Διακοπή κύησης..

[ΑΝΤΡΗ-ΙΩΑΝΝΑ]

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΩΣΤΗ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ? ΕΛΕΟΣ!!

[BabyCute]

Μα στο κάτω κάτω κανένας δεν υποστηρίζει την έκτρωση, η κοπέλα το μετανοιωσε

Απλα ήρθε να πει τον μονο της μπάς και νοιώσει καλύτερα

[ΑΝΝΑ24]

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΩΣΤΗ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ? ΕΛΕΟΣ!!

 

Όχι, και βέβαια όχι γι αυτό. Δεν θέλω να λογομαχήσω μαζί σου ούτε να σε συγχύσω περισσότερο μια τέτοια μέρα. Ελπίζω να μη ζήσει καμμία γυναίκα αυτό που πέρασες, και να αποκτήσεις ένα ακόμα παιδάκι πολύ σύντομα.

Απλώς θεωρώ ότι η συγκεκριμένη κοπέλα χρειάζεται βοήθεια και συμπαράσταση, όχι άλλο κράξιμο. Περνάει δύσκολα και πρέπει να βρει το δρόμο της.

[ampeligi]

Το ότι όφειλε να πάρει προφυλάξεις και δεν τις πήρε και εκείνη και ο σύντροφος της, αφου δεν είχαν συζητήσει αν μια πιθανή εγκυμοσύνη θα ήταν επιθυμητή και δεν το έκανε ειναι απο όλους αποδεκτό πως ειναι απαράδεκτο και ότι η έκτρωση δεν αποτελεί ¨μεθοδος¨ αντισυλληψης, αλλα ρε κορίτσια ο,τι έγινε έγινε! Τι να κάνει δηλ; Να αυτοκτονήσει η να πέσει στη κατάθλιψη για ενα σφάλμα όσο μεγάλο και αν ειναι; ΠΡΕΠΕΙ να προχωρήσει! Και εγω ειμαι της άποψης loving ότι θα πρέπει να πας σε έναν ιερέα να το πεις, να φύγει απο μέσα σου και εκείνος θα σε βοηθήσει να συνεχίσεις.

Με αυτό θα μάθεις να ζεις..

Και όσες μιλήσατε με αυστηρό τόνο για να τονισετε και σε άλλες κοπέλες πως αυτο δεν πρέπει να γινεται θεωρώ πως ειναι κατανοητό απο ολες τις κοπέλες, αλλα και τον παράγοντα ψυχολογία και άσκηση ψυχολογικής βίας μη τον ξεχνάμε... ΟΚ έπρεπε να φανεί δυνατή και να μην ενδωσει αλλα δεν είμαστε καμία στη θέση της και καμία δε ξέρει τι θολούρα δημιουργήθηκε στο μυαλό της και προχώρησε σε αυτη τη πράξη.

Πραγματικά ειμαι πολυ κατα των αμβλωσεων αλλα επειδη ειμαι και άνθρωπος φοβάμαι πολυ να μιλήσω με αυστηρό τόνο με αφορμη το post μιας κοπέλας που εχει μετανιώσει, γιατι αν μιλάμε για καμια αναισθητη τότε και εγω μαζί σας και με χειρότερους χαρακτηρισμούς...!

Τώρα loving αν και ειναι αλλο κεφάλαιο αυτό, απο τη στιγμή που επιρριπτεις 80% της ευθύνης στο φίλο σου, ακόμα και αν εχει μετανιώσει φρικτά όπως λες , αν και εγω δε τα πιστεύω αυτά, δε ξέρω κατα πόσο όντως θα μπορέσεις να συνεχίσεις μαζί του... Αν μια φορά σου έγινε μια τέτοια ψυχολογική επίθεση αύριο μεθαύριο που ξέρεις πως δε θα ξανά περάσεις κατι τέτοιο όχι μόνο στο θέμα παιδιού αλλα και σε αλλα θέματα που δημιουργεί η καθημερινότητα;;;; Να σκεφτείς πολυ καλα τις επόμενες κινήσεις σου...

Καλη τύχη!

[Ειρηνη Μ]

ΕΓΩ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΟΛΙΣ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΞΩΜΗΤΡΙΟ ΚΥΗΣΗ.. ΥΠΕΦΕΡΑ ΚΑΙ ΥΠΟΦΕΡΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ.. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΗΣ.. ΓΙΑΤΙ ?? ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟ ΚΑΙ ΑΘΩΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΤΗΣ ΗΤΑΝ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ.. ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ!! ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ .. ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ!!

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ!! ΓΙΑΤΙ ΠΗΡΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ SITE?

ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ.. ΛΥΠΑΜΑΙ!!

 

Κατ'αρχάς λυπάμαι για την εξέλιξη της εγκυμοσύνης σου και σου εύχομαι την επόμενη φορά μια καλή και τελειόμηνη εγκυμοσύνη.

 

Τώρα στο θέμα της κοπέλας

Για να μπορέσεις να γεννήσεις και να μεγαλώσεις ένα παιδί πρέπει να έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες αυτές που θα επιτρέπουν να μεγαλώσεις το παιδί αυτό, οικονομικές και κοινωνικές. Εμείς ως γυναίκες θα έπρεπε να είμαστε πιο ευαισθητοποιημένες στο θέμα αυτό

Και θα το καταλάβετε αυτό άν μπείτε λίγο στη θέση της κοπέλας αυτής ή άν σκεφτείτε ότι συμβαίνει στην κόρη σας

Δεν θα επιρρίπτατε ευθύνες και στον άβουλο μαντράχαλο ?

Θα της λέγατε να το κρατήσει ? Αν την βλέπατε να κλαίει και να έχει μετανοιώσει για την πράξη αυτή θα συνεχίζατε να είστε αυστηρές μαζί της ή θα προσπαθούσατε να τη βοηθήσετε να επουλώσει τα τραύματά της ?

 

Εγώ πραγματικά όταν βλέπω έναν άνθρωπο να είναι καταβεβλημένος δεν μπορώ να του δώσω την χαριστική βολή στην ήδη διαλυμένη του ψυχολογία.

[loving]

ampeligi εχεις δικιο,δεν ξερω πως θα αντιδρουσε σε μια επομενη τετια περιπτωση η σε αλλα θεματα.επειδη τον αγαπω κ απο τοτε ειδα μια θετικη αλλαγη που εκανε κ λογω του οτι μ ανεφερε οτι καταλαβαινει το λαθοε του θελω να τον πιστεψω,το εχω αναγκη.ελπιζω να μην κανω παλι λαθος,αντρη-ιωαννα γνωριζω το λαθος που εκανα κ στο να μην προσεξω αλλα κυριως στο να μην αναλαβω τις ευθυνες μου,κ αυτο ειναι που με εχει τσακισει.εχεις δικο γιατι δεν καταφερα να προστατεψω αυτη τη ψυχουλα οταν μονο εγω μπορουσα,αλλα δεν μπορω να μων ριξω ευθυνες κ στον ανθρωπο π δεν με στιριξε,οσο κ να τον αγαπαω.δεν ριχνω ευθυνες απο εγωισμο απλα γιατι ετσι πιστευω οτι ειναι,εγω ειμαι αδικαιολογητη το ξερω.τον αγαπω κ ναι ειμαι μαζι του επειδη τον πιστευω οταν μ λεει οτι μετανιωσε κ οταν βλεπω οτι αλλαξε αλλα οοως δεν μπορω ν δικαιολογησω τον εαυτο μ για αυτο π εκανα κ ειμαι απαραδεκτη ετσι δεν μπορω να δικαιολογησω κ αυτον που μολις το μαθε αντι να με αγκαλιαδει σταθηκε απεναντι μ και εμεινα ολομοναχη!!με ρωτανε γιατι εγραψα εδω,ηθελα να πω καπου την "ιστορια"μου γιατι με ποναει πολυ κ εχει σταματησει τη ζωη μ.να παρω γνωμες κ να μου πει καποιος τι να κανω για να σταματησω να εχω τετιο βαρος τυψεις κ πονο.

[kristy25]

Loving ειναι πρωτη φορα που γραφω σε τετοια περιπτωση αλλα θελω να σου πω να σταματησεις να κατηγορεις τον εαυτο σου κ να δικαιολογεισαι στον καθενα γιατι θα τρελαθεις στο τελος. Μονο εσυ κ η ψυχουλα σου ξερει πως αισθανεσαι. Δυστυχως οτι εγινε. Κ πιστευω κ εγω οτι αν δεν ειναι ετοιμη μια γυναικα κ ψυχολογικα κ οικονομικα να φερει ενα παιδι στον κοσμο δεν πρεπει να το κανει. Μεγαλυτερη αμαρτια ειναι να μεγαλωσει ενα παιδι χωρις τις σωστες βασεις. Προσωπικη αποψη παντα.

Τωρα για τις προφυλαξεις που λετε ναι μεν ολοι θα επρεπε να χρησιμοποιουμε αλλα δεν ξερω κατα ποσο το τηρουμε ολοι μας (εννοειτε βαζω κ εμενα μεσα γιατι σε μια μεγαλη σχεση μου επρεπε να παιρνω αντισυλληπτικα λογω αρνησης του συντροφου να παρει τα μετρα του η μηπως δεν εχει τυχει σε καμια κατι παρομοιο;.

 

For the record για οσες δεν ξερουν εχουν κανει δυο φορες αποξεση λογω παλινδρομης κ ειναι η χειροτερη εμπειρια που εχω ζησει αρα δεν πιστετω οτι καμια κοπελα που οδηγειται σε αυτη την αποφαση δεν το κανει ελαφρα τη καρδια κ δεν μπορω να φανταστω ποσο πρεπει να ποναει που αναγκαζετε να το κανει. Επισης οπως μπορειτε να δειτε απο το τικερακι μου ζω την μεγαλη αυτη ευλογια της εγκυμοσυνης αλλα αισθανομαι πολυ λιγη να κρινω μια κοπελα που τωρα αρχιζει να καταλαβαινει τι ειναι η ζωη κ να την καταδικαζω για την πραξη που σιγουρα αν μπορουσε δεν θα επελεγε. Μακαρι καμια μας να μην βρειθει ποτε σε αυτη θεση.

[αγοροmummy!]

loving σταμτα να απολογεισαι παιδακι μου, το εκανες στην αρχη των μηνυματων σου και ειναι αντιληπτο. Αν μερικες δε θελουν να καταλαβουν πως νιωθεις και λενε ετσι αβιαστα βαριες κουβεντες τοτε δεν αξιζεις τη συγγνωμη τους. Αν ειναι δυνατον! Εσυ εκμεταλλευομενη την ανωνυμια μπηκες να βρεις μια παρηγορια και εννοειται πολυ καλα εκανες, καποιοι ανθρωποι ομως εκμεταλλευομενοι την ανωνυμια βρισκουν ευκαιρια να στησουν στον τοιχο καποιον που εκανε ενα λαθος... Ντρεπομαι για αυτα τα ατομα και αναρωτιεμαι αν ειχαν μπροστα τους την κορη τους, την αδερφη τους, την κολλητη τους και οχι πισω απο την οθονη ενος υπολογιστη θα της μιλουσαν με τοση οργη??? Ακομα και αν εκανες λαθος να γραψεις σε ενα τετοιο φορουμ (αυτο δε θα το αξιολογησω εγω) αλλο τοσο λαθος κανουν και εκεινες που μπαινουν και απαντουν επιθετικα σε ενα ποστ που εσυ εθεσες για να ζητησεις ξεκαθαρα στηριξη. Συνεχισε τη ζωη σου και το μονο που θα σου πω ειναι να ξανασκεφτεις οτι αν ο ανθρωπος που αγαπας τοσο αξιζει την αγαπη σου μετα απο τετοια θυσια που εκανες εσυ...

[Little Monkey]

Δεν ξέρω τι σου έχουν πει (σταμάτησα να διαβάζω το θέμα αρκετά νωρίς γιατί δεν είχα κάτι να προσθέσω) πάντως να ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να απολογηθείς για τίποτα σε καμία από μας. Πάρε τις γνώμες που ζητάς αλλά άκου τες με μισό αυτί γιατί ο καθένας εδώ μέσα λέει το μακρύ του και το κοντό του...

 

Αν θέλεις να νιώσεις καλύτερα πρέπει πρώτη εσύ να δεχτείς αυτό που έγινε και να συγχωρήσεις τον εαυτό σου και τον σύντροφό σου. Αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς για σένα.

 

Στις φίλες σου έχεις μιλήσει; Σε ανθρώπους που σε ξέρουν και σε αγαπούν και μπορούν να σου πουν δυο καλόκαρδες κουβέντες; Έχω την εντύπωση ότι θα βοηθείς περισσότερο από το να συζητάς τα εσώψυχά σου σε ένα ανώνυμο φόρουμ.

 

Από μένα, ξαναλέω, η καλύτερη συμβουλή που έχω να σου δώσω είναι να κοιτάξετε το θέμα της αντισύλληψης ώστε να μην βρεθείτε πάλι σε ανάλογη θέση. Αυτό μόνο.

[φουλα27]

καλησπερα!δεν διαβασα απο την αρχη το θεμα αλλα εγω θα πω τη δικη μου αποψη...αρχικα εκανα μια εκτρωση(λογω ανωριμοτητας κ ηλικιας) κ μετα απο πολλα χρονια ακολουθησαν 2 παλινδρομες...δεν ξερω αν ειναι τυχαιο η αν πληρωνω το λαθος μου...για αυτο κοριτσια μονο ενας ειναι ικανος να κρινει,ο Θεος....για αυτο σταματηστε να δικαιολογειτε καταστασεις........

[annoula_]

anoula k vasoulagal δεν γνωριζω αν εχετε βρεθει σε τετια θεση παντως εγω π βρεθηκα τωρα π περασε καιρος τα βλεπω ολα να ηταν ενα θεατρο που εγω επαιζα εναν ρολο κ εκανα πραξεις που στην πραγματικοτητα ποτε δεν θα επαιζα κ δεν θα εκανα.νιωθω οτι με κατηγοειται για την εκτρωση που εκανα κ καλα κανατε γιατι εκανα τρομερο λαθος κ το γνωριζω απο τη μια απο την αλλα ομως δεν μπορω ν καταλαβω την τοσο επιθετικη συμπεριφορα σας,μαλλον δεν εχετε βρεθει σε τετια θεση για ν καταλαβετε αυτο που λεω,αν ειχαυε βρεθει μπορει ν αντιδρουσατε οπως εγω κ μετα απο καιρο να κοιτιοσασταν στο καθρεφτει κ να λεγατε μαπως εγω επηρεαστηκα τοσο πολυ κ εκανα κατι τετιο;;εσεις δηλαδη δεν θα ριχνατε ευθτνη στον ανθρωπο που τοσο αγαπατε κ εμπιστευεσθε γοα τη συμπεριφορα π ειχε η οποια σας προκαλεσε τοσο ασχημα συναισθηματα κ τετια απογνωση ωστε νσ κανετε κατι τοσο ασχημο;;ειναι ευκολο να μιλαμε εκτος τον καταστασεων γιστι ολα τ βλεπουμε βαση λογικης κ εγω τωρα αυτο κανω,τοτε ομως μς τοση συναισθηματικη φορτιση;;.

Κοπελα μου καλησπερα!αν και δεν ηθελα να ξαναγραψω για αυτο το θεμα ειδα οτι με ανεφερες και απλα ηθελα να σου ξεκαθαρισω καποια πραγματα..αρχικα να σου πω οτι δεν εχω βρεθει σε αυτη τη θεση και ελπιζω να μην βρεθω κατα δευτερον θα ηθελα να σου ξεκαθαρισω γιατι προφανως δεν το καταλαβες δεν σε κατεκρινα για την εκτρωση απλα σου ειπα να κατσεις να σκεφτεις τη ζωη σου απο δω και περα το τι θελεις πραγματικα,να κανεις σωστες επιλογες και απο δω και περα να εισαι ποιο πολυ ενημερωμενη για αντισυλληψη γιατι οπως ειδες μπορει τελικα να συμβει και σε σενα...οσο για το μεριδιο ευθυνης που ειπες να πιστευω πως το μεριδιο σε αυτες τις καταστασεις ειναι 50-50% ...μιλησε με τη μαμα σου θα νοιωσεις καλυτερα ..!και ζησε τη ζωη σου ομορφα!στο ευχομαι!

 

φιλικα

 

Αννα

[elenip]

σας ευχαριστω που μου αναφερατε τις απιψεις σας,το μονο σιγουρο ειναι οτι θα παω σε καπθον ιερεα κ ισως ψυχολογο.απο εκει κ περα vasoulagal φυσικα κ γνωριζω οτι θα επρεπε να ειμαι πιο προσεκτικη για να μην συμβει κατι τετιο,γνωριζω ολες τις μεθοδους αντισσιληψεις κ παρολα αυτα δεν τις εφαρμοζα διοτι ημουν ανωριμη κ πιστευα οτι σε εμενα δεν θα συμβει ποτε!!λαθος μ και το γνωριζω,το θεμα ειναι οτι μετανιωνω πολυ για το λαθος που εκανα κ κυριως για την αποφαση π πηρα στο τελος κ δεν ανελαβα τις ευθυνες μ.το ν φιλο μου παρολα τα οσα γινανε τον αγαπαω κ για αυτο ειμαι μαζι τ και κυριως γιαυι μετανιωσε!!και το βλεπω.ισως αφεθηκα στο θεμα της αντισυλληψης γιατι τον εμπιστευτηκα κ παραπανω απο οσο επρεπε.αν εσυ εμπιστευοσουν καπιον τοσο πολυ κ τον αγαπουσες πολυ κ σε μια τετια περιπτωση αντιδρουσε ετσι κ ησοτν στην ηλικια μ τι θα εκανες;;δεν με δικαιολογω απλα οταν βλεπω κ γω τωρα τα πραγματα απεξω τωρα π περαδε καιρος σκεφτομαι οτι εγω σαν ανθρωποσ με τον χαρακτηρα μ θα φερομουν διαφορετικα αλλα τοτε λογω της χυχολογικης καταστασης π ημουν επηρεαστηκα,γννωριζε ποσο ευαλωτη ημουν ψυχολογικα κ πατησε σε αυτο,για αυτο κ του ριχνω μεγαλυτερο μεριδιο ευθτνης,παρολα αυτα δεν σημαινει οτι εγω δεν εχω.anoula k vasoulagal δεν γνωριζω αν εχετε βρεθει σε τετια θεση παντως εγω π βρεθηκα τωρα π περασε καιρος τα βλεπω ολα να ηταν ενα θεατρο που εγω επαιζα εναν ρολο κ εκανα πραξεις που στην πραγματικοτητα ποτε δεν θα επαιζα κ δεν θα εκανα.νιωθω οτι με κατηγοειται για την εκτρωση που εκανα κ καλα κανατε γιατι εκανα τρομερο λαθος κ το γνωριζω απο τη μια απο την αλλα ομως δεν μπορω ν καταλαβω την τοσο επιθετικη συμπεριφορα σας,μαλλον δεν εχετε βρεθει σε τετια θεση για ν καταλαβετε αυτο που λεω,αν ειχαυε βρεθει μπορει ν αντιδρουσατε οπως εγω κ μετα απο καιρο να κοιτιοσασταν στο καθρεφτει κ να λεγατε μαπως εγω επηρεαστηκα τοσο πολυ κ εκανα κατι τετιο;;εσεις δηλαδη δεν θα ριχνατε ευθτνη στον ανθρωπο που τοσο αγαπατε κ εμπιστευεσθε γοα τη συμπεριφορα π ειχε η οποια σας προκαλεσε τοσο ασχημα συναισθηματα κ τετια απογνωση ωστε νσ κανετε κατι τοσο ασχημο;;ειναι ευκολο να μιλαμε εκτος τον καταστασεων γιστι ολα τ βλεπουμε βαση λογικης κ εγω τωρα αυτο κανω,τοτε ομως μς τοση συναισθηματικη φορτιση;;δυστυχως εγω αντεδρασα ετσι στην πιεση που μου ασκηθηκε,την ψυχολογικη εννοω,η καθε κοπελα αντιδρα διαφορετικα.γνωριζω το μεγαλο λαθος που εκανα να μην χρησιμοποιω αντισιλλιπτικες μεθοδους κ το ακομα πιο τραγικο πουηταν να μην αναλαβω της ευθυνες μ και να κανω κατι τοσο ασχημο μονο κ μονο επειδη δεν ημουν αρκετα δυνατη ωστε να μην επηρεαστω.ο λογος που απευθυνθηκα εδω ηταν οτι ηθελα καπου να το πω γιατι εχω μετανιωσει φρικταεχω τυψεις κ η ζωη μου εχει σταματησει κυριολεκτικα απο τοτε,παρολο π περασε καιρος τ σκεφτομαι ολη μερα με σταματαει σε οποιαδηποτε ομορφη στιγμη προσπαθω να περασω κ με τρωει.κ πιστευω απο τη μια οτι αυτο μου αξιζει για αυτο π εκανα απο την αλλη ομως νιωθω οτι δεν μπορω να συνεχισω να ζω με τετιο βαρος,δεν το αντεχω.συγνωμη αν σας κουρασα

 

Καλώς ήρθες στην παρέα μας, καταρχάς λάβε υπόψη σου πως όταν θέτεις ένα θέμα σε αυτό το φόρουμ θα ακούσεις όλες τις γνώμες... και τις καλές και τις κακές και αυτές που θες να ακούσεις και αυτές που δεν θες.. έτσι είναι όμως.. εγώ πιστεύω ότι από όλες τις γνώμες κρατάς κάτι... εάν σε ενδιαφέρει... άκου λοιπόν την δική μου γνώμη... ο λόγος που καταλαβαίνω ότι μας εμπιστεύτηκες το θέμα σου είναι πως η ψυχολογία σου είναι κακή λόγω της έκτρωσης.... δεν θα σου κάνω κήρυγμα αλλά για να μπορέσεις να προχωρήσεις παρακάτω θα πρέπει να αναλογιστείς το βάρος της δικής σου ευθυνης.. δηλαδή η ευθύνη δεν πάει 80% στο αγόρι σου 20% σε σένα όπως έγραψας... η ευθύνη είναι ισάξια και των δυο σας.. τέλος σε αυτό.. εάν θες για εμένα σε αυτές τις περιπτώσεις η ευθύνη είναι 100% της γυναίκας... και ξέρεις γιατί? γιατί ότι και να συμβεί σε εμένα την γυναίκα θα έχει επίπτωση.... α) δηλ. μένω έγκυος και επιλέγω να κρατήσω το παιδί και μάλιστα χωρίς σύντροφο? που σημαίνει ότι μπορεί να μην έχω στήριξη από πουθενά, να παρατήσω σπουδές, να έρθω σε ρήξη με τον κοινωνικό μου περίγυρο κλπ κλπ... συν τις τεράστιες ευθύνες και υποχρεώσεις που έχει να μεγαλώσεις ένα παιδί

β) επιλέγω να κάνω έκτρωση? σε εμένα θα πέσει το σωματικό και ψυχολογικό βάρος...

οπότε ποιος θα ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ καλύτερα από τον ίδιο μου τον εαυτό??? γράφω με αφορμή το δικό σου θέμα γιατί θέλω να ακούσουν και άλλα κορίτσια.... κάνετε ελεύθερα σεξ πολλές φορές "πιεζόμενες" από τα αγόρια σας στα πλαίσια της καλύτερης και πιο απολαυστικής συνεύρεσης... ποιος κορίτσια επωμίζετε το κόστος μιας τέτοιας επιλογης??? σαφώς η γυναίκα.... οπότε τι περιμένετε να σας προστατεύσουν τα αγόρια... μόλις σκάσει εγκυμοσύνη οι περισσότεροι θα την κάνουν με ελαφριά πηδηματάκια... κάποιοι δεν δίνουν ουτε καν τα λεφτά για την έκτρωση... οπότε πως να μην έχει αποκλειστικά και μόνο η γυναίκα την ευθύνη για αυτό που θα συμβεί στην δική της τη ζωή και θα φέρει τα πάνω κάτω??? είτε επιλέξω να κρατήσω το παιδί είτε όχι... και πάμε τώρα στο δικό σου θέμα... έκανες ένα λάθος... δυστυχώς αυτό το λάθος το πλήρωσε μία αγέννητη ψυχούλα... κανείς δεν σε κρίνει... αυτό το λάθος θα πρέπει να σου γίνει μάθημα και να προχωρησεις μπροστά... ότι έγινε έγινε.. δεν αλλάζει... με το να το σκέφτεσαι εκ των υστέρων και να αυτομαστιγώνεσαι δεν αλλάζει τίποτε όμως.... θες να αισθανθείς καλύτερα??? βοηθησε (οικονομικά ή και με προσωπική συμμετοχή) ιδρύματα / συλλόγους που φροντίζουν παιδιά / γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους.... η μοιρολατρία δεν σε οδηγεί πουθενα. κανείς δεν σε κρίνει για αυτό που έκανες.. σταμάτα να κρίνεις τον ευατό σου.. έκανες ένα μεγάλο λάθος, τελείωσε τώρα.. προχώρα μπροστά.... το εάν σε αξιώσει η ζωή να γίνεις μητέρα αυτό δεν το ξέρει κανείς... και δεν έχει και καμία σχέση με το εάν έκανες έκτρωση 1 φορά στη ζωή σου.... από την άλλη ο φίλος σου είναι το ίδιο ανεύθυνος με εσένα... σε αυτόν όμως δεν άλλαξε κάτι στην ζωή του.. εάν κρατούσες το παιδί ναι τότε θα τα έβρισκε σκούρα.. τώρα συγνώμη κιόλας αλλά αυτά τα μετανιώματα της τελευταίας στιγμής μόνο σε ηλικίες σαν την δική σου μπορεί να γίνουν πιστευτά.. μην είσαι αφελής... ούτε αυτός ήθελε το παιδί... δεν τον κρίνω ούτε τον κατηγορω είναι απλώς και αυτός ανεύθυνος στο θέμα της αντισύλληψης... άστα όλα πίσω, το εάν θα είσαι με αυτό τον άνθρωπο για εμένα δεν έχει και καμία ιδιαίτερη σημασία, δηλ. αμα θες να είσαι ας είσαι απλώς ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ......

[Izaki]

εάν θες για εμένα σε αυτές τις περιπτώσεις η ευθύνη είναι 100% της γυναίκας... και ξέρεις γιατί? γιατί ότι και να συμβεί σε εμένα την γυναίκα θα έχει επίπτωση.... α) δηλ. μένω έγκυος και επιλέγω να κρατήσω το παιδί και μάλιστα χωρίς σύντροφο? που σημαίνει ότι μπορεί να μην έχω στήριξη από πουθενά, να παρατήσω σπουδές, να έρθω σε ρήξη με τον κοινωνικό μου περίγυρο κλπ κλπ... συν τις τεράστιες ευθύνες και υποχρεώσεις που έχει να μεγαλώσεις ένα παιδί

β) επιλέγω να κάνω έκτρωση? σε εμένα θα πέσει το σωματικό και ψυχολογικό βάρος...

οπότε ποιος θα ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ καλύτερα από τον ίδιο μου τον εαυτό??? γράφω με αφορμή το δικό σου θέμα γιατί θέλω να ακούσουν και άλλα κορίτσια.... κάνετε ελεύθερα σεξ πολλές φορές "πιεζόμενες" από τα αγόρια σας στα πλαίσια της καλύτερης και πιο απολαυστικής συνεύρεσης... ποιος κορίτσια επωμίζετε το κόστος μιας τέτοιας επιλογης??? σαφώς η γυναίκα.... οπότε τι περιμένετε να σας προστατεύσουν τα αγόρια... μόλις σκάσει εγκυμοσύνη οι περισσότεροι θα την κάνουν με ελαφριά πηδηματάκια... κάποιοι δεν δίνουν ουτε καν τα λεφτά για την έκτρωση... οπότε πως να μην έχει αποκλειστικά και μόνο η γυναίκα την ευθύνη για αυτό που θα συμβεί στην δική της τη ζωή και θα φέρει τα πάνω κάτω??? είτε επιλέξω να κρατήσω το παιδί είτε όχι...

 

Συμφωνώ απολύτως!

Αυτή τη στιγμή ότι έγινε έγινε, συνέχισε τη ζωή σου πιό υπεύθυνα και προστάτεψε τον εαυτό σου για να μην ξαναβρεθείς σε τέτοιο δίλλημα.

[gorgina.th]

Κοπελα μου καλησπερα!αν και δεν ηθελα να ξαναγραψω για αυτο το θεμα ειδα οτι με ανεφερες και απλα ηθελα να σου ξεκαθαρισω καποια πραγματα..αρχικα να σου πω οτι δεν εχω βρεθει σε αυτη τη θεση και ελπιζω να μην βρεθω κατα δευτερον θα ηθελα να σου ξεκαθαρισω γιατι προφανως δεν το καταλαβες δεν σε κατεκρινα για την εκτρωση απλα σου ειπα να κατσεις να σκεφτεις τη ζωη σου απο δω και περα το τι θελεις πραγματικα,να κανεις σωστες επιλογες και απο δω και περα να εισαι ποιο πολυ ενημερωμενη για αντισυλληψη γιατι οπως ειδες μπορει τελικα να συμβει και σε σενα...οσο για το μεριδιο ευθυνης που ειπες να πιστευω πως το μεριδιο σε αυτες τις καταστασεις ειναι 50-50% ...μιλησε με τη μαμα σου θα νοιωσεις καλυτερα ..!και ζησε τη ζωη σου ομορφα!στο ευχομαι!

 

φιλικα

 

Αννα

Πραγματικά είμαι συγκλονισμένη από την αναφορά αυτη, ή καλύτερα ΚΑΙ απο την αναφορά αυτή

[ΦωτεινηΒ]

παρακαλαω τ θεουλη κ το μωρο μ καθε μερα να με συγχωρησοτν,δεν ξερω τι αλλο να κανω,αυτος ο πονος που για πρωτη φορα αισθανομαι δεν φευγει με τιποτα.

 

με ποναει πολυ κ εχει σταματησει τη ζωη μ.να παρω γνωμες κ να μου πει καποιος τι να κανω για να σταματησω να εχω τετιο βαρος τυψεις κ πονο.

 

loving,

 

αγαπητή μου, από τη στιγμή που μετανοιώνεις γι αυτό, ο Θεός το συγχωρεί, όπως και οτιδήποτε κάνουμε, αν γι αυτό μετανοιώσουμε. Το μόνο που χρειάζεται είναι να πας να το εξομολογηθείς. Ωστόσο, μπορεί και μετά να νιώθεις ένα πόνο, γιατί δεν ζει κοντά σου το παιδί εξαιτίας αυτού που έκανες. Όμως αν κάθε μέρα χύνεις ένα δάκρυ γι αυτό και ο πόνος από αυτό θα μαλακώνει ή και θα φεύγει τελείως για αυτή τη μέρα. Να ξέρεις τότε ότι το παίδάκι σου εκεί που βρίσκεται θα νιώθει σαν να το χαιρετάς έτσι, και γι αυτό και ο πόνος φεύγει τότε, γιατί τότε και το παιδάκι σου, που σε έχει συγχωρήσει πια, σε χαιρετά κι αυτό.

 

Χαίρε καλή μου.

 

Καλή Ανάσταση.

[Χρυσή 2]

On 1/4/2009 at 5:37 ΜΜ, vickyk είπε:

κοριτσια και εγω πηρα ΔΥΣΤΥΧΩΣ αυτη την αποφαση πριν απο ενα χρονο περιπου...με τον συντροφο μου και μελλοντα συζυγο μου μια μοναδικη φορα δν προσεξαμε...Τον πανικο μου εκεινη την στιγμη δν μπορω να σας τον περιγραψω...επειδη δν ημουν σε γονιμες μερες και αφου ειχα παρει αμεσως το χαπι της επομενης μερας πιστευα πως τλκ δν ειχα μεινει εγκυος...2 εβδομαδες μετα πηγα στον γυναικολογο της μητερας μου και μετα απο την γυναικολογικη εξεταση μου ειπε ο ιδιος να κανω μια β χοριακη χωρις να του εχω αναφερει εγω το περιστατικο απλα του ειπα οτι ειχα 2 μερες καθυστερηση..με εβαλε σε υποψιες αν καταλαβε κατι με την εξεταση και γι'αυτο μου το ειπε..Αμεσως παω στο φαρμακειο και παιρνω διπλο τεστ το οποιο βγηκε θετικο με την πρωτη σταγονα!!!!!!!!!!ημουν ετοιμη να λιποθυμησω!!!!!!!!δν μπορουσα να το πιστεψω...σε εκεινη την περιοδο της ζωης μου εγω ημουν οπως και ειμαι ακομη φοιτητρια στην Αθηνα και ο συντροφος μου φοιτητης στην Αγγλια!!!Δν θα μπορουσα να μεγαλωσω μονη μου το παιδακι μας και η πρωτη μας σκεψη ηταν η διακοπη της εγκυμοσυνης...Οσο περνουσαν οι μερες ομως και εβλεπα της αλλαγες στο σωμα μου οπως το στηθος μου να μεγαλωνει και τις ναυτιες δενομουν με το παιδι μου...δν μπορουσα να το κανω...εκλαιγα πριν ακομη κανω την διακοπη...πηγα σε αλλο γιατρο και ημουν 5 εβδομαδων εγκυος...καθε μερα εψαχνα να βρω πληροφοριες για το τι γινεται στο σωμα μου και πως ειναι το παιδακι μου μεσα μου...εκανα τλκ την διακοπη στην 8 εβδομαδα μετα απο πολλες συζητησεις με τον συντροφο μου και παντοτε προσπαθουσαμε να βρουμε μια λυση...και οι 2 ημασταν οικονομικα εξαρτημενοι απο τους γονεις μας και ημασταν 21 χρονων μονο!!!!!απο την ημερα και εκεινη δν μποτω να ξεπερασω αυτο που εκανα!!!!ξερω πως η αληθεια ειναι πως εγω σκοτωσα το μωρο μου...για μενα ειναι φονος!!!!!δν ειχα ομως την ωριμοτητα και το κουραγιο που εχω τωρα...χωρις δευτερη σκεψηθα το κρατουσα αυτη την στιγμη και ξερω πως θα εβρισκα την δυναμη να το μεγαλωσω ακμη και μονη μου καοιταζοντας τα ματακια του!!!!!καθε βραδυ το σκεφτομαι και κλαιω ακομη για τον αγγελο μου που εγω αποφασισα πως δν μπορω να τον φερω στην ζωη!!!ξερω πως εγω εχω ευθυνη και δν προσπαθω να δικαιολογηθω...ειναι παιδι μου και μ λειπει απιστευτα πολυ...καθε μερα σκεφτομαι πως θα ηταν αν το ειχα κοντα μου...αν ειχα καποιον να με συμβουλεψει σωστα με καθαροτερο μυαλο απο το δικο μου...Ειναι πρωτη φορα που μιλαω γι'αυτο και παντοτε οι τυψεις και οι ενοχες θα με τρωνε...το αγαπαω το παιδακι μου κ ας ,ν το εχω κοντα μου...Μ λειπεις καθε μερα καρδια μου!!!!!ελπιζω να με συγχωρεσει καποια στιγμη...

Πόσο σε νιώθω.. 

[Χρυσή 2]

Πόσο σε νιώθω.. Πάνω στον πανικό εκανα ακριβώς το ίδιο. Μου λείπει πολυυυυ.. Το αγαπώ κ το σκέφτομαι κάθε μέρα.. 

[Val.19]

 

On 3/8/2008 at 2:13 ΠΜ, elepet είπε:

Ήθελα απο καιρο να σας ρωτήσω..ποιες απο σας έχετε καταφύγει στη λύση της έκτρωσης για διαφορους λόγους,δεν εξετάζω αυτο,και πως νιωθετε γι αυτο??

 

Αν θέλετε να μιλήσω για μενα..δυστυχως το εχω κανει και δεν νομίζω να το ξεπεράσω ποτε.Στην αρχή αισθάνθηκα ανακούφιση γιατι δεν το ηθελα το μωρο αλλα μετα απο κανα μηνα αρχισα να αισθανομαι τρομερα ασχημα..όχι τύψεις..αλλά βαθια λύπη και θλίψη..ένα κενό στη ψυχη μου.

Ακόμα και σήμερα που ο θεός μου έκανε τη χαρη να έχω στη ζωή μου την κορούλα μου το κενό παραμένει και πάντα σκεφτομαι πως θα ήταν και τι θα ήταν αυτό το παιδι.

Αν τωρα με ρωτούσατε αν θα το ξανακανα θα σας έλεγα...όχι οχι οχι!!!!!

 

Και το ίδιο θα συμβούλευα οποια κοπέλα το σκέφτεται.Οι ψυχολογικές επιπτώσεις τουλάχιστον σε μένα ήταν μεγάλες και δεν τις είχα καν φανταστεί όταν πηρα την απόφαση να μην το κρατήσω.

Δεν το λέω καθόλου απο θρησκευτικής πλευρας,δεν είμαι καθόλου θρήσκα,αλλά απο ψυχολογικής πλευρας είναι κατι που δεν ξεπερνιεται όσα χρόνια κι αν περάσουν και όσα παιδιά και αν κάνει μια γυναίκα.

 

Για καιρό μετα την εκτρωση ένιωθα μαχαίρια να με κόβουν στη κοιλιά μου..φωνές στον ύπνο μου και πεταγόμουν...άρχισαν πολλά απο τα ψυχολογικα μου προβλήματα.

 

Αυτα είχα να πω..περιμένω την δική σας εμπειρία αν 

 

[Val.19]

Καλησπέρα κοριτσια! Εγώ είμαι στη 13η εβδομαδα κυησης και στις εξετάσεις που εκανα βρέθηκε ανεβασμένο το cmv igm και igg .έχουμε 3 βδομάδες που το ψάχνουμε.εχουμε ρωτήσει παιδιατρος ,γυναικολόγος για το ποιες ειναι πιθανότητες να γεννηθεί το μωρό χωρίς προβλήματα κ αφού μας ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες να είναι ένα φυσιολογικό μωρο και αργότερα παιδάκι αποφασίσαμε να κάνουμε διακοπη. Νιώθω πολύ άσχημα! Σκεφτομαι όμως ότι δε θελω να φέρω στον κόσμο ένα μωρό που θα έχει προβλήματα σοβαρά όλη του τη ζωή κ θα ταλαιπωρείται.  Κ έπειτα σκεφτομαι τη διαδικασία κ αναρωτιέμαι αν το εμβρυο νιώθει κάτι κατά τη διαδικασία αυτή...ξέρει κάποια να μου απαντήσει? Είναι χαζή ερωτηση

[λουκουμαδάκι]

Just now, Val.19 είπε:

Καλησπέρα κοριτσια! Εγώ είμαι στη 13η εβδομαδα κυησης και στις εξετάσεις που εκανα βρέθηκε ανεβασμένο το cmv igm και igg .έχουμε 3 βδομάδες που το ψάχνουμε.εχουμε ρωτήσει παιδιατρος ,γυναικολόγος για το ποιες ειναι πιθανότητες να γεννηθεί το μωρό χωρίς προβλήματα κ αφού μας ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες να είναι ένα φυσιολογικό μωρο και αργότερα παιδάκι αποφασίσαμε να κάνουμε διακοπη. Νιώθω πολύ άσχημα! Σκεφτομαι όμως ότι δε θελω να φέρω στον κόσμο ένα μωρό που θα έχει προβλήματα σοβαρά όλη του τη ζωή κ θα ταλαιπωρείται.  Κ έπειτα σκεφτομαι τη διαδικασία κ αναρωτιέμαι αν το εμβρυο νιώθει κάτι κατά τη διαδικασία αυτή...ξέρει κάποια να μου απαντήσει? Είναι χαζή ερωτηση

Δεν θέλω να παρέμβω στην απόφαση σας ούτε στα λεγομενα των γιατρών απλά υπάρχει μια κοπέλα στο παρεντς καφέ με δίδυμα που έτσι πάλι βγήκε θετική αλλά έκανε συγκεκριμένες εξετάσεις για να δει αν έχει περάσει στα μωρά. Είναι στις μητέρες Φεβρουαρίου του 2021. Στο γράφω επειδή λες ότι ρώτησες παιδίατρο και γυναικολόγο. Θελεις να τη ρωτήσεις να δεις που απευθύνθηκε για πιο σίγουρα αποτελέσματα; Με συγχωρείς αν νιώθεις την πρόταση μου παρεμβατική στην απόφαση σας. 

[Indyla]

19 ώρες πρίν, Val.19 είπε:

Καλησπέρα κοριτσια! Εγώ είμαι στη 13η εβδομαδα κυησης και στις εξετάσεις που εκανα βρέθηκε ανεβασμένο το cmv igm και igg .έχουμε 3 βδομάδες που το ψάχνουμε.εχουμε ρωτήσει παιδιατρος ,γυναικολόγος για το ποιες ειναι πιθανότητες να γεννηθεί το μωρό χωρίς προβλήματα κ αφού μας ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες να είναι ένα φυσιολογικό μωρο και αργότερα παιδάκι αποφασίσαμε να κάνουμε διακοπη. Νιώθω πολύ άσχημα! Σκεφτομαι όμως ότι δε θελω να φέρω στον κόσμο ένα μωρό που θα έχει προβλήματα σοβαρά όλη του τη ζωή κ θα ταλαιπωρείται.  Κ έπειτα σκεφτομαι τη διαδικασία κ αναρωτιέμαι αν το εμβρυο νιώθει κάτι κατά τη διαδικασία αυτή...ξέρει κάποια να μου απαντήσει? Είναι χαζή ερωτηση

 

Η ερώτηση σου μόνο χαζή δεν είναι. Αν όχι όλες, σίγουρα η πλειοψηφία των γυναικών που έχουμε κάνει κάποια στιγμή στη ζωή μας διακοπή κύησης, το έχουμε αναρωτηθεί. Δεν ξέρω όμως αν: α) θα βρεις πληροφορίες γι'αυτό σε ένα φόρουμ ή στο internet γενικά και β) πόσο αξιόπιστες θα είναι. Πάνω απ' όλα όμως δεν ξέρω αν αυτή η πληροφορία μπορεί να σε βοηθήσει κάπου πραγματικά. Αποτελεί δηλαδή πράγματι παράμετρο στη λήψη μίας τέτοιας απόφασης; Δεν ξέρω. Σαν ανοιχτό ερώτημα το βάζω.

[ΧρύσαΜ]

On 8/12/2020 at 5:44 ΜΜ, Val.19 είπε:

Καλησπέρα κοριτσια! Εγώ είμαι στη 13η εβδομαδα κυησης και στις εξετάσεις που εκανα βρέθηκε ανεβασμένο το cmv igm και igg .έχουμε 3 βδομάδες που το ψάχνουμε.εχουμε ρωτήσει παιδιατρος ,γυναικολόγος για το ποιες ειναι πιθανότητες να γεννηθεί το μωρό χωρίς προβλήματα κ αφού μας ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες να είναι ένα φυσιολογικό μωρο και αργότερα παιδάκι αποφασίσαμε να κάνουμε διακοπη. Νιώθω πολύ άσχημα! Σκεφτομαι όμως ότι δε θελω να φέρω στον κόσμο ένα μωρό που θα έχει προβλήματα σοβαρά όλη του τη ζωή κ θα ταλαιπωρείται.  Κ έπειτα σκεφτομαι τη διαδικασία κ αναρωτιέμαι αν το εμβρυο νιώθει κάτι κατά τη διαδικασία αυτή...ξέρει κάποια να μου απαντήσει? Είναι χαζή ερωτηση

Καταρχήν υπάρχουν κι άλλα μωρά που βγήκαν και αυτά θετικά όπως τι δικό σου και γεννηθηκαν μια χαρά. Το μωρό προφανώς κια θα νιώσει πόνο κατά τη διάρκεια τής κατάστασης αυτής. Όπως αισθάνεται τη χαρά σου, τη λύπη σου, έτσι αισθάνεται και το τι πρόκειται να γίνει

Λοιπόν, στα γράφω αυτά γιατί θεωρώ από τη στιγμή που μπαίνεις στη διαδικασία να ρωτάς κάτι τέτοιο σημαίνει ότι βαθιά μέσα σου δε θες να το κάνεις. Σκέψου, αν γεννηθεί με το οποιοδήποτε πρόβλημα, εσύ θα το αγαπάς; δε θα ψάξεις τρόπους να δεις πώς μπορείς να κάνεις τη διαβίωσή του όσο το δυνατόν καλύτερη; ο, τι και να 'χει, (που δεν ξέρεις ακόμα αν θα έχει κάτι), θα μπορεί να καταλάβει την αγάπη σας. 

Δεν έχει νόημα να σού πω τι θα έκανα εγώ στη θέση σου. Ούτε κριτική κάνω. Απλά επειδή οποία απόφαση πάρετε είναι μη-αναστρέψιμη, βάλτε τα κάτω και σκεφτείτε τα όλα καλά. Εμένα δε μού φαίνεται να θες να το κάνεις.

[Adios amigos]

Να ακούσεις τους γιατρούς σου (Όχι μόνο έναν από κάθε ειδικότητσ) και να ακούσεις τη λογική σου και όχι το συναίσθημά σου, μακρυά από ηθικολογίες και απόψεις εκ του ασφαλούς. 

[mama16]

On 8/12/2020 at 5:44 ΜΜ, Val.19 είπε:

Καλησπέρα κοριτσια! Εγώ είμαι στη 13η εβδομαδα κυησης και στις εξετάσεις που εκανα βρέθηκε ανεβασμένο το cmv igm και igg .έχουμε 3 βδομάδες που το ψάχνουμε.εχουμε ρωτήσει παιδιατρος ,γυναικολόγος για το ποιες ειναι πιθανότητες να γεννηθεί το μωρό χωρίς προβλήματα κ αφού μας ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες να είναι ένα φυσιολογικό μωρο και αργότερα παιδάκι αποφασίσαμε να κάνουμε διακοπη. Νιώθω πολύ άσχημα! Σκεφτομαι όμως ότι δε θελω να φέρω στον κόσμο ένα μωρό που θα έχει προβλήματα σοβαρά όλη του τη ζωή κ θα ταλαιπωρείται.  Κ έπειτα σκεφτομαι τη διαδικασία κ αναρωτιέμαι αν το εμβρυο νιώθει κάτι κατά τη διαδικασία αυτή...ξέρει κάποια να μου απαντήσει? Είναι χαζή ερωτηση

Μόνο αιματολογικές εξετάσεις κάνατε κ σου είπαν κάτι τέτοιο? Προτού καταλήξετε σε διακοπή δεν συνέστησαν αμνιοπαρακέντηση?

[chocolate_eater]

2 hours ago, ΧρύσαΜ said:

Καταρχήν υπάρχουν κι άλλα μωρά που βγήκαν και αυτά θετικά όπως τι δικό σου και γεννηθηκαν μια χαρά. Το μωρό προφανώς κια θα νιώσει πόνο κατά τη διάρκεια τής κατάστασης αυτής. Όπως αισθάνεται τη χαρά σου, τη λύπη σου, έτσι αισθάνεται και το τι πρόκειται να γίνει

Λοιπόν, στα γράφω αυτά γιατί θεωρώ από τη στιγμή που μπαίνεις στη διαδικασία να ρωτάς κάτι τέτοιο σημαίνει ότι βαθιά μέσα σου δε θες να το κάνεις. Σκέψου, αν γεννηθεί με το οποιοδήποτε πρόβλημα, εσύ θα το αγαπάς; δε θα ψάξεις τρόπους να δεις πώς μπορείς να κάνεις τη διαβίωσή του όσο το δυνατόν καλύτερη; ο, τι και να 'χει, (που δεν ξέρεις ακόμα αν θα έχει κάτι), θα μπορεί να καταλάβει την αγάπη σας. 

Δεν έχει νόημα να σού πω τι θα έκανα εγώ στη θέση σου. Ούτε κριτική κάνω. Απλά επειδή οποία απόφαση πάρετε είναι μη-αναστρέψιμη, βάλτε τα κάτω και σκεφτείτε τα όλα καλά. Εμένα δε μού φαίνεται να θες να το κάνεις.

 

1 hour ago, jellyfishch said:

Να ακούσεις τους γιατρούς σου (Όχι μόνο έναν από κάθε ειδικότητσ) και να ακούσεις τη λογική σου και όχι το συναίσθημά σου, μακρυά από ηθικολογίες και απόψεις εκ του ασφαλούς. 

 

Επειδή ο καθένας καλείται να ζήσει, τελικά, με τις συνέπειες των αποφάσεών του σε πλήρες πλαίσιο (λογικό, συναισθηματικό, ψυχολογικό, οικονομικό κλπ.), εκπλήσσομαι που βλέπω απόψεις που είτε προσπαθούν να εξάγουν κάποιο συμπέρασμα με καθόλου στοιχεία (αντικειμενικά ή υποκειμενικά, ως προς το πρόσωπο που ρωτάει), είτε προσπαθούν να στρέψουν έναν άνθρωπο προς συγκεκριμένα κριτήρια που πρέπει να βασίσει, ή όχι, μια τέτοια απόφαση.

 

Ρωτάτε αν θα το αγαπάει αν γεννηθεί, αλλά δε ρωτάτε αν είναι έτοιμη να χάσει το παιδί της πριν πεθάνει η ίδια, κάτι που είναι σχεδόν δεδομένο σε ορισμένες ασθένειες.

 

Της λέτε να μην ακολουθήσει το συναίσθημα και το Χ ηθικό πλαίσιο, αγνοώντας την περίπτωση να πρόκειται για έναν άνθρωπο που ίσως αντιδράει μόνο συναισθηματικά στις συνθήκες και που ίσως εκ πεποιθήσεως να της είναι πολύ δύσκολο να διακόψει μια εγκυμοσύνη....και σε μερικές τέτοιες περιπτώσεις, αν υπάρχει το υποστηρικτικό πλαίσιο και πλήρης συνειδητοποίηση, είναι ίσως καλύτερο για κάποιον να μεγαλώσει ένα άρρωστο παιδί, από το να έχει ενοχές για τα επόμενα 50 χρόνια.

 

Η ίδια ξέρει αν και πόσο θέλει να το κάνει και ποιες παραμέτρους θα σταθμίσει στην απόφαση αυτή.....απλώς έχω την αίσθηση οτι χρειάζεται μερικές ακόμα πληροφορίες πριν καταλήξει.

@Val.19

To θέμα του πόνου του εμβρύου έχει συζητηθεί πάρα πολύ και συχνά γίνεται αντικείμενο προπαγάνδας....δεν "εννοείται" ότι νιώθει πόνο, στην πραγματικότητα σχετίζεται με την ανάπτυξη του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος, συνεπώς η απάντηση εξαρτάται από το που τοποθετείται χρονικά η διακοπή. Αλλά και στην περίπτωση αυτή δεν είμαι σίγουρος αν υπάρχουν γενικώς παραδεκτές απαντήσεις, δεδομένης κάποιας χρονικής στιγμής, ή απλώς μεμονωμένες έρευνες εδώ κι εκεί. Θα πρέπει να ψάξεις περισσότερο τη βιβλιογραφία σε αυτό το κομμάτι και να ρωτήσεις μερικούς γιατρούς (κατά προτίμηση που δε βάζουν την προσωπική τους πεποίθηση στην απάντηση που δίνουν).

 

 

Έχει γίνει πολλές φορές η κουβέντα εδώ για το αν θα πρέπει απλώς να απαντάμε factually στις ερωτήσεις που τίθενται ή αν θα πρέπει να βάζουμε απόψεις, αναλύσεις κλπ.....δεν θυμάμαι που έχει καταλήξει, απλώς μου χτυπάει λίγο άσχημα για τόσο σοβαρά και μη αναστρέψιμα θέματα να μπαίνουμε τόσο πολύ στα παπούτσια κάποιου άλλου, γνωρίζοντας οτι δε θα τα περπατήσουμε....