Τοκετός: Πείτε την δική σας ιστορία/ιστορίες!

[Depi]

Για να πώ την αλήθεια πάγωσα λίγο με αυτά που διάβασα παραπάνω και ξέχασα την δική μου γέννα η οποία ήταν τόσο σύντομη που ακόμα κι ο γιατρός μου απόρρησε....

Είχα ακόμα μία εβδομάδα μέχρι την ημερομηνία που μου είχε δώσει ο γιατρός μου οπότε έκανα αυτό που μου έλεγαν οι φίλες μου με παιδιά να κάνω... Κοιμόοοομουν όσο μπορούσα βέβαια γιατί δεν έβρισκα κι εύκολα στάση να με βολεύει με τέτοια κοιλιά..τεσπα..ο άντρας μου είχε ξυπνήσει κι είχε κατέβει στην κουζίνα για καφέ...όταν άκουσα ένα "κρακ" το οποίο το ένιωσα κιόλας κάτω χαμηλά στην κοιλιά μου...λέω..λες να έσπασαν τα νερά (πρώτη εγκυμοσύνη βέβαια δεν ήξερα την τύφλα μου)...σηκώθηκα να παώ τουαλέτα να δω αν όντως θα τρέξει τίποτα..και να τααααα....τα νεράαα...παίρνω την μαία μου τηλέφωνο η οποία είναι και φίλη μου...Μιρελλάκι ..μου σπασαν τα νερά..."είσαι σίγουρη? μου λέει" ναι παιδάκι μου.....τρέχουν και μυρίζουν σαν σπέρμα (αυτές τις οδηγίες μου είχε δώσει για να τα ξεχωρίσω) ΟΚ μου λέει...έχεις χρόνο...(προσοχή σε αυτό .....) ετοιμάσου κι έλα στο μαιευτήριο..είναι εκεί η έλενα (η άλλη μαία του γιατρού μου) κι έρχομαι κι εγώ....

Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι μία μέρα πριν...αποτρίχωση είχα κάνει αλλά είχα αφήσει το μπικίνι (μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κα΄νεις σήμερα....η μάνα μου στο μυαλό μου το έλεγε αυτό)

Μπαίνω κι εγώ στο μπάνιο και ξεκινάω την αποτρίχωση...ο Σωτήρης βέβαια...ανενόχλητος (αφού είχα ξεχάσει να τον ειδοποιήσω) ακόμα έπινε τον πρωινό καφέ του.

Σωτήρηηηη...έλα να ετοιμαστείς?

Γιατί....?

μου σπάσανε τα νερά

Γκάπα γκούπα μππουρδουβάλιασμα....τι να πω για να τον περιγράψω...

Η βαλίτσα έτοιμη στο αμάξι κανα μήνα πριν...ξεκινάμε με ελαφρά πονάκια

Η διαδρομή από Γέρακα Ιασώ πολύ μικρή αλλά η Αττική Οδός πήχτρα όλως τυχαίως.....τεσπα...με ρωτάει ο καλός μου..να ανάψω αλαρμ να κορνάρω να ξεκολλήσουμε....όχι του λέω εντάξει είμαι ακόμα....συνειδητοποιώ και τη μέρα Τρίτη και 13..έλεος λέω....τεσπα

Φτάνουμε στο Ιασώ...έρχεται η μία μαία..ο Σωτήρης πάει να παρκάρει....

Μου έβαλε χέρι....διαστολή 5 μια χαρά μου λεει...ξυρισμένη είσαι....τουαλέτα είχα πάει δεν μυο έκανε κλίσμα (χα χα λέω ..την γλύτωσα..άντε στην επισκλειρίδιο τώρα)

μου βάζει ορό, και με παέι στο άλλο δώμάτιο που υποτίθεται θα έρθει κι ο Σωτήρης να κα΄τσουμε μέχρι να κα΄νω διαστολή να μπω στο χειρουργίο....πάνω στην αλλαγή του δωματίου...Ελενα της λέω..μου έρχεται να σπρώξω....ε σπρώξε μου λέει...και αφού μου ρίχνει και μια ματιά....Ντέπη....δεν προλαβαίνουμε μου λεει να κάνουμε επισκλειρίδιο (και από το μπλουτουθ φώναζε τον γιατρό μου να έρθει αμέσως) σε δέκα λετπα΄το πολύ θα έχεις γεννήσει..φαίνεται το κεφάλι μου λέει..και αρχίζω να ουρ΄λιάζω από τον πόνο....τόσο που μου έριξε ένα φιλικό μπατσάκι ο γιατρός και μου λέει βρε..θα μου τις ανησυχίσεις και τις άλλες...σουτ....αχαχαχαχα!! Ερχται και μία άλλη μαία και μου λεει με χα΄ρα Το πρώτο σας? ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ

και γλουπ...βγήκε το μπεμπουλινάκι μας.....3 κιλά 50 εκ και όλα μια χαρά ευτυχώς...ο Σωτήρης παρεπιπτόντως...την ώρα που πήγαινε να ρωτήσει που με έχουν....του κοτσάρανε στη μου΄ρη και το μπεμπίνι....όπου δεν κατάλαβε ότι ήταν το δικό του και ρωτούσε τη μαία που να αφήσει το παλτό....Δέκα λεπτά διήρκησε όλο και όλο.......για αυτό ανηπομονώ για το 2ο...μου πε βέβαια ο γιατρός στο 2ο να κατασκηνώσω στο μαιευτήριο κανα δυο βδομάδες πριν αλλιώς θα το κάνω στο αμάξι!!!

[max]

Τα περιγράφεις έτσι που μ'έκανες να κρατάω την κοιλιά μου από τα γέλια!!! Η ευχή "μ'έναν πόνο", έπιασε σ'εσένα δηλαδή, ε?? Να σου ζήσει η κοράκλα σου Depi!

[Depi]

Τα περιγράφεις έτσι που μ'έκανες να κρατάω την κοιλιά μου από τα γέλια!!! Η ευχή "μ'έναν πόνο", έπιασε σ'εσένα δηλαδή, ε?? Να σου ζήσει η κοράκλα σου Depi!

 

Κανονικότατα έπιασε!!!

Γενικά ευχαριστώ Τον Θεό, και καλή γέννα και πολύ καλό μωρό. Θηλάζω εδώ και 7 μήνες αλλά και μπιμπερό που άρχισα να της δίνω έυκολα το δέχτηκε και το φαγάκι τώρα κι όλα μια χαρά..λίγο στον ύπνο μας τα χαλάει αλλά δε βαριέσαι..για αυτό σταμάτησα τη δουλειά..για να μπορώ 24/24 να ασχολούμαι μαζί της!!! Κι εσύ ό,τι επιθυμείς!!!

[Depi]

Τώρα είδα max ότι εχεις ήδη ένα μωρό και περιμένεις και το 2ο! Με το καλό και να έχεις γέννα σαν και τη δική μου και ακόμα καλύτερη σου έυχομαι με ένα γερό μωρό! Τι καλά....θέλω κι εγώ σύντομα 2ο...από τη μέρα που γεννήσαμε το λέμε αυτό με τον άντρα μου...περιμένω να περπατήσει η μπουμπου και θα βάλουμε μπρος!!! αντε με το καλό και πάλι!

[Ονειράκι]

Αχ τί τέλειαααααααα!Μακάρι να γεννήσω έτσι το 2ο,γιατί στη πρώτη δεν μπορείς να φανταστείς τί τράβηξα!Ταινία τρόμου!

[max]

Πες μας, πες μας...

[Depi]

κι εγώ θα ήθελα να διαβάσω ονειράκι..πες μας!!!

[Antonatou Eva]

Εισαι τυχερη Debi που ειχες την δυνατοτητα να αφησεις την δουλεια για να μεινεις με το μωρο. Εγω στην κορη μου στις 20 ημερες επρεπε να επιστρεψω στην δουλεια και στον γιο μου το ιδιο. Τωρα στην μπεμπα ημοθνα πιο τυχερή γιατι κάθισα ενα μήνα. :

[Ονειράκι]

Λοιπόν εγώ είχα ΠΗΤ 29/01/07.

Είχα όμως και τεράστιο πρόβλημα κατακράτησης από τον 4 κιόλας μήνα.Είχαν πρηστεί,πόδια,χέρια,πρόσωπο λες και ήμουν ο Έντι Μερφυ στο "Δάσκαλος για κλάμματα!".

Μπαινοέβγαινα στο νοσοκομείο συνέχεια για να μου κάνουν ειδική δίαιτα,μιας και ακόμα και νερό να έπινα,έπαιρνα κιλά.Εκεί με κρατούσαν 4-5 μέρες κάθε φορά και με τάιζαν μόνο λαπά(χωρίς λάδι και μήλα).Έχανα 3-4 κιλά κάθε φορά,αλλά με το που έτρωγα το παραμικρό,έπαιρνα τα διπλά.

Μπήκα στον μήνα μου με 36 κιλά παραπάνω....Ημουν και πριν την εγκυμοσύνη υπέρβαρη,οπότε καταλαβαίνετε....Ξαφνικά ενώ ποτέ δεν είχα πυπέρταση(είχα πάντα 10 με 7),πάω στη γιατρό μου και με μετράει,17 και 11 παρακαλώ.Μπαίνω αμέσως νοσοκομείο όπου με παραφόρτωσαν με χαπάκια και επιτέλους 3 μέρες μετά η πίεση έπεσε σε 12 και 8.

2-3 μέρες αφού βγήκα απο το νοσοκομείο,με πιάνει μια τρομερή φαγούρα στα πόδια,κάτι σαν να με εχει τσιμπήσει ένα σμήνος κουνουπιών και ακόμα χειρότερα,με αποτέλεσμα από το ξύσιμο να έχω πληγώσει τα πόδια μου.Η γυναικολογος μου με εστειλε σε δερματολόγο,η οποία δεν διεγνωσε τιποτα.Παω και σε δευτερη και ουτε και αυτη μπορουσε να καταλαβει απο τι ηταν.Μου είπε οτι μαλλον ηταν αντιδραση του οργανισμου στο πολυ βάρος.Μου έδωσε θεραπεια,αλλα δεν μου εκανε τιποτα.Ειχα φτασει 37η εβδομαδα.Η γιατρός μου μου σύστησε να πάω στο νοσοκομειο(αφου εκει θα γεννουσα) και να πω στον εκει γιατρο μου να με βάλει αμέσως για καισαρικη,γιατί πρωτον το μωρο ήταν γυρω στα 3300 απ'οτι ειδαμε στον υπερηχο και για να μην ταλαιπωρουμαι αλλο.

Του το λέω,αλλα αυτος ουτε συζητηση.Μου ειπε οτι ειναι κατα της καισαρικης και να περιμενω να ερθει φυσικα.Του ειπα οτι δεν αντεχω αλλο με τη φαγουρα και τοτε μου εκανε για 7η φορα εισαγωγη και μου εκαναν ενεσεις κορτιζονης σε μικρη δόση,σε σευνδιασμο με ορο και με λοσιον που εβαζα,αλλα και πάλι τιποτα.Βγαινω στις 12/1/07 ημερα Παρασκευη.

Την Δευτερα 15/01/07 στις 4 τα ξημερωματα σπάνε τα νερα μου.Ο σύζυγος ειχε υπηρεσια και ευτυχως ειχα κοιμηθει στους δικους μου.Τρεχουμε στο νοσοκομειο και γυρω στις 6 αρχισαν οι πονοι,όπου και συνεχιστηκαν μεχρι τις 4 το μεσημερι που γέννησα.

Πιο πολυ με πειραξε η συμπεριφορα της ειδικευομενης που με ξεγεννησε.Εγω πονούσα και αυτη μου φωναζε να σκάσω και ότι έτσι είναι οι γέννες.Οταν κατα την έξοδο του μωρού μου,σκίστηκε ο τραχηλος μου,με έβρισε πάλι γιατι έλεγε ότι τον ρήμαξα τον τράχηλο και στα ράματα να μη βγάλω κιχ.

Απέναντι καθόταν η μαια και εκλαιγε γιατι με εβλεπε σε αυτη τη κατάσταση.

Η κόρη μου βγήκε την 38η εβδομάδα,3900 και 53 ποντους,κατασπρη ευτυχως και ουτε ανεβασε ικτερο!

Οταν ζητησα να την πάρω στην αγκαλια μου(οπως μου ειχαν πει να κανω στα μαθηματα ανωδυνου που παρακολουθησα στο ιδιο νοσοκομειο),μου το αρνηθηκε,λεγοντας μου "Τωρα σκασμος που θέλεις και το μωρό,θα το πάρεις μετα.Πρεπει να ράψω τον τραχηλο που ρημαξες...."

Προσπαθώ ακόμα να το ξεχάσω,αλλά δεν μπορω.

[max]

Δεν τα πιστευω αυτά που βλέπω γραμμένα στην οθόνη!!! δε θα γεννήσει αυτή? Δε θα υποφέρει? Δε θα βγάλει κιχ?? Α ρε, κάτι γιατρουδάκια του κ#$ου που έχουν κατακλύσει τα νοσοκομεία... Συγχύστηκα μεσημεριάτικα... Κάτι ήξερες Ονειράκι που έλεγες πως θες να ξεχάσεις τη δική σου εμπειρία!

[Ονειράκι]

Πίστευε και μη ερεύνα!

Η συγκεκριμένη μάλλον δε θα γεννήσει,γιατί εκτός του ότι ήταν 250 κιλά,ήταν και ομοφυλόφιλη απ΄ότι έμαθα μετά.

Τώρα θα γεννήσω σε κλινική και εύχομαι τα πράγματα να είναι καλύτερα γιατί δεν θα το αντέξω πάλι.

[zouzounel]

Αν είναι δυνατόν! Απίστευτη τέτοια συμπεριφορά και ειδικά από γυναίκα!

Μου θύμησε ιστορίες της μητέρας μου, που όταν γένναγε ο γιατρός της την έβριζε και της έλεγε "τι φωνάζεις τώρα? όταν π#$@... ήταν καλά έ?"

...αλλά έλεγα ότι η μητέρα μου τα έζησε αυτά 40 χρόνια πριν και ότι πλέον έχει βελτιωθεί η κατάσταση... μάλλον όχι σε όλες τις περιπτώσεις, απ' όσο καταλαβαίνω...

[max]

Σε ιδιωτικά μαιευτήρια μη φοβάσαι! Αν κάποια σε κοιτάξει στραβά, έφυγες για το γραφείο του Διευθυντή για παράπονα. Να δεις μετά πως θα σου γλυκομιλάει, μόνο τα πόδια δε θα σου γλύψει!! Γενικά, επειδή το όνομα της κλινικής παίζει μεγάλο ρόλο, τα προσέχουν κάτι τέτοια. Αλλά ακόμα & αν σου συμβεί, πάρε με τηλέφωνο να την πλακώσουμε παρέα!!! Θα φάει & το ξύλο για την προηγούμενη!!!

[mam to be]

Τελικά έγινα κι εγώ μανούλα! Με το που μπήκα στον μήνα μου 28/5/08 οι επισκέψεις στον γιατρό μου έγιναν εβδομαδιαίες. Τότε μου είπε πως ο μικρός έρχεται με προσωπική προβολή και πως αν δεν γυρνούσε θα πηγαίναμε για καισαρική. Τελικά κλείνοντας τις 38 εβδομάδες στη τελευταία επίσκεψη Τετάρτη 11/6 μου είπε πως δεν γύρισε τελικά ο μικρός και κλείσαμε ραντεβού για καισαρική μετά 2 μέρες την Παρασκευή 13/6/08 στις 7 το πρωί. Φυσικά το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμήθηκα και το πρωί με τον αντρούλη μου και τις βαλιτσούλες μου ξεκινήσαμε για την κλινική. Αφού μου έδωσαν δωμάτιο, με παρέλαβαν 2 νοσοκόμες για κλύσμα και ξύρισμα. Μετά ο ορός ( αυτό πόνεσε). Σε 5 λεπτά ήμουν έτοιμη. Σειρά είχε η επισκληρίδιος. Μπήκα στο χειρουργείο. Μου έκανε μία τοπική αναισθησία πρώτα ο αναισθησιολόγος και μετά από λίγο πήγε να μου την κάνει. Πόνεσα πολύ. Τότε μου έκανε άλλες 2 τοπικές και την έκανε τελικά την επισκληρίδιο σε άλλο σημείο, λίγο πιο πάνω. Σε 10 λεπτά είχα μουδιάσει. Να και ο καθετήρας… Δεν πόνεσα όμως. Τότε ήταν που άρχισα να γαληνεύω περίεργα και ξαφνικά αγχώθηκα πάλι όταν είδα τον γιατρό μου να μπαίνει με την στολή χειρουργείου. ΄΄ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ΄΄. Άρχισε το κόψιμο. Πόνος δεν υπήρχε αλλά πολλά τραντάγματα. Ένιωθα σαν βάρκα στην θάλασσα. Άκουγα τον γιατρό μου να ψιθυρίζει κάτι σαν βρισιές και ένιωθα τις κινήσεις του αγχωμένες και απότομες. Ένιωσα πως κάτι δεν πάει καλά. Σε 5 λεπτά νιώθω ένα δυνατό τράνταγμα και τον έβγαλαν! 8 και 20 γεννήθηκε το μωρό μου. Δεν τον άκουσα να κλαίει. Αμέσως τον δίνουν στον παιδίατρο για οξυγόνο και μετά ένα λεπτό άκουσα την στριγκλιά του. Ρωτούσα συνέχεια τον παιδίατρο αν είναι καλά και όταν έκλαψε αυτός μου απάντησε πως ναι είναι καλά. Και τότε δάκρυσα! Από χαρά! Ο γιατρός συνέχισε την κοπτοραπτική και ο αναισθησιολόγος μου εξήγησε τότε πως το μωρό είχε έναν κόμπο στον ομφάλιο λώρο (ο οποίος δεν φαινόταν σε κανέναν υπέρηχο), και γι αυτό δεν κατέβαινε σωστά. Αυτοπροστατευόταν. Αν κατέβαινε για εμπέδωση ίσως και να πνιγόταν. Τελικά όλα για κάποιον λόγο συμβαίνουν έτσι? Γι αυτό και ο γιατρός ζορίστηκε να τον βγάλει έτσι όπως είχε στριμωχτεί χαμηλά και αριστερά στην μήτρα, κοντά στον κόμπο του ( αργότερα μου είπε και ο γυναικολόγος πως τον κόμπο τον έκανε όταν ήταν ακόμη μικρό περίπου στον 4ο και έμεινε έτσι έως ότου γεννήθηκε. Πάλι καλά που τρεφόταν και μεγάλωνε κανονικά δηλαδή). Σε 10 λεπτά ακόμα ήμουν τελειωμένη (κομμένη-ραμένη) και με πήγαν στο δωμάτιο. Ακόμα δεν μου έχουν δείξει το μωρό μου που το κράτησαν για άλλες 2 ώρες στο οξυγόνο. Τελικά τον έφεραν και τότε τον είδα … και ερωτεύτηκα. Ήταν το μικρό μου πλασματάκι ! 3150 ο παίδαρος και 51 πόντους. Δεν μπόρεσα να τον κρατήσω όμως εώς το απόγευμα που συνήρθα λίγο από την επισκληρίδιο. Τότε άρχισαν και οι πόνοι, και οι παυσίπονες ενέσεις στην επισκληρίδιο. Τελικά με σήκωσαν και περπάτησα 5 βήματα εκείνο το απόγευμα αλλά με τα 1000 ζόρια. Και η επόμενη μέρα δεν ήταν ιδιαίτερα καλή. Άρχισα να αναρρώνω από την 3η μέρα και μετά. Βγήκαμε την Τρίτη, 5 μέρες μετά και σήμερα Πέμπτη 7 μέρες μετά, είμαι ακόμη καλύτερα. Πονάει η τομή, νιώθω αδυναμία αλλά είμαι καλύτερα. Δεν έχω ξεπρηστεί. Τα πόδια η κοιλιά και γενικά παντού είμαι ακόμη πολύ πρησμένη. Η κοιλιά μέσα στην χαλάρωση έτσι? Πριν 2 μέρες ζυγίστηκα κιόλας και συνειδητοποίησα πως είχα χάσει μόνο 3,5 κιλά…Τι , αυτά είναι μόνο? Ξεπρήζομαι όμως σιγά σιγά όσο περνάν οι μέρες και πέφτουν και τα κιλά. Οι ορμόνες ακόμη χορεύουν σαν τρελές. Το κλάμα το έχω στο τσεπάκι… Λέτε να με πιάσει και καμιά κατάθλιψή? Ας ελπίσουμε όχι. Όλα τα άλλα θα γίνουν αλλά θέλει χρόνο. Σημασία έχει πως η αποστολή που είχα και άρχισε εδώ και 9 μήνες ήρθε εις πέρας με επιτυχία. Είμαστε σπιτάκι μας και κρατάμε στην αγκαλιά μας ένα γερό και όμορφο μωρό… γερό πάνω από όλα…και είναι και ένα ήσυχο … λες και ξέρει πως η μανούλα πονάει και δεν κλαίει σχεδόν καθόλου. Αυτή ήταν και η δική μου ιστοριούλα της πιο γλυκιάς μου εμπειρίας. Σας εύχομαι ότι καλύτερο!

[Ονειράκι]

Σε ιδιωτικά μαιευτήρια μη φοβάσαι! Αν κάποια σε κοιτάξει στραβά, έφυγες για το γραφείο του Διευθυντή για παράπονα. Να δεις μετά πως θα σου γλυκομιλάει, μόνο τα πόδια δε θα σου γλύψει!! Γενικά, επειδή το όνομα της κλινικής παίζει μεγάλο ρόλο, τα προσέχουν κάτι τέτοια. Αλλά ακόμα & αν σου συμβεί, πάρε με τηλέφωνο να την πλακώσουμε παρέα!!! Θα φάει & το ξύλο για την προηγούμενη!!!

 

 

[Ονειράκι]

Μam to be να σου ζήσει ο παίδαρος και πάλι!

Πλέον Παρασκευή και 13 θα είναι η τυχερή σου μέρα!

Καλά αναρωτιέμαι,όταν πας για καισαρική σε ξυρίζουν?Οεο?

[rania 5]

Να σου ζήσει το μωράκι! Να τον δεις όπως επιθυμείς!

[Depi]

Σε ιδιωτικά μαιευτήρια μη φοβάσαι! Αν κάποια σε κοιτάξει στραβά, έφυγες για το γραφείο του Διευθυντή για παράπονα. Να δεις μετά πως θα σου γλυκομιλάει, μόνο τα πόδια δε θα σου γλύψει!! Γενικά, επειδή το όνομα της κλινικής παίζει μεγάλο ρόλο, τα προσέχουν κάτι τέτοια. Αλλά ακόμα & αν σου συμβεί, πάρε με τηλέφωνο να την πλακώσουμε παρέα!!! Θα φάει & το ξύλο για την προηγούμενη!!!

 

 

 

Ονειράκι εγώ θα την έπνιγα με τον ομφάλιο λώρο αφού τον έκοβε βέβαια.....δεν το πιστέυω πως υπάρχουν γυναίκες που τους χάλασαν την ομορφότερη στιγμή της ζωής τους τέτοιοι άνθρωποι με τον τρόπο αυτό..ειλικρινά δηλαδή..έχω σοκαριστεί τόσο πολύ που νευριάζω δηλαδή ........τι να πωωωωω.......

[Ονειράκι]

Και το αστείο ήταν ότι δεν πρόλαβα να τα πω στον άντρα μου και αυτός πήγε και μοίραζε τα ωραία μας λεφτουδάκια!

[Renia]

Καλά αναρωτιέμαι,όταν πας για καισαρική σε ξυρίζουν?Οεο?

 

Φυσικα!Και σε ξυριζουν και κλισματακι σου κανουν....απ'ολα τα καλα δηλαδη.

Βασικα το ξυρισμα εχει να κανει με την τομη που γινεται πολυ χαμηλα πλεον σε σχεση με το παρελθον οποτε και η περιοχη πρεπει να ειναι "καθαρη"

[ΣΤΕΛΙΝΑ]

ΟΝΕΙΡΑΚΙ,ΠΟΣΟ ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ..-ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΟ ΘΗΛΑΣΤΡΟ ΣΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΑΛΩ ΟΣΑ ΘΑΥΜΑΣΤΗΚΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ-

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΜΩΡΙΑ.ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΠΑΙΝΟΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΓΙΑ ΟΠΟΙΥΣ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ.ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΤΟ ΕΜΑΘΕΣ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΤΙ? ΤΟ ΕΙΠΕΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ?

 

ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ/ΜΑΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ,ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΘΕΜΑ ΧΗΜΕΙΑΣ ΟΜΩΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΑΝΤΑΛΛΑΣΟΥΜΕ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΜΑΣ.

 

ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΕΚΥΨΕ "ΡΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΙΕΣ ?"ΓΕΝΙΚΑ Ή ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ?"

 

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ

[Ονειράκι]

Και φυσικά το έμαθε όλη η Καβάλα και τα περίχωρα,αλλά είναι στο δημόσιο,οπότε δε χάνει πελατεία.Το ονομα της το κράτησα με την σφραγίδα της στο βιβλιαριο υγειας της μικρής.Απο εκει εμαθα ότι ηταν ειδικευομενη.Νομιζα οτι ηταν γιατρος μεχρι τοτε.

Στην αίθουσα ήταν η ειδικευόμενη γιατρός,μια μαία και μια ειδικευόμενη μαία.Με έραψε η γιατρός και κάποια μικρά εξωτερικά ραμματάκια τα έκανε η ειδικευομενη μαια αλλα υπό την επιβλεψη της γιατρου.

[mam to be]

Μam to be να σου ζήσει ο παίδαρος και πάλι!

Πλέον Παρασκευή και 13 θα είναι η τυχερή σου μέρα!

Καλά αναρωτιέμαι,όταν πας για καισαρική σε ξυρίζουν?Οεο?

 

Εμένα με ξύρισαν και ας είχα κάνει και αποτρίχωση την προηγούμενη, γιατί λένε είναι θέμα διαδικασίας. Αλλά εκείνη την ώρα μόνο αντιρρήσεις δεν φέρνεις. Ευχαριστώ και πάλι για τις ευχές.

[naina]

Και φυσικά το έμαθε όλη η Καβάλα και τα περίχωρα,αλλά είναι στο δημόσιο,οπότε δε χάνει πελατεία.Το ονομα της το κράτησα με την σφραγίδα της στο βιβλιαριο υγειας της μικρής.Απο εκει εμαθα ότι ηταν ειδικευομενη.Νομιζα οτι ηταν γιατρος μεχρι τοτε.

Στην αίθουσα ήταν η ειδικευόμενη γιατρός,μια μαία και μια ειδικευόμενη μαία.Με έραψε η γιατρός και κάποια μικρά εξωτερικά ραμματάκια τα έκανε η ειδικευομενη μαια αλλα υπό την επιβλεψη της γιατρου.

 

Ε, μια γραπτή καταγγελία μπορείς όμως να την κάνεις στο νοσοκομείο σας. Δεν θα σου στοιχίσει τίποτα και είναι υποχρεωμένοι να διερευνήσουν το θέμα. Η ανάρμοστη συμπεριφορά που έχει καταγγελθεί είναι σοβαρό παράπτωμα για το δημόσιο. Ίσως να ανακαλύψεις ότι δεν είσαι και η μόνη που έχεις κάνει τέτοιο παράπονο

[jtse]

Κορίτσια καλημέρα,

 

Αποφάσισα να σας γράψω και εγώ την δική μου ιστορία.

 

Μετά από μία φυσιολογικότατη εγκυμοσύνη (τόσο που δεν κατάλαβα καλά καλά ότι ήμου έγκυος, ήμουν περίπου 2 εβδομάδες πριν την ΠΗΤ. Θυμάμαι ήταν 1 ημέρα μετά την αρχή του πολέμου στο ΙΡΑΚ (2003). Μην έχοντας κανένα πρόβλημα αλλά και κανένα σημάδι γέννας (και την κοιλιά πολύ ψηλά) πήγα με τον σύζυγο και φίλους στην κοπή της πίτας της ομάδας που παίζει ερασιτεχνικά ο άντρας μου μπάλα που γινόταν σε ένα μπαράκι. Ήταν Παρασκευή βράδυ. Το Σάββατο το πρωϊ κατά τις 7 πήγα στην τουαλέτα και είδα μία κουκίδα αίμα. Μου είχε πει ο γιατρός μου ότι ήταν ένα από τα τρία σημάδια ότι θα γεννήσω. Δεν είπα τίποτα σε κανέναν γιατί δεν ήμουν και σίγουρη. Κατά τις 9 που ήρθε η μαμά μου μία βόλτα της το είπα και τότε πήρε εκείνη το πρώτο ηρεμιστικό της !!!!. Εκείνη περίπου την ώρα ξύπνησε και ο΄σύζυγος και με ρώτησε "Θα μου φτιάξεις καφέ" και γω του απάντησα "εγώ θα σου φτιάξω, εσύ θα προλάβεις να τον πιείς ?" και φυσικά έμεινε κάγκελο.

 

Κατά τις 10 άρχισαν οι πρώτοι πόνοι. Μου είχε πει ο γιατρός μου ότι είναι προτιμότερο να κάτσω στο σπίτι μου όσο περισσότερο μπορώ για να είμαι στην άνεσή μου γιατί αν πήγαινα από την αρχή στο μαιευτήριο θα με έβαζαν σε ένα κρεββάτι και μπορεί να πέρναγαν πολλές ώρες μέχρι τον τοκετό. Πήρα τον γιατρό τηλέφωνο στις 13:00 και τον ενημέρωσα, μου είπε όταν ήθελα να ξεκινήσω για το μαιευτήριο και να τον ξαναπάρω. Τελικά στις 17:00 τον πήρα γιατί ξεκινάω για το ΙΑΣΩ και δεν άντεχα άλλο τους πόνους. Στις 17:30 μπήκα στο ΙΑΣΩ όπου ευτυχώς δεν είχε πολλές να γεννούν και άρχισε όλη η διαδικασία μόνο λίγο εσπευσμένα γιατί είχα συχνούς πόνους ανά 5λεπτο. Θυμάμαι ότι ήμουν έτοιμη να πλακώσω την κοπέλα που ήρθε να μου πάρει το ιστορικό γιατί εγώ πονούσα και αυτή με ρώταγε για το γεννεαλογικό μου δέντρο !!! (την δουλειά της έκανε αλλά εγώ πόοοοοοναγα). Αμέσως μετά ήρθε ο γιατρός και μου είπε να συντομεύω (χαρακτηριστικά ήμουν στο ντους και μου είπε να "τσακιστώ" να βγώ γιατί θα το κάνω στην ντουζιέρα). Με πήγαν σε ένα δωμάτιο όπου αμέσως ήρθε η αναισθησιολόγος και μου έκανε την ένεση (την παίδεψα λίγο γιατί με την συχνότητα των πόνων δεν μπορούσα να χαλαρώσω για να μου κάνει την επισκληρείδιο. Με πάνε αμέσως στο χειρουργείο όπου ακού τον γιατρό να μου λέει ότι το μωρό έχει τυλιχθεί με τον ομφάλιο λώρο (εξού και η κοιλιά που ήταν ψηλά) αλλά θα κάνουμε 2 προσπάθειες και να δεν βγεί θα προσπαθήσει με άλλους τρόπους, π.χ. βεντούζες κλπ. Την ώρα λοιπόν που είπαν να σπρώξω γιατί λόγω της αναισθησίας δεν ήξερα πότε είχα συσπάσεις, έπεσε η μαία με όλο της το βάρος στην κορυψή της κοιλιάς μου και με μία κίνηση η κόρη μου είδε το φως της ημέρας (ή μάλλον του χειρουργείου) στις 18:30.

 

2 πράγματα μου έκανα εντύπωση από εκεί και πέρα, αφού βέβαια πήραν την μικρή από κοντά μου:

α) Ήταν 22 Μαρτίου και στο ΙΑΣΩ επικρατούσε σιγή. Ρώτησα τον γιατρό μου και μου είπε ότι το προηγούμενο Σαββατοκύριακο από αυτό που γέννησα επικρατούσε πανικός. Στην ερώτησή μου αν είχε κάποια σχέση με τον πόλεμο μου απάντησε πολύ φυσιολογικά ότι οι περισσότεροι γιατροί κανόνισαν τις γέννες που είχαν για το προηγούμενο Σαβ/κο γιατί το δικό μου ήταν κοντά την αργία της 25ηΜαρτίου που ήταν Τρίτη και θα τους χάλαγε το τριήμερο.

β) στο δωμάτιο ανάνηψης που σε πάνε μετά τον τοκετό και που σε καμμία των περιπτώσεων σε χρειαζόταν να περάσω εκεί δύο ώρες αλλά τις έκατσα σκέφτηκα ότι θα ήταν ευχής έργο να γεννούς όλες οι γυναίκες εύκολα σαν και εμένα.

 

Θεωρώ ότι ήμουνα τυχερή για τον γιατρό και την εγκυμοσύνη που είχα αλλά τώρα που θέλω νακών ένα δεύτερο μωρό δεν πρόκειται να χρυσοπληρώσω κανένα ΙΑΣΩ. Ελπίζω μονάχα να είμαι τυχερή να βρώ έναν καλό γιατρό σε δημόσιο νοσοκομείο και να έχω μία καλή εγκυμοσύνη.

 

Εύχομαι σε όλες σας και στ' αγγελούδια σας τα καλύτερα