Αθήνα ή επαρχιακή πόλη

[Νεκταρινακι]

Γεια σε όλη την παρέα!! 

Θα ήθελα να μοιραστώ ένα δίλημμα που μας απασχολεί εδώ και λίγο καιρό και να ακούσω τη γνώμη σας!

Έχω ένα παιδάκι 18 μηνών και στο μέλλον θα θέλαμε να μεγαλώσουμε την οικογένειά μας κι άλλο. Ζούμε στην Αθήνα, δουλεύουμε εδώ και όπως καταλαβαίνετε χρόνος δεν υπάρχει για τίποτα και βοήθεια επίσης καμία. Δεδομένης της πανδημίας, ο χρόνος που πέρασε ήταν πολύ δύσκολος.

Λόγω της κατάστασης, η δουλειά του άντρα μου έχει μετατραπεί σε μόνιμα εξ αποστάσεως.

Εγώ διατηρώ επιχείρηση η οποία με αρκετό κόπο, μπορεί να μεταφερθεί στην επαρχιακή πόλη από όπου καταγόμαστε και οι δύο. Όπως καταλαβαίνετε, καταφέρνω να δουλέψω ελάχιστες μόνο ώρες γιατί φροντίζω το παιδί πρωί και μεσημέρι μέχρι να σχολάσει ο άντρας μου, οπότε και φεύγω τρέχοντας, ήδη κουρασμένη, για δουλειά.

Σκεφτόμαστε λοιπόν, πως αν κάνουμε κάποια στιγμή κι άλλο παιδάκι, δε θα τα καταφέρνουμε για κανέναν λόγο μόνοι μας εδώ και πιθανότατα θα πρέπει η επιχείρησή μου να μείνει για κάποιο διάστημα κλειστή.

Δε λέω ότι θα είναι για πάντα τόσο λίγος ο χρόνος μας. Όταν τα παιδιά ξεκινούν σχολείο και δραστηριότητες ίσως είναι καλύτερα τα πράγματα, υπάρχει όμως και πάλι στην Αθήνα το θέμα των αποστάσεων που πάντα θα είναι εμπόδιο στο να κάνουμε κάτι "γρήγορα".

Αναρωτιόμαστε έντονα, εάν είναι καλύτερο να μετακομίσουμε στην πόλη μας, όπου βέβαια, ο άντρας μου δε θα έχει άλλες επιλογές στον τομέα του (εάν κάτι πάει στραβά εκεί που είναι τώρα) αλλά παρόλα αυτά θα έχουμε βοήθεια από τους γονείς μας που θέλουν πάρα πολύ, αλλά δε μπορούν λόγω απόστασης να βοηθήσουν την κατάσταση.

Θα ήθελα να ακούσω εμπειρίες, θετικά και αρνητικά που μπορεί να σκεφτείτε για τη ζωή στην Αθήνα και την επαρχία και γενικά, ποια είναι η δική σας οπτική για το θέμα. Είμαι σίγουρη ότι θα πάρω ιδέες που δεν έχω σκεφτεί.

[ΑΡΓΚ]

Η κατάσταση είναι προσωρινή. Δεν έχετε καμία εγγύηση ότι θα παραμείνει ο σύζυγος εξ αποστάσεως σε ένα ή δύο χρόνια.

Αν η επιχείρησή σου έχει προοπτικές, προσωπικά θα επένδυα σε μία babysitter, ακόμη και αν σας φεύγει ό,τι έξτρα κερδίζετε με τις παραπάνω ώρες εργασίας. 

Και θα έμενα.

[love kids]

Θα εξέταζα προσεκτικά τις προοπτικές που θα είχαμε στην επαρχία. Δεν ξέρω τι επιχείρηση διατηρείς αλλά δεν είναι γενικά εύκολο να αλλάξεις πόλη. Εννοώ θα έχεις πελατεία όπως κι εδώ; Ο σύζυγος πού θα εργάζεται εκεί; Γιατί το εξ αποστάσεως μάλλον δε θα μείνει για πάντα αν και υπάρχουν εταιρείες ή καλύτερα κάποιες θέσεις εργασίας που πιθανόν να συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο. Προσωπικά θα μετακόμιζα αν θεωρούσα ότι το άλλο μέρος θα μου πρόσφερε καλύτερη ποιότητα ζωής, ίδιες ή καλύτερες επαγγελματικές προοπτικές, εξοικονόμηση χρόνου από μετακινήσεις κλπ. αλλά όχι γιατί εκεί θα είχα βοήθεια από τους γονείς. Είναι φυσικά σημαντικό αλλά θα προτιμούσα να δώσω τα χρήματα σε νταντά ή παιδικό σταθμό. Όπως είπες, όταν τα παιδιά μεγαλώσουν αυτά τα έξοδα φεύγουν. Δε στα λέω εκ του ασφαλούς. Κι εμείς δεν είχαμε βοήθεια από κανέναν ούτε για μια ώρα. Νταντά, βρεφονηπιακός και στήσιμο ολόκληρης επιχείρησης αν έπρεπε να βρεθεί άμεσα λύση για κάτι έκτακτο. 

Η επιχείρησή σου αν βγάζει τα έξοδα, δε θα μπορούσε να λειτουργήσει με υπάλληλο ώστε να μη μείνει κλειστή; Πολλές φορές (το πάθαινα κι εγώ) τα βλέπουμε όλα βουνό αλλά αν αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα ένα ένα, μας φεύγει μεγάλο άγχος και είμαστε πιο ήρεμοι. Δε λέω να μη σκεφτόμαστε τα ενδεχόμενα προβλήματα και πιθανές λύσεις αλλά να μην τα βλέπουμε όλα δυσεπίλυτα. 

[Νεκταρινακι]

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις!

Η δουλειά του συζύγου είναι μόνιμα εξ αποστάσεως πλέον, δε θα αλλάξει σε κάποιο χρονικό διάστημα αυτό (εκτός φυσικά εάν απολυθεί) και η δική μου δουλειά ενδεχομένως να πάει ακόμη καλύτερα εκεί από ότι εδώ. Δυστυχώς δε μπορεί να παραμείνει ανοιχτή με υπάλληλο και στην πρώτη εγκυμοσύνη δούλευα μέχρι 10 μέρες πριν τον τοκετό. Αυτό είναι κάτι που σίγουρα δε θέλω να ξανακάνω, επομένως θα πρέπει να μείνει κλειστή η επιχείρηση και τα έξοδα να τρέχουν.

Αυτό που προσπαθώ να στάθμισω είναι μήπως συναντήσουμε πράγματα που δε θα μας αρέσουν και αφορούν τον τρόπο ζωής σε μια μικρή κοινωνία.

 

[maripoz]

Σας αρέσει το μέρος? Σου αρέσει να σκέφτεσαι την ζωή σας εκεί? Αν ναι, εγώ θα πήγαινα 

[ninaki80]

1 hour ago, Νεκταρινακι είπε:

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις!

Η δουλειά του συζύγου είναι μόνιμα εξ αποστάσεως πλέον, δε θα αλλάξει σε κάποιο χρονικό διάστημα αυτό (εκτός φυσικά εάν απολυθεί) και η δική μου δουλειά ενδεχομένως να πάει ακόμη καλύτερα εκεί από ότι εδώ. Δυστυχώς δε μπορεί να παραμείνει ανοιχτή με υπάλληλο και στην πρώτη εγκυμοσύνη δούλευα μέχρι 10 μέρες πριν τον τοκετό. Αυτό είναι κάτι που σίγουρα δε θέλω να ξανακάνω, επομένως θα πρέπει να μείνει κλειστή η επιχείρηση και τα έξοδα να τρέχουν.

Αυτό που προσπαθώ να στάθμισω είναι μήπως συναντήσουμε πράγματα που δε θα μας αρέσουν και αφορούν τον τρόπο ζωής σε μια μικρή κοινωνία.

 

κοριτσι μου η ζωη στηv επαρχεια ειvαι σαφως καλητερη εαv λυσεις δυο θεματα τηv δουλεια σας κ τους γιατρους . Αv αυτα τα θεματα τα εχεις λυσει τοτε προβληματα οπως η κοιvωvια κτλ ειvαι απλα ξεπερασμεvα . αvθρωπους για παρεα θα βρειτε κ ισα ισα θα τους βλεπετε κ πιο συχvα . Η κοιvωvια οτι κ vα πει ;πλα δεv σας εvδιαφερει δεv ζουμε κ στο 1800 που μας εvδιεφερε τι θα πει η γειτοvισα . 

Οποτε σκεψου αυτα μοvο γιατρους για τα παιδια κυριως κ δουλεια αv εισαι ησυχη με αυτα δεv εχεις vα σκεφτεις κ πολλα 

[mama16]

Αν όντως πιστεύεις ότι η δουλειά θα πάει καλύτερα εκεί εγώ στη θέση σου θα πήγαινα. Ο τρόπος ζωής είναι πιο χαλαρός, έχεις κ γονείς κοντά οπότε βοήθεια οπότε χρειαστεί, κατά πάσα πιθανότητα κ τα ενοίκια πιο χαμηλά. Αν είναι κ κάποια μεγάλη επαρχιακή πόλη ή έστω να είστε κοντά ώστε να υπάρχουν κ δραστηριότητες για το παιδί-α, γιατροί κ νοσοκομείο είναι το ιδανικό..

[Νεκταρινακι]

Σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις!! Νομίζω συνοψισατε τα όσα σκέφτομαι, ότι δηλαδή συνδυάζει πολλά θετικά και οικονομικά και κυρίως πιστεύω ότι θα έχουμε περισσότερη ψυχική ηρεμία (ελπίζω) σε βάθος χρόνου. 

Ευτυχώς έχει πολλούς ιδιώτες γιατρούς και νοσοκομείο. Όσον αφορά τις δραστηριότητες για το παιδί, φαντάζομαι ότι δεν έχει τόσες όσες στην Αθήνα. Αλλά σαφώς έχει τα βασικά, αθλητικές ομάδες, χορούς, ξένες γλώσσες κλπ. Δε νομίζω ότι θα λείψει κάτι στο παιδί από αυτή την άποψη.

Απλά τώρα μου φαίνεται βουνό να κάνουμε τόσες αλλαγές μαζεμένες(και για εμάς και κυρίως για το παιδί)... Άντε να φτιάξουμε το σπίτι από την αρχή (μόλις πριν 10μηνες μετακομίσαμε σε άλλο σπίτι στην Αθήνα), ταυτόχρονα μετακόμιση επιχείρησης με βαρύ εξοπλισμό και οργάνωση χώρου κλπ, ααααν έρθει κ άλλο παιδάκι θα γίνει χαμός το επόμενο διάστημα. Σκέφτομαι κ τη μικρή μήπως της πέσουν πολλες μαζεμένες αλλαγές.. 

Αλλά θέλω να σκέφτομαι θετικά , ότι στο μέλλον θα είναι μια καλή επιλογή. Με ενθαρρύνουν πολύ τα λόγια σας

[Belmar]

Επίσης πολύ σημαντικό είναι το τί εννοούμε επαρχία. Άλλο είνια να μας σε ένα χωριό 50 κατοίκων στην κορυφή ενός βουνού, άλλο σε μια επαρχιακή πόλη 500000. Άλλες επιλογές, άλλος τρόπος ζωής. Επίσης, αν υπάρχει ή όχι σπίτι στην επαρχία και φυσικά ένα ενδεικτικό κόστος ζωής για τη δική σου οικογένεια στην Αθήνα και στο "χωριό".

[love kids]

πρίν από 7 λεπτά , Belmar είπε:

Επίσης πολύ σημαντικό είναι το τί εννοούμε επαρχία. Άλλο είνια να μας σε ένα χωριό 50 κατοίκων στην κορυφή ενός βουνού, άλλο σε μια επαρχιακή πόλη 500000. Άλλες επιλογές, άλλος τρόπος ζωής. Επίσης, αν υπάρχει ή όχι σπίτι στην επαρχία και φυσικά ένα ενδεικτικό κόστος ζωής για τη δική σου οικογένεια στην Αθήνα και στο "χωριό".

Σωστά. Το πόσο μεγάλη είναι αυτή η επαρχιακή πόλη έχει σημασία. Και φυσικά η ύπαρξη ιδιόκτητου σπιτιού είναι πολύ σημαντική καθώς δε θα έχετε ενοίκιο που ίσως έχετε στην Αθήνα. 

[Adios amigos]

Εγώ έχω ζήσει για χρόνια και Αθήνα και επαρχία. Εάν μπορούσα να επιλέξω θα επέλεγα την Αθήνα. Όμως σε βλέπω πολύ θετική και ότι το έχεις ήδη αποφασίσει οπότε θα σου ευχηθώ με το καλό και να σας πάνε όλα πριμα!

Σίγουρα τα θετικά που αναφέρεις υπάρχουν πάντως. Χρόνος, ησυχία και βοήθεια από τους γονείς

[Νεκταρινακι]

Μιλάμε για πόλη με πολλές χιλιάδες κατοίκων, δεν είναι Ηράκλειο ή Πάτρα αλλά είναι μια πόλη αρκετά μεγάλη. Ιδιόκτητο σπίτι δεν υπάρχει (κι αυτό το σκέφτομαι σαν βουνό διότι είναι δυσεύρετα κι εκεί τα σπίτια) αλλά τα ενοίκια είναι τα μισά από της Αθήνας. 

@jellyfishch αυτό θα ήθελα να ακούσω, γνώμες από ανθρώπους που έχουν ζήσει κι Αθήνα και επαρχία και γιατί θα επέλεγαν τη μια ή την άλλη λύση. Ναι είμαστε αρκετά θετικοί στο να πάμε, είναι η αλήθεια, αλλά με ενδιαφέρει να ακούσω άλλες οπτικές.

[mama16]

1 ώρα πρίν, jellyfishch είπε:

Εγώ έχω ζήσει για χρόνια και Αθήνα και επαρχία. Εάν μπορούσα να επιλέξω θα επέλεγα την Αθήνα. Όμως σε βλέπω πολύ θετική και ότι το έχεις ήδη αποφασίσει οπότε θα σου ευχηθώ με το καλό και να σας πάνε όλα πριμα!

Σίγουρα τα θετικά που αναφέρεις υπάρχουν πάντως. Χρόνος, ησυχία και βοήθεια από τους γονείς

Τι σου άρεσε περισσότερο στην Αθήνα κ την προτιμάς από την επαρχιακή πόλη? Δεν το λέω ειρωνικά ή τπτ τέτοιο απλά για να γνωρίζει η @Νεκταρινακι τους λόγους μήπως δεν τους  έχει σκεφτεί καθόλου ή δεν τους θεωρεί σημαντικούς ώστε να πάρει πιο γρήγορα την απόφαση..

1 ώρα πρίν, Νεκταρινακι είπε:

Μιλάμε για πόλη με πολλές χιλιάδες κατοίκων, δεν είναι Ηράκλειο ή Πάτρα αλλά είναι μια πόλη αρκετά μεγάλη. Ιδιόκτητο σπίτι δεν υπάρχει (κι αυτό το σκέφτομαι σαν βουνό διότι είναι δυσεύρετα κι εκεί τα σπίτια) αλλά τα ενοίκια είναι τα μισά από της Αθήνας. 

@jellyfishch αυτό θα ήθελα να ακούσω, γνώμες από ανθρώπους που έχουν ζήσει κι Αθήνα και επαρχία και γιατί θα επέλεγαν τη μια ή την άλλη λύση. Ναι είμαστε αρκετά θετικοί στο να πάμε, είναι η αλήθεια, αλλά με ενδιαφέρει να ακούσω άλλες οπτικές.

Είναι θετικό ότι είναι μια μεγάλη πόλη. Εγώ Αθήνα δεν έχω ζήσει ποτέ αλλά ήμουν για κάποια χρόνια θέσ/νίκη, μου άρεσε πολύ σαν πόλη αλλά για οικογένεια μου αρέσουν οι πιο μικρές που οι αποστάσεις είναι ακόμα μικρότερες κ δεν χάνεις χρόνο για να πας στη δουλειά, οπότε έχεις περισσότερο χρόνο με την οικογένειά

[kotsifikos]

Επειδή πρόκειται για πλάνο ζωής θα σε συμβούλευα η απόφαση που θα πάρετε να μη περιλαμβάνει το κριτήριο της βοήθειας από τους δικούς σας, γιατί στην πραγματικότητα δεν ξέρεις ούτε πόσο ούτε για πόσο θα μπορούν να σας βοηθούν. Είναι διαφορετικό να ετοιμάζεσαι να αλλάξεις πόλη επειδή θες άλλη ποιότητα ζωής και διαφορετικό να το κάνεις επειδή εκεί οι γονείς σας θα μπορούν να σας βοηθούν. Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις και δεν μπορείς να προβλέψεις πολλά που μπορεί να αλλάξουν όλα τα δεδομένα.

θα συμφωνήσω με την @ΑΡΓΚ .

[Νεκταρινακι]

@mama16 συμφωνώ μαζί σου για τη Θεσσαλονίκη, έμεινα κι εγώ 5 χρόνια αλλά δε θα εμένα τώρα με οικογένεια εκτός αν υπήρχε ανάγκη να το κάνω. Αν είχα χρόνο να επιλέξω κ είχα κάνει προγραμματισμό, ούτε στην Αθήνα θα εμενα με οικογένεια. Αλλά τα έφερε έτσι η ζωή που τελικά έμεινα εδώ. Τώρα όμως που υπάρχει επιλογή να γυρίσουμε στην πόλη μας, θέλω να αδραξω την ευκαιρία, φοβάμαι όμως το ξεκίνημα πάλι από την αρχή και την κούραση που όλο αυτό επιφέρει. Συν το ότι, μήπως όταν τα παιδιά μεγαλώσουν και δεν έχουν τις ανάγκες που έχουν όταν είναι μικρά, το μετανιώσω. Θα μου πεις, αυτό δεν είναι λογική σκέψη γιατί μέχρι τότε θα περάσουν τουλάχιστον 15 χρόνια κ δε μπορούμε να προβλέψουμε τι θα γινει. 

[Ilaeira]

Μεγάλωσα σε χωριό δίπλα σε μεγάλη πόλη και δεν μπορώ να φανταστώ πιο ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Οπότε ως παιδί θα πω ασυζητητί επαρχία. 

Και ως ενήλικας θεωρώ ότι στην επαρχία έχεις σαφώς καλύτερη ποιότητα ζωής, από κάθε άποψη - περισσότερος χρόνος, μικρότερες αποστάσεις και άρα λιγότερο τρέξιμο και λιγότερο στρες, πιο εύκολη επαφή με τη φύση, χαμηλότερο κόστος διαβίωσης. 

 

Νομίζω πως το βασικό ερώτημα είναι πώς φαντάζεστε τη ζωή σας τα επόμενα χρόνια. Τι προτεραιότητες έχετε. Αν σας έχει κουράσει η πόλη και σας ελκύει η ηρεμία, αξίζει τον κόπο να προσπαθήσεις να φτιάξεις μια ζωή στην επαρχία. Αν δεν σας κάνει διαφορά το πού ζείτε, δεν υπάρχει λόγος να κάνετε την αλλαγή απλά επειδή μπορείτε.

Στη ζυγαριά δηλαδή μπαίνει από τη μία ένας διαφορετικός τρόπος ζωής (με τα καλά και τα κακά του) κι από την άλλη η προσπάθεια να τακτοποιηθείτε επαγγελματικά. Τι θεωρείτε ότι αξίζει περισσότερο;

[annoulen]

πρίν από 5 λεπτά , kotsifikos είπε:

Επειδή πρόκειται για πλάνο ζωής θα σε συμβούλευα η απόφαση που θα πάρετε να μη περιλαμβάνει το κριτήριο της βοήθειας από τους δικούς σας, γιατί στην πραγματικότητα δεν ξέρεις ούτε πόσο ούτε για πόσο θα μπορούν να σας βοηθούν. Είναι διαφορετικό να ετοιμάζεσαι να αλλάξεις πόλη επειδή θες άλλη ποιότητα ζωής και διαφορετικό να το κάνεις επειδή εκεί οι γονείς σας θα μπορούν να σας βοηθούν. Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις και δεν μπορείς να προβλέψεις πολλά που μπορεί να αλλάξουν όλα τα δεδομένα.

θα συμφωνήσω με την @ΑΡΓΚ .

Ακριβώς αυτό ετοιμαζόμουν να γράψω. Να μην βάλεις το κριτήριο "βοήθεια από γονείς". Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Να βάλεις το κριτήριο "να είσαι κοντά σε γονείς", ναι. Για να τους βλέπεις, να ζήσετε στιγμές μαζί, να σε βοηθούν και να τους βοηθάς. Αυτό ναι. 

Έχοντας ζήσει φοιτητική ζωή σε μεγάλη επαρχιακή πόλη και έχοντας μακρινή καταγωγή από μικρό νησί, θα σου έλεγα, εφ' όσον το οικονομικό κ το επαγγελματικό έχουν λυθεί, να πας για καλύτερη ποιότητα ζωής. Αυτό θα έβαζα ως κριτήριο. Δεν μου αρέσει η Αθήνα, αλλά δεν θα μπορούσα να πάω κ σε μέρος που δεν έχει νοσοκομείο/σινεμά/εμπορικά μαγαζιά. Κάτι ενδιάμεσο, ναι, δλδ μεγάλη επαρχιακή πόλη ή κοντά σε μεγάλη επαρχιακή πόλη. 

[Adios amigos]

7 ώρες πρίν, Νεκταρινακι είπε:

Μιλάμε για πόλη με πολλές χιλιάδες κατοίκων, δεν είναι Ηράκλειο ή Πάτρα αλλά είναι μια πόλη αρκετά μεγάλη. Ιδιόκτητο σπίτι δεν υπάρχει (κι αυτό το σκέφτομαι σαν βουνό διότι είναι δυσεύρετα κι εκεί τα σπίτια) αλλά τα ενοίκια είναι τα μισά από της Αθήνας. 

@jellyfishch αυτό θα ήθελα να ακούσω, γνώμες από ανθρώπους που έχουν ζήσει κι Αθήνα και επαρχία και γιατί θα επέλεγαν τη μια ή την άλλη λύση. Ναι είμαστε αρκετά θετικοί στο να πάμε, είναι η αλήθεια, αλλά με ενδιαφέρει να ακούσω άλλες οπτικές.

Θα σου φέρω κάποια παραδείγματα για τα υπέρ και τα κατά: 

Υπέρ: είμαι κοντά στη μητέρα μου . Χαίρομαι να τη ζω, να τη βλέπω να μεγαλώνει και να χαίρεται το εγγονακι της. Με βοηθάει πολύ και έχω καταφέρει να δουλεύω μέχρι και σε τέσσερις δουλειές με τη βοήθεια της.

Επίσης , έχω τη φύση κοντά μου, και την απολαμβανω με βόλτες σε βουνό , θάλασσα και επισκέψεις στα χωριουδάκια. Ενδεικτικά θα σου πω ήρθε να μας δει το αφεντικό μας από Δανία και τον πήγαμε στο βουνό όπου ψησαμε αρνί στη σούβλα. Στην Αθήνα δε νομίζω να υπήρχε αυτή η δυνατότητα.

Βλέπω τις φίλες μου στο πεντάλεπτο. Βρισκόμαστε συχνά και άρα έχουμε μια στενή και ζωντανή σχέση.

Περισσότερος ποιοτικός χρόνος με τον άντρα μου και το παιδί μου επίσης.

 

Κατά: ένας γνωστός μας κατήγγειλε την εργοδότρια του για απλήρωτες υπερωρίες και τον απέλυσε. Δεν μπορούσε μετά από αυτό να βρει δουλειά πουθενά στην πόλη. Τελικά βρήκε μεσω γνωστού με τα χίλια ζόρια.

Διευθυντής δικός μου έδερνε τους μαθητές και με απειλησε ότι θα με περάσει εδε επειδή ο ίδιος ξέχασε να προσκομίσει ένα χαρτί στην υπηρεσία μου. Ευτυχώς του είχα στείλεο το χαρτί με e mail οπότε φαινόταν πιάνου ήταν το φταίξιμο .

Ο άντρας μου ζήτησε άδεια άνευ αποδοχών για να εργαστεί στο εξωτερικό. Όταν επέστρεψε το αφεντικό του είχε βρει άλλον υπάλληλο και έλεγε παντού ότι ι ίδιος τον εγκατέλειψε χωρίς λόγο (δεν μπορεί να σταυρώσει υπάλληλο πάνω από έξι μήνες μετά από αυτό αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)

Έκανα ένσταση γιατί δικαιουμουν μια θέση εργασίας δημοσίου . Με απείλησαν ότι θα με τακτοποιήσουν , οι συνάδελφοι με τα λιγότερα μόρια να με διαβάλουν στα παιδιά ότι μπορεί να έχω μόρια και προσόντα αλλά δεν ξέρω τι μου γίνεται..

Ο πεθερός μου είχε το θράσος να σηκώσει χέρι πάνω μου επειδή δε σήκωνα το τηλέφωνο και η πεθερά μου είχε ανησυχήσει (κάπου το είχα ξεχάσει). Όλα αυτά τα χρόνια μου την έλεγε συνεχώς, αλλά ήμασταν υποχρεωμένοι να τον τρώμε στη μάπα γιατί είναι ο άντρας της μαμάς του άντρα μου. Μετά από αυτό δεν έχουμε ξαναμιλήσει και η πεθερά μου σταμάτησε να έρχεται σπίτι ενώ την καλούμε συνέχεια (κάποιος την ανάγκασε να διαλέξει στρατόπεδο)

 

Που θέλω να καταλήξω.. ναι μεν μπορείς να πεις ότι "δε με πειράζουν τα κλειστά μυαλά" αλλά έλα μου ντε που τα βλέπεις συνεχώς μπροστά σου και επηρεάζουν τη ζωή σου και την καθημερινότητα σου?!!

Για εμένα πλέον η λύση είναι τα εξωτερικό γιατί και η Αθήνα είναι καλύτερη σε κάποια θέματα αλλά οικονομικά δυσβάσταχτη εάν είσαι στο ενοίκιο και χωρίς συγγενείς.

Edited May 26, 2021 by jellyfishch

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 11 λεπτά , jellyfishch είπε:

 

Για εμένα πλέον η λύση είναι τα εξωτερικό γιατί και η Αθήνα είναι καλύτερη σε κάποια θέματα αλλά οικονομικά δυσβάσταχτη εάν είσαι στο ενοίκιο και χωρίς συγγενείς.

 

     Δεδομένων των ενοικίων στις περισσότερες πρωτεύουσες του εξωτερικού, σε αυτό το τελευταίο δε ξέρω αν θα συμφωνούσα  

[Adios amigos]

Στη χώρα που θα πάω (και σε αρκετές άλλες) μια χαρά ισορροπούν τα ενοίκια με το μισθό. Το πρόβλημα με την Ελλάδα είναι το ύψος του κόστους ζωής σε συσχέτισμο με το μισθό και τις κρατικές παροχές. Και φυσικά η διαφθορά.

Edited May 26, 2021 by jellyfishch

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, jellyfishch είπε:

Στη χώρα που θα πάω (και σε αρκετές άλλες) μια χαρά ισορροπούν τα ενοίκια με το μισθό. Το πρόβλημα με την Ελλάδα είναι το ύψος του κόστους ζωής σε συσχέτισμο με το μισθό και τις κρατικές παροχές. Και φυσικά η διαφθορά.

 

Nαι λογικά εξαρτάται από τη χώρα πολύ. Δύο προορισμοί που είχα ψάξει, αν και ο μισθός ήταν εξωπραγματικός με Ελληνικά δεδομένα, όταν μίλησα με ανθρώπους εγκατεστημένους εκεί και κατάλαβα κόστος, τελικά δεν...

[Νεκταρινακι]

Έχετε δίκιο, το έγραψα κάπως λάθος, δε θέλουμε να πάμε επειδή θα έχουμε βοήθεια αλλά συνεκτιμώντας το γεγονός ότι θα έχουμε δουλειά, ηρεμία, στιγμές η μικρή με τους παππούδες και τις γιαγιάδες (αυτό είναι κ καλό κ κακό), έναν άνθρωπο να πάμε που λέει ο λόγος για φαγητό/βόλτα κι όλα αυτά γρήγορα και εύκολα.

Εδώ το προηγούμενο Σάββατο κανόνισα να βγω με φίλο που είχα να δω μήνες λόγω καραντίνας, έλειπα απο το σπίτι 4 ώρες για να κάτσουμε όπως όπως σε ένα μαγαζί 1 ώρα! Τα πάντα γεμάτα, κίνηση απίστευτη κ για τους δυο μας (μένουμε σε διαφορετικές περιοχές) κ δεν υπάρχει πια χρόνος στη ζωή μου για κατι τέτοιο.

Αποτέλεσμα κάθε φορά που κάνω απόπειρα να κανονίσω με κάποιον;; Σκέφτομαι πάντα "καλύτερα να καθόμουν σπίτι μου". Κατανοώ ότι η Αθήνα έχει απίστευτες ευκαιρίες σε όλους τους τομείς, όμως πώς μπορούμε υπό αυτές τις συνθήκες να το εκμεταλλευτούμε;!

Τα όσα έγραψε η @jellyfishch φοβάμαι στην επαρχία... Αυτό που περιγράφει ότι αν κάποιος δε σε χωνεύει ρε παιδί μου, γίνεσαι στόχος, το μαθαίνει όλη η πόλη ότι ο τάδε κάνει το τάδε την τάδε στιγμή.

Επίσης, με τρομάζει αρκετά ότι θα πρέπει να συνυπαρχουμε με μέλη της ευρύτερης οικογένειας που δε θα θέλαμε τόσο στενές επαφές κλπ.

[mama16]

πρίν από 9 λεπτά , Νεκταρινακι είπε:

Έχετε δίκιο, το έγραψα κάπως λάθος, δε θέλουμε να πάμε επειδή θα έχουμε βοήθεια αλλά συνεκτιμώντας το γεγονός ότι θα έχουμε δουλειά, ηρεμία, στιγμές η μικρή με τους παππούδες και τις γιαγιάδες (αυτό είναι κ καλό κ κακό), έναν άνθρωπο να πάμε που λέει ο λόγος για φαγητό/βόλτα κι όλα αυτά γρήγορα και εύκολα.

Εδώ το προηγούμενο Σάββατο κανόνισα να βγω με φίλο που είχα να δω μήνες λόγω καραντίνας, έλειπα απο το σπίτι 4 ώρες για να κάτσουμε όπως όπως σε ένα μαγαζί 1 ώρα! Τα πάντα γεμάτα, κίνηση απίστευτη κ για τους δυο μας (μένουμε σε διαφορετικές περιοχές) κ δεν υπάρχει πια χρόνος στη ζωή μου για κατι τέτοιο.

Αποτέλεσμα κάθε φορά που κάνω απόπειρα να κανονίσω με κάποιον;; Σκέφτομαι πάντα "καλύτερα να καθόμουν σπίτι μου". Κατανοώ ότι η Αθήνα έχει απίστευτες ευκαιρίες σε όλους τους τομείς, όμως πώς μπορούμε υπό αυτές τις συνθήκες να το εκμεταλλευτούμε;!

Τα όσα έγραψε η @jellyfishch φοβάμαι στην επαρχία... Αυτό που περιγράφει ότι αν κάποιος δε σε χωνεύει ρε παιδί μου, γίνεσαι στόχος, το μαθαίνει όλη η πόλη ότι ο τάδε κάνει το τάδε την τάδε στιγμή.

Επίσης, με τρομάζει αρκετά ότι θα πρέπει να συνυπαρχουμε με μέλη της ευρύτερης οικογένειας που δε θα θέλαμε τόσο στενές επαφές κλπ.

Κοίτα γι αυτό που έγραψε η @jellyfishch εξαρτάται σε πόσο μεγάλη πόλη πας. Αν είναι μια πόλη σαν κωμόπολη περισσότερο, ναι το μαθαίνει όλη η πόλη αν κάνει κάποιος κάτι κλπ. Αν είναι μια πόλη όμως μεγάλη πχ Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Βόλος, Λαμία κ.α. δεν πιστεύω να γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους για να κολλάνε ταμπέλες!

[Deena]

Προσωπικά δεν θα έφευγα σε καμία των περιπτώσεων, η απουσία επιλογών της επαρχιακής πόλης μου δημιουργεί μια ασφυκτική προδιάθεση.

 

Έχω συγγενείς που μένουν σε μεγάλη επαρχιακή πόλη, ειναι δυσαρεστημένοι με την καθηγήτρια που κάνει ιδιαίτερα αγγλικά στο παιδί τους, αλλά δεν μπορούν να την αλλάξουν γιατί ο ξάδερφός μου είναι προμηθευτής της επιχείρησης του άντρα της, έχουν την οικονομική άνεση να πάνε σε ιδιωτικό σχολείο και θα ήθελαν, αλλά δεν υπάρχει στην πόλη, ο γιος τους αγαπάει τον χορό αλλά ούτε διανοούνται να τον πάνε σε σχολή για ευνόητους λόγους, θα μπορούσα να γράφω ώρες για άλλους παρόμοιους περιορισμούς.

 

Αφού δεν έχει η θεματοθέτρια δικό της σπίτι στην Αθήνα, θα μπορούσε να κοιτάξει να βελτιώσει τις συνθήκες της καθημερινότητάς της ψάχνοντας σπίτι σε άλλη περιοχή βολική για την δουλειά της.

[mama16]

πρίν από 4 λεπτά , Deena είπε:

αλλά δεν μπορούν να την αλλάξουν γιατί ο ξάδερφός μου είναι προμηθευτής της επιχείρησης του άντρα της,

Αυτό θα μπορούσε να συμβαίνει κ στην Αθήνα, όχι μόνο σε επαρχιακή πόλη. Όταν μπλέκονται γνωστοί είναι δύσκολα. 

Τώρα το άλλο που είπες για ιδιωτικό σχολείο πως κ είναι μεγάλη επαρχιακή πόλη κ δεν έχει? Νοσοκομείο έχει?