Πώς γεννήσατε? Με φυσιολογικό τοκετό ή με καισαρική?

[Vasilo]

5 ώρες πρίν, ΧρύσαΜ είπε:

Γέννησα με φυσιολογικό τοκετό ένα μπέμπη 4,420 κιλά και 54 εκατοστά ύψος.. Υπέφερα τόσο πολύ και για πολλές ώρες (από τις 6:30 το πρωί γέννησα στις 16:10) με 5 δόσεις επισκληρίδιου και είχα φτάσει σε σημείο να εύχομαι να μου πει ο γιατρός "πάμε για καισαρική"!! Δεν του το ζητούσα εγώ γιατί είμαι κότα και φοβάμαι με πείσμα και επιμονή του γιατρού μου, καταφέραμε κάτι που άλλοι θα το είχαν παρατήσει από το πρώτο δίωρο!!! Φυσικά είδαμε ότι ο μικρός ούτε έχανε παλμούς ούτε τίποτα, γι' αυτό και προχωρήσαμε φυσιολογικά και πραγματικά τον ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου. Όπως χαρακτηριστικά μου είπε, τον έπαιρναν τηλέφωνο άλλοι γιατροί από διάφορα νοσοκομεία και του έλεγαν ότι χαλάεο την πιάτσα

Να σου ζήσει κορίτσι μου! Να είστε μια όμορφη και αγαπημένη οικογενεια! 

 

Εγώ έκανα προγραμματισμένη καισαρική για λόγους υγείας δικούς μου(εξάρθρωση ισχίου). Ήταν μια τραυματική εμπειρία για πολλούς λόγους και πολλές φορές νιώθω τύψεις που δεν προσπάθησα να γεννήσω φυσιολογικά. Με δεδομένα την επαρχία,το κόλλημα σε συγκεκριμένη θέση/στάση τοκετου,λίγο φόβο μην πάθω μεγαλύτερη ζημιά και το πιο απλό την ψυχολογία μου-να μπορώ να εμπιστευτώ το σώμα μου στη γέννα,επέλεξα την καισαρική. Ημουν προετοιμασμένη γι'αυτό(υποτίθεται!). Έχω μια μικρή ουλή στην κοιλιά κ μια στην καρδιά αλλά την κέρδισα τη μάχη.

 

[Mama_Anesti_]

Πριν μείνω έγκυος φοβόμουν ακόμα και την ιδέα της γέννας. Νόμιζα πως ή καισαρική είναι μεν μία επέμβαση αλλά οι πόνοι της πιο υποφερτοι. Όταν το τεστ βγήκε θετικό έκανα στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών . Ούτε να ακούσω για καισαρική!! Ο νους μου ήταν μόνο στο να γεννησω φυσιολογικά. Δεν με ένοιαζαν πια οι οδύνες! Ήξερα πως αυτό ήταν ο προορισμός του κορμιού μου πια. Τελικά ο τοκετός του γιου μου ήταν φυσιολογικός και διήρκησε τέσσερεις ώρες !

[ΧρύσαΜ]

On 17/10/2017 at 9:18 ΜΜ, Vasilo είπε:

Να σου ζήσει κορίτσι μου! Να είστε μια όμορφη και αγαπημένη οικογενεια! 

 

Εγώ έκανα προγραμματισμένη καισαρική για λόγους υγείας δικούς μου(εξάρθρωση ισχίου). Ήταν μια τραυματική εμπειρία για πολλούς λόγους και πολλές φορές νιώθω τύψεις που δεν προσπάθησα να γεννήσω φυσιολογικά. Με δεδομένα την επαρχία,το κόλλημα σε συγκεκριμένη θέση/στάση τοκετου,λίγο φόβο μην πάθω μεγαλύτερη ζημιά και το πιο απλό την ψυχολογία μου-να μπορώ να εμπιστευτώ το σώμα μου στη γέννα,επέλεξα την καισαρική. Ημουν προετοιμασμένη γι'αυτό(υποτίθεται!). Έχω μια μικρή ουλή στην κοιλιά κ μια στην καρδιά αλλά την κέρδισα τη μάχη.

 

Γιατί τόσο άσχημα;; :-\ :-\ :-\ 

[Vasilo]

1 hour ago, ΧρύσαΜ είπε:

Γιατί τόσο άσχημα;; :-\ :-\ :-\ 

Πήρα το χαρτί της εισαγωγής και έμαθα πως δεν υπάρχει αναισθησιολόγος που να γνωρίζει να κάνει επισκληρίδιο! Έκλεγα όλη μέρα!! Είχα δεδομένο πως θα γεννήσω με επισκληρίδιο έτσι για τις πρώτες στιγμές του μωρού. Κ μια μέρα πριν μπω για καισαρική σκεφτόμουν απ τη μια να σηκωθώ και να φύγω Θεσσαλονίκη απ την αλλη ήμουν ενα βημα πριν γεννήσω, ολα προγραμματισμένα για να γεννήσω εκεί,ένας υπέροχος γιατρός. Βασικά για το γιατρό έμεινα και ο γιατρός ήταν κ η μόνη μου παρηγοριά όλες τις μερες της νοσηλείας μου. Ο αναισθησιολόγος τραγικός! Με άγχωνε όσο δεν πήγαινε πριν την νάρκωση..δεν ξερω αν ήταν κακό χιούμορ πάντως δε λειτουργούσε θετικά! Ακομα κ η τελευταία ανάμνηση στο χειρουργείο ήταν να πνίγομαι κ να τραβάω το κεφάλι να βγάλω τη μάσκα.. (πίστευα πως κοιμασαι Χωρίς να το καταλαβαινεις). Μετά πόνος πόνος πόνος..με 9/10 άθλιο προσωπικό,καμία ενημέρωση από παιδίατρο, καμία βοήθεια για το θηλασμό, με λαιτ παυσίπονα..(ο γιατρός μ ειπε αν πονάω να ζητήσω ενα παυσίπονο -το έλεγα στη νοσοκομα..ξινιζόταν..μετά περνούσε ο γιατρός κ μ εσωζε!Ευτυχώς είχε εφημερία ολες τις μέρες ο γιατρός μου κ με βοηθούσε σε όλα κ εκτός ειδικότητας του. Κ κάπως έτσι το έζησα!! Βέβαια παρά τον πόνο μου βρισκόμουν σε έκσταση με το μωρό! Τόσο πόνο και ευτυχία μαζί δεν έχω νιώσει ξανά.

[tzenaki1982]

Γεννησα με προγραμματισμενη καισαρικη λογω αφαιρεσησ ινωμυωματων ενα χρονο πριν

[xryss]

Κορίτσια καλησπέρα εγώ γέννησα με φυσιολογικό τοκετό μέσα σε έξι ώρες γιατί ο γυναικολόγος μ ήταν μακρυά όταν έσπασαν τα νερά κ με τρέναρα πολύ στο μαιευτήριο για να προλάβει να φτάσει...με στοιχήματα με είχαν....Χαχα...ο αναισθησιολόγος φοβερός δεν κατάλαβα πόνους ούτε πριν ούτε κατά την διάρκεια της γεννάς...από την μια βοήθησε το ότι είχα κοντό τράχηλο από νωρίς κ έμεινα ξάπλα γιατί ώστε να φτάσω να γεννήσω 38+2 κ από την άλλη δε πολύ βοήθησε ο μπεμπακος μου ο όμορφος που έβγαινε με το χέρι στο κεφάλι....

[ΧρύσαΜ]

23 ώρες πρίν, Vasilo είπε:

Πήρα το χαρτί της εισαγωγής και έμαθα πως δεν υπάρχει αναισθησιολόγος που να γνωρίζει να κάνει επισκληρίδιο! Έκλεγα όλη μέρα!! Είχα δεδομένο πως θα γεννήσω με επισκληρίδιο έτσι για τις πρώτες στιγμές του μωρού. Κ μια μέρα πριν μπω για καισαρική σκεφτόμουν απ τη μια να σηκωθώ και να φύγω Θεσσαλονίκη απ την αλλη ήμουν ενα βημα πριν γεννήσω, ολα προγραμματισμένα για να γεννήσω εκεί,ένας υπέροχος γιατρός. Βασικά για το γιατρό έμεινα και ο γιατρός ήταν κ η μόνη μου παρηγοριά όλες τις μερες της νοσηλείας μου. Ο αναισθησιολόγος τραγικός! Με άγχωνε όσο δεν πήγαινε πριν την νάρκωση..δεν ξερω αν ήταν κακό χιούμορ πάντως δε λειτουργούσε θετικά! Ακομα κ η τελευταία ανάμνηση στο χειρουργείο ήταν να πνίγομαι κ να τραβάω το κεφάλι να βγάλω τη μάσκα.. (πίστευα πως κοιμασαι Χωρίς να το καταλαβαινεις). Μετά πόνος πόνος πόνος..με 9/10 άθλιο προσωπικό,καμία ενημέρωση από παιδίατρο, καμία βοήθεια για το θηλασμό, με λαιτ παυσίπονα..(ο γιατρός μ ειπε αν πονάω να ζητήσω ενα παυσίπονο -το έλεγα στη νοσοκομα..ξινιζόταν..μετά περνούσε ο γιατρός κ μ εσωζε!Ευτυχώς είχε εφημερία ολες τις μέρες ο γιατρός μου κ με βοηθούσε σε όλα κ εκτός ειδικότητας του. Κ κάπως έτσι το έζησα!! Βέβαια παρά τον πόνο μου βρισκόμουν σε έκσταση με το μωρό! Τόσο πόνο και ευτυχία μαζί δεν έχω νιώσει ξανά.

Ούτε καν που θέλω να φανταστώ το πώς θα την πάλευα να γεννήσω χωρίς επισκληρίδιο!!!!! Πραγματικά.... Τι να πω, όντως πολύ άσχημη η εμπειρία σου....

18 ώρες πρίν, xryss είπε:

Κορίτσια καλησπέρα εγώ γέννησα με φυσιολογικό τοκετό μέσα σε έξι ώρες γιατί ο γυναικολόγος μ ήταν μακρυά όταν έσπασαν τα νερά κ με τρέναρα πολύ στο μαιευτήριο για να προλάβει να φτάσει...με στοιχήματα με είχαν....Χαχα...ο αναισθησιολόγος φοβερός δεν κατάλαβα πόνους ούτε πριν ούτε κατά την διάρκεια της γεννάς...από την μια βοήθησε το ότι είχα κοντό τράχηλο από νωρίς κ έμεινα ξάπλα γιατί ώστε να φτάσω να γεννήσω 38+2 κ από την άλλη δε πολύ βοήθησε ο μπεμπακος μου ο όμορφος που έβγαινε με το χέρι στο κεφάλι....

Πω πω πολύ τυχερή είσαι... Όσο περίμενα να γεννήσω μου είπαν για μια κοπέλα που μπήκε ετοιμόγεννη και γέννησε μπαμ μπαμ κι έλεγα μακαρι να ήμουν κι εγώ έτσι...

[balletina]

3 ώρες πρίν, ΧρύσαΜ είπε:

Ούτε καν που θέλω να φανταστώ το πώς θα την πάλευα να γεννήσω χωρίς επισκληρίδιο!!!!! Πραγματικά.... Τι να πω, όντως πολύ άσχημη η εμπειρία σου....

Πω πω πολύ τυχερή είσαι... Όσο περίμενα να γεννήσω μου είπαν για μια κοπέλα που μπήκε ετοιμόγεννη και γέννησε μπαμ μπαμ κι έλεγα μακαρι να ήμουν κι εγώ έτσι...

Αν και πονεσα μονο μια φορα οσο περιμενα τον αναισθησιολογο για να μου κανει την επισκληριδιο θα συμφωνησω μαζι σοτ.. Κ εγω πιστευω δε θα τη παλεβα χωρις τη "μαγικη" ενεσουλα!!! κ εγω γεννησα πολυ γρηγορα .23:30 περασα τη πορτα του μαιευτηριου μεχρι να με προετοιμασουν ξυρισματα κλπ 02:50 βγηκε η μικρουλα μου!!

[ΧρύσαΜ]

14 ώρες πρίν, balletina είπε:

Αν και πονεσα μονο μια φορα οσο περιμενα τον αναισθησιολογο για να μου κανει την επισκληριδιο θα συμφωνησω μαζι σοτ.. Κ εγω πιστευω δε θα τη παλεβα χωρις τη "μαγικη" ενεσουλα!!! κ εγω γεννησα πολυ γρηγορα .23:30 περασα τη πορτα του μαιευτηριου μεχρι να με προετοιμασουν ξυρισματα κλπ 02:50 βγηκε η μικρουλα μου!!

Ένιωσα κι εγώ έναν πόνο μέχρι να πιάσει η ένεση και πραγματικά ήταν ανυπόφορο γιατί μπήκα με τεχνητούς...

[λιλουμ]

Φυσιολογικά χωρίς επισκληριδιο.

Πόνος......

Δεν θέλω να το σκέφτομαι γιατί με πιάνει πανικός ακόμα κ τώρα.

[Josephine]

Φυσιολογικά γέννησα, με μικρή δόση επισκληριδίου που μου επέτρεπε να σηκωθώ και να καθίσω στη μπάλα και να σπρώξω στις εξωθήσεις, χωρίς περινεοτομή και χωρίς ράμματα.

[Sentir...natureza]

Ο μικρος μου γεννηθηκε με φυσιολογικο και φυσικο τοκετο. Δεν μετανιωνω για τιποτα, ηθελα να βιωσω την γεννα. Ηταν η ομορφοτερη εμπερια της ζωης μου και ανυπομονω να το ξαναζησω!

Επεξεργάστηκαν 26 Οκτωβρίου,2017 by Sentir...natureza

[λιλουμ]

1 hour ago, Sentir...natureza είπε:

 Ηταν η ομορφοτερη εμπερια της ζωης μου και ανυπομονω να το ξαναζησω!

Μπράβο! Πραγματικά χαίρομαι όταν ακούω τέτοια πράγματα. Εγώ κάποτε σκεφτόμουν να κάνω 2-3 παιδιά. Μετά την εμπειρία μου λέω δόξα το θεό που έχω το παιδί μου αλλά δεν με βλέπω για δεύτερο. Φοβάμαι!!! Πλέον φοβάμαι! Ενώ όταν ήρθε η ώρα να γεννήσω δεν φοβόμουν καθόλου. 

Αφου γέννησα για μέρες δεν μπορούσα να κοιμηθώ! Μου ερχόταν όλα στο μυαλό μου κ τρομαζα. Πίστευα ότι δεν θα το ξεπεράσω πότε κ ότι θα πετάγομαι κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου. Λίγο ακόμα κ θα πήγαινα σε ψυχολόγο.

[Sentir...natureza]

2 ώρες πρίν, λιλουμ είπε:

Μπράβο! Πραγματικά χαίρομαι όταν ακούω τέτοια πράγματα. Εγώ κάποτε σκεφτόμουν να κάνω 2-3 παιδιά. Μετά την εμπειρία μου λέω δόξα το θεό που έχω το παιδί μου αλλά δεν με βλέπω για δεύτερο. Φοβάμαι!!! Πλέον φοβάμαι! Ενώ όταν ήρθε η ώρα να γεννήσω δεν φοβόμουν καθόλου. 

Αφου γέννησα για μέρες δεν μπορούσα να κοιμηθώ! Μου ερχόταν όλα στο μυαλό μου κ τρομαζα. Πίστευα ότι δεν θα το ξεπεράσω πότε κ ότι θα πετάγομαι κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου. Λίγο ακόμα κ θα πήγαινα σε ψυχολόγο.

Yπαρχουν πολλοι παραμετροι για να ειναι ενας τοκετος θετικη εμπειρια. Πρεπει να το ψαξεις πολυ μεσα σου, να βρεις τους ανθρωπους που θα ειναι διπλα σου, να εχεις τη θεληση και το σθενος να υποστηριξεις τις επιλογες σου μεχρι τελους, αλλα κυριως να μελετησεις ολα αυτα που επηρεαζουν θετικα η αρνητικα την γυναικα που γενναει (και τις ορμονες που ειναι ο "οδηγος"). Δυστυχως ομως, επειδη στο συγχρονο κοσμο τα εχουμε ξεχασει λιγο αυτα και η πεπατημενη συνηθως παει κοντρα στην φυσιολογια του τοκετου, ειναι πολυ ευκολο μια γυναικα να θυμαται τον τοκετο της σαν αρνητικη εμπειρια. Τι ειναι αυτο που σε τρομαξε περισσοτερο; Αν θελεις να τα πουμε σε πμ για να μην βγαινουμε και εκτος θεματος.

[Αννα 35]

Και οι δύο τοκετοι ήταν φυσικοί.

Ο πρώτος τοκετός ήταν δίδυμη κύηση και δυσκολεύτηκα να βρω γυναικολόγο που θα αναλάβει φυσικό τοκετό. Έκανα βέβαια την παραχώρηση να συμφωνήσω στην περινεοτομη εφόσον κρινόταν αναγκαία. Ωστόσο, ο μαιευτήρας μου αφουγκράστηκε την ανάγκη μου για φυσικό τοκετό και αποφύγαμε και αυτή. Τον βοήθησα με αρκετές συζητήσεις να κατανοήσει ότι τα θέλω μου είναι πηγαία και με βοήθησε με διάφορες τεχνικές προ τοκετού να τα εκπληρώσουμε. Πήγα στο μαιευτήριο με διλεπτους πόνους, εντός μισής ώρας είχε εξαλειφθεί ο τράχηλος και είχα τέλεια διαστολή. Μετά από άλλη μισή ώρα είχα τα παιδάκια μου στην αγκαλιά μου.

Η δεύτερη, μονή κύηση, βάδισε στα χνάρια της πρώτης.

[MariaMyrto]

Γέννησα και τις δύο φορές με φυσιολογικό τοκετό στο νερό.

[Dust pink]

Φυσιολογικό τοκετό σε 16  ώρες!

[anath]

2 φυσιολογικούς τοκετούς με πρόκληση, χωρίς επισκληρίδιο μέσα σε 2 ώρες! Πολύ όμορφες εμπειρίες, θα προτιμούσα ειδικά τη 2η φορά να περιμένω λίγο ακόμα για να αποφύγω την ωκυτοκίνη (ήταν θέμα ωρών να γεννήσω χωρίς πρόκληση). Τον πόνο τον ξέχασα αμέσως! Θα το ξαναέκανα 10 φορες!

[sdas]

Δύο καισαρικες αναγκαστικά λόγω ελλειποβαρων εμβρύων 

[ninika84]

Γέννησα φυσιολογικά σε 1,5 ώρα αλλά είχα δώσει στη γιατρό μου και την επιλογή της καισαρικης

[Alverou]

Γέννησα φυσιολογικά έναν μπέμπαρο 56 εκ και 3700 μια μέρα πριν μπώ στην 39η εβδομάδα. Ο τοκετός εξελίχθηκε αρκετά γρήγορα (συνολική διάρκεια 4 ώρες) και είχα ζητήσει μικρή δόση επισκληριδίου με αποτέλεσμα στις εξωθήσεις να έχει περάσει η επίδραση της αναισθησίας να τα νιώθα όλα. Επίσης το γεγονός οτι ο μπέμπης έβγαινε με τον αγκώνα κολλημένο στο κεφάλι δεν βοήθησε την κατάσταση και δεν τα γλίτωσα τα ράμματα καθότι με έσκισε ο μικρός μου superman 

[ΧρύσαΜ]

On 1/3/2018 at 8:11 ΠΜ, Alverou είπε:

Γέννησα φυσιολογικά έναν μπέμπαρο 56 εκ και 3700 μια μέρα πριν μπώ στην 39η εβδομάδα. Ο τοκετός εξελίχθηκε αρκετά γρήγορα (συνολική διάρκεια 4 ώρες) και είχα ζητήσει μικρή δόση επισκληριδίου με αποτέλεσμα στις εξωθήσεις να έχει περάσει η επίδραση της αναισθησίας να τα νιώθα όλα. Επίσης το γεγονός οτι ο μπέμπης έβγαινε με τον αγκώνα κολλημένο στο κεφάλι δεν βοήθησε την κατάσταση και δεν τα γλίτωσα τα ράμματα καθότι με έσκισε ο μικρός μου superman 

Μεγάλο μωρό κι εσύ!!! Μπράβο σου!!!

[Josephine]

Ανακεφαλαίωση μιας και ήρθε και ο δεύτερός μας!

 

Γέννησα τον πρώτο θησαυρό μου στις 38+3 με τα νερά να σπάνε, μετά από 32 ώρες πόνων φυσικών, με επισκληρίδιο στις τελευταίες 3 ώρες, φυσιολογικά χωρίς περινεοτομή και ράμματα από τον μπέμπη στα 2.800 κιλά.

 

Τον δεύτερο θησαυρό μου τον γέννησα φυσικά στις 41+1, δηλ. χωρίς επισκληρίδιο, μιας και ήταν οξύς τοκετός και με το που έφτασα μαιευτήριο σε ένα τέταρτο είχα γεννήσει. 4 κιλά μπέμπαρος χωρίς περινεοτομή και ούτε ένα ράμμα από τον μπεμπάκο ή τον γιατρό. 

Περινεοτομή ρουτίνας είναι πια μια απαρχαιωμένη τεχνική όταν δεν είναι ιατρικώς απαραίτητη που φορτώνει τη μαμά ένα σωρό πόνους στην ανάνηψη των επόμενων ημερών. Δεν μιλάω για τις περιπτώσεις φυσικά που ιατρικώς απαιτείται. Με τη σωστή τεχνική όλα τα μεγέθη μωρών μπορούν να γεννηθούν φυσιολογικά χωρίς τραυματισμούς στα σωστά χέρια. Οπότε απαιτείστε σεβασμό στο σώμα σας και στα μωρά σας. Με το καλό σε όλες με γερά μωρά!

[vassia_p]

Γέννησα το αγγελουδάκι μου πριν 7 μήνες. Πρόωρος, στις 35+2, βιαζόταν να βγει, δε με άντεχε άλλο.

Μυ φυσιολογικό τοκετό, χωρίς παυσίπονα, χωρίς επισκληρίδιο (δεν προλαβαίναμε άλλωστε!)

Ξεκίνησαν οι πόνοι στις 04.00, δεν πίστευα ότι θα  μπορούσα να γεννήσω στον 8ο μήνα. Κάποια στιγμή άρχισα να μετράω χρόνο μεταξύ των πόνων, πήρα το γιατρό 06.00 το πρωί, μου είπε να πάρω ένα παυσίπονο κι αν δω ότι συνεχίζουν οι πόνοι να πάω για καρδιοτοκογράφημα. Μετά από μισή ώρα τον ξαναπήρα γιατί δεν άντεχα και φύγαμε για το μαιευτήριο. Μέχρι να κατέβω στο γκαράζ έσπασαν τα νερά, και στη διαδρομή ξεκίνησα εξωθήσεις, με τον άντρα μου να αγχώνεται και να προσπαθεί να μείνει ψύχραιμος, ο μικρός έδινε δυναμικά το παρόν! Ευτυχώς ήταν αρχές Αυγούστου και φτάσαμε σε 30'. 07.30 φτάσαμε στο μαιευτήριο, 07.40 γέννησα!

Δεν είχα αποφασίσει πώς θα γεννήσω, γενικά αντέχω τον πόνο, αλλά της γέννας με φόβιζε. Γύρω στον 6ο είχα αποφασίσει να γεννήσω φυσιολογικά, αλλά σκεφτόμουν με επισκληρίδιο. Ήρθαν έτσι τα πράγματα τελικά που δεν είχα επιλογή και δεν προλάβαινα κιόλας να μου κάνουν, μπήκα με πλήρη διαστολή και στις 3 τελευταίες εξωθήσεις, (εντός του μαιευτηρίου), γέννησα!

Περισσότερο νομίζω ήταν οι πόνοι στη μέση που με είχαν διαλύσει, αλλά το ότι το πέρασα όλο αυτό στο σπίτι μου, σε στάση που ένιωθα να με ανακουφίζει (περπατώντας!) χωρίς να μου επιβάλει κανείς κάτι, με κάλυψε! Βέβαια, όταν έφτασα στην κλινική μου έλεγαν να μη φωνάζω γιατί δεν ήμουν η μόνη που γεννούσα! Το σέβομαι αλλά ήταν δικαίωμά μου να εκφραστώ όπως ήθελα εκείνη τη στιγμή, ειδικά όταν δε με ενημέρωναν για τίποτα (διαστολή, αν μπορώ να κάνω επισκληρίδιο, πότε έφτανε ο γιατρός μου, τι ακριβώς γίνεται, τι μπορώ να κάνω για να αντέχω τον πόνο!), επομένως φώναζα ναι, αλλά ήταν δικαίωμά μου εφόσον πόναγα και κανείς δεν έλεγε να με βοηθήσει ή έστω να με ενημερώσει! Να μην πω δε για το ότι με ξεγέννησε μαία, η οποία και δε φρόντισε να μη με σκίσει ο μικρός που ερχόταν, κι έτσι τα ράμματα που χρειάστηκε να μου κάνει μετά ο γιατρός μου με ταλαιπώρησαν για 2 εβδομάδες πολύ! Βέβαια, από την πρώτη στιγμή είπα ότι θα το ξανάκανα την επόμενη μέρα! Με μόνη διαφορά να είναι κι ο άντρας μου δίπλα μου να το ζήσει όλο αυτό (ο καημένος δεν πρόλαβε, είχε πάει να παρκάρει και να συμπληρώσει τα χαρτιά εισαγωγής! Πού να προλάβει στα 10' που βγήκε ο μπόμπιρας?!!!)

[ΧρύσαΜ]

On 7/3/2018 at 3:40 ΜΜ, vassia_p είπε:

Γέννησα το αγγελουδάκι μου πριν 7 μήνες. Πρόωρος, στις 35+2, βιαζόταν να βγει, δε με άντεχε άλλο.

Μυ φυσιολογικό τοκετό, χωρίς παυσίπονα, χωρίς επισκληρίδιο (δεν προλαβαίναμε άλλωστε!)

Ξεκίνησαν οι πόνοι στις 04.00, δεν πίστευα ότι θα  μπορούσα να γεννήσω στον 8ο μήνα. Κάποια στιγμή άρχισα να μετράω χρόνο μεταξύ των πόνων, πήρα το γιατρό 06.00 το πρωί, μου είπε να πάρω ένα παυσίπονο κι αν δω ότι συνεχίζουν οι πόνοι να πάω για καρδιοτοκογράφημα. Μετά από μισή ώρα τον ξαναπήρα γιατί δεν άντεχα και φύγαμε για το μαιευτήριο. Μέχρι να κατέβω στο γκαράζ έσπασαν τα νερά, και στη διαδρομή ξεκίνησα εξωθήσεις, με τον άντρα μου να αγχώνεται και να προσπαθεί να μείνει ψύχραιμος, ο μικρός έδινε δυναμικά το παρόν! Ευτυχώς ήταν αρχές Αυγούστου και φτάσαμε σε 30'. 07.30 φτάσαμε στο μαιευτήριο, 07.40 γέννησα!

Δεν είχα αποφασίσει πώς θα γεννήσω, γενικά αντέχω τον πόνο, αλλά της γέννας με φόβιζε. Γύρω στον 6ο είχα αποφασίσει να γεννήσω φυσιολογικά, αλλά σκεφτόμουν με επισκληρίδιο. Ήρθαν έτσι τα πράγματα τελικά που δεν είχα επιλογή και δεν προλάβαινα κιόλας να μου κάνουν, μπήκα με πλήρη διαστολή και στις 3 τελευταίες εξωθήσεις, (εντός του μαιευτηρίου), γέννησα!

Περισσότερο νομίζω ήταν οι πόνοι στη μέση που με είχαν διαλύσει, αλλά το ότι το πέρασα όλο αυτό στο σπίτι μου, σε στάση που ένιωθα να με ανακουφίζει (περπατώντας!) χωρίς να μου επιβάλει κανείς κάτι, με κάλυψε! Βέβαια, όταν έφτασα στην κλινική μου έλεγαν να μη φωνάζω γιατί δεν ήμουν η μόνη που γεννούσα! Το σέβομαι αλλά ήταν δικαίωμά μου να εκφραστώ όπως ήθελα εκείνη τη στιγμή, ειδικά όταν δε με ενημέρωναν για τίποτα (διαστολή, αν μπορώ να κάνω επισκληρίδιο, πότε έφτανε ο γιατρός μου, τι ακριβώς γίνεται, τι μπορώ να κάνω για να αντέχω τον πόνο!), επομένως φώναζα ναι, αλλά ήταν δικαίωμά μου εφόσον πόναγα και κανείς δεν έλεγε να με βοηθήσει ή έστω να με ενημερώσει! Να μην πω δε για το ότι με ξεγέννησε μαία, η οποία και δε φρόντισε να μη με σκίσει ο μικρός που ερχόταν, κι έτσι τα ράμματα που χρειάστηκε να μου κάνει μετά ο γιατρός μου με ταλαιπώρησαν για 2 εβδομάδες πολύ! Βέβαια, από την πρώτη στιγμή είπα ότι θα το ξανάκανα την επόμενη μέρα! Με μόνη διαφορά να είναι κι ο άντρας μου δίπλα μου να το ζήσει όλο αυτό (ο καημένος δεν πρόλαβε, είχε πάει να παρκάρει και να συμπληρώσει τα χαρτιά εισαγωγής! Πού να προλάβει στα 10' που βγήκε ο μπόμπιρας?!!!)

Αυτό με την ενημέρωση κι εμένα με εκνεύρισε τρελά!!!! Ακριβώς μπροστά μου ο γιατρός μουρμούριζε με μια ξυνέγκλο μαία, φανερά προβληματισμένοι και οι δυο, και όταν τους ρωτούσα να μου πουν μου έλεγε εκείνη "τίποτα, όλα καλά". Η συγκεκριμένη ούτε που μου μιλούσε, ούτε με εμψύχωνε, ούτε τίποτα!!! Κατά τις 14:00-15:00 ήρθε μια άλλη που μου μιλούσε πολύ γλυκά, μου κρατούσε το χέρι και της είπα να μην ξανάρθει η άλλη!!! Εκείνη μου είπε βέβαια την αλήθεια, ότι το μωρό είχε λάθος θέση, αλλά τουλάχιστον έμαθα ότι κάτι δεν πάει καλά, δεν είμαι χαζή να μη με ενημερώνουν. Πού γέννησες εσύ;