Κρίση.. Αλλά τι είδους κρίση..

[Nefeli2014]

Δεν ημουν σίγουρη αν ήθελα να ανεβάσω θέμα χωρίς να βεβαιωθώ για κάτι. Παρολαυτα με ζωνουν τα φίδια και πολύ θα ήθελα να το μοιραστώ και να ακούσω και απόψεις από εμπειρία σας. 

Όπως ξέρετε έχω ένα κοριτσάκι 4 οετων, ένα εντελώς φυσιολογικό παιδί σε όλα του. Ένα κομμάτι μόνο πήγε πίσω αυτό της ομιλίας, το δουλεύουμε από νωρίς και βλέπω συνεχή βελτίωση. Θέλω να πω εχει ελέγχτει από ειδικούς και την έχουν βρει απόλυτα φυσιολογική σε όλα στην ανάπτυξη της και η ομιλία έχει να κάνει καθαρά με την ανωριμότητα του εγκεφάλου σε αυτό το κομμάτι. Οκ το είδαμε, το λύνουμε πάμε στο δια ταύτα. 

 

Εδώ και ένα χρόνο η κόρη μου έχει κουραστεί πολυ. Ήρθε το μωρό στη ζωή της και την ισοπέδωσε κυριολεκτικά. Δε φανταζόμουν ότι θα την πληγώνε τόσο ο ερχομός ενός μωρού. Κι ενώ έχουν περιοριστεί οι επιθέσεις, δεν παύει να μου θυμίζει τακτικά ότι δεν την θέλει. Βέβαια πολλες είναι οι στιγμές που παίζουν αγαπιούνται τη φροντίζει. Τελοσπαντων εμένα όλα αυτά νορμάλ μου φαίνονται. Αλλά πέρασε ένα ψυχολογικό στρες. Βάλε και τις λογοθεραπειες που αυξήθηκαν, βάλε το σχολείο, βάλε τα ξύπνηματα τα πρέπει εκεί που ήταν εντελώς χαλαρη πιο πριν και στον ύπνο και σε όλα. Γενικά από το καλοκαίρι και μετά, την κουράσαμε κιόλας εκεί καθώς ήταν για 2 μήνες στο πήγαινε έλα και όσο ναναι ήταν μωρό. Τελοσπαντων εμένα όλα αυτά μου φαίνονται φυσιολογικά. Ότι οκ σιγά. Όμως, την είδα που ζωηρεψε ενώ ήταν ένα πιο μαζεμένο ας πούμε παιδί, κάτι που μου άρεσε, και αγρίεψε ταυτόχρονα. Μάλλον από το σχολείο, έχει πολλά αγόρια η τάξη που την κούρασαν μάλλον, γενικώς δεν είχαμε μάθει στη φασαρία και οκ είπα μια φάση ειναι, θα ησυχάσει. Της αρέσει κιόλας. Εν τω μεταξύ δεν κοιμάται και νωρίς και έχασε τα 12 ώρα ύπνου, αλλά χρυσή την κάνω, δε θέλει να κοιμηθεί νωρίς. Οπότε φτάσαμε να κοιμάται 7 με 8 ώρες. Εδώ εγώ κουράστηκα. Βάλε και λίγη πίεση από πλευράς μου να κάνουμε ασκήσεις λόγου τελοσπαντων το έχω ελαττώσει. Μη σου πω πρέπει να σταματήσω να ασχολούμαι, αλλά έλα που πρεπει να κάνουμε δουλειά στο σπίτι. Κι επειδή εγώ δεν έχω και άπλετο χρόνο, αντί να παίζουμε, έπιασα τον εαυτό μου σε πολλές φάσεις να της κάνω μάθημα. Και δεν έφταναν όλα αυτά είχε και το μωρό  να της παίρνει τα παιχνιδια, να κλαίει να τσιριζει να της χαλάει την ησυχία τα παιχνιδια, να  της λέμε περίμενε να κοιμηθεί το μωρό, περίμενε το ένα περίμενε το άλλο, δείξε κατανόηση εκεί δείξε κι εκεί και γενικά επειδή οι συνθήκες το φέρναν την ρίξαμε πολλές φορές, άθελά μας. Μας είχε ανάγκη το μωρό.. Κάπου έπρεπε να τρέξω. Δεν τις προλαβαίνω γενικώς. Κι εμένα έχουν παίξει τα νεύρα μου. Τους άλλαξα δωμάτια, αντε λέω θα ησυχάσουμε και όντως πίστεψα πως όλα ήταν καλύτερα. Και ήταν. Τη γράψαμε και άθλημα που ήθελε πολύ και πάει με χαρά αν και εμένα όλα αυτά μου φαίνονταν πολλά άλλα τα απόζητούσε. Όλα. Και τη λογοθεραπεια και τα αθλήματα και γενικώς θέλει πολλά. Της είπα να κόψουμε κάποια, όχι λέει. 

 

Παντως όλα αυτά το κούρασαν το παιδί από κει που χε μάθει στην ησυχία και στην αποκλειστικοτητα.

 

Στο δια ταύτα. Απλώς σας κάνω μια εισαγωγή να δείτε το background. 

 

Προ ο λίγων ημερών, μια μέρα που καθοταν αμέριμνη μια χαρά χαλαρή, γυρνάω να την κοιτάξω, όλα μια χαρά πιο πριν, και ξαφνικά τη βλέπω να έχει τεντωσει τα χέρια της, να έχει σηκώσει το κεφάλι αγριεμενο και ένα βλέμμα καρφωμένο στο κενό, πεταξε από το τεντωμα πέταξε ένα βάζο κατω. Φυσικά εγώ φοβήθηκα  και τη πήρα αγκαλιά. Της μίλησα και ήταν σα να είχε χάσει επαφή με το περιβάλλον. Αλλά αυτό διήρκησε περι στα 3 δευτερόλεπτα, αντε 4. Μόλις κατέφθασε ο άντρας μου και του λεγα κάτι έπαθε να πάρουμε το γιατρό, άρχισε να κλαίει και να λέει όχι τίποτα δεν έχω, φέρε μου το γάλα μου , δε θα πάω στο γιατρό. Τη βάλαμε να ξαπλώσει να ηρεμήσει και μετά κάλεσα το γιατρό.

 

Σαν περιγραφή του έκανε για απυρετο σπάσμο που θέλει διερεύνηση φυσικά αλλά ο σπασμος, αν πρόκειται για επιληπτικη κρίση - θου κυριε- δε κολλάει με το μετά. Μετά θα έπρεπε να είναι σε σύγχυση αλλά εμένα δεν ήταν. Βέβαια δεν θυμόταν τίποτα αλλά δεν πολύεμπιστευομαι τα λόγια της γιατί άλλοτε λέει έτσι, άλλοτε αλλιώς. Πιο πολύ τρομαγμένη θα την έλεγα από τις φωνές μου. Εδώ ζήτησε και το γάλα της. 

 

Έκλεισα ραντεβού για ηλεκτροεγκεφαλογραφημα και παιδονευρολογο να μας δει. 

 

Ψάχνω ψαχνω και δε βρίσκω κάτι στο ίντερνετ. Διάβασα τα συμπτώματα της επιληψίας αλλά δεν είδα κάτι που να μοιάζει τόσο με το δικό μας, αλλά γράφουν κιόλας πως κάθε συμπεριφορά διαφορετική. Καμμια κληρονομικότητα, μου χει φύγει το κεφάλι. Δεν ξέρω τι να υποθέσω. Οι δικοί μου ισχυρίζονται πως ήταν ένα μυοτονικο-μυοκλονικο-κοινως νευρικό ξέσπασμα από την κούραση και την πίεση όλων αυτών των εβδομάδων. Φαινόταν άλλωστε ότι έχει στρεσαριστει ήταν μέσα στη νευρικότητα συνέχεια. 

 

Δε ξέρω τι να υποθέσω. Κάπου διάβασα πως και επιληπτικη κρίση να είναι, το ηλεκ/εγκ/μα μπορει να δείξει φυσιολογικό και μόνο η κλινικη εικόνα θα δείξει. Δηλαδή να μαι μέσα στο άγχος για τα επόμενα 2?3?4? χρόνια? 

 

Σας έχει τύχει παρόμοιο? Έχετε Καμμια ιδέα? Τι θα κάνατε στη θέση μου. Σας λέω ένα κατά τα άλλα υγιέστατο παιδί. Δηλαδή ιστορικό που έδωσα, λέω απικλειεται. Κι αν δεν ήταν κάτι κακό, τι άλλο μπορεί να ήταν? Κρίση. Αλλά τι είδους? 

 

Είμαι ψύχραιμη προς ώρας. Αλλά δε σας κρύβω ότι τρόμαξα πάρα πολύ. Κι ευχομαι καμμια μάνα να μην περάσει αυτό που πέρασα εγώ εκείνη τη στιγμή. 

Επεξεργάστηκαν 19 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Macgyver]

Το διάβασα πολύ προσεκτικά όλο το κείμενο.

Δεν έχω καταλάβει εάν απλώς «κάρφωσε το βλέμμα στο κενό κι έχασε την επαφή με την πραγματικότητα» η εάν είχε κι άλλες ενδείξεις πχ διεσταλμένες κορες , υπεριδρωσια η οτιδήποτε άλλο. Μην το πάρεις στραβά αλλά μου δινεις την εντύπωση ότι εσυ είσαι σε ένα μόνιμα τεντωμένο σκοινί, κυριολεκτικά οριακά από άποψη αντοχής και νεύρων (θα μου πεις , δεν κοιτάς τα μούτρα σου και θα έχεις δίκιο - κι εγώ περνάω άσχημη φάση τώρα ) . Μπορείς να θυμηθείς λίγο πιο περιγραφικά ; 

 

[ΑΡΓΚ]

Θα συμφωνήσω με την @Macgyver. έχω την εντύπωση ότι έχετε αποδώσει μυθικές διαστάσεις σε εντελώς φυσιολογικά καθημερινά πράγματα (τη γέννηση ενός μωρού ή τη λογοθεραπεία) και με την τόση προσπάθεια να αποτρέψετε ένα μυστηριώδες τραύμα που πιστεύετε ότι έχει το παιδί (από εντελώς καθημερινά πράγματα, που όλες οι φυσιολογικές οικογένειες ζουν και δεν τα λες καν δυσκολίες), ψάχνετε πια για κάτι τρομακτικό σε οτιδήποτε συμβαινει στο σπίτι . Δηλαδή παρουσιάζεις ένα background σαν να είναι τραυματικό, ενώ ουσιαστικά λες το "έχω ένα φυσιολογικό και ελαφρά κακομαθημένο υγιές κοριτσάκι που όπως όλα τα πρωτότοκα ζηλεύει το αδερφάκι του και παρεπιπτόντως κάνει λογοθεραπείες, και τις προάλλες αφαιρέθηκε και έριξε κάτω ένα βάζο". Εκτός αν τρέχει κάτι άλλο και δεν το περιγράφεις;

[Nefeli2014]

πρίν από 49 λεπτά , Macgyver είπε:

Το διάβασα πολύ προσεκτικά όλο το κείμενο.

Δεν έχω καταλάβει εάν απλώς «κάρφωσε το βλέμμα στο κενό κι έχασε την επαφή με την πραγματικότητα» η εάν είχε κι άλλες ενδείξεις πχ διεσταλμένες κορες , υπεριδρωσια η οτιδήποτε άλλο. Μην το πάρεις στραβά αλλά μου δινεις την εντύπωση ότι εσυ είσαι σε ένα μόνιμα τεντωμένο σκοινί, κυριολεκτικά οριακά από άποψη αντοχής και νεύρων (θα μου πεις , δεν κοιτάς τα μούτρα σου και θα έχεις δίκιο - κι εγώ περνάω άσχημη φάση τώρα ) . Μπορείς να θυμηθείς λίγο πιο περιγραφικά ; 

 

Δεν παρατήρησα κάτι τέτοιο. Διασταλμενες κόρες. Όχι δε νομίζω.. Καρφωμένο βλέμμα ευθεία..υπεριδρωσια εννοείς ιδρωμενη? Όχι δεν ήταν. Αλλά μετά από όλο αυτό όταν τη βάλαμε να ξαπλώσει αμέσως μετά από 1 λεπτό δηλαδή ήταν άσπρη σαν το πανί. Απλως εκεί που ήμασταν μια χαρα δεν είχε εννοώ προηγηθεί κάτι, και μιλούσαμε ωραία και καλα, ξαφνικά γυρνάω την κοιτάζω και σα να είχε κοκκαλωσει τσιτωμενη με τεντωμένα χέρια. Και δε μου φάνηκε φυσιολογικό γιατί πολύ απλά δεν το χει ξανακάνει. Σα να είχε νεύρα και ξέσπασε σα να τη έπιασε ένα ξέσπασμα σαν κάτι που κράτησε ελάχιστα.  Κάναμε ηεγ και περιμένουμε αποτελεσματα.. Απλώς αναρωτιόμουν αν υπάρχει κάποιος εδώ με παρόμοια εμπειρία η γνώση η κάποιος ειδικός. Σε τεντωμένο σκοινί όχι δε θα το έλεγα. Τουλάχιστον τελευταία. Απλώς έχουν δυσκολέψει τα πράγματα από άποψη καθημερινότητας, η μεγάλη ζηλεύει η μικρή διεκδικεί και ώρες ώρες επικρατεί η τρέλα όπως σε κάθε σπίτι με τόσο μικρά παιδιά.  Θεωρώ πως ειναι μια φάση που περνάει καααποια στιγμή. Και όσο ναναι υπάρχει κούραση... 

Επεξεργάστηκαν 21 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Mama_Anesti_]

Τώρα διάβασα το θέμα. Δεν έχω κάποια εμπειρία να πω. Ελπίζω να μην είναι τίποτα το σοβαρό. Υπομονή και ψυχραιμία... ηθελα μόνο να σου γράψω... και όλα να πάνε κατ ευχήν!

[Nefeli2014]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Θα συμφωνήσω με την @Macgyver. έχω την εντύπωση ότι έχετε αποδώσει μυθικές διαστάσεις σε εντελώς φυσιολογικά καθημερινά πράγματα (τη γέννηση ενός μωρού ή τη λογοθεραπεία) και με την τόση προσπάθεια να αποτρέψετε ένα μυστηριώδες τραύμα που πιστεύετε ότι έχει το παιδί (από εντελώς καθημερινά πράγματα, που όλες οι φυσιολογικές οικογένειες ζουν και δεν τα λες καν δυσκολίες), ψάχνετε πια για κάτι τρομακτικό σε οτιδήποτε συμβαινει στο σπίτι . Δηλαδή παρουσιάζεις ένα background σαν να είναι τραυματικό, ενώ ουσιαστικά λες το "έχω ένα φυσιολογικό και ελαφρά κακομαθημένο υγιές κοριτσάκι που όπως όλα τα πρωτότοκα ζηλεύει το αδερφάκι του και παρεπιπτόντως κάνει λογοθεραπείες, και τις προάλλες αφαιρέθηκε και έριξε κάτω ένα βάζο". Εκτός αν τρέχει κάτι άλλο και δεν το περιγράφεις;

Δε λέω πως όλα αυτά δεν ειναι φυσιολογικά. Λέω όμως πως την έχουν στρεσαρει όλα αυτά, γιατί της έπεσαν όλα μαζί και δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν μπορώ να αλλάξω. Ούτε να εξαφανίσω τη μικρή, ούτε να της κόψω το σχολείο, ούτε να μειώσω τις θεραπείες, ούτε να τη βάζω με το ζόρι για ύπνο, καθώς έχει μεγαλώσει πια. Και το βλέπω πως έχει ζορίστει και πέραν από το να προσπαθώ να κουμαντάρω τα πράγματα και να δίνω χρόνο δεν μπορώ να κάνω περισσότερα. Και σκεφρομαι μήπως αυτό της βγήκε σε ψυχοσωματικο. 

Δεν ήταν ένα απλά αφαιρέθηκε. Εξήγησα τι έγινε. Αν ήταν μια συνηθισμένη αντίδραση δε θα ανέβαζα θέμα ούτε θα έτρεχα στο γιατρό. Που προσωπικά δεν παίρνω εύκολα τον γιατρό τηλ καθώς έχω εμπιστοσύνη στην κρίση μου. Αλλά εδώ ήταν κάτι άλλο και όσο και αν προσπαθώ να το επαναφέρω μηπως υπερεβαλα κάπου, όπως ισχυρίζεται ο άντρας μου δηλαδή, δυστυχώς δεν πιστεύω πως υπερεβαλα. Θέλω μόνο να ελπίζω πως δεν ήταν κάτι. Εννοώ να ήταν ένα απλό ξέσπασμα, όπως πχ μια λιποθυμία η ένας νευρικός κλονισμός που πιανει Καμμια φορά τους ανθρώπους, η κλάμα πχ. Δεν ξέρω όλα τα αγχωδη ξεσπάσματα, δεν ειναι ειδικός. Εγώ όταν στρεσάρομαι, κλαίω πχ. Μπορεί να ήταν κάτι φυσιολογικό τελικά. Απλώς εμένα μου έκανε εντύπωση γιατί της μιλούσα ενώ την είχα αγκαλιά και ήταν αλλού. Για δευτερόλεπτα. Αλλά αλλού.

Δεν ξέρω, πραγματικά. 

 

Εμπειρίες παρόμοιες ψάχνω... Μηπως είναι κάτι σύνηθες στα παιδιά και εγώ δεν έχω ιδέα ας πούμε. Πως είναι συνήθεις οι κολικοι πχ? Κάπως έτσι. 

 

 

[Nefeli2014]

Παρεπιπτοντως δεν την έχω πάει σχολείο μερικές μερούλες και ακύρωσα και 2 μαθήματα λογοθεραπειας. Έτσι για αλλαγή και για χαλάρωση, να κοιμηθει λίγο παραπάνω. Όπως επίσης δεν της έκανα κι εγώ ασκήσεις. Όταν δεν είσαι μαθημενος στην κούραση, μου φαίνεται λογικό να θέλεις χρόνο. Και δε θεωρω το παιδί μου κακομαθημένο. Είναι τόσο μα τόσο καλό παιδί. Κακομαθημένο ειναι κι αυτό που φέρεται άσχημα. Καλόφροντισμένο θα το έλεγα... Που του πέσαν όλα μαζεμένα.. 

[ninaki80]

4 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Δε λέω πως όλα αυτά δεν ειναι φυσιολογικά. Λέω όμως πως την έχουν στρεσαρει όλα αυτά, γιατί της έπεσαν όλα μαζί και δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν μπορώ να αλλάξω. Ούτε να εξαφανίσω τη μικρή, ούτε να της κόψω το σχολείο, ούτε να μειώσω τις θεραπείες, ούτε να τη βάζω με το ζόρι για ύπνο, καθώς έχει μεγαλώσει πια. Και το βλέπω πως έχει ζορίστει και πέραν από το να προσπαθώ να κουμαντάρω τα πράγματα και να δίνω χρόνο δεν μπορώ να κάνω περισσότερα. Και σκεφρομαι μήπως αυτό της βγήκε σε ψυχοσωματικο. 

Δεν ήταν ένα απλά αφαιρέθηκε. Εξήγησα τι έγινε. Αν ήταν μια συνηθισμένη αντίδραση δε θα ανέβαζα θέμα ούτε θα έτρεχα στο γιατρό. Που προσωπικά δεν παίρνω εύκολα τον γιατρό τηλ καθώς έχω εμπιστοσύνη στην κρίση μου. Αλλά εδώ ήταν κάτι άλλο και όσο και αν προσπαθώ να το επαναφέρω μηπως υπερεβαλα κάπου, όπως ισχυρίζεται ο άντρας μου δηλαδή, δυστυχώς δεν πιστεύω πως υπερεβαλα. Θέλω μόνο να ελπίζω πως δεν ήταν κάτι. Εννοώ να ήταν ένα απλό ξέσπασμα, όπως πχ μια λιποθυμία η ένας νευρικός κλονισμός που πιανει Καμμια φορά τους ανθρώπους, η κλάμα πχ. Δεν ξέρω όλα τα αγχωδη ξεσπάσματα, δεν ειναι ειδικός. Εγώ όταν στρεσάρομαι, κλαίω πχ. Μπορεί να ήταν κάτι φυσιολογικό τελικά. Απλώς εμένα μου έκανε εντύπωση γιατί της μιλούσα ενώ την είχα αγκαλιά και ήταν αλλού. Για δευτερόλεπτα. Αλλά αλλού.

Δεν ξέρω, πραγματικά. 

 

Εμπειρίες παρόμοιες ψάχνω... Μηπως είναι κάτι σύνηθες στα παιδιά και εγώ δεν έχω ιδέα ας πούμε. Πως είναι συνήθεις οι κολικοι πχ? Κάπως έτσι. 

 

 

εμενα ετσι οπως το περιγραφεις μου κανει για ανχος. βασικα νομιζω οτι πρεπει να ξεκινησεις πρωτα εσυ να χαλαρωνεις γιατι ολο αυτο περναει στο παιδι. επισης αν θεωρεις οτι οι δραστηριοτητες ειναι πολλες δεν ρωτας το παιδι αν κουραζετε το παιδι δεν θα σου πει κουραζομαι το πιο πιθανο να μην το καταλαβαινει κιολας εσυ βλεπεις ποσο αντεχει. επισης ριξε τονους κ στο σπιτι οχι πολλα μη φτιαξε χαλαρες στιγμες για την οικογενεια δηλαδη καταλαβαινω οτι οι δουλειες τρεχουν αλλα ασε κατι πισω για να διαβασετε να ξαπλωσετε ολοι μαζι να δειτε μια ταινια με την μικρη. 

νομιζω κατι τετοια της λειπουν.τωρα με το μωρο. δηλαδη βλεπει μια μαμα ανχωμενη να τρεχει να προλαβει δουλειες κ ενα μωρο που τρεχει απο εδω κ απο εκει ολο το ανχος σου πεφτει πανω της. μπορει ολα αυτα να ειναι φυσιολογικα αλλα ισως το παιδι ειναι πιο ευαισθητο ισως κ εσυ του τα μεταδιδεις με περισσοτερη ενταση απο οτι επρεπε.

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Δε λέω πως όλα αυτά δεν ειναι φυσιολογικά. Λέω όμως πως την έχουν στρεσαρει όλα αυτά, γιατί της έπεσαν όλα μαζί και δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν μπορώ να αλλάξω. Ούτε να εξαφανίσω τη μικρή, ούτε να της κόψω το σχολείο, ούτε να μειώσω τις θεραπείες, ούτε να τη βάζω με το ζόρι για ύπνο, καθώς έχει μεγαλώσει πια. Και το βλέπω πως έχει ζορίστει και πέραν από το να προσπαθώ να κουμαντάρω τα πράγματα και να δίνω χρόνο δεν μπορώ να κάνω περισσότερα. Και σκεφρομαι μήπως αυτό της βγήκε σε ψυχοσωματικο. 

Δεν ήταν ένα απλά αφαιρέθηκε. Εξήγησα τι έγινε. Αν ήταν μια συνηθισμένη αντίδραση δε θα ανέβαζα θέμα ούτε θα έτρεχα στο γιατρό. Που προσωπικά δεν παίρνω εύκολα τον γιατρό τηλ καθώς έχω εμπιστοσύνη στην κρίση μου. Αλλά εδώ ήταν κάτι άλλο και όσο και αν προσπαθώ να το επαναφέρω μηπως υπερεβαλα κάπου, όπως ισχυρίζεται ο άντρας μου δηλαδή, δυστυχώς δεν πιστεύω πως υπερεβαλα. Θέλω μόνο να ελπίζω πως δεν ήταν κάτι. Εννοώ να ήταν ένα απλό ξέσπασμα, όπως πχ μια λιποθυμία η ένας νευρικός κλονισμός που πιανει Καμμια φορά τους ανθρώπους, η κλάμα πχ. Δεν ξέρω όλα τα αγχωδη ξεσπάσματα, δεν ειναι ειδικός. Εγώ όταν στρεσάρομαι, κλαίω πχ. Μπορεί να ήταν κάτι φυσιολογικό τελικά. Απλώς εμένα μου έκανε εντύπωση γιατί της μιλούσα ενώ την είχα αγκαλιά και ήταν αλλού. Για δευτερόλεπτα. Αλλά αλλού.

Δεν ξέρω, πραγματικά. 

 

Εμπειρίες παρόμοιες ψάχνω... Μηπως είναι κάτι σύνηθες στα παιδιά και εγώ δεν έχω ιδέα ας πούμε. Πως είναι συνήθεις οι κολικοι πχ? Κάπως έτσι. 

 

 

 

Μάλλον δεν μπορώ να τ οεξηγήσω καλά, αλλά η δική σου ερμηνεια των καταστάσεων μου φαίνεται να έχει πάρει εξωφρενικές διαστάσεις, να νιώθεις εσύ στρεσαρισμένη συνεχώς στη σκεψη πως θα μπορούσε να στρεσαριστεί το παιδί, όχι ότι το ίδιο το παιδί έχει υποστεί κανένα στρες. Ναι μεν ξεβολεύεται ένα πρωτότοκο όταν έρθει αδερφάκι, και οποιοδήποτε παιδί έχει μία ταλαιπωρία με λογοθεραπείες, αλλά δεν είναι κάτι ιδιαίτερα τραυματικό όλο αυτό, δηλαδή το βρίσκω πιο πιθανό το δικό σου άγχος να της περνά, παρά το ίδιο το άγχος που της προκαλούν οι καταστάσεις. Στο προκείμενο, αν απλά το παιδί μου ενώ ήταν αγκαλιά για λίγα δευτερόλεπτα φαινόταν να "χάνεται" και επανερχόταν απότομα, θα έλεγα ότι είναι έτοιμο να το πάρει ο ύπνος σε αυτή την ηλικία. Δεν περιγράφεις δηλαδή σπασμό, απώλεια συνείδησης, θέμα με τα μάτια κλπ. Οπότε αν και ο άντρας σου αμφιβάλει, μήπως είσαι τόσο τσιτωμένη, που συνεχώς ψάχνεις για κάτι;  

[Macgyver]

Συγνώμη αλλά μαζί με το παραμύθι που διάβαζα χθες με πήρε κ εμένα ο ύπνος και δεν επανήλθα. Κρίση πανικού περιγράφεις παρεμπιπτόντως . Καλά κανεις και το ψάχνεις στους γιατρούς . Απλά μην το παραψαξεις και προκαλέσεις κι άλλο άγχος στη μικρή. 

Γνωμη μου: κανόνισε ένα τετράωρο την εβδομάδα να σου κρατάει κάποιος το μωρό και να πηγαίνετε οι δυο σας κάπου . ΜΟΝΟ οι δυο σας  

Κι εσυ αντιστοιχα βρες έναν άνθρωπο δικό σου η έναν ψυχολόγο στη χειρότερη περίπτωση να μιλήσεις και να βγάλεις από μέσα σου όλο το άγχος, την πίεση και τυχόν στεναχώριες. Εναλλακτικά κάνε κάτι για τον εαυτό σου μια ώρα την εβδομάδα πχ : box 

Μας τρώνε οι ρυθμοί της καθημερινότητας ειδικά αν έχουμε και ευθύνες επιχείρησης στην πλάτη μας 

[MagdaP]

Καλημέρα και από εμένα. Διάβασα προσεκτικά όσα περιγράφεις. Πιστεύω δεν είναι κάτι αλλά καλα κάνεις και το ψάχνεις. Η κρίση επιληψίας δεν είναι μόνο με σπασμούς όπως νομίζουμε, είναι κι ένα άλλο είδος που γίνεται με προσήλωση βλέμματος και εμφανίζεται κυρίως σε μικρά παιδιά. Το έχω ψάξει πολύ γιατί πάθαινε κάτι τέτοια ο γιος μου όταν ήταν μωρό και είχαμε τρελαθεί. Είχε νοσηλευτεί 3, 4 φορές στο παίδων Αγία Σοφία για διερεύνηση της κατάστασης αλλά ευτυχώς όλα καλά. Ο δικός μου από 9 μηνών περίπου εκεί που καθόταν στο καρεκλάκι του ή στο καρότσι ή αγκαλιά, έγερνε το κεφαλάκι του, κοιτούσε το κενό και δεν αντιδρούσε σε ό,τι του λέγαμε. Για λίγα δευτερόλεπτα. Μετά όλα φυσιολογικά. Κάναμε εγγεφαλογραφηματα, μαγνητική, αιματολογικές και δε βρέθηκε κάτι. Περνώντας ο καιρός ελαττωθηκαν και οι "κρισεις" μέχρι που σταμάτησαν και όλα καλά. Δεν ξέρω τι ήταν αλλά έχω ακούσει ότι συμβαίνει σε μωρά να έχουν σπασμούς (Έτσι χαρακτηρίζονται) και να το ξεπερνάνε μεγαλώνοντας. 

 

Το είδος αυτό της επιληψίας έχει αυτά τα συμπτώματα: Χάνεται το παιδί για δευτερόλεπτα, κοιτώντας σε ένα σημείο και μετά επανέρχεται χωρίς κανένα πρόβλημα. Όμως αυτό επαναλαμβάνεται πολλές φορές τη μέρα για αυτό δε νομίζω ότι είναι κάτι τέτοιο στην περίπτωσή σου. Καμιά φορά συμβαίνει να εμφανίσει κάποιος σπασμούς μόνο μια φορά στη ζωή του χωρίς να έχει πρόβλημα. Μου το έχει πει νευρολόγος γιατί το έπαθα. Παρόλα αυτά μην το αφήσεις. Εγώ θα σου πω ότι στο παίδων Αγία Σοφία έχει εξαιρετικούς παιδονευρολογους. Επίσης να είσαι σε ετοιμότητα να βιντεοσκοπησεις αν τυχόν το ξανακάνει και να κρατάς ημερολόγιο για να μπορείς να ενημερώσεις τους γιατρούς. Πραγματικά δε νομίζω ότι είναι κάτι τέτοιο. Μπορεί πράγματι να στεσαριστηκε. Εύχομαι όλα καλά με το παιδάκι. 

[elenip]

7 hours ago, Nefeli2014 said:

Δε λέω πως όλα αυτά δεν ειναι φυσιολογικά. Λέω όμως πως την έχουν στρεσαρει όλα αυτά, γιατί της έπεσαν όλα μαζί και δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν μπορώ να αλλάξω. Ούτε να εξαφανίσω τη μικρή, ούτε να της κόψω το σχολείο, ούτε να μειώσω τις θεραπείες, ούτε να τη βάζω με το ζόρι για ύπνο, καθώς έχει μεγαλώσει πια. Και το βλέπω πως έχει ζορίστει και πέραν από το να προσπαθώ να κουμαντάρω τα πράγματα και να δίνω χρόνο δεν μπορώ να κάνω περισσότερα. Και σκεφρομαι μήπως αυτό της βγήκε σε ψυχοσωματικο. 

Δεν ήταν ένα απλά αφαιρέθηκε. Εξήγησα τι έγινε. Αν ήταν μια συνηθισμένη αντίδραση δε θα ανέβαζα θέμα ούτε θα έτρεχα στο γιατρό. Που προσωπικά δεν παίρνω εύκολα τον γιατρό τηλ καθώς έχω εμπιστοσύνη στην κρίση μου. Αλλά εδώ ήταν κάτι άλλο και όσο και αν προσπαθώ να το επαναφέρω μηπως υπερεβαλα κάπου, όπως ισχυρίζεται ο άντρας μου δηλαδή, δυστυχώς δεν πιστεύω πως υπερεβαλα. Θέλω μόνο να ελπίζω πως δεν ήταν κάτι. Εννοώ να ήταν ένα απλό ξέσπασμα, όπως πχ μια λιποθυμία η ένας νευρικός κλονισμός που πιανει Καμμια φορά τους ανθρώπους, η κλάμα πχ. Δεν ξέρω όλα τα αγχωδη ξεσπάσματα, δεν ειναι ειδικός. Εγώ όταν στρεσάρομαι, κλαίω πχ. Μπορεί να ήταν κάτι φυσιολογικό τελικά. Απλώς εμένα μου έκανε εντύπωση γιατί της μιλούσα ενώ την είχα αγκαλιά και ήταν αλλού. Για δευτερόλεπτα. Αλλά αλλού.

Δεν ξέρω, πραγματικά. 

 

Εμπειρίες παρόμοιες ψάχνω... Μηπως είναι κάτι σύνηθες στα παιδιά και εγώ δεν έχω ιδέα ας πούμε. Πως είναι συνήθεις οι κολικοι πχ? Κάπως έτσι. 

 

 

 

Εμπειρία δεν έχω οπότε δεν μπορώ να σου πω κάτι, αλλά καλά κάνεις και το ψάχνεις. Κάνε ότι σου υποδείξει ο παιδίατρος. Θεωρώ πως ως μητέρες καταλαβαίνουμε αν κάτι δεν πάει καλά με τα παιδιά. Δηλαδή κάτι που μπορεί να το πουμε στον άλλον και να πει έλα μωρέ τίποτε δεν είναι, θεωρώ πως ίσως μας παρακινεί το μητρικό ένστικτο και καταλαβαίνουμε ότι δεν πάει κάτι καλά. Καλά αποτελέσματα στις εξετάσεις!!!

Από εκεί και πέρα θα σου πω κάτι από προσωπική εμπειρία. Όταν γέννησα τον γιο μου είχα και εγώ και ο σύζυγος πολύ άγχος γιατί δεν ξέραμε τι να κάνουμε! Ο μικρός ήταν και αυτός στην τσίτα, είχα φέρει την μαμά μου από την επαρχία και έμεινε μαζί μας, εεε ο μικρός ηρεμούσε όταν τον έπαιρνε η μαμά μου αγκαλιά, όταν τον παίρναμε εμείς τσιτωνόταν γιατί και εμείς στην τσίτα είμαστε.

Οπότε πιστεύω ότι μεταδίδουμε το άγχος στα παιδιά. Λάβε υπόψη σου πως όσο κουράζεσαι εσύ δεν σημαίνει ότι κουράζονται και τα παιδιά το ίδιο!

Δες πόσα άρθρα και πόσες μελέτες υπάρχουν που έχουν αποδείξει πως τα παιδιά βάζουν κάτω και αθλητές του μαραθώνιου!!!

[MagdaP]

Just now, elenip είπε:

 

Εμπειρία δεν έχω οπότε δεν μπορώ να σου πω κάτι, αλλά καλά κάνεις και το ψάχνεις. Κάνε ότι σου υποδείξει ο παιδίατρος. Θεωρώ πως ως μητέρες καταλαβαίνουμε αν κάτι δεν πάει καλά με τα παιδιά. Δηλαδή κάτι που μπορεί να το πουμε στον άλλον και να πει έλα μωρέ τίποτε δεν είναι, θεωρώ πως ίσως μας παρακινεί το μητρικό ένστικτο και καταλαβαίνουμε ότι δεν πάει κάτι καλά. Καλά αποτελέσματα στις εξετάσεις!!!

Από εκεί και πέρα θα σου πω κάτι από προσωπική εμπειρία. Όταν γέννησα τον γιο μου είχα και εγώ και ο σύζυγος πολύ άγχος γιατί δεν ξέραμε τι να κάνουμε! Ο μικρός ήταν και αυτός στην τσίτα, είχα φέρει την μαμά μου από την επαρχία και έμεινε μαζί μας, εεε ο μικρός ηρεμούσε όταν τον έπαιρνε η μαμά μου αγκαλιά, όταν τον παίρναμε εμείς τσιτωνόταν γιατί και εμείς στην τσίτα είμαστε.

Οπότε πιστεύω ότι μεταδίδουμε το άγχος στα παιδιά. Λάβε υπόψη σου πως όσο κουράζεσαι εσύ δεν σημαίνει ότι κουράζονται και τα παιδιά το ίδιο!

Δες πόσα άρθρα και πόσες μελέτες υπάρχουν που έχουν αποδείξει πως τα παιδιά βάζουν κάτω και αθλητές του μαραθώνιου!!!

Θα συμφωνήσω απόλυτα. Σίγουρα μεταδίδουμε το άγχος στα παιδιά. Επίσης, δεν θεωρώ ότι σε τέτοιες ηλικίες κουράζονται με αθλήματα. Ο γιος μου φέτος κάνει μπάσκετ, ποδόσφαιρο, στίβο και γιόγκα. Όλα είναι σε στυλ παιχνιδιού. Το παιδί το χαίρεται πραγματικά και ανυπομονεί. Δεν θεωρώ ότι είναι σωματική κούραση.

[erin0000]

On 19/10/2019 at 11:40 ΜΜ, Nefeli2014 είπε:

 

Προ ο λίγων ημερών, μια μέρα που καθοταν αμέριμνη μια χαρά χαλαρή, γυρνάω να την κοιτάξω, όλα μια χαρά πιο πριν, και ξαφνικά τη βλέπω να έχει τεντωσει τα χέρια της, να έχει σηκώσει το κεφάλι αγριεμενο και ένα βλέμμα καρφωμένο στο κενό, πεταξε από το τεντωμα πέταξε ένα βάζο κατω. Φυσικά εγώ φοβήθηκα  και τη πήρα αγκαλιά. Της μίλησα και ήταν σα να είχε χάσει επαφή με το περιβάλλον. Αλλά αυτό διήρκησε περι στα 3 δευτερόλεπτα, αντε 4. Μόλις κατέφθασε ο άντρας μου και του λεγα κάτι έπαθε να πάρουμε το γιατρό, άρχισε να κλαίει και να λέει όχι τίποτα δεν έχω, φέρε μου το γάλα μου , δε θα πάω στο γιατρό. Τη βάλαμε να ξαπλώσει να ηρεμήσει και μετά κάλεσα το γιατρό.

 

 

Καλά έκανες και ρώτησες τον παιδίατρο και ταυτόχρονα την βοηθάς να χαλαρώσει.

Μπορεί να ήταν ένα ξέσπασμα, αλλά ξέρεις καλύτερα εσύ που το έζησες το περιστατικό.

Έχε το νου σου να δεις αν θα επαναληφθεί. Στο μεσοδιάστημα φρόντισε να επικρατεί ηρεμία.

[Nefeli2014]

Καλήμερα. Βρέθηκαν στον ηεγ κάποια σποραδικά ευρήματα, αραιά ελάχιστα.. τυχαία.. Η γιατρός ζήτησε περαιτέρω διερεύνηση με μαγνητική, αίμα και μεταβολικα νοσήματα. Μου εξήγησε αν το ξαναπάθει πως να το χειριστώ. Το ψάχνουμε και βλέπουμε. Προς το παρόν Καμμια διάγνωση.

Ο Θεός μαζί μας. Ευχομαι υγεία. Σε όλους. 

[Nefeli2014]

2 ώρες πρίν, MagdaP είπε:

Καλημέρα και από εμένα. Διάβασα προσεκτικά όσα περιγράφεις. Πιστεύω δεν είναι κάτι αλλά καλα κάνεις και το ψάχνεις. Η κρίση επιληψίας δεν είναι μόνο με σπασμούς όπως νομίζουμε, είναι κι ένα άλλο είδος που γίνεται με προσήλωση βλέμματος και εμφανίζεται κυρίως σε μικρά παιδιά. Το έχω ψάξει πολύ γιατί πάθαινε κάτι τέτοια ο γιος μου όταν ήταν μωρό και είχαμε τρελαθεί. Είχε νοσηλευτεί 3, 4 φορές στο παίδων Αγία Σοφία για διερεύνηση της κατάστασης αλλά ευτυχώς όλα καλά. Ο δικός μου από 9 μηνών περίπου εκεί που καθόταν στο καρεκλάκι του ή στο καρότσι ή αγκαλιά, έγερνε το κεφαλάκι του, κοιτούσε το κενό και δεν αντιδρούσε σε ό,τι του λέγαμε. Για λίγα δευτερόλεπτα. Μετά όλα φυσιολογικά. Κάναμε εγγεφαλογραφηματα, μαγνητική, αιματολογικές και δε βρέθηκε κάτι. Περνώντας ο καιρός ελαττωθηκαν και οι "κρισεις" μέχρι που σταμάτησαν και όλα καλά. Δεν ξέρω τι ήταν αλλά έχω ακούσει ότι συμβαίνει σε μωρά να έχουν σπασμούς (Έτσι χαρακτηρίζονται) και να το ξεπερνάνε μεγαλώνοντας. 

 

Το είδος αυτό της επιληψίας έχει αυτά τα συμπτώματα: Χάνεται το παιδί για δευτερόλεπτα, κοιτώντας σε ένα σημείο και μετά επανέρχεται χωρίς κανένα πρόβλημα. Όμως αυτό επαναλαμβάνεται πολλές φορές τη μέρα για αυτό δε νομίζω ότι είναι κάτι τέτοιο στην περίπτωσή σου. Καμιά φορά συμβαίνει να εμφανίσει κάποιος σπασμούς μόνο μια φορά στη ζωή του χωρίς να έχει πρόβλημα. Μου το έχει πει νευρολόγος γιατί το έπαθα. Παρόλα αυτά μην το αφήσεις. Εγώ θα σου πω ότι στο παίδων Αγία Σοφία έχει εξαιρετικούς παιδονευρολογους. Επίσης να είσαι σε ετοιμότητα να βιντεοσκοπησεις αν τυχόν το ξανακάνει και να κρατάς ημερολόγιο για να μπορείς να ενημερώσεις τους γιατρούς. Πραγματικά δε νομίζω ότι είναι κάτι τέτοιο. Μπορεί πράγματι να στεσαριστηκε. Εύχομαι όλα καλά με το παιδάκι. 

Τα ίδια μου είπαν κι εκείνοι. Πως μπορεί να έτυχε και να μη ξανατυχει απλώς πρέπει να είμαι σε επαγρύπνηση για μερικούς μήνες. Συν τις εξετασεις. Φοβάμαι λίγο. Αλλά πρέπει να γίνουν. Η μαγνητική είναι με μέθη... Θα είμαι κι εγώ μέσα. 

Απλώς εγώ δεν είχα ποτέ τέτοια δείγματα. Ολόκληρο ιστορικό καμμια ένδειξη. Μόνο αυτό με τον λόγο αλλά βλέπω συνεχή βελτίωση, δεν είναι κάτι αυτό από μόνο του. Μου είπαν κι εμένα πως περνάει και πως δεν είναι τόσο ασυνήθιστο στα παιδιά. :/

Αλλά αν είναι επιληψία χρειάζεται αγωγή. Προς το παρόν Καμμια διάγνωση Καμμια αγωγή. Ένα φάρμακο σε περίπτωση που συμβεί παρατεταμένα και να κάνω τις εξετασεις. Αυτό.

Επεξεργάστηκαν 22 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Nefeli2014]

4 ώρες πρίν, ninaki80 είπε:

εμενα ετσι οπως το περιγραφεις μου κανει για ανχος. βασικα νομιζω οτι πρεπει να ξεκινησεις πρωτα εσυ να χαλαρωνεις γιατι ολο αυτο περναει στο παιδι. επισης αν θεωρεις οτι οι δραστηριοτητες ειναι πολλες δεν ρωτας το παιδι αν κουραζετε το παιδι δεν θα σου πει κουραζομαι το πιο πιθανο να μην το καταλαβαινει κιολας εσυ βλεπεις ποσο αντεχει. επισης ριξε τονους κ στο σπιτι οχι πολλα μη φτιαξε χαλαρες στιγμες για την οικογενεια δηλαδη καταλαβαινω οτι οι δουλειες τρεχουν αλλα ασε κατι πισω για να διαβασετε να ξαπλωσετε ολοι μαζι να δειτε μια ταινια με την μικρη. 

νομιζω κατι τετοια της λειπουν.τωρα με το μωρο. δηλαδη βλεπει μια μαμα ανχωμενη να τρεχει να προλαβει δουλειες κ ενα μωρο που τρεχει απο εδω κ απο εκει ολο το ανχος σου πεφτει πανω της. μπορει ολα αυτα να ειναι φυσιολογικα αλλα ισως το παιδι ειναι πιο ευαισθητο ισως κ εσυ του τα μεταδιδεις με περισσοτερη ενταση απο οτι επρεπε.

Ρώτησα αν πρέπει να αλλάξω τη συμπεριφορά της απέναντι της, κοινώς να τη χαϊδεύω όλη την ώρα για να μη νεύριαζει πχ αλλά μου είπαν πως δεν έχει Καμμια σχέση αυτό και να συνεχίσω κανονικά όπως ήμουν. Είναι λειτουργικό αυτό του εγκεφάλου. Σε αναμονή λοιπόν..

[mama16]

Εύχομαι να είναι όλα καλά με την μικρή σου που το πιστεύω κιόλας.. Ίσως συνέβη από το άγχος κ την κούραση. Θα διαφωνήσω με αυτό που ειπώθηκε για τη γέννηση ενός μικρότερου αδελφού. Ναι δεν πιστεύω ότι παθαίνουν κάποιο τραύμα αλλά από την άλλη δεν είναι όλα τα παιδάκια το ίδιο. Κάποια τον ερχομό ενός μικρότερου αδερφού το παίρνουν πιο σοβαρά από άλλα. Βλέπω την κόρη μου πόσο ζηλεύει τον μπέμπη κ βλέπω κ άλλα παιδιά στην ηλικία της που είναι πολύ πιο χαλαρά. Κ σκέφτομαι ότι όταν ήμουνα μικρή δεν ήθελα καν να σκέφτομαι να κάνουν οι γονείς μου ένα μικρότερο παιδάκι απο μένα. Κ στο δημοτικό που ήμουνα. Θα ζήλευα απίστευτα. Απ' την άλλη τα αδέρφια μου δεν είχαν κανένα θέμα ούτε σε μικρή ηλικία ούτε σε μεγαλύτερη.

[Nefeli2014]

Τελικά απαγορεύεται να είμαι μέσα στην εξέταση. Θα είμαι έξω από την πόρτα όμως. Τους παρακάλεσα αλλά δε με αφήνουν. Μισή ώρα λενε ότι κρατάει το πολυ. 

 

Γίνεται μετά από αυτά τα ευρήματα στο ηεγ να δείξει καθαρή η μαγνητική? Η θέλουν να δουν το εύρος μάλλον...? Κανένας με αντίστοιχη εμπειρια? MagdaP εσάς ήταν όλα πεντακάθαρα? 

 

Μπορείς να μου πεις εσύ που το χες πάθει, τι ένιωσες? Θέλω να μπω στη θέση της. Εύχομαι εγώ να το είχα πάθει. 

Επεξεργάστηκαν 22 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Nefeli2014]

Παρολαυτα, επειδή εγώ με το ένστικτο μου έχω άριστες σχέσεις, σε αντίθεση με την λογική και την καρδια μου που είμαι έτσι κι έτσι, έχω ένα ένστικτο πως πρόκειται για ψυχογενεις κρίσεις-που μπερδεύονται με τα συμπτώματα της επιληψίας-και θα επιβεβαιωθώ πολύ αργότερα. Και σίγουρα θα έρθω να σας το γράψω. Καθαρα ενστικτωδώς. Τίποτε άλλο.. Γιατί το παιδί μου άλλαξε ΡΙΖΙΚΆ με τον ερχομό του μωρού. Κι όταν λέμε ριζικά, εννοούμε ριζικά σε όλους τους τομείς. Την έχει πειραξει πολύ. Είναι πληγωμένη. Το βλέπω το νιώθω το αφουγκραζομακ από την πρώτη στιγμή.

Παρολαυτα θα κάνω όσα μου λένε και όλες τις εξετάσεις, κακό δεν κάνει, ίσα ίσα.

Αλλά θέλω να το ψάξω λίγο ακόμα. 

Αν γνωρίζετε - γνωρίζει κάποιος που μπορώ να απευθυνθώ και να ρωτήσω, να πάρω μερικές πληροφορίες. Ένα άρθρο παρόμοιο με αυτά που πιστεύω βρήκα στο ίντερνετ αλλά ως εκεί. Θα ήθελα να ενημερωθώ για όλα αυτά. Και παράλληλα να την παρακολουθήσω ακόμα πιο στενά τον επόμενο χρόνο. Δεν πρεπει να απογοητευτώ ούτε να χάσω την ψυχραιμία μου. Σας τα γράφω για να έρχομαι να με διαβάζω.. 

 

Κάποτε γιατρός μου χε πει πως δεν θα μπορέσω να κάνω εύκολα παιδιά λόγω πολυκυστικων ωοθηκών. Ήμουν 20 χρόνων. Μου ανέφερε αγωγές, φάρμακα και εξωσωματικές. Εγώ έπιασα μωρά στον αέρα. Και δεν έχω πολυκιστικες εδώ και πολλά χρόνια. Και να αποκτήσω τώρα ξανά ποσώς με ενδιαφέρει. Εμένα με ενδιαφέρει που στιγματιστηκα μέσα μου για αρκετά χρόνια. 

 

Δεν αμφισβητώ κανέναν γιατρο, άλλωστε δεν μου ανέφερε κανείς τον όρο επιληψία, αλλά μια προδιάθεση που θέλει διερεύνηση. θέλω όμως λίγο να το ψάξω παραπάνω το θεμα. Να ενημερωθώ σχετικά..

 

Έτσι τρωγομουν με το κέντρο που πηγαίναμε λογοθεραπεια και έσκασα τους πάντες γύρω μου αλλά τελικά όταν αλλάξαμε έχω δει θεαματική βελτίωση μέσα σε ένα μήνα και κάτι.. Θέλω να πω έσκασα αλλά κατάλαβα. 

 

Τελικά το να είσαι γονιός είναι μια συνεχης ανησυχία αλλά αξίζει τον κόπο. Όταν τα βλέπεις να μεγαλώνουν και να ανθίζουν και να ειναι ευτυχισμένα. Γιατί εγώ μόνο με αυτό ζω και υπάρχω... Και η κάθε μαμά... 

 

Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν πάρα μόνο εδώ. Θεωρώ υπάρχουν πολύ πιο σοβαρα προβλήματα στον κόσμο. Εγώ θα το κρατήσω δικό μου και θα περιμένω ώσπου και  η μπόρα αυτή να περάσει.... 

Επεξεργάστηκαν 23 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[MagdaP]

15 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Τα ίδια μου είπαν κι εκείνοι. Πως μπορεί να έτυχε και να μη ξανατυχει απλώς πρέπει να είμαι σε επαγρύπνηση για μερικούς μήνες. Συν τις εξετασεις. Φοβάμαι λίγο. Αλλά πρέπει να γίνουν. Η μαγνητική είναι με μέθη... Θα είμαι κι εγώ μέσα. 

Απλώς εγώ δεν είχα ποτέ τέτοια δείγματα. Ολόκληρο ιστορικό καμμια ένδειξη. Μόνο αυτό με τον λόγο αλλά βλέπω συνεχή βελτίωση, δεν είναι κάτι αυτό από μόνο του. Μου είπαν κι εμένα πως περνάει και πως δεν είναι τόσο ασυνήθιστο στα παιδιά. :/

Αλλά αν είναι επιληψία χρειάζεται αγωγή. Προς το παρόν Καμμια διάγνωση Καμμια αγωγή. Ένα φάρμακο σε περίπτωση που συμβεί παρατεταμένα και να κάνω τις εξετασεις. Αυτό.

Ναι δεν είσαι μέσα αλλά το παιδί δεν θα καταλάβει τίποτα. Μην ανησυχείς για αυτό. 

 

7 ώρες πρίν, Nefeli2014 είπε:

Τελικά απαγορεύεται να είμαι μέσα στην εξέταση. Θα είμαι έξω από την πόρτα όμως. Τους παρακάλεσα αλλά δε με αφήνουν. Μισή ώρα λενε ότι κρατάει το πολυ. 

 

Γίνεται μετά από αυτά τα ευρήματα στο ηεγ να δείξει καθαρή η μαγνητική? Η θέλουν να δουν το εύρος μάλλον...? Κανένας με αντίστοιχη εμπειρια? MagdaP εσάς ήταν όλα πεντακάθαρα? 

 

Μπορείς να μου πεις εσύ που το χες πάθει, τι ένιωσες? Θέλω να μπω στη θέση της. Εύχομαι εγώ να το είχα πάθει. 

Η μαγνητική νομίζω δείχνει άλλα πράγματα από το εγκεφαλογραφημμα. Η μαγνητική αν έχω καταλάβει καλά δείχνει την ανατομία και το εγκεφαλογραφημμα τη λειτουργία του εγκεφάλου. Μπορεί να είναι καθαρή ναι. Στην περίπτωση του μικρού μου ήταν όλα πεντακάθαρα εκτός από τις εξετάσεις για μεταβολικα νοσήματα που δύο φορές είχαν κάποιες μετρήσεις εκτός ορίων. Ειδικά την δεύτερη φορά ήταν σχεδόν όλες εκτός ορίων!!! Τρελαθηκαμε!!! Μας πήραν τηλέφωνο από το νοσοκομείο να πάμε επειγόντως. Κάθε φορά ταξίδι από το νησί και νοσηλεία. Τελικά οι επαναληπτικές ήταν καλές. Μπορεί να είχε γίνει λάθος από το μικροβιολογικο. Με τον καιρό σταμάτησαν και οι σπασμοί και αποφασίσαμε με τον άντρα μου να μην το ξαναψαξουμε εφόσον το παιδί είναι καλά.

 

Πάμε στη δική μου περίπτωση τώρα. Εγώ πριν από 12 χρόνια είχα έναν χωρισμό μετά από σχέση 8 χρόνων που πήγαινε για γάμο. Ο χωρισμός άσχημος, είχαν μπλεχτεί τα πεθερικά, χάλια! Είχα φτάσει 46 κιλά (τα κανονικά μου είναι γύρω στα 55), δεν κοιμόμουν, δεν έτρωγα καλά. Ήμουν στα πρόθυρα κατάθλιψης. Ώσπου μια μέρα είχα ένα λιποθυμικο επεισόδιο με σπασμούς. Θυμάμαι να μαυρίζουν όλα και να λέω στις φίλες που ήταν δίπλα μου ότι δε νιώθω καλά και μετά να φωνάζουν το όνομά μου και κάπου στο βάθος τη σειρήνα του ασθενοφόρου που ερχόταν. Αρχικά δεν είχα τη δύναμη να απαντήσω αλλά καταλάβαινα τα πάντα. Απο οτι μου ειπαν αργησα να συνέλθω και οσο ημουν αναίσθητη αρχισα να κανω σπασμούς. Τέλος πάντων νοσηλευτικά κάποιες μέρες, μου έκαναν διάφορες εξετάσεις. Το εγκεφαλογραφημμα είχε κάποιες ενδείξεις και ο γιατρός πρότεινε φαρμακευτική αγωγή επιληψίας. Εγώ που καταλάβαινα τι συνέβαινε του εξήγησα ότι θεωρώ πως είναι ψυχολογικό το θέμα και να μην πάρω την αγωγή. Συμφώνησε με την προϋπόθεση σε 3 μήνες να επαναλάβω τις εξετάσεις. Πράγματι, σε τρεις μήνες ήταν καθαρό το εγκεφαλογραφημμα. Όσο για τη μαγνητική, είχε δείξει κάποιες στικτες εστίες (Έτσι έγραφε το χαρτι) και ήθελε επισης επανάληψη. Στις επαναληπτικές μαγνητικές ήταν ακριβώς ίδιες οι εστίες, δεν είχαν μεγαλώσει, οπότε δεν υπήρχε ανησυχία. 

 

Από την εμπειρία μου θα πω πως μπορεί η αιτία να είναι ψυχολογική άλλα φυσικά και πρέπει να το διερευνησετε. Γιατρός δεν είμαι άλλα πιστεύω πως θα είχατε και άλλα δείγματααν ήταν κάτι παθολογικό. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να πάνε όλα καλά!

[erin0000]

Καταλαβαίνω την αγωνία σου. Να είσαι ψύχραιμη. Καλώς κάνετε τις εξετάσεις, δεν είναι κάτι που το αγνοείς και το αφήνεις. Αν υπάρχει το οτιδήποτε καλό είναι να το γνωρίζετε και να το αντιμετωπίσετε.

Μπορεί όμως να μην υπάρχει και τίποτα. Να είναι ψυχολογικό το θέμα ή οτιδήποτε.Τα σποραδικά ευρήματα που λες να είναι όντως τυχαία. Όλοι μας εάν ψαχτούμε κάτι θα βρούμε που να χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση.

Επειδή λες ότι άλλαξε ριζικά η συμπεριφορά του παιδιού σου με τον ερχομό του μωρού, αν θεωρείς ότι είναι κάτι πέρα από τη φυσιολογική ζήλεια ή αντίδραση που όλα τα παιδιά βιώνουν, καλό θα ήταν να το ψάξεις και αυτό. Με κάποιον ψυχολόγο ίσως να παρακολουθήσει την μικρή. Συνήθως στα κέντρα που κάνουν λογοθεραπείες, υπάρχουν παιδοψυχολόγοι-παιδοψυχίατροι κτλ. 

[Yovanna]

Νεφέλη, εμένα ο γιός μου το έπαθε σε πολύ χειρότερη μορφή, απώλεια συνείδησης για πολλή ώρα, δύσπνοια, χλωμάδα.. Νομίζαμε ότι τον χάνουμε, ήταν ενός τότε (ένα χρόνο πριν). Νοσηλευτήκαμε 5 μέρες στο ΙΑΣΩ. Μια μέρα εντατική γιατί το φάρμακο για τους σπασμούς του προκάλεσε σοβαρότερη δύσπνοια και ετοιμάζονταν να τον διασωληνώσουν. Στιγμές που δεν θέλω να θυμάμαι. Κάναμε ότι εξετάσεις υπάρχουν. Όλες καθαρές. Εμένα μου είχαν πεί ότι το εγκεφαλογράφημα είναι πιο σημαντικό στην προκειμένη. Είναι και το μόνο που μου είπαν να επαναλάβω μετά από μήνες. Η μαγνητική ήταν σε δεύτερη μοίρα. Φύγαμε με ένα σωληνάριο διαζεπάμη. Δεν τον ξαναέπαθε ποτέ. Ο παιδονευρολόγος κος Σκιαδάς, μου είχε πεί ότι μπορεί να μην το ξαναπάθει ποτέ. Στην δική μας περίπτωση είμαι πεπεισμένη ότι το προκάλεσε το εμβόλιο Neisvac που είχαμε κάνει μια βδομάδα πριν. Το σκέφτηκα αργότερα και διάβασα τις παρενέργειες και έλεγε  ξεκάθαρα " απύρετοι σπασμοί - απώλεια συνείδησης". Μέχρι και η παιδίατρος μου είπε ότι δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε. Ελπίζω να μην έχει τίποτα η μικρή σου.

Επεξεργάστηκαν 23 Οκτωβρίου,2019 by Yovanna

[Lenia16]

Καλά κάνεις κ το ψάχνεις. Εύχομαι να είναι όλα καλά τελικά κ να ήταν ένα μεμονωμένο επεισόδιο ψυχολογικής φύσεως. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για το γονιό από το να έχει το παιδί του άρρωστο. Από προσωπική δυστυχώς εμπειρία, το νευρικό συστημα χτυπάει καμπανάκι ότι κάτι δεν πάει καλά στον οργανισμό μας. Όταν τελειώσετε από όλη αυτή τη δοκιμασία αναθεώρησε τις προτεραιότητες και ηρέμησε εσύ πρωτιστως για να μπορεί να είναι ήρεμο κ το παιδί σου. Σου εύχομαι κουράγιο, ψυχική δύναμη και πάνω απ' όλα να είσαι αισιόδοξη.

[elenip]

Νεφέλη, καλά αποτελέσματα να έχετε και περιμένουμε νέα σου!