Δικαιώματα εγκύου στον τοκετό

[Rosie]

  stellina είπε:

Όταν του είπα για την επαφή σώμα με σώμα και για τις οδηγίες του ΠΟΥ περί θηλασμού την πρώτη ώρα, μου απάντησε ότι αυτά είναι κατευθυντήριες οδηγίες και όχι χειρισμοί που πρέπει να γίνουν έτσι απαραίτητα και ότι οι οδηγίες αυτές αφορούν περισσότερο χώρες του τρίτου κόσμου (ενώ η Ελλαδάρα ανήκει στον πρώτο;;;!!) και γέννες υπό αγροτικές συνθήκες!

 

Έχω πέσει κάτω απ` τα γέλια!

 

Για το θέμα του ομφάλιου λώρου είχα ασχοληθεί πολύ στη δεύτερη μου γέννα, παρόλο που η γυναικολόγος μου δεν τον κόβει πρόωρα αν δεν υπάρχει απόλυτη ανάγκη και δεν διάβασα πουθενά αυτό που λέει ο γιατρός σου.

Μπορείς όμως να τον ρωτήσεις λεπτομέρειες και να διασταυρώσεις αυτά που θα σου πει με την επιστημονική βιβλιογραφία (είχα βάλει κι εγώ εδώ άρθρα σχετικά αλλά πριν κάποια χρόνια, το 2009 μάλλον, και δεν θυμάμαι ακριβώς τα θέματα, νομίζω είχανε να κάνουνε με τη δωρεά βλαστοκυττάρων όπου στις περιπτώσεις αυτές συνήθως επιβάλλεται η πρόωρη κοπή του λώρου).

 

Επίσης αυτό με το οξυγόνο περίεργο μου φαίνεται, καλύτερα να ρωτήσεις παιδίατρο.

Γιατί ακόμη και στην περίπτωση της κόρης μου που είχαμε δυστοκία ώμων και διπλή περιτύλιξη και κοντέψαμε να τη χάσουμε από ασφυξία τελικά δεν χρειάστηκε οξυγόνο ούτε καν προληπτικά και είχανε έρθει παιδίατροι στην αίθουσα του τοκετού.

 

Η άμεση σωματική επαφή με τη μαμά προλαμβάνει την απώλεια θερμοκρασίας, κάνει την ανάνηψη που σου είπε περιττή και ευκολύνει την ρύθμιση της αναπνοής του νεογέννητου, οπότε η θερμοκοιτίδα είναι περιττή.

Όλα αυτά φυσικά ισχύουνε στην περίπτωση ενός μωρού που γεννήθηκε χωρίς επιπλοκές, αλλά όπως είπα ακόμη και στην γέννα της κόρης μου που παρουσιαστήκανε επιπλοκές μόνο η πρόωρη κοπή του ομφάλιου λώρου χρειάστηκε να γίνει, κατά τα άλλα μου τη δώσανε σχεδόν αμέσως και μετά από τις ραφές θήλασε κιόλας.

[stellina]

Ευχαριστώ πολύ όλες για τις άμεσες και διαφωτιστικές απαντήσεις. Να διευκρινίσω ότι το θέμα της ανάνηψης της δικής μου με απασχολεί γιατί, όπως σας είπα, τουλάχιστον στην τελευταία γέννα που θυμάμαι πολύ καλά ήμουν 1μιση ώρα σε αναμονή στην ανάνηψη και δεν είχε περάσει καν να με ελέγξει κανείς. Αυτό το θυμάμαι ξεκάθαρα, γιατί ήθελα να ρωτήσω κάποιον που είναι η μικρή και γιατί δεν μου τη φέρνουν εκεί για θηλασμό και πάνω στη μια ώρα ειχα απελπιστεί τόσο που σκέφτηκα να σηκωθώ να ψάξω κάποιον εγώ η ίδια μιας και ένοιωθα καλά, αλλά δεν το τόλμησα.

Σας έχω όμως και νεώτερα: Σήμερα επισκέφτηκα το μαιευτήριο με την φίλη μου, μέλλουσα μαμά κι αυτή και μάλιστα οσονούπω. Ναι, όπως έχετε αντιληφθεί έχω πάρει σβάρνα τα γύρω από τον τοκετό επαγγέλματα αυτή τη φορά από νωρίς, για να έχω χρόνο να πάρω μια συνειδητή και καλά ζυγιασμένη απόφαση.

Στο μαιευτήριο συναντηθήκαμε με τη διευθύντρια των μαιών (ή τελοσπάντων κάπως έτσι είναι ο τίτλος της, γνωστή της αδερφής της φίλης μου). Ξεκινώντας την κουβέντα μας είχε μια αρκετά αμυντική στάση απέναντι μας, προσπαθώντας να καθησυχάσει τους "φόβους" μας (αυτή την ορολογία χρησιμοποιούσε). Παρ' όλα αυτά όταν είδε ότι η στάση μας είναι συνειδητοποιημένη και τα θέματα που συζητούσαμε ήταν βασισμένα είτε σε προηγούμενη εμπειρία δική μου, είτε σε λανθασμένες ιατρικές πρακτικές που γίνονται συχνότατα στη χώρα μας, αναγκάστηκε να αλλάξει στάση και έγινε πιο δεκτική σε αυτά που της λέγαμε. Το ζουμί της υπόθεσης είναι ότι όπως είχε αναφέρει η Rosie είναι στο χέρι του γιατρού να απαιτήσει από το μαιευτήριο την πολιτική που θα ακολουθήσει για τις γυναίκες που παρακολουθεί. Μας είπε περίπου ότι οι μαίες υποκύπτουν στις οδηγίες των γυναικολόγων και των νεογνολόγων και ότι με αυτούς θα πρέπει να συνεννοηθούμε για την πορεία του τοκετού.

Μια σημαντική πληροφορία είναι ότι δεν επιτρέπουν σε άλλους νεογνολόγους να παρευρεθούν στη γέννα, πέρα από τους 4 συνεργάτες τους και ότι η πολιτική τους σχετικά με το μητρικό θηλασμό έχει αλλάξει προς το καλύτερο από το 2011 (το 2010 πάντως μια χαρά πάσα έκαναν στο συμπλήρωμα, αλλά ας δείξω καλή πρόθεση)

Σκέφτομαι τα επόμενα βήματά μου να είναι:

Θα μιλήσω με 1-2 από τους νεογνολόγους του μαιευτηρίου και θα αποφασίσω 1 που θα είναι παρών στη δική μου γέννα, με τον οποίο θα έχω συνεννοηθεί για τους χειρισμούς που θα γίνουν.

Θα κάνω μια κουβέντα με τον γυναικολόγο μου, όπου θα ξεκαθαρίσω ότι τα όσα περιέγραψα σχετικά με τον τοκετό, είναι προαπαιτούμενα και όχι απλώς επιθυμίες που θα'θελα να είναι σεβαστές (my way or the highway dude). Παράλληλα θα ψάξω το θέμα γυναικολόγοι φιλικοί προς τον φυσικό τοκετό ή/και τοκετό στο σπίτι στο Ηράκλειο...

Πρέπει να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα εδώ; Ναι, έχω μπει σε activist mode και τα σκυλιά δεμένα

[Melina22]

Στελλίνα μπράβο σου που το παλεύεις! Σε παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον αλλά δεν έχω προλάβει να γράψω. Βοηθάς κ άλλες γυναίκες που είναι στην ίδια κατάσταση.

[Rosie]

Κι εγώ σε θαυμάζω πολύ Stellina, εγώ τέτοιο ψυχικό σθένος δεν είχα, απλά άλλαζα γιατρό μέχρι να βρω αυτόν που ήθελα... εσύ όμως δυστυχώς δεν έχεις αυτή την επιλογή.

 

Τουλάχιστον όμως δεν σου μίλησε ταπεινωτικά και κοροϊδευτικά όπως κάποιοι μιλήσανε σε μένα (είπαμε με είχανε για τρελλή για δέσιμο, "κρίμα τα πτυχία και η θέση σου!" μου είπε κιόλας ένας! αντί να προβληματιστεί γιατί μια μορφωμένη γυναίκα θέλει να γεννήσει ελεύθερα ) οπότε ξαναπροσπάθησε σίγουρα να του μιλήσεις.

 

Και κάτι άλλο, και πάλι ίσως ασήμαντο για κάποιες αλλά για μένα ήτανε καθώς και για τη γυναικολόγο μου, τι γίνεται με το ξύρισμα και το κλύσμα;

Πολύ ταπεινωτικές διαδικασίες πιστεύω για μια γυναίκα, ειδικά το δεύτερο είναι εντελώς αχρείαστο εφόσον κινείσαι ελεύθερα κατά τη διάρκεια του τοκετού και πας τουαλέτα όποτε το θελήσεις...

[stellina]

Ευχαριστώ πολύ βρε παιδιά για την υποστήριξη, μου δίνει πείσμα και δύναμη. Εννοείται ότι σε αντιμετωπίζουν ως την τρελλή που περίπου θέλει να βλάψει τον εαυτό της και το παιδί της. Παρ' όλα αυτά πιστεύω ότι αφού αφενός υπάρχει η νομική κάλυψη όπως λέει η Aimee, αφετέρου όμως η πολίτεία δεν φροντίζει για να εφαρμόζονται τα αυτονόητα, είναι πια στο δικό μας χέρι να τα διεκδικούμε μία, μία ώσπου αν όχι να αποτελέσουμε την ισο- ή πλειοψηφία (μακάρι) να είμαστε αρκετές ώστε να εισακούγεται η γνώμη μας, αυτό που έχετε καταφέρει στην Αθήνα.

Εξάλλου όπως αναφέραμε με τη φίλη μου και στη μαία σήμερα δεν είμαστε κατά της φαρμακευτικής παρέμβασης όταν χρειάζεται. Θεωρώ όμως ανήθικο το να μην είσαι σφαιρικά ενημερωμένη για τα θετικά και τα αρνητικά μιας τέτοιας παρέμβασης και πολύ περισσότερο το να οδηγείσαι εκεί μέσα από ένα μονόδρομο καθιερωμένων πρακτικών.

Αυτή τη φορά χαίρομαι που ξεκίνησα νωρίς το ψάξιμο και για να είμαι ειλικρινής ακόμη κι αν τίποτα δεν βγει απ' όλο αυτό, τουλάχιστον θα έχει μείνει μια αρχική ορμή για μια διαφορετική στάση που θα μπορούσε να τη συνεχίσει κάποια άλλη μέλλουσα μαμά.

Κάτι πρακτικό θέλω να ρωτήσω: Το επιχείρημα των γιατρών και των μαιών για την ύπτια στάση μετά το σπάσιμο των υγρών είναι ότι υπάρχει φόβος πρόπτωσης του ομφάλιου λώρου. Ξέρετε τι πιθανότητες υπάρχουν να γίνει κάτι τέτοιο και αν υπάρχουν προϋποθέσεις για να ανήκει μια επίτοκος στην ομάδα κινδύνου ενός τέτοιου ενδεχόμενου; πχ. η μαία σήμερα μας είπε ότι μια κατάσταση που ενισχύει την πιθανότητα πρόπτωσης είναι η μη εμπέδωση του εμβρύου στη λεκάνη. Μας είπε όμως και ότι στις δευτερότοκες και μετά το έμβρυο ουσιαστικά εμπεδώνεται στη διάρκεια του τοκετού. Αυτό τι σημαίνει; Ότι σ' εμένα που είναι η τρίτη γέννα αν σπάσουν τα νερά επιβάλλεται αυτόματα ύπτια στάση;

[Rosie]

χμμ, πρώτη φορά ακούω το επιχείρημα αυτό παρόλο που όπως έχω πει και στις δύο γέννες είχα σπάσιμο των νερών πολλές ώρες πριν τον τοκετό και η γυναικολόγος μου δεν με άφησε να καθίσω λεπτό, εξαντλήθηκα από τα πήγαινε-έλα και τα πάνω κάτω...

 

Θα μπορούσα να τη ρωτήσω αλλά δεν λογαριάζω να την ξαναδώ πριν τις αρχές Απριλίου που θα κάνω το β επιπέδου.

 

Σε κάθε περίπτωση εφόσον αυτό "πιστεύουνε" δεν μπορείς εύκολα να το αντικρούσεις, αλλά μπορείς απλά να καθυστερήσεις να πας στο μαιευτήριο σε τέτοια περίπτωση.

[Rosie]

Ο γιος μου πάντως δεν είχε εμπεδωθεί όταν σπάσανε τα νερά και γι' αυτό με έβαζε (εκτός από το πολύ περπάτημα) να κάνω βαθιά καθίσματα και κάποιες άλλες ασκήσεις.

Πώς αλλιώς θα εμπεδωθεί εάν είσαι ξαπλωμένη, ο νόμος της βαρύτητας δεν λειτουργεί στην περίπτωση αυτή...

[αγοροmummy!]

  Κωνσταντίνα86 είπε:

Κοριτσια επειδη βλεπω οτι οι περισσοτερες εχετε περασει απο εναν τουλαχιστον τοκετο, θα ηθελα να ρωτησω απο τη στιγμη που θα αρχισουν οι συσπασεις πρεπει να παω αμεσως στο νοσοκομειο ή μπορω να περιμενω μεχρι να φτασουν να γινονται πχ καθε 5 λεπτα; Ειμαι μια ωρα μακρια απο το νοσοκομειο που θα γεννησω και δεν βρισκω τον λογο να παω τσαμπα απο πολυ νωρις αν ειναι και μπορω να περιμενω στο σπιτι που θα ειμαι και πιο ανετα. Ας μου πει καποια απο την εμπειρια της..

Με το καλό το μωράκι σου!!! Διαβάζοντας όλες τις δημοσιεύσεις στο τοπικ αυτό διαπιστώνω ότι και σε αυτό το θέμα οι απόψεις διαφέρουν!! Ο γιατρός μου είχε πει πως όταν σπάσουν τα νερά καλό είναι να πάω στο μαιευτήριο και να μην περπατάω γιατί τα σπασμένα νερά σημαίνει είσοδος για μικρόβια και μολύνσεις! Προσωπικά το βρίσκω λογικό και δεν έκατσα να το ψάξω! Τα νερά μου έσπασαν στις 5 παρα 10 το πρωί και οι συσπάσεις άρχισαν 20 λεπτά μετά! Μια ώρα μετά ήμουν στο μαιευτήριο! Θεωρώ πως είναι καλό να πας από την αρχή στο νοσοκομείο, άλλωστε η γέννα είναι από τα πράγματα που συμβαίνουν λίγες φορές στη ζωή μας, ας περιμένουμε κ λίγο παραπάνω!! Εγώ περίμενα 9 ώρες και ήταν καλύτερα που ήμουν στο μαιευτήριο όπου με παρακολουθούσαν και ήξερα σε ποιο στάδιο βρίσκομαι! Πάνω απ'όλα να ακούς το γιατρό σου αν του έχεις παόλυτη εμπιστοσύνη!

[stroumfitaki]

  stellina είπε:

... Μου είπε ότι η βιταμίνη Κ είναι standard operating procedure, αλλά ούτε κολλύριο,...

 

Η βιταμίνη Κ είναι μια βιταμίνη που το παιδί την είχε σε επάρκεια κατά την εγκυμοσύνη και θα την λαμβάνει σε επάρκεια μέσω του θηλασμού... ΕΦΟΣΟΝ η μητέρα τρεφόταν και τρέφεται σωστά, με πληθώρα φρούτων και λαχανικών.

 

Το μπρόκολο π.χ. είναι μια "βόμβα βιταμίνης Κ", και αυτό είναι μόνο ένα δώρο από τα πολλά που μας προσφέρει η φύση.

Η φύση έχει προβλέψει μέσω της διατροφής, ώστε η μητέρα να παρέχει τα απαραίτητα στο παιδί της.

Η φύση ΔΕΝ έχει προβλέψει μια ένεση-καταιγίδα ΣΥΝΘΕΤΙΚΗΣ βιταμίνης Κ ξαφνικά την ώρα που το παιδί δίνει την πρώτη του πάλη στη ζωή του. Η ένεση βιταμίνης Κ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ, μην τις παίρνετε αψήφιστα, ακόμη και αυτό θέλει το ψάξιμό του.

 

  stellina είπε:

... Και φυσικά στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν πολυεπηρρεάζει αυτή η παρέμβαση το υπόλοιπο της ζωής, δηλαδή δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι ξέρεις κάτι γεννήθηκε με καισαρική ή με επισκληρίδιο ή με τεχνητές ωδίνες και να, παθαίνει συνέχεια πχ. ωτίτιδες/αλλεργίες κτλ κτλ. Θέλω να πω ότι στην τελική φαίνεται ασήμαντο το πως ακριβώς θα γεννηθεί κάποιος, αλλά...

 

Δυσκολεύομαι να πιστέψω οτι η πρώτες μας εμπειρίες στη ζωή δεν επηρεάζουν την πορεία μας σε αυτή.

Εδώ ενήλικες βιώνουμε εμπειρίες που αλλάζουν τη ζωή μας, σμιλεύουν τον χαρακτήρα μας, πόσο μάλλον θα μας επηρεάζουν οι εμπειρίες σε πρώιμη ηλικία.

[αγοροmummy!]

Συγγνώμη να συμπληρώσω κάτι που περιέγραψα λάθος!! Δε μου είχε πει να μην περπατάω λόγω μικροβίων αλλά λόγω του ότι σε περίπτωση που δεν έχει κατέβει το παιδί αρκετά μπορεί να κατέβει ο ομφάλιος λώρος μπροστά και να εμποδίσει τη διαδικασία ή να τυλιχτεί! Όσον αφορά τις λοιμώξεις μου είχε πει αν έχουν σπάσει τα νερά εννοείται ότι μπορώ να κάνω το μπάνιο μου με την ησυχία μου, να φάω κάτι ελαφρύ και να μην πανικοβληθώ, απλά όποτε θα ήθελα τουαλέτα να μην κάθομαι πολύ ώρα γιατί τότε είναι πιθανό να εισβάλουν μικρόβια!

[Rosie]

Εγώ τον πρώτο μου τοκετό τον πέρασα κυρίως καθισμένη στην τουαλέτα με σπασμένα νερά (μετά την εισαγωγή εννοείται)!

 

Όχι βέβαια γιατί ήθελα να πάω τουαλέτα όλη την ώρα, αλλά γιατί ήτανε μια ξεκούραστη στάση όπου μπορούσα να είμαι σε ημιβαθύ κάθισμα μ' ένα μαξιλάρι πίσω μου γιατί πονούσε η μέση μου ειδικά στα τελευταία στάδια του τοκετού.

 

Πραγματικά κι εγώ εκπλήσσομαι απ' αυτή την διάσταση απόψεων μεταξύ γυναικολόγων, δεν πιστεύω ότι η δικιά μου θέλει να ρισκάρει στο παραμικρό την ζωή των γυναικών που βοηθάει στον τοκετό ή του παιδιού.

 

Και αυτό που λέτε για τον τρόπο που θα έρθει ένα παιδί στον κόσμο, επειδή την ώρα του τοκετού πολλές φορές αφηνόμαστε στον πόνο μας ξεχνώντας τη σημασία της διαδικασίας μου επαναλάμβανε (πολλές φορές φωνάζοντας για να την ακούσω) ότι πρέπει να θυμάμαι ότι φέρνω ένα άνθρωπο στον κόσμο και του αξίζει να έρθει με σεβασμό...

Όταν ο πόνος σε τσακίζει όμως εύκολα ξεχνάς, οπότε καλό είναι κάποιος να στο υπενθυμίζει.

[Melina22]

Σε λίγο καιρό γεννάει ένας δικός μου άνθρωπος με καισαρική (λόγω επιπωματικού πλακούντα) κ δεν έχω ιδέα στην περίπτωση αυτή ποια από όλα όσα συζητάμε εδώ μπορεί να διεκδικήσει. Δεν ξέρω καθόλου ας πούμε αν είναι εφικτό να της δώσουν το μωρό κατευθείαν να το θηλάσει κ να το κρατήσει πάνω της γιατί δεν έχω ιδέα των διαδικασιών που γίνονται επειδή είναι χειρουργείο. Και ανησυχώ πολύ γιατί βλέπω ότι δεν γίνονται σεβαστά κάποια ζητήματα ακόμα κ αν έχει γεννήσει φυσιολογικά μια γυναίκα.(Όπως είπε κ η στελλίνα στους 2 προηγούμενους τοκετούς της πολλά από όσα είχε ζητήσει δεν εισακούστηκαν) Οπότε ακόμα χειρότερα με την καισαρική.

 

Δεν ξέρω κ κατά πόσο είναι εύκολο να διεκδικήσει κ πάνω στα θέματα που συζητούσαμε περί αντιμετώπισης του βρέφους.

 

Αυτό που ξέρω είναι ότι όπως κ στον φυσιολογικό τοκετό σίγουρα θα υπάρχουν πράγματα που μπορούν να κάνουν καλύτερες τις συνθήκες για μαμά κ μωρό. Δεν το έχω ψάξει καθόλου όμως για την καισαρική. Αν κάποια μαμά που γνώριζε πως θα γεννήσει με καισαρική έχει διαπραγματευτεί τέτοια θέματα ας μας πει τι έγινε.

[Melina22]

Με ενθουσίασε κ το παραθέτω να το μοιραστούμε! Και επειδή μιλήσαμε για αντιμετώπιση μαμάς κ βρέφους με σεβασμό. Είναι το πρώτο μπάνιο ενός βρέφους σε μαιευτήριο. Τόσο όμορφο...τόσο ανθρώπινο...δεν το πιστεύω ότι είναι σε μαιευτήριο..Η μαία με τον τρόπο που το πιάνει βγάζει αυτό ακριβώς. Το πόσο σέβεται την ύπαρξή του, το σώμα του κ τους ρυθμούς του.

 

Στο βίντεο που θα παρακολουθήσετε παρακάτω θα δείτε καρέ καρέ το πρώτο μπανάκι ενός μωρού σε μαιευτήριο με μια διαδικασία που του θυμίζει την παραμονή του στην κοιλιά της μητέρας του αλλά και το μασάζ μετά το μπάνιο του. Ένα ειδικό μπάνιο στο οποίο είναι εξειδικευμένη η Sonia Rochel. Είναι απίστευτο το πόσο απολαμβάνει την επαφή του με το νερό σε συνδυασμό με τα χάδια. Δείτε τις πραγματικά υπέροχες αντιδράσεις του. Από τα πιο τρυφερά και γλυκά βίντεο που έχουμε δει ποτέ!

 

 

[stellina]

Πολύ χρήσιμες οι πληροφορίες που δινετε κορίτσια. Εννοείται ότι κι εγώ πιστεύω ότι οι πρώτες εμπειρίες είναι καθοριστικές και αν μη τι άλλο μια ζωή που αναπτύχθηκε μέσα μου για 9 μήνες οφείλει να απολαύσει το πρώτο χάδι από το δικό μου χέρι και να έχει την πρώτη επαφή με το δικό μου δέρμα.

Τώρα, για την εισαγωγή σε νοσοκομείο με το σπάσιμο των νερών αν έχω καταλάβει εξαρτάται από την περίπτωση. Δηλαδή προχτές διάβαζα ένα πρωτόκολλο από δημόσιο νοσοκομείο στην Αγγλία (Nottingham νομίζω) όπου έγραφε ότι αν σπάσουν τα νερά έχεις την επιλογή να πάς νοσοκομείο ή όχι, αλλά ακόμη κι αν πας αξιολογούν την περίπτωση και ανάλογα μπορεί να επιστρέψεις στο σπίτι. Από την άλλη εγώ στο πρώτο μόλις έσπασαν τα νερά πήγα νοσοκομείο, όπου παρ' όλο που το παιδί δεν έιχε εμπεδωθεί δεν με άφηναν να έχω άλλη στάση εκτός από την ύπτια. Μια φίλη μου πάλι που έσπασαν τα νερά της μια εβδομάδα πριν μπει στον 9ο της είπε η γιατρός της ξάπλα στο σπίτι για να καθυστερήσουν τον τοκετό όσο γίνεται, έτσι έμεινε 2 24ωρα με σπασμένα νερά, πριν ξεκινήσουν οι συσπάσεις.

Σήμερα πήγαμε με τη φίλη μου να συναντήσουμε τον 1 από τους 4 νεογνολόγους του μαιευτηρίου. Εγώ τον ήξερα από την πρώτη μου γέννα και θυμάμαι ότι μου είχε κάνει καλή εντύπωση γενικά. Επιβεβαιώθηκα μιας και μας είπε ότι το παιδί δεν θα φύγει καθόλου από πάνω μας, μπορούμε να το θηλάσουμε από την πρώτη στιγμή και να γίνουν όλες οι ιατρικές εξετάσεις ενώ είναι στην αγκαλιά μας και να το έχουμε μαζί στην ανάνηψη. Μας είπε ότι όταν μπούμε στο μαιευτήριο θα ζητήσουμε να του τηλεφωνήσουν για να είναι εκεί, εκτός κι αν είναι εκτός Ηρακλείου. Ήταν πολύ αισιόδοξη η κουβέντα μας, απλώς εγώ θα δω σιγά-σιγά και τους υπόλοιπους 3 του μαιευτηρίου, γιατί καθώς γεννάω μέσα Ιουλίου, φοβάμαι τις απουσίες λόγω διακοπών!

Χτες το βράδυ ήμουν με μια καλή φίλη μου, η οποία έχει γεννήσει στο σπίτι στο Ρέθυμνο το 2004 (νομίζω ότι είναι κάτι σαν θρύλος στις ιστορίες φυσικού τοκετού στην Κρήτη!). Μου πρότεινε λοιπόν μια πολύ καλή μαία φίλη της και γενικά το σχήμα που θα ακολουθήσω διαμορφώνεται ως εξής: Με βασική προϋπόθεση ότι όλα θα κυλίσουν ομαλά, θα μείνω στο σπίτι με τη μαία να παρακολουθεί την εξέλιξη μέχρι μια διαστολή 7-8 και μετά θα πάω στο μαιευτήριο μαζί με τη μαία. Στις λεπτομέρειες τώρα, εγώ σκεφτόμουν να παω σε δημόσιο νοσοκομείο μιας και ουσιαστικά το μεγάλο κομμάτι θα έχει περάσει στο σπίτι και μάλιστα να υπογράψω σε 1 μέρα να πάω σπίτι. (Και σίγουρα θα ρωτήσετε γιατί μάτια μου δεν το κάνεις σπίτι λοιπόν να πάει στο καλό Η απάντηση εδώ είναι κατ' αρχήν ο σύζυγος δεν πολυασπάζεται την ιδέα του τοκετού στο σπίτι και μιας και έχει μερίδιο ευθύνης στον πελαργό θέλω να σεβαστώ τα αισθήματά του. Κατά δεύτερον η μαία δεν θα αναλάβει μόνη της ευθύνη τοκετού στο σπίτι και λόγω της τελευταίας ιστορίας στη Θεσ/νίκη. Κατά τρίτον κι εμένα δεν είναι καμιά καούρα μου να γεννήσω στο σπίτι, θα 'θελα να είμαι σε ένα μαιευτήριο με συνθήκες σεβασμού.

Μελλοντικά σχέδια: Μιλάω ξανά με το γιατρό, όπου του εκθέτω το πλήρες πλάνο μου για τον τοκετό, αν συμφωνήσει πάμε για το ιδιωτικό μαιευτήριο (μιας και ο σύζυγος νοιώθει πιο άνετα με αυτή την επιλογή -μας ξέρει ο γιατρός, ξέρουμε το περιβάλλον κτλ), διαφορετικά ψάχνω άλλον γιατρό κατά προτίμηση σε δημόσιο νοσοκομείο.

Μελίνα τι ωραίο το βιντεάκι σου! Με πέτυχαν τα παιδιά μου την ώρα που το έβλεπα χτες και ξετρελλάθηκαν, τους το ξανάβαλα 3-4 φορές!

[Cωνσταντίνα]

  Melina22 είπε:

Με ενθουσίασε κ το παραθέτω να το μοιραστούμε! Και επειδή μιλήσαμε για αντιμετώπιση μαμάς κ βρέφους με σεβασμό. Είναι το πρώτο μπάνιο ενός βρέφους σε μαιευτήριο. Τόσο όμορφο...τόσο ανθρώπινο...δεν το πιστεύω ότι είναι σε μαιευτήριο..Η μαία με τον τρόπο που το πιάνει βγάζει αυτό ακριβώς. Το πόσο σέβεται την ύπαρξή του, το σώμα του κ τους ρυθμούς του.

 

Στο βίντεο που θα παρακολουθήσετε παρακάτω θα δείτε καρέ καρέ το πρώτο μπανάκι ενός μωρού σε μαιευτήριο με μια διαδικασία που του θυμίζει την παραμονή του στην κοιλιά της μητέρας του αλλά και το μασάζ μετά το μπάνιο του. Ένα ειδικό μπάνιο στο οποίο είναι εξειδικευμένη η Sonia Rochel. Είναι απίστευτο το πόσο απολαμβάνει την επαφή του με το νερό σε συνδυασμό με τα χάδια. Δείτε τις πραγματικά υπέροχες αντιδράσεις του. Από τα πιο τρυφερά και γλυκά βίντεο που έχουμε δει ποτέ!

 

 

 

Απο τα πιο ωραια βιντεο που εχουμε δει!! Ειναι απιστευτο το ποσο ανετο φαινεται το μωρο, σαν να ειναι ακομα στην κοιλια της μαμας του. Μπραβο κοριτσια πραγματικα πολυ χρησιμα ολα οσα παραθετετε σε αυτο το θεμα, εμενα προσωπικα με εχουν βοηθησει πολυ!

[Cωνσταντίνα]

  αγοροmummy! είπε:

Με το καλό το μωράκι σου!!! Διαβάζοντας όλες τις δημοσιεύσεις στο τοπικ αυτό διαπιστώνω ότι και σε αυτό το θέμα οι απόψεις διαφέρουν!! Ο γιατρός μου είχε πει πως όταν σπάσουν τα νερά καλό είναι να πάω στο μαιευτήριο και να μην περπατάω γιατί τα σπασμένα νερά σημαίνει είσοδος για μικρόβια και μολύνσεις! Προσωπικά το βρίσκω λογικό και δεν έκατσα να το ψάξω! Τα νερά μου έσπασαν στις 5 παρα 10 το πρωί και οι συσπάσεις άρχισαν 20 λεπτά μετά! Μια ώρα μετά ήμουν στο μαιευτήριο! Θεωρώ πως είναι καλό να πας από την αρχή στο νοσοκομείο, άλλωστε η γέννα είναι από τα πράγματα που συμβαίνουν λίγες φορές στη ζωή μας, ας περιμένουμε κ λίγο παραπάνω!! Εγώ περίμενα 9 ώρες και ήταν καλύτερα που ήμουν στο μαιευτήριο όπου με παρακολουθούσαν και ήξερα σε ποιο στάδιο βρίσκομαι! Πάνω απ'όλα να ακούς το γιατρό σου αν του έχεις παόλυτη εμπιστοσύνη!

 

Ευχαριστω για τις ευχες σου! Η αληθεια ειναι οτι και εγω απο οσα εχω διαβασει η καθε περιπτωση τελικα ειναι διαφορετικη. Παντα νομιζα οτι μολις σπασουν τα νερα ξεκιναει ο τοκετος, αλλα τελικα μπορει να σπασουν και την τελευταια στιγμη. Δεν εχω προβλημα στο να περιμενω, αλλωστε θα ηθελα να εχω εναν φυσιολογικο τοκετο, και οταν λεω φυσιολογικο εννοω να μην μου χορηγησουν καν ωκυτοκινη, να γινουν ολα οπως τα τα οριζει η φυση. Οι ανησυχιες μου ειναι αρκετες γιατι ειναι το πρωτο μου παιδακι και δεν ξερω τι θα αντιμετωπισω. Στον γιατρο μου δυστυχως δεν εχω απολυτη εμπιστοσυνη γιατι ενω μου τον συστησαν ως εναν πολυ καλο γιατρο, ωστοσο δεν τον γνωριζω τον ανθρωπο ουτε εχει προηγηθει αλλη γεννα μαζι του ωστε να ξερω ποια τακτικη ακολουθει ως γιατρος. Ανεφερα οτι θα ηθελα να μεινω στο σπιτι οσο γινεται περισσοτερο γιατι με οσα εχω διαβασει απο τις υπολοιπες κοπελες σε καθε νοσοκομειο-μαιευτηριο ακολουθουν διαφορετικες τακτικες. Για παραδειγμα εμενα η υπτια σταση ειναι η χειροτερη μου. Απο τον εκτο μηνα και μετα που αρχισε το βαρος στην κοιλια να γινεται μεγαλυτερο δεν καταφερα ουτε μια φορα να κοιμηθω ή να ξαπλωσω εστω ανασκελα. Καθε φορα μου κοβεται η ανασα και νιωθω απιστευτους πονους στην μεση, και να φανταστεις οτι εχω μικρη κοιλια ακομα και τωρα που μπηκα στον ενατο. Οποτε αν παω στο νοσοκομειο απο νωρις και με υποχρεωσουν να ειμαι ξαπλωμενη ολες τις ωρες ανασκελα δεν θα το αντεξω. Εχω προβληματιστει και για μετα τον τοκετο, η stellina πανω κατω εχει εκφρασει σχεδον ολες μου τις ανησυχιες. Πραγματικα δεν θα ηθελα να αποχωριστω το μωρο μου ουτε λεπτο, μου φαινεται υπερβολικο που καποιες κοπελες ανεφεραν οτι εκαναν ακομα και 4 ωρες να τους φερουν τα μωρα τους μετα την ανανηψη. Για ποιον λογο να μενει ενα μωρο τοσες ωρες μακρια απο την μητερα του χωρις λογο; Και αυτο με την θερμοκητιδα για την αποκατασταση της θερμοκρασιας δεν μπορω να το καταλαβω, δηλαδη στην αγκαλια της μητερας δεν αποκαθισταται η θερμοκρασια του βρεφους; Παλια δηλαδη που δεν υπηρχαν οι θερμοκητιδες τι εκαναν; Οσο για τις εξετασεις και τον θηλασμο αυτα και αν με ανησυχουν.. Θα ηθελα να ειμαι παρουσα στις εξετασεις ή εστω ο αντρας μου και δεν θα ηθελα σε καμια περιπτωση να του δωσουν ζαχαρονερο ή οποιοδηποτε συμπληρωμα μεχρι να μου το φερουν. Αλλα μαλλον ολα αυτα ειναι τερααααστειες απαιτησεις απ'οτι εχω καταλαβει συμφωνα με τα λεγομενα των υπολοιπων κοριτσιων. Sorry για το μακροσκελες κειμενο αλλα εχω αγχωθει τοσο πολυ βρε κοριτσια που να φανταστειτε καθε βραδυ βλεπω στον υπνο μου τοκετους....

[stellina]

Κωνσταντίνα δεν είναι καθόλου τεράστιες απαιτήσεις, μην απογοητεύεσαι καθόλου. Εφόσον γνωρίζεις την κατάσταση, έχεις συνειδητοποιήσει εσύ κι ο σύντροφός σου τι θέλετε από τον τοκετό και είστε κατάλληλα ενημερωμένοι, τότε σε ένα μεγάλο ποσοστό θα μείνεις ικανοποιημένη. Όντως από την έρευνα που έχω κάνει η καλύτερη τακτική είναι να πας στο νοσοκομείο τελευταία στιγμή. Ίσως νοιώθεις πιο άνετα με μια μαία, ίσως όχι. Μετά θα σου πρότεινα να συναντηθείς με το νεογνολόγο στο μαιευτήριο που θα γεννήσεις και να του πεις όλα αυτά που επιθυμείτε για το παιδί σας. Καλό είναι να είναι και ο σύντροφός σου πλήρως ενημερωμένος για τα διάφορα θέματα για να μπορεί κι αυτός να τα διεκδικήσει όταν εσύ βρεθείς σε αδυναμία. Κυρίως μην αγχώνεσαι, να 'σαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά!

[Cωνσταντίνα]

  stellina είπε:

Κωνσταντίνα δεν είναι καθόλου τεράστιες απαιτήσεις, μην απογοητεύεσαι καθόλου. Εφόσον γνωρίζεις την κατάσταση, έχεις συνειδητοποιήσει εσύ κι ο σύντροφός σου τι θέλετε από τον τοκετό και είστε κατάλληλα ενημερωμένοι, τότε σε ένα μεγάλο ποσοστό θα μείνεις ικανοποιημένη. Όντως από την έρευνα που έχω κάνει η καλύτερη τακτική είναι να πας στο νοσοκομείο τελευταία στιγμή. Ίσως νοιώθεις πιο άνετα με μια μαία, ίσως όχι. Μετά θα σου πρότεινα να συναντηθείς με το νεογνολόγο στο μαιευτήριο που θα γεννήσεις και να του πεις όλα αυτά που επιθυμείτε για το παιδί σας. Καλό είναι να είναι και ο σύντροφός σου πλήρως ενημερωμένος για τα διάφορα θέματα για να μπορεί κι αυτός να τα διεκδικήσει όταν εσύ βρεθείς σε αδυναμία. Κυρίως μην αγχώνεσαι, να 'σαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά!

 

Ευχαριστω για τις συμβουλες, και εγω αυτο ελπιζω να πανε ολα καλα. Αληθεια οσον αφορα το να ειναι παρον καποιος απο τους δυο γονεις στις πρωτες εξετασεις του παιδιου εχεις καμια πληροφορια; Απ'οτι εχω καταλαβει γινονται παραλληλα με την ανανηψη της μητερας οποτε μαλλον μονο ο συζυγος λογικα θα μπορουσε να ειναι παρον. Ειναι δυνατον αυτο;

[stellina]

Κοίτα Κωνσταντίνα, κατά τα λεγόμενα του νεογνολόγου με τον οποίο συναντήθηκα σήμερα ο πατέρας σίγουρα μπορεί να είναι παρών. Επιπλέον μας καθησύχασε ότι θα μπορούσαν να μην πάρουν και καθόλου το βρέφος από την αγκαλιά μας μιας και όλες οι πρώτες εξετάσεις που χρειάζονται - ακόμα και η ένεση βιταμίνης Κ- μπορούν να γίνουν ενώ το παιδί είναι πάνω μας. Ξέρετε βρε παιδιά ποια είναι η αμφιβολία μου; Ότι δεδομένης της προηγούμενης εμπειρίας μου, είμαι μέσα μου λίγο: χμμμ οκ, ο Μανώλης με τα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια (που λέμε κι εδώ στην Κρήτη). Από την άλλη λέω ας έχω εμπιστοσύνη...

[anna1703]

  Melina22 είπε:

Σε λίγο καιρό γεννάει ένας δικός μου άνθρωπος με καισαρική (λόγω επιπωματικού πλακούντα) κ δεν έχω ιδέα στην περίπτωση αυτή ποια από όλα όσα συζητάμε εδώ μπορεί να διεκδικήσει. Δεν ξέρω καθόλου ας πούμε αν είναι εφικτό να της δώσουν το μωρό κατευθείαν να το θηλάσει κ να το κρατήσει πάνω της γιατί δεν έχω ιδέα των διαδικασιών που γίνονται επειδή είναι χειρουργείο. Και ανησυχώ πολύ γιατί βλέπω ότι δεν γίνονται σεβαστά κάποια ζητήματα ακόμα κ αν έχει γεννήσει φυσιολογικά μια γυναίκα.(Όπως είπε κ η στελλίνα στους 2 προηγούμενους τοκετούς της πολλά από όσα είχε ζητήσει δεν εισακούστηκαν) Οπότε ακόμα χειρότερα με την καισαρική.

 

Δεν ξέρω κ κατά πόσο είναι εύκολο να διεκδικήσει κ πάνω στα θέματα που συζητούσαμε περί αντιμετώπισης του βρέφους.

 

Αυτό που ξέρω είναι ότι όπως κ στον φυσιολογικό τοκετό σίγουρα θα υπάρχουν πράγματα που μπορούν να κάνουν καλύτερες τις συνθήκες για μαμά κ μωρό. Δεν το έχω ψάξει καθόλου όμως για την καισαρική. Αν κάποια μαμά που γνώριζε πως θα γεννήσει με καισαρική έχει διαπραγματευτεί τέτοια θέματα ας μας πει τι έγινε.

 

Καλησπέρα, γέννησα με καισαρική το γιο μου και τον κράτησα στην αγκαλιά μου και τον θήλασα όσο ακόμη με έραβαν. Η αλήθεια βέβαια είναι πως ήταν μια μαία εκεί που με βοηθούσε να τον κρατήσω γιατί η στάση δεν είναι και πολύ βολική για να κρατήσεις το μωρό. Δεν κράτησε πολύ όμως, μερικά λεπτά και μετά τον πήραν. Η μαία αυτή όμως μου τον έφερε και στην ανάνηψη όπου τον θήλασα και πάλι, αυτή τη φορά πιο ήρεμα πιο χαλαρά. Όταν πήγα στο δωμάτιο μετά από λίγο μου τον έφεραν καθώς είχα ζητήσει rooming in. Όλα αυτά πιστεύω τελικά πως έγιναν από τύχη. Τυχαία βρέθηκε αυτή η μαία εκεί την ώρα που με ετοίμαζαν για το χειρουργείο και της είπα ότι ανησυχώ για το θηλασμό τώρα που τελικά θα κάνω καισαρική. Εκείνη μου είπε: "Ααα, θέλεις να θηλάσεις; Ωραία, θα σου τον φέρω εγώ αμέσως μόλις βγει μην ανησυχείς. Ξέρεις έχουμε και rooming in, μήπως σε ενδιαφέρει;" και εγώ της είπα "Μα αυτά τα δήλωσα στην αρχή, για τον αποκλειστικό θηλασμό και το rooming in!!"

"Ααα δεν το έχουν γράψει..μάλλον το ξέχασαν.":shock:

Οπότε μάλλον πρέπει να έχει κανείς το νου του συνέχεια..Ακόμη όμως δεν ξέρω τι του έδωσαν/έκαναν όσο τον είχαν πάρει.Γέννησα στις 6 το απόγευμα και τον έφεραν στο δωμάτιο κατά τις 10.30

[anna1703]

  Κωνσταντίνα86 είπε:

Ευχαριστω για τις ευχες σου! Η αληθεια ειναι οτι και εγω απο οσα εχω διαβασει η καθε περιπτωση τελικα ειναι διαφορετικη. Παντα νομιζα οτι μολις σπασουν τα νερα ξεκιναει ο τοκετος, αλλα τελικα μπορει να σπασουν και την τελευταια στιγμη. Δεν εχω προβλημα στο να περιμενω, αλλωστε θα ηθελα να εχω εναν φυσιολογικο τοκετο, και οταν λεω φυσιολογικο εννοω να μην μου χορηγησουν καν ωκυτοκινη, να γινουν ολα οπως τα τα οριζει η φυση. Οι ανησυχιες μου ειναι αρκετες γιατι ειναι το πρωτο μου παιδακι και δεν ξερω τι θα αντιμετωπισω. Στον γιατρο μου δυστυχως δεν εχω απολυτη εμπιστοσυνη γιατι ενω μου τον συστησαν ως εναν πολυ καλο γιατρο, ωστοσο δεν τον γνωριζω τον ανθρωπο ουτε εχει προηγηθει αλλη γεννα μαζι του ωστε να ξερω ποια τακτικη ακολουθει ως γιατρος. Ανεφερα οτι θα ηθελα να μεινω στο σπιτι οσο γινεται περισσοτερο γιατι με οσα εχω διαβασει απο τις υπολοιπες κοπελες σε καθε νοσοκομειο-μαιευτηριο ακολουθουν διαφορετικες τακτικες. Για παραδειγμα εμενα η υπτια σταση ειναι η χειροτερη μου. Απο τον εκτο μηνα και μετα που αρχισε το βαρος στην κοιλια να γινεται μεγαλυτερο δεν καταφερα ουτε μια φορα να κοιμηθω ή να ξαπλωσω εστω ανασκελα. Καθε φορα μου κοβεται η ανασα και νιωθω απιστευτους πονους στην μεση, και να φανταστεις οτι εχω μικρη κοιλια ακομα και τωρα που μπηκα στον ενατο. Οποτε αν παω στο νοσοκομειο απο νωρις και με υποχρεωσουν να ειμαι ξαπλωμενη ολες τις ωρες ανασκελα δεν θα το αντεξω. Εχω προβληματιστει και για μετα τον τοκετο, η stellina πανω κατω εχει εκφρασει σχεδον ολες μου τις ανησυχιες. Πραγματικα δεν θα ηθελα να αποχωριστω το μωρο μου ουτε λεπτο, μου φαινεται υπερβολικο που καποιες κοπελες ανεφεραν οτι εκαναν ακομα και 4 ωρες να τους φερουν τα μωρα τους μετα την ανανηψη. Για ποιον λογο να μενει ενα μωρο τοσες ωρες μακρια απο την μητερα του χωρις λογο; Και αυτο με την θερμοκητιδα για την αποκατασταση της θερμοκρασιας δεν μπορω να το καταλαβω, δηλαδη στην αγκαλια της μητερας δεν αποκαθισταται η θερμοκρασια του βρεφους; Παλια δηλαδη που δεν υπηρχαν οι θερμοκητιδες τι εκαναν; Οσο για τις εξετασεις και τον θηλασμο αυτα και αν με ανησυχουν.. Θα ηθελα να ειμαι παρουσα στις εξετασεις ή εστω ο αντρας μου και δεν θα ηθελα σε καμια περιπτωση να του δωσουν ζαχαρονερο ή οποιοδηποτε συμπληρωμα μεχρι να μου το φερουν. Αλλα μαλλον ολα αυτα ειναι τερααααστειες απαιτησεις απ'οτι εχω καταλαβει συμφωνα με τα λεγομενα των υπολοιπων κοριτσιων. Sorry για το μακροσκελες κειμενο αλλα εχω αγχωθει τοσο πολυ βρε κοριτσια που να φανταστειτε καθε βραδυ βλεπω στον υπνο μου τοκετους....

 

Μόνο τεράστιες δεν είναι οι απαιτήσεις σου, άποψη μου είναι πως θα έπρεπε να είναι αυτονόητα όλα αυτά. Σκέψου όμως πως είσαι ενημερωμένη και προετοιμασμένη για όλες αυτές τις τακτικές και μπορείς να διεκδικήσεις πράγματα. Η γνώση είναι δύναμη. Και αν σε κάποιο θέμα επιμένουν μπορείς πάντοτε να τους ζητήσεις να σου το αιτιολογήσουν ιατρικά γραπτώς και να στο υπογράψουν-εκεί θα δεις αν κάτι είναι πράγματι απαραίτητο. Επίσης συμφωνώ μαζί σου και στο θέμα των παρεμβάσεων-όσο λιγότερες τόσο καλύτερα, και στο θέμα του να πας όσο πιο αργά μπορείς στο μαιευτήριο. Αυτή όμως είναι η προσωπική μου άποψη που διαμορφώθηκε έτσι, επειδή η παραμονή μου στο μαιευτήριο μόνο ευχάριστη δεν ήταν. Ένιωθα σαν χαμένη, σαν να μην έχω απολύτως κανέναν έλεγχο του τι πρόκειται να μου συμβεί, φοβόμουν και είχα μπλοκάρει εντελώς. Δυστυχώς έπρεπε να πάθω για να μάθω. Μην αγχώνεσαι, όσο ενημερώνεσαι και καταλαβαίνεις τι γίνεται και τι σου κάνουν μπορείς και να εκφέρεις άποψη. Πάντως καλό θα ήταν να ενημερωνόταν και ο σύντροφός σου ώστε να μπορεί και εκείνος να χειριστεί καταστάσεις αν χρειαστεί.

[Cωνσταντίνα]

  anna1703 είπε:

Μόνο τεράστιες δεν είναι οι απαιτήσεις σου, άποψη μου είναι πως θα έπρεπε να είναι αυτονόητα όλα αυτά. Σκέψου όμως πως είσαι ενημερωμένη και προετοιμασμένη για όλες αυτές τις τακτικές και μπορείς να διεκδικήσεις πράγματα. Η γνώση είναι δύναμη. Και αν σε κάποιο θέμα επιμένουν μπορείς πάντοτε να τους ζητήσεις να σου το αιτιολογήσουν ιατρικά γραπτώς και να στο υπογράψουν-εκεί θα δεις αν κάτι είναι πράγματι απαραίτητο. Επίσης συμφωνώ μαζί σου και στο θέμα των παρεμβάσεων-όσο λιγότερες τόσο καλύτερα, και στο θέμα του να πας όσο πιο αργά μπορείς στο μαιευτήριο. Αυτή όμως είναι η προσωπική μου άποψη που διαμορφώθηκε έτσι, επειδή η παραμονή μου στο μαιευτήριο μόνο ευχάριστη δεν ήταν. Ένιωθα σαν χαμένη, σαν να μην έχω απολύτως κανέναν έλεγχο του τι πρόκειται να μου συμβεί, φοβόμουν και είχα μπλοκάρει εντελώς. Δυστυχώς έπρεπε να πάθω για να μάθω. Μην αγχώνεσαι, όσο ενημερώνεσαι και καταλαβαίνεις τι γίνεται και τι σου κάνουν μπορείς και να εκφέρεις άποψη. Πάντως καλό θα ήταν να ενημερωνόταν και ο σύντροφός σου ώστε να μπορεί και εκείνος να χειριστεί καταστάσεις αν χρειαστεί.

 

Εχεις μεγαλο δικιο οτι η γνωση ειναι δυναμη και πραγματικα απο την αρχη της εγκυμοσυνης μου προσπαθησα να μαζεψω οσες περισσοτερες πληροφοριες μπορουσα. Δεν εχω μεινει ευχαριστημενη μεχρι στιγμης με τα οσα εχω δει, εχω διαβασει ή εχω ακουσει. Και η εμπειρια που εζησα απο τον τοκετο της αδερφης μου δεν ηταν και τοσο ευχαριστη. Με το που εφτασε στο νοσοκομειο της χορηγησαν με το καλημερα σας που λεμε ωκυτοκινη χωρις καν να την ρωτησουν ή εστω να την ενημερωσουν. Μετα οταν ξεκινησε το δευτερο σταδιο του τοκετου ενω η αδερφη μου ηθελε να σπρωξει οι μαιες δεν την αφηναν γιατι ο γιατρος δεν ειχε φτασει ακομα στο νοσοκομειο, με αποτελεσμα να την αγχωνουν γιατι αλλα της ελεγε το σωμα της να κανει και αλλα οι μαιες. Και αναρωτιεμαι εγω τωρα, ειναι δυνατον να θελει το μωρο να βγει και να διακοπτουν το σπρωξιμο οι μαιες επειδη λειπει ο γιατρος; Στο τελος βεβαια ειχε εξαντληθει τοσο πολυ που ο τοκετος δεν προχωρουσε και της το τραβηξαν με βεντουζα. Το μωρο δεν της το ακουμπησαν πανω της ουτε για ενα λεπτο, το πηραν κατευθειαν για πλυσιμο και εξετασεις, και ενω ειχε τελειωσει η ανανηψη και η αδερφη μου ηταν στο δωματιο και περιμενε να της το φερουν, το ειχαν σε αλλο δωματιο και το ταιζαν ξενο γαλα. Πραγματικα δεν καταλαβαινω για ποιον λογο εγινε αυτο αφου υπηρχε το γαλα της μητερας του. Και το τελευταιο που πραγματικα με εκανε να νευριασω απιστευτα ηταν οτι εφεραν την μπεμπα στην αδερφη μου ταχα μου να την θηλασει, και φυσικα ουτε καν προσπαθουσε το μωρο να πιει γιατι ηταν χορτασμενο και σε πεντε λεπτα της το ξανα πηραν και το εβαλαν στη θερμοκητιδα για δυο ωρες χωρις να την αφηνουν να το παρει και το βρεφος ειχε σπαραξει στο κλαμα. Δεν ξερω ρε κοριτσια αν ειμαι υπερβολικη ή πολυ καχυποπτη, αλλα εμενα ολα αυτα με ανησυχουν και δεν ξερω πως θα αντιδρασω αν επικρατησει η ιδια κατασταση και στον δικο μου τοκετο.

[anna1703]

  Κωνσταντίνα86 είπε:

Εχεις μεγαλο δικιο οτι η γνωση ειναι δυναμη και πραγματικα απο την αρχη της εγκυμοσυνης μου προσπαθησα να μαζεψω οσες περισσοτερες πληροφοριες μπορουσα. Δεν εχω μεινει ευχαριστημενη μεχρι στιγμης με τα οσα εχω δει, εχω διαβασει ή εχω ακουσει. Και η εμπειρια που εζησα απο τον τοκετο της αδερφης μου δεν ηταν και τοσο ευχαριστη. Με το που εφτασε στο νοσοκομειο της χορηγησαν με το καλημερα σας που λεμε ωκυτοκινη χωρις καν να την ρωτησουν ή εστω να την ενημερωσουν. Μετα οταν ξεκινησε το δευτερο σταδιο του τοκετου ενω η αδερφη μου ηθελε να σπρωξει οι μαιες δεν την αφηναν γιατι ο γιατρος δεν ειχε φτασει ακομα στο νοσοκομειο, με αποτελεσμα να την αγχωνουν γιατι αλλα της ελεγε το σωμα της να κανει και αλλα οι μαιες. Και αναρωτιεμαι εγω τωρα, ειναι δυνατον να θελει το μωρο να βγει και να διακοπτουν το σπρωξιμο οι μαιες επειδη λειπει ο γιατρος; Στο τελος βεβαια ειχε εξαντληθει τοσο πολυ που ο τοκετος δεν προχωρουσε και της το τραβηξαν με βεντουζα. Το μωρο δεν της το ακουμπησαν πανω της ουτε για ενα λεπτο, το πηραν κατευθειαν για πλυσιμο και εξετασεις, και ενω ειχε τελειωσει η ανανηψη και η αδερφη μου ηταν στο δωματιο και περιμενε να της το φερουν, το ειχαν σε αλλο δωματιο και το ταιζαν ξενο γαλα. Πραγματικα δεν καταλαβαινω για ποιον λογο εγινε αυτο αφου υπηρχε το γαλα της μητερας του. Και το τελευταιο που πραγματικα με εκανε να νευριασω απιστευτα ηταν οτι εφεραν την μπεμπα στην αδερφη μου ταχα μου να την θηλασει, και φυσικα ουτε καν προσπαθουσε το μωρο να πιει γιατι ηταν χορτασμενο και σε πεντε λεπτα της το ξανα πηραν και το εβαλαν στη θερμοκητιδα για δυο ωρες χωρις να την αφηνουν να το παρει και το βρεφος ειχε σπαραξει στο κλαμα. Δεν ξερω ρε κοριτσια αν ειμαι υπερβολικη ή πολυ καχυποπτη, αλλα εμενα ολα αυτα με ανησυχουν και δεν ξερω πως θα αντιδρασω αν επικρατησει η ιδια κατασταση και στον δικο μου τοκετο.

 

Λυπάμαι πολύ για την αδερφή σου που έζησε έτσι τη γέννηση του παιδιού της. Ούτε υπερβολική ούτε πολύ καχύποπτη είσαι, απλά βιώνεις την ελληνική πραγματικότητα. Ελπίζω να κατάφερε τελικά να θηλάσει το μωράκι της. Αλήθεια σε ποιά βδομάδα είσαι; Σου στέλνω π.μ.

[Cωνσταντίνα]

  anna1703 είπε:

Λυπάμαι πολύ για την αδερφή σου που έζησε έτσι τη γέννηση του παιδιού της. Ούτε υπερβολική ούτε πολύ καχύποπτη είσαι, απλά βιώνεις την ελληνική πραγματικότητα. Ελπίζω να κατάφερε τελικά να θηλάσει το μωράκι της. Αλήθεια σε ποιά βδομάδα είσαι; Σου στέλνω π.μ.

 

Καλησπερα! Καταφερε ευτυχως να την θηλασει γιατι γεννησε σε δημοσιο νοσοκομειο και την ειχε συνεχεια διπλα της και δεν της ξανα εδωσαν ξενο γαλα. Εγω μολις μπηκα στον ενατο μηνα, ειμαι στην 36η εβδομαδα και κανω τις τελευταιες προετοιμασιες, ξερεις βαλιτσα, πανες κλπ.. Ελπιζω σε εναν καλο τοκετο..

[Cristy]

  stellina είπε:

Κοίτα Κωνσταντίνα, κατά τα λεγόμενα του νεογνολόγου με τον οποίο συναντήθηκα σήμερα ο πατέρας σίγουρα μπορεί να είναι παρών. Επιπλέον μας καθησύχασε ότι θα μπορούσαν να μην πάρουν και καθόλου το βρέφος από την αγκαλιά μας μιας και όλες οι πρώτες εξετάσεις που χρειάζονται - ακόμα και η ένεση βιταμίνης Κ- μπορούν να γίνουν ενώ το παιδί είναι πάνω μας. Ξέρετε βρε παιδιά ποια είναι η αμφιβολία μου; Ότι δεδομένης της προηγούμενης εμπειρίας μου, είμαι μέσα μου λίγο: χμμμ οκ, ο Μανώλης με τα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια (που λέμε κι εδώ στην Κρήτη). Από την άλλη λέω ας έχω εμπιστοσύνη...

 

 

Στελλίνα γεια σου!

Σε παρακολουθώ με κομένη την ανάσα, γιατί έχω κι εγώ εμπειρία του 1ου μου τοκετού σε ιδιωτικό μαιευτήριο του Ηρακλείου Κρήτης. Αυτά που περιγράφεις μου είναι τόσο μα τόσο γνώριμα!!!

θυμάμαι κι εγώ είχα ψαχτεί τόσο μα τόσο πολύ στον 1ο μου τοκετό κ τελικά πήγαν όλα σύμφωνα με το "πρωτόκολλο του μαιευτηρίου"... τόσο πολύ σύμφωνα, ενώ είχα όλες τις προϋποθέσεις να εξελιχθεί ο τοκετός μου εντελώς αβίαστα-πήγα με πόνους ανά 4λεπτο-δεν είχα συνειδητοποιήσει πιο πριν ότι γεννούσα!

Άκουσα δε κ την τρομερή ατάκα όσο "διεκδικούσα" τα δικά μου: "Άσε μας να κάνουμε τη δουλειά μας"...

Αν βρεις "φιλικό" μαιευτήρα στο Ηράκλειο Κρήτης, θα ήθελα να τον/την ξέρω, έτσι εγκυκλοπαιδικά...

 

Στην Αθήνα πάντως, έκανα τον 2ο τοκετό μου με πολύ "φιλικό" γιατρό. Περιμέναμε τα δίδυμα φυσιολογικά χωρίς να είμαι καθηλωμένη στο κρεβάτι, χαλαρώνοντας σε μπάλα, με χαμηλό φωτισμό κλπ (επιστημονική φαντασία για Κρήτη!!!). Τελικά μετά από απίστευτη αναμονή γέννησα με καισαρική, στην οποία ήμουν πολύ εξαντλημένη κ ποσώς με ενδιέφερε αν θα θήλαζα τα μωρά αμέσως (στην Κρήτη τη γεννημένη με ΦΤ κόρη μου μου την έφεραν για 1η φορά να τη θηλάσω στο δωμάτιο περίπου 4 ώρες μετά τον τοκετό). Η έκπληξή μου ήτο τεράστια όταν την ώρα που με έραβαν μου έβαλαν τα μωρά πάνω μου κ στην ανάνηψη μια μαία κράταγε το ένα μωρό από αριστερά κ μια άλλη το άλλο από δεξιά για βυζάκι...

 

Νομίζω στην Κrήτη οι γιατροί "έχουν ανακαλύψει την Αμερική"...