Οδηγός επιβίωσης για μαμάδες με 2 παιδιά

[Astrien]

Καλημερα στην όμορφη ομάδα! Πριν 2,5 περίπου μήνες ήρθε στον κόσμο το 2ο παιδάκι μας! Ενας γλυκούλης φουσκιτσας! Όλα ήρθαν άνω κάτω βέβαια και η ρουτίνα που είχαμε φτιάξει μέχρι τότε με τη μεγάλη πήγε περίπατο! Το θέμα είναι πως όσο είμαστε εγώ και ο άνδρας μου σπιτι( ήταν 1,5 μήνα σε αδεια) ειναι ολα καλα! Ο ένας αναλαμβάνει το μωρό και ο αλλος τη μεγάλη. Η μεγάλη μου κορη ειναι 4 χρονών και μέχρι τώρα περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί παίζοντας, πηγαίνοντας βόλτες κτλ! Δεν ειναι από τα παιδάκια που κάθονται χαρουμενα με τις ωρες και παίζουν μονα τους. Βαριεται το παιχνίδι μονη της και έρχεται σε εμάς συνέχεια! Μετα τον ερχομο του μωρου μάλιστα έιναι αρκετά αντιδραστική κυρίως όταν είμαστε μόνοι οι 3 μας.ωαπο την αλλη μερια ο μπεμπης κοιναται δύσκολα και αυτό μόνο πάνω μας ή στο στήθος.Τώρα λοιπόν δεν τα καταφέρνω μονη μου! Όταν είμαι μονη και με τα 2 τις καθημερινές τα απογεύματα  καταλήγουμε συνήθως ο μικρος νυσταγμενος να κλαίει και εγώ εκνευρισμένη με τη μεγάλη που δεν κάνει ησυχία/παίζει μονη της. . Τα πρωινά την πηγαίνω παιδικο μέχρι τις 12:30-13:30. Αλλα κι αυτό μου φαίνεται βουνό. Αφού πρέπει να τους ντύσω και τους 2 μετα απο ναζια και γκρινια, να βάλω το μικρο στο μαρσιπο και να βγω μεσα στην  παγωνιά και τον αέρα με το μωρό.  Στην επιστροφή πάλι τα ίδια. Ο μικρος κοιμαται αναγκαστικά τα πρωινά πανω μου μιας και πρέπει να πηγαινοφερνω τη μικρή. Τα απογεύματα προσπαθώ να τον κοιμισω θηλάζοντας αλλα ή η μικρή φωνάζει και ο μικρος πετάγεται με το παραμικρό ή αν καταφέρει να κοιμηθει κανενα μισαωρο ξυπναει γκρινιαζοντας και ψάχνει παλι το στηθος. Ετσι δεν εχω καθολου χρονο να παίξω με τη μεγάλη αλλα και ο μικρος ειναι μεσα στην γκρίνια. Στο μαρσιπο τα απογεύματα αρνείται να κοιμηθει.  Ισως επειδή κι εγώ έχω υπερένταση ή επειδή κουράζεται ολη την ώρα εκει μεσα. Οταν έρχεται ο άνδρας μου ειναι ωρα να πάω το μικρο για βραδινο υπνο αφού δεν  έχει κοιμηθει ολο το απογευμα ή αν έρθει λιγο νωρίτερα( γύρω στις 16) πάλι έχουμε ένα σωρό πράγματα να κανουμε( ψώνια, πλυντήρια, δραστηριότητες της μεγάλης κτλ)  Νιώθω φοβερές τύψεις που δεν εχω ούτε λίγο χρόνο τις καθημερινές να ασχοληθώ αποκλειστικά με τη μεγάλη. Κατα τις 18 παω το μικρο για υπνο και μέχρι να κοιμηθει, συνήθως 19:30-20:00 η μεγάλη ειναι στο κρεβατι και δε θέλω να πάω γτ θα την ανησυχήσω και θα κοιμηθει πολυ αργα.  Πείτε μου πως να κανω την καθημερινότητα μου λίγο πιο ευκολη; ευπρόσδεκτο κάθε τιπ. 

[mama16]

Να σου ζήσει το μωράκι σου!!! Είναι δύσκολη η φάση, υπομονή κ όλα σιγά σιγά θα φτιάξουν.. 

 

Εγώ αυτό που έκανα όταν ήταν μωράκι ο δεύτερος μου είναι να προσπαθώ να επικεντρώνομαι στην μεγάλη. Μπορεί να τον είχα αγκαλιά όλη την ώρα θηλάζοντας τον αλλά είχα δίπλα την μεγάλη και είτε της διάβαζα παραμυθακια, είτε της μιλούσα, είτε φτιάχναμε παζλ κλπ για να νιώθει ότι δεν αφιερωνομαι αποκλειστικά στον μικρό. Όταν ήταν χορτατος από γάλα κ δεν νυσταζε τον άφηνα για κανένα τεταρτακι στο ριλαξ κουνώντας το με το πόδι αν πήγαινε να γκρινιαξει για να μπορέσω να πάρω κ την μεγάλη λίγο αγκαλίτσα.

 

Τώρα εσένα πάει κ σχολείο κ ίσως νιώθει ζήλια που μένεις με τον μικρούλη. Το λέω αυτό γιατί όταν εμένα γεννήθηκε ο μικρούλης μου την πήγαινε την μεγάλη κάποιες φορές ο άντρας μου στην γιαγιά κ από ένα σημείο κ μετά δεν ήθελε με τπτ να πάει, από ζήλια που εμένα μόνη με τον μικρό...

 

Να πω ότι σε λίγο καιρό θα αρχίσουν να φτιάχνουν τα πράγματα, θα ξανά βρείτε τις ισορροπίες κ μεγαλώνοντας θα είναι πολύ πολύ καλύτερα τα πράγματα..

[Deena]

Καλημέρα και να σου ζήσει!

 

Βρέθηκα κι εγώ φυσικά σε ίδια ακριβώς θέση, με νεογέννητο και "μεγάλο" παιδί 26 μηνών, από το μεσημέρι και μετά που έφευγε η νταντά ή τις μέρες που δεν ερχόταν (δεν την είχα κάθε μέρα ούτε για πολλές ώρες) ήταν φρίκη η κατάσταση που ήμουν απολύτως μόνη μου. Θα τολμούσα να πω ότι για 3 περίπου μήνες ένιωθα απόγνωση και δυστυχία.

 

Δεν θήλαζα, αλλά η μικρή δεν κοιμόταν οπουδήποτε αλλού παρά μόνο πάνω σε κάποιον και μάλιστα υπό κίνηση. Δεν κοιμόταν στο καρότσι, ούτε στο ρηλάξ, ούτε στο αυτοκίνητο. Την ενοχλούσε πολύ η φασαρία και το φως, οπότε όλες οι προσπάθειες να την κοιμίζω στον κοινό χώρο του σπιτιού όπου ήταν και το μεγάλο παιδί κατέληγαν σε πολύωρο αγώνα με πολύ κλάμα από το μωρό και χωρίς αποτέλεσμα. Ο μάρσιμπος της άρεσε αλλά από ένα σημείο και πέρα δεν μπορούσε να κοιμηθεί εκεί, εκτός αν κουνιόμουν συνέχεια και μόνον εφόσον είχαμε σβηστά φώτα και ησυχία. Το μεγάλο παιδί φυσιολογικά αντιδρούσε πολύ έντονα όταν ζητούσα ησυχία, ήταν και αρκετά μικρός ώστε να μπορέσει να αυτοπειθαρχηθεί, ήταν αδύνατο.

 

Το μοναδικό που τελικό με βοήθησε (για να μην πω με έσωσε!!!) ήταν όταν πήρα απόφαση να σταματήσω το μωρό από το να κοιμάται πάνω μου. Όταν το μωρό ήταν περίπου 2-2,5 μηνών, διάβασα το "On becoming babywise". Δεν ήμουν πολύ σίγουρη αν θα το δοκίμαζα αλλά μια μέρα, χωρίς να το έχω προσχεδιάσει και μέσα στην κούραση και την απόγνωσή μου, το πρωί που το μεγάλο παιδί ήταν με την νταντά, είπα να δοκιμάσω να κοιμίσω το μωρό κατευθείαν στην κούνια. Όταν κατάλαβα ότι νύσταζε, την πήγα στο δωμάτιο, την άλλαξα, την έβαλα στο κρεβάτι της, έσβησα φώτα, έβαλα λευκούς ήχους και κάθισα δίπλα στην πολυθρόνα. Επί 5'-10' έκλαιγε, αλλά ήμουν εξαντλημένη και την άφησα. Η εναλλακτική ήταν, όπως πάντα, να περάσω την υπόλοιπη 1 ώρα περπατώντας πάνω - κάτω για να πάρει το μωρό λίγη ξεκούραση, έτσι και σταματούσα ή καθόμουν, ακόμα και αγκαλιά να την είχα, θα ξυπνούσε. Μετά από 10' είχε κοιμηθεί, ξύπνησε μετά από 2 ώρες! Ξαναδιάβασα με προσοχή το βιβλίο και εντέλει το ακολούθησα κατά γράμμα σχεδόν. Άρχισα να βάζω το μωρό για ύπνο στο δωμάτιό του, με σβηστά φώτα και λευκούς ήχους για όλους τους ύπνους (και τους ημερήσιους). Δεν άφηνα ποτέ πολλή ώρα μεταξύ των ύπνων, παρατηρούσα το μωρό και το κοίμιζα πριν νυστάξει υπερβολικά, δεν την κοίμιζα στο γάλα, την έβαζα ξύπνια στην κούνια και περίμενα να κοιμηθεί μόνη της. Όταν κοιμόταν έφευγα, έκλεινα την πόρτα της και την παρακολουθούσα με την κάμερα από την ενδοεπικοινωνία. Με τους λευκούς ήχους να παίζουν στο δωμάτιό της, δεν είχα την έννοια της ησυχίας και μπορούσα να ασχοληθώ και με το μεγάλο παιδί εκείνη την ώρα.

 

Μετά από 2 εβδομάδες περίπου είχα συντονιστεί πλήρως με το μωρό, με συνεχή παρατήρηση είχα φτάσει να καταλαβαίνω ακριβώς πότε περίπου νυστάζει μέσα στην ημέρα και ρύθμιζα όλες τις άλλες "δραστηριότητες" γύρω από τους ύπνους της. Από εκεί που δεν κοιμόταν σχεδόν καθόλου (5-6 ώρες max μέσα στην μέρα), άρχισε να κοιμάται εντυπωσιακά εύκολα και καλά και στους ημερήσιους ύπνους και το βράδυ. Φυσικά, επειδή παίζει ρόλο και η ιδιοσυγκρασία του παιδιού, παρά τα παραπάνω, δεν υπήρξε ποτέ το μωρό που καθόταν στο ρηλάξ ή στο γυμναστήριο ή αργότερα με τα παιχνίδια στο πάρκο. Όταν δεν κοιμόταν και δεν έτρωγε, ήταν αποκλειστικά και μόνο στον μάρσιπο. Για μη θηλάζον μωρό, "άργησε" να  κοιμηθεί όλη νύχτα χωρίς γεύμα (έφτασε περίπου 10 μηνών). Γενικά για έναν χρόνο περίπου, ήταν δύσκολη η καθημερινότητα όταν ήμουν μόνη μου και με τα δύο παιδιά, γύρισα δουλειά στους 4 μήνες, τα απογεύματα ήμουν κι εγώ μόνη μαζί τους (οι γιαγιάδες που μάλωναν ποια θα πρωτοέρθει στο πρώτο παιδί, "αποσύρθηκαν" διακριτικά με το δεύτερο ) αλλά τουλάχιστον είχα τα "διαλείμματα" ύπνου της μικρής, στα οποία έδινα αποκλειστικό χρόνο στον μεγάλο. Επίσης, επειδή το μωρό κοιμόταν καλά, ήταν πολύ ήρεμη όταν ήταν ξύπνια, οπότε το είχα πιο εύκολο να βγω βόλτα και με τα δύο μαζί με καλό καιρό, χωρίς να έχω την έννοια ότι το μωρό θα νυστάξει και δεν θα μπορεί να κοιμηθεί, θα γκρινιάζει κλπ.

[irin]

20 ώρες πρίν, Astrien είπε:

Καλημερα στην όμορφη ομάδα! Πριν 2,5 περίπου μήνες ήρθε στον κόσμο το 2ο παιδάκι μας! Ενας γλυκούλης φουσκιτσας! Όλα ήρθαν άνω κάτω βέβαια και η ρουτίνα που είχαμε φτιάξει μέχρι τότε με τη μεγάλη πήγε περίπατο! Το θέμα είναι πως όσο είμαστε εγώ και ο άνδρας μου σπιτι( ήταν 1,5 μήνα σε αδεια) ειναι ολα καλα! Ο ένας αναλαμβάνει το μωρό και ο αλλος τη μεγάλη. Η μεγάλη μου κορη ειναι 4 χρονών και μέχρι τώρα περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί παίζοντας, πηγαίνοντας βόλτες κτλ! Δεν ειναι από τα παιδάκια που κάθονται χαρουμενα με τις ωρες και παίζουν μονα τους. Βαριεται το παιχνίδι μονη της και έρχεται σε εμάς συνέχεια! Μετα τον ερχομο του μωρου μάλιστα έιναι αρκετά αντιδραστική κυρίως όταν είμαστε μόνοι οι 3 μας.ωαπο την αλλη μερια ο μπεμπης κοιναται δύσκολα και αυτό μόνο πάνω μας ή στο στήθος.Τώρα λοιπόν δεν τα καταφέρνω μονη μου! Όταν είμαι μονη και με τα 2 τις καθημερινές τα απογεύματα  καταλήγουμε συνήθως ο μικρος νυσταγμενος να κλαίει και εγώ εκνευρισμένη με τη μεγάλη που δεν κάνει ησυχία/παίζει μονη της. . Τα πρωινά την πηγαίνω παιδικο μέχρι τις 12:30-13:30. Αλλα κι αυτό μου φαίνεται βουνό. Αφού πρέπει να τους ντύσω και τους 2 μετα απο ναζια και γκρινια, να βάλω το μικρο στο μαρσιπο και να βγω μεσα στην  παγωνιά και τον αέρα με το μωρό.  Στην επιστροφή πάλι τα ίδια. Ο μικρος κοιμαται αναγκαστικά τα πρωινά πανω μου μιας και πρέπει να πηγαινοφερνω τη μικρή. Τα απογεύματα προσπαθώ να τον κοιμισω θηλάζοντας αλλα ή η μικρή φωνάζει και ο μικρος πετάγεται με το παραμικρό ή αν καταφέρει να κοιμηθει κανενα μισαωρο ξυπναει γκρινιαζοντας και ψάχνει παλι το στηθος. Ετσι δεν εχω καθολου χρονο να παίξω με τη μεγάλη αλλα και ο μικρος ειναι μεσα στην γκρίνια. Στο μαρσιπο τα απογεύματα αρνείται να κοιμηθει.  Ισως επειδή κι εγώ έχω υπερένταση ή επειδή κουράζεται ολη την ώρα εκει μεσα. Οταν έρχεται ο άνδρας μου ειναι ωρα να πάω το μικρο για βραδινο υπνο αφού δεν  έχει κοιμηθει ολο το απογευμα ή αν έρθει λιγο νωρίτερα( γύρω στις 16) πάλι έχουμε ένα σωρό πράγματα να κανουμε( ψώνια, πλυντήρια, δραστηριότητες της μεγάλης κτλ)  Νιώθω φοβερές τύψεις που δεν εχω ούτε λίγο χρόνο τις καθημερινές να ασχοληθώ αποκλειστικά με τη μεγάλη. Κατα τις 18 παω το μικρο για υπνο και μέχρι να κοιμηθει, συνήθως 19:30-20:00 η μεγάλη ειναι στο κρεβατι και δε θέλω να πάω γτ θα την ανησυχήσω και θα κοιμηθει πολυ αργα.  Πείτε μου πως να κανω την καθημερινότητα μου λίγο πιο ευκολη; ευπρόσδεκτο κάθε τιπ. 

Το μόνο tip που έχω εγώ να δώσω είναι...υπομονή! Είναι πολύ δύσκολο, θα ξεπεταχτεί λίγο ο μικρός και θα είναι κάθε μέρα και καλύτερα! Πραγματικά,αυτό σκέψου, ότι κάθε μέρα είναι καλύτερη από την προηγούμενη!

Ίσως μόνο αν την κάνεις βοηθό, πχ κάτσε δίπλα μου 5' ήσυχη να τον κοιμήσουμε για να παίξουμε.

Η δικιά μου ήταν 2.5 ετών στην αντίστοιχη φάση, και έκανα το λάθος να περιμένω να καθίσει ήσυχη στο δωμάτιό της μέχρι να κοιμηθεί το μωρό. Ε..τώρα λέω πώς το περίμενα αυτό να συμβεί; δεν υπήρχε περίπτωση. Τουλάχιστον, ας ζητούσα να καθίσει δίπλα μου ήρεμα..μία δύο θα έκανε φασαρία, μετά θα καταλάβαινε και θα ηρεμούσε... ή έστω να της διαβάζεις βιβλίο όσο θηλάζει το μωρό, για να νανουριστεί κι αυτό, και η μεγάλη να νιώθει ότι κάνετε κάτι μαζι!

[Super.mum]

On 2/3/2022 at 1:40 ΜΜ, Astrien είπε:

Καλημερα στην όμορφη ομάδα! Πριν 2,5 περίπου μήνες ήρθε στον κόσμο το 2ο παιδάκι μας! Ενας γλυκούλης φουσκιτσας! Όλα ήρθαν άνω κάτω βέβαια και η ρουτίνα που είχαμε φτιάξει μέχρι τότε με τη μεγάλη πήγε περίπατο! Το θέμα είναι πως όσο είμαστε εγώ και ο άνδρας μου σπιτι( ήταν 1,5 μήνα σε αδεια) ειναι ολα καλα! Ο ένας αναλαμβάνει το μωρό και ο αλλος τη μεγάλη. Η μεγάλη μου κορη ειναι 4 χρονών και μέχρι τώρα περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί παίζοντας, πηγαίνοντας βόλτες κτλ! Δεν ειναι από τα παιδάκια που κάθονται χαρουμενα με τις ωρες και παίζουν μονα τους. Βαριεται το παιχνίδι μονη της και έρχεται σε εμάς συνέχεια! Μετα τον ερχομο του μωρου μάλιστα έιναι αρκετά αντιδραστική κυρίως όταν είμαστε μόνοι οι 3 μας.ωαπο την αλλη μερια ο μπεμπης κοιναται δύσκολα και αυτό μόνο πάνω μας ή στο στήθος.Τώρα λοιπόν δεν τα καταφέρνω μονη μου! Όταν είμαι μονη και με τα 2 τις καθημερινές τα απογεύματα  καταλήγουμε συνήθως ο μικρος νυσταγμενος να κλαίει και εγώ εκνευρισμένη με τη μεγάλη που δεν κάνει ησυχία/παίζει μονη της. . Τα πρωινά την πηγαίνω παιδικο μέχρι τις 12:30-13:30. Αλλα κι αυτό μου φαίνεται βουνό. Αφού πρέπει να τους ντύσω και τους 2 μετα απο ναζια και γκρινια, να βάλω το μικρο στο μαρσιπο και να βγω μεσα στην  παγωνιά και τον αέρα με το μωρό.  Στην επιστροφή πάλι τα ίδια. Ο μικρος κοιμαται αναγκαστικά τα πρωινά πανω μου μιας και πρέπει να πηγαινοφερνω τη μικρή. Τα απογεύματα προσπαθώ να τον κοιμισω θηλάζοντας αλλα ή η μικρή φωνάζει και ο μικρος πετάγεται με το παραμικρό ή αν καταφέρει να κοιμηθει κανενα μισαωρο ξυπναει γκρινιαζοντας και ψάχνει παλι το στηθος. Ετσι δεν εχω καθολου χρονο να παίξω με τη μεγάλη αλλα και ο μικρος ειναι μεσα στην γκρίνια. Στο μαρσιπο τα απογεύματα αρνείται να κοιμηθει.  Ισως επειδή κι εγώ έχω υπερένταση ή επειδή κουράζεται ολη την ώρα εκει μεσα. Οταν έρχεται ο άνδρας μου ειναι ωρα να πάω το μικρο για βραδινο υπνο αφού δεν  έχει κοιμηθει ολο το απογευμα ή αν έρθει λιγο νωρίτερα( γύρω στις 16) πάλι έχουμε ένα σωρό πράγματα να κανουμε( ψώνια, πλυντήρια, δραστηριότητες της μεγάλης κτλ)  Νιώθω φοβερές τύψεις που δεν εχω ούτε λίγο χρόνο τις καθημερινές να ασχοληθώ αποκλειστικά με τη μεγάλη. Κατα τις 18 παω το μικρο για υπνο και μέχρι να κοιμηθει, συνήθως 19:30-20:00 η μεγάλη ειναι στο κρεβατι και δε θέλω να πάω γτ θα την ανησυχήσω και θα κοιμηθει πολυ αργα.  Πείτε μου πως να κανω την καθημερινότητα μου λίγο πιο ευκολη; ευπρόσδεκτο κάθε τιπ. 

Καλησπέρα , να χαίρεσαι τα παιδάκια σου!  Πρόσφατα και εγώ έγινα για Τρίτη φορά μαμά. Ο μικρότερος τώρα δεν είναι ούτε μηνός , ο μεσαίος είναι 1 μισή και ο «μεγάλος» 2 μισή και κάτι. Ούτε εγώ έχω κάποια βοήθεια , μόνο από τον άντρα μου που και εκείνου η άδεια τελειώνει όπου να ναι και θα πρέπει να επιστρέψει στην δουλειά. Από την στιγμή που θα επιστρέψει θα είμαι και εγώ σχεδόν όλη μέρα μόνη. Ειλικρινά σε καταλαβαίνω είναι πολύ δύσκολο. Εμένα ο «μεγάλος» μου γιος δεν θέλει να συνεργαστεί καθόλου. Μίλησα με παιδοψυχολόγο γιατί δεν ήξερα να διαχειριστώ την τόσο μεγάλη άρνηση του σε όλα. Έχει μια άρνηση πραγματικά σε όλα , από τότε που ήρθε το νέο μέλος , ότι και να του πω η απάντηση είναι ΟΧΙ. Θα έρθεις να φας ; Όχι!   Θα ντυθείς ; Όχι!  Θα μαζέψουμε τα παιχνίδια σου ; Όχι.  Όποτε η παιδοψυχολόγος μου πρότεινε πρώτα από όλα να δώσω χρόνο. Φυσικά αυτό το γνωρίζουμε όλοι , αλλά λίγο το καταλαβαίνουμε. Δίνω χρόνο. Πολύ σημαντικό. Με τον καιρό όλα μπαίνουν σε μια τάξη και τα πράγματα πάνε καλύτερα. Ας μην ξεχνάμε ότι όχι μόνο για εμάς αλλά και για εκείνα είναι μια τεραστια αλλαγή στην ζωή τους. Όπως μου είπε διαλύεται μια τετραμελής οικογένεια και χτίζεται από την αρχή μια πενταμελής. Και αυτό θέλει κόπο και χρόνο. Για να γίνει καλή δουλειά και να μην πληγωθεί κανείς. Και το δεύτερο που μου πρότεινε ήταν : δίνω επιλογές. Από το να πω έλα να ντυθείς , τώρα θα πω τι προτιμάς να φορέσεις ; Και θα έχω δυο αλλαξιές ρούχα. Έχει την δυνατότητα να διαλέξει. Του αρέσει. Και τα πράγματα έτσι γίνονται πιο εύκολα. Από το έλα να φας , ρωτάω τι θα φας αυτό η αυτό ; Και δίνω πάλι δυο επιλογές. Αυτό βέβαια δεν το εφαρμόζω στο μεσημεριανό. Γιατί μαγειρεύω μια φορά για όλους και τέλος άμα θέλει το τρώει. Για το κολατσιό όμως η το πρωινό που έχω επιλογές να φτιάξω και κάτι ακόμα γρήγορο. Τον ρωτάω τι θέλει περισσότερο. Πιάνει αρκετές φορές και δουλεύει. Αν δεν το έχεις προσπαθήσει , δεν χάνεις κάτι. Επίσης καταλαβαίνω ποσο χρόνο σου κλέβει τώρα το νέο μωράκι σας , αλλά μην ξεχνάς να δείχνεις στην μεγάλη σου πόσο την αγαπάς  και ότι αυτό δεν έχει αλλάξει. Για εσένα αυτό μπορεί να είναι αυτονόητο αλλά εκείνη επειδή τόσο καιρό είχε μάθει μόνη της με όλη την προσοχή σου , τώρα σίγουρα πληγώνεται που έχουν αλλάξει τα πράγματα. Όποτε σε κάθε δυσκολία ακόμα και αν είναι θυμωμένη να της θυμίζεις ότι την αγαπάς. Ακόμα και αν έχεις θυμώσει εγώ σε αγαπάω το ίδιο. Αυτό λέω εγώ στον γιο μου. Και κάτι τελευταίο , είναι αρκετά μεγάλη , για εμένα μην την αφήνεις έξω από την περιποίηση του μωρού. Όταν αλλάζεις το μωρό μπορείς να της ζητήσεις να σε βοηθήσει , να σου φέρει την πανα η να σου φέρει την κουβέρτα όταν θηλάζεις. Να της λες να κάθεται μαζί σου να την ταΐσετε μαζί. Να συμμετέχει και εκείνη. Μην μένει από έξω . Φυσικά αν θέλει. Αν το παιδί έχει άρνηση δεν θα την πιέσεις. Εμένα τις πρώτες μέρες δεν ήθελε να το βλέπει το νεογέννητο. Ούτε λόγος να συμμετέχει η να το χαϊδέψει. Τώρα σιγά σιγά φτιάχνουν τα πράγματα. Προσπαθώ να του θυμίζω ότι είναι ο αγαπημένος μου. Δεν ισχύει , όλα τα αγαπάω το ίδιο. Αλλά αυτός ας νομίζει αυτό αφού τον κάνει να νιώθει καλύτερα  υπομονή εύχομαι. Θα ξεπεταχτεί λίγο και αυτό και θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα για όλους σας ! 

[Lenia16]

Σαν να διαβάζω τα δικά μας! Κ εγώ έχω μια κόρη 5 ετών κ ένα μωρό 2 μηνών. Το ίδιο κ εγώ, για να την πάω νηπιαγωγείο κουβαλάω κ το μωρό στο μάρσιπο στις 8 το πρωί μέσα στην παγωνιά κ πολλές φορές κοιμάται το καημένο κ το ξυπνάω. Η μεγάλη καθυστερεί κ με πιάνουν τα νεύρα μου ή πολλές φορές κάνει πράγματα επίτηδες για να με τσιγκλισει επειδή κ αυτή έχει ξεβολευτει με τον ερχομό του μωρού. Πριν κ εμείς ήμασταν οι 3 μας, παιχνίδια, βόλτες, αποκλειστικότητα. Τώρα δεν προλαβαίνω να παίξω πολύ με το μεγάλο παιδί γιατί θηλάζω, ο άντρας μου γυρίζει σπίτι στις 19.00 συν ότι ήταν κλεισμένη στο σπίτι από αρχές Δεκεμβρίου που κολλήσαμε κορονοιο, μετά γέννησα κ επέστρεψε σχολείο πριν από 10 μέρες οπότε τα χει παίξει κ αυτή κ είναι λογικό να αντιδρά. Εμένα το μωρό κοιμάται πολύ αργά, μετά τις 22.00. ότι κ αν έχω κάνει για να κοιμηθεί νωρίτερα δε δουλεύει. Μια φορά κατάφερα να την κοιμισω στις 7 κ έμεινε ξύπνια 2 με 6 τα ξημερώματα. Εγώ γενικά αυτή τη φορά είμαι πολύ χαλαρή γιατί στο πρώτο παιδί πέρασα πολύ δύσκολα (δεν κοιμόταν καθόλου μέρα νύχτα, ήταν πολύ απαιτητικό, δυσκολία στο θηλασμό, τσακωμοί κλπ) οπότε είπα θα πάω με τα νερά του κ ότι γίνει. Αυτό που κάνω αυτή τη φορά που έχω ξεπεράσει το κόλλημα με τον αποκλειστικό θηλασμό είναι ότι αφού θηλάσω το μωρό για βράδυ την παραδιδω στον άντρα μου κ ασχολούμαι με τη μεγάλη. Την κάνω μπάνιο, πλένουμε δόντια, μπορεί να παίξουμε κανένα 10λεπτο ή να διαβάσουμε κανένα βιβλίο, τη βάζω για ύπνο κ συζητάμε λίγο. Αν το μωρό πεινάσει ξανά του δίνει ο μπαμπας ξένο γάλα κ δεν μας ενοχλεί, είναι η ώρα μας. Προσπαθώ κ το Σάββατο να κάνω κάτι μαζί της, παιδική χαρά, ψώνια, μια βόλτα. Κάποιες φορές παίζουμε στο δωμάτιο της κ θηλάζω εκεί το μωρό. Να πω την αλήθεια μου βλέπει κ αρκετή τηλεόραση αυτή την περίοδο αλλά δεν γίνεται διαφορετικά γιατί πρέπει να γίνουν κ οι δουλειές κ με ένα μωρό παραμασχαλα (δεν κάθεται ούτε λεπτό αν δεν το έχεις αγκαλιά) κ ένα 5χρονο να γκρινιάζει θα καταλήξω στο φρενοκομείο. 

Για φαγητό μπορείς να ετοιμάσεις διαφορα από το σκ πχ να πλάθεις μπιφτέκια κ να τα βάζεις ένα ένα κατάψυξη κ μετά κατευθείαν φούρνο, κοκκινιστό κρέας, όσπρια που κρατάνε 2-3 μέρες στο ψυγείο, καμία πίτα, γενικά να έχεις για τη μισή βδομάδα τουλάχιστον, έτοιμο φαγητό. Εγώ βάζω πλυντήριο το βράδυ ώστε να μη χάνω χρόνο κ εννοείται δε σιδερωνω παρά μόνο των παιδιών κ αυτά που φοράμε έξω. Εμένα το μωρό έχει κ έντονη παλινδρόμηση κ αλλάζουμε συνέχεια φορμάκια, ρούχα, πιτζάμες, σεντόνια, γίνεται ένας χαμός. Κουράγιο κ θα φτιάξει, εγώ αυτό λέω στον εαυτό μου.

 

[Eleftheria90]

Καλησπερα Astrien!! Ήμουν πριν δυο χρόνια περιπου με τα παιδακια μου σε τέτοιες ηλικίες... Είναι πολυ πολυ σημαντικό να έχεις χρόνο για την μεγάλη!! Λοιπόν δεν έχω πολλα τιπ να σου πω.. Εγώ αφηνα και αφήνω παντα όλες τις δουλειές για μετά τις εννιά το βράδυ που έχουν κοιμηθεί ενώ το σουπερ μαρκετ γίνεται παντα με τουλάχιστον ένα παιδι και είναι σαν δραστηριότητα για να περασει και εκείνο καλά! Όποτε τα απογευματα είναι όλα αφιερωμένα στα παιδια... Το μωράκι σου παιρνει πιπιλα;;; αν όχι μάλλον ήρθε η ώρα να μάθει να παιρνει! Εμένα με έχει σώσει! Δεν γίνεται να είναι μονίμως στο στήθος η πιπιλα το λυνει αυτό ως ένα βαθμό! Επίσης εγώ αυτό που έκανα είναι το μωρό στο ριλαξ δίπλα μας και παιχνίδι εγώ με τον μεγάλο. Το μωρό είτε ηρεμουσε που ήμασταν κοντά του είτε κουνούσα το ριλαξ είτε τον σηκωνα να ηρεμήσει τον ξαναακουμπουσα ξαναεκλαιγε και πηγαινε έτσι... 

[samsympan]

@Astrien να σας ζήσει-ουν!

Όταν γεννήθηκε το 2ο παιδί μας το 1ο ήταν σχεδόν 3ετών (δεν πήγαινε παιδικό, από το πρωί έως και αργά το απόγευμα που επέστρεφε ο σύζυγος, ήμασταν οι 3μας). Θα μπορούσα να πω πολλά για το θέμα, όπως και όλες οι μητέρες με 2 ή παραπάνω παιδιά. Αλλά για να μην μακρηγορώ, θα περιοριστώ να σου πω ότι για εμένα ήταν πολύ βοηθητικό ότι, πλην των βασικών, έπαψα να έχω και να επιβάλλω πρόγραμμα. Εννοώ πλην πχ κάποιου βασικού προγράμματος στο φαγητό και στον βραδυνό ύπνο-πρωϊνή αφύπνιση, δεν μπήκα στην διαδικασία να κοιτώ ρολόι και να λέω τώρα πρέπει να γίνει το x, σε μία ώρα το y, κλπ. Πήγαινα όπως με πήγαινε η μέρα. Δηλαδή, πρωϊνή αφύπνιση, τακτοποίηση τα παιδιά τουαλέτα/ντύσιμο/πρωινό και μετά ένα απλό φαγητό μαγείρεμα και βασικές οικιακές εργασίες. Αυτές οι ώρες του μαγειρέματος-οικιακών εργασιών σπαστά με όσο διαλείμματα χρειαζόταν (πολλά) όπου θα παίζαμε με την μεγάλη-επιτραπέζια-κρυφτό-ζωγραφική-βιβλία και το μωρό, αν δεν κοιμόταν, μαζί σε όλα είτε στα χέρια να θηλάζει, είτε καλαθούνα, είτε πιο μετά δίπλα μας ριλάξ-γυμναστηριάκι. Έπειτα μεσημέρι ξάπλωνα εγώ αλλά δεν κοίμιζα κανένα παιδί. Εννοώ η μεγάλη στο κρεβάτι της με βιβλία-κουκλιά αν κοιμόταν καλώς αλλιώς δεν πίεζα. Αλλά τόνιζα ότι χαλαρώνουμε τώρα οπότε όχι φωνές κλπ. Το μωρό δίπλα μου, αν κοιμόταν καλώς, αλλιώς θηλασμός-λίγο παιχνίδι, άραγμα έστω λίγο να ισιώσει το κορμί μου. Αν κοιμούνταν τα παιδιά είτε κοιμόμουν κι εγώ, είτε έκανα καμια δουλειά. Αναλόγως αναγκών. Απόγευμα πάλι ότι δουλειές χρειάζονταν εντός-εκτός σπιτιού τα παιδιά μαζί.Και βράδυ μετά δεν είχαμε στάνταρ ώρα ύπνου. Από μια ώρα κι έπειτα βέβαια το σπίτι θα ηρεμούσε. Αλλά γενικά είμασταν ελαστικοί βάσει του πως είχε κυλήσει η μέρα.

 

Και γενικά όλα μα όλα τα κάναμε και οι 3μαζί και όταν επέστρεφε ο σύζυγος και οι 4 (και τώρα το ίδιο). Έτσι είναι το πρόγραμμα της οικογένειας μας, έτσι πορευόμαστε.

 

Οπότε, αν και διαβάζοντας σε, έχω μια επιφύλαξη ότι το χαλαρό πρόγραμμα θα ήταν κάτι που θα επέλεγες (καθώς και το μεγάλο παιδάκι έχει σχολείο-δραστηριότητες), θα σου έλεγα να δεις μήπως ανά περιπτώσεις σε εξυπηρετήσει. Και κυρίως να μην νιώθεις ενοχές για κάτι. Βάζε λίγο χρόνο στην μέρα να παίρνεις μια ανάσα (πχ όταν επιστρέφει ο σύζυγος να κάνεις ένα μπάνιο χαλαρωτικό, να ασχοληθείς για λίγο με κάτι που να σε ευχαριστεί ακόμη κι αν αυτό είναι να κοιτάς το ταβάνι/να κοιμηθείς λίγο). Κάνε-κάντε το καλύτερο που μπορείτε και όλα ok! Το σημαντικότερο είναι ότι είσαι-είσαστε παρόντες στην ζωή των παιδιών σας και  αυτό το εισπράτουν τα παιδιά.

 

Υγ: και η  @Chrysoum αν θυμάμαι έχει αναρτήσει ένα παρόμοιο θέμα. Ψάξε αν θες να το βρεις.

[Astrien]

On 2/3/2022 at 10:23 ΜΜ, mama16 είπε:

Να σου ζήσει το μωράκι σου!!! Είναι δύσκολη η φάση, υπομονή κ όλα σιγά σιγά θα φτιάξουν.. 

 

Εγώ αυτό που έκανα όταν ήταν μωράκι ο δεύτερος μου είναι να προσπαθώ να επικεντρώνομαι στην μεγάλη. Μπορεί να τον είχα αγκαλιά όλη την ώρα θηλάζοντας τον αλλά είχα δίπλα την μεγάλη και είτε της διάβαζα παραμυθακια, είτε της μιλούσα, είτε φτιάχναμε παζλ κλπ για να νιώθει ότι δεν αφιερωνομαι αποκλειστικά στον μικρό. Όταν ήταν χορτατος από γάλα κ δεν νυσταζε τον άφηνα για κανένα τεταρτακι στο ριλαξ κουνώντας το με το πόδι αν πήγαινε να γκρινιαξει για να μπορέσω να πάρω κ την μεγάλη λίγο αγκαλίτσα.

 

Τώρα εσένα πάει κ σχολείο κ ίσως νιώθει ζήλια που μένεις με τον μικρούλη. Το λέω αυτό γιατί όταν εμένα γεννήθηκε ο μικρούλης μου την πήγαινε την μεγάλη κάποιες φορές ο άντρας μου στην γιαγιά κ από ένα σημείο κ μετά δεν ήθελε με τπτ να πάει, από ζήλια που εμένα μόνη με τον μικρό...

 

Να πω ότι σε λίγο καιρό θα αρχίσουν να φτιάχνουν τα πράγματα, θα ξανά βρείτε τις ισορροπίες κ μεγαλώνοντας θα είναι πολύ πολύ καλύτερα τα πράγματα..

Ευχαριστώ πολυ! Το προσπαθώ κι εγω αυτό που λες. Να παίζουμε κατι όσο τον θηλάζω. Έχουμε κάνει μαλιστα ένα κουτί με παιχνίδια αποκλειστικά γι αυτήν την ωρα (το κουτι του θηλασμού όπως το αποκαλεί)Αλλα δεν της αρκεί. Π.χ. αν παιζουμε κάρτες της λέω μοίρασε εσύ μιας που με ένα χέρι δεν τα καταφέρνω αλλα αρνείται.  Ή αν διαβάζουμε βιβλιο της ζητω να γυρνάει τη σελίδα, αλλά δεν το κάνει.  Ζητά χρονο αποκλειστικά οι 2 μας!  Προς το παρον παιδικο σταθμό θελει να πηγαίνει. Χαίρεται πολυ να παίζει με αλλα παιδάκια, αφού το τελευταίο διάστημα λογω του μωρού και του κορωνοιου έχουμε απομονωθεί από τις παρέες με παιδάκια. Αλλα τις ωρες που ειμαστε σπιτι θέλει να έχει την παλιά της καθημερινοτητα, πράγμα που το καταλαβαίνω αλλα δεν ειναι εφικτό.

[Astrien]

On 3/3/2022 at 9:17 ΠΜ, Deena είπε:

Καλημέρα και να σου ζήσει!

 

Βρέθηκα κι εγώ φυσικά σε ίδια ακριβώς θέση, με νεογέννητο και "μεγάλο" παιδί 26 μηνών, από το μεσημέρι και μετά που έφευγε η νταντά ή τις μέρες που δεν ερχόταν (δεν την είχα κάθε μέρα ούτε για πολλές ώρες) ήταν φρίκη η κατάσταση που ήμουν απολύτως μόνη μου. Θα τολμούσα να πω ότι για 3 περίπου μήνες ένιωθα απόγνωση και δυστυχία.

 

Δεν θήλαζα, αλλά η μικρή δεν κοιμόταν οπουδήποτε αλλού παρά μόνο πάνω σε κάποιον και μάλιστα υπό κίνηση. Δεν κοιμόταν στο καρότσι, ούτε στο ρηλάξ, ούτε στο αυτοκίνητο. Την ενοχλούσε πολύ η φασαρία και το φως, οπότε όλες οι προσπάθειες να την κοιμίζω στον κοινό χώρο του σπιτιού όπου ήταν και το μεγάλο παιδί κατέληγαν σε πολύωρο αγώνα με πολύ κλάμα από το μωρό και χωρίς αποτέλεσμα. Ο μάρσιμπος της άρεσε αλλά από ένα σημείο και πέρα δεν μπορούσε να κοιμηθεί εκεί, εκτός αν κουνιόμουν συνέχεια και μόνον εφόσον είχαμε σβηστά φώτα και ησυχία. Το μεγάλο παιδί φυσιολογικά αντιδρούσε πολύ έντονα όταν ζητούσα ησυχία, ήταν και αρκετά μικρός ώστε να μπορέσει να αυτοπειθαρχηθεί, ήταν αδύνατο.

 

Το μοναδικό που τελικό με βοήθησε (για να μην πω με έσωσε!!!) ήταν όταν πήρα απόφαση να σταματήσω το μωρό από το να κοιμάται πάνω μου. Όταν το μωρό ήταν περίπου 2-2,5 μηνών, διάβασα το "On becoming babywise". Δεν ήμουν πολύ σίγουρη αν θα το δοκίμαζα αλλά μια μέρα, χωρίς να το έχω προσχεδιάσει και μέσα στην κούραση και την απόγνωσή μου, το πρωί που το μεγάλο παιδί ήταν με την νταντά, είπα να δοκιμάσω να κοιμίσω το μωρό κατευθείαν στην κούνια. Όταν κατάλαβα ότι νύσταζε, την πήγα στο δωμάτιο, την άλλαξα, την έβαλα στο κρεβάτι της, έσβησα φώτα, έβαλα λευκούς ήχους και κάθισα δίπλα στην πολυθρόνα. Επί 5'-10' έκλαιγε, αλλά ήμουν εξαντλημένη και την άφησα. Η εναλλακτική ήταν, όπως πάντα, να περάσω την υπόλοιπη 1 ώρα περπατώντας πάνω - κάτω για να πάρει το μωρό λίγη ξεκούραση, έτσι και σταματούσα ή καθόμουν, ακόμα και αγκαλιά να την είχα, θα ξυπνούσε. Μετά από 10' είχε κοιμηθεί, ξύπνησε μετά από 2 ώρες! Ξαναδιάβασα με προσοχή το βιβλίο και εντέλει το ακολούθησα κατά γράμμα σχεδόν. Άρχισα να βάζω το μωρό για ύπνο στο δωμάτιό του, με σβηστά φώτα και λευκούς ήχους για όλους τους ύπνους (και τους ημερήσιους). Δεν άφηνα ποτέ πολλή ώρα μεταξύ των ύπνων, παρατηρούσα το μωρό και το κοίμιζα πριν νυστάξει υπερβολικά, δεν την κοίμιζα στο γάλα, την έβαζα ξύπνια στην κούνια και περίμενα να κοιμηθεί μόνη της. Όταν κοιμόταν έφευγα, έκλεινα την πόρτα της και την παρακολουθούσα με την κάμερα από την ενδοεπικοινωνία. Με τους λευκούς ήχους να παίζουν στο δωμάτιό της, δεν είχα την έννοια της ησυχίας και μπορούσα να ασχοληθώ και με το μεγάλο παιδί εκείνη την ώρα.

 

Μετά από 2 εβδομάδες περίπου είχα συντονιστεί πλήρως με το μωρό, με συνεχή παρατήρηση είχα φτάσει να καταλαβαίνω ακριβώς πότε περίπου νυστάζει μέσα στην ημέρα και ρύθμιζα όλες τις άλλες "δραστηριότητες" γύρω από τους ύπνους της. Από εκεί που δεν κοιμόταν σχεδόν καθόλου (5-6 ώρες max μέσα στην μέρα), άρχισε να κοιμάται εντυπωσιακά εύκολα και καλά και στους ημερήσιους ύπνους και το βράδυ. Φυσικά, επειδή παίζει ρόλο και η ιδιοσυγκρασία του παιδιού, παρά τα παραπάνω, δεν υπήρξε ποτέ το μωρό που καθόταν στο ρηλάξ ή στο γυμναστήριο ή αργότερα με τα παιχνίδια στο πάρκο. Όταν δεν κοιμόταν και δεν έτρωγε, ήταν αποκλειστικά και μόνο στον μάρσιπο. Για μη θηλάζον μωρό, "άργησε" να  κοιμηθεί όλη νύχτα χωρίς γεύμα (έφτασε περίπου 10 μηνών). Γενικά για έναν χρόνο περίπου, ήταν δύσκολη η καθημερινότητα όταν ήμουν μόνη μου και με τα δύο παιδιά, γύρισα δουλειά στους 4 μήνες, τα απογεύματα ήμουν κι εγώ μόνη μαζί τους (οι γιαγιάδες που μάλωναν ποια θα πρωτοέρθει στο πρώτο παιδί, "αποσύρθηκαν" διακριτικά με το δεύτερο ) αλλά τουλάχιστον είχα τα "διαλείμματα" ύπνου της μικρής, στα οποία έδινα αποκλειστικό χρόνο στον μεγάλο. Επίσης, επειδή το μωρό κοιμόταν καλά, ήταν πολύ ήρεμη όταν ήταν ξύπνια, οπότε το είχα πιο εύκολο να βγω βόλτα και με τα δύο μαζί με καλό καιρό, χωρίς να έχω την έννοια ότι το μωρό θα νυστάξει και δεν θα μπορεί να κοιμηθεί, θα γκρινιάζει κλπ.

Ευχαριστώ πολυ! Ο μικρός μου ειχε κοιλοπονους και να κοιμηθει μόνος του μέχρι τώρα ήταν πολύ δύσκολο. Επισης δεν παίρνει πιπιλα. Το τελευταίο διάστημα που περναν οι "κολικοι" τα πρωινά που εχει ησυχια μπορει να τον πάρει ο ύπνος στην κούνια του καμια φορα, αλλά χρειάζεται απόλυτη ησυχία. Γενικα τα πρωινά ειναι πιο εύκολος στον ύπνο. Το απογευμα ακομα και με τον άνδρα μου σπιτι να είμαστε και να τον κοιμιζω στο μαρσιπο κοιμαται λιγο και ανήσυχα. Επισης να τον αφήσω να κλαίει δε μου πάει με τπτ η καρδιά. Πρέπει να φτάσω στα όρια μου όπως λες για να το κάνω. 

[Astrien]

On 5/3/2022 at 3:42 ΜΜ, Eleftheria90 είπε:

Καλησπερα Astrien!! Ήμουν πριν δυο χρόνια περιπου με τα παιδακια μου σε τέτοιες ηλικίες... Είναι πολυ πολυ σημαντικό να έχεις χρόνο για την μεγάλη!! Λοιπόν δεν έχω πολλα τιπ να σου πω.. Εγώ αφηνα και αφήνω παντα όλες τις δουλειές για μετά τις εννιά το βράδυ που έχουν κοιμηθεί ενώ το σουπερ μαρκετ γίνεται παντα με τουλάχιστον ένα παιδι και είναι σαν δραστηριότητα για να περασει και εκείνο καλά! Όποτε τα απογευματα είναι όλα αφιερωμένα στα παιδια... Το μωράκι σου παιρνει πιπιλα;;; αν όχι μάλλον ήρθε η ώρα να μάθει να παιρνει! Εμένα με έχει σώσει! Δεν γίνεται να είναι μονίμως στο στήθος η πιπιλα το λυνει αυτό ως ένα βαθμό! Επίσης εγώ αυτό που έκανα είναι το μωρό στο ριλαξ δίπλα μας και παιχνίδι εγώ με τον μεγάλο. Το μωρό είτε ηρεμουσε που ήμασταν κοντά του είτε κουνούσα το ριλαξ είτε τον σηκωνα να ηρεμήσει τον ξαναακουμπουσα ξαναεκλαιγε και πηγαινε έτσι... 

Δουλειές δεν κάνω αργα γιατί πρώτον ειμαι πτώμα και κοιμάμαι σχεδόν αμέσως μόλις κοιμισω τον μικρο και 2ον οταν  κοιμούνται τα παιδια αν βάλω σκουπα ή σίδερο πχ θα τα ξυπνησω. Ασε που τα πρωινά που η μικρή είναι παιδικο ολο και κατι θα προλάβω( φαγητο, σκουπα, σφουγγαρισμα) να κανω. Μόνο το σιδερο δε μου βγαίνει πάντα, αν και το έχω περιορίσει στα εντελώς απαραίτητα. Καλα ξεσκόνισμα και τζαμια δεν το συζητω. Όσο και αν προλαβω. Το συμμαζεμα της κουζίνας το εχει αναλάβει ο σύζυγος το βραδυ. Καλο καθαρισμα μπανιο και κουζινα μονο σκ που ειμαστε ολοι σπίτι.  Ειχα εξοικειωθεί με την ιδέα ότι δε θα είναι όλα πεντακάθαρα το πρώτο διάστημα και δε με πειράζει τοσο. Πιο πολύ με στεναχωρεί που δεν τα βγάζω περα με τα παιδια. Αυτό με την πιπιλα  πείτε μου λιγο πως του το μαθαίνεις του παιδιου; το προσπάθησα αρκετά το πρώτο διάστημα. Αλλα τπτ. Κλαιει απεγνωσμένα και την πετάει.  Μόνο εκνευρισμό μας έφερε. Μπορεί και 1 ωρα να του την ειχα στο στόμα αλλα δεν κοιμόταν. Δλδ αν τον αφήσω κατω και απλα το βάλω στο στόμα του αποκλείεται να κοιμηθει. Επιπλέον προς το παρον δεν ειναι παιδι που ζητάει ολη την ώρα στηθος. Τα πρωινά κοιμαται άνετα  στο μαρσιπο χωρις στηθος. Το βραδυ επισης θηλαζει και κοιμαται ευκολα χωρις παντα το στήθος στο στόμα. Αρκεί να είναι δίπλα ή πάνω μου. Ακομα τουλάχιστον που δεν έχουν ξεκινήσει τα δόντια και λόγω  μιας ελαφριάς παλινδρομησης δεν κοιμαται και πολυ στο στηθος. Σε σύγκριση πάντα με τη μεγάλη μου που δεν κοιμόταν ποτε χωρίς. Αλλα πιπιλα θα με ενδιέφερε στα αλήθεια να παρει πιο πολυ για αργότερα με τα δόντια αλλα και για έναν πιο εύκολο αποθηλασμό αργοτερα.

[Chrysoum]

Γειά σου @Astrien και υπομονή! Σε καταλαβαίνω απόλυτα, δεν πάει πολύς καιρός από τότε που περνούσα τα ίδια (και χειρότερα). Εγώ έχω τρία παιδιά, 4 ετών η μεγάλη, 2,5 ετών η μεσαία και μικρός μου είναι 11 μηνών. Μπορώ να σου πω ότι είναι ήδη πολύ καλύτερα τώρα, οπότε το πρώτο που θα σου πω είναι υπομονή, σε λίγο καιρό θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Τώρα στα πρακτικά, ήδη σου είπαν και οι υπόλοιπες πολλες χρήσιμες συμβουλές. Εμένα δυστυχώς το μόνο που λειτουργεί με την μεσαία, όσο θέλω να κοιμησω τον μικρό είναι η τηλεόραση. Έχει αυτισμό οπότε δεν καταλαβαίνει αν της πω κάτι, να κάνει ησυχία δηλαδή. Τέλος θα σου πω ότι αφού τα κατάφερα εγώ, τότε μη μασάς μπορείς να τα καταφέρεις και εσύ! Πέρασα παρα πολύ δύσκολα από την γέννηση του μικρού. Ο μικρός κοιμάται πολύ χάλια τα βράδια, ξυπνάει 12 - 14 φορές και τους προηγούμενους μήνες ξυπνουσε μέσα στο βράδυ και εμένε ξύπνιος κανένα 2 ωρο. Επίσης η μεσαία έχει τεράστια προβλήματα με τον ύπνο, υποθέτουμε λόγω του αυτισμού, οπότε ξυπνάει και αυτή πολύ συχνά μέσα στα βράδια. Οπότε υπήρχαν αρκετά βράδια που ξυπνουσαν και τα δύο διαδοχικά και εμένα 5 ώρες ξύπνια μέσα στο βράδυ. Εκείνες τις ημέρες έλεγα, ότι δεν αντέχω άλλο, δεν θελω να ζω άλλο, ήμουν τόσο κουρασμένη. Τώρα προφανώς και έχουμε τα θέματα μας, αλλά είναι ήδη πιο εύκολη η καθημερινότητα μας. Πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα τον βρεις τον τρόπο! Υπομονή, από τον 8ο και μετά γίνεται πιο εύκολο

[Super.mum]

2 ώρες πρίν, Chrysoum είπε:

Γειά σου @Astrien και υπομονή! Σε καταλαβαίνω απόλυτα, δεν πάει πολύς καιρός από τότε που περνούσα τα ίδια (και χειρότερα). Εγώ έχω τρία παιδιά, 4 ετών η μεγάλη, 2,5 ετών η μεσαία και μικρός μου είναι 11 μηνών. Μπορώ να σου πω ότι είναι ήδη πολύ καλύτερα τώρα, οπότε το πρώτο που θα σου πω είναι υπομονή, σε λίγο καιρό θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Τώρα στα πρακτικά, ήδη σου είπαν και οι υπόλοιπες πολλες χρήσιμες συμβουλές. Εμένα δυστυχώς το μόνο που λειτουργεί με την μεσαία, όσο θέλω να κοιμησω τον μικρό είναι η τηλεόραση. Έχει αυτισμό οπότε δεν καταλαβαίνει αν της πω κάτι, να κάνει ησυχία δηλαδή. Τέλος θα σου πω ότι αφού τα κατάφερα εγώ, τότε μη μασάς μπορείς να τα καταφέρεις και εσύ! Πέρασα παρα πολύ δύσκολα από την γέννηση του μικρού. Ο μικρός κοιμάται πολύ χάλια τα βράδια, ξυπνάει 12 - 14 φορές και τους προηγούμενους μήνες ξυπνουσε μέσα στο βράδυ και εμένε ξύπνιος κανένα 2 ωρο. Επίσης η μεσαία έχει τεράστια προβλήματα με τον ύπνο, υποθέτουμε λόγω του αυτισμού, οπότε ξυπνάει και αυτή πολύ συχνά μέσα στα βράδια. Οπότε υπήρχαν αρκετά βράδια που ξυπνουσαν και τα δύο διαδοχικά και εμένα 5 ώρες ξύπνια μέσα στο βράδυ. Εκείνες τις ημέρες έλεγα, ότι δεν αντέχω άλλο, δεν θελω να ζω άλλο, ήμουν τόσο κουρασμένη. Τώρα προφανώς και έχουμε τα θέματα μας, αλλά είναι ήδη πιο εύκολη η καθημερινότητα μας. Πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα τον βρεις τον τρόπο! Υπομονή, από τον 8ο και μετά γίνεται πιο εύκολο

Σου βγάζω το καπέλο κοριτσάρα , χαρά στο κουράγιο σου και την υπομονή σου και Χρόνια πολλά σε όλες μας κορίτσια!  

[Astrien]

On 4/3/2022 at 9:19 ΜΜ, Lenia16 είπε:

Σαν να διαβάζω τα δικά μας! Κ εγώ έχω μια κόρη 5 ετών κ ένα μωρό 2 μηνών. Το ίδιο κ εγώ, για να την πάω νηπιαγωγείο κουβαλάω κ το μωρό στο μάρσιπο στις 8 το πρωί μέσα στην παγωνιά κ πολλές φορές κοιμάται το καημένο κ το ξυπνάω. Η μεγάλη καθυστερεί κ με πιάνουν τα νεύρα μου ή πολλές φορές κάνει πράγματα επίτηδες για να με τσιγκλισει επειδή κ αυτή έχει ξεβολευτει με τον ερχομό του μωρού. Πριν κ εμείς ήμασταν οι 3 μας, παιχνίδια, βόλτες, αποκλειστικότητα. Τώρα δεν προλαβαίνω να παίξω πολύ με το μεγάλο παιδί γιατί θηλάζω, ο άντρας μου γυρίζει σπίτι στις 19.00 συν ότι ήταν κλεισμένη στο σπίτι από αρχές Δεκεμβρίου που κολλήσαμε κορονοιο, μετά γέννησα κ επέστρεψε σχολείο πριν από 10 μέρες οπότε τα χει παίξει κ αυτή κ είναι λογικό να αντιδρά. Εμένα το μωρό κοιμάται πολύ αργά, μετά τις 22.00. ότι κ αν έχω κάνει για να κοιμηθεί νωρίτερα δε δουλεύει. Μια φορά κατάφερα να την κοιμισω στις 7 κ έμεινε ξύπνια 2 με 6 τα ξημερώματα. Εγώ γενικά αυτή τη φορά είμαι πολύ χαλαρή γιατί στο πρώτο παιδί πέρασα πολύ δύσκολα (δεν κοιμόταν καθόλου μέρα νύχτα, ήταν πολύ απαιτητικό, δυσκολία στο θηλασμό, τσακωμοί κλπ) οπότε είπα θα πάω με τα νερά του κ ότι γίνει. Αυτό που κάνω αυτή τη φορά που έχω ξεπεράσει το κόλλημα με τον αποκλειστικό θηλασμό είναι ότι αφού θηλάσω το μωρό για βράδυ την παραδιδω στον άντρα μου κ ασχολούμαι με τη μεγάλη. Την κάνω μπάνιο, πλένουμε δόντια, μπορεί να παίξουμε κανένα 10λεπτο ή να διαβάσουμε κανένα βιβλίο, τη βάζω για ύπνο κ συζητάμε λίγο. Αν το μωρό πεινάσει ξανά του δίνει ο μπαμπας ξένο γάλα κ δεν μας ενοχλεί, είναι η ώρα μας. Προσπαθώ κ το Σάββατο να κάνω κάτι μαζί της, παιδική χαρά, ψώνια, μια βόλτα. Κάποιες φορές παίζουμε στο δωμάτιο της κ θηλάζω εκεί το μωρό. Να πω την αλήθεια μου βλέπει κ αρκετή τηλεόραση αυτή την περίοδο αλλά δεν γίνεται διαφορετικά γιατί πρέπει να γίνουν κ οι δουλειές κ με ένα μωρό παραμασχαλα (δεν κάθεται ούτε λεπτό αν δεν το έχεις αγκαλιά) κ ένα 5χρονο να γκρινιάζει θα καταλήξω στο φρενοκομείο. 

Για φαγητό μπορείς να ετοιμάσεις διαφορα από το σκ πχ να πλάθεις μπιφτέκια κ να τα βάζεις ένα ένα κατάψυξη κ μετά κατευθείαν φούρνο, κοκκινιστό κρέας, όσπρια που κρατάνε 2-3 μέρες στο ψυγείο, καμία πίτα, γενικά να έχεις για τη μισή βδομάδα τουλάχιστον, έτοιμο φαγητό. Εγώ βάζω πλυντήριο το βράδυ ώστε να μη χάνω χρόνο κ εννοείται δε σιδερωνω παρά μόνο των παιδιών κ αυτά που φοράμε έξω. Εμένα το μωρό έχει κ έντονη παλινδρόμηση κ αλλάζουμε συνέχεια φορμάκια, ρούχα, πιτζάμες, σεντόνια, γίνεται ένας χαμός. Κουράγιο κ θα φτιάξει, εγώ αυτό λέω στον εαυτό μου.

 

Να σου ζήσει @Lenia16 το μωράκι και εσένα! Αυτό με τη μεικτή διατροφή εχει περασει πολλές φορές από το μυαλό μου και είναι κάτι που όντως θα βοηθούσε! Αν η μεγάλη ήξερε ότι θα έχουμε την ώρα μας το βράδυ δε θα αντιδρούσε ετσι ολη την ώρα θέλω να πιστεύω. Η αλήθεια το βραδυ ήταν η ωρα μας! Λέγαμε τα δικά μας, παίζαμε και κοιμόμασταν αγκαλίτσα! Και μου λείπουν κι εμένα αυτές οι στιγμές. Ακομα και αν κάποιες μέρες την πήγαινε για υπνο ο μπαμπας της ειχα φροντίσει να περάσουμε αρκετό χρόνο μαζί νωρίτερα! Για πες μου περισσότερες πληροφοριες; το μωρό πως δέχεται το ξενο; ο μπαμπας τα καταφέρνει να το κοιμισει ευκολα; χρησιμοποιεί μαρσιπο; ο δικός μου μεσα στη μέρα κάθεται να τον κοιμισει ο  μπαμπας αλλα το  βραδυ δεν ηρεμεί εύκολα. Νομίζω πως αν τον αφήσω στον μπαμπά να τον κοιμισει για βραδυ θα ξεσηκώσει ολο το σπιτι.  Εγώ στην αρχή αφού τον κοιμιζα για βραδυ έβγαζα γαλα και του το έδινε  ο μπαμπας  στην επόμενη αφύπνιση που ήταν μισοκοιμισμενος. Απο τοτε ομως που ξεκίνησε δουλεια το κόψαμε γτ ήταν πολύ κουρασμένος για να ξυπναει, αφού ανέλαβε μετα τη δουλεια να κοιμίζει τη μεγάλη και να συγυριζει ότι απέμεινε από την κουζίνα, ενώ κι εμένα με παιρνει μερικές φορές με το μικρο και δεν μπορώ να σηκωθώ να βγάλω γαλα. Μπουκάλι δίνετε μονο 1 φορά μέσα στη μερα;και μετα όταν ξυπναει ξανά τη νυχτα, θηλάζει πάλι; συγνώμη αν ρωταω πολλα   απλα ειναι κατι που θα με βολεύε πολυ αλλα δεν ξερω αν θα πιάσει και φοβάμαι μην χαλάσω το πρόγραμμα του μικρού, που το έκανε μόνος του. Δλδ από τότε που ήρθαμε σπιτι γύρω στις 18 ξεκινάει την γκρίνια μέχρι να κοιμηθει. Δεν ειναι ότι εγώ το προσπαθώ. Η αλήθεια έχουμε μεγαλα παράθυρα και μπαίνει τη μερα πολυ φως. Και όταν αρχίζει να νυχτώνει κοιτάζει από εξω και αρχίζει την γκρίνια. ( αυτο μου το έκανε και η μεγαλη. Δεν ξερω αν ειναι ιδέα μου. Το κάνουν και τα δικά σας μωράκια; )

Τηλεόραση βλεπει και η δική μου αρκετή . Μου δίνει χρόνο να ετοιμάσω κάποια πράγματα ή να θηλασω κάποιες φορές ήρεμα τον μικρο. 

 

[Lenia16]

Θα ήθελα να προσθέσω ότι σε εμάς στο πρώτο παιδί δεν δούλεψε τίποτα σχετικά με τον ύπνο. Δηλαδή ούτε το κοιμήσου παιδί μου (που βέβαια δεν άντεξα να το κάνω όπως έλεγε το βιβλίο), ούτε το no cry sleep solution ούτε καμία άλλη μέθοδος. Ξυπναγε κάθε μισή ώρα χωρίς υπερβολή. Μέχρι 4 χρόνων ζήτημα να είχε κοιμηθεί 5 φορές σερί βράδυ. Είχα πάει μέχρι κ σε παιδοψυχολογο φαντάσου. Ακόμη κ τώρα που είναι 5 χρόνων ξυπνάει, ακούω που πίνει νερό κ ξανακοιμαται ή μας φωνάζει ή έρχεται στο κρεβάτι μας.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι προτείνω να μην αναλωθείς στην προσπάθεια να ρυθμισεις τον ύπνο του μωρού γιατί θα κουραστείς κ θα εκνευριζεστε κ εσύ κ το μωρό αλλά κ το άλλο παιδί και στο τέλος μπορεί να μην καταφέρεις τίποτα πέρα από αντίδραση στον ύπνο. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό όπως όλοι οι ανθρωποι κ αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι μάλλον πρέπει να πάμε με τα νερά του σε τέτοια ζητήματα. Σίγουρα σε κάποια παιδάκια δουλεύουν οι μέθοδοι, κ εγώ γνωρίζω μια τέτοια περίπτωση, αλλά πρώτον ήταν μεγαλύτερα κ δεύτερον πιστεύω ότι πρέπει να το έχει το παιδί. Καταλαβαίνω απόλυτα την κούραση, σου λέω κάναμε 3 χρόνια να κοιμηθούμε 4ωρο σερί, ο άντρας μου πήγε πόσες φορές να τρακάρει από την αϋπνία. Κ την είχαμε κ στο κρεβάτι μας εννοείται έτσι; Για κούνιες, κρεβάτια κλπ δεν το συζητώ. Επίσης έχε υπόψη σου ότι μπορεί κάποιες μέρες που περνάει άλμα ανάπτυξης να χειροτερεύει η κατάσταση. Ψάξε να βρεις ποιες εβδομάδες είναι αυτές, εγώ τώρα που το γνωρίζω το καταλαβαίνω και κάνω περισσότερη υπομονή γιατί σκέφτομαι ότι το μωράκι θα κατακτήσει κάποιο αναπτυξιακό στάδιο και μετά θα χαιρόμαστε!

 

 

 

 

[Astrien]

On 4/3/2022 at 12:25 ΜΜ, Super.mum είπε:

Καλησπέρα , να χαίρεσαι τα παιδάκια σου!  Πρόσφατα και εγώ έγινα για Τρίτη φορά μαμά. Ο μικρότερος τώρα δεν είναι ούτε μηνός , ο μεσαίος είναι 1 μισή και ο «μεγάλος» 2 μισή και κάτι. Ούτε εγώ έχω κάποια βοήθεια , μόνο από τον άντρα μου που και εκείνου η άδεια τελειώνει όπου να ναι και θα πρέπει να επιστρέψει στην δουλειά. Από την στιγμή που θα επιστρέψει θα είμαι και εγώ σχεδόν όλη μέρα μόνη. Ειλικρινά σε καταλαβαίνω είναι πολύ δύσκολο. Εμένα ο «μεγάλος» μου γιος δεν θέλει να συνεργαστεί καθόλου. Μίλησα με παιδοψυχολόγο γιατί δεν ήξερα να διαχειριστώ την τόσο μεγάλη άρνηση του σε όλα. Έχει μια άρνηση πραγματικά σε όλα , από τότε που ήρθε το νέο μέλος , ότι και να του πω η απάντηση είναι ΟΧΙ. Θα έρθεις να φας ; Όχι!   Θα ντυθείς ; Όχι!  Θα μαζέψουμε τα παιχνίδια σου ; Όχι.  Όποτε η παιδοψυχολόγος μου πρότεινε πρώτα από όλα να δώσω χρόνο. Φυσικά αυτό το γνωρίζουμε όλοι , αλλά λίγο το καταλαβαίνουμε. Δίνω χρόνο. Πολύ σημαντικό. Με τον καιρό όλα μπαίνουν σε μια τάξη και τα πράγματα πάνε καλύτερα. Ας μην ξεχνάμε ότι όχι μόνο για εμάς αλλά και για εκείνα είναι μια τεραστια αλλαγή στην ζωή τους. Όπως μου είπε διαλύεται μια τετραμελής οικογένεια και χτίζεται από την αρχή μια πενταμελής. Και αυτό θέλει κόπο και χρόνο. Για να γίνει καλή δουλειά και να μην πληγωθεί κανείς. Και το δεύτερο που μου πρότεινε ήταν : δίνω επιλογές. Από το να πω έλα να ντυθείς , τώρα θα πω τι προτιμάς να φορέσεις ; Και θα έχω δυο αλλαξιές ρούχα. Έχει την δυνατότητα να διαλέξει. Του αρέσει. Και τα πράγματα έτσι γίνονται πιο εύκολα. Από το έλα να φας , ρωτάω τι θα φας αυτό η αυτό ; Και δίνω πάλι δυο επιλογές. Αυτό βέβαια δεν το εφαρμόζω στο μεσημεριανό. Γιατί μαγειρεύω μια φορά για όλους και τέλος άμα θέλει το τρώει. Για το κολατσιό όμως η το πρωινό που έχω επιλογές να φτιάξω και κάτι ακόμα γρήγορο. Τον ρωτάω τι θέλει περισσότερο. Πιάνει αρκετές φορές και δουλεύει. Αν δεν το έχεις προσπαθήσει , δεν χάνεις κάτι. Επίσης καταλαβαίνω ποσο χρόνο σου κλέβει τώρα το νέο μωράκι σας , αλλά μην ξεχνάς να δείχνεις στην μεγάλη σου πόσο την αγαπάς  και ότι αυτό δεν έχει αλλάξει. Για εσένα αυτό μπορεί να είναι αυτονόητο αλλά εκείνη επειδή τόσο καιρό είχε μάθει μόνη της με όλη την προσοχή σου , τώρα σίγουρα πληγώνεται που έχουν αλλάξει τα πράγματα. Όποτε σε κάθε δυσκολία ακόμα και αν είναι θυμωμένη να της θυμίζεις ότι την αγαπάς. Ακόμα και αν έχεις θυμώσει εγώ σε αγαπάω το ίδιο. Αυτό λέω εγώ στον γιο μου. Και κάτι τελευταίο , είναι αρκετά μεγάλη , για εμένα μην την αφήνεις έξω από την περιποίηση του μωρού. Όταν αλλάζεις το μωρό μπορείς να της ζητήσεις να σε βοηθήσει , να σου φέρει την πανα η να σου φέρει την κουβέρτα όταν θηλάζεις. Να της λες να κάθεται μαζί σου να την ταΐσετε μαζί. Να συμμετέχει και εκείνη. Μην μένει από έξω . Φυσικά αν θέλει. Αν το παιδί έχει άρνηση δεν θα την πιέσεις. Εμένα τις πρώτες μέρες δεν ήθελε να το βλέπει το νεογέννητο. Ούτε λόγος να συμμετέχει η να το χαϊδέψει. Τώρα σιγά σιγά φτιάχνουν τα πράγματα. Προσπαθώ να του θυμίζω ότι είναι ο αγαπημένος μου. Δεν ισχύει , όλα τα αγαπάω το ίδιο. Αλλά αυτός ας νομίζει αυτό αφού τον κάνει να νιώθει καλύτερα  υπομονή εύχομαι. Θα ξεπεταχτεί λίγο και αυτό και θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα για όλους σας ! 

Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου! Είναι κι όλα ακομα πολυ μικρά! Μπραβο που πήρες την αποφαση και τα έκανες τόσο κοντά το ένα στο ολο. Κι εγω ετσι το σχεδίαζα πριν μείνω εγκυος στο 1ο αλλά δυσκολεύτηκα πολυ με τη μεγάλη. Αυτό με τις 2 επιλογές που προτείνεις το δοκιμαζω που και που. Μερικές φορές πιανει. Μερικές όχι. Είναι φορές που ενω της δίνω 2 επιλογές, η μικρη στο τέλος θελει κάτι τρίτο. τι κανουμε στην περίπτωση αυτή; δεχόμαστε αυτο που προτείνει το παιδι αν ειναι βέβαια εφικτό  ή επιμένουμε στις επιλογές που δωσαμε; επίσης όταν έχω το μωρό να γκρινιάζει αγχώνομαι ισως και δεν μπορώ να διαπραγματευτω.  γενικα δοκιμαζει συνέχεια τα ορια μαζι μου. Ισως είναι δικό μου θέμα. Κατι που πρέπει να δουλέψω με τον εαυτό μου. 

Επισης της  λέω πως την αγαπώ και της το δείχνω όσο μπορώ. Γι αυτήν ομως η αγαπη μετριέται σε χρόνο μαζί μου και αυτός τελευταία ειναι λειψός.

Στο θέμα βοήθεια δείχνει υπερβολικό ζήλο. Ειδικά στην αρχή. Θέλει να το κοιμίζει, να το κάνει μπάνιο, να το αλλάζει και να το ταιζει.  Στεναχωριέται όταν δεν μπορει να βοηθήσει όσο θέλει ή δεν την αφήνουμε.  Δεν υπάρχουν τόσα πολλά να κανει οσα θα ήθελε. Πιστεύω όταν μεγαλώσει λίγο ο μικρός και μπορει να κανει πιο πολλά μαζί του θα το ευχαριστηθεί. Είναι πολυ δοτικο παιδακι. Θέλει να βοηθάει συνέχεια. 

[Astrien]

On 5/3/2022 at 9:35 ΜΜ, samsympan είπε:

@Astrien να σας ζήσει-ουν!

Όταν γεννήθηκε το 2ο παιδί μας το 1ο ήταν σχεδόν 3ετών (δεν πήγαινε παιδικό, από το πρωί έως και αργά το απόγευμα που επέστρεφε ο σύζυγος, ήμασταν οι 3μας). Θα μπορούσα να πω πολλά για το θέμα, όπως και όλες οι μητέρες με 2 ή παραπάνω παιδιά. Αλλά για να μην μακρηγορώ, θα περιοριστώ να σου πω ότι για εμένα ήταν πολύ βοηθητικό ότι, πλην των βασικών, έπαψα να έχω και να επιβάλλω πρόγραμμα. Εννοώ πλην πχ κάποιου βασικού προγράμματος στο φαγητό και στον βραδυνό ύπνο-πρωϊνή αφύπνιση, δεν μπήκα στην διαδικασία να κοιτώ ρολόι και να λέω τώρα πρέπει να γίνει το x, σε μία ώρα το y, κλπ. Πήγαινα όπως με πήγαινε η μέρα. Δηλαδή, πρωϊνή αφύπνιση, τακτοποίηση τα παιδιά τουαλέτα/ντύσιμο/πρωινό και μετά ένα απλό φαγητό μαγείρεμα και βασικές οικιακές εργασίες. Αυτές οι ώρες του μαγειρέματος-οικιακών εργασιών σπαστά με όσο διαλείμματα χρειαζόταν (πολλά) όπου θα παίζαμε με την μεγάλη-επιτραπέζια-κρυφτό-ζωγραφική-βιβλία και το μωρό, αν δεν κοιμόταν, μαζί σε όλα είτε στα χέρια να θηλάζει, είτε καλαθούνα, είτε πιο μετά δίπλα μας ριλάξ-γυμναστηριάκι. Έπειτα μεσημέρι ξάπλωνα εγώ αλλά δεν κοίμιζα κανένα παιδί. Εννοώ η μεγάλη στο κρεβάτι της με βιβλία-κουκλιά αν κοιμόταν καλώς αλλιώς δεν πίεζα. Αλλά τόνιζα ότι χαλαρώνουμε τώρα οπότε όχι φωνές κλπ. Το μωρό δίπλα μου, αν κοιμόταν καλώς, αλλιώς θηλασμός-λίγο παιχνίδι, άραγμα έστω λίγο να ισιώσει το κορμί μου. Αν κοιμούνταν τα παιδιά είτε κοιμόμουν κι εγώ, είτε έκανα καμια δουλειά. Αναλόγως αναγκών. Απόγευμα πάλι ότι δουλειές χρειάζονταν εντός-εκτός σπιτιού τα παιδιά μαζί.Και βράδυ μετά δεν είχαμε στάνταρ ώρα ύπνου. Από μια ώρα κι έπειτα βέβαια το σπίτι θα ηρεμούσε. Αλλά γενικά είμασταν ελαστικοί βάσει του πως είχε κυλήσει η μέρα.

 

Και γενικά όλα μα όλα τα κάναμε και οι 3μαζί και όταν επέστρεφε ο σύζυγος και οι 4 (και τώρα το ίδιο). Έτσι είναι το πρόγραμμα της οικογένειας μας, έτσι πορευόμαστε.

 

Οπότε, αν και διαβάζοντας σε, έχω μια επιφύλαξη ότι το χαλαρό πρόγραμμα θα ήταν κάτι που θα επέλεγες (καθώς και το μεγάλο παιδάκι έχει σχολείο-δραστηριότητες), θα σου έλεγα να δεις μήπως ανά περιπτώσεις σε εξυπηρετήσει. Και κυρίως να μην νιώθεις ενοχές για κάτι. Βάζε λίγο χρόνο στην μέρα να παίρνεις μια ανάσα (πχ όταν επιστρέφει ο σύζυγος να κάνεις ένα μπάνιο χαλαρωτικό, να ασχοληθείς για λίγο με κάτι που να σε ευχαριστεί ακόμη κι αν αυτό είναι να κοιτάς το ταβάνι/να κοιμηθείς λίγο). Κάνε-κάντε το καλύτερο που μπορείτε και όλα ok! Το σημαντικότερο είναι ότι είσαι-είσαστε παρόντες στην ζωή των παιδιών σας και  αυτό το εισπράτουν τα παιδιά.

 

Υγ: και η  @Chrysoum αν θυμάμαι έχει αναρτήσει ένα παρόμοιο θέμα. Ψάξε αν θες να το βρεις.

Αυτό με το χαλαρο προγραμμα θα με βόλευε καλύτερα η αλήθεια. Αλλα δεν ειναι εφικτό μεσα στη βδομάδα και αυτό με αγχώνει πιο πολυ.  Δε θέλω να κόψω τη μικρή ομως από τον παιδικο και τις δραστηριότητες γτ είναι πράγματα που αγαπάει και  την ευχαριστούν. Το σκ εκτός από το μεγάλο σουπερ μαρκετ που ειναι στο πρόγραμμα και 2-3 δουλειες στο σπιτι ακολουθούμε τα παιδια. Αλλα δεν μπορούμε να τα συντονισουμε παντα. Οταν η μεγαλη θα θελει να βγει πχ βόλτα θα είναι η ωρα να θηλάσει ο μικρος. Μέχρι να τελειώσω με το μικρο η μεγάλη θα έχει αρχίσει να ασχολειται με κατι αλλο και αντε μετα να τη διακόψω για να ντυθει.  Πάντως  μου κανουν εντύπωση όσα λες για τον υπνο/ξεκουραση τον παιδιών σου. Για παράδειγμα το οτι καθόταν στο κρεβατι της η μεγαλη ενω εσυ με το μωρό ήσασταν αλλου μαζί. Η δική μου αποκλείεται να το δεχόταν. Δεν της το έμαθα και απο πριν για να πω την αλήθεια. Οπου ήμουν εγώ την είχα πάντα δίπλα μου. Μονο αν θα τη βάλω να δει λίγα παιδικα θα κάτσει μόνη της χωρις να με ακολουθεί. Κι  επίσης το μωράκι κοιμόταν στην καλαθουνα;  διαβαζοντας σε σκέφτομαι ότι κατι κανω λαθος!

[Astrien]

On 8/3/2022 at 6:50 ΜΜ, Chrysoum είπε:

Γειά σου @Astrien και υπομονή! Σε καταλαβαίνω απόλυτα, δεν πάει πολύς καιρός από τότε που περνούσα τα ίδια (και χειρότερα). Εγώ έχω τρία παιδιά, 4 ετών η μεγάλη, 2,5 ετών η μεσαία και μικρός μου είναι 11 μηνών. Μπορώ να σου πω ότι είναι ήδη πολύ καλύτερα τώρα, οπότε το πρώτο που θα σου πω είναι υπομονή, σε λίγο καιρό θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Τώρα στα πρακτικά, ήδη σου είπαν και οι υπόλοιπες πολλες χρήσιμες συμβουλές. Εμένα δυστυχώς το μόνο που λειτουργεί με την μεσαία, όσο θέλω να κοιμησω τον μικρό είναι η τηλεόραση. Έχει αυτισμό οπότε δεν καταλαβαίνει αν της πω κάτι, να κάνει ησυχία δηλαδή. Τέλος θα σου πω ότι αφού τα κατάφερα εγώ, τότε μη μασάς μπορείς να τα καταφέρεις και εσύ! Πέρασα παρα πολύ δύσκολα από την γέννηση του μικρού. Ο μικρός κοιμάται πολύ χάλια τα βράδια, ξυπνάει 12 - 14 φορές και τους προηγούμενους μήνες ξυπνουσε μέσα στο βράδυ και εμένε ξύπνιος κανένα 2 ωρο. Επίσης η μεσαία έχει τεράστια προβλήματα με τον ύπνο, υποθέτουμε λόγω του αυτισμού, οπότε ξυπνάει και αυτή πολύ συχνά μέσα στα βράδια. Οπότε υπήρχαν αρκετά βράδια που ξυπνουσαν και τα δύο διαδοχικά και εμένα 5 ώρες ξύπνια μέσα στο βράδυ. Εκείνες τις ημέρες έλεγα, ότι δεν αντέχω άλλο, δεν θελω να ζω άλλο, ήμουν τόσο κουρασμένη. Τώρα προφανώς και έχουμε τα θέματα μας, αλλά είναι ήδη πιο εύκολη η καθημερινότητα μας. Πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα τον βρεις τον τρόπο! Υπομονή, από τον 8ο και μετά γίνεται πιο εύκολο

Σε ευχαριστώ πολυ κορίτσι μου! Να σου ζήσουν και τα 3! Πριν περιπου 2,5-3 χρονια που έμπαινα συχνα στο φόρουμ είχες ακομα την 1η μονο θυμαμαι. Πρέπει να έχουν με τη δική μου ίδια ημερομηνία περίπου γενεθλια. Τον Νοέμβριο του 17!  Φαντάζομαι κούραση με  τα 3! Χαρά στο κουράγιο σου! Πάντως εμένα η μεγαλη που ειναι 4 και πάλι δεν μπορει να κανει ησυχια και χωρίς αυτισμό. Μόνο με την τηλεόραση όπως λες.

[Astrien]

On 9/3/2022 at 8:23 ΠΜ, Lenia16 είπε:

Θα ήθελα να προσθέσω ότι σε εμάς στο πρώτο παιδί δεν δούλεψε τίποτα σχετικά με τον ύπνο. Δηλαδή ούτε το κοιμήσου παιδί μου (που βέβαια δεν άντεξα να το κάνω όπως έλεγε το βιβλίο), ούτε το no cry sleep solution ούτε καμία άλλη μέθοδος. Ξυπναγε κάθε μισή ώρα χωρίς υπερβολή. Μέχρι 4 χρόνων ζήτημα να είχε κοιμηθεί 5 φορές σερί βράδυ. Είχα πάει μέχρι κ σε παιδοψυχολογο φαντάσου. Ακόμη κ τώρα που είναι 5 χρόνων ξυπνάει, ακούω που πίνει νερό κ ξανακοιμαται ή μας φωνάζει ή έρχεται στο κρεβάτι μας.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι προτείνω να μην αναλωθείς στην προσπάθεια να ρυθμισεις τον ύπνο του μωρού γιατί θα κουραστείς κ θα εκνευριζεστε κ εσύ κ το μωρό αλλά κ το άλλο παιδί και στο τέλος μπορεί να μην καταφέρεις τίποτα πέρα από αντίδραση στον ύπνο. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό όπως όλοι οι ανθρωποι κ αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι μάλλον πρέπει να πάμε με τα νερά του σε τέτοια ζητήματα. Σίγουρα σε κάποια παιδάκια δουλεύουν οι μέθοδοι, κ εγώ γνωρίζω μια τέτοια περίπτωση, αλλά πρώτον ήταν μεγαλύτερα κ δεύτερον πιστεύω ότι πρέπει να το έχει το παιδί. Καταλαβαίνω απόλυτα την κούραση, σου λέω κάναμε 3 χρόνια να κοιμηθούμε 4ωρο σερί, ο άντρας μου πήγε πόσες φορές να τρακάρει από την αϋπνία. Κ την είχαμε κ στο κρεβάτι μας εννοείται έτσι; Για κούνιες, κρεβάτια κλπ δεν το συζητώ. Επίσης έχε υπόψη σου ότι μπορεί κάποιες μέρες που περνάει άλμα ανάπτυξης να χειροτερεύει η κατάσταση. Ψάξε να βρεις ποιες εβδομάδες είναι αυτές, εγώ τώρα που το γνωρίζω το καταλαβαίνω και κάνω περισσότερη υπομονή γιατί σκέφτομαι ότι το μωράκι θα κατακτήσει κάποιο αναπτυξιακό στάδιο και μετά θα χαιρόμαστε!

 

 

 

 

Καλα κι εμεις με τη μεγάλη δύσκολα περάσαμε με τον ύπνο! Ειδικά μέχρι να  βγουν ολα τα δόντια περίπου 2,5 χρονων δεν είχα κοιμηθει ολόκληρο βράδυ. Ξυπνουσε και ήθελε στηθος ολη την ώρα. Έπειτα ξυπνουσε πιο αραιά μέχρι που αποθηλασε παλι με κλάματα και δυσκολίες λίγο μετά τα 3. Δλδ λίγους μήνες πριν ξαναμεινω εγκυος! Τις εβδομάδες με τα άλματα της έχω ήδη κατεβάσει στο κινητό και τις έστειλα στον άνδρα μου! Για να παίρνουμε λίγο κουραγιο μετρώντας αντίστροφα. αλλα όταν λες να μην προσπαθώ να το κοιμισω τι εννοεις; να το αφήνω μόνο του και θα αποκοιμηθει; 

[samsympan]

13 ώρες πρίν, Astrien είπε:

Δε θέλω να κόψω τη μικρή ομως από τον παιδικο και τις δραστηριότητες γτ είναι πράγματα που αγαπάει και  την ευχαριστούν.

Όχι βέβαια! Εννοείται. Το προκαθορισμένο πρόγραμμα είναι πρόγραμμα και δεν τίθεται θέμα αλλαγής. Εννοούσα μια χαλαρότητα τις υπόλοιπες ώρες. Δηλαδή πχ εγώ στο 2ο παιδί ειδικά δεν ασχολήθηκα με ημερήσιους ύπνους. Εννοώ δεν κοιτούσα ρολόι να πω σε λίγο είναι ώρα ύπνου για το μωρό. Δεν το κοίμιζα, όπως συνήθως το εννοούμε. Πχ κάθε που γκρίνιαζε το έβαζα στο στήθος. Όταν τελείωνε, το άφηνα στο καλαθάκι (αργότερα εναλλάξ ριλάξ, γυμναστηριάκι). Αν έκλεινε ματάκια καλώς, αν όχι το άφηνα να χαζεύει τριγύρω (είχε θέαμα την μεγάλη δίπλα που έπαιζε και όλο μιλούσε, του μιλούσα εγώ όσο έκανα καμιά δουλειά). Και μόνο εάν μου έδεινε δείγματα το ίδιο ότι νυστάζει και δυσκολεύται να αποκοιμηθεί μόνο του, μόνο τότε το κοίμιζα. Βέβαια σε σχέση με άλλα μωρά κοιμόταν λιγότερο μέσα στην ημέρα, αλλά ήταν ok. Δεν είχε εκνευρισμό ή κάτι άλλο.

 

13 ώρες πρίν, Astrien είπε:

Οταν η μεγαλη θα θελει να βγει πχ βόλτα θα είναι η ωρα να θηλάσει ο μικρος. Μέχρι να τελειώσω με το μικρο η μεγάλη θα έχει αρχίσει να ασχολειται με κατι αλλο και αντε μετα να τη διακόψω για να ντυθει.

Εδώ κοίτα. Μετά το μωρό μπήκαν κάποια στιγμή στο λεξιλόγιο μου ατάκες του στυλ:"Θα κάνουμε αυτό τώρα, επειδή έτσι είπε η μαμά". Εννοώ, εξηγούσα μεν πάντα, αλλά όταν άρχιζαν τα "γιατί-δεν θέλω τώρα-όχι" έπαυα να επιχειρηματολογώ και το έκλεινα εκεί το θέμα. Πχ Εγώ αποφάσιζα την ώρα της βόλτας, ξεκινάμε για βόλτα, το μωρό λερώθηκε πριν φύγουμε, πίσω για αλλαγή, γκρινιάζει για στήθος, μπαίνει στήθος, όλοι τώρα κάνουμε υπομονή "παίξε λίγο χρυσό μου και όταν τελειώσει θα φύγουμε". Έτσι είναι τα πράγματα, τέλος!

 

13 ώρες πρίν, Astrien είπε:

Πάντως  μου κανουν εντύπωση όσα λες για τον υπνο/ξεκουραση τον παιδιών σου. Για παράδειγμα το οτι καθόταν στο κρεβατι της η μεγαλη ενω εσυ με το μωρό ήσασταν αλλου μαζί. Η δική μου αποκλείεται να το δεχόταν. Δεν της το έμαθα και απο πριν για να πω την αλήθεια. Οπου ήμουν εγώ την είχα πάντα δίπλα μου. Μονο αν θα τη βάλω να δει λίγα παιδικα θα κάτσει μόνη της χωρις να με ακολουθεί. Κι  επίσης το μωράκι κοιμόταν στην καλαθουνα;  διαβαζοντας σε σκέφτομαι ότι κατι κανω λαθος!

Να σου πω εδώ ότι ναι, η μεγάλη καθόταν στο κρεβάτι της με βιβλία, κουκλιά. Τα δωμάτια μας κολλητά, το σπίτι μικρό, της μιλούσα κιόλας. Αλλά αυτό χτίστηκε σταδιακά. Να κάθεται δηλαδή με χαρά στο κρεβάτι της, το καλλιέργησα κι εγώ αργά αργά, βήμα βήμα. Αργότερα όμως, όταν το μωρό έπαψε να κοιμάται στο καλάθι και μεταφέρθηκε στην κούνια, στο ίδιο δωμάτιο με την μεγάλη, μετακόμισα κι εγώ εκεί στρωματσάδα μέχρι τα 2έτη περίπου... 

[tzenaki1982]

On 2/3/2022 at 1:40 ΜΜ, Astrien είπε:

Καλημερα στην όμορφη ομάδα! Πριν 2,5 περίπου μήνες ήρθε στον κόσμο το 2ο παιδάκι μας! Ενας γλυκούλης φουσκιτσας! Όλα ήρθαν άνω κάτω βέβαια και η ρουτίνα που είχαμε φτιάξει μέχρι τότε με τη μεγάλη πήγε περίπατο! Το θέμα είναι πως όσο είμαστε εγώ και ο άνδρας μου σπιτι( ήταν 1,5 μήνα σε αδεια) ειναι ολα καλα! Ο ένας αναλαμβάνει το μωρό και ο αλλος τη μεγάλη. Η μεγάλη μου κορη ειναι 4 χρονών και μέχρι τώρα περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί παίζοντας, πηγαίνοντας βόλτες κτλ! Δεν ειναι από τα παιδάκια που κάθονται χαρουμενα με τις ωρες και παίζουν μονα τους. Βαριεται το παιχνίδι μονη της και έρχεται σε εμάς συνέχεια! Μετα τον ερχομο του μωρου μάλιστα έιναι αρκετά αντιδραστική κυρίως όταν είμαστε μόνοι οι 3 μας.ωαπο την αλλη μερια ο μπεμπης κοιναται δύσκολα και αυτό μόνο πάνω μας ή στο στήθος.Τώρα λοιπόν δεν τα καταφέρνω μονη μου! Όταν είμαι μονη και με τα 2 τις καθημερινές τα απογεύματα  καταλήγουμε συνήθως ο μικρος νυσταγμενος να κλαίει και εγώ εκνευρισμένη με τη μεγάλη που δεν κάνει ησυχία/παίζει μονη της. . Τα πρωινά την πηγαίνω παιδικο μέχρι τις 12:30-13:30. Αλλα κι αυτό μου φαίνεται βουνό. Αφού πρέπει να τους ντύσω και τους 2 μετα απο ναζια και γκρινια, να βάλω το μικρο στο μαρσιπο και να βγω μεσα στην  παγωνιά και τον αέρα με το μωρό.  Στην επιστροφή πάλι τα ίδια. Ο μικρος κοιμαται αναγκαστικά τα πρωινά πανω μου μιας και πρέπει να πηγαινοφερνω τη μικρή. Τα απογεύματα προσπαθώ να τον κοιμισω θηλάζοντας αλλα ή η μικρή φωνάζει και ο μικρος πετάγεται με το παραμικρό ή αν καταφέρει να κοιμηθει κανενα μισαωρο ξυπναει γκρινιαζοντας και ψάχνει παλι το στηθος. Ετσι δεν εχω καθολου χρονο να παίξω με τη μεγάλη αλλα και ο μικρος ειναι μεσα στην γκρίνια. Στο μαρσιπο τα απογεύματα αρνείται να κοιμηθει.  Ισως επειδή κι εγώ έχω υπερένταση ή επειδή κουράζεται ολη την ώρα εκει μεσα. Οταν έρχεται ο άνδρας μου ειναι ωρα να πάω το μικρο για βραδινο υπνο αφού δεν  έχει κοιμηθει ολο το απογευμα ή αν έρθει λιγο νωρίτερα( γύρω στις 16) πάλι έχουμε ένα σωρό πράγματα να κανουμε( ψώνια, πλυντήρια, δραστηριότητες της μεγάλης κτλ)  Νιώθω φοβερές τύψεις που δεν εχω ούτε λίγο χρόνο τις καθημερινές να ασχοληθώ αποκλειστικά με τη μεγάλη. Κατα τις 18 παω το μικρο για υπνο και μέχρι να κοιμηθει, συνήθως 19:30-20:00 η μεγάλη ειναι στο κρεβατι και δε θέλω να πάω γτ θα την ανησυχήσω και θα κοιμηθει πολυ αργα.  Πείτε μου πως να κανω την καθημερινότητα μου λίγο πιο ευκολη; ευπρόσδεκτο κάθε τιπ. 

Πόσο σε καταλαβαίνω δεν φαντάζεσαι..δεν ξέρω τι να σου γράψω για να σε βοηθήσω ..γιατί αν ήξερα θα βοηθούσα κ τον εαυτό μου...οι δικές μου πλέον είναι 2μιση κ 4μιση κ δυσκολεύομαι ακόμη..όχι όσο πριν..όσο πάει καλυτερεύει ή κατάσταση..αλλά με πιανει κ εμένα πολλές φορεσ η απελπισία..ο άντρασ μου λείπει πολλές ωρεσ..κ εγώ γυρνάω μόνη κ με τισ δύο τον περισσότερο καιρό..μόνη μου τισ ετοιμάζω..μόνη τισ ταιζω..μόνη τισ κοιμιζω..λεσ κ τισ έκανα μόνη μου ένα πράγμα...τόσο μόνη νιώθω μερικές φορές..

 

Όσο ήταν βρέφος η μικρή..ευτυχωσ μου χε βγει καλοβολη κ τουσ πρώτους 6 μηνεσ ήταν λεσ κ δεν είχα μωρό στο σπίτι..θήλαζε το πολύ για 7 λεπτά να κ μετά ύπνο..σε αντίθεση με την 1η που με είχε φάει η αϋπνία με τους μαραθώνιους θηλασμός τησ..επισησ είχα εξηγήσει στην μεγάλη πωσ όταν κοιμιζω την μικρή να κάθεται ήσυχη..σαφώς κ δεν το τηρούσε κάθε φορά..αλλά τισ περισσότερες φορές τησ έβαζα πχ ένα παιδικό στην τηλ κ καθόταν το χρυσό μου ήσυχο..αλλά η μεγάλη μου ήταν υπάκουο κ ήσυχο παιδί..δεν πειράζει τίποτα στο σπίτι..αλλά κ πάλι ανησυχούσα για εκείνο τον χρόνο που ήταν μόνη στον καναπέ να βλέπει τηλ.ευτυχωσ το μωρό κοιμόταν εύκολα κ γρήγορα..

Η κατάσταση άλλαξε μετά τους 6 μηνεσ σε μασ..η μικρή από ένα μωρό που ήταν λεσ κ δεν υπήρχε στο σπίτι ζωηρεψε πολύ..ακόμη κ τώρα δεν κάθεται ποτέ σε ησυχία..τηλεόραση κ παιδικά δεν βλέπει..όλο κάτι θέλει να σκορπάει..να κάνει φασαρία..να σκαρφαλώνει..να τρέχει..να αδειάζει συρτάρια..να παίζει με νερά κ να γίνεται μουσκεμα..με παιχνίδια δεν παίζει...μόνο όταν βλέπει Νά τα μαζεύω πάει Καντά σκορπαει.γενικα είναι κ νευρική δεν βάζει κωλο κάτω..με έχει εξοντώσει..

 

Προσπάθησε για πιπίλα κ δεσ μήπως βρεισ κανένα κόλπο κ κοιμάται μόνο του το μωράκι σασ..υπομονή κ κουράγιο..