Δημόσιο Σχολείο ή Ιδιωτικό και γιατί

[vtgian]

On 7/9/2018 at 7:14 ΜΜ, Emilia2 είπε:

Αγαπητή επέτρεψε μου να έχω την δίκη μου άποψη ακόμα και αν αυτή είναι απόλυτη. Είπα και πριν πως αναγνωρίζω τις εξαιρέσεις αλλά δυστυχώς δεν αποτελούν τον κανόνα. Και ποιες υπηρεσίες είναι αυτές που θεωρείς καλύτερες από τις ιδιωτικές στο σύνολο τους; 

 

Αλλά επειδή μιλάμε για τα σχολεία και έχω κορίτσι και παιδί γυμνασίου τα προβλήματα του δημοσίου δεν αντιμετωπίζονται. Στο δημοτικό ναι είναι πιο μαζεμένα τα πράγματα αλλά στο γυμνάσιο μην πάω στο λύκειο δεν μαζεύονται.

 

Πέρα από τα κτιριακά συγκροτήματα που είναι σπασμένα, διαλυμένα σε αντιστοιχία με τις κλίκες του ιδιωτικού, υπάρχουν τα γκέτα του δημοσίου. 

 

Και τι να το κάνω αν και εγώ τυγχάνει να είμαι σε καλή περιοχή άρα με παίρνει να στέλνω το παιδί στο δημόσιο; Και όλους αυτούς που δεν τους παίρνει; Όλα εκείνα τα δημόσια που έχουν θέμα ασφαλείας και αποτελούν ένα μίζερο περιβάλλον για να ζει ένα παιδί;

 

Μονο το αν στέλνεις φροντιστήριο και στο ιδιωτικό και στο δημοσιο είναι; Στο δικό μας γυμνάσιο η μόνη εκπαιδευτική επίσκεψη που τα πήγαν φέτος ήταν μόνο μια. Σε ένα εργοστάσιο για την τεχνολόγια. Μόνο μια. Και επισκέψεις στο κοντινό πάρκο της περιοχής που σύχναζαν τα παιδιά το απόγευμα. Οκ αντί να το δουν μια φορά κάποιες μέρες το είδαν δυο. Αυτό πως το λες; Φοβερά ερεθίσματα τα παγκάκια. 

Τα περισσότερα παιδιά της γ γυμνασίου, που γνωρίζαμε τους γονείς, εβαλαν τους γονείς τους να τους αλλάξουν σχολείο  για να αποφύγουν το λύκειο της περιοχής τους που είναι γνωστό για καταλήψεις, σπασίματα και ¨καλές ¨ παρέες. Τόσο καλές. Και όσοι μπορούν ιδιωτικό το κάνουν, όσοι δεν μπορούν προσπαθούν να αλλάξουν διεύθυνση για να το αποφύγουν. Τι να κάνουν και οι γονείς; 

Η κόρη μου πήρε 20 σε ένα μάθημα και δεν έχει ανοίξει ούτε σελίδα, δεν αστειεύομαι. Τώρα θα τη στείλω φροντιστήριο γιατί αν φτάσει λύκειο θα μείνει μετεξεταστέα. Χημεία δεν έκαναν καθόλου γιατί ο καθηγητές δεν ασχολιόταν. Αλλά για να νομίζουμε πως ασχολιόταν χάριζε τους βαθμούς σαν τα κουφέτα, έλεος. 

 

Ναι μην πάμε συνέχεια στη λογική μα υπάρχουν και δημόσια...ε ναι, σαφώς υπάρχουν και δημόσια αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Τα ιδιωτικά έχουν δίδακτρα γιατί σαφώς είναι σε καλύτερη κατάσταση από αυτή  των δημοσίων. Διαφορετικά θα είχαν κλείσει όλα γιατι κανείς δεν θα τα πλήρωνε. 

 

Σαφώς και δεν μπορώ να σου απαγορεύσω να έχεις την άποψή σου  Απλά η δική μου διαφέρει και δεν πιστεύω ότι μπορούμε να είμαστε απόλυτοι όταν πρόκειται να συκρίνουμε πράγματα τόσο πολυπαραγοντικά. Θα αναφέρω έναν μόνο φορέα που έχω ζήσει ως πελάτισσα στην φάση που ήταν δημόσιος και στη φάση που είναι τώρα (ιδιωτικός). Και αυτός είναι ο ΟΣΕ, τα τρένα δηλαδή και βασικά το επιβατικό τμήμα. Όσο λοιπόν ήταν δημόσια, το τρένο έφευγε και ερχόταν με ακρίβεια δευτερολέπτου και είχε σπανίως ατυχήματα. Σε μια καλή απόπειρα μοντερνοποίησής του απέκτησε ηλεκτρονικό εισιτήριο και νέους συρμούς. Όταν αποφασίστηκε η ιδιωτικοποίησή του όλα έπεσαν κατακόρυφα, σταμάτησαν δρομολόγια, σταμάτησαν νυχτερινά, άρχισαν να ατυχήματα και όσο για ακρίβεια, οι καθυστερήσεις σύνεφο. Έχω πολλά ακόμα παραδείγματα ιδιωτικών επιχειρήσεων που οι γραφειοκρατικές τους διαδικασίες, η αδιαφάνεια και η έλλειψη αξιοκρατείας είναι απολύτως εντυπωμένες στην λειτουργίας τους και αντίστοιχα αρκετές δημόσιες που οι υπάλληλοι μεταξύ άλλων κόβουν την άδειά τους οικειοθελώς για να βγει η δουλειά, αλλά δεν αφορούν το παρόν νήμα. 

 

Όχι, δεν είναι όλα τα δημόσια με κτιριακά συγκροτήματα σπασμένα και διαλυμένα και δε μιλώ μόνο για τις καλές περιοχές. Δυστυχώς υπάρχουν αρκετά τέτοια, σε υποβαθμισμένες περιοχές,  δεν νομίζω όμως ότι είναι η πλειοψηφία έτσι. Ίσως η περιοχή που ζείτε να είναι έτσι. Άχαρα και αφρόντιστα ναι είναι και αυτό κυρίως έλλειψης ενδιαφέροντος από τους διευθυντές και τους καθηγητές. Το λύκειο που πήγαινα, όταν τελείωσα ήταν ένα πράγμα σαν φυλακή. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι 20 χρόνια μετά, έχοντας αναλάβει ως διευθυντής ένας από τους "μέτριους" καθηγητές μας, είχε μεταμορφωθεί κυριολεκτικά. Πράσινο παντού, χρώμα, βελτιώσεις.

 

Ωστόσο, συμφωνώ μαζί σου στο ότι εν γένει, τα ιδιωτικά σχολεία της μέσης εκπαίδευσης τουλάχιστον, υπερτερούν σε υποδομές σε σχέση με τα δημόσια. Και ότι είναι λαχείο οι καθηγητές στο δημόσιο. Εμένα όμως με απασχολεί πολύ όχι μόνο το ακαδημαικό  προφιλ/ υποδομές αλλά και το κοινωνικό. Δε μιλάω για εκπαιδευτικές εκδρομές αλλά για κάτι πολύ πιο πρακτικό, το ίδιο το περιεχόμενο της τάξης. Πρακτικά  ένα παιδί θα πάρει ερεθίσματα για την κοινωνία στην οποία καλείται να λειτουργήσει μέσα από αυτήν και όχι περιχαρακωμένο σε ένα προσεγμένο ομοιογενές περιβάλλον. Αυτό προσφέρει το ιδιωτικό σχολείο. Ένα ασφαλές, κοινωνικά ομοιογενές περιβάλλον, όπου όλοι έχουν λεφτά, όλοι πάνε διακοπές το καλοκαίρι και εκδρομές το χειμώνα, όπου η αγορά ενός υλικού αγαθού είναι κάτι απλά διεκπεραιωτικό. Είναι μεγάλο θέμα, είχε αναλύθεί και σε άλλο topic ότι αυτού το είδους η "κοινωνική εκπαίδευση" δεν γίνεται μέσα από δράσεις και αγαθοεργίες και δεν περιμένω κάτι τέτοιο από το όποιο σχολείο. Αντιθέτως, περίμενα από την εκπαιδευτικό του μεγάλου προοδευτικού ιδιωτικού λυκείου της κόρης να μην εκφράσει απόψεις όπως "η ομοφυλοφυλία δεν είναι φυσιολογική, είναι παρα φύσιν"! Και γιατί δεν την πληρώνω για να εκφράζει τέτοιες απόψεις.  Όπου το χειρότερο ήταν ότι κανένας γονιός δεν παραπονέθηκε για αυτό, γιατί το βρήκε επουσιώδες!!! Ή μάλλον το χειρότερο δεν είναι αυτό, το χειρότερο είναι ότι μέσα στην τάξη υπάρχουν ήδη δύο παιδιά διαφορετικού προσανατολισμού. Αυτό θα ακουγόταν επίσης εύκολα και σε δημόσιο σχολείο. Αλλά εκεί τουλάχιστον δεν θα τους πληρώναμε επιπλέον. Γι'αυτό λέω, δεν είναι άσπρο-μαύρο τα πράγματα.

[Βερενίκη]

Για μένα η βασική διαφορά είναι ότι το ιδιωτικό σχολείο το διαλέγεις και σου ταιριάζει, ενώ το δημόσιο είναι αυτό που θα σου τύχει. 

Από κει και πέρα, και στα δύο είδη σχολείων υπάρχουν γονείς που δίνουν τον αγώνα τους να μορφωθούν τα παιδιά τους και να γίνουν άνθρωποι με αρχές και προοπτικές και γονείς που αδιαφορούν για τα παιδιά τους, τα μεγαλώνουν με αρχές 'ζούγκλας' και ισοπεδώνουν κάθε πρόβλημα με το 'έλα μωρέ, παιδιά είναι' ή 'σιγά και τι σημαίνει να έχεις τελειώσει ένα πανεπιστήμιο'. 

Το 'εγώ σε πληρώνω' ακούγεται και στα ιδιωτικά και στα δημόσια.

Το 'δεν μιλάω για να μη βάλουν το παιδί μου στο μάτι' επίσης ακούγεται και από γονείς ιδιωτικών και από γονείς δημόσιων

Εύχομαι να έχουμε καλή σχολική χρονιά! 

2 ώρες πρίν, vtgian είπε:

 

... Εμένα όμως με απασχολεί πολύ όχι μόνο το ακαδημαικό  προφιλ/ υποδομές αλλά και το κοινωνικό. Δε μιλάω για εκπαιδευτικές εκδρομές αλλά για κάτι πολύ πιο πρακτικό, το ίδιο το περιεχόμενο της τάξης. Πρακτικά  ένα παιδί θα πάρει ερεθίσματα για την κοινωνία στην οποία καλείται να λειτουργήσει μέσα από αυτήν και όχι περιχαρακωμένο σε ένα προσεγμένο ομοιογενές περιβάλλον. Αυτό προσφέρει το ιδιωτικό σχολείο. Ένα ασφαλές, κοινωνικά ομοιογενές περιβάλλον, όπου όλοι έχουν λεφτά, όλοι πάνε διακοπές το καλοκαίρι και εκδρομές το χειμώνα, όπου η αγορά ενός υλικού αγαθού είναι κάτι απλά διεκπεραιωτικό. Είναι μεγάλο θέμα, είχε αναλύθεί και σε άλλο topic ότι αυτού το είδους η "κοινωνική εκπαίδευση" δεν γίνεται μέσα από δράσεις και αγαθοεργίες και δεν περιμένω κάτι τέτοιο από το όποιο σχολείο. Αντιθέτως, περίμενα από την εκπαιδευτικό του μεγάλου προοδευτικού ιδιωτικού λυκείου της κόρης να μην εκφράσει απόψεις όπως "η ομοφυλοφυλία δεν είναι φυσιολογική, είναι παρα φύσιν"! Και γιατί δεν την πληρώνω για να εκφράζει τέτοιες απόψεις.  Όπου το χειρότερο ήταν ότι κανένας γονιός δεν παραπονέθηκε για αυτό, γιατί το βρήκε επουσιώδες!!! Ή μάλλον το χειρότερο δεν είναι αυτό, το χειρότερο είναι ότι μέσα στην τάξη υπάρχουν ήδη δύο παιδιά διαφορετικού προσανατολισμού. Αυτό θα ακουγόταν επίσης εύκολα και σε δημόσιο σχολείο. Αλλά εκεί τουλάχιστον δεν θα τους πληρώναμε επιπλέον. Γι'αυτό λέω, δεν είναι άσπρο-μαύρο τα πράγματα.

 

 

Οι γονείς αισθανόμαστε βολικά να κάνουν παρέα τα παιδιά μας με παιδιά που μας μοιάζουν. Οι τάξεις των ιδιωτικών δεν είναι τόσο 'ομοιογενείς' όσο φαντάζεσαι, μόνο και μόνο επειδή διαθέτουν τα ίδια χρήματα για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Δεν είναι ομοιογενείς στις αρχές, πχ. Εγώ δεν θα ήθελα τα παιδιά μου να κάνουν παρέα με όλα τα παιδιά της τάξης τους, καθόλου ομοιογενές δεν το βλέπω το περιβάλλον. 

Όσο για την ομοφυλοφιλία, για μένα σε όποιο περιβάλλον και να ακουγόταν αυτό, θα ήταν σοβαρός λόγος να γίνει αναφορά από τους γονείς. Το αν θα την πλήρωνα ή όχι είναι αδιάφορο. Είμαστε όμως βέβαιοι ότι οι γονείς των παιδιών διαφωνούσαν;

[Dust pink]

Πολλές φορές η ύπαρξη κάποιων ιδιωτικών στηρίζεται στην εμμονή γονιών να στείλει το παιδί του εκεί απλώς και μόνο για τον τίτλο του. Σε γενικές γραμμές τα ιδιωτικά είναι επιχειρήσεις, εμπορεύονται και συναγωνίζονται χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτό που πραγματικά προσφέρουν είναι και το καλύτερο (όπως και σε κάθε ιδιωτική εταιρεία). Και την σύνδεση στο κινητό μου πληρώνω και σήμα πολλές φορές δεν έχω και χρεώνουν και ότι θέλουν...

Δεν ισχύει πάντα ο κανόνας επειδή πληρώνω γίνεται και σωστή δουλειά ,ίσως σε μικρές τάξεις νήπιο η μικρές τάξεις δημοτικού όπου οι γνώσεις είναι περιορισμένες και άρα διαχείρισιμες να προσφέρουν κάτι παραπάνω από το δημόσιο. Αλλά μέχρι εκεί. Σε μεγαλύτερες τάξεις η συνολική εικόνα ενός επιμελή μαθητή δημοσίου λυκείου σε σχέση με έναν από ιδιωτικό είναι η ίδια. 

Τα φροντιστήρια αν το παιδί και των δύο σχολείων είναι αδύναμο δεν τα γλυτώνεις. Μην ακούτε χαζομάρες που λένε τα ιδιωτικά γυμνάσια η λύκεια ότι φοιτώντας τα παιδιά σας εκεί είναι καλυμμένα απ' όλα . 

Σε ότι αφορά τις εκπαιδευτικές εκδρομές, συγγνώμη αλλά το σχολείο δεν είναι και υποχρεωμένο να κάνει και το τουριστικό πρακτορείο...είτε ιδιωτικό είτε δημόσιο. Πρέπει και εμείς οι γονείς να επαγρύπνουμε για την μόρφωση των παιδιών μας πηγαίνοντας ως οικογένεια κάπου όταν βλέπουμε πως το σχολείο χωλαινει. Για παράδειγμα εγώ σαν μαμά θέλω το παιδί μου να γνωρίζει μέχρι τα 15 του όλους τους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους. Αν το σχολείο πάει ενδεικτικά σε 3-4 σε όλα τα ακαδημαϊκά του χρόνια τι θα κάνω;; Θα τα χώνω στο σχολείο; Εφόσον επιθυμώ να προσφέρω κάποιες γνώσεις στο παιδί θα κανονίσω ένα ταξίδι στην Κρήτη πχ για να δει τα προϊστορικά Κνωσό, Φαιστό , Ζάκρο,, Μάλια τα οποία θεωρώ πολύ σημαντικά  για την ιστορική του μόρφωση και λίγα σχολεία επισκέπτονται στην ηπειρωτική Ελλάδα. Και εμείς ως γονείς οφείλουμε από το δικό μας μετερίζι να ενημερωθούμε και να προσφέρουμε ότι μπορούμε. Μην θεωρείται επίσης πως τα ιδιωτικά "κανονίζουν" τέτοιου είδους "ερεθίσματα". Αν επίσης δω ότι το παιδί μου μεταχειρίζεται τις ξένες γλώσσες και θέλω να του δώσω την δυνατότητα πολυγλωσσίας ,θα το στείλω σε 3-4 φροντιστήρια να μάθει παραπάνω ξένες γλώσσες μέχρι τέλους. Δεν θα αρκεστω στο "πακέτο" των ιδιωτικών που μπορεί να στηρίζεται σε εντυπώσεις και μόνο.

Κυρίαρχο ρόλο παίζει τι αποζητά και τι θέλει ο κάθε γονιός . Για κάποιους είναι αδιάφορο αν η αίθουσα είναι παλιά η ο διπλανός δεν είναι γιος γιατρού ή δικηγόρου και για κάποιους άλλους σημαντικό.

Τέλος ,αναφορικά με τους πλασματικός βαθμούς ,αποτελεί φαινόμενο και των ιδιωτικών και ίσως σε περισσότερα και σοβαρά μαθήματα. Τιμής ένεκεν και λόγω πελατιακης σχέσης το 12 γίνεται 18 και το ταμείο στο τέλος βγάζει 10. Η το άλλο τρελό... απολυτήριο λυκείου 19 και εισαγωγή σε σχολή βάσης 12 (όχι από επιλογή αλλά από ανάγκη βαθμολογίας γιατί τόσο αξιολόγησαν το γραπτό οι 2-3 διορθοτες των πανελλαδικών). Οι χαριστικοι βαθμοί σε κάποια μαθήματα (γυμναστική, καλλιτεχνικά κτλ) είναι δεδομένοι και κάπου συμφέρουν όλους για να λέμε και αλήθειες αλλά το γεγονός ότι τα παιδιά θα πρέπει να αντιμετωπίζουν όλα τα μαθήματα με κάποια σοβαρότητα και να ανοίγουν τις σελίδες όχι για τον καθηγητή αλλά για τον εαυτό τους είναι δείγμα συνέπειας. Μπορεί ο καθηγητής των μαθηματικών πχ να αδιαφορεί, λάθος του αλλά πιθανόν να συμβεί...αυτό τι σημαίνει; Θα αφήσω το παιδί σε μαθηματικό σκότος μέχρι αποφοίτησης του; Επειδή κάποιος στην γ γυμνασίου ήταν αντιεπαγγελματιας; Και στην ΔΕΗ δεν πάω την φάτσα της κοπέλας στο ταμείο γιατί είναι αγενής και κατσουφα... Να μου κόψουν το ρεύμα;

[vtgian]

1 ώρα πρίν, Βερενίκη είπε:

Οι γονείς αισθανόμαστε βολικά να κάνουν παρέα τα παιδιά μας με παιδιά που μας μοιάζουν. Οι τάξεις των ιδιωτικών δεν είναι τόσο 'ομοιογενείς' όσο φαντάζεσαι, μόνο και μόνο επειδή διαθέτουν τα ίδια χρήματα για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Δεν είναι ομοιογενείς στις αρχές, πχ. Εγώ δεν θα ήθελα τα παιδιά μου να κάνουν παρέα με όλα τα παιδιά της τάξης τους, καθόλου ομοιογενές δεν το βλέπω το περιβάλλον. 

 

Όσο για την ομοφυλοφιλία, για μένα σε όποιο περιβάλλον και να ακουγόταν αυτό, θα ήταν σοβαρός λόγος να γίνει αναφορά από τους γονείς. Το αν θα την πλήρωνα ή όχι είναι αδιάφορο. Είμαστε όμως βέβαιοι ότι οι γονείς των παιδιών διαφωνούσαν;

 

Δεν φαντάζομαι, έχω εμπειρία και ως μαθήτρια αλλά και ως γονέας. Ομοιογενές είναι το περιβάλλον ως προς τα χαρακτηριστικά που ανέφερα. Σε κανένα ιδιωτικό δε θα βρεις οικογένεια με σοβαρά οικονομικά προβλήματα, παιδιά με παλιά ρούχα,  χωρίς κινητό, παιδιά οικονομικών μεταναστών, γενικά οικογένειες που δυσκολεύονται, που το χαρτζιλίκι δεν είναι αυτονόητο. Ακόμα και ως προς τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, οι περισσότερες οικογένειες κλίνουν προς συγκεκριμένη θέση. Ωστόσο ένα τέτοιο περιβάλλον είναι εξαιρετικά φτωχό σε ερεθίσματα. Από εκεί και πέρα, μικροδιαφορές σαφώς και υπάρχουν, εμείς πχ είχαμε τους εξαιρετικά πλούσιους γονείς μια κλίκα, και τους υπόλοιπους που είμαστε οκ απλα να πληρώνουμε ένα καλό ιδιωτικό. Ως γονέας να σου είμαι ειλικρινής, θα ήθελα το παιδί μου να κάνει παρέα με άτομα που το αποδέχονται και το στηρίζουν, ανεξάρτητα με το αν εγώ ταιριάζω κοινωνικοοικονομικά με τους γονείς τους. Βολεύει σίγουρα, δε λέω, αλλά δεν είμαι εγώ αυτή που επιλέγει. 

 

Για το δεύτερο σκέλος, αυτό ακριβώς έγραψα, ότι ένα τέτοιο σχόλιο χρειάζεται αναφορά και οι υπόλοιποι γονείς (μεταξύ αυτών και γονείς ομοφυλόφυλων παιδιών που αγνοούν τον προσανατολισμό των παιδιών τους) δεν το βρήκαν καν σημαντικό (κάποιοι συμφωνούσαν δυστυχώς). Όταν ένα σχολείο το πληρώνω μεταξύ άλλων και γιατί τονίζει ότι πρέσβεύει κάποιες ανθρωπιστικές αξίες, ε σε τέτοια θέματα εξοργίζομαι και δυστυχώς δεν είχαμε λίγα παραδείγματα. Δυστυχώς η επιλογή του σχολείου δεν ήταν ακριβώς επιλογή μας αλλά πραγματικά τέτοια υποκρισία δεν την περίμενα. 

 

[ponemeni]

2 hours ago, vtgian said:

 

Δεν φαντάζομαι, έχω εμπειρία και ως μαθήτρια αλλά και ως γονέας. Ομοιογενές είναι το περιβάλλον ως προς τα χαρακτηριστικά που ανέφερα. Σε κανένα ιδιωτικό δε θα βρεις οικογένεια με σοβαρά οικονομικά προβλήματα, παιδιά με παλιά ρούχα,  χωρίς κινητό, παιδιά οικονομικών μεταναστών, γενικά οικογένειες που δυσκολεύονται, που το χαρτζιλίκι δεν είναι αυτονόητο. Ακόμα και ως προς τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, οι περισσότερες οικογένειες κλίνουν προς συγκεκριμένη θέση. Ωστόσο ένα τέτοιο περιβάλλον είναι εξαιρετικά φτωχό σε ερεθίσματα. Από εκεί και πέρα, μικροδιαφορές σαφώς και υπάρχουν, εμείς πχ είχαμε τους εξαιρετικά πλούσιους γονείς μια κλίκα, και τους υπόλοιπους που είμαστε οκ απλα να πληρώνουμε ένα καλό ιδιωτικό. Ως γονέας να σου είμαι ειλικρινής, θα ήθελα το παιδί μου να κάνει παρέα με άτομα που το αποδέχονται και το στηρίζουν, ανεξάρτητα με το αν εγώ ταιριάζω κοινωνικοοικονομικά με τους γονείς τους. Βολεύει σίγουρα, δε λέω, αλλά δεν είμαι εγώ αυτή που επιλέγει. 

 

Για το δεύτερο σκέλος, αυτό ακριβώς έγραψα, ότι ένα τέτοιο σχόλιο χρειάζεται αναφορά και οι υπόλοιποι γονείς (μεταξύ αυτών και γονείς ομοφυλόφυλων παιδιών που αγνοούν τον προσανατολισμό των παιδιών τους) δεν το βρήκαν καν σημαντικό (κάποιοι συμφωνούσαν δυστυχώς). Όταν ένα σχολείο το πληρώνω μεταξύ άλλων και γιατί τονίζει ότι πρέσβεύει κάποιες ανθρωπιστικές αξίες, ε σε τέτοια θέματα εξοργίζομαι και δυστυχώς δεν είχαμε λίγα παραδείγματα. Δυστυχώς η επιλογή του σχολείου δεν ήταν ακριβώς επιλογή μας αλλά πραγματικά τέτοια υποκρισία δεν την περίμενα. 

 

 

Καλησπέρα σας, τι εννοείται φτωχό σε ερεθίσματα? προσωπικώς έχω την αίσθηση ότι κυριαρχεί η αντίθετη αντίληψη στην κοινωνία μας. Ότι δηλαδή όσοι πηγαίνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία είναι καλύτερα από τα δημόσια καθώς έχουν καλύτερη εξέλιξη και γενικώς είναι καλύτερα από όλες τις απόψεις. Εχω παράδειγμα από το συγγενικό μου περιβάλλον που απορρίπτεται ένας άνθρωπος γιατί δεν έχει όλη αυτή την μόρφωση που παρέχεται σε χώρους που από οικονομικής και μόνο άποψης απευθύνονται σε συγκεκριμένα πορτοφόλια.

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, ponemeni είπε:

 

Καλησπέρα σας, τι εννοείται φτωχό σε ερεθίσματα? προσωπικώς έχω την αίσθηση ότι κυριαρχεί η αντίθετη αντίληψη στην κοινωνία μας. Ότι δηλαδή όσοι πηγαίνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία είναι καλύτερα από τα δημόσια καθώς έχουν καλύτερη εξέλιξη και γενικώς είναι καλύτερα από όλες τις απόψεις. Εχω παράδειγμα από το συγγενικό μου περιβάλλον που απορρίπτεται ένας άνθρωπος γιατί δεν έχει όλη αυτή την μόρφωση που παρέχεται σε χώρους που από οικονομικής και μόνο άποψης απευθύνονται σε συγκεκριμένα πορτοφόλια.

 

Yπάρχουν διαφόρων ειδών ερεθίσματα. Το ποιοι είναι οι χώροι που παρέχουν "όλη αυτή τη μόρφωση" ή το ποια είναι αυτή η μόρφωση που απευθύνεται σε συγκεκριμένα πορτοφόλια, δεν το κατάλαβα πάντως ειλικρινά. 

[ponemeni]

1 hour ago, ΑΡΓΚ said:

 

Yπάρχουν διαφόρων ειδών ερεθίσματα. Το ποιοι είναι οι χώροι που παρέχουν "όλη αυτή τη μόρφωση" ή το ποια είναι αυτή η μόρφωση που απευθύνεται σε συγκεκριμένα πορτοφόλια, δεν το κατάλαβα πάντως ειλικρινά. 

 

Άλλο πράγμα είναι να μιλάμε για διαφορετικά ερεθίσματα και άλλο να κάνουμε σύγκριση δημοσίου και ιδιωτικού σχολείου και να μιλάμε για "εξαιρετικά φτωχά ερεθίσματα" που παρέχουν εάν κατανόησα σωστά τα ιδιωτικά σχολεία. Γιατί προσωπικώς έχω την αίσθηση πως τα ιδιωτικά αν μη τι άλλο προσφέρουν πλούσια ερεθίσματα. Από εκεί και πέρα το δημόσιο σχολείο για όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, όπως για παράδειγμα είμαστε εμείς, είναι μονόδρομος το ερώτημα που πιστεύω ότι τίθεται σε αυτό το θέμα είναι πως οι γονείς που δεν ανήκουν στην σφαίρα των πλουσίων αξίζει τον κόπο να κάνουν οικονομίες / να στερηθούν ή να προσαρμόσουν όσο μπορούν τα οικονομικά τους ώστε να στείλουν τα παιδιά τους σε ένα ιδιωτικό σχολείο ή όχι?

[Dust pink]

4 ώρες πρίν, ponemeni είπε:

 

Καλησπέρα σας, τι εννοείται φτωχό σε ερεθίσματα? προσωπικώς έχω την αίσθηση ότι κυριαρχεί η αντίθετη αντίληψη στην κοινωνία μας. Ότι δηλαδή όσοι πηγαίνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία είναι καλύτερα από τα δημόσια καθώς έχουν καλύτερη εξέλιξη και γενικώς είναι καλύτερα από όλες τις απόψεις. Εχω παράδειγμα από το συγγενικό μου περιβάλλον που απορρίπτεται ένας άνθρωπος γιατί δεν έχει όλη αυτή την μόρφωση που παρέχεται σε χώρους που από οικονομικής και μόνο άποψης απευθύνονται σε συγκεκριμένα πορτοφόλια.

Η μόρφωση του ανθρώπου είτε κοινωνική είτε ακαδημαϊκη εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο και κατά πόσο θέλει και επιθυμεί ο ίδιος να επενδύσει στην καλλιέργεια του. Με ένα σχετικό παράδειγμα, τα δημόσια πανεπιστήμια δεν θα γέμιζαν κόσμο. Μέσα από αυτά τα πανεπιστήμια έχουν βγει αξιόλογοι επιστήμονες από μεσαίες και οικονομικά ασθενής οικογένειες, εργαζόμενοι παράλληλα ως φοιτητές για τα προς το ζειν τους. Το ιδιωτικό προσφέρει απλώς ένα πιο οργανωμένο περιβάλλον και ένα πεδίο "παροχών" . Δεν αποτελεί "συμβόλαιο" λαμπρου μέλλοντος του παιδιού . Ούτε επίσης μπορούμε να ισχυριζόμαστε πως ένα παιδί που φοιτά σε δημόσιο σχολείο προερχόμενο από φτωχή οικογένεια θα μείνει στον αφανισμό επειδή η δύσκολη οικονομική του κατάσταση δεν του επέτρεψε να προκόψει. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει και το λέω εκ πείρας. Αν το παιδί έχει θέληση να ασχοληθεί σοβαρά με την "γνώση"  θα μορφωθεί σε όλα τα επίπεδα αυτοδημιούργητα ,θα σπουδάσει και θα αποκτήσει εφόδια στηριζόμενο στην επιθυμία του για μάθηση.

Το πορτοφόλι δεν είναι πάντα και κανόνας  αντάλλαγμα της γνώσης για κάποιον που την θέλει πραγματικά. Σαφώς και χρειάζονται κάποια χρήματα για να κινηθείς στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά η άποψη ότι μόνο τα πλουσιόπαιδα που βγάζουν τα καλύτερα ιδιωτικά και μορφώνονται  έχουν δυνατότητες είναι για μένα ισοπέδωση της πραγματικότητας, καθώς κάτι τέτοιο ακυρώνει τον κόπο πολλών άλλων ανθρώπων που με πενιχρές οικονομικές δυνατότητες εκ μέρους οικογένειας πάλεψαν και έχτισαν τον πνευματικό τους ορίζοντα. Το παράδειγμα του συγγενή δεν το καταλαβα. Απορρίπτεται πχ ο άνθρωπος από κάποια εργασία γιατί δεν αποφοίτησε από κάποιο γνωστό εκπαιδευτήριο και αυτό αποτελεί δικαιολογία φτωχού βιογραφικού από τον εργοδότη;

 

πρίν από 57 λεπτά , ponemeni είπε:

 

Άλλο πράγμα είναι να μιλάμε για διαφορετικά ερεθίσματα και άλλο να κάνουμε σύγκριση δημοσίου και ιδιωτικού σχολείου και να μιλάμε για "εξαιρετικά φτωχά ερεθίσματα" που παρέχουν εάν κατανόησα σωστά τα ιδιωτικά σχολεία. Γιατί προσωπικώς έχω την αίσθηση πως τα ιδιωτικά αν μη τι άλλο προσφέρουν πλούσια ερεθίσματα. Από εκεί και πέρα το δημόσιο σχολείο για όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, όπως για παράδειγμα είμαστε εμείς, είναι μονόδρομος το ερώτημα που πιστεύω ότι τίθεται σε αυτό το θέμα είναι πως οι γονείς που δεν ανήκουν στην σφαίρα των πλουσίων αξίζει τον κόπο να κάνουν οικονομίες / να στερηθούν ή να προσαρμόσουν όσο μπορούν τα οικονομικά τους ώστε να στείλουν τα παιδιά τους σε ένα ιδιωτικό σχολείο ή όχι?

Ειναι πολυπαραγοντικη η απάντηση. Μπορεί ο γονιός να στερηθεί και να προσφέρει κατά πως νιώθει και πιστεύει το κάτι παραπάνω στο παιδί του και εκείνο να μην "κολλάει" στο περιβάλλον του σχολείου, να αδιαφορεί ,να μην είναι στα γούστα του. Μπορεί το "καλό" ιδιωτικό να αποδειχτεί "χάσιμο χρημάτων"  . Δεν υπάρχει απάντηση στην ερώτηση που θέσατε. Η βάση ξεκινά στο ότι ένας γονιός που επιλέγει το ιδιωτικό ,το κάνει με κριτήριο να προσφέρει στο παιδί του κάτι καλύτερο ,αν αξίζει ο κόπος θα φανεί στο τέλος και με βάση αυτά που τελικώς έξελαβε το παιδί από το ιδιωτικό. Δεν αντιδρούν όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο στα ερεθίσματα που τους δίνονται. Η μάθηση πχ γερμανικών στο ιδιωτικό Νηπιαγωγείο για κάποια  παιδιά είναι χαρά και για άλλα εφιάλτης ζωής.  

Αν υπάρχει η δυνατότητα να υποστηρίξει την φοίτηση στο ιδιωτικό και θέλει να έχει σφαιρική άποψη για τον τρόπο λειτουργίας του ,το στέλνει ,έπειτα η πορεία του ίδιου του παιδιού θα δείξει αν άξιζε ο κόπος και οι στερήσεις.

[Emilia2]

18 ώρες πρίν, vtgian είπε:

 

Σαφώς και δεν μπορώ να σου απαγορεύσω να έχεις την άποψή σου  Απλά η δική μου διαφέρει και δεν πιστεύω ότι μπορούμε να είμαστε απόλυτοι όταν πρόκειται να συκρίνουμε πράγματα τόσο πολυπαραγοντικά. Θα αναφέρω έναν μόνο φορέα που έχω ζήσει ως πελάτισσα στην φάση που ήταν δημόσιος και στη φάση που είναι τώρα (ιδιωτικός). Και αυτός είναι ο ΟΣΕ, τα τρένα δηλαδή και βασικά το επιβατικό τμήμα. Όσο λοιπόν ήταν δημόσια, το τρένο έφευγε και ερχόταν με ακρίβεια δευτερολέπτου και είχε σπανίως ατυχήματα. Σε μια καλή απόπειρα μοντερνοποίησής του απέκτησε ηλεκτρονικό εισιτήριο και νέους συρμούς. Όταν αποφασίστηκε η ιδιωτικοποίησή του όλα έπεσαν κατακόρυφα, σταμάτησαν δρομολόγια, σταμάτησαν νυχτερινά, άρχισαν να ατυχήματα και όσο για ακρίβεια, οι καθυστερήσεις σύνεφο. Έχω πολλά ακόμα παραδείγματα ιδιωτικών επιχειρήσεων που οι γραφειοκρατικές τους διαδικασίες, η αδιαφάνεια και η έλλειψη αξιοκρατείας είναι απολύτως εντυπωμένες στην λειτουργίας τους και αντίστοιχα αρκετές δημόσιες που οι υπάλληλοι μεταξύ άλλων κόβουν την άδειά τους οικειοθελώς για να βγει η δουλειά, αλλά δεν αφορούν το παρόν νήμα. 

 

Όχι, δεν είναι όλα τα δημόσια με κτιριακά συγκροτήματα σπασμένα και διαλυμένα και δε μιλώ μόνο για τις καλές περιοχές. Δυστυχώς υπάρχουν αρκετά τέτοια, σε υποβαθμισμένες περιοχές,  δεν νομίζω όμως ότι είναι η πλειοψηφία έτσι. Ίσως η περιοχή που ζείτε να είναι έτσι. Άχαρα και αφρόντιστα ναι είναι και αυτό κυρίως έλλειψης ενδιαφέροντος από τους διευθυντές και τους καθηγητές. Το λύκειο που πήγαινα, όταν τελείωσα ήταν ένα πράγμα σαν φυλακή. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι 20 χρόνια μετά, έχοντας αναλάβει ως διευθυντής ένας από τους "μέτριους" καθηγητές μας, είχε μεταμορφωθεί κυριολεκτικά. Πράσινο παντού, χρώμα, βελτιώσεις.

 

Ωστόσο, συμφωνώ μαζί σου στο ότι εν γένει, τα ιδιωτικά σχολεία της μέσης εκπαίδευσης τουλάχιστον, υπερτερούν σε υποδομές σε σχέση με τα δημόσια. Και ότι είναι λαχείο οι καθηγητές στο δημόσιο. Εμένα όμως με απασχολεί πολύ όχι μόνο το ακαδημαικό  προφιλ/ υποδομές αλλά και το κοινωνικό. Δε μιλάω για εκπαιδευτικές εκδρομές αλλά για κάτι πολύ πιο πρακτικό, το ίδιο το περιεχόμενο της τάξης. Πρακτικά  ένα παιδί θα πάρει ερεθίσματα για την κοινωνία στην οποία καλείται να λειτουργήσει μέσα από αυτήν και όχι περιχαρακωμένο σε ένα προσεγμένο ομοιογενές περιβάλλον. Αυτό προσφέρει το ιδιωτικό σχολείο. Ένα ασφαλές, κοινωνικά ομοιογενές περιβάλλον, όπου όλοι έχουν λεφτά, όλοι πάνε διακοπές το καλοκαίρι και εκδρομές το χειμώνα, όπου η αγορά ενός υλικού αγαθού είναι κάτι απλά διεκπεραιωτικό. Είναι μεγάλο θέμα, είχε αναλύθεί και σε άλλο topic ότι αυτού το είδους η "κοινωνική εκπαίδευση" δεν γίνεται μέσα από δράσεις και αγαθοεργίες και δεν περιμένω κάτι τέτοιο από το όποιο σχολείο. Αντιθέτως, περίμενα από την εκπαιδευτικό του μεγάλου προοδευτικού ιδιωτικού λυκείου της κόρης να μην εκφράσει απόψεις όπως "η ομοφυλοφυλία δεν είναι φυσιολογική, είναι παρα φύσιν"! Και γιατί δεν την πληρώνω για να εκφράζει τέτοιες απόψεις.  Όπου το χειρότερο ήταν ότι κανένας γονιός δεν παραπονέθηκε για αυτό, γιατί το βρήκε επουσιώδες!!! Ή μάλλον το χειρότερο δεν είναι αυτό, το χειρότερο είναι ότι μέσα στην τάξη υπάρχουν ήδη δύο παιδιά διαφορετικού προσανατολισμού. Αυτό θα ακουγόταν επίσης εύκολα και σε δημόσιο σχολείο. Αλλά εκεί τουλάχιστον δεν θα τους πληρώναμε επιπλέον. Γι'αυτό λέω, δεν είναι άσπρο-μαύρο τα πράγματα.

 

Ουσιαστικά όμως δεν συγκρίνουμε το ένα δημοσιο με το άλλο (για να πούμε ποιο είναι καλυτερο από αυτά) αλλά το δημοσιο με το ιδιωτικό. Δηλαδή ενα σύνολο η ένα σύστημα με ένα άλλο σύστημα η σύνολο, τουλάχιστον εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι.  Για μένα αυτος ο παράγοντας τύχη που χαρακτηρίζει το δημοσιο σχολείο είναι ακριβώς το μεγαλύτερο μειονέκτημα του δημοσίου έναντι του ιδιωτικού, στα ιδιωτικά μπορείς να έχεις κριτήρια εφοσον και μπορείς να επιλέξεις, στα δημόσια δεν μπορείς να έχεις. Και στα δημόσια ενέχεται και μια μικρή αδικία ως προς τις περιοχές και τα σχολεία εφοσον αλλα λειτουργούν αλλά δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε.  Η δίκη μου και πάλι αντίληψη μου λέει πως η εκπαίδευση ενός παιδιού δεν θα έπρεπε να βασίζεται στην τύχη. Έχει παρά πολλές ελλείψεις και παραλείψεις το δημοσιο. Θα μου πεις ότι πληρώνεις παίρνεις, δωρεάν παιδεία είναι τι απαιτήσεις να έχεις; 

 

Ακομα και να μην έχω το γεγονός παραμένει. Εργαστήρια χημείας και φυσικής; Εμείς δεν έχουμε, εκπαιδευτικά προγράμματα και επισκέψεις δεν πάμε, γήπεδα ασφαλή για να γυμναστούν τα παιδιά η εσωτερικά για το κρύο η την πολύ ζέστη  δεν υπάρχουν, θέρμανση το χειμώνα με τα χίλια ζόρια, βιβλιοθήκη ούτε για αστείο. Αντί για αυτό έχουμε καθηγητή που δεν διδάσκει αλλά βάζει βαθμούς, καταλήψεις που κρατούν ένα μήνα και μπαίνει η αστυνομία και άπλετη κοινωνικοποίηση με πολλές ομάδες ατόμων που άνετα παρακινούν την μισή τάξη να κάνει κοπάνες και την άλλη μισή την ταράζει στην καζούρα. Τα παιδιά των ιδιωτικών τα λένε σπασικλακια γιατί διαβάζουν όλη μέρα. Έτσι μου είπε η κόρη μου και της είπα πως αυτοί που διαβάζουν θα είναι οι επιστήμονες του αύριο και τα καλόπαιδα που τα λένε αυτά θα είναι άνεργοι εφοσον μόνο οι καζουρες και η μαγκιά τους ενδιαφέρει. Αν θες να ανταλλάξουμε σχολείο δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεν ξέρω τι κοινωνικές συναστροφες θα κάνει το παιδί σου αλλά σίγουρα θα τις περνάς όλες από κόσκινο ειδικά αν έχεις κορίτσια στη εφηβεία και δυσκολεύεσαι να προφέρεις τα ονόματα των νέων της φίλων. 

 

Λογω πίεσης χρόνου θα μείνω εδώ πολύ σύντομα όσο και ήθελα να αναπτυχθώ περισσότερο αλλά πιστεύω την εικόνα την καταλαβες

 

 

15 ώρες πρίν, Dust pink είπε:

Πολλές φορές η ύπαρξη κάποιων ιδιωτικών στηρίζεται στην εμμονή γονιών να στείλει το παιδί του εκεί απλώς και μόνο για τον τίτλο του. Σε γενικές γραμμές τα ιδιωτικά είναι επιχειρήσεις, εμπορεύονται και συναγωνίζονται χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτό που πραγματικά προσφέρουν είναι και το καλύτερο (όπως και σε κάθε ιδιωτική εταιρεία). Και την σύνδεση στο κινητό μου πληρώνω και σήμα πολλές φορές δεν έχω και χρεώνουν και ότι θέλουν...

Δεν ισχύει πάντα ο κανόνας επειδή πληρώνω γίνεται και σωστή δουλειά ,ίσως σε μικρές τάξεις νήπιο η μικρές τάξεις δημοτικού όπου οι γνώσεις είναι περιορισμένες και άρα διαχείρισιμες να προσφέρουν κάτι παραπάνω από το δημόσιο. Αλλά μέχρι εκεί. Σε μεγαλύτερες τάξεις η συνολική εικόνα ενός επιμελή μαθητή δημοσίου λυκείου σε σχέση με έναν από ιδιωτικό είναι η ίδια. 

Τα φροντιστήρια αν το παιδί και των δύο σχολείων είναι αδύναμο δεν τα γλυτώνεις. Μην ακούτε χαζομάρες που λένε τα ιδιωτικά γυμνάσια η λύκεια ότι φοιτώντας τα παιδιά σας εκεί είναι καλυμμένα απ' όλα . 

Σε ότι αφορά τις εκπαιδευτικές εκδρομές, συγγνώμη αλλά το σχολείο δεν είναι και υποχρεωμένο να κάνει και το τουριστικό πρακτορείο...είτε ιδιωτικό είτε δημόσιο. Πρέπει και εμείς οι γονείς να επαγρύπνουμε για την μόρφωση των παιδιών μας πηγαίνοντας ως οικογένεια κάπου όταν βλέπουμε πως το σχολείο χωλαινει. Για παράδειγμα εγώ σαν μαμά θέλω το παιδί μου να γνωρίζει μέχρι τα 15 του όλους τους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους. Αν το σχολείο πάει ενδεικτικά σε 3-4 σε όλα τα ακαδημαϊκά του χρόνια τι θα κάνω;; Θα τα χώνω στο σχολείο; Εφόσον επιθυμώ να προσφέρω κάποιες γνώσεις στο παιδί θα κανονίσω ένα ταξίδι στην Κρήτη πχ για να δει τα προϊστορικά Κνωσό, Φαιστό , Ζάκρο,, Μάλια τα οποία θεωρώ πολύ σημαντικά  για την ιστορική του μόρφωση και λίγα σχολεία επισκέπτονται στην ηπειρωτική Ελλάδα. Και εμείς ως γονείς οφείλουμε από το δικό μας μετερίζι να ενημερωθούμε και να προσφέρουμε ότι μπορούμε. Μην θεωρείται επίσης πως τα ιδιωτικά "κανονίζουν" τέτοιου είδους "ερεθίσματα". Αν επίσης δω ότι το παιδί μου μεταχειρίζεται τις ξένες γλώσσες και θέλω να του δώσω την δυνατότητα πολυγλωσσίας ,θα το στείλω σε 3-4 φροντιστήρια να μάθει παραπάνω ξένες γλώσσες μέχρι τέλους. Δεν θα αρκεστω στο "πακέτο" των ιδιωτικών που μπορεί να στηρίζεται σε εντυπώσεις και μόνο.

Κυρίαρχο ρόλο παίζει τι αποζητά και τι θέλει ο κάθε γονιός . Για κάποιους είναι αδιάφορο αν η αίθουσα είναι παλιά η ο διπλανός δεν είναι γιος γιατρού ή δικηγόρου και για κάποιους άλλους σημαντικό.

Τέλος ,αναφορικά με τους πλασματικός βαθμούς ,αποτελεί φαινόμενο και των ιδιωτικών και ίσως σε περισσότερα και σοβαρά μαθήματα. Τιμής ένεκεν και λόγω πελατιακης σχέσης το 12 γίνεται 18 και το ταμείο στο τέλος βγάζει 10. Η το άλλο τρελό... απολυτήριο λυκείου 19 και εισαγωγή σε σχολή βάσης 12 (όχι από επιλογή αλλά από ανάγκη βαθμολογίας γιατί τόσο αξιολόγησαν το γραπτό οι 2-3 διορθοτες των πανελλαδικών). Οι χαριστικοι βαθμοί σε κάποια μαθήματα (γυμναστική, καλλιτεχνικά κτλ) είναι δεδομένοι και κάπου συμφέρουν όλους για να λέμε και αλήθειες αλλά το γεγονός ότι τα παιδιά θα πρέπει να αντιμετωπίζουν όλα τα μαθήματα με κάποια σοβαρότητα και να ανοίγουν τις σελίδες όχι για τον καθηγητή αλλά για τον εαυτό τους είναι δείγμα συνέπειας. Μπορεί ο καθηγητής των μαθηματικών πχ να αδιαφορεί, λάθος του αλλά πιθανόν να συμβεί...αυτό τι σημαίνει; Θα αφήσω το παιδί σε μαθηματικό σκότος μέχρι αποφοίτησης του; Επειδή κάποιος στην γ γυμνασίου ήταν αντιεπαγγελματιας; Και στην ΔΕΗ δεν πάω την φάτσα της κοπέλας στο ταμείο γιατί είναι αγενής και κατσουφα... Να μου κόψουν το ρεύμα;

 

Λόγω πίεσης χρόνου αυτά που έγραψα παραπάνω ισχύουν και εδώ. Δεν υπάρχουν επιλογές στα δημόσια, τι κριτηρια να έχει ο γονιός;  

 

Εκπαιδευτικες επισκέψεις εννοούσα όχι εκδρομές. Ακόμα και να μην έχω απαιτήσεις, το γεγονός παραμένει δεν τους πάνε πουθενά και ένα κομμάτι είναι και το οικονομικό. Πολλοι γονείς δεν έχουν να δώσουν. Εκεί δεν μπορείς να πεις τίποτα αλλά το γεγονός παραμένει. 

 

Το τι θα κάνει ο γονιός είναι κομμάτι που αφορά το γονιό, δεν αλλάζει το γεγονός πως τα παιδιά από το σχολείο δεν παίρνουν ερεθίσματα, δεν έρχονται σε επαφή με την τέχνη και τον πολιτισμό η δεν κάνουν ένα μάθημα μια χρόνια ολόκληρη. Η να το πω διαφορετικά δεν απαλλάσσει το κάθε φορέα από τη δίκη του ευθύνη η αυτό που θα έπρεπε να ήταν. Αλλά δεν μπορεί να είναι.

 

Κορίτσια αυτή είναι η δημόσια παιδεία, πολύ βασική και βασισμένη στην τύχη και στην ικανότητα των γονέων να κρατήσουν τα παιδιά τους μακριά από κακές παρέες, ειδικά στις μεγαλύτερες τάξεις. 

 

Μέχρι και μέσα στην αίθουσα καπνίζουν και είμαστε ακόμα γυμνάσιο. 

 

Επισης καλή αρχή σε όλα τα μαθητούδια, δασκάλους εύχομαι. 

 

 

 

 

 

[Emilia2]

1 ώρα πρίν, ponemeni είπε:

 

Άλλο πράγμα είναι να μιλάμε για διαφορετικά ερεθίσματα και άλλο να κάνουμε σύγκριση δημοσίου και ιδιωτικού σχολείου και να μιλάμε για "εξαιρετικά φτωχά ερεθίσματα" που παρέχουν εάν κατανόησα σωστά τα ιδιωτικά σχολεία. Γιατί προσωπικώς έχω την αίσθηση πως τα ιδιωτικά αν μη τι άλλο προσφέρουν πλούσια ερεθίσματα. Από εκεί και πέρα το δημόσιο σχολείο για όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, όπως για παράδειγμα είμαστε εμείς, είναι μονόδρομος το ερώτημα που πιστεύω ότι τίθεται σε αυτό το θέμα είναι πως οι γονείς που δεν ανήκουν στην σφαίρα των πλουσίων αξίζει τον κόπο να κάνουν οικονομίες / να στερηθούν ή να προσαρμόσουν όσο μπορούν τα οικονομικά τους ώστε να στείλουν τα παιδιά τους σε ένα ιδιωτικό σχολείο ή όχι?

 

Κατα τη γνώμη μου ναι αξίζει γιατί οι γονείς σαν γονείς θελουμε πάντα να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για τα παιδιά μας, από θέμα αγάπης και από θέμα ευθύνης, να κάνουμε το χρέος μας και ας ελπίσουμε πως αυτό το δώρο θα το εκτιμήσουν και θα το αξιοποιήσουν. 

[Έσπερος]

Ως εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο δεν είμαι ενδεχομένως το πιο αντικειμενικό άτομο αλλά θα τολμήσω να πω την άποψή μου. 

 

Στο καθαρά μαθησιακό κομμάτι πιστεύω ότι ένα καλό ιδιωτικό δημοτικό στο οποίο η μάθηση γίνεται με τέτοιον τρόπο από θέμα μεθόδων που να προσελκύει τον μαθητή, αξίζει. Αντίστοιχα σε αυτήν την ηλικίε η ζημιά που μπορεί να γίνει από ένα κακό ξεκίνημα πιστεύω ότι είναι μεγάλη. Δεν εννοώ ότι το κακό ξεκίνημα θα γίνει ντε και καλά στο δημόσιο, αλλά αν έχεις τη δυνατότητα μιας καλής επιλογής σε συνδυασμό με το διευρυμένο ωράριο που διευκολύνει την οικογένεια, αξίζει τα λεφτά. 

 

Για το γυμνάσιο νομίζω όμως ότι είναι πεταμένα λεφτά. Είναι μια μεταβατική βαθμίδα, τα παιδιά σε περίεργη ηλικία, φορτωμένο το πρόγραμμα σπουδών χωρίς λόγο, αυτά είναι ζητήματα που θα τα έχεις είτε σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό. Στατιστικά στα τρία χρόνια να πέσεις σε όλους τους στραβούς καθηγητές και να χάσεις χρόνο σε όλα τα μαθήματα είναι απίθανο. Ούτε τόσο μεγάλη η ζημιά όσο στο δημοτικό. 

 

Για το λύκειο, μην αυταπατάσθε ότι εκεί δεν χρειάζονται φροντιστήριο. Τα πιο ακριβά ιδιαίτερα πληρώνουν. Γιατι το φροβτιστηριο δεν ειναι μονο για να καλυψει τα κενα του σχολειου. Ειναι γιατι παντα καποιος γονιος που μπορει να πληρωσει, θα επιλεξει να το κανει επειδη ελπιζει πτι το παιδι του θα ανεβει εστω κ μισο μοριο, κατι που οντως μπορει να κρινει την τυχη του. 

 

Εγω προσωπικα αν εθχα τη δυνατοτητα θα σκεφτομουν σοβαρα να στειλω τα παιδια μου σε διγλωσσο ιδιωτικο λυκειο για να εχουν τη δυνατοτητα σπουδων στο εξωτερικο ή σε ενα ιδιωτικο που πρισφερει το ΙΒ παλι για το εξωτερικο. 

 

Ακόμη θέλω να επισημάνω ότι από την εικόνα που έχω από συναδέλφους ιδιωτικών, μη νομίζετε οπτι στο θέμα της συνοεριφοράς των μσθητών στην τάξη τα ιδιωτικά είναι καλύτερα. Αλλά βέβαια υπάρχει φιλτράρισμα μαθητών κ ίσως αποτρέπονται μαθητές με διάφορα προβλήματα που στο δημόσιο είναι μέσα στην τάξη και δυσκολεύονται να πρισαρμοςτούν κλπ κλπ. Επίσης, δεν είναι απαραίτητο ότι εκεί τα παιδιά θα μάθουβ περισσότερα. Ειπναι πιθανό να μάθουν λιγότερα, αλλά πιο καλά. Τι εννοω; Η ύλη τυπικά είναι μεγάλη. Εκεί  επιλέγουν οι συντονιστές ποια σημεία της είναι αναγκαία κ εμβαθύνουν σε αυτά μόνο. Στο δημόσιο τυπικά δν μπορείς να το κάνεις. Ατυπα οι περισσοτεροι προσπαθουμε αλλα οχι ολοι. Οσο για τη Β κ Γ λυκειου εκει συχνα περικοπτουν επι της ουσιας τη γενικη παιδεια κ κανουν περιςςοτερες ωρες τα μαθηνατα των πανελληνιων. Σαν φροντιστηριο δηλαδη. 

[ΑΡΓΚ]

7 ώρες πρίν, ponemeni είπε:

 

Άλλο πράγμα είναι να μιλάμε για διαφορετικά ερεθίσματα και άλλο να κάνουμε σύγκριση δημοσίου και ιδιωτικού σχολείου και να μιλάμε για "εξαιρετικά φτωχά ερεθίσματα" που παρέχουν εάν κατανόησα σωστά τα ιδιωτικά σχολεία. Γιατί προσωπικώς έχω την αίσθηση πως τα ιδιωτικά αν μη τι άλλο προσφέρουν πλούσια ερεθίσματα. Από εκεί και πέρα το δημόσιο σχολείο για όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, όπως για παράδειγμα είμαστε εμείς, είναι μονόδρομος το ερώτημα που πιστεύω ότι τίθεται σε αυτό το θέμα είναι πως οι γονείς που δεν ανήκουν στην σφαίρα των πλουσίων αξίζει τον κόπο να κάνουν οικονομίες / να στερηθούν ή να προσαρμόσουν όσο μπορούν τα οικονομικά τους ώστε να στείλουν τα παιδιά τους σε ένα ιδιωτικό σχολείο ή όχι?

 

Για εμένα όχι. Είμαστε στην κατηγορία που θα μπορούσαμε να κόψουμε κάτι άλλο και να στείλουμε με δυσκολία τα παιδιά σε ιδιωτικό. Αλλά να σου πω την αλήθεια, όπως άλλοι σνομπάρουν το δημόσιο για Α ή Β λόγους, και εγώ σαν άνθρωπος δεν συμφωνώ με τη νοοτροπία των περισσότερων ιδιωτικών. Χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πολύ καλά ιδιωτικά, ή ότι η πλειοψηφία των παιδιών στα ιδιωτικά δεν είναι εξαιρετικά παιδιά. Αλλά τα ακριβά ιδιωτικά, που έχουν όντως τις έξτρα παροχές και όχι απλά ένα λίγο καλύτερο κτίριο από το δημόσιο, έχουν και έναν αέρα και μία κουλτούρα που εγώ δε θα την ήθελα για τα παιδιά μου. Ούτε όσο είναι παιδιά, ούτε πολύ περισσότερο ως ενήλικες. 

[vtgian]

8 ώρες πρίν, Emilia2 είπε:

Ακομα και να μην έχω το γεγονός παραμένει. Εργαστήρια χημείας και φυσικής; Εμείς δεν έχουμε, εκπαιδευτικά προγράμματα και επισκέψεις δεν πάμε, γήπεδα ασφαλή για να γυμναστούν τα παιδιά η εσωτερικά για το κρύο η την πολύ ζέστη  δεν υπάρχουν, θέρμανση το χειμώνα με τα χίλια ζόρια, βιβλιοθήκη ούτε για αστείο. Αντί για αυτό έχουμε καθηγητή που δεν διδάσκει αλλά βάζει βαθμούς, καταλήψεις που κρατούν ένα μήνα και μπαίνει η αστυνομία και άπλετη κοινωνικοποίηση με πολλές ομάδες ατόμων που άνετα παρακινούν την μισή τάξη να κάνει κοπάνες και την άλλη μισή την ταράζει στην καζούρα. Τα παιδιά των ιδιωτικών τα λένε σπασικλακια γιατί διαβάζουν όλη μέρα. Έτσι μου είπε η κόρη μου και της είπα πως αυτοί που διαβάζουν θα είναι οι επιστήμονες του αύριο και τα καλόπαιδα που τα λένε αυτά θα είναι άνεργοι εφοσον μόνο οι καζουρες και η μαγκιά τους ενδιαφέρει. Αν θες να ανταλλάξουμε σχολείο δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεν ξέρω τι κοινωνικές συναστροφες θα κάνει το παιδί σου αλλά σίγουρα θα τις περνάς όλες από κόσκινο ειδικά αν έχεις κορίτσια στη εφηβεία και δυσκολεύεσαι να προφέρεις τα ονόματα των νέων της φίλων. 

 

 

 

Λοιπόν, αυτό που περιγράφεις είναι το λύκειο που πήγαινα (δημόσιο). Καταλήψεις ένα μήνα (από τους πρωτοπόρους μάλιστα στις καταλήψεις με την υποστήριξη και των καθηγητών), πολλές κοπάνες, θα σου πω ότι την ώρα παράδοσης μαθήματος από καθηγήτρια που πραγματικά δεν θα έπρεπε να είναι στην εκπαίδευση, συμμαθητής μου έψησε καφέ σε γκαζάκι! Σαν σχολείο όμως είχε καλό ποσοστό εισαγωγής στην τριτοβάθμια.  Όσο για τα σπασισκλάκια των ιδιωτικών, όχι δεν είναι ακριβώς έτσι. Τα παιδιά που διαβάζουν είναι αυτά που και στο δημόσιο θα διάβαζαν εξίσου πολύ. Οι βαθμοί είναι λίγο τσιμπημένοι προς τα πάνω, οι κοπάνες γίνονται κανονικά (η διαφορά είναι ότι απλά τα παιδιά παραμένουν εντός του σχολείου), το φροντιστήριο στη τρίτη λυκείου είναι δεδομένο, η ανοχή των καθηγητών σε απουσίες θεωρείται επιβεβλημένη (αφού τα παιδιά έχουν φροντιστήριο να καλύψουν). Τα περισσότερα δε παιδιά, έχοντας οικονομική άνεση, δεν προσπαθούν καν αφού ο μπαμπάς θα πληρώσει για ιδιωτικό κολέγιο εξωτερικού. Αυτά τα έχω δει με τα μάτια μου, δε τα λέω έτσι. Πρόσφατο και το παράδειγμα της εκπαιδευτικού που απολύθηκε γιατί τόλμησε να ακυρώσει κόλλα μαθητή που αντέγραφε (τύχαινε να είναι γιος πολιτικού βλέπεις).

 

Η κόρη μου και οι ανιψιές μου μεγάλωσαν μαζί, αν και σε διαφορετικά σχολεία, μόλις τελείωσαν το λύκειο και φέτος θα είναι η πρώτη τους χρονιά στο πανεπιστήμιο στις σχολές που επέλεξαν. Προσπερνώ το σχόλιο για την προφορά των ονομάτων των φίλων τους γιατί το βρίσκω προσβλητικό, ειδικά καθώς η μια ανιψιά μου έχει ήδη σχέση με ένα εξαιρετικό παιδί με "δύσκολο" όνομα. Τις παρέες τους δεν χρειάστηκε ποτέ να τις περάσουμε από κόσκινο και αυτό γιατί είχαμε πάντα εξαιρετική σχέση μαζί τους, σχέση εμπιστοσύνης και είμαι πολύ περήφανη για τις επιλογές τους καθώς όλη τους η παρέα είναι πραγματικά πολύ καλά παιδιά. 

 

Στο ερώτημα αν αξίζει να "σφιχτούν" οι γονείς για να προσφέρουν ιδιωτική εκπαίδευση, δεν μπορώ να το απαντήσω. Και αυτό γιατί ακόμα και αν βρεθούν τα χρήματα, κανείς δεν εξασφαλίζει ότι το παιδί θα είναι ευτυχισμένο στο περιβάλλον ενός ιδιωτικού. Σε αυτό με έχει καλύψει με την απάντησή της η @Dust pink Νομίζω ότι τείνω περισσότερο προς την προσέγγιση της @esperos πιστεύω ότι στο δημοτικό ίσως το ιδιωτικό είναι καλή επιλογή γιατί εκεί μπαίνουν βάσεις. Ωστόσο αν ήξερα ότι το δημόσιο της περιοχής έχει επίσης καλούς δασκάλους, θα το προτιμούσα. Σε επίπεδο γυμνασίου, σίγουρα όχι. Σε λύκειο εξαρτάται και από το τι θέλει το παιδί. Αν πχ ήθελε να κάνει σπουδές θεάτρου ή γραφιστικών τεχνών, μάλλον θα άξιζε να πάει για IB και να πάει απευθείας εξωτερικό. Αν όχι, νομίζω θα άξιζε περισσότερο τα χρήματα του ιδιωτικού να τα κρατούσαμε για κάποιο μεταπτυχιακό.

 

 

 

[Dust pink]

Συμφωνώ με @vtgian και @Έσπερος ως προς την προσέγγιση για τα δημόσια και τα ιδιωτικά. Συγκεκριμένα για το γυμνάσιο και το λύκειο σε πολλές περιπτώσεις πιστεύω και εγώ ότι είναι πεταμένα λεφτά ,καθώς καλουνται ιδίως στο λύκειο να βαδίζουσουν σε όμοια ύλη με γνώμονα τις εξετάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια. Τα δίγλωσσα σου παρέχουν μια δυνατότητα εκμάθησης γλώσσας και κατεύθυνσης σπουδών σε άλλη χώρα με πανεπιστήμια που συνεργάζονται τα συγκεκριμένα σχολεία. Κατι που κάνουν πλέον και τα φροντιστήρια μ.ε και περισσότερο τα ξενόγλωσσα. Η ποιότητα αυτών των πανεπιστημίων του εξωτερικού είναι άλλο "καπέλο" και τίθενται στην διακριτική ευχέρεια του γονιού ο έλεγχος τους. Λύσεις πάντως για σπουδές στο εξωτερικό μετά το λύκειο δίνονται πια από όλες τις κατευθύνσεις.

Ως προς το θέμα των φροντιστηρίων, στο γυμνάσιο (ιδιωτικό ή δημόσιο) αν και εφόσον ο γονιός καταλάβει την υστέρηση του παιδιού σε κάποιο μάθημα γίνονται προς κάλυψη αποριών και κενών. Συμβαίνει γιατί τα περισσότερα μαθήματα αλλαζουν ριζικά και απαιτούνται εξειδικευμένες γνώσεις (συντακτικό αρχαίων , γραμματική ,δομημένη έκθεση, μαθηματικά) . Επειδή σε πολλά μαθήματα υπάρχει αλληλουχία κανόνων μέχρι την γ λυκείου η δημιουργία κενών από το γυμνάσιο αφήνει "τρύπες" που δύσκολα μαζεύονται στην β λύκειου πχ. Έτσι καταφεύγουν στο ιδιαίτερο ή το φροντιστήριο.

Στο λύκειο πάλι ,είναι σχεδόν μονόδρομος αν υπάρχει επιθυμία εισαγωγής σε σχολή σχετικώς υψηλόβαθμη της χώρας. Είναι ένας χώρος που λειτουργεί για αυτό , για να προετοιμάζει την εισαγωγή του παιδιού στην τριτοβάθμια, οργανωμένα. Μια βόλτα από το Πάσχα και έπειτα σε τάξεις (ιδιωτικών και δημόσιων) της γ λυκείου θα σας πείσει. Είναι σχεδόν άδειες. Τα παιδιά βρίσκονται στο φροντιστήριο για τις τελευταίες προσομοίωσεις ,επαναλήψεις, οδηγίες. Το τελευταίο δε πράγμα που απασχολεί αυτό το παιδί είναι αν το κτίριο του σχολείου του είναι παλιό η η εκδρομή στο πλανητάριο δεν έγινε. Για μένα αυτό ως γεγονός είναι δείγμα υπολειτουργίας και των δύο.

Στο κομμάτι των φίλων και συμμαθητών σε όλα τα σχολεία υπάρχουν ανάμικτοι χαρακτήρες , από το αλάνι με το μηχανάκι στο δημόσιο μέχρι το παιδί "καλής οικογενείας" που κάνει και καμιά απαγορε

3 ώρες πρίν, vtgian είπε:

 

Λοιπόν, αυτό που περιγράφεις είναι το λύκειο που πήγαινα (δημόσιο). Καταλήψεις ένα μήνα (από τους πρωτοπόρους μάλιστα στις καταλήψεις με την υποστήριξη και των καθηγητών), πολλές κοπάνες, θα σου πω ότι την ώρα παράδοσης μαθήματος από καθηγήτρια που πραγματικά δεν θα έπρεπε να είναι στην εκπαίδευση, συμμαθητής μου έψησε καφέ σε γκαζάκι! Σαν σχολείο όμως είχε καλό ποσοστό εισαγωγής στην τριτοβάθμια.  Όσο για τα σπασισκλάκια των ιδιωτικών, όχι δεν είναι ακριβώς έτσι. Τα παιδιά που διαβάζουν είναι αυτά που και στο δημόσιο θα διάβαζαν εξίσου πολύ. Οι βαθμοί είναι λίγο τσιμπημένοι προς τα πάνω, οι κοπάνες γίνονται κανονικά (η διαφορά είναι ότι απλά τα παιδιά παραμένουν εντός του σχολείου), το φροντιστήριο στη τρίτη λυκείου είναι δεδομένο, η ανοχή των καθηγητών σε απουσίες θεωρείται επιβεβλημένη (αφού τα παιδιά έχουν φροντιστήριο να καλύψουν). Τα περισσότερα δε παιδιά, έχοντας οικονομική άνεση, δεν προσπαθούν καν αφού ο μπαμπάς θα πληρώσει για ιδιωτικό κολέγιο εξωτερικού. Αυτά τα έχω δει με τα μάτια μου, δε τα λέω έτσι. Πρόσφατο και το παράδειγμα της εκπαιδευτικού που απολύθηκε γιατί τόλμησε να ακυρώσει κόλλα μαθητή που αντέγραφε (τύχαινε να είναι γιος πολιτικού βλέπεις).

 

Η κόρη μου και οι ανιψιές μου μεγάλωσαν μαζί, αν και σε διαφορετικά σχολεία, μόλις τελείωσαν το λύκειο και φέτος θα είναι η πρώτη τους χρονιά στο πανεπιστήμιο στις σχολές που επέλεξαν. Προσπερνώ το σχόλιο για την προφορά των ονομάτων των φίλων τους γιατί το βρίσκω προσβλητικό, ειδικά καθώς η μια ανιψιά μου έχει ήδη σχέση με ένα εξαιρετικό παιδί με "δύσκολο" όνομα. Τις παρέες τους δεν χρειάστηκε ποτέ να τις περάσουμε από κόσκινο και αυτό γιατί είχαμε πάντα εξαιρετική σχέση μαζί τους, σχέση εμπιστοσύνης και είμαι πολύ περήφανη για τις επιλογές τους καθώς όλη τους η παρέα είναι πραγματικά πολύ καλά παιδιά. 

 

Στο ερώτημα αν αξίζει να "σφιχτούν" οι γονείς για να προσφέρουν ιδιωτική εκπαίδευση, δεν μπορώ να το απαντήσω. Και αυτό γιατί ακόμα και αν βρεθούν τα χρήματα, κανείς δεν εξασφαλίζει ότι το παιδί θα είναι ευτυχισμένο στο περιβάλλον ενός ιδιωτικού. Σε αυτό με έχει καλύψει με την απάντησή της η @Dust pink Νομίζω ότι τείνω περισσότερο προς την προσέγγιση της @esperos πιστεύω ότι στο δημοτικό ίσως το ιδιωτικό είναι καλή επιλογή γιατί εκεί μπαίνουν βάσεις. Ωστόσο αν ήξερα ότι το δημόσιο της περιοχής έχει επίσης καλούς δασκάλους, θα το προτιμούσα. Σε επίπεδο γυμνασίου, σίγουρα όχι. Σε λύκειο εξαρτάται και από το τι θέλει το παιδί. Αν πχ ήθελε να κάνει σπουδές θεάτρου ή γραφιστικών τεχνών, μάλλον θα άξιζε να πάει για IB και να πάει απευθείας εξωτερικό. Αν όχι, νομίζω θα άξιζε περισσότερο τα χρήματα του ιδιωτικού να τα κρατούσαμε για κάποιο μεταπτυχιακό.

 

 

 

 Απαγορευμένη ουσία που και που του ιδιωτικού. Είναι στο χέρι του παιδιού μας κατοπιν δικής μας διαπαιδαγώγησης χρόνων με ποιους θα επιλέξει να κάνει παρέα. Το σχολείο είναι ένας χώρος μικρογραφίας της κοινωνίας , δεν είναι εγκλωβισμένο περιβάλλον , κυριαρχεί η διαφορετικότητα και δεν είναι απαραίτητα κακό για μένα καθώς προετοιμάζει το παιδί για τον έξω κόσμο.

Συγγνώμη για την απείθαρχη δόμηση του κειμένου και την λάθος παράθεση ....κάτι πάτησα κατά λάθος και τα έκανα μύλο!

@Emilia2 οι απόψεις σου περί σχολείων και παιδιών είναι απόλυτες και αποκλίνουν από την δική μου εντύπωση. Αυτό όμως δεν έχει σημασία. Μπορώ να φέρω πολλά παραδείγματα ανέργων παιδιών η αεργων αποφοίτων εξαιρετικών ιδιωτικών που τους είχα μαθητές και αντιστοίχως μαθητές μη εύπορων οικογενειών σε δημόσια σχολεία που διαπρέπουν με υποτροφίες σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Η μαγκιά η η καζουρα σε κάποιο βαθμό είναι αναμενόμενα σε εφήβους ,δεν προδικάζουν το επαγγελματικό τους μέλλον. Το πειραχτηρι της τάξης πχ δεν σημαίνει ότι θα γίνει ομότιμος του ΟΑΕΔ ή το κολλεγιοπαιδο νομπελίστας. Η ώθηση στην μόρφωση ξεκινά από το σπίτι. Αν οι γονείς που επιλέγουν δημόσιο νυχθημερόν το βρίζουν η απαξιώνουν τα πάντα γύρω του μπροστά στο παιδί και εκείνο ακούει, είναι δυνατον να σεβαστεί αυτό το παιδί καθηγητές ,σχολείο ,σύστημα κτλ; Οι παραλείψεις του δημοσίου είναι γνωστές και προφανής αλλά αυτό δεν αγιοποιει το ιδιωτικό. Στον αντίποδα δε των ιδιωτικών υπάρχει και η άποψη της εξαγοράς , δηλαδή, επιστήμονας επί χρήμασι. Δίνει ένα σεβαστό ποσό ο πλούσιος μπαμπάς στο τάδε ιδιωτικό σχολείο και έπειτα πανεπιστήμιο ώστε το παιδί να βγει γιατρός χωρίς κανένα κόπο και καμιά αξία... Αυτός ο άνθρωπος τώρα θα θεωρηθεί άξιος επιστήμονας και ικανός να με εγχειρήσει;;

[belleblue]

Μαθητές μή ευπορων οικογενειών να διαπρέψουν με υποτροφία από δημόσιο σχολείο, είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό μαθητών, και όχι ο μέσος όρος. 

Για μένα πολλοί φίλοι ζουν με αυτή την πεποίθηση, ότι το παιδί τους θα είναι στο χ ποσοστό των καλύτερων, στην αποστήθιση, 

δηλαδή δεν θα έχουν ούτε δυσκολίες μάθησης, συγκέντρωσης, δυσλεξίες, δύσκολη εφηβεία, κακές παρέες, ούτε θα είναι καλλιτέχνες (με έφεση σε τέχνες αντί σε γράμματα). 

Θεωρώ εντελώς παράλογη αυτή την πεποίθηση, με την έννοια που την έχει η ψυχολογία. 

Δηλαδή, ότι κάποιες φορές είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό/συμπεριφορά,  του να θέλουμε να πιστεύουμε σε κάτι που δεν ισχύει με την καμία, στο μέγεθος και στην μεθοδικότητα που εμείς το πιστεύουμε, αποδεδειγμένα.  

 Δηλαδή, λες και όλα τα παιδιά της τάξης, θα είναι τα πιο έξυπνα, τα πιο δυνατά,... ;-).  

 

Εγώ προσωπικά, πήγαινα σε ιδιωτικό γυμνάσιο λυκειο, τα πηγαινα χάλια, και ήταν φίλοι που με παρέπεμπαν σε κοπάνες (από εκεί το έμαθα) και ήμουν κακή μαθήτρια στα μαθήματα τα θεωρητικά.  Τα παιδιά που παρέπεμπαν σε κοπάνες ήταν παιδιά ως επι το πλείστον μορφωμένων οικογενειών , και εύπορων ή άπορων. Ένα μίξ. 

Απλώς επειδή είχα ένα απολυτήριο που μπορούσα να πάω και εξωτερικό, μπορεσα και σπουδασα αλλιώς εδω θα πηγαινα σε καποιο αναγκαστικά ιδιωτικό τει με αντίστοιχους περιορισμούς σε θέματα απασχόλησης ή καριέρας.

 

Δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ εγγύηση, για μένα όλα είναι στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών και το πως τα μεγαλώνουμε εμείς, ή πως μας μεγάλωσαν οι γονείς μας. 

Το πιο σημαντικό που έχει να δώσει ένα σχολείο είναι την αγάπη για την μάθηση και της εκμαίευσης της γνώσης αντί την αποστήθιση.  Όχι τα ερεθίσματα, (για μένα). 

Έχω ακούσει και από δημόσια ότι έχουν καθηγητές που το κάνουν. Ισχύει αυτό; αυτό θα θεωρούσα ενδιαφέρον στην συζήτηση! 

 

γιατί την αποστήθιση και τα ιδιωτικά την κανουν κανονικά οπότε μια η άλλη.! 

 

[Emilia2]

5 ώρες πρίν, vtgian είπε:

Προσπερνώ το σχόλιο για την προφορά των ονομάτων των φίλων τους γιατί το βρίσκω προσβλητικό, ειδικά καθώς η μια ανιψιά μου έχει ήδη σχέση με ένα εξαιρετικό παιδί με "δύσκολο" όνομα. Τις παρέες τους δεν χρειάστηκε ποτέ να τις περάσουμε από κόσκινο και αυτό γιατί είχαμε πάντα εξαιρετική σχέση μαζί τους, σχέση εμπιστοσύνης και είμαι πολύ περήφανη για τις επιλογές τους καθώς όλη τους η παρέα είναι πραγματικά πολύ καλά παιδιά. 

 

Το βρίσκεις προσβλητικό;  Όταν πηγαίνεις το παιδί σου στο ιδιωτικό τρόπο τινά ήδη έχεις εφαρμόσει ένα κοινωνικό φίλτρο, μη το ξεχνάς αυτό. Στα δημόσια καλείται ο ίδιος ο γονέας να παίξει το ρόλο αυτού του φίλτρου, ακατάπαυστα. 

 

Η κόρη μου είναι 14 ετών, σε αυτήν την ηλικία η σχέση εμπιστοσύνης βασίζεται στην ειλικρίνεια του παιδιού ως προς τις παρέες που συναναστρέφεται και τα μέρη που κινείται. Και φυσικά τα δύσκολα ονόματα αποτελούν πρόβλημα στη επικοινωνία. Τις περισσότερες φορές δεν βρίσκω γονείς σπίτι, δεν μπορώ να επικοινωνήσω επί πρακτικών ζητημάτων, η εισπράττω ένα ε και;

 

 

 

2 ώρες πρίν, Dust pink είπε:

Είναι στο χέρι του παιδιού μας κατοπιν δικής μας διαπαιδαγώγησης χρόνων με ποιους θα επιλέξει να κάνει παρέα. Το σχολείο είναι ένας χώρος μικρογραφίας της κοινωνίας , δεν είναι εγκλωβισμένο περιβάλλον , κυριαρχεί η διαφορετικότητα και δεν είναι απαραίτητα κακό για μένα καθώς προετοιμάζει το παιδί για τον έξω κόσμο.

 

@Dust pink  M'αρέσει που σε όλα τα post σου κυριαρχεί η άποψη "όλα μόνοι μας να τα κάνουμε".  Εκπαιδευτικές εκδρομές, κοινωνικές συναναστροφές, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες...στο οποίο ήδη απάντησα πως θεωρώ τι κάνει το σχολείο ή τι θα έπρεπε να κάνει, τελείως ξέχωρο κομμάτι από το τι κάνουν οι γονείς. Συγγνώμη αλλά μήπως να πάω και κανένα μπετόνι πετρέλαιο για το χειμώνα;  Επίσης θεωρώ όντως πως συνέχεια αναφέρεσαι στις εξαιρέσεις. Αντί να λέμε συνέχεια τι πρέπει να κάνουν οι γονείς (που ούτως ή άλλως τα κάνουν) γιατί δεν εστιάζουμε στο τι κάνει το σχολείο γιατί μέχρι στιγμής ότι διαβάζω επικεντρώνεται στο τι κάνουν τα παιδιά διάνοιες και οι γονείς. 

 

2 ώρες πρίν, Dust pink είπε:

Η μαγκιά η η καζουρα σε κάποιο βαθμό είναι αναμενόμενα σε εφήβους ,δεν προδικάζουν το επαγγελματικό τους μέλλον. Το πειραχτηρι της τάξης πχ δεν σημαίνει ότι θα γίνει ομότιμος του ΟΑΕΔ ή το κολλεγιοπαιδο νομπελίστας. Η ώθηση στην μόρφωση ξεκινά από το σπίτι. Αν οι γονείς που επιλέγουν δημόσιο νυχθημερόν το βρίζουν η απαξιώνουν τα πάντα γύρω του μπροστά στο παιδί και εκείνο ακούει, είναι δυνατον να σεβαστεί αυτό το παιδί καθηγητές ,σχολείο ,σύστημα κτλ;

 

Νομίζω προσπερνάς ένα πολύ σημαντικό κομμάτι. 

Παράθεση

Τα παιδιά των ιδιωτικών τα λένε σπασικλακια γιατί διαβάζουν όλη μέρα. Έτσι μου είπε η κόρη μου και της είπα πως αυτοί που διαβάζουν θα είναι οι επιστήμονες του αύριο και τα καλόπαιδα που τα λένε αυτά θα είναι άνεργοι εφοσον μόνο οι καζουρες και η μαγκιά τους ενδιαφέρει.

 

Αυτή την ατάκα μου την είπε η κόρη μου τι θα έπρεπε λοιπόν να της απαντήσω; Πως το "Το πειραχτηρι της τάξης πχ δεν σημαίνει ότι θα γίνει ομότιμος του ΟΑΕΔ ή το κολλεγιοπαιδο νομπελίστας;" όπως προτείνεις; Τα παιδιά απαξιώνουν τα άλλα παιδιά που διαβάζουν, το διάβασμα, τη γνώση. Αυτό είναι το νόημα, όχι τι πιστεύω εγώ για το πειραχτήρι της τάξης. 

 

2 ώρες πρίν, Dust pink είπε:

Αν οι γονείς που επιλέγουν δημόσιο νυχθημερόν το βρίζουν η απαξιώνουν τα πάντα γύρω του μπροστά στο παιδί και εκείνο ακούει, είναι δυνατον να σεβαστεί αυτό το παιδί καθηγητές ,σχολείο ,σύστημα κτλ; Οι παραλείψεις του δημοσίου είναι γνωστές και προφανής αλλά αυτό δεν αγιοποιει το ιδιωτικό.

 

Δεν είναι η ίδια άποψη που εκθέτεις σε ένα φόρουμ όπου μιλάς με ενήλικες με την άποψη που εκφέρεις μπροστά σε ένα παιδί ώστε να το κάνεις να αγαπήσεις το σχολείο και τη μάθηση, όποιο σχολείο στην τελική είναι αυτό. Αλλά διαφωνώ με το ότι συζητώντας για τις ελλείψεις, το απαξιώνεις γιατί μόνο εντοπίζοντας τις ελλείψεις μπορείς να περάσεις σε βελτίωση και όχι αποσιωπώντας. Αν μη τι άλλο το δημόσιο απευθύνεται σε ένα κοινωνικό κομμάτι που δεν έχει την οικονομική ευχέρεια για κάτι καλύτερο αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να μείνει για πάντα στάσιμο. 

 

Και ναι, σε ένα ιδεατό κόσμο θα ήθελα να είναι σε θέση το δημόσιο να εξυπηρετεί όλους τους Έλληνες, εφόσον και όλοι πληρώνουμε φορολογία να υπάρχουν υποδομές και αξιοπρεπείς καταστάσεις για όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτων περιοχών, διευρυμένο ωράριο για τους γονείς, υπηρεσία φύλαξης ή μελέτης, καλύτερη προστασία των μαθητών από εξωσχολικούς και κοπάνες, όχι καταλήψεις και να υπάρχει ενότητα καθηγητών δασκάλων με βάση την αγάπη για τη μόρφωση. Ακόμα περισσότερο αν μπορούσαν να συντονιστούν τα δημόσια με τις σπουδές στο εξωτερικό, εφόσον και είμαστε ευρωπαϊκή  χώρα ώστε όλα τα παιδιά να έχουν την δυνατότητα και ακολουθήσουν όποιο δρόμο τους ταιριάζει καλύτερα. 

 

Αλλά αυτό δεν είναι το σήμερα. 

 

Κορίτσια επιτρέψτε μου να απέχω τις συζήτησης γιατί νομίζω πως το θέμα το εξάντλησα και δεν επιθυμώ να ανακυκλώνομαι, έχω και δύσκολα ωράρια. Εξέφρασα τα προβλήματα που αντιμετωπίζω με κάθε ειλικρίνεια, από και πέρα ας ακουστούν και άλλες απόψεις. Ευχαριστώ. 

[Lisbet]

Σε αυτές τις συζητήσεις, ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι κάθε συμμετέχουσα που μιλάει για "δημόσιο", έχει μια αρκετά ως εντελώς διαφορετική εικόνα από της άλλης - κρίνοντας προφανώς από την εμπειρία της ως μαμάς και ως μαθήτριας. Αυτό το αντιλήφθηκα σε άλλη παρεμφερή συζήτηση, όταν, περιγράφοντας το δημόσιο δημοτικό από όπου μόλις αποφοίτησε ο μεγάλος γιος μου και συνεχίζει ο μικρός, οι υπόλοιπες κοπέλες μου είπαν ότι αυτά τα χαρακτηριστικά αντιστοιχούν σε άνω της μέσης κατηγορίας ιδιωτικό της Αθήνας. Οπότε δύσκολα καταλήγει η συζήτηση κάπου. 

 

Είναι φυσικό ότι αν το σχολείο μας είχε την εικόνα που παρουσιάζει η Emilia2, κι εγώ θα ψαχνόμουν σαν γονιός. Γνωρίζω ζευγάρι διορισμένων λιμενικών που έμεναν σε ιδιόκτητο σπίτι σε δυτική περιοχή της Θεσσαλονίκης κι όμως ζήτησαν μετάθεση και βρέθηκαν σε νησί του ανατολικού Αιγαίου, χωρίς καμία βοήθεια, επειδή η κατάσταση στο σχολείο των κοριτσιών τους ήταν ανυπόφορη και δεν άντεχαν οικονομικά το ιδιωτικό. 

 

 

[Dust pink]

1 hour ago, belleblue είπε:

Μαθητές μή ευπορων οικογενειών να διαπρέψουν με υποτροφία από δημόσιο σχολείο, είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό μαθητών, και όχι ο μέσος όρος. 

Για μένα πολλοί φίλοι ζουν με αυτή την πεποίθηση, ότι το παιδί τους θα είναι στο χ ποσοστό των καλύτερων, στην αποστήθιση, 

δηλαδή δεν θα έχουν ούτε δυσκολίες μάθησης, συγκέντρωσης, δυσλεξίες, δύσκολη εφηβεία, κακές παρέες, ούτε θα είναι καλλιτέχνες (με έφεση σε τέχνες αντί σε γράμματα). 

Θεωρώ εντελώς παράλογη αυτή την πεποίθηση, με την έννοια που την έχει η ψυχολογία. 

Δηλαδή, ότι κάποιες φορές είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό/συμπεριφορά,  του να θέλουμε να πιστεύουμε σε κάτι που δεν ισχύει με την καμία, στο μέγεθος και στην μεθοδικότητα που εμείς το πιστεύουμε, αποδεδειγμένα.  

 Δηλαδή, λες και όλα τα παιδιά της τάξης, θα είναι τα πιο έξυπνα, τα πιο δυνατά,... ;-).  

 

Εγώ προσωπικά, πήγαινα σε ιδιωτικό γυμνάσιο λυκειο, τα πηγαινα χάλια, και ήταν φίλοι που με παρέπεμπαν σε κοπάνες (από εκεί το έμαθα) και ήμουν κακή μαθήτρια στα μαθήματα τα θεωρητικά.  Τα παιδιά που παρέπεμπαν σε κοπάνες ήταν παιδιά ως επι το πλείστον μορφωμένων οικογενειών , και εύπορων ή άπορων. Ένα μίξ. 

Απλώς επειδή είχα ένα απολυτήριο που μπορούσα να πάω και εξωτερικό, μπορεσα και σπουδασα αλλιώς εδω θα πηγαινα σε καποιο αναγκαστικά ιδιωτικό τει με αντίστοιχους περιορισμούς σε θέματα απασχόλησης ή καριέρας.

 

Δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ εγγύηση, για μένα όλα είναι στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών και το πως τα μεγαλώνουμε εμείς, ή πως μας μεγάλωσαν οι γονείς μας. 

Το πιο σημαντικό που έχει να δώσει ένα σχολείο είναι την αγάπη για την μάθηση και της εκμαίευσης της γνώσης αντί την αποστήθιση.  Όχι τα ερεθίσματα, (για μένα). 

Έχω ακούσει και από δημόσια ότι έχουν καθηγητές που το κάνουν. Ισχύει αυτό; αυτό θα θεωρούσα ενδιαφέρον στην συζήτηση! 

 

γιατί την αποστήθιση και τα ιδιωτικά την κανουν κανονικά οπότε μια η άλλη.! 

 

Υποτροφίες δεν θα πάρει κάποιος στο δημόσιο σχολείο αλλά στο δημόσιο πανεπιστήμιο μετά το πέρας του προπτυχιακού επιπέδου. Και ναι, για να του δώσει μια δυνατότητα υποτροφίας προέρχεται από μεσαία και χαμηλή οικογένεια. Δεν νομίζω ότι θίχτηκε το ζήτημα των μέσων όρων και φυσικά το παράδειγμα των υποτροφιών δεν είναι ο μέσος όρος φοιτητών. Από τον δικό μου κύκλο στις δημόσιες σχολές που φοίτησα κάποιες υποτροφίες που δόθηκαν σε συμφοιτητές ήταν σε παιδιά (καλοί φοιτητές φυσικά) προερχόμενα από χαμηλά οικογενειακά εισοδήματα (μειοψηφία). Ο μέσος όρος σε συνάρτηση με τα όσα έχουν γραφεί απέχει κατά πολύ καθώς δεν συμπεριλαμβάνεται ούτε ιδιωτικό=επιστήμονες αλλά ούτε και δημοσιο= καμμένα χαρτιά.

Τώρα , το να φοιτά άπορος σε ιδιωτικό ομολογώ πως πρωτη φορά ακούω. Κατά βάση απασχολούν παιδιά μεσαίων και ανώτερων εισοδημάτων ,άπορους δεν γνωρίζω.

Το προσωπικό παράδειγμα που παραθέτεις είναι τυπικό αλλά και αυτό αποκλίνει από τον μέσο όρο.  Στατιστικά κάθε χρόνο δίνουν περίπου 105.000 υποψήφιοι από αυτούς οι 75.000 περνούν σε ΑΕΙ, ΤΕΙ , στρατιώτικες ,άρα μιλάμε για μια πλειοψηφία που εισάγεται ( αρέσει δεν αρέσει η σχολή) ,το παράδειγμα ήμουν κακός μαθητής και σπούδασα στο εξωτερικό αφορά το υπολοιπο 30.000 που επιλέγουν την άλλη οδό. Συνεπώς και αυτό δεν είναι στον μέσο όρο αλλά στην μειοψηφία.

Μια εύπορη οικογένεια θα στηρίξει το παιδί ιδιωτικά σε όλες τις βαθμίδες και καλώς θα πράξει. Μια μεσαία /χαμηλή οικογένεια ίσως το κάνει μικτά αλλά δεν σημαίνει ότι το παιδί αν καταλήξει στο δημόσιο θα χαντακωθει (ενώ στο ιδιωτικό θα διαπρέψει) .

Σε ότι αφορά τέλος μαθησιακές δυσκολίες και πάλι είναι στο χέρι του γονιού να μεριμνήσει ,να είναι δεκτικος σ αυτές ,να τις δουλέψει με την καθοδήγηση ειδικών και τελικώς να το ενισχύσει με το ίδιο κριτήριο που επιλέγει και ένα ιδιωτικό σχολείο ως καλύτερο. Εγκειται στο πλαίσιο της φροντίδας και της προσφοράς των γονιών.

[Έσπερος]

ωΝομιζω οτι καποια ιδιωτικα ειδικα οσα εχουν κληροδοτηματα απο πισω δινουν κ καποιες υποτροφιες. 

 

Γενικα παντως η επιτυχια σε ανωτερες σχολες εχει εναν ταξικο χαρακτηρα που δεν καθορθζεται απαραιτητα απο το δημοσιο ή ιδιωτικο σχολειο αλλα απο το μορφωτικο, κοινωνικο κ οικονομικο προφιλ της οιξογενειας. Γενικα μιλωντας αυτο, μην πιασουμε την χ περιπτωση του παιδιου απο επαρχια που μπηκε ιατρικη χωρις φροντιστηριο κλπ. Ο μεσος ορος των φοθτητων σε σχολες πολυτεχνειων, ιατρικες κ νομικες, εχει συγκεκριμενο οικογενειακο υποβαθρο κ λογω αυτου του υποβαθρου αρκετοι απ αυτους φοιτησαν σε ιδιωτικα αρα ανεβαινει κ το ποσοστο επιτυχιας των ιδιωτικων.

[vtgian]

Ισχύει αυτό με τις υποτροφίες σε κάποια ιδιωτικά γυμνάσια-λύκεια, ειδικά αν αυτά λειτουργούν όχι ως ιδιωτικά σχολεία αλλά ως μη κοινωφελή ιδρύματα ή κληροδοτήματα. Πχ το Pierce έχει τέτοιες υποτροφίες. Όπως έχει και σημαντική μείωση των διδάκτρων συναρτήσει των επιδόσεων του μαθητή. Αυτό όμως δεν αναιρεί ότι η πλειοψηφία των μαθητών ανήκει στη μεσαία προς ανώτερη τάξη (οικονομικά). Πνευματικά, είναι άλλη κουβέντα 

 

Σωστά η @Lisbet θέτει το θέμα της προσωπικής εμπειρίας. Πριν φτάσουμε καν στο σχολικό περιβάλλον, υπάρχουν άνθρωποι που αναγκάζονται να αφήσουν ιδιόκτητα σπίτια και να νοικιάσουν κατοικία, απλά γιατί πλέον η γειτονιά τους είναι απλησίαστη. Αυτό είπα και στο πρώτο μου μήνυμα, ότι η επιλογή δημόσιο ή ιδιωτικό είναι πολυπαραγοντική και δεν έχει να κάνει μόνο με το αν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα. 

[Dust pink]

Ναι βρε παιδιά προφανώς και δεν αναφέρομαι στις υποτροφίες των κληροδοτημάτων όταν μιλάω για δημόσιο. Αναφέρομαι σε παράδειγμα φοιτητή δημοσίου πανεπιστημίου που πήρε μια υποτροφία από τον Νιάρχο ή το ίδρυμα Ωνάση για να περατώσει ένα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Σε ιδιωτικά πέραν των υποτροφιών που δίνουν κάποια υπάρχει και δυνατότητα μείωσης διδακτρων 20-25% σε πανεπιστήμια εξωτερικού που "συνεργάζονται" . Ως επιχειρήσεις μπορούν να παραπέμψουν τον άμεσα ενδιαφερόμενο γονιό που επιθυμεί είτε από επιλογή είτε από ανάγκη να φοιτήσει το παιδί σε ξένο Πανεπιστήμιο ή κολλέγιο.  

Ούτε φυσικά αναφερόμαι στον μπαμπά γιατρό ή δικηγόρο που έχει βάλει στόχο η δουλειά του να κληρονομηθεί και θα σκιστεί να πετύχει τον στόχο του οπότε θα βρει διέξοδο αλλού (ιδιωτικό, βαλκανικές χώρες, πανάκριβα φροντιστήρια+ιδιαίτερα) 

[Βερενίκη]

On 10/9/2018 at 6:00 ΜΜ, vtgian είπε:

 

Δεν φαντάζομαι, έχω εμπειρία και ως μαθήτρια αλλά και ως γονέας. Ομοιογενές είναι το περιβάλλον ως προς τα χαρακτηριστικά που ανέφερα. Σε κανένα ιδιωτικό δε θα βρεις οικογένεια με σοβαρά οικονομικά προβλήματα, παιδιά με παλιά ρούχα,  χωρίς κινητό, παιδιά οικονομικών μεταναστών, γενικά οικογένειες που δυσκολεύονται, που το χαρτζιλίκι δεν είναι αυτονόητο. Ακόμα και ως προς τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, οι περισσότερες οικογένειες κλίνουν προς συγκεκριμένη θέση. Ωστόσο ένα τέτοιο περιβάλλον είναι εξαιρετικά φτωχό σε ερεθίσματα. Από εκεί και πέρα, μικροδιαφορές σαφώς και υπάρχουν, εμείς πχ είχαμε τους εξαιρετικά πλούσιους γονείς μια κλίκα, και τους υπόλοιπους που είμαστε οκ απλα να πληρώνουμε ένα καλό ιδιωτικό. Ως γονέας να σου είμαι ειλικρινής, θα ήθελα το παιδί μου να κάνει παρέα με άτομα που το αποδέχονται και το στηρίζουν, ανεξάρτητα με το αν εγώ ταιριάζω κοινωνικοοικονομικά με τους γονείς τους. Βολεύει σίγουρα, δε λέω, αλλά δεν είμαι εγώ αυτή που επιλέγει. 

 

 

Ναι, δεν θα βρεις φτωχά παιδιά, με την έννοια των παιδιών που δεν έχουν να φάνε. Αλλά ούτε και στα πρότυπα θα βρεις φτωχά παιδιά γιατί η μόρφωση στην Ελλάδα είναι πολύ ακριβή. Η δική μου εμπειρία πάντως μου λέει ότι εκτός από το οικονομικό, σε όλα τα άλλα υπάρχει μεγάλη ποικιλία στα ιδιωτικά, κυρίας σε αυτά που πηγαίνουν παιδιά από όλη την Αθήνα. 

 

Τα δημόσια σχολεία ακολουθούν την ανθρωπογεωγραφία της περιοχής που μπορεί σε κάποιες συνοικίες να μην είναι και τόσο ποικιλόμορφη. Στο Π. Φάληρο πχ. που πηγαίναμε εμείς οι οικογένειες στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς μας ήταν λίγο πολύ όμοιες (δεν θεωρώ διαφορά τη χώρα καταγωγής). Αντίθετα στο ιδιωτικό που πήγανε τα παιδιά μας υπήρχαν άνθρωποι όλων των μορφωτικών επιπέδων, κάθε κουλτούρας (από μπουζούκια μέχρι λυρική), κάθε επαγγέλματος (είχαμε παιδιά φούρναρη, εκπαιδευτικών ,εμπόρων ,γιατρών, δικηγόρων ,ασφαλιστών κλπ). Είχαμε παιδιά που οι γονείς νοιάζονταν, που οι γονείς τα παρατούσαν με baby sitters, με γιαγιάδες, που οι γονείς είχαν χωρίσει και είχαν σφαχτεί, που ένας από τους γονείς είχε πεθάνει......Εννοείται δεξιούς, αριστερούς κλπ. Το μόνο κοινό τους ήταν ότι διέθεταν τα χ χρήματα για το σχολείο των παιδιών τους. Άλλοι πολύ εύκολα και άλλοι με θυσίες...

 

Ομοιογένεια δεν το λες αυτό.   

[vtgian]

Πάντως επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά ότι δεν μπορεί κανείς να θεσπίσει "κανόνες". Εννοώ ότι σε εσας @Βερενίκη το δημόσιο ήταν πιο ομοιογενές, σε εμάς ήταν το ιδιωτικό. Είναι θέμα ανθρωπογεωγραφίας οπως είπες. Σε εμάς πχ επικρατούσε το μπουζούκι και η νοοτροπία κάνω ότι γουστάρω, ήταν μετρημένα παιδιά καλλιεργημένων οικογενειών. Στις ανιψιές μου πάλι έχει απο όλα! Σαφώς και υπήρχαν ποίκιλες οικογένειες, διαφορετικών επαγγελμάτων στο ιδιωτικό, απλά μου χτύπησε πολύ πολύ έντονα η κοινή έλλειψη καλλιέργειας. Αλλά και πάλι, ίσως είναι έτσι το συγκεκριμένο ιδιωτικό.

 

@Emilia2 δεν μου αρέσει καθόλου η ιδέα των κοινωνικών φίλτρων, ειδικά όταν αυτά αφορούν τις κοινωνικές σχέσεις παιδιών. Ίσως έχω παρανοήσει τι εννοείς. Δεν καταλαβαίνω που επηρεάζει το γεγονός ότι την φίλη της κόρης μου στο δημοτικό την έλεγαν Ντιλμπερίνα. Τι φίλτρο εφαρμόζεις δηλαδή, αν το παιδί είναι ξένο να μην κάνουν παρέα γιατί θα δυσκολευτείς να πεις το όνομά του; Το αν θα βρεις κάποιον σπίτι ή όχι, πως ακριβώς συνδέεται με το σχολείο; Από την δική μου εμπειρία, οι περισσότεροι γονείς στο ιδιωτικό ώντας εργαζόμενοι και πολυάσχολοι ήταν σπανίως διαθέσιμοι και πολλοί πρακτικά αμέτοχοι στις ζωές των παιδιών τους. Μάλλον δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς εννοείς...

[Βερενίκη]

1 hour ago, vtgian είπε:

Από την δική μου εμπειρία, οι περισσότεροι γονείς στο ιδιωτικό ώντας εργαζόμενοι και πολυάσχολοι ήταν σπανίως διαθέσιμοι και πολλοί πρακτικά αμέτοχοι στις ζωές των παιδιών τους.

 

Τελικά ο καθένας μιλάει με τη δική του εμπειρία. Στο δικό μας δημοτικό σχολείο (ιδιωτικό) οι γονείς ήταν πάρα πολύ διαθέσιμοι, και πολύ 'πάνω' στα παιδιά. Κυρίως οι μαμάδες φυσικά αλλά και αρκετοί μπαμπάδες. 

[vtgian]

πρίν από 17 λεπτά , Βερενίκη είπε:

 

Τελικά ο καθένας μιλάει με τη δική του εμπειρία. Στο δικό μας δημοτικό σχολείο (ιδιωτικό) οι γονείς ήταν πάρα πολύ διαθέσιμοι, και πολύ 'πάνω' στα παιδιά. Κυρίως οι μαμάδες φυσικά αλλά και αρκετοί μπαμπάδες. 

 

Μα φυσικά! Και αυτό είναι το ενδιαφέρον σε ένα φόρουμ, οι διαφορετικές εμπειρίες που έχουν οι συμμετέχοντες και η διαφορετική οπτική γωνία με την οποία μπορούν να φωτίσουν  κάθε θέμα. 

Στο θέμα μας, νομίζω ότι τα ιδιωτικά δημοτικά είναι πολύ διαφορετικά σε κόσμο από ότι είναι τα ιδιωτικά σχολεία στη δευτεροβάθμια. Αρχικά νομίζω ότι είναι περισσότερα και έτσι το οικονομικό κριτήριο κατεβαίνει κάνοντας τα ελκυστικά. Είναι και έτσι στημένο το σύστημα που μια μέση οικονομικά οικογένεια αστικής περιοχής το πιθανότερο είναι να ξεκινήσει την εκπαιδευτική της πορεία από ιδιωτικά (παιδικό σταθμό) καθώς το δημόσιο είναι συνήθως μη εφαρμόσιμο (λόγω ωραρίου και μορίων). Έχοντας λοιπόν τις εξατομικευμένες παροχές της προσχολικής ιδιωτικής εκπαίδευσης (εκπαιδευτικό μοντέλο, ώρες, μεταφορά) αν μπορείς το τραβάς μέχρι το νηπιαγωγείο. Στην προσχολική βαθμίδα πάντως (που είναι η μικρή μου τώρα, ιδιωτικά) όντως όλοι οι γονείς είναι πολύ ενεργοί, ενδιαφέρονται και συμμετέχουν. Αν το εκπαιδευτήριο έχει και δημοτικό και ακόμα και αν σε δυσκολεύει, το προσπαθείς ώστε να μην αλλάξει περιβάλλον το παιδί.