Μετατραυματικό στρες μωρού

[mama16]

Just now, Maya14 είπε:

@Mikraki2207 Θα μιλήσω  αυστηρά , όπως χρειάστηκε να μου μιλησουν κι εμένα .Αν δεν είσαι έτοιμη, μη διαβάσεις τα παρακάτω.

 Έκανα προγραμματισμένη καισαρική , για ιατρικούς λόγους, και το μωρό μου και εγώ τα πήγαμε πάρα πολύ καλά. Ούτε μπόρεσα να θηλάσω. Και; Σταμάτησε η γη να γυριζει; Συνελθε! Σταμάτα να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου, αλήθεια. Δεν έχει ειλικρινά κανένα νόημα, τελειώσε, έγινε, τέρμα. Έχεις γερό παιδί στην αγκαλιά σου; Τελεια! Απόλαυσε το! Το υπέροχο ταξίδι της μητρότητας δεν ξεκινάει και τελειώνει με το είδους του τοκετού.  Επίσης σταμάτα να ρίχνεις "ευθυνες" στην καισαρική για θέματα και προβλήματα που έχουν αλλού την ρίζα. Θα στο πάω και ένα βήμα παραπέρα. Οι γυναίκες που συλλάβανε με εξωσωματική και δεν βιώσανε την φυσική σύλληψη, μήπως τα παιδιά που γεννηθήκαν με εξωσωματική και με τόσες βιολογικές παρεμβάσεις πρέπει να κάνουν απο τον σαραντισμό ψυχοθεραπεία ; Και οι γυναίκες που κάνανε με δότρια ωαρίου; Και οι γυναίκες που κάνανε το υπέρτατο καλό και υιοθετήσαν; Ειναι μάνες β κατηγορίας μήπως; Μακάρι όλες να πιάναμε παιδί στον πρώτο μήνα προσπάθειας, να είχαμε τέλειες και τελειόμηνες εγκυμοσύνες, με υπέροχους σχεδόν εκστατικούς φυσικούς τοκετούς, όπου το μωρό θα θήλαζε απο το πρώτο δευτερόλεπτο ενώ ο πλακούντας ακόμα θα παλλόταν. Δεν συμβαίνει σε όλες μας, χωνεψε το και προχώρα και να χαίρεσαι το μωρό σου. Αυτά. 

Θα συμφωνήσω κ εγώ σ' αυτό... Την κόρη μου την πρώτη την γέννησα με καισαρική κ μπήκε για 23 μέρες στην θερμοκοιτίδα... Όταν το σκέφτομαι ή βλέπω φωτογραφίες με πιάνουν δάκρυα, γιατί ήταν "απροστάτευτη", γιατί ήταν σε ένα κρύο περιβάλλον αντί για την αγκαλιά της μαμάς, αλλά είμαι ευγνώμων γιατί έζησε κ την βλέπω τώρα να κοιμάται γαλήνια. Αναπληρωσαμε όλες τις "χαμένες" στιγμές κ γίναμε αυτοκόλλητες! Γάλα της έδωσα δικό μου με θηλαστρο αλλά δεν καταφερα να θηλάσω, απ' την άλλη το μικρότερο παιδάκι μου μπόρεσα να το θηλάσω, χαίρομαι που το έζησα κ αυτό αλλά δεν βλέπω διαφορά στα παιδιά μου. Κ τα 2 είναι το ίδιο δεμένα μαζί μου κ εγώ μαζί τούς! Το μετατραυματικό στρες νομίζω παραμένει περισσότερο στη μητέρα..

[Sentir...natureza]

Just now, jellyfishch είπε:

Δηλαδή? σε ποια επίπεδα αναφέρεσαι? Δεν είμαι γιατρός για να γνωρίζω εάν έχει διαφορά η αδρεναλίνη που εκκρίνεται αυτόματα, όπως ανέφερες (εάν ισχύει αυτό και δεν τρομάζει το έμβρυο λόγω της κίνησης της  μήτρας) με την αδρεναλίνη του φόβου εγκατάλειψης. Θα ήθελα αν θέλεις να παραθέσεις πηγή, τη βρίσκω ενδιαφέρουσα την πρόταση. 

Οταν λεω επιπεδα εννοω συναισθηματικο, ψυχολογικο, σωματικο, συνειδητο, υποσυνειδητο κλπ. Σαφως και θεωρω οτι δεν επηρεαζονται ολα αυτα τα επιπεδα το ιδιο απο την αποφαση του παιδιου να εκκρινει την αδρεναλινη σε σχεση με την επιδραση που μπορει να υπαρχει σε ολα αυτα τα επιπεδα απο εξωγενεις παραγοντες. Η φυσικη γεννηση, οσο τρομακτικα κι αν την βιωνει ενα μωρο, ειναι γραμμενη στα κυτταρα του. Η κορτιζολη που εκκρινεται οταν το μωρο αφηνεται να κλαιει στον θαλαμο νεογνων, δεν ειναι. Το μωρο προετοιμαζεται για την γεννα (και συναισθηματικα) απο τις προπαρασκευαστικες συσπασεις αλλα δεν ειναι προετοιμασμενο να μενει μονο του.

 

Just now, jellyfishch είπε:

Επίσης, τι θεωρείς περιγεννητικό τραύμα? 

Οταν λεω περιγεννητικο τραυμα στην προκειμενη περιπτωση, δεν εννοω το σωματικο (πχ τραυματισμος κατα τον τοκετο) αλλα το συναισθηματικο ή ψυχικο τραυμα που μπορει να προκληθηκε απο καταστασεις αγνωστες και επιθετικες για το μωρο, οπως ειναι πχ ο αποχωρισμος απο τη μητερα, η χρηση συνθετικης οκυτωκινης που το κανουν να βιωνει την αισθηση των συσπασεων πολυ εντονα (γι'αυτο και πολλες φορες υπαρχει δυσφορια και ακολουθει καισαρικη), τα δυνατα φωτα, οι δυνατοι θυρυβοι, η ρινικη και λαρυγγικη αναρροφηση και αλλες ιατρικες πραξεις που πολλες φορες ειναι μη αναγκαιες αλλα γινονται ρουτινικα. 

[Adios amigos]

'Ο, τι είναι φυσικό δε σημαίνει ότι δεν είναι τραυματικό. υπάρχουν πολλές μητέρες με τραυματικές φυσιολογικές επειρίες εκεί έξω.

Επίσης ό,τι συμβαίνει σε μία ημέρα στη ζωή του παιδιού, δε σημαίνει ότι το επηρρεάζει για όλη του τη ζωή. Ειδικά όταν μιλάμε για ένα βρέφος.

Ένα βρέφος δεν έχει την ίδια αντίληψη με έναν ενήλικα. 

Κανένα ανθρώπινο ον δεν "αποφασίζει" να εκκρίνει διαφορετική αδρεναλίνη "επειδή είναι γραμμένο στα κύταρά του" Αυτόματος μηχανισμός άμυνας είναι , σε εξωγεννή ερεθίσματα.

Και εγώ ειμαι προγραμματισμένη για ένα σωρό πράγματα (από το να εκδηλώσω διπολική μέχρι να γίνω κάνω τρίδυμα) αλλά δε μου συνέβησαν.

΄Με τον ίδιο τρόπο, δε θα φέρουν όλες οι μητέρες στον κόσμο τα παιδιά τους με τον ίδιο τρόπο. 

Ο άνθρωπος είναι  ένα εξελιγμένο ειδος με πολύ μεγάλο κεφάλι (για να σκέφτεται) και πολύ μικρή λεκάνη (για να στέκεται όρθιο). Κανένα άλλο θηλαστικό δε δυσκολεύεται τόσο να γεννήσει. 

Εν πάσει περιπτώση δεν υπερασπίζομαι την καισαρική, αλλά ας μην τη δαιμονοποιούμε κιόλας. 

Γενικά ο φανατισμός (για το φυσικό, το τεχνητό, το οτιδήποτε) δεν ειναι καλός. 

 

Όσων αφορά τον αποχωρισμό από τη μητέρα, εδώ είμαι σύμφωνη, και είναι στο χέρι της κάθε μητέρας, αν και εφ' όσων το επιτρέπει η υγεία της και του παιδιού της,  να το διεκδικήσει. 

 

Επεξεργάστηκαν 6 Μαίου,2020 by jellyfishch

[Sentir...natureza]

Just now, jellyfishch είπε:

Κανένα ανθρώπινο ον δεν "αποφασίζει" να εκκρίνει διαφορετική αδρεναλίνη "επειδή είναι γραμμένο στα κύταρά του" Αυτόματος μηχανισμός άμυνας είναι (αν εννοείς αυτό), σε εξωγεννή ερεθίσματα.

Τα επινεφριδια του εκκρινουν την ανδρεναλινη και την νοραδρεναλινη σε μια κατασταση που ειναι σχεδιασμενο να το κανει, σε ποσοτητες που δεν θα της εκκρινει ξανα ποτε το σωμα του ακομη και στην πιο επικινδυνη κατασταση να βρεθει και αυτο το κανει "διαφορετικο" απο μια αλλη στρεσογονα κατασταση εξωγενους παραγοντα. Επιμενω οτι ειναι γραμμενο στο dna του να το περασει, την απομονωση ομως οχι.

Just now, jellyfishch είπε:

Εν πάσει περιπτώση δεν υπερασπίζομαι την καισαρική, αλλά ας μην τη δαιμονοποιούμε κιόλας. 

 Γενικά ο φανατισμός (για το φυσικό, το τεχνητό, το οτιδήποτε) δεν ειναι καλός. 

Φυσικα, κανεις δεν δαιμονοποιησε την καισαρικη. Εξαλλου, μπορουν να γινουν καισαρικες φιλικες προς τα βρεφη. Ουτε σημαινει οτι τα παιδια που γεννηθηκαν φυσιολογικα δεν υπεστησαν κανενα τραυμα. Αλλα ο φυσικος τοκετος ειναι στην πλειοψηφια των περιπτωσεων ο ομαλοτερος τροπος για το μωρο.

 

Just now, jellyfishch είπε:

Επίσης ό,τι συμβαίνει σε μία ημέρα στη ζωή του παιδιού, δε σημαίνει ότι το επηρρεάζει για όλη του τη ζωή. Ειδικά όταν μιλάμε για ένα βρέφος.

Σε αυτο θα διαφωνησω, μιας και συμφωνω με τους ανθρωπους που υποστηριζουν την σημαντικοτητα της αρχης της ζωης και της πρωτης εντυπωσης του κοσμου, οχι μονο την ωρα του τοκετου αλλα και της περιοδου προσαρμογης. Φυσικα, τιποτα δεν μενει αμετακλητο αν προσπαθησεις να το αλλαξεις, γι'αυτο και πιστευω οτι τα "καταλοιπα" στο υποσυνειδητο μπορουν να εξαφανιστουν ή τουλαχιστον να μετριαστει η επιρροη τους οταν θεραπευεις τα τραυματα σου ή οτιδηποτε σου προκαλεσαν καποιες καταστασεις που βιωσες αλλα ειναι καταγγεγραμμενες ακομη κι αν δεν τις θυμασαι. Eξαλλου, υπαρχουν πολλες περιπτωσεις παιδιων (συνεβη και στον μεγαλο μου οταν ηταν 14-15 μηνων) που αν συμβει κατι και τρομαξουν μπορει να τους μεινει φοβια αν δεν προσπαθησεις να το αλλαξεις και να το θεραπευσεις. Με την ιδια λογικη, μια δυνατη, δυσαρεστη εμπειρια στην πρωτη σου επαφη με τον νεο κοσμο μπορει να "φωλιασει" καπου στο υποσυνειδητο και να σε ακολουθει στην μετεπειτα ζωη σου με διαφορες εκδηλωσεις.

[Mikraki2207]

@λουκουμαδάκι σε ευχαριστώ πολύ που απαντησες και για τα λογια που μου ειπες.

@jellyfish οσα γράφεις δε μου φαίνονται λαθος, ειναι η προσωπική σου αποψη και μη την δηλωνεις σα να είναι αυτο το σωστό και τίποτα αλλο. Σε μερικά πράγματα που λες συμφωνω τα υπόλοιπα απλως τα καταλαβαίνω απλώς δε τα πιστεύω. Θεωρω πως ενα μωρο που μπορει να μη καταλαβαίνει καποια πράγματα εχει ψυχη απο οταν είναι στη κοιλιά της μανας του, έρευνες λενε ότι απο τη κοιλιά χτίζεται η ψυχοσύνθεση του ανθρώπου. Νομίζω πως τα βλεπεις ολα πολύ πεζα.  Ευχαριστώ πάντως που απαντησες. 

Just now, Maya14 είπε:

@Mikraki2207 Θα μιλήσω  αυστηρά , όπως χρειάστηκε να μου μιλησουν κι εμένα .Αν δεν είσαι έτοιμη, μη διαβάσεις τα παρακάτω.

 Έκανα προγραμματισμένη καισαρική , για ιατρικούς λόγους, και το μωρό μου και εγώ τα πήγαμε πάρα πολύ καλά. Ούτε μπόρεσα να θηλάσω. Και; Σταμάτησε η γη να γυριζει; Συνελθε! Σταμάτα να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου, αλήθεια. Δεν έχει ειλικρινά κανένα νόημα, τελειώσε, έγινε, τέρμα. Έχεις γερό παιδί στην αγκαλιά σου; Τελεια! Απόλαυσε το! Το υπέροχο ταξίδι της μητρότητας δεν ξεκινάει και τελειώνει με το είδους του τοκετού.  Επίσης σταμάτα να ρίχνεις "ευθυνες" στην καισαρική για θέματα και προβλήματα που έχουν αλλού την ρίζα. Θα στο πάω και ένα βήμα παραπέρα. Οι γυναίκες που συλλάβανε με εξωσωματική και δεν βιώσανε την φυσική σύλληψη, μήπως τα παιδιά που γεννηθήκαν με εξωσωματική και με τόσες βιολογικές παρεμβάσεις πρέπει να κάνουν απο τον σαραντισμό ψυχοθεραπεία ; Και οι γυναίκες που κάνανε με δότρια ωαρίου; Και οι γυναίκες που κάνανε το υπέρτατο καλό και υιοθετήσαν; Ειναι μάνες β κατηγορίας μήπως; Μακάρι όλες να πιάναμε παιδί στον πρώτο μήνα προσπάθειας, να είχαμε τέλειες και τελειόμηνες εγκυμοσύνες, με υπέροχους σχεδόν εκστατικούς φυσικούς τοκετούς, όπου το μωρό θα θήλαζε απο το πρώτο δευτερόλεπτο ενώ ο πλακούντας ακόμα θα παλλόταν. Δεν συμβαίνει σε όλες μας, χωνεψε το και προχώρα και να χαίρεσαι το μωρό σου. Αυτά. 

ΛΟΙΠΟΝ είμαι έτοιμη να διαβάσω οτι κι αν γράψει ο καθένας εδω μεσα, αλλα δεν είναι ανάγκη να ανεχτω ότι μου γραψουν εδω μεσα. Μιλαω κι εφω αυστηρα αν χρειαστεί. 

Αρχικα δεν επαθα κατι για να συνελθω, πρωτο το κρατουμενο. ΔΕΝ ΕΊΠΑ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ. Απλώς θεωρω ενδιαφέρον θεμα προς συζητηση αυτο που εθεσα. ΕΓΩ είμαι μια χαρα, δεν έχω κανένα τραυμα απο τη καισαρική, είμαι ευγνώμων προς το γιατρο και ολη την ομαδα που μας εσωσε, μεσα στο χειρουργείο εκανα παρτι και γελαγα συνέχεια και γενικά δεν περασα ασχημα. Το αν στεναχωρηθηκα η όχι που δε γεννησα φυσιολογικα με καθιστα τρελή, ψυχακι τι; επίσης δεν τελειωσε εγινε τερμα, είναι μια ανάμνηση που θα χει η καθε γυναίκα για ολη της τη ζωη, και για εμενα θα είναι η καλύτερη. Οι γυναικες οι οποιες υιοθετησαν, εκαναν παιδι με παρενθετη, γεννησαν με ολικη κτλ κτλ, μπραβο τους, μαγκια τους, και επειδη αυτές το επιδιωξαν πιο πολυ γίνονται και υπεροχες μανουλες, τα πονανε κο αυτες τα παιδιά τους δεν ειπα ότι είναι καποια μητέρα β κατηγορίας. Δε ξερω γιατί μπερδεύεσαι και καταλαβαίνεις οτι θελεις εσυ και βγαζεις τοση επιθετικοτητα. Δεν έχω να χωνέψω τίποτα παρα μονο το κοτόπουλο που εφαγα το μεσημέρι. Ευχαριστώ πολύ. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό όπου με ένα απλο θέμα που ειπα να ανοιξω να γινει μια συζητηση ευχάριστη κατέληξε ετσι, καλύτερα να μη σχολιαζε καν οποια με θεωρει υπερβολικη ή οτι το μωρο μου εχει θεματα και εγώ τα ρίχνω στη καισαρική ή οτι δεν εκτιμαω που εχω ενα υγιες μωρο. Εγιναμε ολες δασκαλες με υφακι εξυπνακια. Σας εύχομαι να γινετε λιγο πιο ρομαντικές και συναισθηματικες στη ζωη σας. 

Διαβάστε ποσο ωραία τα εξηγεί η @Sentir...natureza, συγγνώμη εγώ δεν εχω αυτό το λεξιλόγιο ουτε την ευφράδεια λογου για να τα πω έτσι, αλλα με εχει καλυψει. Το μετάνιωσα που το άνοιξα το θεμα ειλικρινά. Συγχαρητήρια σε οποια γέννησε φυσιολογικα  με καισαρική, με ολικη νάρκωση, υιοθέτησε ή ή ή.......... Απο τη στιγμή που αναπνέω έχω το δικαιωμα να λεω αχ γιατί να μη γεννούσα κι εγώ φυσιολογικά; αλλα δε πειράζει και πάλι εχω τον θησαυρο μου. Οκ; εχω το δικαίωμα να θέλω να μαθω για κάτι που γίνονται ερευνες πάνω σε αυτο, δεν το εβγαλα απο το μυαλο μου. Τέλος πάντων! 

[Mikraki2207]

10 ώρες πρίν, oly_ana είπε:

Καλημέρα!γέννησες ένα μήνα νωρίτερα με καισαρική γιατί προφανώς υπήρχε σοβαρός λόγος να γίνει αυτό, το ίδιο συνέβη και σε εμένα...μετά τη γέννα ήμουν σε άθλια κατάσταση από τη στεναχώρια μου, όμως ήρθε ένα πρόβλημα που προέκυψε στις 14 μέρες ζωής του μωρού μου,νοσηλεύτηκε και έπρεπε να τον αποχωριστώ για μερικές μέρες!εκεί...ξύπνησα!οι ορμόνες μας από τα ύψη, πιάνουν πάτο μετά τη γέννα και η επιλόχειος κατάθλιψη είναι πολύ συνηθισμένη,εγώ νόμιζα δε θα τα καταφέρω να την ξεπεράσω ποτέ!Η συμβουλή μου είναι να τα αφήσεις όλα πίσω και να χαρείς το μωράκι σου, καισαρική έκανες οχι από επιλογή αλλά από ανάγκη και μόνο και μόνο ο τρόπος που γράφεις, δείχνουν οτι είσαι μια υπέροχη μανούλα!Μην αναλώνεσαι,το μωράκι σου νιώθει τα πάντα και σίγουρα ξέρει πόσο πολύ το αγαπάς και το φροντίζεις!

Εγώ δεν ήμουν καθόλου χαλια, αντιθέτως ήμουν πολύ καλά! Σε ευχαριστώ πολύ, να χαίρεσαι το παιδάκι σου εννοείται τα αγαπάμε όπως κι αν ήρθαν στη ζωη. 

4 ώρες πρίν, Νεκταρινακι είπε:

Ήθελα απλά να σου πω ότι ως ένα βαθμό σε καταλαβαίνω. Δε γέννησα με καισαρική, γέννησα εύκολα με φυσιολογικό τοκετό στην ώρα μου. Όμως, το μωράκι μου την τρίτη μέρα της ζωής του μπήκε στη ΜΕΝΝ για 28 ημέρες. 

Έχουν περάσει 5 μήνες αλλά κάθε μέρα αναρωτιέμαι... Τι πόνο τράβηξε, πόσο της έλειψε η αγκαλιά μου, αν θυμάται κάτι από όλα αυτά και αν της έχει αφήσει κάτι στη συνείδηση της... Την είχα δύο μέρες μαζί μου στο δωμάτιο και πρόλαβα να τη δω, να την ακουμπησω, να τη μυρίσω και μετά ξαφνικά την πήραν. Σκεφτόμουν ότι αυτό ίσως εν μέρει να ήταν και χειρότερο γιατί πρόλαβα να περάσω στιγμές μαζί της, δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις πως το λέω...

Όταν την πρωτοπηραμε στο σπίτι τιναζοταν και φοβόταν μόνο που την αγγιζαμε, μόνο πόνο είχε νιώσει.

Της μιλάω και της λέω ότι δεν ήθελα να γίνουν όλα αυτά κι ελπίζω να πάνε όλα καλά όσο μεγαλώνει και να της τα εξηγήσω όλα.

Κουράγιο και να σκέφτεσαι ότι όλα έγιναν για καλό!!

Καταλαβαίνω πως το λες! Κι εγώ αυτό, αναρωτιόμουν και αναρωτιέμαι πως ενιωθε μονο του, ακούγοντας ξένες φωνες και νιώθοντας ξενα χέρια. Κι εγώ του μιλάω και σίγουρα έχω αναπληρώσει το κενο, αλλά όπως προείπα ένα ενδιαφέρον θέμα ήθελα να συζητήσω. 

2 ώρες πρίν, Iris89 είπε:

Εγώ δεν είχα ακούσει ποτέ για το μετατραυματικό στρες που μπορεί να βιώνει ένα μωρό μετά την καισαρική. @Mikraki2207Δεν ξέρω αν σε καθησυχάσει αυτό, αλλά στο Pubmed, στην μεγαλύτερη βάση που ανεβαίνουν όλα τα ιατρικά άρθρα παγκοσμίως (που είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα βέβαια), δεν έχει υπάρξει καμία απολύτως μελέτη που να αναφέρεται σε μετατραυματικό στρες που μπορεί να βιώνουν τα βρέφη μετά από καισαρική. Υπάρχουν μελέτες όμως που αναφέρονται στο στρες που βιώνει η μητέρα μετά από μία τέτοια διαδικασία. Μία πρόσφατη είναι εδώ: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6937939/ Νομίζω αξίζει να το διαβάσεις, γιατί αναφέρεται σε κατεπείγουσες επεμβάσεις καισαρικής. 

Ευχαριστώ πολύ, θα το διαβάσω μόλις μπορεσω:) 

[Gummy Bear]

18 ώρες πρίν, Mikraki2207 είπε:

Εχω γεννησει εδω και μήνες βέβαια αλλα τωρα άρχισε να με τρωει πιο πολύ μέσα μου αυτό. Κάποια στιγμή στο φόρουμ ειχα διαβασει για το μετατραυματικό στρες που έχουν κάποια μωρά που δε γεννιούνται όπως τα προοριζει η φυση να γεννηθούν, κι απο τοτε αυτο χώθηκε στο κεφαλι μου και τειγυρνουσε. Εγω γεννησα με καισαρική τομή, κατεπείγουσα κιόλας έναν μηνα νωρίτερα απο την πητ. Ενω πιστευω ότι θα πρεπε τουλάχιστον να μου το ακουμπήσουν πάνω μου, μονο μου τον εδειξαν και τον πηρανε. Εκλαψε πολύ το μανάρι μου κι εγω παρεα και πλέον σκέφτομαι οτι αυτο το βιαιο ανοιγμα της κοιλιας και εισβολη στο χωρο του και ότι τον βγαλανε εξω ενω δεν ήταν έτοιμος και ουτε μπορούσε να αντιδράσει, ισως να του έχει προκαλεσει καποιο τραυμα . Θα ήθελα πραγματικά να ξέρω τις γνώμες σας ή ίσως καποια ξέρει κατι παραπάνω πανω σε αυτο. Θέλω να κάνω τα πάντα ωστε να διορθωσω ότι μπορω. Στο ίντερνετ διαβασα ότι υπάρχουν και ψυχοθεραπείες μωρων γιαυτό το λογο, αστειο μου φαίνεται αλλα υπάρχει. Μου φαίνεται τοσο λογικο να χει καποιο τραυμα, αφού ακόμα κι εγω εχω μετα τη γέννα, οχι επειδή με κοψανε αλλα επειδή δεν ένιωσα τον πονο, επειδή ο αντρας της ζωής μου βγηκε με το ζόρι απο τη κοιλια, επειδη τον πήρανε μακριά μου και δεν ήμουν η πρώτη που τον πήρε αγκαλιά (καθε φορά που το σκέφτομαι αυτο κλαιω). Αυτα! Θα μπορούσα να γράψω κι αλλα, αλλα δεν είστε ψυχολογοι. 

Και τωρα μόλις διαβασα αρθρο για το vaginal seeding και στεναχωρηθηκα ακόμα πιο πολυ που στο μωρό μου δεν προσφερα κατι τόσο απλο. Και απλώς πηγε σε ενα πολύ φωτεινο δωματιο με αλλα δεκα μωρα. 

Ααααχ.... Καταρχήν να σου ζήσει! 

Εγώ γέννησα με φυσιολογικό τοκετό, στις 41+3 εβδομάδες.. Με το που βγήκε, δεν μπορούσε να ανασάνει γιατί είχε πιει πολύ αμνιακό υγρό μαζί με μυκωνιο. Μου τον πήραν κατευθείαν, μου τον άφησαν 10 δευτερόλεπτα και έφυγαν αμέσως μαζί του στο νεογνών. Έμεινα δεν ξέρω πόσες ώρες τελείως μόνη μου γιατί είχα πει στον άντρα μου πριν γεννήσω ότι αν γίνει το οτιδήποτε, να πάει στο μωρό οπωσδήποτε. Τέλος πάντων, έμεινα όπως είπα για ώρες μόνη μου, δεν ήξερα αν θα ζούσε ή όχι το μωρό μου, ήμουν σαστισμενη, δεν είχα καταλάβει τι είχε γίνει. Όλα αυτά πριν 15 μήνες και ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει. Μιλούσα  στη μαία επί 2 μήνες, μέχρι και σε ειδικό είχα πάει γιατί δεν μπορούσα να τους διαχειριστώ. Δόξα τω Θεό, το μωρό ήταν και είναι υγιέστατο. Αλλά αυτό που θέλω να σου πω από τη δική μου εμπειρία είναι, μίλησε, βγαλτο από μέσα σου τι νιώθεις. Όσο για ψυχοθεραπεία μωρών δεν ξέρω μου ακούγεται κάπως υπερβολικό. Κράτα το μωρό σου όσο μπορείς αγκαλιά, στο μάρσιπο, πάνω σου, να σε μυρίζει, να σε νιώθει. Είναι πολύ σημαντική η αγκαλιά τους πρώτες μήνες για τα μωρά, γεμίζουν αυτοπεποίθηση και συναισθηματική ασφάλεια στη μετέπειτα ζωή τους. Αποτι είδες από τη δική μου περίπτωση, και φυσιολογικά να γεννήσει κανείς, και πιο μετά από την πητ, πάλι κάτι μπορεί να γίνει.

[Maya14]

@Mikraki2207 Το μήνυμα που έγραψα δεν είναι διόλου επιθετικό, ισα ισα είναι μήνυμα στήριξης και αφυπνισης. Εγω απο το θέμα που εθεσες καταλαβαίνω ότι μήνες μετά τη γεννα σε απασχολει που γεννήθηκε το παιδι πρόωρα με καισαρικη και είσαι σχεδόν πεπεισμένη ότι το παιδι θα έχει υποστει καποιο τραύμα, αφου έχεις υποστει και εσυ και παραθετω κ τα ακριβή λογια σου : "Μου φαίνεται τοσο λογικο να χει καποιο τραυμα, αφού ακόμα κι εγω εχω μετα τη γέννα, οχι επειδή με κοψανε αλλα επειδή δεν ένιωσα τον πονο, επειδή ο αντρας της ζωής μου βγηκε με το ζόρι απο τη κοιλια, επειδη τον πήρανε μακριά μου και δεν ήμουν η πρώτη που τον πήρε αγκαλιά (καθε φορά που το σκέφτομαι αυτο κλαιω)." Το κάνεις στον εαυτό σου και χειρότερο με το να κάθεσαι να διαβάζεις για vaginal seeding που ειλικρινα δεν έχει κανένα νόημα. Επίσης για συμβουλές εμπιστευσου εναν νεογνολογο, εναν πιστοποιημενο συμβουλο μητροτητας η διαβασε κάποια επιστημονικά αρθρα που έχουν γίνει published σε αξιολογα επιστημονικά περιοδικά που αναφέρονται ως αξιόπιστα  references. Αξιόπιστο δεν είναι απαραίτητα ότι διαβάζουμε σε ενα φόρουμ μαμαδων, ούτε να διαβαζουμε τα ίδια κ τα ίδια σαν κασσετα απο αναξιοπιστες πηγές. Πρέπει να υπάρχει λίγο κριτική σκεψη και να αποφευγουμε πλυσιμο και κάψιμο εγκεφάλου για κάποια πράγματα.  Επίσης @λουκουμαδάκι υπάρχει ελευθερία λογου κ δεν υπάρχει πρόβλημα εαν δεν σου αρέσουν αυτα που γράφω. 

[Sentir...natureza]

Just now, Maya14 είπε:

υπάρχει ελευθερία λογου κ δεν υπάρχει πρόβλημα εαν δεν σου αρέσουν αυτα που γράφω. 

Η ελευθερια σου σταματαει εκει που ξεκιναει η προσβολη του αλλου. Το μηνυμα σου δεν ενεπνεε αυστηροτητα αλλα αναισθησια και αυτο ενιωσε και η θεματοθετρια. Οταν υποβιβαζεις το προβλημα του αλλου, οταν χρησιμοποιεις φρασεις οπως "συνελθε" και "χωνεψε το" δεν τον αφυπνιζεις, δεν τον βοηθας, του λες οτι δεν υπαρχει λογος να αισθανεται οπως αισθανεται και τον προσβαλεις κι απο πανω με τις λεξεις σου. Και ποια εισαι εσυ (και ολοι μας, οχι εσυ προσωπικα) που θα πεις σε καποιον πως να αισθανεται; Ειναι λυπηρο αυτο που κανουμε εμεις οι ανθρωποι: κοιταμε παντα το χειροτερο για να νιωθουμε καλυτερα αντι να κοιταμε το καλυτερο ωστε να προσπαθουμε περισσοτερο. Ενσυναισθηση σε καποιον που το εχει αναγκη ειναι να ακουσουμε αυτα που εχει να πει με κατανοηση και σεβασμο, δινοντας τη πρεπουσα σημασια ωστε να νιωσει καλα, οτι τον καταλαβαινουν.

[Mikraki2207]

Just now, Gummy Bear είπε:

Ααααχ.... Καταρχήν να σου ζήσει! 

Εγώ γέννησα με φυσιολογικό τοκετό, στις 41+3 εβδομάδες.. Με το που βγήκε, δεν μπορούσε να ανασάνει γιατί είχε πιει πολύ αμνιακό υγρό μαζί με μυκωνιο. Μου τον πήραν κατευθείαν, μου τον άφησαν 10 δευτερόλεπτα και έφυγαν αμέσως μαζί του στο νεογνών. Έμεινα δεν ξέρω πόσες ώρες τελείως μόνη μου γιατί είχα πει στον άντρα μου πριν γεννήσω ότι αν γίνει το οτιδήποτε, να πάει στο μωρό οπωσδήποτε. Τέλος πάντων, έμεινα όπως είπα για ώρες μόνη μου, δεν ήξερα αν θα ζούσε ή όχι το μωρό μου, ήμουν σαστισμενη, δεν είχα καταλάβει τι είχε γίνει. Όλα αυτά πριν 15 μήνες και ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει. Μιλούσα  στη μαία επί 2 μήνες, μέχρι και σε ειδικό είχα πάει γιατί δεν μπορούσα να τους διαχειριστώ. Δόξα τω Θεό, το μωρό ήταν και είναι υγιέστατο. Αλλά αυτό που θέλω να σου πω από τη δική μου εμπειρία είναι, μίλησε, βγαλτο από μέσα σου τι νιώθεις. Όσο για ψυχοθεραπεία μωρών δεν ξέρω μου ακούγεται κάπως υπερβολικό. Κράτα το μωρό σου όσο μπορείς αγκαλιά, στο μάρσιπο, πάνω σου, να σε μυρίζει, να σε νιώθει. Είναι πολύ σημαντική η αγκαλιά τους πρώτες μήνες για τα μωρά, γεμίζουν αυτοπεποίθηση και συναισθηματική ασφάλεια στη μετέπειτα ζωή τους. Αποτι είδες από τη δική μου περίπτωση, και φυσιολογικά να γεννήσει κανείς, και πιο μετά από την πητ, πάλι κάτι μπορεί να γίνει.

Να σου ζήσει και να είναι πάντα γερό! Ναι πάντα μπορεί να συμβεί κατι και τα πάντα αντιμετωπιζονται εννοείται αλλά η καθε μανούλα θεωρεί τη περίπτωση της μοναδική. 

Είναι η ψυχοθεραπεία βρέφους υπερβολική, κι όμως υπάρχει. 

[λουκουμαδάκι]

Just now, Maya14 είπε:

@Mikraki2207 Το μήνυμα που έγραψα δεν είναι διόλου επιθετικό, ισα ισα είναι μήνυμα στήριξης και αφυπνισης. Εγω απο το θέμα που εθεσες καταλαβαίνω ότι μήνες μετά τη γεννα σε απασχολει που γεννήθηκε το παιδι πρόωρα με καισαρικη και είσαι σχεδόν πεπεισμένη ότι το παιδι θα έχει υποστει καποιο τραύμα, αφου έχεις υποστει και εσυ και παραθετω κ τα ακριβή λογια σου : "Μου φαίνεται τοσο λογικο να χει καποιο τραυμα, αφού ακόμα κι εγω εχω μετα τη γέννα, οχι επειδή με κοψανε αλλα επειδή δεν ένιωσα τον πονο, επειδή ο αντρας της ζωής μου βγηκε με το ζόρι απο τη κοιλια, επειδη τον πήρανε μακριά μου και δεν ήμουν η πρώτη που τον πήρε αγκαλιά (καθε φορά που το σκέφτομαι αυτο κλαιω)." Το κάνεις στον εαυτό σου και χειρότερο με το να κάθεσαι να διαβάζεις για vaginal seeding που ειλικρινα δεν έχει κανένα νόημα. Επίσης για συμβουλές εμπιστευσου εναν νεογνολογο, εναν πιστοποιημενο συμβουλο μητροτητας η διαβασε κάποια επιστημονικά αρθρα που έχουν γίνει published σε αξιολογα επιστημονικά περιοδικά που αναφέρονται ως αξιόπιστα  references. Αξιόπιστο δεν είναι απαραίτητα ότι διαβάζουμε σε ενα φόρουμ μαμαδων, ούτε να διαβαζουμε τα ίδια κ τα ίδια σαν κασσετα απο αναξιοπιστες πηγές. Πρέπει να υπάρχει λίγο κριτική σκεψη και να αποφευγουμε πλυσιμο και κάψιμο εγκεφάλου για κάποια πράγματα.  Επίσης @λουκουμαδάκι υπάρχει ελευθερία λογου κ δεν υπάρχει πρόβλημα εαν δεν σου αρέσουν αυτα που γράφω. 

Ελευθερία λόγου η προβολή των δικών σου trigger πάνω σε κάποιον άλλο; Όχι κοπέλα μου. Η δική σου προσωπική ιστορία και ο τρόπος που σου συμπεριφέρθηκε ο περίγυρος δεν είναι ούτε το ιδανικό όπως το παρουσίασες ούτε θέσφατο και δεν θα έπρεπε να είναι για καμία άλλη περίπτωση και για καμία άλλη μητέρα. Δεν χρειάζεται κανένας άνθρωπος να του λένε χώνεψε και κατάπιε ότι νιώθεις. Όχι δεν θα τα καταπιεί. Θα τα αντιμετωπίσει και θα  τα αφήσει πίσω της όταν είναι η ώρα τους. Το ότι εσύ πιστεύεις ότι οποία γυναίκα επειδή το παιδί της είναι ζωντανό πρέπει να το ράβει και να μην έχει ανησυχίες για τίποτε άλλο είναι δικό σου θέμα. 

[anemoni1989]

Just now, Mikraki2207 είπε:

. 

Είναι η ψυχοθεραπεία βρέφους υπερβολική, κι όμως υπάρχει. 

Πάντως, εάν όντως προβείς σε κάποια αντίστοιχη διαδικασία και εάν φυσικά θες, θα ήθελα να μας πεις καποια πραγματα για τη διαδικασία!!! Ή αν ξέρει κάποιο άλλο κορίτσι, θα με ενδιέφερε να μάθω (έστω κάποια πηγή ή σε μορφή link ή κάποιο δημοσιευμένο άρθρο)

[Maya14]

@Sentir...natureza Η θεματοθετρια μπορεί και μονη της να μου πει πως αισθάνεται. Εκτός αν είσαι ενα ατομο με τρεις λογαριασμόυς. Επίσης αυτά που γράφεις, ειλικρινά βαριέμαι. Η ευφραδεια δεν συνηπαρχει πάντα με επιστημονική γνωση. Τώρα καποιοι μπορεί να μην είναι σε θέση να το καταλαβαινουν.

[Mikraki2207]

Just now, Maya14 είπε:

Το μήνυμα που έγραψα δεν είναι διόλου επιθετικό, ισα ισα είναι μήνυμα στήριξης και αφυπνισης.

Δεν είδα κάπου τη στήριξη. 

Just now, Maya14 είπε:

 Εγω απο το θέμα που εθεσες καταλαβαίνω ότι μήνες μετά τη γεννα σε απασχολει που γεννήθηκε το παιδι πρόωρα με καισαρικη και είσαι σχεδόν πεπεισμένη ότι το παιδι θα έχει υποστει καποιο τραύμα, αφου έχεις υποστει και εσυ

Ναι ξέρω τι εγραψα, αλλά μάλλον κάπως πρέπει αλλά να λέω και άλλα να καταλαβαίνεις, και τα λες καπως υπερβολικά. Τέλος πάντων εγω ναι εννοείται ότι εχω καποιο τραυμα αφού εγώ γεννησα, εννοείται εφερα στη ζωη τον θησαυρό μου και είναι η πιο ωραία στιγμή της ζωής μου, αλλά παράλληλα σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να χει ακουμπησει λίγο στο στήθος μου πριν τον παρουν για να σταματήσει το κλαμα, το ότι θα μπορουσα να μη παθω αυτό που επαθα και γεννησα προωρα αστο δεν ηταν σε κανενός το χερι αλλά και πάλι είναι λογικο να το σκέφτομαι, δεν γκρεμίζεται η ζωη μου ούτε παθαίνω τίποτα που το σκέφτομαι. 

 

Just now, Maya14 είπε:

Αξιόπιστο δεν είναι απαραίτητα ότι διαβάζουμε σε ενα φόρουμ μαμαδων, ούτε να διαβαζουμε τα ίδια κ τα ίδια σαν κασσετα απο αναξιοπιστες πηγές. Πρέπει να υπάρχει λίγο κριτική σκεψη και να αποφευγουμε πλυσιμο και κάψιμο εγκεφάλου για κάποια πράγματα.  

Εγώ λοιπόν επειδή ήθελα να συζητήσω γενικά για αυτό το οποιο διαβασα αλλου σε διάφορα αρθρα και δεν ήθελα να λυσω κάποιο δικο μου πρόβλημα γιαυτό απευθύνθηκα στο φορουμ. Το εγραψα εδω σα να το εθετα θεμα σε μια ομαδικη συνομιλία με τις φιλες μου. Δεν εψαξα ψυχολογο αλλα μανουλες οι οποιες θα πουν τη γνώμη τους και τι γνωρίζουν αν γνωρίζουν κατι πάνω σε αυτο. 

Just now, anemoni1989 είπε:

Πάντως, εάν όντως προβείς σε κάποια αντίστοιχη διαδικασία και εάν φυσικά θες, θα ήθελα να μας πεις καποια πραγματα για τη διαδικασία!!! Ή αν ξέρει κάποιο άλλο κορίτσι, θα με ενδιέφερε να μάθω (έστω κάποια πηγή ή σε μορφή link ή κάποιο δημοσιευμένο άρθρο)

Δεν θα έμπαινα σε αυτη τη διαδικασία, γιατί θα το θεωρουσα καπως αχρείαστο. Όπως ειπαν και παραπάνω οι κοπελες κι εσυ που καλοπροεραιτα μου απαντησατε, το να μιλας και να δείχνεις οτι είσαι εδώ για το παιδι σου είναι οτι καλύτερο. Τωρα δε ξερω για περαιτέρω συμβουλες δε ξερω ποιος θα πρεπε να είναι αρμόδιος, ο παιδίατρος; δυσκολο. Εμενα θα με ενδιέφερε απλα π.χ αν το παιδι μου εχει μια ευαισθησια στα χαδια και δεν τα θέλει να ξέρω πως να τον κάνω να χαλαρωσει. Πριν πεσετε καποιες να με φατε αυτό είναι απλα ένα παράδειγμα. 

[maripoz]

Καταλαβαίνω πώς νοιώθεις. Νομίζω την καλύτερη ψυχοθεραπεία μπορείς εσύ να την προσφέρεις στο μωρό σου και κανένας άλλος. Κ αυτό σε σένα. Επαφή μαζί του όσο μπορείς αγκαλιά,  φιλα το, μίλα του. Το μωρό χρειάζεται ασφάλεια και τη μαμά δίπλα του. Ο τι κ να συνέβη, έτσι θα το ξεπεράσει αν δεν το έχει ήδη ξεπεράσει. Σημασία έχει να το ξεπεράσεις κι εσύ. Σήμερα είναι η παγκόσμια μέρα περιγεννητικου τραυματος παρεμπιπτόντως. 

[Mikraki2207]

Just now, Maya14 είπε:

. Η ευφραδεια δεν συνηπαρχει πάντα με επιστημονική γνωση. Τώρα καποιοι μπορεί να μην είναι σε θέση να το καταλαβαινουν.

Αρχικα η ευφράδεια μπορει να μην συνυπάρχει με επιστημονική γνωση αλλα κάνεις δεν ζήτησε επιστημονική γνωση, απλως ο καθένας θετει ότι γνωρίζει και προσπαθεί να βοηθησει. 

Αυτοι που δεν είμαστε σε θεση να καταλάβουμε σε ευχαριστούμε που θα μας πεις και χωρίς κρίση σε λιγο που χαφτουμε οτι διαβαζουμε. 

[Maya14]

@λουκουμαδάκι Είναι ελευθερία λογου. Όπως ελευθερία λογου είναι που μου "τα χωνεις" και εσύ γιατι δεν σ αρέσει ο τρόπος που τα έγραψα. Και καλα κάνεις, δικαίωμα σου. Λοιπόν επειδη αυτό με την χωνεψη εχει αναπαραχθει, αφορα στο ότι έγινε η καισαρικη. Η κοπέλα έχει στρεσαριστει απο αυτο. Κάθεται κ διαβάζει πράγματα που αφορούν φυσικό τοκετο, βλεπε vag. seeding! Έτσι όπως τα διαβάζω φταίνε ότι δεν το έχει αποδειχτεί και πιστευει ότι η καισαρική μπορεί να έχει προκαλέσει τραυμα στο μωρό. Εμένα καλώς η κακώς μια τέτοια συζήτηση με συνεφερε. 

[Mikraki2207]

Just now, maripoz είπε:

Καταλαβαίνω πώς νοιώθεις. Νομίζω η καλύτερη ψυχοθεραπεία μπορείς εσύ να την προσφέρεις στο μωρό σου και κανένας άλλος. Κ αυτό σε σένα. Επαφή μαζί του όσο μπορείς αγκαλιά, μίλα του. Ο τι κ να συνέβη, έτσι θα το ξεπεράσει αν δεν το έχει ήδη ξεπεράσει. Σημασία έχει να το ξεπεράσεις κι εσύ. 

Αυτό κάνω και θα συνεχισω να το κάνω! Σε μενα κάνει καλο οταν έρχεται κατα πάνω μου και νιώθω αυτη την αγάπη που κρύβουν μεσα τους. 

 

Just now, maripoz είπε:

ήμερα είναι η παγκόσμια μέρα περιγεννητικου τραυματος παρεμπιπτόντως

Πολυ ενδιαφέρον αυτο, δεν το γνώριζα ειλικρινά. 

[Gummy Bear]

Just now, Mikraki2207 είπε:

Να σου ζήσει και να είναι πάντα γερό! Ναι πάντα μπορεί να συμβεί κατι και τα πάντα αντιμετωπιζονται εννοείται αλλά η καθε μανούλα θεωρεί τη περίπτωση της μοναδική. 

Είναι η ψυχοθεραπεία βρέφους υπερβολική, κι όμως υπάρχει. 

Συμφωνώ, βέβαια. Η κάθε μαμά θεωρεί την περίπτωση της μοναδική, γιατί η ίδια την έζησε όπως εκείνη ξέρει και θα θυμάται. Γιαυτό και εμένα για παράδειγμα με βοηθούσε να το μοιράζομαι με ανθρώπους το τι έγινε. Πιστεύω ότι δε θα έχει πρόβλημα το μωράκι σου, όλα τα μωρά περνάνε άγχος όταν γεννιούνται, άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο ανάλογα με το πώς έχει γίνει η όλη διαδικασία. Προσωπικά δεν θεωρώ δηλαδή καθοριστικό παράγοντα το μετατραυματικο στρες ενός βρέφους κατά τη γέννηση του, στην ψυχική του ανάπτυξη αργότερα. Πολύ Σημαντικά είναι τα πρώτα 6 χρόνια ενός παιδιού, εκεί χτίζεται ή πλάθουμε εμείς αν θέλεις το χαρακτήρα και την ψυχολογία του. 

[Mikraki2207]

Just now, Maya14 είπε:

Λοιπόν επειδη αυτό με την χωνεψη εχει αναπαραχθει, αφορα στο ότι έγινε η καισαρικη. Η κοπέλα έχει στρεσαριστει απο αυτο. Κάθεται κ διαβάζει πράγματα που αφορούν φυσικό τοκετο, βλεπε vag. seeding!

Μάλλον οσα γράφω εγώ τοση ώρα ουτε που τα διαβαζεις. Δεν εχει στρεσαριστει κάνεις. Καλα κάνω και τα διαβαζω γιατί τα βρισκω ενδιαφέρον και αν ηξερα για το vag. Seeding μπορεί και να το εκανα. 

[Gummy Bear]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Η ελευθερια σου σταματαει εκει που ξεκιναει η προσβολη του αλλου. Το μηνυμα σου δεν ενεπνεε αυστηροτητα αλλα αναισθησια και αυτο ενιωσε και η θεματοθετρια. Οταν υποβιβαζεις το προβλημα του αλλου, οταν χρησιμοποιεις φρασεις οπως "συνελθε" και "χωνεψε το" δεν τον αφυπνιζεις, δεν τον βοηθας, του λες οτι δεν υπαρχει λογος να αισθανεται οπως αισθανεται και τον προσβαλεις κι απο πανω με τις λεξεις σου. Και ποια εισαι εσυ (και ολοι μας, οχι εσυ προσωπικα) που θα πεις σε καποιον πως να αισθανεται; Ειναι λυπηρο αυτο που κανουμε εμεις οι ανθρωποι: κοιταμε παντα το χειροτερο για να νιωθουμε καλυτερα αντι να κοιταμε το καλυτερο ωστε να προσπαθουμε περισσοτερο. Ενσυναισθηση σε καποιον που το εχει αναγκη ειναι να ακουσουμε αυτα που εχει να πει με κατανοηση και σεβασμο, δινοντας τη πρεπουσα σημασια ωστε να νιωσει καλα, οτι τον καταλαβαινουν.

Μπράβο, μίλησες πολύ σωστά 

[Mikraki2207]

Just now, Gummy Bear είπε:

Συμφωνώ, βέβαια. Η κάθε μαμά θεωρεί την περίπτωση της μοναδική, γιατί η ίδια την έζησε όπως εκείνη ξέρει και θα θυμάται. Γιαυτό και εμένα για παράδειγμα με βοηθούσε να το μοιράζομαι με ανθρώπους το τι έγινε. Πιστεύω ότι δε θα έχει πρόβλημα το μωράκι σου, όλα τα μωρά περνάνε άγχος όταν γεννιούνται, άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο ανάλογα με το πώς έχει γίνει η όλη διαδικασία. Προσωπικά δεν θεωρώ δηλαδή καθοριστικό παράγοντα το μετατραυματικο στρες ενός βρέφους κατά τη γέννηση του, στην ψυχική του ανάπτυξη αργότερα. Πολύ Σημαντικά είναι τα πρώτα 6 χρόνια ενός παιδιού, εκεί χτίζεται ή πλάθουμε εμείς αν θέλεις το χαρακτήρα και την ψυχολογία του. 

Ναι το γνωριζω και αυτο, απλώς εγω ειχα διαβασει λιγότερα χρόνια, δε θυμάμαι τωρα ποσα. Βαζω τα δυνατα μου να γίνομαι εγω καλύτερη για να παρει κι αυτός τα θετικα απο εμένα. 

[Gummy Bear]

Just now, Mikraki2207 είπε:

Ναι το γνωριζω και αυτο, απλώς εγω ειχα διαβασει λιγότερα χρόνια, δε θυμάμαι τωρα ποσα. Βαζω τα δυνατα μου να γίνομαι εγω καλύτερη για να παρει κι αυτός τα θετικα απο εμένα. 

Μπράβο και πίστεψε με τα μωρά από μικρή ηλικία, από όταν γεννιούνται αισθάνονται το πώς αισθανόμαστε εμείς οι μαμάδες. (εδώ αισθάνονται στην κοιλιά μας φαντάσου). Μίλησε του, πες του πώς νιώθεις. Εμένα αυτό μου είχε πει η ειδικός τότε. Δεν του κάνεις δηλαδή "κακό" με το να του πεις και τα λιγότερο ευχάριστα συναισθήματα σου, ίσα ίσα που κάνει καλό στην ανάπτυξη του. Το να κρύβουμε τα συναισθήματά μας πίσω από ένα ψεύτικο χαμόγελο, δημιουργεί σύγχυση στα μωρά. Εγώ ακόμη και τώρα, όταν πχ συγκινούμαι με κάτι ευχάριστο, του εξηγώ γιατί συγκινήθηκα. Μπορεί να μην καταλαβαίνει ακόμα από λόγια, αλλά εγώ θεωρώ ότι είναι μια υγιής βάση επικοινωνίας. 

[Maya14]

"Κάποια στιγμή στο φόρουμ ειχα διαβασει για το μετατραυματικό στρες που έχουν κάποια μωρά που δε γεννιούνται όπως τα προοριζει η φυση να γεννηθούν, κι απο τοτε αυτο χώθηκε στο κεφαλι μου και τειγυρνουσε."

"Και τωρα μόλις διαβασα αρθρο για το vaginal seeding και στεναχωρηθηκα ακόμα πιο πολυ που στο μωρό μου δεν προσφερα κατι τόσο απλο."

 

Αυτά είναι τα λόγια σου @Mikraki2207.  Ίσως διάβασες το λάθος κείμενο, τη λάθος στιγμή και σου ξύπνησε αμφιβολίες και ανασφάλεια. Εγώ με αυτά που σ έγραψα, που εσύ τα βρηκες επιθετικα, ηθελα να σου πω δες πόσες άλλες είμαστε εδώ, όπως εσύ, με μωρα απο καισαρική  κ όλα καλά. Μην μένεις εκεί, προχωρά. Άσε τις ανασφαλειες αυτές, ο φόβος μονο πισω κρατάει τον άνθρωπο. 
 

[Mikraki2207]

Just now, Gummy Bear είπε:

Μπράβο και πίστεψε με τα μωρά από μικρή ηλικία, από όταν γεννιούνται αισθάνονται το πώς αισθανόμαστε εμείς οι μαμάδες. (εδώ αισθάνονται στην κοιλιά μας φαντάσου). Μίλησε του, πες του πώς νιώθεις. Εμένα αυτό μου είχε πει η ειδικός τότε. Δεν του κάνεις δηλαδή "κακό" με το να του πεις και τα λιγότερο ευχάριστα συναισθήματα σου, ίσα ίσα που κάνει καλό στην ανάπτυξη του. Το να κρύβουμε τα συναισθήματά μας πίσω από ένα ψεύτικο χαμόγελο, δημιουργεί σύγχυση στα μωρά. Εγώ ακόμη και τώρα, όταν πχ συγκινούμαι με κάτι ευχάριστο, του εξηγώ γιατί συγκινήθηκα. Μπορεί να μην καταλαβαίνει ακόμα από λόγια, αλλά εγώ θεωρώ ότι είναι μια υγιής βάση επικοινωνίας. 

Ακριβώς αυτό κανω. Και με τον αντρα μου να διαφωνήσουμε του εξηγω τι έγινε και γιατί και πάντα του εξηγω ότι τον αγαπαω τον μπαμπά κτλ.  Δειχνει αδιάφορος οταν του τα εξηγω και ειναι σα να μιλαω σε τοιχο αλλα δε μπορεί κάτι θα κρατάει.