Απορία για περπάτημα

[Ε.Α. Βερυκοκάκης]

Καλησπέρα και πάλι. Το περπάτημα θεωρείται ορόσημο. Και το όριο είναι οι 18 μήνες. Δεν έχει καμία σημασία πότε θα περπατήσει το παιδί μέσα σε αυτό το διάστημα των 18 μηνών. Συνεπώς το νωρίτερο δεν είναι ούτε καλύτερο, ούτε χειρότερο. Αναφορικά με την ευφυία, δεν υπάρχει καμία έρευνα που να την συνδέει με την βάδιση.

[Έσπερος]

Ο μικρός μου είναι 15 μηνών. Μπουσουλάει από 9μ, από τότε περίπου έκανε και βήματα πλάγια πιασμένος από έπιπλα. Από13 μηνών είδα ότι έχει ισορροπία να σταθεί για λίγη ώρα χωρίς στήριξη. 13,5 μηνών ήταν η πρώτη φορά που άφησε τα χέρια και έκανε 1-2 βηματάκια. Τότε, επειδή συνέπεσε με καλοκαιρία, τον έβγαλα έξω και τον άφησα να σταθεί για να χαζέψει τον κήπο, αντί να τον έχω αγκαλιά. Δεν θυμάμαι πώς, κάπως βρέθηκε τελικά να περπατάει πιασμένος από το χέρι μου. Επειδή του άρεσε, το συνέχισα αυτό. Όμως από τότε σταμάτησε την προσπάθεια να κάνει βηματάκια μόνος του. Σπίτι μπουσουλάει ή προχωράει στηριζόμενος. Έξω τρελαίνεται να περπατάμε, πάμε κανονικές σύντομες βόλτες, ανηφόρες, κατηφόρες, σε πεζοδρόμια, χωματόδρομους, οπουδήποτε. Έχει ισορροπία όχι μόνο να σταθεί, αλλά και να σκύψει, να πιάσει κάτι και να σηκωθεί χωρίς στήριξη. Όμως δεν κάνει καθόλου βηματάκια μόνος. Έκανα μεγάλη βλακεία που του έδωσα το χέρι μου; Έκοψα τη φυσική εξέλιξη; Πραγματικά δεν θυμάμαι πώς έγινε, ήταν αυθόρμητο. Δεν το επεδίωξα δηλαδή, ποτέ δεν μπήκαμε στη διαδικασία να τον περπατήσουμε. Νομίζω ότι απλά του έδωσα το χέρι επειδή ήταν λίγη ώρα όρθιος κι αυτός περπάτησε. Σίγουρα δεν τον πίεσα, αλλά μήπως ήταν λάθος αυτό για την ανάπτυξή του;

[Ε.Α. Βερυκοκάκης]

Just now, Έσπερος είπε:

Ο μικρός μου είναι 15 μηνών. Μπουσουλάει από 9μ, από τότε περίπου έκανε και βήματα πλάγια πιασμένος από έπιπλα. Από13 μηνών είδα ότι έχει ισορροπία να σταθεί για λίγη ώρα χωρίς στήριξη. 13,5 μηνών ήταν η πρώτη φορά που άφησε τα χέρια και έκανε 1-2 βηματάκια. Τότε, επειδή συνέπεσε με καλοκαιρία, τον έβγαλα έξω και τον άφησα να σταθεί για να χαζέψει τον κήπο, αντί να τον έχω αγκαλιά. Δεν θυμάμαι πώς, κάπως βρέθηκε τελικά να περπατάει πιασμένος από το χέρι μου. Επειδή του άρεσε, το συνέχισα αυτό. Όμως από τότε σταμάτησε την προσπάθεια να κάνει βηματάκια μόνος του. Σπίτι μπουσουλάει ή προχωράει στηριζόμενος. Έξω τρελαίνεται να περπατάμε, πάμε κανονικές σύντομες βόλτες, ανηφόρες, κατηφόρες, σε πεζοδρόμια, χωματόδρομους, οπουδήποτε. Έχει ισορροπία όχι μόνο να σταθεί, αλλά και να σκύψει, να πιάσει κάτι και να σηκωθεί χωρίς στήριξη. Όμως δεν κάνει καθόλου βηματάκια μόνος. Έκανα μεγάλη βλακεία που του έδωσα το χέρι μου; Έκοψα τη φυσική εξέλιξη; Πραγματικά δεν θυμάμαι πώς έγινε, ήταν αυθόρμητο. Δεν το επεδίωξα δηλαδή, ποτέ δεν μπήκαμε στη διαδικασία να τον περπατήσουμε. Νομίζω ότι απλά του έδωσα το χέρι επειδή ήταν λίγη ώρα όρθιος κι αυτός περπάτησε. Σίγουρα δεν τον πίεσα, αλλά μήπως ήταν λάθος αυτό για την ανάπτυξή του;

Καλησπέρα. Από αυτά που αναφέρατε , το παιδί σας ήδη βαδίζει. Συνεπώς ανατομικά είναι έτοιμος για να πραγματοποιήσει αυτή τη λειτουργεία. Δεν υπάρει περίπτωση να τον πιέσατε. Πιθανόν όμως να έχει συνδυάσει ψυχολογικά την βάδιση με το κράτημα του χεριού. Μην του ξαναδώσετε το χέρι για να βαδίσει και θα δείτε ότι μόνος του πλέον θα το επιχειρήσει. Δεν κόψατε καμμία εξέλιξη , μην ανησυχείτε. Είναι θέμα χρόνου να δοκιμάσει χωρίς το χέρι σας. Είμαι στη διάθεσή σας για ό,τι προκύψει.

[Έσπερος]

Just now, Ε.Α. Βερυκοκάκης είπε:

Μην του ξαναδώσετε το χέρι για να βαδίσει και θα δείτε ότι μόνος του πλέον θα το επιχειρήσει.

Ναι είμαι σίγουρη ότι είναι ψυχολογικό. Το βάδισμά του είναι κανονικό βάδισμα, δεν είναι ένα παιδί που το "περπατάμε" εμείς. Και περπατά ικανοποιητικές αποστάσεις πιστεύω για την ηλικία του. Απ' όσο μπορώ να συγκρίνω δηλαδή ακούγοντας άλλους γονείς που τα παιδιά τους βαδίζουν χωρίς στήριξη. Αλλά να μην του δίνω το χέρι γίνεται; Όταν  το ζητάει μόνος του; Μας  πιάνει από το χέρι και πάει στην πόρτα για να βγούμε έξω. Εκεί τι να κάνω, γίνεται να το αρνηθώ; Αυτό δεν θα είναι πίεση; Εξάλλου εκτός σπιτιού ούτως ή άλλως θα με κρατούσε. Στο σπίτι γι' αυτό το λόγο δεν του δίνω το χέρι, ή προχωρώ και με ακολουθεί μπουσουλώντας, ή τον μεταφέρω αγκαλιά. 

[mama16]

πρίν από 27 λεπτά , Έσπερος είπε:

Ναι είμαι σίγουρη ότι είναι ψυχολογικό. Το βάδισμά του είναι κανονικό βάδισμα, δεν είναι ένα παιδί που το "περπατάμε" εμείς. Και περπατά ικανοποιητικές αποστάσεις πιστεύω για την ηλικία του. Απ' όσο μπορώ να συγκρίνω δηλαδή ακούγοντας άλλους γονείς που τα παιδιά τους βαδίζουν χωρίς στήριξη. Αλλά να μην του δίνω το χέρι γίνεται; Όταν  το ζητάει μόνος του; Μας  πιάνει από το χέρι και πάει στην πόρτα για να βγούμε έξω. Εκεί τι να κάνω, γίνεται να το αρνηθώ; Αυτό δεν θα είναι πίεση; Εξάλλου εκτός σπιτιού ούτως ή άλλως θα με κρατούσε. Στο σπίτι γι' αυτό το λόγο δεν του δίνω το χέρι, ή προχωρώ και με ακολουθεί μπουσουλώντας, ή τον μεταφέρω αγκαλιά. 

Πρέπει να το έχω γράψει παλιότερα κ εγώ αυτό με το περπάτημα κάπου. Θυμάμαι όταν ήταν περίπου 12μηνών είχα πάει στην παιδίατρο κ Μ είπε να την πιάσω απ' το χέρι για να δει αν κάνει βηματακια ευθεία όπως κ έκανε. Αλλά από τότε βρήκε αυτόν τον τρόπο να περπατάει κ δεν επιχειρούσε μόνη της. Για μια δόση όταν ήταν 15-16 μηνών δοκίμασε να πάει κ μόνη της κ πήγαινε τρέχοντας κ εγώ αγχωμενη έτρεχα από πίσω να μην πέσει. Βέβαια διεχιζε μόνο το δωμάτιο κ μετά με ξανά κρατούσε γιατί φοβόταν. Μετά απο αυτό Μ ξανά άφησε το χέρι γύρω 18 μηνών κ έβλεπα ότι πήγαινε πολύ σταθερά αλλά έκανε καμία βολτιτσα κ μετά πάλι με έπιανε. Τελείως μόνη άρχισε να πάει 1 μήνα αργότερα όταν εγώ κ ο σύζυγος πήγαμε σε ένα γάμο κ την αφήσαμε να την κρατήσει η μητέρα μου. Επειδή είχε συνηθίσει εμένα να την πιάνω κ να περπατάει δεν είχε το θάρρος να πάει στην μητέρα μου κ έτσι πήρε την απόφαση κ άρχισε να περπατάει τελείως μόνη.. Ήθελε απλά μια ώθηση. Αλλά το καλό σε όλη την υπόθεση όσο κ αν κουραστικά γιατί για 7 μήνες την έπιανα απ' το χέρι ήταν ότι ποτέ δεν είχε ως τώρα σοβαρό χτύπημα. Έπεσε ελάχιστες φορές κ γενικά έχει πολύ σταθερότητα. Μάλλον ο γιος σου φοβάται να μην πέσει κ όταν νιώσει ότι είναι τελείως σταθερός θα πάει μόνος του.. 

[Έσπερος]

Ναι το έχω καταλάβει ότι είναι ψυχολογικό κ αυτό με προβληματίζει πάρε πολύ. όταν ξεκίνησε μπουσούλησα φαντάστηκα με ότι θα περπατούσε γυρω στο χρονο. φαινοταν πολυ κινητικό κ δραστήριο παιδί. Και δεν είναι της αγκαλιάς κ της προσκόλλησης, θέλει να κινείται ελεύθερα, να ανακαλύπτει, να παίζει κ μόνο του. Αυτά όλα θεωρούσα ότι δείχνουν ασφάλεια κ αυτοπεποίθηση, γι αυτο εκπλήσσομαι. Και γενικα αγχωθει γιατι σε συγκριση με τα μωρα δυο φιλων μου 1 μηνα μικροτερα, ειναι 2 μηνες πισω κ σε κατανοηση κ ομιλια κ κοινωνικότητα κ περπατημα. πολλα μαζεμενα. μονο στη διατροφη που τον αφησα απολυτα ελευθερο ειναι μπροστα, στα αλλα φοβαμαι μηπως παρερμηνευσα την ελευθερία κ τη μη πιεση κ δεν τον βοηθώ να εξελιχθεί. 

[Ε.Α. Βερυκοκάκης]

Just now, Έσπερος είπε:

Ναι το έχω καταλάβει ότι είναι ψυχολογικό κ αυτό με προβληματίζει πάρε πολύ. όταν ξεκίνησε μπουσούλησα φαντάστηκα με ότι θα περπατούσε γυρω στο χρονο. φαινοταν πολυ κινητικό κ δραστήριο παιδί. Και δεν είναι της αγκαλιάς κ της προσκόλλησης, θέλει να κινείται ελεύθερα, να ανακαλύπτει, να παίζει κ μόνο του. Αυτά όλα θεωρούσα ότι δείχνουν ασφάλεια κ αυτοπεποίθηση, γι αυτο εκπλήσσομαι. Και γενικα αγχωθει γιατι σε συγκριση με τα μωρα δυο φιλων μου 1 μηνα μικροτερα, ειναι 2 μηνες πισω κ σε κατανοηση κ ομιλια κ κοινωνικότητα κ περπατημα. πολλα μαζεμενα. μονο στη διατροφη που τον αφησα απολυτα ελευθερο ειναι μπροστα, στα αλλα φοβαμαι μηπως παρερμηνευσα την ελευθερία κ τη μη πιεση κ δεν τον βοηθώ να εξελιχθεί. 

Μέχρι 18 μηνών είναι απόλυτα φυσιολογικό να περιμένεις το παιδί να βαδίσει, συνεπώς μην αγχώνεστε. Δεν πρέπει ποτέ να συγκρίνετε με άλλα παιδιά , ούτε καν με τα αδέρφια του διότι θα εξάγετε λάθος συμπέρασμα. Έχετε υπόψιν σας πως τα παιδιά είναι ιδιαιτέρως χειριστικά. Το παιδί σας τώρα περιμένει το χέρι σας για να βαδίσει. Αν δεν του το δώσετε θα υποχρεωθεί να εκκινήσει μόνο του.

[Έσπερος]

Just now, Ε.Α. Βερυκοκάκης είπε:

Αν δεν του το δώσετε θα υποχρεωθεί να εκκινήσει μόνο του.

Γενικά δεν ακολουθώ τέτοιες τακτικές. Μου φάινεται σκληρό να του αρνηθώ τη βόλτα....

[marakiz]

Βρε Εσπερος τι συγκρινεις με άλλα παιδιά,  με τόσο διάβασμα που ρίχνεις για όλα αυτά θα έπρεπε να το έχεις ριζωσει μέσα σου πως εφόσον όλα πάνε καλά με το παιδί μας, ποτέ μα ποτέ δεν συγκρίνουμε με άλλα παιδιά.  

 

Και συμφωνώ, να το δίνεις το χέρι σου όταν στο ζητάει,  όταν νιώσει έτοιμο  (κι ίσως όταν ξεαγχωθείς εσύ. .)  θα βαδίσει μόνο του μια χαρά. 

[Έσπερος]

Μα δεν τούς  συγκρίνω ως προς τις ικανότητες του παιδιού. Ανησυχώ μήπως δεν έχω κάνει κάτι για να τον εξελίξω. Δεν πιστεύω ότι χρειαζεται καποια παρακολουθηση, ουτε η παιδίατρος ειπε κατι, κι αυτα που λεει το βιβλιάριο τα κανει στους σωστούς μηνες. Αλλα ακουω τα αλλα, το ενα περπαταει 10μ χωρις βοηθεια, το αλλο περπάτησε μονο του στα γενεθλια, το ενα κανει ηχους ζωακια, το αλλο καταλαβαινει τι το ρωτανε πολυ πριν χρονίσει, εμενα τιποτα. ουτε παλαμάκια ουτε κολλα το ουτε ζωακια ουτε τιποτα. ιςα ιςα καποιες λεξεις καταλαβαινει. μονο να βαζει πλυντηριο εμαθε(!) κ να τρωει φακες με τα χέρια!!!

[mama16]

13 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Μα δεν τούς  συγκρίνω ως προς τις ικανότητες του παιδιού. Ανησυχώ μήπως δεν έχω κάνει κάτι για να τον εξελίξω. Δεν πιστεύω ότι χρειαζεται καποια παρακολουθηση, ουτε η παιδίατρος ειπε κατι, κι αυτα που λεει το βιβλιάριο τα κανει στους σωστούς μηνες. Αλλα ακουω τα αλλα, το ενα περπαταει 10μ χωρις βοηθεια, το αλλο περπάτησε μονο του στα γενεθλια, το ενα κανει ηχους ζωακια, το αλλο καταλαβαινει τι το ρωτανε πολυ πριν χρονίσει, εμενα τιποτα. ουτε παλαμάκια ουτε κολλα το ουτε ζωακια ουτε τιποτα. ιςα ιςα καποιες λεξεις καταλαβαινει. μονο να βαζει πλυντηριο εμαθε(!) κ να τρωει φακες με τα χέρια!!!

Μην αγχώνεσαι το κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό, το δικό σου μπορεί να είναι μπροστά σε κάτι άλλο κ κάποιο άλλο παιδάκι σε κάτι άλλο. Σε καταλαβαίνω να αγχώνεσαι γιατί κ εγώ έτσι σκεφτόμουν, μπουσουλησε 9 μηνών, από 10 περίπου άρχισε να πιάνεται κ να στέκεται όρθιο στηριζόμενο κ όμως άργησε να περπατήσει... Όταν ένιωσε τελείως σίγουρη ότι δεν θα πέφτει κιόλας ξεκίνησε να περπατάει. Αλλά παιδάκια αρχίζουν να περπατάνε πολύ νωρίς αλλά δεν έχουν καλή ισορροπία κ συνέχεια πέφτουν. Ο δικός σου μάλλον δεν θέλει να πέφτει κ το καθυστερεί!

[Έσπερος]

Just now, mama16 είπε:

Ο δικός σου μάλλον δεν θέλει να πέφτει κ το καθυστερεί!

Κι όπως περπατάμε χεράκι χεράκι καμιά φορά σκοντάφτει, ειδικά αν έιναι κουρασμένος, ή αν προχωρήσει πιο γρήγορα από εμένα. Αλλά δεν πτοείται, συνεχίζει. Εντάξει δεν αγχώνομαι για την ανάπτυξη του παιδιού, μην κα΄νω κάτι λάθος μόνο φοβάμαι.

[mama16]

Just now, Έσπερος είπε:

Κι όπως περπατάμε χεράκι χεράκι καμιά φορά σκοντάφτει, ειδικά αν έιναι κουρασμένος, ή αν προχωρήσει πιο γρήγορα από εμένα. Αλλά δεν πτοείται, συνεχίζει. Εντάξει δεν αγχώνομαι για την ανάπτυξη του παιδιού, μην κα΄νω κάτι λάθος μόνο φοβάμαι.

Όχι καλέ μην φοβάσαι, όταν νιώσει έτοιμος τελείως θα σε αφήσει απ' το χέρι

[Έσπερος]

Κι όταν γίνει αυτό θα γράψω εδω να σας ρωτησω τι να κανω που δεν κραταει το χερι μου οταν ειμαστε εξω!!!!!

[marakiz]

Just now, Έσπερος είπε:

Κι όταν γίνει αυτό θα γράψω εδω να σας ρωτησω τι να κανω που δεν κραταει το χερι μου οταν ειμαστε εξω!!!!!

Χα χα στάααανταρ 

[Astrien]

On 6/4/2019 at 5:22 ΜΜ, Έσπερος είπε:

Ναι είμαι σίγουρη ότι είναι ψυχολογικό. Το βάδισμά του είναι κανονικό βάδισμα, δεν είναι ένα παιδί που το "περπατάμε" εμείς. Και περπατά ικανοποιητικές αποστάσεις πιστεύω για την ηλικία του. Απ' όσο μπορώ να συγκρίνω δηλαδή ακούγοντας άλλους γονείς που τα παιδιά τους βαδίζουν χωρίς στήριξη. Αλλά να μην του δίνω το χέρι γίνεται; Όταν  το ζητάει μόνος του; Μας  πιάνει από το χέρι και πάει στην πόρτα για να βγούμε έξω. Εκεί τι να κάνω, γίνεται να το αρνηθώ; Αυτό δεν θα είναι πίεση; Εξάλλου εκτός σπιτιού ούτως ή άλλως θα με κρατούσε. Στο σπίτι γι' αυτό το λόγο δεν του δίνω το χέρι, ή προχωρώ και με ακολουθεί μπουσουλώντας, ή τον μεταφέρω αγκαλιά. 

 Εσπέρος κι αν δοκιμάσεις να πάτε βόλτα κάπου όπου να μη φοβάσαι να τον αφήσεις; Μια παιδική χαρά, ένα πάρκο. Κι εκεί κάπου τον αφήσεις να κρατηθεί και να εξερευνήσει μόνος του τριγύρω ή να ρθει σε σένα; σαν κίνητρο δλδ. Γτ το μέσα το έχει συνδέσει με το μπουσούλημα. Όχι ότι νομίζω οτι δε θα συμβεί από μόνο του απλά για να σου φύγει η ανησυχία.

[Έσπερος]

Just now, Astrien είπε:

 Εσπέρος κι αν δοκιμάσεις να πάτε βόλτα κάπου όπου να μη φοβάσαι να τον αφήσεις; Μια παιδική χαρά, ένα πάρκο. Κι εκεί κάπου τον αφήσεις να κρατηθεί και να εξερευνήσει μόνος του τριγύρω ή να ρθει σε σένα; σαν κίνητρο δλδ. Γτ το μέσα το έχει συνδέσει με το μπουσούλημα. Όχι ότι νομίζω οτι δε θα συμβεί από μόνο του απλά για να σου φύγει η ανησυχία.

Μένουμε εξοχικά, τη μισή μέρα είμαστε έξω από το σπίτι σε χώρο χωρίς σχεδόν καθόλου αυτοκίνητα και στον κήπο. Τον αφήνω αλλά με κοιτάει σαν να περιμένει το χέρι και διαμαρτύρεται. Ε μετά δεν μπορώ, νομίζω ότι είναι σαν καψώνι! Απλώς του αφήνω συχνά το χέρι και κάθομαι απέναντι, ή καθόμαστε οι δύο μήπως έρθει από τον έναν στον άλλον, κάποια στιγμή θα το κάνει. Αλλιώς δεν έχει θέμα, μπουσουλάει και σε πλατείες και σε ταβέρνες, οπότε δεν υπάρχει κίνητρο να περπατήσει. Δεν θέλω κιόλας εκτός σπιτιού να επιμείνω στο χωρίς χέρι, γιατί μετά πώς θα του πω να μη με αφήνει; Θα είναι κοροιδία. 

[Astrien]

Just now, Έσπερος είπε:

Μένουμε εξοχικά, τη μισή μέρα είμαστε έξω από το σπίτι σε χώρο χωρίς σχεδόν καθόλου αυτοκίνητα και στον κήπο. Τον αφήνω αλλά με κοιτάει σαν να περιμένει το χέρι και διαμαρτύρεται. Ε μετά δεν μπορώ, νομίζω ότι είναι σαν καψώνι! Απλώς του αφήνω συχνά το χέρι και κάθομαι απέναντι, ή καθόμαστε οι δύο μήπως έρθει από τον έναν στον άλλον, κάποια στιγμή θα το κάνει. Αλλιώς δεν έχει θέμα, μπουσουλάει και σε πλατείες και σε ταβέρνες, οπότε δεν υπάρχει κίνητρο να περπατήσει. Δεν θέλω κιόλας εκτός σπιτιού να επιμείνω στο χωρίς χέρι, γιατί μετά πώς θα του πω να μη με αφήνει; Θα είναι κοροιδία. 

Εννοείται πως ούτε κι εγώ θα επέμενα παραπάνω. Θα το κάνει όταν νιώσει έτοιμος. :)

[MagdaP]

Λοιπόν, να πω κι εγώ τη δική μου εμπειρία μήπως βοηθήσει. Ο γιος μου περπατουσε πιανοντας το δικό μου χέρι από 10 μηνών. Μάλιστα κάποια στιγμή έκανε και λίγα βηματακια μόνος του και χάρηκα ότι θα περπατήσει νωρίς!!! Κι όμως, από τότε δεν ξανά άφησε το χέρι μου για τους επόμενους τρεις μήνες. Η μαμά μου όμως που έχει τρελή υπομονή βρήκε το κόλπο... Του έδινε ένα παιχνιδάκι να κρατάει στο χέρι του, πήγαινε λίγο πιο πέρα και τον παροτρυνε να της το δώσει. Έτσι έκανε σιγά σιγά λίγα βηματακια και όταν έγινε 13 μηνών "εφυγε" μόνος του και άρχισε το δικό μας τρέξιμο... Μην ανησυχείς, το κάθε παιδάκι θέλει το χρόνο του. Πάντως δε χάνεις κάτι να δοκιμάσεις το "κολπο" της μαμάς μου. 

[kotsifikos]

Εμένα ο γιος μου περπάτησε 15 μηνών, θυμάμαι πόσο άγχος είχα γιατί έβλεπα πως όλα τα συνομήλικα του περπατούσαν εκτός από εκείνον. Μάλιστα μου έκανε φοβερή εντύπωση το ότι είχε ξεκινήσει να λέει αρκετές λέξεις και δεν περπατούσε. Μπουσουλούσε, και ότι βήματα έκανε ήταν κρατώντας το χέρι μου. Μάλιστα εκείνη την περίοδο νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο και για μία εβδομάδα δεν τον άφηνα να μπουσουλάει μέσα στο εκεί, του κρατούσα όλη μέρα το χέρι και κάναμε βόλτα στο δωμάτιο, όταν γυρίσαμε σπίτι ξεκίνησε μόνος του να περπατάει και το πιο εντυπωσιακό είναι πως περπάτησε κατευθείαν πολύ σταθερά, δεν έτρεξα ποτέ από πίσω του να τον πιάσω φοβούμενη μην πέσει γιατί ειλικρινά ήταν πολύ καλή ισορροπία του. Έσπερος μην αγχώνεσαι, πιστεύω πως όταν νιώσει ασφαλής θα φύγει μόνος του,  αυτό που προτείνη η Μάγδα μου ακούγεται πολύ καλό, δεν χάνεις κάτι να το δοκιμάσεις.

Επεξεργάστηκαν 11 Απριλίου,2019 by kotsifikos

[ΑΡΓΚ]

On 8/4/2019 at 11:05 ΠΜ, Έσπερος είπε:

Μένουμε εξοχικά, τη μισή μέρα είμαστε έξω από το σπίτι σε χώρο χωρίς σχεδόν καθόλου αυτοκίνητα και στον κήπο. Τον αφήνω αλλά με κοιτάει σαν να περιμένει το χέρι και διαμαρτύρεται. Ε μετά δεν μπορώ, νομίζω ότι είναι σαν καψώνι! Απλώς του αφήνω συχνά το χέρι και κάθομαι απέναντι, ή καθόμαστε οι δύο μήπως έρθει από τον έναν στον άλλον, κάποια στιγμή θα το κάνει. Αλλιώς δεν έχει θέμα, μπουσουλάει και σε πλατείες και σε ταβέρνες, οπότε δεν υπάρχει κίνητρο να περπατήσει. Δεν θέλω κιόλας εκτός σπιτιού να επιμείνω στο χωρίς χέρι, γιατί μετά πώς θα του πω να μη με αφήνει; Θα είναι κοροιδία. 

Δωσε του ένα αντικείμενο να κρατάει, και κράτα το και εσύ. Να μεσολαβεί δηλαδή το αντικείμενο ανάμεσα στο χέρι σου και το χέρι του. Ενα παιχνίδι έυκολο στο πιάσιμο ή και κάτι καθημερινό, π.χ. ένα μανταλάκι. Είναι πιο εύκολο να ξεχαστεί και να το αφήσεις εσύ, οπότε θα διαπιστώσει ότι πάει μόνος του (και ναι, είναι λογικό τις πρώτες φορές κατευθείαν να καθήσει κάτω).

[Έσπερος]

Για την ιστορία, είναι 2-3 μέρες που κάνει 4-5 βήματα μόνος του στο σπίτι χωρίς να του το προτείνουμε! Να δω τώρα πότε θα αφήνει το χέρι όταν είμαστε έξω!

[Gummy Bear]

Το μωράκια μου 9.5 μηνών έχει αρχίσει  εδώ και 1 μήνα και κάτι και κάνει 3-5 βήματά μόνος του στο πάρκο η σε στρώματα χοντρά που βάζω γιατί έχουμε παρκέ πάτωμα και φοβάμαι μην χτυπήσει στο κεφάλι. Το θέμα είναι ότι σχέδιον τρέχει , τόσο γρήγορα πάει. Επειδή δεν μπορεί να περπατάει τελειώς μονός του, τον κρατάω από τις αμασχαλες ας το πούμε έτσι και περπατάμε όλοι το σπίτι και έξω όταν βγαίνουμε στο πάρκο να παίξουμε. Η απορία μου είναι δεν ξέρω πόση ώρα την ημέρα κάνει καλό να τον αφήνω με τη βοήθεια μου (κρατώντας τον) να περπατάει. Θέλω να να εκτονώνεται γιατί έχει ενέργεια και δεν μπορεί συνέχεια μεσά στον πάρκο, από την άλλη ανησυχώ λίγο μήπως αν περπατάει από τώρα πολύ κάθε μέρα, πάθουν τα ποδαράκια του. Μέχρι πριν 1 εβδομάδα περπατουσαμε 1 ώρα την ημέρα στο σπίτι αλλά με έπιασε η μέση μου από το σκυψιμο και τώρα το έχω ελαττώσει. 

Τι κάνατε εσείς κορίτσια? 

[Sentir...natureza]

6 ώρες πρίν, Gummy Bear είπε:

Το μωράκια μου 9.5 μηνών έχει αρχίσει  εδώ και 1 μήνα και κάτι και κάνει 3-5 βήματά μόνος του στο πάρκο η σε στρώματα χοντρά που βάζω γιατί έχουμε παρκέ πάτωμα και φοβάμαι μην χτυπήσει στο κεφάλι. Το θέμα είναι ότι σχέδιον τρέχει , τόσο γρήγορα πάει. Επειδή δεν μπορεί να περπατάει τελειώς μονός του, τον κρατάω από τις αμασχαλες ας το πούμε έτσι και περπατάμε όλοι το σπίτι και έξω όταν βγαίνουμε στο πάρκο να παίξουμε. Η απορία μου είναι δεν ξέρω πόση ώρα την ημέρα κάνει καλό να τον αφήνω με τη βοήθεια μου (κρατώντας τον) να περπατάει. Θέλω να να εκτονώνεται γιατί έχει ενέργεια και δεν μπορεί συνέχεια μεσά στον πάρκο, από την άλλη ανησυχώ λίγο μήπως αν περπατάει από τώρα πολύ κάθε μέρα, πάθουν τα ποδαράκια του. Μέχρι πριν 1 εβδομάδα περπατουσαμε 1 ώρα την ημέρα στο σπίτι αλλά με έπιασε η μέση μου από το σκυψιμο και τώρα το έχω ελαττώσει. 

Τι κάνατε εσείς κορίτσια? 

Εγω ειχα ενα παρκο στον πρωτο αλλα το χρησιμοποιησα ελαχιστα, στον δευτερο δεν εβαλα καν. Ποτε δεν τους περπατησα, απλα κινουνταν οπως θελανε μεσα στο χωρο, ειτε μπουσουλωντας, ειτε περπατωντας και κρατωντας καποιο επιπλο. Καποια στιγμη που ενιωσε ετοιμος (ο πρωτος γιατι ο δευτερος ακομη δεν το εχει τολμησει) απλα εκανε βηματακια και μερα με τη μερα περπατουσε περισσοτερο, μεχρι που τελειοποιησε το περπατημα και σταματησε το μπουσουλημα.

Διαβασε στην 4η σελιδα την παραθεση του γιατρου @Ε.Α. Βερυκοκάκης, οσον αφορα το να τους περπαταμε εμεις και ριξε μια ματια γενικως στις προηγουμενες παραθεσεις, θα βρεις πολλες απαντησεις. Αν θελει να εκτονωνεται απλα μην τον βαζεις στο παρκο. Δεν γινεται να ειναι ολη μερα εκει μεσα, το παρκο υπαρχει για καποια στιγμη της ημερας που θελεις να τον περιορισεις για να κανεις κατι πχ τουαλετα, σφουγγαρισμα κλπ, οχι για να περναει την μερα του εκει. Αστον ελευθερο να μπουσουλαει μεσα στο σπιτι και οταν θελει θα περπατησει μονος του, δεν χρειαζεται να τον περπατας. Εκτος του οτι δεν συστηνεται για την αναπτυξη τους, θα συνηθισει και θα στο ζηταει και θα το πληρωσει η μεση σου 

[Mama_Anesti_]

7 ώρες πρίν, Gummy Bear είπε:

Το μωράκια μου 9.5 μηνών έχει αρχίσει  εδώ και 1 μήνα και κάτι και κάνει 3-5 βήματά μόνος του στο πάρκο η σε στρώματα χοντρά που βάζω γιατί έχουμε παρκέ πάτωμα και φοβάμαι μην χτυπήσει στο κεφάλι. Το θέμα είναι ότι σχέδιον τρέχει , τόσο γρήγορα πάει. Επειδή δεν μπορεί να περπατάει τελειώς μονός του, τον κρατάω από τις αμασχαλες ας το πούμε έτσι και περπατάμε όλοι το σπίτι και έξω όταν βγαίνουμε στο πάρκο να παίξουμε. Η απορία μου είναι δεν ξέρω πόση ώρα την ημέρα κάνει καλό να τον αφήνω με τη βοήθεια μου (κρατώντας τον) να περπατάει. Θέλω να να εκτονώνεται γιατί έχει ενέργεια και δεν μπορεί συνέχεια μεσά στον πάρκο, από την άλλη ανησυχώ λίγο μήπως αν περπατάει από τώρα πολύ κάθε μέρα, πάθουν τα ποδαράκια του. Μέχρι πριν 1 εβδομάδα περπατουσαμε 1 ώρα την ημέρα στο σπίτι αλλά με έπιασε η μέση μου από το σκυψιμο και τώρα το έχω ελαττώσει. 

Τι κάνατε εσείς κορίτσια? 

Δεν ξέρω αν είναι σωστό να κρατας απ τις μασχαλες το μωρό και να περπαταει τόσο πολύ! Αρχικά αν ήταν ετοιμο θα σηκωνόταν μόνο του να κάνει πλάγια βήματα στα έπιπλα ή θα σου έδινε το ένα χερακι ίσα ίσα για να νιώθει την ασφαλεια και όχι για να στηρίζεται εξ ολοκληρου στα χέρια σου. 

  Διαμόρφωσε το χώρο κατάλληλα για μπουσουλημα και ας τον να εξασκηθεί. Θα μπουσουλα, θα προσπαθεί να σηκωθεί απ τα έπιπλα, θα κάνει πλάγια βηματακια, θα δυναμώσει τον κορμό και τα ποδαρακια του για να μπορέσει να στηρίξει μόνος το σώμα του.