Γενέθλια σε παιδότοπο ή σε σπίτι;

[Mama_Anesti_]

1 hour ago, Yovanna είπε:



1 hour ago, Yovanna είπε:

ες, αλλά το σερβίρουμε με περισσότερη διπλωματία και πιστεύω οτι το κίνητρο είναι ειλικρινές ενδιαφέρον. 

 

 

2 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

δεν πιστεύω πλέον πως όσες έχουμε μείνει στο φορουμ και γράφουμε συστηματικά λέμε πράγματα κακοπροαίρετα, ειλικρινά δεν το πιστεύω.

Κάποια σχόλια μας πληγώνουν ακόμα κι όταν τα ακούμε από τους καλύτερους μας φίλους. Αυτο δεν αναιρει την πρόθεση αλίμονο, ξέρουμε πως θέλουν το καλό μας. 

 

Πάντως κι εγώ αισθάνομαι πως είμαστε ένα παρεάκι, που κάνουμε πλακιτσα, πειραζομαστε μεταξύ μας, λέμε τα νέα των παιδιών μας, λέμε τους προβληματισμούς μας. Αν δεν μπορέσω να μπω μια μέρα σκέφτομαι τι να κάνουν τώρα στο φόρουμ τα κορίτσια! 

2 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:



 

[μαγιοπουλας]

πρίν από 17 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

 

Κάποια σχόλια μας πληγώνουν ακόμα κι όταν τα ακούμε από τους καλύτερους μας φίλους. Αυτο δεν αναιρει την πρόθεση αλίμονο, ξέρουμε πως θέλουν το καλό μας. 

 

Πάντως κι εγώ αισθάνομαι πως είμαστε ένα παρεάκι, που κάνουμε πλακιτσα, πειραζομαστε μεταξύ μας, λέμε τα νέα των παιδιών μας, λέμε τους προβληματισμούς μας. Αν δεν μπορέσω να μπω μια μέρα σκέφτομαι τι να κάνουν τώρα στο φόρουμ τα κορίτσια! 

 

Κινέζων το σκέφτομαι.απο ένα σημεθιο κ πέρα όμως όλο αυτό τον καιρό έχουν ειπωθεί άπειρα πράγματα κβμπορουμεψνα καταλάβουμε με ποιο πνεύμα μιλάει ο αλλος

[Έσπερος]

Δεν παρεξηγώ τα όσα γράφονται. Στενοχωριέμαι κάποιες φορές αν θεωρώ ότι δεν γίνεται αντιληπτο κάτι που θέλω να πω αλλά δεν παρεξηγώ. Εξάλλου κι εγω κάποιες φορές έχω παρασυρθεί κι έχω μιλήσει έντονα. Ίσως υπεραναλυω κάποια άγχη και λέω πράγματα που άλλοι γονείς θα τα κρατούσαν για τον εαυτό του ή θα έδιωχναν τις σκέψεις. Γι αυτό κάποια πράγματα φαίνονται ακραία. 

 

Θεωρω ότι σ αυτό το κομμάτι δεν αναπαράγω καππιο μοντέλο ανατροφής. Δεν θυμάμαι να έχω πιεστεί για συμπεριφορά σε δημόσιο χώρο ως παιδί, ενώ θυμάμαι να έχω πιεστεί για πολλά άλλα (ντύσιμο, συναναστροφές κλπ). Απλώς πάντα σε δημόσιο χώρο δεν ήμουν πολύ επιεικής με γονείς με μικρά παιδιά. κ τώρα βέβαια έχω χαλαρώσει.  παλιότερα με ενοχλούσαν τα πάντα. Το τι θα πει κ κόσμος είναι κουσούρι αξεπέραστο, το παραδέχομαι. Δεν θεωρώ όμως ότι είναι κατ ανάγκην κακό. Τον άντρα μου που δεν τον νοιάζει ας πούμε, θεωρώ ότι στη δουλειά υπάρχουν πολλοί που τον θεωρούν εκνευριστικό ή ίσως κ τον αντιπαθούν. Ενώ εμένα ελπίζω ότι δεν με αντιπαθεί κάποιος ή έστω ότο δεν δίνω λαβή για σχόλια. ενώ εκείνος δίνει κ στενοχωριέται μετά αν δει ψυχρότητα ή μούτρα. Σίγουρα δεν θα ήθελα το παιδί μου να κάνει κάτι που οι άλλοι θε τον αντιπαθούν ή θα τον αποφεύγουν. 

 

Για να έρθουμε στο θέμα:: σήμερα μας έδωσαν πρώτη φορά δωράκι μαζί με κέρασμα!!! Έπρεπε να δείτε την αμηχανία που είχα προσπαθώντας να εξηγήσω τι ήταν!! 

[Super.mum]

1 ώρα πρίν, Έσπερος είπε:

Δεν παρεξηγώ τα όσα γράφονται. Στενοχωριέμαι κάποιες φορές αν θεωρώ ότι δεν γίνεται αντιληπτο κάτι που θέλω να πω αλλά δεν παρεξηγώ. Εξάλλου κι εγω κάποιες φορές έχω παρασυρθεί κι έχω μιλήσει έντονα. Ίσως υπεραναλυω κάποια άγχη και λέω πράγματα που άλλοι γονείς θα τα κρατούσαν για τον εαυτό του ή θα έδιωχναν τις σκέψεις. Γι αυτό κάποια πράγματα φαίνονται ακραία. 

 

Θεωρω ότι σ αυτό το κομμάτι δεν αναπαράγω καππιο μοντέλο ανατροφής. Δεν θυμάμαι να έχω πιεστεί για συμπεριφορά σε δημόσιο χώρο ως παιδί, ενώ θυμάμαι να έχω πιεστεί για πολλά άλλα (ντύσιμο, συναναστροφές κλπ). Απλώς πάντα σε δημόσιο χώρο δεν ήμουν πολύ επιεικής με γονείς με μικρά παιδιά. κ τώρα βέβαια έχω χαλαρώσει.  παλιότερα με ενοχλούσαν τα πάντα. Το τι θα πει κ κόσμος είναι κουσούρι αξεπέραστο, το παραδέχομαι. Δεν θεωρώ όμως ότι είναι κατ ανάγκην κακό. Τον άντρα μου που δεν τον νοιάζει ας πούμε, θεωρώ ότι στη δουλειά υπάρχουν πολλοί που τον θεωρούν εκνευριστικό ή ίσως κ τον αντιπαθούν. Ενώ εμένα ελπίζω ότι δεν με αντιπαθεί κάποιος ή έστω ότο δεν δίνω λαβή για σχόλια. ενώ εκείνος δίνει κ στενοχωριέται μετά αν δει ψυχρότητα ή μούτρα. Σίγουρα δεν θα ήθελα το παιδί μου να κάνει κάτι που οι άλλοι θε τον αντιπαθούν ή θα τον αποφεύγουν. 

 

Για να έρθουμε στο θέμα:: σήμερα μας έδωσαν πρώτη φορά δωράκι μαζί με κέρασμα!!! Έπρεπε να δείτε την αμηχανία που είχα προσπαθώντας να εξηγήσω τι ήταν!! 

Αχ παιδιά έπρεπε να δείτε τι έκανε ο δικός μου σήμερα στις κούνιες. Μάλλον όλοι με αντιπαθήσανε πραγματικά. Τα πήγα μόνη μου και τα δυο και τελικά κατέληξα να τον πάρω σηκωτό τον μεγάλο και τον μικρό γιατί είχα αφήσει το καρότσι στο αμάξι. Με αποτέλεσμα να τους κουβαλήσω και τους δυο μέχρι το αμάξι και τώρα που ήρθα σπίτι πονάει η κοιλιά μου και λογικό ... το τρίτο μωράκι στην κοιλιά θα έχει φρικάρει :/ 

Βασικά θα περιγράψω την φάση. Είπα να μην γράψω τι έγινε αλλά για την Έσπερος για να χαρεί με το ποσο υπάκουο παιδακι έχει. :p λοιπόν ενώ όλα πήγαιναν σχετικά καλά και όλα ήταν υπό έλεγχο .. ξαφνικά βρίσκει ένα παιδακι που ήταν μισό χρόνο μεγαλύτερο του και το οποίο είχε φέρει μαζί τα αμαξάκια του. Του παίρνει τα αμαξάκια και τρέχει και εκείνο αρχίζει να τσιρίζει χωρίς σταματημό και να χτυπιέται. Ο δικός μου να τρέχει να μην με ακούει ούτε στιγμή που του φώναζα να τα δώσει πίσω στο παιδακι. Να αρχίσω να τον κυνηγάω μαζί με τον μικρό αγκαλιά γιατί και αυτός τώρα που περπατάει φεύγει προς όλες τις κατευθύνσεις. Να χώνεται ο μεγάλος με το αμαξάκι κάτω από την τσουλήθρα σε ένα τεράστιο σπιτακι που μόνο αν μπουσουλήσεις μπορείς να μπεις ... του φωνάζω του λέω φεύγουμε κλπ ακούω και την μάνα του αλλου παιδιού να λέει «τώρα αγάπη μου θα στο δώσει το παιδακι το παιχνίδι μην κλαις» και λέω οκ πρέπει να μπουσουλήσω εκεί μέσα. Μπουσουλάω εκεί μέσα και έχω αφήσει απέξω τον μικρό και του μιλάω για να κοιτάει εμένα και μην φύγει. Τον πιάνω τον σέρνω έξω. Παίρνω το αμαξάκι το δίνω στο μικρό το παιδακι και σταματάει επιτέλους το κλάμα. Τρέχω πίσω από τον δικό μου πάλι να τον πιάσω να του βάλω το παπούτσι γιατί του έφυγε και έτρεχε παντού ξυπόλυτος. Τον πιάνω εντέλει και με χίλια ζόρια το βάζω. Έχω τον μικρό αγκαλιά του λέω φεύγουμε τώρα τέλος παντον να μην θέλει να παθαίνει κρίση να τους παίρνω σηκωτούς και τους δυο και να πηγαίνω στο αμάξι. Αυτά. Είχαμε γίνει σόου

[Yovanna]

43 minutes ago, Super.mum said:

Αχ παιδιά έπρεπε να δείτε τι έκανε ο δικός μου σήμερα στις κούνιες. Μάλλον όλοι με αντιπαθήσανε πραγματικά. Τα πήγα μόνη μου και τα δυο και τελικά κατέληξα να τον πάρω σηκωτό τον μεγάλο και τον μικρό γιατί είχα αφήσει το καρότσι στο αμάξι. Με αποτέλεσμα να τους κουβαλήσω και τους δυο μέχρι το αμάξι και τώρα που ήρθα σπίτι πονάει η κοιλιά μου και λογικό ... το τρίτο μωράκι στην κοιλιά θα έχει φρικάρει :/ 

Βασικά θα περιγράψω την φάση. Είπα να μην γράψω τι έγινε αλλά για την Έσπερος για να χαρεί με το ποσο υπάκουο παιδακι έχει. :p λοιπόν ενώ όλα πήγαιναν σχετικά καλά και όλα ήταν υπό έλεγχο .. ξαφνικά βρίσκει ένα παιδακι που ήταν μισό χρόνο μεγαλύτερο του και το οποίο είχε φέρει μαζί τα αμαξάκια του. Του παίρνει τα αμαξάκια και τρέχει και εκείνο αρχίζει να τσιρίζει χωρίς σταματημό και να χτυπιέται. Ο δικός μου να τρέχει να μην με ακούει ούτε στιγμή που του φώναζα να τα δώσει πίσω στο παιδακι. Να αρχίσω να τον κυνηγάω μαζί με τον μικρό αγκαλιά γιατί και αυτός τώρα που περπατάει φεύγει προς όλες τις κατευθύνσεις. Να χώνεται ο μεγάλος με το αμαξάκι κάτω από την τσουλήθρα σε ένα τεράστιο σπιτακι που μόνο αν μπουσουλήσεις μπορείς να μπεις ... του φωνάζω του λέω φεύγουμε κλπ ακούω και την μάνα του αλλου παιδιού να λέει «τώρα αγάπη μου θα στο δώσει το παιδακι το παιχνίδι μην κλαις» και λέω οκ πρέπει να μπουσουλήσω εκεί μέσα. Μπουσουλάω εκεί μέσα και έχω αφήσει απέξω τον μικρό και του μιλάω για να κοιτάει εμένα και μην φύγει. Τον πιάνω τον σέρνω έξω. Παίρνω το αμαξάκι το δίνω στο μικρό το παιδακι και σταματάει επιτέλους το κλάμα. Τρέχω πίσω από τον δικό μου πάλι να τον πιάσω να του βάλω το παπούτσι γιατί του έφυγε και έτρεχε παντού ξυπόλυτος. Τον πιάνω εντέλει και με χίλια ζόρια το βάζω. Έχω τον μικρό αγκαλιά του λέω φεύγουμε τώρα τέλος παντον να μην θέλει να παθαίνει κρίση να τους παίρνω σηκωτούς και τους δυο και να πηγαίνω στο αμάξι. Αυτά. Είχαμε γίνει σόου

Ήταν ένα ωραίο, χαλαρό απόγευμα στις κούνιες δηλαδή..

[Super.mum]

πρίν από 19 λεπτά , Yovanna είπε:

Ήταν ένα ωραίο, χαλαρό απόγευμα στις κούνιες δηλαδή..

Μια συνηθισμένη μέρα :p

[λουκουμαδάκι]

πρίν από 51 λεπτά , Super.mum είπε:

Αχ παιδιά έπρεπε να δείτε τι έκανε ο δικός μου σήμερα στις κούνιες. Μάλλον όλοι με αντιπαθήσανε πραγματικά. Τα πήγα μόνη μου και τα δυο και τελικά κατέληξα να τον πάρω σηκωτό τον μεγάλο και τον μικρό γιατί είχα αφήσει το καρότσι στο αμάξι. Με αποτέλεσμα να τους κουβαλήσω και τους δυο μέχρι το αμάξι και τώρα που ήρθα σπίτι πονάει η κοιλιά μου και λογικό ... το τρίτο μωράκι στην κοιλιά θα έχει φρικάρει :/ 

Βασικά θα περιγράψω την φάση. Είπα να μην γράψω τι έγινε αλλά για την Έσπερος για να χαρεί με το ποσο υπάκουο παιδακι έχει. :p λοιπόν ενώ όλα πήγαιναν σχετικά καλά και όλα ήταν υπό έλεγχο .. ξαφνικά βρίσκει ένα παιδακι που ήταν μισό χρόνο μεγαλύτερο του και το οποίο είχε φέρει μαζί τα αμαξάκια του. Του παίρνει τα αμαξάκια και τρέχει και εκείνο αρχίζει να τσιρίζει χωρίς σταματημό και να χτυπιέται. Ο δικός μου να τρέχει να μην με ακούει ούτε στιγμή που του φώναζα να τα δώσει πίσω στο παιδακι. Να αρχίσω να τον κυνηγάω μαζί με τον μικρό αγκαλιά γιατί και αυτός τώρα που περπατάει φεύγει προς όλες τις κατευθύνσεις. Να χώνεται ο μεγάλος με το αμαξάκι κάτω από την τσουλήθρα σε ένα τεράστιο σπιτακι που μόνο αν μπουσουλήσεις μπορείς να μπεις ... του φωνάζω του λέω φεύγουμε κλπ ακούω και την μάνα του αλλου παιδιού να λέει «τώρα αγάπη μου θα στο δώσει το παιδακι το παιχνίδι μην κλαις» και λέω οκ πρέπει να μπουσουλήσω εκεί μέσα. Μπουσουλάω εκεί μέσα και έχω αφήσει απέξω τον μικρό και του μιλάω για να κοιτάει εμένα και μην φύγει. Τον πιάνω τον σέρνω έξω. Παίρνω το αμαξάκι το δίνω στο μικρό το παιδακι και σταματάει επιτέλους το κλάμα. Τρέχω πίσω από τον δικό μου πάλι να τον πιάσω να του βάλω το παπούτσι γιατί του έφυγε και έτρεχε παντού ξυπόλυτος. Τον πιάνω εντέλει και με χίλια ζόρια το βάζω. Έχω τον μικρό αγκαλιά του λέω φεύγουμε τώρα τέλος παντον να μην θέλει να παθαίνει κρίση να τους παίρνω σηκωτούς και τους δυο και να πηγαίνω στο αμάξι. Αυτά. Είχαμε γίνει σόου

Απλά καθημερινά! Και ποιά δεν το έχει ζήσει!  εκεί που μπουσούλησες έκλαψα 

[Super.mum]

πρίν από 13 λεπτά , λουκουμαδάκι είπε:

Απλά καθημερινά! Και ποιά δεν το έχει ζήσει!  εκεί που μπουσούλησες έκλαψα 

Χαχα προσπαθούσα να τα δω όλα με χιούμορ μέχρι που χρειάστηκε να τους κουβαλάω και τους δυο -.- εκεί θύμωσα περισσότερο γιατί πόνεσε η κοιλιά αλλιώς πάει στο καλό 

[λουκουμαδάκι]

Η δικιά μου δεν ξέρω τι κοτσάνα είδε σε κάνα παιδικό είχε κάνα δεκαήμερο βγαίναμε βόλτα και όποιον έβλεπε με μούσι με ρωτούσε 'αυτός είναι ο μπαμπάς μου;' 

Σοκ αυτοί κλάμα εγώ  

[Super.mum]

πρίν από 12 λεπτά , Super.mum είπε:

Χαχα προσπαθούσα να τα δω όλα με χιούμορ μέχρι που χρειάστηκε να τους κουβαλάω και τους δυο -.- εκεί θύμωσα περισσότερο γιατί πόνεσε η κοιλιά αλλιώς πάει στο καλό 

Πες ότι είναι 15 κιλά ο μεγάλος και 10 ο μικρός άρα 25 κιλά ... εγώ είμαι 48 (τώρα στην εγκυμοσύνη αλλιώς έχω υπάρξει και 40)

[λουκουμαδάκι]

πρίν από 12 λεπτά , Super.mum είπε:

Χαχα προσπαθούσα να τα δω όλα με χιούμορ μέχρι που χρειάστηκε να τους κουβαλάω και τους δυο -.- εκεί θύμωσα περισσότερο γιατί πόνεσε η κοιλιά αλλιώς πάει στο καλό 

Αυτό ναι. Ξέχασα την εγκυμοσύνη  πάντως σε θαυμάζω μόνη με τα δύο και ένα στην κοιλιά. Μπράβο σου! 

[Super.mum]

πρίν από 13 λεπτά , λουκουμαδάκι είπε:

Η δικιά μου δεν ξέρω τι κοτσάνα είδε σε κάνα παιδικό είχε κάνα δεκαήμερο βγαίναμε βόλτα και όποιον έβλεπε με μούσι με ρωτούσε 'αυτός είναι ο μπαμπάς μου;' 

Σοκ αυτοί κλάμα εγώ  

Χαχαχα κλαίω με αυτό ... σαν το μικρό παιδί την ξαδερφης μου που είχε δει τα ταμπόν στο σούπερ μάρκετ και ήθελε να τα πάρει και ο μεγάλος της φώναξε ότι αυτά δεν είναι καραμέλες είναι για το πιπί της μαμάς 

πρίν από 16 λεπτά , λουκουμαδάκι είπε:

Αυτό ναι. Ξέχασα την εγκυμοσύνη  πάντως σε θαυμάζω μόνη με τα δύο και ένα στην κοιλιά. Μπράβο σου! 

Αν περίμενα κάποιον να έρθει μαζί μας θα καθόμασταν ακόμα στο σπίτι :p τι να κανείς αυτή είναι η κατάσταση τώρα πρέπει να την ζήσουμε όσο μπορούμε και να μην χάσουμε ωραίες στιγμές 

[marakiz]

Κ εγώ σε θαυμάζω να ξέρεις! Όσες έχετε 3 παιδιά κ πάνω! Να προσέχεις την κοιλίτσα όμως ε. Δεν βρέθηκε καμιά μαμά να σε βοηθήσει κάπως εκεί; Εγώ στάνταρ κάτι θα έκανα. Αλληλεγγύη.

[Anna3011]

πρίν από 13 λεπτά , marakiz είπε:

Κ εγώ σε θαυμάζω να ξέρεις! Όσες έχετε 3 παιδιά κ πάνω! Να προσέχεις την κοιλίτσα όμως ε. Δεν βρέθηκε καμιά μαμά να σε βοηθήσει κάπως εκεί; Εγώ στάνταρ κάτι θα έκανα. Αλληλεγγύη.

Μα πραγματικά...

 

Μπράβο @Super.mum για το κουράγιο σου! Όνομα και πράγμα! Να προσέχεις τον εαυτό σου όμως ε;

[Super.mum]

πρίν από 24 λεπτά , marakiz είπε:

Κ εγώ σε θαυμάζω να ξέρεις! Όσες έχετε 3 παιδιά κ πάνω! Να προσέχεις την κοιλίτσα όμως ε. Δεν βρέθηκε καμιά μαμά να σε βοηθήσει κάπως εκεί; Εγώ στάνταρ κάτι θα έκανα. Αλληλεγγύη.

Αχ ευχαριστω. Βρέθηκε μια μαμά μου φώναζε «μήπως θες να του βάλω εγώ το παπούτσι» αλλά ντράπηκα βρε παιδιά και ήθελα απλά να τα πάρω να φύγω .. και όχι μόνο αυτό δεν ήθελα να βάλω σε κόπο την γυναίκα ..

πρίν από 23 λεπτά , Anna3011 είπε:

Μα πραγματικά...

 

Μπράβο @Super.mum για το κουράγιο σου! Όνομα και πράγμα! Να προσέχεις τον εαυτό σου όμως ε;

Ευχαριστω κορίτσια μου δίνεται πάντα δύναμη! Η αλήθεια είναι ότι έχουμε κούνιες που είναι και αρκετά κοντά στο σπίτι μας (πας και με τα πόδια) και συνήθως πάω εκεί όταν είναι να πάω μόνη μου. Έχει μεγαλύτερα παιδιά και δεν τολμάει να τους κάνει τέτοια. Εκεί έτυχε να πάμε και βρήκε ένα παιδακι κοντά στην ηλικία του και το εκμεταλλεύτηκε :p 

[little lamb]

Στα προηγουμενα που λεγατε, να σχολιασω μονο οτι ειναι λογικο ωρες ωρες να νιωθουμε εντονα συναισθηματα (αλλος ενταση, αλλος οπως εγω αγχος ή στενοχωρια για κατι που μας εχουν γραψει), αλλα χειροτερο κι απο τα εντονα λογια προσωπικα μου φαινεται το να λεμε οτι δεν πιστευουμε οσα γραφονται, οτι μας φαινονται τρολ κλπ. Επειδη και σε εμενα ειχε ειπωθει καποτε, ξερω ποσο ασχημο ειναι. Ειναι λιγο σαν να σου λενε οτι οι προβληματισμοι σου δεν γινεται να ειναι αληθινοι, δεν γινεται να εισαι αληθινο προσωπο, αρα εν ολιγοις οι προβληματισμοι σου και ο χαρακτηρας σου ειναι εντελως εκτος πραγματικοτητας. Οποτε αγχωνεσαι ακομα πιο πολυ που ισως διαφερεις τοσο πολυ και φαινεσαι στους αλλους σαν ufo. Δεν μπορω να το εξηγησω αλλα ειναι πολυ ασχημο να μη σε πιστευουν και να σου λενε οτι αυτα που ζεις και αυτα που σκεφτεσαι δεν γινεται να υπαρχουν στην πραγματικοτητα. Οκ καποιοι υπεραναλυουμε (εμενα παντα μου το ελεγαν φιλοι οτι σκεφτομαι πολυ ολα τα ενδεχομενα, πιθανοτητες, υποπεριπτωσεις κλπ!) ή εχουμε υπερβολικους προβληματισμους, ή και απλως γραφουμε τα παντα οσα σκεφτομαστε χωρις να σκεφτουμε αν θα φανουν κουλα. Υπαρχουν ομως κι αυτοι οι ανθρωποι, μπορει να υπαρχουν και στην αληθινη μας ζωη αλλα να μην κανουν τοσο μπαμ γιατι στον προφορικο λογο δεν φαινεται τοσο η αναλυση ή και απλα γιατι δεν νιωθουν ανετα να εκφρασουν ολα αυτα τα αγχη στην πραγματικη ζωη και εδω με την ανωνυμια νιωθουν πιο ελευθεροι. Στο κατω κατω δεν ξερουμε αν αυτος που γραφει (οχι η Έσπερος, γενικα μιλαω) εχει ας πουμε καποιο ψυχολογικο ή ειναι στο φασμα και γι'αυτο μας φαινονται περιεργα οσα λεει/κανει. Ειχα φιλη με ελαφρα ψυχολογικα και ωρες ωρες μας εκνευριζε πολυ η συμπεριφορα της (στιγμες κακιας, κολληματα, απουσια παντελους ενσυναισθησης) αλλα σκεφτομασταν οτι υπαρχει καποιο προβλημα και καναμε υπομονη. Προφανως δεν μπορουμε να ειμαστε οι ψυχολογοι του καθενος, ο οποιος πρεπει να ενδιαφερθει να τα λυσει μονος (μου το ειχε πει φιλη ψυχολογος οταν τη ρωτησα γι'αυτη τη φιλη) αλλα τουλαχιστον ας μην εκφραζομαστε εντονα ή λεμε οτι ο αλλος ειναι τοσο περιεργος, γιατι καποιος μπορει να στενοχωριεται πολυ και να σκεφτεται ακομα και τη νυχτα ο,τι του εγραψαν. Μου εχει συμβει σε αλλο τοπικ, καποιες θα θυμαστε σε ποιο 

[Super.mum]

1 ώρα πρίν, little lamb είπε:

Μου εχει συμβει σε αλλο τοπικ, καποιες θα θυμαστε σε ποιο 

Σε αυτό με το ψωμί του τοστ ; 

[little lamb]

πρίν από 14 λεπτά , Super.mum είπε:

Σε αυτό με το ψωμί του τοστ ; 

 

Οχι, πιο παλια!

[kotsifikos]

11 hours ago, Super.mum said:

Πες ότι είναι 15 κιλά ο μεγάλος και 10 ο μικρός άρα 25 κιλά ... εγώ είμαι 48 (τώρα στην εγκυμοσύνη αλλιώς έχω υπάρξει και 40)

ένας άνθρωπος δεν βρέθηκε να σε βοηθήσει?? εκείνη μαμά που έβλεπε το ζόρι σου δεν μπορούσε να σου πει να μη τρελαίνεσαι  ας παίξει και τους το γυρνάς μετά το αμαξάκι, εγώ δηλαδή αυτό θα έκανα αν έβλεπα μία έγκυο με δύο μωρά να τρέχει έτσι.

11 hours ago, Super.mum said:

Αχ ευχαριστω. Βρέθηκε μια μαμά μου φώναζε «μήπως θες να του βάλω εγώ το παπούτσι» αλλά ντράπηκα βρε παιδιά και ήθελα απλά να τα πάρω να φύγω .. και όχι μόνο αυτό δεν ήθελα να βάλω σε κόπο την γυναίκα ..

Ευχαριστω κορίτσια μου δίνεται πάντα δύναμη! Η αλήθεια είναι ότι έχουμε κούνιες που είναι και αρκετά κοντά στο σπίτι μας (πας και με τα πόδια) και συνήθως πάω εκεί όταν είναι να πάω μόνη μου. Έχει μεγαλύτερα παιδιά και δεν τολμάει να τους κάνει τέτοια. Εκεί έτυχε να πάμε και βρήκε ένα παιδακι κοντά στην ηλικία του και το εκμεταλλεύτηκε :p 

Καλή μου να μην ντρέπεσαι καθόλου, όλες έχουμε ζήσει κάτι αντίστοιχο, το ότι έφυγες ήταν καλό πρώτα για το παιδί σου, γιατί είδε πως αν συμπεριφέρεται έτσι ε΄συ τον απομακρύνεις από εκεί, άσχλημα όμως μη νιώθεις καθόλου. Εμένα ο γιος μου πριν 2-3 χρόνια είχε αρχίσει να τρέχει στην πλατεία και κατευθύνονταν στο δρόμο, δεν τον έφτανα με τίποτα, φώναζα σε μία παρέα που ήταν στο πεζοδρόμιο πριν τον δρόμο να τον σταματήσουν, ευτυχώς το έκαναν, όταν υπάρχει ανάγκη ζήτα βοήθεια δεν είναι κακό! Κυρίως όταν είσαι σε έναν τέτοιο χώρο που όλοι έχουν παιδιά και καταλαβαίνουν. (εκτός από τη μαμά με το αυτοκινητάκι )

[maripoz]

12 hours ago, λουκουμαδάκι said:

Η δικιά μου δεν ξέρω τι κοτσάνα είδε σε κάνα παιδικό είχε κάνα δεκαήμερο βγαίναμε βόλτα και όποιον έβλεπε με μούσι με ρωτούσε 'αυτός είναι ο μπαμπάς μου;' 

Σοκ αυτοί κλάμα εγώ  

Τέλειο!

11 hours ago, Super.mum said:

Αχ ευχαριστω. Βρέθηκε μια μαμά μου φώναζε «μήπως θες να του βάλω εγώ το παπούτσι» αλλά ντράπηκα βρε παιδιά και ήθελα απλά να τα πάρω να φύγω .. και όχι μόνο αυτό δεν ήθελα να βάλω σε κόπο την γυναίκα ..

Ευχαριστω κορίτσια μου δίνεται πάντα δύναμη! Η αλήθεια είναι ότι έχουμε κούνιες που είναι και αρκετά κοντά στο σπίτι μας (πας και με τα πόδια) και συνήθως πάω εκεί όταν είναι να πάω μόνη μου. Έχει μεγαλύτερα παιδιά και δεν τολμάει να τους κάνει τέτοια. Εκεί έτυχε να πάμε και βρήκε ένα παιδακι κοντά στην ηλικία του και το εκμεταλλεύτηκε :p 

Δε νομίζω ότι υπήρχε λόγος να ντραπεις, δεν έκανε κάτι τρομερό το παιδάκι σου, κάθε δευτερόλεπτο γίνονται τέτοια στις παιδικές. Εγώ προσωπικά, ειδικά αν ήταν η πρώτη φορά που το κάνει, δεν θα τον έπαιρνα να φύγουμε. Θα του εξηγούσα ήρεμα ότι δεν έπρεπε να το κάνει και γιατί. Και ότι εάν το ξανακάνει θα φύγουμε. Είναι μικρός μωρέ είδε το αυτοκίνητακι το ζήλεψε τι πιο φυσικό. Κατά τα άλλα, όπως είπαν και τα κορίτσια πιο πάνω, είσαι σούπερ μαμ όνομα και πράγμα 

26 minutes ago, kotsifikos said:

ένας άνθρωπος δεν βρέθηκε να σε βοηθήσει?? εκείνη μαμά που έβλεπε το ζόρι σου δεν μπορούσε να σου πει να μη τρελαίνεσαι  ας παίξει και τους το γυρνάς μετά το αμαξάκι, εγώ δηλαδή αυτό θα έκανα αν έβλεπα μία έγκυο με δύο μωρά να τρέχει έτσι.

Καλή μου να μην ντρέπεσαι καθόλου, όλες έχουμε ζήσει κάτι αντίστοιχο, το ότι έφυγες ήταν καλό πρώτα για το παιδί σου, γιατί είδε πως αν συμπεριφέρεται έτσι ε΄συ τον απομακρύνεις από εκεί, άσχλημα όμως μη νιώθεις καθόλου. Εμένα ο γιος μου πριν 2-3 χρόνια είχε αρχίσει να τρέχει στην πλατεία και κατευθύνονταν στο δρόμο, δεν τον έφτανα με τίποτα, φώναζα σε μία παρέα που ήταν στο πεζοδρόμιο πριν τον δρόμο να τον σταματήσουν, ευτυχώς το έκαναν, όταν υπάρχει ανάγκη ζήτα βοήθεια δεν είναι κακό! Κυρίως όταν είσαι σε έναν τέτοιο χώρο που όλοι έχουν παιδιά και καταλαβαίνουν. (εκτός από τη μαμά με το αυτοκινητάκι )

Συμφωνώ πάρα πολύ με όσα λες απλώς θεωρω υπερβολή να πάρει το παιδάκι να φύγουν ενώ είναι μόνο 2μιση χρονων. Δεν έκανε κάτι τόσο τρομερό ο μικρός και αν κατάλαβα καλά το έκανε και πρώτη φορά. Γνώμη μου μην πέσετε να με φάτε πληζ

[kotsifikos]

35 minutes ago, maripoz said:

Τέλειο!

Δε νομίζω ότι υπήρχε λόγος να ντραπεις, δεν έκανε κάτι τρομερό το παιδάκι σου, κάθε δευτερόλεπτο γίνονται τέτοια στις παιδικές. Εγώ προσωπικά, ειδικά αν ήταν η πρώτη φορά που το κάνει, δεν θα τον έπαιρνα να φύγουμε. Θα του εξηγούσα ήρεμα ότι δεν έπρεπε να το κάνει και γιατί. Και ότι εάν το ξανακάνει θα φύγουμε. Είναι μικρός μωρέ είδε το αυτοκίνητακι το ζήλεψε τι πιο φυσικό. Κατά τα άλλα, όπως είπαν και τα κορίτσια πιο πάνω, είσαι σούπερ μαμ όνομα και πράγμα 

Συμφωνώ πάρα πολύ με όσα λες απλώς θεωρω υπερβολή να πάρει το παιδάκι να φύγουν ενώ είναι μόνο 2μιση χρονων. Δεν έκανε κάτι τόσο τρομερό ο μικρός και αν κατάλαβα καλά το έκανε και πρώτη φορά. Γνώμη μου μην πέσετε να με φάτε πληζ

Συμφωνώ πως δεν έκανε κάτι τρομερό, περισσότερο πιστεύω πως την έφερε σε δύσκολη θέση η άλλη μαμά που δεν έδειξε καμία κατανόηση στην όλη κατάσταση. Η κοπέλα νομίζω ότι κυρίως έφυγε όχι γιατί άρπαξε το αυτοκινητάκι αλλά γιατί δεν πήγαινε σε εκείνη που του μιλούσε και έφυγε μακρυά, και ευτυχώς ήταν σε έναν περιορισμένο χώρο όπως η παιδική χαρά , δεν μπορούσε να απομακρυνθεί πολυ.

Τι να σε φάμε καλέ! τη γνώμη σου λες!!

[mama16]

@supermum πραγματικά σε θαυμάζω. Δεν θα μπορούσα με τπτ να πάω με 2 μικρά παιδιά στην παιδική χαρά. Εδώ κ μισό χρόνο (ίσως λίγο παραπάνω) άρχισα να τους πάω αλλά προσπαθώ να πηγαίνω ώρες που δεν έχει πολύ κόσμο. Πιο παλιά όταν τύχαινε να πάω με την μεγάλη, τον μικρό τον είχα στο καρότσι κ τον έβγαζα ίσα ίσα για να τους κάνω κούνια!

[kotsifikos]

23 minutes ago, mama16 said:

@supermum πραγματικά σε θαυμάζω. Δεν θα μπορούσα με τπτ να πάω με 2 μικρά παιδιά στην παιδική χαρά. Εδώ κ μισό χρόνο (ίσως λίγο παραπάνω) άρχισα να τους πάω αλλά προσπαθώ να πηγαίνω ώρες που δεν έχει πολύ κόσμο. Πιο παλιά όταν τύχαινε να πάω με την μεγάλη, τον μικρό τον είχα στο καρότσι κ τον έβγαζα ίσα ίσα για να τους κάνω κούνια!

Παιδιά τι λέτε αυτό είναι πολύ δύσκολη πίστα!! Εγώ μια φορά πήγα πλατεία με τρία παιδιά  (τον γιο μου και τα δύο του ξαδέλφια - μεγαλύτερα του ) και έφυγα στο δεκάλεπτο γιατί φοβόμουν πως ή θα γυρίσω με κάποιο παιδί λιγότερο ή με επεισόδιο καρδιακό από το άγχος μου!

[marakiz]

Είναι δύσκολο με δυο παιδιά, πρέπει το μεγαλύτερο να είναι αρκετά συνεργάσιμο. Αυτό δεν γίνεται από την αρχή, χτίζεται.
Θυμάμαι τις πρώτες φορές ήταν δύσκολα, μετά τον βρήκα τον τρόπο. Αλλά έγκυος κιόλας, ανεβαίνει πολύ το επίπεδο δυσκολίας.

[vicky86]

πρίν από 20 λεπτά , marakiz είπε:

Είναι δύσκολο με δυο παιδιά, πρέπει το μεγαλύτερο να είναι αρκετά συνεργάσιμο. Αυτό δεν γίνεται από την αρχή, χτίζεται.
Θυμάμαι τις πρώτες φορές ήταν δύσκολα, μετά τον βρήκα τον τρόπο. Αλλά έγκυος κιόλας, ανεβαίνει πολύ το επίπεδο δυσκολίας.

συμφωνω μαζι σας κοριτσια

σουπερ μαμα,αθλος πραγματικα

τοσο μωρα τα αγορια σου,κ εσυ εγκυος!πολυ δυσκολο.

εμενα η μεγαλη παντα ηταν συνεργασιμη,οποτε δ ειχα προβλημα να βγω κ με τα δυο.αλλα δυσκολευομουν να κρατησω κ τον ανηψιο που ειναι ενδιαμεσα στην ηλικια,δλδ πχ 3παιδια με ηλικιες 2-3-4χρ.πλεον ειναι 5-6-7 κ μπορω να τα παω κ εξω.το προβλημα μου ειναι οτι στα δικα μου ξερω τα κουμπια τους,ενω στον ανηψιο σκεφτομαι μην παρεξηγησει κτ,ειναι κ γκρινιαρης