Ιστορίες με αίσιο τέλος για εμάς που δεν είμαστε έγκυες

[nikel]

maan καλωσήρθες, να έχεις μια τέλεια εγκυμοσύνη και με το καλό να δεχτείς το μωράκι σου!!!

[makarinaerthei]

maan ΚΑΤ' ΑΡΧΗΝ ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ! Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΝΘΑΡΡΥΝΤΙΚΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ! ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ! Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΥΧΟΜΑΙ!

[Ντίνα30]

Θα ήθελα και γω με τη σειρά μου να γράψω τη δική μου ιστοριούλα και εύχομαι να πάρετε κουράγιο, θάρρος και υπομονή!!!!

Παντρευτήκαμε στις 27 Οκτωβρίου 2006 και από την ίδια εκείνη νύχτα ξεκινήσαμε τις ελεύθερες επαφές. Πριν δεν ήθελα να έχουμε ελεύθερες γιατί λέει δεν ήθελα να πάω στην εκκλησία με τη κοιλιά στο στόμα!!!! Μιλάμε για μεγάλη ηλιθιότητα, αλλά να μου πείς, που να το ξέραμε....

Πέρασε η πρώτη χρονιά έγγαμου βίου και τίποτα...Ζήτημα να είχα κάνει εκείνη τη χρονιά 2-3 τεστ εγκυμοσύνης. Δεν είχα άγχος καθόλου, δεν το σκεφτόμουνα καν, και απλά όταν έβλεπα ότι είχα καθυστέρηση έπαιρνα τεστ και φυσικά έβγαινε αρνητικό. Τίποτα κανένα άγχος.. Λίγο μετά όμως, την πρώτη μας επέτειο, άρχισα να το σκέφτομαι και όσο περνούσε ο καιρός και δεν γινόταν τίποτα, άρχιζα λίγο να ανησυχώ, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουμε εξετάσεις και οι δύο και οι εξετάσεις να είναι ΟΚ και των δύο. Ο γιατρός μας συμβούλεψε να μην το σκεφτόμαστε τόσο πολύ και ότι θα έρθει από μόνο του. Αφήσαμε να περάσουν 2-3 μήνες και πάλι τίποτα..Αλλάξαμε γιατρό και φτου κι απ'την αρχή νέες εξετάσεις και πάλι τα αποτελέσματα σε φυσιολογικές τιμές και όλα καλά. Άρχισα να τρελαίνομαι, ο άντρας μου προσπαθούσε να το παίζει ψύχραιμος, και όλα κυλούσαν πλέον σε γκρίζο φόντο.. Είχα χάσει το κέφι μου (εγώ που ήμουν η ψυχή της παρέας και ήμουν όλο πλάκες κτλ), δεν μπορούσα να δω μωράκι ή έγκυο και έπεφτα αυτομάτως ψυχολογικά, βαριόμουν να βγω απ'το σπίτι, δεν με ευχαριστούσε τίποτα και όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα. Ο καημένος ο άντρας μου έκανε ότι μπορούσε για να με ανεβάσει, του έκανα το χατήρι (και καλά) γιατί δεν ήθελα να στεναχωριέται κι αυτός...Μπροστά του ψιλοέκανα το καραγκιόζη και όταν τη νύχτα κοιμόταν ξέσπαγα σε βουβούς λυγμούς και μου έφευγε όλο αυτό που είχα μέσα μου..Την επόμενη μέρα πάλι από την αρχή...

Για να μην τα πολυλογώ και σας κουράζω μου έστειλαν από ένα μοναστήρι μια κλωστίτσα που φοράω ακόμη, έκανα προσευχή καθημερινά και παρακαλούσα να μου στείλει ένα μωράκι, με υποσχέσεις που ξέρω πως μπορώ να εκπληρώσω...Υπήρξαν κάποιοι άνθρωποι που έκαναν προσευχή για μένα (και τους ευχαριστώ) και έπαιρνα θάρρος και έλεγα, δεν μπορεί θα με βοηθήσει κι εμένα...

Ήρθε φέτος και η δεύτερη επέτειος η οποία μόνο χαρούμενη δεν ήταν, αφού στο δείπνο που πήγαμε με τον άντρα μου να γιορτάσουμε και καλά, όλο για το μωρό λέγαμε και πως πρέπει να κάνουμε κάτι πιο δραστικό από το να περιμένουμε απλά να συμβεί...

Ξαναπήγα στο γιατρό και του είπα ότι θέλω να κάνω τη Pregnyl και αν δεν καταφέρουμε κάτι να κάνω σπερματέχυνση. Συμφώνησε και μας έγραψε κάτι εξετάσεις για πριν την ένεση την οποία θα την κάναμε λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα...Δε χρειάστηκε όμως...Μετά από καθυστέρηση έκανα τεστ και βγήκε θετικό..Την επόμενη έκανα χοριακή και ήταν 3960!!!!!

Τη Δευτέρα 08/12 έχω ραντεβού για τον πρώτο υπέρηχο!!! Ακόμα δεν το έχουμε πιστέψει!!!!! Για μας είναι δώρο Θεού, για κάποιον άλλο μπορεί να είναι τύχη, δεν ξέρω αυτό που ξέρω είναι ότι έμεινα έγκυος μέσα στον Νοέμβρη που είχα άγχος φουλ!!!!

Μην απογοητεύεστε και ζητήστε τη βοήθεια του Θεού!!! Δε θα σας την αρνηθεί!!!

Σας ευχαριστώ που με αφήσατε να σας ανοίξω την καρδιά μου και που διαβάζοντας τις ιστορίες σας έπαιρνα κουράγιο!!! Σας φιλώ και θα είμαι πάντα εδώ!!!

[anna2303]

Καλησπέρα σε όλες. Εκανα registration πρίν από λίγο μόνο και μόνο για να σας ζητήσω να μήν σταματήσετε ποτέ να ελπίζετε και να προσπαθείτε... Η ιστορία μου σε συντομία εχει ώς εξής: 3 παλύνδρομες χωρίς καμμία εξήγηση, 15,000 εξετάσεις, 3 - 4 γιατροί, μήνες σε αναμονή της περιόδου, αγωνία για "χαμένες" ευκαιρίες, πολλές στιγμές πικρας και πόνου.... Μεσα σε όα αυτά όμως δεν πίστεψα ούτε μία στιγμή ότι δε θα τα καταφέρω, ούτε ένα λέπτο δεν σταμάτησα να ονειρεύομαι... Τον Μάρτιο του 2007 έφερα στον κόσμο ένα πανεμορφο αγοράκι. Ο γιατρός μου ακόμη και τώρα μου λέει πως δεν ξέρει τι ήταν λάθος τις προηγούμενες φορές και τι πήγε σωστά αυτή τη φορά... Εγώ όμως ξέρω ότι το είχα προσευχηθεί γι αυτό το μωρό με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου και έτσι απλά...ήρθε. Πριν από 3 ημέρες είχα μία ακόμη παλύνδρομη... Δεν ξέρω ακόμη αν θα προσπαθήσω ξανά ή θα αρκεστώ στο δώρο που ηδη μου έκανε ο Θεός. Θα ακούσω για αλλη μία φορά ότι μου λέει η καρδιά... Οτι και να γίνει όμως να ξέρετε ότι θα συνεχίσω να είμαι καλά και θα ονειρεύμαι... Αυτά ήθελα να σας πώ...όπως και ότι αφού μπορώ εγώ σίγουρα μπορείτε κι εσείς... Πιστέψτε στο δυνατό, στο αδύνατο, στον εαυτό σας και στον Θεό. Καλή τυχη σε όλες μας...

Καλημέρα κορίτσια ! Δεν ξέρω αν θυμόσαστε την ιστορία μου οπότε την επισυνάπτω…

Ήθελα απλά να σας πω ότι είμαι ξανά έγκυος και αυτή τη φορά όλα φαίνονται να πηγαίνουν καλά… Συνεχίστε να ονειρεύεστε λοιπόν όπως σας είπα και την πρώτη φορά…. Κι όλα θα πάνε καλά.

Α! Επίσης δώστε επίσης ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή στο θέμα επιλογής του γιατρού σας γιατί υπάρχει πολύ σαβούρα εκεί έξω…. Το ξέρω από πείρα γιατί έχω αλλάξει 6 μέχρι να βρω τον δικό μου (Ο Θεός να τον έχει καλά του χρωστάω πολλά…) και συζητώντας έχω ακούσει πάρα πολλά άσχημα… Ειδικά τις περιπτώσεις όπως εμείς που θέλουμε μωρό και αντιμετωπίζουμε δυσκολίες τις βλέπουν σαν ξερολούκουμο!

Αυτά για την ώρα.

Σας εύχομαι ότι καλύτερο….

[zeta]

anna2303 πραγματικά συγχαρητηρια και οτι καλήτερο σου ευχομαι !!!Αυτο με τις παλινδρομες ειναι αλλο πραγμα σκετο απογοητευση !!!!Αλλα ευτυχως που στο τελος δικαιονόμαστε!!!!Η ιστορια σου να ξερεις δινει δυναμη σε πολλα κοριτσια , μια απο αυτες ειμαι και εγω!!Τωρα ειμαι παλι εγκυος μετα απο μια παλλινδρομη....Σε ποια βδομαδα εισαι???Τελικα ανακάλυψες τι εφταιγε ????Ή δεν βρηκες τιποτα ????

[anna2303]

Καλημέρα Zeta μου,

 

Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου. Κατάλαβα ότι σε άγγιξαν αυτά που λέω τόσο από αυτά που με ρωτάς όσο και από το γεγονός ότι με ρωτάς περισσότερα για τον γιατρό μου (διάβασα το μήνυμα σου και στις 2 ενότητες). Λοιπόν θα προσπαθήσω να απαντήσω σε όσο περισσότερα μπορώ αν και είναι δύσκολο να συνοψίσω μία ιστορία τόσων χρόνων σε 1 mail. Σήμερα είμαι 18 εβδομάδων και 2 ημερών και όλα πάνε καλά. Για τις 3 πρώτες παλίνδρομες δε βρέθηκε ποτέ αιτία, για την τελευταία - που έγινε μετά αφού γέννησα τον μπέμπη μου - βρέθηκε χρωμοσωματικό σφάλμα… Ο Μπαγιετάκος ήταν ο πρώτος γιατρός που πήγα μετά την πρώτη αποβολή και μου είπε κάποια πράγματα για ενδεχόμενο πρόβλημα που διέκρινε εμπειρικά (μεγάλη ιστορία)… έκανα κάποιες εξετάσεις που φυσικά δεν έδειξαν τίποτα - και εφόσον δε μου άρεσαν αυτά που άκουσα και προτιμούσα να πιστεύω ότι ήταν τυχαίο γεγονός - έφυγα σε αναζήτηση άλλου γιατρού παρά το γεγονός ότι φίλοι και γνωστοί που μου τον είχαν συστήσει ως χαρισματικό γιατρό μου έλεγαν ότι κάνω λάθος…

Το τι έγινε από εκεί και μετά δε θέλω ούτε να το θυμάμαι… άλλαζα γιατρούς πηγαίνοντας ενστικτωδώς όπου μου χάιδευαν τα αυτιά, έτρεχα από «ειδικό» σε «ειδικό» και από και το αποτέλεσμα? μου έκοψαν την περίοδο 2 φορές για 7 μήνες (πέρασα κανονική κλιμακτήριο 2 φορες), δώσαμε ένα σκασμό χρήματα σε εξετάσεις (νομίζω ότι έχω κάνει όλες όσες υπάρχουν!) έκανα ότι μου ζητούσαν (από αντιπατρικά μέχρι αμέτρητες προληπτικές θεραπείες) με τη ελπίδα ότι θα ζούσα κι εγώ το όνειρό… και στο μεταξύ απέβαλα άλλες 2 φορές…. Γύρισα πίσω στον Μπαγιετάκο απελπισμένη και με την ουρά στα σκέλια… κούνησε απλά αρνητικά το κεφάλι του με όσα είχα τραβήξει και με ανέλαβε ξανά… Αυτή τη φορά ακολούθησα κατά γράμμα τις οδηγίες του και 1 χρόνο μετά απέκτησα το μπέμπη μου. Έτσι απλά… χωρίς μεγάλα λόγια και φαμφάρες (δεν τα πηγαίνει καθόλου καλά με αυτά) Το περασμένο καλοκαίρι, οταν απέβαλα ξανά πήγα και τον βρήκα θυμωμένη λέγοντας του «Είδατε ? τίποτα δεν άλλαξε! Έγινε ξανά !» κι εκείνος μέσα στην απόλυτη ηρεμία μου είπε «όχι δεν είναι το ίδιο, αυτό είναι χρωμοσωματικό σφάλμα, μπορούσε να συμβεί σε κάθε κοπέλα. Προσπάθησε άλλη μία φορά και σου υπόσχομαι ότι όλα θα πάνε καλά». Ο καριότυπος απέδειξε ότι είχε δίκιο άλλη μία φορά και η εγκυμοσύνη μου που εξελίσσεται κατ ευχή επίσης… Έχω μετανιώσει που δεν έμεινα μαζί του από την πρώτη στιγμή – όπως επέμενε και ο άντρας μου - γιατί πλέον ξέρω ότι θα είχα γλυτώσει πολύ ταλαιπωρία. Στην πορεία έχω μάθει τόσα πολλά για αυτόν που θεωρώ ότι ο Θεός τον έστειλε στο δρόμο μου... Έχει αναλάβει και έχει φέρει στον κόσμο παιδιά και περιπτώσεις που άλλοι γιατροί παράτησαν… Είναι επίμονος, χαρισματικός, ξέρει πολύ καλά τη δουλειά του, έχει τεράστια εμπειρία και μοναδική διαίσθηση… Από μεγάλα λόγια σίγουρα δεν ξέρει αλλά… όπως λέμε με την αδελφή μου και τον άντρα μου όταν μας ρωτάνε για τον γιατρό μου… «αν υπάρχει κάποιος που ΜΠΟΡΕΙ είναι σίγουρα ο Μπαγιετάκος»

Δεν ξέρω αν κατάφερα να σε καλύψω με όσα σου γράφω… μπορεί να έγραψα πολλά αλλά νιώθω πραγματική ευγνωμοσύνη και πως του χρωστάω πολλά και που δεν ξεπληρώνονται με χρήματα…

Μακάρι να κατάφερα να σου δώσω θάρρος και κουράγιο όπως λες - σε εσένα και σε άλλα κορίτσια - γιατί έτσι νιώθω ότι «ξορκίζονται» όσα πέρασα. Και αν υπάρχει κάτι που θα ήθελα να «πάρετε» από εμένα , είναι να πίστεψε στο Θεό στον εαυτό σας και στο ακατόρθωτο…

[zeta]

Anna μου σε ευχαριστω που μου απαντησες και πραγματικα εδωσες κουραγιο σε μενα αλλα και στις υπολοιπες κοπελιες που το προσπαθουν .Να εισαι καλα...! Δεν καταλαβα ομως , ειχες τελικα κατι γυναικολογικο η σου βρηκε κατι αλλο ή απλα σου συνεβαινε??

[maker]

Η δική μου ιστορία είχε όντως αίσιο τέλος!!!

 

Είμαι 27 και με τον σύζυγο προσπαθούμε 4 χρόνια για μωράκι.

Τον πρώτο καιρό το πηγαίναμε χαλαρά, όταν είναι να'ρθει θα'ρθει λέγαμε

και έτσι πορευόμασταν... Συχνές επαφές χωρίς προφύλαξεις και πολλές

τεχνικές για μια επιτυχημένη σύλληψη...

Μαξιλάρια κάτω απο τον ποπό, κατακόρυφο, ζεστά επιθέματα στην κοιλιά, ζεστά νερά απο κάτω, να μην σκουπίζεσαι μετά την πράξη, να μην πλένεσαι...

λίγο - πολύ τα γνωστά που κάνουμε όλες οι γυναίκες που επιθυμούμε ένα μπεμπέ!!! Στη αρχή ήταν διασκεδαστικό αλλά χωρίς τα επιθυμητά αποτελέσματα...

Μετά απο 2 χρόνια εντατικής και ομολογουμένως φιλότιμης αλλά άκαρπης προσπάθειας αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το γιατρό να ρωτήσουμε απλά το ΓΙΑΤΙ... Γιατί δεν μπορούσαμε να φτάσουμε στο επιθυμητό? Τι πρόβλημα υπήρχε? Λόγω μικρής ηλικίας δικής μου και του συζύγου (30), ο γιατρός μας καθησύχασε και μας έβαλε όριο ακόμα ένα χρόνο προσπάθειας χωρίς ΑΓΧΟΣ, αφού εγώ στεναχωριόμουν ιδιαίτερα για το γεγονός...

A propo, οι γυναικολογικές μου εξετάσεις ήταν εξαιρετικές! Κανένα πρόβλημα με ωοθήκες - μήτρα κτλ. Το ίδιο και του συζύγου! Και έτσι συνεχίζαμε ακάθεκτοι τις προσπάθειες!!! Περιττό να σας πω τα άπειρα τεστ εγκυμοσύνης, τα κλάματα, τις απογοητεύσεις, το πεσμένο ηθικό... όλα μαύρα - ούτε καν γκρι σκούρο!!! Το κακό είναι οτι ενώ ο σύζυγος δεν αγχωνόταν καθόλου μέχρι στιγμής άρχισε κι αυτός να στεναχωριέται και να αγχώνεται...

Αποφασίσαμε να πάμε ξανά στον γιατρό και, αν και δεν υπήρχε πρόβλημα όπως έλεγε, να το ψάξουμε λίγο παραπάνω και να μπούμε σε άλλες διαδικασίες αν χρειαστεί. Συμφώνησε και ο ίδιος και ξεκινήσαμε...

Μη σας τα πολυλογώ, οι εξετάσεις μου σε ένα απλό τεστ ΠΑΠ έδειξαν αλλοιώσεις στον τράχηλο με υπόνοια καρκινωμάτων και έτσι χρειάστηκε να κάνω 2 επεμβάσεις και 2 βιοψίες. Ο γιατρός μου είπε οτι αν δεν ξεκινούσαμε αυτές τις περαιτέρω διαδικασίες στα 35 μου θα είχα με σιγουριά ΚΑΡΚΙΝΟ του ΤΡΑΧΗΛΟΥ. Η περίπτωση μου ήταν σπάνια για γυναίκα 27 ετών αλλά ήμουν τυχερή μέσα στην ατυχία μου. Το πρόλαβα και το αντιμετώπισα. Ο άντρας μου στάθηκε δίπλα μου καλύτερα απο όλους με αμέριστη στήριξη και συμπαράσταση.

Τώρα μετά από ανάρρωση, περνάμε στα επόμενα στάδια των εξετάσεων για το πολυπόθητο μωράκι μας... Ελπίζουμε και σκεφτόμαστε θετικά...

Μετά τον γιατρό ελπίζουμε και ο Καλός Θεούλης να βάλει το χεράκι του...

 

Στο κάτω - κάτω η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...

[irsa]

Η δική μου ιστορία είχε όντως αίσιο τέλος!!!

 

Είμαι 27 και με τον σύζυγο προσπαθούμε 4 χρόνια για μωράκι.

Τον πρώτο καιρό το πηγαίναμε χαλαρά, όταν είναι να'ρθει θα'ρθει λέγαμε

και έτσι πορευόμασταν... Συχνές επαφές χωρίς προφύλαξεις και πολλές

τεχνικές για μια επιτυχημένη σύλληψη...

Μαξιλάρια κάτω απο τον ποπό, κατακόρυφο, ζεστά επιθέματα στην κοιλιά, ζεστά νερά απο κάτω, να μην σκουπίζεσαι μετά την πράξη, να μην πλένεσαι...

λίγο - πολύ τα γνωστά που κάνουμε όλες οι γυναίκες που επιθυμούμε ένα μπεμπέ!!! Στη αρχή ήταν διασκεδαστικό αλλά χωρίς τα επιθυμητά αποτελέσματα...

Μετά απο 2 χρόνια εντατικής και ομολογουμένως φιλότιμης αλλά άκαρπης προσπάθειας αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το γιατρό να ρωτήσουμε απλά το ΓΙΑΤΙ... Γιατί δεν μπορούσαμε να φτάσουμε στο επιθυμητό? Τι πρόβλημα υπήρχε? Λόγω μικρής ηλικίας δικής μου και του συζύγου (30), ο γιατρός μας καθησύχασε και μας έβαλε όριο ακόμα ένα χρόνο προσπάθειας χωρίς ΑΓΧΟΣ, αφού εγώ στεναχωριόμουν ιδιαίτερα για το γεγονός...

A propo, οι γυναικολογικές μου εξετάσεις ήταν εξαιρετικές! Κανένα πρόβλημα με ωοθήκες - μήτρα κτλ. Το ίδιο και του συζύγου! Και έτσι συνεχίζαμε ακάθεκτοι τις προσπάθειες!!! Περιττό να σας πω τα άπειρα τεστ εγκυμοσύνης, τα κλάματα, τις απογοητεύσεις, το πεσμένο ηθικό... όλα μαύρα - ούτε καν γκρι σκούρο!!! Το κακό είναι οτι ενώ ο σύζυγος δεν αγχωνόταν καθόλου μέχρι στιγμής άρχισε κι αυτός να στεναχωριέται και να αγχώνεται...

Αποφασίσαμε να πάμε ξανά στον γιατρό και, αν και δεν υπήρχε πρόβλημα όπως έλεγε, να το ψάξουμε λίγο παραπάνω και να μπούμε σε άλλες διαδικασίες αν χρειαστεί. Συμφώνησε και ο ίδιος και ξεκινήσαμε...

Μη σας τα πολυλογώ, οι εξετάσεις μου σε ένα απλό τεστ ΠΑΠ έδειξαν αλλοιώσεις στον τράχηλο με υπόνοια καρκινωμάτων και έτσι χρειάστηκε να κάνω 2 επεμβάσεις και 2 βιοψίες. Ο γιατρός μου είπε οτι αν δεν ξεκινούσαμε αυτές τις περαιτέρω διαδικασίες στα 35 μου θα είχα με σιγουριά ΚΑΡΚΙΝΟ του ΤΡΑΧΗΛΟΥ. Η περίπτωση μου ήταν σπάνια για γυναίκα 27 ετών αλλά ήμουν τυχερή μέσα στην ατυχία μου. Το πρόλαβα και το αντιμετώπισα. Ο άντρας μου στάθηκε δίπλα μου καλύτερα απο όλους με αμέριστη στήριξη και συμπαράσταση.

Τώρα μετά από ανάρρωση, περνάμε στα επόμενα στάδια των εξετάσεων για το πολυπόθητο μωράκι μας... Ελπίζουμε και σκεφτόμαστε θετικά...

Μετά τον γιατρό ελπίζουμε και ο Καλός Θεούλης να βάλει το χεράκι του...

 

Στο κάτω - κάτω η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...

 

Καλησπέρα Maker,

κατ΄αρχήν να σου ευχηθώ από Maker να γίνεις Miracle maker και να αποκτήσεις σύντομα ένα-δύο-τρια-.....10 υγιέστατα μωράκια!!!

Η ιστορία σου πραγματικά με άφησε με το στόμα ανοικτό....

δεν είχα ακούσει κάτι παρόμοιο στην ηλικία σου.

 

Έχω να σου κάνω 2-3 ερωτήσεις..αν θες φυσικά απαντάς

1ον πριν το συγκεκριμένο τεστ παπ είχες κάνει άλλο και αν ναι πριν πόσο καιρό?

2ον σου είχε γίνει ποτέ διάγνωση για HPV?

3ον έχεις κληρονομικότητα στην συγκεκριμένη πάθηση?

 

τα ρωτάω όλα αυτά γιατί δεν μπορώ να καταλάβω πως εσύ τόσο νέα να έχεις τέτοια αποτελέσματα στο παπ...

 

Αν θες απαντάς, όπως σου είπα.

Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου!!!

[anna2303]

Καλησπέρα Ζeta μου,

Λογική η ερώτηση σου... αλλά πώς να σου εξηγήσω τα ανεξήγητα ?

Λοιπόν, αρχίζω από τα εύκολα. Η 4η αποβολή ήταν όντως χρωμοσωματικό σφάλμα. Συνηθισμένο και κοινό δηλαδή.

Οι 3 προηγούμενες σύμφωνα με ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους γιατρούς - εκτός από τον Μπαγιετάκο - ήταν τυχαίο γεγονός, ΟΛΕΣ οι δίκες μου εξετάσεις αλλά και αυτές του άντρα μου αλλά και των εμβρύων ήταν θαυμάσιες! και άρα όλα ήταν μια χαρά κι εγώ απλά γκαντέμο! γιατί χωρίς λόγο απέβαλα 3 φορές στην 8η εβδομάδα και πάντα με παλίνδρομες....

(Ο Μ. υποστηρίζει λοιπόν ότι κάτι που επαναλαμβάνεται 3 φορές δεν μπορεί να είναι τυχαίο και απλά είναι κάτι «απίθανο» ή σπάνιο ή απλά μικρό... )

Σε έναν από τους πρώτους υπέρηχους (είναι ειδικευμένος σε αυτούς) μετά την 1η αποβολή ανακάλυψε μια μικρή κύστη στην μία ωοθήκη μου, τόσο μικρή που οι άλλοι γιατροί χαρακτήρισαν ως ανάξια λόγου, τόσο λόγο θέσης όσο και λόγο μεγέθους αλλά εκείνος είδε με καχυποψία από την πρωτη στιγμή... Όταν τελικά γύρισα πίσω, με 3 αποβολές στην πλάτη και ασχοληθήκαμε με αυτό το «μικρό», «ανύπαρκτο» και «ανάξιο λόγου» θέμα... έγινα επιτέλους μανούλα....Έτσι απλά…. Βλέπεις ο ανθρώπινος οργανισμός είναι τόσο σύνθετος και οι ισορροπίες του διαταράσσονται ακόμη και από μικρούς και ελάχιστους παράγοντες... μόνο που τελικά θέλει «μαγκιά» και μεράκι για να τους βρει κάποιος ... και ο Θεός μου έστειλε τον σωστό άνθρωπο… …αλλιώς ήταν όλες ένα τυχαίο γεγονός.…

[zeta]

Δηλαδη εκανες αφαιρεση της κυστης? η απλα φαρμακευτικη αγωγη. Σε ρωταω γιατι εχω και εγω 2 κυστουλες στην μια ωοθηκη μου , για τις οποιες μου ειπε να μην ασχοληθω και πως ολες οι γυναικες εχουν κατι τετοιο.

[maker]

Η δική μου ιστορία είχε όντως αίσιο τέλος!!!

 

Είμαι 27 και με τον σύζυγο προσπαθούμε 4 χρόνια για μωράκι.

Τον πρώτο καιρό το πηγαίναμε χαλαρά, όταν είναι να'ρθει θα'ρθει λέγαμε

και έτσι πορευόμασταν... Συχνές επαφές χωρίς προφύλαξεις και πολλές

τεχνικές για μια επιτυχημένη σύλληψη...

Μαξιλάρια κάτω απο τον ποπό, κατακόρυφο, ζεστά επιθέματα στην κοιλιά, ζεστά νερά απο κάτω, να μην σκουπίζεσαι μετά την πράξη, να μην πλένεσαι...

λίγο - πολύ τα γνωστά που κάνουμε όλες οι γυναίκες που επιθυμούμε ένα μπεμπέ!!! Στη αρχή ήταν διασκεδαστικό αλλά χωρίς τα επιθυμητά αποτελέσματα...

Μετά απο 2 χρόνια εντατικής και ομολογουμένως φιλότιμης αλλά άκαρπης προσπάθειας αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το γιατρό να ρωτήσουμε απλά το ΓΙΑΤΙ... Γιατί δεν μπορούσαμε να φτάσουμε στο επιθυμητό? Τι πρόβλημα υπήρχε? Λόγω μικρής ηλικίας δικής μου και του συζύγου (30), ο γιατρός μας καθησύχασε και μας έβαλε όριο ακόμα ένα χρόνο προσπάθειας χωρίς ΑΓΧΟΣ, αφού εγώ στεναχωριόμουν ιδιαίτερα για το γεγονός...

A propo, οι γυναικολογικές μου εξετάσεις ήταν εξαιρετικές! Κανένα πρόβλημα με ωοθήκες - μήτρα κτλ. Το ίδιο και του συζύγου! Και έτσι συνεχίζαμε ακάθεκτοι τις προσπάθειες!!! Περιττό να σας πω τα άπειρα τεστ εγκυμοσύνης, τα κλάματα, τις απογοητεύσεις, το πεσμένο ηθικό... όλα μαύρα - ούτε καν γκρι σκούρο!!! Το κακό είναι οτι ενώ ο σύζυγος δεν αγχωνόταν καθόλου μέχρι στιγμής άρχισε κι αυτός να στεναχωριέται και να αγχώνεται...

Αποφασίσαμε να πάμε ξανά στον γιατρό και, αν και δεν υπήρχε πρόβλημα όπως έλεγε, να το ψάξουμε λίγο παραπάνω και να μπούμε σε άλλες διαδικασίες αν χρειαστεί. Συμφώνησε και ο ίδιος και ξεκινήσαμε...

Μη σας τα πολυλογώ, οι εξετάσεις μου σε ένα απλό τεστ ΠΑΠ έδειξαν αλλοιώσεις στον τράχηλο με υπόνοια καρκινωμάτων και έτσι χρειάστηκε να κάνω 2 επεμβάσεις και 2 βιοψίες. Ο γιατρός μου είπε οτι αν δεν ξεκινούσαμε αυτές τις περαιτέρω διαδικασίες στα 35 μου θα είχα με σιγουριά ΚΑΡΚΙΝΟ του ΤΡΑΧΗΛΟΥ. Η περίπτωση μου ήταν σπάνια για γυναίκα 27 ετών αλλά ήμουν τυχερή μέσα στην ατυχία μου. Το πρόλαβα και το αντιμετώπισα. Ο άντρας μου στάθηκε δίπλα μου καλύτερα απο όλους με αμέριστη στήριξη και συμπαράσταση.

Τώρα μετά από ανάρρωση, περνάμε στα επόμενα στάδια των εξετάσεων για το πολυπόθητο μωράκι μας... Ελπίζουμε και σκεφτόμαστε θετικά...

Μετά τον γιατρό ελπίζουμε και ο Καλός Θεούλης να βάλει το χεράκι του...

 

Στο κάτω - κάτω η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...

 

Καλησπέρα Maker,

κατ΄αρχήν να σου ευχηθώ από Maker να γίνεις Miracle maker και να αποκτήσεις σύντομα ένα-δύο-τρια-.....10 υγιέστατα μωράκια!!!

Η ιστορία σου πραγματικά με άφησε με το στόμα ανοικτό....

δεν είχα ακούσει κάτι παρόμοιο στην ηλικία σου.

 

Έχω να σου κάνω 2-3 ερωτήσεις..αν θες φυσικά απαντάς

1ον πριν το συγκεκριμένο τεστ παπ είχες κάνει άλλο και αν ναι πριν πόσο καιρό?

2ον σου είχε γίνει ποτέ διάγνωση για HPV?

3ον έχεις κληρονομικότητα στην συγκεκριμένη πάθηση?

 

τα ρωτάω όλα αυτά γιατί δεν μπορώ να καταλάβω πως εσύ τόσο νέα να έχεις τέτοια αποτελέσματα στο παπ...

 

Αν θες απαντάς, όπως σου είπα.

Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου!!!

 

Γεια χαρά και σε σένα irsa,

Καταρχήν σε ευχαριστώ για τις ευχές σου και το κουράγιο που μου δίνεις να αποκτήσω... ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ σε μωρά!!!

 

Ευχαρίστως να σου απαντήσω...

Λόγω της προσπάθειας για εγκυμοσύνη τα τεστ ΠΑΠ που έκανα ήταν συχνά. 3 τουλάχιστον το χρόνο. Στα περισσότερα είχα κάποια τραχηλίτιδα που αντιμετώπιζα με φαρμακευτική αγωγή και αλοιφές. Το προηγούμενο τεστ που είχα κάνει ήταν 3 μήνες πριν την τελευταία διάγνωση και ήταν 2ου βαθμού. Για να πάει στον 3ο βαθμό θα έπρεπε σύμφωνα με τα λεγόμενα του γιατρού να περάσει τουλάχιστον μια δεκαετία χωρίς παρακολούθηση (δηλ. αν το αμελούσα). Πήρα αντιβίωση αλλά ο ιός ήταν επιθετικός και σε 3 μήνες πήγε στον 3ο βαθμό.

 

Ο ιός HPV έχει κάποια εξωτερικά δείγματα. Κάποια θηλώματα (κάτι σαν σπυράκια μεγάλα να φανταστείς) που εμφανίζονται εξωτερικά. Σε μένα δεν υπήρχαν...Ούτε στον σύζυγο... Ήταν εντελώς ασυμπτωματικό.

Τελικά όπως αποδείχθηκε απο τις βιοψίες δεν οφειλόταν με σιγουριά σε HPV άλλα σε άλλου είδους φλεγμονές. Έτσι δεν έχω κάνει τεστ για HPV.

 

H κληρονομικότητα δεν παίζει ρόλο, όπως μου είπε ο γιατρός, στην συγκεκριμένη πάθηση αν και δεν υπάρχει τέτοιου είδους ιστορικό στην οικογένεια.

 

Πάντως τέτοιες περιπτώσεις εμφανίζονται σε γυναίκες άνω των 50 με ιδιαίτερα κακοποιημένο τράχηλο πιο πολύ απο γέννες.

Πάντως αυτό που μου έμεινε απο όλη αυτή την ιστορία με ΑΙΣΙΟ ευτυχώς τέλος είναι οτι:

Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΣΩΖΕΙ!!!

 

Είμαι στη διάθεσή σου για οποιαδήποτε άλλη ερώτηση...

[anna2303]

Καλημέρα Zeta φίλη μου

Καταλαβαίνω λοιπόν την αγωνία σου….Αρχικά δεν ασχοληθήκανε με την κύστη καθόλου και όταν συνέχισα να αποβάλω, μου έδωσαν φαρμακευτική αγωγή γιατί όπως είπαμε ήταν ανάξια λόγου και θα έφευγε μόνη της! αλλά η κύστη έμεινε ακλόνητη κι εγώ πέρασα το μανίκι της ζωής μου…

Σε αυτή τη φάση λοιπόν ήταν που έφαγα μεγάλο δούλεμα… Με έβαλαν και έκανα ότι εξέταση υπάρχει διαθέσιμη (γιατί απλά η κύστη ΔΕ μπορούσε να είναι το πρόβλημα) και τελικά μου έκοψαν προληπτικά την περίοδο 2 φορές γιατί όλες οι εξετάσεις έβγαιναν καλές και δεν μπορούσαν να βρούνε τι φταίει που αποβάλω! Όταν πλέον αγανάκτησα, ήμουνα σε ένα γιατρό ο οποίος αφού με έστειλε να κάνω 100 εξετάσεις στη γυναίκα του με την οποία συστεγαζόταν στο ιατρείο του (και φυσικά πληρώσαμε μία περιουσία για αυτές)και ενώ επέμενε ότι η κύστη δεν μπορούσε να προκαλέσει τις αποβολές που ήδη συνέβαιναν, μου έκοψε την περίοδο για 2η φορά – γιατί δεν είχε μείνει τίποτε άλλο να ψάξει όπως είπε- και μετά με διαβεβαίωσε ότι η κύστη έφυγε χωρίς καν να κάνει υπέρηχο!…. Μόνο που μία εβδομάδα αργότερα ο Μ. την βρήκε ακόμη στη θέση της και την αφαίρεσε λαπαροσκοπικά όπως έλεγε από την αρχή ότι έπρεπε να γίνει…. και τη συνέχεια την ξέρεις…

Αυτή είναι λοιπόν η δική μου ιστορία… Δε σημαίνει όμως ότι είναι απαραίτητα και η δική σου! Δεν ξέρω τι κύστες έχεις εσύ και δεν πρέπει να επηρεαστείς γιατί κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

Αν κατάλαβα καλά έχεις κάνει παλίνδρομη ? Ο γιατρός σου τι είπε ? τώρα σε τι φάση είσαι ? Για τις κύστες τι σου είπε ?

[zeta]

Καλημερα ....οντως περιεργη η ιστορια σου αλλα ευτυχως με πολυ καλο αποτελεσμα εφοσον εχεις το μωρακι σου και πας για το δευτερο μωρουλινι.Εγω ειχα μια παλινδρομη το καλοκαιρι στην 7η βδομαδα ! Τωρα ειμαι παλι εγκυος στον τριτο μηνα ...ευχομαι να πανε ολα καλα και με μενα ...με εχουν φοβισει λιγο οι κυστουλες δε λεω αλλα υπαρχουν και χειροτερα !!Ειναι πολυ μικρες και ο γιατρος δεν σταθηκε εκει , προερχονται μαλλον απο ενδομητριωση αλλα συγουρα δεν το ξερουμε αφου δεν εχω κανει λαπαροσκοπηση η οπως αλλιως λεγεται αυτο . Μετα το πρωτο παιδακι μου ειπε θα κανουμε οτι πρεπει να κανουμε και βλεπουμε

[anna2303]

Και σε ποιά εβδομάδα είσαι τώρα ?

[zeta]

μπαινω στην 12η την παρασκευη

[anna2303]

Νομίζω λοιπόν ότι δεν πρέπει να κουράζεις άλλο το μυαλό σου με τις 2 σκατοκυστούλες και να ασχοληθείς μαζί τους μετά όπως σου λέει ο γιατρός σου. Να ξέρεις ότι μια παλίνδρομη - και ειδικά σε περίπτωση πρώτης εγκυμοσύνης - είναι εξαιρετικά συνηθισμένο και δεν υποδηλώνει τίποτα! Βγάλε λοιπόν τις άσχημες σκέψεις από το μυαλό σου και όταν φοβάσαι προσπάθησε να πιέζεις τον εγκέφαλό σου να «αλλάξει θέμα»… Είναι λίγο δύσκολο στην αρχή αλλά μετά γίνεται σχεδόν μηχανικά!

Σου έκαναν καρυότυπο στην παλίνδρομη ?Ο γιατρός σε παρακολουθεί κάθε μήνα ή συχνότερα?

[zeta]

καρυοτυπο δεν εκανα , απλα εξετασεις θρομβοφιλιας και για τοξοπλασμα , ορμονικες και ολα καλα , τεστ παπ ,και κολπικος ελεγχος μετα την αποξεση !!Αυτα εχω κανει αννουλα.Σέυχαριστω για τις συμβουλές σου ...αυτο προσπαθω να κανω οσο και αν δυσκολευομαι μερικες φορες !!Διαβαζω ομως διαφορα και το μυαλο μου στριφογυριζει....

[anna2303]

Καταλαβαίνω… και δίκιο έχεις να σε πιάνουν ανασφάλειες!... Μια αποβολή όπως και να το κάνεις είναι επώδυνη σωματικά και ψυχικά… Όμως οι ενδείξεις σου είναι ότι αυτή τη φορά θα πάς καλά! Ετσι δεν είναι ? Είσαι ήδη στη 12η εβδομάδα! Έχεις ήδη απομακρυνθεί από τις «στατιστικά συνηθισμένες» εβδομάδες παλίνδρομων. Κάνε λίγο υπομονή και σκέψου ότι όταν φτάσεις κάπου στις 16-20 εβδομάδες θα αρχίσεις να νιώθεις το εμβρυάκι μέσα σου και τότε θα ξέρεις ότι ολά είναι καλά… Σαφώς υπάρχουν πολλά που μπορείς να διαβάσεις και να σε φοβίσουν αλλά όσα διαβάζεις είναι η μία μόνο διάσταση κάθε θέματος… Εγώ ας πούμε - που είμαι σαφώς χειρότερη περίπτωση από εσένα - σου έχω ήδη αναφέρει τις 4 αποβολές και την ταλαιπωρίες που πέρασα (και άλλες τόσες που δε σου ανέφερα) αλλά δε σου έχω πει όσα κέρδισα από αυτή την ιστορία…. Λοιπόν ξέρεις κάτι ? Έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος μέσα από όλα αυτά... Γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου και πίστεψα περισσότερο σε αυτόν, έμαθα ότι είμαι περισσότερο δυνατή απ’ όσο πίστευα και ότι η ψυχική μου ηρεμία εξαρτάται από εμένα την ίδια και όχι από καλές ή κακές συνθήκες… Ήρθα πιο κοντά στο Θεό, εμπιστεύτηκα άλλους ανθρώπους με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, πόνεσα, έκλαψα, και «ερωτεύτηκα» τον γιο μου από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα, όχι μόνο με τη δύναμη αγαπά μια μάνα ένα παιδί αλλά με τη δύναμη που λατρεύεις ένα θαύμα όταν πλέον το ζήσεις…. Κάθε πράγμα έχει τουλάχιστον δύο πλευρές Ζέτα μου, απόλαυσε μέρα με την ημέρα την εγκυμοσύνη σου και μη φοβάσαι για τη συνέχεια. Θα βρούμε μέσα μας τις απαντήσεις όταν τεθούν οι ερωτήσεις…

[athanasia22]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!!

ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΗ ΠΑΡΕΑ ΣΑΣ

ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ(Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ Κ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΙΣΕΙ ΟΛΕΣ) ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ.

[zeta]

Γεια σου athanasia ...Πες μας για σενα? Προσπαθεις να γινεις μανουλα ή εισαι ηδη ?

[este]

Καλημέρα,

είμαι ολοκαίνουριο μέλος και εγώ

 

Πρώτα με τράβηξε η αναζήτηση καινούριου γυναικολόγου

καθώς οι γνώμες των ασθενών είναι πιο αμερόληπτες

από των γιατρών και το ιντερνετ μας δείνει μέσα από τα

φόρουμ την δυνατότητα να μάθουμε και άλλες εμπειρίες

από άτομα που δεν γνωρίζουμε και ίσως ούτε προκειται.

 

Στο συγκεκριμένο θεματάκι με τράβηξε ο τίτλος.

Ιστορίες με αίσιο ΤΕΛΟΣ.

Η δική μου ιστορία όντως είχε αίσιο ΤΕΛΟΣ

ευτυχώς!

 

Παντρεύτηκα τον Σεπτέμβριο του 2007.

Τον Απρίλιο του 2008 είχα φριχτούς πόνους χαμηλά.

Τελικά είχα ενδομητρίωση 3ου βαθμού.

Έκανα λαπαροσκόπηση τον Ιούνιο και ξεκίνησα 6μηνη θεραπεία

με ενέσεις.

Τον Δεκέμβριο τελείωσε η θεραπεία και τώρα τον Φλεβάρη

περιμένω να αδιαθετίσω.

Ο δικός μου γυναικολόγος τον΄οποίο θέλω να αλλάξω

μου είπε ότι πρέπει να προσπαθήσω μόνη μου 4 μήνες

να μείνω έγκυος και αν δεν μείνω να πάω για εξωσωματική.

 

Τώρα λοιπόν είμαι σε αναζήτηση νέου γυναικολόγου

και απ'όσα έχω διαβάσει εδω μέσα (και εφόσον έχω προτίμηση

στους γιατρούς του ΕΛΕΝΑ) είμαι ανάμεσα στην ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ-ΓΙΑΛΕΛΗ

και ΚΑΡΓΑΚΟΥ. Για την τελευταία έχω ακούσει τα καλύτερα και για τους άλλους 2 επίσης απλός για την κα.ΚΑΡΓΑΚΟΥ έχω ακούσει τα καλύτερα όσον αφορά τις εξωσωματικές και τα θέματα υπογονιμότητας.

 

Εσείς τι θα μου προτείνατε? Να πάω στην Καργάκου έχοντας αυτό το

πρόβλημα ενδομητρίωσης (όχι πλέον βέβαια αλλά μπορεί να ξανάσυμβεί).

[pasxalitsa v]

este καλοσωρισες και να πανε ολα καλα..!

η επιλογη ενος γιατρου κ μαλιστα ενος τοσο σημαντικου στην ζωη μιας γυναικας ειναι καθαρα προσωπικη υποθεση...

καμια μας δεν μπορει να σου πει που να πας κ που να μην πας...

η καθεμια εδω απλα καταθετει τις εμπειριες της με σκοπο να βοηθησει αλλες κοπελες...

καλο θα ηταν να εχεις μια προσωπικη αποψη για τους γιατρους που σκεφτεσαι, με το να τους δεις κ να κρινεις μονη σου αν σου κανουν ή οχι...

ειναι και θεμα χημειας μερικες φορες...

φιλικά...

[este]

pasxalitsa ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.

Όντως είναι πολύ σημαντική απόφαση και γι'αυτό

το αγχος μου δεν περιγράφεται.

Στην φάση που είμαι χρειάζομαι απεγνωσμένα

ένα γιατρό που να εμπιστευτώ απόλυτα.

Η προσωπική άποψη θα διαμορφωθεί το

συντομότερο σε διαβεβαιώ.

Σκοπεύω να πάρω την κα Καργάκου τηλέφωνο

επειδή έχω ακούσει τα καλύτερα και μέσα αλλά και

έξω από το φορουμ

[pasxalitsa v]

ελπιζω ολα να πανε καλα κ να καταληξεις γρηγορα σε καποιον πολυ καλο γιατρο...