Θέλω να κάνω παιδί αλλά ο άντρας μου δεν νιώθει ετοιμος

[Eleana768]

Καλησπέρα, είμαι 10 χρόνια μαζί με τον άνδρα μου. Ειμαι 36 χρόνων κι αυτός 37. Πριν 2 χρόνια παντρευτηκαμε με το σκοπο να ξεκινήσουμε τη δική μας οικογένεια, αλλά όπως φάνηκε αυτό είναι μόνο μέσα στα δικά μου πλάνα. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχουν γίνει ατελείωτες συζητήσεις για την απόκτηση παιδιού οι οποίες πάντα καταλήγουν σε καβγά, στενοχώρια, μούτρα με αποτέλεσμα να αφήνουμε πάντα αυτο το θέμα ανοιχτό.Εγω έχω εκφράσει ξεκάθαρα την επιθυμία μου να γίνω μητέρα αλλά ο σύζυγος μου το αναβαλλει εδώ και δύο χρόνια. Κάθε φορά που συζητάμε αυτό το θέμα, βάζει κι ένα καινούργιο "εμπόδιο" και ένα "αλλα". Να προσθέσω εδώ  ότι κι οι δυο εργάζομαστε και είμαστε πολύ καλά οικονομικά. Μου λέει ότι οι συνθήκες δεν είναι καλές,ότι δεν νιώθει ετοιμος ,ότι φοβάται για το μέλλον,τι θα γίνει με τη δουλειά, να περιμένουμε λίγο ακομα. Λέει ότι θέλει να αποκτήσει παιδιά κάποια στιγμή αλλά δεν το τοποθετεί χρονικά. Νιώθω πως όλα αυτά είναι δικαιολογίες για να αναβάλει όσο περισσότερο μπορεί την απόκτηση παιδιού κι ότι ο πραγματικός λόγος είναι ότι φοβάται τις ευθύνες. Ολο αυτό μου προκαλει θυμό, νεύρα προς τον σύντροφό μου, κλαμματα, θλιψη  και σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μου. Η σχέση μεταξύ μας έχει αλλάξει γιατί νιώθω ότι  μου στερεί αυτό που θέλω τόσο πολύ ενώ εγω του έχω δώσει τόσο χρόνο να το σκεφτεί. Νιώθω ότι καταπίεζω τις ανάγκες μου και τις επιθυμίες μου και ότι πρέπει να περιμένω μέχρι να μου δώσει το πράσινο φως. Έχω κουραστεί και πλέον δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Βλέπω τους γύρω μου να έχουν προχώρησει τη ζωή τους και να έχουν κάνει οικογένεια και εγώ να μένω στάσιμη. Έπισης φοβάμαι τον χρόνο που περνάει. 

Οποιαδήποτε συμβουλή είναι καλοδεχούμενη.

 

 

 

 

 

[student]

On 3/10/2021 at 2:55 ΠΜ, Eleana768 είπε:

Καλησπέρα, είμαι 10 χρόνια μαζί με τον άνδρα μου. Ειμαι 36 χρόνων κι αυτός 37. Πριν 2 χρόνια παντρευτηκαμε με το σκοπο να ξεκινήσουμε τη δική μας οικογένεια, αλλά όπως φάνηκε αυτό είναι μόνο μέσα στα δικά μου πλάνα. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχουν γίνει ατελείωτες συζητήσεις για την απόκτηση παιδιού οι οποίες πάντα καταλήγουν σε καβγά, στενοχώρια, μούτρα με αποτέλεσμα να αφήνουμε πάντα αυτο το θέμα ανοιχτό.Εγω έχω εκφράσει ξεκάθαρα την επιθυμία μου να γίνω μητέρα αλλά ο σύζυγος μου το αναβαλλει εδώ και δύο χρόνια. Κάθε φορά που συζητάμε αυτό το θέμα, βάζει κι ένα καινούργιο "εμπόδιο" και ένα "αλλα". Να προσθέσω εδώ  ότι κι οι δυο εργάζομαστε και είμαστε πολύ καλά οικονομικά. Μου λέει ότι οι συνθήκες δεν είναι καλές,ότι δεν νιώθει ετοιμος ,ότι φοβάται για το μέλλον,τι θα γίνει με τη δουλειά, να περιμένουμε λίγο ακομα. Λέει ότι θέλει να αποκτήσει παιδιά κάποια στιγμή αλλά δεν το τοποθετεί χρονικά. Νιώθω πως όλα αυτά είναι δικαιολογίες για να αναβάλει όσο περισσότερο μπορεί την απόκτηση παιδιού κι ότι ο πραγματικός λόγος είναι ότι φοβάται τις ευθύνες. Ολο αυτό μου προκαλει θυμό, νεύρα προς τον σύντροφό μου, κλαμματα, θλιψη  και σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μου. Η σχέση μεταξύ μας έχει αλλάξει γιατί νιώθω ότι  μου στερεί αυτό που θέλω τόσο πολύ ενώ εγω του έχω δώσει τόσο χρόνο να το σκεφτεί. Νιώθω ότι καταπίεζω τις ανάγκες μου και τις επιθυμίες μου και ότι πρέπει να περιμένω μέχρι να μου δώσει το πράσινο φως. Έχω κουραστεί και πλέον δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Βλέπω τους γύρω μου να έχουν προχώρησει τη ζωή τους και να έχουν κάνει οικογένεια και εγώ να μένω στάσιμη. Έπισης φοβάμαι τον χρόνο που περνάει. 

Οποιαδήποτε συμβουλή είναι καλοδεχούμενη.

 

 

 

 

 

Από τα λεγόμενα σου φαίνεται ότι δεν είναι έτοιμος για τους δικούς του λόγους ωστόσο σου έχει δείξει ότι θελει. Πιστεύω ότι όσο πιέζουμε με τον τρόπο μας κάτι τόσο δυσκολευουμε τα πράγματα να έρθουν ομαλά ίσως και ιδανικά. Να είσαι σίγουρη ότι όλη σου αυτή την λαχτάρα αλλά και την αγωνία σου ταυτοχρονα την νιώθει οπότε ίσως να μην βοηθάει επί της ουσίας η στάση σου.

Ισως αν σε δει πιο χαλαρή να νιώσει και εκείνος πιο ανοιχτός στο ενδεχόμενο απόκτησης παιδιού στο άμεσο μέλλον.

Καταλαβαίνω ότι δεν ελέγχονται εύκολα τα συναισθήματα και δεν χρειάζεται κιολας αλλά προσπάθησε να σκεφτείς αν η στάση σου βοηθαει η όχι εκείνον..

Αν δεν είναι έτοιμος δεν μπορείς να κάνεις πολλά πέρα από το να του δείξεις ότι είσαι διπλα του σε αυτο. Άλλωστε μην ξεχνάς ότι καλό είναι να θέλουν και οι δύο κάτι για να έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει!

[mama16]

Δύσκολη η κατάσταση όταν ο ένας θέλει κ ο άλλος όχι.. Δεν ξέρω τι να σε συμβουλεψω γιατί  φαντάζομαι ότι 2 χρόνια τώρα το έχεις συζητήσει αρκετά μαζί του κ έκανες αρκετή υπομονή. Εγώ στη θέση σου νομίζω θα αντιδρουσα άσχημα κ θα έβαζα ένα περιθώριο για το αν θέλει η όχι. Πρέπει να έχετε κοινά θέλω αν δεν γίνεται για μένα καλύτερα χωρια

[Super.mum]

On 3/10/2021 at 2:55 ΠΜ, Eleana768 είπε:

Καλησπέρα, είμαι 10 χρόνια μαζί με τον άνδρα μου. Ειμαι 36 χρόνων κι αυτός 37. Πριν 2 χρόνια παντρευτηκαμε με το σκοπο να ξεκινήσουμε τη δική μας οικογένεια, αλλά όπως φάνηκε αυτό είναι μόνο μέσα στα δικά μου πλάνα. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχουν γίνει ατελείωτες συζητήσεις για την απόκτηση παιδιού οι οποίες πάντα καταλήγουν σε καβγά, στενοχώρια, μούτρα με αποτέλεσμα να αφήνουμε πάντα αυτο το θέμα ανοιχτό.Εγω έχω εκφράσει ξεκάθαρα την επιθυμία μου να γίνω μητέρα αλλά ο σύζυγος μου το αναβαλλει εδώ και δύο χρόνια. Κάθε φορά που συζητάμε αυτό το θέμα, βάζει κι ένα καινούργιο "εμπόδιο" και ένα "αλλα". Να προσθέσω εδώ  ότι κι οι δυο εργάζομαστε και είμαστε πολύ καλά οικονομικά. Μου λέει ότι οι συνθήκες δεν είναι καλές,ότι δεν νιώθει ετοιμος ,ότι φοβάται για το μέλλον,τι θα γίνει με τη δουλειά, να περιμένουμε λίγο ακομα. Λέει ότι θέλει να αποκτήσει παιδιά κάποια στιγμή αλλά δεν το τοποθετεί χρονικά. Νιώθω πως όλα αυτά είναι δικαιολογίες για να αναβάλει όσο περισσότερο μπορεί την απόκτηση παιδιού κι ότι ο πραγματικός λόγος είναι ότι φοβάται τις ευθύνες. Ολο αυτό μου προκαλει θυμό, νεύρα προς τον σύντροφό μου, κλαμματα, θλιψη  και σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μου. Η σχέση μεταξύ μας έχει αλλάξει γιατί νιώθω ότι  μου στερεί αυτό που θέλω τόσο πολύ ενώ εγω του έχω δώσει τόσο χρόνο να το σκεφτεί. Νιώθω ότι καταπίεζω τις ανάγκες μου και τις επιθυμίες μου και ότι πρέπει να περιμένω μέχρι να μου δώσει το πράσινο φως. Έχω κουραστεί και πλέον δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Βλέπω τους γύρω μου να έχουν προχώρησει τη ζωή τους και να έχουν κάνει οικογένεια και εγώ να μένω στάσιμη. Έπισης φοβάμαι τον χρόνο που περνάει. 

Οποιαδήποτε συμβουλή είναι καλοδεχούμενη.

 

 

 

 

 

Καλησπέρα και εύχομαι αυτό που επιθυμείς σύντομα να γίνει πραγματικότητα και να κρατήσεις ένα μωράκι στην αγκαλιά σου. Αν πέρναγα αυτό που περνάς εσυ σίγουρα και εγώ θα προβληματιζόμουν στην θέση σου. Καταλαβαίνω ότι ένα παιδι πρέπει να είναι μια απόφαση που θα πάρετε και οι δυο σας. Αλλά από την μια ούτε σε εσένα θα έπρεπε να το στερεί εφόσον το καμπανάκι έχει χτυπήσει και είσαι έτοιμη να γίνεις μαμά αλλά ούτε και εσυ να τον καταπιέζεις .. βέβαια 2 χρόνια τώρα που παντρευτήκατε και το συζητάς δεν το λες και ιδιαίτερη καταπίεση .. θα έπρεπε να είχες πάρει μια απάντηση για το πότε θα ήθελε και εκείνος να προχωρήσει .. μπορεί όχι με ακρίβεια αλλά τουλάχιστον να γνωρίζεις .. ας πούμε να σου πει «κοιτα ας περάσουν αλλά δυο χρόνια να σταθούμε καλύτερα στα πόδια μας η να προετοιμαστώ και εγώ ψυχολογικά (οποίος νιώθει ότι είναι ο πραγματικός λόγος που δεν προχωράει ακόμα)  και μετά ξεκινάμε την προσπάθεια. Για να πάρει κι εκείνος τον χρόνο του και να βεβαιωθείς και εσυ ότι όπου να ναι θα ξεκινήσετε τις προσπάθειες και δεν θα μείνετε έτσι μέχρι τα 40+  , γιατί έχεις δίκιο να μην θες να το καθυστερήσεις πολύ και εσυ αλλά και εκείνος μετά τα 40 σίγουρα δεν θα έχετε τα ίδια αποτελέσματα που θα είχατε αν προσπαθούσατε τώρα. Ένας κίνδυνος παραπάνω υπάρχει και εσείς και οι δυο δεν θα είστε το ίδιο γόνιμοι επίσης. Να μου πεις η επιστήμη έχει προχωρήσει αλλά γιατί να υποβληθείς σε αυτό και απλά να μην προσπαθήσετε λίγο νωρίτερα. Σε έναν γάμο σίγουρα πρέπει να καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον. Εγώ που είμαι έξω από αυτό καταλαβαίνω και εσένα σαν γυναίκα αλλά και αυτόν. Θέλει συζήτηση ξανά και ξανά. Μην παραιτήσε  κάνε  συζήτηση ξανά και ξανά και ξανά. Μέχρι να βρεθεί μια λύση που θα καλύψει και τους δυο σας. 

[irin]

On 3/10/2021 at 2:55 ΠΜ, Eleana768 είπε:

Καλησπέρα, είμαι 10 χρόνια μαζί με τον άνδρα μου. Ειμαι 36 χρόνων κι αυτός 37. Πριν 2 χρόνια παντρευτηκαμε με το σκοπο να ξεκινήσουμε τη δική μας οικογένεια, αλλά όπως φάνηκε αυτό είναι μόνο μέσα στα δικά μου πλάνα. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχουν γίνει ατελείωτες συζητήσεις για την απόκτηση παιδιού οι οποίες πάντα καταλήγουν σε καβγά, στενοχώρια, μούτρα με αποτέλεσμα να αφήνουμε πάντα αυτο το θέμα ανοιχτό.Εγω έχω εκφράσει ξεκάθαρα την επιθυμία μου να γίνω μητέρα αλλά ο σύζυγος μου το αναβαλλει εδώ και δύο χρόνια. Κάθε φορά που συζητάμε αυτό το θέμα, βάζει κι ένα καινούργιο "εμπόδιο" και ένα "αλλα". Να προσθέσω εδώ  ότι κι οι δυο εργάζομαστε και είμαστε πολύ καλά οικονομικά. Μου λέει ότι οι συνθήκες δεν είναι καλές,ότι δεν νιώθει ετοιμος ,ότι φοβάται για το μέλλον,τι θα γίνει με τη δουλειά, να περιμένουμε λίγο ακομα. Λέει ότι θέλει να αποκτήσει παιδιά κάποια στιγμή αλλά δεν το τοποθετεί χρονικά. Νιώθω πως όλα αυτά είναι δικαιολογίες για να αναβάλει όσο περισσότερο μπορεί την απόκτηση παιδιού κι ότι ο πραγματικός λόγος είναι ότι φοβάται τις ευθύνες. Ολο αυτό μου προκαλει θυμό, νεύρα προς τον σύντροφό μου, κλαμματα, θλιψη  και σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μου. Η σχέση μεταξύ μας έχει αλλάξει γιατί νιώθω ότι  μου στερεί αυτό που θέλω τόσο πολύ ενώ εγω του έχω δώσει τόσο χρόνο να το σκεφτεί. Νιώθω ότι καταπίεζω τις ανάγκες μου και τις επιθυμίες μου και ότι πρέπει να περιμένω μέχρι να μου δώσει το πράσινο φως. Έχω κουραστεί και πλέον δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Βλέπω τους γύρω μου να έχουν προχώρησει τη ζωή τους και να έχουν κάνει οικογένεια και εγώ να μένω στάσιμη. Έπισης φοβάμαι τον χρόνο που περνάει. 

Οποιαδήποτε συμβουλή είναι καλοδεχούμενη.

 

 

 

 

 

Καλησπέρα!

Τί συμβουλή περιμένεις να ακούσεις; πώς να τον πείσεις; δύσκολο να στο απαντήσει κάποιος εδώ μέσα...

Είτε θα αποδεχτείς αυτό που θέλει, για όσο το θέλει μέχρι να νιώσει έτοιμος, είτε θα χωρίσεις αν νιώθεις ότι αυτή του η στάση σε ξενερώνει τόσο πολύ.  Δυστυχώς δεν βλέπω άλλη λύση.

[Φούλη]

Αγαπητή Ελεάνα, προσωπικά θα σε συμβούλευα να σκεφτείς το να προχωρήσεις μόνη σου στη δημιουργία οικογένειας. Η ελληνική νομοθεσία (αν ζεις Ελλάδα) σου δίνει πολλές δυνατότητες ως μονήρες άτομο, από εξωσωματική μέχρι παρένθετη μητρότητα και υιοθεσία. Μην χάνεις τον χρόνο σου άλλο. Έκανα το ίδιο λάθος με τον σύζυγό μου. Στα 40 μου συμφώνησε για υιοθεσία παιδιού αφού περάσαμε μια 10ετια με παρακάλια για παιδάκι. Και όταν βρέθηκε μωρό μετά από 3 χρόνια είπε όχι. Τώρα είμαι σε διαδικασία διαζυγίου και αποφασισμένη να προχωρήσω μόνη μου. Δεν ήταν ξεκάθαρος μαζί μου εξ αρχής ώστε να φροντίσω αναλόγως. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω, αλλά μακάρι να ήμουν στην ηλικία σου. Ακόμα και η εξωσωματική είναι πιο εύκολη στα 36. Δεν σημαίνει ότι δεν τους αγαπούμε τους άντρες μας. Απλά θέλουμε διαφορετικά πράγματα από τη ζωή μας. Εύχομαι ολόψυχα να φτιάξεις την οικογένειά σου σύντομα!

[belleblue]

εαν μετα απο χρόνια σχέσης, πρόσφατα παντρευτηκατε για αυτο, και τώρα σου λέει άλλα, συγνώμη αλλά αυτό είναι υποκρισία και κοροιδία.

Στην πλάτη σου - εσένα που δεν έχεις άλλα 20 χρόνια δυνατότητα να κανεις παιδιά όπως εκείνος! ντροπή του! Το σώμα μας έχει ημερομηνία λήξης!

 

...χώρισα στον πρώτο μου γάμο μετά από ένα χρόνο γάμου ( με 3 χρ σχεσης πριν)  γιατί ξαφνικά όπως περιγράφεις εσύ άλλαξε το πλάνο,

και διέγραψε την πιθανότητα οικογένειας.  

 

όχι μόνο ευτυχώς χώρισα αμέσως , επειδή δικαίως θύμωσα με το ότι δεν το έλεγε πριν -  κ μετά στα 38 έκανα παιδί με έναν άντρα που το ήθελε, (ασχετως μετά ότι δεν ασχολήθηκε για 5 χρόνια καθόλου και μετά, μόνο όταν χωρίσαμε κ φύγαμε από το σπίτι, άρχισε να θέλει το παιδί του και πλέον έχουν χτίσει μια καλή σχέση και εγώ έχω και τον ελεύθερο μου χρόνο τα ΣΚ.)

 

όχι μόνο λοιπόν αυτό, αλλά την ημέρα που  υπεγράφη συμφωνητικό μη εγκατάλειψης συζιγικης στεγης κ αποδοχης συναινετικού, αποκαλύφθηκε ΑΙΤΙΑ συγκεκριμένη που τον έκανε να μη θέλει παιδιά, αιτία που ήταν κρυφή και δεν είχε πεί σε κανέναν. και μου είπε "σου το λέω για να ξέρεις γιατί"....... 

έχασα χρόνια της ζωής μου, από αγάπη, επειδή αυτός με χρησιμοποίησε για να βρεί τι θέλει στη ζωή του!    

ΝΑ ΠΑΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΦΙΛΕ ΜΟΥ, και ΑΣΕ ΜΕ στην ΖΩΗ ΜΟΥ να συνεχίσω!  

 

Οι άντρες που είναι ΑΝΤΡΕΣ είναι λιγοστοί, και ΜΗ χάνετε χρόνο με ΚΑΝΕΝΑΝ από τη ΜΙΑ σασ ΚΑΛΗ ζωή.  

 

...και όχι, δεν θα έκανα ποτέ παιδί μόνη μου, γιατί το παιδί την θέλει την δυάδα για έναν από τους βασικότερους λόγους, τα παιδιά αισθάνονται ασφαλή όταν ο ένας άνθρωπος είναι κουρασμένος υπάρχει ο άλλος. Αν αρρωστησει ο ενας υπάρχει ο άλλος, αν μαλώσουν με τον έναν, υπάρχει ο άλλος.  Είναι στρες όταν δεν υπάρχει άλλο άτομο στο σπίτι.

Θα έκανα παιδί μόνη μου εάν μπορούσα να διασφαλίσω την διαρκή παρουσία άλλου ατόμου  (μεγαλύτερη αδερφή χωρίς υποχρεώσεις δίπλα; θεία χωρίς παιδί, δίπλα;)

και μόνο το άγχος του να έχεις την ευθύνη ενός παιδιού μόνος σου, ειδικά κάποιες κακές στιγμές αδυναμίας μπορεί να σε καταρρακώσει - και τα παιδιά δεν θέλουν αγχωμενους γονείς, που ανησυχουν διαρκώς... ακόμα και από πάνω τους να είναι, τους κάνει κακό αυτό, τους μεταφέρει την αγωνία.  Το να ξέρεις ότι δεν μπορείς να ξαπλώσεις ΜΙΑ στιγμή στο καναπέ να κλείσεις τα μάτια σου, επι σειρά ετών όσο το παιδί δεν μπορεί να μείνει χωρίς επιτήρηση,  επειδή δεν υπάρχει κανένας να σε αντικαταστήσει, δεν ειναι για κανέναν καλό. 

 

 

 

 

Επεξεργάστηκαν 7 Οκτωβρίου,2021 by belleblue

[kotsifikos]

Το παιδί για να έρθει θα πρέπει να είναι κάτι που το θέλουν πραγματικά και οι δύο. Ακόμα και αν το πιέσεις και έρθει το μωρό θεωρείς πως τα πράγματα ξαφνικά θα αλλάξουν και θα είναι ενθουσιασμένος? Το παιδί φέρνει ευθύνες, άγχη και δυσκολίες, δεν είναι απλό , και από τη στιγμή που δεν είναι ακόμα διατεθειμένος να αναλάβει αυτές τις ευθύνες κάνει πίσω, και αν θες την γνώμη μου καλά κάνει, γιατί αν έρθει και το πάρεις όλο πάνω σου τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ άσχημα για εσένα.

Αυτή ήταν μία συζήτηση που θα έπρεπε να είχε γίνει καιρό πριν, όχι τώρα, ωστόσο όμως όπως εσύ δεν πρέπει να τον πιέσεις ώστε να αλλάξει γνώμη και να θέλει παιδί έτσι και εσύ δεν μπορείς να κάνεις πίσω σε αυτό που θες , νομίζω πως η κατάσταση είναι δύσκολη.

[Φούλη]

11 hours ago, belleblue said:

εαν μετα απο χρόνια σχέσης, πρόσφατα παντρευτηκατε για αυτο, και τώρα σου λέει άλλα, συγνώμη αλλά αυτό είναι υποκρισία και κοροιδία.

Στην πλάτη σου - εσένα που δεν έχεις άλλα 20 χρόνια δυνατότητα να κανεις παιδιά όπως εκείνος! ντροπή του! Το σώμα μας έχει ημερομηνία λήξης!

 

...χώρισα στον πρώτο μου γάμο μετά από ένα χρόνο γάμου ( με 3 χρ σχεσης πριν)  γιατί ξαφνικά όπως περιγράφεις εσύ άλλαξε το πλάνο,

και διέγραψε την πιθανότητα οικογένειας.  

 

όχι μόνο ευτυχώς χώρισα αμέσως , επειδή δικαίως θύμωσα με το ότι δεν το έλεγε πριν -  κ μετά στα 38 έκανα παιδί με έναν άντρα που το ήθελε, (ασχετως μετά ότι δεν ασχολήθηκε για 5 χρόνια καθόλου και μετά, μόνο όταν χωρίσαμε κ φύγαμε από το σπίτι, άρχισε να θέλει το παιδί του και πλέον έχουν χτίσει μια καλή σχέση και εγώ έχω και τον ελεύθερο μου χρόνο τα ΣΚ.)

 

όχι μόνο λοιπόν αυτό, αλλά την ημέρα που  υπεγράφη συμφωνητικό μη εγκατάλειψης συζιγικης στεγης κ αποδοχης συναινετικού, αποκαλύφθηκε ΑΙΤΙΑ συγκεκριμένη που τον έκανε να μη θέλει παιδιά, αιτία που ήταν κρυφή και δεν είχε πεί σε κανέναν. και μου είπε "σου το λέω για να ξέρεις γιατί"....... 

έχασα χρόνια της ζωής μου, από αγάπη, επειδή αυτός με χρησιμοποίησε για να βρεί τι θέλει στη ζωή του!    

ΝΑ ΠΑΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΦΙΛΕ ΜΟΥ, και ΑΣΕ ΜΕ στην ΖΩΗ ΜΟΥ να συνεχίσω!  

 

Οι άντρες που είναι ΑΝΤΡΕΣ είναι λιγοστοί, και ΜΗ χάνετε χρόνο με ΚΑΝΕΝΑΝ από τη ΜΙΑ σασ ΚΑΛΗ ζωή.  

 

...και όχι, δεν θα έκανα ποτέ παιδί μόνη μου, γιατί το παιδί την θέλει την δυάδα για έναν από τους βασικότερους λόγους, τα παιδιά αισθάνονται ασφαλή όταν ο ένας άνθρωπος είναι κουρασμένος υπάρχει ο άλλος. Αν αρρωστησει ο ενας υπάρχει ο άλλος, αν μαλώσουν με τον έναν, υπάρχει ο άλλος.  Είναι στρες όταν δεν υπάρχει άλλο άτομο στο σπίτι.

Θα έκανα παιδί μόνη μου εάν μπορούσα να διασφαλίσω την διαρκή παρουσία άλλου ατόμου  (μεγαλύτερη αδερφή χωρίς υποχρεώσεις δίπλα; θεία χωρίς παιδί, δίπλα;)

και μόνο το άγχος του να έχεις την ευθύνη ενός παιδιού μόνος σου, ειδικά κάποιες κακές στιγμές αδυναμίας μπορεί να σε καταρρακώσει - και τα παιδιά δεν θέλουν αγχωμενους γονείς, που ανησυχουν διαρκώς... ακόμα και από πάνω τους να είναι, τους κάνει κακό αυτό, τους μεταφέρει την αγωνία.  Το να ξέρεις ότι δεν μπορείς να ξαπλώσεις ΜΙΑ στιγμή στο καναπέ να κλείσεις τα μάτια σου, επι σειρά ετών όσο το παιδί δεν μπορεί να μείνει χωρίς επιτήρηση,  επειδή δεν υπάρχει κανένας να σε αντικαταστήσει, δεν ειναι για κανέναν καλό. 

 

 

 

 

Αγαπητή Bellevue, 

Ναι, χρειάζεται ισχυρό υποστηρικτικό πλαίσιο για να επιλέξεις το δρόμο της μονογονεικής οικογένειας και οικονομική αυτάρκεια. Κατακριτέο δεν είναι. Υπάρχουν χιλιάδες γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους είτε γιατί ο άντρας τους δεν ζει είτε γιατί το επέλεξαν. Το παιδί χρειάζεται αγάπη, να ξέρει και να νιώθει ότι το ήθελαν και ήταν επιλογή. Το να ζει σε έναν άσχημο γάμο, με καυγάδες και διαζύγια, μόνο και μόνο για στήριξη της μαμάς στις δυσκολίες, να το βράσω. Μπορεί να ξεκινήσει μόνη της μια γυναίκα να κάνει το παιδί της, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα βρει κάποιον αργότερα να σταθεί στο πλάι της. Όταν δεν έχει μια γυναίκα πια το χρόνο για να βρει τον κατάλληλο, ας το ξεκινήσει μόνη της εφόσον το θέλει και το μπορεί. Έχουμε πια επιλογές που μας απελευθερώνουν από χειριστικές σχέσεις. Κι αυτό είναι σημαντικό. 

[CutiePies]

Αχ δυστυχως εμπλεξες κοπέλα μου. Κρίμα που σε κορόιδεψε από την αρχή, αλλά όσο πιο γρήγορα φύγεις, τόσο το καλύτερο. Μην το μετανιώνεις μια ζωή. Παιδάκια με το ζόρι δεν γίνονται και όσο περνάει ο καιρός θα μεγαλώνεις κι άλλο, κρίμα να φύγεις όταν δε θα γίνεται πια. Πολύ κρίμα κορίτσι μου.

[Deena]

On 3/10/2021 at 2:55 ΠΜ, Eleana768 είπε:

Καλησπέρα, είμαι 10 χρόνια μαζί με τον άνδρα μου. Ειμαι 36 χρόνων κι αυτός 37. Πριν 2 χρόνια παντρευτηκαμε με το σκοπο να ξεκινήσουμε τη δική μας οικογένεια, αλλά όπως φάνηκε αυτό είναι μόνο μέσα στα δικά μου πλάνα. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχουν γίνει ατελείωτες συζητήσεις για την απόκτηση παιδιού οι οποίες πάντα καταλήγουν σε καβγά, στενοχώρια, μούτρα με αποτέλεσμα να αφήνουμε πάντα αυτο το θέμα ανοιχτό.Εγω έχω εκφράσει ξεκάθαρα την επιθυμία μου να γίνω μητέρα αλλά ο σύζυγος μου το αναβαλλει εδώ και δύο χρόνια. Κάθε φορά που συζητάμε αυτό το θέμα, βάζει κι ένα καινούργιο "εμπόδιο" και ένα "αλλα". Να προσθέσω εδώ  ότι κι οι δυο εργάζομαστε και είμαστε πολύ καλά οικονομικά. Μου λέει ότι οι συνθήκες δεν είναι καλές,ότι δεν νιώθει ετοιμος ,ότι φοβάται για το μέλλον,τι θα γίνει με τη δουλειά, να περιμένουμε λίγο ακομα. Λέει ότι θέλει να αποκτήσει παιδιά κάποια στιγμή αλλά δεν το τοποθετεί χρονικά. Νιώθω πως όλα αυτά είναι δικαιολογίες για να αναβάλει όσο περισσότερο μπορεί την απόκτηση παιδιού κι ότι ο πραγματικός λόγος είναι ότι φοβάται τις ευθύνες. Ολο αυτό μου προκαλει θυμό, νεύρα προς τον σύντροφό μου, κλαμματα, θλιψη  και σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μου. Η σχέση μεταξύ μας έχει αλλάξει γιατί νιώθω ότι  μου στερεί αυτό που θέλω τόσο πολύ ενώ εγω του έχω δώσει τόσο χρόνο να το σκεφτεί. Νιώθω ότι καταπίεζω τις ανάγκες μου και τις επιθυμίες μου και ότι πρέπει να περιμένω μέχρι να μου δώσει το πράσινο φως. Έχω κουραστεί και πλέον δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Βλέπω τους γύρω μου να έχουν προχώρησει τη ζωή τους και να έχουν κάνει οικογένεια και εγώ να μένω στάσιμη. Έπισης φοβάμαι τον χρόνο που περνάει. 

Οποιαδήποτε συμβουλή είναι καλοδεχούμενη.

 

 

 

 

 

 

Το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι, παρά την τάση για ρομαντικοποίηση της μητρότητας και της γονεϊκότητας γενικά, ένα παιδί κάνει πάντα μα πάντα την σχέση  του ζευγαριού χειρότερη από ότι ήταν προ παιδιού.

 

Σκέψου καλά και πράξε αναλόγως.

[mama16]

9 ώρες πρίν, Deena είπε:

 

Το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι, παρά την τάση για ρομαντικοποίηση της μητρότητας και της γονεϊκότητας γενικά, ένα παιδί κάνει πάντα μα πάντα την σχέση  του ζευγαριού χειρότερη από ότι ήταν προ παιδιού.

 

Σκέψου καλά και πράξε αναλόγως.

Πως εννοείς χειρότερη τη σχέση? Νομίζω αν βασίζεται σε γερά θεμέλια δεν αλλάζει κάτι, απλά ίσως δεν είναι τόσο σύνηθες!

[irin]

On 14/10/2021 at 7:56 ΜΜ, mama16 είπε:

Πως εννοείς χειρότερη τη σχέση? Νομίζω αν βασίζεται σε γερά θεμέλια δεν αλλάζει κάτι, απλά ίσως δεν είναι τόσο σύνηθες!

Μπορεί να μην τη χειροτερεύει, αλλά σίγουρα την αλλάζει. Αλλάζουν οι προτεραιότητες, η κούραση, οι υποχρεώσεις κλπ κλπ. Άλλοι το περνάνε πιο εύκολα, άλλοι πιο δύσκολα. Αλλά σίγουρα κάτι αλλάζει

[mama16]

On 18/10/2021 at 9:32 ΠΜ, irin είπε:

Μπορεί να μην τη χειροτερεύει, αλλά σίγουρα την αλλάζει. Αλλάζουν οι προτεραιότητες, η κούραση, οι υποχρεώσεις κλπ κλπ. Άλλοι το περνάνε πιο εύκολα, άλλοι πιο δύσκολα. Αλλά σίγουρα κάτι αλλάζει

Ε ναι αυτό εννοείται ότι την αλλάζει, άλλες υποχρεώσεις υπάρχουν. Η ένσταση μου ήταν στο ότι την κάνει χειρότερη..

[despoina34]

On 3/10/2021 at 2:55 ΠΜ, Eleana768 είπε:

Καλησπέρα, είμαι 10 χρόνια μαζί με τον άνδρα μου. Ειμαι 36 χρόνων κι αυτός 37. Πριν 2 χρόνια παντρευτηκαμε με το σκοπο να ξεκινήσουμε τη δική μας οικογένεια, αλλά όπως φάνηκε αυτό είναι μόνο μέσα στα δικά μου πλάνα. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχουν γίνει ατελείωτες συζητήσεις για την απόκτηση παιδιού οι οποίες πάντα καταλήγουν σε καβγά, στενοχώρια, μούτρα με αποτέλεσμα να αφήνουμε πάντα αυτο το θέμα ανοιχτό.Εγω έχω εκφράσει ξεκάθαρα την επιθυμία μου να γίνω μητέρα αλλά ο σύζυγος μου το αναβαλλει εδώ και δύο χρόνια. Κάθε φορά που συζητάμε αυτό το θέμα, βάζει κι ένα καινούργιο "εμπόδιο" και ένα "αλλα". Να προσθέσω εδώ  ότι κι οι δυο εργάζομαστε και είμαστε πολύ καλά οικονομικά. Μου λέει ότι οι συνθήκες δεν είναι καλές,ότι δεν νιώθει ετοιμος ,ότι φοβάται για το μέλλον,τι θα γίνει με τη δουλειά, να περιμένουμε λίγο ακομα. Λέει ότι θέλει να αποκτήσει παιδιά κάποια στιγμή αλλά δεν το τοποθετεί χρονικά. Νιώθω πως όλα αυτά είναι δικαιολογίες για να αναβάλει όσο περισσότερο μπορεί την απόκτηση παιδιού κι ότι ο πραγματικός λόγος είναι ότι φοβάται τις ευθύνες. Ολο αυτό μου προκαλει θυμό, νεύρα προς τον σύντροφό μου, κλαμματα, θλιψη  και σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μου. Η σχέση μεταξύ μας έχει αλλάξει γιατί νιώθω ότι  μου στερεί αυτό που θέλω τόσο πολύ ενώ εγω του έχω δώσει τόσο χρόνο να το σκεφτεί. Νιώθω ότι καταπίεζω τις ανάγκες μου και τις επιθυμίες μου και ότι πρέπει να περιμένω μέχρι να μου δώσει το πράσινο φως. Έχω κουραστεί και πλέον δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Βλέπω τους γύρω μου να έχουν προχώρησει τη ζωή τους και να έχουν κάνει οικογένεια και εγώ να μένω στάσιμη. Έπισης φοβάμαι τον χρόνο που περνάει. 

Οποιαδήποτε συμβουλή είναι καλοδεχούμενη.

 

 

 

 

 

Πριν παντρευτείτε, στα τόσα χρόνια κοινής ζωής , γνώριζε ότι θέλετε να κάνετε οικογένεια; Εκείνος σας είχε εκφράσει τι σκέφτεται κ τι θέλει;

[vicky86]

On 14/10/2021 at 7:56 ΜΜ, mama16 είπε:

Πως εννοείς χειρότερη τη σχέση? Νομίζω αν βασίζεται σε γερά θεμέλια δεν αλλάζει κάτι, απλά ίσως δεν είναι τόσο σύνηθες!

Αν κ απαντω εκ μερους αλλου, θα ελεγα οτι εννοει οτι μια κακη σχεση με την ελευση ενος παιδιου συνηθως γινεται χειροτερη. Μια σχεση με προβληματα δ θα τα λυσει με ενα παιδι

Ενα ζευγαρι με γερες βασεις κ παλι θα ερθουν ολα τουμπα, μπορει κ οχι

[maryioa99]

Αγαπητή Ελεάνα,

 

σε νίωθω 100%. Έχω παρόμοιο πρόβλημα. Αντίστοιχα είμαι αρκετά χρόνια με τον άντρα μου και ενω θεωρητικά θέλει και το συζητάει, δεν το παίρνει απόφαση. Ο δικός μου είναι 39 και εγώ 33. Το συζητάμε συχνά με τα ίδια αποτελέσματα με τα δικά σου (μούτρα και απο τις δύο πλευρές, κλίμα σαν να είμαστε τσακωμένοι κτλ). Δεν ξέρω για σένα, το έχεις συζητήσει με άλλους? Οι άλλοι τι σου προτείνουν (που σας ξέρουν και σαν σχέση)? Δυστηχώς έχει δίκιο μια φίλη πιο πάνω ότι δύο λύσεις υπάρχουν: είτε χωρίζουμε είτε ηρεμούμε και κάποια στιγμή έρχεται μόνο του (με τον φόβο όμως να περάσουμε ένα ακόμα διάστημα πικραμένες).

Καλή υπομονή σε όλες μας ανεξαρτήτως κατάστασης :) 

[mama16]

On 19/10/2021 at 9:20 ΜΜ, vicky86 είπε:

Αν κ απαντω εκ μερους αλλου, θα ελεγα οτι εννοει οτι μια κακη σχεση με την ελευση ενος παιδιου συνηθως γινεται χειροτερη. Μια σχεση με προβληματα δ θα τα λυσει με ενα παιδι

Ενα ζευγαρι με γερες βασεις κ παλι θα ερθουν ολα τουμπα, μπορει κ οχι

Ναι σε αυτό συμφωνώ εννοείται, αν υπάρχουν ήδη προβλήματα στο ζευγάρι η έλευση ενός παιδιού θα τα μεγαλοποιησει ακόμα περισσότερο. 

 

Απλά σχολίασα γιατί είχε πει η @Deena ότι  το παιδί κάνει την σχέση του ζευγαριού πάντα χειρότερη που δεν ισχύει κάτι τέτοιο σε όλα τα ζευγάρια. 

Δεν νομίζω να είναι ωραίο κάποια που έχει ένα σύντροφο να διαβάζει ότι με το παιδί σίγουρα χειροτερεύει η σχέση και να αγχώνεται. Ναι είναι δύσκολος ο ερχομός ενός παιδιού κ πρέπει το ζευγάρι να ξανά βρει τις ισορροπίες τους αλλά με την συζήτηση όλα λύνονται. Αν βέβαια κ προ παιδιού δεν είναι καλή η σχέση δεν πρέπει κανείς να κάνει παιδί για να την φτιάξει!

 

[vicky86]

On 21/10/2021 at 2:12 ΜΜ, mama16 είπε:

Ναι σε αυτό συμφωνώ εννοείται, αν υπάρχουν ήδη προβλήματα στο ζευγάρι η έλευση ενός παιδιού θα τα μεγαλοποιησει ακόμα περισσότερο. 

 

Απλά σχολίασα γιατί είχε πει η @Deena ότι  το παιδί κάνει την σχέση του ζευγαριού πάντα χειρότερη που δεν ισχύει κάτι τέτοιο σε όλα τα ζευγάρια. 

Δεν νομίζω να είναι ωραίο κάποια που έχει ένα σύντροφο να διαβάζει ότι με το παιδί σίγουρα χειροτερεύει η σχέση και να αγχώνεται. Ναι είναι δύσκολος ο ερχομός ενός παιδιού κ πρέπει το ζευγάρι να ξανά βρει τις ισορροπίες τους αλλά με την συζήτηση όλα λύνονται. Αν βέβαια κ προ παιδιού δεν είναι καλή η σχέση δεν πρέπει κανείς να κάνει παιδί για να την φτιάξει!

 

Οταν ομως εχεις εναν συντροφο που δ θελει παιδι, δ μενεις με το σκεπτικο οτι θα το δει κ θα αλλαξει γνωμη

Φανταζομαι πανω σε αυτο θα το ειπε

[mama16]

19 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

Οταν ομως εχεις εναν συντροφο που δ θελει παιδι, δ μενεις με το σκεπτικο οτι θα το δει κ θα αλλαξει γνωμη

Φανταζομαι πανω σε αυτο θα το ειπε

Καλά αυτό εννοείται ότι δεν θα συμβεί και δεν πρέπει καν να πιέζει ο ένας τον άλλον να κάνουν ή να μην κάνουν παιδι. Πρέπει να υπάρχει κοινή γραμμή. Αν δεν συμφωνεί το ζευγάρι μεταξύ τους για μένα καλύτερα ο χωρισμός (γενικά, όχι στο συγκεκριμένο ζευγάρι, εγώ πιστεύω αυτό θα έκανα). 

Τώρα αν η κοπέλα το είπε πάνω σε αυτό εντάξει, αλλά εγώ σχολίασα αυτό που ειπώθηκε 

[CutiePies]

On 10/20/2021 at 11:00 AM, maryioa99 said:

Αγαπητή Ελεάνα,

 

σε νίωθω 100%. Έχω παρόμοιο πρόβλημα. Αντίστοιχα είμαι αρκετά χρόνια με τον άντρα μου και ενω θεωρητικά θέλει και το συζητάει, δεν το παίρνει απόφαση. Ο δικός μου είναι 39 και εγώ 33. Το συζητάμε συχνά με τα ίδια αποτελέσματα με τα δικά σου (μούτρα και απο τις δύο πλευρές, κλίμα σαν να είμαστε τσακωμένοι κτλ). Δεν ξέρω για σένα, το έχεις συζητήσει με άλλους? Οι άλλοι τι σου προτείνουν (που σας ξέρουν και σαν σχέση)? Δυστηχώς έχει δίκιο μια φίλη πιο πάνω ότι δύο λύσεις υπάρχουν: είτε χωρίζουμε είτε ηρεμούμε και κάποια στιγμή έρχεται μόνο του (με τον φόβο όμως να περάσουμε ένα ακόμα διάστημα πικραμένες).

Καλή υπομονή σε όλες μας ανεξαρτήτως κατάστασης  

 

Δεν το κατάλαβα αυτό το ηρεμούμε και έρχεται μόνο του. Εγώ θα έλεγα ή φεύγουμε και αναζητούμε άλλη λύση για το παιδάκι που θέλουμε, άλλο σύντροφο ή δωρητή σπέρματος, ή σε αυτή τη σχέση δεχόμαστε ότι δε θα κάνουμε παιδί αλλά λέμε δε μας πειράζει τελικά και τόσο. Ποτέ δεν ελπίζουμε ο άλλος να αλλάξει αργότερα και να θελήσει παιδιά αν το αναβάλει συνεχώς για χρόνια, απλά χάνουμε πολύτιμο χρόνο αν είναι κάτι παρά πολύ σημαντικό για εμάς. Χώρια που το ρολόι χτυπά για τις γυναίκες, όσο μεγαλώνουμε γίνεται δύσκολο, έχω φίλες πολύ ταλαιπωρημένες με αποβολές, εκτρώσεις για γενετικά προβλήματα, προεμφυτευτικούς ελέγχους, α πα πα αν μπορείτε να τα αποφύγετε, άλλο να τα φέρει έτσι η ζωή σας.  Συγγνώμη αν είναι κάτι που δε θέλετε να ακούσετε, αλλά μιλάτε για σύζυγο 40 ετών, όχι στα 20 να το σκέφτεται για αργότερα. Είμαι και εγώ στη δεκαετία των 40 πια, και θα φοβόμουν να κάνω άλλο παιδί γιατί νιώθω πολύ μεγάλη, δηλαδή είναι κάτι που ξεκαθαρίζω σε νέα σχέση ότι τέλος από παιδιά. Αχ, δε θέλω να πω ότι είναι μεγάλος στα 40, αλλά δεν είναι νεαρός να λέει ότι θα το κάνει αργότερα, άλλοι νιώθουν ήδη πολύ μεγάλοι σε αυτή την ηλικία. 25 χρονών, λες να ζήσω τη ζωή μου λίγο, να μείνω καιρό σε μια σχέση να σιγουρευτώ, να βγάλω κάποια χρήματα, αλλά δεν τα λεμε αυτά στα 40.

[mamy 85]

On 3/10/2021 at 2:55 ΠΜ, Eleana768 είπε:

Καλησπέρα, είμαι 10 χρόνια μαζί με τον άνδρα μου. Ειμαι 36 χρόνων κι αυτός 37. Πριν 2 χρόνια παντρευτηκαμε με το σκοπο να ξεκινήσουμε τη δική μας οικογένεια, αλλά όπως φάνηκε αυτό είναι μόνο μέσα στα δικά μου πλάνα. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχουν γίνει ατελείωτες συζητήσεις για την απόκτηση παιδιού οι οποίες πάντα καταλήγουν σε καβγά, στενοχώρια, μούτρα με αποτέλεσμα να αφήνουμε πάντα αυτο το θέμα ανοιχτό.Εγω έχω εκφράσει ξεκάθαρα την επιθυμία μου να γίνω μητέρα αλλά ο σύζυγος μου το αναβαλλει εδώ και δύο χρόνια. Κάθε φορά που συζητάμε αυτό το θέμα, βάζει κι ένα καινούργιο "εμπόδιο" και ένα "αλλα". Να προσθέσω εδώ  ότι κι οι δυο εργάζομαστε και είμαστε πολύ καλά οικονομικά. Μου λέει ότι οι συνθήκες δεν είναι καλές,ότι δεν νιώθει ετοιμος ,ότι φοβάται για το μέλλον,τι θα γίνει με τη δουλειά, να περιμένουμε λίγο ακομα. Λέει ότι θέλει να αποκτήσει παιδιά κάποια στιγμή αλλά δεν το τοποθετεί χρονικά. Νιώθω πως όλα αυτά είναι δικαιολογίες για να αναβάλει όσο περισσότερο μπορεί την απόκτηση παιδιού κι ότι ο πραγματικός λόγος είναι ότι φοβάται τις ευθύνες. Ολο αυτό μου προκαλει θυμό, νεύρα προς τον σύντροφό μου, κλαμματα, θλιψη  και σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μου. Η σχέση μεταξύ μας έχει αλλάξει γιατί νιώθω ότι  μου στερεί αυτό που θέλω τόσο πολύ ενώ εγω του έχω δώσει τόσο χρόνο να το σκεφτεί. Νιώθω ότι καταπίεζω τις ανάγκες μου και τις επιθυμίες μου και ότι πρέπει να περιμένω μέχρι να μου δώσει το πράσινο φως. Έχω κουραστεί και πλέον δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Βλέπω τους γύρω μου να έχουν προχώρησει τη ζωή τους και να έχουν κάνει οικογένεια και εγώ να μένω στάσιμη. Έπισης φοβάμαι τον χρόνο που περνάει. 

Οποιαδήποτε συμβουλή είναι καλοδεχούμενη.

 

 

 

 

 

Κοριτσι μου η χωριζεις  η μενεις με την ελπιδα να γινεις μητερα καποια στιγμη!οτι κ να πω ειναι λιγο μπροστα σαυτο που νιωθεις..μην το καθυστερησεις ομως αν το θελεις πολυ γιατι να ξερεις οι αποθηκες της γυναικας καποια στιγμη τελειωνουν ..η αμη μειωνεται καθε χρονο!!!κ επισης η μητρα μας δεν μενει παντα νεα..παρε αποφασεις...σου ευχομαι τα καλυτερα

[mamy 85]

On 3/10/2021 at 2:55 ΠΜ, Eleana768 είπε:

Καλησπέρα, είμαι 10 χρόνια μαζί με τον άνδρα μου. Ειμαι 36 χρόνων κι αυτός 37. Πριν 2 χρόνια παντρευτηκαμε με το σκοπο να ξεκινήσουμε τη δική μας οικογένεια, αλλά όπως φάνηκε αυτό είναι μόνο μέσα στα δικά μου πλάνα. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχουν γίνει ατελείωτες συζητήσεις για την απόκτηση παιδιού οι οποίες πάντα καταλήγουν σε καβγά, στενοχώρια, μούτρα με αποτέλεσμα να αφήνουμε πάντα αυτο το θέμα ανοιχτό.Εγω έχω εκφράσει ξεκάθαρα την επιθυμία μου να γίνω μητέρα αλλά ο σύζυγος μου το αναβαλλει εδώ και δύο χρόνια. Κάθε φορά που συζητάμε αυτό το θέμα, βάζει κι ένα καινούργιο "εμπόδιο" και ένα "αλλα". Να προσθέσω εδώ  ότι κι οι δυο εργάζομαστε και είμαστε πολύ καλά οικονομικά. Μου λέει ότι οι συνθήκες δεν είναι καλές,ότι δεν νιώθει ετοιμος ,ότι φοβάται για το μέλλον,τι θα γίνει με τη δουλειά, να περιμένουμε λίγο ακομα. Λέει ότι θέλει να αποκτήσει παιδιά κάποια στιγμή αλλά δεν το τοποθετεί χρονικά. Νιώθω πως όλα αυτά είναι δικαιολογίες για να αναβάλει όσο περισσότερο μπορεί την απόκτηση παιδιού κι ότι ο πραγματικός λόγος είναι ότι φοβάται τις ευθύνες. Ολο αυτό μου προκαλει θυμό, νεύρα προς τον σύντροφό μου, κλαμματα, θλιψη  και σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μου. Η σχέση μεταξύ μας έχει αλλάξει γιατί νιώθω ότι  μου στερεί αυτό που θέλω τόσο πολύ ενώ εγω του έχω δώσει τόσο χρόνο να το σκεφτεί. Νιώθω ότι καταπίεζω τις ανάγκες μου και τις επιθυμίες μου και ότι πρέπει να περιμένω μέχρι να μου δώσει το πράσινο φως. Έχω κουραστεί και πλέον δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Βλέπω τους γύρω μου να έχουν προχώρησει τη ζωή τους και να έχουν κάνει οικογένεια και εγώ να μένω στάσιμη. Έπισης φοβάμαι τον χρόνο που περνάει. 

Οποιαδήποτε συμβουλή είναι καλοδεχούμενη.

 

 

 

 

 

Εχεις σκεφτει την λυση καταψυξη ωαριων;;ισως ειναι μια λυση για εσενα ..για να μην εχεις το αγχος..εγω ειμαι σε προσπαθεια για παιδι με τον αντρα μου κ αργησα κιολας..εχω δρομο μπροστα μου!!σου ευχομαι οτι καλυτερο απο καρδιας!!

[ValiaB]

Αγαπητή Eleana768,

Βρέθηκα πρόσφατα σε παρόμοια θέση και μπορώ να νιώσω την απογοήτευση και την πικρία σου. Το πιθανότερο είναι ότι αγχώνεται και φοβάται. Ακούμε πολλά από τους γύρω μας και συχνά τρομοκρατούμαστε. Δώσε λίγο χώρο στον σύντροφό σου να εκφραστεί χωρίς να αισθάνεται ότι μπαίνεις σε αμυντική στάση. Μπορείς πάντα να τον ενθαρρύνεις να βρείτε από τώρα λύσεις μαζί σε πιθανές δυσκολίες που θα προκύψουν με τη γονεϊκότητα. Καταλαβαίνω ότι η επιθυμία σου είναι πολύ ισχυρή. Σε νιώθω. Μην την βάλεις στην άκρη. Άκουσε όμως προσεκτικά τι σου λέει ο σύντροφος ώστε να καταλάβεις τι τον κωλύει. Δεν είστε αντίπαλοι. Είστε ομάδα. Και ίσως η δική σου σταθερότητα και ανοιχτοσύνη του εμπνεύσει την σιγουριά που χρειάζεται για να πάρει την απόφαση. Σου στέλνω πολλή αγάπη και συμπαράσταση. Προσπάθησε να μην σε καταβάλει η επιθυμία και δώσε και στον εαυτό σου λίγο χρόνο να επεξεργαστεί τα δεδομένα. Φιλιά.