Ονοματοδοσία. Μέχρι ποιά ηλικία;

[Madrugada]

Καλησπέρα,

 

Έχω ένα αγοράκι 4 μιση μηνών και θα ήθελα να μάθω μέχρι ποια ηλικία το αργότερο πρέπει να γίνει η ονοματοδοσία ενός παιδιού. Π.χ 4 ετών όταν πια είναι να πάει παιδικό σταθμό ή  5 ετών που υποχρεωτικά πάει νηπιαγωγείο ;

 

Εδώ να πω ότι μέχρι χθες δεν είχα κανένα πρόβλημα να κάνω βάφτιση δηλ. όταν θα πήγαινε το παιδί περίπου 8 μηνών. Όμως αντιμετωπίζω από την αρχή το κλασσικό πια πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι περισσότερες Ελληνίδες νύφες. Αυτό που με τρελαίνει τελείως είναι να λέει η μητέρα του άντρα μου ότι "και καλά" δεν έχει πρόβλημα με το όνομα και να το βγάλουμε ό,τι θέλουμε εμείς (ευχαριστούμε) αλλά να έχουν προηγηθεί κουτοπόνηρα υπονοούμενα προκειμένου να μας ψαρέψει για το όνομα και διαρκώς να αναφέρεται στο όνομα του άντρα της!!

Ο άντρας μου αμέτοχος έως και αδιάφορος για το ποιο όνομα πρέπει να πάρει το παιδί και να μου λέει εμένα συνέχεια να αποφασίσω πώς θέλω να ονομαστεί. Θα βρω τον μπελά μου στο τέλος.

 

Οπότε χθες πήρα μόνη μου την απόφαση να μην κάνω τίποτα προς το παρόν. Ούτε θα πω πια τίποτα σε κανέναν! Θα αφήσω τον χρόνο να περνάει και τότε θα καταλάβουν. Νομίζω ότι αυτό τους χρειάζεται. Δεν μπορώ άλλο να έρχομαι δύσκολη θέση, δεν μου αξίζει.

 

Δυστυχώς οι συνθήκες δεν με αφήνουν να αγνοήσω συμπεριφορές, διότι λογικά αυτό θα μου πείτε να κάνω. Κατά κάποιο τρόπο μένουμε μαζί! Μεσημέρι / βράδυ τρώμε μαζί και γενικά μένουμε στη διπλανή οικοδομή των γονιών του.

[kotsifikos]

Η ονοματοδοσία δεν έχει καμια σχέση με την βάπτιση, στην ονοματοδοσία γίνεται κτήση ονόματος ενώ στην βάπτιση γίνεται κτήση θρησκεύματος.

Μπορείς να την κάνεις όποτε εσείς θελήσετε, δεν σας πιέζει κανείς, μπορεί να γίνει και στα 4 και στα πέντε, απλά μέχρι τότε στα έγγραφα στο σημείο ονόματος θα γράφει ''αρρεν'' .

 

 

[samsympan]

@Madrugada το παιδάκι αν δεν του απευθύνεστε με το όνομα του από όταν γεννήθηκε (πχ εμείς έτσι κάνουμε δεν τους απευθυνόμαστε ως μπέμπη/α ούτε μωρά όταν είναι), πολύ άμεσα θα αρχίσετε να το φωνάζετε κάπως. Εννοώ πριν χρονίσει έτσι! Απευθυνόμαστε στα παιδάκια με το όνομα τους. Παρατηρούμε αν γυρνάνε στο όνομα τους. Σε λίγο καιρό λένε μόνα τους το όνομα τους όταν τα ρωτάνε. Άρα πολύ σύντομα κάπως θα το προσφωνείτε το παιδί και κάπως θα συστήνεται. Δε θα γίνει αυτό ξαφνικά στα 4-5έτη, σωστά; Μήπως το θέμα σας δεν είναι ούτε το γραφειοκρατικό ούτε το θρησκευτικό κομμάτι και αναρωτιέστε σε λάθος βάση;

[Madrugada]

πρίν από 53 λεπτά , kotsifikos είπε:

Η ονοματοδοσία δεν έχει καμια σχέση με την βάπτιση, στην ονοματοδοσία γίνεται κτήση ονόματος ενώ στην βάπτιση γίνεται κτήση θρησκεύματος.

Μπορείς να την κάνεις όποτε εσείς θελήσετε, δεν σας πιέζει κανείς, μπορεί να γίνει και στα 4 και στα πέντε, απλά μέχρι τότε στα έγγραφα στο σημείο ονόματος θα γράφει ''αρρεν'' .

 

 

Ναι, γνωρίζω την διαφορά μεταξύ βάπτισης και ονοματοδοσίας. Κανονικά βάπτιση ήθελα να κάνω, αλλά στη βάπτιση καλό είναι το παιδί να είναι μικρό δηλ. λίγο κάτω του 1 έτους. Με το «κλίμα» που αντιμετωπίζω όπως έγραψα παραπάνω, νιώθω ότι πιέζομαι από άποψη χρόνου, αν πάω για βάπτιση.

 

Αυτό που δεν γνώριζα είναι σε ποιά ηλικία το αργότερο πρέπει να δοθεί το όνομα, δηλ. όταν κάποιος αποφασίζει να μην κάνει βάπτιση.  Άρα καλά το υπέθεσα με την λογική μου. Λέω δε μπορεί ένα παιδάκι στο νηπιαγωγείο να μην έχει μικρό όνομα να το φωνάζουν. Άρα το περιθώριο που έχω είναι τα 5 έτη.

 

Ήδη στο gov.gr για κάτι πιστοποιητικά του μωρού, στο πεδίο που ρώταγε όνομα παιδιού έβαλα αβάπτιστο.

 

Γενικά εσείς στη θέση μου τι θα κάνατε;

[little lamb]

Άσχετα από αυτά, η υποχρεωτική εκπαίδευση από περσι πλεον δεν αρχίζει στο νήπιο (την ημερολογιακή χρονιά που κλείνουν τα 5) αλλα στο προνήπιο (την ημερολογιακή χρονιά που κλείνουν τα 4). 

Τα έγγραφα όντως θα λένε άρρεν φαντάζομαι. Το πώς θα το φωνάζουν στο σχολείο θα είναι το θέμα. Και το πώς θα συνηθίσει ξαφνικά στα 4-5 ότι αλλάζει η προσφώνησή του. Στο σπίτι προς το παρόν για να τσεκαρετε αν γυρνάει στο ονομα του κλπ μια χαρά κάνει και το "μπέμπης", όνομά τους το θεωρούν τα μωρά πριν τα φωνάξουμε με κάτι άλλο. Ο σκοπός είναι να δούμε αν καταλαβαίνουν ότι απευθυνόμαστε σε αυτά, οπότε οποιαδήποτε σταθερή προσφώνηση την ίδια δουλειά κάνει!

[Madrugada]

πρίν από 49 λεπτά , samsympan είπε:

@Madrugada το παιδάκι αν δεν του απευθύνεστε με το όνομα του από όταν γεννήθηκε (πχ εμείς έτσι κάνουμε δεν τους απευθυνόμαστε ως μπέμπη/α ούτε μωρά όταν είναι), πολύ άμεσα θα αρχίσετε να το φωνάζετε κάπως. Εννοώ πριν χρονίσει έτσι! Απευθυνόμαστε στα παιδάκια με το όνομα τους. Παρατηρούμε αν γυρνάνε στο όνομα τους. Σε λίγο καιρό λένε μόνα τους το όνομα τους όταν τα ρωτάνε. Άρα πολύ σύντομα κάπως θα το προσφωνείτε το παιδί και κάπως θα συστήνεται. Δε θα γίνει αυτό ξαφνικά στα 4-5έτη, σωστά; Μήπως το θέμα σας δεν είναι ούτε το γραφειοκρατικό ούτε το θρησκευτικό κομμάτι και αναρωτιέστε σε λάθος βάση;

Το ξέρω ότι δεν είναι σωστό να μην δώσω έστω και άτυπα ένα όνομα στο παιδί.

 

Έχεις δίκιο απόλυτο σε αυτό που λες, ότι θα πρέπει να φωνάζουμε το μωράκι με όνομα και σιγά σιγά να το αναγνωρίζει.

 

Το ένστικτό μου λέει ότι αν ακόμη δεν ανακοινώσω το όνομα του παιδιού, νιώθω ότι με κάποιο τρόπο το προστατεύω το παιδί από τα σχόλια. Τι εννοώ με αυτό…

 

Είμαι σίγουρη 100% ότι όταν δεν θα είμαστε μπροστά,  η πεθερά μου θα μας συζητάει όλη μέρα και όλη νύχτα. Κι ας λέει ότι δεν την απασχολεί το όνομα που θα δώσουμε. Θα πω κάτι και μπορεί να σας φανεί χαζό. Γενικά είμαι λίγο προληπτική. Πιστεύω ότι θα γλωσσοτρώει το παιδί και εμένα μαζί (χωρίς να το θέλει βέβαια). Θεωρώ ότι όταν σε σχολιάζουν κάθε μέρα για κάτι, νομίζω ότι αυτό είναι η γλωσσοφαγιά. Δυστυχώς σε εμένα πιάνει.

 

Θα πω το εξής αληθινό περιστατικό που συμβαίνει. Στον πάνω όροφο μένει ο άλλος της γιος με το παιδί του (το εγγονάκι της). Το αγοράκι αυτό τώρα είναι 8 χρονών.

Έχει πάρει το όνομα του άντρα της, δηλ, Αλέξανδρος. Το τονίζω αυτό, έχει πάρει το όνομά του. Εεεε εδώ και 8 χρόνια σχολιάζει κάθε μέρα ότι το παιδί δεν το φωνάζουν Αλέξανδρο αλλά Αλέξη που είναι άλλο όνομα (δηλ προκύπτει από το Αλέξιος). Την ενοχλεί μετά από 8 χρόνια και το χειρότερο είναι ότι δίνει σημασία σε κάτι τόσο ασήμαντο. Διότι για 'μένα ασήμαντο είναι το πώς σε φωνάζουν. Της λέω ότι ούτε και τον άντρα της τον φωνάζουν Αλέξανδρο αλλά Αλέκο.

 

Θέλω να πω ότι την νοιάζει το όνομα. Μια από τις πολλές φορές που πέταγε υπονοούμενα για το όνομα για να με ψαρέψει, της είχα πει ότι το όνομα του άντρα της έχει βγει οπότε ίσως να δοθεί αυτή τη φορά κάποιο άλλο. Πάλι να λέει για ακόμη μια φορά ότι δεν έχει στη πραγματικότητα βγει το όνομα διότι το παιδί το φωνάζουν αλλιώς (Αλέξη) είναι και αβάπτιστό!!  Θα τρελαθούμε τελείως.

 

Παρακαλώ πείτε μου στη θέση μου τι θα κάνατε; Δεν θέλω και να τσακώνομαι, βλέπετε μένουμε σχεδόν στο ίδιο σπίτι. Οπότε για να κρατήσω ισορροπίες δεν μιλάω. Σε τέτοιες περιπτώσεις μήπως να αφήσω τα πράγματα να πάρουν τον χρόνο τους. Γι’αυτό σκέφτομαι σοβαρά το θέμα της ονοματοδοσίας που θα έχω περισσότερο περιθώριο χρόνου.

[samsympan]

Συμφωνώ ότι και το "μπέμπης" χρησιμοποιείται αλλά μέχρι πότε; Δηλαδή άντε δεν κάνεις βάπτιση, ούτε ονοματοδοσία έως τα 4 έτη (σωστά λες στα 4 πλέον ξεκινάνε προνήπιο) και φωνάζεις το παιδί "μπέμπη". Ξεκινά να γυρνά στο "μπέμπης" μεταξύ 5-9 μηνών ας πούμε. Στο 1 έτος, 1μισι, άντε 2 έτη δεν θα του απευθύνεσαι με το όνομα του; Θα έχει ξεκινήσει να λέει λογάκια, να αντιλαμβάνεται σιγά σιγά ότι αποτελεί ανεξάρτητο ον. Στα 3 έτη ως "μπέμπης" θα συστήνεται; Μέχρι να πάει σχολείο θα είναι ο "μπέμπης" και ξαφνικά από "μπέμπη" θα τον φωνάζεις Γιώργο (τυχαίο όνομα).

Άσχετο-σχετικό, θυμήθηκα και μια ιστορία που είχα διαβάζει εδώ στο forum νομίζω, για μια ηλικιωμένη κυρία που την φώναζαν Μπέμπα γιατί ποτέ δεν συμφώνησαν στο όνομα της οι γονείς και οι παππούδες/νονός-α (δεν θυμάμαι ακριβώς). Και φυσικά την αγαπημένη "Μπεμπέκα" από τις 3Χάριτες.

[vtgian]

Αρχικά να σου επιβεβαιώσω ότι έγραψε η @kotsifikos η ονοματοδοσία είναι το όνομα για το κράτος, η βάπτιση το όνομα για την εκκλησία. Απλά στην Ελλάδα επειδή η πλειοψηφία βαφτίζει, ταυτίζεται με την ονοματοδοσία. 

Από εκεί και πέρα υπάρχουν δύο ζητήματα. Όσο δεν έχει δηλωθεί στο ληξιαρχείο όνομα, το παιδί θα εμφανίζεται αντίστοιχα. Δεν ξέρω αν είναι "αρρεν" ή "Άνευ Κύριου Ονόματος" νομίζω σε εμάς αρχικά ήταν καταχωρημένο με το δεύτερο. Το σημαντικότερο όμως είναι αυτό που λέει η @samsympan To όνομα είναι απαραίτητο για να αναγνωρίσει πρώτα από όλα το ίδιο το παιδί τον εαυτό του, ότι το καλούν με αυτό, ότι αναγνωρίζεται από τους άλλους ανθρώπους βάσει αυτού. Πρακτικά, κάπως θα πρέπει να φωνάζετε το παιδί και το παιδί θα ανταποκρίνεται στο κάλεσμά σας βάσει του ονόματός του. Άρα, αναγκαστικά, κάποιο όνομα θα δωθεί ακόμα και αν είναι "μπέμπης", "αγαπούλα μου" ή ότι άλλο. Αφήνοντας το χρόνο να περάσει, αυτό θα παγιωθεί και θα δημιουργήσετε στο παιδί μια δυσκολία (αλλά και σε εσάς) στο να μεταβείτε σε άλλο όνομα. 

Αφού ζείτε τόσο κοντά με τα πεθερικά, πρότασή μου είτε κάντε αυτό που σας αρέσει (αφού μάλιστα έχετε και τη στηριξη του συζύγου) ή υποχωρήστε αν δε θέλετε "να σπάσετε τα αυγά". Ένα όνομα από μόνο του δε λέει τίποτα άλλωστε.

[little lamb]

2 ώρες πρίν, samsympan είπε:

Συμφωνώ ότι και το "μπέμπης" χρησιμοποιείται αλλά μέχρι πότε; Δηλαδή άντε δεν κάνεις βάπτιση, ούτε ονοματοδοσία έως τα 4 έτη (σωστά λες στα 4 πλέον ξεκινάνε προνήπιο) και φωνάζεις το παιδί "μπέμπη". Ξεκινά να γυρνά στο "μπέμπης" μεταξύ 5-9 μηνών ας πούμε. Στο 1 έτος, 1μισι, άντε 2 έτη δεν θα του απευθύνεσαι με το όνομα του; Θα έχει ξεκινήσει να λέει λογάκια, να αντιλαμβάνεται σιγά σιγά ότι αποτελεί ανεξάρτητο ον. Στα 3 έτη ως "μπέμπης" θα συστήνεται; Μέχρι να πάει σχολείο θα είναι ο "μπέμπης" και ξαφνικά από "μπέμπη" θα τον φωνάζεις Γιώργο (τυχαίο όνομα).

Άσχετο-σχετικό, θυμήθηκα και μια ιστορία που είχα διαβάζει εδώ στο forum νομίζω, για μια ηλικιωμένη κυρία που την φώναζαν Μπέμπα γιατί ποτέ δεν συμφώνησαν στο όνομα της οι γονείς και οι παππούδες/νονός-α (δεν θυμάμαι ακριβώς). Και φυσικά την αγαπημένη "Μπεμπέκα" από τις 3Χάριτες.

 

Το είπα γι'αυτο που είπες, ότι πρέπει να έχει ένα όνομα για τη φάση που ελέγχεις αν γυρίζει όταν το καλείς. Εκεί δεν χρειάζεται, αργότερα απο ένα σημείο και μετά εννοείται ότι πρέπει να αποκαλείται με κάποιο όνομα κι ότι θα πρέπει κάτι να δηλωθεί κιόλας.

 

2 ώρες πρίν, vtgian είπε:

Αρχικά να σου επιβεβαιώσω ότι έγραψε η @kotsifikos η ονοματοδοσία είναι το όνομα για το κράτος, η βάπτιση το όνομα για την εκκλησία. Απλά στην Ελλάδα επειδή η πλειοψηφία βαφτίζει, ταυτίζεται με την ονοματοδοσία. 

 

Ούτε για την εκκλησία παίρνεις όνομα στη βάφτιση. Εθιμικά έχει επικρατήσει να ακούγεται πρώτη φορά εκεί.

 

[ninaki80]

3 ώρες πρίν, Madrugada είπε:

Το ξέρω ότι δεν είναι σωστό να μην δώσω έστω και άτυπα ένα όνομα στο παιδί.

 

Έχεις δίκιο απόλυτο σε αυτό που λες, ότι θα πρέπει να φωνάζουμε το μωράκι με όνομα και σιγά σιγά να το αναγνωρίζει.

 

Το ένστικτό μου λέει ότι αν ακόμη δεν ανακοινώσω το όνομα του παιδιού, νιώθω ότι με κάποιο τρόπο το προστατεύω το παιδί από τα σχόλια. Τι εννοώ με αυτό…

 

Είμαι σίγουρη 100% ότι όταν δεν θα είμαστε μπροστά,  η πεθερά μου θα μας συζητάει όλη μέρα και όλη νύχτα. Κι ας λέει ότι δεν την απασχολεί το όνομα που θα δώσουμε. Θα πω κάτι και μπορεί να σας φανεί χαζό. Γενικά είμαι λίγο προληπτική. Πιστεύω ότι θα γλωσσοτρώει το παιδί και εμένα μαζί (χωρίς να το θέλει βέβαια). Θεωρώ ότι όταν σε σχολιάζουν κάθε μέρα για κάτι, νομίζω ότι αυτό είναι η γλωσσοφαγιά. Δυστυχώς σε εμένα πιάνει.

 

Θα πω το εξής αληθινό περιστατικό που συμβαίνει. Στον πάνω όροφο μένει ο άλλος της γιος με το παιδί του (το εγγονάκι της). Το αγοράκι αυτό τώρα είναι 8 χρονών.

Έχει πάρει το όνομα του άντρα της, δηλ, Αλέξανδρος. Το τονίζω αυτό, έχει πάρει το όνομά του. Εεεε εδώ και 8 χρόνια σχολιάζει κάθε μέρα ότι το παιδί δεν το φωνάζουν Αλέξανδρο αλλά Αλέξη που είναι άλλο όνομα (δηλ προκύπτει από το Αλέξιος). Την ενοχλεί μετά από 8 χρόνια και το χειρότερο είναι ότι δίνει σημασία σε κάτι τόσο ασήμαντο. Διότι για 'μένα ασήμαντο είναι το πώς σε φωνάζουν. Της λέω ότι ούτε και τον άντρα της τον φωνάζουν Αλέξανδρο αλλά Αλέκο.

 

Θέλω να πω ότι την νοιάζει το όνομα. Μια από τις πολλές φορές που πέταγε υπονοούμενα για το όνομα για να με ψαρέψει, της είχα πει ότι το όνομα του άντρα της έχει βγει οπότε ίσως να δοθεί αυτή τη φορά κάποιο άλλο. Πάλι να λέει για ακόμη μια φορά ότι δεν έχει στη πραγματικότητα βγει το όνομα διότι το παιδί το φωνάζουν αλλιώς (Αλέξη) είναι και αβάπτιστό!!  Θα τρελαθούμε τελείως.

 

Παρακαλώ πείτε μου στη θέση μου τι θα κάνατε; Δεν θέλω και να τσακώνομαι, βλέπετε μένουμε σχεδόν στο ίδιο σπίτι. Οπότε για να κρατήσω ισορροπίες δεν μιλάω. Σε τέτοιες περιπτώσεις μήπως να αφήσω τα πράγματα να πάρουν τον χρόνο τους. Γι’αυτό σκέφτομαι σοβαρά το θέμα της ονοματοδοσίας που θα έχω περισσότερο περιθώριο χρόνου.

Εντάξει από 2 χρονων κ μετα θα πρέπει το παιδι να μην το φωνάζεις μπέμπη κ να αρχίσεις να το μαθαίνεις να απανταει στην ερωτηση ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ. τωρα για ονοματοδοσια μπορείς να κάνεις μέχρι τα 4 γιατί στο προνηπιο ειναι υποχρεωτικό να εχει ένα όνομα.  Τωρα τι να κάνεις για να μην ακούς σχόλια απλα το παίζεις ουφο . Σχόλια θα ακούς για όλα οποτε το ονομα ειναι το λιγότερο. 

[vicky86]

6 ώρες πρίν, Madrugada είπε:

Ναι, γνωρίζω την διαφορά μεταξύ βάπτισης και ονοματοδοσίας. Κανονικά βάπτιση ήθελα να κάνω, αλλά στη βάπτιση καλό είναι το παιδί να είναι μικρό δηλ. λίγο κάτω του 1 έτους. Με το «κλίμα» που αντιμετωπίζω όπως έγραψα παραπάνω, νιώθω ότι πιέζομαι από άποψη χρόνου, αν πάω για βάπτιση.

 

Αυτό που δεν γνώριζα είναι σε ποιά ηλικία το αργότερο πρέπει να δοθεί το όνομα, δηλ. όταν κάποιος αποφασίζει να μην κάνει βάπτιση.  Άρα καλά το υπέθεσα με την λογική μου. Λέω δε μπορεί ένα παιδάκι στο νηπιαγωγείο να μην έχει μικρό όνομα να το φωνάζουν. Άρα το περιθώριο που έχω είναι τα 5 έτη.

 

Ήδη στο gov.gr για κάτι πιστοποιητικά του μωρού, στο πεδίο που ρώταγε όνομα παιδιού έβαλα αβάπτιστο.

 

Γενικά εσείς στη θέση μου τι θα κάνατε;

καλα αν θελησεις να κανεις βαπτιση,ας ειναι κ ανω του ετους.δ εγινε κ κατι

προσωπικα δ θα αφηνα με τπτ το παιδι χωρις ονομα ως τα 4 που ειναι υποχρεωτικο

δ ειμαι σιγουρη αν το προβλημα σου ειναι "χειροπιαστο".αν το θεμα ειναι οτι μετα θα σε σχολιαζουν,ξεπερασε το.θα σχολιαζουν παντα για οτιδηποτε φανταστεις.ειδικα απο ατομα που δ εκτιμας,σε τι σε επηρεαζει;επισης θεμα εχεις με τον συζηγο κ οχι  με την πεθερα.αυτος ειναι που πρεπει να βαλει ορια στη δικη του πατρικη οικογενεια.φαντασου να υπηρχε θεμα με τους δικους σου γονεις

δ θεωρω οτι με το να μην δινεις ονομα στο παιδι,κ απλα να το καθυστερεις,το προστατευεις.αν θελουν να σχολιαζουν,κ παλι θα το κανουν

δ ειναι απαραιτητο να τσακωθεις.αλλα ομελετα αν δ σπασεις αυγα,δ κανεις.ακριβως επειδη "μενετε" μαζι πρεπει να μπουν ορια

δ πιστευω οτι κρατας ισορροπιες μην μιλωντας.ουτε οτι ο χρονος θα βοηθησει στο θεμα σου.κ προσωπικα θα εκανα ονοματοδοσια,αλλα κ παλι συντομα.δ θα θεωρουσα οκ,εχω 4χρ

πρακτικα,εσυ πως θα ηθελες να πειτε το παιδακι σας;ο αντρας σου;

[Madrugada]

πρίν από 21 λεπτά , vicky86 είπε:

πρακτικα,εσυ πως θα ηθελες να πειτε το παιδακι σας;ο αντρας σου;

 

Ο άντρας μου από την αρχή λέει να αποφασίσω εγώ, αλλά μου δίνει την αίσθηση ότι απλώς δεν θέλει να αναλάβει και αυτός την ευθύνη της απόφασης.

 

Όρια, όχι δεν βάζει. Όταν του επισημαίνω λάθος συμπεριφορές απλώς μου λέει ένα ξερό «μη δίνεις σημασία».

 

Δεν ξέρω πια τι θέλω διότι έχω ξενερώσει απίστευτα. Έτσι κι αλλιώς τι νόημα έχει τι θέλω εγώ. Νιώθω μόνη εναντίων τριών. Πέρα από το περιστατικό που αναφέρω πιο πάνω, υπάρχουν κι άλλα. Κατά τα άλλα δεν έχει πρόβλημα, όποιο όνομα θέλουμε εμείς να δώσουμε, αλλά έμμεσα έχει αποφασιστεί και έχει ανακοινωθεί ποιο όνομα θα πάρει. Τρώω δούλεμα κιόλας.

 

Αντικειμενικά, το σίγουρο είναι, ότι θα ήταν δίκαιο να βγει το όνομα του πατέρα μου που έχει φύγει πριν 4 χρόνια από τη ζωή, ήθελε πολύ ένα εγγόνι από ‘μένα και δεν πρόλαβε να το δει (σσ δεν έχει δοθεί το όνομά του πουθενά σε αντίθεση με του πεθερού μου). Ίσως με αυτόν τον τρόπο να τιμούσα την μνήμη του. Κανένας όμως από το περιβάλλον μου δεν κάνει λόγο γι’ αυτό. Κανείς δεν το σκέφτηκε; Με στενοχωρεί πολύ!!!!

[Mamaloulou]

8 ώρες πρίν, Madrugada είπε:

Καλησπέρα,

 

Έχω ένα αγοράκι 4 μιση μηνών και θα ήθελα να μάθω μέχρι ποια ηλικία το αργότερο πρέπει να γίνει η ονοματοδοσία ενός παιδιού. Π.χ 4 ετών όταν πια είναι να πάει παιδικό σταθμό ή  5 ετών που υποχρεωτικά πάει νηπιαγωγείο ;

 

Εδώ να πω ότι μέχρι χθες δεν είχα κανένα πρόβλημα να κάνω βάφτιση δηλ. όταν θα πήγαινε το παιδί περίπου 8 μηνών. Όμως αντιμετωπίζω από την αρχή το κλασσικό πια πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι περισσότερες Ελληνίδες νύφες. Αυτό που με τρελαίνει τελείως είναι να λέει η μητέρα του άντρα μου ότι "και καλά" δεν έχει πρόβλημα με το όνομα και να το βγάλουμε ό,τι θέλουμε εμείς (ευχαριστούμε) αλλά να έχουν προηγηθεί κουτοπόνηρα υπονοούμενα προκειμένου να μας ψαρέψει για το όνομα και διαρκώς να αναφέρεται στο όνομα του άντρα της!!

Ο άντρας μου αμέτοχος έως και αδιάφορος για το ποιο όνομα πρέπει να πάρει το παιδί και να μου λέει εμένα συνέχεια να αποφασίσω πώς θέλω να ονομαστεί. Θα βρω τον μπελά μου στο τέλος.

 

Οπότε χθες πήρα μόνη μου την απόφαση να μην κάνω τίποτα προς το παρόν. Ούτε θα πω πια τίποτα σε κανέναν! Θα αφήσω τον χρόνο να περνάει και τότε θα καταλάβουν. Νομίζω ότι αυτό τους χρειάζεται. Δεν μπορώ άλλο να έρχομαι δύσκολη θέση, δεν μου αξίζει.

 

Δυστυχώς οι συνθήκες δεν με αφήνουν να αγνοήσω συμπεριφορές, διότι λογικά αυτό θα μου πείτε να κάνω. Κατά κάποιο τρόπο μένουμε μαζί! Μεσημέρι / βράδυ τρώμε μαζί και γενικά μένουμε στη διπλανή οικοδομή των γονιών του.

Προσωπική μου άποψη είναι πως το παιδί πρέπει να έχει όνομα,είτε το βαφτίσεις είτε όχι,είτε κάνεις ονοματοδοσία στα 2 είτε στα 5 έτη,μέχρι πότε θα το φωνάζετε μωρο,μπεμπα, μπέμπη το πολυ μεχρι ενός έτους μετά δεν πρέπει να μάθει να ανταποκρίνεται στο όνομα του;.Σε ότι αφορά τους συγγενείς, γονείς και πεθερικά γιατί αυτοί συνήθως γίνονται παρεμβατικοι σε τετοια θεματα δεν τους δίνεις σημασία,το παιδί είναι δικό σου και εσύ αποφασίζεις για το όνομά του,δεν μιλάω εκ του ασφαλούς αντιμετώπισα και εγώ το ίδιο θέμα αλλά δεν τους έδωσα σημασία από την στιγμή που γεννήθηκε το μωρό το φωνάζαμε με το όνομά του,ο.πεθερος μου μέχρι ενός έτους το φώναζε μπέμπη προφανώς πιστεύοντας πως κάτι θα άλλαζε (τον βαφτίσαμε 17 μηνών)μεχρι που μια μέρα του είπα πως το παιδί έχει όνομά.Πισω από την πλάτη μου σίγουρα είπανε πολλά άλλα δεν με αφορά καθόλου.

[Madrugada]

πρίν από 16 λεπτά , Mamaloulou είπε:

Προσωπική μου άποψη είναι πως το παιδί πρέπει να έχει όνομα,είτε το βαφτίσεις είτε όχι,είτε κάνεις ονοματοδοσία στα 2 είτε στα 5 έτη,μέχρι πότε θα το φωνάζετε μωρο,μπεμπα, μπέμπη το πολυ μεχρι ενός έτους μετά δεν πρέπει να μάθει να ανταποκρίνεται στο όνομα του;.Σε ότι αφορά τους συγγενείς, γονείς και πεθερικά γιατί αυτοί συνήθως γίνονται παρεμβατικοι σε τετοια θεματα δεν τους δίνεις σημασία,το παιδί είναι δικό σου και εσύ αποφασίζεις για το όνομά του,δεν μιλάω εκ του ασφαλούς αντιμετώπισα και εγώ το ίδιο θέμα αλλά δεν τους έδωσα σημασία από την στιγμή που γεννήθηκε το μωρό το φωνάζαμε με το όνομά του,ο.πεθερος μου μέχρι ενός έτους το φώναζε μπέμπη προφανώς πιστεύοντας πως κάτι θα άλλαζε (τον βαφτίσαμε 17 μηνών)μεχρι που μια μέρα του είπα πως το παιδί έχει όνομά.Πισω από την πλάτη μου σίγουρα είπανε πολλά άλλα δεν με αφορά καθόλου.

Μπορεί να μη μιλάς εκ του ασφαλούς και να είχες αντιμετωπίσει παρόμοιο θέμα, όμως είναι πολύ πιο εύκολο να μπορεί κανείς να μη δώσει σημασία όταν μένει μακριά από τα πεθερικά και όχι όταν σχεδόν μένει στο ίδιο σπίτι. Επίσης είναι πολύ πιο εύκολο όταν με τον σύντροφο/σύζυγο έχει συζητηθεί, συμφωνηθεί και αποφασιστεί το όνομα από πριν.

Πιστεύω πως τίποτα από τα δύο δεν ισχύει στη περίπτωσή μου.

[vicky86]

13 ώρες πρίν, Madrugada είπε:

Μπορεί να μη μιλάς εκ του ασφαλούς και να είχες αντιμετωπίσει παρόμοιο θέμα, όμως είναι πολύ πιο εύκολο να μπορεί κανείς να μη δώσει σημασία όταν μένει μακριά από τα πεθερικά και όχι όταν σχεδόν μένει στο ίδιο σπίτι. Επίσης είναι πολύ πιο εύκολο όταν με τον σύντροφο/σύζυγο έχει συζητηθεί, συμφωνηθεί και αποφασιστεί το όνομα από πριν.

Πιστεύω πως τίποτα από τα δύο δεν ισχύει στη περίπτωσή μου.

ακριβως.οπως βλεπεις το προβλημα ειναι με τον συζηγο σου

φανταζομαι θελεις να εισαι πολλα χρονια με τον αντρα σου,αυτο σημαινει οτι θα "εισαι" κ με τους συγγενεις του.αν δ εχει σκοπο να αλλαξει ο αντρας σου,που προσωπικα δ θα το περιμενα,παρε αποφαση οτι θα πρεπει να βαλεις εσυ ορια.τωρα ειναι το ονομα,μετα θα ειναι κτ αλλο.οσο μεγαλωνει το παιδι ,τοσο πιο δυσκολα θα ναι.κ θα δεις οτι αναγκαστικα θα τα βαλεις για να προστατευσεις το παιδι σου

δ ξερω ποσο ειναι το μικρο σου,αλλα εγω θα επιανα τον αντρα μου σε μια ηρεμη φαση κ θα του ελεγα:εμενα να εχουν ολα τα ξαδερφια ιδιο ονομα δ μ αρεσει.(για μενα ισχυει αυτο)θα ηθελα να δωσω το ονομα του μπαμπα μου,που το  εχασα κιολας,αλλα αν διαφωνεις,δικαιωμα σου,ελα να σκεφτουμε ενα ασχετο ονομα που θα μας αρεζε κ τους δυο για το παιδι μας

φυσικα κ εχει σημασια τι θελεις,εισαι η μαμα.κακως εισαι μια εναντιον 3.μαζι με τον αντρα σου θα επρεπε να εισαι ,κ το οτι δ ειστε μαζι ειναι δικο του λαθος

[belleblue]

Κάποιες φορές πρέπει να γίνονται και τσακωμοί για να λέγονται τα πάντα και να μην υπάρχει τίποτα κρυμμένο.

Θεωρώ ότι όλα αυτά που συζητούνται εδώ είναι εντελώς πεπαλαιωμένων εποχών. 

Στόχος: Τα συζητάτε ολα μαζί,  ακριβώς επειδή μένετε όλοι μαζί.  Αν δεν μπορούν αυτοί κάνε εσύ τη πρωτοβουλία πολύ ευγενικά, έχοντας πριν σκεφτεί τι θα ήθελες.

Τι θα κανετε,  θα συζητάει ο καθενας πισω απο τη πλατη του αλλου  για μήνες χωρις να υπαρχει συζήτηση;

κλειστε ένα ραντεβού τάδε ημέρα, ως συνάντηση σοβαρή, πείτε ο καθενας τα επιχειρηματα του.  εσυ τα δικα σου ο αντρας σου τα δικα του, και τα πεθερικα τα δικα τους. 

Τι θα γίνει δηλαδή, ατομικη βομβα θα σκασει; Θα κάνει η πεθερά, ψευτικη κρίση πανικού με λιποθυμία στυλ Ελληνικής Ταινίας στα νέα ότι δεν εισακούγεται το δικο της;;;;

 

καταλαβαινω οτι δε γινεται παντα καλη συζητηση με καποιον που δεν εχει επιχειρηματα, αλλα ας γινει μια συζητηση καιας μην ειναι καλη, 

ας γινει τσακωμος, και ας προσπαθησουν να βρουν αυτοι οι δυσκολοι ανθρωποι μεταξύ τους το πως θελουν να εχουν και εσένα μεσα στην οικογένεια. 

 

μην είσαι το θύμα το καημένο που πρεπει να ακουει τρία άτομα αντί να μιλάει και να πει τι θα γίνει. 

ή θα είσαι ένα προβατάκι ή θα είσαι η μητέρα του παιδιού σου και κυρίαρχη του νοικοκυριού σου. 

δικο σου παιδί είναι.  Πάρε και λίγο εσύ στα χέρια σου την κατάσταση. 

 

 στην ευρώπη, οι άντρες δίνουν και το επιθετο της μητέρας στα παιδιά τους πλεον ....  που θέλεις να ζείς;

στην τελική, 

μετά,  μετά όταν θα εχεις αποψη για το παιδί σου,   θα γίνεται πάλι το ίδιο; 

 ,   τι γυναίκες πρότυπα θέλετε να είστε έιμαστε όταν γίνεται ΤΕΤΟΙΟ παιχνίδι, απο την μητέρα πεθερα, ο πατέρας καθεται και κοιτάει σαν χάνος και η εγκυούλα πρεπει να βρεί την άκρη?

Λοιπόν, επίσης,  κανε συνομιλία με το μωράκι σου, αποφασίστε πως θα λέγεται εσείς οι δύο,   και πείτε το στον άντρα σου και τέλος! 

 

Το μωρό σου και εσυ εσείς θα είστε για πάντα μαζί  -  οι άλλοι ,... μπορεί και όχι.   Έτσι είναι.  και  σου το δείχνουν κιόλας ξεκάθαρα.

 

Για την γλωσσοφαγιά που πιστεύεις, ... ... φροντισε να είσαι εσύ διεκδικητική  αντί να φαντάζεσαι τι λέει η γυναίκα αυτή πίσω σου. 

Το να πιστευεις στη γλωσσοφαγιά είναι ήδη αποδοχή ήττας στο τι λέει ο κακόβουλος. 

Αν τα πιστεύσεις αυτά δεν έχει κανένα νόημα να το συζητάμε, δώσε απευθείας το όνομα που σου λένε και κάνε μόκο.  Απευθείας κιόλας! 

Πολύ απλά.  

Εσύ πρέπει να αποφασίσεις και να δώσεις κατεύθυνση.   Ή φοβάσαι ή δε φοβάσαι. Ή παίρνεις κατάσταση (ευγενικά αλλά αποφασιστικά με σεβασμό πάντα) στα χέρια σου ή απλά, όχι.

Επεξεργάστηκαν 23 Φεβρουαρίου,2023 by belleblue

[Ilaeira]

1 hour ago, belleblue said:

Κάποιες φορές πρέπει να γίνονται και τσακωμοί για να λέγονται τα πάντα και να μην υπάρχει τίποτα κρυμμένο.

Θεωρώ ότι όλα αυτά που συζητούνται εδώ είναι εντελώς πεπαλαιωμένων εποχών. 

Στόχος: Τα συζητάτε ολα μαζί,  ακριβώς επειδή μένετε όλοι μαζί.  Αν δεν μπορούν αυτοί κάνε εσύ τη πρωτοβουλία πολύ ευγενικά, έχοντας πριν σκεφτεί τι θα ήθελες.

Τι θα κανετε,  θα συζητάει ο καθενας πισω απο τη πλατη του αλλου  για μήνες χωρις να υπαρχει συζήτηση;

κλειστε ένα ραντεβού τάδε ημέρα, ως συνάντηση σοβαρή, πείτε ο καθενας τα επιχειρηματα του.  εσυ τα δικα σου ο αντρας σου τα δικα του, και τα πεθερικα τα δικα τους. 

Τι θα γίνει δηλαδή, ατομικη βομβα θα σκασει; Θα κάνει η πεθερά, ψευτικη κρίση πανικού με λιποθυμία στυλ Ελληνικής Ταινίας στα νέα ότι δεν εισακούγεται το δικο της;;;;

 

καταλαβαινω οτι δε γινεται παντα καλη συζητηση με καποιον που δεν εχει επιχειρηματα, αλλα ας γινει μια συζητηση καιας μην ειναι καλη, 

ας γινει τσακωμος, και ας προσπαθησουν να βρουν αυτοι οι δυσκολοι ανθρωποι μεταξύ τους το πως θελουν να εχουν και εσένα μεσα στην οικογένεια. 

 

 

 

Δεν έχουν καμία δουλειά να κάνουν ομαδική συζήτηση για το όνομα του παιδιού. Το όνομα το αποφασίζουν οι γονείς και το ανακοινώνουν στους υπόλοιπους. Η συζήτηση σημαίνει ότι έχουν λόγο όλοι οι συνομιλητές, που στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουν. 

 

@Madrugada Δεν έχεις πρόβλημα με τα πεθερικά, με τον άντρα σου έχεις. Καταλαβαίνω την πίεση που σου ασκείται. Αλλά είναι απόρροια άλλων παραγόντων, και τώρα με το όνομα απλά βγήκε στην επιφάνεια. Γράφεις ότι μένετε ουσιαστικά μαζί και ότι τρώτε μαζί μεσημέρι-βράδυ. Αυτή είναι μια υπερβολικά στενή σχέση. Κι όταν οι γονείς ή τα πεθερικά "παρέχουν" πράγματα, όπως για παράδειγμα στέγη και τροφή και γενικότερη φροντίδα, συνήθως αυτό έρχεται με κάποιο τίμημα, την αντίληψή τους ότι μπορούν να έχουν άποψη στα πράγματα κι ότι αυτή η άποψη θα περάσει. Οπότε θα πρότεινα να εξετάσετε με τον άντρα σου το ενδεχόμενο να φύγετε από εκεί, ώστε να είστε πιο ανεξάρτητοι. Ή έστω να μην τρώτε κάθε μέρα μαζί.

 

Δεν αμφιβάλλω ότι η πεθερά σου είναι πολύ παρεμβατική, και το παράδειγμα που δίνεις με το όνομα του άλλου εγγονού είναι πραγματικά τραβηγμένο. Αλλά το θέμα είναι τι θα κάνεις εσύ. Αν αντέχεις να περάσεις το δικό σου και δεν σε νοιάζει τι θα πουν, καλώς. Αν όχι, που κι αυτό ανθρώπινο είναι, δώσε το όνομα να ξεμπερδεύεις. Ή δώσε δύο ονόματα. Πάντως μην αφήσεις το παιδί χωρίς όνομα μέχρι τα 4, κρίμα είναι.

[vicky86]

πρίν από 38 λεπτά , Ilaeira είπε:

 

Δεν έχουν καμία δουλειά να κάνουν ομαδική συζήτηση για το όνομα του παιδιού. Το όνομα το αποφασίζουν οι γονείς και το ανακοινώνουν στους υπόλοιπους. Η συζήτηση σημαίνει ότι έχουν λόγο όλοι οι συνομιλητές, που στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουν. 

 

@Madrugada Δεν έχεις πρόβλημα με τα πεθερικά, με τον άντρα σου έχεις. Καταλαβαίνω την πίεση που σου ασκείται. Αλλά είναι απόρροια άλλων παραγόντων, και τώρα με το όνομα απλά βγήκε στην επιφάνεια. Γράφεις ότι μένετε ουσιαστικά μαζί και ότι τρώτε μαζί μεσημέρι-βράδυ. Αυτή είναι μια υπερβολικά στενή σχέση. Κι όταν οι γονείς ή τα πεθερικά "παρέχουν" πράγματα, όπως για παράδειγμα στέγη και τροφή και γενικότερη φροντίδα, συνήθως αυτό έρχεται με κάποιο τίμημα, την αντίληψή τους ότι μπορούν να έχουν άποψη στα πράγματα κι ότι αυτή η άποψη θα περάσει. Οπότε θα πρότεινα να εξετάσετε με τον άντρα σου το ενδεχόμενο να φύγετε από εκεί, ώστε να είστε πιο ανεξάρτητοι. Ή έστω να μην τρώτε κάθε μέρα μαζί.

 

Δεν αμφιβάλλω ότι η πεθερά σου είναι πολύ παρεμβατική, και το παράδειγμα που δίνεις με το όνομα του άλλου εγγονού είναι πραγματικά τραβηγμένο. Αλλά το θέμα είναι τι θα κάνεις εσύ. Αν αντέχεις να περάσεις το δικό σου και δεν σε νοιάζει τι θα πουν, καλώς. Αν όχι, που κι αυτό ανθρώπινο είναι, δώσε το όνομα να ξεμπερδεύεις. Ή δώσε δύο ονόματα. Πάντως μην αφήσεις το παιδί χωρίς όνομα μέχρι τα 4, κρίμα είναι.

συμφωνω απολυτα

τι δουλεια εχουν οι παππουδες σε μια συζητηση για τη βαπτιση/ονομα ενος μωρου;

πρεπει να ειναι κατανοητο οτι οταν παντρευεσαι φτιαχνεις δικο σου σπιτι.δ σταματας να εχεις γονεις-αδερφια,αλλα οικογενεια ειναι ο μπαμπας,η μαμα κ τα παιδια.αυτη ειναι η προτεραιοτητα.ακομη κ οταν μενεις σε "οικογενειακη" πολυκατοικια,δ μενεις μαζι με τον αλλον ειστε δυο σπιτια,δυο οικογενειες

δ μπορω να φανταστω να τρωω δυο φορες την ημερα,καθε μερα με την μανα μου.δ θα αντεχα προσωπικα.ποσο μαλλον ο αντρας μου

αν ειδικα παιζει οικονομικη βοηθεια,η αλλου ειδους με φυλαξη μωρου πχ,τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα

κ οταν ακριβως υπαρχουν παρεμβατικα ατομα,η αποστααη βοηθαει πολυ

[kotsifikos]

18 hours ago, Madrugada said:

Μπορεί να μη μιλάς εκ του ασφαλούς και να είχες αντιμετωπίσει παρόμοιο θέμα, όμως είναι πολύ πιο εύκολο να μπορεί κανείς να μη δώσει σημασία όταν μένει μακριά από τα πεθερικά και όχι όταν σχεδόν μένει στο ίδιο σπίτι. Επίσης είναι πολύ πιο εύκολο όταν με τον σύντροφο/σύζυγο έχει συζητηθεί, συμφωνηθεί και αποφασιστεί το όνομα από πριν.

Πιστεύω πως τίποτα από τα δύο δεν ισχύει στη περίπτωσή μου.

Το πρόβλημα δεν το έχεις με τα πεθερικά σου , το έχεις με τον άντρα σου, συμφωνώ με τα κορίτσια που το λένε πιο πάνω.

Εγώ στη δική σου θέση θα έλεγα του άντρα μου πως αφού είναι δική μου απόφαση και δεν έχει πρόβλημα αποφάσισα το δώσουμε στο παιδί μας ένα άσχετο όνομα και θα έκλεινα εκεί το θέμα.

Όμως το πρόβλημα επίσης δεν είναι μόνο το όνομα, στην ουσία η στάση του άντρα σου δίνει χώρο παρέμβασης σε τρίτους και αυτό δημιουργεί πρόβλημα, δυστυχώς καλείσαι εσύ να θέσεις όρια και η μοναδική συμβουλή που θα σου δώσω είναι βάλε τα χθες καθώς όπως είπε και η @vicky86σήμερα είναι αυτό και αύριο κάτι άλλο.

[vtgian]

Τέτοιες στενές σχέσεις (και μιλάω από προσωπική πείρα) για να μη δημιουργούν παρεξηγήσεις, θέλουν αυστηρή οριοθέτηση. Ακόμα και αν παίζει οικονομική ή πρακτική βοήθεια, αυτό δε σημαίνει ότι τα όρια πρέπει να καταπατούνται. Δύσκολο μεν, αλλά γίνεται. Αρκεί να είναι ξεκάθαρο ότι το ζευγάρι είναι κοινό μέτωπο.

 

Για να αλαφρύνω το κλίμα, η μόνη ισορροπία που παίζει σε τέτοιες περιπτώσει είναι καλός μπάτσος-κακός μπάτσος, σαν τις ταινίες ένα πράγμα (στο ρόλο του κακού, το μέλος του ζευγαριού του οποίου οι γονείς παρεμβαίνουν). Του στυλ, "καλή μου πεθερούλα, τι να πω και εγώ, στόμα έχω και μιλιά δεν έχω, ο γιος σας έχει κολλήσει και θέλει αυτό το όνομα, μου το ξέκοψε, έτσι θα το λέμε το παιδί". Και αντίστοιχα ο προκομένος "κουβέντα δε θέλω, έτσι θα το λέμε το παιδί, δεν ακούω τίποτα". Και ας κάνει και μούτρα να μη φάει με τη μανούλα μερικές μέρες 

 

Στη προκειμένη, φίλη θεματοθέτρια, αν ο σύζυγος δεν είναι βράχος απέναντί τους, το όνομα του παιδιού θα είναι ελαφρύς κυματισμός μπροστά στη τρικυμία που θα φέρει το νέο μέλος. 

[Madrugada]

3 ώρες πρίν, belleblue είπε:

τι γυναίκες πρότυπα θέλετε να είστε

Ανοίγεις μεγάλο θέμα. Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν αποτελώ και τόσο σωστό πρότυπο γυναίκας. Αν υποθέσουμε ότι το σωστό πρότυπο γυναίκας ή μητέρας είναι ένα άτομο που έχει πυγμή, είναι ανεξάρτητη, δεν κολλάει με τη γνώμη των άλλων και γενικότερα δεν κολλάει πουθενά. Έχω γαλουχηθεί από την πατρική μου οικογένεια να είμαι έτσι. Κανείς δεν μου έδινε σημασία, αποφάσιζαν για’ μένα χωρίς εμένα και στο τέλος φορτωνόμουν και όλα τα προβλήματα. Πίστεψέ με αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει και τόσο εύκολα.

 

4 ώρες πρίν, belleblue είπε:

 που θέλεις να ζείς;

Το θέμα δεν είναι το πού θα ήθελα να ζω, αλλά πού μπορώ να ζω.

Αλλά μιας και το έφερε η κουβέντα θα ήθελα στο Los Angeles. Πάντα ήθελα να ζήσω εξωτερικό, μήπως μπορούσα να ξεφύγω από όλα όσα με βαραίνουν εδώ, αλλά δεν μπόρεσα.

[Κάντι]

5 ώρες πρίν, Madrugada είπε:

Ανοίγεις μεγάλο θέμα. Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν αποτελώ και τόσο σωστό πρότυπο γυναίκας. Αν υποθέσουμε ότι το σωστό πρότυπο γυναίκας ή μητέρας είναι ένα άτομο που έχει πυγμή, είναι ανεξάρτητη, δεν κολλάει με τη γνώμη των άλλων και γενικότερα δεν κολλάει πουθενά. Έχω γαλουχηθεί από την πατρική μου οικογένεια να είμαι έτσι. Κανείς δεν μου έδινε σημασία, αποφάσιζαν για’ μένα χωρίς εμένα και στο τέλος φορτωνόμουν και όλα τα προβλήματα. Πίστεψέ με αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει και τόσο εύκολα.

 

Το θέμα δεν είναι το πού θα ήθελα να ζω, αλλά πού μπορώ να ζω.

Αλλά μιας και το έφερε η κουβέντα θα ήθελα στο Los Angeles. Πάντα ήθελα να ζήσω εξωτερικό, μήπως μπορούσα να ξεφύγω από όλα όσα με βαραίνουν εδώ, αλλά δεν μπόρεσα.

Στο σχολείο οταν γραφτεί το παιδί θα αναγράφεται ΑΚΟ (άνευ κυρίου ονόματος). 

Το θεμα ομως ειναι οτι το ονομα μας ειναι η ταυτότητα μας, ακομα και τα παιδια που γράφονται ως ΑΚΟ στο νηπιαγωγείο με κάποιο ονομα τα φωνάζουν.

 Σορρυ που δεν διάβασα ολα τα ποστ, αλλα εσυ στο σύζυγο του είπες οτι θέλεις να βάλεις τον μπαμπά σου; Ή περιμένεις απο τους υπόλοιπους.

[little lamb]

Επίσης πιστεύεις ότι αν το αφήσεις κάποια χρόνια μετά θα είναι πιο εύκολο; Δεν σου το εγγυάται κανείς, μπορεί ακόμα και 4 χρόνια μετά αυτοί να έχουν το ίδιο πείσμα (μη σου πω να έχει χειροτερέψει κιόλας ακριβώς λόγω της αναμονής και του ότι θα σε βλέπουν δυναμική). Προσωπικά δεν θα μπορούσα να περιμένω τόσα χρόνια, χειρότερα θα βασανιζομουν γιατι επί 4 χρόνια κάθε μέρα σχεδόν θα σκεφτόμουν τι θα γίνει. Θα προτιμούσα να κλείσει η υπόθεση, να "ξεμπερδευω" κι ας "έχανα". Για να μη με βασανίζει το άγχος μέχρι να έρθει η ώρα να λυθεί. Καταλαβαίνω βέβαια και το "όχι, δεν θα τους κάνω τη χάρη έτσι που φέρονται", θα αμφιταλαντευομουν και με αυτό. 

Πρακτικά πάντως το πιθανότερο είναι, μεγαλώνοντας το παιδί και πολύ πριν τα 4 ετη,να θελήσεις και η ίδια να το αποκαλείς με κάποιο όνομα.

[λουκουμαδάκι]

Μα δεν θα έχει όνομα το παιδί; Πώς θα το φωνάζουν πως θα συστήνεται; Και άντε μέχρι 18 μηνών , μετά; Στην παιδική χαρά πχ; Πώς θα δίνει την ταυτότητα του; Είμαι ποιός; Ο; μπέμπης; Για αργότερα παιδικό κλπ δεν βλέπω καμιά λογική να μην έχει συγκεκριμένο όνομα ακόμα και αν δεν γράφεται σε κάποιο έγγραφο. 

Νονούς έχετε; Γράφεις ότι μέχρι χθες ήθελες την βάφτιση μέχρι 8 μηνών δλδ το καλοκαίρι τώρα άρα θα έπρεπε να ετοιμάζεσαι σιγά σιγά , τους ακύρωσες; 

Θα σου μιλήσω όπως θα μιλούσα στην κολλητή μου. Θα σκέφτεσαι μόνο το παιδί. Και την δική σου οικογένεια. Ούτε πεθερά ούτε θειά ούτε γαμπρό ούτε κουνιάδο. Καπρίτσια αυτοί; Σοβαρότητα και υπευθυνότητα εσύ. Μη πέφτεις στο τριπάκι τι μου κάνουν τι θα κάνω εγώ για να μάθουν. Δυναμικότητα και βγες μπροστά. Τώρα πες στον σύζυγο έχω αυτή την πρόταση για όνομα αν συμφωνείς θέλω να ξεκινήσω τα της βάφτισης. Αν σου πει ξανά πάρ'το πάνω σου ε πάρ'το και ξεκίνα. Τα "μέχρι να φτάσει νήπια" κάνουν κακό στο παιδί όχι στην πεθερά. Άντε και περιμένουμε νέα για τη βάφτιση! 

[Madrugada]

On 23/2/2023 at 10:38 ΜΜ, Κάντι είπε:

Στο σχολείο οταν γραφτεί το παιδί θα αναγράφεται ΑΚΟ (άνευ κυρίου ονόματος). 

Το θεμα ομως ειναι οτι το ονομα μας ειναι η ταυτότητα μας, ακομα και τα παιδια που γράφονται ως ΑΚΟ στο νηπιαγωγείο με κάποιο ονομα τα φωνάζουν.

 Σορρυ που δεν διάβασα ολα τα ποστ, αλλα εσυ στο σύζυγο του είπες οτι θέλεις να βάλεις τον μπαμπά σου; Ή περιμένεις απο τους υπόλοιπους.

Δεν του το έχω πει ευθέως διότι δεν είναι ότι οπωσδήποτε θέλω να βγει το όνομα του δικού μου πατέρα. Αν πχ μου έλεγε ότι του αρέσει το τάδε όνομα δεν θα είχα αντίρρηση.

Το θέμα δεν είναι ότι περιμένω από τους υπόλοιπους. Απλώς στην προκειμένη περίπτωση, με τους γονείς του και κυρίως με την μάνα του, μετά από τόσα πολλά χρόνια που με ξέρουν, έχω μια μικρή απαίτηση να καταλαβαίνουν και να σκέφτονται ότι υπάρχει και η πιθανότητα να θέλω να δώσω ένα άλλο όνομα ή το όνομα του πατέρα μου χωρίς περίεργες συμπεριφορές (όπως το να αποκαλεί η μάνα του το μωρό με το όνομα του άντρα της).

On 24/2/2023 at 4:46 ΜΜ, λουκουμαδάκι είπε:

Μα δεν θα έχει όνομα το παιδί; Πώς θα το φωνάζουν πως θα συστήνεται; Και άντε μέχρι 18 μηνών , μετά; Στην παιδική χαρά πχ; Πώς θα δίνει την ταυτότητα του; Είμαι ποιός; Ο; μπέμπης; Για αργότερα παιδικό κλπ δεν βλέπω καμιά λογική να μην έχει συγκεκριμένο όνομα ακόμα και αν δεν γράφεται σε κάποιο έγγραφο. 

Νονούς έχετε; Γράφεις ότι μέχρι χθες ήθελες την βάφτιση μέχρι 8 μηνών δλδ το καλοκαίρι τώρα άρα θα έπρεπε να ετοιμάζεσαι σιγά σιγά , τους ακύρωσες; 

Θα σου μιλήσω όπως θα μιλούσα στην κολλητή μου. Θα σκέφτεσαι μόνο το παιδί. Και την δική σου οικογένεια. Ούτε πεθερά ούτε θειά ούτε γαμπρό ούτε κουνιάδο. Καπρίτσια αυτοί; Σοβαρότητα και υπευθυνότητα εσύ. Μη πέφτεις στο τριπάκι τι μου κάνουν τι θα κάνω εγώ για να μάθουν. Δυναμικότητα και βγες μπροστά. Τώρα πες στον σύζυγο έχω αυτή την πρόταση για όνομα αν συμφωνείς θέλω να ξεκινήσω τα της βάφτισης. Αν σου πει ξανά πάρ'το πάνω σου ε πάρ'το και ξεκίνα. Τα "μέχρι να φτάσει νήπια" κάνουν κακό στο παιδί όχι στην πεθερά. Άντε και περιμένουμε νέα για τη βάφτιση! 

 

Δεν κάνω αντίποινα όταν σκέφτομαι να αφήσω τον χρόνο να περάσει. Το κάνω καθαρά γιατί έχω έρθει σε δύσκολη θέση και δεν ξέρω τι να κάνω.

 

Το πρόβλημα το έχω εγώ. Πάντα προτιμώ να κάνω πίσω για να μην έχω να αντιμετωπίσω τα μούτρα και τις μπηχτές για τα επόμενα χρόνια.

Δεν έχω οργανώσει κάτι ακόμη ώστε να το ακυρώσω. Απ’ ότι ρώτησα μια φίλη μου που έχει παιδί, μου είπε ότι δεν χρειάζεται απαραίτητα και τόσος πολύς χρόνος για να οργανώσεις μια βάπτιση. Δεν ξέρω!