Φοβάμαι ότι το μωρό μου θα νιώθει τη γιαγιά του για μαμα

[Lenia16]

2 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

Οι γονείς δε χρειάζεται να είναι συνταξιούχοι, υπάρχουν κ οι ΟΕ.

 

1 hour ago, Dust pink είπε:

Όσο για τις Ο.Ε και τα συνταξιούχα μέλη αυτής σε φαρμακεία πραγματικά έχω πολλές απορίες αλλά θα τις καταπιω!

Άσχετο αλλά ξαναδιάβασε τι εγραψα.

[Dust pink]

πρίν από 1 λεπτό , Lenia16 είπε:

 

Άσχετο αλλά ξαναδιάβασε τι εγραψα.

Το εγραψα με βάση κάτι που είχα στο μυαλό και έχω δει να συμβαίνει με  φαρμακεία και δεν είναι της παρούσης ούτε σχετικό με το θέμα. Προφανώς επειδή έχεις απ' όσο κατάλαβα επαφή με τον χώρο ίσως γνωρίζεις πιθανές παρατυπίες αντικειμενικά μιλώντας που συμβαίνουν και δεν είναι ουτοπία μπορώ να αναφερθώ σε π.μ αν θέλεις.  Τα Ο.Ε είναι άλλη ιστορία που επίσης δεν είναι σχετική. Έγινε αναφορά και απάντησα για το συγκεκριμένο παράλληλα με την ροή της όλης ιστορίας.

[vtgian]

On 9/6/2018 at 3:18 ΜΜ, Roisin1 είπε:

Κορίτσια καλησπέρα, 

Έχω την εξής φοβία: φοβάμαι οτι το μωρο μου δε θα καταλαβαίνει οτι εγώ είμαι η μαμα του, αλλά η γιαγιά  που τον προσέχει από τις 9πμ ως τις 6μμ από Δευτέρα ως Παρασκευή. 

 

Για να καταλάβετε γέννησα το μωρο μου πρόωρα στις 32 εβδομάδες και χρειάστηκε να νοσηλευτεί στη μονάδα για 1.5 μήνα. 

Πήγαινα καθημερινά και τον έβλεπα για μισή ώρα αλλά ούτε αγκαλιά δε μας επιτρεπόταν να τον πάρουμε. 

Μπόρεσα κι έμεινα μαζί του αφού τον πήραμε σπίτι  για 20 μόνο μέρες κι έχω τώρα μια βδομάδα που έχω επιστρέψει στη δουλειά μου.

Δυστυχώς δεν μπορώ να μην πηγαίνω στη δουλειά. Έλειπα από τον Γενάρη, καθώς νοσηλευομουν για 3 μήνες στο νοσοκομείο. Σαν ελεύθερη επαγγελματίας που ειμαι δε δικαιούμαι καμία μέρα άδειας έτσι αναγκάστηκα να επιστρέψω.

Ναι πέρασα πολύ δύσκολα αυτό είναι σίγουρο, αλλά τώρα που έχω το παιδάκι μου δεν μπορώ να το χαρώ όσο θα ήθελα. 

Μένει με τη γιαγιά του όπως ανέφερα 09.00-18.00 και φοβάμαι ότι επειδή δε γνώρισε μάνα αυτό το παιδάκι όταν γεννήθηκε.. κλεισμένο σε μια θερμοκοιτιδα και εμένα να λείπω πια τόσες ώρες.. ότι θα αναγνωρίζει εκείνη σα μαμά.  

Παλεύω πολύ με αυτό μου τον φόβο, προσπαθώ να σκέφτομαι ότι με κάποιον μεταφυσικό τρόπο καταλαβαίνει ότι είμαι εγώ, αλλά δεν ξέρω κιολας. 

 

Αυτή μου η φοβία φτάνει στο σημείο να ζηλευω πολύ την πεθερά μου, ειδικά όταν τη βλέπω να τον κρατάει αγκαλιά, ενώ δε θα έπρεπε. Για να καταλάβετε κάποιες φορές που έχει τύχει να τη δω να είναι τρυφερή μαζί του και να τον κοιμίζει στην αγκαλιά της και μου έρχεται να της ορμηξω και να της βγάλω τα μάτια. 

 

Σημείωση: τα πηγαίνω πολύ καλά με την πεθερά μου, είναι πολύ γλυκός άνθρωπος.. Δεν είναι αυτό το θέμα μου δηλαδή. 

 

Ίσως φοβάμαι στην τελική ότι εκείνη είναι καλύτερη από εμένα και μήπως ο γιος μου προτιμήσει εκείνη.  

 

Συγγνώμη για το σεντόνι, αλλά χρειάζομαι νομίζω  λίγο ξεμπλοκαρισμα η καμία ιδέα για το τι να κάνω για να πάψω να έχω αυτές τις σκέψεις. 

 

 

Αγαπητή φίλη,

διάβασα προσεκτικά το σχόλιό σου και διαγώνια τα υπόλοιπα σχόλια. Είσαι μια νέα μαμά (με όλα τα άγχη που εκ των πραγμάτων έχει η άφιξη ενός νέου μέλους) και επιπλέον ξεκίνησες πολύ δύσκολα με έξτρα αγωνίες. Οι φοβίες που έχεις είναι απόλυτα φυσιολογικές, τις έχουμε όλες μαμάδες που αφήνουμε τα μωρά μας πολύ αργότερα, πόσο μάλλον εσύ!

Είμαι σίγουρη ότι πριν γυρίσεις στην εργασία, έψαξες όλες τις εναλλακτικές, δεν έχει νόημα να σου πω κάτι άλλο.

 

Επί του πρακτέου λοιπόν, η συμβολή μου στο θέμα σου είναι η παρακάτω:

α) φρόντισε την ψυχολογία σου. Είσαι στην αρχή, μπορεί πίσω από τις φοβίες σου να βρίσκεται μιας ελαφριάς μορφής επιλόχειος κατάθλιψη. Αν νιώθεις ότι πνίγεσαι, ότι είσαι σε απόγνωση, κάνε ένα τηλέφωνο στη Φαιναρέτη να μιλήσεις με κάποιον που θα σε βοηθήσει ψυχολογικά. Οι μαμάδες που είχαν δυσκολίες κατά τον τοκετό ή έπειτα, όπως εσύ, είναι συνήθως πιο ευάλωτες. 

β) Κανένας δεν ξέρει την δυναμική της δικής σου οικογένειας και του χαρακτήρα σου. Κατ΄επέκταση, κανένα φόρουμ δεν μπορεί να διαγνώσει αν το μωρό σου θα δεθεί περισσότερο με τη γιαγιά ή όχι. Κάθε σχολιάστρια έχει τη δική της ιστορία να σου πει, βασισμένη στις δικές της προσλαμβάνουσες. Υπάρχουν παιδιά που μεγάλωσαν με γιαγιά που πήρε το ρόλο της μαμάς και ουσιαστικά, υπάρχουν μαμάδες που έλειπαν πολλές περισσότερες ώρες από εσένα αλλά παρόλα αυτά ανέπτυξαν πολύ στενή σχέση με τα μωρά τους. Αντίστοιχα, υπήρχαν φυσικά διαθέσιμες μαμάδες που δε δούλευαν αλλά ποτέ δεν ήταν ουσιαστικά διαθέσιμες με αποτέλεσμα το μωρό να δεθεί περισσότερο με άλλους (γιαγια, μπαμπά, θεία, νταντά...) Σίγουρα είναι πιο εύκολο αν δεν χρειάζεται μια μαμά να γυρίσει άμεσα στη δουλειά. Μή ψάχνεις για απαντήσεις έξω απο εσάς, δες πως μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα η οικογένειά σας με τα δικά σας δεδομένα. Είναι λογικό και αναμενόμενο να φοβάσαι μήπως αντικατασταθείς. Εστίασε στο μέλλον και όχι στο παρελθόν. Κάθε μέρα είναι μια νέα ευκαιρία να χαρείς το μωρό σου.

γ) Καταλαβαίνω ότι δεν είσαι μια αδιάφορη μαμά, κάθε άλλο. Είσαι μια μαμά που την νοιάζει ο δεσμός της με το μωρό της και υποφέρει που είναι μακριά του. Από τη δική μου εμπειρία θα σου πω ότι αυτό από μόνο του, είναι ένα γερό σκαλοπάτι για να δεθεί το μωρό σου μαζί σου. Οι διαθέσιμές σου ώρες μπορεί να είναι λίγες αλλά αφού ενδιαφέρεσαι ουσιαστικά, το μωρό σταδιακά θα σου δείξει το δέσιμό σας. Έπειτα, όσο μεγαλώνει, το μωρό μπορεί να αποκτά ισχυρούς δεσμούς με περισσότερα άτομα του ενός. Μπορεί τώρα να φαίνεται ότι προτιμά τη γιαγιά, αυτό όμως πολύ γρήγορα μπορεί να αλλάξει.

δ) Προσπάθησε να εστιάσεις στα θετικά που για άλλες μαμάδες δεν είναι αυτονόητα. Το μωρό σου έχει πολλούς ανθρώπους γύρω του που το αγαπάνε. Είναι τυχερό γιατί εκτός από μαμά, έχει και γιαγιά. Δεν έχεις τις αμφιβολίες που έχουν όσες έχουν νταντάδες ή πρέπει να τα αφήσουν σε βρεφονηπιακό.

ε) Αν μπορείς, κάνε συγκοίμηση. Επειδή το μωρό σου ακόμα δεν έχει ωράρια μεγάλου και έχει ή θα έχει πολλά ξυπνήματα το βράδυ (δοντάκια, πονάκια, άγχος αποχωρισμού) η παρουσία σου το βράδυ θα ενισχύσει το δέσιμό σας.

 

Να είσαι σίγουρη ότι γρήγορα θα έρθουν οι μέρες που θα πεις "ωχ παιδάκι μου παίξε λίγο με τη γιαγιά σου να ηρεμήσει το κεφάλι μου, μαμά και μαμά συνέχεια!" 

 

[ninaki80]

κοριτσια νομιζω εχουμε ξεφυγει απτο θεμα κ λεγονται πλεον μονο τα δυο ακρα.... @Dust pink εννοειτε οτι υπαρχουν ελευθεροι επαγγελματιες που εχουν μειωσει τα ωραρια τους δεν ειναι ολα ασπρο μαυρο. κ εμενα η οδοντιατρος μου ανοιξε μονη της το ιατρειο της πηγε πολυ καλα κ τωρα πλεον εχει δυο βοηθους μεσα κ δεν πηγαινει απτο πρωι μεχρι το βραδυ.... επισης ενω αλλα οδοντιατρεια δουλευουν μεχρι της 9 το βραδυ η συγκεκριμενη στης 8 εχει κλεισει χωρις καμια εξαιρεση. προφανως βγαζει τα χρηματα που θελει κ της φτανουν κ εχει κ συνεχεια κοσμο. 

κ το μεγαλητερο φαρμακειο που εχουμε στην γειτονια μας κ υπαρχει εδω κ 20 χρονια κ συνεχως ανανεωνετε εχει μεσα 4 κοπελες κ τον ιδιοκτητη σπανια τον πετυχαινω να δουλευει... ακομα κ το πιο μικρο φαρμακειο στη γειτονια μας εχει μια βοηθο κ η ιδιοκτητρια κανει μονο μια βαρδια οποτε πολυ λιγοτερες ωρες.....

 

μιλαμε οποτε

 για το τι μπορει να κανει ο καθενας δεν χρειαζετε να ειμαστε απολυτοι οτι οι ελευθεροι επαγγελματιες δεν εχουν ενναλακτικες καποιοι εχουν.

το θεμα μας δεν ειναι αυτο το θεμα μας ειναι η συγκεκριμενη κοπελα η οποια προφανως δεν μπορει να βρει ενναλακτικες οποτε οι τυψεις κ οι ενοχες ειναι κατι το θεωριτικο οταν δεν υπαρχει αλλη λυση απλα προσπαθεις να το ξεπερασεις.... 

@Roisin1 λοιπον απλα προσπαθησε να το ξεπερασεις κ να ζησεις ομορφα εσυ κανεις οτι καλητερο μπορεις κ απτην στιγμη που δεν υπαρχει αλλη λυση για την δουλεια σου απλα ξεπερασε το δεν προκειτε να καταφερεις τιποτα με ενοχες κ τυψεις. 

[anath]

πρίν από 39 λεπτά , belleblue είπε:

 ... ίσως δεν ξέρετε αρκετές οικογένειες με μπαμπάδες με ένα δυο και τρια παιδιά, .... πως αλλιως θα επιβιώσουν, πρώτη φορά το ακούτε; ... Δηλαδή οι σερβιτόροι που βλέπετε στους γάμους, τα βράδια (όχι οι 20ρηδες).... δεν ξέρετε ότι αρκετοί είναι πατεράδες;  Οεο; !

Τυχαίνει κιόλας ήταν δυο φορές γείτονές μου οικογένειες με μπαμπάδες που ήταν όντως σερβιτόροι τα βράδια!  Το πρωί είχαν άλλη δουλειά, και οι μητέρες το ίδιο. 

Ας μιλάμε με ρεαλιστικά σενάρια όχι αυτά που θα θέλαμε, γιατι στην Ελλάδα σε πολλές περιοχές έτσι είναι τα πράγματα... ... 

Η μαμά νεογέννητου αυτό που θα ήταν ιδανικό, για το μωρό, θα ήταν να μην εργάζεται....   Εάν ο πατέρας θέλει να προσφέρει στην μητέρα το ιδανικό, ας δουλέψει. 

  Σε κάποια σπιτικά, εάν υπάρχουν δάνεια, χρωστούμενα ή άλλες υποχρεώσεις, κάποιοι πατεράδες αναγκάζονται να δουλεύουν πάνω από 12 ωρο, και το ότι εγώ είπα 2 κ 3 δουλειές ίσως έπρεπε να γράψω ώρες. Κάποιοι άνθρωποι δουλεύουν σε μια δουλειά 12 + ώρες.  

Άσε που ξέρω και αρκετούς πατεράδες, που δουλεύουν 6-8 ωρο και πάλι τίποτα δε κάνουν με το μωρό, κ κάθονται σε έναν Η/Υ αντί να κάνουν κάτι με το μωρό ή το λίγο μεγαλύτερο βρέφος/παιδί ... καταλήγουν απλως παρόντες στο σπίτι... . και αυτό το σενάριο απολύτως πραγματικό,

οι πατεράδες που θα ασχοληθούν όντως με το παιδί,  (από μόνοι τους και χωρίς βούρδουλα) όταν δουλεύουν νορμάλ ώρες είναι στην Ελλάδα στους διάφορους κύκλους που έχω δεί, η απόλυτη μειοψηφία. ..  sorry to break the news!!!!  ...

@anath πιστεύω ακράδαντα ότι εάν δεν υπάρχει ζήτηση ΗΧΗΡΗ, τότε δεν θα υπάρξει ποτέ προσφορά από το κράτος.

Έτσι είναι τα πράγματα ειδικά εδώ,  αλλά κια στις άλλες χώρες. υπάρχουν παρα πολλές οργανώσεις που φροντίζουν να εκτίθεται πάντα η εκάστοτε κακή πολιτική ή μη βελτίωση της. Θα ήταν ενδιαφέρον ένα θέμα συζήτησης με θέμα αυτό, όπως και το τι οργανώσεις υπάρχουν ήδη.

Καλως ή κακώς στην Ελλάδα λειτουργεί καλά το fb στην αλληλουποστηριξη μαμάδων  από το τίποτε, καλύτερο είναι, τι να πω.  

 

 

Το ότι συμβαίνουν όλα αυτά δεν θα πρέπει να το επικροτουμε πόσο μάλλον να το ζητάμε από έναν μπαμπά και να τον κατηγορούμε που δεν δουλεύει 18ώρα για να αφήσει τη μαμά στο σπίτι με το μωρό.

. Η μαμά νεογέννητου φυσικά να μείνει σπίτι, για μένα ο ένας χρόνος θα έπρεπε να ήταν υποχρεωτικός καθολικά, αλλά όχι να στέλνει τον μπαμπά στα κάτεργα. Να φροντίσει το κράτος για τις αποδοχές της. Ας μην μεταφέρουμε τις ευθύνες αλλού από όπου ανήκουν.

Το ότι ακόμα και οι μπαμπάδες που έχουν φυσιολογικό ωράριο επιλέγουν να μην ασχοληθούν ουσιαστικά με την οικογένεια είναι άλλη συζήτηση συνδέεται όμως με την κρατούσα  άποψη της πατριαρχίας και της γυναίκας-καταπιεζομενης από παντού.

Όσο για το fb ειναι ακατάλληλο μέσο για διαμαρτυρίες ουσιώδεις, αφού εκτός από απρόσωπο είναι και άκρως επικίνδυνο και αναξιόπιστο.

Οι ηχηρές διαμαρτυρίες θα έπρεπε να γίνονται σε άλλη βάση κατά τη γνώμη μου αλλά αυτό ξεφεύγει πολύ σε αυτή τη φάση της συζήτησης

[belleblue]

 ...

Δε βλέπω γιατί δεν μπορούμε να το ζητάμε από τον μπαμπά εάν δεν υπάρχει άλλη λύση.Το κράτος δεν παρέχει κάτι στην περίπτωση της θεματοθετριας.

Όλα αυτά φυσικά στην περίπτωση που είναι θέμα βιοποριστικό. Δε μιλάμε για το θέμα της καριέρας. 

[Dust pink]

Η όλη κουβεντα αναλώνεται στο αν θα δουλεύει η μαμά 8 η 9 ώρες λες και μιλάμε για τεράστια διαφορά...παίζουμε δηλαδή με τους αριθμους. Νομίζω ότι καμία από εμάς δεν αναφέρθηκε σε 12 ωρη εργασία ή ως προτεραιότητα αυτή και το παιδί ας το αναλάβουν άλλοι. Ούτε και η πρόθεση της θεματοθετρια είναι αυτή απ' αυτά που διάβασα...ότι δηλαδή αδιαφορεί για το μωρό της. Άλλη μαμά τα καταφέρνει καλύτερα άλλη δυσκολότερα ,αυτό είναι κριτήριο διαχείρισης ,όχι μητρότητας και καταλληλότητας ως μαμά. Τρόποι για να νιώσει το μωρό της κοντά υπάρχουν και μάλιστα ποιοτικοί είτε δουλεύει 4ωρες είτε 8 η 9. Έχω την εντύπωση πως αυτούς ψάχνει ως νέα μαμά που δεν τις ήρθαν ιδανικες οι συνθήκες και τα βάζει με τον εαυτό τις βλέποντας εχθρούς που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει δημιουργοντας τύψεις χωρίς λόγο. Σειρά με το μωρό της είναι σε θέση να βρει και να του δώσει τα θεμέλια που εκείνη πιστεύει. Εισπράττω χωρις να την γνωρίζω ότι υπέστει αρκετή ταλαιπωρία που κόστισε στην ψυχολογία ίσως υποθέτω χωρίς να είμαι απόλυτη ότι εκτός από το οικονομική η εύρεση καλής εργασίας μετά από καιρό και η άμεση επιστροφή σε αυτή θεώρηθηκε  σε νοητικό επίπεδο πως θα λειτουργήσει ως ψυχαναλγητικο για όλα αυτά , στην πορεία και βιώνοντας το κάπου δυσανασχετεί και ψάχνει λύσεις. Εγώ την ιστορία της την είδα ανθρώπινη που συμβαίνει σε πολλές γυναίκες ακόμη και όταν αποχωρίζονται το μωρό τους αργότερα. Εκ μέρους μου θεωρώ σωστό να της πω ότι η εργασία δεν είναι ντροπή και με παραχώρησεις μπορεί να συνδυαστεί αρμονικά με τα παιδιά. Μια μέση λύση πρέπει να βρεθεί, το να της λεμε άφησε την δουλειά και αφοσίωσου στο παιδί γιατί έτσι κάναμε εμείς και λειτούργησε δεν το θεωρώ σωστό... ούτε και το αντίθετο που κανείς απ' ότι θυμάμαι δεν είπε (ρίξουν στην δουλειά και μη σε νοιάζει). Το σημαντικό είναι πως ο χρόνος πέρασε και περνάει ότι ήταν να γίνει έγινε από εδώ και στο εξής τίθεται το θέμα και για αυτό τον λόγο καταλαβαίνω ότι μπήκε στον κόπο να απευθυνθεί σε ένα φόρουμ. Τα υπόλοιπα προέκυψαν στην ροή της ιστορίας της. Θα συμφωνήσω εννοειται με την συγκοιμηση. Θα πρότεινω την συχνή από μέρους ομιλία προς το μωρό και την δερματική επαφή μεταξύ μεταξυ μητέρας  και  παιδιού ,τώρα το καλοκαίρι ευνοεί. Το τελευταίο μου το είχε προτείνει μία μαία όταν για κάποιους λόγους δεν θήλασα και δεν υπήρχε αυτό το δέσιμο με το μωρό λόγω θηλασμού. 

@ninaki80 δεν θα ήθελα να επεκταθω για πολλούς λόγους. Οι βοηθοί εχουν συγκεκριμένες αρμοδιότητες και συνυπεύθυνοτητες  οτιδηποτε παραπάνω γίνεται είναι απλώς κατάχρηση εκατέρωθεν.

[Yovanna]

3 hours ago, belleblue said:

είναι πολύ επίκαιρο το θέμα εξαιτίας της κρίσης και δεν απορώ πως δεν υπαρχει μεγαλος ακτιβισμός από τις γυναίκες -  γιατί κάθε λεπτό προσπαθούν να περασουν περισσότερη ώρα με τα παιδιά τους. 

κανονικά θα επρεπε να υπαρχει ακτιβισμος για περισσοτερα δικαιωματα στη μητρότητα από τις μαμάδες που έχουν λίγο χρόνο περισσότερο και δεν εργάζονται 100%.   Η θεματοθέτρια δε θα πρεπε τώρα να μπαίνει καν σε τετοιο προβληματισμό, εάν ηταν προστατευμένη από το νόμο - εκείνη και πρώτα από όλα το παιδί της που την χρειάζεται!!!! 

υπάρχει καμιά ομάδα fb μήπως και κουνηθεί κάτι ; 

 

για μένα το παιδί πάντα θα έχει την μαμά του ως μαμά, όπου και εάν αυτή βρίσκεται.  ακόμα και εάν το βλέπει μια φορά το μήνα. 

Όμως ο δεσμός θα είναι όντως με άλλο άτομο, βαθύτερος και πρώτος και αυτό είναι ένα βαρύτατο τίμημα όχι για τα συναισθήματα της μαμάς προς το βρέφος, 

δηλαδή  "ποιόν θα έχει για μαμά" αλλά για το εάν θα αισθανθεί το δέσιμο που τα μωρά χρειάζονται με βάση όλες τις αρχές της αναπτυξιολογίας.

 

Για αυτό το λόγο, και όχι λοιπόν για το ποιόν θα έχει μαμά το βρέφος/παιδί,   αλλά πρωτίστως γιατί ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ βιολογικά τη μαμά του για να ολοκληρώσει το δέσιμο και να αναπτύξει το συναίσθημα της ασφάλειας κ πολλών άλλων για ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗ ΖΩΗ. 

 

Ο σύζυγος είναι πολύ μεγάλο κομμάτι της εξίσωσης, γιατί εκείνος θα έπρεπε να έχει δώσει σημεία στήριξης και να δουλεύει 3χ δουλειές, για να έχει το μωρό τη μαμά του και ας μη το βλέπει αυτός ποτέ. Γιατί η βιολογία, εάν ψάξεις, τα λέει όλα. Ο μητρικός δεσμός στην βρεφική ηλικία  μέσω της φροντίδας του βρέφους δεν μπορεί να αντικατασταθεί από άλλον, όσο και αν το αγαπάει. 

 

αυτό είναι το ΜΟΝΟ που εγγυημένα δεν γυρνάει πισω στο χρόνο. Τα χρήματα και η καριέρα γυρνάνε, μπορούν. 

 

επίσης , ο αποχωρισμός μέσω της μονάδας έχει μήπως προκαλέσει κάποια μικροκατάθλιψη με αποτέλεσμα να μην έχει δημιουργηθεί κάν ακόμα δεσμός, 

οπότε για αυτό η θεματοθέτρια ακόμα δε μπορεί να αποφασίσει εύκολα ; 

@Roisin1 εγώ από τα γραφόμενά σου νομίζω ακόμα δεν μπόρεσες να έρθεις κοντά με το βρεφάκι σου. 

Ελπίζω να βρείς μια λύση που να ικανοποιεί όλους, προσπάθησε με εργοδότη..προσπάθησε με συζυγο. Είναι η στιγμή που πρέπει να σε στηρίξουν, και εσύ θα βοηθήσεις όταν έρθει η σειρά σου. Αν πιστεύεις στις ικανότητές σου, θα τα καταφέρεις, γιατί δεν είναι και όλοι οι επαγγελματίες ίδιοι.  Ίσως ο εργοδότης σου σε έχει προσλάβει για ένα συγκεκριμένο ρόλο που δε μπορεί εύκολα να καλυφθεί από άλλον τόσο καλά. Δες το...!!!!  You have to beleive in it!

 

 

 

 

 

 

Φαντάζομαι οτι όλα αυτά που γράφεις και τα φωνάζεις κάνοντας bold, βάζοντας κεφαλαία, υπογραμμίζοντας τα, και ότι άλλο υπαρχει τέλος πάντων, τα βασίζεις σε άρθρα και έρευνες..? Δεν αμφιβάλλω καθόλου. Είμαι βέβαιη ότι αν χρειαστεί έχεις ένα κατεβατό άρθρα και στατιστικές να παραθέσεις. Καταλαβαίνεις φαντάζομαι ότι εαν θέλω μπορώ να σου βρώ άλλα τόσα για τα εντελώς αντίθετα από αυτά που γράφεις. Βρίσκει κανένας πηγές για οποιαδήποτε αποψη και να θέλει να υποστηρίξει.

Το ότι εν έτει 2018 , υποβιβάζεις τον ρόλο του πατέρα στον κουβαλητή του σπιτιού, "κι ας μην το βλέπει ποτέ ", με ξεπερνάει. 

[vtgian]

πρίν από 10 λεπτά , belleblue είπε:

 ...

Δε βλέπω γιατί δεν μπορούμε να το ζητάμε από τον μπαμπά εάν δεν υπάρχει άλλη λύση.Το κράτος δεν παρέχει κάτι στην περίπτωση της θεματοθετριας.

Όλα αυτά φυσικά στην περίπτωση που είναι θέμα βιοποριστικό. Δε μιλάμε για το θέμα της καριέρας. 

 

Οι γονείς έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις προς το παιδί τους. Όσο δικαιούται μια μαμά να δεθεί μαζί του, άλλο τόσο δικαιούται και ο πατέρας. Αντί να βρει 3 δουλειές και να είναι άφαντος από τη ζωή τους, δε θα ήταν καλύτερα να δουλεύουν και οι δύο και να ευχαριστιούνται από κοινού το παιδάκι τους; Αν μάλιστα υπάρχει βοήθεια συγγενή, ακόμα καλύτερα!

 

Αλλά τέλος πάντων, ας μιλήσουμε ρεαλιστικά. Οι γυναίκες ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν αντικειμενικά τη μεγαλύτερη δυσκολία (αν και έχω πρόσφατα 2 παραδείγματα μισθωτών που γύρισαν πίσω στο 40 ήμερο, υπάλληλος φαρμακείου η μία, γραμματέας γιατρού η άλλη). Ιδανικά καλό θα ήταν να μένουμε σπίτι τουλάχιστον ένα χρόνο με πληρωμένες αποδοχές. Και ιδανικά εμείς, όχι ο πατέρας, γιατί έχουμε θηλασμό και ανάρρωση από τον τοκετό. Αλλιώς και ο μπαμπάς μια χαρά ικανότατος είναι. Τυχαίνει και γνωρίζω πατεράδες μισθωτούς με γυναίκες ελ. επαγγελματίες που πήραν αυτοί την 6μηνη άδεια και ανέλαβαν αποκλειστικά τα μωρά τους. Όμως η ανεργία έχει χτυπήσει ταβάνι και οι περισσότερες οικογένειες τα βγάζουν δύσκολα πέρα με ένα μισθό. Όταν υπάρχει δουλειά, την κρατάς με νύχια και με δόντια ακριβώς γιατί σήμερα υπάρχει, αύριο όχι. Αν μπορείς να αλλάξεις τα δεδομένα προς το καλύτερο και να βλέπεις περισσότερο τα παιδιά σου, το κάνεις ασυζητητι. Δεν σταματά όμως η μαμά μια στρωμένη δουλειά και ξεκινά να δουλεύει ο σύζυγος σα δούλος. Και γιατί είναι άδικο και γιατί  θα τα φτύσει ο άνθρωπος και γιατί έκανε οικογένεια για να την βλέπει και γιατί κάποια στιγμή και η μαμά θα θέλει να γυρίσει στη δουλειά και μετά από ένα χρόνο, δυσκολεύουν τα πράγματα.  

 

Πρακτικά, κοιτάμε να δούμε πως θα αξιοποιήσουμε το χρονο μας καλύτερα, πως ο χρόνος που απομένει θα δοθεί ποιοτικά στο παιδί. Χωρίς τύψεις, γιατί ρεαλιστικές εναλλακτικές δεν υπάρχουν. Πονάει η επιστροφή στη δουλειά, με μια ματιά στο φόρουμ θα δείτε την αγωνία όλων των μαμάδων όταν ήρθε η ώρα να επιστρέψουν. Προχωράμε όμως, με ότι εφόδια έχουμε. 

 

ΥΓ. η επαφή δέρμα με δέρμα είναι πραγματικά πολύ βοηθητική και μάλιστα εφαρμόζεται σε χώρες εξωτερικού με τα μωρά θερμοκοιτίδας ως θεραπευτική. Ο καιρός ευνοεί, ξάπλωσε με το μωράκι αγκαλιά, δέρμα με δέρμα, να ακούει την καρδιά σου και να σε μυρίζει. Και μίλα του πολύ όπως είπε η dustpink, η φωνή σου σας δένει από την κοιλιά κιόλας.

[Dust pink]

πρίν από 38 λεπτά , Yovanna είπε:

 

Φαντάζομαι οτι όλα αυτά που γράφεις και τα φωνάζεις κάνοντας bold, βάζοντας κεφαλαία, υπογραμμίζοντας τα, και ότι άλλο υπαρχει τέλος πάντων, τα βασίζεις σε άρθρα και έρευνες..? Δεν αμφιβάλλω καθόλου. Είμαι βέβαιη ότι αν χρειαστεί έχεις ένα κατεβατό άρθρα και στατιστικές να παραθέσεις. Καταλαβαίνεις φαντάζομαι ότι εαν θέλω μπορώ να σου βρώ άλλα τόσα για τα εντελώς αντίθετα από αυτά που γράφεις. Βρίσκει κανένας πηγές για οποιαδήποτε αποψη και να θέλει να υποστηρίξει.

Το ότι εν έτει 2018 , υποβιβάζεις τον ρόλο του πατέρα στον κουβαλητή του σπιτιού, "κι ας μην το βλέπει ποτέ ", με ξεπερνάει. 

Καινούργιο κοσκινακι μου και που να σε κρεμάσω;;; Και να θέλεις να αγιασεις σ αυτό το φόρουμ δεν μπορείς, ειδικά αν είσαι και λίγο ευέξαπτος ως άνθρωπος!! 

4 ώρες πρίν, belleblue είπε:

είναι πολύ επίκαιρο το θέμα εξαιτίας της κρίσης και δεν απορώ πως δεν υπαρχει μεγαλος ακτιβισμός από τις γυναίκες -  γιατί κάθε λεπτό προσπαθούν να περασουν περισσότερη ώρα με τα παιδιά τους. 

κανονικά θα επρεπε να υπαρχει ακτιβισμος για περισσοτερα δικαιωματα στη μητρότητα από τις μαμάδες που έχουν λίγο χρόνο περισσότερο και δεν εργάζονται 100%.   Η θεματοθέτρια δε θα πρεπε τώρα να μπαίνει καν σε τετοιο προβληματισμό, εάν ηταν προστατευμένη από το νόμο - εκείνη και πρώτα από όλα το παιδί της που την χρειάζεται!!!! 

υπάρχει καμιά ομάδα fb μήπως και κουνηθεί κάτι ; 

 

για μένα το παιδί πάντα θα έχει την μαμά του ως μαμά, όπου και εάν αυτή βρίσκεται.  ακόμα και εάν το βλέπει μια φορά το μήνα. 

Όμως ο δεσμός θα είναι όντως με άλλο άτομο, βαθύτερος και πρώτος και αυτό είναι ένα βαρύτατο τίμημα όχι για τα συναισθήματα της μαμάς προς το βρέφος, 

δηλαδή  "ποιόν θα έχει για μαμά" αλλά για το εάν θα αισθανθεί το δέσιμο που τα μωρά χρειάζονται με βάση όλες τις αρχές της αναπτυξιολογίας.

 

Για αυτό το λόγο, και όχι λοιπόν για το ποιόν θα έχει μαμά το βρέφος/παιδί,   αλλά πρωτίστως γιατί ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ βιολογικά τη μαμά του για να ολοκληρώσει το δέσιμο και να αναπτύξει το συναίσθημα της ασφάλειας κ πολλών άλλων για ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗ ΖΩΗ. 

 

Ο σύζυγος είναι πολύ μεγάλο κομμάτι της εξίσωσης, γιατί εκείνος θα έπρεπε να έχει δώσει σημεία στήριξης και να δουλεύει 3χ δουλειές, για να έχει το μωρό τη μαμά του και ας μη το βλέπει αυτός ποτέ. Γιατί η βιολογία, εάν ψάξεις, τα λέει όλα. Ο μητρικός δεσμός στην βρεφική ηλικία  μέσω της φροντίδας του βρέφους δεν μπορεί να αντικατασταθεί από άλλον, όσο και αν το αγαπάει. 

 

αυτό είναι το ΜΟΝΟ που εγγυημένα δεν γυρνάει πισω στο χρόνο. Τα χρήματα και η καριέρα γυρνάνε, μπορούν. 

 

επίσης , ο αποχωρισμός μέσω της μονάδας έχει μήπως προκαλέσει κάποια μικροκατάθλιψη με αποτέλεσμα να μην έχει δημιουργηθεί κάν ακόμα δεσμός, 

οπότε για αυτό η θεματοθέτρια ακόμα δε μπορεί να αποφασίσει εύκολα ; 

@Roisin1 εγώ από τα γραφόμενά σου νομίζω ακόμα δεν μπόρεσες να έρθεις κοντά με το βρεφάκι σου. 

Ελπίζω να βρείς μια λύση που να ικανοποιεί όλους, προσπάθησε με εργοδότη..προσπάθησε με συζυγο. Είναι η στιγμή που πρέπει να σε στηρίξουν, και εσύ θα βοηθήσεις όταν έρθει η σειρά σου. Αν πιστεύεις στις ικανότητές σου, θα τα καταφέρεις, γιατί δεν είναι και όλοι οι επαγγελματίες ίδιοι.  Ίσως ο εργοδότης σου σε έχει προσλάβει για ένα συγκεκριμένο ρόλο που δε μπορεί εύκολα να καλυφθεί από άλλον τόσο καλά. Δες το...!!!!  You have to beleive in it!

 

 

 

 

 

Θα εστιάσω και εγώ στο θέμα του πατέρα του παιδιού αφού πρώτα πω πως συμφωνώ με τις προηγούμενες κοπέλες.

Είναι λυπηρό να ακούγονται εκτός από τις άλλες και απόψεις απαξιωτικές προς τον ρόλο του πατέρα. Είναι βασικό πρόσωπο κατά την διαδικασία της αναπαραγωγής ,εφόσον τίθεται και θέμα βιολογικό, επιπλέον και για την μετέπειτα ανατροφή και εξέλιξη του παιδιού. Αναρωτιέμαι γιατί μια γυναίκα να μπει σε μια διαδικασία να υποβιβάζει έτσι τον άνθρωπο και σύντροφο της. Τον άντρα που επέλεξε να φέρει στον κόσμο μια νέα ζωή;; Αυτές τις απόψεις θα προσδοκούσαν να τις άκουγα κατά την νεολιθική περίοδο και τους πρωτόγονους ανθρώπους (homo habilis) που ο άντρας έβγαινε για κυνήγι ημερών και άγριων ζώων.

Συνειδητά ή μη προσβάλλοντας τον πατέρα του παιδιού μετατρέποντας τον σε είλωτα προσβάλλουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Επιπρόσθετα, το γεγονός και μόνο ότι με τις επιλογές μας γινόμαστε αρωγοί της απομάκρυνσης βρέφους-πατετα το θεωρώ και ασέβεια προς το πρόσωπο του.  Η σχέση με τον πατέρα εκτός από επιτακτική κρίνεται και απαραίτητη προς όφελος του παιδιού. Οτιδήποτε άλλο θέλει ανίχνευση και είναι εγωιστικό!

Κατά τα άλλα συμφωνώ ως προς την από κοινού εργασία με τα κορίτσια! 

[anath]

1 hour ago, Dust pink είπε:

 Αυτές τις απόψεις θα προσδοκούσαν να τις άκουγα κατά την νεολιθική περίοδο και τους πρωτόγονους ανθρώπους (homo habilis) που ο άντρας έβγαινε για κυνήγι ημερών και άγριων ζώων.

Ακόμα και τότε οι ρόλοι ήταν μοιρασμένοι και οι γυναίκες είχαν τη δική τους συνεισφορά στη λειτουργία της κοινότητας!!

Γιατί καλούμαστε να  συμβιβαστούμε με απάνθρωπες "λύσεις" ;

Εκτός αυτών που αναφέρθηκαν για τη σχέση πατέρα-παιδιών και με βρίσκουν σύμφωνη, αναρωτιέμαι η μαμά δεν αισθάνεται την ανάγκη για φυσική παρουσία του συζύγου; και για τη δική της ηρεμία, να κάνουν πράγματα από κοινού στο σπίτι... Ακόμα κι αν δεν εργάζεται, δεν έχει ατομικές ανάγκες; Να πάει για έναν καφέ, για γυμναστική, να περάσει μία ώρα χωρίς τα παιδιά; Ή μήπως είναι πολύ εγωιστικά αυτά που λέω;

[Dust pink]

πρίν από 5 λεπτά , anath είπε:

Ακόμα και τότε οι ρόλοι ήταν μοιρασμένοι και οι γυναίκες είχαν τη δική τους συνεισφορά στη λειτουργία της κοινότητας!!

Γιατί καλούμαστε να  συμβιβαστούμε με απάνθρωπες "λύσεις" ;

Εκτός αυτών που αναφέρθηκαν για τη σχέση πατέρα-παιδιών και με βρίσκουν σύμφωνη, αναρωτιέμαι η μαμά δεν αισθάνεται την ανάγκη για φυσική παρουσία του συζύγου; και για τη δική της ηρεμία, να κάνουν πράγματα από κοινού στο σπίτι... Ακόμα κι αν δεν εργάζεται, δεν έχει ατομικές ανάγκες; Να πάει για έναν καφέ, για γυμναστική, να περάσει μία ώρα χωρίς τα παιδιά; Ή μήπως είναι πολύ εγωιστικά αυτά που λέω;

Δεν ξερω τι να σου απαντήσω...είναι καθαρά υποκειμενικό πως βλέπει τα πράγματα κάθε άνθρωπος και τι είδους σχέση επιδιώκει να χτίσει με τον σύντροφό του και μετέπειτα στο παιδί που θα είναι ο θεατής της μεταξύ τους σχέσης.

Στεναχωριέμαι και εγώ να ακούω κάποιες αντιλήψεις που θεωρούνται ξεπερασμένες στο πέρασμά της υποτιθέμενης ισότητας  να αναβιώνουν από νέους ανθρώπους. Αλλά όταν η ανισότητα κυριαρχεί στο σπίτι δεν ξέρω κατά πόσο βοηθά αυτό.  Τέλος πάντων, κάθε γνώμη σεβαστη.

[ΑΡΓΚ]

19 ώρες πρίν, Lenia16 είπε:

Το μικρό της θα την αγαπάει περισσότερο από τη γιαγια γιατί είναι η μάνα του, δεν υπάρχει αμφιβολία. Όμως η ίδια πάντα θα νιώθει ενα κενό κ αν δε θέλει αυτό να επηρεάσει την οικογενειακή ζωή της κ τη σχέση της με το παιδί πρέπει να το δουλέψει με τον εαυτό της, να αποδεχτει την κατάσταση ως έχει κ να δημιουργήσει τις συνθήκες υπό αυτή τη βάση για μια υγιή σχεση, που γίνεται να δημιουργηθεί ακόμη κ με λιγότερες ώρες παρουσίας. 

 

Έχω διαβάσει μια μελέτη που έλεγε ότι οι νευρομυικες συναψεις στον εγκεφαλο της γυναίκας αλλάζουν όταν γίνεται μητερα κ παραμένουν έτσι για την υπόλοιπη ζωή της. Αρα τα σχέδια που κάνεις πριν τη γέννα μπορεί μετά να αλλάξουν γιατί αλλάζει η οπτική που βλέπεις τα πράγματα. Τα δικά μου πάντως άλλαξαν. 

 

Χωρίς να γνωρίζω αν και τι στατιστικές υπάρχουν για το θέμα, αγαπούσα και εμπιστευόμουν τη γιαγιά και τον παππού πολύ περισσότερο από τους γονείς μου. Το ίδιο και τα ξαδέρφια μου, και μάλιστα το άλλο σετ παππού-γιαγιάς της οικογένειας. Οπότε θα μου επιτρέψεις να αμφισβητήσω αυτό το σκεπτικό.

[Roisin1]

Λοιπόν κορίτσια από το πρώτο μου μήνυμα έχω ηρεμησει νομιζω σε αρκετό βαθμό. Με βοήθησε πολύ ο άντρας μου και κάτι τρέλα ξεσπάσματα που είχα μου έδιωξαν την ένταση , μίλησα στην πεθερά μου με ειλικρινεια για αυτές μου τις φοβίες και προσπαθούμε να συνεργαστούμε αρμονικά.  

Ο μπέμπης τρώει κάθε 3 ωρες, οπότε στην πράξη αυτό που συμβαίνει είναι να τον ταΐζω το πρωί πριν φύγω κι αμέσως αφού επιστρέφω. Αυτό σημαίνει ότι από τα 8 γεύματα της ημέρας τα 2 κάνει με τη γιαγιά του.

Κάνουμε συγκοιμηση και προσπαθώ να τον παίρνω όσο πιο πολλή αγκαλιά μπορώ. Και τώρα δηλαδή κοιμάται στην αγκαλιά μου.

Ευτυχώς ο μπαμπάς του έχει σπαστο ωράριο και ασχολείται πολύ, δηλαδή θα τον ταΐσει, θα τον αλλάξει κλπ όταν είναι σπίτι. 

 

Αρχίζουν να μη φαίνονται τόσο μαύρα τα πράγματα όσο τα έβλεπα γιατί βλέπω πια ότι η μέρα έχει 24 ωρες και τις 15 του αφιερώνομαι ουσιαστικά. Κι ας μην ξεχνάμε και τις 48 ωρες του σαββατοκύριακου!!!

Δεν είναι το καλύτερο σενάριο σαφώς αλλά θα κάνω τα πάντα για να το κάνω όσο καλύτερο γίνεται. 

Ελπιζω τα πράγματα να μας πάνε καλύτερα από εδώ και πέρα γιατί όπως έγραψε και μια φίλη εδώ "έχουμε φάει μια μουτζα ΝΑ" με το συμπάθιο!

 

Οι απαντήσεις σας ήταν πολύ βοηθητικές. Με έκαναν να ξεκλειδώσω, ακόμα κι αυτές που ήταν σκληρές, με οδήγησαν στο ξέσπασμα και ξαλαφρωσα. Η μητρότητα έτσι κι αλλιώς είναι ένας διαρκής αγώνας και το κατάλαβα από πριν τον φέρω στον κόσμο.  Ειμαι έτοιμη λοιπόν πια να παλέψω! 

 

Υγ: το 8ωρο που δουλεύω είναι το μειωμένο ωράριο

Προ γεννας δούλευα 10-11 ώρες και κάποιες φορές συναντούσαμε και πελάτες το βράδυ για φαγητό κ λοιπές σαχλαμάρες, οποτε μπορει να επεστρεφα σπιτι στις 12 το βραδυ. Μου έκαναν λοιπόν τη χάρη να φεύγω στις 8 ωρες. 9 ωρες γίνονται με τις μετακινήσεις.

 

 

 

 

[ΑΡΓΚ]

20 ώρες πρίν, marakiz είπε:

Εντάξει, θα τρελαθώ με όσα διαβάζω!! Είναι απίστευτο το ότι δεν μπορούμε να κρατήσουμε μια στοιχειώδη ευγένεια! Βαριέμαι πραγματικά να απαντήσω σε ένα ένα τα μηνύματα που με εντυπωσίασαν αρνητικά. Θα πω μόνο πως συναισθηματικά και άλλα ελλείμματα στις ζωές των παιδιών δεν έρχονται από τις απουσίες των γονιών στη δουλειά τους, έρχονται από άλλα μύρια πράγματα, ακόμα κι από γονείς που είναι 24/7 με τα παιδιά, αυτό δεν λέει ΤΙΠΟΤΑ για το τι γονείς είναι. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση το παιδί να νιώσει τη γιαγιά ως μαμά αν η ίδια η μαμά αναπληρώνει όταν γυρνάει. Το να νιώσει τη γιαγιά/νταντά όποιον άλλο φροντιστή κοντά του και δικό του άνθρωπο και να το εμπιστεύεται είναι και το ζητούμενο έτσι κι αλλιώς. Είναι ευλογία να δένονται τα παιδιά μας με ανθρώπους που εμείς ορίσαμε να μας βοηθήσουν όσο λείπουμε γιατί αυτό κάνουν, ΒΟΗΘΑΝΕ, τα παιδιά μας, εμείς που εργαζόμαστε και 7 και 8 και 9 ώρες, τα μεγαλώνουμε ΕΜΕΙΣ κι ας μην είμαστε εκεί 24 ώρες, είμαστε εκεί όλες τις υπόλοιπες, είμαστε εκεί τα βράδια. Γύρισα 4,5 μηνών στη δουλειά και είμαι αφοσιωμένη 100% στο παιδί μου, ξέρει πολύ καλά ποια είναι η μαμά του, η νταντά του, ο μπαμπάς του και όλοι οι υπόλοιποι κι αυτο το ξέρει από μωρό. 

 

Θα συμφωνήσω απόλυτο ότι το ζητούμενο είναι να νιώθει το παιδί έναν πολύ έντονο δεσμό με όποιον το φροντίζει, και ειδικά το μωρό. Και για το λόγο αυτό το να υπάρχει συγγενής να αναλάβει αυτό το ρόλο είναι ευλογία. Από τη δε σκοπιά του μωρού, μπορεί κάλλιστα να βγει ένας πολύ ισορροπημένος άνθρωπος με πολύ καλή παιδική ηλικία, είτε έμενε 18 ώρες τη μέρα στη γιαγιά, είτε 8 ώρες ήταν στον παιδικό, είτε το μεγάλωσε εντελώς μόνη η μαμά. Αυτό που όμως είναι κρίμα είναι να υπάρχουν τύψεις και ενοχές και άσχημα συναισθήματα. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν ότι ένα παιδί μεγαλώνει με όλη την οικογένεια, υπάρχει και η έκφραση για τις γιαγιάδες "του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου" που δεν είναι πάντα υπερβολή κι ας μην μας αρέσει συχνά. Από την άλλη, καλό είναι μία τέτοια απόφαση να είναι συνειδητοποιημένη. Η γιαγιά που θα αναλάβει το πρόωρο νεογέννητο υποχρεωτικά έχει λόγο: στο πώς και πότε θα φάει το μωρό, στο πώς θα το μάθει να κοιμάται, στο πώς και αν θα μπει σε μια ρουτίνα. Και τονίζω, δεν μιλάμε ούτε για babysitter ούτε για μεγαλύτερο μωρό, αλλά για ένα νεογέννητο που ακόμη κανείς στην οικογένεια δεν το "ξέρει". Από την άλλη, η ηλικία αυτή δεν ξαναγυρίζει. Το οποίο πολλοί γονείς με το πρώτο μωρό δεν το καταλαβαίνουμε καθόλου και μετά το μετανιώνουμε. Η απόφαση να αφήσει κανείς συνειδητά ένα μικρό μωρό αντί να διαπραγματευτεί π.χ. με τον εργοδότη, είναι σεβαστή και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε γονιού. Αλλά έχει ένα τίμημα και δεν συνάδει με τη νοοτροπία του "μην τυχόν και δεθεί το παιδί με τη γιαγιά", ούτε με τον ανταγωνισμό. Δεν μπορεί να δουλέψει με ζήλια μεσα στη μέση, θα πρέπει η μαμά μέσα της να έχει δεχτεί ότι σε αυτή τη φάση έχει σχεδόν ισότιμο ρόλο με τη γιαγιά και ότι το μωρό πράγματι θα δεθεί πολύ με τη γιαγιά, και είναι για το καλό του.

[Sentir...natureza]

6 ώρες πρίν, Dust pink είπε:

Καινούργιο κοσκινακι μου και που να σε κρεμάσω;;; Και να θέλεις να αγιασεις σ αυτό το φόρουμ δεν μπορείς, ειδικά αν είσαι και λίγο ευέξαπτος ως άνθρωπος!! 

Θα εστιάσω και εγώ στο θέμα του πατέρα του παιδιού αφού πρώτα πω πως συμφωνώ με τις προηγούμενες κοπέλες.

Είναι λυπηρό να ακούγονται εκτός από τις άλλες και απόψεις απαξιωτικές προς τον ρόλο του πατέρα. Είναι βασικό πρόσωπο κατά την διαδικασία της αναπαραγωγής ,εφόσον τίθεται και θέμα βιολογικό, επιπλέον και για την μετέπειτα ανατροφή και εξέλιξη του παιδιού. Αναρωτιέμαι γιατί μια γυναίκα να μπει σε μια διαδικασία να υποβιβάζει έτσι τον άνθρωπο και σύντροφο της. Τον άντρα που επέλεξε να φέρει στον κόσμο μια νέα ζωή;; Αυτές τις απόψεις θα προσδοκούσαν να τις άκουγα κατά την νεολιθική περίοδο και τους πρωτόγονους ανθρώπους (homo habilis) που ο άντρας έβγαινε για κυνήγι ημερών και άγριων ζώων.

Συνειδητά ή μη προσβάλλοντας τον πατέρα του παιδιού μετατρέποντας τον σε είλωτα προσβάλλουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Επιπρόσθετα, το γεγονός και μόνο ότι με τις επιλογές μας γινόμαστε αρωγοί της απομάκρυνσης βρέφους-πατετα το θεωρώ και ασέβεια προς το πρόσωπο του.  Η σχέση με τον πατέρα εκτός από επιτακτική κρίνεται και απαραίτητη προς όφελος του παιδιού. Οτιδήποτε άλλο θέλει ανίχνευση και είναι εγωιστικό!

Κατά τα άλλα συμφωνώ ως προς την από κοινού εργασία με τα κορίτσια! 

Δεν πιστευω οτι προσβαλλεις ή υποδουλωνεις τον μπαμπα οταν ειναι αποφαση απο κοινου. Φαινεται λιγο σαν η @belleblue να εννοει να τον στελνεις με το ζορι απο το υφος της γραφης της αλλα πιστευω οτι αν υπαρχει κατανοηση και αλληλοϋποστηριξη ειναι μια πολυ καλη επιλογη. Τουλαχιστον, στη δικη μας οικογενεια δουλευει. Αποφασισαμε με τον συζυγο, γνωριζοντας και οι δυο την σημαντικοτητα των πρωτων χρονων της σχεσης μαμας-παιδιου, να εργαστει αυτος και εγω να μεινω σπιτι με τον μικρο και να μην δουλεψω, εκτος καποιων εξαιρεσεων: δουλεψα απο το σπιτι για καποιο διαστημα τον πρωτο χρονο, μετα το χρονο αν εβρισκα κατι εφημερο για λιγες μερες ή κατι που καλυπτει τις επιλογες μου (πχ θα μπορουσα να δουλεψω οχταμηνο σε δημοσιο βρεφονηπιακο σταθμο και επιλεχτηκα μεσω προκυρηξης, αλλα επελεξα να καθαριζω ενα γυραδικο, 4-8 το πρωι, ωστε να ειμαι ολη μερα με τον μικρο, κατι που θα ξανααρχισω σε λιγες μερες). Καποια στιγμη περυσι που δυσκολευτηκαμε αρκετα, φτασαμε στο τσακ να φυγουμε στο εξωτερικο μεχρι να παει ο μικρος δημοτικο, τοσο σημαντικη θεωρουμε την -ολοκληρωτικη- παρουσια μου. Δεν τα γραφω για να κρινω διαφορετικες επιλογες, απλα αναφερω πως εφαρμοσαμε αυτα για τα οποια σχολιαζεται η @belleblue, παντα αποφασιζοντας απο κοινου και χωρις καταπιεση. Να προσθεσω οτι οσο ο μικρος ηταν μωρο, αυτο το λιγο που εβλεπε τον μπαμπα του (σχεδον 1 ωρα την ημερα) χαιροταν μαζι του, φυσικα τον αναγνωριζε σαν μελος της οικογενειας, αλλα η πιο ουσιαστικη σχεση αρχισε μετα τα 1,5-2, οπου αρχισαν τα πιο εντονα παιχνιδια και ήταν και στο επίδομα κάποιο διαστημα και σιγουρα δεν υπαρχει καποιο κενο στην σχεση τους. Σιγουρα ακομη εγω ειμαι η "κυρια" σχεση του, αλλα αμεσως μετα ειναι ο μπαμπακας 

 

Επισης, οταν υποστηριζεται οτι η μαμα θα ηταν καλυτερο να καθεται στο σπιτι και ο αντρας να δουλευει, δεν νομιζω οτι προσβαλλουμε το γυναικειο φυλο. Το να "φυγει" η μαμα απο τα παιδια της και να βγει στην αγορα εργασιας ειναι κατι πολυ καινουριο για τις κοινωνιες μας σε σχεση με την ιστορια του ανθρωπινου ειδους και ειμαι σιγουρη οτι θα ειχαμε αφανιστει αν εφαρμοζοταν απο την νεολιθικη περιοδο. Κακα τα ψεματα απο τοτε που βγηκε η γυναικα στην αγορα εργασιας αρχισαν πολλα προβληματα (οδηγηθηκαμε και σε καποια κατορθωματα δεν λεω) και η ανεξαρτησια μιας γυναικας σιγουρα δεν κρινεται απο τον αν δουλευει ή οχι, απο την οικονομικη ανεξαρτησια της δηλαδη. Προσωπικα, δεν θεωρω θετικο το οτι η γυναικα αρχισε να δουλευει. Θα θεωρουσα θετικο αν σταματουσε κι ο αντρας να δουλευει. Πιστευω οτι η δουλεια ειναι συγχρονη σκλαβια, μιας και σπανια το κανεις με τους ολοκληρωτικα δικους σου ορους, αναγκαστικα περιοριζεσαι και προσαρμοζεσαι και η πλειοψηφια απλα ζει για να δουλευει. Οποτε σιγουρα δεν θεωρω την δουλεια δικαιωμα και τιμη, ειδικα για τις γυναικες που εχουν μικρα μωρα και αναγκαζονται να χασουν στιγμες τους για να μην χασουν μια θεση στο γραναζι της ανταγωνιστικοτητας. 

 

Με συγχωρειτε αν καταχραστηκα το θεμα, αλλα εχοντας απαντησει ηδη στα ερωτηματα της θεματοθετριας, θεωρησα οτι μπορω να αναπτυξω την αποψη μου για καποια πραγματα που ειπωθηκαν.

Επεξεργάστηκαν 14 Ιουνίου,2018 by Sentir...natureza

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 19 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Δεν πιστευω οτι προσβαλλεις ή υποδουλωνεις τον μπαμπα οταν ειναι αποφαση απο κοινου. Φαινεται λιγο σαν η @belleblue να εννοει να τον στελνεις με το ζορι απο το υφος της γραφης της αλλα πιστευω οτι αν υπαρχει κατανοηση και αλληλοϋποστηριξη ειναι μια πολυ καλη επιλογη. Τουλαχιστον, στη δικη μας οικογενεια δουλευει. Αποφασισαμε με τον συζυγο, γνωριζοντας και οι δυο την σημαντικοτητα των πρωτων χρονων της σχεσης μαμας-παιδιου, να εργαστει αυτος και εγω να μεινω σπιτι με τον μικρο και να μην δουλεψω, εκτος καποιων εξαιρεσεων: δουλεψα απο το σπιτι για καποιο διαστημα τον πρωτο χρονο, μετα το χρονο αν εβρισκα κατι εφημερο για λιγες μερες ή κατι που καλυπτει τις επιλογες μου (πχ θα μπορουσα να δουλεψω οχταμηνο σε δημοσιο βρεφονηπιακο σταθμο και επιλεχτηκα μεσω προκυρηξης, αλλα επελεξα να καθαριζω ενα γυραδικο, 4-8 το πρωι, ωστε να ειμαι ολη μερα με τον μικρο, κατι που θα ξανααρχισω σε λιγες μερες). Καποια στιγμη περυσι που δυσκολευτηκαμε αρκετα, φτασαμε στο τσακ να φυγουμε στο εξωτερικο μεχρι να παει ο μικρος δημοτικο, τοσο σημαντικη θεωρουμε την -ολοκληρωτικη- παρουσια μου. Δεν τα γραφω για να κρινω διαφορετικες επιλογες, απλα αναφερω πως εφαρμοσαμε αυτα για τα οποια σχολιαζεται η @belleblue, παντα αποφασιζοντας απο κοινου και χωρις καταπιεση. Να προσθεσω οτι οσο ο μικρος ηταν μωρο, αυτο το λιγο που εβλεπε τον μπαμπα του (σχεδον 1 ωρα την ημερα) χαιροταν μαζι του, φυσικα τον αναγνωριζε σαν μελος της οικογενειας, αλλα η πιο ουσιαστικη σχεση αρχισε μετα τα 1,5-2, οπου αρχισαν τα πιο εντονα παιχνιδια και σιγουρα δεν υπαρχει καποιο κενο στην σχεση τους. Σιγουρα ακομη εγω ειμαι η "κυρια" σχεση του, αλλα αμεσως μετα ειναι ο μπαμπακας 

 

Επισης, οταν υποστηριζεται οτι η μαμα θα ηταν καλυτερο να καθεται στο σπιτι και ο αντρας να δουλευει, δεν νομιζω οτι προσβαλλουμε το γυναικειο φυλο. Το να "φυγει" η μαμα απο τα παιδια της και να βγει στην αγορα εργασιας ειναι κατι πολυ καινουριο για τις κοινωνιες μας σε σχεση με την ιστορια του ανθρωπινου ειδους και ειμαι σιγουρη οτι θα ειχαμε αφανιστει αν εφαρμοζοταν απο την νεολιθικη περιοδο. Κακα τα ψεματα απο τοτε που βγηκε η γυναικα στην αγορα εργασιας αρχισαν πολλα προβληματα (οδηγηθηκαμε και σε καποια κατορθωματα δεν λεω) και η ανεξαρτησια μιας γυναικας σιγουρα δεν κρινεται απο τον αν δουλευει ή οχι, απο την οικονομικη ανεξαρτησια της δηλαδη. Προσωπικα, δεν θεωρω θετικο το οτι η γυναικα αρχισε να δουλευει. Θα θεωρουσα θετικο αν σταματουσε κι ο αντρας να δουλευει. Πιστευω οτι η δουλεια ειναι συγχρονη σκλαβια, μιας και σπανια το κανεις με τους ολοκληρωτικα δικους σου ορους, αναγκαστικα περιοριζεσαι και προσαρμοζεσαι και η πλειοψηφια απλα ζει για να δουλευει. Οποτε σιγουρα δεν θεωρω την δουλεια δικαιωμα και τιμη, ειδικα για τις γυναικες που εχουν μικρα μωρα και αναγκαζονται να χασουν στιγμες τους για να μην χασουν μια θεση στο γραναζι της ανταγωνιστικοτητας. 

 

Με συγχωρειτε αν καταχραστηκα το θεμα, αλλα εχοντας απαντησει ηδη στα ερωτηματα της θεματοθετριας, θεωρησα οτι μπορω να αναπτυξω την αποψη μου για καποια πραγματα που ειπωθηκαν.

 

Δε νομιζω οτι παρουσιαζεις μια κατασταση που οντως υπηρχε στο παρελθον. Μια γυναικα 200 χρονια πριν, με αρκετες γεννες και πολλα μωρα και παιδια, μαλλον ειχε αρκετα εξαντλητικες εργασιες, τοσο εκτος σπιτιου οσο και μεσα στο σπιτι οπου ολα ηταν χειροκινητα και πολυ χρονοβορα. Μαλλον τα μεγαλυτερα αδερφια προσεχαν τα μικρα μαζι με τη γιαγια η και την προγιαγια, παρα υπηρχε καποια ειδιλιακη εικονα με τη μαμα αφοσιωμενη στο να αγκαλιαζει μωρα και παιδια ενω ο μπαμπας εργαζεται.

[Yovanna]

23 minutes ago, Sentir...natureza said:

Δεν πιστευω οτι προσβαλλεις ή υποδουλωνεις τον μπαμπα οταν ειναι αποφαση απο κοινου. Φαινεται λιγο σαν η @belleblue να εννοει να τον στελνεις με το ζορι απο το υφος της γραφης της αλλα πιστευω οτι αν υπαρχει κατανοηση και αλληλοϋποστηριξη ειναι μια πολυ καλη επιλογη. Τουλαχιστον, στη δικη μας οικογενεια δουλευει. Αποφασισαμε με τον συζυγο, γνωριζοντας και οι δυο την σημαντικοτητα των πρωτων χρονων της σχεσης μαμας-παιδιου, να εργαστει αυτος και εγω να μεινω σπιτι με τον μικρο και να μην δουλεψω, εκτος καποιων εξαιρεσεων: δουλεψα απο το σπιτι για καποιο διαστημα τον πρωτο χρονο, μετα το χρονο αν εβρισκα κατι εφημερο για λιγες μερες ή κατι που καλυπτει τις επιλογες μου (πχ θα μπορουσα να δουλεψω οχταμηνο σε δημοσιο βρεφονηπιακο σταθμο και επιλεχτηκα μεσω προκυρηξης, αλλα επελεξα να καθαριζω ενα γυραδικο, 4-8 το πρωι, ωστε να ειμαι ολη μερα με τον μικρο, κατι που θα ξανααρχισω σε λιγες μερες). Καποια στιγμη περυσι που δυσκολευτηκαμε αρκετα, φτασαμε στο τσακ να φυγουμε στο εξωτερικο μεχρι να παει ο μικρος δημοτικο, τοσο σημαντικη θεωρουμε την -ολοκληρωτικη- παρουσια μου. Δεν τα γραφω για να κρινω διαφορετικες επιλογες, απλα αναφερω πως εφαρμοσαμε αυτα για τα οποια σχολιαζεται η @belleblue, παντα αποφασιζοντας απο κοινου και χωρις καταπιεση. Να προσθεσω οτι οσο ο μικρος ηταν μωρο, αυτο το λιγο που εβλεπε τον μπαμπα του (σχεδον 1 ωρα την ημερα) χαιροταν μαζι του, φυσικα τον αναγνωριζε σαν μελος της οικογενειας, αλλα η πιο ουσιαστικη σχεση αρχισε μετα τα 1,5-2, οπου αρχισαν τα πιο εντονα παιχνιδια και σιγουρα δεν υπαρχει καποιο κενο στην σχεση τους. Σιγουρα ακομη εγω ειμαι η "κυρια" σχεση του, αλλα αμεσως μετα ειναι ο μπαμπακας 

 

Επισης, οταν υποστηριζεται οτι η μαμα θα ηταν καλυτερο να καθεται στο σπιτι και ο αντρας να δουλευει, δεν νομιζω οτι προσβαλλουμε το γυναικειο φυλο. Το να "φυγει" η μαμα απο τα παιδια της και να βγει στην αγορα εργασιας ειναι κατι πολυ καινουριο για τις κοινωνιες μας σε σχεση με την ιστορια του ανθρωπινου ειδους και ειμαι σιγουρη οτι θα ειχαμε αφανιστει αν εφαρμοζοταν απο την νεολιθικη περιοδο. Κακα τα ψεματα απο τοτε που βγηκε η γυναικα στην αγορα εργασιας αρχισαν πολλα προβληματα (οδηγηθηκαμε και σε καποια κατορθωματα δεν λεω) και η ανεξαρτησια μιας γυναικας σιγουρα δεν κρινεται απο τον αν δουλευει ή οχι, απο την οικονομικη ανεξαρτησια της δηλαδη. Προσωπικα, δεν θεωρω θετικο το οτι η γυναικα αρχισε να δουλευει. Θα θεωρουσα θετικο αν σταματουσε κι ο αντρας να δουλευει. Πιστευω οτι η δουλεια ειναι συγχρονη σκλαβια, μιας και σπανια το κανεις με τους ολοκληρωτικα δικους σου ορους, αναγκαστικα περιοριζεσαι και προσαρμοζεσαι και η πλειοψηφια απλα ζει για να δουλευει. Οποτε σιγουρα δεν θεωρω την δουλεια δικαιωμα και τιμη, ειδικα για τις γυναικες που εχουν μικρα μωρα και αναγκαζονται να χασουν στιγμες τους για να μην χασουν μια θεση στο γραναζι της ανταγωνιστικοτητας. 

 

Με συγχωρειτε αν καταχραστηκα το θεμα, αλλα εχοντας απαντησει ηδη στα ερωτηματα της θεματοθετριας, θεωρησα οτι μπορω να αναπτυξω την αποψη μου για καποια πραγματα που ειπωθηκαν.

 

Σημασία έχει οτι τα βρίσκετε μεταξύ σας και συμφωνείτε. Όλο αυτό που περιγράφεις είναι πάρα πολύ μακριά από το δικό μου πρότυπο οικογένειας , αλλά δεν έχει καμία σημασία. Έχω όμως 2 ερωτήσεις , αν έχεις την καλοσύνη. 

1) Λες οτι δεν είναι θετικό που δουλεύουν οι γυναίκες. Θα ήταν όμως θετικό εαν δεν δούλευαν οι άντρες.. Δηλαδή να μην δουλεύει κανείς? Πώς θα ζείτε? Θα είσασταν εισοδηματίες? Κάπου σε χάνω..

2) Θα ήθελα να μου πείς από τί κρίνεται η ανεξαρτησία μιας γυναίκας. Ενός ανθρώπου δηλαδή γενικά. 

[Dust pink]

1 ώρα πρίν, Sentir...natureza είπε:

Δεν πιστευω οτι προσβαλλεις ή υποδουλωνεις τον μπαμπα οταν ειναι αποφαση απο κοινου. Φαινεται λιγο σαν η @belleblue να εννοει να τον στελνεις με το ζορι απο το υφος της γραφης της αλλα πιστευω οτι αν υπαρχει κατανοηση και αλληλοϋποστηριξη ειναι μια πολυ καλη επιλογη. Τουλαχιστον, στη δικη μας οικογενεια δουλευει. Αποφασισαμε με τον συζυγο, γνωριζοντας και οι δυο την σημαντικοτητα της σχεσης μαμας-παιδιου, να εργαστει αυτος και εγω να μεινω σπιτι με τον μικρο και να μην δουλεψω, εκτος καποιων εξαιρεσεων: δουλεψα απο το σπιτι για καποιο διαστημα τον πρωτο χρονο, μετα το χρονο αν εβρισκα κατι εφημερο για λιγες μερες ή κατι που καλυπτει τις επιλογες μου (πχ θα μπορουσα να δουλεψω οχταμηνο σε δημοσιο βρεφονηπιακο σταθμο και επιλεχτηκα μεσω προκυρηξης, αλλα επελεξα να καθαριζω ενα γυραδικο, 4-8 το πρωι, ωστε να ειμαι ολη μερα με τον μικρο, κατι που θα ξανααρχισω σε λιγες μερες). Καποια στιγμη περυσι που δυσκολευτηκαμε αρκετα, φτασαμε στο τσακ να φυγουμε στο εξωτερικο μεχρι να παει ο μικρος δημοτικο, τοσο σημαντικη θεωρουμε την -ολοκληρωτικη- παρουσια μου. Δεν τα γραφω για να κρινω διαφορετικες επιλογες, απλα αναφερω πως εφαρμοσαμε αυτα για τα οποια σχολιαζεται η @belleblue, παντα αποφασιζοντας απο κοινου και χωρις καταπιεση. Να προσθεσω οτι οσο ο μικρος ηταν μωρο, αυτο το λιγο που εβλεπε τον μπαμπα του (σχεδον 1 ωρα την ημερα) χαιροταν μαζι του, φυσικα τον αναγνωριζε σαν μελος της οικογενειας, αλλα η πιο ουσιαστικη σχεση αρχισε μετα τα 1,5-2, οπου αρχισαν τα πιο εντονα παιχνιδια και σιγουρα δεν υπαρχει καποιο κενο στην σχεση τους. Σιγουρα ακομη εγω ειμαι η "κυρια" σχεση του, αλλα αμεσως μετα ειναι ο μπαμπακας 

 

Επισης, οταν υποστηριζεται οτι η μαμα θα ηταν καλυτερο να καθεται στο σπιτι και ο αντρας να δουλευει, δεν νομιζω οτι προσβαλλουμε καποιον. Το να "φυγει" η μαμα απο τα παιδια της και να βγει στην αγορα εργασιας ειναι κατι πολυ καινουριο για τις κοινωνιες μας σε σχεση με την ιστορια του ανθρωπινου ειδους και ειμαι σιγουρη οτι θα ειχαμε αφανιστει αν εφαρμοζοταν απο την νεολιθικη περιοδο. Κακα τα ψεματα απο τοτε που βγηκε η γυναικα στην αγορα εργασιας αρχισαν πολλα προβληματα (οδηγηθηκαμε και σε καποια κατορθωματα δεν λεω) και η ανεξαρτησια μιας γυναικας σιγουρα δεν κρινεται απο τον αν δουλευει ή οχι, απο την οικονομικη ανεξαρτησια της δηλαδη. Προσωπικα, δεν θεωρω θετικο το οτι η γυναικα αρχισε να δουλευει. Θα θεωρουσα θετικο αν σταματουσε κι ο αντρας να δουλευει. Πιστευω οτι η δουλεια ειναι συγχρονη σκλαβια, μιας και σπανια το κανεις με τους ολοκληρωτικα δικους σου ορους, αναγκαστικα περιοριζεσαι και προσαρμοζεσαι και η πλειοψηφια απλα ζει για να δουλευει. Οποτε σιγουρα δεν θεωρω την δουλεια δικαιωμα και τιμη, ειδικα για τις γυναικες που εχουν μικρα μωρα και αναγκαζονται να χασουν στιγμες τους για να μην χασουν μια θεση στο γραναζι της ανταγωνιστικοτητας. 

 

Με συγχωρειτε αν καταχραστηκα το θεμα, αλλα εχοντας απαντησει ηδη στα ερωτηματα της θεματοθετριας, θεωρησα οτι μπορω να αναπτυξω την αποψη μου για καποια πραγματα που ειπωθηκαν.

@Sentir...natureza  Καταρχάς το μήνυμα σου είναι το από τα ελάχιστα "ειλικρινη"  που έχω διαβάσει σ αυτό το θέμα και μπράβο σου για αυτό. Λες ξεκάθαρα ότι δεν θέλεις να δουλέψεις και δεν κρύβεσαι! Το γεγονός ότι εξαιτίας εύλογων οικονομικών δυσχερειών ακολουθείς ένα δύσκολο "γερμανικό νούμερο" στην εργασία σου είναι προς τιμήν σου. Είναι απόλυτα σεβαστή η επιλογή κάθε γυναίκας είτε να μεγαλώσει το παιδί της αναπόσπαστη , είτε να εργάζεται, είτε να εργάζεται και να έχει βοήθεια. Από την στιγμή που κατ' επιλογή ζούμε σε αστικές κοινωνίες όλα τα παραδείγματα οικογενειών είναι κομμάτι των οργανωμένων ιστών της. Είτε συμφωνούμε ,είτε διαφωνούμε με ενδεικτικές επιλογές συνανθρώπων μας. Το γεγονός ότι εχετε σύμπνοια απόψεων και κοινο προγραμματισμο με τον σύζυγό χωρίς ευτράπελα είναι θετικό. Αν και εκτός από την μητέρα και ο πατέρας αποτελεί σημαντική "φιγούρα" στην ζωή του παιδιού καθώς και οι κοινές στιγμές της οικογένειας. Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μόνο μου με το μωρο, θέλω να περνάμε αρκετές ώρες οι τρεις μας. Στο δικό μου παιδί βλέπω ότι λειτουργεί αυτό, χαίρεται να παιζουμε και οι τρεις μας. Αλλά το παραδειγμα είναι προσωπικό. Αυτά ως προς τα δικά σου.

Σχετικά με την αναφορά του πατέρα, στα δικά μου αυτιά δεν ακούγεται καλά... ακούγεται απάνθρωπο. Ο λόγος είναι γιατί δεν πιστεύω πως ένας άνθρωπος θα πάει ευχάριστα να δουλέψει σε 3 δουλειές. Είναι άνθρωπος και όχι ρομπότ ,έχει ανάγκες όπως έχει και μαμα που για το Χ η ψ λόγο θέλει να μείνει σπίτι. Δεν μου κάνει ισορροπημένη αντίδραση οικογένειας και κάτι που ικανοποιεί όλα τα μέλη. Η δική μου συνείδηση έχοντας δίπλα μου τον σύντροφό μου "ράκος" από την ακατάπαυστη εργασία (που δεν επιθυμώ για μένα) να ικανοποιεί αποκλειστικά ανάγκες δικές μας παραγκωνίζοντας τις ελάχιστες δικές του, θα με έκανε να μείνω πολλά μα πολλά βράδια άυπνη. Πρέπει να ζήσει όσο γίνεται καλύτερα το παιδί του γιατί όπως μεγαλώνει για την μαμά έτσι μεγαλώνει και για εκείνον. Τα βάρη μιας οικογένειας είναι πολλά και μεγάλα θεωρώ κρίμα να τα φορτώνω όλα σε μια ψυχή λες και είναι γάιδαρος. Όσο μπορώ ,ότι μπορώ αν μπορώ και θέλω. Δυστυχώς στην κοινωνίας μας υπάρχουν άνθρωποι (άντρες και γυναίκες) που λειτουργούν σαν να έχουν παντρευτεί χαμάληδες και τα παιδιά για τα θελήματα..με αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα να προκύπτουν θέματα (Ξύπνησαν οι σκλάβοι Αντωνάκη μου). 

Όσο για την εργασία , κι όμως η εργασία και μορφή εργασίας όσο απίστευτο και αν φαίνεται υπήρχε από τα προϊστορικά χρόνια στον άνθρωπο (τα ευρήματα τουλάχιστον αυτό δείχνουν) παρείχαν υπηρεσίες με αντάλλαγμα για τα προς το ζην.  Οι οικογένειες ήταν πολυπρόσωπες αδέρφια η,γιαγιαδες  όλοι μαζί μεγαλωναν τα παιδιά  και τα  μωρά της οικογένειας.Στα κλασσικά χρονια και η γυναίκα είχε την ανάγκη για εργασία για κοινωνικοποίηση (αυτό συνέβη όταν ο άνθρωπος βγήκε από την σπηλιά και άρχισε να ζει ομαδικά) ,πολλές μάλιστα τόλμησαν να έχουν μικρά δικά τους μαγαζάκια στην Αρχαία Αγορά (άσχετα αν ήταν εταίρες και πολλές είχαν παιδιά) .Σχετικά με τη ανατροφή των παιδιών τον πρώτο λόγο είχε η τροφός και όχι η μαμά  ,ήταν άλλοι  οι συσχετισμοί.Έπειτα μορφώθηκε κοινωνικά και πνευματικά και θέλησε με κόπο αυτές τις κατακτήσεις της να τις μεταφέρει στο κοινωνικό σύνολο και καλά έκανε, η θέση της είναι εκεί και όχι στην απομόνωση. Δεν ζεις για να δουλεύεις απόλυτα ,κάποιες φορές δουλεύεις για να νοιώθεις ότι ζεις...ότι ξεφεύγεις ,ότι έρχεσαι σε επαφή με συμπολίτες σου, ακούς τον πόνο τους ,τις απόψεις τους, τα πρόβληματα τους , βλέπεις τις ομορφιές της αχάρης πόλης σου, βάζεις ένα μικρό λιθαράκι και στον εαυτό σου και στην κοινωνία με ότι καλύτερο μπορείς. Το παιδί σε ολοκληρώνει...αδιαπραγματευτο αυτό...η εργασία όμως η η σπουδή γύρισαν τον κύκλο για να πραγματωθεί αυτή η ολοκλήρωση. Είναι σα να ξεχνάς από του ξεκίνησες....σαν κάτι νεόπλουτους που ξέχασαν τα φτωχικά τους χρόνια. Επομένως , διαφωνώ ως προς την προσέγγιση της εργασίας...την θεωρώ δικαίωμα, τιμή και αναγκαία για κάποιους.

Τέλος, γιατί κάνω και εγώ κατάχρηση ,σχετικά με τον δεσμό και το attachment theory έχει λογική η άποψη του Bowlby μέχρι ενός σημείου όμως ,γεννήθηκε πριν 45 χρόνια ...η εξέλιξη και η βιβλιογραφία της επιστήμης έχει να δώσει την σύγχρονη άποψη της. Επιπλέον είναι θεωρία που για έναν θεωρητικό σημαίνει σχετικότητα. Οι εποχές αλλάζουν ,οι άνθρωποι τις ακολουθούν, διαφορετικά ακόμη οι δρόμοι θα είχαν καρά ,οι άνθρωποι θα πέθαιναν από απλή πνευμονία και αντί να τα λέμε από ένα κινητό ή υπολογιστή θα στέλναμε περιστέρια! Με πολλή εκτίμηση και σεβασμό τα λέω αυτά  . Σε οσα ανέφερα για τον ρόλο του πατέρα εννοώ το ενδεχόμενο βιοπορισμού. Στα υπόλοιπα περί εργασίας και θέση παιδιών μικτά.

[ninaki80]

εγω απτα λεγομενα της @Sentir...natureza καταλαβα οτι εννοει την εργασια με τους ορους που υπαρχουν σημερα στην ελλαδα δηλαδη λιγα χρηματα κ πολλες ωρες εργασιας δηλαδη μιλα για την εκμεταλευση που υπαρχει κ τις μη ανθρωπινες συνθηκες που επικρατουν. το λεει καθαρα οτι πλεον ζουμε για να δουλευουμε κ οχι για να ζουμε. κ ετσι η εργασια κατανταει συνχρονη δουλεια. 

δεν λεει να μην δουλευουμε στην πραγματικοτητα απλα να δουλευουμε να προσφερουμε να ζουμε κ να ανταμοιβομαστε ισαξια. κ οταν λεμε να ζουμε εννουμε επαρκεις διακοπες κ οχι δυο εβδομαδες μονο. επαρκεις χρηματα κ οχι μονο για τα βασικα κ επαρκεις χρονος για την οικογενεια μας κ οχι μονο τρεις ωρες ενα απογευμα. 

κ σε αυτο εχει δικιο αλλα βεβαια ειναι κατι που μονο να το ονειρευομαστε μπορουμε. 

 

 

 

[CMES]

Έχω πραγματικά εντυπωσιαστεί από πολλές από τις απόψεις που ακούω εδώ μέσα. Όσον αφορά το πρότυπο της γυναίκας που δεν δουλεύει και αφιερώνεται στα παιδιά, του προγραμματισμού της οικογένειας και του "δικαιώματος" να κάνει οικογένεια μόνο όποιο ζευγάρι τα έχει λύσει όλα και του ρόλου του άνδρα σε μία ουτοπική (ή δυστοπική;) κοινωνία θα σας παραπέμψω σε μία τηλεοπτική σειρά (η οποία βασίζεται σε βιβλίο). Λέγεται "The Handmaid's Tale" και πραγματικά θεωρώ ότι δεν είμαστε πολύ μακριά από αυτή την κοινωνία....

[ΑΡΓΚ]

10 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Δεν πιστευω οτι προσβαλλεις ή υποδουλωνεις τον μπαμπα οταν ειναι αποφαση απο κοινου. Φαινεται λιγο σαν η @belleblue να εννοει να τον στελνεις με το ζορι απο το υφος της γραφης της αλλα πιστευω οτι αν υπαρχει κατανοηση και αλληλοϋποστηριξη ειναι μια πολυ καλη επιλογη. Τουλαχιστον, στη δικη μας οικογενεια δουλευει. Αποφασισαμε με τον συζυγο, γνωριζοντας και οι δυο την σημαντικοτητα των πρωτων χρονων της σχεσης μαμας-παιδιου, να εργαστει αυτος και εγω να μεινω σπιτι με τον μικρο και να μην δουλεψω, εκτος καποιων εξαιρεσεων: δουλεψα απο το σπιτι για καποιο διαστημα τον πρωτο χρονο, μετα το χρονο αν εβρισκα κατι εφημερο για λιγες μερες ή κατι που καλυπτει τις επιλογες μου (πχ θα μπορουσα να δουλεψω οχταμηνο σε δημοσιο βρεφονηπιακο σταθμο και επιλεχτηκα μεσω προκυρηξης, αλλα επελεξα να καθαριζω ενα γυραδικο, 4-8 το πρωι, ωστε να ειμαι ολη μερα με τον μικρο, κατι που θα ξανααρχισω σε λιγες μερες). Καποια στιγμη περυσι που δυσκολευτηκαμε αρκετα, φτασαμε στο τσακ να φυγουμε στο εξωτερικο μεχρι να παει ο μικρος δημοτικο, τοσο σημαντικη θεωρουμε την -ολοκληρωτικη- παρουσια μου. Δεν τα γραφω για να κρινω διαφορετικες επιλογες, απλα αναφερω πως εφαρμοσαμε αυτα για τα οποια σχολιαζεται η @belleblue, παντα αποφασιζοντας απο κοινου και χωρις καταπιεση. Να προσθεσω οτι οσο ο μικρος ηταν μωρο, αυτο το λιγο που εβλεπε τον μπαμπα του (σχεδον 1 ωρα την ημερα) χαιροταν μαζι του, φυσικα τον αναγνωριζε σαν μελος της οικογενειας, αλλα η πιο ουσιαστικη σχεση αρχισε μετα τα 1,5-2, οπου αρχισαν τα πιο εντονα παιχνιδια και ήταν και στο επίδομα κάποιο διαστημα και σιγουρα δεν υπαρχει καποιο κενο στην σχεση τους. Σιγουρα ακομη εγω ειμαι η "κυρια" σχεση του, αλλα αμεσως μετα ειναι ο μπαμπακας 

 

Επισης, οταν υποστηριζεται οτι η μαμα θα ηταν καλυτερο να καθεται στο σπιτι και ο αντρας να δουλευει, δεν νομιζω οτι προσβαλλουμε το γυναικειο φυλο. Το να "φυγει" η μαμα απο τα παιδια της και να βγει στην αγορα εργασιας ειναι κατι πολυ καινουριο για τις κοινωνιες μας σε σχεση με την ιστορια του ανθρωπινου ειδους και ειμαι σιγουρη οτι θα ειχαμε αφανιστει αν εφαρμοζοταν απο την νεολιθικη περιοδο. Κακα τα ψεματα απο τοτε που βγηκε η γυναικα στην αγορα εργασιας αρχισαν πολλα προβληματα (οδηγηθηκαμε και σε καποια κατορθωματα δεν λεω) και η ανεξαρτησια μιας γυναικας σιγουρα δεν κρινεται απο τον αν δουλευει ή οχι, απο την οικονομικη ανεξαρτησια της δηλαδη. Προσωπικα, δεν θεωρω θετικο το οτι η γυναικα αρχισε να δουλευει. Θα θεωρουσα θετικο αν σταματουσε κι ο αντρας να δουλευει. Πιστευω οτι η δουλεια ειναι συγχρονη σκλαβια, μιας και σπανια το κανεις με τους ολοκληρωτικα δικους σου ορους, αναγκαστικα περιοριζεσαι και προσαρμοζεσαι και η πλειοψηφια απλα ζει για να δουλευει. Οποτε σιγουρα δεν θεωρω την δουλεια δικαιωμα και τιμη, ειδικα για τις γυναικες που εχουν μικρα μωρα και αναγκαζονται να χασουν στιγμες τους για να μην χασουν μια θεση στο γραναζι της ανταγωνιστικοτητας. 

 

Με συγχωρειτε αν καταχραστηκα το θεμα, αλλα εχοντας απαντησει ηδη στα ερωτηματα της θεματοθετριας, θεωρησα οτι μπορω να αναπτυξω την αποψη μου για καποια πραγματα που ειπωθηκαν.

 

Διαφορετικές λύσεις δουλεύουν για διαφορετικές οικογένειες. Αυτό που περιέγραψες, είναι σενάριο ομολογουμένως ακραίο, μάλλον εξίσου αν όχι περισσότερο από το αρχικό σενάριο της θεματοθέτριας, και πιθανότατα και για πολύ κόσμο επιεικώς δυσάρεστο (προσωπικά π.χ. είναι τόσο έξω από οτιδήποτε θα ήθελα, που ακούγεται σαν θρίλερ). Η βασική όμως διαφορά, είναι ότι περιγράφεις κάτι με το οποίο εσείς σαν οικογένεια είστε εντάξει, και δεν αναφέρεις π.χ. ότι σου έρχεται να χιμήξεις στη γειτόνισσα που δουλεύει και έχει μεγαλύτερη οικονομική άνεση. Από τη στιγμή που ένα μοντέλο λειτουργεί καλά για όλους τους εμπλεκόμενους, χωρίς τύψεις, γκρίνια, ενοχές και απωθημένα, το ποιο θα είναι λίγη σημασία έχει και σίγουρα δεν αφορά κανέναν άλλον.  

 

[Sentir...natureza]

11 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Δε νομιζω οτι παρουσιαζεις μια κατασταση που οντως υπηρχε στο παρελθον. Μια γυναικα 200 χρονια πριν, με αρκετες γεννες και πολλα μωρα και παιδια, μαλλον ειχε αρκετα εξαντλητικες εργασιες, τοσο εκτος σπιτιου οσο και μεσα στο σπιτι οπου ολα ηταν χειροκινητα και πολυ χρονοβορα. Μαλλον τα μεγαλυτερα αδερφια προσεχαν τα μικρα μαζι με τη γιαγια η και την προγιαγια, παρα υπηρχε καποια ειδιλιακη εικονα με τη μαμα αφοσιωμενη στο να αγκαλιαζει μωρα και παιδια ενω ο μπαμπας εργαζεται.

Noμιζω πως ειναι διαφορετικο να δουλευει παρουσια των παιδιων απο το να "φευγει" απο τα παιδια της, γι'αυτο το εγραψα το "φευγει" αλλωστε. Σιγουρα η δομη της οικογενειας ηταν διαφορετικη και τα σημαντικα προσωπα στη ζωη του παιδιου ηταν αρκετα, οχι μονο η μαμα, μιας που ολοι φροντιζαν ολους και ζουσαν μαζι, αλλα θεωρω απιθανο οι μαμαδες να αφηναν στις γιαγιαδες μωρο 3 μηνων και να ελειπαν 8-9 ωρες. Εκτος των αλλων, επρεπε να θηλασει, οποτε η φυση απο μονη της δεν επετρεπε στην μητερα να αφησει το μωρο της και να φυγει για ωρες.

 

11 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

2) Θα ήθελα να μου πείς από τί κρίνεται η ανεξαρτησία μιας γυναίκας. Ενός ανθρώπου δηλαδή γενικά. 

Η ανεξαρτησια γενικοτερα, οχι μονο της γυναικας, ειναι η απουσια εξαρτησεων οπως το λεει και η λεξη. Βεβαια, ο κοσμος μας ειναι ενα συνολο αλληλεπιδρασεων, οποτε εκ των πραγματων κανενας δεν ειναι ανεξαρτητος απο τον αλλον. Προσωπικα, οταν αναφερομαι σε ανεξαρτησια εννοω κυριως την ψυχικη και πνευματικη ανεξαρτησια απο προκαταληψεις κλπ. Θεωρω οτι υποστηριζοντας οτι μια γυναικα πρεπει να ειναι ανεξαρτητη ειναι σαν να δεχομαστε οτι ειμαστε υποδεεστερο φυλο και πρεπει να ελευθερωθουμε απο την φυλακη μας.

 

Παρομοιως, με την δουλεια η οποια χαρακτηριζεται σαν δικαιωμα, θεωρω οτι αποδεχομαστε την κατωτεροτητα μας ως προς την εξουσια του κρατους, του δικαιου και των ανωτατων ταξεων (και των πολυυυυ ανωτερων που απολαμβανουν τους κοπους του "κοσμακη") και "ζητιανευουμε" αν θελετε δικαιωματα. Δεν θελω να ζηταω δικαιωμα απο κανεναν, θα παρω τις αποφασεις μου, οταν θα δουλεψω θα δουλεψω, οχι επειδη καποιος μου εκανε την χαρη να μου δωσει αυτο το δικαιωμα, αλλα επειδη δυστυχως χρειαζομαστε ενα χαρτι που λεγεται χρημα για να ζησουμε.

 

Κι ετσι, ερχομαι να απαντησω και στο πρωτο σου ερωτημα, οπως και στα λεγομενα της @Dust pink και της @ninaki80.Mια δουλεια που πραγματικα προσφερει στον ανθρωπο και στο συνολο δεν γινεται με το ζορι απο αναγκη, ουτε συγκεκριμενες (πολλες) ωρες, ουτε χωρις ελευθερια στις επιλογες των εργαζομενων. Ποσες δουλειες τα προσφερουν αυτα στις κοινωνιες μας; Ισως μονο η Σκανδιναβια να κανει καποια πειραματικα βηματα προς αυτο το προτυπο. Ακομη κι αν δεν αναφερομαστε στο μεσο εργαζομενο και τις κατωτερες ταξεις οπου υπαρχει πραγματικη εκμεταλλευση (οχι μονο στην Ελλαδα φυσικα, σχεδον στο συνολο του πλανητη μας οι ανθρωποι δουλευουν εξευτελιστικα), αλλα και σε πιο "καλοπληρωμενες" δουλειες, πιστευετε πραγματικα οτι τα κερδη πανε στα χερια των εργαζομενων; Υπαρχει ελευθερια στις επιλογες αυτων; Σιγουρα οχι, οποτε παλι δεν υπαρχει ισοτητα. Ξερω οτι ειμαστε εκατομμυρια ετη φωτος μακρυα απο μια τετοια εξελικτικη κατευθυνση στις κοινωνιες μας, αλλα προσπαθω να βλεπω συνειδητα το πως λειτουργει ο κοσμος, ωστε να μπορω να βαζω τις προτεραιοτητες μου και να κανω επιλογες που δεν θα καθοριζονται απο ψευδαισθησεις. @Dust pink οι εποχες φυσικα και αλλαζουν, αλλα ολα αυτα που εγραψες κατατασσονται στις θετικες αλλαγες. Υπαρχουν και πολυ σοβαροτερα αρνητικα που εχουν προκυψει, που θα πρεπει ειτε να γυρισουμε στο παρελθον και να αποδεχτουμε οτι ειναι η καλυτερη επιλογη, ειτε να βρεθουν νεες, βελτιωμενες επιλογες (γραφωντας την τελευταια φραση μου ηρθε στο μυαλο o Jacque Fresco, ο οποιος θεωρω οτι ηταν ενας σοφος της εποχης μας. Δινει πραγματικες λυσεις για την λειτουργια του πλανητη μας και πως θα τις εφαρμοσουμε-ισως σε αρκετες εκατονταδες χρονια θα ελεγα εγω, γιατι ακομη δεν ειμαστε νοητικα ετοιμοι να την αποδεχτουμε) 

Θεωρωντας λοιπον οτι η ζωη ειναι πολυ σημαντικη και συντομη για να ανωλωθω σε ενα μερος αυτου του πλανητη οπου δεν μου επιτρεπονται οι ελευθερες επιλογες μου, σκεφτηκαμε να αλλαξουμε χωρα, να παμε σε ενα αλλο μερος του πλανητη οπου θα μπορουσαμε να εφαρμοσουμε την πιο σημαντικη επιθυμια μας, να βρισκομαι στην ζωη του μικρου. Τελικα, αλλαξαμε γνωμη για καποιους λογους. Ηθελα επισης να προσθεσω, οτι μην φανταζεστε εναν αντρα που φευγει στις 6 το πρωι και γυρναει στις 2 το βραδυ. Δεν ζουμε τοσο εξτριμ καταστασεις που να μην βρισκομαστε καθολου. Αλλα οι 10-12 ωρες (σερι ή σπαστες) ειναι στανταρ καθημερινα. Φυσικα, δεν φτανει μονο να δουλευει ο ενας, αλλα γινεται μια συνεχη προσπαθεια αυταρκειας σε ειδη σπιτιου, φροντιδας και υγιεινης, ενδυμασιας, τροφης, κλπ. Συγνωμη για το κατεβατο

Επεξεργάστηκαν 15 Ιουνίου,2018 by Sentir...natureza

[Dust pink]

πρίν από 12 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Noμιζω πως ειναι διαφορετικο να δουλευει παρουσια των παιδιων απο το να "φευγει" απο τα παιδια της, γι'αυτο το εγραψα το "φευγει" αλλωστε. Σιγουρα η δομη της οικογενειας ηταν διαφορετικη και τα σημαντικα προσωπα στη ζωη του παιδιου ηταν αρκετα, οχι μονο η μαμα, μιας που ολοι φροντιζαν ολους και ζουσαν μαζι, αλλα θεωρω απιθανο οι μαμαδες να αφηναν στις γιαγιαδες μωρο 3 μηνων και να ελειπαν 8-9 ωρες. Εκτος των αλλων, επρεπε να θηλασει, οποτε η φυση απο μονη της δεν επετρεπε στην μητερα να αφησει το μωρο της και να φυγει για ωρες.

 

Η ανεξαρτησια γενικοτερα, οχι μονο της γυναικας, ειναι η απουσια εξαρτησεων οπως το λεει και η λεξη. Βεβαια, ο κοσμος μας ειναι ενα συνολο αλληλεπιδρασεων, οποτε εκ των πραγματων κανενας δεν ειναι ανεξαρτητος απο τον αλλον. Προσωπικα, οταν αναφερομαι σε ανεξαρτησια εννοω κυριως την ψυχικη και πνευματικη ανεξαρτησια απο προκαταληψεις κλπ. Θεωρω οτι υποστηριζοντας οτι μια γυναικα πρεπει να ειναι ανεξαρτητη ειναι σαν να δεχομαστε οτι ειμαστε υποδεεστερο φυλο και πρεπει να ελευθερωθουμε απο την φυλακη μας.

 

Παρομοιως, με την δουλεια η οποια χαρακτηριζεται σαν δικαιωμα, θεωρω οτι αποδεχομαστε την κατωτεροτητα μας ως προς την εξουσια του κρατους, του δικαιου και των ανωτατων ταξεων (και των πολυυυυ ανωτερων που απολαμβανουν τους κοπους του "κοσμακη") και "ζητιανευουμε" αν θελετε δικαιωματα. Δεν θελω να ζηταω δικαιωμα απο κανεναν, θα παρω τις αποφασεις μου, οταν θα δουλεψω θα δουλεψω, οχι επειδη καποιος μου εκανε την χαρη να μου δωσει αυτο το δικαιωμα, αλλα επειδη δυστυχως χρειαζομαστε ενα χαρτι που λεγεται χρηματα για να ζησουμε.

 

Κι ετσι, ερχομαι να απαντησω και στο πρωτο σου ερωτημα, οπως και στα λεγομενα της @Dust pink και της @ninaki80.Mια δουλεια που πραγματικα προσφερει στον ανθρωπο και στο συνολο δεν γινεται με το ζορι απο αναγκη, ουτε συγκεκριμενες (πολλες) ωρες, ουτε χωρις ελευθερια στις επιλογες των εργαζομενων. Ποσες δουλειες τα προσφερουν αυτα στις κοινωνιες μας; Ισως μονο η Σκανδιναβια να κανει καποια πειραματικα βηματα προς αυτο το προτυπο. Ακομη κι αν δεν αναφερομαστε στο μεσο εργαζομενο και τις κατωτερες ταξεις οπου υπαρχει πραγματικη εκμεταλλευση (οχι μονο στην Ελλαδα φυσικα, σχεδον στο συνολο του πλανητη μας οι ανθρωποι δουλευουν εξευτελιστικα), αλλα και σε πιο "καλοπληρωμενες" δουλειες, πιστευετε πραγματικα οτι τα κερδη πανε στα χερια των εργαζομενων; Υπαρχει ελευθερια στις επιλογες αυτων; Σιγουρα οχι, οποτε παλι δεν υπαρχει ισοτητα. Ξερω οτι ειμαστε εκατομμυρια ετη φωτος μακρυα απο μια τετοια εξελικτικη κατευθυνση στις κοινωνιες μας, αλλα προσπαθω να βλεπω συνειδητα το πως λειτουργει ο κοσμος, ωστε να μπορω να βαζω τις προτεραιοτητες μου και να κανω επιλογες που δεν θα καθοριζονται απο ψευδαισθησεις. @Dust pink οι εποχες φυσικα και αλλαζουν, αλλα ολα αυτα που εγραψες κατατασσονται στις θετικες αλλαγες. Υπαρχουν και πολυ σοβαροτερα αρνητικα που εχουν προκυψει, που θα πρεπει ειτε να γυρισουμε στο παρελθον και να αποδεχτουμε οτι ειναι η καλυτερη επιλογη, ειτε να βρεθουν νεες, βελτιωμενες επιλογες (γραφωντας την τελευταια φραση μου ηρθε στο μυαλο o Jaque Fresco, ο οποιος θεωρω οτι ειναι ενας σοφος της εποχης μας. Δινει πραγματικες λυσεις για την λειτουργια του πλανητη μας και πως θα τις εφαρμοσουμε-ισως σε αρκετες εκατονταδες χρονια θα ελεγα εγω, γιατι ακομη δεν ειμαστε νοητικα ετοιμοι να την αποδεχτουμε) 

Θεωρωντας λοιπον οτι η ζωη ειναι πολυ σημαντικη και συντομη για να ανωλωθω σε ενα μερος αυτου του πλανητη οπου δεν μου επιτρεπονται οι ελευθερες επιλογες μου, σκεφτηκαμε να αλλαξουμε χωρα, να παμε σε ενα αλλο μερος του πλανητη οπου θα μπορουσαμε να εφαρμοσουμε την πιο σημαντικη επιθυμια μας, να βρισκομαι στην ζωη του μικρου. Τελικα, αλλαξαμε γνωμη για καποιους λογους. Ηθελα επισης να προσθεσω, οτι μην φανταζεστε εναν αντρα που φευγει στις 6 το πρωι και γυρναει στις 2 το βραδυ. Δεν ζουμε τοσο εξτριμ καταστασεις που να μην βρισκομαστε καθολου. Αλλα οι 10-12 ωρες (σερι ή σπαστες) ειναι στανταρ καθημερινα. Φυσικα, δεν φτανει μονο να δουλευει ο ενας, αλλα γινεται μια συνεχη προσπαθεια αυταρκειας σε ειδη σπιτιου, φροντιδας και υγιεινης, ενδυμασιας, τροφης, κλπ. Συγνωμη για το κατεβατο

Δεν εστίασα στα αρνητικά (που αναγνωρίζω ότι υπάρχουν) καθώς από την προσωπική μας επιλογή να ζούνε σε μια οργανωμένη κοινωνία την εποχή της εξέλιξης (ότι συνεπάγεται αυτό) σημαίνει ότι,είτε έχουμε αποδεχτεί ,είτε προσπεράσει ,είτε υιοθετήσει τα αρνητικά. Θέλοντας και μη ,εχουμε άμεση επαφή και με τα μειονεκτήματα . Η αντίθετη λύση θα ήταν επιστροφή στα σπήλαια η επαναπατρισμός αγροικιων σε υπαίθριους χώρους και ζωή με πρώτες ύλες.Το ενδεχόμενο βελτιωσης των παροντων συνθηκών ,δεν το λαμβάνω υπόψη καθώς το θεωρώ ανέφικτο, είναι απαραίτητη η καλή πρόθεση από το σύνολο της οικουμένης. Προσωπικά δεν με πειράζει κάθε κοινωνία με τα αρνητικά και τα θετικά της, η μάλλον έχω αποδεχτεί και δεχτεί και ίσως υιοθετήσει τα αρνητικά της (καθαρά υποκειμενικό). Αλλά εγώ, είμαι εγω.

[Deena]

14 ώρες πρίν, Roisin1 είπε:

Λοιπόν κορίτσια από το πρώτο μου μήνυμα έχω ηρεμησει νομιζω σε αρκετό βαθμό. Με βοήθησε πολύ ο άντρας μου και κάτι τρέλα ξεσπάσματα που είχα μου έδιωξαν την ένταση , μίλησα στην πεθερά μου με ειλικρινεια για αυτές μου τις φοβίες και προσπαθούμε να συνεργαστούμε αρμονικά.  

Ο μπέμπης τρώει κάθε 3 ωρες, οπότε στην πράξη αυτό που συμβαίνει είναι να τον ταΐζω το πρωί πριν φύγω κι αμέσως αφού επιστρέφω. Αυτό σημαίνει ότι από τα 8 γεύματα της ημέρας τα 2 κάνει με τη γιαγιά του.

Κάνουμε συγκοιμηση και προσπαθώ να τον παίρνω όσο πιο πολλή αγκαλιά μπορώ. Και τώρα δηλαδή κοιμάται στην αγκαλιά μου.

Ευτυχώς ο μπαμπάς του έχει σπαστο ωράριο και ασχολείται πολύ, δηλαδή θα τον ταΐσει, θα τον αλλάξει κλπ όταν είναι σπίτι. 

 

Αρχίζουν να μη φαίνονται τόσο μαύρα τα πράγματα όσο τα έβλεπα γιατί βλέπω πια ότι η μέρα έχει 24 ωρες και τις 15 του αφιερώνομαι ουσιαστικά. Κι ας μην ξεχνάμε και τις 48 ωρες του σαββατοκύριακου!!!

Δεν είναι το καλύτερο σενάριο σαφώς αλλά θα κάνω τα πάντα για να το κάνω όσο καλύτερο γίνεται. 

Ελπιζω τα πράγματα να μας πάνε καλύτερα από εδώ και πέρα γιατί όπως έγραψε και μια φίλη εδώ "έχουμε φάει μια μουτζα ΝΑ" με το συμπάθιο!

 

Οι απαντήσεις σας ήταν πολύ βοηθητικές. Με έκαναν να ξεκλειδώσω, ακόμα κι αυτές που ήταν σκληρές, με οδήγησαν στο ξέσπασμα και ξαλαφρωσα. Η μητρότητα έτσι κι αλλιώς είναι ένας διαρκής αγώνας και το κατάλαβα από πριν τον φέρω στον κόσμο.  Ειμαι έτοιμη λοιπόν πια να παλέψω! 

 

Υγ: το 8ωρο που δουλεύω είναι το μειωμένο ωράριο

Προ γεννας δούλευα 10-11 ώρες και κάποιες φορές συναντούσαμε και πελάτες το βράδυ για φαγητό κ λοιπές σαχλαμάρες, οποτε μπορει να επεστρεφα σπιτι στις 12 το βραδυ. Μου έκαναν λοιπόν τη χάρη να φεύγω στις 8 ωρες. 9 ωρες γίνονται με τις μετακινήσεις.

 

 

 

 

 

Θα το ξαναπώ : Έχεις ένα γερό υπέροχο νεογέννητο, ευχαριστήσου το!

 

Βγήκατε όλοι μαζί νικητές από μια δύσκολη περιπέτεια, μην την κουβαλάς μαζί σου πια, μπροστά σου έχεις tabula rasa, όλοι μαζί θα γράψετε την οικογενειακή σας ιστορία, τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο!

 

Καλό Σ/Κ