Κουφά μαμάδων

[alcyon]

Τα βράδυα όταν ξυπνούσε η μικρή, για να ξανακοιμηθεί την έβαζα σε μία κούνια με μπαταρία σε 5΄το πολύ την έπερνε ο ύπνος και την έβαζα στο κρεββατάκι της πάλι. Ενα βράδυ δυσκολευόταν να κοιμηθεί και στην κούνια. Το αποτέλεσμα; Η μικρή μέχρι το πρωί κουνιόταν στην κούνια (κάτι σαν κρεμαστό ριλαξ) και εγώ είχα κοιμηθεί στον διπλανό καναπέ.

 

Ενα άλλο βράδυ ακούω μες στον ύπνο μου από την ενδοεπεικοινωνία ένα μωρό να σπαράζει από το κλάμα. Πετάγομαι, πάω στο δωμάτιο της μικρής και τι ήταν; Η μικρή κοιμόταν αγκαλιά με μία κούκλα που άμα της έβγαζες την πιπίλα έκλαιγε. Στον ύπνο της την είχε βγάλει κατα λάθος και η κούκλα έκλαιγε και εγώ την άκουγα στερεοφωνικά από την ενδοεπεικοινωνία! Της έβαλα την πιπίλα και την πέταξα στη γωνιά του δωματίου!

 

Στη θέση σου θα την πέταγα έξω από το παράθυρο!!! :lol:

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

Στη θέση σου θα την πέταγα έξω από το παράθυρο!!! :lol:

 

Χα, χα, χα! Να σου πω το σκέφτηκα κι εγώ, αλλά ποιος θα άκουγε τη μικρή μετά που είναι το αγαπημένο της μωρό. Της έχω πάρει και ένα που γελάει αλλά προτιμά αυτό που κλαίει η γρινιάρα μου! Ομοιος στον όμοιο...

[dora]

Φευγουμε πριν λιγες μερες με τη μαμα μου κ τον μικρο να παμε για ψωνια στο σουπερ μαρκετ.. Ντυνομαστε, κυριες, η μαμα μου βαφεται κιολας, (εγω δεν μπορω ζεσταινομαι) Εν τω μεταξυ ειμαστε στο εξοχικο, κ το σουπερ ειναι μιση ωρα απο το σπιτι με το αυτοκινητο.

Στο δρομο σταματαμε να πεταξουμε τα σκουπιδια, κατεβαινει η μανα μου και συνηδειτοποιει οτι δεν φοραει παπουτσια αλλα τις πλαστικες σαγιοναρες. Εγω γελαω και την κοροιδευω.. να γυρισω πισω δεν παιζει, της λεω καλα δεν παμε και σε γαμο στο σουπερ παμε, σιγα μην κοιτανε εσενα..

 

Φτανουμε στο σουπερ παρκαρω κατεβαινω, προχωραω και η μαναμου η εχει σταματησει και γελαει....

 

Ουτε κι εγω φοραω παπουτσια.. φοραω και γω τις πλαστικες σαγιοναρες..

[alcyon]

Νύχτα... και όλοι στα κρεβάτια τους!

Ξαπλώνουμε κι εμείς.

 

Συζ.: Το χταπόδι το έβγαλες από την κατάψυξη γι' αύριο;

Εγώ: Ωχ! Το ξέχασα!

 

Φεύγω μουρμουρίζοντας για την τύχη μου.....

 

Πάω στην κουζίνα, ανοίγω την κατάψυξη. Ανασκαφή (γιατί το άτιμο ήταν στον πάτο). Το βρίσκω. Κλείνω την κατάψυξη. Πάω στην κρεβατοκάμαρα.

 

Συζ. (με βλέμα όλο υπονοούμενο): Ααα μπράβο! Το έφερες να το απλώσουμε μαζί;!

 

Κοιτάζω στα χέρια μου..... Κρατούσα το χταπόδι! Ξέχασα να το αφήσω στον πάγκο!

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

Πολύ καλό alcyon!

Τουλάχιστον το θυμήθηκε ο άντρας σου, εμένα δεν ασχολείται με τιποτα!

[xara52]

καλα ειστε ολες φοβερες! εχω ξεκαρδιστει αλλα πρεπει να ομολογησω οτι λατρευω φυστικακι! δεν παιζεσαι! εγω εχω κανει το αλλο το καλο. κραταγε ο αντρας μου το μπεμπη αγκαλια και αρχισε να κλαει και μου λεει γρηγορα την πιπιλα την πιανω και γω και τη βαζω στο στομα του αντρα μου και αυτος σαν εξυπνος αρχισε να την πιπιλαει. χαχαχα εμεις κολλησαμε μαζι!

[pelagia]

Χαρα ποσο ειναι ο μικρουλης σου τωρα???

[xara52]

κοντευει 5 μηνων. να σου ζησει κιολας ο παιδαρος!

[Anastasia73]

Είστε άπαιχτες! Έχω πεθάνει στα γέλια!!!

Αυτό που έχω κάνει άπειρες φορές:

Πιάνω την οδοντόβουρτσα για να βουρτσίσω τα δόντια μου και βάζω οδοντόκρεμα. Πάω να τα βουρτσίσω και δε βλέπω πάνω στην οδοντόβουρτσα τιποτα! ....έχω βάλει κρεμοσάπουνο χεριών!

[smav]

Καλά έχω ρίξει πολύ γέλιο

Κι εγώ ξεχνάω πολύ. Πάω να μιλήσω και μένω με το στόμα ανοιχτό γιατί έχω ξεχάσει τι θέλω να πω. Πάω σε κάποιο δωμάτιο να πάρω κάτι και μέχρι να φτάσω έχω ξεχάσει τι θέλω. Καλά, για τα ονόματα τι να πω. Πάω να μιλήσω με κάποιον πολύ γνωστό και κολλάω. Και να φανταστείτε ότι πλέον η κόρη μου είναι 5 χρονών (μήπως να αρχίσω να ανησυχώ.

Μια μέρα όταν ήταν πολύ μωρό έφυγε ο άντρας μου με την πεθερά μου για να ψωνίσουν κάτι και έμεινα μόνη μου στο σπίτι. Μια και το μωρό κοιμόταν είπα να εκμεταλλευτώ λίγο την κατάσταση και να ξαπλώσω στον καναπέ. Το αποτέλεσμα ήταν να με πάρει ο ύπνος, να ξυπνήσει το μωρό και να κλαίει, έγώ να μην ακούω τίποτα, να γυρίσουν οι άλλοι από τα ψώνια και να ακούνε το μωρό απ' έξω να σπαράζει και να μπαίνουν μέσα και να με βλέπουν να κοιμάμαι του καλού καιρού!!! Και να τους κοιτάω και σαν χαζή όταν με ξύπνησαν για να μου πουν ότι το παιδί έχει πλαντάξει στο κλάμα!!

Πάντως από τότε ξυπνάω με το παραμικρό, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κοιμηθώ μια νύχτα συνεχόμενα.

[leni]

Βάλτε τις ζώνες και κρατηθείτε γιατί η υπόθεση έχει ζουμί!!

 

Είμασταν διακοπές μια βδομάδα...(κλαψ...τελείωσαν...)

 

εγώ, το στεφάνι μου και ο Παντέλος...

 

το μπεμπάκι παρακαρισμένο στη μαμά μου...

 

Για να μην τα πολυλογώ...

 

Είμαστε μέσα στην πισίνα του ξενοδοχείου και παίζουμε μπάλα...

 

εγώ να γλιστράω στα πλακάκια και όλα να βουλιάζω...όλα να

 

βουλιάζω...όλα να βουλιάζω...

 

πως τα κατάφερνε ο άντρας μου και βεντούζαρε τις πατούσες του στα

 

πλακάκια...

 

ακόμα να το καταλάβω και να το χωνέψω...

 

τέλος πάντων...

 

προσπαθώ να αποκρούσω τη μπάλα, τινάζομαι ψηλά, και με το δεξί χέρι,

 

χώνω μια στη μπάλα, και την εκτοξεύω στον αγύριστο!!!Φτασμένη

 

αθληταρού σας λέω!

 

Μαζί με την μπάλα όμως, εκτοξεύτηκαν και τα δυο δαχτυλίδια που

 

φορούσα...

 

η βέρα και ενα άλλο, δώρο στα γεννέθλιά μου...το οποίο το ξεφτυλισμένο

 

είχε και ενα πετραδάκι...

 

Η βέρα πήγε και έκανε ένα απίθανο γκέλ σε ενα πέτρινο κάγκελο, και μου

 

ξανάρθε και την έφαγα λίγο πιο κάτω απο το μάτι...περιττό να σας πω ότι

 

λιγώθηκα απο τον πόνο...

 

Σαν να ήταν απο καουτσούκ ενα πράμα...

 

Το πετραδάκι λοιπόν...έφυγε απο το δαχτυλίδι, και μπήκε στον καφέ που

 

κρατούσε ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, που εκείνη τη στιγμή είχε απλώσει

 

το θεικό κορμί του (τουλάχιστον έτσι νόμιζε ο παλιοκοιλούμπας), και το

 

έπαιξε όμορφος σαν τον Μιτς Μπιουκάναν στο BAYWATCH...

 

τι να σας λέω...

 

εγινε χαμός!

 

Τέτοια πανδημία ηλιθιότητας...

 

ακόμα τρώω δούλεμα απο τον αλλο...

[alcyon]

Τον τελευταίο καιρό... θες από την κλεισούρα, θες από την ενασχόλησή μου με τα μικρά, θες από την κούραση.... χάνω τα λόγια μου και συχνά πυκνά... κεκεδίζω.

 

Πήγα σήμερα στην αγορά

Μπαίνω σε ένα μαγαζί.... Ευγενέστατος ο κύριος εκεί... να με εξυπηρετήσει.

Κοιτάω εδώ.. κοιτάω εκεί..

Κάποια στιγμή αποφασίζω πως δεν έχει τίποτα περισσότερο να δω, και κάνω να φύγω... και λέω ας χαιρετίσω μιας και ο άνθρωπος ήταν τόσο εξυπηρετικός. Στο μυαλό μου έρχονται αυτομάτως όλές οι λεκτικές επιλογές μου....

Γεια σας!

Καλυνύχτα!

Χαιρετε!

 

Τελικά είπα.....

"Γεια-κα-χε"

 

κι ο τυπος...

[xara52]

καλο!!!!!!!!!!!!! γειακαχε. καλο!

[kalamaraki]

Τον τελευταίο καιρό... θες από την κλεισούρα, θες από την ενασχόλησή μου με τα μικρά, θες από την κούραση.... χάνω τα λόγια μου και συχνά πυκνά... κεκεδίζω.

 

Πήγα σήμερα στην αγορά

Μπαίνω σε ένα μαγαζί.... Ευγενέστατος ο κύριος εκεί... να με εξυπηρετήσει.

Κοιτάω εδώ.. κοιτάω εκεί..

Κάποια στιγμή αποφασίζω πως δεν έχει τίποτα περισσότερο να δω, και κάνω να φύγω... και λέω ας χαιρετίσω μιας και ο άνθρωπος ήταν τόσο εξυπηρετικός. Στο μυαλό μου έρχονται αυτομάτως όλές οι λεκτικές επιλογές μου....

Γεια σας!

Καλυνύχτα!

Χαιρετε!

 

Τελικά είπα.....

"Γεια-κα-χε"

 

κι ο τυπος...

 

:lol::lol::lol::lol: Alcyon να σαι καλά με έκανες και γέλασα χαχαχα!

[dimpap]

Πολυ ωραιες οι ιστοριουλες σας εχω να ομολογησω.Θα σας πω τωρα και τη δικια μου αν και λιγο συντομη...Εχει να κανει με τον αντρα μου.Ηταν η βραδια που γεννουσα....Ημουν στο χειρουργιο ετοιμη για να γεννησω.Μπηκα μονη μου μεσα γιατι ο αντρας μου ειναι πολυ φοβιτσιαρης.Μπορει να μην μπηκε βεβαια μεσα αυτος αλλα παραμονευε απο τη χαραμαδα της πορτας για να βλεπει τι γινεται.Ξαφνικα πανω στο ζορι μας βγαινει καποια στιγμη ο γιατρος εξω και του παιζει μια με τη πορτα που τα ειδε ολα!!!!!!!!!!Ηταν ζαλισμενος μεχρι το πρωι.Θα χει να τον θυμαται μια ζωη μου λεει αυτο το ΧΤΥΠΟ!!!!!!:p:p

[dimpap]

Νύχτα... και όλοι στα κρεβάτια τους!

Ξαπλώνουμε κι εμείς.

 

Συζ.: Το χταπόδι το έβγαλες από την κατάψυξη γι' αύριο;

Εγώ: Ωχ! Το ξέχασα!

 

Φεύγω μουρμουρίζοντας για την τύχη μου.....

 

Πάω στην κουζίνα, ανοίγω την κατάψυξη. Ανασκαφή (γιατί το άτιμο ήταν στον πάτο). Το βρίσκω. Κλείνω την κατάψυξη. Πάω στην κρεβατοκάμαρα.

 

Συζ. (με βλέμα όλο υπονοούμενο): Ααα μπράβο! Το έφερες να το απλώσουμε μαζί;!

 

Κοιτάζω στα χέρια μου..... Κρατούσα το χταπόδι! Ξέχασα να το αφήσω στον πάγκο!

Εισαι απιστευτη!!!!!!!!!!

[alcyon]

Πω πω... όσο σκέφτομαι ότι σε λίγο καιρό θα μπω σε τάξη... ωχ ωχ ωχ.... Τι να σας πω βρε παιδιά... από γκάφα σε γκάφα πάω....

[kalamaraki]

Δασκάλα είσαι αλκυόν μου? Και εγώ....

[G.Geo]

Καλα, χαχανίζω σαν την ηλίθια με αυτά που λέτε! Μου φτιάξατε την διάθεση.

Πάντως κι εγώ πάω πολύ συχνά σε κάποιο δωμάτιο να πάρω κάτι και μέχρι να φτάσω έχω ξεχάσει τι θέλω. Η πάω να πω κάτι και κολλάω, σαν να μην μπορώ να βρω την κατάλληλη λέξη! Ξεχνάω συνεχώς πράγματα που θέλω να κάνω και τα θυμάμαι σε άσχετες φάσεις.

 

Τι να πω...με τα παιδιά χαζεύουμε τελείως.. Αυτό δεν περνάει κάποια στιγμή?

Έτσι θα μείνω??? Είχα μια ελπίδα, ότι φάση είναι και θα περάσει. Πριν μείνω έγκυος ήμουν απίστευτα οργανωτική με μνήμη ελέφαντα κτλ

και τωρα αισθάνομαι βραδύας καύσης..εντελώς χαζή..

Μα είναι κατάσταση αυτη, να κάνουμε παιδιά και να καταντάμε έτσι??????????????????

[G.Geo]

Το καλυτερο ever το εκανα προχθες το βραδυ..Με ειχα παρει ουπνος στον καναπε και ειχα τα ποδια μου ανεβασμενα στο μπρατσο του, ο αντρας μου κοιμοταν στο δωματιο μας εγω γενικα φοβαμαι πολυ τους σεισμους και τελευταια ειχα ακουσει κατι για προβλεψη μεγαλου σεισμου μεχρι τελος Ιουνιου και καπως μου ηρθε. Εκει λοιπον που κοιμομουνα- φορωντας μονο βρακι και σουτιεν- πρεπει να επεσε το ποδι μου απτο μπρατσο του καναπε και ταρακουνηθηκα, ε αυτο ηταν πεταγομαι πανω λεγοντας εγινε σεισμος μεγαλος σεισμος και τρεχω στο δωματιο του μικρου που κοιμοταν τον αρπαζω- τον αντρα μου τον ξεχασα τελειως- και τρεχω οπως ημουν χωρις να συνειδητοποιω οτι ειμαι μισογυμνη με το μωρο αγκαλια και χωρις κλειδια εξω απο το σπιτι , κλεινω την πορτα, σημειωτεον το σπιτι ειναι μονοκατοικια βγηκα δηλαδη κατευθειαν στον δρομο, περιμενω περιμενω τιποτα κανενας εξω το μωρο εντωμεταξυ να με κοιταει μες τα ματια τελειως απορημενο, περναει 1 λεπτο ,2 λεπτα τιποτα δυστυχως περνανε και 2 περαστικοι -που βρεθηκαν και αυτοι 3 η ωρα τα ξημερωματα δεν ξερω- και με κοιτανε καλα καλα και αρχισαν να γελανε -φανταστειται εικονα μια μισογυμνη τρελη με ενα μωρο αγκαλια στον δρομο 3 η ωρα- καταλαβαινω λοιπον οτι κατι δεν παει καλα, θυμαμαι επιτελους και τον αντρα μου και ανεβαινω στο σπιτι συνειδητοποιω οτι δεν εχω κλειδια και αρχιζω να βαραω κουδουνια φανταστειται τι επαθε ο αντρας μου οταν με ειδε ετσι εκτος σπιτιου με το μωρο αγκαλια ειχε μεινει κανενα λεπτο και με κοιταγε με ανοικτο το στομα. Το τι δουλεμα εφαγα οταν μετα απο μια ωρα εξηγησεων καταλαβε τι εγινε δεν το συζητω. Εγω παντως το σκεφτομαι και γελαω μονη μου ειναι το καλυτερο -απο τα πολλα -που εχω κανει!!!

 

¨Ολα τα λεφτά!!!! :-):-):-):-):-):-):-):-):-):-)v

[BabyBoom]

Καλά εγώ και πριν το μωρό τα έκανα αυτά, δηλαδή να περιμένω να γίνει το φαγητό χωρίς να ανάψω μάτι, να βάζω πλυντήριο χωρίς να το έχω βάλει στην πρίζα, να φεύγω από το σπίτι με το ασύρματο, να παίρνω στη κρεβάτι αντί το κινητό το τηλεκοντρόλ και άλλα πολλά.

 

Άφησα το παιδί νηστικό και απορούσε γιατί κλαίει το πουλάκι μου!

Επίσης αφού έχω ταΐσει και αλλάξει το μωρό (10 ημερών περίπου) και προσπαθώ να την κοιμίσω, το καημένο κλαίει ασταμάτητα. Και εγώ και ο άντρας μου σε απόγνωση. Έρχεται η μάνα μου (έμενα μαζί μας για βοήθεια) την παίρνει αγκαλιά, χεσμένο το παιδί. Δεν το κοιτάξατε μου λέει η μαμά μου? Μα της λέω πριν από 5 λεπτά την άλλαξα. Έλα, μου λέει η μαμά μου!!! Και δεν σε ρώτησε αν μπορεί να τα ξανακάνει?

 

Αυτό δε με τα καλτσάκια γινόταν μονίμως, ώσπου κατάργησα τα καλτσάκια. Ο άντρας μου δε είχε την εκπληκτική ικανότητα κάθε φορά που άλλαζε το μωρό να βρέχει και το εσωτερικό φορμάκι.

 

Μια μέρα έχει πάρει να αλλάξει το μωρό και δεν της έβγαλε τα καλτσάκια (σύνηθες). Την ακουμπάει κάτω και αφού τσεκάρει και βλέπει ότι δεν είναι βρεγμένη αρχίζει: "Είμαι ο τέλειος πατέρας!!! Δεν την έβρεξα καθόλου! Ούτε καν τα καλτσάκια δεν βράχηκαν!!!"

 

Γυρίζω να τον δω και βλέπω το μωρό με σημάδια στο πρόσωπο, στα ποδαράκια της και τον άντρα μου με αντίστοιχα σημάδια στη μπλούζα του και στα χέρια του. Ο τέλειος κατάφερε να μην βρέξει το μωρό αλλά να το γεμίσει με σ@#$@#!!!

[smav]

-Ετοιμάζομαι να φύγω χθες από την δουλεια. Βγάζω τα γυαλιά ηλίου από την τσάντα μου και τα ακουμπάω στο γραφείο. Θυμάμαι ότι έχω στην τσέπη μου λεφτά και βγάζω το πορτοφόλι για να τα βάλω μέσα. Βάζω το πορτοφόλι ξανά στην τσάντα και μαζί και τα γυαλιά ηλίου. Στη συνέχεια περνάω 5 λεπτά με το να ψάχνω που έχω βάλει τα γυαλιά μου αφού είμαι σίγουρη ότι τα έχω αφήσει στο γραφείο!!

-Χθες στο απόγευμα πάω σε ένα κατάστημα με την κόρη μου για να κάνουμε μια αλλαγή στα ρούχα που της φέρανε. Παίρνω μία φόρμα και την κρατάω στο μπράτσο μου και στη συνέχεια μία μπλούζα. Λέω στην πωλήτρια (ευτυχώς ήταν γνωστή μου),

"ωραία τελείωσα θα πάρω την μπλούζα και την φόρμα.. καλά που την άφησα την φόρμα;"

"εε,, την κρατάς" μου λέει με ύφος κατανόησης.!!! (ευτυχώς είναι κι εκείνη μάνα και ξερει απ' αυτά!!!). Τελικά μήπως να το ψάξω το θέμα με την μνήμη μου; Η βραχεία μνήμη μου είναι για πέταμα (στην μακροχρόνια καλά τα πάω ακόμα)

[manoulitsa]

τι να πω κοριτσια?εχω πεθανει στο γελιο!!!

εγω παλι νομιζω οτι δεν περναει κοριτσια ειναι μονιμο μετα...

ντυνω και τα τρια παιδια για να βγουμε και παω να ντυθω. προσπαθω να βαλω το μπλουζακι μου ματαια. σκεφτομαι αχ αυτες οι διακοπες παλι κιλα πηρα. το τραβαω απο δω το τραβαω απο κει ματαια. ωσπου γυρναω και τι να δω?:shock:προσπαθουσα να φορεσω το μπλουζακι του τετραχρονου γιου μου !!!ακομα γελαω.

 

αλλη φορα παω σπιτι με το καροτσι και τα δυο μικρα. ψαχνωστην τσαντα μου για τα κλειδια τπτ.ψαχνω στο καροσι τπτ. ρωταω τα μικρα αν τα εχουν οχι μαμα μου λενε... ξεκιναω να παω πισω στο μαγαζι του αντρα μου μηπως λεω τα ξεχασα εκει και στη στροφη συνειδητοποιω οτι...τα κραταω!!!

 

πλησιαζαν τα Χριστουγεννα του 2005 και ειχα φτιαξει σοκολατακια. ο μεγανος μου γιος 1.5 ο μεσαιος 4 μηνων. καθομαι με μια φιλη μου και πινουμε καφε και ο μεγαλος θελει σοκολατακι. παιρνω και αρχιζω να του το δινω (ετσι νομιζα) ωσπου βλεπω τη φιλη μου να πεθαινει στα γελια. κοιταζω και τι βλεπω. μπουκωνα με το σοκολατακι το βρεφος...το οποιο ομως γλυφοτανε...

[G.Geo]

Εγω τι να πω..η αφηριμάδα μου δεν έχει όριο, το τελευταίο που έκανα είναι ότι ξέχασα την βέρα μου και το ΜΟΝΟΠΕΤΡΟ μου!!!!! στο κομοδίνο του ξενοδοχείου στην Βαρκελώνη που είχα πάει πριν μερικές μέρες. Ευτυχώς για μένα (ήμουν με group) μόλις ξεκίνησε το λεωφορείο για να πάμε στο αεροδρόμιο έπιασα το χέρι μου και είδα ότι δεν τα φορέω. Επειδή παρακάτω θα πέρναμε κ κάποιους άλλους στο λεωφορείο σταματήσαμε!

Δεν μπορώ να περιγράψω την τρομάρα μου, το πως έτρεχα σαν την τρελή να πάω στο ξενοδοχείο να δω αν είναι εκεί τα δαχτυλίδια!! Δεν θέλω ούτε καν να σκεφτώ τι θα γινόταν αν έπιανα το χέρι μου έστω και 30 λεπτά μετά!

Το πουλάκι θα είχε πετάξει και η καθαρίστρια του ξενοδοχείου θα είχε ανοίξει σαμπάνιες στο όνομα μου!

Τέλος καλό, όλα καλα , αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν πρεπει να τα φοράω πια..είμαι πολύ επικίνδυνη..Περιττο να αναφέρω ότι την βέρα μου είναι η τρίτη φορά που την έχασα και πρακτικά την ξαναβρήκα!! Να σημαίνει λέτε κάτι αυτό??????? ¨-( (

[luckymummy]

Κορίτσια να στε καλά, γέλασα πολύ...

Εγώ τα κουλά τα έκανα και πριν γίνω μαμά... έχω προυπυρεσία!

Μια φορά ξύρισα μόνο το ένα πόδι(ευτυχώς έβαλα jeans) και το βράδυ απορούσα γιατί μεγαλώνουν τόσο γρίγορα οι τρίχες μου....

μια άλλη φορά έβαλα το κερί να λιώσει στο μάτι τις κουζίνας αφού θεώρησα οτι αργεί πολύ να λιώσει βγαίνω βεράντα να απλώσω ρούχα και ξεχνάω κερί!! μπαίνω μέσα και το βλέπω να καπνίζει... ενα τσακ πρίν το βράσιμω ήταν! και το πιο έξυπνο που μου ρθε ήταν να το

φυσίξω, που τελικά δεν ήταν και τόσο έξυπνο γιατί το κέρι λαμπάδιασε....... έγινε η κουζίνα

.... χάρμα!!!

το θείκο το κάναμε με την αδερφή μου, βγάλαμε ενα μπουκάλι μούστο απο το ψυγείο και το ξέχασαμε έξω( για καιρό.... πολύ καιρό). Ένα βράδυ με ξυπνάει η αδερφή μου μεσ την νύχτα λεγοντάς μου οτι μας ρίξανε βόμβα...... παίδια είχε σκάσει το μπουκάλι του μούστου... εκέι να δείτε κουζίνα