Μεγάλωμα παιδιών σε σπίτι ή διαμέρισμα;

[Chrysoum]

Βρίσκομαι αντιμετώπη με το εξής δίλημμα: Που θα θεωρούσατε προτιμότερο να μεγαλώσουν τα παιδιά; 

- Σε σπίτι με ότι αυτό συνεπάγεται: μεγαλύτερο χώρο, δικό τους δωμάτιο σε μεγαλύτερη ηλικία, κήπο, αλλά ταυτόχρονα και περισσότερος χρόνος για καθάρισμα, δουλειές τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του σπιτιού κλπ, ή 

- σε ένα ευρηχωρο διαμέρισμα με άμεση πρόσβαση στην φύση, αλλά με μικρότερο χώρο, ένα δωμάτιο για 2 παιδιά, που όμως είναι πιο πρακτικό για τους γονείς: λιγότερος χρόνος σε δουλειές και εργασίες συντήρησης. 

 

Οι υπόλοιποι παράγοντες, περιοχη, κόστος κλπ είναι παρόμοιοι και δεν λαμβάνονται υπόψην σε πρώτη φάση. 

[Αννα 35]

Προσωπικά προτιμώ την αυτονομία που δίνει μια μονοκατοικία.

Το βασικότερο για εμένα δεν είναι σε πόσα δωμάτια θα μεγαλώσουν τα παιδιά ή το μέγεθος του εξωτερικού χώρου, αλλά η άνεση της ανεξαρτησίας.

 

Θα μου ήταν πολύ δυσάρεστο  να πρέπει να περιορίζω τα παιδιά μου σε ο,τι αφορά το παιχνίδι τους ή την ένταση του, επειδή θα ενοχλούσαν τους γείτονες και αυτό μάλιστα να είναι μόνιμη έγνοια.

Επίσης, σε περίπτωση που κάποιος γείτονας είχε κάποια ενοχλητική προς εμάς συνήθεια, πάλι θα ερχόμουν σε πολύ δύσκολη θέση να πρέπει να το επισημάνω.

 

Τέλος, η πολυτέλεια του κήπου δε συγκρίνεται. Ειδικά αν διαμορφώσεις και παιδική χαρά, τους καλοκαιρινούς μήνες είναι απλά μαγευτικό τόσο για τα παιδιά, όσο και για τους γονείς.

[λουκουμαδάκι]

Μεγάλωσα σε μονοκατοικία ενώ τώρα ζω σε διαμέρισμα. Ασυζητητί μονοκατοικία και από τη ματιά του παιδιού και από του ενήλικα! Και ας καθάριζα όλη μέρα και όλη νύχτα! 

[Έσπερος]

Τα τελευταία χρόνια μένουμε σε παραθαλάσσιο σπίτι με μικρό κηπακο και μπροστά μας χωματοδρομο με περιορισμένη κίνηση (ουσιαστικά όσα αυτοκίνητα ανήκουν στους κατοίκους του συγκροτήματος). Το σπίτι ειναι αρκετά μικρό αλλά με καλη διαρρύθμιση και φως, οποτε δεν νιώθουμε πιεση, κι εχει και μεγαλη βεραντα. Η αληθεια ειναι οτι μοιαζει ειδυλλιακό, αν το δει καποιος που μενει στην Αθηνα θα νομιζει οτι ειμαστε πολυ προνομιούχοι οικονομικα, αλλα φυσικα δεν ισχυει, ειναι απλως τα προνόμια της επαρχιας. Η αληθεια ειναι οτι η συντηρηση του σπιτιου και του κήπου απαιτεί χρονο. Ο,τι εχει σχεση με το σπίτι (πχ φρεσκαρισματα στο χρώμα) το αναλαμβάνει ο ιδιοκτήτης. Ο κήπος όμως έχει δουλειά κι εγώ δεν το είχα υπολογίσει όταν συμφώνησα με την ιδέα του άντρα μου να τον περιποιηθούμε και να κάνουμε και μικρό μποστάνι. Αλλα και να μην ηταν ο κήπος, χρειαζεται τακτικό ξεχορτάριασμα γύρω γύρω, οι πλάκες της εισόδου θέλουν σκούπισμα, η βεραντα επισης, και το μεςα εξω γεμιζει το σπίτι χωμα. Αν δεν μπορεις να διαθέσεις για οικιακή βοηθο, ειναι επιβαρυνςη. Οι εξωτερικοί χωροι του σπιτιου κρατούν τον αντρα μου αρκετα απασχολημένο κι εετσι περιορίζονται αυτα που κανει μεσα, τα οποια επωμίζομαι εγω. Λογω του παιδιου ειναι δυσκολο αυτο. Περαν του οτι κοβει χρονο απο την εναςχοληςη του αντρα μου με το παιδι. Βεβαια ειναι και μια επενδυση στο μελλον αυτο γιατι σε 3-4 χρονια θα απολαμβανει το παιχνιδι στον κηπο και ισως "βοηθαει" κ τον μπαμπα του στην περιποίηση. Με πετυχαίνεις ομως σε επίκαιρο προβληματισμο γιατι τον τελευταίο καιρό ο άντρας μου έκανε πολλη δουλειά στον κήπο για να επανορθώσει τις ζημιές του χειμώνα με αποτέλεσμα να παίζει ελάχιστα με το παιδί, αν και ήταν Σαββατοκύριακα, κι ετσθ κι εγω να μην ανασαίνω καθολου, και να μην απαλλάσσομαι απο καποιες δουλειες, και να θυμωνω που οταν εκεινος κρινει οτι πρεπει να γινει μια δουλεια την κανει, ενω εγω ειμαι αναγκασμένη να τις κανω οπως-οπως. Για τα παιδια δεν αντιλέγω οτι ειναι μια χαρα. Ανοιγω την  πορτα και βγαινω στην εξοχη, και τώρα που ο καιρός ήταν αστατος, με το που βλέπαμε λίγο ήλιο, ήμασταν έξω στο λεπτό. Σήμερα είχα βγει με τις πιτζάμες κ τη ρόμπα γιατι δεν ειχα προλαβει να ντυθω, και δεν με εβλεπε κανεις! Ομως πρεπει να εισαι προετοιμασμενος για τις επιπρόσθετες υποχρεωσεις, που εγω δεν ημουν και συχνα μου κακο φαινονται. 

[Chrysoum]

16 minutes ago, Έσπερος said:

Τα τελευταία χρόνια μένουμε σε παραθαλάσσιο σπίτι με μικρό κηπακο και μπροστά μας χωματοδρομο με περιορισμένη κίνηση (ουσιαστικά όσα αυτοκίνητα ανήκουν στους κατοίκους του συγκροτήματος). Το σπίτι ειναι αρκετά μικρό αλλά με καλη διαρρύθμιση και φως, οποτε δεν νιώθουμε πιεση, κι εχει και μεγαλη βεραντα. Η αληθεια ειναι οτι μοιαζει ειδυλλιακό, αν το δει καποιος που μενει στην Αθηνα θα νομιζει οτι ειμαστε πολυ προνομιούχοι οικονομικα, αλλα φυσικα δεν ισχυει, ειναι απλως τα προνόμια της επαρχιας. Η αληθεια ειναι οτι η συντηρηση του σπιτιου και του κήπου απαιτεί χρονο. Ο,τι εχει σχεση με το σπίτι (πχ φρεσκαρισματα στο χρώμα) το αναλαμβάνει ο ιδιοκτήτης. Ο κήπος όμως έχει δουλειά κι εγώ δεν το είχα υπολογίσει όταν συμφώνησα με την ιδέα του άντρα μου να τον περιποιηθούμε και να κάνουμε και μικρό μποστάνι. Αλλα και να μην ηταν ο κήπος, χρειαζεται τακτικό ξεχορτάριασμα γύρω γύρω, οι πλάκες της εισόδου θέλουν σκούπισμα, η βεραντα επισης, και το μεςα εξω γεμιζει το σπίτι χωμα. Αν δεν μπορεις να διαθέσεις για οικιακή βοηθο, ειναι επιβαρυνςη. Οι εξωτερικοί χωροι του σπιτιου κρατούν τον αντρα μου αρκετα απασχολημένο κι εετσι περιορίζονται αυτα που κανει μεσα, τα οποια επωμίζομαι εγω. Λογω του παιδιου ειναι δυσκολο αυτο. Περαν του οτι κοβει χρονο απο την εναςχοληςη του αντρα μου με το παιδι. Βεβαια ειναι και μια επενδυση στο μελλον αυτο γιατι σε 3-4 χρονια θα απολαμβανει το παιχνιδι στον κηπο και ισως "βοηθαει" κ τον μπαμπα του στην περιποίηση. Με πετυχαίνεις ομως σε επίκαιρο προβληματισμο γιατι τον τελευταίο καιρό ο άντρας μου έκανε πολλη δουλειά στον κήπο για να επανορθώσει τις ζημιές του χειμώνα με αποτέλεσμα να παίζει ελάχιστα με το παιδί, αν και ήταν Σαββατοκύριακα, κι ετσθ κι εγω να μην ανασαίνω καθολου, και να μην απαλλάσσομαι απο καποιες δουλειες, και να θυμωνω που οταν εκεινος κρινει οτι πρεπει να γινει μια δουλεια την κανει, ενω εγω ειμαι αναγκασμένη να τις κανω οπως-οπως. Για τα παιδια δεν αντιλέγω οτι ειναι μια χαρα. Ανοιγω την  πορτα και βγαινω στην εξοχη, και τώρα που ο καιρός ήταν αστατος, με το που βλέπαμε λίγο ήλιο, ήμασταν έξω στο λεπτό. Σήμερα είχα βγει με τις πιτζάμες κ τη ρόμπα γιατι δεν ειχα προλαβει να ντυθω, και δεν με εβλεπε κανεις! Ομως πρεπει να εισαι προετοιμασμενος για τις επιπρόσθετες υποχρεωσεις, που εγω δεν ημουν και συχνα μου κακο φαινονται. 

Μου κακοφαινονται και εμένα και έχω κουραστεί να έχω ένα σπίτι μονίμως χάος. Όπως και να το κάνεις είναι πιο εύκολο να κρατήσεις σε τάξη έναν μικρότερο χώρο. Πέρα από τις δουλειές του κήπου να προσθέσω ότι εμείς έχουμε και το χιόνι, που ο άντρας μου περνούσε μια ώρα κάθε δεύτερο βράδυ να καθαρίζει για 3 μήνες τώρα με αποτέλεσμα να χάνουμε χρόνο μεταξύ μας και να χάνει και χρόνο με το παιδί. Στο διαμέρισμα αυτό το αναλαμβάνει εταιρία. 

Σύμφωνω όμως και με την Αννα πιο πάνω που αναφέρει για την παρενόχληση των γειτόνων, μεγάλο πράγμα να κάνεις ότι θέλεις στο σπίτι σου.

Ιδού και το δίλημμα λοιπόν :) 

[anemoni1989]

2 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Βρίσκομαι αντιμετώπη με το εξής δίλημμα: Που θα θεωρούσατε προτιμότερο να μεγαλώσουν τα παιδιά; 

- Σε σπίτι με ότι αυτό συνεπάγεται: μεγαλύτερο χώρο, δικό τους δωμάτιο σε μεγαλύτερη ηλικία, κήπο, αλλά ταυτόχρονα και περισσότερος χρόνος για καθάρισμα, δουλειές τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του σπιτιού κλπ, ή 

- σε ένα ευρηχωρο διαμέρισμα με άμεση πρόσβαση στην φύση, αλλά με μικρότερο χώρο, ένα δωμάτιο για 2 παιδιά, που όμως είναι πιο πρακτικό για τους γονείς: λιγότερος χρόνος σε δουλειές και εργασίες συντήρησης. 

 

Οι υπόλοιποι παράγοντες, περιοχη, κόστος κλπ είναι παρόμοιοι και δεν λαμβάνονται υπόψην σε πρώτη φάση. 

Εγω θα επελεγα με τα 1000 σπιτι, μονοκατοικία και ειδικα με αυλη!!!! Μεγαλωσα σε διαμέρισμα, εμεινα μια πενταετία περίπου σε μονοκατοικία με κηπο και τωρα μενω σε οικογενειακη τριοροφη πολυκατοικία (γκρειμιστηκε η μονοκατοικία και χτισαμε  οροφοδιαμερισματα στα οποια μενουμε η αδερφη μου, οι γονεις μου και εγω με τον αντρα μου, ο καθένας στο δικο του οροφο)!!! Μακάρι να μην το ειχαμε κανει ποτε και απλα να ειχα παει σε μια μονοκατοικία μονη μου!!! Δεν υποτιμω τη βοήθεια και σημασία υπαρξης οικογένειας, αλλα η αυλη, η αυτονομια της μονοκατοικίας, το οτι κανω οτι γουσταρω οτι ωρα θελω και δε δινω λογαριασμό σε κανένα ρε παιδακι μου ειναι αλλο πράγμα!!! Εδω πρέπει να αναφερω, πως μιας και γεννησα προσφατα, στα πλανα μας για την επομενη πενταετία ειναι να φύγουμε για ενα σπιτακι στην ελληνικη επαρχια με τον αντρα μου, για να ζήσουμε εμεις και τα παιδιά μας σαν άνθρωποι!!!! 

πρίν από 45 λεπτά , Έσπερος είπε:

Τα τελευταία χρόνια μένουμε σε παραθαλάσσιο σπίτι με μικρό κηπακο και μπροστά μας χωματοδρομο με περιορισμένη κίνηση (ουσιαστικά όσα αυτοκίνητα ανήκουν στους κατοίκους του συγκροτήματος). Το σπίτι ειναι αρκετά μικρό αλλά με καλη διαρρύθμιση και φως, οποτε δεν νιώθουμε πιεση, κι εχει και μεγαλη βεραντα. Η αληθεια ειναι οτι μοιαζει ειδυλλιακό, αν το δει καποιος που μενει στην Αθηνα θα νομιζει οτι ειμαστε πολυ προνομιούχοι οικονομικα, αλλα φυσικα δεν ισχυει, ειναι απλως τα προνόμια της επαρχιας. Η αληθεια ειναι οτι η συντηρηση του σπιτιου και του κήπου απαιτεί χρονο. Ο,τι εχει σχεση με το σπίτι (πχ φρεσκαρισματα στο χρώμα) το αναλαμβάνει ο ιδιοκτήτης. Ο κήπος όμως έχει δουλειά κι εγώ δεν το είχα υπολογίσει όταν συμφώνησα με την ιδέα του άντρα μου να τον περιποιηθούμε και να κάνουμε και μικρό μποστάνι. Αλλα και να μην ηταν ο κήπος, χρειαζεται τακτικό ξεχορτάριασμα γύρω γύρω, οι πλάκες της εισόδου θέλουν σκούπισμα, η βεραντα επισης, και το μεςα εξω γεμιζει το σπίτι χωμα. Αν δεν μπορεις να διαθέσεις για οικιακή βοηθο, ειναι επιβαρυνςη. Οι εξωτερικοί χωροι του σπιτιου κρατούν τον αντρα μου αρκετα απασχολημένο κι εετσι περιορίζονται αυτα που κανει μεσα, τα οποια επωμίζομαι εγω. Λογω του παιδιου ειναι δυσκολο αυτο. Περαν του οτι κοβει χρονο απο την εναςχοληςη του αντρα μου με το παιδι. Βεβαια ειναι και μια επενδυση στο μελλον αυτο γιατι σε 3-4 χρονια θα απολαμβανει το παιχνιδι στον κηπο και ισως "βοηθαει" κ τον μπαμπα του στην περιποίηση. Με πετυχαίνεις ομως σε επίκαιρο προβληματισμο γιατι τον τελευταίο καιρό ο άντρας μου έκανε πολλη δουλειά στον κήπο για να επανορθώσει τις ζημιές του χειμώνα με αποτέλεσμα να παίζει ελάχιστα με το παιδί, αν και ήταν Σαββατοκύριακα, κι ετσθ κι εγω να μην ανασαίνω καθολου, και να μην απαλλάσσομαι απο καποιες δουλειες, και να θυμωνω που οταν εκεινος κρινει οτι πρεπει να γινει μια δουλεια την κανει, ενω εγω ειμαι αναγκασμένη να τις κανω οπως-οπως. Για τα παιδια δεν αντιλέγω οτι ειναι μια χαρα. Ανοιγω την  πορτα και βγαινω στην εξοχη, και τώρα που ο καιρός ήταν αστατος, με το που βλέπαμε λίγο ήλιο, ήμασταν έξω στο λεπτό. Σήμερα είχα βγει με τις πιτζάμες κ τη ρόμπα γιατι δεν ειχα προλαβει να ντυθω, και δεν με εβλεπε κανεις! Ομως πρεπει να εισαι προετοιμασμενος για τις επιπρόσθετες υποχρεωσεις, που εγω δεν ημουν και συχνα μου κακο φαινονται. 

Εχεις το σπίτι των ονείρων μου!!! Έχοντας μεγαλωσει και ζησει αποκλειστικά και μόνο στην Αθήνα, κατι τετοιο ονειρευομαι να αποκτήσουμε στο αμεσο μελλον!!! Και ας καθαριζω χωματα μερα νυχτα!!! Κορίτσια, ζειτε στον Παράδεισο!!!! Απολαύστε το!!! Εγω βγαινω για τσιγάρο και με βλέπει ολη η γειτονιά αφου τα μπαλκόνια μας ειναι σε αποσταση αναπνοής και δυστυχώς μενω στον 1ο οροφο!!!! Αν εμενα στον 9ο θα ηταν αλλιως πιστεύω!!!! 

[Chrysoum]

Εδώ θα ήθελα να κάνω μια μικρή παράθεση που μάλλον δεν έκανα σαφές στην αρχή. Στο διαμέρισμα υπάρχει μόνο ένας γείτονας, τον οποίο ακούμε και ίσως μας ακούσει, ο από κάτω. Δεν έχει από πάνω, ούτε από δίπλα και δεν έχει άλλη πολυκατοικια γύρω. Οπότε ουσιαστικά και εκεί είμαστε μόνοι μας. Επίσης έχει ένα μεγάλο και πολύ φαρδυ μπαλκόνι, που όμως δεν είναι κήπος, με απέραντη θεα και δεν μας βλέπει πάλι κάνεις. Γενικά δηλαδή μέσα και εξω από το διαμέρισμα μπορούμε να κυκλοφορούμε και να είμαστε όπως θέλουμε. Δεν υπάρχει κάποιος να μας δει. Είναι πολύ κοντά στο στυλ σπιτιού δηλαδή, εξου και ο προβληματισμος. Απλά είναι μικρότερο και δεν έχει κήπο. Έχει το δάσος βέβαια στα 150 μ, αλλά δεν είναι το ίδιο. 

[anemoni1989]

2 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Εδώ θα ήθελα να κάνω μια μικρή παράθεση που μάλλον δεν έκανα σαφές στην αρχή. Στο διαμέρισμα υπάρχει μόνο ένας γείτονας, τον οποίο ακούμε και ίσως μας ακούσει, ο από κάτω. Δεν έχει από πάνω, ούτε από δίπλα και δεν έχει άλλη πολυκατοικια γύρω. Οπότε ουσιαστικά και εκεί είμαστε μόνοι μας. Επίσης έχει ένα μεγάλο και πολύ φαρδυ μπαλκόνι, που όμως δεν είναι κήπος, με απέραντη θεα και δεν μας βλέπει πάλι κάνεις. Γενικά δηλαδή μέσα και εξω από το διαμέρισμα μπορούμε να κυκλοφορούμε και να είμαστε όπως θέλουμε. Δεν υπάρχει κάποιος να μας δει. Είναι πολύ κοντά στο στυλ σπιτιού δηλαδή, εξου και ο προβληματισμος. Απλά είναι μικρότερο και δεν έχει κήπο. Έχει το δάσος βέβαια στα 150 μ, αλλά δεν είναι το ίδιο. 

Το οτι εχεις γείτονα και μαλιστα απο κατω δεν ειναι σαν να εισαι μονη σου.. Θα πρέπει να ειστε ιδιαίτερα προσεκτικοι ως προς τον τρόπο που κινειστε ειδικα τις ώρες κοινγς ησυχίας, διότι ως άτομο που μενει στον 1ο οροφο και με πολυ καλη μονωση, μπορω να σ πω πως ακούγονται τα παντα!!! Και εννοείται πρέπει να σεβεστε τον γειτονα σας!!! Τωρα αν για την καθημερινότητα σας θα ειναι η ζωη στο διαμέρισμα οτι καλυτερο, εννοείται αυτό να επιλεξετε!!! Παντως οφείλω να ομολογήσω πως μ ακούγεται πολυ περιεργο και μονο σαν σκεψη!!! Εμεις εδω στην Αθηνα κανουμε "κρα"  για ζωη σε μονοκατοικία, εστω και αν ειναι τρύπα!!! Τελικά ειναι ενδιαφέρον να ακους διαφορετικες απόψεις ακομα και για κατι που φανταζει αυτονόητο!!! :) 

[Chrysoum]

55 minutes ago, anemoni1989 said:

Το οτι εχεις γείτονα και μαλιστα απο κατω δεν ειναι σαν να εισαι μονη σου.. Θα πρέπει να ειστε ιδιαίτερα προσεκτικοι ως προς τον τρόπο που κινειστε ειδικα τις ώρες κοινγς ησυχίας, διότι ως άτομο που μενει στον 1ο οροφο και με πολυ καλη μονωση, μπορω να σ πω πως ακούγονται τα παντα!!! Και εννοείται πρέπει να σεβεστε τον γειτονα σας!!! Τωρα αν για την καθημερινότητα σας θα ειναι η ζωη στο διαμέρισμα οτι καλυτερο, εννοείται αυτό να επιλεξετε!!! Παντως οφείλω να ομολογήσω πως μ ακούγεται πολυ περιεργο και μονο σαν σκεψη!!! Εμεις εδω στην Αθηνα κανουμε "κρα"  για ζωη σε μονοκατοικία, εστω και αν ειναι τρύπα!!! Τελικά ειναι ενδιαφέρον να ακους διαφορετικες απόψεις ακομα και για κατι που φανταζει αυτονόητο!!! :) 

Εννοείται ότι σεβόμαστε τον γείτονα. Οι ώρες κοινής ησυχίας εδώ είναι περιορισμένες, 22:00-7:00 το πρωί μόνο, που ούτως ή άλλως αυτές τις ώρες είμαστε στα κρεβάτια μας!

Το "πρόβλημα" είναι στο ότι το σπιτι δεν είναι τρύπα. Είναι μεγάλο, και όταν το πήραμε δεν είχαμε σκεφτεί καλά το ποσες ώρες δουλειάς θέλει. Και όταν και οι 2 δουλεύουμε δεν μένει χρόνος. Επισης ένα μέρος του νοικιάζεται, οπότε και στο σπίτι έχουμε γείτονες που μένουν από κάτω. Δεν ξέρω πραγματικά τι είναι καλύτερο για εμάς. Τώρα που το παιδί είναι μικρό (15 μηνών) και το δεύτερο έρχεται το καλοκαίρι, το διαμέρισμα μας βολεύει περισσότερο. Δεν είναι ότι βγαίνουν πχ και παίζουν στον κήπο ή ότι έχουν τον χώρο τους. Ίσως επίσης τώρα να μην έχουμε καθόλου χρόνο γιατί η μικρή μου θέλει να είναι στα χέρια. Αλλά αργότερα σκέφτομαι, σε 3 χρόνια για παράδειγμα, ότι ίσως είναι καλύτερο για τα παιδιά να μεγαλώσουν σε μονοκατοικία και ίσως να έχουμε λίγο περισσότερο χρόνο για δουλειές. Σκεπτόμενη τα παιδιά έρχεται και ο προβληματισμος μου. 

[ZWH]

Μονοκατοικια δαγκωτο. Νομιζω οτι τα ωραιοτερα χρονια των παιδιων ηταν σε μονοκατοικια στο ναυπλιο. Τρελο παιχνιδι. Αλλα κ τωρα σε διπλοκατοικια με εμας κατω, με την αυλη μας ειναι θεικα, αν εξαιρεσεις την φασαρια απο πανω, που ανθρωποι ειναι (δικοι μας), και θα περπατησουν με τα τακουνια, κανουν διαφορα. Την αυλη μου ομως δεν την αλλαζω με τιποτα, οση συντηρηση και να χρειαζεται. Βεβαια εχω μεγαλωσει σε μονοκατοικια κ το διαμερισμα με πνιγει. Εχω ακουσει ομως κ ανθρωπους που μεγαλωσαν σε διαμερισμα να αισθανονται ανασφαλεια σε μονοκατοικια. Οτι θελει κ οπου νιωθει καλυτερα ο καθενας. Οσο για την φασαρια, σαφως και ειμαι πιο ανετη σε καποια πραγματα ομως σεβομαι τις ωρες κοινης ησυχιας κ οταν η κορη μου θελει να παιξει πιανω τις ωρες αυτες (δεν εχει δει το ρολοι) σαφως και δεν την αφηνω γιατι υπαρχουν γυρω γυρω γειτονες. 

[Macgyver]

Η κάθε κατάσταση έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Από πλευράς παιδιών, σαφώς η μονοκατοικία είναι προτιμότερη. 

Από πλευράς εξόδων βέβαια, απαιτεί και περισσότερα, από πχ βοήθεια στο καθάρισμα μέχρι θέρμανση, ΔΕΗ, κόστη συντήρησης κ επισκευής, συναγερμούς, κλπ κλπ 

Επίσης εξαρτάται και απο την περιοχή που είναι κάποιος από άποψη αισθητικής, σημείων ενδιαφέροντος, μετακίνησης κ.λ.π

[Έσπερος]

Το μικρό σπίτι φοβάμαι ότι θέλει περισσότερη δουλειά. Φυσικά δεν είναι το ίδιο να κάνεις γενική σε μεγάλο σπίτι, αλλά έχω την ααίσθηση ότι όταν είναι μικρό, επειδή οι χώροι είναι λιγότεροι, φαίνονται πιο πολύ τα πράγματα που είναι έξω και η ακαταστασία ενοχλεί, όχι μόνο αισθητικά, αλλά και λειτουργικά. Αν δηλαδή με δυο μωρά δεν προλαβαίνεις να συμμαζεύεις και μετά δεν έχεις χώρο να αφήσεις ένα πράγμα, το μικρό σπίτι καταλήγει πίεση. Αυτό είναι βέβαια προσωπική αίσθηση γιατί μεγάλωσα σε μεγάλο σπίτι με χώρους που απομονώνονταν, οπότε υπήρχε η λογική ότι αν έρθει κάποιος, θαα εείναι στους "καλούς" χώρους και οι άλλοι θα έίναι α κλειστοί. Τώρα που έχουμε ενιαίο καθιστικό - κουζίνα - τραπεζαρία, το νιώθω σαν πίεση γιατί μου φάινεται μόνιμα χαοτικό. 

 

Κατά τ' άλλα, παντού κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις. 

 

Θα ήθελα να προσθέσω όμως και μια άλλη παράμετρο: θεωρείς συνετό να μετακομίσετε τώρα, εν αναμονή νέου μέλους, σε χώρο που δεν είστε σίγουροι ότι είναι καλύτερος; Το λέω από την άποψη της αναστάτωσης στο μεγαλύτερο παιδάκι. Θέλω να πω, άλλο να νοικιάζιες και να πας σε δικό σου, ή να αφήσεις κάτι πολύ μικρό να πας σε μεγαλύτερο. Εκεί τα ζυγίζεις και αποδέχεσαι ότι το παιδί μπορεί να βιώσει ξαφνικά δύο πολύ μεγάλεςαλλαγές. Αλλά για κάτι για το οποίο δεν είσαι σίγουρος, αξίζει;

[Chrysoum]

10 hours ago, Έσπερος said:

Το μικρό σπίτι φοβάμαι ότι θέλει περισσότερη δουλειά. Φυσικά δεν είναι το ίδιο να κάνεις γενική σε μεγάλο σπίτι, αλλά έχω την ααίσθηση ότι όταν είναι μικρό, επειδή οι χώροι είναι λιγότεροι, φαίνονται πιο πολύ τα πράγματα που είναι έξω και η ακαταστασία ενοχλεί, όχι μόνο αισθητικά, αλλά και λειτουργικά. Αν δηλαδή με δυο μωρά δεν προλαβαίνεις να συμμαζεύεις και μετά δεν έχεις χώρο να αφήσεις ένα πράγμα, το μικρό σπίτι καταλήγει πίεση. Αυτό είναι βέβαια προσωπική αίσθηση γιατί μεγάλωσα σε μεγάλο σπίτι με χώρους που απομονώνονταν, οπότε υπήρχε η λογική ότι αν έρθει κάποιος, θαα εείναι στους "καλούς" χώρους και οι άλλοι θα έίναι α κλειστοί. Τώρα που έχουμε ενιαίο καθιστικό - κουζίνα - τραπεζαρία, το νιώθω σαν πίεση γιατί μου φάινεται μόνιμα χαοτικό. 

 

Κατά τ' άλλα, παντού κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις. 

 

Θα ήθελα να προσθέσω όμως και μια άλλη παράμετρο: θεωρείς συνετό να μετακομίσετε τώρα, εν αναμονή νέου μέλους, σε χώρο που δεν είστε σίγουροι ότι είναι καλύτερος; Το λέω από την άποψη της αναστάτωσης στο μεγαλύτερο παιδάκι. Θέλω να πω, άλλο να νοικιάζιες και να πας σε δικό σου, ή να αφήσεις κάτι πολύ μικρό να πας σε μεγαλύτερο. Εκεί τα ζυγίζεις και αποδέχεσαι ότι το παιδί μπορεί να βιώσει ξαφνικά δύο πολύ μεγάλεςαλλαγές. Αλλά για κάτι για το οποίο δεν είσαι σίγουρος, αξίζει;

Είναι όντως σχετικό, ισχύει ότι όλα φαίνονται περισσότερο στο μικρό σπίτι, αλλά το έχω στο μυαλό μου ότι για να το μαζέψεις κάνεις απλά 2-3 βήματα και το έβαλες αυτό που κρατάς στην θέση του. Σε ένα μεγάλο σπίτι ίσως χρειαστεί να ανέβεις πρώτα σκάλες, να διασχίσεις και 3 δωμάτια και μετά να φτάσεις εκεί που πρέπει. Οπότε πολλές φορές λέω δεν βαριέσαι, και μένουν όλα αλλού. Επίσης είναι αλλιως να πρέπει να βάψεις 50 τμ και αλλιώς 200 για παράδειγμα. Αυτό βέβαια θα συμβαίνει κάθε 4-5ετία, αλλά και πάλι. Αλλιως να έχεις εναν φράχτη από θάμνους που θέλουν κόψιμο κάθε 6 μήνες σε ένα μικρό σπίτι, αλλιώς σε ένα μεγάλο. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Μαζεύονται όλα.

 

Αν μετακομίσουμε, δεν θα μετακομίσουμε τώρα. Για πρακτικούς λόγους, πρώτον είμαι έγκυος και δεν αντέχω τις μετακομίσεις και δεύτερον για να μετακομίσουμε θα πρέπει να πουλήσουμε το σπίτι που μένουμε τώρα και αυτό θα πάρει καιρό από την στιγμή που θα το αποφασίσουμε. Γύρω στον ένα χρόνο, ίσως και παραπάνω. Οπότε αν αποφασίσουμε να μετακομίσουμε, δεν θα γίνει πριν από το επόμενο καλοκαίρι :)

[kotsifikos]

Μετά από την εμπειρία μου στην πολυκατοικία που ζω θα επέλεγα με χίλια ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑ!!!! Άσε που νομίζω πως όσο πιο μικρό είναι το σπίτι τόσο πιο δύσκολο να τα μαζέψεις όταν μέσα ζουν δύο παιδιά , το δικό μου σπίτι είναι μικρό, το μαζεύω σε χρόνο μηδέν...όμως φαίνεται συνέχεια ακατάστατο καθώς ο γιος μου θέλει να παίξει και υπάρχουν παντού παιχνίδια..να τον περιορίσω δεν μπορώ γιατί δεν θέλει να παίζει μόνος του στο δωμάτιο, (τον καταλαβαίνω ούτε εγώ θα ήθελα) αλλά στο σπίτι γίνεται συνέχεια χαμός. Νομίζω πως για μία τετραμελή πιο πρακτικό είναι ένα μεγάλο σπίτι, με κήπο, και είναι ο όγκος των εργασιών μεγαλύτερος.

[Έσπερος]

2 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Είναι όντως σχετικό, ισχύει ότι όλα φαίνονται περισσότερο στο μικρό σπίτι, αλλά το έχω στο μυαλό μου ότι για να το μαζέψεις κάνεις απλά 2-3 βήματα και το έβαλες αυτό που κρατάς στην θέση του. Σε ένα μεγάλο σπίτι ίσως χρειαστεί να ανέβεις πρώτα σκάλες, να διασχίσεις και 3 δωμάτια και μετά να φτάσεις εκεί που πρέπει. Οπότε πολλές φορές λέω δεν βαριέσαι, και μένουν όλα αλλού. Επίσης είναι αλλιως να πρέπει να βάψεις 50 τμ και αλλιώς 200 για παράδειγμα. Αυτό βέβαια θα συμβαίνει κάθε 4-5ετία, αλλά και πάλι. Αλλιως να έχεις εναν φράχτη από θάμνους που θέλουν κόψιμο κάθε 6 μήνες σε ένα μικρό σπίτι, αλλιώς σε ένα μεγάλο. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Μαζεύονται όλα.

 

Αν μετακομίσουμε, δεν θα μετακομίσουμε τώρα. Για πρακτικούς λόγους, πρώτον είμαι έγκυος και δεν αντέχω τις μετακομίσεις και δεύτερον για να μετακομίσουμε θα πρέπει να πουλήσουμε το σπίτι που μένουμε τώρα και αυτό θα πάρει καιρό από την στιγμή που θα το αποφασίσουμε. Γύρω στον ένα χρόνο, ίσως και παραπάνω. Οπότε αν αποφασίσουμε να μετακομίσουμε, δεν θα γίνει πριν από το επόμενο καλοκαίρι :)

Το μεγάλο σπίτι με μωρό, όταν φιλοξενούμαστε στους γονείς μου ή στο εξοχικό της πεθεράς μου (που είναι και διώροφο), μου έχει φανεί πολύ δύσκολο. Γιατί εδώ έχω συνηθίσει να υπάρχει παντού οπτική επαφή. Ή όταν ήταν πιο μικρός, μπορεί να τον έβαζα στην κούνια να χαζεύει με το κρεμαστό ή το γυμναστήριο κ εγώ να πηγαίνω δυο λεπτά στο μπάνιο να ετοιμαστώ για κάπου, ή να πεταχτώ στην κουζίνα για κάτι κ να επιστρέψω σε 2 λεπτά χωρίς να φανεί η απουσία. Αλλά γενικά το μεγάλο σπίτι εγώ προσωπικά το συνδέω πολύ με την ποιότητα ζωής. Βέβαια υπάρχει κόπος, αλλά υποθέτω πμορείς κάποιους χώρους να τους απομονώσεις, να είναι πχ για παιχνίδι ή για φαγητό, κ έτσι να περιορίζονται οι φθορές. Ακόμα και το βάψιμο που λες, πιο απλό μου φάινεται να ξεκινήσεις χαλαρά να βάφεις ένα μέρος του σπιτιού κ εσύ να είσαι στο άλλο μέρος χωρίς να στριμωχτούν όλα τα πράγματα, παρά να το κάνεις αυτό σε  μικρό σπίτι. 

 

ΕΠίσης μου φάινεται λίγο ανάποδο, να περάσεις το ζόρι με τα δύο μωρά τώρα που είστε στο μεγάλο, και να μετακομίσετε όταν θα έχει χρονίσει το ένα και το άλλο θα είναι ακόμα πιο μεγάλο! Γιατί όσο μεγαλώνουν, λογικά θα σας βολεύει περισσότερο η άπλα. 

[mama16]

Θα συμφωνήσω με τις περισσότερες που λένε ότι η μονοκατοικία είναι πολύ καλύτερη. Έχει όντως λίγο περισσότερη δουλειά, αλλά τα οφέλη είναι περισσότερα από τα τυχόν μειονεκτήματα. Κάθε μέρα ειδικά όταν έχει καλό καιρό μπορείς να χαλαρώνεις με το σύζυγο στην αυλή, τα παιδάκια σου να παίζουν στο γρασίδι χωρίς να αγχώνεσαι αν θα πέσουν κ χτυπήσουν στο τσιμέντο. Το μεσημέρι δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι μήπως ενοχλούν τους γείτονες αλλά ούτε εσύ ενοχλείσαι από κάποιον τρίτο. Κ το σπίτι όταν είναι πιο μικρό όντως φαίνεται πιο ασυμμαζευτο. Μετακομίσαμε πριν κανένα τρίμηνο σε μονοκατοικία, χωριό κ μεγαλύτερο σπίτι ενώ κανονικά μέναμε σε πόλη, μεγάλο διαρι διαμέρισμα κ το σίδερο το έκανα στο σαλόνι, οπότε όταν είχα εκεί τα ρούχα αν ερχόταν κάνεις φαινόταν χάλια το σπίτι, τώρα έχω άλλον χώρο που τα βάζω για να σιδερωσω κ το σαλόνι πάντα είναι μια χαρά. Βέβαια πάλι όταν είμαστε μαζεμένοι με την κόρη μου εκεί τα ριχτάρια θα πέσουν, παντού θα έχει παιχνίδια αλλά μέσα σε 5 λεπτακια τα φτιάχνω κ είναι έτοιμο το σπίτι για να υποδεχτώ κόσμο!!!

[erin0000]

Και εγώ είμαι υπέρ της άνεσης... Όσο μεγαλύτερο το σπίτι που μένει κανείς τόσο το καλύτερο. Δεν μπορώ να είναι ο ένας πάνω στον άλλον, να μην έχει ο καθένας το χώρο του, να μην χωρούν τα πράγματά  κτλ. Και τα παιδιά καλό είναι -εαν υπάρχει η δυνατότητα-να έχουν ξεχωριστά δωμάτια.

On 26/2/2019 at 11:31 ΜΜ, Chrysoum είπε:

 Όπως και να το κάνεις είναι πιο εύκολο να κρατήσεις σε τάξη έναν μικρότερο χώρο. 

 

Δεν συμφωνώ. Ο μικρός χώρος δεν σου δίνει τη δυνατότητα να τακτοποιήσεις όπως θα ήθελες. Ακόμα και αν είσαι τακτική σαν άτομο, όταν είναι περιορισμένα τα τετραγωνικά δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Ο μεγάλος χώρος έχει και περισσότερες επιλογές αποθήκευσης, περισσότερα έπιπλα κτλ.

[little lamb]

Καλησπέρα! Δεν μπορώ να εκφράσω άποψη για το πού είναι καλύτερα γενικά και μάλιστα με παιδιά, καθώς πρόσφατα πήγαμε σε μεγάλο σπίτι και τώρα περιμένουμε παιδί. Για την τακτοποίηση όμως, μπορώ να πω ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση: Στον μεγάλο χώρο τακτοποιείς μεν πιο εύκολα, λόγω περισσότερων επίπλων, ντουλάπων, παταριών κλπ και γενικά τα πράγματα είναι πιο "απλωμένα" και δεν συσσωρεύονται. Αλλά από την άλλη, όσο πιο πολλούς αποθηκευτικούς χώρους έχεις, τόσο τους γεμίζεις και μαζεύεις πράγματα. Ενώ μην έχοντας χώρους νομίζω κρατάς τα απαραίτητα.

[Chrysoum]

3 hours ago, erin0000 said:

Όσο μεγαλύτερο το σπίτι που μένει κανείς τόσο το καλύτερο. 

 

Δεν συμφωνώ. Ο μικρός χώρος δεν σου δίνει τη δυνατότητα να τακτοποιήσεις όπως θα ήθελες. Ακόμα και αν είσαι τακτική σαν άτομο, όταν είναι περιορισμένα τα τετραγωνικά δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Ο μεγάλος χώρος έχει και περισσότερες επιλογές αποθήκευσης, περισσότερα έπιπλα κτλ.

Εξαρτάται πάντα από το τι παίρνεις ως μέτρο αναφοράς. Δεν διαφωνώ ότι ενας μικρός χώρος είναι περιοριστικός και πολλές φορές δύσκολος να κρατηθεί σε τάξη.  Αλλά αυτή δεν ειναι η περίπτωση μου αυτή την στιγμή και μάλλον εγώ δεν το κατέστησα σαφές. Αναφερόμουν σε μεγάλωμα παιδιών σε ένα διαμέρισμα 100 τμ, που αντικειμενικα δεν ειναι μικρός χώρος ή έστω δεν είναι τόσο μικρός χώρος.

 

'Οσο για το οσο μεγαλύτερο, τόσο το καλύτερο, πάλι εξαρτάται από το μέτρο αναφοράς θα πω εγώ. Αν πρόκειται για πολύ μεγάλο και εχεις πολλούς αναξιοποίητους χώρους, τοτέ αφενός δεν εχει νόημα, αφετέρου κοστίζει πάρα πολύ.

[erin0000]

πρίν από 31 λεπτά , Chrysoum είπε:

Εξαρτάται πάντα από το τι παίρνεις ως μέτρο αναφοράς. Δεν διαφωνώ ότι ενας μικρός χώρος είναι περιοριστικός και πολλές φορές δύσκολος να κρατηθεί σε τάξη.  Αλλά αυτή δεν ειναι η περίπτωση μου αυτή την στιγμή και μάλλον εγώ δεν το κατέστησα σαφές. Αναφερόμουν σε μεγάλωμα παιδιών σε ένα διαμέρισμα 100 τμ, που αντικειμενικα δεν ειναι μικρός χώρος ή έστω δεν είναι τόσο μικρός χώρος.

 

'Οσο για το οσο μεγαλύτερο, τόσο το καλύτερο, πάλι εξαρτάται από το μέτρο αναφοράς θα πω εγώ. Αν πρόκειται για πολύ μεγάλο και εχεις πολλούς αναξιοποίητους χώρους, τοτέ αφενός δεν εχει νόημα, αφετέρου κοστίζει πάρα πολύ.

 

100τμ για 2 παιδιά είναι μεν ευρύχωρα, αλλά αν είχα τη δυνατότητα να πάω σε λίγο μεγαλύτερη μονοκατοικία, πχ 150τμ, θα διάλεγα την μονοκατοικία.  Τώρα αν μιλάμε για ακόμα μεγαλύτερο προφανώς και κάποιοι χώροι δεν θα χρησιμοποιούνται καθημερινά, οπότε θα μένουν τακτοποιημένοι. :-) 

 

 

[Chrysoum]

34 minutes ago, erin0000 said:

 

100τμ για 2 παιδιά είναι μεν ευρύχωρα, αλλά αν είχα τη δυνατότητα να πάω σε λίγο μεγαλύτερη μονοκατοικία, πχ 150τμ, θα διάλεγα την μονοκατοικία.  Τώρα αν μιλάμε για ακόμα μεγαλύτερο προφανώς και κάποιοι χώροι δεν θα χρησιμοποιούνται καθημερινά, οπότε θα μένουν τακτοποιημένοι. :-) 

 

 

Μιλάμε για 300 και τα 300 ναι μεν ακούγονται δελεαστικά στην αρχή, αλλά μετά από λίγο καιρό καταλαβαινεις ότι απλα δεν εχει νοημα, ασε που εχει μπελάδες. Γι αυτό σου λέω τα πάντα ειναι σχετικά με το τι παίρνεις ως μέτρο αναφοράς!

[Έσπερος]

Ναι τα 300 και υποθέτω σε δυο τουλ. ορόφους ειναι δελεαστικά αλλα δυσκολο να συντηρηθούν με προσωπικη εργασια μονο αν δεν συνοδεύονται απο τα αναλογα οικονομικα που θα επιτρεπουν εξωτερική βοηθεια, ειδικα οταν υπαρχουν και μικρα παιδια. 

[Αννα 35]

Συμφωνώ με την Έσπερος. Δύο παιδιά και εργαζόμενη μητέρα, δύσκολα συντηρείς μόνη σου 300τμ μονοκατοικία. Χρειάζεται τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα οικιακή βοηθός (γιατί σίγουρα θα υπάρχουν και εξωτερικοί χώροι, όπως βεράντες, ή βοηθητικοί, όπως υπόγειο) και εάν υπάρχει κήπος ίσως και κηπουρός, διαφορετικά θα ασχολείστε όλη μέρα με το σπίτι.

 

Προσωπικά, εάν δεν είχα εξωτερική βοήθεια θα περιοριζομουν σε μια μονοκατοικία 150τμ, μόνο με γκαζόν στον κήπο που είναι ευκολότερα διαχειρισιμο.

[Merendoula]

Κ εγώ οτιδήποτε πάνω από 120τμ το θεωρώ τεράστιο κ αχρείαστο για μια μέση οικογένεια με 4 ή 5 μέλη. Εκτός αν εργάζεστε μέσα σε αυτο και χρειάζεστε ατελιέ, χώρο υποδοχης και έκθεσης, μηχανήματα κλπ. Αλλιώς μια εργαζόμενη μητερα με 2 3 παιδιά απλώς θα τα παίξει. Τα 300τμ που αναφέρονται παραπάνω ομολογώ ότι μου προκάλεσαν ίλιγγο! Χαχαχα! Εμεις ζουμε σε 70 μολις τετραγωνικα και ζοριζομαστε πολυ. Ούτε αυτο ειναι καλο και ναι, μόνιμα ακατάστατο είναι. Τον ασυμμάζευτο έχει! Ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο τα επόμενα χρόνια.. Επισης ειμαι απο αυτούς που νιωθουν ανασφαλεια σε μονοκατοικια. Εχω συνηθισει το διαμερισμα και το προτιμω. Δεν νιώθω καλά όταν είμαι στο ύψος του δρόμου.. Θέλω ψηλά!

[erin0000]

17 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Μιλάμε για 300 και τα 300 ναι μεν ακούγονται δελεαστικά στην αρχή, αλλά μετά από λίγο καιρό καταλαβαινεις ότι απλα δεν εχει νοημα, ασε που εχει μπελάδες. Γι αυτό σου λέω τα πάντα ειναι σχετικά με το τι παίρνεις ως μέτρο αναφοράς!

 

Αν τα 300τμ είναι δικό σας σπίτι όμως είναι κρίμα να μην το εκμεταλλευτείτε.

 

Σίγουρα είναι δύσκολο να το συντηρήσεις μόνη σου, ειδικά εάν δουλεύεις. Από εκεί και πέρα, σίγουρα δεν θα χρησιμοποιούνται και τα 300τμ σε καθημερινή βάση. Οπότε επικεντρώνεσαι στους χώρους που χρησιμοποιείτε συνέχεια. Από εκεί και πέρα θα χρειαστεί και κάποια εξωτερική βοήθεια. πχ κάποια καθαρίστρια μια στο τόσο ή ένας κηπουρός για τον κήπο.

Εάν δεν δουλεύεις τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα.

 

Εγώ θα προσπαθούσα να βρω τρόπο να μεγαλώσουν τα παιδιά στο άνετο σπίτι και όχι στο διαμέρισμα εφόσον μου δινόταν η δυνατότητα.