ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ:ΠΟΛΥ ΖΩΗΡΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ...

[kotsifikos]

Eγώ πιστεύω πως η αντίδραση αυτή οφείλεται σε συνδυασμό πολλών πραγμάτων.

Το σημαντικότερο από όλα είναι η ηλικία, πλέον το παιδί έχει αρχίσει να διεκδικεί αυτά που του αρέσουν και θέλει, φυσικά θα αντιδράσει, φυσικά θα προσπαθήσει να δει που είναι τα δικά σου όρια και που τα δικά του, δεν το κάνει μόνο ο γιος σου αυτό όλα τα παιδιά περνούν από αυτό το στάδιο ανάπτυξης.

Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις εκείνη την στιγμή είναι να φωνάξεις, μείνε ήρεμη και σταθερή και προσπάθησε , όταν περάσει όλη αυτή η κρίση, να μιλήσεις μαζί του. Εγώ αυτό που έκανα ήταν να μαζεύω μαζί του τα παιχνίδια, μην του λες μάζεψε τα μόνος σου, πες του έλα να τα μαζέψουμε παρέα. Να έχεις στο μυαλό σου πως αν του πεις να τα μαζέψει την ώρα που αυτός θέλει να παίξει θα του προκαλέσει μόνο εκνευρισμό (και λογικό) και εννοείται πως ποτέ δεν θα το κάνει. Άφησε το να παίξει όσο θέλει και όταν τελειώσει το παιχνίδι και έχει έρθει η ώρα για ύπνο πες του έλα να τα μαζέψουμε μαζί, δοκίμασε το μπορεί να πιάσει.

Επίσης σε αυτή την ηλικία είναι δεδομένο πως το παιδί θα κάνει ζημιές, απλά όταν τις κάνει συμβούλευσε τον να προσέχει, πες του ότι το λες γιατί τον αγαπάς δες θες να χτυπήσει. Μην περιμένεις ένα τρίχρονο να συμπεριφερθεί σαν μεγάλος, είναι απλά παιδί, και τα παιδιά κλαίνε, αντιδρούν, κάνουν ζημιές, μας αγνοούν, και πολλά άλλα, γιατί είναι παιδιά. Μην απογοητεύεσαι, θέλει πολυ υπομονή συζήτηση κατανόηση και σταθερότητα αυτή η κατάσταση. Επίσης τα παιδιά μαθαίνουν με την επανάληψη, κάτι θα πρέπει να το πεις πολλές πολλές πολλές φορές μέχρι να αρχίσει το παιδί να το εφαρμόσει.

Σίγουρα η τηλεόραση σε αυτή την ηλικία κάνει πολυ κακό, δεν είναι μόνο η οθόνη αλλά έχει να κάνει και με το τι βλέπει και ακούει το παιδί, αν πχ οι παππούδες βλέπουν ειδήσεις που λένε για τον πόλεμο, τους βιασμούς, τις φωτιές κτλ και όλα αυτά το παιδί τα ακούει και τα βλέπει δεν είναι λογικό να του δημιουργήσουν ένταση? αν βλέπουν πχ κανένα σήριαλ που έχει εικόνας βίας κτλ δεν είναι επίσης λογικό να τον επηρεάζουν? Να είσαι απόλυτη σε αυτό, αφού εσύ δεν μπορείς να ελέγχεις τι βλέπει το παιδί η τηλεόραση θα είναι κλειστή, αν δεν μπορούν να το εφαρμόσουν αυτό βρες κάποιον άνθρωπο να σου κρατάει το παιδί ή αν υπάρχει η δυνατότητα άφησε τον στον παιδικό περισσότερες ώρες.

Θα επιμείνω στο να μην του φωνάζεις, προσπάθησε όσο γίνεται ο τόνος της φωνής σου να είναι ήρεμος, γιατί η φωνή δεν θα έχει ποτέ αποτέλεσμα, το μόνο που μπορει να καταφέρεις είναι να φοβάται το παιδί κάτι το οποίο δεν θα ωφελήσει σε τίποτα και ποτέ. Σκέψου πως θα αντιδράσεις εσύ αν κάποιος αρχίσει και σου φωνάζει, τι θα κάνεις?? θα φωνάξεις εσύ και θα περάσεις στην αντεπίθεση, το ίδιο κάνει και το παιδί.

Ο γιος μου είναι ένα παιδί πολύ αντιδραστικό, με ισχυρή άποψη και έντονη προσωπικότητα, ξέρω πολυ καλά πως είναι να προσπαθείς να κοντρολάρεις ένα τέτοιο παιδί.

Εμένα αυτό που με βοήθησε πολυ και βρήκαμε τις ισορροπίες μας ήταν να απλά να δείξω κατανόηση περισσότερη, ήταν η λύση σε πολλά θέματα μας. Δεν ήθελα να μεγαλώσει και να έχει στο μυαλό του πως η μαμά φωνάζει συνέχεια, βάζει τιμωρίες, δεν ήθελα να αρχίσει να δημιουργείται χάσμα μεταξύ μας, οπότε άλλαξα τακτική και με τον καιρό είχε αποτελέσματα. Τώρα πια στα 4+ έχουμε βρει τους κώδικες μας όμως παρόλα αυτά υπάρχουν και περιόδοι που ο ίδιος είναι πιο ευέξαπτος...όμως λογικό, είναι παιδί και μεγαλώνει, ανακαλύπτει τον κόσμο και τον εαυτό του.

[λιλουμ]

Δυστυχώς δεν έχω άλλον να τον προσέχει (την μητέρα μου ή κάποιον άλλον συγγενείς) κ δεν έχω κ την οικονομική δυνατότητα για τα πάρω κάποια κυρία.

 

Δυστυχώς παίζουν λίγο κ πάλι όμως είναι η τηλεόραση ανοιχτή!

Κ δεν θα έλεγα ότι ασχολούνται σωστά με το παιδί.

 

Για να σου δώσω να καταλάβεις η μητέρα μου όταν τον είχε του διάβαζε βιβλίο, έπαιζαν με την πλαστελίνη, έπαιζαν με παιχνίδια ζωγράφιζαν. Του έλεγε από μόνη της ιστορίες που έβγαζε από το μυαλό της. Τραγούδια, του έλεγε τους αριθμούς, τον έβαζε να μετρήσει τα δάχτυλα του. Κ όλα αυτά με ευχάριστο τρόπο χωρίς πίεση. Σαν παιχνίδι.

Δυστυχώς πλέον μένω πολύ μακριά από την μητέρα μου οπότε δεν έχω καθόλου την βοήθεια της.

 

Η πεθερά μου δεν κάνει ούτε τα μισά από αυτά που έκανε η μάνα μου. Σίγουρα όλοι η άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Αλλά..

Ζωγραφίζουν σπάνια, πλαστελίνη πολύ πιο σπάνια βιβλίο... Βιβλίο;;; Πιο βιβλίο;;;; Ανέκδοτο!!!! 

Απλά λίγο παιχνίδι. Τίποτα άλλο.

Δεν ξέρω πως τους το πω ότι δεν γίνεται συνεχώς τηλεόραση να είναι ανοιχτή ξανά λέω ότι είναι λίγο παράξενη. Έτυχε ξανά όταν τον είχα πιο μικρό να τους πει ο άντρας μου να προσέχουν πως του μιλάνε κ έγινε χαμός! Έλεγαν εντάξει εμείς δεν ξέρουμε να μιλάμε είμαστε αγράμματοι... Κ διάφορες άλλες βλακείες. Κ δεν πολύ μιλούσαν στο παιδί! Αυτά όταν ο μικρός μου ήταν μηνών!!!

Οπότε μου είναι πολύ δύσκολο για το πώς θα τους πω για την τηλεόραση.

 

Κ να πω ότι πήγε το μυαλό μου στην τηλεόραση γιατί όλα άρχισαν σιγά σιγά όταν μετακόμισα κοντά στα πεθερικά.

 

Πάντα ήταν ζωηρός! Πεισματάρης!

Ήταν όμως λίγο υπάκουος!

Περνάμε το κουτί με τα παιχνίδια τα βάζαμε στο πάτωμα κ παίζαμε. Μία με τουβλάκια μία με τα αυτοκίνητα...

Τώρα αδειάζει κ αυτό! Μόνο να δημιουργήσει ένα χάος! 

Πετάει τους μαρκαδόρους, ότι βρίσκεται μπροστά του.

 

Προσπαθώ να του εξηγήσω κ να εξηγώ. 

Ούτε εγώ θέλω να φωνάξω. 

Κουράστηκα να φωνάζω κ να λέω να λέω...

Τον αφήνω κ να παίξει μόνος του εννοείται! Κ όταν τα πετάει όλα του λέω κ εξηγώ ξανά κ ξανά ότι βγάζουμε ένα παιχνίδι παίζουμε κ όταν πλέον δεν το θέλουμε το βάζουμε στην θέση του κ μετά περνούμε άλλο.

Σε γενικές γραμμές κάποτε με άκουγε. Τώρα τίποτα.

Κ να τονίσω ότι πλέον στο μεγαλύτερο ποσοστό δεν παίζει όταν τα βγάζει από τα κουτιά. Απλά δημιουργεί ένα χάος από πεταμένα παιχνίδια.

Επεξεργάστηκαν 16 Ιανουαρίου,2020 by λιλουμ

[kotsifikos]

Just now, λιλουμ said:

 

Τον αφήνω κ να παίξει μόνος του εννοείται! Κ όταν τα πετάει όλα του λέω κ εξηγώ ξανά κ ξανά ότι βγάζουμε ένα παιχνίδι παίζουμε κ όταν πλέον δεν το θέλουμε το βάζουμε στην θέση του κ μετά περνούμε άλλο.

Σε γενικές γραμμές κάποτε με άκουγε. Τώρα τίποτα.

 

Τα περισσότερα παιδιά στα τρία δεν ακούνε, να είσαι σίγουρη για αυτό.

Εμένα όταν ήταν μικρότερος έβγαζε όλα τα παιχνίδια, τότε και εγώ περισσότερο απόλυτη του ζητούσα να τα μαζεύουμε για να βγάλει κάτι άλλο όταν όμως γύρισε ο ίδιος και μου είπε πως θέλει να παίζει με όλα μαζί σταμάτησα να το κάνω. Δεν είναι κακό να συνδυάζουν όλα τα παιχνίδια μαζί, ίσα ίσα βοηθάει την φαντασία τους.

Όταν σταμάτησα να περιμένω από τον γιο μου να λειτουργεί όπως εμένα μου αρέσει και με βολεύει έγινα πιο δεκτική σε πολλά. Φυσικά αυτό δεν ισχύει για όλα, όμως σε πράγματα όπως το παιχνίδι, ή τι του αρέσει να φοράει δεν παίρνω θέση καθόλου, επεμβαίνω μόνο όταν υπάρχει κίνδυνος να χτυπήσει.

Παίξε μαζί του και δείξε του τον τρόπο, έτσι θα αρχίσει σιγά σιγά να το κάνει και ο ίδιο. Όσο για τα πεθερικά σου συγγνώμη που θα σου το πω έτσι όμως είναι ακατάλληλοι για να κρατούν το παιδί σου, τουλάχιστον εγώ αυτό καταλαβαίνω. Όταν ο γονίος σου σε βοηθάει δεν είσαι υποχρεωμένος να δεχθείς πράγματα τα οποία δεν εγκρίνεις, έχει να κάνει με το παιδί σου και την διαπαιδαγώγηση του, μην κάνεις πίσω. Έλεος πια με αυτή την τηλεόραση, και οι γονείς μου το ίδιο έκαναν, ξέρεις πόσες φορές τσακώθηκα για αυτό? ξέρεις πόσοι με λένε παράξενη? δεν με νοιάζει , μου αρκεί που το παιδί μου δεν εκτέθηκε σε σκηνές βίας- άσχημα γεγονότα από αυτή την ευαίσθητη ηλικία. (Ίσως επειδή μου έχουν μείνει από όταν ήμουν μικρή οι εικόνες από πόλεμο στον περσικό κόλπο, ακόμα θυμάμαι τους γονείς μου να βλέπουν ειδήσεις και να συζητούν για τον κόσμο που πεθαίνει με έμενα μπροστά , και θυμάμαι πως εκείνα δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί φοβόμουν πως θα γίνει πόλεμος και θα πάρει τον μπαμπά μου μακρυά). Να προσέχετε σε τι εικόνες και συζητήσεις εκτίθεται το παιδί σας.

 

[λιλουμ]

Σύμφωνο με αυτά που μου λες.

Κ δέχομαι ότι ίσως θέλει να παίξει με όλα τα παιχνίδια του θέλει τα τουβλάκια θέλει κ το τρενάκι.

Εγώ όμως δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Βλέπω να τα βγάζει όλα κ να τα αφήνει.

 

Όσο για τα πεθερικά, σύμφωνο μαζί σου! Δυστυχώς όμως δεν έχω βοήθεια από αλλού.

Προσπαθώ να βρω τρόπο για να τους πω να σταματήσουν να βλέπουν τηλεόραση.

Θεωρώ απαράδεκτο να έχεις συνέχεια την τηλεόραση ανοιχτή με ένα μικρό παιδί να παρακολουθεί ότι βλακεία υπάρχει.

Εκπομπές που μιλάνε άσχημα με σεξουαλικά υπονοούμενα.

Έργα με βία, θανάτους, φιλιά και επαφές.

Ειδήσεις με όλα τα παραπάνω κ ότι άλλο προκύπτει.

 

Βρήκα ένα βιβλίο που έχει τίτλο "μπροστά στην τηλεόραση"  Να το αγοράσω για τον μικρό αλλά ουσιαστικά θα είναι για την γιαγιά κ τον παππού. 

Η μπορεί να πω ότι η δασκάλα του σχολείου ανέφερε ότι μικρός μιλάει για πράγματα που βλέπει στην τηλεόραση.

Δεν ξέρω τι να κάνω μαζί τους.

 

Τρελαίνομαι στην ιδέα ότι ίσως η συμπεριφορά του παιδιού είναι από την τηλεόραση.

[elenip]

Just now, λιλουμ said:

Σύμφωνο με αυτά που μου λες.

Κ δέχομαι ότι ίσως θέλει να παίξει με όλα τα παιχνίδια του θέλει τα τουβλάκια θέλει κ το τρενάκι.

Εγώ όμως δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Βλέπω να τα βγάζει όλα κ να τα αφήνει.

 

Όσο για τα πεθερικά, σύμφωνο μαζί σου! Δυστυχώς όμως δεν έχω βοήθεια από αλλού.

Προσπαθώ να βρω τρόπο για να τους πω να σταματήσουν να βλέπουν τηλεόραση.

Θεωρώ απαράδεκτο να έχεις συνέχεια την τηλεόραση ανοιχτή με ένα μικρό παιδί να παρακολουθεί ότι βλακεία υπάρχει.

Εκπομπές που μιλάνε άσχημα με σεξουαλικά υπονοούμενα.

Έργα με βία, θανάτους, φιλιά και επαφές.

Ειδήσεις με όλα τα παραπάνω κ ότι άλλο προκύπτει.

 

Βρήκα ένα βιβλίο που έχει τίτλο "μπροστά στην τηλεόραση"  Να το αγοράσω για τον μικρό αλλά ουσιαστικά θα είναι για την γιαγιά κ τον παππού. 

Η μπορεί να πω ότι η δασκάλα του σχολείου ανέφερε ότι μικρός μιλάει για πράγματα που βλέπει στην τηλεόραση.

Δεν ξέρω τι να κάνω μαζί τους.

 

Τρελαίνομαι στην ιδέα ότι ίσως η συμπεριφορά του παιδιού είναι από την τηλεόραση.

 

Είναι μοναχοπαίδι από ότι κατάλαβα σωστά?? θα σου πρότεινα να τον ξεκινήσεις παιδικό, το παιδί έχει αρχίσει και βαριέται. Ο παιδίατρος θυμάμαι μου είχε πει μετά τα 3 να τον ξεκινήσω παιδικό. Πόσο να παίξει και τι να παίξει με τα πεθερικά. Τα πεθερικά το καλύτερο που θα μπορούσαν να κάνουν θα ήταν να τον πηγαίνουν παιδική χαρά να τον αφήνουν να παίζει / τρέχει για να εκτονώνεται, έστω 1 - 2 ώρες. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, θεωρώ πως ο παιδικός είναι μονόδρομος, να έρθει σε επαφή με άλλα παιδιά, να παίξει, να συναναστρέφεται με παιδάκια της ηλικίας του.

Μπορείς να τον πας και σε διάφορες δραστηριότητες για την ηλικία του: κολυμβητήριο, θεατρική αγωγή, μουσική προπαιδεία, υπάρχουν πολλά για αυτές τις ηλικίες, το κολυμβητήριο το συνιστώ ανεπιφύλακτα και κάνει καλό στην υγεία και κουράζονται

[samsympan]

@λιλουμ επιπλέον των παραπάνω προτάσεων θα πρότεινα κι εγώ τα εξής:

- Η τηλεόραση ξαφνικά να "χαλάσει"... και μην βιαστείτε να την φτιάξετε.
- Ένα βράδυ που θα έχει αφήσει τα παιχνίδια του όλα σκόρπια μάζεψε τα και άφησε στα κουτιά τους τα μισά ή και λιγότερα (κατά την κρίση σου). Πχ από τα 30 αυτοκινητάκια άσε τα 10, από τους 20 μαρκαδόρους τους 10, κλπ. Το πρωί που θα τα αναζητήσει, με ηρεμία, χωρίς τιμωρητικό ύφος, εξήγησε του ότι το βράδυ παραπάτησες στα σκόρπια παιχνίδια του και χτύπησες και μέχρι να τα μαζέψεις άργησες να κοιμηθείς, δεν ξεκουράστηκες και στην δουλειά ήσουν κουρασμένη και έκανες ένα λάθος (απόλυτα ρεαλιστικό σενάριο). Θα μπορούσες επίσης να επεκταθείς λέγοντας ότι στεναχωρήθηκες που έκανες λάθος στη δουλειά σου, ζήτησες συγγνώμη και εργάστηκες παραπάνω για να το διορθώσεις. Προκειμένου να κάνει το παιδί τον συσχετισμό, να καταλάβει ότι και οι μεγάλοι κάνουν λάθη και ζητούν συγγνώμη και εργάζονται προς βελτίωση μιας κατάστασης.
- Διάλεξε κάποια δραστηριότητα που αρέσει στο παιδί και εξήγησε του ότι όταν σε βοηθάει να συγυρίζετε (όχι μόνο τα παιχνίδια του αλλά γενικά το σπίτι-μικρές εργασίες που μπορεί να κάνει πχ να σε βοηθήσει να απλώσεις, να τακτοποιήσει τα τάπερ στο ντουλάπι, κλπ) θα τελειώνετε συντομότερα τις δουλειές και θα έχετε χρόνο μαζί. Για επιτραπέζιο, για αυτοκόλλητα, για βιβλίο, για βόλτα αναλόγως των ενδιαφερόντων του.
- Με ευγένια, ειλικρίνια και μοναδικό στόχο την ευημερία του παιδιού συζήτησε με τα πεθερικά σου (οι οποίοι προσφέρουν χείρα βοηθείας σημαντική) σχετικά με το πλάνο που θα ακολουθείτε από κοινού.

[λιλουμ]

Είναι μοναχοπαίδι κ πηγαίνει στον παιδικό.

Δραστηριότητες δεν έχουμε ζούμε σε επαρχία κ σε χωριό.

Το έψαξα κ μουσική προπαίδεια το έψαξα κ μου είπαν ότι δεν γίνεται στη μέση της χρονιάς. Του χρόνου το Σεπτέμβρη όμως σίγουρα. 

Κ δυστυχώς έχει κρύο κ δεν μπορούν σε παιδική χαρά. 

Οπότε είπα δόξα το θεό που πάει παιδικό γιατί αλλιώς το μόνο που θα έκανε το παιδί θα ήταν τηλεόραση.

Εγώ όταν δουλεύω μεσημέρι τον βλέπω ελάχιστα. Θα τον πάρουμε από τον παιδικό θα κάτσω 20 λεπτά μαζί του κ μετά φεύγω για δουλειά. Το βράδυ όταν γυρίζω περίπου 21:30-21:45

Μιλάω μαζί του τον ρωτάω πως πέρασε στο σχολείο καθόμαστε λίγο κ μετά τον ετοιμάζω για ύπνο. Δεν υπάρχει χρόνος για κάτι άλλο.

Όταν είμαι πρωινή δεν τον βλέπω το πρωί γιατί φεύγω αρκετά νωρίς. Το βλέπω το μεσημέρι κατά της 15:30-16:00 όπου συνήθως τον βλέπω να τριγυρνάει δεξιά κ αριστερά χωρίς παιχνίδι κ την γιαγιά να βλέπει τηλεόραση! Μετά εγώ αφού φύγουμε από της γιαγιάς το σπίτι κ γυρίσουμε στο δικό μας κοιτάζω να παίξω μαζί του, του μιλάω, κ οπότε μπορούμε παμε βόλτα σε κανένα φιλικό σπίτι με παιδιά για να παίξει ή κάποια μικρή βόλτα στην πόλη σε κάποια πλατεία αλλά είναι δύσκολα γιατί υπάρχουν μέρες που δεν θα βγούμε λόγο κρύου. Η όταν είμαι απόγευμα η βόλτα του θα είναι όταν έρθει με τον μπαμπά του να με πάρουν από την δουλειά. Προσπαθούμε 1-2 φορές την εβδομάδα να τον πάμε κάπου για να ξεφύγει από τα ίδια. Το καλοκαίρι ήταν πιο εύκολα έχουμε αυλή οπότε ήταν συνεχώς έξω. Το ίδιο κ στης γιαγιάς το σπίτι.

[elenip]

Just now, λιλουμ said:

Είναι μοναχοπαίδι κ πηγαίνει στον παιδικό.

Δραστηριότητες δεν έχουμε ζούμε σε επαρχία κ σε χωριό.

Το έψαξα κ μουσική προπαίδεια το έψαξα κ μου είπαν ότι δεν γίνεται στη μέση της χρονιάς. Του χρόνου το Σεπτέμβρη όμως σίγουρα. 

Κ δυστυχώς έχει κρύο κ δεν μπορούν σε παιδική χαρά. 

Οπότε είπα δόξα το θεό που πάει παιδικό γιατί αλλιώς το μόνο που θα έκανε το παιδί θα ήταν τηλεόραση.

Εγώ όταν δουλεύω μεσημέρι τον βλέπω ελάχιστα. Θα τον πάρουμε από τον παιδικό θα κάτσω 20 λεπτά μαζί του κ μετά φεύγω για δουλειά. Το βράδυ όταν γυρίζω περίπου 21:30-21:45

Μιλάω μαζί του τον ρωτάω πως πέρασε στο σχολείο καθόμαστε λίγο κ μετά τον ετοιμάζω για ύπνο. Δεν υπάρχει χρόνος για κάτι άλλο.

Όταν είμαι πρωινή δεν τον βλέπω το πρωί γιατί φεύγω αρκετά νωρίς. Το βλέπω το μεσημέρι κατά της 15:30-16:00 όπου συνήθως τον βλέπω να τριγυρνάει δεξιά κ αριστερά χωρίς παιχνίδι κ την γιαγιά να βλέπει τηλεόραση! Μετά εγώ αφού φύγουμε από της γιαγιάς το σπίτι κ γυρίσουμε στο δικό μας κοιτάζω να παίξω μαζί του, του μιλάω, κ οπότε μπορούμε παμε βόλτα σε κανένα φιλικό σπίτι με παιδιά για να παίξει ή κάποια μικρή βόλτα στην πόλη σε κάποια πλατεία αλλά είναι δύσκολα γιατί υπάρχουν μέρες που δεν θα βγούμε λόγο κρύου. Η όταν είμαι απόγευμα η βόλτα του θα είναι όταν έρθει με τον μπαμπά του να με πάρουν από την δουλειά. Προσπαθούμε 1-2 φορές την εβδομάδα να τον πάμε κάπου για να ξεφύγει από τα ίδια. Το καλοκαίρι ήταν πιο εύκολα έχουμε αυλή οπότε ήταν συνεχώς έξω. Το ίδιο κ στης γιαγιάς το σπίτι.

 

Δυστυχώς για πολλούς γονείς τα πεθερικά είναι μία λύση ανάγκης για να μένει κάπου το παιδί όταν οι γονείς δουλεύουν. Μην νομίζεις παντως και γυναίκα να έπαιρνες, αν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα, ότι θα ασχολιόταν οπωσδήποτε με το παιδί. Από ότι κατάλαβα το καλοκαίρι είναι καλύτερα τα πράγματα, τώρα το χειμώνα οι επιλογές είναι πολύ περιορισμένες. Εάν τα πεθερικά δεν έχουν διάθεση ή όρεξη να συνεργαστούν δεν νομίζω ότι θα βρεις εύκολες λύσεις.

Ο σύζυγος τι λέει? γιατί δεν μιλάει στους γονείς του? η τηλεόραση είναι ότι πιο σαβούρα υπάρχει αυτή την στιγμή!

[Mama_Anesti_]

πρίν από 35 λεπτά , λιλουμ είπε:

Είναι μοναχοπαίδι κ πηγαίνει στον παιδικό.

Δραστηριότητες δεν έχουμε ζούμε σε επαρχία κ σε χωριό.

Το έψαξα κ μουσική προπαίδεια το έψαξα κ μου είπαν ότι δεν γίνεται στη μέση της χρονιάς. Του χρόνου το Σεπτέμβρη όμως σίγουρα. 

Κ δυστυχώς έχει κρύο κ δεν μπορούν σε παιδική χαρά. 

Οπότε είπα δόξα το θεό που πάει παιδικό γιατί αλλιώς το μόνο που θα έκανε το παιδί θα ήταν τηλεόραση.

Εγώ όταν δουλεύω μεσημέρι τον βλέπω ελάχιστα. Θα τον πάρουμε από τον παιδικό θα κάτσω 20 λεπτά μαζί του κ μετά φεύγω για δουλειά. Το βράδυ όταν γυρίζω περίπου 21:30-21:45

Μιλάω μαζί του τον ρωτάω πως πέρασε στο σχολείο καθόμαστε λίγο κ μετά τον ετοιμάζω για ύπνο. Δεν υπάρχει χρόνος για κάτι άλλο.

Όταν είμαι πρωινή δεν τον βλέπω το πρωί γιατί φεύγω αρκετά νωρίς. Το βλέπω το μεσημέρι κατά της 15:30-16:00 όπου συνήθως τον βλέπω να τριγυρνάει δεξιά κ αριστερά χωρίς παιχνίδι κ την γιαγιά να βλέπει τηλεόραση! Μετά εγώ αφού φύγουμε από της γιαγιάς το σπίτι κ γυρίσουμε στο δικό μας κοιτάζω να παίξω μαζί του, του μιλάω, κ οπότε μπορούμε παμε βόλτα σε κανένα φιλικό σπίτι με παιδιά για να παίξει ή κάποια μικρή βόλτα στην πόλη σε κάποια πλατεία αλλά είναι δύσκολα γιατί υπάρχουν μέρες που δεν θα βγούμε λόγο κρύου. Η όταν είμαι απόγευμα η βόλτα του θα είναι όταν έρθει με τον μπαμπά του να με πάρουν από την δουλειά. Προσπαθούμε 1-2 φορές την εβδομάδα να τον πάμε κάπου για να ξεφύγει από τα ίδια. Το καλοκαίρι ήταν πιο εύκολα έχουμε αυλή οπότε ήταν συνεχώς έξω. Το ίδιο κ στης γιαγιάς το σπίτι.

Θα σου πρότεινα να του δίνεις εσύ δραστηριότητες να κάνει όσο λείπεις ώστε να μην βλέπει συνέχεια τηλεόραση.

Πχ -αγόρασε παζλ κ πες του να το φτιάξει με την γιαγιά όσο λείπεις για να το κολλησετε μετά οι δυο σας σε χαρτόνι κ να το κρεμασετε στο δωμάτιο του.

-Δως του φωτοτυπίες με σχέδια για να τις ζωγραφίσει στης γιαγιάς κ να τις βαλετε στο δωμάτιο του, στο ψυγείο, στο σαλόνι. 

  -παρ του ένα καινούργιο τρένο με ράγες να το συναρμολογησουν . 

-δωστου φασόλια, φακές να φυτέψει σε μία γλάστρα στην γιαγιά, να τα ποτιζει, να τα φροντίζει.

 

Καλλιέργησε του το ενδιαφέρον κ τον ενθουσιασμό για μικρόπράγματα κ όχι για το χαζοκουτι!

 

Όσο κ αν δεν θέλει ή ξέρει ή γιαγιά αν δει τον ενθουσιασμό του θα καθήσει να παίξει μαζί του. 

 

Αν δεν μπορείς να περάσεις το μήνυμα πως ή τηλεόραση κλείνει στην πεθερά πέρνα το στο παιδί! 

 Εξήγησε του πως όταν δεν έχει όμορφα παιδικα ή τηλεόραση δεν είναι ωφέλιμη για παιδιά. Πρότεινε του να κλείνει την δική σας όταν δεν είναι κατάλληλο το πρόγραμμα κ θα το πάρει σαν παιχνίδι. 

 

Όσο για τα παιχνίδια αστα εκεί που τα αφήνει κ δύο μέρες, κάποια στιγμή θα τα βαρεθεί. Τότε πες του πως τα βολευουμε για να τα παιξουμε με όρεξη όταν τα ξαναβγαζουμε απ τα κουτιά. Μπορείς κ να του κρυψεις τα μισά στην αποθήκη γιατι όταν βλέπουν κ πληθώρα παιχνιδιών δεν παίζουν με τίποτα. Αργότερα βγάζεις τα μισά απ την αποθήκη κ κρύβεις τα υπόλοιπα. 

[ΑΡΓΚ]

Πέρα από όλα τα άλλα, πόσο πρόσφατα έγινε η αλλαγή από τη μία γιαγιά στην άλλη; Είναι και αυτό μεγάλο σοκ για ένα παιδί, ακόμη και αν είναι πάρα πολύ καλές  και οι δύο.

[Sunshine8]

Εκτός από όσα προαναφέρθηκαν, για να αποφεύγεται το φαινόμενο "αγρίμι στο κλουβί" βοηθάει πολύ και το έξω. Αν δεν πάει σε κάποιο σταθμό, μια πρωινή βόλτα στη γειτονιά ακόμα και για λίγο, στην παιδική χαρά με ενα ποδήλατακι ή μια μπάλα μπορεί να προσφέρει σημαντική εκτονωση. Κι έμενα στηνίδια ηλικία είναι και μέρες που τυχαίνει να κλειστουμε σπίτι , σαβκα κυρίως, παρατηρώ συμπεριφορές με πολλές ομοιότητες με αυτά που αναφέρεις.

[Sentir...natureza]

Κι εγω με την πεθερα μου εχω θεμα αν χρειαστει να αφησω τον μικρο (πλεον σχεδον 4χρ). Παντα ανοιχτη τηλεοραση, δεν ασχολειται καν με το παιδι και ο μονος τροπος για να καταλαβει (περαν της κουβεντας που ειχε γινει) ηταν απλα να σταματησω να της τον αφηνω. Οποτε αν χρειαστει κατι θα κοιταξω να ειναι η μαμα μου διαθεσιμη. Δεν της το εχω πει ξεκαθαρα ότι για αυτόν τον λόγο δεν της τον αφηνω(ο αντρας μου της το εχει πει) αλλα το πηρε το μηνυμα...καπως. Τουλαχιστον, καποιες φορες κλεινει την τηλεοραση. Πιστευω οτι το να τους πειτε οτι η δασκαλα στον παιδικο σας ειπε οτι συμπεριφερθηκε ασχημα και το αιτιολογησε στο οτι το ειδε στην τηλεοραση μπορει να τους ταρακουνησει λιγο. Στην δικη μου πεθερα παντως μια φορα που ειχε παρακολουθησει ιστορικη ταινια πολεμικου περιεχομενου  οταν ηταν περιπου 2,5 και αρχισε να κανει πως παιζει με οπλα και πως κανει πολεμο, της το ειπα και δεν της αρεσε καθολου.

Εφ'οσον δεν μπορειτε να αποφυγετε την καθημερινη επαφη, τοτε περα απο οτι προταθηκε παραπανω κοιτα να τον "θωρακισεις" εσυ με καχυποψια για την τηλεοραση. Υπαρχει μια σειρα βιβλιων και τα 2 εχουν σχεση με την τηλεοραση ("Διαφημιση, η μεγαλη ξεμυαλιστρα" και "Τηλεοραση, η γυαλινη πολιτεια"). Ειναι για μεγαλυτερες ηλικιες αλλα μπορεις να το προσαρμοσεις και καποιες εννοιες (πχ καπιταλισμος) πες τες με πολυ απλα λογια ή μη κανεις καμια αναφορα. Μπορειτε να τα διαβασετε και να συζητατε ωστε να καταλαβει τι ακριβως ειναι η τηλεοραση, πως μας επηρεαζει κλπ. Εγω παντως που του διαβαζα απο νωρις την διαφημιση ειναι επιφυλακτικος με τις διαφημισεις. Ακομη και τωρα (που εχει να το διαβασει πολλους μηνες) αν δει κατι πχ πλυντηριο, τοτε μονος του μου λεει "αυτο δεν το χρειαζομαστε, εχουμε".

Επισης, οσον αφορα τα παιχνιδια που πεταει. Το εκανε και εμενα για καποιο διαστημα. Αφου προσπαθησα να καταλαβω τον λογο (ποικιλλε καθε φορα) κσι μετα απο πολυ μπλα μπλα που δεν εδινε σημασια εκανα το εξης: του ειπα οτι "Αν δεν θελεις να προσεχεις τα παιχνιδια, τοτε δεν υπαρχει προβλημα. Υπαρχουν παιδακια που δεν εχουν ουτε ενα και θα τα προσεχαν πολυ εαν τους τα διναμε." Αν συνεχιζε, το πηγαινα παρακατω "Εγω παντως εχω μια φιλη που ξερει παιδακια που δεν εχουν παιχνιδια και μπορει να τους τα παει". Αν συνεχιζε, τοτε του ελεγα οτι "λυπαμαι που δεν τα προσεχεις και θα πρεπει να την παρω τηλεφωνο". Εκανα μια-δυο φορες οτι παιρνω στο κινητο και αλλαξε συμπεριφορα εκεινη την στιγμη, αλλα εχει γινει μια φορα να το παω μεχρι τερμα και να κανω οτι την παιρνω και της μιλαω. Μεχρι εκει εφτασα, αλλαξε η συμπεριφορα του. Οποτε τα ξαναπεταει ολα χωρις λογο, ακολουθω το ιδιο μοτιβο και συνηθως ληγει το θεμα πριν πω οτι θα παρω τηλεφωνο. Επιπλεον, προσεξε μηπως εχει πολλα και του προκαλουν συγχυση. Διαλεξε καποια και επανεμφανιζε τα ανα διαστηματα. Ο χωρος με τα παιχνιδια θα πρεπει να προκαλει ηρεμια και γαληνη στο παιδι, οχι εξαψη και εκνευρισμο. Κατα τ'αλλα ειπωθηκαν πολυ ωραιες ιδεες που πιστευω οτι θα βοηθησουν, οπως το να του δινεις μια "αποστολη" αλλα να βαζεις και την γιαγια στο κολπο για να αναγκαστει να ασχοληθει.

Just now, Sunshine8 είπε:

Εκτός από όσα προαναφέρθηκαν, για να αποφεύγεται το φαινόμενο "αγρίμι στο κλουβί" βοηθάει πολύ και το έξω. Αν δεν πάει σε κάποιο σταθμό, μια πρωινή βόλτα στη γειτονιά ακόμα και για λίγο, στην παιδική χαρά με ενα ποδήλατακι ή μια μπάλα μπορεί να προσφέρει σημαντική εκτονωση. Κι έμενα στηνίδια ηλικία είναι και μέρες που τυχαίνει να κλειστουμε σπίτι , σαβκα κυρίως, παρατηρώ συμπεριφορές με πολλές ομοιότητες με αυτά που αναφέρεις.

Φυσικα το να βγουνε λιγο εξω, εστω και το μεσημερι μπορει να βοηθησει. Γραφτηκε οτι πηγαινει παιδικο, αλλα αν δεν βγαινουν στην αυλη τοτε δεν κανει καμια διαφορα. Τα παιδια χρειαζονται βολτα, καθαρο αερα, μπορει να ειναι καθοριστικης σημασιας στην συμπεριφορα του η κλεισουρα. @λιλουμ δεν υπαρχει η δυνατοτητα να βγαινει εστω και για μιση ωρα με τη γιαγια; εστω κι αν κανει κρυο; (ντυστε τον καλα και θα ειναι μια χαρα).

[λιλουμ]

Η γιαγιά ακόμα κ το καλοκαίρι με το ζόρι σηκωνόταν από την τηλεόραση. Ο μικρός άνοιγε την πόρτα οπότε έτρεχε από πίσω του.

Με τίποτα δεν θα το πάει τώρα βόλτα.

Με τον άντρα μου συμφωνούμε για την τηλεόραση. Επειδή όμως έχει μαλώσει δύο φορές μαζί τους για το παιδί, τώρα δεν έχει κουράγιο για καυγάδες. 

Προσπαθούμε να βρούμε τρόπο για τους το πούμε.

Γι'αυτό ρώτησα για βιβλίο. Θα το πάρω για το παιδί αλλά κυρίως θα είναι για τους παππούδες.

Εγώ δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση κ ο άντρας μου ελάχιστα. Κ κυρίως όταν το παιδί θα πάει για ύπνο.

 

Στον μικρό που έχει τύχη να μου γκρινιάζει για να δει τηλεόραση (ευτυχώς σπάνια) του έχω πει ότι δεν πρέπει να βλέπουμε τηλεόραση γιατί δεν κάνει. Χαλάνε τα ματάκια μας κ δείχνει πράγματα που μπορεί να μας τρομάξουν.

Του λέω κανένας δεν πρέπει να βλέπει τηλεόραση. Καλύτερα παιχνίδια μουσική ζωγραφική. 

Πάντα τον ρωτάω τι έκανε στην γιαγιά. Του λέω πως πέρασες στην γιαγιά παίξατε;

Μου λέει καλα. Όταν τον ρωτάω τι παίξατε δεν μου λέει τίποτα.

Έχει τύχη να μου πει ότι είδανε τηλεόραση. Κ του είχα πει να μην βλέπει τηλεόραση.

Του είπα να κάθεσαι να παίζεις. Να λες την γιαγιά να παίζεται με τα παιχνίδια, να ζωγραφίζετε.

 

Η μετάβαση από την μια γιαγιά στην άλλη έγινε γρήγορα. Επειδή όμως ήταν καλοκαίρι τα πράγματα ήταν εύκολα. Ο μικρός άνοιγε την πόρτα για να παίξει στην αυλή.

 

Ένα διάστημα δεν ήθελε να διαβάσουμε βιβλία.

Τον μικρό μου τον διάβαζα βιβλία από 2 μηνών! Κάθε μέρα.

Καθώς μεγάλωνε διάλεγε μόνος του βιβλία κ τα διαβαζαμε. Κ ακόμα το κάνει. Κάθε βράδυ διαβάζουμε βιβλία.

Ένα διάστημα δεν ήθελε. Είχα στεναχωρηθεί. Σιγά σιγά όμως διάβαζα κ μου έλεγε όχι όχι. Κ του έλεγα ότι βιβλία διαβάζω κ για εμένα. Γιατί μου αρέσουν τα γράμματα γιατί μου αρέσουν οι εικόνες γιατί μαθαίνω πράγματα από τα βιβλία.

Κ αρχίσαμε ξανά το διάβασμα.

 

Είναι το μόνο που με παρηγορεί!

[Mary1976]

Ο άντρας σου τί ωράριο έχει? Δουλεύει και αυτός τα απογεύματα? Δεν υπάρχει τρόπος να αλλάξετε λίγο τα ωράριά σας ώστε κάπως να αυξήσετε τις ώρες που μένει με το παιδί κάποιος από εσάς? Εναλλάξ εννοώ. Επίσης καταλαβαίνω ότι το οικονομικό είναι σοβαρό θέμα αλλά μήπως θα μπορούσες να βρεις μια κοπελίτσα εμπιστοσύνης (καμιά ξαδέλφη, γειτόνισσα κτλ) να τον κρατάει έστω 1-2 απογεύματα  από λίγες ώρες την εβδομάδα, να βγάζει και ένα χαρτζιλίκι, να παίζουν κτλ. 

[Sentir...natureza]

5 ώρες πρίν, λιλουμ είπε:

Στον μικρό που έχει τύχη να μου γκρινιάζει για να δει τηλεόραση (ευτυχώς σπάνια) του έχω πει ότι δεν πρέπει να βλέπουμε τηλεόραση γιατί δεν κάνει. Χαλάνε τα ματάκια μας κ δείχνει πράγματα που μπορεί να μας τρομάξουν.

 Του λέω κανένας δεν πρέπει να βλέπει τηλεόραση. Καλύτερα παιχνίδια μουσική ζωγραφική. 

 Πάντα τον ρωτάω τι έκανε στην γιαγιά. Του λέω πως πέρασες στην γιαγιά παίξατε;

Μου λέει καλα. Όταν τον ρωτάω τι παίξατε δεν μου λέει τίποτα.

Έχει τύχη να μου πει ότι είδανε τηλεόραση. Κ του είχα πει να μην βλέπει τηλεόραση.

Του είπα να κάθεσαι να παίζεις. Να λες την γιαγιά να παίζεται με τα παιχνίδια, να ζωγραφίζετε.

Nα πω την αλήθεια ποτε δεν του ειπα δεν πρεπει να βλεπεις τηλεοραση. Δεν εδωσα ποτε την εννοια του "απαγορευμενου" ακριβως γιατι εξιταρει και μπορει να γυρισει μπουμερανγκ. Δεν ειπα ποτε κατι απευθειας στο παιδι για την τηλεοραση της γιαγιας, μονο αν τυχαινε να ειμαι εκει και εδειχνε κατι ακαταλληλο (βια, επαφές κλπ) την εκλεινα επι τοπου και οταν την ξαναανοιγε της ελεγα να προσεξει τι να βαλει. Αν μου ελεγε κατι μονος του, τοτε θα απαντουσα κατι του τυπου "Δεν χρειαζεται να κοιτας κι εσυ τηλεοραση. Η γιαγια δεν ξερει οτι δεν πρεπει να βλεπουμε συνεχεια τηλεοραση γι'αυτο και βλεπει πολυ. Μπορεις να της λες να παιξετε για να μην βλεπει αλλο, κι αν δεν θελει τοτε μπορεις να παιξεις εσυ με τα παιχνιδια σου".

Γενικως, δεν λεω οτι "δεν πρεπει" να  κανουμε κατι, αλλα οτι "δεν χρειαζεται", "θα ηταν καλυτερα αν δεν το καναμε" κλπ. Οσες φορες με ρωταει γιατι δεν ειναι καλο να βλεπουμε τηλεοραση του απανταω οτι "Δεν εχει κατι που να μας κανει καλο. Μπορουμε μερικες φορες (μια στο τοσο) να δουμε λιγο, κατι που να μας κανει να γελασουμε ή να χαζολογησουμε" αλλα δεν ειναι καλο να βλεπουμε πολυ, οπως και στον υπολογιστη το ιδιο". "Γιατι;", "Γιατι, κουραζονται τα ματακια μας και το μυαλο μας. Οταν βλεπουμε πολυ μετα βαριομαστε τα αληθινα παιχνιδια. Το μυαλο μας θελει μονο να βλεπει παιδικα, βαριεται να παιξει στ'αληθεια".

Αν εχει κατι ακαταλληλο (πχ βια) και με ρωτησει γιατι δεν κανει να το βλεπουμε τοτε του εξηγω οτι "Αυτα που βλεπουμε μπαινουνε στο μυαλο μας και μετα μπορει να τα κανουμε κι εμεις, σαν να μας λενε τι να κανουμε και πως να συμπεριφερθουμε. Κι εγω δεν θελω να μου λεει η τηλεοραση τι να κανω, διαλεγω μονη μου πως θα συμπεριφερθω. Επισης, ακριβως επειδη μπαινουνε στο μυαλο μας μπορει να βλεπουμε ονειρα και να τρομαζουμε. Γι'αυτο προτιμαμε να βλεπουμε χαρουμενα πραγματα, για να συμπεριφερομαστε με χαρα".

[kotsifikos]

Εμάς στο σπίτι η τηλεόραση θα ανοίξει αφού κοιμηθεί το παιδί, αυτό ίσχυε πάντα. Εννοείται πως έχουμε διαλέξει μία ημέρα μέσα στην εβδομάδα που θα δει παιδικό ή ταινία, τώρα τον χειμώνα αν ο καιρός είναι πολυ άσχημος μπορεί να υπάρξουν και δύο ημέρες μέσα στην εβδομάδα που θα γίνει αυτό, όμως θα είμαστε μαζί, θα φτιάξω και ποπ κορν, θα καθίσουμε αγκαλιά στον καναπέ και θα δούμε παρέα ότι διαλέξει. Εκείνη την στιγμή είναι και μία καλή ευκαιρία να σχολιάσω κάτι ή να του περάσω κάποιο μήνυμα, πχ ''αυτό που έκανε η πέπα δεν ήταν και πολύ καλό, μίλησε λίγο άσχημα στην μαμά της''.

Νομίζω πως οι περισσότεροι της γενιάς των γονίων μας έχουν την ίδια συνήθεια, ανοίγει η τηλεόραση το πρωί την ώρα που θα ξυπνήσουν και θα κλείσει όταν πάνε για ύπνο.  @λιλουμ δεν υπάρχει κατάλληλος τρόπος για να τους το πεις, όπως και αν το πεις θα σε παρεξηγήσουν γιατί στο δικό τους μυαλό δεν κάνουν κάτι κακό, γιατί για εκείνους είναι τρόπος ζωής, το πολυ πολυ να πάρεις ως απάντηση ''μα και σε σας το ίδιο κάναμε όταν μεγαλώνατε και δεν πάθατε κάτι'' και τότε να σου ανέβει το αίμα στο κεφάλι ακόμα περισσότερο. Δεν χρειάζεται αναλύσεις, θα πεις πως δεν επιτρέπεται το παιδί να βλέπει τηλεόραση, χωρίς δικαιολογίες, φυσικά και θα το ζητήσεις ευγενικά έτσι ώστε να μην υπάρξει ρήξη, όμως θα είναι κάθετη και απόλυτη. Κάθεσαι και αναλύεις το πως θα αλλάξεις ουσιαστικά την στάση ζωής της πεθεράς σου (γιατί το κάθομαι σπίτι βλέπω τηλεόραση χωρίς να θέλω να βγω έξω  είναι στάση ζωής) ενώ ξέρεις και εσύ πως αυτό δεν είναι εφικτό, μην το προσπαθήσεις, με απλά λόγια ζητάς να είναι κλειστή η τηλεόραση τις ώρες που το παιδί είναι εκεί.

 

[λιλουμ]

Σας ευχαριστώ όλους για την βοήθεια σας.

Είδη έχω αρχίσει να είμαι πιο ήρεμη κ πιο χαλαρή στο "πέταμα των παιχνιδιών".

Όσο αναφορά την τηλεόραση να σας πω ότι ποτέ δεν είπα στον μικρό όχι!

Έχει τύχη(ευτυχώς σπάνια) να μου πει να ανοίξω την τηλεόραση του είπα ότι δεν κάνει κλπ...

Αλλά όχι δεν είπα. Κ την άνοιξα αλλά εγώ έφυγα από το σαλόνι κ πήγα στο δωμάτιο του κ έκανα πως έπαιζα με τα παιχνίδια. Αυτός με το που έφυγα μου είπε πού πας;; Κ εγώ του είπα πάω να παίξω. Στην αρχή δεν σηκώθηκε αλλά μόλις με άκουσε να παίζω ήρθε κατευθείαν. Στην τηλεόραση δεν έκατσε ούτε 1 λεπτό. 

Γενικά στο σπίτι μας δεν ζητάει τηλεόραση. Έτυχε 2-3 φορές. Έχω βρει τρόπο όμως να μην δει ούτε λεπτό.

 

Τώρα, για τα πεθερικά τα πράγματα είναι δύσκολα. Τους ξέρω! Τους έχω μάθει! Ξέρω ακριβώς τι θα γίνει.

Θα πουν εντάξει εμείς δεν ξέρουμε... 

... βλακείες! Πραγματικά βλακείες. Μιλάω κ άσχημα ενώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος!!! 

Θα μαλώσουμε.

Σαν μόνη λύση πιστεύω ότι είναι η δασκάλα του σχολείου. 

Ίσως πω ότι είπε κάποια βρισιά ο μικρός στο σχολείο οπότε την άκουσε από την τηλεόραση. 

 

Να σάς πω ότι ένα διάστημα έλεγαν την λέξη μπελάς τα πεθερικά.

Δηλαδή π.χ έκανε κάτι ο μικρός κ έλεγαν ε, μπελά που βρήκαμε π.χ με το νερό πιστολο. 

Εννοείται ότι δεν εννοούσαν μπελά το παιδί.

Ο μικρός όμως άρχισε να το λέει!

Μέχρι που το είπε σε ένα παιδί από φιλικό μας πρόσωπο. Ήρθαν στο σπίτι μας κ όπως έπαιζαν το είπε στο άλλο παιδί.

 

Εγώ βρήκα την ευκαιρία κ το είπα διακριτικά στη πεθερά.

Δηλαδή. Λέει η πεθερά την επόμενη μέρα πως πέρασες με τον φίλο σου;;

Κ λέω εγώ όχι πολύ καλά. Δεν ήθελε να μοιραστεί τα παιχνίδια του κ στο τέλος των είπε κ" μπελά"

Κ μου λέει η πεθερά ε, σαματης ξέρει τι θα πει; Έτσι το είπε.

Κ την λέω εγώ.  εγώ ένιωσα άσχημα! Ζήτησα συγνώμη από την μητέρα του παιδιού.

Ευτυχώς που δεν ήξερε τι σημαίνει! Αν ήξερε κιόλας... Δεν θα ήξερα που να κρυφτώ!

 

Θα σας πω ότι έπιασε!!!

Κ δεν το είπαν ξανά. Εγώ είχα πει μπροστά τους όταν άκουγα το μικρό να λέει μπελάς ότι δεν είναι όμορφη λέξη. Αλλά δεν με έδιναν σημασία!!!

Μετά κατάλαβαν.

Επεξεργάστηκαν 17 Ιανουαρίου,2020 by λιλουμ

[ΑΡΓΚ]

Αν δεν εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους που μένουν με το παιδί σου είναι πολύ δύσκολο για όλους, και για εσένα και για το παιδί, μάλλον και για τους ίδιους, δύσκολη κατάσταση. Νομίζω είναι βασικό όμως να μην το νιώθει το παιδί αυτό, πρέπει κάπως να το διαχειριστείς με τον άντρα σου χωρίς να περνά αυτό στο παιδί. Δηλαδή, δεν μπορείς σε ένα μωρό ουσιαστικά να δινεις οδηγίες να κουμαντάρει κάπως τη γιαγιά να μη δει τηλεόραση ή να παίξει. Είναι πολυ άδικο και για το παιδί, και πρακτικά αδύνατο και μεγαλύτερο να ήταν. Αν το παιδί το προσέχουν συγγενείς, δεν μπορείς να τους κάνεις κριτική για το πώς συμπεριφέρονται στο ίδιο τους το σπίτι, ούτε το παιδί μπορεί να είναι διαιτητής. Το έχω ζήσει σαν παιδί, και ειλικρινα είναι τραυματική εμπειρία να νιώθεις δεμένος με κάποιον άνθρωπο (γιαγιά, παππού κλπ) και να περνάς εκεί ώρες κάθε μέρα, προφανώς με τη συναίνεση των γονιων σου, και μετά να νιώθεις ότι κάνεις κάτι κακό γιατί οι γονείς σου έτσι συμπεριφέρονται. 

Θα πρέπει να τα ζυγίσετε: αλλαγή δουλειάς, παιδικός σταθμός, γυναίκα στο σπίτι, δρομολόγια να πάτε κάθε μέρα στην άλλη γιαγιά, τα προβλήματα που έχετε τώρα, και να δείτε τι προτιμάτε. Αλλά αυτή η γιαγιά θα πρέπει να δεχτείτε ότι έτσι είναι: δε θα παίζει όπως θέλετε, δε θα κλείνει την τηλεόραση, δε θα διαβάζει βιβλία. 

[λιλουμ]

Όχι βέβαια δεν θα βάλω το παιδί στη μέση. Διακριτικά μιλάω στο παιδί. Δεν το πιέζω. 

Δυστυχώς στην άλλη γιαγιά δεν μπορούμε να πηγαίνουμε. Είναι πάρα πολλά τα χιλιόμετρα. 

Κ όχι δεν το δέχομαι ότι έτσι είναι η γιαγιά.

Μιλάω εγωιστικά;;; Μπορεί, δεν ξέρω.

Έχω είδη κάνει αρκετή υπομονή με το θέμα τηλεόραση.

Προσπαθώ ευγενικά.

Αλλιώς μετά ας τα βγάλουν πέρα με τον γιο τους. Δηλαδή τον άντρα μου.

Όλο αυτό το διακριτικό γίνεται για να μην νιώσουν ότι τους προσβάλλουμε κ για να μην μαλώσουμε.

 

[ΑΡΓΚ]

8 ώρες πρίν, λιλουμ είπε:

Όχι βέβαια δεν θα βάλω το παιδί στη μέση. Διακριτικά μιλάω στο παιδί. Δεν το πιέζω. 

Δυστυχώς στην άλλη γιαγιά δεν μπορούμε να πηγαίνουμε. Είναι πάρα πολλά τα χιλιόμετρα. 

Κ όχι δεν το δέχομαι ότι έτσι είναι η γιαγιά.

Μιλάω εγωιστικά;;; Μπορεί, δεν ξέρω.

Έχω είδη κάνει αρκετή υπομονή με το θέμα τηλεόραση.

Προσπαθώ ευγενικά.

Αλλιώς μετά ας τα βγάλουν πέρα με τον γιο τους. Δηλαδή τον άντρα μου.

Όλο αυτό το διακριτικό γίνεται για να μην νιώσουν ότι τους προσβάλλουμε κ για να μην μαλώσουμε.

 

 

Αχ, ναι μεν σε καταλαβαίνω, αλλά έχεις ανοίξει μία διαμάχη που δεν μπορείς να κερδίσεις. Η πεθερά σου δεν είναι υπάλληλός σας. Και να ήταν υπάλληλός σας, πάλι πιθανότατα του κεφαλιού της θα έκανε, αλλά θα ηταν ηθικά λάθος. Εδώ όμως δεν ισχύει αυτό. Είναι μία γιαγιά, που έχει τις παγιωμένες απόψεις της περί ανατροφής, ζει στο σπίτι της, και αφιλοκερδώς προσέχει το εγγόνι της, σαν γιαγιά, όχι σαν παιδαγωγός. Δεν ειναι το ίδιο να περάσεις από συνέντευξη μία νταντά, και αν δώσεις οδηγίες και να συζητήσεις μισθό. Ή να έχεις μια γιαγιά που "απαιτεί" να της πας το παιδί για να το δει, δεν την εμπιστεύεσαι, και εξηγείς τι κάνει που είναι επικίνδυνο και δεν την αφήνειςνα μείνει μόνη με το παιδί αν δεν το καταλάβε. Εδώ έχεις μία γιαγιά που ζει στο σπίτι της, με τις συνηθείες της, τον τρόπο ομιλίας της, τις απόψεις της για το τι θα κάνει όλη τη μέρα με το παιδί, όπως μεγάλωσε και τα δικά της, ή όπως μπορεί τώρα που μεγάλωσε.

Το ξέρω ότι θεωρούμε συχνά κάπως υποχρέωση των γιαγιάδων να είναι η δωρεάν φύλαξη των μωρών μας, αλλά η αλήθεια είναι ότι προφανώς δεν είναι έτσι. Το να έχεις μία γιαγιά να προσέχει το παιδί για ώρες, θέλει εμπιστοσύνη και πολύ καλή θέληση από τη γιαγιά, που θα μπορούσε απλά να πει "αχ πολύ θα ήθελα, αλλά είμαι μεγάλη γυναίκα, πονάει πια η μέση μου, ξεχναω κιόλας, δεν μπορώ αγάπη μου, λυπάμαι", όπως συμβαίνει πολύ συχνά.

 Μοιραία, επιλέγοντας να προσέχει η γιαγιά το παιδί, βάζεις έναν τρίτο γονιό στο παιχνίδι. Δε μιλάω για το ένα απόγευμα εδώ κι εκεί, αλλά για το κάθε μέρα για ώρες. Μιλάς σαν να κάνετε στα πεθερικά κάποια παραχώρηση που δεν τους μαλώνετε ή δεν τους θέτετε όρια. Μα η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι κάνουν εξυπηρέτηση. Δε σας αρέσει γενικά ο τρόπος τους, και με όσα λες δε διαφωνώ, ούτε εμένα μου αρέσει η τηλεόραση, βρείτε άλλη λύση. Δεν το λέω ειρωνικά, ποτέ δεν είχα γιαγιάδες να προσέξουν τα παιδιά μου και ήταν πολύ δύσκολο, αλλά τι να κάνουμε; Στην περίπτωσή σας, έχετε την πεθερά, αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχετε άλλες λύσεις. Αν δηλαδή αρρωστήσει, τι θα κάνετε; Αν πραγματικά δεν την αντέχετε καθόλου, πείτε πως αρρώστησε στο μυαλό σας και δείτε τι θα κάνατε. 

[elenip]

13 hours ago, λιλουμ said:

Όχι βέβαια δεν θα βάλω το παιδί στη μέση. Διακριτικά μιλάω στο παιδί. Δεν το πιέζω. 

Δυστυχώς στην άλλη γιαγιά δεν μπορούμε να πηγαίνουμε. Είναι πάρα πολλά τα χιλιόμετρα. 

Κ όχι δεν το δέχομαι ότι έτσι είναι η γιαγιά.

Μιλάω εγωιστικά;;; Μπορεί, δεν ξέρω.

Έχω είδη κάνει αρκετή υπομονή με το θέμα τηλεόραση.

Προσπαθώ ευγενικά.

Αλλιώς μετά ας τα βγάλουν πέρα με τον γιο τους. Δηλαδή τον άντρα μου.

Όλο αυτό το διακριτικό γίνεται για να μην νιώσουν ότι τους προσβάλλουμε κ για να μην μαλώσουμε.

 

Όχι δεν το βλέπεις εγωιστικά! Αλλά αν δεν καταλαβαίνουν από μόνοι τους πόσο κακό μπορεί να κάνει η έκθεση ενός παιδιού τριών χρονών τόσες ώρες στην τηλεόραση και έχει τσακωθεί και ο άντρας σου μαζί τους για αυτό το θέμα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι αυτό που κάνεις. Να αφήνεις δηλαδή στο παιδί παιχνίδια που του κεντρίζουν το ενδιαφέρον και να του απομυθοποιεις το χαζοκουτι,!

[λιλουμ]

Έχει παιχνίδια στη γιαγιά κάποιες φορές παίζει μόνος του κάποιες άλλες όμως πρέπει να κάτσεις κ εσύ για να παίξεις μαζί του.

Όταν το παιδί γκρινιάζει λίγο κ ακούω τον παππού να λέει έλα δω, κοίτα το παιδάκι, η κοίτα το σκύλο(στην τηλεόραση) μου γυρίζει το μυαλό!

Γιατί να πεις κοίτα;;; Κ να μην πει ελα! Έλα να παίξουμε!!!!!

 

Ειλικρινά δεν ξέρω τι θα γίνει εάν δω ότι δεν αλλάζει κάτι.

[Fenia27]

7 ώρες πρίν, λιλουμ είπε:

Γιατί να πεις κοίτα;;; Κ να μην πει ελα! Έλα να παίξουμε!!!!!

Αλλάζουν οι αντοχές αγαπητη μου καθώς μεγαλώνεις. ...αλλα βιώματα έχουν οι άνθρωποι αυτοί αλλιώς μεγάλωσαν οι ίδιοι και αλλιώς τα παιδιά τους. ..Τώρα στα γεράματα θα τους αλλάξεις εσύ τον τρόπο αυτό?  Εμένα η γιαγιά μου θυμάμαι μας μπουκωνε με γλυκά μας έφτιαχνε χρωματιστό ρυζι στη σόμπα και πάντα μας έβαζε να δούμε τηλεόραση. ..Τι ήξερε η καημένη? Το καλύτερο για εκείνη έκανε που μεγάλωσε μέσα σε φτώχεια χωρίςνα ξέρει τι είναι σοκολάτα. ..Τώρα μετά από 30 χρονια η γιαγιά μου κάνει τα ίδια στα δικά μου παιδία. ..Τους  περιμένει με το κιντερ στο χέρι κι ας είναι ώρα φαγητού. ..Θα τους πει να δούνε παιδικά ενώ εμείς πήγαμε στο χωριό αποζητωντας την αυλή και την φύση. ..Δεν μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που έχουν βιώσει και τον τρόπο που ζουν την ζωή τους. ..Δεν το κάνουν από κακία ούτε για να βλάψουν τα παιδιά. ..Αφού δεν έχεις άλλη επιλογή απλά πες τους να έχουν τον νου τους να μην παίζει βία κτλ η τηλεόραση και βλέπει το παιδί. Τουλάχιστον αυτό. ..

[kotsifikos]

Just now, Fenia27 said:

Αλλάζουν οι αντοχές αγαπητη μου καθώς μεγαλώνεις. ...αλλα βιώματα έχουν οι άνθρωποι αυτοί αλλιώς μεγάλωσαν οι ίδιοι και αλλιώς τα παιδιά τους. ..Τώρα στα γεράματα θα τους αλλάξεις εσύ τον τρόπο αυτό?  Εμένα η γιαγιά μου θυμάμαι μας μπουκωνε με γλυκά μας έφτιαχνε χρωματιστό ρυζι στη σόμπα και πάντα μας έβαζε να δούμε τηλεόραση. ..Τι ήξερε η καημένη? Το καλύτερο για εκείνη έκανε που μεγάλωσε μέσα σε φτώχεια χωρίςνα ξέρει τι είναι σοκολάτα. ..Τώρα μετά από 30 χρονια η γιαγιά μου κάνει τα ίδια στα δικά μου παιδία. ..Τους  περιμένει με το κιντερ στο χέρι κι ας είναι ώρα φαγητού. ..Θα τους πει να δούνε παιδικά ενώ εμείς πήγαμε στο χωριό αποζητωντας την αυλή και την φύση. ..Δεν μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που έχουν βιώσει και τον τρόπο που ζουν την ζωή τους. ..Δεν το κάνουν από κακία ούτε για να βλάψουν τα παιδιά. ..Αφού δεν έχεις άλλη επιλογή απλά πες τους να έχουν τον νου τους να μην παίζει βία κτλ η τηλεόραση και βλέπει το παιδί. Τουλάχιστον αυτό. ..

Δεν έχεις άδικο σε αυτό που λες, όμως άλλο να πηγαίνει το παιδί στην γιαγιά μία φορά την εβδομάδα ή μία φορά στις 15 και άλλο αυτό να συμβαίνει κάθε μέρα. Στην πρώτη περίπτωση δημιουργούνται αναμνήσεις, το παιδί μαθαίνει πως από την γιαγιά παίρνει καλούδια και μπορεί να κάνει πράγματα που στο σπίτι δεν τα κάνει, ενώ στην δεύτερη περίπτωση όλο αυτό που συμβαίνει έχει συνέπειες στην ανατροφή του παιδιού και στις καθημερινές συνήθειες που του δημιουργούνται.  Ένα παιδί στα τρία αυτό που πρέπει να σκέφτεται είναι πότε θα βγει έξω να τρέξει, πότε θα παίξει τι θα παίξει, θα πρέπει να θέλει να ανακαλύψει τον κόσμο και όχι να κάθεται κάθε απόγευμα όλο το απόγευμα μπροστά από την τηλεόραση.

[elenip]

Just now, kotsifikos said:

Δεν έχεις άδικο σε αυτό που λες, όμως άλλο να πηγαίνει το παιδί στην γιαγιά μία φορά την εβδομάδα ή μία φορά στις 15 και άλλο αυτό να συμβαίνει κάθε μέρα. Στην πρώτη περίπτωση δημιουργούνται αναμνήσεις, το παιδί μαθαίνει πως από την γιαγιά παίρνει καλούδια και μπορεί να κάνει πράγματα που στο σπίτι δεν τα κάνει, ενώ στην δεύτερη περίπτωση όλο αυτό που συμβαίνει έχει συνέπειες στην ανατροφή του παιδιού και στις καθημερινές συνήθειες που του δημιουργούνται.  Ένα παιδί στα τρία αυτό που πρέπει να σκέφτεται είναι πότε θα βγει έξω να τρέξει, πότε θα παίξει τι θα παίξει, θα πρέπει να θέλει να ανακαλύψει τον κόσμο και όχι να κάθεται κάθε απόγευμα όλο το απόγευμα μπροστά από την τηλεόραση.

 

Καλώς ή κακώς υπάρχουν διαφορές από γιαγιά σε γιαγιά. Υπάρχουν γιαγιάδες που κρατάνε τα παιδιά και κοιτάζουν να παίξουν μαζί τους, να τα πάνε βόλτα, να τα ευχαριστήσουν γενικά. Για άλλες γιαγιάδες όμως μπορεί να είναι αγγαρεία, μπορεί να είναι υποχρέωση, παίζει ρόλο και η ηλικία και οι αντοχές πους έχουν, καμία δεν μπορείς να κατηγορήσεις.

Το θέμα είναι πάντως, έχοντας μια ζωή νταντά, πως η γιαγιά είναι πάντα δικός σου άνθρωπος, η νταντά όσο καλή και να είναι είναι μία ξένη γυναίκα!

Οπότε ναι και εμένα με ενοχλεί η κατάσταση όπως την περιγράφει η λιλουμ@ αλλά από την πλευρά γιαγιάς / παππού δεν το βλέπω να αλλάζει κάτι.