Αθήνα ή επαρχιακή πόλη

[Deena]

πρίν από 3 λεπτά , mama16 είπε:

Αυτό θα μπορούσε να συμβαίνει κ στην Αθήνα, όχι μόνο σε επαρχιακή πόλη. Όταν μπλέκονται γνωστοί είναι δύσκολα. 

Τώρα το άλλο που είπες για ιδιωτικό σχολείο πως κ είναι μεγάλη επαρχιακή πόλη κ δεν έχει? Νοσοκομείο έχει?

 

Στην Αθήνα όμως και να χάσεις έναν πελάτη επειδή παρεξηγήθηκε γιατί απέλυσες την γυναίκα του, υπάρχει μεγάλη δεξαμενή επιλογών να βρεις άλλους πελάτες. Ούτε φοβάσαι ότι θα σε διαβάλει και θα σου χαλάσει την φήμη στους υπόλοιπους.

 

Νοσοκομείο η πόλη έχει. Και έχει επίσης ένα και μοναδικό ιδιωτικό σχολείο, πολύ χαμηλής ποιότητας για το οποίο είναι κοινό μυστικό ότι πάνε εκεί τα παιδιά που είναι αδύναμα μαθησιακά.

[love kids]

1 ώρα πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

     Δεδομένων των ενοικίων στις περισσότερες πρωτεύουσες του εξωτερικού, σε αυτό το τελευταίο δε ξέρω αν θα συμφωνούσα  

Πολύ υψηλά τα ενοίκια στις πρωτεύουσες στο εξωτερικό αλλά κι άλλοι οι μισθοί. Φυσικά δεν πας να μείνεις Λονδίνο και να δουλεύεις μόνιμα ως σερβιτόρος. Αλλά κι εδώ Αθήνα τα ενοίκια είναι πλέον εξωφρενικά υψηλά. Με κάτι φωτογραφίες δε σε αγγελίες έχω ρίξει τρελό γέλιο. 

[maripoz]

2 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 

     Δεδομένων των ενοικίων στις περισσότερες πρωτεύουσες του εξωτερικού, σε αυτό το τελευταίο δε ξέρω αν θα συμφωνούσα  

Πιο ακριβά είναι τα ενοίκια στην Αθήνα από οποιαδήποτε πρωτεύουσα του εξωτερικού μπορώ να σκεφτώ αν λάβεις υπόψη σου τους μισθούς. 

[love kids]

Προσωπικά μου αρέσει πολύ η Αθήνα. Δεν έχει τα αρνητικά μιας μικρής κοινωνίας (φυσικά αφού είναι μεγάλη πόλη αυτή στην οποία σκέφτεστε να μετακομίσετε, θα έχετε την ιδιωτικότητά σας), προσφέρει επαγγελματικές ευκαιρίες, ευκαιρίες για διασκέδαση και επιλογές για μόρφωση του παιδιού, δραστηριότητες κλπ. Είναι, ωστόσο, γεγονός πως τρως πολύ χρόνο σε μετακινήσεις και είσαι συνεχώς στο τρέξιμο. Θα το σκεφτόμουν πολύ να μετακομίσω σε άλλη πόλη και θα πήγαινα μόνο σε μια από τις 2-3 μεγαλύτερες πόλεις και μόνο αν υπήρχαν εκεί επαγγελματικές ευκαιρίες. Στο εξωτερικό είναι πιο πιθανό να πάμε λόγω αυτών των ευκαιριών και γενικά θα ήθελα να ζήσω αυτήν την εμπειρία με την απαιτούμενη σοβαρότητα και ζύγισμα όλων των ενεργειών φυσικά μιας και μιλάμε για οικογένεια με παιδί. Το καλό μετά την εμφάνιση του Covid-19 είναι ότι άνοιξαν νέες πόρτες στη δουλειά μου και μπορώ πια πιο εύκολα να εργαστώ από το σπίτι ακόμη και για εργοδότες από το εξωτερικό. 

Επειδή φαίνεται πως το έχετε σχεδόν αποφασίσει να φύγετε από την πρωτεύουσα, εύχομαι όλα να σας πάνε καλά και να βρείτε την ηρεμία και την ευκολία που αποζητάτε. 

[Έσπερος]

Η ζωή στην επαρχία δεν είναι για όλους. Το θέμα είναι αν είσαι προετοιμασμένη για να αντιμετωπίσεις όλες τις καταστάσεις. Έχει τεράστιες ευκολίες σε θέμα χρόνου κ ασφαλειας, ανάλογα με το μέρος μπορεί να έχει κ οποία δραστηριότητα θα έκανε ένα παιδί στην Αθήνα κ μάλιστα πιο κοντά, φυσικά όχι στο ίδιο επίπεδο. Μεγάλο θέμα οι γιατροί σε κάποια μερη. αλλά αυτά ας πούμε ότι τα αντιμετωπίζουν τόσοι άνθρωποι κ έχουν επιβιώσει. το ζήτημα είναι αν μπορείς να ενταχθεις στην εκάστοτε κοινωνία κ να ακολουθήσεις την νοοτροπία τους, να υποστείς το ότι θα σε θεωρούν για πάντα ξένο, η επιχείρηση σου θα είναι σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τους ντόπιους, κ απλώς θα έχετε άλλα βιώματα κ δεν θα μπορείτε να συμβαδίζετε. Ξέρω ανθρώπους που έφυγαν από την Αθήνα κ εγκλιματίστηκαν κ πιάστηκαν καλά επαγγελματικά στην επαρχία ακόμα κ στο νησί που είμαι  εγω που είναι πολύ ξενόφοβοι κ ρατσιστές κ επίσης δεν είναι δυστυχισμένοι. Ούτε εγω είμαι δυστυχισμένη κ μάλιστα το έχω συνηθίσει τόσο που μου φαίνεται αδιανόητο ότι στην Αθήνα θα έφευγα για τη δουλειά την ώρα που τώρα ξυπνάω το πρωί. Απλώς δεν έχω ταιριάξει κ δεν μου αρέσει η νοοτροπία, μου αρέσει το μέρος σαν περιβάλλον αλλά νιώθω τεράστιο χάσμα με τους ανθρώπους, χωρίς να έχουν κάτι κακό, απλώς είναι εμφανές ότι έχουμε μεγαλώσει διαφορετικά. 

[love kids]

Η θεματοθέτρια λέει πως η πόλη αυτή είναι ο τόπος καταγωγής τους αλλά κι αυτό σχετικό είναι καθώς εγώ, για παράδειγμα, δε θα γυρνούσα στον τόπο καταγωγής μου κυρίως για λόγους που έχουν αναφερθεί ως τώρα. Αν και μεγάλωσα εκεί, λείπω πια χρόνια. Συν ότι πάντα ήθελα γενικά να φύγω από κει και να ζήσω αλλού. Βασικά αν το θέμα της δουλειάς είχε επιλυθεί και ήμασταν πολύ καλά οικονομικά, μια χαρά θα ζούσα και σε νησί και θα πήγαινα για διακοπές ίσως Αθήνα ή όπου αλλού. Έχω περάσει κακουχίες κι αντέχω χαχαχα αλλά το θέμα της δουλειάς είναι αυτό που κυρίως θα με απασχολούσε.

[Έσπερος]

Τόπος καταγωγής όμως δεν σημαίνει ότι γεννήθηκες ή ότι μεγάλωσες εκεί. Επίσης άλλο το να μεγαλώσεις ως παιδί, άλλο να ζήσεις ως ενήλικας. Εγώ πχ δεν έχω εικόνα ενήλικης ζωής στην Αθήνα, εικόνα ζωής ανθρώπου που δουλεύει. Έχω εικόνα φοιτητή, που δεν είναι ότι έκανα φοιτητική ζωή όπως το φαντάζεται κανείς, ΄ήμασταν οι κουλτουριάρηδες φοιτητές που διάβαζαν στη λέσχη, πήγαιναν σε συνέδρια κ συναυλίες κ τέτοια, αλλά βασικά εκεί σταματάει η επαφή μου με την ζωή στην Αθήνα. ΤΟ πώς ζει μια οικογένεια με παιδιά στην Αθήνα ή ακόμα κ ένας εργένης που δουλεύει, μου είναι απλώς άγνωστο, έχω μια αόριστα εξιδανικευμένη εικόνα. ΕΠίσης έχω μια αόριστα εξιδανικευμένη εικόνα ότι όλοι οι κάτοικοι της Αθήνας πηγαίνουν σε συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής και σε παρουσιάσεις βιβλίων και τα παιδιά τους στα παιδαγωγικά προγράμματα των μουσείων, οπότε μέρος της αλλεργίας μου στν επαρχία πηγάζει από αυτό. Το αναγνωρίζω ότι σφάλλω, αλλά είναι ριζωμένο μέσα μου. Αντίστοιχα κ άποιος που μεγάλωσε στην επαρχία μπορεί να έχει εξιδανικεύσει καταστάσεις. 

[Belmar]

Θα σε συμβούλευα, αφού ακούσεις διάφορες συμβουλές, να κλείσεις για ένα διάστημα τα αυτιά σε οτιδήποτε σχετικά με αυτό και να ανοίξεις την ψυχή σου και τα τεφτέρια σου.

Τί εννοώ. Βάλε τα εξής θέματα:

1. Τί ζωή θέλετε εσεις για εσάς. Σας αρέσουν τα μπουζούκια/γκαλερί/μεγάλες συναυλίες κτλ ή σας αρέσουν οι εξορμήσεις στη φύση; Δείτε δλδ πώς απολαμβάνετε εσείς τη ζωή σας και πού σας προσφέροντια περισσότερα από αυτά που σας αρέσουν

 

2. Το οικονομικό. Ποιό είναι το κόστος στη μια και την άλλη περίπτωση; Μιλάω για έξοδα που μπορούν να προβλεφθούν όπως πχ έξοδα μετακίνησης που πολλές φορές στην Αθήνα είναι υπέρογκα. Στα έξοδα θα έβαζα επίσης τα έξοδα του -πιθανόν- ιδιωτικού σχολείου για τα παιδιά. Δείτε αν εκεί που μένετε στην Αθήνα σκοπεύετε να τα στείλετε σε ιδ. σχολείο ή όχι και πόσο είναι το κόστος εκεί. Στην επαρχία τα ιδ. σχολεία είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

 

3.Η βοήθεια από τους γονείς είνια υπολογίσιμη παράμετρος κι ξεκουράζει εξαιρετικά τη μητέρα που θέλει να εργάζεται. Δείτε αν αυτό ισχύει στη δική σας περίπτωση και πόσο υπολογίζεται σε αυτό.

 

Γενικά βάλτε μια λίστα με υπέρ ή κατά και δείτε πού γέρνει η ζυγαριά βασιζόμενοι στη δική σας εμπειρία και όχι σε εμπειρίες των άλλων. Η κάθε περίπτωση είναι μοναδική και ο τρόπος που διαχειρίζεται η μια ή η άλλη περίπτωση εξαρτάται περισσότερο από το άτομο και λιγότερο από τις συνθήκες αυτές καθαυτές. Εξάλλου αφού και οι δύο κατάγεστε από αυτό το μέρος έχετε δική σας εμπειρία από τη ζωή εκεί και επομένως τα υπέρ και τα κατά αν μη ττ άλλο του να μεγαλώνεις εκεί ως παιδί.

[love kids]

πρίν από 20 λεπτά , Έσπερος είπε:

Τόπος καταγωγής όμως δεν σημαίνει ότι γεννήθηκες ή ότι μεγάλωσες εκεί. Επίσης άλλο το να μεγαλώσεις ως παιδί, άλλο να ζήσεις ως ενήλικας. Εγώ πχ δεν έχω εικόνα ενήλικης ζωής στην Αθήνα, εικόνα ζωής ανθρώπου που δουλεύει. Έχω εικόνα φοιτητή, που δεν είναι ότι έκανα φοιτητική ζωή όπως το φαντάζεται κανείς, ΄ήμασταν οι κουλτουριάρηδες φοιτητές που διάβαζαν στη λέσχη, πήγαιναν σε συνέδρια κ συναυλίες κ τέτοια, αλλά βασικά εκεί σταματάει η επαφή μου με την ζωή στην Αθήνα. ΤΟ πώς ζει μια οικογένεια με παιδιά στην Αθήνα ή ακόμα κ ένας εργένης που δουλεύει, μου είναι απλώς άγνωστο, έχω μια αόριστα εξιδανικευμένη εικόνα. ΕΠίσης έχω μια αόριστα εξιδανικευμένη εικόνα ότι όλοι οι κάτοικοι της Αθήνας πηγαίνουν σε συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής και σε παρουσιάσεις βιβλίων και τα παιδιά τους στα παιδαγωγικά προγράμματα των μουσείων, οπότε μέρος της αλλεργίας μου στν επαρχία πηγάζει από αυτό. Το αναγνωρίζω ότι σφάλλω, αλλά είναι ριζωμένο μέσα μου. Αντίστοιχα κ άποιος που μεγάλωσε στην επαρχία μπορεί να έχει εξιδανικεύσει καταστάσεις. 

Χαχαχα, όχι δεν πάνε όλοι οι κάτοικοι Αθήνας στο Μέγαρο Μουσικής και στα μουσεία αλλά καταλαβαίνω τι λες. Όλοι νομίζω τείνουμε να έχουμε μια ωραιοποιημένη εικόνα ενός τόπου αν δεν τον έχουμε ζήσει σε συγκεκριμένη φάση της ζωής μας/οικογενειακή κατάσταση ή το έχουμε επισκεφτεί ως τουρίστες. 

[Έσπερος]

πρίν από 4 λεπτά , love kids είπε:

Χαχαχα, όχι δεν πάνε όλοι οι κάτοικοι Αθήνας στο Μέγαρο Μουσικής και στα μουσεία αλλά καταλαβαίνω τι λες. Όλοι νομίζω τείνουμε να έχουμε μια ωραιοποιημένη εικόνα ενός τόπου αν δεν το έχουμε ζήσει σε συγκεκριμένη φάση της ζωής μας/οικογενειακή κατάσταση ή το έχουμε επισκεφτεί ως τουρίστες. 

α εγω είχα κ το ανάποδο, λόγω κολλημάτων οικογενειακών νόμιζα ότι όλη η επαρχία είναι ένας καταραμένος τόπος ημιαναλφαβητων χωρικών που όλοι φεύγουν τρέχοντας με την πρώτη ευκαιρία. όταν πήγα στο σχολείο έβλεπα ντόπιους καθηγητές νέους κ αναρωτιόμουν γιατί γύρισαν πίσω. εντωμεταξύ στο νησί οι ντόπιοι έχουν αρκετά χρήματα, έχουν κ άλλες δραστηριότητες όλοι οι υπάλληλοι, δεν εξαρτώνται από τον μισθό τους όπως θα ελεγε ο πρωθυπουργός, έχουν ωραία ιδιόκτητα σπίτια (ή νοικιάζουν αλλά ετοιμάζουν σπίτι), προφανώς στα δικά τους μάτια το μέρος τους είναι παράδεισος! 

[love kids]

πρίν από 10 λεπτά , Έσπερος είπε:

α εγω είχα κ το ανάποδο, λόγω κολλημάτων οικογενειακών νόμιζα ότι όλη η επαρχία είναι ένας καταραμένος τόπος ημιαναλφαβητων χωρικών που όλοι φεύγουν τρέχοντας με την πρώτη ευκαιρία. όταν πήγα στο σχολείο έβλεπα ντόπιους καθηγητές νέους κ αναρωτιόμουν γιατί γύρισαν πίσω. εντωμεταξύ στο νησί οι ντόπιοι έχουν αρκετά χρήματα, έχουν κ άλλες δραστηριότητες όλοι οι υπάλληλοι, δεν εξαρτώνται από τον μισθό τους όπως θα ελεγε ο πρωθυπουργός, έχουν ωραία ιδιόκτητα σπίτια (ή νοικιάζουν αλλά ετοιμάζουν σπίτι), προφανώς στα δικά τους μάτια το μέρος τους είναι παράδεισος! 

Μορφωμένους και καλλιεργημένους ανθρώπους μπορείς να βρεις παντού. 

Ξέρω κι εγώ άτομα που ζουν σε νησιά, αρκετοί από αυτούς μόνιμοι υπάλληλοι, που για πολλούς από αυτούς ο μισθός είναι απλά το σταθερό κερασάκι στο εισόδημά τους. Μπορεί να έχουν άλλες πηγές εσόδων όπως από σπίτια ή δωμάτια που νοικιάζουν. Λογικό για αυτούς το μέρος να είναι παράδεισος, πιθανώς και για μένα θα ήταν .

[Νεκταρινακι]

Είμαστε από εκεί και οι δύο, ζούσαμε εκεί μέχρι τα 18 κι έπειτα σπουδάσαμε σε άλλες πόλεις κ καταλήξαμε Αθήνα μόνο λόγω δουλειάς. Η δική μου δουλειά, εάν ξεκινούσα στην πόλη μου θα πήγαινε ακόμη καλύτερα πιστεύω λόγω του μεγάλου κύκλου γνωριμιών. Από την άλλη, ο άντρας μου δε θα έβρισκε δουλειά στο αντικείμενό του στην πόλη μας, ίσως σε κοντινή πόλη 1,5 ώρα μακριά) αλλά όχι στην ίδια πόλη. Όσον αφορά τα υπόλοιπα που αναφέρθηκαν, είτε είμαστε Αθήνα είτε άλλου, δε σκεφτόμαστε να στείλουμε το παιδί σε ιδιωτικό σχολείο. Πήγαμε κ οι δύο σε δημόσιο κι έχουμε εξαιρετικές εντυπώσεις (αυτά ισχύουν βέβαια για 20+ χρόνια πριν κ για μικρή πόλη, στην Αθήνα δεν ξέρω τι συμβαίνει στα σχολεία). 

Οι γονείς μας είναι και οι 4 σχετικά νέοι, χωρίς άλλες υποχρεώσεις με δουλειές κλπ και ταυτόχρονα πολύ χαρούμενοι και διατεθειμένοι να φροντίζουν τη μικρή αν τους το ζητήσουμε. 

Εννοείται πως το κόστος ζωής είναι πολύ μικρότερο, υπολογίζουμε περίπου στα μισά χρήματα για έξοδα που σε συνδυασμό με το ότι θα μπορώ μελλοντικά να εργάζομαι περισσότερες ώρες, είναι πολύ θετικό. 

Τα δύσκολα ξεκινούν, όταν σκέφτομαι τις συναυλίες, τα τεράστια πάρκα με τις πολλές εκδηλώσεις, τα μικρά μπαρ που πηγαίναμε κάποτε, τα θερινά σινεμά κλπκλπ... Αχ... Δε μπορούμε να τα έχουμε όλα, ζυγίζουμε και προχωράμε. 

Νιώθω ότι πολλές φορές κάνουμε μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας, νομίζοντας ότι θα κατασταλαξουμε κάπου κ τελικά όλο κάτι μας εκπλήσσει. Μπορεί σε 20 χρόνια για παράδειγμα, χωρίς μικρά παιδιά κ άλλες έγνοιες, να ξανάρθω Αθήνα να πάω σε ο,τι συναυλία κυκλοφορεί

[Έσπερος]

πρίν από 12 λεπτά , love kids είπε:

Μορφωμένους και καλλιεργημένους ανθρώπους μπορείς να βρεις παντού. 

Ξέρω κι εγώ άτομα που ζουν σε νησιά, αρκετοί από αυτούς μόνιμοι υπάλληλοι, που για πολλούς από αυτούς ο μισθός είναι απλά το σταθερό κερασάκι στο εισόδημά τους. Μπορεί να έχουν άλλες πηγές εσόδων όπως από σπίτια ή δωμάτια που νοικιάζουν. Λογικό για αυτούς το μέρος να είναι παράδεισος, πιθανώς και για μένα θα ήταν .

Ενταξει εγώ το έχω πει ότι μεγάλωσα με πολύ περιορισμένη έκθεση στην κοινωνική ποικιλότητα κ ήμουν γεμάτη στερεότυπα. Η ζωή που ζω αυτή τη στιγμή είναι πολύ διαφορετική από αυτό που έκανα πριν από 10 χρόνια όχι απόλυτα από επιλογή μου, αλλά τουλάχιστον αναγνωρίζω ότι έχω διευρυνει τους ορίζοντες μου κ έχω μια πολύ καλύτερη αντίληψη του τι συμβαίνει γύρω μου, πράγμα που δεν θα συνέβαινε αν είχα μείνει στον μικρόκοσμό μου στην Αθήνα. Αλλά εξακολουθώ να το λέω, ότι αν ήξερα ότι θα έφευγα από εδώ, δεν θα επέλεγα να κάνω σοβαρή σχέση με τον άντρα μου, κ επίσης δεν θα επέλεγα να μείνω ούτε σε μεγάλη επαρχιακή πόλη τύπου Ερμούπολης, Ρεθύμνου, Ναυπλίου κλπ. 

[love kids]

πρίν από 11 λεπτά , Έσπερος είπε:

Ενταξει εγώ το έχω πει ότι μεγάλωσα με πολύ περιορισμένη έκθεση στην κοινωνική ποικιλότητα κ ήμουν γεμάτη στερεότυπα. Η ζωή που ζω αυτή τη στιγμή είναι πολύ διαφορετική από αυτό που έκανα πριν από 10 χρόνια όχι απόλυτα από επιλογή μου, αλλά τουλάχιστον αναγνωρίζω ότι έχω διευρυνει τους ορίζοντες μου κ έχω μια πολύ καλύτερη αντίληψη του τι συμβαίνει γύρω μου, πράγμα που δεν θα συνέβαινε αν είχα μείνει στον μικρόκοσμό μου στην Αθήνα. Αλλά εξακολουθώ να το λέω, ότι αν ήξερα ότι θα έφευγα από εδώ, δεν θα επέλεγα να κάνω σοβαρή σχέση με τον άντρα μου, κ επίσης δεν θα επέλεγα να μείνω ούτε σε μεγάλη επαρχιακή πόλη τύπου Ερμούπολης, Ρεθύμνου, Ναυπλίου κλπ. 

Αν δε γίνομαι αδιάκριτη, διορίστηκες στον τόπο που ζεις κι έμεινες εκεί; 

Εγώ πάλι από μικρή ήθελα να ζήσω Αθήνα ή σε μια μεγάλη πόλη αλλά δε φανταζόμουν πόση ώρα θες π.χ. για να πας από και προς τη δουλειά ή ότι μπορεί να μένεις στην ίδια περιοχή με συγγενείς και να είναι τόσο δύσκολο να κανονίσετε να βρεθείτε. Αν ήταν όμως να ζήσω σε επαρχία εκτός νησιού που παρόλες τις δυσκολίες θα μου άρεσε, δε νομίζω να έκανα το βήμα για σοβαρή σχέση ή γάμο .

[Έσπερος]

πρίν από 5 λεπτά , love kids είπε:

Αν δε γίνομαι αδιάκριτη, διορίστηκες στον τόπο που ζεις κι έμεινες εκεί; 

Εγώ πάλι από μικρή ήθελα να ζήσω Αθήνα ή σε μια μεγάλη πόλη αλλά δε φανταζόμουν πόση ώρα θες π.χ. για να πας από και προς τη δουλειά ή ότι μπορεί να μένεις στην ίδια περιοχή με συγγενείς και να είναι τόσο δύσκολο να κανονίσετε να βρεθείτε. Αν ήταν όμως να ζήσω σε επαρχία εκτός νησιού που παρόλες τις δυσκολίες θα μου άρεσε, δε νομίζω να έκανα το βήμα για σοβαρή σχέση ή γάμο .

Ναι εδω διορίστηκα κ όταν κατάλαβα ότι δεν δίνονται μεταθέσεις, οκ το αποδέχτηκα. Είχα γνωρίσει κ τον άντρα μου εντωμεταξύ αλλά πιστεύω ότι αν ήξερα ότι θα  μπορούσα σε 2-3 χρόνια να φύγω, δεν θα έκανα σοβαρή σχέση με άνθρωπο που ξέρω οτι του αρέσει το μέρος για να μείνει μόνιμα. Τώρα αν μου πεις ότι αύριο μετακομίζουμε για Αθήνα, μου φαίνεται βουνό κ μάλλον θα σου πω ότι μια χαρά είμαστε εδώ (δεν είναι κι ότι έχουμε κανένα ιδιόκτητο σπίτι εκεί να μας περιμένει). Βασικά δεν περνάω άσχημα, καθόλου άσχημα, απλώς η ιδέα με ενοχλεί πιο πολύ, ότι κάνω κάτι που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έκανα. Είναι καθαρά εγκεφαλικό θέμα κ νοοτροπίας. Πάντως σε επαρχιακή πόλη όχι νησί και όχι παραθαλάσσια, ακόμα κ αν είχε κάποιες δεκάδες χιλιάδες κατοίκους, ήταν δηλαδή κανονική πόλη, με τίποτα δεν θα έμενα, δεν είχα δηλώσει καν για διορισμό τέτοια μέρη εκτός από ό,τι μπορούσες να πηγαινοέρχεσαι Αθήνα πολύ γρήγορα. Κι ο άντρας μου δεν θα έμενε ποτέ σε επαρχιακή πόλη στη στερια.

[Adios amigos]

Μία διευκρίνηση, δεν είναι το "αν σε χωνεύει" κάποιος, μιλάμε για λεφτά και συμφέροντα.. δηλαδή ποιος θα φανεί ότι έχει δίκιο  οπότε είναι δικαιολογημένος για την παρανομία που έκανε. Πχ Για την περίπτωση με το φίλο μας και με τον άντρα μου, κυκλοφόρησαν τα αφεντικά τις όποιες φήμες, για να μη φανούν "κακοί και παράνομοι εργοδότες που ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους" γιατί διαφορετικά θα έχαναν πελάτες και θα χαλούσε το όνομά τους (το ένα αφεντικό είναι έμπορος και το άλλο δραστηριοποιείται στον τουρισμό). Για τη δική μου περίπτωση, πολύ απλά οι συνάδελφοι δικαούνται λιγότερες ώρες βάσει νόμου και προσοντολόγιου και προσπαθούν να κάνουν καριέρα μέσω γλυψίματος - θαψίματος μπας και πάρουν αυτό που θέλουν..Αυτά παίζουν πολύ δυστυχώς πιστεύω σε όλες τις επαρχίες. Επίσης να συμπληρώσω ότι η πόλη που μένω δεν είναι ούτε κωμόπολη ούτε μικρή θεωρείται. Κανονική προς μεγάλη είναι. Υποστηρίζω την Αθηνα γιατί πολύ απλά θεωρώ ότι αυτή είναι η νοιοτροπία του Έλληνα πάνω κάτω, οπότε όσο πιο απρόσωπα τόσο το καλύτερο. 

Τώρα ο πεθερός μου είναι ξεχωριστό κεφάλαιο, ο άνθρωπος έχει πολλά ψυχολογικά και πολύ σκοτάδι μέσα του, γενικά πάντως χρειάζεται να βάζεις συνεχώς όρια, να μη λες πολλά, να δείχνεις ένα ωραίο, διακριτικό, επιτυχημένο και ευτυχισμένο πρόσωπο στην κενωνία η οποία είναι έτοιμη να σε ρωτήσει "γιατί δεν έκανες άλλο παιδάκι" "γιατί πάχυνες?" "γιατί δουλεύεις τόσο πολύ και πώς του φαίνεται του μικρού?" και διάφορες άλλες διακριτικές μπηχτές. 

Νεκταρινάκι εάν έχετε λύσει το επαγγελματικό να πας, έχει και τα καλά της η επαρχία και θα ξεκουραστείτε, και φίλους θα βρείτε σιγά σιγά με ανοιχτά μυαλά και ενδιαφέροντα. Συναυλίες και θέατρα  έρχονται και κουτούκια έχουμε με ζωντανή μουσική, πιο λίγες επιλογές βέβαια αλλά εντάξει, εγώ προσωπικά έβγαινα πάρα πολύ στην Αθήνα, αλλά τωρα έχω και το παιδί και δε θέλω να το αφήνω, θέλω να κάνουμε πράγματα μαζί. 

[annoulen]

20 ώρες πρίν, Νεκταρινακι είπε:

Τα δύσκολα ξεκινούν, όταν σκέφτομαι τις συναυλίες, τα τεράστια πάρκα με τις πολλές εκδηλώσεις, τα μικρά μπαρ που πηγαίναμε κάποτε, τα θερινά σινεμά κλπκλπ... Α

 

1 hour ago, jellyfishch είπε:

Συναυλίες και θέατρα  έρχονται και κουτούκια έχουμε με ζωντανή μουσική, πιο λίγες επιλογές βέβαια αλλά εντάξει, εγώ προσωπικά έβγαινα πάρα πολύ στην Αθήνα, αλλά τωρα έχω και το παιδί και δε θέλω να το αφήνω, θέλω να κάνουμε πράγματα μαζί. 

 

Προ παιδιών είχα γυρίσει όλη την Αθήνα, εννοώντας μαγαζιά νυχτερινά/μπαρ/εστιατόρια/θέατρα κλπ.

Τώρα με τα παιδιά, δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος, αλλάζουν και οι προτεραιότητες,  περιοριστήκαμε στις επιλογές των παιδιών, τις οποίες μπορώ να πω ότι τις απολαμβάνουμε κι όλας (παιδικά πάρτυ/μαμαδο παρεες/παιδικά σινεμα κ τέτοια ωραία). 

Με παιδιά Δημοτικού πλέον, τόσα χρόνια το μόνο που έχουμε κάνει πολύ από καλλιτεχνικής άποψης είναι το σινεμά,  και αυτό, σε κοντινό μας κινηματογράφο.

 

Έχουμε πάει σε ελάχιστα παιδικά ή μη θέατρα τον χειμώνα (καθώς τα περισσότερα είναι στο κέντρο Αθήνας και πρέπει να φας όλη την κίνηση και πρέπει να έχεις προνοήσει για εισιτήριο ημέρα που να είσαι σίγουρος ότι δεν θα αρρωστήσει κάποιο παιδί ) έχουμε πάει για φαγητό σε μη ταβέρνα ελάχιστες φορές, καθώς και για αυτό πρέπει να έχεις προνοήσει το προηγούμενο σε συνδυασμό με άτομο για να κρατήσει τα παιδιά, σε δε εκδηλώσεις σε τεράστιο πάρκο νομίζω ότι δεν έχουμε πάει σε καμμία, με εξαίρεση ίσως κάποια Χριστουγεννιάτικα χωριά στην Αθήνα (που για παιδιά είναι οκ, εγω τα βρίσκω κάπως κακόγουστα ),  για μπαρ δε, ούτε που το συζητώ, νομίζω ότι έχω να πάω πάνω από 10 χρόνια κ δεν μου λείπει κ καθόλου. 

 

Οι αποστάσεις είναι τεράστιες κ προτιμώ εάν υπάρχουν 3 ώρες πχ διαθέσιμες το Σάββατο το απόγευμα, να πάμε κάπου κοντά με φίλους των παιδιών παρά να φάμε 1,5 ώρα στο πήγαινε - έλα για να πάω πχ στο Χ μουσείο ή στο Χ σούπερ γουάου παιδικό πάρκο. Θα πάμε, ναι, και στα μακρινά αλλά θα είναι κάποιες φορές τον χρόνο, λίγες.  

Κανονίζουμε και κάποιες τύπου "αποδράσεις" πχ Πάρνηθα, ή Σούνιο αλλά και αυτά είναι λίγες φορές το χρόνο, με δεδομένο ότι είμαστε κ οι 2 εργαζόμενοι με πλήρες ωράριο, το οποίο σημαίνει ότι το ΣΚ κάνουμε κάποιες δουλειές που δεν μπορούμε να τις κάνουμε μέσα στην εβδομάδα και επίσης, πλέον, τα παιδιά έχουν τα διαβάσματά τους κάποιες ώρες μέσα στο Σ.Κ. 

 

Δεν ξέρω πως θα είναι τα πράγματα με παιδιά Γυμνασίου.

 

Νομίζω όμως ότι η ειδοποιός διαφορά Αθήνας - επαρχίας είναι ότι υπάρχει η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ να κάνεις πράγματα στην Αθήνα. Γιατί στην πράξη και στην καθημερινότητα κάνεις αυτά που σου είναι πιο βολικά συνήθως και σε ακτίνα λίγων χιλιομέτρων από το σπίτι σου. Το οποίο το έχεις και εκτός Αθηνών.

 

Αυτή είναι η άποψή μου, και αυτά που είπα ανωτέρω είναι για την εποχή προ κορονοϊού. 

 

 

 

 

[Έσπερος]

πρίν από 14 λεπτά , annoulen είπε:

Νομίζω όμως ότι η ειδοποιός διαφορά Αθήνας - επαρχίας είναι ότι υπάρχει η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ να κάνεις πράγματα στην Αθήνα.

αυτό είναι μεγάλη αλήθεια, όμως πιστεύω ότι η δυνατότητα κ μόνη της κάνει τη διαφορα κ ψυχολογικά αλλά κ να σε κρατάει σε μια εγρήγορση ότι εχεις ομτως κ άλλα ενδιαφέροντα, έστω κ θεωρητικά. Αν αυτά αποτελούν μέρος της ταυτότητάς σου, έχει σημασία η πρόσβαση, ακόμα κ αν δεν το κανεις στ αλήθεια. 

[Fenia27]

Καλησπέρα και απο εμένα...

 

Εγω μεγαλωσα σε επαρχιακη πόλη καποιων χιλιαδων κατοικων. Πολυ ομορφα και ανεμελα χρόνια τα οποια θυμαμαι και με πολυ αγάπη. Την πολη μου ομως την εκτίμησα οταν εκανα παιδια και τοτε για μένα εγιναν χαος οι διαφορές στην ζωη μεταξυ μεγαλης πολης και επαρχιας με την επαρχια να με κερδιζει...

 

Εμεις αν μπορουσαμε να φυγουμε επαρχια θα το ειχαμε κανει, πριν βεβαια μετακομισουμε απο ενα διαμερισμα σε περιοχη της Αθηνας, στα προαστια της.

 

Αυτα που προσφερει η Αθηνα προσωπικα μου φαίνονται πολυ λιγα για να μεινεις απο επιλογη. Εκτος αν μενεις ξαναλεω στα προαστια/υπερ προαστια της Αθηνας  δηλαδη της αττικης που εκει αλλαζει το θεμα γιατι ειναι βασικα σαν να μενεις σε μικρη πολη.

 

Διαφορετικα, για μενα δεν μπορει να συγκριθει η στριμωχτη και πολυβουη ζωη της πολης με τον αργο ρυθμο της ζωης στην επαρχια. Εχεις ρε παιδι μου χωρο και χρονο να ανασανεις! 

 

Η "κουλτουρα", αυτα τα "τοσα" πολλα που προσφερει η Αθηνα στα παιδια ειναι κατι σαν "βλεπω το δεντρο και χανω το δασος".

 

Ο καθενας βεβαια χτιζει (οταν μπορει να επιλεξει γιατι δεν ειναι παντα επιλογη) την ζωη του πως την ονειρευται, κοντα στα δικα του θελω.

 

Το "βιογραφικο" μου  παντως σαν παιδι επαρχιας ειναι πλουσιο και απο πτυχια, γλωσσες, συμμετοχη σε ομαδες, ενδιαφεροντα και εμπειριες. Και σινεμα πηγαιναμε μια στο τοσο και θεατρο στην κοντινοτερη μεγαλη πολη, και σε μουσεια πηγαμε κτλ...... Αυτα ομως ξεκινανε πρωτα απο τους γονεις και μετα απο το ποσα πολλα και διαφορετικα εχει να προσφερει μια επαρχιακη πολη.

 

Ας μην γελιομαστε και μεταξυ μας, πολλα αν οχι η μεγαλυτερη μεριδα παιδιων δεν εχουν προσβαση σε μια πολυ μεγαλη γκαμα δραστηριοτητων λογω και του οικονομικου παραγοντα. Οποτε εγω θα επελεγα να μεγαλωνει το παιδι πιο κοντα στη φυση, με μεγαλυτερη ελευθερια, ποιοτητα στη ζωη του και στον χρονο του κι ας μην παει baby swimming ή ας μην κανει ιππασια ή κινεζικα ή δεν ξερω εγω τι αλλο θα μπορουσε να λειπει απο μια επαρχιακη πολη ωστε να ειναι αυτο ενα "κατά"...Οσο για το παιδικο θεατρο ειναι υπερεκτιμημενο για τα γουστα μου, εχουμε παει βεβαια μιας και ειναι και της μοδας αλλα δεν ενθουσιαστηκα για τα ερεθισματα που δινει στο παιδι. Εγω θυμαμαι το δεος που μου ειχε προκαλεσει η ιφιγενεια  στο αρχαιο θεατρο το καλοκαιρι και σε τοσες παραστασεις που μας πηγαιναν οι γονεις μας (για να δουν αυτοι αρχικα χαχα) κι ας μεγαλωσα επαρχια...Δεν μου καθεται να βαλω το παιδι μου να δει την λια την τελεια ας πουμε...

 

οποτε αυτα που προσφερει σαν θεωρια η αθηνα εγω τα βλεπω πιο πολυ σαν μαρκετινγκ για τους γονεις...Ενα πραγμα η ζωη κυλαει γρηγορα δεν βλεπομαστε δεν εχουμε χρονο αλλα παμε να δουμε παιδικο θεατρο και προσφερουμε στο παιδι...τι ακριβως?

 

Αυτες ειναι δικες μου σκεψεις και επιλογες, δεν κρινω κανεναν σαφως, απλα εξηγω οτι ισως ειναι και μια ψευδαισθηση αυτη η γρηγορη ζωη, ο κενος χρονος μεταξυ κινησης και δουλειας και υποχρωεσεων, και ισως θα ζουσαμε πιο ποιοτηκα καπου less crowded  και με περισσοτερο χρονο για εμας...

 

Τωρα η διασκεδαση ειναι ενα κομματι που αφορα το πως διασκεδαζει καθε ανθρωπος και ειναι εντελως υποκειμενικο...Σαφως μια μεγαλη πολη σου δινει πολλες επιλογες...το αν προλαβαινεις ειναι παλι αλλο κομματι...Δεν θα εμενα δηλαδη αθηνα επειδη μια φορα τον μηνα? μια φορα το διμηνο? θελω να παω ενα θεατρο η να παω σε μια εκθεση κτλ...Τα θεατρα και οι συναυλιες περιοδευουν  Για τις εκθεσεις δεν ξερω χαχα

 

 

[Έσπερος]

@Fenia27 τα ίδια επιχειρήματα λέει ο άντρας μου. εγω ένα δεν κατακαβαιμω. 4 εκατ. ζουν στην Αθήνα. Είναι τόσο δυστυχισμένοι; ή είναι βλάκες; δεν το λέω ειρωνικά, απλώς αναρωτιέμαι. 

 

Κωμικη παρένθεση. όταν παντρευτήκαμε αλλά ιδίως όταν κάναμε παιδί η μαμα μιυ ρωτούσε ποτέ θα πηγαίναμε σε κανονιοο σπίτι μέσα στη χώρε τιυ νησιού. κανονιοο σπίτι = διαμέρισμα. γιατί ας πούμε να είσαι στις παρυφές της «αστικής» ζώνης πάνω στη θάλασσα με κήπο σε παραδοσιακό νησιωτικό σπίτι σε παραδοσιακή γειτονιά χωρίς αυτοκίνητα κλπ, δεν είναι κανονική ζωή κατάλληλη για οικογένεια με μικρό παιδί! 

[connie08]

Καλημερα και απο εμενα.

 

Γεννηθηκα και μεγαλωσα στην Αθηνα, τοτε που τα πραγματα ηταν πιο απλα και υπηρχαν ακομα γειτονιες. Σαν παιδι δλδ στην δεκαετια του 80 εβγαινα καθε απογευμα και επαιζα με τους φιλους μου στη γειτονια μας και σαν εφηβη στην δεκαετια του 90 εβγαινα με την παρεα μου και λιγο παραεξω (λιγο βεβαια γιατι ηταν αυστηροι οι γονεις μου). Εφυγα απο την Αθηνα για να σπουδασω σε ενα νησι και μου ελειπε πολυ, παρολο που προσαρμοστηκα σχετικα γρηγορα γιατι φοιτητικη ζωη ειναι, ποσο χαλια να περναγα;

Μου εκανε εντυπωση που πηγαινα με τα ποδια για καφε στο μαγαζι που συχναζαμε και πολλες φορες χωρις να εχω κανονισει κατι. Πηγαινα και απλα εβρισκα γνωστους. Μου αρεσε αυτο, χωρις λεωφορεια και τρενα, χωρις φαναρια, χωρις ταλαιπωρια. Βεβαια ηξερα οτι ειναι για λιγο και δεν σκεφτομουν καν να ζησω για παντα ετσι. Μαλιστα γνωρισα συμφοιτητες μου απο πολυ μικρα μερη της Ελλαδας και θυμαμαι ποσο εντυπωση μου εκανε που ζουν μονιμα σε τοσο μικρα μερη (συγκεκριμενα το ειχα πει σε μια κοπελα απο τη Σαοθρακη που μου ελεγε το ταξιδι που κανει για να ερθει στο νησι μας). Το ελεγα με καμαρι οτι ειμαι απο Αθηνα (ακομα το εχω το εχω αυτο το καμαρι, την αγαπω την Αθηνα μας και χαιρομαι που μεγαλωσα εκει).

Γυρισα λοιπον, δουλεψα στην Αθηνα, ξενυχτησα στην Αθηνα στα μπαρακια και στα μπουζουκια, ερωτευτηκα στην Αθηνα ωσπου η μοιρα με εφερε να παντρευτω και να ζησω στο μερος που ειμαι τωρα. Ειναι μια πολη που μοιαζει με χωριο (ειδικα η νοοτροπια των ανθρωπων) αλλα ειναι 25 λεπτα απο το πατρικο  μου στην Αθηνα. Η αρχη ηταν δυσκολη, δεν εκανα τιποτα εδω....η δουλεια μου ηταν στην Αθηνα και τα εκανα ολα εκει, ψωνια, κομμωτηρια, καφεδες (αφου εκει ηταν ολοι οι φιλοι μου). Ολα αλλαξαν οταν εκανα παιδι...εκει καταλαβα πολλα πραγματα. 

Δεν αλλαζω το μερος που ζω τωρα για τιποτα. Παιζει μεγαλο ρολο βεβαια οτι ειμαι κοντα στην Αθηνα και μπορω να πηγαινω για τα παντα. Απο τοτε ομως που το παιδι μεγαλωσε και εχει τις δικες της παρεες δεν πηγαινουμε συχνα πλεον. Το παιδι ζει πολυ πιο ελευθερα εδω, ολα ειναι πιο απλα. Αυτα που πραγματικα χρειαζομαστε τα εχουμε! Δεν θα ξεχασω οταν ηταν μικρη η κορη μου και ειχαμε παει βολτα στους γονεις μου, περπαταγαμε στο δρομο αναμεσα στις πολυκατοικες και μου λεει το παιδι: μαμα στην Αθηνα δεν εχει ηλιο;

Παρολα αυτα την αγαπω την Αθηνα και ομολογω οτι δεν ξερω αν θα μου αρεσε να ζω πολυ μακρυα της, νιωθω την ασφαλεια οτι οταν θελω βρισκω αυτο που θελω σε 25 λεπτα. Να εμενα μονιμα ομως τωρα με το παιδι μου στην προεφηβεια μαλλον δυσκολο....συγκρινω πως ζει η ανιψια μου που εχει την ιδια ηλικια με την κορη μου και ειναι η μερα με τη νυχτα.

 

Θεωρω οτι εσεις Νεκταρινακι που εχετε μεγαλωσει εκει και εχετε τοσο δικους σας ανθρωπους εκει, δεν χρειαζεται να το σκεφτεστε και πολυ. Και μονο που θα ζησει πιο ησυχα το παιδι και θα εχει αναμνησεις με τη γιαγια και τον παππου φτανει. Ολα τα αλλα θα τα βρειτε αφου λες οτι ειναι μεγαλη πολη και αφου εχετε λυμενο το θεμα της δουλειας.

 

υγ συμφωνω απολυτα για το ιδιωτικο σχολειο, δεν θα ηταν ποτε μεσα στα δικα μου κριτηρια για να επιλεξω που θα ζησω, εχει εξαιρετικα δημοσια σχολεια παντου

[Fenia27]

13 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

@Fenia27 τα ίδια επιχειρήματα λέει ο άντρας μου. εγω ένα δεν κατακαβαιμω. 4 εκατ. ζουν στην Αθήνα. Είναι τόσο δυστυχισμένοι; ή είναι βλάκες; δεν το λέω ειρωνικά, απλώς αναρωτιέμαι. 

 

Κωμικη παρένθεση. όταν παντρευτήκαμε αλλά ιδίως όταν κάναμε παιδί η μαμα μιυ ρωτούσε ποτέ θα πηγαίναμε σε κανονιοο σπίτι μέσα στη χώρε τιυ νησιού. κανονιοο σπίτι = διαμέρισμα. γιατί ας πούμε να είσαι στις παρυφές της «αστικής» ζώνης πάνω στη θάλασσα με κήπο σε παραδοσιακό νησιωτικό σπίτι σε παραδοσιακή γειτονιά χωρίς αυτοκίνητα κλπ, δεν είναι κανονική ζωή κατάλληλη για οικογένεια με μικρό παιδί! 

 

Καποτε ηταν της μοδας να εχεις διαμερισμα. Εγω δεν καταλαβαινω πως καποιος θεωρει κανονικο σπιτι το διαμερισμα ενω την μονοκατοικια οχι... πρωτη φορα το ακουω...Δεν πατας χωμα. δεν εχεις ιδιωτικοτητα. δεν εχεις αυλη να κατσεις. καποια δεν εχουν καν μπαλκονι να χωραει τραπεζι. Χωρια το αστικο τοπιο που εμενα προσωπικα δεν με ξεκουραζει καθολου.

 

Οταν πηγαινα 2 εβδομαδες στα χωρια  μας το ενα στο βουνο και το αλλο διπλα στη θαλασσα, και μετα γυρνουσα στο διαμερισμα μεσα στην πολη ενιωθα πνιγμενη, μου φιανοταν κλειστοφοβικο και λυπομουν τα παιδια μου που επρεπε να μεγαλωσουν μεσα σε αυτο. Ειχα ομως μετρο συγκρισης. Και πραγματικα  ακουω απο πολλους ανθρωπους που εχουν χωρια και φευγουν απο αθηνα οτι εχουν αναγκη για μια πιο ησυχη ζωη, αν ειχαν την επιλογη να μεινουν καπου εκτος σε μονοκατοικια ωστε να μην ακουν το καζανακι και το βηξιμο του διπλανου, ποτε βαζει σκουπα η απο πανω κτλ θα το εκαναν. Ειναι και θεμα επιλογης (αν υπαρχει) αλλα και μετρου συγκρισης που καποιοι μεγαλωμενοι στην αθηνα χωρις χωριο ισως δεν εχουν...Η αναγκη ομως του ανθρωπου για την φυση και το "ξεσκασμα" απο την πολη φαινεται καθε Σ/Κ στις ουρες αυτοκινητων για παρνηθα και οχι μονο. Ειναι κατι εμφυτο που λιγο πολυ ολοι το αισθανομαστε. Το οτι μενουν 4 εκ ανθρωποι σε μια πολη δεν αναιρει ολα τα υπολοιπα. Οταν εχεις συνηθισει να περπατας μεσα στις πολυκατοικιες με σκυμμενο κεφαλι να προλαβεις την καθημερινοτητα, αντιλαμβανεσαι οτι υπαρχει και μια αλλη ζωη? Σιγουρα δεν χαρακτηριζω σαν βλακα εναν ανθρωπο που του αρεσει ή απλα μενει στην Αθηνα ειτε απο επιλογη ειτε απο αναγκη. Στην δυστυχια ομως και το στρες σιγουρα η πολη και η πιεση της ειμαι σιγουρη οτι συμβαλλει ειτε καποιος το αντιλαμβανεται ειτε απλα το ζει χωρις να το εχει σκεφτει γιατι απλα η καθημερινοτητα τρεχει. Δεν ειναι ομως ολα τα πραγματα ιδια και ομοια, ειναι διαφορετικο να μενεις κυψελη στον δευτερο και να ανταλλασεις ζαχαρη με τον απεναντι, διαφορετικο να εχει το διαμερισμα σου ρετιρε με 60 τετραγωνικα βεραντα και θεα απλετη...(που παλι προσωπικα θα επελεγα ενα σπιτακι με αυλη καπου πιο ησυχα)...

[Νεκταρινακι]

Σας ευχαριστώ τόσο πολύ όλες που μπήκατε στον κόπο να μου γράψετε! Πραγματικά με κάποιες κοπέλες νιώθω ότι σκεφτόμαστε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο το ζήτημα αυτό.

Γράφετε πολύ καλύτερα από εμένα τα επιχειρήματά σας και με βοηθάτε πολύ!

Νομίζω πως έχουμε καταλήξει με τον άντρα μου στο να γυρίσουμε κι ας μας φαίνεται βουνό τώρα..

[Έσπερος]

Πάντως όσα παιδιά είχα φίλους που είχαν γεννηθεί στην επαρχία κ γύρω στα 8-10 ήρθαν στην Αθήνα, ευγνωμονούν τους γονείς τους γι αυτό γιατί τους άνοιξαν δρόμους στην εξέλιξη τους. 

[Fenia27]

1 hour ago, Έσπερος είπε:

Πάντως όσα παιδιά είχα φίλους που είχαν γεννηθεί στην επαρχία κ γύρω στα 8-10 ήρθαν στην Αθήνα, ευγνωμονούν τους γονείς τους γι αυτό γιατί τους άνοιξαν δρόμους στην εξέλιξη τους. 

 

Οι πολεις εχουν μεγαλυτερη αγορα εργασιας οπως επισης και μεγαλυτερο ανταγωνισμο. Οπως βεβαια και στην επαρχια λιγοτερη ζητηση μεν αλλα βλεπεις και πολλες επιχειρησεις να ευημερουν κτλ.

 

Η "εξελιξη" παντως ειναι κατι παλι εντελως υποκειμενικο. Τι εννοεις εξελιξη ειδικα στην ηλικια των 8-10 ετων? Θελανε μια μεγαλυτερη ακαδημια σε καποιο αθλημα? εξελιχθηκαν δηλαδη πως? Πηγαν σε ιδιωτικο σχολειο και ανοιξαν πορτες?    Εξελιξη μπορεις να εχεις και στην επαρχια και σε μικρες πολεις. Και στον τομεα της εργασιας αλλα και σε προσωπικο επιπεδο. Πραγματικα ειμαι περιεργη να δω τι εννοεις με αυτην την "εξελιξη" που ενα παιδι δημοτικου εχει στην πολη και στερειτε στην επαρχια...