Προβλημα με τον πατέρα μου

[ninaki80]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Με συγχωρεις αλλα εξιστορεις και περιγραφεις διαλογους σαν να ησουνα παρουσα ...

 

Αυτα τα γλυκαναλατα που περιγραφεις δεν ταιριαζουν με την περιγραφη του σκηνικου της ανεμωνης.,..τουλαχιστον εγω καταλαβα κατι με σαφως μεγαλυτερη ενταση απο μια "βλακεια" της στιγμης και μια "κοτσανα"...και κατι που σαφως κρατησε για μερες με υπομονη της ανεμωνης και κατεληξε να τους διωχνει απο το σπιτι το οποιο ειναι τραγικο και πολυ βαρια κινηση...

 

Οποτε ισως μιλαμε σε αλλη βαση. και παλι ομως οχι δεν συμφωνω οτι μπορει να εκφραζετε καποιος με ασχημο τροπο επειδη απλα καταλαβαινει οτι ο κοσμος δεν γυριζει γυρω του. Ακομη και να μην "παρεμβαινει" στην αποφαση που εχει παρθει ηδη και εχει γινει και πραξη, παρεμβαινει στην ψυχολογια και στις ισορροπιες οχι ενος αλλα τριων ανθρωπων...και δεν βλεπω γιατι επιμενεις οτι αυτο ειναι οκ να γινετε και να αντιμετωπιζετε ελαφρα σαν ενα λαχανικο. Που αποσκοπει και που βοηθαει στο να πεις βλακεια την αποφαση της κορης και του αντρα της? Περα απο την πικρια που βγαζεις...Σε μια υγιη σχεση ο πατερας θα ελεγε απλα "σεβομαστε την αποφαση σας παιδια μου, εσεις να ησαστε καλα, μας λειπετε πολυ. " Βεβαια νταξει αλλιως βλεπουμε τα πραγματα ο καθενας και κανουμε οτι θελουμε...απλα εγω τα εχω αλλιως στο κεφαλι μου...

 

Και τι παει να πει ακριβως οπως δειχνανε κατανοηση οι μεγαλυτεροι στα παιδια? τι ακριβως εννοεις πανω σε αυτο? οτι επειδη ενας ενηλικας ανθρωπος κανει υπομονη το παιδι που γενναει οταν ειναι νηπιο, προεφηβος, εφηβος, νεος που κανει τις επιλογες του, πρεπει να κατανοουμε και να δικαιολογουμε μια συνεχομενη κακη συμπεριφορα αυτων των ανθρωπων οταν εμεις κανουμε οικογενεια, και ημαστε πλεον υπευθυνοι να μεγαλωσουμε τα δικα μας παιδια και να κρατησουμε την οικογενεια που δημιουργησαμε ενωμενη και αγαπημενη? Αυτη ειναι η μυγα στο σπαθι?  Φυσικα θα κανεις υπομονη τους φγονεις σου στις παρεξηγησεις και φυσικα θα εισαι διπλα τους να τους στηριζεις. αλλα αυτο σταματα οτι οι ανθρωποι αυτοι προκαλουν ενταση βγαζουν θυμο και πικρια και προσβολες. Οχι μια φορα γιατι εσπασε ο διαολος το ποδαρι του..ουτε δυο γιατι το ξαναεσπασε...πολλες πολλες φορες τοσες ωστε εχει γινει πλεον ενα μοτιβο familiar ρουτινας...

 

 

μα απο οτι εχω καταλαβει η κακη συμπεριφορα δεν υπηρχε απο πριν...κ σε παλιοτερα post της κοπελας ελεγε οτι οι γονεις της δεν της εχουν δημιουργησει κανενα προβλημα κ ας εμεναν στην ιδια πολυκατοικια..

το οτι φυγαν πριν λιγους μονο μηνες εκανε τον πατερα της να διαφωνησει αλλα οχι να τους κοψει επαφες .... 

η συμπεριφορα που περιγραφει η ανεμωνη για εκεινο το τραπεζι ειναι οτι ειπε μπροστα σε ολους ο πατερας της μια κουβεντα για την επιλογη της.. του τυπου τα εκανες σκατ που εφυγες... 

Just now, Fenia27 είπε:

 

Ειναι αστοχο να συγκρινεις την κορη μαλλον την εφηβη κορη που θα πει χαζη την μαμα για την εξοδο..συμπεριφορα δηλαδη που λιγο πολυ ολα τα παιδια εχουν στην εφηβεια απεναντι στους γονεις...με την συμπεριφορα ενος μεσηλικα πατερα απεναντι στην κορη-μαμα πλεον και στην υπολοιπη οικογενεια της...εντελως αστοχο παραδειγμα..

 

Καταλαβαινεις την σημαντικη αυτη διαφορα? Καθε συμπεριφορα της ευρυτερης οικογεινειας του συζυγου και της συζυγου επιρεαζει ολα τα μελη.εκεινη τον αντρα της και τα παιδια..Δεν δημιουργησε ενταση μονο στην κορη του σαν να ειναι μικρο παιδι. Δεν ειναι πλεον μικρο παιδι. Εχει ανθρωπους διπλα της. την οικογενεια της. οπως το ιδιο συμβαινει απο την μερια του αντρα της...Τι θα γινει δηλαδη αυτη η οικογενεια αν αφησει 4 ενηλικες (τους γονεις δηλαδη ασε μην βαλουμε αλλους συγγενεις) με τα δικα τους κομπλεξ και προβληματα να βγαζουν την χολη στην οικογενεια τους? Δεν πρεπει η ψυχικη τους ηρεμια να διαφυλαχτει? Για μενα τα βλεπεις πολυ ρομαντικα και ελαφρα..αλλα ενταξει ο καθε ανθρωπος πορευεται αναλογα, εμενα αυτη ειναι η γνωμη μου γενικα και ελπιζω να πανε ολα καλα στην ανεμωνη και να μην φορτωνεται με την ασχημη συμπεριφορα του πατερα της δεν ειναι δικο της βαρος...

οι γονεις μετα απο καποια ηλικια φερονται σαν εφηβη κορη... ειναι η ηλικια ειναι τα ιατρικα προβληματα ειναι τα απωθημενα τους.... τα παιδια ειναι που θα διαχωρησουν ποτε κατι λεγετε με κακια ποτε ο γονιος στεκετε εμποδιο κ ποτε αυτα που λεγονται ειναι απλως απο πικρα... 

[Fenia27]

Just now, ninaki80 είπε:

μα απο οτι εχω καταλαβει η κακη συμπεριφορα δεν υπηρχε απο πριν...κ σε παλιοτερα post της κοπελας ελεγε οτι οι γονεις της δεν της εχουν δημιουργησει κανενα προβλημα κ ας εμεναν στην ιδια πολυκατοικια..

το οτι φυγαν πριν λιγους μονο μηνες εκανε τον πατερα της να διαφωνησει αλλα οχι να τους κοψει επαφες .... 

η συμπεριφορα που περιγραφει η ανεμωνη για εκεινο το τραπεζι ειναι οτι ειπε μπροστα σε ολους ο πατερας της μια κουβεντα για την επιλογη της.. του τυπου τα εκανες σκατ που εφυγες... 

 

Αν μου μιλουσε ετσι ο πατερας μου να μου πει δηλαδη "σκατα τα εκανες που εφυγες" θα εφευγα μονη μου επιτοπου. Και ο αντρας μου σιγουρα δεν θα το σηκωνε αυτο...Με την εννοια οτι ειναι ανθρωπος πολυ προσεκτικος και διακριτικος δεν προκαλει καθολου και δεν προσβαλει. Οποτε απλα θα του ελεγε τι ειναι αυτα που λες πως μιλας ετσι και θα φευγαμε. Γιατι μιλας παλι για επιλογη της εναμωνης αλλα δεν ειναι μονο δικη της επιλογη. Ηταν και επιλογη του αντρα της οποτε αν ειπε κατι τετοιο προσβαλει αμεσα και τον αντρα της. Το καταλαβαινεις αυτο? Κατι που εγω δεν θα ανεχομουν. Δεν μπορω να συνυπαρχω ετσι και δεν μπορω να με προσβαλλουν εμενα και τις επιλογες που κανω ΜΑΖΙ με τον αντρα μου...οποτε και εκεινον...Αλλα δεν θυμαμαι τα προηγουμενα ποστ ουτε εχω εικονα...οχι οτι θα αλλαζε και κατι ομως αν μου μιλουσαν με αυτο τον τροπο. φανταζομαι παντως οτι δεν ειναι η πρωτη φορα που εγινε κατι τετοιο..

[student]

On 9/1/2021 at 10:43 ΠΜ, anemoni1989 είπε:

Καλημέρα και καλή χρονιά.

Κατά καιρούς, σε ασχετα θέματα έχει τύχει να αναφερθώ στην ιδιαζουσα σχέση με τον πατέρα μου. Πρόκειται για έναν άνθρωπο επίμονο, που του αρέσει να επιβάλλεται και γενικά να κάνει κουμάντο στους άλλους... Όντας κι εγώ πολύ δυναμική σαν χαρακτήρας, πολλές φορές ερχόμαστε σε ρήξη, από την εφηβεία μου κιόλας, με τους καυγάδες μας να χαρακτηρίζονται ως ομηρικοί. Το προβλημα είναι ότι τώρα έχω κάνει οικογένεια και δεν ανέχομαι από κανέναν να μου κάνει κουμάντο (όχι ότι πριν το ανεχομουν). Δεν εξαρτωμαστε από τους γονείς μου οικονομικά, έχουμε και εγώ και ο άντρας μου δόξα τω θεώ πολύ καλές δουλειές, με πολύ καλές για την εποχή απολαβές και μάλιστα έχουμε αρνηθεί προτάσεις για δουλειά ακόμα και μέσα σε αυτή την κρίση. Επιπλέον, καταφέραμε και κάναμε πραγματικότητα το όνειρο μας να φυγουμε από την Αθήνα, ενώ παράλληλα μεγαλώνουμε ένα υπέροχο κοριτσάκι... Το προβλημα μου, λοιπόν, είναι ότι ο πατέρας μου έχει σκυλιασει που "πήρα το παιδί και έφυγα". Τους επισκέφτηκα μέσα στις γιορτές για να δουν τη μικρή γιατί λόγω ΛΟΚ νταουν είχαν αρκετούς μήνες να τη δουν και αντί να εκτιμήσει αυτή την κίνηση από μεριάς μου, με προσέβαλλε ασταμάτητα μπροστά στο παιδί μου. Έλεγε ανυπόστατα πράγματα, ότι έχω αποτύχει, να μην γίνει σαν εμένα, ότι ΤΟΝ πούλησα ενώ μου έφτιαξε σπίτι και πήγα αλλού που δεν μου πρόσφεραν τα αντίστοιχα και άλλα τέτοια, τα οποία αφενός θεωρώ πως δεν ισχύουν, αφετέρου τα θεωρώ απαράδεκτα ακόμα κι αν είχα όντως κάνει λάθος επιλογές στη ζωή μου. Να μην τα πολυλογω, φτάσαμε στο σημείο να μας διώξει από το σπίτι και εγώ πλέον να μην θέλω να πατήσω το πόδι μου ξανά εκεί πέρα. Δήλωσα ήδη στη μητέρα μου πως άμα θέλει να βλέπει τη μικρή, μπορεί να έρχεται η ίδια όποτε θέλει και πως εγώ δεν ξαναπαταω εκεί πέρα.

Το θέμα μου είναι ότι εγω αισθάνομαι πολύ μεγάλο θυμό. Θεωρώ πως σαν παιδί τους έχω φερθεί καλά και με το παραπάνω. Ότι έχουμε καταφέρει με τον άντρα μου το έχουμε επιτύχει μόνοι μας και με ελάχιστη έως μηδαμινή βοήθεια και δεν ανέχομαι να με προσβάλλουν έτσι, ειδικά μπροστά στο παιδί μου. Δηλαδή, οκ, είναι 2,5 χρόνων και δεν καταλαβαίνει πολλά, αλλά αυτό δε δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να προσβάλλει τη μητέρα του μπροστά του και μάλιστα με πραγματα τα οποία είναι ανυπόστατα (δεν είμαι και καμία ναρκομανής, ούτε εγκληματίας)..  Υπαρχουν άλλοι εδώ μέσα που να έχουν έρθει σε ρήξη με τους γονείς τους? Πως το αντιμετωπίσατε??? Η κατάληξη ποια ήταν??? Προσωπικά έχω επηρεαστεί πάρα πολύ... Έχει ήδη σχεδόν 1 βδομάδα που έγινε το σκηνικό και ακόμα κλαίω όταν τα σκεφτομαι και είμαι μονη

Κάτι που θα ήθελα να προσθέσω ακόμα είναι ο θυμός του πατέρα σου είναι ΔΙΚΟΣ ΤΟΥ και απλά η άρνηση σου να ακολουθήσεις τα δικά του θέλω πυροδοτησε την κατάσταση. ΔΕΝ ευθύνεται εσύ για αυτή την συμπεριφορά. Είναι καθαρά ΔΙΚΗ ΤΟΥ ή δυσκολία που δεν αποδέχεται τις επιλογές σου. Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να νιώθει ότι απέτυχε και αυτό να τον φέρνει σε αυτή την κατάσταση? Πρέπει να τα διαχωρίσεις για εμένα αυτά τα δύο αν δεν το έχεις ήδη κάνει.
Πιστεύω ότι σε αγαπάει και εσένα και το παιδί σου και ότι θα ντρέπεται για ότι είπε μέσα του. Η θα τον δεχτεις όπως είναι και θα ηρεμήσεις και εσύ ή θα πάρεις απόσταση και θα υπάρχει ίσως μια εκκρεμότητα μέσα σου.. 

[ninaki80]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Αν μου μιλουσε ετσι ο πατερας μου να μου πει δηλαδη "σκατα τα εκανες που εφυγες" θα εφευγα μονη μου επιτοπου. Και ο αντρας μου σιγουρα δεν θα το σηκωνε αυτο...Με την εννοια οτι ειναι ανθρωπος πολυ προσεκτικος και διακριτικος δεν προκαλει καθολου και δεν προσβαλει. Οποτε απλα θα του ελεγε τι ειναι αυτα που λες πως μιλας ετσι και θα φευγαμε. Γιατι μιλας παλι για επιλογη της εναμωνης αλλα δεν ειναι μονο δικη της επιλογη. Ηταν και επιλογη του αντρα της οποτε αν ειπε κατι τετοιο προσβαλει αμεσα και τον αντρα της. Το καταλαβαινεις αυτο? Κατι που εγω δεν θα ανεχομουν. Δεν μπορω να συνυπαρχω ετσι και δεν μπορω να με προσβαλλουν εμενα και τις επιλογες που κανω ΜΑΖΙ με τον αντρα μου...οποτε και εκεινον...Αλλα δεν θυμαμαι τα προηγουμενα ποστ ουτε εχω εικονα...οχι οτι θα αλλαζε και κατι ομως αν μου μιλουσαν με αυτο τον τροπο. φανταζομαι παντως οτι δεν ειναι η πρωτη φορα που εγινε κατι τετοιο..

οποτε κ δεν θα τους ξαναμιλαγες για μια κουβεντα.... εγω παντως δεν θα ξεγραφα τους γονεις μου για μια ατυχη στιγμη.. ουτε κ τα παιδια μου γιατι αυριο μπορει να βρεθουν κ τα παιδια μου σε μια ατυχη στιγμη .. 

τελος παντων καποιοι ανθρωποι ειναι του καυγα κ της παρεξηγησης κ γιαυτο κ πολλα σογια εχουν γινει μπιλιες κ με πεθερες κ αδερφια κουνιαδους κτλ

κ για να πω τι θα εκανα εγω σε αυτη την θεση θα ελεγα βρε πατερα εσυ μην ανχωνεσε κ μην στεναχωριεσαι εμας ασε μας μας αρεσει να τα κανουμε σκατ μονοι μας θα τα φτιαξουμε δεν θελω εσυ να στεναχωριεσαι... κ στον αντρα μου θα ελεγα μην του δινεις σημασια ειναι κ λιγο περιορισμενης ευθυνης αστον να λεει...

θα του περασει η κριση

[Fenia27]

Just now, ninaki80 είπε:

οποτε κ δεν θα τους ξαναμιλαγες για μια κουβεντα.... εγω παντως δεν θα ξεγραφα τους γονεις μου για μια ατυχη στιγμη.. ουτε κ τα παιδια μου γιατι αυριο μπορει να βρεθουν κ τα παιδια μου σε μια ατυχη στιγμη .. 

τελος παντων καποιοι ανθρωποι ειναι του καυγα κ της παρεξηγησης κ γιαυτο κ πολλα σογια εχουν γινει μπιλιες κ με πεθερες κ αδερφια κουνιαδους κτλ

κ για να πω τι θα εκανα εγω σε αυτη την θεση θα ελεγα βρε πατερα εσυ μην ανχωνεσε κ μην στεναχωριεσαι εμας ασε μας μας αρεσει να τα κανουμε σκατ μονοι μας θα τα φτιαξουμε δεν θελω εσυ να στεναχωριεσαι... κ στον αντρα μου θα ελεγα μην του δινεις σημασια ειναι κ λιγο περιορισμενης ευθυνης αστον να λεει...

θα του περασει η κριση

 

Αυτο καταλαβες εσυ και λαθος καταλαβες. Εγω δεν χρησιμοποιησα ποτε αυτα τα λογια...Προφανως και δεν θα ξεγραφα κανεναν ανθρωπο ποσο μαλλον τους γονεις μου για μια "κουβεντα"..αλλα δεν θα το δεχομουν θα εφευγα και αυτο σημαινει οτι θα εβαζα τα ορια μου...Το εχω εξηγησει νομιζω πλεον πολλες φορες...Η ατυχη στιγμη ειναι κατι που και οι δυο πλευρες καταλαβαινουν...Δηλαδη αν ηταν μια ατυχη στιγμη ο πατερας μου θα μας ζητουσε συγνωμη και θα το λυναμε..δεν θα ηταν εργο σε επαναληψη.Σωστα? ποσες ατυχες στιγμες παυουν να ειναι απλα ατυχες στιγμες ?για να ξεγραψεις καποιον αυτο χρειαζεται πολλες στιγμες που παυουν αν ειναι απλα ατυχες...

 

Και οχι λυση και αντιμετωπιση δεν θεωρω να υποχρεωσω τον αντρα μου να κανει υπομονη και να βραζει μεσα του απο την ενταση ενω υποτιμουσα την νοημοσυνη του πατερα μου και την κατασταση με την δικαιολογια της "κρισης"...Αφηνοντας αυτο να πεσει κατω σειρα εχει η πεθερα ο πεθερος η κουνιαδα...Αστους μωρε να κανουν τα δικα μας νευρα κροσια για να το παιζουμε χαρωπη οικογενεια...Πολυ υσλειτουργικο ολο αυτο...

 

 

[ninaki80]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Αυτο καταλαβες εσυ και λαθος καταλαβες. Εγω δεν χρησιμοποιησα ποτε αυτα τα λογια...Προφανως και δεν θα ξεγραφα κανεναν ανθρωπο ποσο μαλλον τους γονεις μου για μια "κουβεντα"..αλλα δεν θα το δεχομουν θα εφευγα και αυτο σημαινει οτι θα εβαζα τα ορια μου...Το εχω εξηγησει νομιζω πλεον πολλες φορες...Η ατυχη στιγμη ειναι κατι που και οι δυο πλευρες καταλαβαινουν...Δηλαδη αν ηταν μια ατυχη στιγμη ο πατερας μου θα μας ζητουσε συγνωμη και θα το λυναμε..δεν θα ηταν εργο σε επαναληψη.Σωστα? ποσες ατυχες στιγμες παυουν να ειναι απλα ατυχες στιγμες ?για να ξεγραψεις καποιον αυτο χρειαζεται πολλες στιγμες που παυουν αν ειναι απλα ατυχες...

 

Και οχι λυση και αντιμετωπιση δεν θεωρω να υποχρεωσω τον αντρα μου να κανει υπομονη και να βραζει μεσα του απο την ενταση ενω υποτιμουσα την νοημοσυνη του πατερα μου και την κατασταση με την δικαιολογια της "κρισης"...Αφηνοντας αυτο να πεσει κατω σειρα εχει η πεθερα ο πεθερος η κουνιαδα...Αστους μωρε να κανουν τα δικα μας νευρα κροσια για να το παιζουμε χαρωπη οικογενεια...Πολυ υσλειτουργικο ολο αυτο...

 

 

μα ειναι κατι που σε καποια αλλη στιγμη που θα ειναι πιο ηρεμη μπορει να λυθει.... η μετακομιση ειναι προσφατη δεν υπηρχε προβλημα πριν τωρα εμφανιστηκε κ καποια στιγμη οταν καταλαγιασουν τα πραγματα πολυ πιθανο.να συζητηθει κ να λυθει... δεν λεω οτι θα το πανε ετσι πεντε χρονια... 

δεν εχει υποθει πουθενα οτι οι ανθρωποι εχουν προβλημα γενικα με την οικογενεια της ανεμωνης στραβωσε ο πατερας της με ενα προσφατο γεγονος που το πιο πιθανο να συζητηθει σε μια ηρεμη στιγμη ή κ να λυθει... 

[ΑΡΓΚ]

Aν θυμάμαι καλά, η θεματοθέτρια στο προηγούμενο lockdown , άρα ούτε χρόνο πριν, ήταν έξαλλη που ο πατέρας της είχε κατάθλιψη και δεν προσέφερε δωρεάν υπηρεσίες babysitting και μέσα σε λίγους μήνες τελικά άλλαξε η ίδια πόλη και από όσο λέει έχει μήνες να επισκεφτεί τους γονείς της (που προφανώς ήταν αναμενόμενο από τη στιγμή που η μετακόμιση έγινε εν μέσω πανδημίας). Τώρα κατάλαβα ότι αυτή είναι η περίπτωση. Από αυτή τη σκοπιά, φαντάζομαι δεν είναι παράλογο να σκέφτεται και ο πατέρας "όταν σου χτίζαμε σπίτι και σου φροντίζαμε το παιδί, καλοί ήμασταν, τώρα που δεν έχουμε κάτι να προσφέρουμε, μας έγραψες στα παλιά σου τα παπούτσια." Να πω ότι δεν θα το σκεφτόταν ο μέσος άνθρωπος, θα πω ψέματα. Άλλο αν θα κατάπινε την πίκρα του, θα έβγαζε στεναχώρια, ή θα θύμωνε πιο κόσμια.

[ninaki80]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Aν θυμάμαι καλά, η θεματοθέτρια στο προηγούμενο lockdown , άρα ούτε χρόνο πριν, ήταν έξαλλη που ο πατέρας της είχε κατάθλιψη και δεν προσέφερε δωρεάν υπηρεσίες babysitting και μέσα σε λίγους μήνες τελικά άλλαξε η ίδια πόλη και από όσο λέει έχει μήνες να επισκεφτεί τους γονείς της (που προφανώς ήταν αναμενόμενο από τη στιγμή που η μετακόμιση έγινε εν μέσω πανδημίας). Τώρα κατάλαβα ότι αυτή είναι η περίπτωση. Από αυτή τη σκοπιά, φαντάζομαι δεν είναι παράλογο να σκέφτεται και ο πατέρας "όταν σου χτίζαμε σπίτι και σου φροντίζαμε το παιδί, καλοί ήμασταν, τώρα που δεν έχουμε κάτι να προσφέρουμε, μας έγραψες στα παλιά σου τα παπούτσια." Να πω ότι δεν θα το σκεφτόταν ο μέσος άνθρωπος, θα πω ψέματα. Άλλο αν θα κατάπινε την πίκρα του, θα έβγαζε στεναχώρια, ή θα θύμωνε πιο κόσμια.

ε μα αυτο λεω αμα δεν.ειναι τρολ η ολη ιστορια σεναριο φωσκολος κ οικογενειακες ιστοριες το πιο πιθανο να ειναι στον χαρακτηρα ολης της οικογενειας οι καυγαδες 

[Fenia27]

Just now, ninaki80 είπε:

μα ειναι κατι που σε καποια αλλη στιγμη που θα ειναι πιο ηρεμη μπορει να λυθει.... η μετακομιση ειναι προσφατη δεν υπηρχε προβλημα πριν τωρα εμφανιστηκε κ καποια στιγμη οταν καταλαγιασουν τα πραγματα πολυ πιθανο.να συζητηθει κ να λυθει... δεν λεω οτι θα το πανε ετσι πεντε χρονια... 

δεν εχει υποθει πουθενα οτι οι ανθρωποι εχουν προβλημα γενικα με την οικογενεια της ανεμωνης στραβωσε ο πατερας της με ενα προσφατο γεγονος που το πιο πιθανο να συζητηθει σε μια ηρεμη στιγμη ή κ να λυθει... 

 

τι να πω κοπελα μου εγω πηρα σαν δεδομενο αυτο που περιεγραψε τωρα η κοπελα δεν μπορω να κανω υποθεσεις για το μελλον ουτε θυμαμαι πιο παλια ποστς και ξερω τι συμβαινει μεσα στην οικογενεια της και ποσα σκηνικα εχουν συμβει κτλ...

 

γενικα παντως το να κανεις πραγματα για τα παιδια σου και μετα να τα "χτυπας" οταν κατι δεν σου βγαινει μπορει να το κανει και να το σκεφτεται ο μεσος ανθρωπος αλλα δεν ειναι ουτε σωστο ουτε υγιες...

 

Δεν μπορω να ξερω προφανως αν το παραπονο και η πικρα του πατερα που εκφραζεται μεσα απο προσβολες και ασχημη συμπεριφορα ξεκινα απο τις θυσιες που εκανε για το παιδι του και εκεινο δεν εκτιμησε...αν καταλαβαινεις τι θελω να πω...

 

η εκτιμηση για οσα κανουν οι γονεις μας δεν ειναι απαραιτητο να δειχνετε με ανταλλαγμα την "υπακοη" στα θεληματα τους...Οπως επισης η αγαπη και η βοηθεια που προσφερουν οι γονεις στα μεγαλα πλεον παιδια δεν μπορει να αποδυκνυεται μεσα απο την ικανοποιηση των απαιτησεων των παιδιων...

 

Πικρα βγαζουν οι ανθρωποι οταν θεωρουν υποχρεωση να λαβουν απο αυτον στον οποιον εδωσαν...και αυτο μας φερνει σε εναν φαυλο κυκλο με παρε δωσε ανταλλαγματα και απαιτησεις με προφαση την αγαπη συγγεινεια κτλ...

 

Διαφορετικα οταν κατι το κανεις για το καλο για το μελλον για την αγαπη που εχεις στο παιδι που γεννησες και ευχεσαι να εχει μια καλη ζωη οπως να του χτισεις ενα σπιτι αν το σπουδασει κτλ εισαι αναπαυμενος μεσα σου με τον εαυτο σου οτι εδωσες ολη την φροντιδα και οτι εφοδιο μπορουσες για αυτο το παιδι ακομη κι αν δεν το εκτιμησει.., τωρα αν στο πισω μερος του μυαλου σου εχεις να του δωσεις ενα σπιτι για να ειναι παντα κοντα σου με οτι αυτο συνεπαγεται λογικο να απογοητευτεις θυμωσεις κτλ οταν το παιδι επιλεξει κατι αλλο...

 

 

[Yovanna]

Just now, ΑΡΓΚ said:

Aν θυμάμαι καλά, η θεματοθέτρια στο προηγούμενο lockdown , άρα ούτε χρόνο πριν, ήταν έξαλλη που ο πατέρας της είχε κατάθλιψη και δεν προσέφερε δωρεάν υπηρεσίες babysitting και μέσα σε λίγους μήνες τελικά άλλαξε η ίδια πόλη και από όσο λέει έχει μήνες να επισκεφτεί τους γονείς της (που προφανώς ήταν αναμενόμενο από τη στιγμή που η μετακόμιση έγινε εν μέσω πανδημίας). Τώρα κατάλαβα ότι αυτή είναι η περίπτωση. Από αυτή τη σκοπιά, φαντάζομαι δεν είναι παράλογο να σκέφτεται και ο πατέρας "όταν σου χτίζαμε σπίτι και σου φροντίζαμε το παιδί, καλοί ήμασταν, τώρα που δεν έχουμε κάτι να προσφέρουμε, μας έγραψες στα παλιά σου τα παπούτσια." Να πω ότι δεν θα το σκεφτόταν ο μέσος άνθρωπος, θα πω ψέματα. Άλλο αν θα κατάπινε την πίκρα του, θα έβγαζε στεναχώρια, ή θα θύμωνε πιο κόσμια.

Και με ποιο τρόπο τους" έγραψε"? Επειδή αποφάσισε να πάει να μείνει στην επαρχία με την οικογένεια της? Αν δηλαδή η γονείς σου σου χτίσουν σπίτι και σε βοηθάνε και με το παιδί, εάν  αποφασίσεις κάποια στιγμή να ζήσεις τη ζωή σου αλλιώς από αυτό που υπολόγιζαν οι γονείς σου για σένα, είσαι αχάριστο κω....παιδι που εγκατέλειψε τους γονείς του. Και Εσιέν θεωρείς ότι σκέφτεται ο μέσος άνθρωπος . Ωραία.. Πάρε δώσε λοιπόν η σχέση με τους γονείς.. Ακόμα πιο ωραία..

[ninaki80]

Just now, Fenia27 είπε:

 

τι να πω κοπελα μου εγω πηρα σαν δεδομενο αυτο που περιεγραψε τωρα η κοπελα δεν μπορω να κανω υποθεσεις για το μελλον ουτε θυμαμαι πιο παλια ποστς και ξερω τι συμβαινει μεσα στην οικογενεια της και ποσα σκηνικα εχουν συμβει κτλ...

 

γενικα παντως το να κανεις πραγματα για τα παιδια σου και μετα να τα "χτυπας" οταν κατι δεν σου βγαινει μπορει να το κανει και να το σκεφτεται ο μεσος ανθρωπος αλλα δεν ειναι ουτε σωστο ουτε υγιες...

 

Δεν μπορω να ξερω προφανως αν το παραπονο και η πικρα του πατερα που εκφραζεται μεσα απο προσβολες και ασχημη συμπεριφορα ξεκινα απο τις θυσιες που εκανε για το παιδι του και εκεινο δεν εκτιμησε...αν καταλαβαινεις τι θελω να πω...

 

η εκτιμηση για οσα κανουν οι γονεις μας δεν ειναι απαραιτητο να δειχνετε με ανταλλαγμα την "υπακοη" στα θεληματα τους...Οπως επισης η αγαπη και η βοηθεια που προσφερουν οι γονεις στα μεγαλα πλεον παιδια δεν μπορει να αποδυκνυεται μεσα απο την ικανοποιηση των απαιτησεων των παιδιων...

 

Πικρα βγαζουν οι ανθρωποι οταν θεωρουν υποχρεωση να λαβουν απο αυτον στον οποιον εδωσαν...και αυτο μας φερνει σε εναν φαυλο κυκλο με παρε δωσε ανταλλαγματα και απαιτησεις με προφαση την αγαπη συγγεινεια κτλ...

 

 

γενικα ολοι εχουν διαφωνησει με τους δικους τους το δεχομαι οτι καποιος μπορει να προσβληθει απο μια κουβεντα του αλλου δεχομαι κ οτι καποιοι χαρακτηρες γονεων δεν αντεχονται ειναι παρεμβατικοι ειναι ανυποφοροι διαφωνουν με ολα ειναι εκβιαστικοι  .... εγω εδω δεν βλεπω να εχει υποθει κατι τετοιο εγω απο ολα αυτα που εχω διαβασει ειναι οτι απλα ο πατερας ειναι δυστροπος κ καποιες φορες κολλαει σε καποιες αποψεις που συμβαινει σε καποιες ηλικιες αρκετα συχνα... μεσα σε ολο αυτο το κλιμα διαφωνησε με την κορη για μια μετακομιση η οποια εγινε ο πατερας ακομα δεν το εχει συνιθησει κ μολις τους επισκευτηκε η κορη εβγαλε μια κακια ειπε καποιες κουβεντες παραπανω... οκ εννοειτε θα απαντησεις αλλα πως θα απαντησεις για να μην τον τρελανεις τον αλλο κ βρεθητε να ξεμαλλιαζεστε...κ οταν του περασει κ ειστε μονοι σας τον βαζεις σε μια ακρη κ του λες το κ το γιατι θες να μην μιλιομαστε... 

Just now, Yovanna είπε:

Και με ποιο τρόπο τους" έγραψε"? Επειδή αποφάσισε να πάει να μείνει στην επαρχία με την οικογένεια της? Αν δηλαδή η γονείς σου σου χτίσουν σπίτι και σε βοηθάνε και με το παιδί, εάν  αποφασίσεις κάποια στιγμή να ζήσεις τη ζωή σου αλλιώς από αυτό που υπολόγιζαν οι γονείς σου για σένα, είσαι αχάριστο κω....παιδι που εγκατέλειψε τους γονείς του. Και Εσιέν θεωρείς ότι σκέφτεται ο μέσος άνθρωπος . Ωραία.. Πάρε δώσε λοιπόν η σχέση με τους γονείς.. Ακόμα πιο ωραία..

μα η ΑΡΓΚ σου λεει οτι πρωτα η κορη σκεφτετε ετσι οποτε που θα εμοιασε αυτο.ειπε οχι οτι ειναι σωστο

[student]

On 9/1/2021 at 5:04 ΜΜ, Annitamik είπε:

Απο την εμπειρία μου οι άνθρωποι που ψάχνουν τον απόλυτο έλεγχο στις ζωές των άλλων δεν αλλάζουν, το μόνο που μπορεί να αλλάξει είναι ο δικος μας τρόπος για το πώς τους αντιμετωπίζουμε.

Είναι ακριβώς όπως το λες και το έχω διαπιστώσει πολλές φορές. Αυτό πιστεύω ότι συμβαίνει γιατί έχοντας τον έλεγχο μιας κατάστασης νιώθεις ασφαλής μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Οτιδήποτε μπορούμε να ελέγξουμε μας προσφέρει ηρεμια, αυτό βέβαια θα οικοδομουσε περισσότερο αν αφορούσε τον έλεγχο πάνω σε εμάς και όχι στον δίπλανο μας. 

πρίν από 36 λεπτά , Fenia27 είπε:

Πικρα βγαζουν οι ανθρωποι οταν θεωρουν υποχρεωση να λαβουν απο αυτον στον οποιον εδωσαν...και αυτο μας φερνει σε εναν φαυλο κυκλο με παρε δωσε ανταλλαγματα και απαιτησεις με προφαση την αγαπη συγγεινεια κτλ..

Αυτό που λες αφορά αυτούς που έχουν απαιτήσεις και προσδοκίες, συνήθως οι γονείς σκέφτονται και νιώθουν κατ αυτόν τον τρόπο.. Έδωσα άρα και θα λάβω. Δεν πάει όμως έτσι, η αγάπη και ο σεβασμός κερδίζονται. Αν δώσεις πραγματικά αγάπη θα έρθει πίσω σε εσένα, αν δώθεις αλήθινα θα σου επιστρέφει αλλά και να μην γίνει έτσι σίγουρα θα νιώθεις εσύ καλά γιατί θα έχεις δώσει και αυτό θα σε γεμίζει. 

Η τάση να αγοραζω γη, ένα ακίνητο και αυτά να προορίζονται για τα παιδιά δεν μπορώ να την συλλάβω. Γιατί να μην δώσω τα χρήματα αυτά που προορίζονται γι αυτόν τον σκοπό και να δώσω στο παιδί τις δικές μου επιλογές? Και έστω ότι γίνεται έτσι στις περισσότερες περιπτώσεις αν το παιδί πουλήσει ότι του άφησαν η το νοικιάσει τότε ο γονεας θα πονέσει τόσο που οι σχέση θα πέρασε σε άλλη διάσταση. 

[ΑΡΓΚ]

7 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

Και με ποιο τρόπο τους" έγραψε"? Επειδή αποφάσισε να πάει να μείνει στην επαρχία με την οικογένεια της? Αν δηλαδή η γονείς σου σου χτίσουν σπίτι και σε βοηθάνε και με το παιδί, εάν  αποφασίσεις κάποια στιγμή να ζήσεις τη ζωή σου αλλιώς από αυτό που υπολόγιζαν οι γονείς σου για σένα, είσαι αχάριστο κω....παιδι που εγκατέλειψε τους γονείς του. Και Εσιέν θεωρείς ότι σκέφτεται ο μέσος άνθρωπος . Ωραία.. Πάρε δώσε λοιπόν η σχέση με τους γονείς.. Ακόμα πιο ωραία..

 

Το ανάποδο λέω. Ότι εδώ το παιδί έχει αφιερώσει σελίδες να διαμαρτύρεται ότι δεν κρατάει ο πατέρας της τα εγγόνια, ότι έχει τέλος πάντων το θράσος να πάθει κατάθλιψη, ενώ θα περίμενε τώρα που είναι συνταξιούχος να εκτελεί χρέη babysitter, να μπορεί και η ίδια να ξεκουραστεί, να αποδράσει καμιά μέρα χωρίς παιδιά κλπ . Οπότε το θέμα είναι το timing. Αν ζεις πάνω-κάτω με τους γονείς και περιμένεις από αυτούς να σου κάνουν πιο εύκολη την ανατροφή των παιδιών, και μόλις εκείνοι αρρωστήσουν και δεν μπορούν, απλά μετακομίσεις κοντά στα πεθερικά, δεν είναι παράλογο ο γονιός να σκεφτεί ότι από αυτόν μόνο έπαιρνες, και μόλις σταμάτησε να δίνει, πήγες στο επόμενο "τζάμπα" babysitting.

5 ώρες πρίν, student είπε:

Η τάση να αγοραζω γη, ένα ακίνητο και αυτά να προορίζονται για τα παιδιά δεν μπορώ να την συλλάβω. Γιατί να μην δώσω τα χρήματα αυτά που προορίζονται γι αυτόν τον σκοπό και να δώσω στο παιδί τις δικές μου επιλογές? Και έστω ότι γίνεται έτσι στις περισσότερες περιπτώσεις αν το παιδί πουλήσει ότι του άφησαν η το νοικιάσει τότε ο γονεας θα πονέσει τόσο που οι σχέση θα πέρασε σε άλλη διάσταση. 

Θα σου απαντήσω από πρακτικής απόψεως: Δυστυχώς το ελληνικό δημόσιο έχει εξαιρετικές φοροαπαλλαγές για αγορά πρώτης κατοικίας και για γονικές παροχές που να δικαιολογούν την αγορά πρώτης κατοικίας αλλά όχι για τίποτε άλλο. Είναι δηλαδή πολύ πιο εύκολο να κάνεις 100000 (τυχαίο νούμερο, δε θυμάμαι ποσά) γονική παροχή και να κρύψεις και λίγο έξοδα οικοδομής και να περάσουν και άλλα 50000 επίσης από τους γονείς στο παιδί αδήλωτα, παρά να πας στο παιδί και να μεταβιβάσεις επίσημα 150000 και να τα πάρει να ζήσει το παιδί ξέρω γω στη Γερμανία, γιατί στη δεύτερη περίπτωση το κράτος θεωρεί καλό να μοιραστεί το ποσό δια της φορολογίας. Δεν ξέρω αν αυτή τη στιγμή έχει αλλάξει η φορολογία, αλλά σε πολλές περιόδους δυστυχώς έτσι είναι. 

[Έσπερος]

Έγραφα σχεδόν ταυτόχρονα με την @ΑΡΓΚ, πάνω κάτω τα ίδια.

 

Όταν η πρώτη κουβέντα είναι "με τον άντρα μου τα έχουμε κάνει όλα χωρίς καμία βοήθεια" και ταυτόχρονα διαβάζουμε ότι οι γονείς της ακόμα πληρώνουν δάνειο για το σπίτι που της μεταβίβασαν (που τονίζει ότι είναι δικό της και εκμεταλλεύται προς όφελός της) και σε άλλο ποστ είχαμε διαβάσει, πάλι σε συνδυασμό με το "τι καλά που τα καταφέρνουμε μόνοι μας και μας φθονούν για την ανεξαρτησία μας", ότι έχει παράπονο που ο συνταξιούχος καταθλιπτικός πατέρας της δεν κρατάει το παιδί για να χαλαρώνει, κάπου καταλαβαίνουμε ότι η ερμηνεία για την καημένη την κόρη που τόλμησε να υψώσει ανάστημα και την έφαγαν, έχει πολλά κενά. Όχι ότι πρέπει η κοπέλα να κάνει την αδιάφορη και σαν να μην ειπώθηκε τίποτα, προφανώς όχι. Απλώς σαν μια συμβουλή, για να καταλάβει ότι κανένας δεν είναι μόνος στον κόσμο, οι πράξεις και τα λόγια μας έχουν αντίκτυπο στους άλλους, όπως οι δικές τους πράξεις έχουν αντίκτυπο σε εμάς. Ένας γονιός που έχει προσφέρει τόσα στο παιδί του, σίγουρα πληγώνεται αν ακούει ότι το παιδί είναι μόνο στον κόσμο και τα καταφέρνει χωρίς βοήθεια, ειδικά όπως λέει η ΑΡΓΚ αν αυτό συνδυάζεται με μετακόμιση κοντά στα πεθερικά, και μάλιστα στην επαρχία που προφανώς στο μυαλό οποιουδήποτε ζει στην Αθήνα είναι υποβάθμιση της ποιότητας ζωής (έτσι σκέφτεται ο πατέρας της προφανώς, και δεν είναι απλό να του το βγάλεις από το μυαλό....)

 

Τέλος, ασχέτως αν συμφωνούμε ή όχι, η αλήθεια είναι όι οι περισσότεροι Έλληνες γονείς, όταν φτιάχνουν διαμέρισμα σε οικογενειακή πολυκατοικία για τα παιδιά τους, δεν το κάνουν για την επένδυση και την εκμετάλλευση, το κάνουν για να μένουν κοντά. Όχι απαραίτητα για να τοςυ γηροκομήσουν, αλλά γιατί θεωρούν ότι έτσι πρέπει να είναι οι οικογένειες. Και όταν γίνεται αυτό, σίγουρα δεν τους αρέσει η ιδέα να φεύγει το παιδί τους, και μάλιστα να βάζει και ξένο νοικάρη μέσα στην οικογενειακή πολυκατοικία. Δεν ξέρω πολλούς που να έκαναν σπίτια στα παιδιά τους με την άνετη σκέψ ότι απλώς θα το εκμεταλλευτούν. Όσοι ξέρω, είναι στην επαρχία και αγόρασαν ένα σπίτι σε κοντινή πόλη, είτε γιατ ις σπουδές του παιδιού, είτε για να μείνει εκεί αν δουλέψει, είτε όντως για μελλοντική εκμετάλλευση. Ωραία τα λέμε εμείς θεωρητικά ότι δεν θα έπρεπε αυτό να θεωρείται δούναι και λαβείν, στην πραγματικότητα όμως, όταν γνωρίζουμε το πλαίσιο και το σκεπτικό πίσω από μια τέτοια κίνηση, καλό είναι να σκεφτόμαστε διπλά πριν το αποδεχτούμε. Και σίγουρα αν το αποδεχτούμε, καλό είναι να μην λέμε ότι είμαστε μόνοι και αυτοδημιούργητοι και δεν μας βοήθησε κανείς. 

[samsympan]

Just now, Έσπερος είπε:

Τέλος, ασχέτως αν συμφωνούμε ή όχι, η αλήθεια είναι όι οι περισσότεροι Έλληνες γονείς, όταν φτιάχνουν διαμέρισμα σε οικογενειακή πολυκατοικία για τα παιδιά τους, δεν το κάνουν για την επένδυση και την εκμετάλλευση, το κάνουν για να μένουν κοντά.

Αυτή η νοοτροπία σχετικά με τα περιουσιακά-μεταβιβάσεις σπιτιών-οικογενειακής επιχείρησης-κλπ με την χροιά που περιγράφετε, νομίζω όσες οικογένειες-σόγια έχει βολέψει άλλες τόσες έχει καταστρέψει. Δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας που να μην γνωρίζει προσωπικά, έστω μία περίπτωση (θετική ή αρνητική που να δουλεύει ή όχι το μοντέλο). Είναι πραγματικά φαινόμενο με πολλές προεκτάσεις (πέρα από τις οικογενειακές και στον τομέα της εκπαίδευσης και στον επαγγελματικό) και με πολύ μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία.

[Έσπερος]

Just now, samsympan είπε:

Αυτή η νοοτροπία σχετικά με τα περιουσιακά-μεταβιβάσεις σπιτιών-οικογενειακής επιχείρησης-κλπ με την χροιά που περιγράφετε, νομίζω όσες οικογένειες-σόγια έχει βολέψει άλλες τόσες έχει καταστρέψει. Δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας που να μην γνωρίζει προσωπικά έστω μία περίπτωση (θετική ή αρνητική που να δουλεύει ή όχι το μοντέλο). Είναι πραγματικά φαινόμενο με πολλές προεκτάσεις (πέρα από τις οικογενειακές και στον τομέα της εκπαίδευσης και στον επαγγελματικό) και με πολύ μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία.

Ακριβώς όπως τα λες. Σε πολλές περιπτώσεις βολεύει κ σε πολλές περιπτώσεις είναι αιτία παρεξηγήσεων και συχνά μεγάλων ρήξεων. Γιατί δεν είναι σαφές πάντα το ποιος  είναι ο σκοπός της παραχώρησης /μεταβίβασης κ ποια δικαιώματα αναμένεται όντως να έχει το παιδί (πέρα από το τι λένε τα χαρτιά), ή ποιες υποχρεώσεις/υποχωρήσεις αναμένονται από το παθδι που επωφελείται, ή ακόμα χειρότερα ειναο ασαφη τα περιουσιακά κ οι ρήξεις προκαλούνται από αυτό. Δεν είναι απλα κοινωνικό φαινόμενο, αγγίζει τα όρια  της παθογένειας. 

[kotsifikos]

Aνεμόνη πραγματικά λυπάμαι για αυτά που πέρασες ειλικρινά. Δεν πρόλαβα να διαβάσω όλα τα ποστ.

Προσωπικά θεωρώ πως ένας γονέας δεν πρέπει να διώχνει μακριά το παιδί του, οτιδήποτε και αν έχει συμβεί πρέπει να έχει πάντα μία θέση για εκείνο, το βρίσκω απάνθρωπο σχεδόν ως πράξη (επειδή το έχω εικόνα ξέρω πόσο δύσκολο μπορεί να είναι). Μην αφήσεις το παιδί σου να ζήσει τέτοιες καταστάσεις γιατί μόνο τραύματα μπορεί να του αφήσουν,. Δεν το βλέπω καθόλου συναισθηματικά, πως δηλαδή είναι κρίμα να στερήσω το παιδί από τον παππού του, αυτό είναι κάτι που θα πρέπει αν το σκεφτεί ο ίδιος και όχι εσύ. Υποχρέωση σου είναι προστατεύσεις την μικρή και όχι να ανέχεσαι την τοξικότητα του μπαμπά σου .

 

[Melia13]

    Δικαιωμα της κορης μου θα ειναι να παει να ζησει με την οικογενεια της εκει που βρηκαν  καλυτερη δουλεια,  χαμηλοτερο κοστος ζωης ισως και τελοσπαντων εκτιμουν καλυτερα τα προσοντα της. Αν θα ειναι κοντα στα πεθερικα με τα οποια δεν εχει και τις καλυτερες σχεσεις θα με προβληματισει καπως για το αν θα περασει πραγματικα καλα.  Ομως αν εχω  παρει δανειο για να της φτιαξω ενα σπιτι να μεινει κι ακομα το πληρωνω χωρις η ιδια να μενει εκει ηθελα το ενοικιο να πηγαινει στην αποπληρωμη του κι οχι να το παιρνει εκεινη προς οφελος της, νομιζω πως αν υπηρχε μια καλη σχεση η ιδια θα ηθελε να το κανει απο περηφανεια και μονο!  Γιατι διαφορετικα  και παλι απο μενα θα εξαρτιοταν και δεν θα εκανε την νεα αρχη της με τις δικες της δυναμεις.

[Sunshine8]

On 1/10/2021 at 12:38 AM, anemoni1989 said:

Άρα ανεχόμαστε την όποια κακή συμπεριφορά, μόνο και μόνο επειδή μοιραζόμαστε κοινό dna???

Σίγουρα όχι, βάζεις πάντα τα όρια σου. Για αυτό λέω απομακρύνεσαι. Εξηγείς με ωραίο τρόπο τη θέση σου, και απομακρύνεσαι. 

 

Όσον αφορά το σπίτι η γονική παροχή είναι κάτι συνηθισμένο στην Ελλάδα οκ , κάποιοι γονείς χτίσουν σπίτι στα παιδιά τους(ειδικά πάνω κάτω με εκείνους) χωρίς να τα ρωτήσουν καν και πριν ενηλικιωθούν καν εκείνα. Εγώ που δεν έχω την οικονομική άνεση προφανώς δεν θα το κάνω για το παιδί μου. Η γενιά των γονιών μας επειδή παίρνουσαν άλλοι μισθοί απο τα χέρια τους είχα την ευχαιρεια κ το έκαναν Αν λοιπόν στα δεκαοχτώ σου ή στα είκοσι σου δώσουν ένα κλειδί και σου πουν είναι δικό σου και με συμβόλαια κλπ θεωρώ ότι μπορεί το παιδί να το εκμεταλλευτεί και να κάνει ότι θέλει, να μείνει σε άλλη περιοχή κλπ. για αυτό και λέγεται γονική παροχή. Αυτό σίγουρα δεν καταργεί ότι πρέπει να είναι ευγνώμων προς το γονιό βέβαια, ούτε ότι οι όλων των ειδών παροχές του γονιού θα πρέπει να είναι ανεξάντλητες όταν και όπως το θέλουμε εμείς.

 

 

[Ilaeira]

Τώρα διάβασα τα υπόλοιπα ποστ, για την εκμετάλλευση του ενοικίου, την κατάθλιψη του μπαμπά και την άλλη συζήτηση για το baby sitting. Όλα αυτά φωτίζουν διαφορετικά το ζήτημα. 

 

Η άποψή μου πως πρέπει να θέτουμε όρια δεν αλλάζει, και εξακολουθώ να πιστεύω ότι κάποιες γραμμές δεν πρέπει να ξεπερνιούνται. Ωστόσο, είναι γεγονός ότι όταν δέχεσαι βοήθεια, πρέπει να συνυπολογίζεις ότι συνήθως έρχεται με κάποιες αξιώσεις - και το να σου προσέχουν το παιδί έστω για κάποιες ώρες την ημέρα και να σου δίνουν σπίτι που εκμεταλλεύεσαι οικονομικά, είναι βοήθεια. Αν εσύ δεν θέλεις να έχεις υποχρέωση, τότε δεν δέχεσαι τη βοήθεια. 

 

Θα σου πρότεινα να δουλέψεις με τον ψυχολόγο σου και να αποφασίσεις τι θα είναι καλύτερο για την ψυχική σου ηρεμία, και στη συνέχεια να δεις πώς μπορείς αυτό να το κάνεις πράξη λαμβάνοντας υπόψη ότι ο πατέρας σου είναι ψυχικά άρρωστος. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, και δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να σου πει τι πρέπει να κάνεις.

 

Θα ήθελα όμως να σημειώσω ότι, επειδή υπάρχουν παππούδες που ουσιαστικά ζουν στην υπηρεσία των παιδιών τους, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αναμενόμενο ούτε είναι η νόρμα. Γιατί υπάρχουν επίσης παιδιά που ζουν στην υπηρεσία των παππούδων, βοηθώντας οικονομικά, παραβλέποντας κακές συμπεριφορές και χωρίς να παίρνουν βοήθεια με τα μωρά. Προφανώς ούτε αυτό είναι σωστό κι αναμενόμενο, αλλά θέλω να πω: ας μην παίρνουμε τα πράγματα ως δεδομένα. Και σίγουρα η γονική παροχή σπιτιού και η βοήθεια με το παιδί μάς κατατάσσουν αυτόματα στην κατηγορία "έχω βοήθεια" κι όχι στην κατηγορία "τα κατάφερα μόνος μου".

 

 

[Sunshine8]

Πάντως να μην ξεχνάμε ότι κάποιοι γονείς χρησιμοποιούν λίγο εκβιαστικά κιόλας τη γονική παροχή, δηλ σου έφτιαξα σπίτι από κάτω μου, θα πρέπει να μείνεις εδώ να με φροντίσεις στα γεράματα. Ξέρω ανθρώπους που.εγκλωβιστηκαν έτσι κι έμειναν σε μια περιοχή που δεν τους βόλευε (γιατί υπάρχει και ο συναισθηματικός παράγοντας-αισθημα υποχρεωσης ακόμα και ασυνειδητα, δεν μπορούν όλοι εύκολα να πουν θα πάω να μείνω άλλου, ακόμα και οικονομικό να μην είναι το θέμα), ενώ θα μπορουσαν να χτίσουν ή να νοικιάσουν άλλου. Αν ο γονιός το βλέπει ανιδιοτελως τύπου εγώ σου έχτισα ένα σπίτι και κάντο ό,τι θέλεις, κατά τη γνωμη μου είναι το σωστό.

[Έσπερος]

Just now, Ilaeira είπε:

Ωστόσο, είναι γεγονός ότι όταν δέχεσαι βοήθεια, πρέπει να συνυπολογίζεις ότι συνήθως έρχεται με κάποιες αξιώσεις - και το να σου προσέχουν το παιδί έστω για κάποιες ώρες την ημέρα και να σου δίνουν σπίτι που εκμεταλλεύεσαι οικονομικά, είναι βοήθεια. Αν εσύ δεν θέλεις να έχεις υποχρέωση, τότε δεν δέχεσαι τη βοήθεια. 

Δεν είναι απαραίτητο ότι υπαρχουν αξιώσεις, δηλαδή προφανώς δεν μπορεί κάποιος να σου ορίζει τη ζωή επειδή όταν είχε χρήματα αποφάσισε να σου χτίσει διαμέρισμα (που μπορεί να έγινε και σε ηλικία που δεν σε είχε ρωτήσει καν). Αλλά σίγουρα αν έχεις δεχτεί τέτοια βοήθεια, πρέπει να προσέχεις πάρα πολύ όταν εκφράζεις κάποιο παράπονο, να μην επαίρεσαι ότι τα έχεις κάνει όλα χωρίς βοήθεια και δεν χρωστάς σε κανέναν. Επιμένω στο τελευταίο αυτό γιατί είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στα λόγια της κοπε΄λας, που δεν ταιριάζει καθόλου με το πλαίσιο που μας περιγράφει, και που αν το έχει χρησιμοποιήσει σαν επιχείρημα σε κάποιον καβγά, είναι πολύ λογικό να έχει προκαλέσει υπέρμετρες αντιδράσεις και από τους γονείς της, που με τα δίκια της θα το βλέπουν σαν αχαριστία. 

[Yovanna]

2 hours ago, ΑΡΓΚ said:

 

Το ανάποδο λέω. Ότι εδώ το παιδί έχει αφιερώσει σελίδες να διαμαρτύρεται ότι δεν κρατάει ο πατέρας της τα εγγόνια, ότι έχει τέλος πάντων το θράσος να πάθει κατάθλιψη, ενώ θα περίμενε τώρα που είναι συνταξιούχος να εκτελεί χρέη babysitter, να μπορεί και η ίδια να ξεκουραστεί, να αποδράσει καμιά μέρα χωρίς παιδιά κλπ . Οπότε το θέμα είναι το timing. Αν ζεις πάνω-κάτω με τους γονείς και περιμένεις από αυτούς να σου κάνουν πιο εύκολη την ανατροφή των παιδιών, και μόλις εκείνοι αρρωστήσουν και δεν μπορούν, απλά μετακομίσεις κοντά στα πεθερικά, δεν είναι παράλογο ο γονιός να σκεφτεί ότι από αυτόν μόνο έπαιρνες, και μόλις σταμάτησε να δίνει, πήγες στο επόμενο "τζάμπα" babysitting.

Κατάλαβα ακριβώς τι είπες και πάνω σε αυτό σχολίασα.

 

42 minutes ago, Melia13 said:

    Δικαιωμα της κορης μου θα ειναι να παει να ζησει με την οικογενεια της εκει που βρηκαν  καλυτερη δουλεια,  χαμηλοτερο κοστος ζωης ισως και τελοσπαντων εκτιμουν καλυτερα τα προσοντα της. Αν θα ειναι κοντα στα πεθερικα με τα οποια δεν εχει και τις καλυτερες σχεσεις θα με προβληματισει καπως για το αν θα περασει πραγματικα καλα.  Ομως αν εχω  παρει δανειο για να της φτιαξω ενα σπιτι να μεινει κι ακομα το πληρωνω χωρις η ιδια να μενει εκει ηθελα το ενοικιο να πηγαινει στην αποπληρωμη του κι οχι να το παιρνει εκεινη προς οφελος της, νομιζω πως αν υπηρχε μια καλη σχεση η ιδια θα ηθελε να το κανει απο περηφανεια και μονο!  Γιατι διαφορετικα  και παλι απο μενα θα εξαρτιοταν και δεν θα εκανε την νεα αρχη της με τις δικες της δυναμεις.

Σίγουρα το να πηγαίνει το ενοίκιο στην αποπληρωμή του δανείου θα ήταν μια σωστή κίνηση, όμως δεν γνωρίζουμε τις ανάγκες της Ανεμώνης ούτε αν το πρότεινε στους γονείς της και εκείνοι αρνήθηκαν. Και γενικά , προσωπικά δεν νιώθω καλά να εισχωρούμε τόσο πολύ στα οικογενειακά /περιουσιακά των άλλων και αισθάνομαι πλέον άβολα με τη συζήτηση .

Απλά θέλω να υπενθυμίσω ότι ο πατέρας της την αποκάλεσε αποτυχημένη, γι'αυτό και η Ανεμώνη αισθάνθηκε την ανάγκη να αναιρέσει τι σχόλιο αυτό του πατέρα της, εστιάζοντας σε όσα έχει καταφέρει και στο ότι δεν εξαρτάται από εκείνους, και όχι για να περηφανευτεί για τα κατορθώματα της. Έτσι το εξέλαβα εγώ τουλάχιστον.

Επίσης είναι λάθος να έχει αξιώσεις ο γονιός επειδή παραχωρεί ένα σπίτι. Ο πατέρας μου, όταν μου αγόρασε το σπίτι, μου κατέστησε σαφές ότι είναι δικό μου, ότι θα επιθυμούσε φυσικά να ζήσω εκεί, όμως είμαι ελεύθερη να το εκμεταλλευτώ όπως θέλω. Αν μου έλεγε έστω και μια φορά "εγώ που σου πήρα σπίτι" θα το έδινα πίσω χωρίς δεύτερη σκέψη.

[chocolate_eater]

1 hour ago, Sunshine8 said:

Σίγουρα όχι, βάζεις πάντα τα όρια σου. Για αυτό λέω απομακρύνεσαι. Εξηγείς με ωραίο τρόπο τη θέση σου, και απομακρύνεσαι. 

 

Όσον αφορά το σπίτι η γονική παροχή είναι κάτι συνηθισμένο στην Ελλάδα οκ , κάποιοι γονείς χτίσουν σπίτι στα παιδιά τους(ειδικά πάνω κάτω με εκείνους) χωρίς να τα ρωτήσουν καν και πριν ενηλικιωθούν καν εκείνα. Εγώ που δεν έχω την οικονομική άνεση προφανώς δεν θα το κάνω για το παιδί μου. Η γενιά των γονιών μας επειδή παίρνουσαν άλλοι μισθοί απο τα χέρια τους είχα την ευχαιρεια κ το έκαναν Αν λοιπόν στα δεκαοχτώ σου ή στα είκοσι σου δώσουν ένα κλειδί και σου πουν είναι δικό σου και με συμβόλαια κλπ θεωρώ ότι μπορεί το παιδί να το εκμεταλλευτεί και να κάνει ότι θέλει, να μείνει σε άλλη περιοχή κλπ. για αυτό και λέγεται γονική παροχή. Αυτό σίγουρα δεν καταργεί ότι πρέπει να είναι ευγνώμων προς το γονιό βέβαια, ούτε ότι οι όλων των ειδών παροχές του γονιού θα πρέπει να είναι ανεξάντλητες όταν και όπως το θέλουμε εμείς. 

 

 

 

 

Οι γονικές παροχές και τα δώρα δε θα πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα, ούτε να γίνονται εργαλεία από οποιαδήποτε πλευρά. Δεν είναι υποχρέωση του γονιού να βοηθήσει ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ μετά τα 18, όπως δεν είναι και δικαίωμά του να ζητάει την "αμοιβή" επειδή βοήθησε.

 

Συνεπώς μια γονική δωρεά, προφανώς είναι δώρο και θα πρέπει να λέμε ευχαριστώ που μας το έδωσαν, αλλά όταν ο δωρητής περιμένει συγκεκριμένο τρόπο για το ευχαριστώ, τότε το σοφότερο και τιμιότερο είναι να το δώσουμε πίσω (ή τέλος πάντων τα χρήματα της αξίας του) και να σταματήσει εκεί η "συναλλαγή", διότι περί συναλλαγής πρόκειται.

 

Μεγάλο φάουλ και σκατοψυχιά από ένα γονιό να χρησιμοποιεί ως επιχείρημα οτι άφησε ένα σπίτι, αλλά και μεγάλο φάουλ και αγνωμοσύνη από ένα παιδί να λέει "σιγά πια και τι έκανε, μου έγραψε ένα σπίτι". Όταν τα όρια μιας τέτοιας δωρεάς δε μπορούν να διαχειριστούν με το σωστό τρόπο κι από τις δύο πλευρές, τότε καλό είναι να μην υπάρχει καθόλου η δωρεά αυτή.

 

Η γονική παροχή στην Ελλάδα υπάρχει για να μην πληρώνουν φόρο κληρονομιάς. Στις περισσότερες χώρες απλώς κληρονομείς το γονιό σου μετά θάνατον (πληρώνοντας φόρο που είναι ίσως από τους δικαιότερους, ιστορικά, φόρους) και υπό την προυπόθεση οτι στο μεταξύ δεν τα έχει αφήσει κάπου αλλού ή δεν έχει αποφασίσει να τα φάει μόνος του, απολαμβάνοντας τα τελευταία χρόνια του (που μακάρι να το έκαναν περισσότεροι αυτό στην Ελλάδα, ίσως υπήρχαν φτωχότεροι ενήλικες, αλλά σίγουρα γέροι με περισσότερη χαρά και λιγότερη γκρίνια). Ο δε τρόπος που γίνεται η γονική παροχή δε μπορώ να παραλείψω οτι πολλές φορές απλώς είναι η ενσάρκωση του "ονείρου" του εκάστοτε γονιού....απόλυτα σύμφωνος με αυτά που λέει η @ΑΡΓΚ   αλλά μια πρώτη κατοικία μπορεί να δωριστεί και με άλλο τρόπο, χωρίς να πρόκειται για το κλασικό τρίπατο με το ισόγειο για τους γονείς, τον πρώτο για τη μία κόρη και το δεύτερο για την άλλη. Το τρίπατο φτιάχνεται για άλλους λόγους και όχι για φορολογικούς....φτιάχνεται "για να τους έχουμε όλους μαζί" όπως πολύ ξεκάθαρα και σταράτα έχω ακούσει δεκάδες ανθρώπους να λένε ακριβώς αυτή τη φράση. Επίσης "έχω τη μια κόρη εδώ" και "έχω το γιό μου εκεί".....τον "έχει", σα να τον πήρε και να τον τοποθέτησε εκεί που ήθελε.....λεπτομέρειες θα πει κανείς, αλλά φοβάμαι για πολλούς ανθρώπους είναι η ακριβής σχηματοποίηση του τρόπου που σκέφτονται.

[Adios amigos]

Προσωπικά, όταν βλέπω ότι τα πράγματα είναι άσχημα και δεν υπάρχει σύμπνοια, απομακρύνομαι συναισθηματικά και  γίνομαι τυπική στη συμπεριφορά και στις σχέσεις μου. 

Ανεμώνη, μπορείς να ψάξεις να βρεις - όταν ηρεμήσεις, και αν νιώθεις ότι θα ήθελες να έχετε σχέσεις- ποια ειναι τα "ασφαλή" θέματα συζήτησης με τον πατέρα σου. 

Επίσης, μία άλλη λύση είναι όταν βλέπεις ότι τα πράγματα πάνε να ξεφύγουν, να σηκώνεσαι επί τόπου και να φεύγεις. Χωρίς να απαντάς, χωρίς πολλά πολλά.

Τέλος, μη μοιράζεσαι τίποτα για την προσωπική σου ζωή, εάν αισθάνεσαι ότι ανακατεύονται / δεν το εγκρίνουν / θα σε στεναχωρήσουν.Να απαντάς γενικά και αόριστα και μπορείς να μοιραζεσαι μόνο τα πολύ σημαντικά γεγονότα της ζωής σου. Μόλις αρχίσει η κριτική, εξαφανίσου. Σιγά σιγά θα το καταλάβουν ή θα έρθει η σχέση σας στο σημείο του να μην υπάρχουν εντάσεις. 

Επίσης, σχετικά με τη γονική παροχή, αλλά και γενικότερα τη βοήθεια. Η σχέσεις αγάπης καλλιεργούνται με πράξεις αλτρουισμού και προσφοράς. Όταν δίνω δεν περιμένω ανταλλάγματα. Δίνω επειδή το θέλω. Χαίρομαι όταν ο άλλος δέχεται τη βοήθειά μου. Το ίδιο θα κάνω κι εγώ (θα βοηθήσω), στο βαθμό που μπορώ, όταν θέλω και μπορώ, στον ίδιο ή σε κάποιον άλλον. Όταν δίνω, η πράξη μου τελειώνει εκεί. Αλλιώς δεν είναι αλτρουισμός, είναι κάτι άλλο. 

 Δε νομίζω η ανεμώνη να μην εκτιμάει τα όσα της πρόσφεραν οι γονείς της. Αλλά πέρα από το κομμάτι του σπιτιού και των σπουδών που της πρόσφεραν οι γονείς της (και που προσωπικά θεωρώ μέρος των υποχρεώσεών μου ως γονιός όπως προανέφερα), τη ζωή της τη διαχειρίζεται μόνη της. Μόνη της βρήκε δουλειά, μόνη της διάβασε και έχει όλα αυτά τα προσόντα, μόνη της μεγαλώνει το παιδάκι της, μόνη της μετακόμισε γιατί αυτό ήταν το καλύτερο για την οικογένειά της. Έχει κάθε δικαίωμα να λέει ότι έχει καταφέρει πολλά μόνη της και δεν είναι αποτυχημένη όπως την αποκάλδεσε ο πατέρας της, γιατί είναι αλήθεια.

Όταν χτίζω ένα σπίτι για κάποιον, τον αφήνω να το διαχειριστέι όπως εκείνος θέλει. Δεν έχω κανένα δικαίωμα γιατί πλέον δε μου ανήκει. Ούτε το σπίτι, ούτε και αυτός. Και δε μιλάω εκ του ασφαλούς. Πριν κάποια χρόνια ανακαίνισα ένα σπίτι της μάνας μου, και της το νοίκιασα. Ουδέποτε ξανασχολήθηκα με το θέμα. Με αυτά τα χρήματα βοήθησε τον αδερφό μου να τελειώσει το μεταπτυχιακό του. Τώρα ο αδερφός μου μου χρωστάει? Ή έχω εγώ το δικαίωμα να ζητήσω το οτιδήποτε από τον αδερφό μου ή τη μάνα μου και αυτοί είναι υποχρεωμένοι να μου πούνε ναι? 

Το ίδιο κάνει και η μάνα μου. Μου κρατάει τον μικρό για να μελετήσω για το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό μου, να τρέξω σε μία από τις 4 δουλειές που κάνω και ένα σωρό άλλα πράγματα. Μόνη της προσφέρθηκε, ουδέποτε ζήτησε κάτι σε αντάλαγμα, αν είναι δυνατόν δηλαδή. Εάν υποψιαστώ την παραμικρή υπόνοια χειριστικότητας ξεκόβω με αυτόν που "προσφέρει" το οτιδήποτε. Γιατί έτσι δεν προσφέρεις, πουλάς. 

 

 

Επεξεργάστηκαν 11 Ιανουαρίου,2021 by jellyfishch