Εκτίμηση αγαθών στην παιδική ηλικία

[vicky86]

πρίν από 27 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Τώρα που λέτε για χαρτζιλίκι κτλ, τα παιδιά σας νηπιακής ή σχολικής ηλικίας, δεν έχουν δικό τους κουμπαρα? Πώς διαχειρίζεστε μαζί με το παιδί αυτά τα χρήματα?  

Τι εννοεις; χρηματα απο δωρα; καλαντα; η κτ χαλκινα που μαζευουν απο οπου βρουν; 

[Mama_Anesti_]

πρίν από 25 λεπτά , vicky86 είπε:

Τι εννοεις; χρηματα απο δωρα; καλαντα; η κτ χαλκινα που μαζευουν απο οπου βρουν; 

Ναι, οτιδηποτε προορίζουν οι γονείς για τον κουμπαρά. Εμάς πχ του δίνει η γιαγιά κέρματα ευρώ (όχι χάλκινα) με αυτό το σκοπό, να τα βάλει στον κουμπαρα, ή του δίνουμε εμείς κάπου κάπου. 

 

Τι να διαχειριστεί το παιδί με τα χάλκινα? Πλάκα με κάνεις?!

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, CutiePies είπε:

 

Ναι, αλλά σίγουρα αν μου έλεγαν, αργότερα, ότι θέλουν 10 ευρώ να πάνε το Σάββατο για βόλτα και να πάρουν καμία σαχλαμάρα, θα τα έδινα. Χωρίς να είναι χαρτζιλίκι. Ή είναι χαρτζιλίκι αν δεν είναι τακτικό; Για βιβλία δεν το συζητάω, έχουμε χιλιάδες στο σπίτι και η τελευταία μετακόμιση ήταν πραγματικά τραγική. Και να σκεφτείτε ότι πια έχουμε όλοι kindle, αλλά πάλι δεν αντιστέκομαι στον πειρασμό. Και βιβλίο μέρα παρά μέρα να γυρεύουνε, αυτό θα το πάρω.

Ένα πράγμα δεν καταλαβαίνω. Τη μια λετε με έμφαση κ απολυτότητα πώς παίρνετε οτιδήποτε στα παιδιά, πράγμα που εδώ δεν έχει πει καμία άλλη κοπέλα, ακόμα και όσες έχουν παραδεχτεί ότι έχουν μια τάση να ψωνίζουν υπερβολικά. Την άλλη, λετε ότι φοβάστε το χαρτζιλίκι γιατί μπορεί τα παιδιά να κάνουν υπερβολές και να παίρνουν ακόμα περισσότερα πράγματα. Δεν είναι αντιφατικά αυτά; Αν δεν θεωρείτε πρόβλημα το να παίρνει το παιδί οτιδήποτε, και να μην ακούει ποτέ όχι, γιατί είναι πρόβλημα το χαρτζιλίκι; Υποθέτω ότι όλα γίνονται στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της οικογένειας, αν δεν γίνονταν θα είχατε άλλον προβληματισμό, έτσι δεν είναι; 

 

Εσεις δεν θέλετε να ιεραραχησετε τα έξοδα; Δεν υπάρχει κάτι απ αυτά που ζητάνε τα παιδιά που δεν θα το επιλέγατε ή δεν θα το θεωρούσατε προτεραιότητα; πχ ένα παιχνίδι της μόδας αμφίβολης αξίας ή ένα στιλ ρούχου επίσης της μόδας αλλά όχι σαν αυτά που επιλέγετε να αγοράζετε ή κάτι αναλώσιμο γραφικής ύλης όχι πρώτης ανάγκης, ή ένα σετ αυτοκόλλητα ή ένας ακόμα δεινόσαυρος ενώ έχετε όλο το σόι κλπ; Δεν έχουν ζητήσει τα παιδιά τίποτα που να μην σας ενθουσιάζει κ που θα προτιμούσατε να μην αγοράζατε (χωρίς να το θεωρείτε επιβλαβές ή επικίνδυνο); Υποθέτω έχουν ζητήσει, από ευτελή χαζοπράγματα εως κ πιο ακριβά. Φαντάζομαι ότι αυτά είναι μια καλή αρχή για να πείτε κάποια όχι και να αφήσετε το περιθώριο να αγοραστούν με χαρτζιλίκι, το οποίο μπορεί να είναι ακόμα κ τα ρέστα από το φούρνο που θα μαζεύεται λίγο λίγο, ή ένα καθορισμένο ποσο που θα δίνετε με τη συμφωνία ότι αν τελειώσει το χαρτζιλίκι, το παιδί θα περιμένει να μαζευτεί ξανά και στο ενδιάμεσο λετε όχι σε όσες αγορές κρίνετε περιττές (όχι σε στέρηση βόλτας φυσικά σε παιδί 10-12 χρόνων που θα βγει για παγωτό). Από κει κ πέρα αν το παιδί θα το ξοδέψει σε αυτοκόλλητα ή περίεργες ξύστρες ή υπογραμμιστηρια ή θα το μαζεύει για να πάρει κάτι μεγάλο, (παριστάνετε οτι) δεν σας απασχολεί. Είναι δικό του θέμα να μπει στη διαδικασια να τα ιεραρχήσει. Αν πάρει και πράγματα που δεν σας αρέσουν, ε δεν νομίζω να ειναο θέμα αφού λετε πώς τους αγοράζετε τα πάντα. 

2 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Ναι, οτιδηποτε προορίζουν οι γονείς για τον κουμπαρά. Εμάς πχ του δίνει η γιαγιά κέρματα ευρώ (όχι χάλκινα) με αυτό το σκοπό, να τα βάλει στον κουμπαρα, ή του δίνουμε εμείς κάπου κάπου. 

 

Τι να διαχειριστεί το παιδί με τα χάλκινα? Πλάκα με κάνεις?!

Εμείς δεν εχπυμε κουμπαρά. Δεν έχω καν σκεφτεί ότι θα μπορούσαμε να έχουμε. Εννοώ το θεωρούσα συνήθεια άλλης εποχής. Βέβαια στο σχολείο έκαναν για την αποταμίευση κ τον κουμπαρά όπως έμαθα, όχι από το παιδί αλλά από τη δασκάλα όταν μας είπε για τη συγκέντρωση χρημάτων κλπ. Και τότε με είχε εντυπωσιάσει ότι τους μίλησε για κουμπαρά. 

[CutiePies]

6 hours ago, Έσπερος said:

Ένα πράγμα δεν καταλαβαίνω. Τη μια λετε με έμφαση κ απολυτότητα πώς παίρνετε οτιδήποτε στα παιδιά, πράγμα που εδώ δεν έχει πει καμία άλλη κοπέλα, ακόμα και όσες έχουν παραδεχτεί ότι έχουν μια τάση να ψωνίζουν υπερβολικά. Την άλλη, λετε ότι φοβάστε το χαρτζιλίκι γιατί μπορεί τα παιδιά να κάνουν υπερβολές και να παίρνουν ακόμα περισσότερα πράγματα. Δεν είναι αντιφατικά αυτά; Αν δεν θεωρείτε πρόβλημα το να παίρνει το παιδί οτιδήποτε, και να μην ακούει ποτέ όχι, γιατί είναι πρόβλημα το χαρτζιλίκι; Υποθέτω ότι όλα γίνονται στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της οικογένειας, αν δεν γίνονταν θα είχατε άλλον προβληματισμό, έτσι δεν είναι; 

 

Οτιδήποτε θεωρώ αποδεκτό, μάλλον το θεωρώ λάθος το πώς το εξήγησα.

Αν κάτι δεν είναι παράλογο, γιατί να το στερήσω. Γενικά δεν ψωνίζω η ίδια υπερβολικά, αλλά όποια πράγματα ψωνίζω είναι καλά.

Δε θέλω να μάθουν να πετάνε τα λεφτά σε σαχλαμάρες. 

Τα συζητάμε μαζί. Όταν έρθει η ώρα για αθλητικά, αν είναι να δώσω 100 ευρώ, θα γυρίσουμε 3-4 καταστήματα και θα πάρουν το αγαπημένο τους. Αν θέλουν ζευγάρι με 200 ευρώ, δε θα το αγοράσω και θα εξηγήσω ότι τα παιδιά αλλάζουν συχνά νούμερο και δεν αξίζει τόσο ακριβό παπούτσι για λίγους μήνες. Δε θα ήθελα να βγάλουν πορτοφολάκι και να τα αγοράσουν μόνα, πάλι θα μου φαινόταν ότι έχω περάσει ένα άσχημο μήνυμα κακής διαχείρισης. Δε θα τους έπαιρνα και τα παπούτσια των 10 ευρώ αφού μπορώ να δώσω τα 100. Αυτό εννοώ τους αγοράζω όσα θελήσουν. Στα πλαίσια του λογικού. Όπως και αν πάμε για μολύβια και θέλουν ένα με σχέδια, δεν κάνει διαφορά να το αγοράσω. Δε θα αγόραζα όλα τα μολύβια με σχέδια στο κατάστημα, αλλά γιατί να μην τα αφήσω να διαλέξουν; Θα έπρεπε να πάρω μαύρο μολύβι και με τα λεφτά τους το ροζ με τα σχεδιάκια; Θα μάθαιναν κάτι; Μου φαίνεται λίγο αμφίβολο ή εγώ κάνω λάθος;

Όμως από όσα γράφουν οι προλαλήσασες, καταλαβαίνω ότι πάλι τα παιδιά δε στερούνται κάτι από τις καθημερινές πολυτέλειες, απλά έχουν και το χαρτζιλίκι.

Όπως ειπώθηκε και πιο πάνω ότι αν το παιδάκι έχει φάει τα χρήματα του και δεν έχει για σινεμά, του δίνουμε και άλλο αλλά με κήρυγμα.

Αυτό εγώ δε θέλω να το κάνω. Να δίνω λεφτά και μετά να λέω ναι αλλά θα πάρεις το Α και το Β, να κάνω κύρυγμα ότι δεν τα διαχειρίστηκε σωστά, να δίνω μετά και άλλα.

Μεγάλωσα με την γνωστή σαχλαμάρα, ότι τα παιδιά στην Αφρική δεν έχουν να φάνε, και βέβαια ποτέ δε δίναμε τα δικά μας πράγματα, μόνο το λέγανε όλοι οι γονείς για να ντραπούμε τα παιδιά. Δε θέλω να επαναλάβω άλλο ένα κενό μήνυμα στα παιδιά μου. Ούτε να νιώθουν άσχημα που έχουν μία οικονομική άνεση, αλλά ούτε και να τα πετάνε, ξέρετε σαν αυτή την καρικατούρα του νεόπλουτου, που όποτε κάτι του γυαλίσει πάει και το αρπάζει κατευθείαν. Ζούμε σε μία γειτονιά που βλέπω πολύ μεγάλη επίδειξη, και με στεναχωρεί. Θέλω να υπάρχει το όριο στο καλό και τη φιγούρα.

Ίσως είναι μικρά, και προτρέχω. Έτσι κι αλλιώς συζητάμε για όσα θέλουν και τι είναι το σωστό να αγοραστεί.

 

 

[vicky86]

8 ώρες πρίν, Mama_Anesti_ είπε:

Ναι, οτιδηποτε προορίζουν οι γονείς για τον κουμπαρά. Εμάς πχ του δίνει η γιαγιά κέρματα ευρώ (όχι χάλκινα) με αυτό το σκοπό, να τα βάλει στον κουμπαρα, ή του δίνουμε εμείς κάπου κάπου. 

 

Τι να διαχειριστεί το παιδί με τα χάλκινα? Πλάκα με κάνεις?!

γι αυτο το ειπα,αυτα μαζευουν κτ 10-20λεπτα απο ρεστα κ χαλκινα.ουτε 20€ δ ειναι μεσα στα 3χρ πες που εχουν

τα εχουμε στο γραφειο κ τα κοιτανε,αν ανοιξουμε τον κουμπαρα βλεπω να παιρνουν σαπουνοφουσκες,αυτοκολλητα κ καραμελες

φυσικα αν μας ζητησουν τετοια πραγματα θα παρουμε,παιρνουμε ανα διαστηματα,αλλα τους χαροποιει να τα παιρνουν με δικα τους

ο μικρος εχει ενα πορτοφολι κ βαζει ψευτικα κερματα απο το παιχνιδι σουπερ μαρκετ

τα αλλα μεγαλυτερα ποσα απο δωρα πχ η καλαντα τα βαζουμε στην ακρη κ αν χρειαστουν κτ,παπουτσια,μπουφαν,θα το παρουμε τοτε

αν δ υπηρχαν αυτα τα χρηματα στην ακρη,παλι θα αγοραζαμε ρουχα στο παιδι φυσικα,αλλα τους αρεσει οταν φορανε κτ που ειναι δωρο.κ παιχνιδια παιρνουμε,οχι μονο ρουχα.ετσι κ αλλιως κτ τετοιο θα επαιρναν κ οταν δοθηκαν τα χρηματα απλα δ υπηρχε η αμεση αναγκη

 

 

κ επειδη αναφερθηκε κτ που δ το  εννοουσα καθολου ετσι.το "κηρυγμα" ακριβως γι αυτο το εγραψα ετσι.συγκεκριμενα εμενα μου συνεβη μια φορα να χρειαστω επιπλεον καρτα στο κιν κ να μην φτανουν τα λεφτα μου,με ρωτησαν οι γονεις μου γιατι,αν εκανα καποιο εξοδο αλλο κλπ,κ απλα μου ειπαν να ειμαι πιο προσεχτικη.δ ξαναχρειαστηκε.δ ειναι απλα λογια που τα λες,κ μετα καλυπτεις ολες τις αναγκες.γτ αν κ τον αλλο μηνα παλι ηθελε σινεμα αλλα δ ειχε,πιθανοτατα θα ελεγα οχι τοτε

 

 

πλεον που η κορη μου εχει αρχισει να αντιλαμβανεται καλυτερα την εννοια των χρηματων νομιζω θα μπορουσε να εχει κουμπαρα με την πιο "κυριολεκτικη" εννοια που ειχαμε κ εμεις.κ να αποφασιζει σιγα σιγα πιο μονη πως θελει να ξοδεψει πχ τα χρηματα που της εδωσαν προσφατα οι παππουδες.κερματα συνηθως δ τους δινουμε,ειναι που πληρωνουμε συνηθως κ με καρτα

[Ilaeira]

1 ώρα πρίν, CutiePies είπε:

 

Οτιδήποτε θεωρώ αποδεκτό, μάλλον το θεωρώ λάθος το πώς το εξήγησα.

Αν κάτι δεν είναι παράλογο, γιατί να το στερήσω. Γενικά δεν ψωνίζω η ίδια υπερβολικά, αλλά όποια πράγματα ψωνίζω είναι καλά.

Δε θέλω να μάθουν να πετάνε τα λεφτά σε σαχλαμάρες. 

Τα συζητάμε μαζί. Όταν έρθει η ώρα για αθλητικά, αν είναι να δώσω 100 ευρώ, θα γυρίσουμε 3-4 καταστήματα και θα πάρουν το αγαπημένο τους. Αν θέλουν ζευγάρι με 200 ευρώ, δε θα το αγοράσω και θα εξηγήσω ότι τα παιδιά αλλάζουν συχνά νούμερο και δεν αξίζει τόσο ακριβό παπούτσι για λίγους μήνες. Δε θα ήθελα να βγάλουν πορτοφολάκι και να τα αγοράσουν μόνα, πάλι θα μου φαινόταν ότι έχω περάσει ένα άσχημο μήνυμα κακής διαχείρισης. Δε θα τους έπαιρνα και τα παπούτσια των 10 ευρώ αφού μπορώ να δώσω τα 100. Αυτό εννοώ τους αγοράζω όσα θελήσουν. Στα πλαίσια του λογικού. Όπως και αν πάμε για μολύβια και θέλουν ένα με σχέδια, δεν κάνει διαφορά να το αγοράσω. Δε θα αγόραζα όλα τα μολύβια με σχέδια στο κατάστημα, αλλά γιατί να μην τα αφήσω να διαλέξουν; Θα έπρεπε να πάρω μαύρο μολύβι και με τα λεφτά τους το ροζ με τα σχεδιάκια; Θα μάθαιναν κάτι; Μου φαίνεται λίγο αμφίβολο ή εγώ κάνω λάθος;

Όμως από όσα γράφουν οι προλαλήσασες, καταλαβαίνω ότι πάλι τα παιδιά δε στερούνται κάτι από τις καθημερινές πολυτέλειες, απλά έχουν και το χαρτζιλίκι.

Όπως ειπώθηκε και πιο πάνω ότι αν το παιδάκι έχει φάει τα χρήματα του και δεν έχει για σινεμά, του δίνουμε και άλλο αλλά με κήρυγμα.

Αυτό εγώ δε θέλω να το κάνω. Να δίνω λεφτά και μετά να λέω ναι αλλά θα πάρεις το Α και το Β, να κάνω κύρυγμα ότι δεν τα διαχειρίστηκε σωστά, να δίνω μετά και άλλα.

Μεγάλωσα με την γνωστή σαχλαμάρα, ότι τα παιδιά στην Αφρική δεν έχουν να φάνε, και βέβαια ποτέ δε δίναμε τα δικά μας πράγματα, μόνο το λέγανε όλοι οι γονείς για να ντραπούμε τα παιδιά. Δε θέλω να επαναλάβω άλλο ένα κενό μήνυμα στα παιδιά μου. Ούτε να νιώθουν άσχημα που έχουν μία οικονομική άνεση, αλλά ούτε και να τα πετάνε, ξέρετε σαν αυτή την καρικατούρα του νεόπλουτου, που όποτε κάτι του γυαλίσει πάει και το αρπάζει κατευθείαν. Ζούμε σε μία γειτονιά που βλέπω πολύ μεγάλη επίδειξη, και με στεναχωρεί. Θέλω να υπάρχει το όριο στο καλό και τη φιγούρα.

Ίσως είναι μικρά, και προτρέχω. Έτσι κι αλλιώς συζητάμε για όσα θέλουν και τι είναι το σωστό να αγοραστεί.

 

 

 

Μπορεί το παιδί να έχει μολύβι με σχεδιάκια, αλλά στην τάξη της να είναι μόδα τα κορίτσια να τα κάνουν συλλογή. Εκεί ο γονιός θα βάλει ένα εύλογο όριο στο πόσα θα της αγοράσει, κι αν θέλει να έχει δεκαπέντε μολύβια με σχεδιάκια στην κασετίνα της, μπορεί να αγοράζει μετά ένα τη βδομάδα με το χαρτζιλίκι της. Ένα τυχαίο παράδειγμα δίνω. Αντίστοιχα μπορεί να έχει παπούτσια των 100 ευρώ, αλλά να βάλει στο μάτι τα παπούτσια των 200, και να αποφασίσει ότι θα αποταμιεύσει για να τα πάρει μόνο του. Το κόνσεπτ είναι ότι ο γονιός καλύπτει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του παιδιού στο πλαίσιο του δυνατού, αλλά για κάποια πράγματα που μπορεί εμείς να μην θεωρούμε απαραίτητα (γιατί αντικειμενικά δεν είναι) να έχει τη δυνατότητα το παιδί να αποφασίσει αν θα διαθέσει δικά του χρήματα για να τα αποκτήσει, ιεραρχώντας τις ανάγκες του. Ας κάνει και λάθη, ας πετάξει χρήματα σε κάτι που μπορεί αργότερα να μετανιώσει. 

 

Στο μεταξύ είχα δει πριν από χρόνια στο μπλογκ μιας μαμάς που αγαπώ πολύ μια ιδέα που μου άρεσε ιδιαίτερα: τρία βάζα, Ξοδεύω-Προσφέρω-Αποταμιεύω. Δεν ξέρω αν επιτρέπεται να βάλω λινκ. Η ιδέα ήταν ότι κάνεις μια συζήτηση για την έννοια των χρημάτων, της αποταμίευσης και της προσφοράς, και αφήνεις το παιδί να μοιράζει το χαρτζιλίκι του στα βάζα με τη φόρμουλα που επιθυμεί. Θα ήθελα να το δοκιμάσω όταν έρθει ο καιρός. 

πρίν από 30 λεπτά , vicky86 είπε:

 

κ επειδη αναφερθηκε κτ που δ το  εννοουσα καθολου ετσι.το "κηρυγμα" ακριβως γι αυτο το εγραψα ετσι.συγκεκριμενα εμενα μου συνεβη μια φορα να χρειαστω επιπλεον καρτα στο κιν κ να μην φτανουν τα λεφτα μου,με ρωτησαν οι γονεις μου γιατι,αν εκανα καποιο εξοδο αλλο κλπ,κ απλα μου ειπαν να ειμαι πιο προσεχτικη.δ ξαναχρειαστηκε.δ ειναι απλα λογια που τα λες,κ μετα καλυπτεις ολες τις αναγκες.γτ αν κ τον αλλο μηνα παλι ηθελε σινεμα αλλα δ ειχε,πιθανοτατα θα ελεγα οχι τοτε

 

 

 

Πολύ ωραίο παράδειγμα η κάρτα. Όταν πρωτοπήρα κινητό είχα σύνδεση, και είχαμε αρκετούς καυγάδες για τον λογαριασμό επειδή δεν μπορούσα να το ελέγχω. Οι γονείς μου αποφάσισαν να το γυρίσουν σε κάρτα. Εποχές 2001, μια κάρτα των 2000 δραχμών ανά διβδόμαδο. Αν την ξόδευα τις πρώτες πέντε μέρες, μετά δεν είχε άλλη, και φυσικά δεν είχα καμιά διάθεση να ξοδέψω χρήματα από το χαρτζιλίκι μου που τα είχα για τις εξόδους. Ξέρεις τι γρήγορα που έμαθα να βάζω φρένο;

[kotsifikos]

Διάβασα μόνο την πρώτη σελίδα οπότε δεν ξέρω τι  έχει γραφεί στις προηγούμενες.

Εγώ προσπαθώ να διατηρήσω ένα μέτρο, τον πρώτο μήνα στο σχολείο γυρνούσε σπίτι και πάντα κάτι έλειπε, δεν θυμάμαι πόσα μολύβια - γόμες - μαρκαδόρους - ξυλομπογιές έχασε, στο τέλος που γύρισε με την κασετίνα άδεια του είπα πως επειδή δεν μπορούμε να αγοράζουμε συνέχεια τα ίδια πράγματα για λίγες ημέρες (δύο εβδομάδες) δεν θα μπορεί να πάρει καμία κουταμάρα (γκορμίτι φιγούρα κτλ) γιατί θα πρέπει να μαζέψουμε χρήματα για μαρκαδόρους και ξυλομπογιές, πράγματι για δύο εβδομάδες δεν του πήρα τίποτα, από τότε όμως γυρνάει σπίτι και όλα είναι στην κασετίνα του, οπότε ίσως έπιασε αυτό που είπα. Δεν είναι μόνο θέμα σπατάλης, πρέπει να μάθει να προσέχει τα πράγματα του, τώρα έχουμε άλλο πρόβλημα, τρυπάει τα παπούτσια του, τα σέρνει κάτω και τα σκίζει (από την πάνω πλευρά), έχω πετάξει δύο ζευγάρια παπούτσια από όταν άνοιξε το σχολείο, τώρα πια του είπα πως αν συνεχίσει να το κάνει δεν θα μπορέσω να του πάρω δώρα χριστουγέννων γιατί θα πρέπει να του πάρω παπούτσια..δεν ξέρω αν θα πιάσει, θα δείξει.

 

 

[Έσπερος]

4 ώρες πρίν, CutiePies είπε:

Δε θέλω να μάθουν να πετάνε τα λεφτά σε σαχλαμάρες. 

 

4 ώρες πρίν, CutiePies είπε:

Όπως και αν πάμε για μολύβια και θέλουν ένα με σχέδια, δεν κάνει διαφορά να το αγοράσω. Δε θα αγόραζα όλα τα μολύβια με σχέδια στο κατάστημα, αλλά γιατί να μην τα αφήσω να διαλέξουν; Θα έπρεπε να πάρω μαύρο μολύβι και με τα λεφτά τους το ροζ με τα σχεδιάκια;

Σε αυτά τα μηνυνατα υπάρχει αντίφαση. Το παιδί χρειάζεται μολύβι. Αν θέλει με σχέδιο κ έχει τις προδιαγραφές που έχει το μαύρο (πάχος μύτης εννοώ), παίρνετε το σχέδιο. Αν το θέλει έξτρα, μπορείτε να πείτε ότι δεν επείγει τώρα, κ αν θέλει μπορεί να έρθει αύριο με το χαρτζιλίκι, αν έχει, για να το πάρει. Απλα είναι τα πράγματα. Δεν είναι στέρηση το να μην το πάρει. Μια χαρά μήνυμα περναει. Έχει χρόνο να σκεφτεί αν όντως το θέλει κ καταλαβαίνει ότι δεν είναι όλες οι αγορές το ίδιο. Αυτό φυσικά αν σας ενδιαφέρει συτο το μήνυμα. 

[CutiePies]

21 minutes ago, Έσπερος said:

 

Σε αυτά τα μηνυνατα υπάρχει αντίφαση. Το παιδί χρειάζεται μολύβι. Αν θέλει με σχέδιο κ έχει τις προδιαγραφές που έχει το μαύρο (πάχος μύτης εννοώ), παίρνετε το σχέδιο. Αν το θέλει έξτρα, μπορείτε να πείτε ότι δεν επείγει τώρα, κ αν θέλει μπορεί να έρθει αύριο με το χαρτζιλίκι, αν έχει, για να το πάρει. Απλα είναι τα πράγματα. Δεν είναι στέρηση το να μην το πάρει. Μια χαρά μήνυμα περναει. Έχει χρόνο να σκεφτεί αν όντως το θέλει κ καταλαβαίνει ότι δεν είναι όλες οι αγορές το ίδιο. Αυτό φυσικά αν σας ενδιαφέρει συτο το μήνυμα. 

 

Aν καταλαβαίνω καλά, λέτε ότι μπορεί το παιδί να μην το χρειάζεται καθόλου, αλλά να το θέλει γιατί έτσι; χωρίς λόγο;

Γενικά δεν έχουμε τη νοοτροπία να κάνουμε τέτοιου τύπου αγορές οπότε ίσως να μην το έχουν μάθει και τα παιδιά. Δεν είναι κάτι που θυμάμαι να συμβαίνει

[little lamb]

Παντως νομιζω πως ο,τι και να λεμε τωρα, ολα εξαρτωνται και απο το πώς θα ειναι (καθε) παιδι μας οταν θα ειναι στην εφηβεια. Μπορει απο μονο του να μη θελει να παιρνει κατι αν του φαινεται ακριβο, μπορει και να μην εχει καμια αισθηση, οποτε το προσαρμοζεις αναλογως. Εμενα οι γονεις μου ηταν χαλαροι και δεν ειχαμε χαρτζιλικι ή κατι τετοιο, απλως ανα διαστηματα με αφορμη πχ το οτι θα πηγαινα καπου ή ηθελα να παρω κατι εδιναν λεφτα παραπανω, οταν τελειωναν εδιναν άλλα κλπ. Χωρις καποιο ρυθμο. Επειδη ηξεραν οτι δεν θα τα σπαταλησω ή το πολυ πολυ να παρω τιποτα χρωματιστα στυλο ή αυτοκολλητα, οχι κατι ακριβο. Μπορει να ελεγαν μετα κατι του στυλ τη χρειαζοσουν αυτη τη χαζομαρουλα; Για να το σκεφτω. Στο κινητο μου ειχαν συνδεση κ δεν λεγοταν τιποτα για τον ρυθμο καταναλωσης και καποια στιγμη φοιτητρια ζητησα μονη μου να το κανω καρτα επειδη ολοι ειχαν καρτα και για να ξερω τι χαλαω και οι γονεις μου ελεγαν οτι δεν χρειαζεται να μπλεξω με καρτα. Αλλα ηξεραν οτι ουτε ακριβα ρουχα-παπουτσια θα επαιρνα, ουτε εξοδους εκανα (σοκολατα ή σουβλακι στο παγκακι στην πλατεια μετα απο καποιο μαθημα συνηθιζαμε), ουτε ακριβο κινητο (στο γυμνασιο δεν ηθελα καθολου, θυμαμαι χαρακτηριστικα οτι ημασταν μονο δυο παιδια που δεν ειχαμε και στο λυκειο πηρα αναγκαστικα επειδη ηταν μακρια απο το σπιτι κι επρεπε να με πηγαινοφερνουν με το αμαξι). Τωρα το πώς εγινε και δεν ηθελα να ξοδευω δεν ξερω, μπορει να ηταν τυχαιο του χαρακτηρα, μπορει να εγινε απλα βλεποντας αναλογες συμπεριφορες απο τους γονεις. Να σχολιαζουν πχ οτι οι ιδιοι ηθελαν να παρουν κατι αλλα δεν αξιζε, οτι πηραν απο το στοκ, οτι το ιδιο πραγμα στις εκπτωσεις ή σε αλλο μαγαζι ειναι πιο οικονομικο κλπ. Γενικα το να λεμε καθημερινα δικες μας εμπειριες πιστευω βοηθαει περισσοτερο απο το να ψαχνουμε να βρουμε τακτικες για να περασουμε καποιο μηνυμα. Νομιζω ειναι ο πιο ευκολος τροπος -ή τουλαχιστον σε εμενα επιανε. 

 

Τωρα σχετικα με τη σχεση ποιοτητας-τιμης, παλι ενω ολοι το σκεφτονται, ο καθενας το κανει με διαφορετικο τροπο. Πχ εγω/εμεις σκεφτομαστε οτι καποια πραγματα δεν χρειαζεται να ειναι και φοβερης ποιοτητας. Πχ ειχα δει πασιγνωστη μαμα influencer που διαφημιζε μια ινδιανικη σκηνη. Της εγραφαν οτι ειναι ακριβη κι εξηγουσε οτι ειναι ακριβη γιατι ειναι το ταδε υφασμα, καλη ραφη κλπ κλπ. Φυσικα δεκτο, αλλα εμεις ας πουμε δεν θεωρουμε οτι χρειαζεται μια σκηνη να ειναι τοσο καλης ποιοτητας γιατι ειναι κυριως για την εμπειρια του παιδιου, δεν θα το φορεσει ουτε ειναι κατι που αφορα την ασφαλεια. Και ναι πηραμε τη φτηνη του μεγαλου πολυκαταστηματος. Ή για ρουχα που θα φοραγε το καλοκαιρι στην αυλη ή στη θαλασσα και που ειναι για μια χρονια, παλι πηρα απο εκει, οχι γιατι θα δυσκολευομασταν να παρουμε καλυτερα αλλα γιατι θεωρω οτι δεν αξιζαν. Ή θυμαμαι οταν αλλαζαμε δωρα του γαμου κι εβλεπα κατι πανακριβα πιατα και μου εξηγουσαν γιατι, ναι οκ το καταλαβαινα οτι ηταν καλη ποιοτητα και πιθανως το αξιζαν,αλλα απλα δεν θεωρουσα οτι χρειαζεται να ειναι τοσο φοβερης ποιοτητας ενα πιατο.

 

Τωρα σχετικα με τη διαχειριση του οποιας μορφης χαρτζιλικιου κλπ, νομιζω δεν θα ελεγα ας παρει ο,τι θελει. Παλι θα προσπαθουσα να του περασω οτι δεν χρειαζεται να παρει το ταδε ακριβο πραγμα. Θα εβλεπε αλλωστε οτι κανεις μας δεν παιρνει. Γι'αυτο τονισα πριν το οτι ειναι και θεμα επιλογης και οχι απλα δυνατοτητων. Θα του ελεγα, δηλαδη, και θα του εδειχνα με τη σταση μου στις δικες μου αγορες, οτι ναι μπορω πχ να παρω μπλουζα φετινου σχεδιου αλλα δεν βρισκω το νοημα, αφου μπορω να παρω μια ακριβως ιδιας ποιοτητας απο τα περσινα σπασμενα νουμερα. Οχι επειδη δεν μπορω. Συνειδητα επειδη το θεωρω πεταμενα λεφτα. Μη νομιζει οτι αν μπορουμε το κανουμε κιολας και οτι ειμαστε αναγκασμενοι να περιοριζομαστε. Και προφανως θα συμβει να παρω και κατι φετινο ας πουμε επειδη με ξετρελανε παρα πολυ το σχεδιο, αλλα δεν θα ειναι ο κανονας. Ο κανονας θα ειναι οι εκπτωσεις, τα στοκ, τα περσινα σχεδια και το μαγαζι που εχει το ιδιο προϊον πιο φτηνα. Απο επιλογη. Θελω να πιστευω οτι βλέποντάς τα αυτα κατι θα του μεινει. Μπορει να βγαλει μια αντιδραση στην εφηβεια, αλλα μετα λογικα θα τα σκεφτει. 

 

Εγω αυτο που δεν εχω μετρο παντως ειναι τα παιδικα βιβλια. Ειμαι και στην αντιστοιχη ομαδα και τα θελω ολα! Αλλα παλι πεφτει σκρουτζαρισμα, δηλαδη δεν θα το δω στο βιβλιοπωλειο και θα το παρω σκεπτομενη "ενα ευρω διαφορα ειναι". Γιατι ενα ευρω διαφορα σε 5 βιβλια, σημαινει αλλο ενα βιβλιο των 5 ευρω! 

Και σε ρουχαλακια τρελαινομαι με καποια σχεδια αλλα δεν τα παιρνω αν βλεπω οτι τα περσινα τους πχ τα εχουν μιση τιμη σχεδον, οπότε δεν ειναι οτι τ'αξιζουν λογω ποιοτητας. Απλα ευχομαι του χρονου που θα τα βγαλουν μιση τιμη να υπαρχει ακομα το ταδε σχεδιο, χαχα! Εχει τυχει ομως να παρω μεγαλυτερο νουμερο για δυο χρονια μετα επειδη μου αρεσε πολυ και ηταν σε πολυ φθηνη τιμη λογω σπασμενου νουμερου (τα αντιστοιχα φετινα σε τριπλασια τιμη). Καπως ετσι θελω να μαθει να σκεφτεται.

[Έσπερος]

πρίν από 15 λεπτά , CutiePies είπε:

 

Aν καταλαβαίνω καλά, λέτε ότι μπορεί το παιδί να μην το χρειάζεται καθόλου, αλλά να το θέλει γιατί έτσι; χωρίς λόγο;

Γενικά δεν έχουμε τη νοοτροπία να κάνουμε τέτοιου τύπου αγορές οπότε ίσως να μην το έχουν μάθει και τα παιδιά. Δεν είναι κάτι που θυμάμαι να συμβαίνει

Συγγνώμη αλλά δεν βγάζω άκρη. Αν πάτε για ένα μολύβι κ ζητήσει κ άλλο, δεν είναι μια αγορά «γιατί έτσι»; 

[CutiePies]

57 minutes ago, Έσπερος said:

Συγγνώμη αλλά δεν βγάζω άκρη. Αν πάτε για ένα μολύβι κ ζητήσει κ άλλο, δεν είναι μια αγορά «γιατί έτσι»; 

 

Αν πάμε για μολύβι, θα το αφήσω να διαλέξει μολύβι. Μπορεί να θυμηθεί ότι θέλει και γόμα. Οπότε θα πληρώσω εγώ. Δεν είναι σε ηλικία τα παιδιά μου να μπουν σε λεωφορείο μόνα να κάνουν αγορές τέτοιου τύπου. Ίσως εκεί έχει νόημα το χαρτζηλίκι; Να τους πω έχετε 50 ευρώ για σχολικά είδη, και να το διαχειριστούν; Αλλά μάλλον όταν είναι πιο μεγάλα, όχι στις αρχές εφηβείας, σωστά καταλαβαίνω; Πηγαίνετε με παιδιά 10-13 ετών στο κατάστημα και αγοράζουν κάποια τέτοια είδη με δικά τους χρήματα; Δεν το είχα σκεφτεί σαν σενάριο. Αλλά γιατί, αφού πάλι από το δικό μου πορτοφόλι βγήκαν;

Πάντως δεν τυχαίνει να πάμε για μολύβια και να δούμε μια ωραία τσάντα και να την πάρουμε. 

Προγραμματίζουμε τις αγορές, τα ψάχνω πολύ online από αγαπημένα καταστήματα.

Καλά δε μιλάω για φαγώσιμα, εκεί να πάμε για κουλούρια και να πάρουμε και ένα χυμό, αλλά νομίζω δε συζητάμε για τέτοιες αγορές, σωστά;

 

 

[Έσπερος]

πρίν από 50 λεπτά , CutiePies είπε:

 

Αν πάμε για μολύβι, θα το αφήσω να διαλέξει μολύβι. Μπορεί να θυμηθεί ότι θέλει και γόμα. Οπότε θα πληρώσω εγώ. Δεν είναι σε ηλικία τα παιδιά μου να μπουν σε λεωφορείο μόνα να κάνουν αγορές τέτοιου τύπου. Ίσως εκεί έχει νόημα το χαρτζηλίκι; Να τους πω έχετε 50 ευρώ για σχολικά είδη, και να το διαχειριστούν; Αλλά μάλλον όταν είναι πιο μεγάλα, όχι στις αρχές εφηβείας, σωστά καταλαβαίνω; Πηγαίνετε με παιδιά 10-13 ετών στο κατάστημα και αγοράζουν κάποια τέτοια είδη με δικά τους χρήματα; Δεν το είχα σκεφτεί σαν σενάριο. Αλλά γιατί, αφού πάλι από το δικό μου πορτοφόλι βγήκαν;

Πάντως δεν τυχαίνει να πάμε για μολύβια και να δούμε μια ωραία τσάντα και να την πάρουμε. 

Προγραμματίζουμε τις αγορές, τα ψάχνω πολύ online από αγαπημένα καταστήματα.

Καλά δε μιλάω για φαγώσιμα, εκεί να πάμε για κουλούρια και να πάρουμε και ένα χυμό, αλλά νομίζω δε συζητάμε για τέτοιες αγορές, σωστά;

 

 

Καμία σχέση κ το νόημα δεν είναι από πού θα δοθούν τα χρήματα αφού ούτως ή άλλως είναι από τον γονέα. ο σκοπός είναι το παιδί κάποια στιγμή να καταλάβει ότι αν θέλει κάτι, μπορεί για να το πάρει να κάνει υπομονή ή να στερηθεί κάτι άλλο. Αυτό φυσικά ξεκινάει από νωρίς σαν μήνυμα, αν η οικογένεια ενδιαφέρεται να το περάσει (και δεν έχει κατ ανάγκη σχέση με την αγοραστική δύναμη της οικογένειας). Δικά τους χρήματα τα παιδιά μπορεί να έχουν αν τους τα δίνουν συγγενείς ή αν τους αφήνετε να κρατήσουν τα ρέστα πχ. Ενδεχομένως, αν έλεγαν ότι τους αρέσει το τάδε παιχνίδι επειδή το έχουν όλοι, να θέλετε να δώσετε ένα μάθημα διαχείρισης κ να πείτε ότι τώρα πχ πήραν πολλά δωρα ή κάνατε πολλές αγορές άρα αυτό θα καθυστερήσει λίγο μέχρι να μαζευτεί το ποσο από το χαρτζιλίκι (αν δίνετε) ή αν θέλει κάτι πολύ ακριβό να πείτε ότι υπερβαίνει τον προγραμματισμό σας κ αν το θέλει παρα πολύ μπορεί να το συμπληρώσει με δικά του χρήματα άρα θα πάρει την ευθύνη να στερηθεί κάτι άλλο. Δεν γίνεται φυσικά στα είδη ανάγκης όπως τα αναλώσιμα του σχολείου ή τα απαραίτητα ρούχα ή κάποια παιχνίδια κ βιβλία που θεωρείτε ουσιώδη για την ανάπτυξη του. Δρν καταλαβαίνω πού ακριβώς έγκειται το περίπλοκο του πράγματος. 

[Deena]

1 ώρα πρίν, little lamb είπε:

 Γενικα το να λεμε καθημερινα δικες μας εμπειριες πιστευω βοηθαει περισσοτερο απο το να ψαχνουμε να βρουμε τακτικες για να περασουμε καποιο μηνυμα. Νομιζω ειναι ο πιο ευκολος τροπος -ή τουλαχιστον σε εμενα επιανε. 

 

 

Κάπως έτσι, αλλά δεν είναι τόσο τί λέμε, αλλά τί πράγματι κάνουμε ακόμα κι αν δεν λέμε τίποτα. 

 

Οι δικοί μου γονείς ήταν εκ διαμέτρου αντίθετοι στον τρόπο αντιμετώπισης των χρημάτων και των υλικών αγαθών. Παρόλο που διέθεταν ικανοποιητική έως μεγάλη αγοραστική δύναμη, ο πατέρας μου ήταν πάρα πολύ συνετός στην διαχείριση των χρημάτων και στο πώς αντιμετώπιζε γενικά την ύλη, η μητέρα μου ήταν του άλλου άκρου με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να πιεστεί σε βαθμό κρίσεων πανικού και κατάθλιψης όταν αντιμετώπισαν οικονομικό πρόβλημα, σε αντίθεση με τον πατέρα μου ο οποίος συνέχισε απλά όπως και πριν.

 

Η μητέρα μου λοιπόν συνεχώς μας έλεγε τα γνωστά "Τα χρήματα βγαίνουν με κόπο", "Παίρνουμε μόνο όσα χρειαζόμαστε" κλπ, αλλά οι πράξεις της έλεγαν το ακριβώς αντίθετο. Και δεν εννοώ ότι ψώνιζε χωρίς συναίσθηση του κόστους μόνο για τον εαυτό της αλλά και για εμάς ή για δώρα.

 

Παίρναμε λοιπόν πολύ αντικρουόμενα μηνύματα, εγώ κατέληξα σαν τον μπαμπά μου, ο αδερφός μου σαν την μητέρα μας.

[Έσπερος]

1 ώρα πρίν, little lamb είπε:

Εγω αυτο που δεν εχω μετρο παντως ειναι τα παιδικα βιβλια. Ειμαι και στην αντιστοιχη ομαδα και τα θελω ολα! Αλλα παλι πεφτει σκρουτζαρισμα, δηλαδη δεν θα το δω στο βιβλιοπωλειο και θα το παρω σκεπτομενη "ενα ευρω διαφορα ειναι". Γιατι ενα ευρω διαφορα σε 5 βιβλια, σημαινει αλλο ενα βιβλιο των 5 ευρω! 

Εγω κ στα βιβλία δεν υποχωρώ. όταν πάω μόνη μου στο βιβλιοπωλείο παίρνω συνήθως κάτι κ ή το δείχνω αμέσως ή το αφήνω για άλλη φορά, αλλά αν πάμε μαζί για κάτι, μπορεί να πάρουμε, ή μπορεί να πω ότι σήμερα ήρθαμε για το χ, μια άλλη φορά θα πάρουμε και βιβλίο. Άσχετα από το αν υπάρχουν τα χρήματα εκείνη τη στιγμή. Απλώς κ μόνο για να το ακούει κ να το συνηθίζει. 

[little lamb]

πρίν από 14 λεπτά , Έσπερος είπε:

Εγω κ στα βιβλία δεν υποχωρώ. όταν πάω μόνη μου στο βιβλιοπωλείο παίρνω συνήθως κάτι κ ή το δείχνω αμέσως ή το αφήνω για άλλη φορά, αλλά αν πάμε μαζί για κάτι, μπορεί να πάρουμε, ή μπορεί να πω ότι σήμερα ήρθαμε για το χ, μια άλλη φορά θα πάρουμε και βιβλίο. Άσχετα από το αν υπάρχουν τα χρήματα εκείνη τη στιγμή. Απλώς κ μόνο για να το ακούει κ να το συνηθίζει. 

 

Εμενα ακομα ειναι μικρη οπότε τα παιρνω μονη μου, συνηθως ηλεκτρονικα. Μεγαλωνοντας δεν ξερω. Αλλα ακομα δεν εχει περασει στη φαση που ζητανε κατι εντονα απο μαγαζι, ειτε απλα ικανοποιειται βλεποντας τα εκει τα παιχνιδια και τα βιβλια, ειτε λεει απο μονη της "αλλη μερα θα παρουμε αυτο" επειδη μαλλον το ειχαμε πει καποιες φορες και της κολλησε! Βολευει παντως και ειναι και πολυ αστειο οταν το λεει!

[Έσπερος]

πρίν από 27 λεπτά , Deena είπε:

η μητέρα μου ήταν του άλλου άκρου με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να πιεστεί σε βαθμό κρίσεων πανικού και κατάθλιψης όταν αντιμετώπισαν οικονομικό πρόβλημα, σε αντίθεση με τον πατέρα μου ο οποίος συνέχισε απλά όπως και πριν.

Η πεθερά μου ήταν υψηλομισθη όπως κ ο πεθερός μου κ ήταν άνθρωποι που ζούσαν με μια άνεση κ πολυτέλεια θα έλεγα σε αγορές, όχι ως σπατάλη ή επίδειξη αλλά ως αίσθηση επιπέδου  κ κύρους, δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή. όταν οι συντάξεις τους έπεσαν σε επίπεδα τελείως αλλου επιπέδου διαβίωσης, το σοκ ήταν τεράστιο. δεν το έχει ξεπεράσει. κάτι τελείως σπασμωδικές κινήσεις, μπορεί να κυνηγάει την μπουκιά σου στο φαγητό αλλά μέτα να πηγαίνει για πανάκριβη θεραπεία μαλλιών στο κομμωτηριο επειδή έτσι είχε μάθει…

πρίν από 21 λεπτά , little lamb είπε:

 

Εμενα ακομα ειναι μικρη οπότε τα παιρνω μονη μου, συνηθως ηλεκτρονικα. Μεγαλωνοντας δεν ξερω. Αλλα ακομα δεν εχει περασει στη φαση που ζητανε κατι εντονα απο μαγαζι, ειτε απλα ικανοποιειται βλεποντας τα εκει τα παιχνιδια και τα βιβλια, ειτε λεει απο μονη της "αλλη μερα θα παρουμε αυτο" επειδη μαλλον το ειχαμε πει καποιες φορες και της κολλησε! Βολευει παντως και ειναι και πολυ αστειο οταν το λεει!

ούτε εμένα έχει ζητήσει έντονα αλλά είναι κ λογικό αφού σε δυο χρόνια τα εμπορικα ήταν κλειστά τόσους μήνες! κάποια πράγματα όμως τα αποφεύγω τεχνηέντως πχ σε παιχνιδαδικο δεν θα τον έπαιρνα. κ φυσικά λόγω κ των ηλεκτρονικών αγορών. οπότε δν κάνω την έξυπνη στον τομέα αυτό. 

[HopeA]

Εμεις οταν μπαινουμε σε μαγαζι τα θελει σχεδον ολα. Της φαινεται κ περιεργο γιατι εχουμε παει ολες κ ολες 4 φορες, ηταν κλειστα κ λογω καραντινας.

Της εξηγω οτι ηρθαμε ας πουμε να παρουμε ενα παραμυθι και αλλη φορα αν χρειαστουμε κατι αλλο θα ξαναρθουμε.

Μεχρι τωρα δεν εχω υποχωρησει να της παρω μια βλακεια απλα για να μην γκρινιαξει και ελπιζω να το τηρησω κ μετα.

Ισχυει οτι ολα αυτα περνουν στα παιδια μας μεσω της συμπεριφορας μας και της διαχειρισης που κανουμε εμεις.

Εγω μεγαλωσα πολυ μετρημενα παρολο που δεν ειχαμε οικονομικο προβλημα, θυμαμαι οτι περιμενα μια φορα το χρονο να παμε να ψωνισω αθλητικα παπουτσια.

Ειχα μεσα μου πολυ το αισθημα του να δουλεψω για να βγαλω λεφτα και μολις περασα στο πανεπιστημιο επιασα δουλεια αμεσως. Θυμαμαι ειχα πιασει δουλεια σε πολυκαταστημα 2μηνες για να μαζεψω λεφτα να παω τις πρωτες διακοπες μου.

Ο μικροτερος αδερφος μου ηταν πιο κουλ και ζητουσε παντα χρηματα γι βενζινη, διακοπες κλπ. Παιζει ρολο κι ο χαραχτηρας σιγουρα.

[Έσπερος]

Όταν άρχισα ως φοιτήτρια να δουλεύω, ήθελα όλα τα προσωπικά μου έξοδα να βγαινουν από εκεί και σε γενικές γραμμές το πετύχαινα. Δεν μου είχε ζητηθεί όμως κ άτι τέτοιο, το αντίθετο όπως έγραψα και προηγουμένως, ενώ ήταν πολύ σφιχτοί όσο ήμασταν παιδιά, μετά στην ενηλικίωση δεν υπήρχε η ιδέα ότι ως ενήλικες αναλαμβάνουμε ευθύνες. Προφανώς δεν μας θεωρούσαν ενήλικες ούτε όταν σπουδάζαμε. Μετά βέβαια, επειδη είχα παρέες που έφευγαν στο εξωτερικό για μεταπτυχιακά ή παρέες που οι οικογένειές τους ήταν διατεθειμένες να τους υποστηρίζουν επ' αόριστον μέχρι να βρούν κάποια δουλειά επιστημονικού κύρους αντι να διδάσκουν σε σχολεία ή φροντιστήρια, κατέστη σαφές ότι στο εξωτερικό μπορώ να πάω μόνο με υποτροφία και ότι πρεπει να εξασφαλίσω και τον βιοπορισμό μου δίνοντας ασεπ, δεν θα με χρηματοδοτούσαν για να περιμένω μια ουρανοκατέβατη ευκαιρία για καριέρα. Αλλά μου έδωσαν όσα χρήματα είχαν μαζευτεί σε ένα αποταμιευτικ΄πρόγραμμα να τα κάνω ό,τι θέλω. Εγώ τότε φέρθηκα αρκετά ανώριμα κ ας ήμουν πάνω από 25. Τα χρήματα αυτά, ενώ ήμουν πολύ προσεκτική τα δυο πρώτα χρόνια στο εξωτερικό, την επόμενη χρονιά τα εξαφάνισα. Πραγματικά απορώ πού πήγαν. Κάποια ηταν ταξίδια, που δεν μετανιώνω, κάποια ήταν σε τηλεφωνήματα στον τότε φίλο που δεν είχε ίντερνετ ένα διάστημα για να μιλάμε στο σκάιπ, κάποια ήταν ρούχα καλής ποιότητας που φοράω ακόμα, κάποια ήταν βιβλία, που είναι στοιβαγμένα στο πατρικό μου στην Αθήνα, δεν χωράνε ούτε εκεί ούτε στο τωρινό μας σπίτι, δεν τα άνοιξα ποτέ γιατι τα πήρα ως συλλέκτης, τυπικά δεν τα έχω μετανιώσει αλλά προφανώς δεν ήταν η πιο έξυπνη κίνησή μου. Μετά γύρισα, διορίστηκα αλλά ένα διάστημα ζούσα ακόμα με νοοτροπία φοιτητή. Δεν είχα σκεφτεί πχ ότι ως ενήλικη εργαζόμενη θα χρειαζόμουν αυτοκίητο για να εξοικονομήσω και να αγοράσω. Και μετά για κάποια χρόνια, και λίγο μετά το γάμο, ροκάνισα σιγά σιγά κ τα υπόλοιπα από τα χρήματα που μου είχαν δώσει τότε, πάλι σε όχι συνετές αγορές. Δεν θα το έλεγα σπατάλες, αλλά δεν είχα απόλυτη αίσθηση των εξόδων που είχα και του κόστους ζωής στην Ελλάδα αλλά κ των  υποχρεώσεών μου και του ότι αν μπεις μέσα ένα μήνα, δεν αναπληρώνεται εύκολα. ΟΠότε κρινοντας εκ των υστέρων, το γεγονός ότι οι γονείς μας δεν μας έμαθαν να ζητάμε και δεν αγόραζαν πράγματα απεριόριστα, δεν έδωσε από μόνο του  κάποιο μήνυμα γιατί έλειπε η ιδέα του προγραμματισμού και της διαχείρισης. 

[Mama_Anesti_]

6 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

γι αυτο το ειπα,αυτα μαζευουν κτ 10-20λεπτα απο ρεστα κ χαλκινα.ουτε 20€ δ ειναι μεσα στα 3χρ πες που εχουν

τα εχουμε στο γραφειο κ τα κοιτανε,αν ανοιξουμε τον κουμπαρα βλεπω να παιρνουν σαπουνοφουσκες,αυτοκολλητα κ καραμελες

φυσικα αν μας ζητησουν τετοια πραγματα θα παρουμε,παιρνουμε ανα διαστηματα,αλλα τους χαροποιει να τα παιρνουν με δικα τους

ο μικρος εχει ενα πορτοφολι κ βαζει ψευτικα κερματα απο το παιχνιδι σουπερ μαρκετ

τα αλλα μεγαλυτερα ποσα απο δωρα πχ η καλαντα τα βαζουμε στην ακρη κ αν χρειαστουν κτ,παπουτσια,μπουφαν,θα το παρουμε τοτε

αν δ υπηρχαν αυτα τα χρηματα στην ακρη,παλι θα αγοραζαμε ρουχα στο παιδι φυσικα,αλλα τους αρεσει οταν φορανε κτ που ειναι δωρο.κ παιχνιδια παιρνουμε,οχι μονο ρουχα.ετσι κ αλλιως κτ τετοιο θα επαιρναν κ οταν δοθηκαν τα χρηματα απλα δ υπηρχε η αμεση αναγκη

 

 

κ επειδη αναφερθηκε κτ που δ το  εννοουσα καθολου ετσι.το "κηρυγμα" ακριβως γι αυτο το εγραψα ετσι.συγκεκριμενα εμενα μου συνεβη μια φορα να χρειαστω επιπλεον καρτα στο κιν κ να μην φτανουν τα λεφτα μου,με ρωτησαν οι γονεις μου γιατι,αν εκανα καποιο εξοδο αλλο κλπ,κ απλα μου ειπαν να ειμαι πιο προσεχτικη.δ ξαναχρειαστηκε.δ ειναι απλα λογια που τα λες,κ μετα καλυπτεις ολες τις αναγκες.γτ αν κ τον αλλο μηνα παλι ηθελε σινεμα αλλα δ ειχε,πιθανοτατα θα ελεγα οχι τοτε

 

 

πλεον που η κορη μου εχει αρχισει να αντιλαμβανεται καλυτερα την εννοια των χρηματων νομιζω θα μπορουσε να εχει κουμπαρα με την πιο "κυριολεκτικη" εννοια που ειχαμε κ εμεις.κ να αποφασιζει σιγα σιγα πιο μονη πως θελει να ξοδεψει πχ τα χρηματα που της εδωσαν προσφατα οι παππουδες.κερματα συνηθως δ τους δινουμε,ειναι που πληρωνουμε συνηθως κ με καρτα

Εμένα παίρνει όταν το θυμηθεί ό,τι θελήσει από τον κουμπαρά του, το καλοκαίρι πχ έπαιρνε τρελόμπαλάκια από τις παιχνιδομηχανές στα περίπτερα. 

 

Θυμάμαι που έκλεισε ένα κανάλι πριν λίγα χρόνια και μάζευε λεφτά στον κουμπαρα του για να τα δώσει και να ανοίξει ξανά το κανάλι! Είχαμε τρελαθεί στο γέλιο τότε! 

[vicky86]

3 ώρες πρίν, CutiePies είπε:

 

Aν καταλαβαίνω καλά, λέτε ότι μπορεί το παιδί να μην το χρειάζεται καθόλου, αλλά να το θέλει γιατί έτσι; χωρίς λόγο;

Γενικά δεν έχουμε τη νοοτροπία να κάνουμε τέτοιου τύπου αγορές οπότε ίσως να μην το έχουν μάθει και τα παιδιά. Δεν είναι κάτι που θυμάμαι να συμβαίνει

ειχαμε πολυ σοβαρο λογο σαν παιδια οταν χαλουσαμε το χαρτζιλικι/κουμπαρα μας σε ημερολογια κ στυλους για λευκωμα πχ;φανταζομαι πως οχι.μπορουσαν να μας τα παρουν οι γονεις μας;ναι.συνηθως ομως δ τους αρεζε σαν ιδεα κ το παιρναμε μονοι

πραγματικα αδυνατω να σκεφτω οτι δ εχετε παρει ποτε κτ ετσι,χωρις λογο.ειτε ως παιδι ειτε στα παιδια σας.κ δ ειναι κ μωρα για να μην εχει συμβει

[little lamb]

Εμενα ενας αλλος προβληματισμος μου ειναι το εξης: επειδη η καθε οικογενεια τα σκεφτεται αλλιως, ασχετα με το δυσκολευται/δεν δυσκολευεται, σκεφτομαι οτι καποια πραγματα που επιλεγουμε να μην κανουμε και που αλλοι τα κανουν, μπορει το παιδι μας να το κανουν να νιωθει σαν τη μυγα μες στο γαλα. Εξηγω με παραδειγματα: εμεις δεν πολυπηγαινουμε σε εστιαση (μονοι μας εννοω, με φιλους παμε), ποτέ δεν το συνηθιζαμε, ουτε σαν ελευθερο ζευγαρι πηγαιναμε ας πουμε ποτε για ποτό, μονο βολτες χωρις κατι φαγωσιμο ή παιρναμε κατι στο χερι. Οχι για οικονομια απαραιτητως, γενικα δεν βρισκουμε κατι σε αυτη την εξοδο, δικη μας ιδιοτροπια πες. Και στα ταξιδια το ιδιο, μπορει ας πουμε σε ταξιδι 3 ημερων να καθομασταν μονο μια φορα σε εστιατοριο/ταβερνα. Και τωρα παιρνουμε ας πουμε σουβλακι ή καφε στο χερι χωρις να καθομαστε σε μαγαζι. Καφε στο χερι θα παρουμε σπανια, μονο αν νυσταζουμε πολυ κ ειμαστε εξω. Αυτο το θεωρουμε πεταμενα λεφτα. Οι γονεις μου λοιπον παλια ουτε εκεινοι καθονταν ποτέ σε εστιαση αν δεν επροκειτο να δουν φιλους, αυτοι οχι για οικονομια αλλα για οικονομια χρονου, το θεωρουν χαζεμα (εχουν κολλημα με αυτο). Σαν παιδι λοιπον ενιωθα περιεργα οταν με ρωτουσαν "πού βγαινετε σαν οικογενεια;" κι ελεγα μονο παραστασεις, σινεμα, μουσεια ή απλα βολτες και με ρωτουσαν "οχι, εννοω σε ποιο μαγαζι φαγητου/καφε" κι ελεγα "σε κανενα". Τωρα λοιπον που ειμαστε και σε καινουργια γειτονια εχουμε γνωρισει καναδυο οικογενειες στην παιδικη χαρα, που τωρα που ειναι χειμωνας πανε σε εναν παιδοτοπο και φυσικα οι ανθρωποι μας εχουν πει να πηγαινουμε κι εμεις. Προς το παρον πηγαμε μια φορα αλλα ξερω οτι αν θελουμε καπως να δικτυωθουμε στην περιοχη και να γνωρισουμε οικογενειες με παιδακια θα πρεπει να πηγαινουμε, παρολο που μας φαινονται τα απολυτα πεταμενα λεφτα. Δεν μιλαω για 2-3 φορες το μηνα ας πουμε, απ'ο,τι λενε πανε πολλες φορες τη βδομαδα αντι παιδικης χαρας, ουτε θεωρω πεταμενα λεφτα τη διαδκεδαση του παιδιου, αλλα τον δικο μας καφε/χυμο που θα πρεπει να παρουμε. Απο την αλλη αν δεν πηγαινουμε, θα ειναι το παιδι μας στην απ'εξω. Αλλο παραδειγμα, αλλοι φιλοι μια φορα ειπαν να βαλουμε τα παιδια στα αμαξακια με τα κερματα και εβαζαν και ξαναβαζαν, σχεδον δεκαρικο. Κι αυτο μας φαινεται υπερβολη, οχι γιατι θα μας λειψει το δεκαρικο προφανως που εξανεμιζεται πανευκολα σε οτιδηποτε, αλλα γιατι μας φαινεται σπαταλη χωρις λογο. Τα παιδια ειναι μικρα, δεν το ζητουσαν, η δικια μας κιολας δεν ειχε ξανακανει με κερμα, τη βαζαμε απλως πανω χωρις να ριχνουμε και ηταν μια χαρα χαρουμενη. Ομως για να ειμαστε κοινωνικοποιημενοι ξερω πως θα πρεπει να κανουμε και σπαταλες που δεν θα τις καναμε αλλιως, οπως αυτο. Πώς τα σκεφτεστε εσεις αυτα; Τυχαια παραδειγματα φυσικα, μπορει να ειναι οτιδηποτε που δεν θα σκοπευαμε να διαθεσουμε αλλα το κανουμε για χαρη της παρεας.

[Mamaloulou]

1 hour ago, little lamb είπε:

Εμενα ενας αλλος προβληματισμος μου ειναι το εξης: επειδη η καθε οικογενεια τα σκεφτεται αλλιως, ασχετα με το δυσκολευται/δεν δυσκολευεται, σκεφτομαι οτι καποια πραγματα που επιλεγουμε να μην κανουμε και που αλλοι τα κανουν, μπορει το παιδι μας να το κανουν να νιωθει σαν τη μυγα μες στο γαλα. Εξηγω με παραδειγματα: εμεις δεν πολυπηγαινουμε σε εστιαση (μονοι μας εννοω, με φιλους παμε), ποτέ δεν το συνηθιζαμε, ουτε σαν ελευθερο ζευγαρι πηγαιναμε ας πουμε ποτε για ποτό, μονο βολτες χωρις κατι φαγωσιμο ή παιρναμε κατι στο χερι. Οχι για οικονομια απαραιτητως, γενικα δεν βρισκουμε κατι σε αυτη την εξοδο, δικη μας ιδιοτροπια πες. Και στα ταξιδια το ιδιο, μπορει ας πουμε σε ταξιδι 3 ημερων να καθομασταν μονο μια φορα σε εστιατοριο/ταβερνα. Και τωρα παιρνουμε ας πουμε σουβλακι ή καφε στο χερι χωρις να καθομαστε σε μαγαζι. Καφε στο χερι θα παρουμε σπανια, μονο αν νυσταζουμε πολυ κ ειμαστε εξω. Αυτο το θεωρουμε πεταμενα λεφτα. Οι γονεις μου λοιπον παλια ουτε εκεινοι καθονταν ποτέ σε εστιαση αν δεν επροκειτο να δουν φιλους, αυτοι οχι για οικονομια αλλα για οικονομια χρονου, το θεωρουν χαζεμα (εχουν κολλημα με αυτο). Σαν παιδι λοιπον ενιωθα περιεργα οταν με ρωτουσαν "πού βγαινετε σαν οικογενεια;" κι ελεγα μονο παραστασεις, σινεμα, μουσεια ή απλα βολτες και με ρωτουσαν "οχι, εννοω σε ποιο μαγαζι φαγητου/καφε" κι ελεγα "σε κανενα". Τωρα λοιπον που ειμαστε και σε καινουργια γειτονια εχουμε γνωρισει καναδυο οικογενειες στην παιδικη χαρα, που τωρα που ειναι χειμωνας πανε σε εναν παιδοτοπο και φυσικα οι ανθρωποι μας εχουν πει να πηγαινουμε κι εμεις. Προς το παρον πηγαμε μια φορα αλλα ξερω οτι αν θελουμε καπως να δικτυωθουμε στην περιοχη και να γνωρισουμε οικογενειες με παιδακια θα πρεπει να πηγαινουμε, παρολο που μας φαινονται τα απολυτα πεταμενα λεφτα. Δεν μιλαω για 2-3 φορες το μηνα ας πουμε, απ'ο,τι λενε πανε πολλες φορες τη βδομαδα αντι παιδικης χαρας, ουτε θεωρω πεταμενα λεφτα τη διαδκεδαση του παιδιου, αλλα τον δικο μας καφε/χυμο που θα πρεπει να παρουμε. Απο την αλλη αν δεν πηγαινουμε, θα ειναι το παιδι μας στην απ'εξω. Αλλο παραδειγμα, αλλοι φιλοι μια φορα ειπαν να βαλουμε τα παιδια στα αμαξακια με τα κερματα και εβαζαν και ξαναβαζαν, σχεδον δεκαρικο. Κι αυτο μας φαινεται υπερβολη, οχι γιατι θα μας λειψει το δεκαρικο προφανως που εξανεμιζεται πανευκολα σε οτιδηποτε, αλλα γιατι μας φαινεται σπαταλη χωρις λογο. Τα παιδια ειναι μικρα, δεν το ζητουσαν, η δικια μας κιολας δεν ειχε ξανακανει με κερμα, τη βαζαμε απλως πανω χωρις να ριχνουμε και ηταν μια χαρα χαρουμενη. Ομως για να ειμαστε κοινωνικοποιημενοι ξερω πως θα πρεπει να κανουμε και σπαταλες που δεν θα τις καναμε αλλιως, οπως αυτο. Πώς τα σκεφτεστε εσεις αυτα; Τυχαια παραδειγματα φυσικα, μπορει να ειναι οτιδηποτε που δεν θα σκοπευαμε να διαθεσουμε αλλα το κανουμε για χαρη της παρεας.

Εμείς είμαστε το άκριβως αντίθετο από εσάς,καφέ στο χέρι μονο εαν έχω δουλειά και δεν προλαβαίνω να καθίσω σε καφετέρια,μας αρέσει πολύ να βγαίνουνε για καφέ ποτό φαγητό ακόμη και αν δεν έχουμε πάραια βγαινουμε μονοι μας ή ο κάθε ένας με τους φίλους του.Σε ταξίδια όλα τα παίρνουμε από έξω καφέ πρωινό μεσημεριανό βραδυνό,εσείς που τρώτε στο ξενοδοχείο;Για τον παιδότοπο να σου πω δεν θα σκεφτόμουνα καθόλου το έξοδο του καφέ από τη στιγμή που το παιδί μου θα είχε πάραια αρκεί να είχα το χρόνο να πηγαίνω.Εγω για να είμαι ειλικρινής αυτά τα έξοδα τύπου καφέ στον παιδότοπο κέρματα στα αμαξακια παιχνιδάκια με 1,2 ευρώ δεν τα σκέφτομαι καθόλου.

[vicky86]

1 ώρα πρίν, little lamb είπε:

Εμενα ενας αλλος προβληματισμος μου ειναι το εξης: επειδη η καθε οικογενεια τα σκεφτεται αλλιως, ασχετα με το δυσκολευται/δεν δυσκολευεται, σκεφτομαι οτι καποια πραγματα που επιλεγουμε να μην κανουμε και που αλλοι τα κανουν, μπορει το παιδι μας να το κανουν να νιωθει σαν τη μυγα μες στο γαλα. Εξηγω με παραδειγματα: εμεις δεν πολυπηγαινουμε σε εστιαση (μονοι μας εννοω, με φιλους παμε), ποτέ δεν το συνηθιζαμε, ουτε σαν ελευθερο ζευγαρι πηγαιναμε ας πουμε ποτε για ποτό, μονο βολτες χωρις κατι φαγωσιμο ή παιρναμε κατι στο χερι. Οχι για οικονομια απαραιτητως, γενικα δεν βρισκουμε κατι σε αυτη την εξοδο, δικη μας ιδιοτροπια πες. Και στα ταξιδια το ιδιο, μπορει ας πουμε σε ταξιδι 3 ημερων να καθομασταν μονο μια φορα σε εστιατοριο/ταβερνα. Και τωρα παιρνουμε ας πουμε σουβλακι ή καφε στο χερι χωρις να καθομαστε σε μαγαζι. Καφε στο χερι θα παρουμε σπανια, μονο αν νυσταζουμε πολυ κ ειμαστε εξω. Αυτο το θεωρουμε πεταμενα λεφτα. Οι γονεις μου λοιπον παλια ουτε εκεινοι καθονταν ποτέ σε εστιαση αν δεν επροκειτο να δουν φιλους, αυτοι οχι για οικονομια αλλα για οικονομια χρονου, το θεωρουν χαζεμα (εχουν κολλημα με αυτο). Σαν παιδι λοιπον ενιωθα περιεργα οταν με ρωτουσαν "πού βγαινετε σαν οικογενεια;" κι ελεγα μονο παραστασεις, σινεμα, μουσεια ή απλα βολτες και με ρωτουσαν "οχι, εννοω σε ποιο μαγαζι φαγητου/καφε" κι ελεγα "σε κανενα". Τωρα λοιπον που ειμαστε και σε καινουργια γειτονια εχουμε γνωρισει καναδυο οικογενειες στην παιδικη χαρα, που τωρα που ειναι χειμωνας πανε σε εναν παιδοτοπο και φυσικα οι ανθρωποι μας εχουν πει να πηγαινουμε κι εμεις. Προς το παρον πηγαμε μια φορα αλλα ξερω οτι αν θελουμε καπως να δικτυωθουμε στην περιοχη και να γνωρισουμε οικογενειες με παιδακια θα πρεπει να πηγαινουμε, παρολο που μας φαινονται τα απολυτα πεταμενα λεφτα. Δεν μιλαω για 2-3 φορες το μηνα ας πουμε, απ'ο,τι λενε πανε πολλες φορες τη βδομαδα αντι παιδικης χαρας, ουτε θεωρω πεταμενα λεφτα τη διαδκεδαση του παιδιου, αλλα τον δικο μας καφε/χυμο που θα πρεπει να παρουμε. Απο την αλλη αν δεν πηγαινουμε, θα ειναι το παιδι μας στην απ'εξω. Αλλο παραδειγμα, αλλοι φιλοι μια φορα ειπαν να βαλουμε τα παιδια στα αμαξακια με τα κερματα και εβαζαν και ξαναβαζαν, σχεδον δεκαρικο. Κι αυτο μας φαινεται υπερβολη, οχι γιατι θα μας λειψει το δεκαρικο προφανως που εξανεμιζεται πανευκολα σε οτιδηποτε, αλλα γιατι μας φαινεται σπαταλη χωρις λογο. Τα παιδια ειναι μικρα, δεν το ζητουσαν, η δικια μας κιολας δεν ειχε ξανακανει με κερμα, τη βαζαμε απλως πανω χωρις να ριχνουμε και ηταν μια χαρα χαρουμενη. Ομως για να ειμαστε κοινωνικοποιημενοι ξερω πως θα πρεπει να κανουμε και σπαταλες που δεν θα τις καναμε αλλιως, οπως αυτο. Πώς τα σκεφτεστε εσεις αυτα; Τυχαια παραδειγματα φυσικα, μπορει να ειναι οτιδηποτε που δεν θα σκοπευαμε να διαθεσουμε αλλα το κανουμε για χαρη της παρεας.

τωρα γενικα δ μπορω να σου απαντησω,οι γονεις μου επισης αν δ εχουν παρεα δ προκειται να πηγαιναν εξω για φαγητο,δ μπορω να πω οτι το σκεφτηκα ποτε,δ θυμαμαι κ να με ρωτουσαν

εγω καμια σχεση.μου αρεσει το εξω κ στην εστιαση

στα παραδειγματα που λες τι θα εκανα.θα τα βαλω στα αυτοκινητακια αλλα οχι κ παρα πολλες φορες,10φορες για μενα ειναι πολλες,προτιμω να παω λουνα παρκ με ημερησιο πασο στα ιδια λεφτα

στον παιδοτοπο θα πηγαινα το πολυ μια φορα την εβδομαδα,γτ απλα μπορεις να κανεις κ αλλα πραγματα

οποτε θα δοκιμαζα κ πραγματα που δ συνηθιζα,ειδικα κτ για τα παιδια,αν κτ δ μου ταιριαζε καθολου ομως,δ θα το εκανα κ με το ζορι

[little lamb]

πρίν από 43 λεπτά , Mamaloulou είπε:

Εμείς είμαστε το άκριβως αντίθετο από εσάς,καφέ στο χέρι μονο εαν έχω δουλειά και δεν προλαβαίνω να καθίσω σε καφετέρια,μας αρέσει πολύ να βγαίνουνε για καφέ ποτό φαγητό ακόμη και αν δεν έχουμε πάραια βγαινουμε μονοι μας ή ο κάθε ένας με τους φίλους του.Σε ταξίδια όλα τα παίρνουμε από έξω καφέ πρωινό μεσημεριανό βραδυνό,εσείς που τρώτε στο ξενοδοχείο;Για τον παιδότοπο να σου πω δεν θα σκεφτόμουνα καθόλου το έξοδο του καφέ από τη στιγμή που το παιδί μου θα είχε πάραια αρκεί να είχα το χρόνο να πηγαίνω.Εγω για να είμαι ειλικρινής αυτά τα έξοδα τύπου καφέ στον παιδότοπο κέρματα στα αμαξακια παιχνιδάκια με 1,2 ευρώ δεν τα σκέφτομαι καθόλου.

 

Το να δωσω 1,2 ευρω σε αμαξακια ή εναν καφε στον παιδοτοπο αν ηταν μια στο τοσο ουτε εγω θα τα σκεφτομουν. Αν ειναι ομως σε καθε βολτα να φευγουν και λεφτα ειτε για καφε ειτε για αμαξακια ειτε για οτιδηποτε, γενικα καθε βολτα να κοστιζει εστω και λιγο, το σκεφτομαι. Γιατι σε ευρος μηνα ας πουμε ο καφες μερα παρα μερα για τους δυο γονεις ειναι 60 ευρω, βαλε και αμαξακια 5 ευρω ας πουμε μια φορα τη βδομαδα παμε στα 80. Δεν κρινω οποιον το κανει, δικαιωμα του, λεω απλα οτι φαινονται λιγα επειδη δινονται λιγο λιγο αλλα συνολικα δεν ειναι λιγα. Φασουλι το φασουλι που λεγανε παλια. Αλλα ο καθενας κανει διαφορετικη διαχειριση, γι'αυτο σκεφτομαι τι κανουμε στο θεμα της παρεας αν θελουμε να κανουμε με καποιους παρεα (ειτε για εμας ειτε για το παιδι) αν κανουν τελειως αλλη διαχειριση, ας πουμε οι φιλοι που τα κανουν αυτα και που ασχετως παιδοτοπου παιρνουν καφε απ'εξω σχεδον καθε μερα ειναι φιλοι που γενικα λενε οτι δυσκολα βγαινει ο μηνας κλπ. Εμεις που εχουμε την τυχη να μην υπαρχει καποια δυσκολια στο να βγει ο μηνας δεν τα κανουμε αυτα, το θεωρουμε σπαταλη. Εκεινοι προφανως θεωρουν οτι βγαινει δυσκολα ο μηνας συμπεριλαμβανοντας αυτα τα εξοδα. Ή αλλη φιλη μου που επισης λεει οτι βγαινει δυσκολα ο μηνας, μου ειπε τις προαλλες οτι εδωσε κανα 60αρι ευρω σε χριστουγεννιατικα ρουχα για το μωρο. Φυσικα δικαιωμα τους, δεν το κρινω, απλα θελω να πω οτι ο καθενας εχει αλλη αισθηση για το τι ειναι ακριβο, τι φθηνο, τι αξιζει και τι οχι, ποτε θεωρειται οτι βγαινει ευκολα ή δυσκολα ο μηνας κλπ.