Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ:ΠΟΛΥ ΖΩΗΡΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ...


Recommended Posts

Καλησπέρα έχω ένα γιο 3 χρόνων σχεδόν και πρόσφατα απέκτησα ένα κοριτσάκι που είναι 2 μηνών τώρα.

Το πρόβλημα είναι με το γιο μου που είναι αρκετά υπερκινητικός και ζωηρός. Δεν παίζει με τα παιχνίδια του καθόλου ακόμα και όταν ασχολούμαστε μαζί του σχεδόν πάντα κάθεται λίγο παίζει και μετά σηκώνεται και φεύγει και κάνει ένα σωρό τρέλες στο σπίτι και ζημιές.

Δεν τολμάμε βέβαια να αφήσουμε κάτι σε ένα τραπέζι και αμέσως το έχει πάρει και έχει φύγει τρέχωντας.

Το άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι με το με το μεσημεριανό ύπνο δεν κοιμάται με αποτέλεσμα να μην αντέχει ως το βράδυ (ξυπνάει το πρωί στις 7,30 με :cool: και να ξεσπάει σε κλάματα και πείσματα.

 

Και το άλλο βέβαια και το κορυφαίο είναι ότι ζηλεύει την αδερφή του όταν της μιλάμε και αρχίζει να της τραβάει τα μαλλιά, να της πετάει πράγματα. Παρόλο που όταν την θηλάζω του μιλάω προσπαθώ να του πω παραμύθια αυτος βρίσκει ευκαιρία και φεύγει και τριγυρίζει στο σπίτι. Ανοίγει βρύσες πετάει νερά κάτω κ.α.

 

Είμαι απελπισμένη πλέον δεν ξέρω τι να κάνω. Τις περισσότερες φορές ξεσπάω σε φώνες και βέβαια του τις βρέχω γιατί δεν αντέχουν τα νεύρα μου. Και μετά βέβαια με πνίγουν οι τύψεις. Έχω καταλήξει να μην μιλάω καθόλου στην μικρή για να μην της πετάξει κανένα αντικείμενο.

 

Ευχαριστώ πολύ περιμένω την βοήθεια σας.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 196
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Από Σεπτέμβρη θα πάει παιδικό σταθμό και θα τον γράψω και κολυμβητήριο γιατί μας έχει πει η παιδίατρος ότι πρέπει να κάνει αθλητικές δραστηριότητες για να διοχετεύει την ενέργεια του. Μέχρι τότε από ότι καταλαβαίνω πρέπει να κάνω υπομονή.

Link to comment
Share on other sites

σιγουρα ολαυτα θα βοηθησουν γιατι ειναι σε φαση που πρεπει να βγει απτο σπιτι κ να ανηκει σε μια ομαδα παρολαυτα μια αξιολογηση θα ηταν χρησιμη ωστε αν χρειαστει βοηθεια να ξεκινησετε νωρισ ναχετε χρονο και ναστε ετοιμοι πριν τα σχολικα χρονια τα υπερκινητικα κ δυστροπα παιδια συνηθωσ χρειαζονται παρακολουθηση κ οι γονεισ συμβουλευτικη κ ο γιοσ μου τετοιο παιδι ηταν τωρα ομωσ εχει αλλαξει πολυ αφου αγωνιστηκαμε πολυ:P:p:p

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 2 εβδομάδες μετά...
Καλησπέρα έχω ένα γιο 3 χρόνων σχεδόν και πρόσφατα απέκτησα ένα κοριτσάκι που είναι 2 μηνών τώρα.

Το πρόβλημα είναι με το γιο μου που είναι αρκετά υπερκινητικός και ζωηρός. Δεν παίζει με τα παιχνίδια του καθόλου ακόμα και όταν ασχολούμαστε μαζί του σχεδόν πάντα κάθεται λίγο παίζει και μετά σηκώνεται και φεύγει και κάνει ένα σωρό τρέλες στο σπίτι και ζημιές.

Δεν τολμάμε βέβαια να αφήσουμε κάτι σε ένα τραπέζι και αμέσως το έχει πάρει και έχει φύγει τρέχωντας.

Το άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι με το με το μεσημεριανό ύπνο δεν κοιμάται με αποτέλεσμα να μην αντέχει ως το βράδυ (ξυπνάει το πρωί στις 7,30 με :cool: και να ξεσπάει σε κλάματα και πείσματα.

 

Και το άλλο βέβαια και το κορυφαίο είναι ότι ζηλεύει την αδερφή του όταν της μιλάμε και αρχίζει να της τραβάει τα μαλλιά, να της πετάει πράγματα. Παρόλο που όταν την θηλάζω του μιλάω προσπαθώ να του πω παραμύθια αυτος βρίσκει ευκαιρία και φεύγει και τριγυρίζει στο σπίτι. Ανοίγει βρύσες πετάει νερά κάτω κ.α.

 

Είμαι απελπισμένη πλέον δεν ξέρω τι να κάνω. Τις περισσότερες φορές ξεσπάω σε φώνες και βέβαια του τις βρέχω γιατί δεν αντέχουν τα νεύρα μου. Και μετά βέβαια με πνίγουν οι τύψεις. Έχω καταλήξει να μην μιλάω καθόλου στην μικρή για να μην της πετάξει κανένα αντικείμενο.

 

Ευχαριστώ πολύ περιμένω την βοήθεια σας.

 

 

 

 

Καλημερα!!!

Εμενα ο γιος μου ειναι 2 χρονων ειναι και αυτος πολυ πολυ ζωηρος!!!

Να σου πω οτι ειμαι εγκυος στο 2ο στον 4ο μηνα!!

Ολη μερα στο σπιτι κανει οτι κανει σχεδον και ο δικος σου, τρεχει πανω κατω, πεταει τα παιχνιδια του, αν βρει κανενα ποτηρι πανω στο τραπεζι (γί'αυτο δεν αφηνω τιποτα ) χυνει οτι εχει μεσα!!! Αν βρει κανενα μαχαιρι στο παγκο το παιρνει και μαχαιρωνει τα ντουλαπια της κουζινας!!:mad:

Πλενω τα πιατα, ερχεται και με βοηθαει:-)

Μαγειρευω, ερχεται και με βοηθαει:-)

Βαζω πλυντηριο ρουχων, ερχεται και με βοηθαει:-)

Απλωνω τα ρουχα, ερχεται και με βοηθαει:-)

Καταλαβαινεις για την βοηθεια μιλαμε !!!!!! Αυτο που καταφερνω ειναι να τον εχω κοντα μου και να κανουμε κατι μαζι απο το να τρεχει μονος του μεσα στο σπιτι και να κανει ζημιες!!!:twisted:

Και για να εκτωνοθει ακομα περισσοτερο τον παω στην παιδικη χαρα και τον αφηνω να κανει οτι θελει!!!! Ειμαι βεβαια κοντα του πολυ κοντα του για να μη χτυπησει!!! Μονο να σου πω οτι απο την ωρα θα μπουμε μεχρι την ωρα που θα βγουμε τρεχει!!!!!:lol::lol: Δεν περπατει, μονο τρεχει για την τσουληθρα στην αλλη τσουληθρα στην τραμπαλα και παλι στην τσουληθρα!!! Α! και απο πισω εγω!!!:lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol:

Καθομαστε μια ωριτσα σχεδον, μετα ειναι λιωμα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites

καλησπερα και απο εμενα..

εχω και εγω ενα αγορακι τον οκτωμβρη κλεινει τα 3 ειναι φοβερα υπερκινητικος και ζωιρος, πεισματαρης σε σημειο που αν δεν γινεται το δικοτου μας ακουει ολο το τετραγωνο απο τις φωνες. φυσικα δεν γινεται αυτο που θελει, ψαχνω τροπους να του αποσπασω την προσοχη με κατι αλλο αλλα δυσκολο! προσπαθω να μην του δωσω σημασια μηπως και με αυτο τον τροπο σταματισει αλλα θα κανει οτι μπορει να σκεφτει το μυαλο του για να με κανει στο τελος να χασω την ψυχραιμια μου και να αρχιζω να του φωναζω και να τον μαλωνω και τρωει και καμια στον ποπο... αλλα εχει τοσο πεισμα που δεν κλαιει αντιθετα γελαει , δεν ξερω τελικα τι πρεπει να κανω!!

οταν ειναι ηρεμος και παιζουμε, μιλαμε και προσπαθω να του εξηγησω οτι καποια πραγματα που κανει δεν ειναι σωστα και οτι μπορει να χτυπησει οταν π.χ. θελει ναπαρει αντικειμενα τις κουζινας μαχαιρια και τετοια!! ολα καλα με την κουβεντα και οσο ασχολουμαι μαζι του. μολις παω να κανω καμια δουλεια τοτε ξεκινουν ολα. τελικα τι θελουν απο εμας?? με τιποτα δεν ειναι ευχαριστημενα!!!

Link to comment
Share on other sites

  • 1 χρόνο μετά...

Καλησπέρα κορίτσια. Είμαι και εγώ μια μανούλα που τα έχει παίξει! Νιώθω ότι έχω αρχίσει να χάνω τον έλεγχο. Έχω μια κόρη σχεδόν 3 και ένα γιο σχεδόν 18 μηνών. Η κορούλα μου πάει από πέρυσι παιδικό γιατί είχα μωρό τον μικρό μου και παρακολουθούσα και ένα μεταπτυχιακό. Το θέμα μου δεν είναι η σωματική κούραση που έτσι και αλλιώς δεν αλλάζει πολύ αλλά κουράστηκα ψυχολογικά. Ο 18 μηνών γιος μου είναι πολύ ζωηρός. Δεν μπορώ να πάω ούτε τουαλέτα. Ήδη ανεβαίνει σε τραπέζια καναπέδες μέχρι και πάνω στην τραπεζαρία και το τζάκι. Σκαρφαλώνει παντού. Όπου δεν φτάνει τραβάει το σκαμπό. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα όλη μέρα. Αν το αφήσω σίγουρα κάτι θα βρει να τραβήξει. Όπου πάω από πίσω. Έχω μαζέψει τα περισσότερα πράγματα από το σαλόνι, έχω βάλει κάγκελο προς τα δωμάτια. Τοποθέτησα το τραπεζάκι του σαλονιού μπροστά στο έπιπλο της τηλεόρασης και τώρα πια ανεβαίνει πάνω του και τραβάει την τηλεόραση. Τι να κάνω? Είμαι κλεισμένη σε ένα σπίτι εδώ και τρία χρόνια. Δεν μπορώ να βρω δουλειά και δεν μπορώ να πηγαίνω συνέχεια βόλτες μιας και στο καρότσι μετά από κάποια ώρα κλαίει. Πολύ γκρίνια!!!!! Το απόγευμα μου φαίνεται ατελείωτο παρόλο που με βοηθάει ο άντρας μου. Πιστεύεται ότι υπάρχει λύση? Μήπως υπερβάλω? Πως θα κάνω το παιδί να με ακούει?

4ITZp3.png

kRczp3.png

Link to comment
Share on other sites

Να σε ακούει από τώρα... λίγο δύσκολο. Έχεις σκεφτεί να τον βγάζεις βόλτα με τα πόδια; Έτσι και θα βγαίνετε έξω και ο μικρός θα ξεδίνει και θα κουράζεται ώστε όταν επιστρέφετε σπίτι να κοιμάται. Ή μπορείτε να πάτε σε κάποιον παιδότοπο ή παιδική χαρά όπου θα μπορεί να τρέχει πάνω κάτω με περισσότερη ασφάλεια. Στο καρότσι με το δίκιο του γκρινιάζει αφού είναι δεμένος και ακίνητος.

Link to comment
Share on other sites

Επειδη τελευταια και ο δικος μου κατατασεται στην κατηγορια των ζωηρων πολυ παιδιων προς το παρων...θελω να σου πω αν μπορεις να τον εχεις συνεχει εξω...αυτο κανω και εγω...ολο βολτες...τις περισσοτερες φορες με τα ποδια....εδω δεν εχουμε παιδοτοπους και ειμαστε συνεχεια στα παρκα...αστον να ξεδωσει να του φθγει ολη η ενεργεια και να κουραστει για να κοιμηθει γρηγορα...αν δεν μπορεις εσυ ας τον παρει καποιος ..μπαμπας,γιαγια,παππους κλπ....

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

αχ ομοιοπαθουσα! δεν ξερω ισως τωρα ειναι καλυτερα τα πραγματα αλλα ο μικρος μου δεν παλευεται....πρεπει να ειναι 2-3 απο πανω του και παλι δεν τον προλαβαινουμε. κανει ζημαι τρεχουμε να προφτασουμε και στο μεσοδιαστημα κανει αλλη! καλο μας κουραγιο δεν ξερω τι αλλο να πω, ελπιζω οτι μεγαλωνοντας θα ηρεμησει!

έχω δύο δωράκια

UDcLp3.png euQwp3.png

Link to comment
Share on other sites

Tελικά όλα τα παιδιά είναι ζωηρά σήμερα, έχουν απίστευτη ενέργεια και δεν κουράζονται με τίποτα 24 ώρες το 24ωρο να είναι ξύπνια. Κορίτσια-αγόρια όλα ζωηρά. Μήπως φταίνε τελικά οι ορμόνες, τα φάρμακα, τα σκευάσματα που δίνουν οι γιατροί στην εγκυμοσύνη και βγάζουμε παιδιά ντούρασελ? Δεν ξέρω πια τί να πω. Τα ίδια αντιμετωπίζω και γω με τις κόρες μου, δεν βάζουν κ...κάτω όλη μέρα παρόλλο που πάνε σχολείο το πρωί και υποτίθεται ότι θα πρέπει να γυρίζουν κουρασμένες, το αντίθετο συμβαίνει.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 χρόνο μετά...
Καλησπέρα έχω ένα γιο 3 χρόνων σχεδόν και πρόσφατα απέκτησα ένα κοριτσάκι που είναι 2 μηνών τώρα.

Το πρόβλημα είναι με το γιο μου που είναι αρκετά υπερκινητικός και ζωηρός. Δεν παίζει με τα παιχνίδια του καθόλου ακόμα και όταν ασχολούμαστε μαζί του σχεδόν πάντα κάθεται λίγο παίζει και μετά σηκώνεται και φεύγει και κάνει ένα σωρό τρέλες στο σπίτι και ζημιές.

Δεν τολμάμε βέβαια να αφήσουμε κάτι σε ένα τραπέζι και αμέσως το έχει πάρει και έχει φύγει τρέχωντας.

Το άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι με το με το μεσημεριανό ύπνο δεν κοιμάται με αποτέλεσμα να μην αντέχει ως το βράδυ (ξυπνάει το πρωί στις 7,30 με :cool: και να ξεσπάει σε κλάματα και πείσματα.

 

Και το άλλο βέβαια και το κορυφαίο είναι ότι ζηλεύει την αδερφή του όταν της μιλάμε και αρχίζει να της τραβάει τα μαλλιά, να της πετάει πράγματα. Παρόλο που όταν την θηλάζω του μιλάω προσπαθώ να του πω παραμύθια αυτος βρίσκει ευκαιρία και φεύγει και τριγυρίζει στο σπίτι. Ανοίγει βρύσες πετάει νερά κάτω κ.α.

 

Είμαι απελπισμένη πλέον δεν ξέρω τι να κάνω. Τις περισσότερες φορές ξεσπάω σε φώνες και βέβαια του τις βρέχω γιατί δεν αντέχουν τα νεύρα μου. Και μετά βέβαια με πνίγουν οι τύψεις. Έχω καταλήξει να μην μιλάω καθόλου στην μικρή για να μην της πετάξει κανένα αντικείμενο.

 

Ευχαριστώ πολύ περιμένω την βοήθεια σας.

 

Είδα το ποστ σου βέβαια είναι παλιό πριν 3 χρόνια. Είναι σαν να διαβάζω την δική μας ιστορία. Ο γιος μου με το που περπάτησε 12 μηνών μάζεψα τα πάντα από το σπίτι. Δεν άφηνε τίποτε όρθιο. Το τραπεζομάντηλο 50 φορές κάτω την μέρα μέχρι που έβγαλα. Δεν τόλμαγα να ανοίξω μπαλκονόπορτα έβρισκε πάντα κάτι να πετάξει με φόρα και από κάτω δρόμος με πεζούς και αυτοκίνητα. Την τελευταία φορά πέταξε ένα πορτοκάλι. Οταν έγινε 21 μηνών ήρθε στη ζωή η μικρή μας. Τι να πρωτοθυμηθώ. Στην αρχή δεν την πλησίαζε, μετά την υπεραγαπούσε. Την έβαζα για ύπνο στο δωμάτιό της και επειδή με του γιου μου ήταν κολλητά τα δωμάτια πετούσε στον τοίχο της διάφορα βαριά παιχνίδια και την ξυπνούσε. Αντε μετά να ξανακοιμηθεί και φυσικά δεν κοιμόταν ούτε ο ίδιος και ενώ ήθελα να μαζέψω, να μαγειρέψω κτλ δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Αλλες φορές άνοιγε την πόρτα της και πηδούσε μέσα στην κούνια της. Το είχε κάνει άπειρες φορές, μέχρι που κλειδωναμε το δωμάτιό της όταν κοιμόταν. Δεν μπορούσα να πάω ούτε τουαλέτα. Οταν η μικρή άρχισε να στέκεται άρχισε να την σπρώχνει. Της έδινε μια στο στέρνο και πάρτη κάτω. Δεν τολμούσαμε να στρίψουμε το κεφάλι μας. Παράλληλα ενώ είχε περιορίσει το πετάω τα πάντα το ξανάρχισε. Πετούσε το φαγητό, το νερό, το φρούτο και από το μπαλκόνι τα πάντα. Πηρούνια, πιάτα κτλ. Μια φορά πέταξε ένα τεράστιο φορτηγό από το μπαλκόνι και έσκασε σε ένα μπαρμπρίζ ενός γείτονα. Κάναμε υπομονή να περάσει. Το πέταγμα το περιόρισε για κάποιους μήνες. Τώρα είναι 3 χρονών και 4 μηνών και αφού πέρασαν 10 δραματικοί μήνες που έσπρωχνε διαρκώς την μικρή, εδώ κι ένα μήνα το έκοψε αυτο το βιολί και έχει αρχίσει άλλα σκηνικά. Πετάει ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ. Πηγαίνει στο δωμάτιό του αναποδογυρίζει ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ με μανία. Ζητάει νερό να πιει και αν δεν τον κοιτάς μέχρι να το πιει το έχει πετάεξει όπου βρει. Ζητάει φρούτο, του το καθαρίζω το πετάει κάτω και το πατάει. Τον βάζω να φάει στο καρεκλάκι του και αρχίζει να πετάει κάτω τις κουταλιές. Αν τον μαλώσω ξεκινάει το σκηνικό "δεν θέλω να φάω" και του απαντάω "κατέβα τότε και στο δωμάτιό σου για υπνο". Τότε αρχίζει να ουρλιάζει "όχι να φάω, να φάω". Τον ξαναβάζω καρεκλάκι πάλι τα ίδια. Σου ζητάει ψωμί και το τρίβει με τα χέρια του. Πετάει το πηρούνι και όποιον πάρει ο χάρος. Τον έχουμε πάρει με το καλό, με την τιμωρία, τις έχει φάει κιόλας πολλές φορές αλλά κανένα αποτέλεσμα. Πάμε στις κούνιες .... τρέχει σαν το κατσίκι από δω και από κει. Παίρνει το ποδήλατο της μικρής και το πετάει, παίρνει τα μωρομάντηλα και τα σκορπάει. Παίρνει τα κουβαδάκια και τα φτυαράκι των άλλων παιδιών μια από τα ίδια. τσουλήθρα, κούνια τίποτα. Οπου έχει χώμα, το κλωτσάει με τα πόδια του και πετάει φτυαριές με χώμα στα άλλα παιδάκια. Του λέω αν το συνεχίσεις τότε θα φύγουμε. Μου απαντάει ότι δεν θα το ξανακάνει και το επόμενο λεπτό πάλι τα ίδια. Γινόμαστε θέαμα στις κούνιες και προσπαθώ να κρατήσω τα νεύρα μου. ομως όλοι μας κοιτούν σαν υπερθεαμα. φεύγουμε άρον άρον γυρνάμε σπίτι κλαίγοντας επειδή δεν θέλει να φύγει. Στο σπίτι του εξηγώ ότι η συμπεριφορά του ήταν λάθος κτλ κτλ. Οταν έρχεται ο άντρας μου του λέει "πήγαμε κούνιες, αλλά εγώ πετούσα συνέχει χώμα στα άλλα παιδάκια". Τον πηγαίνω κούνιες σχεδόν κάθε μέρα, αλλά το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται. Εχω αγανακτήσει. Μου έρχεται να πάρω τα βουνά. Το μεσημέρι πάλι δεν κοιμάται και μου βγάζει την ψυχή μέχρι να κοιμηθεί το πολύ μία ώρα. Σηκώνεται συνεχώς, ανοίγει την πόρτα του, φωνάζει και ξυπνάει την μικρή στο δικό της δωμάτιο και μετά αρχίζει το πάρτυ μέχρι το βράδυ. Τους τελευταίους μήνες τον κλειδώνω να μην βγαίνει, μέχρι να κοιμηθεί. Σηκώνεται όμως από το κρεβάτι, παίρνει παιχνίδια τα κοπανάει. Τον βλέπω από την κάμερα και του λέω στο κραβάτι σου. Πάει αμέσως και μετά από ένα λεπτό πάλι τα ίδια. Αυτό μπορεί να συνεχιστεί μέχρι 1,5 ώρα μέχρι να κοιμηθεί ή να μην κοιμηθεί καθόλου. Είμαστε σε κατάσταση απόγνωσης, μας έχει γονατίσει ένα πλασματάκι τόσο δα. τι να κάνουμε;;;;

Link to comment
Share on other sites

Φοβερός τυπάκος είναι ο πιτσιρικάς σου!δυστυχως δεν έχω να προτείνω κάτι που θα μπορούσε να τον ηρεμήσει...έχω κι εγώ έναν εξίσου ζωηρό μόνο που είναι σχεδόν 18 μηνών.Εμενα πετάει μέχρι και τις λερωμένες πάνες του απ το μπαλκόνι..

Link to comment
Share on other sites

Τον έχουμε πάρει με το καλό, με την τιμωρία, τις έχει φάει κιόλας πολλές φορές αλλά κανένα αποτέλεσμα.

Είμαστε σε κατάσταση απόγνωσης, μας έχει γονατίσει ένα πλασματάκι τόσο δα. τι να κάνουμε;;;;

Νομίζω ότι πρέπει να υιοθετήσετε μια σταθερή συμπεριφορά. Θα χρειαστεί χρόνος για να συνηθίσει και να δει ότι υπάρχει συνέπεια.

Το να "τις τρώει" (πιστεύω έχεις διαβάσει κι εσύ σχετικά) ότι εκτός από το οτι αποτελεί κακοποίηση δεν έχει θετικά αποτελέσματα..κάθε άλλο! Ψάξε κι εδω να βρεις σχετικά άρθρα.

Οταν έγινε 21 μηνών ήρθε στη ζωή η μικρή μας. Οταν η μικρή άρχισε να στέκεται άρχισε να την σπρώχνει. Της έδινε μια στο στέρνο και πάρτη κάτω. Δεν τολμούσαμε να στρίψουμε το κεφάλι μας. Παράλληλα ενώ είχε περιορίσει το πετάω τα πάντα το ξανάρχισε. Πετούσε το φαγητό, το νερό, το φρούτο και από το μπαλκόνι τα πάντα.
Ο ερχομός του 2ου παιδιού αναστατώνει το 1ο, όταν μάλιστα είναι ακόμα τόσο μικρό όσο ο γιος σου. Διάβασε κι αυτό το άρθρο http://parents.org.gr/psych/a155

 

Αναρωτιέμαι επίσης εάν η βία προς τη μικρή είναι αποτέλεσμα της πίεσης που δέχεται ο μικρός από εσάς. Μήπως με τη σειρά του εκτονώνεται προς τον "αδύναμο κρίκο"? Μήπως το ότι άλλοτε εκφράζει την αγάπη του στη μικρή και άλλοτε γινεται βίαιος δεν είναι παρα η μίμηση δικών σας συμπεριφορών προς αυτόν?

 

Υπάρχει αυτή η γραμμή http://www.tilefonikigrammi.gr/grammi.asp όπου μπορείς να απευθυνθείς σε παιδοψυχολόγους.

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

αχ βρε κοπέλα μου τι τραβάς και εσύ!!!!!!

σε αυτές τις καταστάσεις και ήρεμος (άγιος) άνθρωπος να είσαι...

αναγκάζεσαι και γίνεσαι άλλος άνθρωπος, άγριος!!!

έχω 3 κουτσουβελάκια πολύ ζωηρά και ατίθασα

και σε καταλαβαίνω πάρα πολύ πολύ!!!!

εύχομαι να μεγαλώσει και να ηρεμήσει.. τι να πω...

το αστεράκι μου (3/5/2007)

τα αγοράκια μου (23/12/2009)

Link to comment
Share on other sites

Είδα το ποστ σου βέβαια είναι παλιό πριν 3 χρόνια. Είναι σαν να διαβάζω την δική μας ιστορία. Ο γιος μου με το που περπάτησε 12 μηνών μάζεψα τα πάντα από το σπίτι. Δεν άφηνε τίποτε όρθιο. Το τραπεζομάντηλο 50 φορές κάτω την μέρα μέχρι που έβγαλα. Δεν τόλμαγα να ανοίξω μπαλκονόπορτα έβρισκε πάντα κάτι να πετάξει με φόρα και από κάτω δρόμος με πεζούς και αυτοκίνητα. Την τελευταία φορά πέταξε ένα πορτοκάλι. Οταν έγινε 21 μηνών ήρθε στη ζωή η μικρή μας. Τι να πρωτοθυμηθώ. Στην αρχή δεν την πλησίαζε, μετά την υπεραγαπούσε. Την έβαζα για ύπνο στο δωμάτιό της και επειδή με του γιου μου ήταν κολλητά τα δωμάτια πετούσε στον τοίχο της διάφορα βαριά παιχνίδια και την ξυπνούσε. Αντε μετά να ξανακοιμηθεί και φυσικά δεν κοιμόταν ούτε ο ίδιος και ενώ ήθελα να μαζέψω, να μαγειρέψω κτλ δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Αλλες φορές άνοιγε την πόρτα της και πηδούσε μέσα στην κούνια της. Το είχε κάνει άπειρες φορές, μέχρι που κλειδωναμε το δωμάτιό της όταν κοιμόταν. Δεν μπορούσα να πάω ούτε τουαλέτα. Οταν η μικρή άρχισε να στέκεται άρχισε να την σπρώχνει. Της έδινε μια στο στέρνο και πάρτη κάτω. Δεν τολμούσαμε να στρίψουμε το κεφάλι μας. Παράλληλα ενώ είχε περιορίσει το πετάω τα πάντα το ξανάρχισε. Πετούσε το φαγητό, το νερό, το φρούτο και από το μπαλκόνι τα πάντα. Πηρούνια, πιάτα κτλ. Μια φορά πέταξε ένα τεράστιο φορτηγό από το μπαλκόνι και έσκασε σε ένα μπαρμπρίζ ενός γείτονα. Κάναμε υπομονή να περάσει. Το πέταγμα το περιόρισε για κάποιους μήνες. Τώρα είναι 3 χρονών και 4 μηνών και αφού πέρασαν 10 δραματικοί μήνες που έσπρωχνε διαρκώς την μικρή, εδώ κι ένα μήνα το έκοψε αυτο το βιολί και έχει αρχίσει άλλα σκηνικά. Πετάει ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ. Πηγαίνει στο δωμάτιό του αναποδογυρίζει ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ με μανία. Ζητάει νερό να πιει και αν δεν τον κοιτάς μέχρι να το πιει το έχει πετάεξει όπου βρει. Ζητάει φρούτο, του το καθαρίζω το πετάει κάτω και το πατάει. Τον βάζω να φάει στο καρεκλάκι του και αρχίζει να πετάει κάτω τις κουταλιές. Αν τον μαλώσω ξεκινάει το σκηνικό "δεν θέλω να φάω" και του απαντάω "κατέβα τότε και στο δωμάτιό σου για υπνο". Τότε αρχίζει να ουρλιάζει "όχι να φάω, να φάω". Τον ξαναβάζω καρεκλάκι πάλι τα ίδια. Σου ζητάει ψωμί και το τρίβει με τα χέρια του. Πετάει το πηρούνι και όποιον πάρει ο χάρος. Τον έχουμε πάρει με το καλό, με την τιμωρία, τις έχει φάει κιόλας πολλές φορές αλλά κανένα αποτέλεσμα. Πάμε στις κούνιες .... τρέχει σαν το κατσίκι από δω και από κει. Παίρνει το ποδήλατο της μικρής και το πετάει, παίρνει τα μωρομάντηλα και τα σκορπάει. Παίρνει τα κουβαδάκια και τα φτυαράκι των άλλων παιδιών μια από τα ίδια. τσουλήθρα, κούνια τίποτα. Οπου έχει χώμα, το κλωτσάει με τα πόδια του και πετάει φτυαριές με χώμα στα άλλα παιδάκια. Του λέω αν το συνεχίσεις τότε θα φύγουμε. Μου απαντάει ότι δεν θα το ξανακάνει και το επόμενο λεπτό πάλι τα ίδια. Γινόμαστε θέαμα στις κούνιες και προσπαθώ να κρατήσω τα νεύρα μου. ομως όλοι μας κοιτούν σαν υπερθεαμα. φεύγουμε άρον άρον γυρνάμε σπίτι κλαίγοντας επειδή δεν θέλει να φύγει. Στο σπίτι του εξηγώ ότι η συμπεριφορά του ήταν λάθος κτλ κτλ. Οταν έρχεται ο άντρας μου του λέει "πήγαμε κούνιες, αλλά εγώ πετούσα συνέχει χώμα στα άλλα παιδάκια". Τον πηγαίνω κούνιες σχεδόν κάθε μέρα, αλλά το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται. Εχω αγανακτήσει. Μου έρχεται να πάρω τα βουνά. Το μεσημέρι πάλι δεν κοιμάται και μου βγάζει την ψυχή μέχρι να κοιμηθεί το πολύ μία ώρα. Σηκώνεται συνεχώς, ανοίγει την πόρτα του, φωνάζει και ξυπνάει την μικρή στο δικό της δωμάτιο και μετά αρχίζει το πάρτυ μέχρι το βράδυ. Τους τελευταίους μήνες τον κλειδώνω να μην βγαίνει, μέχρι να κοιμηθεί. Σηκώνεται όμως από το κρεβάτι, παίρνει παιχνίδια τα κοπανάει. Τον βλέπω από την κάμερα και του λέω στο κραβάτι σου. Πάει αμέσως και μετά από ένα λεπτό πάλι τα ίδια. Αυτό μπορεί να συνεχιστεί μέχρι 1,5 ώρα μέχρι να κοιμηθεί ή να μην κοιμηθεί καθόλου. Είμαστε σε κατάσταση απόγνωσης, μας έχει γονατίσει ένα πλασματάκι τόσο δα. τι να κάνουμε;;;;

μάνα.....ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!!

(κι έλεγα ότι ο δικός μου ήταν ζωηρός....)

Link to comment
Share on other sites

κουραγιο και απο μενα,οντως μ αυτα που λες ειναι απιστευτα ζωηρο το παιδι σου,κ εγω λεω τον δικο μου ζωηρο αλλα εσεις σπατε ρεκορ.μηπως να μιλουσες με παιδοψυχολογο να σε συμβουλευσει που κανεις λαθος και αντιδρα ετσι?μηπως ειναι ζηλια?εγω παντως οσες φορες χρειαστηκα συμβουλες ρωτησα και παιδιατρο και παιδοψυχολογο και εμαθα πως να αντιμετωπιζω τα προβληματα της καθε φορας...

Link to comment
Share on other sites

Τους τελευταίους μήνες τον κλειδώνω να μην βγαίνει, μέχρι να κοιμηθεί. Σηκώνεται όμως από το κρεβάτι, παίρνει παιχνίδια τα κοπανάει. Τον βλέπω από την κάμερα και του λέω στο κραβάτι σου. Πάει αμέσως και μετά από ένα λεπτό πάλι τα ίδια. Αυτό μπορεί να συνεχιστεί μέχρι 1,5 ώρα μέχρι να κοιμηθεί ή να μην κοιμηθεί καθόλου

Το το πρόσεξα αυτό.:? Απαγορεύεται να απομονώνεις το παιδί και μάλιστα τόση ώρα.

Δεν έχω αρκετό χρόνο να σου γράψω, αλλά συστήνω άμεσα να πάρετε γνώμη από ειδικό.

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites

το παιδί ίσως έχει κάτι παραπάνω από απλή ζωηράδα (αφού δεν κάθετε ούτε λεπτό), ίσως κάποια διάσπαση προσοχής ή υπερκινητικότητα...

γιατί δεν κλείνεις ραντεβού στο κεδυ να στον αξιολογήσει κάποιος αναπτυξιολόγος;

Link to comment
Share on other sites

Θα σε συμβούλευα να απευθυνθείς ΑΜΕΣΑ σε παιδοψυχολόγο γιατί είναι προφανές ότι δεν μπορείς να το διαχειριστείς... πρακτικές κακοποίησης ενός παιδιού με ξύλο ή να τον κλειδώνεις στο δωμάτιο βλέπεις ότι χειροτερεύουν τα πραγματα... το παιδάκι μια χαρά είναι, το να το δει αναπτυξιολόγος δεν καταλαβαίνω γιατί σου το πρότειναν, είναι προφανές ότι έχεις χάσει την μπάλα (ούτε σε κρίνω ούτε σε κατηγορώ)... με το να το χτυπάς όμως και να το κλειδώνεις στο δωμάτιό απλώς χειροτερεύεις την ψυχολογία του παιδιού σε σημείο που ούτε καν μπορείς να φανταστείς τι προβλήματα μπορείς να του δημιουργήσεις.....

Link to comment
Share on other sites

Θα σε συμβούλευα να απευθυνθείς ΑΜΕΣΑ σε παιδοψυχολόγο γιατί είναι προφανές ότι δεν μπορείς να το διαχειριστείς... πρακτικές κακοποίησης ενός παιδιού με ξύλο ή να τον κλειδώνεις στο δωμάτιο βλέπεις ότι χειροτερεύουν τα πραγματα... το παιδάκι μια χαρά είναι, το να το δει αναπτυξιολόγος δεν καταλαβαίνω γιατί σου το πρότειναν, είναι προφανές ότι έχεις χάσει την μπάλα (ούτε σε κρίνω ούτε σε κατηγορώ)... με το να το χτυπάς όμως και να το κλειδώνεις στο δωμάτιό απλώς χειροτερεύεις την ψυχολογία του παιδιού σε σημείο που ούτε καν μπορείς να φανταστείς τι προβλήματα μπορείς να του δημιουργήσεις.....

 

Συμφωνώ!

 

Επίσης πρέπει να υπάρχουν συνέπειες αλλά δεν εννοώ ξύλο ή κλείδωμα. πχ ενώ συνέχεια φέρεται άσχημα στις κούνιες, εσύ συνεχίζεις και τον πηγαίνεις κάθε μέρα.

Δεν κοιμάται το μεσημέρι. Μην τον πιέζεις κάθε μέρα να κοιμηθεί με το ζόρι και μάλιστα να τον κλειδώνεις στο δωμάτιό του.

Πάρτον λίγο με το καλό, αφιέρωσέ του χρόνο, δείξτου ότι τον αγαπάς, απόσπασέ του την προσοχή όταν κάνει αταξίες. Μην τον μαλώνεις συνέχεια και μη δείχνεις ότι έχεις προτεραιότητα το μωρό. Άλλωστε και αυτός μικρός είναι...

Link to comment
Share on other sites

Πρόσφατα διάβασα ότι ένα παιδί που φέρεται άσχημα είναι ένα παιδί που έχει κακή εικόνα για τον εαυτό του. Προσπαθήστε να δουλέψετε πάνω σ' αυτό, εστιάζοντας στον έπαινο και στην ενθάρρυνση.

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι πρέπει να υιοθετήσετε μια σταθερή συμπεριφορά. Θα χρειαστεί χρόνος για να συνηθίσει και να δει ότι υπάρχει συνέπεια.

Το να "τις τρώει" (πιστεύω έχεις διαβάσει κι εσύ σχετικά) ότι εκτός από το οτι αποτελεί κακοποίηση δεν έχει θετικά αποτελέσματα..κάθε άλλο! Ψάξε κι εδω να βρεις σχετικά άρθρα.

Ο ερχομός του 2ου παιδιού αναστατώνει το 1ο, όταν μάλιστα είναι ακόμα τόσο μικρό όσο ο γιος σου. Διάβασε κι αυτό το άρθρο http://parents.org.gr/psych/a155

 

Αναρωτιέμαι επίσης εάν η βία προς τη μικρή είναι αποτέλεσμα της πίεσης που δέχεται ο μικρός από εσάς. Μήπως με τη σειρά του εκτονώνεται προς τον "αδύναμο κρίκο"? Μήπως το ότι άλλοτε εκφράζει την αγάπη του στη μικρή και άλλοτε γινεται βίαιος δεν είναι παρα η μίμηση δικών σας συμπεριφορών προς αυτόν?

 

Υπάρχει αυτή η γραμμή http://www.tilefonikigrammi.gr/grammi.asp όπου μπορείς να απευθυνθείς σε παιδοψυχολόγους.

 

To τις τρώει στον πισινό καμμιά φορά ή μπαίνει τιμωρία, μπορεί να είναι κακοποίηση όπως λες αλλά είναι κάποιες φορές που έχεις εξαντλήσει όλες τις μεθόδους. Αυτό δε σημαίνει ότι γίνεται κατ επαναλήψη σε καμμιά περίπτωση. Σε καμμιά περίπτωση δεν τον πιέζουμε για κάτι. Του εξηγούμε, τον κουβεντιάζουμε πολύ, τον συζητάμε πολύ, αλλά καμμιά μα καμμιά βελτίωση. Ολη μέρα ασχολούμαστε μαζί του, είτε παίζουμε με πλαστελίνες, είτε ζωγραφίζουμε, είτε πάμε στην πυλωτή και παίζουμε με τα χώματα. Και στους εξωτερικούς χώρους και στο εσωτερικό του σπιτιού μια ίδια καταάσταση. Πήγαμε σε παιδοψυχολόγο και μας είπε τα εξής. Τα έχει βάλει μαζί μου, διότι ήρθε στο σπίτι ένα καινούργιο μέλος, η αδερφή του. Ηταν το απόλυτο φαβορί στο σπίτι και τώρα ξαφνικά έρχεται και άλλο άτομο, που θέλει να παίξει με τα παιχνίδια του, να μοιραστεί, να παίξει με τη μαμά. Επίσης ο ψυχολόγος μας είπε ότι θέλει τη μαμά μόνο για εκείνον και όχι να την μοιράζεται. Ζηλεύει πολύ γι αυτό όλη αυτή η συμπεριφορά του, να κάνουμε υπομονή σε κανένα εξάμηνο το πολύ θα στρώσει. Ζηλεύει τα πάντα !!!! Φοράω παπούτσια της μικρής, τρέχει να φέρει τα δικά του. Δίνω νερό στην μικρή, ζητάει κι εκείνος. Φιλάω στο ποδαράκι τη μικρή, μαμά και το δικό μου ποδαράκι. Επεσε μια μέρα η μικρή και χτύπησε στο κεφάλι (όχι ιδιαίτερο χτύπημα), έκλαιγε λοιπόν και την πήρα αγκαλιά και της έλεγα σωπα κοριτσάκι μου θα περάσει και της έδωσα την πιπίλα της. Οταν την άφησα, πέφτει ο μεγάλος επίτηδες στο πάτωμα να χτυπήσει και μου λέει "μαμά πάρε κι εμένα αγκαλιά και δώσε μου την πιπίλα" (την έχει κόψει από 21 μηνών). Τα λέγαμε στον ψυχολόγο και γέλαγε. Μας είπε ότι περνάει έντονη φάση, η συμπεριφορά του είναι έντονη γιατί την μικρή και που έχει χάσει την αποκλειστικότητα της μαμάς. Σήμερα τον πήγα στην πυλωτή και αντί να παίξει με τα χώματα τα πετούσε πάνω μας.

Ενα άλλο περιστατικό που τον έχει επηρεάσει θανάσιμα όπως μας είπε ο ψυχολόγος είναι ότι πρόσφατα μετακομίσαμε από την Αθήνα και μένουμε μαζί με τους γονείς του άντρα μου πλέον στο ίδιο σπίτι. Από τότε που μετακομίσαμε υιοθέτησε αυτή την συμπεριφορά. Στην Αθήνα που μέναμε οι 4 δεν αντιμετωπίσαμε τέτοια προβλήματα, τόσο ακραία. Μας είπε ότι η μετακόμιση τον έχει επηρεάσει. Δεν μπορεί να καταλάβει στο μικρό του το μυαλό, γιατί μένουμε πλέον όλοι μαζί, γιατί δεν μένουμε στο δικό μας σπίτι. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει το ρόλο της μαμάς από το ρόλο της γιαγιάς. Μας είπε να μετακομίσουμε σε δικό μας σπίτι το συντομότερο. Ομως οι συνθήκες είναι τέτοιες που είναι πολύ δύσκολο. οσο μένουμε όλοι μαζί του κάνει κακό.

Link to comment
Share on other sites

Πετάει παιχνίδια παντού, μέχρι στην τηλεόραση στην οθόνη, σήμερα έβαζε το μπιφτέκι στο στόμα και το έφτυνε γύρω γύρω στο πλακάκι, έκανε τα τσίσα στο γιογιο και τα πέταξε μέσα στο τζάκι, πήρε το άζαχ και ψέκασε τη μικρή στο πρόσωπο (αν και έχω μαζέψει τα πάντα από παντού έκανα μια δουλειά και μέχρι να γυρίσω το είχε πάρει). Εσυρε το κρεβάτι του από το σημείο που το έχουμε στην πόρτα του δωματίου του και τον καναπέ στην θέση του κρεβατιού. Δηλαδή, τι άλλο πρέπει να κάνει για ν αμην τον μαλώσουμε;;; Ολα αυτά έγιναν σήμερα το πρωί. Σκεφτείτε τι γίνεται την υπόλοιπη μέρα

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...