Α΄Δημοτικού !!! ή μήπως πανεπιστήμιο ;;;;

[novak]

Καλημέρα κι από μένα!

 

Ο γιος μου θα πάει πρώτη δημοτικού του χρόνου, αλλά από παιδάκια που ήταν μαζί πέρυσι νηπιαγωγείο (που ο δικός μου ήταν προνήπιο) και πήγαν φέτος πρώτη, έχω προβληματιστεί αρκετά, και θα ήθελα τη γνώμη σας για 2 θέματα:

 

α) Η αίσθησή μου είναι αυτή που λέει η Aimee, ότι η ύλη είναι αρκετή, ο ρυθμός γρήγορος και δύσκολα αφομοιώνονται όλα αυτά, με αποτέλεσμα κουρασμένα και αποθαρρυμένα παιδιά...Οι δασκάλες "κολλημένες" στο πρόγραμμα του Υπουργείου. Τί κάνει κανείς σε αυτήν την περίπτωση; Το να αγχώνεται και να πιέζεται υπερβολικά ένα παιδάκι στην πρώτη δημοτικού, εκτός των άλλων μπορεί να του δημιουργήσει αποστροφή για τη μελέτη, με συνέπειες εφόρου (σχολικής) ζωής...Από την άλλη αν το πάει ο γονιός πιο χαλαρά, μην καλύπτοντας όλες τις εργασίες κλπ., μπορεί να αισθανθεί μειονεκτικά μέσα στην τάξη, αν μείνει λίγο πίσω...

 

(Να σημειώσω ότι μιλάω για δημόσιο σχολείο, θεωρούμενο "πρότυπο", σε καλή περιοχή κλπ.)

 

β) Ως εργαζόμενη, και με ώρα επιστροφής στο σπίτι κατά τις 18:30 το απόγευμα, αγχώνομαι για το διάβασμα...Προς το παρόν τα απογεύματα ο μικρός είναι με τη γιαγιά του, η οποία σε καμμία περίπτωση δεν θα ήθελα να αναλάβει το διάβασμα (και γιατί δεν το θεωρώ σωστό να της βάλω τέτοια ευθύνη, και γιατί δεν έχω εμπιστοσύνη σε έναν άνθρωπο μεγάλης ηλικίας, κι ας είναι μορφωμένη η ίδια). Θα μπορούσα να διαπραγματευτώ το ωράριό μου ώστε να επιστρέφω στις 17:30 και να το κάνω εγώ μετά χαράς...Είναι όμως πολύ περασμένη η ώρα για το παιδί, που θα έχει γυρίσει από τις 2;; Τί άλλη επιλογή υπάρχει;;

 

Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για οποιαδήποτε συμβουλή

[Dragonfly]

Novak, η άλλη επιλογή θα ήταν την ώρα που είναι με τη γιαγιά να τον βάζει να κάνει απλές ασκησούλες, πχ αντιγραφή ή κάποια ζωγραφιά αν έχουν ή κάτι απλό... Η γιαγιά δεν θα τον διορθώνει απλώς θα επιβλέπει. Το απόγευμα όταν γυρίσεις, θα κάνετε τα υπόλοιπα μαθήματα, θα συζητάτε τυχόν απορίες κτλ.

 

Σχετικά με το θέμα για τις εργαζόμενες μητέρες, ειδικά για εκείνες που γυρνούν αργά από τη δουλειά, σίγουρα είναι πολύ πιο δύσκολο να μπει ένα πρόγραμμα διαβάσματος. Ότι χρειάζεται πρόγραμμα, σίγουρα χρειάζεται. Δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό.

[Maya]

 

 

β) Ως εργαζόμενη, και με ώρα επιστροφής στο σπίτι κατά τις 18:30 το απόγευμα, αγχώνομαι για το διάβασμα...Προς το παρόν τα απογεύματα ο μικρός είναι με τη γιαγιά του, η οποία σε καμμία περίπτωση δεν θα ήθελα να αναλάβει το διάβασμα (και γιατί δεν το θεωρώ σωστό να της βάλω τέτοια ευθύνη, και γιατί δεν έχω εμπιστοσύνη σε έναν άνθρωπο μεγάλης ηλικίας, κι ας είναι μορφωμένη η ίδια). Θα μπορούσα να διαπραγματευτώ το ωράριό μου ώστε να επιστρέφω στις 17:30 και να το κάνω εγώ μετά χαράς...Είναι όμως πολύ περασμένη η ώρα για το παιδί, που θα έχει γυρίσει από τις 2;; Τί άλλη επιλογή υπάρχει;;

 

Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για οποιαδήποτε συμβουλή

 

Θα σου πω τι θα έκανα εγώ.

Θα έπαιρνα μία άδεια, ίσως όχι την πρώτη εβδομάδα της χρονιάς, πάντως σίγουρα τη δεύτερη, όταν δηλαδή το σχολείο θα έμπαινε στο ρυθμό του. Τη βδομάδα αυτή, θα προσπαθούσα να φτιάξω μία ρουτίνα στο παιδί, δηλαδή ερχόμαστε από το σχολείο, τρώμε, ξεκουραζόμαστε (λίγο) και αρχίζουμε διάβασμα κλπ κλπ. Θα αγόραζα και ένα ρολόι, να μπορεί να έχει την αίσθηση του χρόνου, τουλάχιστον της ώρας που πρέπει να ξεκινήσει. Θα φρόντιζα στη γιαγιά να υπάρχει χώρος κατάλληλος για μελέτη. Επίσης θα απαγόρευα την τηλεόραση. Θα εξηγούσα στο παιδί ότι είναι προς όφελός του να έχει τελειώσει όσο πιο πολλά μαθήματα μπορεί, για να μπορούμε μετά να παίζουμε κλπ.

Μετά την εβδομάδα αυτή, κάθε μέρα στην αρχή τουλάχιστον θα έκανα ένα τηλεφώνημα στο σπίτι την ώρα που θα ήταν η ώρα για το διάβασμα. Θα ρωτούσα το παιδί τι έχει και τι μπορεί να κάνει μέχρι να επιστρέψω. Ένα πραγματάκι και σωστά. Θα κάναμε μία οργάνωση, ώστε στην αρχή να τελειώσει ένα μάθημα και μετά σταδιακά περισσότερα, ενδεχομένως και όλα.

Και μετά ..... βλέποντας και κάνοντας, όλα εξαρτώνται από την αντίδραση του παιδιού.

[beba09]

έβαλα και εγώ ρολόϊ εχθές.

[ΑΝΝΑ24]

Novak, μπορείς να δοκιμάσεις και το ολοήμερο. Εμένα έρχεται έτοιμη, κάνουμε μόνο την ανάγνωση μαζί και ο,τι μπορεί να μου φανεί ότι χρειάζεται ενίσχυση. Αλλά τα βασικά τα έχει τελειώσει.

[Χαρά-Μαρία]

Novak, κι εγω αυτο ηθελα να σου προτεινω. Το ολοημερο. Μονο αναγνωση εχει κι εμενα, ή καμμια ζωγραφια που δεν προλαβε να ολοκληρωσει. Καμμια φορα βεβαια θελει να παιξει οποτε τα φερνει σπιτι.

 

Επισης, θα μπορουσες να μην το διαβαζεις εσυ, να διαβαζει μονο του το παιδι. Ακουω συχνα απο γονεις να διαβαζουν μαζι με το παιδι, αλλα δεν εχω ακολουθησει αυτη τη μεθοδο, αν πχ δεν τα εχει κανει στο ολοημερο ή εχει μελετη για το ΣΚ, την αφηνω μονη της και τα κανει. Κι αν εχει καμμια απορια ή μεγαλη δυσκολια με κατι, τοτε ερχεται και μας ρωταει. Δεν ελεγχω καν αν τα εχει κανει-της εχω πει οτι ειναι ευθυνη της, και οφειλει να τα εχει κανει. Κρυφα παω καμμια φορα και τα ελεγχω, χωρις να με δει. Εχει πιασει.

[ZWH]

Novak, κι εγω αυτο ηθελα να σου προτεινω. Το ολοημερο. Μονο αναγνωση εχει κι εμενα, ή καμμια ζωγραφια που δεν προλαβε να ολοκληρωσει. Καμμια φορα βεβαια θελει να παιξει οποτε τα φερνει σπιτι.

 

Επισης, θα μπορουσες να μην το διαβαζεις εσυ, να διαβαζει μονο του το παιδι. Ακουω συχνα απο γονεις να διαβαζουν μαζι με το παιδι, αλλα δεν εχω ακολουθησει αυτη τη μεθοδο, αν πχ δεν τα εχει κανει στο ολοημερο ή εχει μελετη για το ΣΚ, την αφηνω μονη της και τα κανει. Κι αν εχει καμμια απορια ή μεγαλη δυσκολια με κατι, τοτε ερχεται και μας ρωταει. Δεν ελεγχω καν αν τα εχει κανει-της εχω πει οτι ειναι ευθυνη της, και οφειλει να τα εχει κανει. Κρυφα παω καμμια φορα και τα ελεγχω, χωρις να με δει. Εχει πιασει.

Το καθε παιδι ειναι διαφορετικο, εχει διαφορετικους ρυθμους, αντιλαμβανεται διαφορετικα τα πραγματα και χρειαζεται διαφορετικο χρονο για να μπορεσει να διαβασει μονο του.

Εχω δυο παιδια.. Με το πρωτο δεν ασχοληθηκα σχεδον ποτε. Διαβαζε μονη της.. ολομοναχη, εκτος αν ειχε καποια απορια...απο τη πρωτη δημοτικου μεχρι και τωρα που ειναι δευτερα λυκειου, ενω ο γιος μου απο την πρωτη δημοτικου και μεχρι τωρα την πρωτη γυμνασιου χρειαζεται καποιον διπλα του... Οποτε αυτο που κανουμε ειναι να ακολουθουμε τις αναγκες του παιδιου.

[Βερενίκη]

Με τη φράση "διαβάζει μόνο του" ο καθένας εννοεί διαφορετικά πράγματα.

Άλλος εννοεί πως δεν χρειάζεται να εξηγήσει, αλλά είναι δίπλα και διαβάζει εκφωνήσεις και οργανώνει.

Άλλος εννοεί πως του λέει ποια άσκηση να κάνει και κάθεται παραπέρα και κάνει κάποια άλλη δουλειά.

Άλλος εννοεί πως λέει ποια άσκηση να κάνει και είναι π.χ. στην κουζίνα.

Άλλος φεύγει εντελώς και κοιτάζει στο τέλος τι έκανε το παιδί.

Άλλος δεν ασχολείται καθόλου.

Κι άλλος είναι εντελώς δίπλα, αλλά στον κόσμο λέει πως "διαβάζει μόνο του", έτσι για τις εντυπώσεις.

 

Οπότε... άσε τι εννοούν και κάνε αυτό που σου αρέσει!

 

Επίσης σημασία έχει και το αποτέλεσμα. Ένα παιδί που μελετά εντελώς αυτόνομα μπορεί να έχει μέτρια αλλά μπορεί να έχει και άριστα αποτελέσματα.

Από την άλλη ένας γονιός που βοηθάει, μπορεί να το κάνει για να περάσει το παιδί την τάξη ή για να γίνει ένας πολύ καλός μαθητής.

Εγώ όταν ακούω ότι ένα παιδί 'διαβάζει μόνο του', έχω την τάση να ρωτήσω: Και είναι καλός μαθητής? Αλλά ντρέπομαι. Γιατί αν δεν είναι, δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα...

 

Άκουγα μία φίλη να με ζαλίζει χρόνια τώρα ότι το παιδί της διαβάζει μόνο του, αλλά τελικά προέκυψε ότι ήταν μία μέτρια προς κακή μαθήτρια, η οποία ενδεχομένως με λίγη βοήθεια από τους γονείς της να ήταν πολύ καλύτερη.

Αν κάποιος δίνει σημασία στο να έχει το παιδί μία καλή επίδοση στο σχολείο, δεν μπορεί να μην το βοηθήσει, όταν χρειάζεται, μόνο και μόνο για να 'διαβάσει' μόνο του.

[Dragonfly]

Εγώ πάντως δεν θα μπορούσα να μην ξέρω καν τι ασκήσεις ή τι μαθήματα έχει το παιδί και να το αφήνω εντελώς μόνο του να "διαβάζει". Ούτε βέβαια να είμαι από πάνω του και να του λύνω εγώ τις ασκήσεις...

Βερενίκη έχεις δίκιο σε αυτά που γράφεις. Καλή η αυτονομία, αλλά να έχει και αποτέλεσμα.

[Χαρά-Μαρία]

Επίσης σημασία έχει και το αποτέλεσμα. Ένα παιδί που μελετά εντελώς αυτόνομα μπορεί να έχει μέτρια αλλά μπορεί να έχει και άριστα αποτελέσματα.

Από την άλλη ένας γονιός που βοηθάει, μπορεί να το κάνει για να περάσει το παιδί την τάξη ή για να γίνει ένας πολύ καλός μαθητής.

Εγώ όταν ακούω ότι ένα παιδί 'διαβάζει μόνο του', έχω την τάση να ρωτήσω: Και είναι καλός μαθητής? Αλλά ντρέπομαι. Γιατί αν δεν είναι, δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα...

 

Άκουγα μία φίλη να με ζαλίζει χρόνια τώρα ότι το παιδί της διαβάζει μόνο του, αλλά τελικά προέκυψε ότι ήταν μία μέτρια προς κακή μαθήτρια, η οποία ενδεχομένως με λίγη βοήθεια από τους γονείς της να ήταν πολύ καλύτερη.

Αν κάποιος δίνει σημασία στο να έχει το παιδί μία καλή επίδοση στο σχολείο, δεν μπορεί να μην το βοηθήσει, όταν χρειάζεται, μόνο και μόνο για να 'διαβάσει' μόνο του.

 

Ειναι αριστη, ευτυχως. Αλλα και μετρια να ηταν, δε θα με πειραζε. Οσο μπορει, αρκει να μαθαινει, και να αγαπα το σχολειο, να μην το βλεπει αγγαρεια.

 

Προσοχη, δε λεω να ζοριζεται το παιδι ή να εχει κολλησει και να μην το βοηθας. Αυτο που δεν επιθυμω να κανω, ειναι να καθησω διπλα της, να τη βλεπω να κανει τις ασκησεις της. Ειναι δικη της δουλεια, πρεπει να μαθει μονη της. Αν εχει αποριες ή θελει να μας διαβασει κατι, εννοειται πως την ενθαρρυνουμε.

 

Ισως παντως να εχει σημασια πως μεγαλωσε ο καθενας. Ουτε εμενα με διαβασαν ποτε οι γονεις μου, ουτε την αδερφη μου. Η αδερφη μου ηταν παντα αριστη μαθητρια, εγω πολυ καλη. Μου φαινεται λοιπον περιεργο το να μπλεχτω στα δικα της, δεν εχω συνηθισει ετσι.

[Χαρά-Μαρία]

Εγώ πάντως δεν θα μπορούσα να μην ξέρω καν τι ασκήσεις ή τι μαθήματα έχει το παιδί και να το αφήνω εντελώς μόνο του να "διαβάζει". Ούτε βέβαια να είμαι από πάνω του και να του λύνω εγώ τις ασκήσεις...

 

 

Αυτο που λες μου φαινεται αρκετα ισορροπημενο, δηλ απο τη μια δεν εισαι απο πανω του, απο την αλλη ελεγχεις να δεις τι γινεται.

[Βερενίκη]

 

Ισως παντως να εχει σημασια πως μεγαλωσε ο καθενας. Ουτε εμενα με διαβασαν ποτε οι γονεις μου, ουτε την αδερφη μου. Η αδερφη μου ηταν παντα αριστη μαθητρια, εγω πολυ καλη. Μου φαινεται λοιπον περιεργο το να μπλεχτω στα δικα της, δεν εχω συνηθισει ετσι.

 

Έχεις απόλυτη δίκιο για το θέμα του πώς μεγάλωσε ο καθένας, αν κι εγώ δεν αναφερόμουν σε εσένα, η αλήθεια είναι ότι μιλούσα εντελώς γενικά.

 

Νομίζω όμως ότι πάλι δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα, γιατί χρησιμοποιείς τη φράση 'με διάβασαν'. Γενικά πάντα μιλώντας, υπάρχει μεγάλη διαφορά να παρακολουθείς την πορεία ενός παιδιού στο σχολείο και να το ενισχύεις όπου χρειάζεται με το 'να το διαβάζεις'.

[Χαρά-Μαρία]

Έχεις απόλυτη δίκιο για το θέμα του πώς μεγάλωσε ο καθένας, αν κι εγώ δεν αναφερόμουν σε εσένα, η αλήθεια είναι ότι μιλούσα εντελώς γενικά.

 

Νομίζω όμως ότι πάλι δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα, γιατί χρησιμοποιείς τη φράση 'με διάβασαν'. Γενικά πάντα μιλώντας, υπάρχει μεγάλη διαφορά να παρακολουθείς την πορεία ενός παιδιού στο σχολείο και να το ενισχύεις όπου χρειάζεται με το 'να το διαβάζεις'.

 

Εχεις δικιο, υπαρχουν διαβαθμισεις. Υπαρχει η μητερα που το διαβαζει καθε μερα και φτανει μεχρι και στις Πανελληνιες, να ξερει ποια σελιδα επεσε στην Ιστορια, υπαρχει εκεινη που το διαβαζει και αραιωνει σιγα σιγα οσο μεγαλωνει το παιδι, αυτη που ελεγχει τις ασκησεις αφοτου τις κανει, εκεινη που απλα απαντα σε αποριες, εκεινη που δεν ρωταει καν και εκεινη που δεν ξερει καν τι ταξη παει το παιδι της (αληθινο περιστατικο, δεν το εγραψα για εμφαση). Το που θα κινηθεις μαλλον εξαρταται απο πολλους παραγοντες.

[Aimee]

Novak, αυτό που έκανα στη θέση σου, (γυρνούσα κι εγώ κατά τις 18:30), ήταν να ζητώ να βάζουν το παιδί για ύπνο. Σηκωνόταν κατά τις 17:00, έτρωγε, έπαιζε και προετοίμαζε άριστα την ανάγνωση.

Εγώ τον έβρισκα ευδιάθετο και τελειώναμε σε 1 ώρα, κάνοντας και κάποια πράγματα έξτρα πάντα (δηλαδή και ερωτήσεις επί του κειμένου, επιπλέον ορθογραφία, προβληματάκια).

Σημαντικό ήταν ότι δεν ήρθε ποτέ στο σπίτι με απορίες ή κενά από το σχολείο.

 

Θεωρώ ότι η Α Δημοτικού είναι κομβική τάξη, για να μάθει το παιδί να αντιμετωπίζει με επιμέλεια τα μαθήματά του. Για μένα τουλάχιστον, δεν αρκεί το παιδί να γράψει απλώς σωστά την ορθογραφία. Χρειάζεται να έχει καταβάλει μια κάποια προσπάθεια για ευανάγνωστα γράμματα, λέξεις με αποστάσεις κλπ. Αυτό καλλιεργείται σταδιακά, εκτός αν είμαστε τυχεροί και το παιδί μας ανήκει στο 3% που έχουν έμφυτη αυτού του είδους την ευσυνειδησία.

 

Εναλλακτικά, υπάρχει η φύλαξη. Αρκεί να γίνεται δουλειά. Αλλιώς μου φαίνεται αρκετά βάρβαρο το ωράριο για ένα πρωτάκι.

[Χαρά-Μαρία]

Οντως ολα αυτα τα κανουν στην Α' Δημοτικου. Η καθε ασκηση τα εμπεριεχει ομως ολα αυτα. Αν δεν κανουν κατι απ ολα αυτα σωστα, τους γραφει η δασκαλα διπλα παρατηρηση, πχ δεν εγραψες καθαρα το "α", δεν κρατησες καλα τα κενα κλπ. Οποτε τα κατακτουν σταδιακα οπως πολυ σωστα λες. Η δασκαλα της επεμενε πολυ στο καθε τι, τους βαζει πολλες ασκησεις.

 

Παντως με το ολοημερο τα περισσοτερα τα κανουν ολα εκει. Επιστρεφει σπιτι στις 15.30, κανει ενα μπανακι και παιζει μεχρι να πεσει για υπνο στις 21.30. Εμενα μια χαρα μου φαινεται το προγραμμα αυτο. Απλα απ ο,τι εχω καταλαβει, τα ζοριζουν τα παιδια την ωρα του μαθηματος, τα κανουν ολα πολυ γρηγορα.

 

Εδω θα επανελθω στο θεμα, να συμφωνησω με τη θεματοθετρια, στο οτι ειναι παρα πολλη η υλη της Α Δημοτικου. Γενικα βλεπω οτι βιαζονται, σε ολες τις ταξεις. Γιατι τοση βιασυνη? Και μετα βλεπουμε αρκετα παιδια, να χρειαζονται φροντιστηριο, ακομα και στο Δημοτικο. Ηδη ενα αγορακι στην Α δημοτικου σε εμας, στο αλλο τμημα, κανει ιδιαιτερα σπιτι. Δεν πιστευω οτι ολα αυτα βοηθουν το παιδι. Μενουμε στους τυπους, και χανουμε την ουσια.

 

Κι εδω να σημειωσω οτι επειδη ειχα δωσει Δ Δεσμη παλια (εχμ, το 1994), παντα θεωρουσα οτι δεν χρειαζεται πχ να φτανουμε μετα μεχρι και στο ολοκληρωμα σε ταξεις του Λυκειου, αυτα στο εξωτερικο τα κανουν στο Πανεπιστημιο, ειναι ελληνικη πατεντα. Και μιλαω για μεγαλα Πανεπιστημια, διεθνους κυρους. Αλλα αυτη ειναι μια αλλη συζητηση.

[alcyon]

Τα πράγματα που θα κάνουν στην α' δημοτικού, θα τα βρουν ξανά στη β'. Μόνο που θα τα δουν πιο ενισχυμένα. Και στη γ' ακόμα πιο εμπλουτισμένα. Είναι σαν σπιραλ δηλαδή. Επανέρχεσαι σε κάτι που το έχεις ξανακούσει για να το συμπληρώσεις, να το οργανώσεις και να το ενισχύσεις. Έτσι λειτουργεί καλύτερα. Πρέπει να οικοδομηθεί σε κάτι που ήδη ξέρει για να προχωρήσει παρακάτω.

 

Δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Και δε μπορώ να καταλάβω από πού ορίζει κάποιος -μη δάσκαλος- το "πολύ" και το "λίγο". Τα παιδιά μου πέρασαν από την α' δημοτικού, αλλά ειλικρινά, κριτική για την ύλη δε νομίζω πως μπορώ να ασκήσω. Για να το κάνω, θα πρέπει να ξέρω σε τι βάθος την εξετάζουν, πώς την παρέχουν, τι ζητάνε από το παιδί, τι θα βρει στις επόμενες χρονιές, ποιοι είναι οι στόχοι, ποιος ο τρόπος του δασκάλου κτλ κτλ

 

Νομίζω πως άδικα πονοκεφαλιάζει κάποιος. Το σχολείο κάνει τη δουλειά του, εκτός αν τύχει να πέσει κάποιος σε στραβό δάσκαλο. Αν ο δάσκαλος είναι από μέτριο και άνω, ο γονιός δεν έχει να ασχοληθεί με κάτι, πέρα από έναν μικρό έλεγχο και τη βασική οργάνωση στο σπίτι.

[miriki]

Κατά τη διάρκεια της χρονιάς αλλάζεις και το επίκεντρο της προσοχής σου. Ας πούμε στην αρχή με ενδιέφερε να καθίσει στην καρέκλα και να κάνει όλες τις ασκήσεις. Μετά κοίταξα την καλλιγραφία και τη φορά. Μετά στο να μπορώ να απομακρύνομαι και να μη χαζεύει ασταμάτητα. Κοινώς να μπορεί να συγκεντρωθεί χωρίς να είμαι δίπλα. Τώρα επιμένω στην καλλιγραφία και στον επανέλεγχο. Σιγά σιγά του παίρνει λιγότερη ώρα, μα έχουμε δρόμο μπροστά.

 

Ανάγνωση δεν κάνουμε γιατί ήδη διαβάζει από πέρσι σχεδόν (δεν του δίδαξα ούτε εγώ ούτε οι νηπιαγωγοί απλά είχε το αλφάβητο στο δωμάτιό του σε κάρτες και όταν ο ίδιος ήθελε να γράψει κάτι, μπορούσε αν ήθελε να κοιτάξει εκεί. Επίσης του έγραφα μηνύματα με τα μαγνητικά γράμματα στο ψυγείο. Γενικά η "φωνή" του γράμματος έκανε δουλειά από μόνη της.) Τις εκφωνήσεις των ασκήσεων τις διαβάζει από μόνος του.

 

Επίσης δε διαβάζουμε προκαταβολικά ορθογραφία (δεν κάθεται με τίποτα). Όταν έρθει το τετράδιο της ορθογραφίας στο σπίτι και δω λάθη το βάζω να γράφει ιστορίες από το μυαλό μου με τις λέξεις και συζητάμε για το πώς γράφονται. Θα το παλέψω όμως σύντομα να αρχίσει να τη διαβάζει κανονικά.

 

Έχει πάει εντελώς άγραφτος, έχει πάει με μισή άσκηση, με ξεχασμένο τετράδιο, χωρίς μολύβι κλπ. Η δασκάλα του είναι ένας υπέροχος άνθρωπος που δε μαλώνει να προσβάλλει, αλλά τα εγκαλεί κι εκείνος τουλάχιστον θέλει να είναι σωστός.

 

Είναι διαδικασία χτισίματος δηλαδή και όχι μπαμ και κάτω.

 

Πάντως μια βδομάδα τώρα που έκοψα την απογευματινή δραστηριότητα και κοιμάται το μεσημέρι είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα.

[Dragonfly]

Αυτο που λες μου φαινεται αρκετα ισορροπημενο, δηλ απο τη μια δεν εισαι απο πανω του, απο την αλλη ελεγχεις να δεις τι γινεται.

 

Ευχαριστώ!

[Aimee]

...Η δασκάλα του είναι ένας υπέροχος άνθρωπος που δε μαλώνει να προσβάλλει, αλλά τα εγκαλεί κι εκείνος τουλάχιστον θέλει να είναι σωστός.

 

Είναι διαδικασία χτισίματος δηλαδή και όχι μπαμ και κάτω.

 

Πάντως μια βδομάδα τώρα που έκοψα την απογευματινή δραστηριότητα και κοιμάται το μεσημέρι είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα.

 

Ακριβώς! Δεν είναι η καλλιγραφία αυτή καθαυτή το ζήτημα αλλά το να έχει καταβληθεί προσπάθεια για ευανάγνωστα γραμματάκια.

Και προφανώς δεν αποτελεί πρόβλημα η "ακαταστασία" που παρατηρείται συνήθως στην τελευταία άσκηση αλλά η εργασία που από την αρχή ως το τέλος της είναι εμφανώς προχειροφτιαγμένη.

Το παιδί πρέπει να μάθει ότι το άρπα-κόλλα και η παιδεία είναι ασύμβατες έννοιες. Και αυτό εμπεδώνεται σταδιακά.

 

 

Τα πράγματα που θα κάνουν στην α' δημοτικού, θα τα βρουν ξανά στη β'. Μόνο που θα τα δουν πιο ενισχυμένα. Και στη γ' ακόμα πιο εμπλουτισμένα. Είναι σαν σπιραλ δηλαδή. Επανέρχεσαι σε κάτι που το έχεις ξανακούσει για να το συμπληρώσεις, να το οργανώσεις και να το ενισχύσεις. Έτσι λειτουργεί καλύτερα. Πρέπει να οικοδομηθεί σε κάτι που ήδη ξέρει για να προχωρήσει παρακάτω.

 

Δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Και δε μπορώ να καταλάβω από πού ορίζει κάποιος -μη δάσκαλος- το "πολύ" και το "λίγο". Τα παιδιά μου πέρασαν από την α' δημοτικού, αλλά ειλικρινά, κριτική για την ύλη δε νομίζω πως μπορώ να ασκήσω. Για να το κάνω, θα πρέπει να ξέρω σε τι βάθος την εξετάζουν, πώς την παρέχουν, τι ζητάνε από το παιδί, τι θα βρει στις επόμενες χρονιές, ποιοι είναι οι στόχοι, ποιος ο τρόπος του δασκάλου κτλ κτλ

 

Νομίζω πως άδικα πονοκεφαλιάζει κάποιος. Το σχολείο κάνει τη δουλειά του, εκτός αν τύχει να πέσει κάποιος σε στραβό δάσκαλο.

, πέρα από έναν μικρό έλεγχο και τη βασική οργάνωση στο σπίτι.

 

1) Μπορείς όμως να εμπλουτίσεις και να ενισχύσεις αν δεν έχεις "θεμέλια"; Γιατί αυτό είναι η Α Δημοτικού.

 

2) -Καταρχάς, πιστεύω στην αποδοτικότητα της "αργής μάθησης" σε αυτήν την ηλικία και όχι στον καλπασμό του στυλ να πάρουμε μια γεύση και αύριο-μεθαύριο θα ξανακάνουμε ένα πέρασμα.

-Επιπλέον, πριν καν αποκτήσω παιδί, ήξερα από το οικογενειακό μου περιβάλλον τους προβληματισμούς που υπήρχαν σχετικά με την έκταση της ύλης σε συγκεκριμένα μαθήματα ορισμένων τάξεων. Η Γλώσσα Α Δημοτικού είναι μια τέτοια περίπτωση.

-Αντίστοιχη ήταν η τοποθέτηση της δασκάλας μας στην Α Δημοτικού, στην πρώτη συνάντηση με τους γονείς, όταν εξήγησε το πλαίσιο, τους στόχους και τη μέθοδό της. Και στις (αρκετές) ατομικές συναντήσεις, είχε γίνει λόγος για την ύλη της γλώσσας αφού ενδιαφερόταν να μάθει αν οι μαθητές της πιέζονταν.

-Πέραν του ότι έχω φοιτήσει σε σχολείο του εξωτερικού για κάποιο διάστημα, πλέον πολλοί γνωστοί μας μένουν εκτός Ελλάδας. Μαθαίνουμε έτσι, για παράδειγμα, ότι στην Αγγλία/Γαλλία/Σουηδία η προπαίδεια δεν εντάσσεται στην ύλη των Μαθηματικών της Β Δημοτικού.

-Στην Αθήνα, σε κάθε γειτονιά, έχουν ξεφυτρώσει "οικοδιδασκαλεία" που κάνουν φροντιστήριο σε παιδιά Δημοτικού.

-Στους παγκόσμιους διαγωνισμούς, τα Ελληνόπουλα πάνε όλο και χειρότερα, ως προς τις λεκτικές και μαθηματικές δεξιότητες.

 

Έτσι, για μένα, είναι "κοινός τόπος" ότι το περίγραμμα της ύλης δεν είναι ορθά καθορισμένο.

 

3) "Με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις".

Επειδή βλέπω φίλες μου δασκάλες -με λατρεία για τη δουλειά τους και ζηλευτές ικανότητες- να αγκομαχάνε με διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στο σχολείο (περιττή η αναφορά τους, νομίζω...) και να νιώθουν και σαν "βραχνά" την ύλη που πρέπει να "βγει", αναρωτιέμαι τι θα καταφέρει ένας μέτριος δάσκαλος.

Ειδικά, όταν το σύστημα (πρέπει να) το θέτει ο δάσκαλος. Είναι αδύνατον και απολύτως εσφαλμένο να υποκαταστήσει ο γονιός τον δάσκαλο.

[anath]

Το πρώτο μου παιδάκι θα πάει στην Ά Δημοτικού σε λίγες μέρες!

Έχουμε συζητήσει αρκετές φορές για τις διαφορές Νηπιαγωγείου - Δημοτικού προσπαθώντας να τον προετοιμάσω ψυχολογικά, καθώς είναι λίγο ανασφαλής και μη δεκτικός στις πολλές αλλαγές. Το θετικό είναι ότι δεν θα αλλάξει κτίριο, αφού το Δημοτικό συστεγάζεται με το Νηπιαγωγείο, καθώς επίσης και ότι θα επανασυνδεθεί με κάποιους από τους συμμαθητές του.

Ο προβληματισμός μου είναι πώς να τον προετοιμάσω για το γεγονός ότι από την πρώτη μέρα θα πρέπει να "κινείται" στο σχολείο χωρίς εμένα, με τους συμμαθητές και τον εκαπαιδευτικό του. Πίστευε πως η πρώτη συνάντηση γίνεται παρουσία των γονέων, όπως  στο Νήπιο και ότι θα τον συνοδεύω εγώ στην τραπεζαρία να αφήσει το μεσημεριανό του και μετά στην τάξη.

Σήμερα που το συζητήσαμε φάνηκε αγχωμένος και λυπημένος.

Σημειώνω ότι και στην αρχή του Νηπιαγωγείου είχε ένα μικρό πρόβλημα προσαρμογής (ενώ είχε πάει ήδη 2 χρόνια παιδικό σταθμό), το οποίο καταλήξαμε με τη Νηπιαγωγό να το θεωρήσουμε ανασφάλεια και "χειρισμό" απέναντί μου, αφού στη διάρκεια της ημέρας λειτουργούσε άψογα μέσα στην τάξη.

Φοβάμαι ότι θα αντιδράσει πάλι παρόμοια και δεν ξέρω πώς θα αντιμετωπιστεί από τους υπόλοιπους. Και πώς θα μπορώ να τον βοηθήσω.

Έχετε αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο; Έχετε κάποια συμβουλή για να τον προετοιμάσω καλύτερα;

Και επίσης, πώς είναι η πρώτη μέρα / εβδομάδα για τα "Πρωτάκια";

[Βερενίκη]

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι δασκάλες της α' δημοτικού είναι άψογα εκπαιδευμένες για τα παιδάκια που έχουν δυσκολίες προσαρμογής. Το μόνο που έχω να σε συμβουλέψω είναι να τις εμπιστευθείς πρώτα εσύ και να δεις το παιδί θα πάει μία χαρά. 

Εγώ τους έλεγα πόσο τέλεια θα περνάνε στο σχολείο, πόσο σπουδαίοι θα γίνουν με τα τόσα που θα μαθαίνουν κλπ. 

Ακόμα και αν βγάλει ανασφάλεια, δεν είναι και τόσο σπουδαίο. Εξασφάλισέ του ένα κλίμα 'θριαμβευτή' όταν θα επιστρέφει σπίτι και θα δεις, όλα τα πάνε καλά. Καλό ξεκίνημα!

[anath]

Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές! Ίσως το μεγεθύνω λίγο στο μυαλό μου, αλλά όταν τον είδα να βουρκώνει, αγχώθηκα και στενοχωρήθηκα ταυτόχρονα!

Γενικά έχει προετοιμαστεί για το νέο του "πρόγραμμα" και τις νέες "κατακτήσεις" που θα έρθουν και το βλέπει θετικά!

Είναι χαρακτηριστικό του όμως ο δισταγμός και η ανασφάλεια. Θέλει μία ώθηση.. Ελπίζω να μην αργήσει να την πάρει!

[Βερενίκη]

Δεν είπα πάντως ότι το μεγεθύνεις. Η α' δημοτικού είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα για το παιδί, αντικειμενικά. Απλώς καλώς ή κακώς εξαρτάται από τη δασκάλα σε μεγάλο βαθμό. Οπότε δες πρώτα τη δασκάλα και μετά οργανώνεις την ...τακτική σου. 

[magdoulini]

απο 1/9 ανοιγουν τα σχολεια για τους εκπαιδευτικους...πηγαινετε ενα πρωινο μαζι στο δημοτικο που θα παει,μπειτε στους χωρους του σχολειου,ισως να ζητησετε απο τον δ/ντη να ανοιξει μια απο τις αιθουσες να μπει το παιδι και να δει πως ειναι...ακομα και στις τουαλετες μπορειτε να πατε...ειναι μια κινηση που λειτουργει πολυ θετικα στην ψυχολογια ενος παιδιου που θα παει πρωτη δημοτικου...εμεις το ειχαμε κανει τον ιουνιο πριν απο τρια χρονια, οταν ο μικρος μου τελειωσε το νηπιο και θα πηγαινε πρωτη...ειχε πολυ αγχος για το πως θα ειναι το σχολειο,πως ειναι οι χωροι κτλ...ο δ/ντης του σχολειου μας ανοιξε μια αιθουσα,μπηκε με τον μικρο μεσα,τον πηγε μετα στις τουαλετες...μεχρι και πως τις χρησιμοποιουμε του ειπε!! δεν μπορεις να φανταστεις ποσο θετικα λειτουργησε αυτη η κινηση στην ψυχολογια του παιδιου...

[anath]

@magdoulini μου το ζήτησε και ο ίδιος, οπότε θα το κάνουμε. Να δούμε μήπως ανακοινώθηκαν και τα τμήματα γιατί έχει μεγάλη αγωνία να δει αν θα είναι με τους φίλους του. Τους χώρους τους ξέρει, έχει επισκεφθεί και τάξη του Δημοτικού, του κακοφαίνονται κάποιες λεπτομέρειες, όπως πχ το ψυγείο του Δημοτικού που είναι πιο ψηλό και "δεν θα το φτάνει" ¨.  Γενικά έχει μία δικαιολογία πάντα για να αντιδρά σε κάτι νέο!

Τώρα που τα ξανασκέφτομαι δεν είναι και τόσο παράλογη η αντίδρασή του. Απλά θεωρούσα ότι η μετάβαση είναι πιο εύκολη από τη στιγμή που δεν αλλάζει περιβάλλον.

Έχεις δίκιο @Βερενίκη, θα αφήσω τη δουλειά στους "ειδικούς" γιατί εγώ με το άγχος μου δεν τον βοηθάω! (όσο κι αν προσπαθώ να το κρύψω)