κόλλημα με τη μαμά

[my1stbaby]

Η μικρή μου μόλις έγινε 2 ετών και τον τελευταίο καιρό διαπίστωσα ότι έχει δημιουργηθεί ένα περίεργο κόλλημα μαζί μου. Δηλαδή , όταν είμαι παρούσα είτε στο σπίτι είτε έξω θέλει να βρίσκεται κοντά μου, είτε να τη πάρω αγκαλιά είτε τουλαχιστον να είμαι σχετικά κοντά.  Το θέμα άρχισε ξεκινώντας επισκέψεις σε μια παιδοψυχολόγο όπου εκει ήμασταν σε ένα δωματιο όλοι μαζί και σε κάποιες στιγμές η γιατρός μου έλεγε να βρω έξω από το δωμάτιο ώστε να δούμε αντιδράσεις.  Οπότε η μικρή μόλις καταλάβαινε ότι βγαίνω έξω , άρχισε κλάμα και φωνές μέχρι να τη πάρω αγκαλιά γιατί προφανώς νόμιζε ότι έφυγα.  Γενικα είναι λιγο υπερβολική σε αντιδράσεις π.χ θα πέσει κάτω και παρόλο που δεν κάνω σκηνή ιδιαίτερη μπορεί μερικές φορές να βάλει τα κλάματα και να φωνάξει παρόλο που δεν χτύπησε, ή π.χ. είμαστε σπίτι με τον σύζυγο και είμαι στη κουζινα και της λεω να φύγει γιατί κανω δουλειές εκείνη τη στιγμή και μόλις έρχεται να την πάρει ο σύζυγος φωνάζει και κλαίει και ουρλιάζει κ.α.  Ακόμα και στη τουαλέτα μετά συγχωρήσεως πάω και γέρνω τη πόρτα και έρχεται και τη σπρώχνει να την ανοίξει να δει ότι είμαι μέσα.  Συμβαίνει σε κανένα από εσάς κάτι παρόμοιο; 

[Lenia16]

Μολις έγινε το ίδιο με την τουαλετα με μένα κ την κόρη μου που είναι 16 μηνων! Πολλές φορές αν έχω την πόρτα κλειστή (κ είναι ο άντρας μου εννοείται στο σπίτι) την ακούω που κάθεται απέξω στο πάτωμα κ λέει μαμά μαμά! Εγώ το διασκεδαζω, γιατί ακριβώς έχεις αγχωθει;

[Mama_Anesti_]

Εμένα ο δικος μου είναι 14.5 μηνών και είναι κολλημένος πάνω μου, όταν φεύγω απ το οπτικό του πεδιο κλαίει και με το ζόρι κάνω καμιά δουλεια. Όταν είναι όμως με την γιαγιά του είναι  αυτοκόλλητος μαζι της! Θα με αναζητησει μόνο αν νυσταζει ή  βαρεθεί το παιχνίδι μαζί της. Θα προτιμουσες κάτι τέτοιο?

[mama16]

Νομίζω ότι είναι φυσιολογικό σε αυτήν την ηλικία αυτές οι αντιδράσεις. Κ εμένα η κόρη μου είναι 15,5 μηνών κ όπου κ να πάω με ακολουθεί από πίσω κ αν τύχει να φύγω εννοείται ότι κλαίει. Πιστεύω ότι είναι φάση κ θα περάσει. Η παιδοψυχολογος τι σ είπε γι αυτήν την αντίδραση? Δεν την βρίσκει φυσιολογική?

[marakiz]

Το να είναι προσκολλημένο στη μαμά του ένα νήπιο δύο χρονών είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Όπως και οι "υπερβολικές" αντιδράσεις που λες ότι έχει το παιδί σου. Είναι τόσα πολλά και καινούρια αυτά που έχει να αντιμετωπίσει ο ανώριμος  νηπιακός τους εγκέφαλος και είναι τόσο δύσκολο να τα διαχειριστούν όλα αυτά οπότε είναι λογικές αυτές οι εκρήξεις ή αλλιώς τάντρουμς. Αλήθεια, υπάρχουν νήπια που δεν περνάνε τάντρουμς? Άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο? Εμείς ως γονείς μπορούμε να τα βοηθήσουμε αν φροντίζουμε να κοιμούνται καλά και να προσπαθούμε να λειτουργούμε με υπομονή κι ενσυναίσθηση απέναντι τους. Και πάλι δεν σταματάνε, ίσως απλά μειώνονται ή/και αντιμετωπίζονται πιο ήπια.

 

Να σε ρωτήσω αρχικά γιατί πάτε σε παιδοψυχολόγο? Και τι σου είπε η ίδια για όλα αυτά? Δεν τα βρήκε φυσιολογικά?

[Sentir...natureza]

Θα συμφωνησω οτι ειναι φυσιολογικα αυτα που περιγραφεις. Κι εμενα ο διχρονος μικρος μου τα ιδια κανει. Φανταζομαι οτι οταν εισαι στην κουζινα και της λες να φυγει δεν εννοεις οτι της λες "Φυγε, η μαμα εχει δουλεια" γιατι ετσι επιδεινωνονται οι κρισεις θυμου. Εγω αν ειμαι στην κουζινα και με ζηταει, ειτε τον βαζω να συμμετεχει σε οτι κανω εκεινη τη στιγμη, ειτε ερχεται ο συζυγος και του αποσπα την προσοχη με κατι αγαπημενο (πχ το αγαπημενο του βιβλιο) και τον "προκαλει" να τον ακολουθησει, κατι που τις περισσοτερες φορες πιανει, εκτος κι αν ειναι πολυ δυνατη η αναγκη του να ειναι μαζι μου (πχ νυσταξε, θελει να θηλασει, κουραστηκε, χτυπησε).

Η ηλικια των 2-4 ετων λενε οτι ειναι μια μικρογραφια της εφηβειας και δεν εχουν αδικο. Ισχυουν αυτα που γραφει η  @marakiz για τις κρισεις θυμου και την αντιμετωπιση τους. Οσο πιο ψυχραιμα και χωρις εναντιωση αντιμετωπισεις την κριση, τοσο πιο γρηγορα θα φυγει. Διαφορετικα, δημιουργειται ενας φαυλος κυκλος κριση θυμου παιδιου-εκνευρισμος/θυμος γονεων-αντιδραση παιδιου στο θυμο του γονεα κοκ, με αποτελεσμα αντι να μαθαινει το παιδι να διαχειριζεται τον θυμο του, εναντιωνεται στα λογια και τις πραξεις των γονεων (και δικαιως εδω που τα λεμε, μιας που το μονο που θελει ειναι να το καταλαβουν).

Επεξεργάστηκαν 22 Μαρτίου,2018 by Sentir...natureza

[my1stbaby]

Eυχαριστώ όλες γιατί με κάνατε να νιώσω λίγο καλύτερα. Η παιδοψυχολόγος θεωρεί ότι είναι υπερβολική η αντίδραση της και ότι αγχώνεται πολύ όταν χαθεί από το οπτικό πεδίο η μαμά της και το συνδυάζει ότι ειναι επίσης λίγο υπερβολική η αντίδραση της και σε άλλες φάσεις πχ μπορεί να πέσει κάτω και χωρίς να φαίνεται ότι έχει χτυπήσει κάπου να κάνει φασαρια με κλάματα και φωνές.  Γενικά αν την "πιέσεις" να κάνει κάτι που δεν θέλει ότι και να είναι αυτό, η αντίδραση της είναι καταπέλτης.

marakiz ξεκινήσαμε την ιστορία από αναπτυξιολόγο στην οποία πήγαμε πέρυσι και τα βρήκε όλα πολύ ωραία αλλά την τελευταία φορά που την επισκεφθήκαμε πριν λίγους μήνες (να αναφέρω ότι το κάναμε προληπτικά αυτό) δεν της άρεσε που η μικρή δεν είχε οπτική επαφή και όταν πήγε να παίξει μαζί της απλά της πήγαινε αντικείμενα χωρίς να παίζει στην ουσία μαζί της και επίσης δεν της άρεσε ότι τη φωνάζαμε με το όνομα της και δεν γυρνούσε.  Οπότε μας παρέπεμψε σε παιδοψυχολόγο να κάνει ότι χρειάζεται, και αυτή , μετά από κάποιες επισκέψεις είδε αυτό το "πρόβλημα" το οποίο μάλιστα η ίδια παραδέχτηκε ότι ξεκίνησε απο αυτήν γιατί αυτή έβγαζε επίτηδες από το οπτικό πεδίο της μικρής εμένα για να "απογαλακτιστεί" ας πούμε μιας και τη μικρή δεν την έχουμε αφήσει ποτέ με κάποιον συγγενή χωρίς να είμαι εγώ ή ο σύζυγος μου παρόντες.  Αυτό ίσως είναι λίγο υπερπροστατευτικό αλλά δεν μας "ανάγκασαν" οι συνθήκες, δουλειάς κυρίως, να το κάνουμε.  Προφανώς αν δουλεύαμε και οι δύο πρωί θα το είχαμε κάνει ήδη δηλαδή είτε θα την είχαμε εμπιστευτεί σε καμιά γιαγιά είτε σε κανένα παιδικό.  Αλλά αυτό σκεφτόμαστε ότι ίσως κρατάει πίσω λίγο τη μικρή .

[Sentir...natureza]

2 ώρες πρίν, my1stbaby είπε:

Η παιδοψυχολόγος θεωρεί ότι είναι υπερβολική η αντίδραση της και ότι αγχώνεται πολύ όταν χαθεί από το οπτικό πεδίο η μαμά της

Συγνωμη αλλα μιλαμε για 2 χρονων παιδι. Ειναι δυνατον να μην αναστατωνεται οταν μενει με καποιον αγνωστο σε καποιο μη οικειο περιβαλλον, οπως αυτο του ιατρειου ή ακομη και στο σπιτι; Δηλαδη τι θα θεωρουσε φυσιολογικο; Να φευγει η μαμα και το παιδι να συνεχιζει να παιζει αταραχο, μη δινοντας σημασια στην απουσια της;

2 ώρες πρίν, my1stbaby είπε:

συνδυάζει ότι ειναι επίσης λίγο υπερβολική η αντίδραση της και σε άλλες φάσεις πχ μπορεί να πέσει κάτω και χωρίς να φαίνεται ότι έχει χτυπήσει κάπου να κάνει φασαρια με κλάματα και φωνές.

Αυτο μπορει να προκυψει οταν το κανετε (ή το κανατε στο παρελθον) μεγαλο θεμα οταν πεφτει ή χτυπαει (εστω και μια μικρη αντιδραση μπορει να επηρασει).

 

2 ώρες πρίν, my1stbaby είπε:

Γενικά αν την "πιέσεις" να κάνει κάτι που δεν θέλει ότι και να είναι αυτό, η αντίδραση της είναι καταπέλτης

Τι πιο φυσιολογικο απο αυτο; Νομιζω ο  ανθρωπος δεν θελει να τον πιεζουν και ποσο μαλιστα ενα παιδι που εχει πολυ καθαροτερο μυαλο απο τους ενηλικες που ηδη εχουν συνηθισει την καταπιεση απο διαφορες κατευθυνσεις.

2 ώρες πρίν, my1stbaby είπε:

όταν πήγε να παίξει μαζί της απλά της πήγαινε αντικείμενα χωρίς να παίζει στην ουσία μαζί της

Αυτο επισης, δεν ειναι κατι ανησυχητικο. Για καποια παιδια ειναι ο τροπος να κανουν την πρωτη επαφη..συναλλαγη...δεν εχει επικοινωνιακη αξια αυτο; Ισως αν η αναπτυξιολογος εμπαινε στον κυκλο εμπιστοσυνης της μικρης και δενοταν μαζι της να επαιζε πιο ουσιαστικα. Με εσας δεν παιζει;

 

2 ώρες πρίν, my1stbaby είπε:

δεν της άρεσε που η μικρή δεν είχε οπτική επαφή

και επίσης δεν της άρεσε ότι τη φωνάζαμε με το όνομα της και δεν γυρνούσε

Αυτα τα δυο θα ελεγα οτι ηταν τα μονα που με προβληματισαν.

2 ώρες πρίν, my1stbaby είπε:

μετά από κάποιες επισκέψεις είδε αυτό το "πρόβλημα" το οποίο μάλιστα η ίδια παραδέχτηκε ότι ξεκίνησε απο αυτήν γιατί αυτή έβγαζε επίτηδες από το οπτικό πεδίο της μικρής εμένα για να "απογαλακτιστεί" ας πούμε

 Θα ηθελα πολυ να μιλησω με αυτην την παιδοψυχολογο, γιατι ειναι πραγματικα τελειως φυσιολογικο να σε ζηταει (βλεπε ασφαλης δεσμος) και δεν υπαρχει θεμα "απογαλακτισμου" στο 2χρονο.  Ειναι αληθεια οτι δεν την εχετε αφησει ποτε χωρις να λειπετε και οι δυο; Δηλαδη ουτε για να πατε για ενα καφε; μια βολτα; ουτε για 2 ωρες;

 

Χωρις να θελω να προσβαλλω την δουλεια και τις γνωσεις που εχουν οι ειδικοι που περασατε, μου φαινεται οτι οι παρατηρησεις τους δεν συμβαδιζουν με την συγχρονη ψυχολογια.

 

Επεξεργάστηκαν 23 Μαρτίου,2018 by Sentir...natureza

[mama16]

2 ώρες πρίν, my1stbaby είπε:

Eυχαριστώ όλες γιατί με κάνατε να νιώσω λίγο καλύτερα. Η παιδοψυχολόγος θεωρεί ότι είναι υπερβολική η αντίδραση της και ότι αγχώνεται πολύ όταν χαθεί από το οπτικό πεδίο η μαμά της και το συνδυάζει ότι ειναι επίσης λίγο υπερβολική η αντίδραση της και σε άλλες φάσεις πχ μπορεί να πέσει κάτω και χωρίς να φαίνεται ότι έχει χτυπήσει κάπου να κάνει φασαρια με κλάματα και φωνές.  Γενικά αν την "πιέσεις" να κάνει κάτι που δεν θέλει ότι και να είναι αυτό, η αντίδραση της είναι καταπέλτης.

marakiz ξεκινήσαμε την ιστορία από αναπτυξιολόγο στην οποία πήγαμε πέρυσι και τα βρήκε όλα πολύ ωραία αλλά την τελευταία φορά που την επισκεφθήκαμε πριν λίγους μήνες (να αναφέρω ότι το κάναμε προληπτικά αυτό) δεν της άρεσε που η μικρή δεν είχε οπτική επαφή και όταν πήγε να παίξει μαζί της απλά της πήγαινε αντικείμενα χωρίς να παίζει στην ουσία μαζί της και επίσης δεν της άρεσε ότι τη φωνάζαμε με το όνομα της και δεν γυρνούσε.  Οπότε μας παρέπεμψε σε παιδοψυχολόγο να κάνει ότι χρειάζεται, και αυτή , μετά από κάποιες επισκέψεις είδε αυτό το "πρόβλημα" το οποίο μάλιστα η ίδια παραδέχτηκε ότι ξεκίνησε απο αυτήν γιατί αυτή έβγαζε επίτηδες από το οπτικό πεδίο της μικρής εμένα για να "απογαλακτιστεί" ας πούμε μιας και τη μικρή δεν την έχουμε αφήσει ποτέ με κάποιον συγγενή χωρίς να είμαι εγώ ή ο σύζυγος μου παρόντες.  Αυτό ίσως είναι λίγο υπερπροστατευτικό αλλά δεν μας "ανάγκασαν" οι συνθήκες, δουλειάς κυρίως, να το κάνουμε.  Προφανώς αν δουλεύαμε και οι δύο πρωί θα το είχαμε κάνει ήδη δηλαδή είτε θα την είχαμε εμπιστευτεί σε καμιά γιαγιά είτε σε κανένα παιδικό.  Αλλά αυτό σκεφτόμαστε ότι ίσως κρατάει πίσω λίγο τη μικρή .

Να κάνω μία ερώτηση άσχετη??? Η παιδοψυχολογος έχει παιδιά ή ότι σας λέει είναι επειδή τα έχει διαβάσει σε βιβλία??? Είναι δυνατόν ενα μικρό να μην είναι υπερβολικό στις αντιδράσεις??? Κ όταν είναι υπερβολικά ήσυχο πάλι πιστεύουν ότι υπάρχει κάποιο προβλημα!!

[Sentir...natureza]

πρίν από 1 λεπτό , mama16 είπε:

Να κάνω μία ερώτηση άσχετη??? Η παιδοψυχολογος έχει παιδιά ή ότι σας λέει είναι επειδή τα έχει διαβάσει σε βιβλία??? Είναι δυνατόν ενα μικρό να μην είναι υπερβολικό στις αντιδράσεις??? Κ όταν είναι υπερβολικά ήσυχο πάλι πιστεύουν ότι υπάρχει κάποιο προβλημα!!

Μα ακομη και τα βιβλια συγχρονης ψυχολογιας των παιδιων δεν ταυτιζονται με αυτα που λεει η παιδοψυχολογος, αυτο ειναι το θεμα. Ακομη κι αν ειχε δικα της παιδια μπορει να εχει οτι αποψη θελει αλλα το οτι ειναι ειδικος και κανει αυτες τις παρατηρησεις ειναι πολυ περιεργο...

[mama16]

πρίν από 5 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Μα ακομη και τα βιβλια συγχρονης ψυχολογιας των παιδιων δεν ταυτιζονται με αυτα που λεει η παιδοψυχολογος, αυτο ειναι το θεμα. Ακομη κι αν ειχε δικα της παιδια μπορει να εχει οτι αποψη θελει αλλα το οτι ειναι ειδικος και κανει αυτες τις παρατηρησεις ειναι πολυ περιεργο...

Ναι η αλήθεια είναι ότι επειδή δεν ξέρω τι λένε τα βιβλία παιδοψυχολογιας επεσήμανα αν είναι μητέρα γιατί ξέρω ότι σαν μαμά αυτά που λέει είναι τελείως λάθος... Αλλά αν λένε κ τα βιβλία τελείως διαφορετικά πράγματα μάλλον πρέπει να βρει μία παιδοψυχολογο πιο ενημερωμένη!

[my1stbaby]

Ευχαριστώ που ασχοληθήκατε με το θέμα μου και με καθησυχάζεται όλο και περισσότερο. Δεν ξέρω αν έχει παιδί η παιδοψυχολόγος . Υποτίθεται ότι ξέρει.

Sentir natureza ναι όντως δεν την έχουμε αφήσει ποτέ μόνη της, είτε είναι ο άντρας μου μαζί της είτε εγώ. Υπερβολικό ε;

Οσον αφορά το παιχνίδι είναι πολύς καιρός από τότε που πήγαμε στην αναπτυξιολόγο και έχουν αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο.

Όσον αφορά τα σχόλια σου ενδεχομένως να έχεις κάποιο δίκιο. Οι γιατροί ξεχνάνε μάλλον ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και δεν μπορούν όλα τα παιδιά

να είναι σε όλες τις καταστάσεις που ζούνε (ομιλία, φαγητό κλπ) ακριβώς όπως τα λένε τα βιβλία.

Αυτοί έχουν ένα στάνταρ ανάλογα με την ηλικία και θεωρούν ότι πρέπει το παιδί να εξελιχθεί έτσι.  Αν διαφοροποιείται, τότε μάλλον υπάρχει θεματάκι προς διόρθωση.

 

[ponemeni]

3 hours ago, my1stbaby said:

Ευχαριστώ που ασχοληθήκατε με το θέμα μου και με καθησυχάζεται όλο και περισσότερο. Δεν ξέρω αν έχει παιδί η παιδοψυχολόγος . Υποτίθεται ότι ξέρει.

Sentir natureza ναι όντως δεν την έχουμε αφήσει ποτέ μόνη της, είτε είναι ο άντρας μου μαζί της είτε εγώ. Υπερβολικό ε;

Οσον αφορά το παιχνίδι είναι πολύς καιρός από τότε που πήγαμε στην αναπτυξιολόγο και έχουν αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο.

Όσον αφορά τα σχόλια σου ενδεχομένως να έχεις κάποιο δίκιο. Οι γιατροί ξεχνάνε μάλλον ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και δεν μπορούν όλα τα παιδιά

να είναι σε όλες τις καταστάσεις που ζούνε (ομιλία, φαγητό κλπ) ακριβώς όπως τα λένε τα βιβλία.

Αυτοί έχουν ένα στάνταρ ανάλογα με την ηλικία και θεωρούν ότι πρέπει το παιδί να εξελιχθεί έτσι.  Αν διαφοροποιείται, τότε μάλλον υπάρχει θεματάκι προς διόρθωση.

 

 

Καλησπέρα σας, να χαίρεστε το παιδάκι σας! κατ΄αρχάς μου κάνει εντύπωση ότι πήγατε "προληπτικά" το παιδί σε αναπτυξιολόγο, μήπως αυτό από μόνο του δεικνύει μία ανασφάλεια ή και άγχος από την πλευρά σας? Επίσης, το γεγονός ότι το παιδί δεν έχει μείνει ούτε ένα λεπτό μόνο του χωρίς να είναι παρών ο ένας εκ των δύο γονιών, χωρίς να είμαι ψυχολόγος, δεικνύει από μόνο του αυτό που περιγράφετε ως τίτλο στο θέμα σας "κόλλημα με την μαμά". Εγώ δεν θα το περιέγραφα ως κόλλημα αλλά ως απαραίτητη συνήθεια του παιδιού. Υπάρχει κάποιος λόγος που δεν αφήνετε το παιδί με κάποιον τρίτο? Νομίζω ότι θα πρέπει σιγά σιγά να κινείστε προς αυτή την κατεύθυνση.

Από εκεί και πέρα εφόσον επιλέξατε να επισκεφτείτε κάποιον ειδικό προφανώς και θα υπάρχει και επιστημονικό υπόβαθρο στην ανάλυσή του και εγώ προσωπικώς θα λάμβανα υπόψιν μου αυτά που θα μου έλεγε.

Να επισημάνω ότι το να παίρνουμε θέση υπέρ η κάτα του ειδικού μόνο υπεραπλουστευμένη ανάλυση δεικνύει καθότι ούτε έχουμε γνώσιν των γεγονότων ούτε ειδικοί είμαστε να εξετάσουμε το παιδί και μάλιστα ιντερνετικώς! Ακούστε την γνώμη του ειδικού και εάν κάτι σε αυτή σας ξένισε καλύτερα να λάβετε και μία δεύτερη επιστημονική γνώμη.

[erin0000]

9 ώρες πρίν, ponemeni είπε:

 

Από εκεί και πέρα εφόσον επιλέξατε να επισκεφτείτε κάποιον ειδικό προφανώς και θα υπάρχει και επιστημονικό υπόβαθρο στην ανάλυσή του και εγώ προσωπικώς θα λάμβανα υπόψιν μου αυτά που θα μου έλεγε.

Να επισημάνω ότι το να παίρνουμε θέση υπέρ η κάτα του ειδικού μόνο υπεραπλουστευμένη ανάλυση δεικνύει καθότι ούτε έχουμε γνώσιν των γεγονότων ούτε ειδικοί είμαστε να εξετάσουμε το παιδί και μάλιστα ιντερνετικώς! Ακούστε την γνώμη του ειδικού και εάν κάτι σε αυτή σας ξένισε καλύτερα να λάβετε και μία δεύτερη επιστημονική γνώμη.

 

Και εγώ δεν έχω καταλάβει my1stbaby, γιατί απευθυνθήκατε σε παιδοψυχολόγο και σε ποια ηλικία ήταν το παιδί όταν πήγατε... Αλήθεια αξιολογούν οι παιδοψυχολόγοι παιδιά κάτω των 2 ετών; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο θέμα που σας έκανε να πάτε;

Η προσκόλληση στην μαμά είναι πολλές φορές και αποτέλεσμα των χειρισμών της μαμάς ή των γονιών γενικότερα. Δηλαδή αν δεν αφήνεις ένα νήπιο λεπτό μόνο του ή αν τρέχεις κοντά του μόλις κλάψει,  όσο να ναι δημιουργείται κάποια εξάρτηση, συνήθεια κτλ...

Από εκεί και πέρα εφόσον είδε το παιδί παιδοψυχολόγος λογικά θα έβγαλε κάποιο συμπέρασμα ή θα σας έδωσε κάποιες οδηγίες. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς είδε, τι ακριβώς ειπώθηκε και πως το αντιλήφθησαν οι γονείς. Οπότε ας είμαστε λίγο προσεκτικοί στο να βγάλουμε την παιδοψυχολόγο άκυρη, χωρίς να έχουμε γνώσεις παιδοψυχολογίας. 

Αν η κοπέλα έχει επιφυλάξεις μπορεί να απευθυνθεί σε κάποιον άλλο παιδοψυχολόγο ή αναπτυξιολόγο.

[marakiz]

Φαντάζομαι ότι δεν βγαίνει άκυρη η παιδοψυχολόγος, αλλά κάποια από τα λεγόμενα της, τα οποία σχολιάζονται με βάση όπως τα μεταφέρει η θεματοθέτρια.

Δηλαδή όταν βγαίνει η μαμά από το δωμάτιο ενός ξένου χώρου για το παιδί κι αφήνει το παιδί με ένα ξένο άνθρωπο, τότε το αναμενόμενο είναι να πανικοβληθεί το δίχρονο. Αυτό είναι κάτι φυσιολογικό, δεν χρειάζεται να έχεις πτυχία για να βγάλεις αυτό το συμπέρασμα. Αν η παιδοψυχολόγος αυτό το θεωρεί υπερβολικό (αυτό μας μεταφέρει η θεματοθέτρια) τότε ναι, εγώ την ακυρώνω. Στο συγκεκριμένο θέμα. Να πω ακόμα πως κι εγώ θεωρώ υπερβολικό το να πας ένα μωρό ενός χρόνου σε αναπτυξιολόγο προληπτικά. Φαντάζομαι μια τέτοια κίνηση κρύβεται πίσω από πολύ αγχωμένους γονείς. Τώρα βέβαια εφόσον μπήκατε σε αυτό το τριπάκι κι εφόσον οι ειδικοί κάτι βλέπουν το συνεχίζετε, καλό είναι όμως να πάρετε και μια δεύτερη γνώμη. Κι αν η δεύτερη γνώμη έρχεται αντίθετη με την πρώτη, να πάρετε και μια τρίτη. Εγώ αυτό θα έκανα, αυτό κάνω όταν αμφισβητώ ένα γιατρό.

[erin0000]

1 hour ago, marakiz είπε:

 

Δηλαδή όταν βγαίνει η μαμά από το δωμάτιο ενός ξένου χώρου για το παιδί κι αφήνει το παιδί με ένα ξένο άνθρωπο, τότε το αναμενόμενο είναι να πανικοβληθεί το δίχρονο. Αυτό είναι κάτι φυσιολογικό, δεν χρειάζεται να έχεις πτυχία για να βγάλεις αυτό το συμπέρασμα. Αν η παιδοψυχολόγος αυτό το θεωρεί υπερβολικό (αυτό μας μεταφέρει η θεματοθέτρια) τότε ναι, εγώ την ακυρώνω. 

 

Εμένα πάντως μου φαίνεται πιο πιθανό να μην έχει μεταφερθεί όλη η εικόνα, παρά μια παιδοψυχολόγος να θεωρεί υπερβολικό από μόνο του το να κλαίει ένα νήπιο όταν αποχωρίζεται τη μαμά του.

Εντωμεταξύ η θεματοθέτρια αναφέρει ότι πρώτα πήγαν στην παιδοψυχολόγο και μετά τέθηκε το θέμα του αποχωρισμού... Άρα για ποιο λόγο πήγαν; Αυτό δεν έχω καταλάβει.

[marakiz]

On 23/3/2018 at 6:21 ΜΜ, my1stbaby είπε:

 

marakiz ξεκινήσαμε την ιστορία από αναπτυξιολόγο στην οποία πήγαμε πέρυσι και τα βρήκε όλα πολύ ωραία αλλά την τελευταία φορά που την επισκεφθήκαμε πριν λίγους μήνες (να αναφέρω ότι το κάναμε προληπτικά αυτό) δεν της άρεσε που η μικρή δεν είχε οπτική επαφή και όταν πήγε να παίξει μαζί της απλά της πήγαινε αντικείμενα χωρίς να παίζει στην ουσία μαζί της και επίσης δεν της άρεσε ότι τη φωνάζαμε με το όνομα της και δεν γυρνούσε.  Οπότε μας παρέπεμψε σε παιδοψυχολόγο να κάνει ότι χρειάζεται, και αυτή , μετά από κάποιες επισκέψεις είδε αυτό το "πρόβλημα" το οποίο μάλιστα η ίδια παραδέχτηκε ότι ξεκίνησε απο αυτήν γιατί αυτή έβγαζε επίτηδες από το οπτικό πεδίο της μικρής εμένα για να "απογαλακτιστεί" ας πούμε μιας και τη μικρή δεν την έχουμε αφήσει ποτέ με κάποιον συγγενή χωρίς να είμαι εγώ ή ο σύζυγος μου παρόντες.  

 

Δεν ξέρω αν έχεις δει αυτό που απάντησε όταν την ρώτησα.

[erin0000]

πρίν από 25 λεπτά , marakiz είπε:

 

Δεν ξέρω αν έχεις δει αυτό που απάντησε όταν την ρώτησα.

 

Όχι δεν το είχα δει... Άρα το θέμα δεν είναι το κλάμα από μόνο του. 

 

Τέλοσπάντων όπως και να χει εφόσον η θεματοθέτρια συνεργάζεται και με αναπτυξιολόγο και με παιδοψυχολόγο, η γνώμη μας περιττεύει. Ας ακολουθήσει τις συμβουλές που θα της δώσουν, χωρίς πανικό όμως. Όλα αντιμετωπίζονται! Κλάμα και σκηνές κάνουν όλα τα παιδιά για διάφορους λόγους, αλλά το κλειδί βρίσκεται στο πως αντιμετωπίζουν οι γονείς αυτές τις καταστάσεις.

[my1stbaby]

Και πάλι ευχαριστώ όλες σας που ασχοληθήκατε με το θέμα μου.  Θα ήθελα την άποψη σας στο εξής:  έχουμε μια "αντίθετη γνώμη " με τον σύζυγο μου σχετικά με το αν είναι καλό για το παιδί να πάει στον παιδικό σταθμό στα 2,5 έτη περίπου ή αν μπορούμε να το αφήσουμε για αργότερα, με το δεδομένο ότι έχουμε αυτή την πολυτέλεια.

Οι περισσότεροι λένε ότι είναι καλό .  Γνωρίζουμε βέβαια ότι στην αρχή σίγουρα θα υπάρχουν θέματα προς αντιμετώπιση όπως το φαγητό (δεν είναι εύκολη), το κόψιμο της πάνας (οι περισσότεροι μας λένε ότι δεν ασχολούνται στους παιδικούς σταθμούς με αλλαγή πάνας, τουλάχιστον στο δημόσιο) και φυσικά ο αποχωρισμός.  Θεωρείτε ότι όσο δύσκολο και να είναι στην αρχή πρέπει να γίνει για το καλό του παιδιού ή όχι; 

Επεξεργάστηκαν 28 Μαρτίου,2018 by my1stbaby

[Έσπερος]

Νομιζω οτι τα 2.5 ειναι οριακο. Αν εχεις την ανεση να το καθυστερησεις, σκεφτειτε το περισσοτερο. Αρκει το πσιδακι να ερχεται σε επαφη με αλλα παιδακια και να βγαινει για παιχνιδι/βολτα κλπ. Γιατι αν δεν τα κανει αυτα πχ επειδη το προσεχει μια γιαγια που φοβαται να το βγαλει εξω, εκει ειναι καλυτερα νομιζω στον παιδικο.

[marakiz]

Συμφωνώ απόλυτα με την ΕΣΠΕΡΟΣ. Γενικά γιια μένα μετά τα 3 είναι η κατάλληλη ηλικία. 

Σχετικά με την πάνα  να μας πει κάποια κοπέλα που ξέρει, δέχονται σε δημόσιο αν δεν έχει κοπεί η πάνα?

[Sentir...natureza]

2 ώρες πρίν, my1stbaby είπε:

Και πάλι ευχαριστώ όλες σας που ασχοληθήκατε με το θέμα μου.  Θα ήθελα την άποψη σας στο εξής:  έχουμε μια "αντίθετη γνώμη " με τον σύζυγο μου σχετικά με το αν είναι καλό για το παιδί να πάει στον παιδικό σταθμό στα 2,5 έτη περίπου ή αν μπορούμε να το αφήσουμε για αργότερα, με το δεδομένο ότι έχουμε αυτή την πολυτέλεια.

Οι περισσότεροι λένε ότι είναι καλό .  Γνωρίζουμε βέβαια ότι στην αρχή σίγουρα θα υπάρχουν θέματα προς αντιμετώπιση όπως το φαγητό (δεν είναι εύκολη), το κόψιμο της πάνας (οι περισσότεροι μας λένε ότι δεν ασχολούνται στους παιδικούς σταθμούς με αλλαγή πάνας, τουλάχιστον στο δημόσιο) και φυσικά ο αποχωρισμός.  Θεωρείτε ότι όσο δύσκολο και να είναι στην αρχή πρέπει να γίνει για το καλό του παιδιού ή όχι; 

Θα συμφωνησω κι εγω πως τα 2,5 ειναι πολυ οριακα, θα ελεγα τουλαχιστον 3, κι αν υπαρχει η δυνατοτητα μεχρι να παει νηπιαγωγειο (φυσικα ομως με τα απαραιτητα ερεθισματα απο πλευρας των γονεων: συναντησεις με παιδια, βολτες, δημιουργικα παιχνιδια κλπ). Eπισης, σκεφτειτε το ενδεχομενο να την αφηνετε για 1-2 ωρες την εβδομαδα στην γιαγια χωρις να ειναι ενας απο εσας εκει. Μπορει τις πρωτες φορες να κλαψει, αλλα αν περναει καλα με τους παππουδες τοτε θα το χαιρεται που θα πηγαινετε εκει, ακομη κι αν φευγετε. Φυσικα, θα της λετε οτι θα φυγετε και θα την χαιρετατε, οχι στα κρυφα και γρηγορα να μην σας δει στην πορτα  

 

Οσον αφορα την πανα, θα πρεπει να γνωριζουμε οτι ειναι παρανομο να μην δεχονται παιδια (οποιασδηποτε ηλικιας) που δεν εχουν βγαλει την πανα. Στην εγκυκλιο (Δεκεμβριος του 2017) με θεμα "Ενηµέρωση για τις ρυθµίσεις του νέου Πρότυπου Κανονισµού Λειτουργίας ∆ηµοτικών Παιδικών και Βρεφονηπιακών Σταθµών" μεταξυ αλλων αναφερεται: 

 
"...Προκειµένου δε να αποφευχθεί η αυθαίρετη εξαίρεση νηπίων που δεν αυτοεξυπηρετούνται ως προς την ατοµική τους υγιεινή (δηλ. που δεν έχουν απαλλαγεί από την πάνα), ορίζεται ρητώς ότι απαγορεύεται να εξαιρούνται από το δικαίωµα φιλοξενίας στους σταθµούς παιδιά µη αυτοεξυπηρετούµενα ως προς την ατοµική τους υγιεινή."

 

Eπιπλεον, βαση νομου (Υπουργική Απόφαση 16065/2002 - ΦΕΚ 497/22-4-2002) ειναι στα καθηκοντα του παιδαγωγικου προσωπικου να φροντιζει για την υγιεινη και καθαριοτητα των παιδιων. Τι σημαινει "δεν ασχολουνται με αλλαγη πανας"; Δηλαδη αν κανει κακα θα το αφησουν να συγκαει;

Επεξεργάστηκαν 28 Μαρτίου,2018 by Sentir...natureza

[Dust pink]

2 ώρες πρίν, marakiz είπε:

Συμφωνώ απόλυτα με την ΕΣΠΕΡΟΣ. Γενικά γιια μένα μετά τα 3 είναι η κατάλληλη ηλικία. 

Σχετικά με την πάνα  να μας πει κάποια κοπέλα που ξέρει, δέχονται σε δημόσιο αν δεν έχει κοπεί η πάνα?

Δεν έχω εμπειρία μιας και η κόρη μου είναι μηνών. Όμως φίλη που πήγε τον γιο της παιδικό 18 μηνών για λίγες ωρες, αλλάζουν κανονικά το μωρό και στα τσισα και στα κακά και μάλιστα αν χρειαστεί και ρούχα (ζητούν από τους γονείς δεύτερη αλλαξια και πάνες στην τσαντουλα). Έτυχε και το συζητούσαμε προχθές για αυτό το αναφέρω!

[ΑΡΓΚ]

2 ώρες πρίν, my1stbaby είπε:

Και πάλι ευχαριστώ όλες σας που ασχοληθήκατε με το θέμα μου.  Θα ήθελα την άποψη σας στο εξής:  έχουμε μια "αντίθετη γνώμη " με τον σύζυγο μου σχετικά με το αν είναι καλό για το παιδί να πάει στον παιδικό σταθμό στα 2,5 έτη περίπου ή αν μπορούμε να το αφήσουμε για αργότερα, με το δεδομένο ότι έχουμε αυτή την πολυτέλεια.

Οι περισσότεροι λένε ότι είναι καλό .  Γνωρίζουμε βέβαια ότι στην αρχή σίγουρα θα υπάρχουν θέματα προς αντιμετώπιση όπως το φαγητό (δεν είναι εύκολη), το κόψιμο της πάνας (οι περισσότεροι μας λένε ότι δεν ασχολούνται στους παιδικούς σταθμούς με αλλαγή πάνας, τουλάχιστον στο δημόσιο) και φυσικά ο αποχωρισμός.  Θεωρείτε ότι όσο δύσκολο και να είναι στην αρχή πρέπει να γίνει για το καλό του παιδιού ή όχι; 

 

Για εμένα ο παιδικός σταθμός είναι ανάγκη και μόνο, αν δεν υπάρχει τρόπος το παιδί να μείνει στο χώρο του. Ποτέ δε θα επέλεγα τον παιδικό σταθμό παρά μόνο σαν την έσχατη λύση ανάγκης, ακόμη και τον ωραιότερο, ακριβότερο, πιο μοντέρνο σταθμό του κόσμου. Μία φίλη ψυχίατρος παλιότερα που το είχα συζητήσει μου έλεγε ότι από πλευράς ψυχολογικής, μέχρι τα 4 το παιδί έχει πολύ μεγαλύτερη ανάγκη και όφελος από φροντίδα 1-1, ιδανικά με τη μαμά ή άλλο συγγενικό πρόσωπο, αλλά στην ανάγκη και με babysitter, παρά από οτιδήποτε άλλο. Οπότε για εμένα, για το καλό του παιδιου, θα έκοβα (οπως και έκανα) οποιοδήποτε άλλο έξοδο για να του παρέχω τη δυνατότητα να ΜΗΝ πάει σε σταθμό 

[Sentir...natureza]

πρίν από 15 λεπτά , Dust pink είπε:

Δεν έχω εμπειρία μιας και η κόρη μου είναι μηνών. Όμως φίλη που πήγε τον γιο της παιδικό 18 μηνών για λίγες ωρες, αλλάζουν κανονικά το μωρό και στα τσισα και στα κακά και μάλιστα αν χρειαστεί και ρούχα (ζητούν από τους γονείς δεύτερη αλλαξια και πάνες στην τσαντουλα). Έτυχε και το συζητούσαμε προχθές για αυτό το αναφέρω!

Για 18 μηνων εννοειται, απλα υπαρχει ενας "αγραφος κανονας" πως μετα τα 2,5 (που το παιδι παει σε αλλο τμημα, οχι βρεφικο ή μεταβρεφικο) πρεπει να εχει καθαρισει απο την πανα, πραγμα που οπως ανεφερα ειναι παρανομο.