Βοήθεια από γονείς

[Super.mum]

Just now, anemoni1989 είπε:

Δηλαδή το να θες βοηθεια (ή όπως αλλιώς μπορεί κάποιος να το ονομάσει) κι να νιώθεις παράπονο όταν δεν είναι στο βαθμό που θα ήθελες είναι δείγμα αχαριστιας??? Και στις γιαγιάδες κι τους παππούδες που την προσφέρουν και με το παραπάνω, θα έπρεπε τα παιδιά να νιώθουν ότι έχουν υποχρέωση??? Στο δικό μου μυαλό αυτά δεν μπαίνουν στο ζυγι... Όταν αγαπάς τον άλλο, θες το καλό του και άρα το να βοηθήσεις είναι ένδειξη αγάπης και όχι κάποιου είδους συμβολαίου ή υποχρέωσης...

Λέμε ότι ίσως δεν μπορούν να βοηθήσουν παραπάνω από αυτό που ήδη βοηθανε.  

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

Το ενδεχόμενο να μην αντέχει, πραγματικά δεν το έχεις σκεφτεί; στα λόγια πολλοί λέγαμε διάφορα κ για το πώς θα είμαστε ως γονείς, κ μετά τα αλλάξαμε, γιατί δεν το αναγνωρίζουμε αυτό για έναν παππού; 

αν βαριεται να βοηθήσει τη γυναίκα του με το δικό τους σπίτι, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν θα βαριέται να ασχολείται full time με το εγγόνι του;

Δεν νομίζω ότι είπε κανείς την κοπέλα γα\΄ιδούρα. εγώ τουλ της είπα ότι την καταλαβαίνω, αλλά πιστεύω ότι έχει λάθος οπτική ως προς το τι θα έπρεπε να περιμένει. κατά τ άλλα κ εγώ η ίδια είπα ότι ποτέ ο προσωπικός ή συζυγικός χρόνος που ξεκλέβεις όταν έχεις παιδί δεν είναι αρκετός. αλλά άλλο αυτό, άλλο να λες ότι είσαι αβοήθητος. 

Καλά δεν είπα ότι είμαι αβοήθητη... Τόνισα πολλές φορές πως δεν τους θεωρώ υποχρεωμενους και πως έστω και αυτό το λίγο (ναι για εμένα είναι λίγο) την κρατάνε... Απλά θα ήθελα το κάτι παραπάνω.... 

Για να το λέει, προφανώς και αισθάνεται ότι δεν αντέχει... Δεν αντιλέγω... Απλά στο δικό μου το μυαλό, είναι παράλογο, όταν δεν κουράζεται (συνταξιούχος είναι και τη βγάζει στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση=κούραση μηδέν τα τελευταία 5 σχεδόν χρόνια)!!! Αν με ρωτάς, καλό θα του έκανε να ασχοληθεί και λίγο παραπάνω, μπας και πάρει τα πάνω του και κουνηθεί και λίγο. Άλλωστε όλοι οι συνταξιούχοι περνάνε μια μίνι κατάθλιψη σταματώντας τη δουλειά και καλό είναι να βρουν μια απασχόληση (σοβαρά το λέω). Δεν θα απαιτούσα πχ να μην πάει στο χωριό για το χόμπι του για να μου κρατήσει το παιδί, όπως και δεν το έκανα όταν δούλευα βάρδιες και αναγκάστηκα με τον άντρα μου να γίνουμε χίλια κομμάτια όταν ήθελε να φύγει και έπρεπε να βολεψουμε τις ώρες με το παιδί. Και τρέχαμε και δε φτάναμε για να καλύψουμε τις βάρδιες μας και οι 2. Αλλα, ναι, θεωρώ πως το να κάθεσαι σε έναν καναπέ, δεν είναι αρκετά καλή δικαιολογία

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

Αλλα, ναι, θεωρώ πως το να κάθεσαι σε έναν καναπέ, δεν είναι αρκετά καλή δικαιολογία

είναι υποκειμενικό αυτό. γιατί ο ίδιος μπορεί να λέει ότι το καθήκον του το έκανε όταν ήσασταν παιδιά κ τώρα θέλει να ξεκουραστεί από τη συσσωρευμένη κούραση. δεν μιλάμε για μια περίπτωση που είσια μόνη σου σπίτι με τη μικρή κ έχεις σπάσει το χέρι κ του ζητας βοήθεια στο άλλαγμα κ δεν τη δίνει. 

[Lenia16]

Just now, anemoni1989 είπε:

Δηλαδή το να θες βοηθεια (ή όπως αλλιώς μπορεί κάποιος να το ονομάσει) κι να νιώθεις παράπονο όταν δεν είναι στο βαθμό που θα ήθελες είναι δείγμα αχαριστιας??? Και στις γιαγιάδες κι τους παππούδες που την προσφέρουν και με το παραπάνω, θα έπρεπε τα παιδιά να νιώθουν ότι έχουν υποχρέωση??? Στο δικό μου μυαλό αυτά δεν μπαίνουν στο ζυγι... Όταν αγαπάς τον άλλο, θες το καλό του και άρα το να βοηθήσεις είναι ένδειξη αγάπης και όχι κάποιου είδους συμβολαίου ή υποχρέωσης...

Το να θες βοήθεια παραπάνω από αυτή που σου προσφέρεται ήδη (και προφανώς για να προσφέρεται τόση είναι κ η μέγιστη δυνατή από τα συγκεκριμένα άτομα) ε ναι αχαριστία λέγεται, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη λέξη. Όλα αυτά που λες ισχύουν κ για τη δική σου πλευρά ανεμωνη. Αν αγαπάς τους γονείς σου θες το καλό τους και αρα το να αποδεχτείς ότι δεν μπορούν παραπάνω είναι ένδειξη αγάπης κ κατανόησης. Ούτε αυτοί υπέγραψαν συμβόλαιο μαζί σου ούτε εσύ. Και προφανως αν κάποιος σε βοηθάει νιώθεις μια ευγνωμοσύνη κ μια θέληση ανταποδωσης, είτε είναι γονείς είτε φίλοι είτε άγνωστοι. Δηλαδή στο φίλο που θα σε βοηθήσει θα έχεις υποχρέωση αλλά στο γονιό που σε μεγάλωσε, σε προίκισε, σε βοηθάει όσο μπορεί ενώ είναι σε μεγάλη ηλικία όχι; Έτσι το βλέπω εγώ σαν Λένια. Υπάρχουν χαρακτήρες κ χαρακτήρες, δεν χρειάζεται να συμφωνούμε. Αλλά μην απαιτεις να μην εκφράζουμε αντίθετη αποψη όταν με κάτι που λες δε συμφωνούμε. Τα ίδια έκανες κ στο άλλο θεμα.

[Έσπερος]

Τέλος  να βάλω κ μια άλλη οπτική: έχουμε καταλάβει ότι κανονικά οι γονείς μας είναι σε μια ηλικία που θα έπρεπε να δέχονται βοήθεια αντί να την προσφέρουν; 

 

πόσο πρόθυμοι είμαστε εμείς να στερηθούμε κάτι από τη δική μας ξεκούραση για να κάνουμε ένα πιάτο φαΐ για αυτο΄ςυ ή να πάμε για παρέα αντί να δούμε δικούς μας φίλους ΄η να στερήσουμε κάτι από το παιδί μας για να βοηθήσουμε τον παππού κ τη γιαγιά;

[anemoni1989]

Just now, Lenia16 είπε:

. Αλλά μην απαιτεις να μην εκφράζουμε αντίθετη αποψη όταν με κάτι που λες δε συμφωνούμε. Τα ίδια έκανες κ στο άλλο θεμα.

Δεν νομίζω να απαιτησα κάτι τέτοιο. Αντίθετα και εδώ ειπώθηκαν πράγματα προσβλητικα για εμένα και δεν έδωσα καν σημασία. Προφανώς υπάρχει θέμα αντίληψης αναφορικά με το πώς εκφραζομαστε και ποιος είναι εριστικός ή επιθετικός ή εκφράζει δυσαρέσκεια ως προς μια διαφορά άποψη και γνώμη. Εγώ έχω μάθει να συζητάω και να ζητώ διευκρινήσεις όταν εκφράζονται διαφορετικες απόψεις. Δεν είναι ότι προσπαθώ να αλλάξω τη γνώμη κάποιου. Δεν με ενδιαφέρει άλλωστε. Εσύ αν θες να λες κάτι και τέλος, μπορείς να το κάνεις. Δεν μπορείς όμως να κατηγορείς κάποιον έτσι αυθαίρετα. Δημοκρατία έχουμε, αρκεί να μην προσβάλλουμε τους άλλους.

[Super.mum]

Just now, Έσπερος είπε:

Τέλος  να βάλω κ μια άλλη οπτική: έχουμε καταλάβει ότι κανονικά οι γονείς μας είναι σε μια ηλικία που θα έπρεπε να δέχονται βοήθεια αντί να την προσφέρουν; 

 

πόσο πρόθυμοι είμαστε εμείς να στερηθούμε κάτι από τη δική μας ξεκούραση για να κάνουμε ένα πιάτο φαΐ για αυτο΄ςυ ή να πάμε για παρέα αντί να δούμε δικούς μας φίλους ΄η να στερήσουμε κάτι από το παιδί μας για να βοηθήσουμε τον παππού κ τη γιαγιά;

Θα συμφωνήσω απόλυτα ... δυστυχώς τις περισσότερες φορές θα κοιτάξουμε τον εαυτό μας 

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

Τέλος  να βάλω κ μια άλλη οπτική: έχουμε καταλάβει ότι κανονικά οι γονείς μας είναι σε μια ηλικία που θα έπρεπε να δέχονται βοήθεια αντί να την προσφέρουν; 

 

πόσο πρόθυμοι είμαστε εμείς να στερηθούμε κάτι από τη δική μας ξεκούραση για να κάνουμε ένα πιάτο φαΐ για αυτο΄ςυ ή να πάμε για παρέα αντί να δούμε δικούς μας φίλους ΄η να στερήσουμε κάτι από το παιδί μας για να βοηθήσουμε τον παππού κ τη γιαγιά;

Όταν οι γονείς μου βρεθούν σε τέτοια ανάγκη προφανώς και θα το κάνω. Όπως και το έχω κάνει στο παρελθόν και θα το ξανακάνω όταν χρειαστεί. Όπως επίσης, όταν μαγειρευω κάτι πιο "ιδιαίτερο", έχω βγάλει ένα τάπερ και το έχω ανεβάσει ή τους έχω προσκαλέσει για φαι... Αλλά στη δική μου περίπτωση τουλάχιστον, οι γονείς μου μια χαρά ηλικία έχουν. Άλλοι στην ηλικία τους γίνονται γονείς... Οπότε δεν νομίζω ότι τίθεται τέτοιο θέμα, για εμένα τουλάχιστον.

[vicky86]

1 ώρα πρίν, Deena είπε:

 

 

 

Κορίτσι νομίζω ότι έχεις θέμα γενικότερο με τον μπαμπά σου και δίνεις μεγαλύτερη διάσταση από ότι πρέπει. Πραγματικά, δεν είναι η εξαίρεση οι δικοί σου, οι περισσότεροι πάνω-κάτω έτσι είναι. Εγώ για παράδειγμα θεωρώ ότι έχω βοήθεια από την μαμά μου, αλλά αυτό που μου προσφέρει είναι να τα κρατάει 1-2 ώρες όταν γυρίζουν από το σχολείο μέχρι να γυρίσω από την δουλειά. Για οτιδήποτε παραπάνω, χρειάζεται προγραμματισμός, μια φορά τον χρόνο τα αφήνω για 3 μέρες αλλά το κανονίζω μήνες πριν και φροντίζω να έχει βοήθεια (την νταντά πιο παλιά, κάποια συγγενή ή την άλλη γιαγιά πλέον), αν δούλευε δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να περιμένω ούτε αυτά.

 

Επίσης, έχε υπ' όψιν σου ότι ακόμα και αυτοί οι πλέον αφοσιωμένοι και standby παππουδογιαγιάδες κάποια στιγμή κλατάρουν και είτε αποσύρονται (έτσι έγινε σε μένα ενμέρει με την πεθερά μου όταν γέννησα το δεύτερο παιδί και ταυτοχρόνως απέκτησε και εγγόνια από το άλλο της παιδί), είτε συνεχίζουν γκρινιάζοντας.

Επισης δ θα θέλατε να μάθετε τι λένε πίσω από την πλατη των γονιων των παιδιων που κρατανε

[Super.mum]

Just now, vicky86 είπε:

Επισης δ θα θέλατε να μάθετε τι λένε πίσω από την πλατη των γονιων των παιδιων που κρατανε

Ναι άσε μια θεία μας λέει τα χειρότερα για την νύφη της κάθε φορά που της αφήνει το παιδί. Και η γυναίκα κάνει ότι μπορεί και από ανάγκη το αφήνει. Φαντάσου να της το άφηνε και καθημερινά 

[vicky86]

πρίν από 19 λεπτά , Έσπερος είπε:

Άλλοι πάντως θεωρούν ότι τα παιιδά τα παραλαμβάνουν "χαλασμένα" από τους παππούδες. 

Και δεν είναι πάντα όλα ρόδινα. Βλέπω πχ τον ανιψιό μου που τα πεθερικά μου τα έχει σαν δεύτερους γονείς. Όταν είναι όλοι μαζί, υπάρχει τεράστια σύγχυση. Άλλα λέει ο ένας, αλλα  ο άλλος, το παιδί δεν ΄ξερει ποιον να ακούσει, οι μεν παραπονιούνται ότι το παιδί το είχαν στρώσει και το χάλασαν οι δε, και δεν βγάζεις άκρη. 

Αυτή ακριβώς η περιγραφή την οποία ζω κ εγω στον περίγυρο μου με κάνει να μην θέλω να αφησω 8-2 5φορες την εβδομάδα παιδι μου σε παππουδες. Κ ειναι ακριβώς τι ίδιο κ για γονεις κ για πεθερικα, δλδ θα έβρισκα άλλη λύση αν εργαζομουν

Το να πανε τα παιδια ειδικα πλέον που το ζητάνε ένα σ/κ φυσικα δ με χαλαει

[Sentir...natureza]

Just now, anemoni1989 είπε:

Τόνισα πολλές φορές πως δεν τους θεωρώ υποχρεωμενους και πως έστω και αυτό το λίγο (ναι για εμένα είναι λίγο) την κρατάνε... Απλά θα ήθελα το κάτι παραπάνω....

Πραγματικα δυσκολευομαι να το αντιληφθω αυτο το "λιγο". Καθε μερα, για δυο ωρες, ειναι "λιγο"; Δηλαδη το "πολυ" ποσο θα ητανε; Καθε μερα, ολη μερα; Και αν δεν μενατε κοντα, τι θα εκανες; Θα επαιρνες ατομο ή θα αυτοκτονουσες;  Η μηπως μια βασικη προϋποθεση για το αν θα εκανες παιδια θα ηταν να ειναι κοντα οι γονεις σου; Δεν ξερω... τα βρισκω υπερβολικα ολα αυτα. Μου θυμιζουν λιγο την αδερφη ενος φιλου, που μετα το σχολειο τα παιδια ειναι  μεχρι να πανε για υπνο στους παππουδες. Οι παππουδες δεν φαινεται να εχουν προβλημα (προς το παρον) αλλα αναρωτιεμαι για ποιον λογο τα εκανε τα παιδια; Για να μην τα βλεπει ή το σημαντικοτερο : να μην την βλεπουν ποτε;  Ενταξει, κι εγω ειμαι ειμαι λιγο στο αλλο ακρο. Ειμαι ατομο που σπανια θα ζητησω βοηθεια, προτιμω να τα βγαζω περα μονη μου. Να φανταστεις την μαμα μου εδω και 4 χρονια την εχω φωναξει να κοιμηθει 2 μερες στο σπιτι συνολο 2 φορες (και καμια απο αυτες δεν ημουν λεχωνα). Απο τοτε που γεννησα τον δευτερο, πηγαινα (προ κορονοιου) πιο συχνα. Μια φορα την εβδομαδα να δουνε τα παιδια κυριως (ειμαστε 20χλμ αποσταση) και 1 φορα το διμηνο να κοιμηθω για λιγες μερες αλλα περισσοτερο γιατι κανονιζα τις δουλειες μου στη πολη ή ειχαμε παιδιατρο ή καποια δραστηριοτητα και εμενα 1-2 μερες παραπανω για αλλαγη παραστασεων. Αλλα καθε μερα (ή εστω μερα παρα μερα) για 2 ωρες και δεν προλαβαινεις να κανεις κατι για τον εαυτο σου; Τι να πουμε κι εμεις...(και τοσες αλλες...)

[vicky86]

Just now, Irina095 είπε:

Ναι άσε μια θεία μας λέει τα χειρότερα για την νύφη της κάθε φορά που της αφήνει το παιδί. Και η γυναίκα κάνει ότι μπορεί και από ανάγκη το αφήνει. Φαντάσου να της το άφηνε και καθημερινά 

Εγω παντως κ για κόρες έχω ακουσει

Αλλα επειδη με έπαιρνε να μιλήσω απάντησα, μηπως της λέγατε κ εσεις κάνε ένα παιδακι κ εγω θα σε βοηθάω; 

Βέβαια στην μια περίπτωση η άλλη εκανε 3καπακι

[Super.mum]

Just now, vicky86 είπε:

Εγω παντως κ για κόρες έχω ακουσει

Αλλα επειδη με έπαιρνε να μιλήσω απάντησα, μηπως της λέγατε κ εσεις κάνε ένα παιδακι κ εγω θα σε βοηθάω; 

Βέβαια στην μια περίπτωση η άλλη εκανε 3καπακι

Χαχαχαχα όχι η συγκεκριμένη θεία δεν θα έδινε ποτε τέτοιες υποσχέσεις :,D μα και αυτή ρε παιδί μου ... 3 ; Στο καπάκι , χαρά στο κουράγιο της 

[vicky86]

πρίν από 21 λεπτά , Yovanna είπε:

Εγώ δεν έχω τέτοια θέματα ευτυχώς. Δεν τα ψειρίζω και όλα.. Δεν θα κάνω παρατήρηση γιατί δεν έβαλε ζακέτα, γιατί του έδωσαν λιχουδιά, ή γιατί τον τσίμπησε κουνούπι ή μελανιά στο γόνατο. Είναι και οι 2 μορφωμένες και δεν του λένε πχ για μπαμπούλες , ή ότι θα τον κάνουν ντα. Αυτά θα με τρέλαιναν. 

Δ ειναι τοσο απλα τα πραγματα

Μετα μεγαλώνει το παιδι, ζηταει κτ απο τους γονεις ακούει οχι, παει στην γιαγιά μήπως ακούσει το ναι

Δ μιλάμε για διάφορα απόψεων για την ζακετα κ το μπισκότο. Ουτε θα επαιρνα κεφάλια γτ έπεσε ενώ ετρεχε

[ninaki80]

Just now, anemoni1989 είπε:

Καλά δεν είπα ότι είμαι αβοήθητη... Τόνισα πολλές φορές πως δεν τους θεωρώ υποχρεωμενους και πως έστω και αυτό το λίγο (ναι για εμένα είναι λίγο) την κρατάνε... Απλά θα ήθελα το κάτι παραπάνω.... 

Για να το λέει, προφανώς και αισθάνεται ότι δεν αντέχει... Δεν αντιλέγω... Απλά στο δικό μου το μυαλό, είναι παράλογο, όταν δεν κουράζεται (συνταξιούχος είναι και τη βγάζει στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση=κούραση μηδέν τα τελευταία 5 σχεδόν χρόνια)!!! Αν με ρωτάς, καλό θα του έκανε να ασχοληθεί και λίγο παραπάνω, μπας και πάρει τα πάνω του και κουνηθεί και λίγο. Άλλωστε όλοι οι συνταξιούχοι περνάνε μια μίνι κατάθλιψη σταματώντας τη δουλειά και καλό είναι να βρουν μια απασχόληση (σοβαρά το λέω). Δεν θα απαιτούσα πχ να μην πάει στο χωριό για το χόμπι του για να μου κρατήσει το παιδί, όπως και δεν το έκανα όταν δούλευα βάρδιες και αναγκάστηκα με τον άντρα μου να γίνουμε χίλια κομμάτια όταν ήθελε να φύγει και έπρεπε να βολεψουμε τις ώρες με το παιδί. Και τρέχαμε και δε φτάναμε για να καλύψουμε τις βάρδιες μας και οι 2. Αλλα, ναι, θεωρώ πως το να κάθεσαι σε έναν καναπέ, δεν είναι αρκετά καλή δικαιολογία

μπορει vα μηv αvτεχει το ψυχολογικο τηv ευθυvη αυτο ειvαι μεγαλητερο βαρος. Εμεvα πχ ο μπαμπας μου φοβατε παρα πολυ με τα εγγοvια μοvος του.

[vicky86]

Just now, Irina095 είπε:

Χαχαχαχα όχι η συγκεκριμένη θεία δεν θα έδινε ποτε τέτοιες υποσχέσεις :,D μα και αυτή ρε παιδί μου ... 3 ; Στο καπάκι , χαρά στο κουράγιο της 

Χαρά στο κουράγιο του παππού κ της γιαγιάς να λες καλυτερα

[Super.mum]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Πραγματικα δυσκολευομαι να το αντιληφθω αυτο το "λιγο". Καθε μερα, για δυο ωρες, ειναι "λιγο"; Δηλαδη το "πολυ" ποσο θα ητανε; Καθε μερα, ολη μερα; Και αν δεν μενατε μαζι, τι θα εκανες; Θα επαιρνες ατομο ή θα αυτοκτονουσες;  Δεν ξερω... τα βρισκω υπερβολικα ολα αυτα. Μου θυμιζουν λιγο την αδερφη ενος φιλου, που μετα το σχολειο τα παιδια ειναι  μεχρι να πανε για υπνο στους παππουδες. Οι παππουδες δεν φαινεται να εχουν προβλημα (προς το παρον) αλλα αναρωτιεμαι για ποιον λογο τα εκανε τα παιδια; Για να μην τα βλεπει ή το σημαντικοτερο : να μην την βλεπουν ποτε; Δεν θελω να σε χαρακτηρισω αλλα αν μου πει ο γιος μου τετοια οταν μεγαλωσει θα σκεφτω οτι ειναι αχαριστος. Ενταξει, κι εγω ειμαι ειμαι λιγο στο αλλο ακρο. Ειμαι ατομο που σπανια θα ζητησω βοηθεια, προτιμω να τα βγαζω περα μονη μου. Να φανταστεις την μαμα μου εδω και 4 χρονια την εχω φωναξει να κοιμηθει 2 μερες στο σπιτι συνολο 2 φορες (και καμια απο αυτες δεν ημουν λεχωνα). Απο τοτε που γεννησα τον δευτερο, πηγαινα (προ κορονοιου) πιο συχνα. Μια φορα την εβδομαδα να δουνε τα παιδια κυριως (ειμαστε 20χλμ αποσταση) και 1 φορα το διμηνο να κοιμηθω για λιγες μερες αλλα περισσοτερο γιατι κανονιζα τις δουλειες μου στη πολη ή ειχαμε παιδιατρο ή καποια δραστηριοτητα και εμενα 1-2 μερες παραπανω για αλλαγη παραστασεων. Αλλα καθε μερα (ή εστω μερα παρα μερα) για 2 ωρες και δεν προλαβαινεις να κανεις κατι για τον εαυτο σου; Τι να πουμε κι εμεις...(και τοσες αλλες...)

Εγώ πάντως λεχώνα σίγουρα δεν θα φώναζα ποτε κανέναν χαχαχα όσα παιδιά και να είχα ... είναι κρίσιμη περίοδος τουλάχιστον στο πρώτο δεν την πέρασα και τόσο ωραία. Χαχα ... υπάρχει χρόνος για να φροντίσεις και τον εαυτό σου (λίγο όχι πολύ :p) και να κανείς τις δουλειές σου ... φτάνει να βάλεις προγραμμα και οκ μπορεί να βάφεσαι και να έχεις και το μωρό στο σλινκγ χαχα 

Just now, vicky86 είπε:

Χαρά στο κουράγιο του παππού κ της γιαγιάς να λες καλυτερα

χαχαχαχα να ναι καλά 

[anemoni1989]

Just now, ninaki80 είπε:

μπορει vα μηv αvτεχει το ψυχολογικο τηv ευθυvη αυτο ειvαι μεγαλητερο βαρος. Εμεvα πχ ο μπαμπας μου φοβατε παρα πολυ με τα εγγοvια μοvος του.

Αυτό θα το δεχτούν. Αλλά προφανώς για να το δεχτώ θα πρέπει να μου το πει. Δεν θα μυρίσω εγω τα νύχια μου!

[xaroumenh mama]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Πραγματικα δυσκολευομαι να το αντιληφθω αυτο το "λιγο". Καθε μερα, για δυο ωρες, ειναι "λιγο"; Δηλαδη το "πολυ" ποσο θα ητανε; Καθε μερα, ολη μερα; Και αν δεν μενατε κοντα, τι θα εκανες; Θα επαιρνες ατομο ή θα αυτοκτονουσες;  Η μηπως μια βασικη προϋποθεση για το αν θα εκανες παιδια θα ηταν να ειναι κοντα οι γονεις σου; Δεν ξερω... τα βρισκω υπερβολικα ολα αυτα. Μου θυμιζουν λιγο την αδερφη ενος φιλου, που μετα το σχολειο τα παιδια ειναι  μεχρι να πανε για υπνο στους παππουδες. Οι παππουδες δεν φαινεται να εχουν προβλημα (προς το παρον) αλλα αναρωτιεμαι για ποιον λογο τα εκανε τα παιδια; Για να μην τα βλεπει ή το σημαντικοτερο : να μην την βλεπουν ποτε;  Ενταξει, κι εγω ειμαι ειμαι λιγο στο αλλο ακρο. Ειμαι ατομο που σπανια θα ζητησω βοηθεια, προτιμω να τα βγαζω περα μονη μου. Να φανταστεις την μαμα μου εδω και 4 χρονια την εχω φωναξει να κοιμηθει 2 μερες στο σπιτι συνολο 2 φορες (και καμια απο αυτες δεν ημουν λεχωνα). Απο τοτε που γεννησα τον δευτερο, πηγαινα (προ κορονοιου) πιο συχνα. Μια φορα την εβδομαδα να δουνε τα παιδια κυριως (ειμαστε 20χλμ αποσταση) και 1 φορα το διμηνο να κοιμηθω για λιγες μερες αλλα περισσοτερο γιατι κανονιζα τις δουλειες μου στη πολη ή ειχαμε παιδιατρο ή καποια δραστηριοτητα και εμενα 1-2 μερες παραπανω για αλλαγη παραστασεων. Αλλα καθε μερα (ή εστω μερα παρα μερα) για 2 ωρες και δεν προλαβαινεις να κανεις κατι για τον εαυτο σου; Τι να πουμε κι εμεις...(και τοσες αλλες...)

Κ εγώ όταν ειμουν λεχωνα δεν ήθελα βοήθεια πίστευα πως θα τα καταφέρω κ τα κατάφερα.. Τώρα ζορίζομαι λίγο.. Κ εγώ προ κορονοιου κατέβαινα ποιο συχνά στους γονείς μου έτσι για μια βόλτα κ για να ξεσκασω κ για να περάσει η ώρα με τα παιδιά όταν δε δούλευα... Ακόμα κ οταν γέννησα τον δεύτερο μου γιο όταν γύρισα στο σπίτι θυμάμαι ανέβηκε την άλλη μέρα η πεθερά μου κ μου είπε πως ήρθε να πάρει κάτω τον μεγάλο κ τις είπα πως να μη του χαλάσουμε τη ρουτίνα του ας τον αφήνουμε να διαλέγει εκείνος ποτέ κ αν θέλει να έρθει πιστεύω πως ήταν μέσα σε αυτά τα 4,5 χρόνια η ποιο σωστή μου απόφαση γιατί ο μεγάλος δεν ήθελε να πήγενει ήθελε να είναι μαζί μας κ δε μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν να κλειδώνουμε τις πόρτες στις εσωτερικές σκάλες για να μη μπορεί να μπαίνει μέσα στο σπίτι μας... 

Βέβαια μετά που πέρασε αυτό σκεφτόμουν πως είχα υπομονή κ κατάφερα να ανταπεξέλθω σε όλο αυτό που ο μεγάλος με χτύπαγε χτύπαγε το μωρό δε το άφηνε να κοιμηθεί σκαρφαλώνε πάνω μου όταν είχα αγκαλιά το μωρό, αλλά κατάλαβα πως όταν χρειάζεται βρίσκουμε τη δύναμη κ τα καταφέρνουμε δεν είμαστε τέλειοι γονείς αλλά προσπαθούμε για το καλύτερο για εκείνα...,!!!! 

[little lamb]

Just now, Έσπερος είπε:

 

Just now, Έσπερος είπε:

Εγώ δεν θα διαφοροποιούσα έτσι κάθετα τις ανάγκες από τις επιθυμίες. Δεν είναι κακό να αφήσειες το παιδί για να κάνεις κάτι μόνος σου, απλώς εξαρτάται από τις συνθήκες. Αν

 

Εννοείται δεν είναι κακό, κι εγώ μπορεί να το ζητήσω κάποια στιγμή. Όμως εγώ προσωπικά με άλλο θάρρος θα ζητούσα να το κρατήσουν για κάποιον απαραίτητο λόγο και πιο διστακτικά για να πάω για καφέ ή για να ξεκουραστω. Όπως επίσης είναι άλλο να σου αρνηθούν να το κρατήσουν λόγω δουλειάς ή διαβάσματος ή γιατρού και άλλο για να πας για καφέ. Αυτό εννοώ δεν είναι η αναμενόμενη βοήθεια κ δεν είναι ακριβώς "βοήθεια" αλλά μια προσφορά που προφανώς την εκτιμας κ είναι ευπρόσδεκτη.

 

Just now, anemoni1989 είπε:

Νομίζω ότι μπλεκομαστε στις λέξεις και την ερμηνεία τους! Στην προκειμένη πχ θεωρώ ότι δεν είναι πιο επιβαρυντικό το να κρατήσεις το εγγόνι σου, όσο το να πληρώνεις κάποια έξοδα ή να κάνεις επιπλέον δουλειές.

 

Για τους συγκεκριμένους εσύ ξέρεις αλλά για άλλους μπορεί να είναι πιο εφικτή η οικονομική βοήθεια παρά το εγγόνι.

 

Just now, Έσπερος είπε:

Τέλος  να βάλω κ μια άλλη οπτική: έχουμε καταλάβει ότι κανονικά οι γονείς μας είναι σε μια ηλικία που θα έπρεπε να δέχονται βοήθεια αντί να την προσφέρουν; 

 

πόσο πρόθυμοι είμαστε εμείς να στερηθούμε κάτι από τη δική μας ξεκούραση για να κάνουμε ένα πιάτο φαΐ για αυτο΄ςυ ή να πάμε για παρέα αντί να δούμε δικούς μας φίλους ΄η να στερήσουμε κάτι από το παιδί μας για να βοηθήσουμε τον παππού κ τη γιαγιά;

 

Σε αυτό συμφωνώ. Πολλές φορές μπορεί να νιώθουμε ότι ανταποδίδουμε αλλά και ο γονιός με την ίδια λογική μπορεί να θεωρεί ότι ήθελε κάτι παραπάνω. Παντα μπορεί να θέλουμε κάτι παραπάνω από αυτό που μας δίνεται αλλά ο άλλος να νιώθει ότι είναι εντάξει. Πχ μπορεί να θεωρεί το παιδί ότι τους βρήκε την καλύτερη κυρία για να τους προσέχει κι εκείνοι να νιώθουν ότι ήθελαν να βλέπουν περισσότερο το παιδί τους και τι να την κάνουν την κυρία. Και δυστυχώς είναι πολύ σύνηθες πολλοί να απολαμβάνουν τα οφέλη των παππούδων αλλά αν γίνουν ανήμποροι να βγάζουν την ουρά τους απ'εξω απ'τη φροντίδα τους γιατί "δεν μπορούν". Όταν βοηθούσαν οι παππούδες ήταν καλά όμως...

 

Σκέφτηκα και μια άλλη παράμετρο Ανεμώνη. Είπες ότι η μαμά σου πέρασε κατάθλιψη, σωστά; Μήπως ο πατέρας σου επηρεάστηκε από αυτό και άλλαξε; Σίγουρα δεν θα του ήταν εύκολη αυτή η φάση...

[Super.mum]

Just now, little lamb είπε:

 

Εννοείται δεν είναι κακό, κι εγώ μπορεί να το ζητήσω κάποια στιγμή. Όμως εγώ προσωπικά με άλλο θάρρος θα ζητούσα να το κρατήσουν για κάποιον απαραίτητο λόγο και πιο διστακτικά για να πάω για καφέ ή για να ξεκουραστω. Όπως επίσης είναι άλλο να σου αρνηθούν να το κρατήσουν λόγω δουλειάς ή διαβάσματος ή γιατρού και άλλο για να πας για καφέ. Αυτό εννοώ δεν είναι η αναμενόμενη βοήθεια κ δεν είναι ακριβώς "βοήθεια" αλλά μια προσφορά που προφανώς την εκτιμας κ είναι ευπρόσδεκτη.

 

 

Για τους συγκεκριμένους εσύ ξέρεις αλλά για άλλους μπορεί να είναι πιο εφικτή η οικονομική βοήθεια παρά το εγγόνι.

 

 

Σε αυτό συμφωνώ. Πολλές φορές μπορεί να νιώθουμε ότι ανταποδίδουμε αλλά και ο γονιός με την ίδια λογική μπορεί να θεωρεί ότι ήθελε κάτι παραπάνω. Παντα μπορεί να θέλουμε κάτι παραπάνω από αυτό που μας δίνεται αλλά ο άλλος να νιώθει ότι είναι εντάξει. Πχ μπορεί να θεωρεί το παιδί ότι τους βρήκε την καλύτερη κυρία για να τους προσέχει κι εκείνοι να νιώθουν ότι ήθελαν να βλέπουν περισσότερο το παιδί τους και τι να την κάνουν την κυρία. Και δυστυχώς είναι πολύ σύνηθες πολλοί να απολαμβάνουν τα οφέλη των παππούδων αλλά αν γίνουν ανήμποροι να βγάζουν την ουρά τους απ'εξω απ'τη φροντίδα τους γιατί "δεν μπορούν". Όταν βοηθούσαν οι παππούδες ήταν καλά όμως...

 

Σκέφτηκα και μια άλλη παράμετρο Ανεμώνη. Είπες ότι η μαμά σου πέρασε κατάθλιψη, σωστά; Μήπως ο πατέρας σου επηρεάστηκε από αυτό και άλλαξε; Σίγουρα δεν θα του ήταν εύκολη αυτή η φάση...

Πάντως μια γνωστή μου συζήτησε από την μαμά της να σταματήσει η μαμά της την δουλειά για να Της προσέχει εκείνη το παιδί με την προϋπόθεση ότι θα της έδινε ένα ποσό το η μήνα για να μπορεί και η μαμά να βγάζει τα έξοδα της. Θέλω να πω ότι άλλοι πληρώνονται κιόλας για να το κάνουν. Στην Προκειμένη περίπτωση βγήκαν όλοι κερδισμένοι γιατί η κόρη δεν είχε οικονομικό θέμα να δίνει αυτά τα λεφτά. Και η γιαγιά ήταν με το εγγόνι της στο σπίτι και όχι κάποια ξένη κυρία. 

[ninaki80]

Just now, anemoni1989 είπε:

Αυτό θα το δεχτούν. Αλλά προφανώς για να το δεχτώ θα πρέπει να μου το πει. Δεν θα μυρίσω εγω τα νύχια μου!

ε μπορει vα μηv το εχει καταλαβει οτι αυτη η κουραση ειvαι ψυχολογικη κυριως κ vα στο βγαζει αλλιως . καταλαβαιvω τι εvvοεις λεγοvτας οτι αλλα περιμεvες κ στεvαχωριεσαι ισως vιωθεις οτι δεv χαιροvται με το εγγοvι τους κ οτι το θεωρουv αγκαρεια αλλα ειvαι μικρο ακομα το παιδι κ ειvαι δυσκολο ισως οταv μεγαλωσει λιγο κμπορουv vα καvουv πραγματα μαζι του κ συvεvvοουvται κιολας η βοηθεια vα ειvαι πιο προσχαρη τελος παvτωv.

Επεξεργάστηκαν 24 Απριλίου,2020 by ninaki80

[vicky86]

Just now, ninaki80 είπε:

ε μπορει vα μηv το εχει καταλαβει οτι αυτη η κουραση ειvαι ψυχολογικη κυριως κ vα στο βγαζει αλλιως . καταλαβαιvω τι εvvοεις λεγοvτας οτι αλλα περιμεvες κ στεvαχωριεσαι ισως vιωθεις οτι δεv χαιροvται με το εγγοvι τους κ οτι το θεωρουv αγκαρεια αλλα ειvαι μικρο ακομα το παιδι κ ειvαι δυσκολο ισως οταv μεγαλωσει λιγο κμπορουv vα καvουv πραγματα μαζι του κ συvεvvοουvται κιολας η βοηθεια vα ειvαι πιο προσχαρη τελος παvτωv.

Συμφωνω

Κ όπως λες ανεμώνη δ θα κανετε συμβόλαιο για το πότε θα κρατάνε την μικρη, ετσι κ ο μπαμπας σου δ σου υπόγραψε συμβόλαιο ότι θα σε βοηθάει. Ανθρώπινο να άλλαξε γνωμη

Προσωπικα δ το θεωρώ αχαριστία, κ ειναι σεβαστά τα παράπονα σου. Αλλα τι θέλεις να γίνει γι αυτό; 

Η θα πρέπει να μιλήσεις ανοιχτά κ στον μπαμπα σου, να του πεις τι σε ενόχλησε, κ ισως σου δώσει μια λογική εξήγηση για την αλλαγή του

Η το αφήνεις έτσι, δεχόμενη ότι τόσα μπορούν, κ δ αξιζει να ψυχρανθειτε ενδεχομένως με μια τέτοια συζητηση

[Sunshine8]

9 hours ago, anemoni1989 said:

Να ξερες ποσο κουράγιο παίρνω που διαβάζω μια παρόμοια ιστορία!!! Και που κάποιος έχει παρόμοια παραπονα!!!

Υπάρχουν πως δεν υπάρχουν, ίσως δεν είναι απλά το πιο συνηθισμένο για την ελληνική πραγματικότητα. Πάντως βλέπω και γονείς που βοηθούν πάρα πολύ αλλά από την άλλη είναι ιδιαίτερα παρεμβατικοι, δεν θα τo προτιμούσα. Οπότε συμβιβάζομαι με την κατάσταση ως είναι. Στην περίπτωση μας εκτιμώ ότι η γυναίκα αν αναλάβει κάτι θα το φέρει εις πέρας απόλυτα παρόλο είναι κάτι που το ζητάμε εμείς, και αυτό προτιμότερο είναι από αλλους που τάζουν τον ουρανό με τα άστρα και δεν πράττουν ούτε τα μισά. Πάντα να σκέφτεσαι πως θα μπορούσε να είναι και χειρότερα. Εμείς οι γονείς έχουμε την απόλυτη υποχρέωση απέναντι στα παιδιά, ουσιαστικά κανείς άλλος.