλλον αυτό θα έκανα, ναι. 

Απλώς θα ήμουν πολύ μπροστά από ένα σημείο κι έπειτα κι όχι απλά θεατής. Αυτό. Τώρα η καθεμία έχει την δική της άποψη. 

[Macgyver]

@Nefeli2014 να σου πω την αλήθεια, εγώ συμφωνώ μαζί σου. Ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος και προτιμώ να είμαι αυτός που επιβιώνει ( και αυτό μαθαίνω και στο παιδί μου), παρά αυτός που την πατάει τελικά. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει σωστό και λάθος, δεδομένου ότι όλοι είμαστε άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις. Ούτε καν τη βία καταδικάζω, διότι η ιστορία έχει δείξει ότι πολλές φορές χρειάστηκε ως ύστατη λύση άμυνας. Θα ήταν υπέροχο να λύναμε όλοι τις διαφορές μας με διάλογο και σεβόμενοι ο ένας τον άλλο ως προς τα δικαιώματα, αλλά δεν ζούμε σε μία ιδεατή κατάσταση. Οπότε ανά περίπτωση πρέπει να αξιολογούμε και να πράττουμε. 

Στο συγκεκριμένο ζήτημα που μιλάμε για πολύ μικρά παιδιά, θα είχα επιδιώξει εξαρχής να έχω γνωριστεί και να έχω ανταλλάξει τηλέφωνο με τους γονείς του άλλου παιδιού. Γιατί φέρω ευθύνη να βάζω ξένο παιδί μέσα στο σπίτι μου ανεξαρτήτως χαρακτήρα και συμπεριφοράς του εν λόγω παιδιού. 

Επίσης, θα μάθαινα στο παιδί μου ( αυτό που ήδη του μαθαίνω) ότι στο σπίτι του, τους όρους τους βάζει το ίδιο. 

Δηλαδή εγώ θα δεχόμουν να έρθει ένας "φίλος" στο σπίτι μου, απρόσκλητος κιόλας και να μου κάνει κουμάντο μέσα στο ίδιο μου το σπίτι ?!

ΟΧΙ βέβαια. 

Το ίδιο και στο παιδί. Θα είχα μπει μέσα στο δωμάτιο και θα έλεγα στο παιδί μου παρουσία των άλλων παιδιών:

"Στο σπίτι μας, εμείς θέτουμε κανόνες" και θα της καθοδηγούσα το διάλογο με την μικρή τσαούσα που θεωρεί ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. 

Με τον ίδιο τρόπο που ένα παιδί δικαιούται να μην μοιραστεί το παιχνίδι ΤΟΥ αν δεν θέλει, ή το ΜΠΙΣΚΟΤΟ του ή το οτιδήποτε άλλο. 

Με τον ίδιο τρόπο που ένα παιδί δικαιούται να μην αγκαλιάσει τη θεία/γιαγιά/φίλη κλπ αν ΔΕΝ θέλει. 

Η οριοθέτηση των σχέσεων είναι γενικά πολύπλοκο θέμα και με πολύ ευρύ φάσμα εφαρμογής.