Προβλήματα με το φαγητο(20 μηνών)

[Chrysoum]

Just now, Yovanna said:

 Κανόνας δεν είναι οι 4 περιπτώσεις, αλλά δεν είναι και λίγες, αν σκεφτείς οτι είανι οι μοναδικές περιπτώσεις παχύσαρκων ανθρώπων στο περιβάλλον μου, και είχαν και οι 4  μητέρες εμμονικές με την υγιεινή διατροφή (οι ίδιες κατέβαζαν ζαχαροπλαστεία κρυφά). 

Έχω ζήσει 8 χρόνια στην Γαλλία, όπου είναι εξαιρετικά σπάνιο να δείς υπέρβαρο άνθρωπο (Γάλλο εννοώ). Εκεί λοιπόν, σε διαβεβαιώνω το γλυκό, το τυρί (λιπαρότατο), το κρασί και η λευκή μπαγκέτα, είναι μέρος της καθημέρινοτητας τους. Θέλω να σου πώ, οτι όσον αφορά την παχυσαρκία, σημασία έχουν οι ποσότητες που θα φας, και όχι μόνο το τί θα φας.

Προφανώς και έχει να κάνει και το ποσο τρως, η πρόσληψη βάρους εχει να κάνει με το ενεργειακό ισοζύγιο άλλωστε. Πόση ενέργεια λαμβάνεις και πόση καταναλώνεις. 

 

Όσον αφορά τις 4 περιπτώσεις εξακολουθω να πιστεύω ότι είναι λίγες εν συγκρίσει με την μεγαλύτερη εικόνα παχυσαρκίας στην χώρα μας. Οσα παιδάκια και εφήβους είχε τύχει να αναλάβω εγώ όσο εξασκουσα το επάγγελμα, κανείς μα κανείς δεν ήταν παχύσαρκος λόγω εμμονικων μητέρων. Το αντίθετο, οι γονείς απλά δεν ήξεραν τα στοιχειώδη στην διατροφή και τα παιδιά είχαν μια τάση προς την υπερφαγια. Και τους επιτρεπαν να φάνε ότι θέλουν γενικά. Και ξέρεις τι μου έκανε εντύπωση; πως οι ίδιοι επεμεναν ότι τα παιδιά δεν το παρακανουν, μόνο μια στο τόσο τρώνε πράγματα που δεν πρέπει. Απεδιδα το πρόβλημα στην έλλειψη γνώσεων από τους γονείς που πολλά φαγητά που δεν έπρεπε να καταναλώνονται τόσο συχνά οι ίδιοι θεωρούσαν ότι δεν είναι επιβλαβή. 

 

Άσε που επι του θέματος δεν νομίζω ότι όποιος δεν δίνει σοκολάτες, πατατάκια και μακαρόνια σε ένα παιδί 20 μηνών είναι εμμονικος. Επίσης ούτε η @Έσπεροςούτε εγώ αποκλείσαμε ότι θα τα δώσουμε αργότερα, απλώς δεν χρειάζεται να τα τρώνε από ενός έτους, ειδικά επειδή τρώνε πιο δύσκολες γεύσεις. 

[Astrien]

Just now, Yovanna είπε:

 Κανόνας δεν είναι οι 4 περιπτώσεις, αλλά δεν είναι και λίγες, αν σκεφτείς οτι είανι οι μοναδικές περιπτώσεις παχύσαρκων ανθρώπων στο περιβάλλον μου, και είχαν και οι 4  μητέρες εμμονικές με την υγιεινή διατροφή (οι ίδιες κατέβαζαν ζαχαροπλαστεία κρυφά). 

Έχω ζήσει 8 χρόνια στην Γαλλία, όπου είναι εξαιρετικά σπάνιο να δείς υπέρβαρο άνθρωπο (Γάλλο εννοώ). Εκεί λοιπόν, σε διαβεβαιώνω το γλυκό, το τυρί (λιπαρότατο), το κρασί και η λευκή μπαγκέτα, είναι μέρος της καθημέρινοτητας τους. Θέλω να σου πώ, οτι όσον αφορά την παχυσαρκία, σημασία έχουν οι ποσότητες που θα φας, και όχι μόνο το τί θα φας.

Πάντως και εγώ στην αρχή που ήρθα Γερμανία απορούσα πως γίνεται σε μια χώρα με εθνικό φαγητό τα λουκάνικα και τα σνίτσελ και χωρίς να παράγει τόσο πολλά λαχανικά και φρούτα να έχει ελάχιστους υπέρβαρους ανθρώπους συγκρίνοντας πάντα με την Ελλάδα. Τελικά κατέληξα πως οι άνθρωποι εδώ πρώτον τρώνε πιο ισορροπημένα και δεύτερον γυμνάζονται συστηματικά.

[Έσπερος]

Έχουμε πολλή παραπληροφόρησγ για πολλες τροφες. Βεβαια δεν ειναι δυνατον να τα γνωρίζουμε ολα. Αλλα γενικα υποτιμούμε την κρυφη ζαχαρη ή το κρυφο αλατι που ειναι σε τοσα τυποποιημενα, ακομα κ στα ψωμια των φούρνων. ή θεοποιουμε τα σνακ που προβάλλονται ως διαίτης τυπου κρακερακια ολικης, κριτσίνια πολύσπορα, μπάρες δημητριακών, δημητριακα πρωινου κ τετοια, χωρις να κοιταμε τα υπολοιπα συστατικά. ή αν τα κανουμε σπίτι τα θεωρουμε πανακεια. θεωρουμε υπερτροφη τον τραχανα κ τις χυλόπιτες επειδη απλως ειναι λιγο πιο εμπλουτισμένα απο τα σκετα ζυμαρικα κ υπερτερούν αν τα βρισκουμε απο σπιτική πηγή, αλλα δεν παύουν να ειναι αλλο ενα ζυμαρικό. επαναπαυομαςτε για "βιολογικα" τυποποιημενα τροφιμα με αλλα γλυκαντικά χωρις να αναρωτιόμαστε ποσο αθώα ειναι. και τελικα υποσκάπτουμε μονοι μας τις προσπαθειες μας επειδη πειστήκαμε απο το marketing. και νομίζουμε οτι τα παιδια θα ζηλέψουν τα "βρεφικα" μπισκοτα κ τα επιδόρπια γιαουρτιού εμώ μπορει να ενθουσιαστούν κ με ενα στικ αγγούρι ή καροτο, αν αυτο εχουν μαθει σαν επιλογη. 

[Yovanna]

Just now, Chrysoum said:

Προφανώς και έχει να κάνει και το ποσο τρως, η πρόσληψη βάρους εχει να κάνει με το ενεργειακό ισοζύγιο άλλωστε. Πόση ενέργεια λαμβάνεις και πόση καταναλώνεις. 

 

Όσον αφορά τις 4 περιπτώσεις εξακολουθω να πιστεύω ότι είναι λίγες εν συγκρίσει με την μεγαλύτερη εικόνα παχυσαρκίας στην χώρα μας. Οσα παιδάκια και εφήβους είχε τύχει να αναλάβω εγώ όσο εξασκουσα το επάγγελμα, κανείς μα κανείς δεν ήταν παχύσαρκος λόγω εμμονικων μητέρων. Το αντίθετο, οι γονείς απλά δεν ήξεραν τα στοιχειώδη στην διατροφή και τα παιδιά είχαν μια τάση προς την υπερφαγια. Και τους επιτρεπαν να φάνε ότι θέλουν γενικά. Και ξέρεις τι μου έκανε εντύπωση; πως οι ίδιοι επεμεναν ότι τα παιδιά δεν το παρακανουν, μόνο μια στο τόσο τρώνε πράγματα που δεν πρέπει. Απεδιδα το πρόβλημα στην έλλειψη γνώσεων από τους γονείς που πολλά φαγητά που δεν έπρεπε να καταναλώνονται τόσο συχνά οι ίδιοι θεωρούσαν ότι δεν είναι επιβλαβή. 

 

Άσε που επι του θέματος δεν νομίζω ότι όποιος δεν δίνει σοκολάτες, πατατάκια και μακαρόνια σε ένα παιδί 20 μηνών είναι εμμονικος. Επίσης ούτε η @Έσπεροςούτε εγώ αποκλείσαμε ότι θα τα δώσουμε αργότερα, απλώς δεν χρειάζεται να τα τρώνε από ενός έτους, ειδικά επειδή τρώνε πιο δύσκολες γεύσεις. 

Nομίζω πως όσο και να συζητάμε δεν θα καταλήξουμε κάπου. Νοιώθω επίσης πως δεν γίνομαι κατανοητή. Δεν είπε κανείς να μάθετε τα παιδιά σας να τρώνε οπωσδήποτε γαριδάκια και προφιτερόλ. Καλά κάνετε και φροντίζετε την διατροφή των παιδιών σας. Δεν καταλαβαίνω όμως πχ.  γιατί να κρύβεται η Εσπέρος για να φάει ψωμί με μαρμελάδίτσα (χωρίς ζάχαρη!). Αν το δεί και ζητήσει θα του δώσει μια μπουκίτσα. Και όταν το ξαναδεί, θα του ξαναδώσει. Ψωμάκι με μαρμελάδα είναι, δεν είναι ναρκωτικά! Δεν σημαίνει οτι δεν θα ξαναφάει αβοκάντο. Επίσης τα 4 παραδείγματα τα έφερα , θέλοντας να πώ οτι και εμμονή με το υγιεινό φαγητό, δεν παύει να είναι εμμονή με το φαγητό. Και η εμμονή με το φαγητό, δημιουργεί παιδιά και ενήλικες  βουλιμικούς και παχύσαρκους. Προσωπικά δεν θα ήθελα να ζώ σε μια οικογένεια οπου δίνουμε τόση μεγάλη σημασία στο τί θα φάμε.

Επεξεργάστηκαν 3 Αυγούστου,2019 by Yovanna

[Chrysoum]

Just now, Yovanna said:

Nομίζω πως όσο και να συζητάμε δεν θα καταλήξουμε κάπου. Νοιώθω επίσης πως δεν γίνομαι κατανοητή. Δεν είπε κανείς να μάθετε τα παιδιά σας να τρώνε οπωσδήποτε γαριδάκια και προφιτερόλ. Καλά κάνετε και φροντίζετε την διατροφή των παιδιών σας. Δεν καταλαβαίνω όμως πχ.  γιατί να κρύβεται η Εσπέρος για να φάει ψωμί με μαρμελάδίτσα (χωρίς ζάχαρη!). Αν το δεί και ζητήσει θα του δώσει μια μπουκίτσα. Και όταν το ξαναδεί, θα του ξαναδώσει. Ψωμάκι με μαρμελάδα είναι, δεν είναι ναρκωτικά! Δεν σημαίνει οτι δεν θα ξαναφάει αβοκάντο. Επίσης τα 4 παραδείγματα τα έφερα , θέλοντας να πώ οτι και εμμονή με το υγιεινό φαγητό, δεν παύει να είναι εμμονή με το φαγητό. Και η εμμονή με το φαγητό, δημιουργεί παιδιά και ενήλικες  βουλιμικούς και παχύσαρκους. Προσωπικά δεν θα ήθελα να ζώ σε μια οικογένεια οπου δίνουμε τόση μεγάλη σημασία στο τί θα φάμε.

Συμφωνω στο ότι δεν θα καταλήξουμε κάπου. Αν το δει και ζητήσει πολύ πιθανόν η μία μπουκιτσα να γίνουν δύο και πάει λέγοντας και σιγά σιγά το αβοκάντο θα αντικατασταθεί από την μαρμελάδα. Μπορεί φυσικά και να μην συμβεί, να φάει μια και να σταματήσει εκεί, αλλα μπορεί και να συμβει και η @Έσπεροςδεν θέλει να το ρισκάρει και μπράβο της.

[little lamb]

Δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι θα κάνω με το φαγητό μιας που το μωρό μου είναι μικρό, αλλά διαβάζοντας τη συζήτησή σας θυμήθηκα μια παρόμοια συζήτηση που έχω με πολλούς: λέω λοιπόν ότι πριν το παιδί μου δει από κάπου αλλού ότι ο υπολογιστής και το κινητό έχουν παιχνίδια, ίντερνετ κλπ δεν θα του το δείξω εγώ (και προφανώς θεωρώ αναπόφευκτο ότι κάποια στιγμή θα το μάθει και δεν θα το απαγορεύσω) αλλά όλοι μου απαντάνε "θα το μάθει μόνο του", "τώρα γεννιούνται ξέροντας" και τέτοια! Μα πώς θα ζητήσει κάτι που δεν ξέρει ότι υπάρχει;; Λένε "θα παίρνει το κινητό και θα δοκιμάζει". Ωραία ας πούμε ότι δοκιμάζει, θα ξέρει το τετράχρονο πχ να διαβάσει "ασύρματο και δίκτυα" για να το ενεργοποιήσει;  Ή λένε "θα βλέπει πώς το κάνεις εσύ". Μα στο χέρι μας είναι να μην παίζουμε παιχνίδια ή σερφάρουμε μπροστά τους! Είναι πανεύκολο να νομίζουν ότι το κινητό είναι μόνο για τηλεφωνήματα και ο υπολογιστής για κάποιες δουλειές των γονιών! Πώς θα τα ζητήσει αφού δεν θα ξέρει τι κάνουν;

[Έσπερος]

πρίν από 46 λεπτά , Yovanna είπε:

Nομίζω πως όσο και να συζητάμε δεν θα καταλήξουμε κάπου. Νοιώθω επίσης πως δεν γίνομαι κατανοητή. Δεν είπε κανείς να μάθετε τα παιδιά σας να τρώνε οπωσδήποτε γαριδάκια και προφιτερόλ. Καλά κάνετε και φροντίζετε την διατροφή των παιδιών σας. Δεν καταλαβαίνω όμως πχ.  γιατί να κρύβεται η Εσπέρος για να φάει ψωμί με μαρμελάδίτσα (χωρίς ζάχαρη!). Αν το δεί και ζητήσει θα του δώσει μια μπουκίτσα. Και όταν το ξαναδεί, θα του ξαναδώσει. Ψωμάκι με μαρμελάδα είναι, δεν είναι ναρκωτικά! Δεν σημαίνει οτι δεν θα ξαναφάει αβοκάντο. Επίσης τα 4 παραδείγματα τα έφερα , θέλοντας να πώ οτι και εμμονή με το υγιεινό φαγητό, δεν παύει να είναι εμμονή με το φαγητό. Και η εμμονή με το φαγητό, δημιουργεί παιδιά και ενήλικες  βουλιμικούς και παχύσαρκους. Προσωπικά δεν θα ήθελα να ζώ σε μια οικογένεια οπου δίνουμε τόση μεγάλη σημασία στο τί θα φάμε.

Το κρύβομαι δεν εννοώ ότι πάω σε μια γωνίτσα κ μπουκώνω κρυφά!!!! απλως ειναι σε σημειο που δεν το βλεπει κ αν εχω γυρισει πλατη στον νεροχυτη ή την κουζινα. Αν το δει θα το νομισει ψωμι. δεν εγινε κ κατι, θα του δωσω σκετο ψωμι κ μετα την μπανανα του ή το αυγο του κ εληξε η υπουεση. μονοι μας μπαινουμε σε δυσκολη θεση. τι θα παθει με λιγη μαρμελαδα; τιποτα. κ χωρις αυτην, τιποτα δεν θα παθει. απλως τωρα διαμορφώνει προτιμησεις. ολοι εχουμε έμφυτη ροπή για το γλυκο οποτε λογικα το προτιμάμε. αν εκτεθεί νωρις στο γλυκο ειναι πιθανο να εθιστεί κ μα το ζηταει (εγω ειμαι εθισμένη απο μικρη). ειναι πιθανο βεβαια και να μη συμβει κ τιποτα κ να μην τα αποζητά. κ αργοτερα να τα φαει ειναι πιθανο να εθιστεί αλλα ισως κ οχι. το θεμα ειναι: χανει κατι αν δεν το φαει οταν δεν το βλεπει;; προφανως οχι. οταν λοιπον το δει σε χωρο που δεν θα εχω τον ελεγχο στο φαγητο, αν θελει ας το δοκιμασει. μετα θα του εξηγησω για τις συνεπειες της ζάχαρης ή των αλλαντικών ή οποίου αλλιυ τροφίμου στην υγεια μας, θα του πω οτι υπαρχει σπιτική εναλλακτικη που μπορει να φτιαχνουμε σε επιλεγμένες μερες, και ο,τι προκυψει. 

 

Εμμονη με το τι τρωμε ειναι το να μετράς θερμίδες ή να αγχωνεσαι για τις μικρομεριδες της καθε ομαδας τροφίμων ή να αποκλείεις ολόκληρες ομαδες τροφίμων τελειως. Το να εχεις ως γραμμη οτι γενικα αποφεύγεις γλυκα, σφολιατοειδη κ τυποποιημενα τροφιμα, ειναι αλλο πραγμα. μπορει να ειναι πιεστικό βεβαια. κι εγω πιεζομαι γιατι ειχα μαθει αλλιως. ο αντρας μου που δεν τα ειχε μαθει, δεν το νιωθει ως πιεση ή ως στέρηση γιατι ειχε μαθει αλλιως. αν πεινασει εκτος σπιτιου θα εχει μαζι φρουτο, αν δεν εχει απλως θα κανει υπομονη. εγω κ να μην εχω πεινασει, θα σκεφτω οτι μπορω να παρω κατι απο τον φουρνο ή καποιο κρακερακι. προ παιδιου θα το επαιρνα σθγουρα. Ποιος το σκεφτεται λοιπον; οχι αυτος που δεν το εμαθε σαν επιλογη απο μικρος!!! φυσικα κι ο αντρας μου θα φαει παχυντικά καμια φορα ή θα πιει λιγη μπυριτσα παραπανω αλλα ξερει οτι αυτο ειναι το εξτρα. Οταν εχει φασολακια δεν λιγουρευεται μακαρονια οπως εγω. 

 

@little lamb μετα τη γέννηση του παιδιου κατεληξα οτι αν δεν θες να κολλησει το παιδι σε μια συνηθεια που μπορεις να αποφύγεις, καλυτερα απλως να μην του τη μαθεις. ετσι ειναι κ με τις οθόνες. εμας εχει κολλησει λιγο με βιντεοκλίπ στο YouTube κ φταιει λιγο ο αντρας μου που δεν εχει τοσο θεμα με τις οθόνες κ οταν εβαζα μουσικη ελεγε να μην σβήνω την οθονη, σιγα τι θα γινει κλπ. Ε τελικα το ζηταει μονος του. Βεβαια τον αφηνω να δει 1-2 τραγουδια κ μετα τον παιρνω να κανουμε κατι αλλο χωρις θεμα ή βαριεται μονος του. Αλλα το ειδε ελκυστικο, λογικο να το θελει. Καλα να πάθουμε ομως, δεν γεννηθηκε ξέροντας τι ειναι το βιντεοκλίπ. Στο κινητο μονο φωτο βλεπει καμια φορα κ του αρεσει να παταει το κουμπι της οθόνης για να φωτίζεται κ να βλεπει τη φωτο που εχω ταπετσαρία. Βεβαια ετσι κολλαει κ με τα βιβλια του, εχει ενα δυο που μπορει κ να τα ζητησει κ πεντε φορες τη μερα για να τα δουμε ξανα κ ξανα, ενω τη μουσικη δν τη ζηταει τοσο συχνα. οι προτιμησεις τους ειναι πολυ εύπλαστες ακομα κ αυτο που θες να αποφύγεις το αποφεύγεις ευκολοτερα οσο ακομα τα τραβάνε εξισου κ  αλλες εναλλακτικες. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Το κρύβομαι δεν εννοώ ότι πάω σε μια γωνίτσα κ μπουκώνω κρυφά!!!! απλως ειναι σε σημειο που δεν το βλεπει κ αν εχω γυρισει πλατη στον νεροχυτη ή την κουζινα. Αν το δει θα το νομισει ψωμι. δεν εγινε κ κατι, θα του δωσω σκετο ψωμι κ μετα την μπανανα του ή το αυγο του κ εληξε η υπουεση. μονοι μας μπαινουμε σε δυσκολη θεση. τι θα παθει με λιγη μαρμελαδα; τιποτα. κ χωρις αυτην, τιποτα δεν θα παθει. απλως τωρα διαμορφώνει προτιμησεις. ολοι εχουμε έμφυτη ροπή για το γλυκο οποτε λογικα το προτιμάμε. αν εκτεθεί νωρις στο γλυκο ειναι πιθανο να εθιστεί κ μα το ζηταει (εγω ειμαι εθισμένη απο μικρη). ειναι πιθανο βεβαια και να μη συμβει κ τιποτα κ να μην τα αποζητά. κ αργοτερα να τα φαει ειναι πιθανο να εθιστεί αλλα ισως κ οχι. το θεμα ειναι: χανει κατι αν δεν το φαει οταν δεν το βλεπει;; προφανως οχι. οταν λοιπον το δει σε χωρο που δεν θα εχω τον ελεγχο στο φαγητο, αν θελει ας το δοκιμασει. μετα θα του εξηγησω για τις συνεπειες της ζάχαρης ή των αλλαντικών ή οποίου αλλιυ τροφίμου στην υγεια μας, θα του πω οτι υπαρχει σπιτική εναλλακτικη που μπορει να φτιαχνουμε σε επιλεγμένες μερες, και ο,τι προκυψει. 

 

Εμμονη με το τι τρωμε ειναι το να μετράς θερμίδες ή να αγχωνεσαι για τις μικρομεριδες της καθε ομαδας τροφίμων ή να αποκλείεις ολόκληρες ομαδες τροφίμων τελειως. Το να εχεις ως γραμμη οτι γενικα αποφεύγεις γλυκα, σφολιατοειδη κ τυποποιημενα τροφιμα, ειναι αλλο πραγμα. μπορει να ειναι πιεστικό βεβαια. κι εγω πιεζομαι γιατι ειχα μαθει αλλιως. ο αντρας μου που δεν τα ειχε μαθει, δεν το νιωθει ως πιεση ή ως στέρηση γιατι ειχε μαθει αλλιως. αν πεινασει εκτος σπιτιου θα εχει μαζι φρουτο, αν δεν εχει απλως θα κανει υπομονη. εγω κ να μην εχω πεινασει, θα σκεφτω οτι μπορω να παρω κατι απο τον φουρνο ή καποιο κρακερακι. προ παιδιου θα το επαιρνα σθγουρα. Ποιος το σκεφτεται λοιπον; οχι αυτος που δεν το εμαθε σαν επιλογη απο μικρος!!! φυσικα κι ο αντρας μου θα φαει παχυντικά καμια φορα ή θα πιει λιγη μπυριτσα παραπανω αλλα ξερει οτι αυτο ειναι το εξτρα. Οταν εχει φασολακια δεν λιγουρευεται μακαρονια οπως εγω. 

 

 

@Έσπερος νομίζω άθελά σου δικαιώνεις την ανάποδη θέση από τη δική σου: ο άντρας σου έμαθε με μέτρο τα πάντα, και προτίμηση στα σπιτικά. Από το ταϊζω την οικογένεια με κατεψυγμένα και delivery αποκλειστικά ως κρύβω τη μαρμελάδα, υπάρχει τεράστια απόσταση. Αλλά το βασικότερο είναι ότι τελικά, τις συνήθειές σου θα τις δει το παιδί, γιατί αργά ή γρήγορα θα μάθει τι είναι το βάζο στον πάγκο, το κουτί στο ψυγείο κλπ. Συν ότι δεν θα μπορείς μία ζωή να κρύβεσαι όταν κάνεις ατασθαλείες. Είναι πολύ πιο βιώσιμο και ισορροπημένο πρότυπο για το παιδι, να ακολουθήσετε οικογενειακώς τη λογική του τρώμε και μία φορά τη βδομάδα πίτσα, μαγειρεύουμε και το παστίτσιο μας, παίρνουμε και το επιδόρπιο στη Σαββατιάτικη βόλτα, και αφήνουμε σαν βάση της διατροφής τα όσπρια , τα λαδερά και το καθαρό κρέας, από το να είναι το παιδί με το αβοκάντο και εσύ να τρέχεις στο φούρνο μετά τη δουλειά να πάρεις το κρουασάν με τη μαρμελάδα στα κρυφά (γιατί αν το έχεις το γλυκό στο σπίτι, δεν μπορείς ούτε να το κρύβεις, ούτε να το δαιμονοποιείς). 

Παρεπιπτόντως, ξέρεις φαντάζομαι, επειδή αναφέρθηκες ειδικά σε "παχυντικά" (που είναι εντελώς άλλο πράγμα από το "ανθυγιεινά" ότι ένα σπιτικό παγωτό π.χ. έχει λιγότερες θερμίδες από ένα αβοκάντο, έτσι;

[Astrien]

Just now, Έσπερος είπε:

Το κρύβομαι δεν εννοώ ότι πάω σε μια γωνίτσα κ μπουκώνω κρυφά!!!! απλως ειναι σε σημειο που δεν το βλεπει κ αν εχω γυρισει πλατη στον νεροχυτη ή την κουζινα. Αν το δει θα το νομισει ψωμι. δεν εγινε κ κατι, θα του δωσω σκετο ψωμι κ μετα την μπανανα του ή το αυγο του κ εληξε η υπουεση. μονοι μας μπαινουμε σε δυσκολη θεση. τι θα παθει με λιγη μαρμελαδα; τιποτα. κ χωρις αυτην, τιποτα δεν θα παθει. απλως τωρα διαμορφώνει προτιμησεις. ολοι εχουμε έμφυτη ροπή για το γλυκο οποτε λογικα το προτιμάμε. αν εκτεθεί νωρις στο γλυκο ειναι πιθανο να εθιστεί κ μα το ζηταει (εγω ειμαι εθισμένη απο μικρη). ειναι πιθανο βεβαια και να μη συμβει κ τιποτα κ να μην τα αποζητά. κ αργοτερα να τα φαει ειναι πιθανο να εθιστεί αλλα ισως κ οχι. το θεμα ειναι: χανει κατι αν δεν το φαει οταν δεν το βλεπει;; προφανως οχι. οταν λοιπον το δει σε χωρο που δεν θα εχω τον ελεγχο στο φαγητο, αν θελει ας το δοκιμασει. μετα θα του εξηγησω για τις συνεπειες της ζάχαρης ή των αλλαντικών ή οποίου αλλιυ τροφίμου στην υγεια μας, θα του πω οτι υπαρχει σπιτική εναλλακτικη που μπορει να φτιαχνουμε σε επιλεγμένες μερες, και ο,τι προκυψει. 

 

Εμμονη με το τι τρωμε ειναι το να μετράς θερμίδες ή να αγχωνεσαι για τις μικρομεριδες της καθε ομαδας τροφίμων ή να αποκλείεις ολόκληρες ομαδες τροφίμων τελειως. Το να εχεις ως γραμμη οτι γενικα αποφεύγεις γλυκα, σφολιατοειδη κ τυποποιημενα τροφιμα, ειναι αλλο πραγμα. μπορει να ειναι πιεστικό βεβαια. κι εγω πιεζομαι γιατι ειχα μαθει αλλιως. ο αντρας μου που δεν τα ειχε μαθει, δεν το νιωθει ως πιεση ή ως στέρηση γιατι ειχε μαθει αλλιως. αν πεινασει εκτος σπιτιου θα εχει μαζι φρουτο, αν δεν εχει απλως θα κανει υπομονη. εγω κ να μην εχω πεινασει, θα σκεφτω οτι μπορω να παρω κατι απο τον φουρνο ή καποιο κρακερακι. προ παιδιου θα το επαιρνα σθγουρα. Ποιος το σκεφτεται λοιπον; οχι αυτος που δεν το εμαθε σαν επιλογη απο μικρος!!! φυσικα κι ο αντρας μου θα φαει παχυντικά καμια φορα ή θα πιει λιγη μπυριτσα παραπανω αλλα ξερει οτι αυτο ειναι το εξτρα. Οταν εχει φασολακια δεν λιγουρευεται μακαρονια οπως εγω. 

 

@little lamb μετα τη γέννηση του παιδιου κατεληξα οτι αν δεν θες να κολλησει το παιδι σε μια συνηθεια που μπορεις να αποφύγεις, καλυτερα απλως να μην του τη μαθεις. ετσι ειναι κ με τις οθόνες. εμας εχει κολλησει λιγο με βιντεοκλίπ στο YouTube κ φταιει λιγο ο αντρας μου που δεν εχει τοσο θεμα με τις οθόνες κ οταν εβαζα μουσικη ελεγε να μην σβήνω την οθονη, σιγα τι θα γινει κλπ. Ε τελικα το ζηταει μονος του. Βεβαια τον αφηνω να δει 1-2 τραγουδια κ μετα τον παιρνω να κανουμε κατι αλλο χωρις θεμα ή βαριεται μονος του. Αλλα το ειδε ελκυστικο, λογικο να το θελει. Καλα να πάθουμε ομως, δεν γεννηθηκε ξέροντας τι ειναι το βιντεοκλίπ. Στο κινητο μονο φωτο βλεπει καμια φορα κ του αρεσει να παταει το κουμπι της οθόνης για να φωτίζεται κ να βλεπει τη φωτο που εχω ταπετσαρία. Βεβαια ετσι κολλαει κ με τα βιβλια του, εχει ενα δυο που μπορει κ να τα ζητησει κ πεντε φορες τη μερα για να τα δουμε ξανα κ ξανα, ενω τη μουσικη δν τη ζηταει τοσο συχνα. οι προτιμησεις τους ειναι πολυ εύπλαστες ακομα κ αυτο που θες να αποφύγεις το αποφεύγεις ευκολοτερα οσο ακομα τα τραβάνε εξισου κ  αλλες εναλλακτικες. 

Συμφωνώ μαζί σου σε όλα όσα λες. Απλά μ αρεσει κιολας να τρώμε μαζί. Το βρίσκω ωραία συνήθεια, γτ ακριβως οι στιγμες αυτες ειναι λιγες και όσο θα μεγαλωνει η μικρή θα γίνονται λιγοτερες λόγω δουλειάς και σχολικών υποχρεώσεων. Προσπαθώ λοιπον όσα θα υπαρχουν πάνω στο τραπεζι να μπορεί να τα φάει και η μικρή. Κυρίως τα σκ που ο άνδρας μου είναι σπίτι μας αρέσει να απολαμβάνουμε το πρωινό μας σαν οικογένεια. Δε θα χαλάσω ας πούμε αυτή την ωραία στιγμή γτ ο άνδρας μου θέλει να φάει μαρμελάδα αλλά δε θέλω να τη δοκιμάσει η μικρή. 

 

[[email protected]]

On 29/7/2019 at 7:36 ΜΜ, Astrien είπε:

Κορίτσια τελευταία με απασχολεί πολύ το θέμα του φαγητού της μικρής πάλι(20 μηνων)! Καθόμαστε να φάμε και δεν της αρέσει σχεδον τπτ πλέον!  Εκτός από αυτό σηκώνεται όλο όρθια, χτυπάει με το κουτάλι το τραπέζι, βάζει τα δάχτυλά της μες στο φαγητό και το ζουλάει ή χώνει την παλάμη μες στο ποτήρι της, πολλές φορές δεν τρώει αν δεν την πάρουμε αγκαλιά, ζητάει να έχει πράγματα στο τραπέζι για να ασχολείται αντί να τρώει, παίζει με τα μωρομάντηλα. Γενικά κάνει τα πάντα αρκεί να μη φάει. Στο τέλος αγανακτώ και την τάιζω 3-4 κουταλιές με παιχνίδια, ώσπου αρνείται και αυτο. Χθες τη ζύγισα και έχασε 300γρ.  Την πήγα στην παιδιατρο σήμερα και της έκαναν εξέταση ούρων. Περιμένουμε να δούμε αύριο αν θα φανεί κάτι. Κάνω πολλές σκέψεις. Ίσως φταίει η υπερβολική ζέστη, ίσως τα δόντια, μπορεί η προσαρμογη στον παιδικο που τη ζοριζει.. Δεν ξέρω. Τι να κάνω όμως για να μη χάσω το παιχνίδι με το φαγητό; υπήρχε ένα διάστημα που έτρωγε αρκετά καλά σχεδόν μόνη της. Βοηθούσα κι εγώ όπου χρειάζονταν αλλά είχε όρεξη και διάθεση να φάει, τουλάχιστον μεσημεριανό. Τώρα ούτε αυτό. Πρωι δεν τρώει σχεδόν τπτ. Ψωμί καθόλου, μούσλι ούτε! Τώρα τελευταια πίνει δειλά δειλά λίγο αγελαδινο(50γρ περίπου)  και τρωει ίσως λίγα κορν φλεικ(5-10 νιφαδες) με φρουτο. Μπορει και λίγο γιαουρτι ή κανενα αβγο σκέτο. Το μόνο που τρώει με όρεξη είναι τα φρούτα, αλλά πόσο να τη χορτάσουν; βράδυ αν κάνω τραχανο θα φάει καλούτσικα, αλλιώς πάλι δύσκολα θα φάει ικανοποιητικά.  

 

[Astrien]

On 4/8/2019 at 12:12 ΠΜ, ΑΡΓΚ είπε:

 

@Έσπερος νομίζω άθελά σου δικαιώνεις την ανάποδη θέση από τη δική σου: ο άντρας σου έμαθε με μέτρο τα πάντα, και προτίμηση στα σπιτικά. Από το ταϊζω την οικογένεια με κατεψυγμένα και delivery αποκλειστικά ως κρύβω τη μαρμελάδα, υπάρχει τεράστια απόσταση. Αλλά το βασικότερο είναι ότι τελικά, τις συνήθειές σου θα τις δει το παιδί, γιατί αργά ή γρήγορα θα μάθει τι είναι το βάζο στον πάγκο, το κουτί στο ψυγείο κλπ. Συν ότι δεν θα μπορείς μία ζωή να κρύβεσαι όταν κάνεις ατασθαλείες. Είναι πολύ πιο βιώσιμο και ισορροπημένο πρότυπο για το παιδι, να ακολουθήσετε οικογενειακώς τη λογική του τρώμε και μία φορά τη βδομάδα πίτσα, μαγειρεύουμε και το παστίτσιο μας, παίρνουμε και το επιδόρπιο στη Σαββατιάτικη βόλτα, και αφήνουμε σαν βάση της διατροφής τα όσπρια , τα λαδερά και το καθαρό κρέας, από το να είναι το παιδί με το αβοκάντο και εσύ να τρέχεις στο φούρνο μετά τη δουλειά να πάρεις το κρουασάν με τη μαρμελάδα στα κρυφά (γιατί αν το έχεις το γλυκό στο σπίτι, δεν μπορείς ούτε να το κρύβεις, ούτε να το δαιμονοποιείς). 

Παρεπιπτόντως, ξέρεις φαντάζομαι, επειδή αναφέρθηκες ειδικά σε "παχυντικά" (που είναι εντελώς άλλο πράγμα από το "ανθυγιεινά" ότι ένα σπιτικό παγωτό π.χ. έχει λιγότερες θερμίδες από ένα αβοκάντο, έτσι;

Νομίζω πως όσα προσπαθώ να πω εγώ σε 3 σελίδες τα είπες εσύ σε 10 γραμμές!! παρεπιπτόντως @ΑΡΓΚ γτ τα σχόλια σου δεν εμφανίζονται στο τελος της συζήτησης και πρέπει πάντα να τα ψάχνω; Εσύ το έχεις ρυθμίσει έτσι;

απλά νομίζω πως η @Έσπεροςλέει πως το παιδί είναι ακόμα μικρό και αφού δε ζητάει να δοκιμάσει γτ να του τα δώσει από μόνη της; σε αυτό θα συμφωνήσω κι εγώ. Απλά μου  εκανε εντύπωση γτ η δική μου δεν υπάρχει περίπτωση να τρώμε εμείς κάτι και να μη θέλει να δοκιμάσει. 

[Chrysoum]

On 8/3/2019 at 4:27 PM, ΑΡΓΚ said:

 

Αχ κορίτσια, όταν μιλάμε ουσιαστικά για μωράκια, και έχουμε τον πλήρη έλεγχο, δε βάζουμε βάσεις, απλά ελέγχουμε τι τρώνε.

Βάσεις είναι π.χ. "όλη η οικογένεια τρώει το ίδιο φαγητό αγάπη μου, δοκίμασε και ας μη σου αρέσει", όχι το "εσύ έχεις το δικό σου σπέσιαλ φαγάκι". Γιατί στο δίχρονο το ελέγχεις, αλλά μετά έχεις ένα δεκάχρονο που όποτε η οικογένεια τρώει μπρόκολο, αυτό φτιάχνει τοστ. 

Βάσεις είναι να γίνει συνήθεια ότι κάθε Σάββατο που πάμε βόλτα, τρώμε δύο μπάλες παγωτό, γιατί βάζει ένα μέτρο στο γλυκό και βάσεις είναι και ακόμη το να βλέπει το παιδάκι ότι η μαμά και ο μπαμπάς κάθε Κυριακή πίνουν από ένα ποτήρι κρασί. Το μικρό παιδί μαθαίνει συμπεριφορές, ώστε μετά να μπορεί μόνο του να βάλει όρια στον εαυτό του, γιατί έχει εμπεδώσει τι είναι το σωστό. Όχι μόλις βρεθεί στην εφηβεία να πέσει με τα μούτρα σε χοτ ντογκ, πατατάκια και αλκοόλ, που ήταν ταμπού μεγαλώνοντας.

Αρχικά να ξεκαθαρίσω ότι δεν κάνω δεύτερο φαγητό για την μικρή τρώμε όλοι το ίδιο, οπότε εκτός από το πρωινό της που θέλει μόνο γάλα σε όλα τα υπόλοιπα γεύματα τρώμε όλοι το ίδιο. Επίσης δεν έκανα ποτέ δεύτερο φαγητό γιατί και στην δική μου νοοτροπία η οικογένεια τρώει το ίδιο, οπότε λοιπόν ακομη κι οταν ξεκίνησε να τρώει λίγο περισσότερο, εκεί γύρω στον 8ο τρώγαμε όλοι το ίδιο. Έκανε και blw οπότε βόλευε. ΑΛΛΑ, ότι τρώμε είναι σχεδόν πάντα ισορροπημένο διατροφικά. Τότε ναι να υπάρξει ομοιομορφία. Επίσης όταν θέλουμε να φάμε κάτι γλυκό, τοτε το τρώμε αφού έχει ξαπλώσει το βράδυ. Σε λίγα χρόνια αυτή η κατάσταση θα αλλάξει φυσικά, δεν θα μπορούμε να τρώμε χαζομάρες το βράδυ, αλλά ήδη με τον άντρα μου αναγνωρίζουμε ότι τα γλυκά πρέπει να περιοριστούν στο ελάχιστο μιας και αποτελούμε παράδειγμα για τα παιδια μας. Όταν όμως ομοιομορφία σημαίνει ότι στο τραπέζι θα υπάρχουν τις μισές μέρες τις εβδομάδας μαρμελάδες, τυροπιτες, πατάτες τηγανιτές κλπ κλπ, τότε ναι καλύτερα να μην υπάρχει ομοιομορφία. 

 

Εμένα αυτό που με σοκάρει από όλη αυτή την συζήτηση είναι που έχουμε πέσει με τα μούτρα στην @Έσπεροςεπειδή έχει επιλέξει ένα συγκεκριμένο τρόπο διατροφής για το παιδί της, που τείνει να είναι πιο προσεγμένος από αυτόν που έχει η ίδια και το ότι πχ μια άλλη κοπέλα ανέφερε ότι δίνει από 6 μηνών μπισκότα στο μωρό και οκ ναι αυτό είναι φυσιολογικό. Ξαναλέω ότι ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα να δίνει ότι θέλει στα παιδιά του, μπισκότο - μπισκοτο, αυτό το δικαίωμα το έχει όμως και η @Έσπεροςχωρίς να υπονοείται από μερικούς ότι το παιδί της σε λίγα χρόνια θα βγει στερημενο και θα καταληξει παχύσαρκο. Δηλαδή αν αυτό το παιδί καταλήξει να έχει θέματα βάρους, τι θα γίνει με το άλλο που έχει μάθει από βρέφος στην ζάχαρη; επίσης όπως και η ίδια έχει αναφέρει μαγειρεύει δύο φαγητά τώρα που μπορεί και για λίγο καιρό ακόμη, σε λιγο όπως πιθανόν να σταματήσει όταν γυρίσει στην δουλειά. Επίσης έχει αναφερει ότι κάνει προσπάθειες να κόψει τα σαβουροφαγια και να τρώει πιο υγιεινά, άρα η ομοιομορφία θα έρθει και στο δικό της τραπεζι. Και τέλος το ιδανικό θα ήταν να τρωνε όλοι μαζί ψωμί με αβοκάντο για πρωί, αν όμως οι μόνες εναλλακτικές που έχουν είναι ή ψωμί με αβοκάντο όλοι μαζί ή ψωμί με μαρμελάδα όλοι μαζι, τοτε τι είναι προτιμότερο; 

[Astrien]

Just now, Chrysoum είπε:

Αρχικά να ξεκαθαρίσω ότι δεν κάνω δεύτερο φαγητό για την μικρή τρώμε όλοι το ίδιο, οπότε εκτός από το πρωινό της που θέλει μόνο γάλα σε όλα τα υπόλοιπα γεύματα τρώμε όλοι το ίδιο. Επίσης δεν έκανα ποτέ δεύτερο φαγητό γιατί και στην δική μου νοοτροπία η οικογένεια τρώει το ίδιο, οπότε λοιπόν ακομη κι οταν ξεκίνησε να τρώει λίγο περισσότερο, εκεί γύρω στον 8ο τρώγαμε όλοι το ίδιο. Έκανε και blw οπότε βόλευε. ΑΛΛΑ, ότι τρώμε είναι σχεδόν πάντα ισορροπημένο διατροφικά. Τότε ναι να υπάρξει ομοιομορφία. Επίσης όταν θέλουμε να φάμε κάτι γλυκό, τοτε το τρώμε αφού έχει ξαπλώσει το βράδυ. Σε λίγα χρόνια αυτή η κατάσταση θα αλλάξει φυσικά, δεν θα μπορούμε να τρώμε χαζομάρες το βράδυ, αλλά ήδη με τον άντρα μου αναγνωρίζουμε ότι τα γλυκά πρέπει να περιοριστούν στο ελάχιστο μιας και αποτελούμε παράδειγμα για τα παιδια μας. Όταν όμως ομοιομορφία σημαίνει ότι στο τραπέζι θα υπάρχουν τις μισές μέρες τις εβδομάδας μαρμελάδες, τυροπιτες, πατάτες τηγανιτές κλπ κλπ, τότε ναι καλύτερα να μην υπάρχει ομοιομορφία. 

 

Εμένα αυτό που με σοκάρει από όλη αυτή την συζήτηση είναι που έχουμε πέσει με τα μούτρα στην @Έσπεροςεπειδή έχει επιλέξει ένα συγκεκριμένο τρόπο διατροφής για το παιδί της, που τείνει να είναι πιο προσεγμένος από αυτόν που έχει η ίδια και το ότι πχ μια άλλη κοπέλα ανέφερε ότι δίνει από 6 μηνών μπισκότα στο μωρό και οκ ναι αυτό είναι φυσιολογικό. Ξαναλέω ότι ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα να δίνει ότι θέλει στα παιδιά του, μπισκότο - μπισκοτο, αυτό το δικαίωμα το έχει όμως και η @Έσπεροςχωρίς να υπονοείται από μερικούς ότι το παιδί της σε λίγα χρόνια θα βγει στερημενο και θα καταληξει παχύσαρκο. Δηλαδή αν αυτό το παιδί καταλήξει να έχει θέματα βάρους, τι θα γίνει με το άλλο που έχει μάθει από βρέφος στην ζάχαρη; επίσης όπως και η ίδια έχει αναφέρει μαγειρεύει δύο φαγητά τώρα που μπορεί και για λίγο καιρό ακόμη, σε λιγο όπως πιθανόν να σταματήσει όταν γυρίσει στην δουλειά. Επίσης έχει αναφερει ότι κάνει προσπάθειες να κόψει τα σαβουροφαγια και να τρώει πιο υγιεινά, άρα η ομοιομορφία θα έρθει και στο δικό της τραπεζι. Και τέλος το ιδανικό θα ήταν να τρωνε όλοι μαζί ψωμί με αβοκάντο για πρωί, αν όμως οι μόνες εναλλακτικές που έχουν είναι ή ψωμί με αβοκάντο όλοι μαζί ή ψωμί με μαρμελάδα όλοι μαζι, τοτε τι είναι προτιμότερο; 

Μα δεν πεσαμε επάνω της. Απλά νομίζω πως συζητάμε..  Και από την αρχή ξεκαθάρισα πως δεν θέλω να την φέρω σε δύσκολη θέση. Απλά έχω καταλάβει πως είναι άτομο που της αρεσει να παίρνει γνώμες, όπως και εμένα άλλωστε, και δεν είναι από τα άτομα που λένε εγώ δίνω αυτά στα παιδιά μου και όλοι οι άλλοι κάνετε λάθος! Γι αυτό συνεχίζεται όλη αυτή η συζήτηση. Αν την έφερα σε δύσκολη θέση ζητώ συγγνώμη.

Ακόμα ,κι εγώ νομίζω πως για ένα παιδί δεν είναι κατάλληλο να τρώει κάθε μέρα μαρμελάδα απλά λέω πως ούτε και για έναν ενήλικα θα ήταν σωστή διατροφή αυτή. Δλδ αν κάτι είναι επιβλαβές για τα παιδιά είναι και για μας. Απλά εμείς κλείνουμε τα μάτια και λέμε δεν πειράζει. Και εννοείται πως αν εγω τρωω  κατι ανθθγιεινο δεν μπορώ να μάθω στο παιδι να μην το τρωει. Εκτός βέβαια αν έχω σκοπό να το βγάλω από τη διατροφή μου τελείως. Επίσης εννοείται πως  και εμείς πχ αν φάμε σοκολάτες, παγωτα κτλ πάνω από 1-2 φορές τη βδομάδα που τυχαίνει ορισμενες φορες, δε θα τα φάμε μπροστά της. Απλά δεν το αποκλείω να είμαστε έξω ή με παρέα για παράδειγμα  και να φάμε κάτι όλοι μαζί χωρίς τύψεις.

[Chrysoum]

Just now, Astrien said:

Μα δεν πεσαμε επάνω της. Απλά νομίζω πως συζητάμε..  Και από την αρχή ξεκαθάρισα πως δεν θέλω να την φέρω σε δύσκολη θέση. Απλά έχω καταλάβει πως είναι άτομο που της αρεσει να παίρνει γνώμες, όπως και εμένα άλλωστε, και δεν είναι από τα άτομα που λένε εγώ δίνω αυτά στα παιδιά μου και όλοι οι άλλοι κάνετε λάθος! Γι αυτό συνεχίζεται όλη αυτή η συζήτηση. Αν την έφερα σε δύσκολη θέση ζητώ συγγνώμη.

Ακόμα ,κι εγώ νομίζω πως για ένα παιδί δεν είναι κατάλληλο να τρώει κάθε μέρα μαρμελάδα απλά λέω πως ούτε και για έναν ενήλικα θα ήταν σωστή διατροφή αυτή. Δλδ αν κάτι είναι επιβλαβές για τα παιδιά είναι και για μας. Απλά εμείς κλείνουμε τα μάτια και λέμε δεν πειράζει. Και εννοείται πως αν εγω τρωω  κατι ανθθγιεινο δεν μπορώ να μάθω στο παιδι να μην το τρωει. Εκτός βέβαια αν έχω σκοπό να το βγάλω από τη διατροφή μου τελείως. Επίσης εννοείται πως  και εμείς πχ αν φάμε σοκολάτες, παγωτα κτλ πάνω από 1-2 φορές τη βδομάδα που τυχαίνει ορισμενες φορες, δε θα τα φάμε μπροστά της. Απλά δεν το αποκλείω να είμαστε έξω ή με παρέα για παράδειγμα  και να φάμε κάτι όλοι μαζί χωρίς τύψεις.

Δεν διαφωνώ μαζί σου και φυσικά αν κάτι τρώει ο γονιός αργά ή γρήγορα θα το φάει και το παιδί. Και εγώ η ίδια ανέφερα πως αποτελούμε παράδειγμα για τα παιδιά μας. Απλά γιατί να το φάει όταν είναι ενός ή δύο και το ίδιο δεν το ζητάει; εκεί είναι η ένσταση μου. Το να υπάρχουν δύο φαγητά δεν είναι κάτι που μπορεί να συνεχιστεί για καιρό ειδικά σε μια οικογένεια με 2 εργαζόμενους γονείς χωρίς καμία βοήθεια (ούτε και νομίζω πως και η ίδια έχει τέτοιο σκοπό). Εγώ αυτό που βλέπω είναι μια συνειδητοποιημενη προσπάθεια από μεριάς της να δώσει ότι καλύτερο μπορεί στο παιδί της και να βελτιώσει και η ίδια την δική της διατροφή (που όπως λέει και η ίδια δεν είναι εύκολο μιας και από μικρή έχει μάθει στο εύκολο φαγητό). Και αυτα που διαβάζω ειναι ότι είναι πιθανό να στερηθεί και να καταλήξει να γίνει παχύσαρκο, ότι θα τα φάει ούτως ή άλλως σε λίγα χρόνια, άρα γιατί όχι κι από τώρα, ότι είναι πιθανό να γίνει απαιτητικός και να απαιτεί να έχει πάντα το δικό του φαγητό, μιλώντας πάντα για ένα παιδάκι 20 μηνών που πολύ πιθανόν σε μερικούς μήνες να τρώει ότι τρώνε και οι γονείς του, όσον αφορά το κυρίως γεύμα.

[Έσπερος]

Αχ κορίτσια πολύ το αναλύσαμε. Καταλαβαίνω το σκεπτικό σας, σίγουρα είναι υπερβολικά φροντισμένο το να έχω κάτι ιδιαίτερο πάντα για το παιδί όχι ως πιο νόστιμο αλλά ως πιο αγνής προέλευσης ή πιο θρεπτικό κλπ, αλλά αυτό θα σταματήσει σίγουρα. Οι περιορισμένοι υδατάνθρακες είναι ένας σχετικά αυστηρός κανόνας για τα δεδομένα αρκετών οικογενειών, αλλά αυτό το τηρούμε και στο σπίτι. Δηλαδή εγώ κ ο άντρας μου θα φάμε 1 φορά την εβδομάδα ρύζι ή μακαρόνια ή πατάτα (η πατάτα συνήθως γίνεται δύο γιατί είναι με το κρέας στην γάστρα οπότε περισσεύει και για την άλλη μέρα). Αντίστοιχα και το παιδί 1 φορά θα έχει ρύζι ή κριθαράκι με το κοκκινιστό του ή μακαρόνια από τα δικά μας και κάποιες φορές παραπάνω πατάτα ως επιμέρους συστατικό κάποιου φαγητού πχ φασολάκια ή αρακάς με πατάτα κ καρότο. Το ότι δεν δίνω τοστάκια και πίτες και τέτοια, έχει σχέση κ με το ότι το παιδί μου καλύπτεται από τα γέυματα και δεν ζητάει σνακ. Αν ζητούσε, σίγουρα θα έδινα. Την αποχή όμως από τη ζάχαρη και γενικά από γλυκές γεύσεις (πλην φρούτων) επιμένω ότι δεν τη θεωρώ υπερβολή για ένα παιδί 2 ετών ακόμα κι αν μιλάμε για σπιτική μαρμελάδα ή σπιτικό γλυκό (δεν έχω τη δυνατότητα να βρίσκω οικονομικό ποιοτικό μέλι για να το αντικαθιστώ σε οποιαδήποτε γλυκιά παρασκευή, επομένως βάζω καστανή ζάχαρη σε μικρότερη ποσότητα από αυτήν της συνταγής). Σίγουρα κάποια στιγμή θα μπει σαν συνήθεια, είτε κάποιες φορές στο πρωινό, είτε σαν το γλυκό της εβδομάδας, κάπως έτσι. Αλλά για κάτω των δύο ετών δεν βρίσκω τον λόγο να το κάνω. 

Just now, Astrien είπε:

Δλδ αν κάτι είναι επιβλαβές για τα παιδιά είναι και για μας. Απλά εμείς κλείνουμε τα μάτια και λέμε δεν πειράζει. Και εννοείται πως αν εγω τρωω  κατι ανθθγιεινο δεν μπορώ να μάθω στο παιδι να μην το τρωει.

Δεν κλείνουμε τα μάτια, απλώς παίρνουμε την ευθύνη για τον εαυτό μας ή απλώς έχουμε κάνει κόπο για να αποβάλουμε μια συνήθεια, που φτάνει ως ένα σημείο και κάπου παραπάνω δεν μπορούμε. ΜΠορούμε όμως να είμαστε ειλικρινείς με το παιδί μας: "σε εμένα έμεινε η τάδε ανθυγιεινή συνήθεια, το γνωρίζω και έχω προσπαθήσει να την περιορίσω, δεν θα ήθελα όμως να τη μάθεις κι εσύ, και μπορείς μάλιστα να με βοηθήσεις να τη σταματήσω". 

Just now, Chrysoum είπε:

Το να υπάρχουν δύο φαγητά δεν είναι κάτι που μπορεί να συνεχιστεί για καιρό ειδικά σε μια οικογένεια με 2 εργαζόμενους γονείς χωρίς καμία βοήθεια (ούτε και νομίζω πως και η ίδια έχει τέτοιο σκοπό). Εγώ αυτό που βλέπω είναι μια συνειδητοποιημενη προσπάθεια από μεριάς της να δώσει ότι καλύτερο μπορεί στο παιδί της και να βελτιώσει και η ίδια την δική της διατροφή (που όπως λέει και η ίδια δεν είναι εύκολο μιας και από μικρή έχει μάθει στο εύκολο φαγητό). Και αυτα που διαβάζω ειναι ότι είναι πιθανό να στερηθεί και να καταλήξει να γίνει παχύσαρκο, ότι θα τα φάει ούτως ή άλλως σε λίγα χρόνια, άρα γιατί όχι κι από τώρα, ότι είναι πιθανό να γίνει απαιτητικός και να απαιτεί να έχει πάντα το δικό του φαγητό, μιλώντας πάντα για ένα παιδάκι 20 μηνών που πολύ πιθανόν σε μερικούς μήνες να τρώει ότι τρώνε και οι γονείς του, όσον αφορά το κυρίως γεύμα.

Το ιδιαίτερο φαγητό είναι η αλήθεια ότι θέλω σιγά σιγά να το περιορίσω. Ο άντρας μου κάπου είναι πιο επίμονος, τον πιάνουν διάφορα ότι αφού βρήκαμε το σπιτικό κόκορα που είναι δυσεύρετος γιατί να φάμε εμείς και όχι μόνο το παιδί κλπ. Εντάξει αυτό κάπου καταλήγει να είναι υπερπροστασία, και δεν ξέρω κιόλας όντως αν γενικά έχει συνηθίσει πχ ότι με τα φασολάκια ή τον αρακά θα έχει πάντα κρέας, μήπως αργότερα δεν τα θέλει σκέτα. Αυτό το συζητάμε. Σε αυτήν τη φάση θα επιδιώξω απλώς να ταιριάζει το δικό μας λαδερό ή όσπριο με το κρέας που θα του φτιάχνω ώστε η συνοδεία να είναι μία. 

 

Το ότι δεν ζηλεύει αυτά που τρωμε πράγματι με εκπλήσσει. Ζηλεύει δλδ αν δει κάτι που το ξέρει, όπως τα φρούτα ή το ψωμί, ή αν έχει τελειώσει εκείνου  κάτι που του αρέσει όπως το μπρόκολο κ δει εγώ να τρώω κι άλλο. Αλλά όταν του έβαλα μελιτζάνες φούρνου κ έτρωγα μπροστά του, εκείνος με το που το είδε δεν ήθελε ούτε να το ακουμπήσει. Απ αυτήν την άποψη θα βόλευε και λίγο να ζηλευει γιατί ίσως είναι διστακτικός σε νέες γεύσεις, δεν ξέρω. 

[little lamb]

Εμένα από όλα αυτά που γράφετε περισσότερη εντύπωση μου κάνει το ότι θεωρείτε πως "αν κάνω αυτό, στο μέλλον θα γίνει αυτό, αν κάνω το άλλο στο μέλλον θα γίνει το άλλο". Οι μισές λένε αν φάει από τώρα γλυκό θα το ζητάει συνέχεια, οι άλλες μισές αν ΔΕΝ φάει γλυκό μετά θα το ζητάει συνέχεια κλπ κλπ! Ή αν δεν μάθει γλυκό από μικρό μετά δεν θα το προτιμάει γιατί δεν θα το έχει μάθει κλπ. Δεν νομίζω ότι πάει έτσι. Κάθε παιδί (και κάθε άνθρωπος) είναι διαφορετικός, δεν νομίζω ότι εξαρτώνται όλα από κάποιον χειρισμό κάποιου πράγματος/συμβάντος κάποτε! Και το πιστεύω για όλα τα πράγματα αυτό (φαγητό, ύπνος, φόβοι, συμπεριφορές...) Δεν νομίζω ότι αν ακολουθούμε έναν κανόνα χ το αποτέλεσμα θα είναι το ψ και αν ακολουθούμε έναν κανόνα y το αποτέλεσμα θα είναι το z! Αν ήταν έτσι όλα τα αδέρφια θα ήταν ίδια! Και για να προλάβω το επιχείρημα ότι παίζει ρόλο η σειρά των παιδιών κλπ, θα πω ότι ακόμα και δίδυμα που μεγαλώνουν ταυτόχρονα και με τις ίδιες συνήθειες και αντιμετώπιση, πάλι έχουν διαφορές στις προτιμήσεις τους! Όλα μπορεί να γίνουν: να φάει από τώρα γλυκό και να το ζητάει επειδή του άρεσε. Να φάει από τώρα γλυκό και να μην του κάνει ιδιαίτερη αίσθηση παραπάνω από άλλα τρόφιμα. Να φάει από τώρα γλυκό αλλά να είναι πολύ δεκτικό στο "θα το τρώμε μόνο σε επισκέψεις αν μας το κεράσουν"ή "θα το τρώμε μόνο σε σαββατιάτικη έξοδο" και να μην το ζητάει. Να μην φάει γλυκό τώρα και όταν το μάθει να το ζητάει επειδή θα του έχει κάνει εντύπωση. Να μην φάει γλυκό τώρα και όταν το μάθει να μην του κάνει εντύπωση γιατί θα το λιγώσει μιας που δεν το έχει μάθει. Γιατί σας φαίνονται απίθανα αυτά τα σενάρια και πιστεύετε ότι όλα ρυθμίζονται από κάποιον κανόνα/συνήθεια;

 

Επεξεργάστηκαν 5 Αυγούστου,2019 by little lamb

[Έσπερος]

Just now, little lamb είπε:

Εμένα από όλα αυτά που γράφετε περισσότερη εντύπωση μου κάνει το ότι θεωρείτε πως "αν κάνω αυτό, στο μέλλον θα γίνει αυτό, αν κάνω το άλλο στο μέλλον θα γίνει το άλλο". Οι μισές λένε αν φάει από τώρα γλυκό θα το ζητάει συνέχεια, οι άλλες μισές αν ΔΕΝ φάει γλυκό μετά θα το ζητάει συνέχεια κλπ κλπ! Ή αν δεν μάθει γλυκό από μικρό μετά δεν θα το προτιμάει γιατί δεν θα το έχει μάθει κλπ. Δεν νομίζω ότι πάει έτσι. Κάθε παιδί (και κάθε άνθρωπος) είναι διαφορετικός, δεν νομίζω ότι εξαρτώνται όλα από κάποιον χειρισμό κάποιου πράγματος/συμβάντος κάποτε! Και το πιστεύω για όλα τα πράγματα αυτό (φαγητό, ύπνος, φόβοι, συμπεριφορές...) Δεν νομίζω ότι αν ακολουθούμε έναν κανόνα χ το αποτέλεσμα θα είναι το ψ και αν ακολουθούμε έναν κανόνα y το αποτέλεσμα θα είναι το z! Αν ήταν έτσι όλα τα αδέρφια θα ήταν ίδια! Και για να προλάβω το επιχείρημα ότι παίζει ρόλο η σειρά των παιδιών κλπ, θα πω ότι ακόμα και δίδυμα που μεγαλώνουν ταυτόχρονα και με τις ίδιες συνήθειες και αντιμετώπιση, πάλι έχουν διαφορές στις προτιμήσεις τους! Όλα μπορεί να γίνουν: να φάει από τώρα γλυκό και να το ζητάει επειδή του άρεσε. Να φάει από τώρα γλυκό και να μην του κάνει ιδιαίτερη αίσθηση παραπάνω από άλλα τρόφιμα. Να φάει από τώρα γλυκό αλλά να είναι πολύ δεκτικό στο "θα το τρώμε μόνο σε επισκέψεις αν μας το κεράσουν"ή "θα το τρώμε μόνο σε σαββατιάτικη έξοδο" και να μην το ζητάει. Να μην φάει γλυκό τώρα και όταν το μάθει να το ζητάει επειδή θα του έχει κάνει εντύπωση. Να μην φάει γλυκό τώρα και όταν το μάθει να μην του κάνει εντύπωση γιατί θα το λιγώσει μιας που δεν το έχει μάθει. Γιατί σας φαίνονται απίθανα αυτά τα σενάρια και πιστεύετε ότι όλα ρυθμίζονται από κάποιον κανόνα/συνήθεια;

 

Πράγματι τίποτα δεν ρυθμίζεται απόλυτα. αυτο ισχυει για την αυτοπεποιθηση πχ ή την κοινωνικοποίηση Κα. απλως αν ξερεις οτι σε εσενα εγινε κατι λαθος, λογικα θες να το αποφύγεις. κ επισης προσπαθεις να κανεις το σωστο προσδοκώντας διαφορα οφέλη, τουλαχιστον για το παρον του παιδιου κ ελπίζεις για το μελλον. το μελλον βεβαια θα κριθεί κ απο αλλα, αλλα αυτο δεν ειναι λογος να μην προσέξεις το παρον. 

[little lamb]

Δεν αντιλέγω σε αυτό. Πάντως και αυτό το ''αν ξέρεις ότι σε εσένα έγινε κάτι λάθος" μπορεί να μην ισχύει. Δηλαδή δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως αν κάτι είχε γίνει διαφορετικά θα ήμασταν αλλιώς και ότι έφταιγε κάτι που έγινε λάθος.

[Chrysoum]

Just now, little lamb said:

Εμένα από όλα αυτά που γράφετε περισσότερη εντύπωση μου κάνει το ότι θεωρείτε πως "αν κάνω αυτό, στο μέλλον θα γίνει αυτό, αν κάνω το άλλο στο μέλλον θα γίνει το άλλο". Οι μισές λένε αν φάει από τώρα γλυκό θα το ζητάει συνέχεια, οι άλλες μισές αν ΔΕΝ φάει γλυκό μετά θα το ζητάει συνέχεια κλπ κλπ! Ή αν δεν μάθει γλυκό από μικρό μετά δεν θα το προτιμάει γιατί δεν θα το έχει μάθει κλπ. Δεν νομίζω ότι πάει έτσι. Κάθε παιδί (και κάθε άνθρωπος) είναι διαφορετικός, δεν νομίζω ότι εξαρτώνται όλα από κάποιον χειρισμό κάποιου πράγματος/συμβάντος κάποτε! Και το πιστεύω για όλα τα πράγματα αυτό (φαγητό, ύπνος, φόβοι, συμπεριφορές...) Δεν νομίζω ότι αν ακολουθούμε έναν κανόνα χ το αποτέλεσμα θα είναι το ψ και αν ακολουθούμε έναν κανόνα y το αποτέλεσμα θα είναι το z! Αν ήταν έτσι όλα τα αδέρφια θα ήταν ίδια! Και για να προλάβω το επιχείρημα ότι παίζει ρόλο η σειρά των παιδιών κλπ, θα πω ότι ακόμα και δίδυμα που μεγαλώνουν ταυτόχρονα και με τις ίδιες συνήθειες και αντιμετώπιση, πάλι έχουν διαφορές στις προτιμήσεις τους! Όλα μπορεί να γίνουν: να φάει από τώρα γλυκό και να το ζητάει επειδή του άρεσε. Να φάει από τώρα γλυκό και να μην του κάνει ιδιαίτερη αίσθηση παραπάνω από άλλα τρόφιμα. Να φάει από τώρα γλυκό αλλά να είναι πολύ δεκτικό στο "θα το τρώμε μόνο σε επισκέψεις αν μας το κεράσουν"ή "θα το τρώμε μόνο σε σαββατιάτικη έξοδο" και να μην το ζητάει. Να μην φάει γλυκό τώρα και όταν το μάθει να το ζητάει επειδή θα του έχει κάνει εντύπωση. Να μην φάει γλυκό τώρα και όταν το μάθει να μην του κάνει εντύπωση γιατί θα το λιγώσει μιας που δεν το έχει μάθει. Γιατί σας φαίνονται απίθανα αυτά τα σενάρια και πιστεύετε ότι όλα ρυθμίζονται από κάποιον κανόνα/συνήθεια;

 

Εννοείται ότι δεν το ξέρεις και δεν μπορεις να το προεξοφλησεις. Απλώς κάνεις ότι θεωρείς καλύτερο για το παρόν του παιδιού, που στην ιδανική περίπτωση θα ήταν να μην τρώει γλυκά. Το τι θα γίνει στο μέλλον είναι άγνωστο. 

[Έσπερος]

Just now, little lamb είπε:

Δεν αντιλέγω σε αυτό. Πάντως και αυτό το ''αν ξέρεις ότι σε εσένα έγινε κάτι λάθος" μπορεί να μην ισχύει. Δηλαδή δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως αν κάτι είχε γίνει διαφορετικά θα ήμασταν αλλιώς και ότι έφταιγε κάτι που έγινε λάθος.

Όχι δεν το ξέρουμε αλλά αν έχουμε λιγες γνωσεις πχ ψχολογιας ή παιδαγωγικών ξερουμε οτι το χ συνηθως εχει το ψ αποτελεσμα, γνωριζουμε οτι οι γονεις μας εκανα το χ, εμεις εχουμε το ψ θεμα, αρα θεωρουμε οτι ειναι πιθανόν το ψ να οφείλεται στο χ και στην περιπτωση μας. σιγουρα αν δεν εκαναν το χ μπορει να εκαναν το z κ να ειχαμε ενα αλλο κουσουρι, ή μπορει εμεις να αποφύγουμε το χ στο παιδι μας κ να κανουμε το z. Αφου το γνωριζουμε ομως, ας το αποφύγουμε. αντιστοιχα στη διατροφη, ξερουμε οτι καποιες τροφες πρωτον ειναι επιβλαβείς στο παρον κ το μέλλον μας κ δεύτερον προκαλούν εθισμό. εμεις μπορει να εχουμε παθει τη βλαβη (πχ καποια παραπανω κιλα, μην πω για κατι σοβαρο) ή τον εθισμό. δεν ξερουμε αν το παιδι μας στο μελλον θα το παθει, αλλα τουλαχιστον μπορουμε να φροντίσουμε να μην το παθει στο παρον. και βέβαια το προσαρμόζουμε κ στην οικογένεια μας. μια οικογένεια με έφεση στα γλυκα μπορει να καθιερώσει το εβδομαδιαίο σπιτικο ας πουμε ενω μια αλλη που δεν τα τρωει, να καθιερώσει το γλυκο μονο στις γιορτές κ σε κεράσματα. κ άλλοι να το απαγορεύσουν κ αυτο. κανεις δεν ξερει πώς θα εξελιχθούν τα παιδια τους. σίγουρα όμως όλοι έχουν βάλει τα δικά τους όρια, τις δικές τους βάσεις. 

[Astrien]

Just now, little lamb είπε:

Εμένα από όλα αυτά που γράφετε περισσότερη εντύπωση μου κάνει το ότι θεωρείτε πως "αν κάνω αυτό, στο μέλλον θα γίνει αυτό, αν κάνω το άλλο στο μέλλον θα γίνει το άλλο". Οι μισές λένε αν φάει από τώρα γλυκό θα το ζητάει συνέχεια, οι άλλες μισές αν ΔΕΝ φάει γλυκό μετά θα το ζητάει συνέχεια κλπ κλπ! Ή αν δεν μάθει γλυκό από μικρό μετά δεν θα το προτιμάει γιατί δεν θα το έχει μάθει κλπ. Δεν νομίζω ότι πάει έτσι. Κάθε παιδί (και κάθε άνθρωπος) είναι διαφορετικός, δεν νομίζω ότι εξαρτώνται όλα από κάποιον χειρισμό κάποιου πράγματος/συμβάντος κάποτε! Και το πιστεύω για όλα τα πράγματα αυτό (φαγητό, ύπνος, φόβοι, συμπεριφορές...) Δεν νομίζω ότι αν ακολουθούμε έναν κανόνα χ το αποτέλεσμα θα είναι το ψ και αν ακολουθούμε έναν κανόνα y το αποτέλεσμα θα είναι το z! Αν ήταν έτσι όλα τα αδέρφια θα ήταν ίδια! Και για να προλάβω το επιχείρημα ότι παίζει ρόλο η σειρά των παιδιών κλπ, θα πω ότι ακόμα και δίδυμα που μεγαλώνουν ταυτόχρονα και με τις ίδιες συνήθειες και αντιμετώπιση, πάλι έχουν διαφορές στις προτιμήσεις τους! Όλα μπορεί να γίνουν: να φάει από τώρα γλυκό και να το ζητάει επειδή του άρεσε. Να φάει από τώρα γλυκό και να μην του κάνει ιδιαίτερη αίσθηση παραπάνω από άλλα τρόφιμα. Να φάει από τώρα γλυκό αλλά να είναι πολύ δεκτικό στο "θα το τρώμε μόνο σε επισκέψεις αν μας το κεράσουν"ή "θα το τρώμε μόνο σε σαββατιάτικη έξοδο" και να μην το ζητάει. Να μην φάει γλυκό τώρα και όταν το μάθει να το ζητάει επειδή θα του έχει κάνει εντύπωση. Να μην φάει γλυκό τώρα και όταν το μάθει να μην του κάνει εντύπωση γιατί θα το λιγώσει μιας που δεν το έχει μάθει. Γιατί σας φαίνονται απίθανα αυτά τα σενάρια και πιστεύετε ότι όλα ρυθμίζονται από κάποιον κανόνα/συνήθεια;

 

Δλδ πιστεύεις πως ο τρόπος που διαπαιδαγωγείται ένα παιδι δεν παίζει ρόλο στο πως θα διαμορφωθεί  ο χαρακτήρας του στο μέλλον;  Δε  λεω βέβαια πως ειμαστε tabula rasa και ότι μόνο ο τρόπος ανατροφής/εμπειρίες του καθενός συμβάλλουν στη  διαμόρφωση ενός συγκεκριμένου χαρακτήρα. Σίγουρα τα ταμπεραμέντο και η ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόμου είναι διαφορετική και αλλιώς εξελίσσεται στο μέλλον. Αλλά το τι ερεθίσματα παίρνει από το περιβάλλον του είναι σημαντικά. 

πρίν από 5 λεπτά , Έσπερος είπε:

Οι περιορισμένοι υδατάνθρακες είναι ένας σχετικά αυστηρός κανόνας για τα δεδομένα αρκετών οικογενειών, αλλά αυτό το τηρούμε και στο σπίτι. Δηλαδή εγώ κ ο άντρας μου θα φάμε 1 φορά την εβδομάδα ρύζι ή μακαρόνια ή πατάτα (η πατάτα συνήθως γίνεται δύο γιατί είναι με το κρέας στην γάστρα οπότε περισσεύει και για την άλλη μέρα). Αντίστοιχα και το παιδί 1 φορά θα έχει ρύζι ή κριθαράκι με το κοκκινιστό του ή μακαρόνια από τα δικά μας και κάποιες φορές παραπάνω πατάτα ως επιμέρους συστατικό κάποιου φαγητού πχ φασολάκια ή αρακάς με πατάτα κ καρότο.

 Νομίζω πως κάθε παιδί σε αυτή την ηλικία αν του προσφέρονται όλες οι ομάδες τροφών θα πάρει αυτά που χρειάζεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Για παράδειγμα βλέπω τη δική μου αν το μεσημερι έχω μακαρόνια και φάει αρκετά. Το βράδυ θα προτιμήσει από μόνη της να φάει λαχανικά/φρουτα ή γαλακτοκομικά αρκεί να υπάρχουν στο τραπέζι.  Και το αντίθετο αν για παράδειγμα το μεσημερι έχουμε λαχανικά, το βράδυ θα προτιμήσει κανένα πιτάκι και θα αφήσει τα φρούτα της.  

[Astrien]

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

Πορούμε όμως να είμαστε ειλικρινείς με το παιδί μας: "σε εμένα έμεινε η τάδε ανθυγιεινή συνήθεια, το γνωρίζω και έχω προσπαθήσει να την περιορίσω, δεν θα ήθελα όμως να τη μάθεις κι εσύ, και μπορείς μάλιστα να με βοηθήσεις να τη σταματήσω". 

Ναι σωστά! Αλλά πρώτα θα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να τη σταματήσεις. Ίσως πιο ορθα αν έλεγα αν τρως εσύ κάτι δεν είναι σωστό να επιβάλεις στο παιδί να μην τρώει αν το θέλει. Γιατί να του μάθεις να μην τρώει το θεωρώ δυνατό.

 

Παρεπιπτόντως να αναφέρω ότι επανήλθε η όρεξη της μικρής! Μάλλον της είχαν πέσει όλα μαζι (ζέστη, προσαρμογή στον παιδικό, δόντια)!  βέβαια για τη συμπεριφορά της στο τραπέζι ακόμα το προσπαθούμε. 

 

[xaroumenh mama]

Για εμένα το ποιο βασικό από όλα είναι δε θυμάμαι αν έχει αναφερθεί στη συζήτηση τα παιδιά από μωρα  κιόλας να μάθουν να καταλαβαίνουν πότε πεινανε κ ποτε  έχουν χορτάσει αν το καταλάβουν αυτό θα μάθουν να ελέγχουν τον εαυτό τους που έτσι κ μια λιχουδια να φάνε θα μπορέσουν να βάλουν μέτρο ..!!!

Τώρα στον μεγάλο μου γιο προσεχα κ εγώ τη διατροφή του πάρα πολύ μέχρι τα δυο δεν είχε φάει καθόλου γλυκο κ δεν το ήθελε κ εκείνος .. ( παρεπιπτόντως γλυκα μπαίνουν κάθε μέρα σπίτι μας γιατί τρώει ο άντρας μου ) ακόμα κ τώρα δε τρώει γλυκά παγωτό φέτος το καλοκαίρι δεν έχει φάει ακόμα παρότι ξέρει πως στη κατάψυξη έχω παγωτό για εκείνον ..!!!! 

Όταν όμως έρθει κ ένα δεύτερο μωρό στο σπίτι δεν είναι το ίδιο γιατί το 3χρονο κ το 4χρονο δε μπορείς να το κρύψεις να φάει τη λιχουδια του αν τρώει βέβαια για να μη δει το μωρό .. μπορει να έχεις στο τραπέζι τον 3χρονο να τρώει το ψωμί με το μέλι του .. κ το 10 μηνών μωρό να θέλει κ εκείνο εμένα πάντως το μωρό δε συμβιβαζόταν με σκέτο ψωμί γιατί καταλάβαινε πως δεν ήταν το ίδιο με του αδερφού του ... Σιγά σιγά όμως έμαθε κ δεχόταν αυτό που του προσφερα όταν έτρωγε παρέα με τον αδερφό του κ δεν έκανε εκείνος να φάει το ίδιο ...!!!...

Όπως υπάρχουν κ παιδιά με αλλεργίες που εκείνα κ αν μπαίνουν κάθε μέρα σε πειρασμούς όμως έχουν μάθει να τρώνε αυτά που πρέπει ..

Παράθεση

 

 

[little lamb]

Just now, Astrien είπε:

Δλδ πιστεύεις πως ο τρόπος που διαπαιδαγωγείται ένα παιδι δεν παίζει ρόλο στο πως θα διαμορφωθεί  ο χαρακτήρας του στο μέλλον;  Δε  λεω βέβαια πως ειμαστε tabula rasa και ότι μόνο ο τρόπος ανατροφής/εμπειρίες του καθενός συμβάλλουν στη  διαμόρφωση ενός συγκεκριμένου χαρακτήρα. Σίγουρα τα ταμπεραμέντο και η ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόμου είναι διαφορετική και αλλιώς εξελίσσεται στο μέλλον. Αλλά το τι ερεθίσματα παίρνει από το περιβάλλον του είναι σημαντικά. 

 

Δεν είπα αυτό, αλλά δεν μπορώ και να διαβάζω απόψεις διατυπωμένες σαν μαθηματικά αξιώματα "αν φάει γλυκό τώρα θα το προτιμάει από τα φασολάκια", "αν δεν φάει γλυκό τώρα μετά θα τρώει κάθε μέρα χάμπουργκερ", "αν έχει χωριστό πιάτο τώρα, μετά θα θέλει πάντα χωριστό" κλπ κλπ. Τέτοια εντύπωση μου δίνει η συζήτηση! 

 

Να δώσω ένα παράδειγμα: κι εγώ σαν την Έσπερος είχα συνηθίσει αρκετά τις "σαβουρίτσες" από μικρή. Π.χ. στο τέλος του δημοτικού κάθε μέρα γαριδάκια για κολατσιό στο σχολείο (έδιναν τάπες πόκεμον οπότε ήταν μεγάλο κίνητρο, χαχα!), στα πάρτυ goody's (άλλη μόδα των late 90's-early 00s), αργότερα (και σήμερα κατά καιρούς) κάθε μέρα σοκολάτα το χειμώνα και κάθε μέρα παγωτό το καλοκαίρι, σφολιατοειδή από φούρνους κλπ. Τρώω όμως όλα μα όλα τα φαγητά, ποτέ δεν είπα "δεν μου αρέσει αυτό" ούτε το άφησα ούτε θέλησα κάτι άλλο από τους υπολοίπους. Ακόμα και τα λαδερά που απ'ό,τι βλέπω στη συζήτηση θεωρούνται "μη νόστιμα" μου αρέσουν πάρα πολύ (είναι από τις αγαπημένες μου κατηγορίες φαγητών) και ούτε μου φαίνεται ότι λείπει κάτι αν δεν υπάρχει κρέας (παρόλο που μου αρέσει πολύ το κρέας). Και τα φρούτα μου αρέσουν πολύ, κυρίως τα καλοκαιρινά.

Οπότε δεν σημαίνει πως όποιος έχει συνηθίσει τη σαβούρα δεν θα φάει τα υγιεινά. Σαβούρα με σαβούρα διαφέρει βέβαια όπως λέτε και παραπάνω. Για κάποιους (και κάποτε για όλους όταν ήμασταν μικροί όσοι είμαστε 30, 30+) το τοστ "από το σπίτι" θεωρείται υγιεινό. Για άλλους (πχ τον άντρα μου) το ψωμί για τοστ, τυρί για τοστ, αλλαντικά για τοστ δεν πρέπει να τρώγονται. Ή θεωρεί κακό τον πουρέ σε σκόνη, τους κύβους κνορρ, τα χρώματα ζαχαροπλαστικής, τα παγωτά που δεν είναι από ζαχαροπλαστείο. Ενώ άλλοι έχουν σπίτι τους ακόμα και πατατάκια! Παρ'όλα αυτά πχ δεν θεωρεί τόσο κακή μια κατεψυγμένη τυρόπιτα από αυτές που παίρνεις και ψήνεις, ενώ κάποιος άλλος σίγουρα θα τις θεωρούσε και αυτές κακές.

Και θα κλείσω με το εξής παράδοξο: Θυμάμαι στο πανεπιστήμιο ότι πολλοί φοιτητές που το μαγειρευτό φαγητό του εστιατορίου της σχολής δεν τους φαινόταν εξίσου ωραίο σαν του σπιτιού τους, προτιμούσαν να παίρνουν κάθε μέρα σφολιατοειδή από το κυλικείο!!!! Σίγουρα το φαγητό του εστιατορίου δεν ήταν και σούπερ, αλλα ακόμα κι εγώ που δεν ήμουν ιδιαίτερα της υγιεινής διατροφής, το προτιμούσα γιατί με τα σφολιατοειδή ένιωθα ότι θα μπουχτήσω από το ζυμάρι! Δεν είναι περίεργο αυτό; Και σίγουρα δεν εμπίπτει σε κανέναν κανόνα!

 

Από εκεί και πέρα, θεωρώ αυτονόητο ότι όταν είναι μικρό το παιδί και μπορείς να το ελέγξεις θα προσέξεις κάποια πράγματα (με μέτρο πάντα, εγώ πχ δεν θα αρνιόμουν κέρασμα). Και ισχύει σε όλα, πχ οθόνες. Είναι σαν να λέτε κάποιες "αφού έτσι κι αλλιώς θα τις μάθει τις οθόνες, ας μάθει τάμπλετ από τα 2" (δεν μου κάνει εντύπωση βέβαια κι αυτό, το βλέπω συνέχεια). Θεωρώ λοιπόν πως θα προσέξεις όσο ελέγχεται. Χωρίς όμως να πιστεύεις πως επειδή προσέχεις τώρα θα σημαίνει κάτι για αργότερα. Προσωπικά θα πρόσεχα απλά για το παρόν, για να μη φάει δηλαδή τώρα σαβούρα (συμφωνώ δηλαδή με αυτές που λένε "για ποιο λόγο να το δώσω από τώρα;") Δεν νομίζω όμως ότι το τι θα έτρωγε ως νήπιο θα επηρέαζε τις προτιμήσεις του στο τι θα τρώει αργότερα.

Επεξεργάστηκαν 5 Αυγούστου,2019 by little lamb

[Astrien]

Just now, little lamb είπε:

 

Δεν είπα αυτό, αλλά δεν μπορώ και να διαβάζω απόψεις διατυπωμένες σαν μαθηματικά αξιώματα "αν φάει γλυκό τώρα θα το προτιμάει από τα φασολάκια", "αν δεν φάει γλυκό τώρα μετά θα τρώει κάθε μέρα χάμπουργκερ", "αν έχει χωριστό πιάτο τώρα, μετά θα θέλει πάντα χωριστό" κλπ κλπ. Τέτοια εντύπωση μου δίνει η συζήτηση! 

 

Να δώσω ένα παράδειγμα: κι εγώ σαν την Έσπερος είχα συνηθίσει αρκετά τις "σαβουρίτσες" από μικρή. Π.χ. στο τέλος του δημοτικού κάθε μέρα γαριδάκια για κολατσιό στο σχολείο (έδιναν τάπες πόκεμον οπότε ήταν μεγάλο κίνητρο, χαχα!), στα πάρτυ goody's (άλλη μόδα των late 90's-early 00s), αργότερα (και σήμερα κατά καιρούς) κάθε μέρα σοκολάτα το χειμώνα και κάθε μέρα παγωτό το καλοκαίρι, σφολιατοειδή από φούρνους κλπ. Τρώω όμως όλα μα όλα τα φαγητά, ποτέ δεν είπα "δεν μου αρέσει αυτό" ούτε το άφησα ούτε θέλησα κάτι άλλο από τους υπολοίπους. Ακόμα και τα λαδερά που απ'ό,τι βλέπω στη συζήτηση θεωρούνται "μη νόστιμα" μου αρέσουν πάρα πολύ (είναι από τις αγαπημένες μου κατηγορίες φαγητών) και ούτε μου φαίνεται ότι λείπει κάτι αν δεν υπάρχει κρέας (παρόλο που μου αρέσει πολύ το κρέας). Και τα φρούτα μου αρέσουν πολύ, κυρίως τα καλοκαιρινά.

Οπότε δεν σημαίνει πως όποιος έχει συνηθίσει τη σαβούρα δεν θα φάει τα υγιεινά. Σαβούρα με σαβούρα διαφέρει βέβαια όπως λέτε και παραπάνω. Για κάποιους (και κάποτε για όλους όταν ήμασταν μικροί όσοι είμαστε 30, 30+) το τοστ "από το σπίτι" θεωρείται υγιεινό. Για άλλους (πχ τον άντρα μου) το ψωμί για τοστ, τυρί για τοστ, αλλαντικά για τοστ δεν πρέπει να τρώγονται. Ή θεωρεί κακό τον πουρέ σε σκόνη, τους κύβους κνορρ, τα χρώματα ζαχαροπλαστικής, τα παγωτά που δεν είναι από ζαχαροπλαστείο. Ενώ άλλοι έχουν σπίτι τους ακόμα και πατατάκια! Παρ'όλα αυτά πχ δεν θεωρεί τόσο κακή μια κατεψυγμένη τυρόπιτα από αυτές που παίρνεις και ψήνεις, ενώ κάποιος άλλος σίγουρα θα τις θεωρούσε και αυτές κακές.

Και θα κλείσω με το εξής παράδοξο: Θυμάμαι στο πανεπιστήμιο ότι πολλοί φοιτητές που το μαγειρευτό φαγητό του εστιατορίου της σχολής δεν τους φαινόταν εξίσου ωραίο σαν του σπιτιού τους, προτιμούσαν να παίρνουν κάθε μέρα σφολιατοειδή από το κυλικείο!!!! Σίγουρα το φαγητό του εστιατορίου δεν ήταν και σούπερ, αλλα ακόμα κι εγώ που δεν ήμουν ιδιαίτερα της υγιεινής διατροφής, το προτιμούσα γιατί με τα σφολιατοειδή ένιωθα ότι θα μπουχτήσω από το ζυμάρι! Δεν είναι περίεργο αυτό; Και σίγουρα δεν εμπίπτει σε κανέναν κανόνα!

 

Από εκεί και πέρα, θεωρώ αυτονόητο ότι όταν είναι μικρό το παιδί και μπορείς να το ελέγξεις θα προσέξεις κάποια πράγματα (με μέτρο πάντα, εγώ πχ δεν θα αρνιόμουν κέρασμα). Και ισχύει σε όλα, πχ οθόνες. Είναι σαν να λέτε κάποιες "αφού έτσι κι αλλιώς θα τις μάθει τις οθόνες, ας μάθει τάμπλετ από τα 2" (δεν μου κάνει εντύπωση βέβαια κι αυτό, το βλέπω συνέχεια). Θεωρώ λοιπόν πως θα προσέξεις όσο ελέγχεται. Χωρίς όμως να πιστεύεις πως επειδή προσέχεις τώρα θα σημαίνει κάτι για αργότερα. Προσωπικά θα πρόσεχα απλά για το παρόν, για να μη φάει δηλαδή τώρα σαβούρα (συμφωνώ δηλαδή με αυτές που λένε "για ποιο λόγο να το δώσω από τώρα;") Δεν νομίζω όμως ότι το τι θα έτρωγε ως νήπιο θα επηρέαζε τις προτιμήσεις του στο τι θα τρώει αργότερα.

Ναι έτσι ακριβώς. Δεν είναι μαθηματικά. Ή μάλλον είναι. Το κεφάλαιο με τις πιθανότητες :). Κι εγώ το τώρα κοιτάζω αλλά και λίγο το άμεσο μέλλον. Δλδ αν δεν τρώγαμε σπίτι καθόλου γλυκα( που είναι η πληγή στο σπίτι μας σίγουρα δε θα πρόσφερα στη μικρή από μόνη μου) εφόσον όμως τρώμε  και ζητάει προσπαθώ απλά να το περιορισω και να το κανω όσο πιο υγιεινό γινεται. Από την άλλη όσο αφορά το θέμα του φαγητού κοιτάω και λίγο τι θα με βολεύει στο μέλλον. Δλδ κοιτάω να φτιάξω ένα  οικογενειακό τραπέζι που να μας καλυπτει όλους.