Δικαιώματα εγκύου στον τοκετό

[Aimee]

Σε αυτή την καρέκλα θα είναι με τις ειδικές υποδοχές. Στο κρεβάτι δηλ για την ακρίβεια, που στο τελείωμα έχει αυτά τα στηρίγματα. Είναι δημόσιο νοσοκομείο σε νησί- όχι πανεπιστημιακό- κ για να είμαι ειλικρινής δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούω για το δέσιμο. Μου το είχε αναφέρει κ μια άλλη υποψήφια μαμά που θα γεννούσε εκεί κ μάλιστα έβαλε τα κλάματα όταν μου το είπε. Τελικά όμως έκανε καισαρική κ δεν χρειάστηκε να της τα δέσουν. Τη γλίτωσε! (Να σας πω έτσι πληροφοριακά απλά επειδή μου ακούστηκαν περίεργα κ αυτά ότι στο συγκεκριμένο νοσοκομείο δεν κάνουν ποτέ επισκληρίδιο κ αν κάνεις καισαρική κάνεις υποχρεωτικά ολική.)

 

 

 

Τώρα για τα υπόλοιπα.

 

1) Ξέρω ότι θα έχει την συγκεκριμένη μαία από την αρχή ως το τέλος αλλά θα υπάρχει παράλληλα κ η μαία ή οι μαίες της βάρδιας. Αυτό γιατί είναι αδύνατον; Δεν μπορεί σε δημόσιο νοσοκομείο να έχει την μαία της;

 

2) Στο θέμα του ειδικευόμενου έχω μπερδευτεί λίγο. Π.χ όταν γεννούσε πρώτη φορά η θεία μου είχαν μπει μέσα κάμποσοι δεν ξέρω ακριβή αριθμό και της είχαν κοιτάξει όλοι αυτοί την διαστολή. Αυτοί είναι κάτι διαφορετικό; Πως ονομάζονται; Ήταν απλοί φοιτητές; Ενώ ο ειδικευόμενος είναι ο γιατρός που κάνει την πρακτική του; Εγώ με αυτή την έννοια τον είχα στο μυαλό μου τον ειδικευόμενο, όπως στα δύο πρώτα παραδείγματα που έφερες.

 

3) Αν είναι έτσι και εφόσον θα είναι εκεί ο γιατρός της κοπέλας αυτός δεν έχει την πλήρη ευθύνη για ό,τι συμβεί; Αφού από αυτόν διενεργείται η ιατρική πράξη. Έχει κάποιο λόγο ο ειδικευόμενος στο θέμα του τοκετού; Επίσης με την ίδια λογική δεν θα πρέπει να είναι μέσα κ ο γιατρός που θα εφημερεύει; Όχι ο ειδικευόμενος αλλά ο άλλος ο "κανονικός" Σε ρωτάω για να καταλάβω κ εγώ τι γίνεται. (Γιατί η φίλη μου θα γεννήσει με συγκεκριμένο γιατρό του νοσοκομείου αλλά μπορεί όταν γεννάει να μην εφημερεύει αυτός. Παρόλα αυτά με αυτόν θα γεννήσει όποια ώρα κ να είναι.)

 

4) Θεωρώ πάντως πως άσχετα με το τι ισχύει θα μπορούσαν αν ήθελαν να έχουν βρει τρόπο για το θέμα του τοκετού ώστε και να γίνεται σεβαστό το θέμα της ιδιωτικότητας κ οι ίδιοι να καλύπτονται. Γιατί πως μπορεί μια γυναίκα να συγκεντρωθεί να γεννήσει αν έχει 15 άτομα πάνω από το κεφάλι της κ κάθε τρεις κ λίγο την διακόπτουν καθένας με τον τρόπο του; θα μου πεις εδώ δεν σέβονται άλλα πράγματα η ιδιωτικότητα μας μάρανε...

 

5) Για την Κ προφανώς για να της πει ότι δεν θα κάνουν την βιταμίνη με κάποιο τρόπο έχει παρακάμψει αυτό το πρωτόκολλο. Είσαι 100% σίγουρη ότι υπάρχει σχετικό πρωτόκολλο που δεν σου αφήνει περιθώρια να κινηθείς αλλιώς;

 

6) (Αυτά τα πρωτόκολλα πως μπορεί να τα ξέρει κάποιος; έχεις δικαίωμα να τα ζητήσεις; Είναι διαφορετικά για κάθε δημόσιο νοσοκομείο ; )

 

7) Οπότε Aimee αυτό που ανέφερα πιο πριν δεν ισχύει;

 

Έχετε το δικαίωμα της πληροφορημένης συγκατάθεσης ή πληροφορημένης άρνησης για οποιαδήποτε θεραπεία, διαδικασία ή άλλο είδος φροντίδας για εσάς ή το μωρό σας.

 

Και με το θέμα του δεσίματος τι μπορεί να κάνει; Είναι υποχρεωμένη να το δεχτεί;

 

Γεια σου Μελίνα!

 

Έχω μείνει άφωνη με το θέμα του δεσίματος... Σχετίζεται ίσως το δέσιμο με την αδυναμία για επισκληρίδιο.

Γνωρίζω ότι υπάρχουν νοσοκομεία ακόμη και στην Αθήνα που δεν διαθέτουν ούτε ΕΝΑΝ αναισθησιολόγο εκπαιδευμένο στη χορήγηση επισκληριδίου. Οπότε δεν αποτελεί έκπληξη που ένα επαρχιακό νοσοκομείο αδυνατεί να προσφέρει μία πολύ σημαντική παροχή προς τις επίτοκες.

Μάλλον επειδή δεν έχουν όλες οι γυναίκες την ίδια αντοχή ή την ίδια ικανότητα διαχείρισης του πόνου, οι γυναικολόγοι τις δένουν για να έχουν ... το κεφάλι τους ακέραιο. Οπότε, πρέπει κάπως να καθησυχαστεί ο γυναικολόγος ότι η συγκεκριμένη έγκυος μπορεί να ανταπεξέλθει στους πόνους της γέννας.

 

Στα υπόλοιπα:

1) Αν η θεία σου γέννησε σε πανεπιστημιακή κλινική, θα ήταν φοιτητές. Αν όχι θα ήταν και αυτοί ειδικευόμενοι. Η θεία σου θα μπορούσε να αρνηθεί την εξέταση όλων αυτών, αλλά όχι του συγκεκριμένου από τους ειδικευόμενους που την είχε αναλάβει ή εκτελούσε τη βάρδια του.

 

2) Ισως σου φαίνεται άτοπο, αλλά για τους νομοθέτες και τα δικαστήρια το ΕΣΥ σημαίνει δημόσιο νοσοκομείο. Δεν νοείται συναλλαγή πολίτη με γιατρό ούτε προτίμηση-πρόσληψη γιατρού. Αν κάποια γεννήσει εντός ωραρίου, μπορεί να γεννήσει με όποιον γιατρό θέλει. Εκτός ωραρίου όμως, καθώς και ΣΚ, μπορεί να γεννήσει μόνο με τον εφημεύοντα γιατρό διότι ... μόνο το δικό του όνομα μπορεί να γραφτεί στα πρακτικά. Στα αρχεία δηλαδή καταγράφονται οι γιατροί (ειδικευόμενος και ειδικευμένος βάρδιας). Εξ αυτού, φέρουν ακέραια την ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί όσο εφημερεύουν. Αρα, όχι μόνο δικαιούνται αλλά υποχρεούνται να έχουν απόλυτη και αδιακώλυτη πρόσβαση στην έγκυο.

Αυτά, από την πλευρά του νόμου.

Και ερχόμαστε στη συνήθη ελληνική πρακτική της διαστρέβλωσης: Ο γυναικολόγος της επιλογής της εγκύου -με την κάλυψη του διευθυντή της κλινικής- στα "μαύρα" παρακολουθεί την εξέλιξη του τοκετού κρυπτόμενος πίσω από το όνομα των εφημερευόντων. Ο γυναικολόγος της επιλογής ΔΕΝ καταγράφεται πουθενά (αν η γυναίκα γεννήσει εκτός ωραρίου)... Κοινώς, κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Και η τακτική αυτή, που δυστυχώς πολλές γυναίκες την ευνοούν, είναι και ένας από τους λόγους που είναι δύσκολο να καταδικάσεις τους γιατρούς για ιατρικά λάθη. Έχουμε όλοι βάλει το χεράκι μας ώστε να είναι όλοι συνυπεύθυνοι-ανεύθυνοι.

Παρόμοια ισχύουν και για τη μαία. Στο δημόσιο νοσοκομείο εξυπηρετείσαι από τη μαία σε υπηρεσία. Δεν επιλέγεις εσύ. (Οπως στο σχολείο, δεν επιλέγει ο γονιός το δάσκαλο του παιδιού του).

Στο Αττικό, όπου είχα γεννήσει, ήταν αδιανόητο να παρακολουθήσει την εξέλιξη του τοκετού άλλη μαία, πέραν αυτής της βάρδιας. Αλλά και στο Ελενα έχω ακούσει ότι σε ορισμένες κλινικές δεν επιτρέπεται ούτε καν η επιλογή γυναικολόγου.

 

3) Τα δικαιώματά μας δεν έχουν απόλυτο χαρακτήρα. Σταθμίζονται και ιεραρχούνται. Και πάντα τηρείται η αρχή της αναλογικότητας ως προς τους περιορισμούς σε αυτά.

Στην περίπτωσή μας, έχουμε το δικαίωμα ΕΝΟΣ ανθρώπου σε ιδιωτικότητα κατά τις ώρες της γέννας. Σεβαστό!

Από την άλλη έχουμε το δικαίωμα της ΟΛΟΤΗΤΑΣ για επαρκή εκπαίδευση των ιατρών, ώστε ο ελληνικός πληθυσμός να απολαμβάνει υψηλού επιπέδου ιατρικές υπηρεσίες.

Τι υπερέχει;

 

Επομένως, η έγκυος έχει υποχρέωση να δεχθεί την εξέταση από τους εφημερεύοντες γιατρούς (ειδικευμένο και ειδικευόμενο) που έχουν την ευθύνη για την καλή πορεία του τοκετού. Ως προς τους λοιπούς ειδικευόμενους είναι καταρχήν υποχρεωμένη να ανεχθεί τη συμμετοχή τους, μπορεί όμως να απαιτήσει να λάβουν υπόψη την ιδιαιτερότητα της κατάστασης της (π.χ όχι φωνές, όχι επαναλαμβανόμενες μετρήσεις κλπ.). Και οι λοιποί ειδικευόμενοι οφείλουν να δεχθούν την παράκληση της στο όνομα των δικαιωμάτων της εγκύου στον τοκετό. Δικαιωμάτων υπαρκτών αλλά περιορισμένων. Το σεβασμό στα δικαιώματά μας τον απαιτούμε, λοιπόν, εντός των ορίων των δικαιωμάτων μας.

 

4) Από όσα έγραψες για τη μαία, αντιλαμβάνομαι ότι θα έχουν ανακαλύψει και κάποια ευφάνταστη πατέντα για να παρακάμψουν -εν κρυπτώ βεβαίως, αφού δεν ζήτησαν υπεύθυνη δήλωση- την οδηγία της παιδιατρικής εταιρείας.

 

5) Πρωτόκολλα διαθέτουν τα σοβαρά και οργανωμένα νοσοκομεία. Στην Αθήνα, είναι μόνο 4, άντε 5. Από όσο ξέρω, ανακοινώνουν στα Συνέδρια τις παρατηρήσεις που έχουν συγκεντρώσει από τα περιστατικά που έχουν χειριστεί, αντιπαραβάλλουν τη διεθνή πρακτική, αξιολογούν την βιβλιογραφία, λαμβάνουν ιδιαίτερη μέριμνα για τυχόν ποινική ευθύνη και καταλήγουν σε ένα Πρωτόκολλο. Τα πρωτόκολλα ανακοινώνονται πάλι σε συνέδρια και αποτελούν Οδηγό αντιμετώπισης των περιστατικών. Τα σέβονται πολύ οι γιατροί γιατί -νομικά- αν ενήργησαν απολύτως στα πλαίσια του Πρωτοκόλλου, οι δικαστές δεν υπεισέρχονται (και πώς θα μπορούσαν άλλωστε αφού δεν διαθέτουν ιατρικές γνώσεις) στην ουσία τυχόν ιατρικού σφάλματος. Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει κανένα κοινό Πρωτόκολλο και κανένα ευχερώς προσβάσιμο.

Αντίθετα στην Μ. Βρετανία υπάρχει ΕΝΑ κοινό Πρωτόκολλο για όλα τα νοσοκομεία και εκπονείται από τον Ιατρικό Σύλλογο (και όχι από τα κατά τόπους νοσοκομεία). Οι Βρετανοί γιατροί ακολουθούν το Πρωτόκολλο με θρησκευτική προσήλωση (κάτι που δεν είναι αναγκαστικά καλό σε όλες τις περιπτώσεις).

 

6) Πληροφορημένη άρνηση/Πληροφορημένη συγκατάθεση: το δικαίωμα στην πληροφόρηση είναι απόλυτο. Το δικαίωμα στην πληροφορημένη άρνηση ή συγκατάθεση υφίσταται αλλά τελεί υπό περιορισμούς. Οταν αυτοί οι περιορισμοί δεν σχετίζονται με το δημόσιο συμφέρον, θεωρώ ότι μπορούν να υπερκεραστούν με ...διπλωματία και με την υπογραφή υπεύθυνης δήλωσης.

 

 

Αυτά είχα να πω σε σχέση με το πώς κρίνεται νομικά μια παρόμοια κατάσταση. Βλέποντας πόσο μακριά είναι η πραγματικότητα από όσα ορίζει ο νόμος, νομίζω ότι η μόνη χρησιμότητα όσων έγραψα είναι για να φανεί ότι κάποια ΌΧΙ δεν προέρχονται αναγκαστικά από δυστροπία ή αναισθησία.

Κατά τα άλλα, ως γνωστόν, στην Ελλάδα όλα γίνονται ... με το αζημίωτο.

[Aimee]

http://www.dailymail.co.uk/news/article-2380237/11-hours-labour-natural-How-serene-Kate-sailed-textbook-delivery-goes-perfect-birth-hoping-for.html

 

Βρε Rosie, το κείμενο που παρέθεσες (τέτοια αγιογραφία για άνθρωπο δεν έχω ξανά διαβάσει) γράφει:

"The precise sequence of events in the delivery room will always remain a closely guarded secret for those present – and they have refused all requests for interview."

 

Ε, ας μην πάρουμε τοις μετρητοίς τι γράφει το κάθε ΟΚ!

Αλλωστε, τι σόι φυσικός τοκετός είναι αυτός που η γυναίκα παρακολουθείται στο μόνιτορ από τόσες μαίες ...

 

Στη Μ. Βρετανία παίρνουν άμεσα εξιτήριο όσες γεννούν φυσιολογικά, όχι όσες υπόκεινται σε ΚΤ. Πραγματικά και στην Ελλάδα μπορείς να φύγεις, εφόσον βέβαια υπογράψουν η γυναίκα+γυναικολόγος+παιδίατρος.

 

Πράξε όπως νιώθεις! Αυτό θα είναι το σωστό! Καλή λευτεριά!!!

 

Από τη θέση σου, θα γνωρίζεις ότι είναι αδιανόητο να χρησιμοποιείται ο όρος "πελάτης" όταν πρόκειται για την παροχή βασικών κοινωνικών αγαθών. Στο δημόσιο νοσοκομείο, όσο και στο δημόσιο σχολείο πρωταρχικό μέλημα δεν είναι να φύγει ο πελάτης ευχαριστημένος αλλά ο πολίτης να εξέλθει υγιής και μορφωμένος. Στο ιδιωτικό νοσοκομείο ή σχολείο, το σημαντικότερο είναι να είναι ικανοποιημένος ο πελάτης από την επιχείρηση. Σωστα;

[Rosie]

Το πελάτης το ανέφερα με την έννοια του ότι πια στην Ελλάδα, δυστυχώς, πελατειακές σχέσεις αναπτύσσονται ακόμη και μεταξύ μιας γυναίκας που πρόκειται να γεννήσει σε δημόσιο νοσοκομείο και των γιατρών και της μαίας που θα παρεβρεθούνε στον τοκετό.

Φίλη μου έτυχε να γεννήσει σε δημόσιο νοσοκομείο εδώ στην Αθήνα και στο σύνολο πλήρωσε περισσότερα απ' ό,τι εγώ σε ιδιωτικό

Φακελάκι κανονικά στο γυναικολόγο, στον αναισθησιολόγο, στις μαίες, ένα ποσό για το δωμάτιο και δεν θυμάμαι και τι άλλο...

 

Τώρα Μελίνα δεν ξέρω τι ισχύει στην περίπτωση της φίλης σου που είναι σε νησί, αλλά αν είναι να γεννήσει δίνοντας φακελάκι στο γυναικολόγο αυτός οφείλει να σεβαστεί και κάποιες "απαιτήσεις" της.

 

Καλά ανατριχιάζω μόνο στην σκέψη ότι μπορεί να γεννάς με δεμένα πόδια χωρίς να έχεις τη δυνατότητα επισκληριδίου!

Πιο πολύ βασανιστήριο μου ακούγεται αυτό παρά τοκετός... τι απαράδεκτα πράγματα είναι αυτά;;;

Απ' τη στιγμή που σε έχουνε καθηλωμένη σ' ένα κρεβάτι (όχι απαραίτητα δεμένη) θα πρέπει να σου παρέχουνε και τη δυνατότητα επισκληριδίου, διαφορετικά ας σ' αφήσουνε ελεύθερη να γεννήσεις σε όποια στάση βολεύεσαι.

 

Στην Αγγλία πάντως επειδή γεννήσανε κάποιες φίλες μου όσο ζούσα εκεί έχεις ελευθερία κινήσεων και συχνά η εξώθηση γίνεται σε όποια στάση θέλει η επίτοκος.

Οπότε δεν μου κάνει εντύπωση που πολλές γυναίκες εκεί, ακόμη και η δούκισσα, γεννάνε φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο σε σχέση με τις ελληνίδες.

Απ' εκεί μάλιστα μου είχανε καρφωθεί οι ιδέες για ένα πιο "ελεύθερο" τοκετό και όταν ήρθα εδώ απογοητεύθηκα πολύ απ' αυτά που άκουγα και έδωσα μάχη για να βρω γυναικολόγο που να σεβαστεί τις επιθυμίες μου.

[Aimee]

Το πελάτης το ανέφερα με την έννοια του ότι πια στην Ελλάδα, δυστυχώς, πελατειακές σχέσεις αναπτύσσονται ακόμη και μεταξύ μιας γυναίκας που πρόκειται να γεννήσει σε δημόσιο νοσοκομείο και των γιατρών και της μαίας που θα παρεβρεθούνε στον τοκετό.

Φίλη μου έτυχε να γεννήσει σε δημόσιο νοσοκομείο εδώ στην Αθήνα και στο σύνολο πλήρωσε περισσότερα απ' ό,τι εγώ σε ιδιωτικό

Φακελάκι κανονικά στο γυναικολόγο, στον αναισθησιολόγο, στις μαίες, ένα ποσό για το δωμάτιο και δεν θυμάμαι και τι άλλο...

 

Τώρα Μελίνα δεν ξέρω τι ισχύει στην περίπτωση της φίλης σου που είναι σε νησί, αλλά αν είναι να γεννήσει δίνοντας φακελάκι στο γυναικολόγο αυτός οφείλει να σεβαστεί και κάποιες "απαιτήσεις" της.

 

Καλά ανατριχιάζω μόνο στην σκέψη ότι μπορεί να γεννάς με δεμένα πόδια χωρίς να έχεις τη δυνατότητα επισκληριδίου!

Πιο πολύ βασανιστήριο μου ακούγεται αυτό παρά τοκετός... τι απαράδεκτα πράγματα είναι αυτά;;;

Απ' τη στιγμή που σε έχουνε καθηλωμένη σ' ένα κρεβάτι (όχι απαραίτητα δεμένη) θα πρέπει να σου παρέχουνε και τη δυνατότητα επισκληριδίου, διαφορετικά ας σ' αφήσουνε ελεύθερη να γεννήσεις σε όποια στάση βολεύεσαι.

 

Στην Αγγλία πάντως επειδή γεννήσανε κάποιες φίλες μου όσο ζούσα εκεί έχεις ελευθερία κινήσεων και συχνά η εξώθηση γίνεται σε όποια στάση θέλει η επίτοκος.

Οπότε δεν μου κάνει εντύπωση που πολλές γυναίκες εκεί, ακόμη και η δούκισσα, γεννάνε φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο σε σχέση με τις ελληνίδες.

Απ' εκεί μάλιστα μου είχανε καρφωθεί οι ιδέες για ένα πιο "ελεύθερο" τοκετό και όταν ήρθα εδώ απογοητεύθηκα πολύ απ' αυτά που άκουγα και έδωσα μάχη για να βρω γυναικολόγο που να σεβαστεί τις επιθυμίες μου.

 

Συμφωνώ 100%.

 

Στη χώρα μας ζούμε το οξύμωρο, αφενός να έχουμε ιατρικοποιήσει τη γέννα σε τέτοιο βαθμό που η πιθανότητα επιπλοκών 1/1000 να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψη, αφετέρου σε άλλες εξίσου ΒΑΣΙΚΕΣ παραμέτρους να λειτουργούμε με βάση δεδομένα του 19ου αιώνα...

Και το χειρότερο είναι ότι αγνοείται το ψυχολογικό κομμάτι της γέννας, με τις συνέπειες που αυτό έχει για τη μητέρα, το παιδί και τη μεταξύ τους σχέση.

 

Οπως αγνοείται και το μετά τη γέννα κομμάτι: με τα χρόνια παρατηρώ ότι πολλοί γονείς αγνοούν σημαντικά θέματα που σχετίζονται με τη διατροφή, την υγιεινή και την εν γένει ανάπτυξη του βρέφους. Σαν να μην μας απασχολεί καθόλου ως κοινωνία και σύστημα (εκπαιδευτικό και ιατρικό) το ζήτημα της πρόληψης των προβλημάτων αλλά να έχουμε επικεντρωθεί στην εκ των υστέρων αντιμετώπιση τους (είτε πρόκειται για αλλεργίες, είτε για προβλήματα ομιλίας, συμπεριφοράς, ψυχολογίας κλπ.)

 

Δεν ξέρω τι συμβαίνει πλέον στα δημόσια νοσοκομεία. Φημολογείται κατακόρυφη πτώση αμοιβών... Πάντως το 2011, κόστιζε το ίδιο η γέννα σε ιδιωτικό μαιευτήριο και πολύ καλή δημόσια κλινική...

[Melina22]

Γεια σου Μελίνα!

 

Έχω μείνει άφωνη με το θέμα του δεσίματος... Σχετίζεται ίσως το δέσιμο με την αδυναμία για επισκληρίδιο.

Γνωρίζω ότι υπάρχουν νοσοκομεία ακόμη και στην Αθήνα που δεν διαθέτουν ούτε ΕΝΑΝ αναισθησιολόγο εκπαιδευμένο στη χορήγηση επισκληριδίου. Οπότε δεν αποτελεί έκπληξη που ένα επαρχιακό νοσοκομείο αδυνατεί να προσφέρει μία πολύ σημαντική παροχή προς τις επίτοκες.

Μάλλον επειδή δεν έχουν όλες οι γυναίκες την ίδια αντοχή ή την ίδια ικανότητα διαχείρισης του πόνου, οι γυναικολόγοι τις δένουν για να έχουν ... το κεφάλι τους ακέραιο. Οπότε, πρέπει κάπως να καθησυχαστεί ο γυναικολόγος ότι η συγκεκριμένη έγκυος μπορεί να ανταπεξέλθει στους πόνους της γέννας.

 

Στα υπόλοιπα:

1) Αν η θεία σου γέννησε σε πανεπιστημιακή κλινική, θα ήταν φοιτητές. Αν όχι θα ήταν και αυτοί ειδικευόμενοι. Η θεία σου θα μπορούσε να αρνηθεί την εξέταση όλων αυτών, αλλά όχι του συγκεκριμένου από τους ειδικευόμενους που την είχε αναλάβει ή εκτελούσε τη βάρδια του.

 

2) Ισως σου φαίνεται άτοπο, αλλά για τους νομοθέτες και τα δικαστήρια το ΕΣΥ σημαίνει δημόσιο νοσοκομείο. Δεν νοείται συναλλαγή πολίτη με γιατρό ούτε προτίμηση-πρόσληψη γιατρού. Αν κάποια γεννήσει εντός ωραρίου, μπορεί να γεννήσει με όποιον γιατρό θέλει. Εκτός ωραρίου όμως, καθώς και ΣΚ, μπορεί να γεννήσει μόνο με τον εφημεύοντα γιατρό διότι ... μόνο το δικό του όνομα μπορεί να γραφτεί στα πρακτικά. Στα αρχεία δηλαδή καταγράφονται οι γιατροί (ειδικευόμενος και ειδικευμένος βάρδιας). Εξ αυτού, φέρουν ακέραια την ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί όσο εφημερεύουν. Αρα, όχι μόνο δικαιούνται αλλά υποχρεούνται να έχουν απόλυτη και αδιακώλυτη πρόσβαση στην έγκυο.

Αυτά, από την πλευρά του νόμου.

Και ερχόμαστε στη συνήθη ελληνική πρακτική της διαστρέβλωσης: Ο γυναικολόγος της επιλογής της εγκύου -με την κάλυψη του διευθυντή της κλινικής- στα "μαύρα" παρακολουθεί την εξέλιξη του τοκετού κρυπτόμενος πίσω από το όνομα των εφημερευόντων. Ο γυναικολόγος της επιλογής ΔΕΝ καταγράφεται πουθενά (αν η γυναίκα γεννήσει εκτός ωραρίου)... Κοινώς, κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Και η τακτική αυτή, που δυστυχώς πολλές γυναίκες την ευνοούν, είναι και ένας από τους λόγους που είναι δύσκολο να καταδικάσεις τους γιατρούς για ιατρικά λάθη. Έχουμε όλοι βάλει το χεράκι μας ώστε να είναι όλοι συνυπεύθυνοι-ανεύθυνοι.

Παρόμοια ισχύουν και για τη μαία. Στο δημόσιο νοσοκομείο εξυπηρετείσαι από τη μαία σε υπηρεσία. Δεν επιλέγεις εσύ. (Οπως στο σχολείο, δεν επιλέγει ο γονιός το δάσκαλο του παιδιού του).

Στο Αττικό, όπου είχα γεννήσει, ήταν αδιανόητο να παρακολουθήσει την εξέλιξη του τοκετού άλλη μαία, πέραν αυτής της βάρδιας. Αλλά και στο Ελενα έχω ακούσει ότι σε ορισμένες κλινικές δεν επιτρέπεται ούτε καν η επιλογή γυναικολόγου.

 

3) Τα δικαιώματά μας δεν έχουν απόλυτο χαρακτήρα. Σταθμίζονται και ιεραρχούνται. Και πάντα τηρείται η αρχή της αναλογικότητας ως προς τους περιορισμούς σε αυτά.

Στην περίπτωσή μας, έχουμε το δικαίωμα ΕΝΟΣ ανθρώπου σε ιδιωτικότητα κατά τις ώρες της γέννας. Σεβαστό!

Από την άλλη έχουμε το δικαίωμα της ΟΛΟΤΗΤΑΣ για επαρκή εκπαίδευση των ιατρών, ώστε ο ελληνικός πληθυσμός να απολαμβάνει υψηλού επιπέδου ιατρικές υπηρεσίες.

Τι υπερέχει;

 

Επομένως, η έγκυος έχει υποχρέωση να δεχθεί την εξέταση από τους εφημερεύοντες γιατρούς (ειδικευμένο και ειδικευόμενο) που έχουν την ευθύνη για την καλή πορεία του τοκετού. Ως προς τους λοιπούς ειδικευόμενους είναι καταρχήν υποχρεωμένη να ανεχθεί τη συμμετοχή τους, μπορεί όμως να απαιτήσει να λάβουν υπόψη την ιδιαιτερότητα της κατάστασης της (π.χ όχι φωνές, όχι επαναλαμβανόμενες μετρήσεις κλπ.). Και οι λοιποί ειδικευόμενοι οφείλουν να δεχθούν την παράκληση της στο όνομα των δικαιωμάτων της εγκύου στον τοκετό. Δικαιωμάτων υπαρκτών αλλά περιορισμένων. Το σεβασμό στα δικαιώματά μας τον απαιτούμε, λοιπόν, εντός των ορίων των δικαιωμάτων μας.

 

4) Από όσα έγραψες για τη μαία, αντιλαμβάνομαι ότι θα έχουν ανακαλύψει και κάποια ευφάνταστη πατέντα για να παρακάμψουν -εν κρυπτώ βεβαίως, αφού δεν ζήτησαν υπεύθυνη δήλωση- την οδηγία της παιδιατρικής εταιρείας.

 

5) Πρωτόκολλα διαθέτουν τα σοβαρά και οργανωμένα νοσοκομεία. Στην Αθήνα, είναι μόνο 4, άντε 5. Από όσο ξέρω, ανακοινώνουν στα Συνέδρια τις παρατηρήσεις που έχουν συγκεντρώσει από τα περιστατικά που έχουν χειριστεί, αντιπαραβάλλουν τη διεθνή πρακτική, αξιολογούν την βιβλιογραφία, λαμβάνουν ιδιαίτερη μέριμνα για τυχόν ποινική ευθύνη και καταλήγουν σε ένα Πρωτόκολλο. Τα πρωτόκολλα ανακοινώνονται πάλι σε συνέδρια και αποτελούν Οδηγό αντιμετώπισης των περιστατικών. Τα σέβονται πολύ οι γιατροί γιατί -νομικά- αν ενήργησαν απολύτως στα πλαίσια του Πρωτοκόλλου, οι δικαστές δεν υπεισέρχονται (και πώς θα μπορούσαν άλλωστε αφού δεν διαθέτουν ιατρικές γνώσεις) στην ουσία τυχόν ιατρικού σφάλματος. Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει κανένα κοινό Πρωτόκολλο και κανένα ευχερώς προσβάσιμο.

Αντίθετα στην Μ. Βρετανία υπάρχει ΕΝΑ κοινό Πρωτόκολλο για όλα τα νοσοκομεία και εκπονείται από τον Ιατρικό Σύλλογο (και όχι από τα κατά τόπους νοσοκομεία). Οι Βρετανοί γιατροί ακολουθούν το Πρωτόκολλο με θρησκευτική προσήλωση (κάτι που δεν είναι αναγκαστικά καλό σε όλες τις περιπτώσεις).

 

6) Πληροφορημένη άρνηση/Πληροφορημένη συγκατάθεση: το δικαίωμα στην πληροφόρηση είναι απόλυτο. Το δικαίωμα στην πληροφορημένη άρνηση ή συγκατάθεση υφίσταται αλλά τελεί υπό περιορισμούς. Οταν αυτοί οι περιορισμοί δεν σχετίζονται με το δημόσιο συμφέρον, θεωρώ ότι μπορούν να υπερκεραστούν με ...διπλωματία και με την υπογραφή υπεύθυνης δήλωσης.

 

 

Αυτά είχα να πω σε σχέση με το πώς κρίνεται νομικά μια παρόμοια κατάσταση. Βλέποντας πόσο μακριά είναι η πραγματικότητα από όσα ορίζει ο νόμος, νομίζω ότι η μόνη χρησιμότητα όσων έγραψα είναι για να φανεί ότι κάποια ΌΧΙ δεν προέρχονται αναγκαστικά από δυστροπία ή αναισθησία.

Κατά τα άλλα, ως γνωστόν, στην Ελλάδα όλα γίνονται ... με το αζημίωτο.

 

Πολύ ενδιαφέροντα όσα έγραψες Aimee. Ήθελα να τα διαβάσω με την ησυχία μου κ προσεκτικά γι' αυτό καθυστέρησα λίγο να σου απαντήσω.

 

Πιστεύω πως κατάλαβα αρκετά καλά με την αναλυτική απάντησή σου τι ισχύει.

 

Είναι πολύ διαφωτιστικό το να βλέπεις τα πράγματα από την νομική πλευρά γιατί σε βοηθά να έχεις πολύ πιο ευρεία αντίληψη κ όπως λες κ εσύ να συνειδητοποιείς ότι κάποιοι κανόνες έχουν διαμορφωθεί με βάση το δίκαιο κ όχι μονομερώς με βάση τα συμφέροντα μιας μόνο ομάδας όπως πολλές φορές πιστεύουμε.

 

Πιστεύω όμως όπως κ εσύ λες πως είμαστε μακριά ακόμα από το να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο νομικό κ πραγματικό που να κάνει κ τον ασθενή να αισθάνεται σιγουριά κ ιδίως την έγκυο που γεννά ότι θα της φερθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πάντα λαμβάνοντας υπόψιν κ το δημόσιο συμφέρον κ όχι μόνο το ατομικό.

 

Και επειδή εγώ είμαι από επαρχία κ είχα ακόμα λιγότερες επιλογές στο θέμα τοκετός με "τσιμπάει" ακόμα συναισθηματικά κάθε φορά που ακούω για περιπτώσεις όπως αυτή της φίλης μου ή της Στελλίνας. Γιατί μπορώ να καταλάβω ακριβώς το πως νιώθουν. Δεν θέλω καμιά έγκυος να περνά αυτή την αγωνία ψάχνοντας που κ πως θα γεννήσει....ίσως μέσα από αυτό συζητώντας το κ προσπαθώντας να τις υπερασπιστώ να "γιατρεύω" κ την δική μου "πληγή" (και τα όσα πέρασα ώσπου να βρω που θα γεννήσω)

 

Και με ενοχλεί πολύ το να παλεύει μια νέα μητέρα να διεκδικήσει ανθρώπινες συνθήκες τοκετού ή το να διαβάζω τραυματικές εμπειρίες τοκετών, γιατί γνωρίζω πολύ καλά πόσο μεγάλο ρόλο παίζει μια θετική εμπειρία τοκετού στην ψυχολογία της μητέρας που είναι ούτως ή άλλως εύθραυστη σε αυτή την νέα φάση ζωής. Και η καλή ψυχολογία της μητέρας επηρεάζει τις συναισθηματικές αλληλεπιδράσεις όλης της οικογένειας. Όπως είπες πολύ εύστοχα:

 

Και το χειρότερο είναι ότι αγνοείται το ψυχολογικό κομμάτι της γέννας, με τις συνέπειες που αυτό έχει για τη μητέρα, το παιδί και τη μεταξύ τους σχέση.

[Melina22]

 

Καλά ανατριχιάζω μόνο στην σκέψη ότι μπορεί να γεννάς με δεμένα πόδια χωρίς να έχεις τη δυνατότητα επισκληριδίου!

Πιο πολύ βασανιστήριο μου ακούγεται αυτό παρά τοκετός... τι απαράδεκτα πράγματα είναι αυτά;;;

Απ' τη στιγμή που σε έχουνε καθηλωμένη σ' ένα κρεβάτι (όχι απαραίτητα δεμένη) θα πρέπει να σου παρέχουνε και τη δυνατότητα επισκληριδίου, διαφορετικά ας σ' αφήσουνε ελεύθερη να γεννήσεις σε όποια στάση βολεύεσαι.

 

Και εμένα μου ακούγεται πάρα μα πάρα πολύ άσχημο όλο αυτό(σχεδόν σαδιστικό)! Εκτός του ότι το δέσιμο είναι ανατριχιαστικό από μόνο του -δεν το συζητώ- το γεγονός ότι δεν έχεις δυνατότητα για επισκληρίδιο υπό αυτές τις συνθήκες είναι εντελώς απίστευτο. Γιατί ακόμα κ εγώ που γέννησα σπίτι ήξερα ότι αν π.χ ο τοκετός διαρκέσει πολύ κ εξαντληθώ ανά πάσα στιγμή μπορούσα να φύγω για το μαιευτήριο κ να μου χορηγηθεί κ επισκληρίδιος κλπ. Τώρα δεν της δίνεται αυτή η δυνατότητα γιατί στο νησί δεν υπάρχει άλλο νοσοκομείο ούτε καν κλινική! Και το ακόμα χειρότερο σενάριο είναι μετά από όλα αυτά να την πάνε για καισαρική και να της κάνουν και αναγκαστικά ολική νάρκωση! Μόνο κ μόνο στην σκέψη αυτή δεν θα το επέλεγα. Απορώ κ εγώ πως το δέχεται κ δεν επιλέγει κάτι άλλο. Αλλά εφόσον η ίδια αισθάνεται έτσι δεν μπορώ δυστυχώς να κάνω κάτι... Από την μία έχει επηρεαστεί νομίζω,από τον δικό μου τοκετό (κ σκέφτεται ότι οκ μπορώ κ εγώ χωρίς επισκληρίδιο), απ' την άλλη όμως δεν κατανοεί ότι έπαιξε τεράστιο ρόλο κ το περιβάλλον κ ο τρόπος (ψυχολογία, αλλαγή στάσεων, λάδι στο περίνεο κατά την εξώθηση κλπ). Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα έχει καλή εμπειρία. Μακάρι να πάνε όλα καλά κ να γεννήσει γρήγορα κ εύκολα...

 

 

Στην Αγγλία πάντως επειδή γεννήσανε κάποιες φίλες μου όσο ζούσα εκεί έχεις ελευθερία κινήσεων και συχνά η εξώθηση γίνεται σε όποια στάση θέλει η επίτοκος.

Οπότε δεν μου κάνει εντύπωση που πολλές γυναίκες εκεί, ακόμη και η δούκισσα, γεννάνε φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο σε σχέση με τις ελληνίδες.

Απ' εκεί μάλιστα μου είχανε καρφωθεί οι ιδέες για ένα πιο "ελεύθερο" τοκετό και όταν ήρθα εδώ απογοητεύθηκα πολύ απ' αυτά που άκουγα και έδωσα μάχη για να βρω γυναικολόγο που να σεβαστεί τις επιθυμίες μου.

 

Ακριβώς αυτό! Είναι τελείως διαφορετική φιλοσοφία. Και αναρωτιέμαι..Πιο πάνω η Aimee ανέφερε πως προφανώς δένουν τις γυναίκες για να είναι ήσυχοι ότι θα ανταπεξέλθουν στον πόνο. Γιατί αντί για το δέσιμο δεν σκέφτηκαν την ελευθερία κινήσεων π.χ που αποδεδειγμένα βοηθά;;; Θα εμπόδιζε το δημόσιο συμφέρον μια τέτοια πρακτική;

[Aimee]

Καλημέρα!

 

 

 

Ακριβώς αυτό! Είναι τελείως διαφορετική φιλοσοφία. Και αναρωτιέμαι..Πιο πάνω η Aimee ανέφερε πως προφανώς δένουν τις γυναίκες για να είναι ήσυχοι ότι θα ανταπεξέλθουν στον πόνο. Γιατί αντί για το δέσιμο δεν σκέφτηκαν την ελευθερία κινήσεων π.χ που αποδεδειγμένα βοηθά;;; Θα εμπόδιζε το δημόσιο συμφέρον μια τέτοια πρακτική;

 

Να ρισκάρω να κάνω μια υπόθεση βάσει νομολογίας ελληνικών δικαστηρίων;

 

Λοιπόν, επειδή δεν υπάρχουν πρωτόκολλα, έπρεπε κάπως οι δικαστές να θεμελιώσουν την κρίση τους για την επιμέλεια ή αμέλεια και ιατρικό σφάλμα. Στήριξαν λοιπόν σημαντικό "τμήμα" της κρίσης τους στο αν παρακολουθούνταν συνεχώς η γυναίκα σε καρδιοτοκογράφο.

Όπερ και μεταφράζεται: καθήλωση σε καρέκλα (και όχι ελευθερία κινήσεων που είναι το ιδεατό) χάριν ... νομικής ασφάλειας.

 

Ελπίζω να συνταχθούν σύντομα Πρωτόκολλα για να βελτιωθεί η αντιμετώπιση της εγκύου στην Ελλάδα.

 

Νομίζω, όμως, ότι πέραν των Πρωτοκόλλων υπάρχουν κι άλλα θέματα που πρέπει ως κοινωνία να αντιμετωπίσουμε.

Δηλαδή: Παρόλο που θαυμάζω τη στάση σου Μελίνα, καθώς και της Στελλίνας και αναγνωρίζω ότι οι επιλογές σας ήταν σχεδόν μονόδρομος δεδομένων των συνθηκών που αντιμετωπίζατε, ωστόσο:

α) Αν στην Ελλάδα γεννηθεί ένα παιδί με πρόβλημα, οι γονείς δεν θα έχουν πρόσβαση στα συστήματα πρόνοιας και στήριξης της οικογένειας που υπάρχουν π.χ. στη Γαλλία ή στη Μ. Βρετανία.

β) Λόγω της οικονομικής κρίσης, οι περισσότερες οικογένειες θα αποκτήσουν ένα μόνο παιδί. Και βεβαίως δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στο να είναι απολύτως υγιές αυτό το ένα και μονάκριβο παιδί.

 

Γι' αυτό, νομίζω ότι το "σύστημα" (στο οποίο εντάσσω εκτός από τους γιατρούς και την πλειοψηφία των γονέων, μαζί και εμένα) είναι πρόθυμο να "θυσιάσει" μέρος του φυσιολογικού χάριν της ασφάλειας. Ο κίνδυνος επιπλοκών από τη φυσική διεξαγωγή τοκετού (όπως τη ζήσατε ορισμένα μέλη στο σπίτι), ακόμα κι αν είναι στατιστικά μικρός, βαραίνει "πολύ" ή φοβίζει πολύ αν λάβει κανείς υπόψη του τα παραπάνω (α) και (β).

 

Είναι θέμα προς συζήτηση, που δεν πιστεύω ότι θα λυθεί απλά με τη θέσπιση των πρωτοκόλλων. Αυτές όμως που θα αποτραπούν με τα πρωτόκολλα είναι όλες εκείνες οι ιατρικές πράξεις (καισαρικές, πολλά υπερηχογραφήματα, υπερβολικές και δαπανηρές εξετάσεις, υπερ-δόσεις σε φάρμακα κλπ.) που γίνονται όχι στο όνομα της ιατρικής ή του ασθενούς αλλά στο όνομα του ιδιωτικού συμφέροντος του ιατρού.

[stellina]

Χαίρομαι πολύ που συνεχίζουμε το θέμα, γιατί το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον!

Πρώτα απ' όλα να σας ευχαριστήσω ξανά για το ενδιαφέρον και τις ευχές σας. Ας χαιρόμαστε όλοι τα παιδάκια μας με υγεία και χαρές.

Δεύτερον Rosie με το καλό να υποδεχτείς κι εσύ το τρίτο μέλος(αν δεν έχει έρθει ήδη!)

Φίλη Aimee μου πάτησες κάλο με το τελευταίο post σου!

Και εξηγούμαι: Από όταν γέννησα σπίτι, είναι αρκετοί οι γνωστοί που με ρωτάνε: "Το ρίσκαρες τελικά, ε; Μπράβο σου"

Ε, λοιπόν δεν ρίσκαρα τίποτα, τουναντίον. Δεν θα προχωρούσα σε καμία περίπτωση σε έναν τοκετό στο σπίτι αν δεν είχα βεβαιωθεί ότι όλοι οι παράγοντες ήταν υπέρ μου και όλες οι προϋποθέσεις ασφάλειας τηρούνται. Είναι ξεκάθαρο σε εμένα ότι η υγεία του παιδιού μου και η δική μου είναι πιο σημαντική από τις ιδανικές συνθήκες τοκετού. Το ιδεατό θα ήταν να μπορούσαμε να είχαμε εξασφαλισμένους και τους δύο αυτούς παράγοντες από ένα σύστημα υγείας, αλλά δυστυχώς είμαστε πολύ μακριά από αυτό στην Ελλάδα.

Θεωρώ ειλικρινά ότι όταν μια εγκυμοσύνη είναι φυσιολογική, η γέννα στο σπίτι (πάντα υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις-έμπειρη μαία, κοντινή απόσταση από νοσοκομείο, κτλ) είναι πιο ασφαλής από αυτή στο νοσοκομείο-τουλάχιστον έτσι όπως την έχω βιώσει εγώ και από τις εμπειρίες φίλων και γνωστών από ελληνική επαρχία.

Η επιλογή μου για τοκετό στο σπίτι δεν ήταν ακριβώς μονόδρομος ωστόσο. Δηλαδή ακόμα κι αν ζούσα στην Ολλανδία ή στη Μ. Βρετανία, όπου θα είχα την επιλογή μιας γέννας με σεβασμό σε νοσοκομειακό περιβάλλον, ενδεχομένως να επέλεγα και πάλι το σπίτι μιας και σ'αυτές τις χώρες όπως είπε κι η φίλη Aimee υπάρχουν πρωτόκολλα και τηρούνται.

Τέλος - λίγο άσχετο - μιας και μιλάμε και για την εμπορευματοποίηση του τοκετού, οφείλω ένα δημόσιο ευχαριστώ στον γυναικολόγο που με παρακολουθούσε σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και με τον οποίο είχα γεννήσει τα δύο προηγούμενα παιδιά μου. Είναι ένας παραδοσιακός γιατρός, ο οποίος όμως σεβάστηκε και δέχτηκε την απόφασή μου. Στο τέλος δε, δεν δέχτηκε καθόλου αμοιβή για την παρακολούθηση της εγκυμοσύνης, μιας και όπως μου είπε ο ίδιος είναι ευχαριστημένος που όλα πήγαν όπως εγώ τα επιθυμούσα...

Τέλος-τέλος σκέφτομαι βρε παιδιά ότι καλά τα λέμε εδώ ιντερνετικά, αλλά στην πράξη πως θα μπορούσαμε να κινηθούμε αλλάζοντας κάπως τα πράγματα; Έχει καμιά ιδέες για πράξη; Ας τα βάλουμε κάτω να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε και τι όχι.

[Rosie]

Γέννησα κι εγώ, την περασμένη Δευτέρα τα ξημερώματα.

Ο τοκετός άρχισε από το Σάββατο το απόγευμα με ροζ υγρά και ακανόνιστες συσπάσεις.

Με είδε η μαία μου και μου είπε να περπατάω όσο μπορώ και στα ενδιαμεσα να ξεκουράζομαι γιατί έκανε και πολύ ζέστη.

Πέρασα όλη την Κυριακή στο σπίτι, στο κρεβάτι κυρίως όπου μισοκοιμόμουνα (έστειλα τα παιδιά στη μαμά μου από το Σάββατο και ήμουνα με το σύζυγο), πήγα στο μαιευτήριο γύρω στις 10 το βράδυ όταν οι συσπάσεις ερχόντουσαν στο τρίλεπτο.

Με τη μαία μου ήμουνα μια και η γυναικολόγος μου ήτανε ακόμη σε διακοπές.

Αν και η γυναικολόγος μου είναι του φυσικού τοκετού και ελάχιστα παρεμβατική η μαία μου ήτανε μηδενικά παρεμβατική και δεν έκανε τίποτα που να μην ήθελα, πχ δεν μου αρέσει η κολπική εξέταση για να εξεταστεί η διαστολή κατά τον τοκετό και συμφώνησε να μην μου κάνει καθόλου.

Είχαμε πολύ καλή συνεργασία, με υποστήριξε πάρα πολύ αν και ο τοκετός σχετικά καθυστέρησε μια και γέννησα τελικά λίγο πριν τις 3 τα ξημερώματα.

Στο τέλος φάνηκε τι καθυστερούσε/ δυσκόλευε τον τοκετό, το μωράκι μας ήρθε με το κεφαλάκι πάνω.

 

Μεγάλη ανακούφιση μου πρόσφερε αυτή την φορά η μεγάλη φουσκωτή μπάλα, δεν την είχανε σε προηγούμενους τοκετούς.

Μάλιστα βρήκα ότι προσφέρει πολύ μεγαλύτερη ανακούφιση από τις ελεύθερες κινήσεις και στάσεις πάνω-κάτω που ακόμη και αυτές σε κάποια φάση δεν σου επιτρέπουνε να βολευτείς.

Highly recommended λοιπόν!

 

Επειδή σκίστηκα πολύ λίγο (δεν έγινε περινεοτομή) και ήμουνα σε πολύ καλή φυσική κατάσταση συν το ότι μένω πολύ κοντά στο μαιευτήριο πήρα το 24ωρο πακέτο φ.τ. και έτσι βγήκα την επόμενη κιόλας μέρα.

 

Τώρα για τον τοκετό στο μαιευτήριο ή στο σπίτι που συζητάτε πιστεύω ότι όλα είναι σχετικά και αποφασίζει η καθεμία με βάση την ιδιοσυγκρασία της.

Εγώ κι άλλους 10 τοκετούς να κάνω θα τους κάνω στο μαιευτήριο, βέβαια έχω καταφέρει να εξασφαλίσω γύρω μου ανθρώπους συνεργάσιμους που γνωρίζω ότι θα προστατεύσουνε εμένα και το μωράκι μου από αχρείαστες και επικίνδυνες παρεμβάσεις.

Μ' αρέσει η σιγουριά που προσφέρει το μαιευτήριο και οι γιατροί του ακόμη και αν δεν τους χρειαστώ ποτέ.

 

Αν όμως οι συνθήκες ήτανε διαφορετικές και η μόνη επιλογή που είχα ήτανε ένας κλασικός παρεμβατικός τοκετός τότε ίσως να άλλαζε η απόφασή μου γιατί τότε προτεραιότητα για μένα θα είχε η υγεία (σωματική και ψυχική) και η ασφάλεια του παιδιού μου που δεν θεωρώ ότι εξασφαλίζεται μ' αυτό τον τρόπο.

[ioazon]

Rosie,

να σου ζήσει! Πολλά φιλιά!

[stellina]

Μπράβο Rosie! Συγχαρητήρια, να το χαίρεστε και να είστε όλοι γεροί και χαρούμενοι!

[Melina22]

Rosie να σου ζήσει κ από εμένα!

 

Σε οικογένεια με 3 παιδιά λένε πως δημιουργούνται πιο καλές ισορροπίες κ γενικότερα όσο πιο πολλά τα παιδιά τόσο πιο πολύ μετριάζονται οι κραδασμοί...

 

Να χαίρεστε την όμορφη οικογένεια σας λοιπόν κ εύχομαι τα καλύτερα για το νέο μωράκι ! Γερό κ ευτυχισμένο!!!

[Melina22]

Για το θέμα του τοκετού στο σπίτι η δική μου ιστορία είναι κάπου ανάμεσα στις απόψεις τις Ρόζυ κ της Στελλίνας. Τι εννοώ: Ξεκίνησα με τα δεδομένα που σας έχω περιγράψει για το δημόσιο νοσοκομείο εδώ κ μάλιστα τότε οι συνθήκες ήταν ακόμα χειρότερες.

 

Οπότε υποχρεώθηκα να κάνω αυτό που λέει η Ρόζυ αφού δεν είχα επιλογές κ να στραφώ προς την Αθήνα. Επειδή όμως δεν είχα την πολύτέλεια να πάρω σβάρνα τους γιατρούς ώσπου να βρω π.χ την Αρίστη, γιατί δεν έμενα εκεί, και ήμουν κ έγκυος, απευθύνθηκα στην ευτοκία γιατί η συγκεκριμένη φιλοσοφία μου έδινε την σιγουριά ότι τουλάχιστον δεν θα έκανα καισαρική χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος. Τότε ούτε καν είχα διανοηθεί για τοκετό στο σπίτι. Αν υπήρχε εδώ γιατρός που να μου δίνει αυτή τη σιγουριά κ που θα σεβόταν κάποια πράγματα θα γεννούσα μαζί του κ δεν θα ψαχνόμουν περισσότερο. Οπότε και για μένα δεν ήταν μονόδρομος αυτή η επιλογή, μονόδρομος ήταν το να αποφασίσω ότι τελικά δεν θα γεννήσω στον τόπο μου. Η επαφή μου με την ευτοκία τα όσα είδα εκεί, κ όχι μόνο, κ εν τέλει ο τρόπος που γέννησα, με έχουν οδηγήσει στην άποψη της Στελλίνας για τον τοκετό στο σπίτι.

[Melina22]

Τέλος-τέλος σκέφτομαι βρε παιδιά ότι καλά τα λέμε εδώ ιντερνετικά, αλλά στην πράξη πως θα μπορούσαμε να κινηθούμε αλλάζοντας κάπως τα πράγματα; Έχει καμιά ιδέες για πράξη; Ας τα βάλουμε κάτω να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε και τι όχι.

 

Στελλίνα δεν ξέρω τι μπορούμε να κάνουμε αλλά ειλικρινά μπράβο σου που το παλεύεις! Σε θαυμάζω που θες να κινητοποιηθείς και να βρεις τρόπους να βοηθήσεις. Εγώ δεν έχω μπει καν σε τέτοια διάθεση συλλογικής κινητοποίησης θεωρούσα ότι το μόνο που μπορεί να γίνει είναι το να αλλάξει κάθε γυναίκα ατομικά δηλ περισσότερη ενημέρωση των γυναικών ώστε σιγά σιγά να οδηγηθούμε έμμεσα σε αλλαγές προς το καλύτερο...

[stellina]

Να'σαι καλά βρε Μελίνα. Κοίτα κι εγώ συχνά απογοητεύομαι και από την άγνοια, αλλά κυρίως από την άρνηση των γυναικών να μάθουν για τον τοκετό. Πολλές φίλες και γνωστές θεωρούν ότι ο τοκετός είναι μια διεκπεραίωση και όσο πιο "ανώδυνα" ή επιδερμικά γίνει τόσο το καλύτερο. Έχοντας την εμπειρία του φυσιολογικού και του φυσικού τοκετού θεωρώ ότι ο δεύτερος σε ωριμάζει και σου δίνει "στο χέρι" κάποια εφόδια για τη μητρότητα. Εγώ τουλάχιστον έτσι το έζησα...Ε, αυτό θεωρώ ότι θα μπορούσε να είναι μια ιδανική πολιτική του συστήματος υγείας, αρκεί να το απαιτήσουμε. (Μήπως να γυρίσω από το άλλο πλευρό στο ροζ συννεφάκι μου; )

[Melina22]

Να'σαι καλά βρε Μελίνα. Κοίτα κι εγώ συχνά απογοητεύομαι και από την άγνοια, αλλά κυρίως από την άρνηση των γυναικών να μάθουν για τον τοκετό. Πολλές φίλες και γνωστές θεωρούν ότι ο τοκετός είναι μια διεκπεραίωση και όσο πιο "ανώδυνα" ή επιδερμικά γίνει τόσο το καλύτερο. Έχοντας την εμπειρία του φυσιολογικού και του φυσικού τοκετού θεωρώ ότι ο δεύτερος σε ωριμάζει και σου δίνει "στο χέρι" κάποια εφόδια για τη μητρότητα. Εγώ τουλάχιστον έτσι το έζησα...Ε, αυτό θεωρώ ότι θα μπορούσε να είναι μια ιδανική πολιτική του συστήματος υγείας, αρκεί να το απαιτήσουμε. (Μήπως να γυρίσω από το άλλο πλευρό στο ροζ συννεφάκι μου; )

 

:lol: Πλευρό γύρνα αλλά κάτσε εκεί που είσαι! :lol: Καμία αλλαγή δεν γίνεται χωρίς ελπίδα κ όραμα έτσι δεν είναι;

 

Πιστεύω ότι ένας από τους πολλούς λόγους που κάποιες γυναίκες δεν θέλουν να ακούσουν τίποτα κ βλέπουν τον τοκετό ως διεκπεραίωση είναι ο φόβος. Και κάθε άνθρωπος φοβάται διαφορετικά πράγματα αλλά κ αντιμετωπίζει τον φόβο διαφορετικά. Μια γυναίκα νιώθει ότι θέλει να μάθει τα πάντα άλλη ότι δεν θέλει να ξέρει τίποτα.

 

Αυτό που λες ότι ο τοκετός αυτός σου δίνει εφόδια για την μητρότητα είναι πραγματικότητα κ αξίζει σε κάθε γυναίκα να νιώσει αυτά τα συναισθήματα όταν υπάρχει η δυνατότητα. Μου το είχε αναφέρει η Δημοπούλου την πρώτη φορά που τη συναντήσαμε (δεν θυμάμαι τα ακριβή λόγια αλλά θυμάμαι την λέξη "δύναμη"). Ότι η γυναίκα νιώθει δυνατή στο νέο της ρόλο. Τότε δεν είχα καταλάβει τι εννοούσε. Ήμουν ακόμα σε πολύ μικρή εβδομάδα εγκυμοσύνης. Όταν γέννησα όλα όσα είχε πει έβγαλαν ξαφνικά απίστευτο νόημα...

[Aimee]

Γέννησα κι εγώ, την περασμένη Δευτέρα τα ξημερώματα.

Ο τοκετός άρχισε από το Σάββατο το απόγευμα με ροζ υγρά και ακανόνιστες συσπάσεις.

Με είδε η μαία μου και μου είπε να περπατάω όσο μπορώ και στα ενδιαμεσα να ξεκουράζομαι γιατί έκανε και πολύ ζέστη.

Πέρασα όλη την Κυριακή στο σπίτι, στο κρεβάτι κυρίως όπου μισοκοιμόμουνα (έστειλα τα παιδιά στη μαμά μου από το Σάββατο και ήμουνα με το σύζυγο), πήγα στο μαιευτήριο γύρω στις 10 το βράδυ όταν οι συσπάσεις ερχόντουσαν στο τρίλεπτο.

Με τη μαία μου ήμουνα μια και η γυναικολόγος μου ήτανε ακόμη σε διακοπές.

Αν και η γυναικολόγος μου είναι του φυσικού τοκετού και ελάχιστα παρεμβατική η μαία μου ήτανε μηδενικά παρεμβατική και δεν έκανε τίποτα που να μην ήθελα, πχ δεν μου αρέσει η κολπική εξέταση για να εξεταστεί η διαστολή κατά τον τοκετό και συμφώνησε να μην μου κάνει καθόλου.

Είχαμε πολύ καλή συνεργασία, με υποστήριξε πάρα πολύ αν και ο τοκετός σχετικά καθυστέρησε μια και γέννησα τελικά λίγο πριν τις 3 τα ξημερώματα.

Στο τέλος φάνηκε τι καθυστερούσε/ δυσκόλευε τον τοκετό, το μωράκι μας ήρθε με το κεφαλάκι πάνω.

 

Μεγάλη ανακούφιση μου πρόσφερε αυτή την φορά η μεγάλη φουσκωτή μπάλα, δεν την είχανε σε προηγούμενους τοκετούς.

Μάλιστα βρήκα ότι προσφέρει πολύ μεγαλύτερη ανακούφιση από τις ελεύθερες κινήσεις και στάσεις πάνω-κάτω που ακόμη και αυτές σε κάποια φάση δεν σου επιτρέπουνε να βολευτείς.

Highly recommended λοιπόν!

 

Επειδή σκίστηκα πολύ λίγο (δεν έγινε περινεοτομή) και ήμουνα σε πολύ καλή φυσική κατάσταση συν το ότι μένω πολύ κοντά στο μαιευτήριο πήρα το 24ωρο πακέτο φ.τ. και έτσι βγήκα την επόμενη κιόλας μέρα.

 

Τώρα για τον τοκετό στο μαιευτήριο ή στο σπίτι που συζητάτε πιστεύω ότι όλα είναι σχετικά και αποφασίζει η καθεμία με βάση την ιδιοσυγκρασία της.

Εγώ κι άλλους 10 τοκετούς να κάνω θα τους κάνω στο μαιευτήριο, βέβαια έχω καταφέρει να εξασφαλίσω γύρω μου ανθρώπους συνεργάσιμους που γνωρίζω ότι θα προστατεύσουνε εμένα και το μωράκι μου από αχρείαστες και επικίνδυνες παρεμβάσεις.

Μ' αρέσει η σιγουριά που προσφέρει το μαιευτήριο και οι γιατροί του ακόμη και αν δεν τους χρειαστώ ποτέ.

 

Αν όμως οι συνθήκες ήτανε διαφορετικές και η μόνη επιλογή που είχα ήτανε ένας κλασικός παρεμβατικός τοκετός τότε ίσως να άλλαζε η απόφασή μου γιατί τότε προτεραιότητα για μένα θα είχε η υγεία (σωματική και ψυχική) και η ασφάλεια του παιδιού μου που δεν θεωρώ ότι εξασφαλίζεται μ' αυτό τον τρόπο.

 

Να σου ζήσει Rosie!

Ένα ακόμα ανθρωπάκι ήρθε με αβίαστο κι όμορφο τρόπο στον κόσμο μας!!!

[Aimee]

Χαίρομαι πολύ που συνεχίζουμε το θέμα, γιατί το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον!

Πρώτα απ' όλα να σας ευχαριστήσω ξανά για το ενδιαφέρον και τις ευχές σας. Ας χαιρόμαστε όλοι τα παιδάκια μας με υγεία και χαρές.

Δεύτερον Rosie με το καλό να υποδεχτείς κι εσύ το τρίτο μέλος(αν δεν έχει έρθει ήδη!)

Φίλη Aimee μου πάτησες κάλο με το τελευταίο post σου!

Και εξηγούμαι: Από όταν γέννησα σπίτι, είναι αρκετοί οι γνωστοί που με ρωτάνε: "Το ρίσκαρες τελικά, ε; Μπράβο σου"

Ε, λοιπόν δεν ρίσκαρα τίποτα, τουναντίον.

 

Μάλλον με παρεξήγησες Stellina...

Έγραψα: "...Παρόλο που θαυμάζω τη στάση σου Μελίνα, καθώς και της Στελλίνας και αναγνωρίζω ότι οι επιλογές σας ήταν σχεδόν μονόδρομος δεδομένων των συνθηκών που αντιμετωπίζατε..." Χρησιμοποίησα αυτόν τον χαρακτηρισμό, λόγω των δυσκολιών που μας είχες αναφέρει στην προσπάθεια να πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου για φυσικό τοκετό σε μαιευτήριο.

Ενδεικτικά (δικό σου ποστ 203): "Από όσο έψαξα, δεν υπάρχει μαία που θα μπορούσε αξιόπιστα να υποστηρίξει φυσικό τοκετό στο Ηράκλειο. Να σημειώσω ότι δεν εννοώ τοκετό στο σπίτι, αλλά όπως είχα περιγράψει να είναι κάποια μαία σπίτι μαζί μου μέχρι μια προχωρημένη διαστολή και μετά να με συνοδεύσει στο μαιευτήριο. Η μόνη περίπτωση λοιπόν να επιτύχεις φυσικό τοκετό στο Ηράκλειο είναι να κατέβουν μαίες από Αθήνα. Συνεπώς σκέφτηκα ότι αν είναι να μπω σε μια τέτοια διαδικασία, θα προτιμούσα να γεννήσω και σπίτι μια και καλή".

 

Φυσικά δεν ανέφερα τίποτα και πουθενά περί μη ασφάλειας. Γιατί μπορεί να μην έχω γεννήσει φυσιολογικά, δεν έχω όμως άγνοια για τον τοκετό στο σπίτι και την ασφάλειά του. Και γνωρίζω ότι ο τοκετός στο σπίτι είναι εξίσου ασφαλής με τον τοκετό σε μαιευτήριο, υπό ορισμένες προυποθέσεις προυποθέσεις:

α) ομαλή πορεία της εγκυμοσύνης (στοιχείο που το είχες, ενώ επιπλέον -πολύ σημαντικό- ΔΕΝ ήσουν πρωτοτόκος και ήξερες τι να περιμένεις),

β) παρακολούθηση από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό (είχες τις πολύπειρες μαίες από την Αθήνα και back-up τον μαιευτήρα σου),

γ) παιδίατρος για τυχόν πρώτες βοήθειες (σε ρώτησα σχετικά και είπες για νεογνολόγο στην ίδια πολυκατοικία)

δ) κοντινή απόσταση από το μαιευτήριο (έγραφες ότι είναι απέναντι).

 

Αν σε ενόχλησε η αναφορά στο ότι "Ο κίνδυνος επιπλοκών από τη φυσική διεξαγωγή τοκετού (όπως τη ζήσατε ορισμένα μέλη στο σπίτι), ακόμα κι αν είναι στατιστικά μικρός, βαραίνει "πολύ" ή φοβίζει πολύ αν λάβει κανείς υπόψη του τα παραπάνω ...", πιστεύω ότι αν το ξανασκεφτείς πιο ψύχραιμα, θα αντιληφθείς κι εσύ ότι οι προυποθέσεις (β) και (δ) δεν εξασφαλίζονται για μεγάαααλο αριθμό γυναικών.

Ιδίως, η δυνατότητα για άμεση μεταφορά σε νοσοκομείο, αν κάτι στραβώσει για τη μητέρα ή το παιδί είναι πολύ σημαντικός παράγοντας. Πριν από χρόνια, είχα διαβάσει ότι στη Δανία (της οποίας το μοντέλο τοκετού στο σπίτι αποτελεί το παγκόσμιο πρότυπο) υπάρχει στη "γειτονιά" της επίτοκης ασθενοφόρο με γιατρούς (γυναικολόγο και παιδίατρο) και θερμοκοιτίδα σε ετοιμότητα για να μεταφέρει γυναίκα ή/και μωρό στο νοσοκομείο και να τους παράσχει καθ'οδόν την απαραίτητη φροντίδα.

Το δανέζικο όμως πρότυπο είναι δυστυχώς μακριά από την ελληνική πραγματικότητα. Και αυτό το ξέρουν καλά όχι μόνο όσοι μένουν σε νησιά ή σε δυσπρόσιτες περιοχές αλλά και όσοι μένουμε στην Αθήνα κι έχει χρειασθεί να περιμένουμε ακόμη και μία ώρα μετά από τροχαίο...

Ελπίζω να έγινα κατανοητή...

 

Πάντως είναι κρίμα να εκλαμβάνουμε ως επίθεση στις επιλογές ό,τι λέγεται αν αυτό προέρχεται από άτομα που του έτυχαν ή έκανε διαφορετικές επιλογές.

[stellina]

Όχι βρε Aimee δεν παρεξήγησα καθόλου, σε καμία περίπτωση δεν εξέλαβα ως επίθεση το σχόλιό σου. Ίσα-ίσα πιστεύω ότι το βλέπουμε από πολύ κοντινή σκοπιά το θέμα του τοκετού γενικά. Απλώς ψάχνοντας το θέμα του τοκετού στο σπίτι, είδα ότι στην Ελλάδα συμβαίνουν δύο τινά: αφενός ο πολύς κόσμος το βλέπει σαν κάτι άκρως ριζοσπαστικό και επικίνδυνο, αφετέρου υπάρχουν κάποιοι που (κοίτα τώρα κολλάω και δεν ξέρω πως να το εκφράσω, αλλά θα το πω έτσι όπως μου έρχεται) υπάρχουν λοιπόν κάποιοι που δίνουν τη βάση στους πολλούς να πιστεύουν ότι ο τοκετός στο σπίτι είναι επικίνδυνος. Εννοώ αυτό ακριβώς που γράφεις Aimee ότι για να γεννήσεις στο σπίτι στην Ελλάδα πρέπει να τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις. πχ. σε καμία περίπτωση δεν θα σκεφτόμουν να γεννήσω στο σπίτι αν έμενα σε νησί χωρίς νοσοκομειακή κάλυψη. Άλλωστε και η Ελευθερία Δημοπούλου αυτό μου δήλωσε ότι τον τοκετό στο σπίτι τον αναλαμβάνουν μόνο υπό προϋποθέσεις.

Πάντως θεωρώ ότι αυτό που κάνουμε εδώ είναι αρκετά σημαντικό σαν πρώτο βήμα. Το να ανταλλάσσουμε απόψεις και να αλληλοενημερωνόμαστε για τα περιγεννητικά θέματα.

[Aimee]

ΟΚ Stellina!

 

Αυτή τη δεύτερη κατηγορία πώς την ορίζεις; Ποιους συμπεριλαμβάνεις; Τους επιστήμονες υγείας ή τους φωτεινούς παντογνώστες τρίτους;

 

Λοιπόν, από τη δική μου εμπειρία (1η εγκυμοσύνη το 2006 έως σήμερα), έχω δει [στην Αθήνα] πολύ μεγάλη βελτίωση στον τρόπο λειτουργίας και στη συμπεριφορά του ιατρικού προσωπικού, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

Νομίζω ότι ο "αέρας ασυδοσίας" που είχε συνεπάρει αρκετούς γυναικολόγους, παιδιάτρους, μαίες, νοσηλευτές κλπ. έχει ψιλοκοπεί. λισμό

 

Να κάνω έναν παραλληλισμό με τον θηλασμό;

Επισκέφτηκα την Παρασκευή μία φίλη μου στο ΜΗΤΕΡΑ και διαπίστωσα α) ότι συνεργάζεται με το μαιευτήριο μία σύμβουλος θηλασμού (μεγάλο όνομα) και β) ότι οι μαίες δεν διστάζουν ευγενικά μεν αλλά σταθερά να βάζουν στη θέση τους κάποιες γιαγιάδες που νομίζουν ότι το μωρό δεν χορταίνει από το πρωτόγαλα ή μαμάδες που συνεχίζουν να πιστεύουν ότι θα θηλάσουν αποκλειστικά ταίζοντας ανά 3ωρο τα μωρά. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση! Και παρόμοια εικόνα έχω προσωπικά από το ΓΑΙΑ, ακουστά από ΙΑΣΩ, ΛΗΤΩ, ΡΕΑ.

Δηλαδή μέσα σε 7 χρόνια βλέπω να εχει αναστραφεί πλήρως η ιδέα ότι το αυτονόητο είναι να έρχεται το μωρό ΜΑΖΙ με το μπιμπερό του.

Και σε αυτό συνέβαλαν κυρίως οι καμπάνιες ενημέρωσης κι ευαισθητοποίησης που φιλοξενήθηκαν κι εδώ.

Κι όμως... Ο μεγαλύτερος "πόλεμος" στον θηλασμό ως μία φυσική επιλογή και άριστη από άποψη υγείας εξαπολύεται πλέον όχι από τους ειδικούς της υγείας αλλά από τρίτους. Κι αυτοί οι τρίτοι συχνότατα τυχαίνει να είναι μαμάδες... Βασιλικότεροι του βασιλέως είναι σε ετοιμότητα να αμφισβητήσουν για το αν το γάλα αρκεί σε ποσότητα ή σε ποιότητα και έτοιμοι να αποδώσουν στον θηλασμό τη νευρικότητα, την αυπνία ή την ανησυχία.

Κι έτσι ο θηλασμός παραμένει ταμπού. Κι ακόμα και μαμάδες που θηλάζουν δημόσια, διστάζουν να μοιραστούν τυχόν προβληματισμούς τους με κάποιον παραέξω από την οικογένειά τους, το ανώνυμο φόρουμ, άντε και μια κολλητή φίλη. Αντιθέτως, δεν είναι πρόβλημα να συζητάμε για δυσκοιλιότητα λόγω π.χ αλμιρον ή πλεονεκτηματα του x. αντιαναγωγικού και του ψ. υποαλλεργικού.

 

Ε, αυτό νομίζω ότι συμβαίνει και με τον τοκετό στο σπίτι. Είναι ταμπού! Και για πολλούς, ό,τι ξεπερνάει τις δικές τους αντιλήψεις και επιλογές, πρέπει να απορρίπτεται συλλήβδην ως επικίνδυνο.

Για κάποιους, το ζήτημα των δικαιωμάτων των γυναικών στον τοκετό εξασφαλίζεται αλλά και εξαντλείται στην προστασία των γυναικών από τις αυθαιρεσίες των γιατρών. Άπαξ και εξασφαλίσθηκε ότι δεν θα τύχει εκμετάλλευσης η έγκυος, το θέμα θεωρείται λήξαν.

Η διάδοση εμπειριών γυναικών που γέννησαν με ασφάλεια στο σπίτι λειτουργεί ενημερωτικά για πολλούς και βοηθά όσες αμφιταλαντεύονταν να το αποφασίσουν "με ήσυχη τη συνείδησή τους". Κάποιοι όμως θα συνεχίσουν να ασπάζονται τη θεωρία του ρίσκου και να θεωρούν "περιθωριακούς" όσους κάνουν αυτήν την επιλογή...

 

ΤΙ μπορεί να γίνει;;;

Ενημέρωση + εκπαίδευση.

Θα έγραφα μόνο "παιδεία" αλλά ... μόλις με εγκατέλειψε η αισιοδοξία μου.

Να παρέχεται η δυνατότητα παρακολούθησης σεμιναρίων για τις επιλογές που έχουμε και το τι συνεπάγονται. Ή έστω να διδαχθεί στα σχολεία έστω στοιχειωδώς τι σημαίνει τοκετός.

[Rosie]

Να κάνω έναν παραλληλισμό με τον θηλασμό;

Επισκέφτηκα την Παρασκευή μία φίλη μου στο ΜΗΤΕΡΑ και διαπίστωσα α) ότι συνεργάζεται με το μαιευτήριο μία σύμβουλος θηλασμού (μεγάλο όνομα) και β) ότι οι μαίες δεν διστάζουν ευγενικά μεν αλλά σταθερά να βάζουν στη θέση τους κάποιες γιαγιάδες που νομίζουν ότι το μωρό δεν χορταίνει από το πρωτόγαλα ή μαμάδες που συνεχίζουν να πιστεύουν ότι θα θηλάσουν αποκλειστικά ταίζοντας ανά 3ωρο τα μωρά. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση! Και παρόμοια εικόνα έχω προσωπικά από το ΓΑΙΑ, ακουστά από ΙΑΣΩ, ΛΗΤΩ, ΡΕΑ.

Δηλαδή μέσα σε 7 χρόνια βλέπω να εχει αναστραφεί πλήρως η ιδέα ότι το αυτονόητο είναι να έρχεται το μωρό ΜΑΖΙ με το μπιμπερό του.

 

Αυτό το επιβεβαιώνω κι εγώ.

Με έκπληξη αυτή τη φορά είδα πως αλλάξανε δραματικά τα δεδομένα για το μητρικό θηλασμό στο Μητέρα!

 

Πριν από 6 χρόνια που γέννησα το γιο μου δεν υπήρχε η δυνατότητα για rooming-in και φέρνανε τα μωράκια κάποιες συγκεκριμένες ώρες για θηλασμό, μαζί με ένα μπουκαλάκι Αλμιρόν just-in-case...

Θυμάμαι έπρεπε να δώσει η γυναικολόγος μου αυστηρές οδηγίες για να μην δωθει στο μωρό ξένο γάλα, και πήγαινε και τους έκανε και αιφνίδιους ελέγχους στην αίθουσα νεογνών για να δει τι κάνανε.

 

Το καλοκαίρι του 2010 γέννησα την κόρη μου, τότε υπήρχανε 6 κλίνες, δύο δωμάτια όλα κι όλα για rooming-in, αλλά και αυτό ήτανε σημαντικό για τις κοπέλες που επιθυμούσανε ΑΜΘ.

 

Τώρα όλα τα δωμάτια έχουνε rooming-in facilities και υπάρχουνε μαίες on duty 24/7 που μπορούνε να σε βοηθήσουνε με το θηλασμό.

Εγώ τις κάλεσα 2-3 φορές στη μια μέρα που κάθησα και οι εντυπώσεις μου είναι οι καλύτερες.

Απαγορεύεται αυστηρά, μας είπανε, να δωθεί ξένο γάλα στο παιδί χωρίς τη γραπτή συγκατάθεση των γονέων.

Και στην αίθουσα νεογνών όπου παίρνουνε τα παιδάκια για παρακολούθηση από τους παιδιάτρους και πλύσιμο υπάρχουνε κάμερες για να μην παραβιαστούνε οι κανόνες για το ξένο γάλα.

 

Τα πράγματα επίσης αλλάξανε πολύ για τον μη-παρεμβατικό τοκετό στο Μητέρα, θα σας γράψω πιο πολλά αύριο αν βρω χρόνο.

[bloublou]

Rosie μου με χαρά διαβάζω ότι γέννησες το τρίτο σου παιδάκι, να σου ζήσει. Επίσης με χαρωποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι στο ΜΗΤΕΡΑ αν και δεν γέννησα εκεί, σιγά σιγά αλλάζουν τα πράγματα καιρός είναι να αλλάξουμε νοοτροπία ως λαός, μήπως και επιτέλους προχωρήσουμε βήματα μπροστά.

[stellina]

Έχετε δίκιο κορίτσια ότι για το θηλασμό έχουν αλλάξει τα πράγματα. Δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω από δική μου πείρα, αλλά με βάση τα δεδομένα από φίλες μου που γέννησαν στο Μητέρα τα πράγματα οδεύουν στο καλύτερο. Για τα δημόσια νοσοκομεία δεν καλογνωρίζω, αλλά αυτό που βλέπω βρε παιδιά είναι ότι από εμάς ξεκινούν όλα. Δηλαδή ακριβώς επειδή όλο και περισσότερες μητέρες επιλέγουν τον αποκλειστικό θηλασμό, τα μαιευτήρια "αναγκάστηκαν" να προσαρμόσουν τις πολιτικές τους γύρω από αυτό το θέμα.

Ελπίζω και πιστεύω να γίνει το ίδιο σταδιακά και με το σεβασμό μητέρας και βρέφους στον τοκετό. Βέβαια είναι κάπως πιο δύσκολα τα πράγματα εκεί, γιατί εμπλέκεται πολύ πιο άμεσα το νοσηλευτικό/ιατρικό προσωπικό από ότι στο θηλασμό που είναι πολύ πιο στενό θέμα μάνας-βρέφους.

Να σας εκθέσω και έναν άλλο προβληματισμό μου. Τι κάνετε στις κουβέντες σας με φίλες, γνωστές ή και άγνωστες περί θηλασμού ας πούμε (δεν πιάνω το θέμα του τοκετού, γιατί είναι ακόμα πιο δύσκολο, λόγω των υποτιθέμενων "κινδύνων" που έχει κτλ). Για να γίνω πιο σαφής: Έχω πετύχει πολλές φορές τον εαυτό μου να κάνει πίσω ή να "συναινεί" σε κουβέντες που στην ουσία δεν πιστεύω όταν μιλάμε για το θηλασμό. Δηλαδή συζητάμε για το θηλασμό με κοπέλες που δεν θήλασαν και μου λένε..."ε, δεν είχα γάλα" ή "ε, δεν χόρταινε και ξυπνούσε τη νύχτα, ενώ μόλις πήρε μπουκάλι", "ε, δεν είχε δύναμη να πιάσει τη θηλή" κτλ. Λυπάμαι που όταν ακούω κάτι τέτοια με πιάνει η ντροπή ή αν το πω προκαλυμμένα ο σεβασμός για το μύθο που ο καθένας μας χτίζει γύρω απ'τον εαυτό του και δεν μπορώ να αντιπαραθέσω την αλήθεια στα επιχειρήματα αυτά. (Χριστέ μου: πολύ φιλοσοφικό μου βγήκε το τελευταίο, anyways φαντάζομαι καταλαβαίνετε τι εννοώ...)

Με προβληματίζει λοιπόν αυτό, γιατί πως θα καταφέρουμε να ενημερωθούμε και να εκπαιδευτούμε οι γυναίκες όταν εθελοτυφλούμε ή όταν κολλάμε στο να συνεχίσουμε έναν διάλογο (όπως εγώ

[Aimee]

...

Να σας εκθέσω και έναν άλλο προβληματισμό μου. Τι κάνετε στις κουβέντες σας με φίλες, γνωστές ή και άγνωστες περί θηλασμού ας πούμε (δεν πιάνω το θέμα του τοκετού, γιατί είναι ακόμα πιο δύσκολο, λόγω των υποτιθέμενων "κινδύνων" που έχει κτλ). Για να γίνω πιο σαφής: Έχω πετύχει πολλές φορές τον εαυτό μου να κάνει πίσω ή να "συναινεί" σε κουβέντες που στην ουσία δεν πιστεύω όταν μιλάμε για το θηλασμό. Δηλαδή συζητάμε για το θηλασμό με κοπέλες που δεν θήλασαν και μου λένε..."ε, δεν είχα γάλα" ή "ε, δεν χόρταινε και ξυπνούσε τη νύχτα, ενώ μόλις πήρε μπουκάλι", "ε, δεν είχε δύναμη να πιάσει τη θηλή" κτλ. Λυπάμαι που όταν ακούω κάτι τέτοια με πιάνει η ντροπή ή αν το πω προκαλυμμένα ο σεβασμός για το μύθο που ο καθένας μας χτίζει γύρω απ'τον εαυτό του και δεν μπορώ να αντιπαραθέσω την αλήθεια στα επιχειρήματα αυτά. (Χριστέ μου: πολύ φιλοσοφικό μου βγήκε το τελευταίο, anyways φαντάζομαι καταλαβαίνετε τι εννοώ...)

Με προβληματίζει λοιπόν αυτό, γιατί πως θα καταφέρουμε να ενημερωθούμε και να εκπαιδευτούμε οι γυναίκες όταν εθελοτυφλούμε ή όταν κολλάμε στο να συνεχίσουμε έναν διάλογο (όπως εγώ

 

AXAXAXAXAXA! Live your myth in Greece! (που 'λεγε κι η διαφήμιση)

 

Κολλάς γιατί ... είναι ταμπού!

 

Προσωπικά, θεωρώ ότι στην εποχή της πληροφορικής και της πληροφόρησης, όποια θέλει να θηλάσει αποκλειστικά, κατά πάσα πιθανότητα θα τα καταφέρει. Όποια έχει προβληματισμούς, το internet (το οποίο το μεταχειριζόμαστε καθημερινά για να διαβάσουμε ειδήσεις, να ακούσουμε μουσική, να οργανώσουμε τις διακοπές μας κλπ.) θα της δώσει εργαλεία για να τους επιλύσει ή να βρει τους ειδικούς που θα τους επιλύσουν.

Οπότε, αρνούμαι να θεωρήσω ότι οι μαμάδες που δεν θηλάζουν έχουν τέτοιο βαθμό άγνοιας ή αδιαφορίας ή ευπιστίας ως προς αυτό το θέμα. Θεωρώ ότι συνειδητά επεξεργάστηκαν τα δεδομένα της ζωής τους και τις δικές τους δυνατότητες κι επέλεξαν να μην θηλάσουν (ή να μην θηλάσουν αποκλειστικά). Και σέβομαι κάθε επιλογή και δεν μου αρέσει να αισθάνεται άσχημα κανένας γι' αυτό που επέλεξε, είτε να θηλάσει είτε να μην θηλάσει.

Έτσι, συνήθως, απαντώ: "Εσύ γνωρίζεις καλύτερα τις ανάγκες του μωρού σου και της οικογένειάς σου. Ό,τι επιλέγεις συνειδητά, καλό είναι". Κι εκεί κλείνει -προς ανακούφιση όλων- κάθε συζήτηση.

[Rosie]

iοazon σε σκεφτόμουνα τελευταία... πώς είσαι; Γέννησες;

Γράψες μας νέα σου!