Υπερπροστατευτικός μπαμπάς, βρέφος, κοινωνική και οικογενειακή ζωή

[Έσπερος]

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας, ασχετα αν συμφωνουμε ή διαφωνουμε με βοηθουν να ξεκαθαρισω καποια πραγματα. Με βοηθησε κι η αποφαση στο διλημμα σιδερο η υπνος να ριξω εναν υπνακο! Θα απαντησω σταδιακα σε ολα, τωρα ξυπνησε ο μπεμπης, πανψ που ειχα χαλαρωσει!

[Lenia16]

5 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Νομιζω οτι απο την κουραση κ τη νυστα γραφω ασυναρτησιες. Τελος παντων. Ισως η συζητησγ ταιριαζει καλυτερα στο θεμα γιαγια κ παππους γιατι αυτη ηταν η χαριστικη βολη. 

Η αληθεια ειναι οτι εγω πιστευω οτι χρειαζομαστε καποια βοηθεια για να κανουμε ενα διαλειμμα. Οχι μονιμη που ετσι κι αλλιως δεν υπαρχει δυνατοτητα. 3-4 μερες μια απο τις δυο γιαγιαδες σν ερχοταν, θα εκανε μια καθαριοτητα η θα σιδερωνε η θα μαγειρευε, η θα προσεχε λιγο το μωρο για να κοιμηθω κι εγω η να φαω μια φυσιολογικη ωρα. Παραπανω δεν θελουμε, ειμαστε κ οι δυο υπερ της ανεξαρτησιας κ δν θελουμε να δινουμε πατηματα για ελεγχους κ παρεμβασεις. Οι γιαγιαδες κ οι δυο εχουν προσφερθει παρολο που εχουν κ αλλες οικογενειακες υποχρεωσεις κ αρκετα βεβαρημενο προγραμμα κ οι δυ. Το απερριψε χωρις καν να με ρωτησει γιατι θεωρει οτι η παρουσια τους θα κουρασει περισσοτερο. Το βλεπει σαν να σου φορτωνεται φιλοξενουμενος. Εγιναν κ παρεξηγησεις οπως σας ειπα. Δεν ξερω αν αυτο ολο γινεται για να αποφυγει τους γονεις μου κ παιρνει η μπαλα κ τη μανα του η αν το εννοει. Εγω νομιζω οτι απο την κουραση δν σκεφτεται καθαρα κ δν θελει να το παραδεχτει. 

Το αν θα θηλασεις κ για ποσό είναι καθαρά δικη σου απόφαση. Κ εγώ είχα αυτό το θέμα με τον άντρα μου τον πρώτο καιρό που δεν μπορούσα άλλο κ έλεγα θα σταματήσω μου έλεγε όχι ακόμα κ εκνευριζομουν κ δώστου οι τσακωμοι. Όμως, περνώντας ο καιρός κατάλαβα ότι επέμενε γιατί ήξερε ότι κατά βάθος εγώ η ίδια δεν ηθελα να σταματήσω κ μου έδινε με τον τρόπο του κουράγιο να συνεχίσω. Ίσως κ ο δικός σου σύζυγος να βλέπει πόσο πολύ το θέλεις για να προσπαθείς με το θηλαστρο 2 μήνες κ με λάθος τρόπο να προσπαθεί να σε υποστηρίξει. Αν όμως εσύ νιώθεις ότι πραγματικά δεν μπορείς άλλο δώσε ξένο σε κάποια γεύματα ή σταματά το σιγά σιγα, κ μόνο που άντεξες τόσο καιρό με το θηλαστρο πολύ είναι. 

Όσον αφορά τις γιαγιάδες κ τις εξόδους η κάθε οικογένεια ρυθμίζει την καθημερινότητα της. Εμείς όταν η μικρή ήταν δύο μηνών την πήγαμε στους δικούς μου για μια εβδομάδα κ όταν ήταν 4 τη βάλαμε στο αεροπλάνο για να πάμε στα πεθερικά μου για Πάσχα. Συνέχεια ερχόταν κόσμος στο σπίτι, αφού έξω για βόλτα δεν μπορούσαμε να βγούμε ιδιαίτερα λόγω κρυου κ αυτό γινόταν γιατί εγώ θα πάθαινα νευρικό κλονισμό αν δεν έβλεπα ανθρωπο. Δεν αρρώστησε ούτε μια φορά. Προφανώς μιλάμε για συγχρωτισμό με υγιείς ανθρώπους έτσι; Άποψη μου είναι πως σίγουρα ένα μωρό σε ξεβολευει κ δε θα κάνεις ότι έκανες πριν αλλά δε θα μονασεις κιόλας. Ισα ίσα θεωρώ ότι κ τα μικρά αλλάζουν παραστάσεις κ παίρνουν ερεθίσματα. Εγώ προσωπικά θα έθετα βέτο για τις γιορτές κ θα εξηγούσα στο σύζυγό ότι δεν αντέχω άλλο (ορμόνες, τοκετό, θηλασμό, κλεισούρα και και και) κ χρειάζομαι επαφή με την οικογένεια κ αν θέλει να τους κλείσουμε δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο για 5 μέρες αλλά θέλω οπωσδήποτε να τους δω. Κ γονείς κ πεθερικά. Κ αυτοί θα χαρούν κ βοήθεια θα έχετε για λίγο κ εσείς θα ξελαμπικαρετε.

[Έσπερος]

Η διαρκεια του θηλασμου - της αντλησης στην περιπτωση μου- δεν πιστευω οτι ειναι θεμα μονο της μητερας. Προφανως εχει λογο για τις αντοχες της, οπως αντιστοιχα πιστευω οτι εχει λογο ο πατερας στη διακοπη του αν βλεπει οτι διαταρασσει την υγεια της μητερας η την ομαλη λειτουργια της οικογενειας. Αλλα γενικα νομιζω οτι η διατροφη του παιδιου ειναι θεμα κοινης αποφασης. Ξερω οτι οταν πω οτι δεν μπορω αλλο θα το εννοω, ειτε για πτοσωπικους ειτε για οικογενειακους λογους, εκει θα περιμενω κατανοηση κ οχι επιβολη, ωστε να γινει μια συζητηση να δουμε πως θα το χειριστουμε. Αλλα δεν μου εγγυαται κανεις για ποσο ακομα θα εχω γαλα οποτε δν το συζητω απο τωρα.

 

Για κλειστους χωρους δν εχω την απαιτηση να παμε. Εδω ομως ολα τα μαγαζια εχουν κ ημιυπαιθριους, οπου δν ειναι αισθητος κ ο καπνος. Τωρα το σουπερμαρκετ ισως ειναι δικη μου αναγκη για εξοδο κ επιπολαιη σκεψη. Αλλα ο αντρας μου το παει στο αλλο ακρο. Αναν εκανα να τον πεισω να περπατησουμε γυρω απο το σπιτι. Επεμενε οτι για τον καθαρο αερα αρκει να βγαινουμε στον κηπο. 1-2 φορες που ειχε καλο καιρο κ υποτιθεται θα περπατουσαμε στο λιμανι οπως ειχαμε αποφαςιςει, επινοησε δουλειες κ δν το καναμε. Εγω εχω την αναγκη να ντυθω κ να βγω καπου να δω ανθρωπους, εστω κ χωρις να κατσουμε. Μονο τις εξωτερικες δουλειες κανω οταν βγαινουμε ολοι μαζι με το αυτοκινητο κι αυτο την τρλευταια εβδομαδα.

 

Για τους παππουδες επιμενει οτι σε αυτη τη φαση οι επισκεψεις ικανοποιουν τη δικη τους αναγκη να δουντο μωρο κ οχι ιδιο το μωρο, γι αυτο κ το θεωρει εγωιστικο. Εννοει, θεωρητικα τουλαχιστον, οτι τα επομενα χρονια αυτο θα αλλαξει. Επιμενει μαλιστα οτι κ στις γιορτες μονο να βλεπονται, αν υπαρχει αγαπη κ στοργη, μια χαρα δεσιμο θα εχουν. Εγω δν κατσλαβαινω πως γινεται αυτο. 

[xaroumenh mama]

εγω βασικα θα σου προτεινα να παρεις μερικες ανασες βαθιες να σηκωθεις και να πατησεις στα ποδια σου οσο δυσκολο ειναι αυτο με την αυπνια και ολα τα συναφη.... μου φενεται πως ολα αυτα σε εχουν ριξει πολυ ψυχολογικα ο αντρας σου απεναντι του αυτη τη στιγμη ισως βλεπει μια κουρασμενη γυναικα που ισως να μη μπορει να κανει καποια πραγματα της καθημερινοτητας οπως πριν και για αυτον ισως να μη μπορει να σκεφτει ορθα λογο της αυπνιας και θεωρει οτι πρεπει να αναλαβει ολους τους ρολους... και σαν αντρας και απειρος κιολας σε καποια πραγματα του βγενει μια υπερβολη υπερπροστατευτικοτητα για να εχει το κεφαλι του υσηχο.......

δε λεω πολυ ωραιο ειναι να βοηθανε και οι συζηγοι μας στις δουλειες του σπιτιου αλλα και στο μωρο αλλα καποιες φορες βγενουν εκτος ελεγχου δε ξερουν πως να το διαχειριστουν και τους βγενει μια υπερβολη και ενα παραπανω αν ειναι και απο τη φυση του υπερπροστατευτικος..... γιαυτο προσπαθησε να πατησεις στα ποδια σου και απο σιγα σιγα απεδειξου του πως μπορεις να εισαι και μανα και γυναικα και συζυγος πιστευω πως ετσι θα ηρεμησει και καπως θα αναθεωρησει,,,!!!!!!

τωρα οσο αφορα το θεμα με παππουδογιαγιαδες και πως πρεπει να χειρηστητε καποια πραγματα εκει δε μπορω να εκφερω ιδιαιτερη αποψη γιατι καθε οικογενεια ειναι διαφορετικη

και εγω δεν ειχα προβλημα να ερχετε κοσμος στο σπιτι μας χερομουνα κιολας και ας γεννησα και τελοι φθηνοπορου με αρχες χειμωνας... το μωρο ηταν σε ηλικια που κοιμοταν συνεχεια ηταν και υσηχο και ετσι καποιος το εβλεπε αν το εκρινα εγω σκοπιμο .. σε κλειστους χωρους δε τον πηγενα το θεωρουσα ανθυγιηνο για το μωρο  ετσι και αλιως μεχρι να παμε να κατσουμε θα επρεπε να φαει και στο φαγητο του ηθελα παντα να ειμαστε οι δυο μας και κανεις αλλος γιατι αυτες τις στιγμες τις θεωρω πολυ προσωπικες.... εξω ομως με το καροτσι καναμε πολλες πολλες βολτες....!!!!!! και στους παππουδες του πηγενε συνεχεια ετσι και αλιως με τα παθερικα μου ειμαστε πανω κατω..!!!

 

[Dust pink]

Σχετικά με τον θηλασμό, αν και δεν θήλασα ,σχεδόν καθόλου , το σημαντικότερο είναι η ψυχολογία της μητέρας, για μένα ήταν το βασικότερο για να μπορέσει κάποια να συνεχίσει τον θηλασμό. Οι εμπειροτερες γυναίκες που θηλάζουν έχουν σαφώς πιο τεκμηριωμένη άποψη από εμένα.

[CMES]

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

διαρκεια του θηλασμου - της αντλησης στην περιπτωση μου- δεν πιστευω οτι ειναι θεμα μονο της μητερας. Προφανως εχει λογο για τις αντοχες της, οπως αντιστοιχα πιστευω οτι εχει λογο ο πατερας στη διακοπη του αν βλεπει οτι διαταρασσει την υγεια της μητερας η την ομαλη λειτουργια της οικογενειας. Αλλα γενικα νομιζω οτι η διατροφη του παιδιου ειναι θεμα κοινης αποφασης. Ξερω οτι οταν πω οτι δεν μπορω αλλο θα το εννοω, ειτε για πτοσωπικους ειτε για οικογενειακους λογους, εκει θα περιμενω κατανοηση κ οχι επιβολη, ωστε να γινει μια συζητηση να δουμε πως θα το χειριστουμε. Αλλα δεν μου εγγυαται κανεις για ποσο ακομα θα εχω γαλα οποτε δν το συζητω απο τωρα.

 

Συμφωνω απολυτα σε αυτο. Εμενα ο αντρας μου ειναι το αντιθετο. Καθε φορα που κλαιει το μωρο μου λεει: δωστου ενα μπουκαλι του παιδιου να ησυχασει, πειναει κι εσυ το ταλαιπωρεις. Ετσι θεωρω οτι εχει μεριδιο ευθυνης στην αποτυχια του αποκλειστικου θηλασμου.

[Έσπερος]

πρίν από 8 λεπτά , CMES είπε:

Συμφωνω απολυτα σε αυτο. Εμενα ο αντρας μου ειναι το αντιθετο. Καθε φορα που κλαιει το μωρο μου λεει: δωστου ενα μπουκαλι του παιδιου να ησυχασει, πειναει κι εσυ το ταλαιπωρεις. Ετσι θεωρω οτι εχει μεριδιο ευθυνης στην αποτυχια του αποκλειστικου θηλασμου.

Λοιπον ο αντρας μου αυτο το κανει με το ρεψιμο. Ο μικρος τρωει γρηγορα κ δυσκολευετσι να ρευτει. με την υποψια οτι θα του παρεις το μπουκαλι γινεται εξαλλος. προσπαθω να τον κοβω στα 60ml για διαλειμμα, βολτα, κουνημα κλπ για να ρευτει, κρατγες κ χαμος, ο αντρας μου αρχιζει οτι υποφερει κ ειναι σαδιστθκο  κλπ. οταν βεβαια το βραδυ γ κοιλια του ειναι πρησμενη κ υποφερει μεχρι να καταφερει να ρευτει, αρχιζει η κλαψα οτι το παιδακι μας ειναι δυστυχισμενο κ τποφερει απο τη μερα που γεννηθηκε κ δεν ειναι καλα κ δν ξερω κ εγω τι αλλο!

[CMES]

πρίν από 16 λεπτά , Έσπερος είπε:

Λοιπον ο αντρας μου αυτο το κανει με το ρεψιμο. Ο μικρος τρωει γρηγορα κ δυσκολευετσι να ρευτει. με την υποψια οτι θα του παρεις το μπουκαλι γινεται εξαλλος. προσπαθω να τον κοβω στα 60ml για διαλειμμα, βολτα, κουνημα κλπ για να ρευτει, κρατγες κ χαμος, ο αντρας μου αρχιζει οτι υποφερει κ ειναι σαδιστθκο  κλπ. οταν βεβαια το βραδυ γ κοιλια του ειναι πρησμενη κ υποφερει μεχρι να καταφερει να ρευτει, αρχιζει η κλαψα οτι το παιδακι μας ειναι δυστυχισμενο κ τποφερει απο τη μερα που γεννηθηκε κ δεν ειναι καλα κ δν ξερω κ εγω τι αλλο!

Ο αντρας σου πρεπει να καταλαβει πως το κλαμα του νεογεννητου δεν σημαινει απαραιτητα οτι υποφερει. Ειναι ο τροπος επικοινωνιας που εχει. Ενα μεγαλυτερο παιδι θα σου πει πειναω, το νεογεννητο σου το λεει κλαιγοντας!

[Dust pink]

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Η διαρκεια του θηλασμου - της αντλησης στην περιπτωση μου- δεν πιστευω οτι ειναι θεμα μονο της μητερας. Προφανως εχει λογο για τις αντοχες της, οπως αντιστοιχα πιστευω οτι εχει λογο ο πατερας στη διακοπη του αν βλεπει οτι διαταρασσει την υγεια της μητερας η την ομαλη λειτουργια της οικογενειας. Αλλα γενικα νομιζω οτι η διατροφη του παιδιου ειναι θεμα κοινης αποφασης. Ξερω οτι οταν πω οτι δεν μπορω αλλο θα το εννοω, ειτε για πτοσωπικους ειτε για οικογενειακους λογους, εκει θα περιμενω κατανοηση κ οχι επιβολη, ωστε να γινει μια συζητηση να δουμε πως θα το χειριστουμε. Αλλα δεν μου εγγυαται κανεις για ποσο ακομα θα εχω γαλα οποτε δν το συζητω απο τωρα.

 

Για κλειστους χωρους δν εχω την απαιτηση να παμε. Εδω ομως ολα τα μαγαζια εχουν κ ημιυπαιθριους, οπου δν ειναι αισθητος κ ο καπνος. Τωρα το σουπερμαρκετ ισως ειναι δικη μου αναγκη για εξοδο κ επιπολαιη σκεψη. Αλλα ο αντρας μου το παει στο αλλο ακρο. Αναν εκανα να τον πεισω να περπατησουμε γυρω απο το σπιτι. Επεμενε οτι για τον καθαρο αερα αρκει να βγαινουμε στον κηπο. 1-2 φορες που ειχε καλο καιρο κ υποτιθεται θα περπατουσαμε στο λιμανι οπως ειχαμε αποφαςιςει, επινοησε δουλειες κ δν το καναμε. Εγω εχω την αναγκη να ντυθω κ να βγω καπου να δω ανθρωπους, εστω κ χωρις να κατσουμε. Μονο τις εξωτερικες δουλειες κανω οταν βγαινουμε ολοι μαζι με το αυτοκινητο κι αυτο την τρλευταια εβδομαδα.

 

Για τους παππουδες επιμενει οτι σε αυτη τη φαση οι επισκεψεις ικανοποιουν τη δικη τους αναγκη να δουντο μωρο κ οχι ιδιο το μωρο, γι αυτο κ το θεωρει εγωιστικο. Εννοει, θεωρητικα τουλαχιστον, οτι τα επομενα χρονια αυτο θα αλλαξει. Επιμενει μαλιστα οτι κ στις γιορτες μονο να βλεπονται, αν υπαρχει αγαπη κ στοργη, μια χαρα δεσιμο θα εχουν. Εγω δν κατσλαβαινω πως γινεται αυτο. 

Κορίτσι μου εν μέρει σε καταλαβαίνω, η μεταγεννητικη περίοδος για την γυναίκα είναι κομβικό κομμάτι ως προς την ψυχολογία της...βγαίνει από την περίοδο της εγκυμοσύνης όπου οι ορμόνες χτυπάνε κοκκινο, οι αλλοιώσεις του σώματος επηρεάζουν το " μάτι" και έχει πλέον αφού γεννήσει την ανάγκη εκτός από μαμά να ξανανιώσει γυναίκα.. βγαίνοντας έστω μια βόλτα να πάρει καθαρό αέρα. Το παμμεγιστο αγαθό της μητρότητας σε ολόκληρηρωνει σαν άνθρωπο, παράλληλα όμως ψάχνεις να βρεις εκείνο τον ξεχασμένο εαυτό σου προ γεννας η εγκυμοσύνης. Σε αυτό το κομμάτι θα χρειαστείς σίγουρα την αρωγή του άντρα σου, πρέπει να του μιλήσεις για τις ανάγκες σου για να σε βοηθήσει.. Δεν υπάρχουν εγωισμοι και μονόπλευρες κινήσεις εδώ. Ο άντρας σου από την άλλη θελωντας να προσφέρει συναισθηματικά και νιωθωντας την ανάγκη να " δεθεί" με το μωρό ( εσύ ενστικτωδώς είσαι ,το είχες μέσα σου τόσους μήνες) λειτουργεί υπερπροστατευτικα "παραγκωνίζοντας" εσένα ή παρεμβαίνοντας σε θέματα δικά σου και του μωρού. Στην μεταξύ σας σχέση πως είστε; Μιλάτε καθόλου για τα δικά σας ή μόνο για το μωρό?

[Έσπερος]

2 ώρες πρίν, CMES είπε:

Ο αντρας σου πρεπει να καταλαβει πως το κλαμα του νεογεννητου δεν σημαινει απαραιτητα οτι υποφερει. Ειναι ο τροπος επικοινωνιας που εχει. Ενα μεγαλυτερο παιδι θα σου πει πειναω, το νεογεννητο σου το λεει κλαιγοντας!

Αχ αυτο δεν το εχει καταλαβει! Ενταξει κι εγω δεν ξεχωριζω ολα τα κλαματα αλλα ξερω να διακρινω καποια κ σιγουρα διακρινω το ποτε υποφερει. Ο αντρας μου με το παραμικρο κλαμα λεει κολικοι. 

[ΑΡΓΚ]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Η διαρκεια του θηλασμου - της αντλησης στην περιπτωση μου- δεν πιστευω οτι ειναι θεμα μονο της μητερας. Προφανως εχει λογο για τις αντοχες της, οπως αντιστοιχα πιστευω οτι εχει λογο ο πατερας στη διακοπη του αν βλεπει οτι διαταρασσει την υγεια της μητερας η την ομαλη λειτουργια της οικογενειας. Αλλα γενικα νομιζω οτι η διατροφη του παιδιου ειναι θεμα κοινης αποφασης. Ξερω οτι οταν πω οτι δεν μπορω αλλο θα το εννοω, ειτε για πτοσωπικους ειτε για οικογενειακους λογους, εκει θα περιμενω κατανοηση κ οχι επιβολη, ωστε να γινει μια συζητηση να δουμε πως θα το χειριστουμε. Αλλα δεν μου εγγυαται κανεις για ποσο ακομα θα εχω γαλα οποτε δν το συζητω απο τωρα.

 

Για κλειστους χωρους δν εχω την απαιτηση να παμε. Εδω ομως ολα τα μαγαζια εχουν κ ημιυπαιθριους, οπου δν ειναι αισθητος κ ο καπνος. Τωρα το σουπερμαρκετ ισως ειναι δικη μου αναγκη για εξοδο κ επιπολαιη σκεψη. Αλλα ο αντρας μου το παει στο αλλο ακρο. Αναν εκανα να τον πεισω να περπατησουμε γυρω απο το σπιτι. Επεμενε οτι για τον καθαρο αερα αρκει να βγαινουμε στον κηπο. 1-2 φορες που ειχε καλο καιρο κ υποτιθεται θα περπατουσαμε στο λιμανι οπως ειχαμε αποφαςιςει, επινοησε δουλειες κ δν το καναμε. Εγω εχω την αναγκη να ντυθω κ να βγω καπου να δω ανθρωπους, εστω κ χωρις να κατσουμε. Μονο τις εξωτερικες δουλειες κανω οταν βγαινουμε ολοι μαζι με το αυτοκινητο κι αυτο την τρλευταια εβδομαδα.

 

Για τους παππουδες επιμενει οτι σε αυτη τη φαση οι επισκεψεις ικανοποιουν τη δικη τους αναγκη να δουντο μωρο κ οχι ιδιο το μωρο, γι αυτο κ το θεωρει εγωιστικο. Εννοει, θεωρητικα τουλαχιστον, οτι τα επομενα χρονια αυτο θα αλλαξει. Επιμενει μαλιστα οτι κ στις γιορτες μονο να βλεπονται, αν υπαρχει αγαπη κ στοργη, μια χαρα δεσιμο θα εχουν. Εγω δν κατσλαβαινω πως γινεται αυτο. 

 

Oσους ανθρώπους να ρωτήσεις , τόσες απόψεις θα πάρεις. Το θέμα είναι τι γίνεται όταν υπάρχει διαφωνία στους γονείς. Μην ψάχνεις το "σωστό", δεν υπάρχει. Αλλος θα κυκλοφορεί με ένα απολυμαντικό μέχρι το παιδί να πάει στο γυμνάσιο, άλλος θα αφήσει το μωρό να εξερευνήσει τι γέυση έχει το χώμα, και όλα τα ενδιάμεσα. Και τα "προβλήματα" με ένα μωρό είναι περιορισμένα σε σχέση με το μέλλον. Πρέπει να μάθετε πλέον ως γονείς και όχι μόνο ως ζευγάρι, να συζητάτε και να βλέπετε πού συμφωνείτε και πού θα συμβιβαστείτε. Το να πω εγώ και η γειτόνισσα ότι ο άντρας σου είναι υποχόνδριος ενώ η πεθερά και η μανάβισσα σου λένε το αντίθετο, καμία σημασία δεν έχει. Πρέπει μεταξύ σας να δείτε πώς θα λύνετε τέτοια θέματα, γιατί η ανατροφή ενός παιδιού είναι κάτι καινούριο για εσάς σαν ζευγάρι, και μόλις άρχισε. Καθήστε όσες φορές χρειαστεί, εξήγησε τι σε ενοχλεί, να σου εξηγήσει και εκείνος και φτιάξτε ένα πλάνο τι θα γίνεται όταν ο ένας από τους δύο πραγματικά νιώθει ότι καταπιέζεται από τις απόψεις του άλλου. Σήμερα μπορεί να είναι η βόλτα με το μωρό, μεθαύριο τα Αγγλικά, παραμεθαύριο τα ραντεβού. Διαφωνίες είναι αναμενόμενες, αλλά πρέπει να δείτε πώς θα μπορείτε μεταξύ σας να τις λύσετε, και ας είστε τελικά και οι δύο μισο-ικανοποιημένοι.

[Έσπερος]

2 ώρες πρίν, Dust pink είπε:

Κορίτσι μου εν μέρει σε καταλαβαίνω, η μεταγεννητικη περίοδος για την γυναίκα είναι κομβικό κομμάτι ως προς την ψυχολογία της...βγαίνει από την περίοδο της εγκυμοσύνης όπου οι ορμόνες χτυπάνε κοκκινο, οι αλλοιώσεις του σώματος επηρεάζουν το " μάτι" και έχει πλέον αφού γεννήσει την ανάγκη εκτός από μαμά να ξανανιώσει γυναίκα.. βγαίνοντας έστω μια βόλτα να πάρει καθαρό αέρα. Το παμμεγιστο αγαθό της μητρότητας σε ολόκληρηρωνει σαν άνθρωπο, παράλληλα όμως ψάχνεις να βρεις εκείνο τον ξεχασμένο εαυτό σου προ γεννας η εγκυμοσύνης. Σε αυτό το κομμάτι θα χρειαστείς σίγουρα την αρωγή του άντρα σου, πρέπει να του μιλήσεις για τις ανάγκες σου για να σε βοηθήσει.. Δεν υπάρχουν εγωισμοι και μονόπλευρες κινήσεις εδώ. Ο άντρας σου από την άλλη θελωντας να προσφέρει συναισθηματικά και νιωθωντας την ανάγκη να " δεθεί" με το μωρό ( εσύ ενστικτωδώς είσαι ,το είχες μέσα σου τόσους μήνες) λειτουργεί υπερπροστατευτικα "παραγκωνίζοντας" εσένα ή παρεμβαίνοντας σε θέματα δικά σου και του μωρού. Στην μεταξύ σας σχέση πως είστε; Μιλάτε καθόλου για τα δικά σας ή μόνο για το μωρό?

Συνοψιζεις ωραια τα οσα νιωθω. Μονο που εγω δν εξωτερικευω ευκολα συναισθηματα κ αν το κανω το κανω με λαθος τροπο. Οσες φορες εχω προσπαθησει καταληγω στο να κατηγορουμαι για αχαριστια κ μηναναγνωριςη...

6 ώρες πρίν, xaroumenh mama είπε:

εγω βασικα θα σου προτεινα να παρεις μερικες ανασες βαθιες να σηκωθεις και να πατησεις στα ποδια σου οσο δυσκολο ειναι αυτο με την αυπνια και ολα τα συναφη.... μου φενεται πως ολα αυτα σε εχουν ριξει πολυ ψυχολογικα ο αντρας σου απεναντι του αυτη τη στιγμη ισως βλεπει μια κουρασμενη γυναικα που ισως να μη μπορει να κανει καποια πραγματα της καθημερινοτητας οπως πριν και για αυτον ισως να μη μπορει να σκεφτει ορθα λογο της αυπνιας και θεωρει οτι πρεπει να αναλαβει ολους τους ρολους... και σαν αντρας και απειρος κιολας σε καποια πραγματα του βγενει μια υπερβολη υπερπροστατευτικοτητα για να εχει το κεφαλι του υσηχο.......

δε λεω πολυ ωραιο ειναι να βοηθανε και οι συζηγοι μας στις δουλειες του σπιτιου αλλα και στο μωρο αλλα καποιες φορες βγενουν εκτος ελεγχου δε ξερουν πως να το διαχειριστουν και τους βγενει μια υπερβολη και ενα παραπανω αν ειναι και απο τη φυση του υπερπροστατευτικος..... γιαυτο προσπαθησε να πατησεις στα ποδια σου και απο σιγα σιγα απεδειξου του πως μπορεις να εισαι και μανα και γυναικα και συζυγος πιστευω πως ετσι θα ηρεμησει και καπως θα αναθεωρησει,,,!!!!!!

τωρα οσο αφορα το θεμα με παππουδογιαγιαδες και πως πρεπει να χειρηστητε καποια πραγματα εκει δε μπορω να εκφερω ιδιαιτερη αποψη γιατι καθε οικογενεια ειναι διαφορετικη

και εγω δεν ειχα προβλημα να ερχετε κοσμος στο σπιτι μας χερομουνα κιολας και ας γεννησα και τελοι φθηνοπορου με αρχες χειμωνας... το μωρο ηταν σε ηλικια που κοιμοταν συνεχεια ηταν και υσηχο και ετσι καποιος το εβλεπε αν το εκρινα εγω σκοπιμο .. σε κλειστους χωρους δε τον πηγενα το θεωρουσα ανθυγιηνο για το μωρο  ετσι και αλιως μεχρι να παμε να κατσουμε θα επρεπε να φαει και στο φαγητο του ηθελα παντα να ειμαστε οι δυο μας και κανεις αλλος γιατι αυτες τις στιγμες τις θεωρω πολυ προσωπικες.... εξω ομως με το καροτσι καναμε πολλες πολλες βολτες....!!!!!! και στους παππουδες του πηγενε συνεχεια ετσι και αλιως με τα παθερικα μου ειμαστε πανω κατω..!!!

 

Πεσμενη ειμαι. Ειδικα η συγκρουση με τους γονεις μου με εχει σοκαρει γιατι ειχαν πολυ καλες σχεσεις κ γρνικα δν περιμενς οτι στην οικογενεια μας θα συνεβαινεωαυτο. εκεινος επιμρνει οτι δν θα αλλαξει κατι στις σχεσεις μας αλλα τωρα με το νεογεννητο θελει μιααποσταση για αλλους λογους κ οχι τα προσωπικα.

 

Ομως στο σπιτι ο πιο κουρασμενος ειναι ο αντρας μου. ολο νευρα κ γκρινια. εγω μια χαρα λειτουργω. σπλως δν εχω χρονο. το σπιτι τα πρωινα το τακτοποιω, νεροχυτη, πιατα, πλυντηρια, στρωσιμο κρρβατιων κλπ. Δλδ καθημερινα μονο το μαγειρεμα δν κανω, που σν ο μικρος δν μαθει μαρσιπο, δν θα το κανω προς το παρον.

[Mama_Anesti_]

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

Δλδ καθημερινα μονο το μαγειρεμα δν κανω, που σν ο μικρος δν μαθει μαρσιπο, δν θα το κανω προς το παρον

Αν και ειχα μάρσιπο ακόμα κ όταν μεγάλωσε ο μικρός κ μπορούσα να τον βάζω γιατί δυστυχώς πήρα συμβατικό δεν με βόλευε καθόλου να τον χρησιμοποιώ μέσα στο σπίτι κ να κάνω δουλειές. Το μωρό μου όσο ήταν ξύπνιο δεν καθόταν στιγμή χωρίς να τον απασχολω κ γενικά μεγάλωσε στην αγκαλιά μου. Αναγκαστικά έκανα τα περισσότερα όταν κοιμοταν. Πολλές φορές στην αρχή μαγειρευα απ την προηγούμενη. Όταν βρήκαμε τους ρυθμούς μας συνειδητοποίησα πως τα πρωινά που το μωρό είχε περισσότερη όρεξη του αρκουσε  να κάθεται στο ρηλαξ δίπλα μου στο πάτωμα. Ενώ έκανα τις δουλειές, του μιλούσα του τραγουδούσα και όταν γκρινιάζε τον σήκωνα για λίγο και μετά πάλι κάτω. Έτσι μπορούσα για καμιά ώρα να ασχοληθω με το μαγείρεμα ή τα πιάτα κτλ. Το έχεις δοκιμάσει?

  

[Dust pink]

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

Συνοψιζεις ωραια τα οσα νιωθω. Μονο που εγω δν εξωτερικευω ευκολα συναισθηματα κ αν το κανω το κανω με λαθος τροπο. Οσες φορες εχω προσπαθησει καταληγω στο να κατηγορουμαι για αχαριστια κ μηναναγνωριςη...

Πεσμενη ειμαι. Ειδικα η συγκρουση με τους γονεις μου με εχει σοκαρει γιατι ειχαν πολυ καλες σχεσεις κ γρνικα δν περιμενς οτι στην οικογενεια μας θα συνεβαινεωαυτο. εκεινος επιμρνει οτι δν θα αλλαξει κατι στις σχεσεις μας αλλα τωρα με το νεογεννητο θελει μιααποσταση για αλλους λογους κ οχι τα προσωπικα.

 

Ομως στο σπιτι ο πιο κουρασμενος ειναι ο αντρας μου. ολο νευρα κ γκρινια. εγω μια χαρα λειτουργω. σπλως δν εχω χρονο. το σπιτι τα πρωινα το τακτοποιω, νεροχυτη, πιατα, πλυντηρια, στρωσιμο κρρβατιων κλπ. Δλδ καθημερινα μονο το μαγειρεμα δν κανω, που σν ο μικρος δν μαθει μαρσιπο, δν θα το κανω προς το παρον.

Τελείως φιλικά πρέπει να βρεις πρώτα τις δικές σου ισορροπίες και έπειτα θα βρεις και τις ισορροπίες του σπιτιού...είναι ακόμη νωρίς για τα έχεις όλα στην εντέλεια και στην τελική οποίος σου το ζητάει με ένα νεογέννητο παιδί είναι παράλογος. Μίλησε με τον άντρα σου , πες του πως νιώθεις , μην τα κρατάς μέσα σου γιατί σου βγαίνει σε επίθεση και κακό στον εαυτό σου κάνεις δεν χρειάζεται να γράψεις έκθεση ιδεών , απλά πράγματα θα του πεις. Εκείνος δηλαδή δεν θέλει να έχει δίπλα του μια σύζυγο και μητέρα με καλή ψυχολογια? Πολλές γυναίκες περασαμε την δική σου φάση είναι πράγματι δύσκολο αλλά διορθώνεται ,όσο το αφήνεις τόσο χειρότερο είναι.

[Έσπερος]

πρίν από 15 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Αν και ειχα μάρσιπο ακόμα κ όταν μεγάλωσε ο μικρός κ μπορούσα να τον βάζω γιατί δυστυχώς πήρα συμβατικό δεν με βόλευε καθόλου να τον χρησιμοποιώ μέσα στο σπίτι κ να κάνω δουλειές. Το μωρό μου όσο ήταν ξύπνιο δεν καθόταν στιγμή χωρίς να τον απασχολω κ γενικά μεγάλωσε στην αγκαλιά μου. Αναγκαστικά έκανα τα περισσότερα όταν κοιμοταν. Πολλές φορές στην αρχή μαγειρευα απ την προηγούμενη. Όταν βρήκαμε τους ρυθμούς μας συνειδητοποίησα πως τα πρωινά που το μωρό είχε περισσότερη όρεξη του αρκουσε  να κάθεται στο ρηλαξ δίπλα μου στο πάτωμα. Ενώ έκανα τις δουλειές, του μιλούσα του τραγουδούσα και όταν γκρινιάζε τον σήκωνα για λίγο και μετά πάλι κάτω. Έτσι μπορούσα για καμιά ώρα να ασχοληθω με το μαγείρεμα ή τα πιάτα κτλ. Το έχεις δοκιμάσει?

  

Το ριλαξ το δοκιμασα εδω κ λιγες μερες κ του αρεσει. προς το παρον το χρησιμοποιιω μονο οταν πρεπει να σντλησω γαλα που εινσι η πιο επειγουσα δουλεια που εχω καθημερινα. Δεν θελω να τον αφηνω περισσοτερο τωρα στην αρχη μην βαρεθει. 

πρίν από 7 λεπτά , Dust pink είπε:

Τελείως φιλικά πρέπει να βρεις πρώτα τις δικές σου ισορροπίες και έπειτα θα βρεις και τις ισορροπίες του σπιτιού...είναι ακόμη νωρίς για τα έχεις όλα στην εντέλεια και στην τελική οποίος σου το ζητάει με ένα νεογέννητο παιδί είναι παράλογος. Μίλησε με τον άντρα σου , πες του πως νιώθεις , μην τα κρατάς μέσα σου γιατί σου βγαίνει σε επίθεση και κακό στον εαυτό σου κάνεις δεν χρειάζεται να γράψεις έκθεση ιδεών , απλά πράγματα θα του πεις. Εκείνος δηλαδή δεν θέλει να έχει δίπλα του μια σύζυγο και μητέρα με καλή ψυχολογια? Πολλές γυναίκες περασαμε την δική σου φάση είναι πράγματι δύσκολο αλλά διορθώνεται ,όσο το αφήνεις τόσο χειρότερο είναι.

Την τελειοτητα δν τη ζητς κανεις. Απλως εγω θεωρω οτι πρεπει να αρχισουμε να ζουμε φυσιολογικα. 

[Dust pink]

πρίν από 7 λεπτά , Έσπερος είπε:

Το ριλαξ το δοκιμασα εδω κ λιγες μερες κ του αρεσει. προς το παρον το χρησιμοποιιω μονο οταν πρεπει να σντλησω γαλα που εινσι η πιο επειγουσα δουλεια που εχω καθημερινα. Δεν θελω να τον αφηνω περισσοτερο τωρα στην αρχη μην βαρεθει. 

Την τελειοτητα δν τη ζητς κανεις. Απλως εγω θεωρω οτι πρεπει να αρχισουμε να ζουμε φυσιολογικα. 

Με τα παραπάνω αυτό εννοώ. Ότι πρέπει μαζί με τον σύζυγό να βρεθεί η χρήση τομή που θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Ίσως μια βοήθεια από γιαγιάδες αν είχαν την διάθεση και ήταν ο άντρας σου δεκτικός θα ήταν πολύτιμη.

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, Dust pink είπε:

Με τα παραπάνω αυτό εννοώ. Ότι πρέπει μαζί με τον σύζυγό να βρεθεί η χρήση τομή που θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Ίσως μια βοήθεια από γιαγιάδες αν είχαν την διάθεση και ήταν ο άντρας σου δεκτικός θα ήταν πολύτιμη.

Προθυμια υπαρχει. βοηθεια ομως σημαινει συγκατοικηση εσφω κ για 3-4 μερες. αυτο δν το θελει. σαφως ακραιο κ υπερβολικο. συγκατοικηδη για πολυ καιρο κι ργω φοβαμαι προφανως, δεν θελω παρεξηγησεις. αλλα μια επισκεψη δν θα με χαλαγε...

[erin0000]

6 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Προθυμια υπαρχει. βοηθεια ομως σημαινει συγκατοικηση εσφω κ για 3-4 μερες. αυτο δν το θελει. σαφως ακραιο κ υπερβολικο. συγκατοικηδη για πολυ καιρο κι ργω φοβαμαι προφανως, δεν θελω παρεξηγησεις. αλλα μια επισκεψη δν θα με χαλαγε...

Πράγματι στην περίπτωσή σας, βοήθεια σημαίνει συγκατοίκηση, οπότε ούτε εγώ θα το δεχόμουν. Ειδικά τώρα στην αρχή που έχει αναστατωθεί η καθημερινότητά σας, που ζείτε ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή σας και ψάχνετε τις ισορροπίες σας, η παρουσία τρίτου (όσο διακριτικός και να είναι) θα περιπλέξει τα πράγματα να είσαι σίγουρη.

 

Η κούραση όμως (και για τους δυο σας)  είναι μέσα στο πρόγραμμα. Το ίδιο και η κλεισούρα. Θα πρέπει να το αποδεχτείτε. Μόλις το αποδεχτείτε, θα δεις ότι σιγά σιγά θα μπουν όλα τα πράγματα σε μια σειρά και θα έρθει γρήγορα η ώρα που θα αυτό θα αλλάξει.

 

[mama16]

9 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Το ριλαξ το δοκιμασα εδω κ λιγες μερες κ του αρεσει. προς το παρον το χρησιμοποιιω μονο οταν πρεπει να σντλησω γαλα που εινσι η πιο επειγουσα δουλεια που εχω καθημερινα. Δεν θελω να τον αφηνω περισσοτερο τωρα στην αρχη μην βαρεθει. 

Την τελειοτητα δν τη ζητς κανεις. Απλως εγω θεωρω οτι πρεπει να αρχισουμε να ζουμε φυσιολογικα. 

Κ εγώ στο ρηλαξ αρχικά την εβαζα για να βγάλω γάλα αλλά αργότερα είδα ότι έκλαιγε γιατί βαριοταν.. Αυτό που έκανα κ αν θες να το εφαρμόσει κ εσύ είναι να βγάζω γάλα στο κρεβάτι στην κρεβατοκάμαρα, εβαζα κουβέρτες κ μαξιλάρια γύρω γύρω κ ήξερα ότι έτσι δεν μπορεί να πέσει απ το κρεβάτι, οπότε κ αυτήν την άρεσε που ήταν ελεύθερη, εκεί μπορείς με το ένα χέρι να παίζεις με τον μικρο, να τραγουδας κ να του έχεις κ παιχνιδακια. Οπότε όταν θέλεις κ προλαβαινεις να κάνεις κάποια δουλειά να το έχεις στο ριλαξ για λίγη ώρα. Εγώ ακόμα κ τώρα τα πρωινά την βάζω σε ένα καθισματακι αυτοκινήτου που κουνιεται κ λίγο, αυτή κάνει κουνια μπελα κ εγώ τις δουλειές μου!! Βέβαια αυτό γίνεται για καμία ωριτσα, αντε κ λίγο παραπάνω γιατί μετά βαριέται!

[Έσπερος]

πρίν από 7 λεπτά , erin0000 είπε:

Πράγματι στην περίπτωσή σας, βοήθεια σημαίνει συγκατοίκηση, οπότε ούτε εγώ θα το δεχόμουν. Ειδικά τώρα στην αρχή που έχει αναστατωθεί η καθημερινότητά σας, που ζείτε ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή σας και ψάχνετε τις ισορροπίες σας, η παρουσία τρίτου (όσο διακριτικός και να είναι) θα περιπλέξει τα πράγματα να είσαι σίγουρη.

 

Η κούραση όμως (και για τους δυο σας)  είναι μέσα στο πρόγραμμα. Το ίδιο και η κλεισούρα. Θα πρέπει να το αποδεχτείτε. Μόλις το αποδεχτείτε, θα δεις ότι σιγά σιγά θα μπουν όλα τα πράγματα σε μια σειρά και θα έρθει γρήγορα η ώρα που θα αυτό θα αλλάξει.

 

Με προβληματίζεις τώρα με αυτό που λες... Βασικά εγώ πιστεύω ότι τα πάντα είναι θέμα διάθεσης. Εγώ ας πούμε ξέρω ότι αν έρθει η πεθερά μου ή η μαμά μου, σίγουρα α κάνουν κάτι που θα με ενοχλήσει. Κι εγώ όταν είμαι σπίτι τους σίγουρα κάνω άθελά μου πράγματα που θα ενοχλήσουν. Αλλά ξέρω ότι δεν θα το κάνω θέμα. Στη μαμά μου μπορεί να πω και μια κουβέντα, στην πεθερά μου όχι προφανώς. Οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Ο άντρας μου πάλι αν κάτι τον ενοχλεί θα το πει. Στους γονείς του πρώτα πρώτα. Όταν είμαστε με τα πεθερικά μου πιο πολύ φοβάμαι μην τσακωθούν με τον άντρα μου παρά μην κάνουν και ενοχληθώ εγώ. Τη συγκατοίκηση δλδ δεν τη φοβάμαι για μένα, εγώ όσο και να πιεστώ δεν έχω πρόβλημα, προσαρμόζομαι όταν βλέπω τους άλλους να είναι ευχαριστημένοι. Για τον άντρα μου φοβάμαι μόνο. Εκείνος όμως θεωρεί υπερβολικό ακόμα και το να μείνουν σε ξενοδοχείο και να έρχονται σπίτι να μας βλέπουν, τουλάχιστον αυτό το διάστημα, το οποίο δεν προσδιορίζει πόσο είναι. Γι' αυτό δεν καταλαβαίνω αν είναι θέμα υπερπροστασίας, δικής του κούρασης, ή θέλει να αποφύγει τα πολλά λόγια, τις συμβουλές, τις "συμβουλές", τις παρατηρήσεις κλπ - ή αν είναι τόσο ενοχλημένος από τους γονείς μου. 

 

Την κλεισούρα μόνο εγώ την έχω. Εκείνος μια χαρά πηγαίνει στη δουλειά του και μιλάει με κόσμο. Εγώ λείπω από τη δουλειά από τον Οκτώβρη. Από τότε έχω να ασχοληθώ με κάτι που δεν έχει σχέση με εγκυμοσύνη και μωρά. 

πρίν από 2 λεπτά , mama16 είπε:

Κ εγώ στο ρηλαξ αρχικά την εβαζα για να βγάλω γάλα αλλά αργότερα είδα ότι έκλαιγε γιατί βαριοταν.. Αυτό που έκανα κ αν θες να το εφαρμόσει κ εσύ είναι να βγάζω γάλα στο κρεβάτι στην κρεβατοκάμαρα, εβαζα κουβέρτες κ μαξιλάρια γύρω γύρω κ ήξερα ότι έτσι δεν μπορεί να πέσει απ το κρεβάτι, οπότε κ αυτήν την άρεσε που ήταν ελεύθερη, εκεί μπορείς με το ένα χέρι να παίζεις με τον μικρο, να τραγουδας κ να του έχεις κ παιχνιδακια. Οπότε όταν θέλεις κ προλαβαινεις να κάνεις κάποια δουλειά να το έχεις στο ριλαξ για λίγη ώρα. Εγώ ακόμα κ τώρα τα πρωινά την βάζω σε ένα καθισματακι αυτοκινήτου που κουνιεται κ λίγο, αυτή κάνει κουνια μπελα κ εγώ τις δουλειές μου!! Βέβαια αυτό γίνεται για καμία ωριτσα, αντε κ λίγο παραπάνω γιατί μετά βαριέται!

Ναι, θυμάμαι που μου το είχες πει αυτό με το κρεβάτι. Το έκανα αυτό πριν ξεκινήσω το ριλάξ, τον ξάπλωνα στην αλλαξιέρα (στρώμα αλλαξιέρας προφανώς) που του αρέσει να χαλαρώνει και του τραγουδούσα. Μάλλον θα το εναλλάσσω για να μην βαρεθεί το ένα ή το άλλο. 

 

Σήμερα τον έβαλα στο mei tai. Για 2-3 λεπτά κάναμε κάποιους γύρους το σπίτι. Δεν έκλαψε, δλδ τον έβγαλα πριν κλάψει, αλλά είχε αρχίσει να κοπανάει το κεφάλι του μπρος πίσω κ να κουτουλάει στο στήθος μου. Εϊναι όμως πολύ νευρικό παιδί και πολύ δυνατό, κάνει απότομες κινήσεις με πολλή δύναμη και τελικά δεν ξέρω αν θα μπορώ να τον έχω σε μάρσιπο και να είμαι hands free! 

[Mama_Anesti_]

4 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Σήμερα τον έβαλα στο mei tai. Για 2-3 λεπτά κάναμε κάποιους γύρους το σπίτι. Δεν έκλαψε, δλδ τον έβγαλα πριν κλάψει,

Στην αρχή θα του φαίνεται περίεργο αλλά στο τέλος θα το συνηθίσει αν τον βάζεις συχνά κ θα του αρέσει γιατί θα είναι σαν να τον έχεις αγκαλιτσα. 

  Μία ωραία μέρα ντυσ' τον καλά βαλτον στο μάρσιπο κ κάνε μία βόλτα το τετράγωνο, στην γειτονιά κτλ. Κάνει πολύ καλό στα μωρά ο καθαρός αέρας κ συ θα ανανεώθεις. Μην μένεις μέσα! Και μην περιμένεις να ακολουθήσει ο άνδρας σου αν δεν θέλει. Δεν γίνεται να μείνετε συνέχεια σπιτι. 

4 ώρες πρίν, mama16 είπε:

Εγώ ακόμα κ τώρα τα πρωινά την βάζω σε ένα καθισματακι αυτοκινήτου που κουνιεται κ λίγο, αυτή κάνει κουνια μπελα κ εγώ τις δουλειές μου!!

Δεν ξέρω ακριβώς τί κάθισμα αυτοκινήτου έχεις αλλά με αφορμή το ποστ σου θέλω να αναφέρω πως την επαθα για να το έχουν υπόψη τους άλλες μαμαδες.  Βεβαια ή δικιά σου πλέον είναι μεγάλη! Τον έβαζα κ εγώ σε ένα καθισματακι τύπου αυγό που κουνιόταν ώσπου όταν ήταν έξι μηνων πήγε να σηκωθεί, αναποδογύρισε το καθισμα και έπεσε μπροστά. Ευτυχως το είχα στο πατωμα. Το ίδιο έπαθε και φίλη μου. Θέλουν προσοχή γιατί αλλάζει εύκολα το κέντρο βάρους τους και αναποδογυριζουν. Από τότε δεν το ξανά χρησιμοποίησα και αυτή ηταν η πρώτη φορά που έπεσε το μωρό. 

[Έσπερος]

1 hour ago, Mama_Anesti_ είπε:

Στην αρχή θα του φαίνεται περίεργο αλλά στο τέλος θα το συνηθίσει αν τον βάζεις συχνά κ θα του αρέσει γιατί θα είναι σαν να τον έχεις αγκαλιτσα. 

  Μία ωραία μέρα ντυσ' τον καλά βαλτον στο μάρσιπο κ κάνε μία βόλτα το τετράγωνο, στην γειτονιά κτλ. Κάνει πολύ καλό στα μωρά ο καθαρός αέρας κ συ θα ανανεώθεις. Μην μένεις μέσα! Και μην περιμένεις να ακολουθήσει ο άνδρας σου αν δεν θέλει. Δεν γίνεται να μείνετε συνέχεια σπιτι. 

Δεν ξέρω ακριβώς τί κάθισμα αυτοκινήτου έχεις αλλά με αφορμή το ποστ σου θέλω να αναφέρω πως την επαθα για να το έχουν υπόψη τους άλλες μαμαδες.  Βεβαια ή δικιά σου πλέον είναι μεγάλη! Τον έβαζα κ εγώ σε ένα καθισματακι τύπου αυγό που κουνιόταν ώσπου όταν ήταν έξι μηνων πήγε να σηκωθεί, αναποδογύρισε το καθισμα και έπεσε μπροστά. Ευτυχως το είχα στο πατωμα. Το ίδιο έπαθε και φίλη μου. Θέλουν προσοχή γιατί αλλάζει εύκολα το κέντρο βάρους τους και αναποδογυριζουν. Από τότε δεν το ξανά χρησιμοποίησα και αυτή ηταν η πρώτη φορά που έπεσε το μωρό. 

Βολτα παμε καθε μερα σχεδον γυρω απο το σπιτι κ χωρις τον αντρα μου. μενουμε εξοχικα οποτε περπαταμε στη φυση κ βλεπουμε θαλασσα. το μικρο παιρνει καθαρο αερα. εγω θελω ομως να ντυθω να βαφτω κ να βγω καπου που θα εχει ανθρωπους. δυστυχως αυτοκινητο δν εχω κ δν μπορω να τον παρω να παμε στην αγορα- ειναι μακρια με τα ποδια. αυτα δν τα καταλαβαινει. με λεει εγωιστεια κ οτι δν ξερω να ταλαιπωρουμαι κ να θυσιαζομαι κ ν βαζω την οικογενεια πανω απ ολα κ δν ειναι δυνατον να θεωρω το μωρο κουραση.

[kotsifikos]

Σε αυτή την ηλικία και εγώ τον είχα συνέχεια στον μάρσιπο, με βοηθούσε γιατί ούτε το παιδί έκλαιγε αλλά και τα χέρια μου ήταν ελεύθερα κάνω πράγματα.

σε αυτή την φάση και εγώ θα απέφευγα την συγκατοίκηση, ίσα ίσα εγώ ήθελα την ησυχία μου, ήθελα να μένω μόνη μου με τον μικρό.

Δεν είναι ότι μπορεί να θεωρείς το μωρό κούραση, απλά οι πρώτοι μήνες με το παιδί σε συνδιασμό με το άγχος και την αυπνία είναι οι πιο δύσκολοι, για μένα τουλάχιστον ήταν γιατί είχα μωρό που είχε φοβερούς κολικούς, δεν ήθελε με τίποτα να κοιμάται ούτε μέρα ούτε νύχτα και που πεινούσε συνέχεια, τώρα τα σκέφτομαι και γελάω και λέω πως ήταν υπέροχα,  τότε όμως ήμουν πολύ πολύ ταλαιπωρημένη. Κάνε λίγο υπομονή, συζήτησε με τον άντρα σου, κάθε ζευγάρι έχει τον δικό του κώδικα επικοινωνίας οπότε ότι και αν σου πούμε εμείς δεν θα μπορεί να σε βοηθήσει...εσείς οι δύο μονο μπορείτε να βρείτε την χρυσή τομή, που θα είστε και οι δύο ευχαριστημένοι.

[Mama_Anesti_]

πρίν από 33 λεπτά , Έσπερος είπε:

εγω θελω ομως να ντυθω να βαφτω κ να βγω καπου που θα εχει ανθρωπους

Δυστυχώς όλες έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την μέρα που σαραντησα, ντυθηκα, στολίστηκα και πήγαμε οικογενειακώς στην πεθερά μου .  Μου φάνηκε εκδρομή! 

 

Ευτυχώς περνάει!

 

Κάποια φιλη σου ή γνωστή δεν υπάρχει κοντά να βρεθείτε να αλλάξετε δύο κουβέντες, να πάρεις τον αέρα σου? 

Ο άνδρα σου δεν μπορεί να κρατήσει για λίγη ώρα το μωρό να πας κι εσύ σε μία φιλη, να πιειτε έναν καφέ? 

πρίν από 33 λεπτά , Έσπερος είπε:

 

[Έσπερος]

1 hour ago, Mama_Anesti_ είπε:

Δυστυχώς όλες έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την μέρα που σαραντησα, ντυθηκα, στολίστηκα και πήγαμε οικογενειακώς στην πεθερά μου .  Μου φάνηκε εκδρομή! 

 

Ευτυχώς περνάει!

 

Κάποια φιλη σου ή γνωστή δεν υπάρχει κοντά να βρεθείτε να αλλάξετε δύο κουβέντες, να πάρεις τον αέρα σου? 

Ο άνδρα σου δεν μπορεί να κρατήσει για λίγη ώρα το μωρό να πας κι εσύ σε μία φιλη, να πιειτε έναν καφέ? 

ειμαστε καθηγητες κ οι φιλοι μας ειναι απο το σχολειο = συναναστροφη με μαθητες= κινδυνος μικροβιων. κ καποιοι εχουν κ μικρα παιδια αρα δυο φορες υποπτοι. οι ιδιοι δλδ μας αποφευγουν. η μια γειτονισσα εχει ερθει 2-3 φορες, η αλλη εχει μικρα κ τα λεμε στα πεταχτα απο το μπαλκονι.