Ιστορίες με αίσιο τέλος για εμάς που δεν είμαστε έγκυες

[marakiz]

Ναι δυστυχώς είναι πλέον πολυ διαδεδομένη.νομιζω την βάζουν όλοι οι γιατροί τώρα στις εγκυουλες.

 

Κι όμως όχι... Πολύ λίγοι θα τη συστήσουν όταν μια κοπέλα θα ρωτήσει ΠΡΙΝ μείνει έγκυος τι εξετάσεις πρέπει να κάνει.. Συνήθως συστήνουν τη μεσογειακή αναιμία. Καλό είναι να γίνεται πριν ξεκινήσεις προσπάθειες, όπως και η μεσογειακή φυσικά. Αλλά και μετά, δεν το προτείνουν όλοι. Φίλη μου που ήταν ενημερωμένη από μένα ρώτησε το γιατρό της και της είπε πως εφόσον δεν έχουν ιστορικό δεν υπάρχει κανένας λόγος να την κάνει. Δηλαδή, όχι μόνο δεν της το πρότεινε, την απέτρεψε κιόλας!

[alechim]

Κι όμως όχι... Πολύ λίγοι θα τη συστήσουν όταν μια κοπέλα θα ρωτήσει ΠΡΙΝ μείνει έγκυος τι εξετάσεις πρέπει να κάνει.. Συνήθως συστήνουν τη μεσογειακή αναιμία. Καλό είναι να γίνεται πριν ξεκινήσεις προσπάθειες, όπως και η μεσογειακή φυσικά. Αλλά και μετά, δεν το προτείνουν όλοι. Φίλη μου που ήταν ενημερωμένη από μένα ρώτησε το γιατρό της και της είπε πως εφόσον δεν έχουν ιστορικό δεν υπάρχει κανένας λόγος να την κάνει. Δηλαδή, όχι μόνο δεν της το πρότεινε, την απέτρεψε κιόλας!

 

Πω πω απαράδεκτο.εμενα φίλη μ που είναι της την έβαλε ο δικός μ χωρις να εχει ιστορικό.βεβαια ενώ ηταν έγκυος.αλλα δεν έχει σημασία.

[marakiz]

Πω πω απαράδεκτο.εμενα φίλη μ που είναι της την έβαλε ο δικός μ χωρις να εχει ιστορικό.βεβαια ενώ ηταν έγκυος.αλλα δεν έχει σημασία.

 

Εντελώς τραγικό! Και βέβαια δεν έχει σημασία, αρκεί να την κάνουν εγκαίρως, έστω και στις αρχές της εγκυμοσύνης.

[stelakion]

γεια σας κοριτσια μετα απο πολυ καιρο!!λοιπον εγω δεν εχω κανενα νεοτερο παρα μονο μια στασιμοτητα....κανω υπομονη μεχρι να αποφασισει ο γιατρος μου ποτε θελει να ξανα κανουμε σπερματεγχυση,λαπαροσκοπηση και στο τελος εξωσωματικη....δεν βλεπω αλλη λυση,αφου εκει θα καταληξουμε απλα χρονοτριβουμε μπας και τα καταφερω τωρα μετα απο τοσο καιρο φυσιολογικα...απο την μια εχω μια ελπιδα απο την αλλη κουραστηκα-βαρεθηκα-νιωθω σαν αρρωστιαρα..ολη την ωρα τρεχω για εξετασεις...εσεις κανενα νεοτερο?μαρακι1980 σε τι φαση εισαι??cat cat μου??μου ελειψε η παρεα σας!κοριτσια οσον αφορα τις εξετασεις για μεσογειακη και κυστικη εμενα ο γιατρος μου με εστειλε προληπτικα,χωρις καν ιστορικο στην οικογενεια,στο λαικο νοσοκομειο να τις κανω με το συζυγο μου.κοστος πολυ χαμηλο...

[aerox]

Λοιπόν κορίτσια εμεις ξρκινησαμε να προσπαθουμε για μπεμπακι το ιουλιου το 2012, τ Νοέμβριο της ιδιας χρονιας διαγνώστηκε κιρσοκηλη οπου κ εγχειρηστηκε ο τοτε φιλος μου κ νυν αντρας μου. Ολα ηταν καλα εκτος απο τ κινητικότητα που δ ξεπερνουσε το 6%, χρονια θεραπειες, βιταμινες, σπερμοδιαγραμματα, κλαμα, τρεξιμο κ ξανα απο τ αρχη. Εγω μ συνδρομο πολυκιστικων νσ κανω ωορηξια ουτε 2 φορες τ χρονο, να αλλαζω τους γυναικολογους σαν τσ πουκάμισα κ καθε φορα ν φευγω κλαίγοντας απο το ιατρειο ν μαζευω τα κομμάτια μου και ξανα απο τ αρχη. Αποφασιζω ν παω σ δημοσιο νοσοκομείο για εξωσωματική, εξετάσεις εξετασεις κ εξετάσεις. .. χανω τη μαμα μου στο συγκεκριμένο νοσοκομείο και ουτε θελω ν ξαναπατήσω. Το ριχνω στην εκκλησία, ταματα, κλαματα, προσευχες. Περνουσε ο καιρος τπτ εγω. Και που δ πηγα και που δε προσευχηθηκα. Το πηρα αποφαση δε θα κανω παιδι αν ειναι θελημα θεού ας μ κανω, μονο κουραγιο ν μας δωσει ν τ αντεξουμε. Παντα ο κυκλος μου οτι να ναι, μια 29 μερες μια 35 μια 50. 25 ιανουριο 2016 τελευταία περιοδο, θα κανω σπερματεγχυση λεω το επομενο μηνα, μου δινει glucophaze ο γιατρος γτ εχω αντισταση στη ινσουλίνη κ τ4 ν ριξει τ tsh γτ τ θελει χαμηλη λεει για υποβοηθουμενη αναπαραγωγή (2,5) ειναι η tsh μου. Με πειραξε το χαπι κ εμετο, διαρροια χαλια ημουν κ τ σταματησα, ειχα κανει ολες τις εξετάσεις κ ημουν ετοιμη. 17 Φεβρουαρίου πολλα υγρα κ πονος ωορηξιας λεω τ αντρουλη μου κ κανουμε αγκαλιες. Περνανε οι μερες αφαντη περιοδο, πονος στο στηθος, πονος λες κ εχω περιοδο τωρα θα ερθει μετα θα ερθει. 2 Μαρτίου περνω τεστ κανω αχνο αλλα θετικο. Τριβω τα ματια μου κοιτάω λεω μπααααα λαθος βλεπω επειδή το θελω πολυ χαζεψα. Παιρνω τ αντρα μου και μου λεει στειλε μου φωτο να τ δω. Κάτι φαίνεται λεει πηγαινε για χοριακη. Με τα ζορια παω κ 7 το απόγευμα πηγαμε μαζί να παρουμε τα αποτελέσματα, τα αποτελέσματα που εφεραν δακρυα χαρας στα ματια 45,10 ΘΕΤΙΚΟ!!!!!! Πως ειναι λαθος του λεω δες γράφει το δικο μου ονομα? Βλεπω ονειρο? Τσιμπαμεεεε δε τ πιστευω μα πως εγινε ειπαν μονο μ εξωσωματική μπορουμε. Ο γιατρός μας εβαλε επαναληπτικη σε 2 μερες πηγε 93,90 του φανηκε μικρη ομως ειχε διπλασιαστεί κ σε 3 μερες ειχε παει 350. Αρχισα ν ξεαγχονομαι κ σε 2 μερες θ παω για το πρωτο μας υπερηχο. Αφου μπορεσαμε εμεις ολοι μπορουν να κανουν παιδια αν θελει ο θεοε και μονο αυτος. Ευχαριστώ πολυ θεε μου γισ όλα και εύχομαι να πανε ολα καλα και για εμενα και για ολους!

[stelakion]

aerox η ιστορια σου πραγματικα ειναι το πιο αισιοδοξο μηνυμα!!σε ευχαριστουμε πραγματικα παρολο που τα καταφερες δεν ξεχασες να γυρισεις να μας το πεις και να μας δωσεις κουραγιο.....ευχομαι μεσα απο την καρδια μου ειλικιρινα να εχεις μια τελειομηνη εγκυμοσυνη!!!ολα να σου πανε κατ'ευχην γιατι φαινεται πως εχεις παιδευτει αρκετα!φανταζομαι πως το χειροτερο απο ολα ειναι που εχασες την μητερα σου,που οσο να ναι ειναι το μεγαλυτερο στηριγμα νομιζω για ολους!καλη δυναμη!!!να ευχαριστηθεις οσο τον δυνατον περισσοτερο αυτην την υπεροχη περιοδο που διανυεις!!!!

[marakiz]

aerox τι ωραίο, τι αισιόδοξο και τι συγκινητικό το μήνυμα σου! Με το καλό ο πρώτος υπέρηχος, να προσέχεις τον εαυτό σου, εύχομαι να ευχαριστηθείς την εγκυμοσύνη σου και να πάνε όλα τέλεια!!!

[margi!!]

Λοιπόν κορίτσια εμεις ξρκινησαμε να προσπαθουμε για μπεμπακι το ιουλιου το 2012, τ Νοέμβριο της ιδιας χρονιας διαγνώστηκε κιρσοκηλη οπου κ εγχειρηστηκε ο τοτε φιλος μου κ νυν αντρας μου. Ολα ηταν καλα εκτος απο τ κινητικότητα που δ ξεπερνουσε το 6%, χρονια θεραπειες, βιταμινες, σπερμοδιαγραμματα, κλαμα, τρεξιμο κ ξανα απο τ αρχη. Εγω μ συνδρομο πολυκιστικων νσ κανω ωορηξια ουτε 2 φορες τ χρονο, να αλλαζω τους γυναικολογους σαν τσ πουκάμισα κ καθε φορα ν φευγω κλαίγοντας απο το ιατρειο ν μαζευω τα κομμάτια μου και ξανα απο τ αρχη. Αποφασιζω ν παω σ δημοσιο νοσοκομείο για εξωσωματική, εξετάσεις εξετασεις κ εξετάσεις. .. χανω τη μαμα μου στο συγκεκριμένο νοσοκομείο και ουτε θελω ν ξαναπατήσω. Το ριχνω στην εκκλησία, ταματα, κλαματα, προσευχες. Περνουσε ο καιρος τπτ εγω. Και που δ πηγα και που δε προσευχηθηκα. Το πηρα αποφαση δε θα κανω παιδι αν ειναι θελημα θεού ας μ κανω, μονο κουραγιο ν μας δωσει ν τ αντεξουμε. Παντα ο κυκλος μου οτι να ναι, μια 29 μερες μια 35 μια 50. 25 ιανουριο 2016 τελευταία περιοδο, θα κανω σπερματεγχυση λεω το επομενο μηνα, μου δινει glucophaze ο γιατρος γτ εχω αντισταση στη ινσουλίνη κ τ4 ν ριξει τ tsh γτ τ θελει χαμηλη λεει για υποβοηθουμενη αναπαραγωγή (2,5) ειναι η tsh μου. Με πειραξε το χαπι κ εμετο, διαρροια χαλια ημουν κ τ σταματησα, ειχα κανει ολες τις εξετάσεις κ ημουν ετοιμη. 17 Φεβρουαρίου πολλα υγρα κ πονος ωορηξιας λεω τ αντρουλη μου κ κανουμε αγκαλιες. Περνανε οι μερες αφαντη περιοδο, πονος στο στηθος, πονος λες κ εχω περιοδο τωρα θα ερθει μετα θα ερθει. 2 Μαρτίου περνω τεστ κανω αχνο αλλα θετικο. Τριβω τα ματια μου κοιτάω λεω μπααααα λαθος βλεπω επειδή το θελω πολυ χαζεψα. Παιρνω τ αντρα μου και μου λεει στειλε μου φωτο να τ δω. Κάτι φαίνεται λεει πηγαινε για χοριακη. Με τα ζορια παω κ 7 το απόγευμα πηγαμε μαζί να παρουμε τα αποτελέσματα, τα αποτελέσματα που εφεραν δακρυα χαρας στα ματια 45,10 ΘΕΤΙΚΟ!!!!!! Πως ειναι λαθος του λεω δες γράφει το δικο μου ονομα? Βλεπω ονειρο? Τσιμπαμεεεε δε τ πιστευω μα πως εγινε ειπαν μονο μ εξωσωματική μπορουμε. Ο γιατρός μας εβαλε επαναληπτικη σε 2 μερες πηγε 93,90 του φανηκε μικρη ομως ειχε διπλασιαστεί κ σε 3 μερες ειχε παει 350. Αρχισα ν ξεαγχονομαι κ σε 2 μερες θ παω για το πρωτο μας υπερηχο. Αφου μπορεσαμε εμεις ολοι μπορουν να κανουν παιδια αν θελει ο θεοε και μονο αυτος. Ευχαριστώ πολυ θεε μου γισ όλα και εύχομαι να πανε ολα καλα και για εμενα και για ολους!

 

Συγχαρητηρια!!!!! Δινεις πολυ κουραγιο και πολυ αισιοδοξια σε ολες μας. Με το καλο στους 9. Με ενα γερο και τυχερο μωρακι!

Υ.Γ Σου εχω στειλει π.μ

[laughter]

Λοιπόν κορίτσια εμεις ξρκινησαμε να προσπαθουμε για μπεμπακι το ιουλιου το 2012, τ Νοέμβριο της ιδιας χρονιας διαγνώστηκε κιρσοκηλη οπου κ εγχειρηστηκε ο τοτε φιλος μου κ νυν αντρας μου. Ολα ηταν καλα εκτος απο τ κινητικότητα που δ ξεπερνουσε το 6%, χρονια θεραπειες, βιταμινες, σπερμοδιαγραμματα, κλαμα, τρεξιμο κ ξανα απο τ αρχη. Εγω μ συνδρομο πολυκιστικων νσ κανω ωορηξια ουτε 2 φορες τ χρονο, να αλλαζω τους γυναικολογους σαν τσ πουκάμισα κ καθε φορα ν φευγω κλαίγοντας απο το ιατρειο ν μαζευω τα κομμάτια μου και ξανα απο τ αρχη. Αποφασιζω ν παω σ δημοσιο νοσοκομείο για εξωσωματική, εξετάσεις εξετασεις κ εξετάσεις. .. χανω τη μαμα μου στο συγκεκριμένο νοσοκομείο και ουτε θελω ν ξαναπατήσω. Το ριχνω στην εκκλησία, ταματα, κλαματα, προσευχες. Περνουσε ο καιρος τπτ εγω. Και που δ πηγα και που δε προσευχηθηκα. Το πηρα αποφαση δε θα κανω παιδι αν ειναι θελημα θεού ας μ κανω, μονο κουραγιο ν μας δωσει ν τ αντεξουμε. Παντα ο κυκλος μου οτι να ναι, μια 29 μερες μια 35 μια 50. 25 ιανουριο 2016 τελευταία περιοδο, θα κανω σπερματεγχυση λεω το επομενο μηνα, μου δινει glucophaze ο γιατρος γτ εχω αντισταση στη ινσουλίνη κ τ4 ν ριξει τ tsh γτ τ θελει χαμηλη λεει για υποβοηθουμενη αναπαραγωγή (2,5) ειναι η tsh μου. Με πειραξε το χαπι κ εμετο, διαρροια χαλια ημουν κ τ σταματησα, ειχα κανει ολες τις εξετάσεις κ ημουν ετοιμη. 17 Φεβρουαρίου πολλα υγρα κ πονος ωορηξιας λεω τ αντρουλη μου κ κανουμε αγκαλιες. Περνανε οι μερες αφαντη περιοδο, πονος στο στηθος, πονος λες κ εχω περιοδο τωρα θα ερθει μετα θα ερθει. 2 Μαρτίου περνω τεστ κανω αχνο αλλα θετικο. Τριβω τα ματια μου κοιτάω λεω μπααααα λαθος βλεπω επειδή το θελω πολυ χαζεψα. Παιρνω τ αντρα μου και μου λεει στειλε μου φωτο να τ δω. Κάτι φαίνεται λεει πηγαινε για χοριακη. Με τα ζορια παω κ 7 το απόγευμα πηγαμε μαζί να παρουμε τα αποτελέσματα, τα αποτελέσματα που εφεραν δακρυα χαρας στα ματια 45,10 ΘΕΤΙΚΟ!!!!!! Πως ειναι λαθος του λεω δες γράφει το δικο μου ονομα? Βλεπω ονειρο? Τσιμπαμεεεε δε τ πιστευω μα πως εγινε ειπαν μονο μ εξωσωματική μπορουμε. Ο γιατρός μας εβαλε επαναληπτικη σε 2 μερες πηγε 93,90 του φανηκε μικρη ομως ειχε διπλασιαστεί κ σε 3 μερες ειχε παει 350. Αρχισα ν ξεαγχονομαι κ σε 2 μερες θ παω για το πρωτο μας υπερηχο. Αφου μπορεσαμε εμεις ολοι μπορουν να κανουν παιδια αν θελει ο θεοε και μονο αυτος. Ευχαριστώ πολυ θεε μου γισ όλα και εύχομαι να πανε ολα καλα και για εμενα και για ολους!

 

 

Μπραβο κοπελα μου! Ειναι πολυ συγκινητικα οσα γραφεις!! Ευχομαι ολα να πανε καλα και να εχεις μια τελειομηνη γεματη ευτυχια εγκυμοσυνη!!!!!

[aggeliki1988]

Ποσο δυναμη μας δινουν αυτες οι ιστοριες!!! Διαβαζω καιρο το φορουμ. Μολις εγινα μελος για να πω ευχαριστω σε οσες μοιραζονται τις ιστοριες τους μαζι μας για να παρουμε δυναμη κ εμεις...

[stelakion]

aggeliki1988 γεια σου κοριτσι μου!!ολες εδω παιρνουμε δυναμη η μια απο την αλλη καθως επισης δινουμε συμβουλες,λυνονται αποριες...ειναι πολυ χρησιμο το forum.εσυ σε τι φαση βρισκεσαι?υπολοιπα κοριτσακια που ειστε?cat cat, maraki1980?τι νεα???μου λειψατε..εγω τα ιδια περιμενω περιοδο και μετα ξεκιναω θεραπεια με serpafar να δουμε τι θα γινει κ μ'αυτο...αλλιως με βλεπω για λαπαροσκοπηση..

[aggeliki1988]

stelakion γεια σου κ εσενα κ χρονια πολλα για την ημερα σημερα... Σημερα γιορταζουμε τον Ευαγγελισμο της Θεοτοκου ποσο μεγαλη γιορτη!!! Εγω εδω κ 1 χρονο προσπαθω για παιδακι. Αστατος κυκλος λογω πολυκυστικων οποτε οταν αδιαθετουσα καταλαβαινα οτι δε προσπαθουσα τις μερες τις ωορηξιας. Εδω κ 3 μηνες πηρα τεστ ωορηξιας οπου τουλαχιστον βρισκω ποτε εχω ωορηξια. Σε εμενα τουλαχιστον δουλευουν αυτα τα τεστ γιατι μετα απο 14 μερες τσουπ ερχεται η περιοδος. Λογικα 28 του μηνα θα αδιαθετησω . Χτες με το που ενιωσα τους πρωτους πονους πρριοδου στεναχωρηθηκα τοσο πολυ ... Ειπα παει αλλος ενας μηνας...Ετσι μπηκα στο forum για να παρω δυναμη... Μα γιατι να ειναι τοσο δυσκολο για καποιες γυναικες?? Εν τω μεταξυ ακουσα κ τις δηλωσεις μιας "τραγουδιστριας" οτι εχει κανει 15 εκτρωσεις κ εκει στεναχωρηθηκα ακομα πιο πολυ... Αλλοι λαχταρουν τοσο πολυ να γεμισει η αγκαλια τους με ενα μωρακι κ να δωσουν αγαπη κ αλλοι τα σκοτωνουν.. Ευχομαι ο Θεος να ακουσει τις προσευχρς ολων μας κ να γρμισει τις αδειες μας αγκαλιες!

[p_astelaki]

Κορίτσια καλημέρα και από εμένα. Κλασσικά θα πω ότι διαβάζω καιρό το forum αλλά ποτέ δεν αποφάσισα να μπω και να μιλήσω για όλα αυτά που νιώθω. Το αποφάσισα όμως αφενός γιατί είναι ψυχοθεραπευτικό να γράφεις, αφετέρου γιατί ο κύκλος των ανθρώπων στους οποίους μπορείς να μιλήσεις στενεύει τραγικά, ειδικά όταν ο περίγυρός σου, ακόμα και στενές σου φίλες δεν μπορούν να κατανοήσουν την ιδιαίτερη ψυχολογία της γυναίκας που προσπαθεί μάταια να βιώσει τη μητρότητα. Ή γιατί δεν είναι σε αυτή τη φάση, ή γιατί δε δυσκολεύτηκαν καθόλου.

Με το σύντροφό μου είμαστε μαζί 3 χρόνια και τον τελευταίο 1,5 χρόνο έχουμε ελεύθερες επαφές. Στην αρχή πολύ χαλαρά δηλαδή η μετάβαση από το σεξ με προφύλαξη σε αυτό χωρίς προφύλαξη έγινε μια μέρα χωρίς να το συζητήσουμε ούτε πριν ούτε αργότερα για κάποιο καιρό. Θέλω να πω ότι όλο αυτό ξεκίνησε χωρίς άγχος και από τις δυο πλευρές, χωρίς στόχευση αλλά με πολλή θέληση. Είμαι 37 χρονών και για να πω την αλήθεια το θέμα παιδί δε με είχε απασχολήσει μέχρι τότε, όμως είχα την πεποίθηση ότι η απόκτηση ενός μωρού θα γινόταν όμορφα, φυσικά και απλά ως αποτέλεσμα της υπέροχης σχέσης που είχα χτίσει με το σύντροφό μου.

Εδώ διαψεύστηκα όμως... 1,5 χρόνο σχεδόν, μπόλικο άγχος και αρκετό κλάμα αργότερα.... τζίφος. Η μητρότητα σήμερα φαίνεται ένα μακρινό όνειρο, γεγονός που μου προκαλεί ψυχολογικές διακυμάνσεις, στις οποίες είμαι ανήμπορη πολλές φορές να ανταποκριθώ. Μια είμαι αισιόδοξη, μια απαισιόδοξη, μια θυμώνω, μια γλυκαίνω κ.ο.κ όσες περνάτε αυτή τη διαδικασία με καταλαβαίνετε. Το πιο δύσκολο είναι αυτό το "μικρό πένθος" που βιώνεις κάθε μήνα που επιβεβαιώνεται μια ακόμα αποτυχία.

Στο χρόνο επάνω ξεκινήσαμε εξετάσεις. Οι ορμονολογικές μου άψογες, η σαλπιγγογραφία πολύ καλή όμως το σπερμοδιάγραμμα του καλού μου μας έδειξε την αιτία του προβλήματος. Μόλις 26% κινητικότητα σε 25 εκ/ml και 10% φυσιολογικές μορφές. Ο γυναικολόγος μου μας σύστησε profertil και τρεις ενέσεις τεστοστερόνης μια κάθε μήνα. Είμαστε τώρα στο μέσο της θεραπείας. Αρνούμαι να μπω στη διαδικασία του τεστ ωορρηξίας (μια φορά το έκανα και ωορρηξία δεν είδα ή δεν πρόλαβα), δεν κάνω θερμομέτρηση, αρνούμαι να καλοκουρντίσω τον εαυτό μου προκειμένου να τον μετατρέψω σε αναπαραγωγική μηχανή. Και για να μην παρεξηγούμαι. Αυτό που θέλω να αποφύγω είναι να εστιάσω όλη μου τη ζωή και τη σχέση μου γύρω από το θέμα του παιδιού. Αρκετά επηρεάζουν τη σεξουαλική ζωή του ζευγαριού οι στοχευμένες επαφές.

Δεν ξέρω πού θα μας βγάλει αυτό το ταξίδι γιατί σιγουρα η υπογόνιμη περίοδος σε κάνει να ανακαλύπτεις πολλά για εσένα αλλά δοκιμάζει και τη σχέση του ζευγαριού, το μόνο που ξέρω είναι ότι από αυτή τη δοκιμασία όποιος βγει αλώβητος (πόσο μάλλον με ευτυχές αποτέλεσμα), έχει καταφέρει πολλά! Εχει πονέσει, έχει αμφισβητήσει, έχει κλονιστεί αλλά τα έχει καταφέρει. Και μόνο εμείς ξέρουμε τί σημαίνει αυτή η δοκιμασία!

Ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό λένε! Μην το ξεχνάμε αυτό. Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και το σύντροφό μας πιο πολύ, να αγαπήσουμε τη σχέση μας, την επαφή μας με τον άνθρωπο που έχουμε διαλέξει δίπλα μας, αντίστοιχα κι αυτός το ίδιο. Κι όταν με το καλό το μωράκι θα είναι στην αγκαλιά μας, η αγάπη κι επιμονή των γονιών του θα είναι το πιο σημαντικό του δώρο.

Θα χαρώ να μιλήσω με όλες σας. Διαβάζω τις ιστορίες των κοριτσιών που τα κατάφεραν και γεμίζω χαρά και αισιοδοξία. Συνεχίστε να μας ανεβάζετε, ελπίζω κι οι υπόλοιπες να γράψουμε σύντομα τη δική μας ιστορία εδώ μέσα!

[despina88]

Κορίτσια καλημέρα και από εμένα. Κλασσικά θα πω ότι διαβάζω καιρό το forum αλλά ποτέ δεν αποφάσισα να μπω και να μιλήσω για όλα αυτά που νιώθω. Το αποφάσισα όμως αφενός γιατί είναι ψυχοθεραπευτικό να γράφεις, αφετέρου γιατί ο κύκλος των ανθρώπων στους οποίους μπορείς να μιλήσεις στενεύει τραγικά, ειδικά όταν ο περίγυρός σου, ακόμα και στενές σου φίλες δεν μπορούν να κατανοήσουν την ιδιαίτερη ψυχολογία της γυναίκας που προσπαθεί μάταια να βιώσει τη μητρότητα. Ή γιατί δεν είναι σε αυτή τη φάση, ή γιατί δε δυσκολεύτηκαν καθόλου.

Με το σύντροφό μου είμαστε μαζί 3 χρόνια και τον τελευταίο 1,5 χρόνο έχουμε ελεύθερες επαφές. Στην αρχή πολύ χαλαρά δηλαδή η μετάβαση από το σεξ με προφύλαξη σε αυτό χωρίς προφύλαξη έγινε μια μέρα χωρίς να το συζητήσουμε ούτε πριν ούτε αργότερα για κάποιο καιρό. Θέλω να πω ότι όλο αυτό ξεκίνησε χωρίς άγχος και από τις δυο πλευρές, χωρίς στόχευση αλλά με πολλή θέληση. Είμαι 37 χρονών και για να πω την αλήθεια το θέμα παιδί δε με είχε απασχολήσει μέχρι τότε, όμως είχα την πεποίθηση ότι η απόκτηση ενός μωρού θα γινόταν όμορφα, φυσικά και απλά ως αποτέλεσμα της υπέροχης σχέσης που είχα χτίσει με το σύντροφό μου.

Εδώ διαψεύστηκα όμως... 1,5 χρόνο σχεδόν, μπόλικο άγχος και αρκετό κλάμα αργότερα.... τζίφος. Η μητρότητα σήμερα φαίνεται ένα μακρινό όνειρο, γεγονός που μου προκαλεί ψυχολογικές διακυμάνσεις, στις οποίες είμαι ανήμπορη πολλές φορές να ανταποκριθώ. Μια είμαι αισιόδοξη, μια απαισιόδοξη, μια θυμώνω, μια γλυκαίνω κ.ο.κ όσες περνάτε αυτή τη διαδικασία με καταλαβαίνετε. Το πιο δύσκολο είναι αυτό το "μικρό πένθος" που βιώνεις κάθε μήνα που επιβεβαιώνεται μια ακόμα αποτυχία.

Στο χρόνο επάνω ξεκινήσαμε εξετάσεις. Οι ορμονολογικές μου άψογες, η σαλπιγγογραφία πολύ καλή όμως το σπερμοδιάγραμμα του καλού μου μας έδειξε την αιτία του προβλήματος. Μόλις 26% κινητικότητα σε 25 εκ/ml και 10% φυσιολογικές μορφές. Ο γυναικολόγος μου μας σύστησε profertil και τρεις ενέσεις τεστοστερόνης μια κάθε μήνα. Είμαστε τώρα στο μέσο της θεραπείας. Αρνούμαι να μπω στη διαδικασία του τεστ ωορρηξίας (μια φορά το έκανα και ωορρηξία δεν είδα ή δεν πρόλαβα), δεν κάνω θερμομέτρηση, αρνούμαι να καλοκουρντίσω τον εαυτό μου προκειμένου να τον μετατρέψω σε αναπαραγωγική μηχανή. Και για να μην παρεξηγούμαι. Αυτό που θέλω να αποφύγω είναι να εστιάσω όλη μου τη ζωή και τη σχέση μου γύρω από το θέμα του παιδιού. Αρκετά επηρεάζουν τη σεξουαλική ζωή του ζευγαριού οι στοχευμένες επαφές.

Δεν ξέρω πού θα μας βγάλει αυτό το ταξίδι γιατί σιγουρα η υπογόνιμη περίοδος σε κάνει να ανακαλύπτεις πολλά για εσένα αλλά δοκιμάζει και τη σχέση του ζευγαριού, το μόνο που ξέρω είναι ότι από αυτή τη δοκιμασία όποιος βγει αλώβητος (πόσο μάλλον με ευτυχές αποτέλεσμα), έχει καταφέρει πολλά! Εχει πονέσει, έχει αμφισβητήσει, έχει κλονιστεί αλλά τα έχει καταφέρει. Και μόνο εμείς ξέρουμε τί σημαίνει αυτή η δοκιμασία!

Ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό λένε! Μην το ξεχνάμε αυτό. Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και το σύντροφό μας πιο πολύ, να αγαπήσουμε τη σχέση μας, την επαφή μας με τον άνθρωπο που έχουμε διαλέξει δίπλα μας, αντίστοιχα κι αυτός το ίδιο. Κι όταν με το καλό το μωράκι θα είναι στην αγκαλιά μας, η αγάπη κι επιμονή των γονιών του θα είναι το πιο σημαντικό του δώρο.

Θα χαρώ να μιλήσω με όλες σας. Διαβάζω τις ιστορίες των κοριτσιών που τα κατάφεραν και γεμίζω χαρά και αισιοδοξία. Συνεχίστε να μας ανεβάζετε, ελπίζω κι οι υπόλοιπες να γράψουμε σύντομα τη δική μας ιστορία εδώ μέσα!

 

p_astelaki καλημερα και καλη εβδομαδα!

Διαβασα την "ιστορια" σου και θελω να σου πω ποσο πολυ σε καταλαβαινω οχι μονο εγω αλλα εκατονταδες κοριτσια απο αυτο το φορουμ που θα διαβασουν τις γραμμες σου..

Σιγουρα ειναι ψυχοφθορο πολυ ψυχοφθορο και σε διαλυει καθε αποτυχημενη προσπαθεια, σε κανει να απομακρυνεσαι καθε φορα ολο και πιο πολυ απ'τον στοχο σου..καταληξαμε να αποκαλουμε το μωρο στοχο..ειναι τραγικο!

Εγω λοιπον ειμαι με τον συζυγο μου παντρεμενη εδω και εναμιση χρονο συνολικα ειμαστε μαζι 11 χρονια. Αποφασισαμε να παψουμε να προφυλαγομαστε το τελευταιο εξαμηνο και απο τον πρωτο μηνα ειχα μεινει εγκυος. Το μωρο μου παλινδρομησε 7εβδομαδων. Κανω αποξεση,παιρνω αντιβιωση,ερχεται η περιοδος. Σε 4 μηνες αφου συνηλθα απο το σοκ ξαναεχουμε επαφη ξαναμενω εγκυος. Το μωρο μου παλινδρομησε 11 εβδομαδων. Ημουν ενα ρακος. Προσπαθω ακομα να συνελθω...

Στη φαση αυτη θα πρεπει να κανουμε μια σειρα απο ειδικες εξετασεις και οταν βρουμε το προβλημα τοτε θα σκεφτουμε να μπουμε σε μια τριτη εγκυμοσυνη.

Κανεις δε μπορει να καταλαβει αν δεν εχει περασει κατι παρομοιο..

Γι' αυτο αυτος εδω ο χωρος ειναι ο πλεον καταλληλος για να εκφραστεις και να ανταλλαξεις γνωμες αποψεις ευχες...Γιατι θα σε καταλαβουν! Και τελος εδω θα διαπιστωσεις οχι μονο οτι δεν εισαι η μονη αλλα οτι υπαρχουν και χειροτερα.

Προσευχομαι για σενα και για ολες μας συντομα να γινει η μεγαλυτερη μας επιθυμια το ονειρο μας πραγματικοτητα!

[p_astelaki]

p_astelaki καλημερα και καλη εβδομαδα!

Διαβασα την "ιστορια" σου και θελω να σου πω ποσο πολυ σε καταλαβαινω οχι μονο εγω αλλα εκατονταδες κοριτσια απο αυτο το φορουμ που θα διαβασουν τις γραμμες σου..

Σιγουρα ειναι ψυχοφθορο πολυ ψυχοφθορο και σε διαλυει καθε αποτυχημενη προσπαθεια, σε κανει να απομακρυνεσαι καθε φορα ολο και πιο πολυ απ'τον στοχο σου..καταληξαμε να αποκαλουμε το μωρο στοχο..ειναι τραγικο!

Εγω λοιπον ειμαι με τον συζυγο μου παντρεμενη εδω και εναμιση χρονο συνολικα ειμαστε μαζι 11 χρονια. Αποφασισαμε να παψουμε να προφυλαγομαστε το τελευταιο εξαμηνο και απο τον πρωτο μηνα ειχα μεινει εγκυος. Το μωρο μου παλινδρομησε 7εβδομαδων. Κανω αποξεση,παιρνω αντιβιωση,ερχεται η περιοδος. Σε 4 μηνες αφου συνηλθα απο το σοκ ξαναεχουμε επαφη ξαναμενω εγκυος. Το μωρο μου παλινδρομησε 11 εβδομαδων. Ημουν ενα ρακος. Προσπαθω ακομα να συνελθω...

Στη φαση αυτη θα πρεπει να κανουμε μια σειρα απο ειδικες εξετασεις και οταν βρουμε το προβλημα τοτε θα σκεφτουμε να μπουμε σε μια τριτη εγκυμοσυνη.

Κανεις δε μπορει να καταλαβει αν δεν εχει περασει κατι παρομοιο..

Γι' αυτο αυτος εδω ο χωρος ειναι ο πλεον καταλληλος για να εκφραστεις και να ανταλλαξεις γνωμες αποψεις ευχες...Γιατι θα σε καταλαβουν! Και τελος εδω θα διαπιστωσεις οχι μονο οτι δεν εισαι η μονη αλλα οτι υπαρχουν και χειροτερα.

Προσευχομαι για σενα και για ολες μας συντομα να γινει η μεγαλυτερη μας επιθυμια το ονειρο μας πραγματικοτητα!

 

Δέσποινα λυπάμαι πολύ γι αυτό που σου συνέβη. Φαντάζομαι ότι είναι 10 φορές πιο δύσκολο καθώς έχεις ν΄αντιμετωπίσεις και τη διαδικασία της απόξεσης. Εύχομαι όλα να πάνε καλά μέσα από την καρδιά μου!Τουλάχιστον ξέρεις ότι μπορείς να συλλάβεις. Κράτα τη θετική πλευρά λοιπόν και συνέχισε τον αγώνα σου. Περιμένουμε νέα από τις εξετάσεις που θα κάνεις και ελπίζω σύντομα να μας γράψεις εδώ την ευτυχή κατάληξη της ιστορίας σου.

[despina88]

Δέσποινα λυπάμαι πολύ γι αυτό που σου συνέβη. Φαντάζομαι ότι είναι 10 φορές πιο δύσκολο καθώς έχεις ν΄αντιμετωπίσεις και τη διαδικασία της απόξεσης. Εύχομαι όλα να πάνε καλά μέσα από την καρδιά μου!Τουλάχιστον ξέρεις ότι μπορείς να συλλάβεις. Κράτα τη θετική πλευρά λοιπόν και συνέχισε τον αγώνα σου. Περιμένουμε νέα από τις εξετάσεις που θα κάνεις και ελπίζω σύντομα να μας γράψεις εδώ την ευτυχή κατάληξη της ιστορίας σου.

 

Εγω γραφω στο Συμπτωματα εγκυμοσυνης πριν την καθυστερηση μαζι με αλλα κοριτσια που προσπαθουν να συλλαβουν. Αν θελεις ελα στην ομορφη παρεα μας!

[laughter]

Δέσποινα λυπάμαι πολύ γι αυτό που σου συνέβη. Φαντάζομαι ότι είναι 10 φορές πιο δύσκολο καθώς έχεις ν΄αντιμετωπίσεις και τη διαδικασία της απόξεσης. Εύχομαι όλα να πάνε καλά μέσα από την καρδιά μου!Τουλάχιστον ξέρεις ότι μπορείς να συλλάβεις. Κράτα τη θετική πλευρά λοιπόν και συνέχισε τον αγώνα σου. Περιμένουμε νέα από τις εξετάσεις που θα κάνεις και ελπίζω σύντομα να μας γράψεις εδώ την ευτυχή κατάληξη της ιστορίας σου.

 

κοριτσι μου κι εγω σε καταλαβαινω απολυτα.. ενα χρονο προσπαθουμε με το συζυγο. Ορμονικες αψογες και οι δικες μου και του συζυγου.Δεν καταφεραμε να συλλαβουμε. Προσφατα υποβληθηκα σε λαπαροσκοπηση—υστεροσκοπηση γιατι η υστεροσαλπιγγογραφια εδειξε "κατι" που αποδειχτηκε οτι ηταν ενδομητριωση πρωτου σταδιου. Ξεκιναμε λοιπον τις προσπαθειες ξανα απο την αρχη σαν να μην υπηρξε αυτος ο χρονος.. ομως μπορω να συλλαβω? Σιγουρα αγχωνομαστε και ψυχοπλακωνομαστε, ιδιως οταν τα σκεφτομαστε.. το σημαντικο ομως ειναι να σηκωνομαστε ξανα στα ποδια μας και να μην γινεται απλα μια διαδικασια για την αποκτηση μωρου η επαφη με το συντροφο.. σιγουρα τα αγχη πολλα και μεγαλα αλλα πρεπει να υπαρξει αισιοδοξια, διαφορετικα θα φρικαρουμε!

[despina88]

κοριτσι μου κι εγω σε καταλαβαινω απολυτα.. ενα χρονο προσπαθουμε με το συζυγο. Ορμονικες αψογες και οι δικες μου και του συζυγου.Δεν καταφεραμε να συλλαβουμε. Προσφατα υποβληθηκα σε λαπαροσκοπηση—υστεροσκοπηση γιατι η υστεροσαλπιγγογραφια εδειξε "κατι" που αποδειχτηκε οτι ηταν ενδομητριωση πρωτου σταδιου. Ξεκιναμε λοιπον τις προσπαθειες ξανα απο την αρχη σαν να μην υπηρξε αυτος ο χρονος.. ομως μπορω να συλλαβω? Σιγουρα αγχωνομαστε και ψυχοπλακωνομαστε, ιδιως οταν τα σκεφτομαστε.. το σημαντικο ομως ειναι να σηκωνομαστε ξανα στα ποδια μας και να μην γινεται απλα μια διαδικασια για την αποκτηση μωρου η επαφη με το συντροφο.. σιγουρα τα αγχη πολλα και μεγαλα αλλα πρεπει να υπαρξει αισιοδοξια, διαφορετικα θα φρικαρουμε!

 

Καλησπερα, κι εγω Ιωαννα πιστευω πως οταν υπαρχει αρμονια αγαπη κι ερωτας στο ζευγαρι ολα μα ολα γινονται! Ευχομαι και σε σενα ενα μωρακι να ερθει συντομα στη ζωη σας και να φωτισει τις ψυχες σας!

[p_astelaki]

κοριτσι μου κι εγω σε καταλαβαινω απολυτα.. ενα χρονο προσπαθουμε με το συζυγο. Ορμονικες αψογες και οι δικες μου και του συζυγου.Δεν καταφεραμε να συλλαβουμε. Προσφατα υποβληθηκα σε λαπαροσκοπηση—υστεροσκοπηση γιατι η υστεροσαλπιγγογραφια εδειξε "κατι" που αποδειχτηκε οτι ηταν ενδομητριωση πρωτου σταδιου. Ξεκιναμε λοιπον τις προσπαθειες ξανα απο την αρχη σαν να μην υπηρξε αυτος ο χρονος.. ομως μπορω να συλλαβω? Σιγουρα αγχωνομαστε και ψυχοπλακωνομαστε, ιδιως οταν τα σκεφτομαστε.. το σημαντικο ομως ειναι να σηκωνομαστε ξανα στα ποδια μας και να μην γινεται απλα μια διαδικασια για την αποκτηση μωρου η επαφη με το συντροφο.. σιγουρα τα αγχη πολλα και μεγαλα αλλα πρεπει να υπαρξει αισιοδοξια, διαφορετικα θα φρικαρουμε!

 

Ioanna_27 θα δεις ότι μόλις ρυθμίσεις το θέμα της ενδομητρίωσης θα πάνε όλα καλά. Άλλωστε οι ορμονικές σου και το σπερμοδιάγραμμά σας ήταν άψογα όπως λες. Είμαι σίγουρη ότι το "πολυπόθητο" δεν αργεί. Απλά πρέπει να προστατεύσουμε σε όλη αυτή την ιστορία και τον εαυτό μας και τη σχέση με το σύντροφό μας. Αν στο τέλος αυτής της διαδρομής είμαστε ψυχολογικά ράκη και έχουμε αποξενωθεί μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, κανένα μωρό δε θα διορθώσει την κατάσταση...

[p_astelaki]

Εγω γραφω στο Συμπτωματα εγκυμοσυνης πριν την καθυστερηση μαζι με αλλα κοριτσια που προσπαθουν να συλλαβουν. Αν θελεις ελα στην ομορφη παρεα μας!

 

 

Οκ! θα περάσω να τα πούμε και από εκει!

[laughter]

Ioanna_27 θα δεις ότι μόλις ρυθμίσεις το θέμα της ενδομητρίωσης θα πάνε όλα καλά. Άλλωστε οι ορμονικές σου και το σπερμοδιάγραμμά σας ήταν άψογα όπως λες. Είμαι σίγουρη ότι το "πολυπόθητο" δεν αργεί. Απλά πρέπει να προστατεύσουμε σε όλη αυτή την ιστορία και τον εαυτό μας και τη σχέση με το σύντροφό μας. Αν στο τέλος αυτής της διαδρομής είμαστε ψυχολογικά ράκη και έχουμε αποξενωθεί μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, κανένα μωρό δε θα διορθώσει την κατάσταση...

 

ακριβως!! Ψυχικη υγεια, αγαπη,ηρεμια για να ερθει το μωρο σε ενα υγιες και ομορφο περιβαλλον!

[despina88]

ακριβως!! Ψυχικη υγεια, αγαπη,ηρεμια για να ερθει το μωρο σε ενα υγιες και ομορφο περιβαλλον!

 

Ιωαννα ελα κι εσυ διπλα στο Συμπτωματα εγκυμοσυνης πριν την καθυστερηση. Ολα τα κοριτσια που γραφουμε εκει ειμαστε στην προσπαθεια.

[laughter]

Ιωαννα ελα κι εσυ διπλα στο Συμπτωματα εγκυμοσυνης πριν την καθυστερηση. Ολα τα κοριτσια που γραφουμε εκει ειμαστε στην προσπαθεια.

 

Ερχομαο ερχομαι

[laughter]

Ιωαννα ελα κι εσυ διπλα στο Συμπτωματα εγκυμοσυνης πριν την καθυστερηση. Ολα τα κοριτσια που γραφουμε εκει ειμαστε στην προσπαθεια.

 

χαθηκα... χαχαχαχαχαχαχαχαχα.. πού ειναι αυτο το διπλα τελικα? Στειλε λινκ!!

[despina88]

χαθηκα... χαχαχαχαχαχαχαχαχα.. πού ειναι αυτο το διπλα τελικα? Στειλε λινκ!!

 

 

parents.org.gr/forum/showthread.php?t=133611