Κάνουμε αυτά που κοροϊδεύαμε;

[kotsifikos]

Όσο και αν περιορίζουμε τις σαβούρες που τρώνε τα παιδιά...θα έρθει η στιγμή που θα φάνε!! Εγώ έχω μία αρχή, στο σπίτι δεν μπαίνουν πατατάκια γαριδάκια, χυμοί αναψυκτικά, σοκολάτες, οπότε δεν τα βλέπει για να τα ζητάει, όμως όταν θα πάμε σε ένα πάρτυ δεν θα του πω φάε το αγγουράκι και μην φας το γλυκό, ή το πιτσάκι...γιατί ένα σίγουρο, το ότι θα το φάει, και προκειμένου να το φάει κρυφά μου καλύτερα να ξέρει πως έχει την ελευθερία να το κάνει. Ο απόλυτος περιορισμός ποτέ δεν κάνει καλό!!! τα παιδιά μετά τα 3 που έχουν πιο ισχυρή άποψη , αν βλέπουν έξω άλλα παιδιά να τρώνε διάφορα ζητήσουν και εκείνα να φάνε!

 

Just now, Έσπερος said:

Βασικά όχι δεν έχουμε ρωτήσει. περίπου 10 μηνών μας είπε να τρώει το φαγητό της οικογένειας χωρίς αλάτι κ μετα νομιζω δεν μας εδωσε αλλη οδηγια εκτος απο την εισαγωγη φρέσκου γαλακτος. ειχε πει κ μετα το χρονο οτι τρωει απ ολα  κ ίσως εννοούσε κ το αλάτι κ τυριά κλπ. αλλα δεν ρωτήσαμε γιατι ξερουμε απο τον ανιψιο μου οτι αλάτι εφαγε μετα τα δυο εκτος αν κατι εχει καταλαβει λαθος ο αντρας μου. δεν εχω ρωτησει κ τις φιλες μου με τα συνομήλικα τι κανουν, εχουμε σταματησει τα αναλυτικά updates για τα μωρα εδω κ καιρο! 

Εγώ όταν ο γιος μου ήταν 14-15 μηνών (δεν θυμάμαι ακριβώς) και είπα του γιατρού πως δεν τρώει αλάτι μου είπε πως κακώς κάνω καθώς πλέον μπορώ να το συμπεριλάβω στην διατροφή του, εννοείται σε περιορισμένη ποσότητα. Καλό είναι να πάρεις τον παιδίατρο και να τον ρωτήσεις.

Επεξεργάστηκαν 5 Ιουνίου,2019 by kotsifikos

[Deena]

Just now, Έσπερος είπε:

Βασικά όχι δεν έχουμε ρωτήσει. περίπου 10 μηνών μας είπε να τρώει το φαγητό της οικογένειας χωρίς αλάτι κ μετα νομιζω δεν μας εδωσε αλλη οδηγια εκτος απο την εισαγωγη φρέσκου γαλακτος. ειχε πει κ μετα το χρονο οτι τρωει απ ολα  κ ίσως εννοούσε κ το αλάτι κ τυριά κλπ. αλλα δεν ρωτήσαμε γιατι ξερουμε απο τον ανιψιο μου οτι αλάτι εφαγε μετα τα δυο εκτος αν κατι εχει καταλαβει λαθος ο αντρας μου. δεν εχω ρωτησει κ τις φιλες μου με τα συνομήλικα τι κανουν, εχουμε σταματησει τα αναλυτικά updates για τα μωρα εδω κ καιρο! 

 

Η νόρμα πάντως δεν είναι να τρως αλάτι μετά τα 2. Ο πρώτος παιδίατρος που είχα μου είχε πει όταν χρόνισε ο γιος μου να τρώει το φαγητό της οικογένειας χωρίς πολλά καρυκεύματα και όχι βαριά μαγειρεμένο, μέχρι εκεί χωρίς άλλες λεπτομέρειες και μετά δεν το ξανασυζητήσαμε ποτέ το θέμα της διατροφής.

 

Στο δεύτερο παιδί και ενώ είχα στο μεταξύ αλλάξει παιδίατρο (λόγω απόστασης, όχι για άλλο λόγο) δεν μιλήσαμε εντέλει ποτέ για το ζήτημα του αλατιού, ακολούθησα την προηγούμενη τακτική, αποκλίνοντας μάλιστα αρκετά προς το χαλαρότερο.

[irin]

Just now, Έσπερος είπε:

Βασικά όχι δεν έχουμε ρωτήσει. περίπου 10 μηνών μας είπε να τρώει το φαγητό της οικογένειας χωρίς αλάτι κ μετα νομιζω δεν μας εδωσε αλλη οδηγια εκτος απο την εισαγωγη φρέσκου γαλακτος. ειχε πει κ μετα το χρονο οτι τρωει απ ολα  κ ίσως εννοούσε κ το αλάτι κ τυριά κλπ. αλλα δεν ρωτήσαμε γιατι ξερουμε απο τον ανιψιο μου οτι αλάτι εφαγε μετα τα δυο εκτος αν κατι εχει καταλαβει λαθος ο αντρας μου. δεν εχω ρωτησει κ τις φιλες μου με τα συνομήλικα τι κανουν, εχουμε σταματησει τα αναλυτικά updates για τα μωρα εδω κ καιρο! 

Αλλοι λενε απαγορευεται το αλατι πριν το χρονο,η δικια μου παιδιατρος ειπε μετα τα δυο να φαει αλατι.. αλλα στον παιδικο σταθμο προφανως βαζουν.. κι εγω βαζω σε ολα τα φαγητα αλλα με μετρο βεβαια. Αν κανω κατι αποκλειστικα για τα παιδια,δεν θα βαλω. Αλλα και εξω τρωει κανονικα,οπου παμε,δεν του παιρνω δικο του φαγητο. 

[Deena]

Just now, irin είπε:

Αλλοι λενε απαγορευεται το αλατι πριν το χρονο,η δικια μου παιδιατρος ειπε μετα τα δυο να φαει αλατι.. αλλα στον παιδικο σταθμο προφανως βαζουν.. κι εγω βαζω σε ολα τα φαγητα αλλα με μετρο βεβαια. Αν κανω κατι αποκλειστικα για τα παιδια,δεν θα βαλω. Αλλα και εξω τρωει κανονικα,οπου παμε,δεν του παιρνω δικο του φαγητο. 

Είναι και αυτό με τους σταθμούς, σωστά! Και μένα η δικιά μου πήγε 19 μηνών σταθμό, όπου φυσικά έτρωγε ό,τι έτρωγαν και τα μεγαλύτερα παιδάκια αλλά και οι δασκάλες...μεσογειακά γεύματα μαγειρεμένα κανονικά με καρυκεύματα, ψωμί εμπορίου, μερέντα μία φορά την εβδομάδα κλπ σε μενού υπογεγραμμένο από παιδίατρο.

[Έσπερος]

Έχουμε εμβόλιο τώρα σε λίγες μέρες κ θα ρωτήσω. σκόπευα ούτως ή άλλως να ρωτήσω για τα τυριά. αλάτι εγώ στα φαγητά δεν βάζω πολύ, όχι από ιδεολογία, σπλως ποτε δεν υπολογιζω την ποσοτητα κ προτιμω να βσλω λιγοτερο για σιγουρια. κρασι χρησιμοποιουμε πολυ που φαβταζομαι δεν κανει για καμποσο καιρο οποτε θα πρεπει να εχουμε μεγαλη προσαρμογη οταν θα τρωμε ολοι τα ιδια. Ούτε το κρέας/ψάρι καθημερινά τηρείτε μετά το χρόνο; γιατί ούτε αυτό εχουμε ρωτηςει που αυτό κι αν είναι δεσμευτικό για το μαγείρεμα. 

[Deena]

Just now, Έσπερος είπε:

Έχουμε εμβόλιο τώρα σε λίγες μέρες κ θα ρωτήσω. σκόπευα ούτως ή άλλως να ρωτήσω για τα τυριά. αλάτι εγώ στα φαγητά δεν βάζω πολύ, όχι από ιδεολογία, σπλως ποτε δεν υπολογιζω την ποσοτητα κ προτιμω να βσλω λιγοτερο για σιγουρια. κρασι χρησιμοποιουμε πολυ που φαβταζομαι δεν κανει για καμποσο καιρο οποτε θα πρεπει να εχουμε μεγαλη προσαρμογη οταν θα τρωμε ολοι τα ιδια. Ούτε το κρέας/ψάρι καθημερινά τηρείτε μετά το χρόνο; γιατί ούτε αυτό εχουμε ρωτηςει που αυτό κι αν είναι δεσμευτικό για το μαγείρεμα. 

 

Εγώ μετά τα παιδιά σταμάτησα να σβήνω τα φαγητά με κρασί και το γύρισα σε ξύδι μπαλσάμικο που είναι τέλειο και δίνει πολύ ωραία γεύση. Όσο για το μενού, θα αναφερθώ και πάλι στο μενού του παιδικού σταθμού που πηγαίνανε από μικρά και ο οποίος έχει και μεταφρεφικό τμήμα, όπου οι ηλικίες κυμαίνονται από 14 μηνών έως 2 - 2,5 ετών.

 

1 φορά την εβδομάδα όσπριο (π.χ. φακές, ρεβύθια, φασολάδα)

1 φορά την εβδομάδα λαδερό (π.χ. αρακάς, φασολάκια, σπανακόρυζο)

1 φορά την εβδομάδα ψάρι (π.χ. φιλέτο χωρίς κόκκαλα με ψητές πατάτες ή ψαρόσουπα)

1 φορά την εβδομάδα κάποιου είδους ζυμαρικό ή ρύζι (π.χ. ρυζότο με λαχανικά, γιουβαρλάκια, παστίτσιο, πένες με σάλτσα ντομάτας)

1 φορά την εβδομάδα κοτόπουλο ή μοσχάρι.

 

[Έσπερος]

Just now, kotsifikos είπε:

Όσο και αν περιορίζουμε τις σαβούρες που τρώνε τα παιδιά...θα έρθει η στιγμή που θα φάνε!! Εγώ έχω μία αρχή, στο σπίτι δεν μπαίνουν πατατάκια γαριδάκια, χυμοί αναψυκτικά, σοκολάτες, οπότε δεν τα βλέπει για να τα ζητάει, όμως όταν θα πάμε σε ένα πάρτυ δεν θα του πω φάε το αγγουράκι και μην φας το γλυκό, ή το πιτσάκι...γιατί ένα σίγουρο, το ότι θα το φάει, και προκειμένου να το φάει κρυφά μου καλύτερα να ξέρει πως έχει την ελευθερία να το κάνει. Ο απόλυτος περιορισμός ποτέ δεν κάνει καλό!!! τα παιδιά μετά τα 3 που έχουν πιο ισχυρή άποψη , αν βλέπουν έξω άλλα παιδιά να τρώνε διάφορα ζητήσουν και εκείνα να φάνε!

 

 

Το να πεις στο μικρό να μην το φάει μου φαίνεται άνευ νοήματος άσε που μπορεί και να το κάνει θελκτικό ως απαγορευμένο. Αν δει τα άλλα παιδάκια να το τρώνε, πολύ πιθανό να το ζητήσει, λογικό μου φαίνεται. Αν δει εσένα να το τρώς, σίγουρα θα το ζητήσει και θα χει και δίκιο και άντε να του πεις μετά να μη φάει. Πάντως ξέρω και από τον άντρα μου που γενικά έχει μάθει σε πολύ υγιεινή διατροφή και βασικά σπιτική, όχι τυποποιημένα, αλλά και από φίλους που είχαν μάθει έτσι, ότι δεν τους άρεσαν τα φαγητά απ' έξω. Είτε σαν γεύση, γιατί τα σύγκριναν με αυτά που έτρωγαν σπίτι τους, είτε τους πείραζαν, ειδικά κάτι σφολιατοειδή των φούρνων πχ δεν μπορούσαν να τα φάνε με τίποτα. Άσχετα δηλαδή από την ενημέρωση της οικογένειας, είχαν δοκιμάσει και είχαν διαπιστώσει ότι δεν τα ήθελαν. Αυτό ακούγεται ελπιδοφόρο γιατί αλλιώς είναι περίεργο. Στην πράξη βέβαια δεν ξέρω πού θα βάλω αυτή τη λεπτή γραμμή που θα πω ότι δεν πειράζει, ας φάει και καμιά σαβουρίτσα απ έξω. Ακόμα στο μυαλό μου τον έχω μικρούλη και έτσι όπως πάω θα γίνω σαν αυτές που κοροϊδεύω. 

Just now, Deena είπε:

 

Εγώ μετά τα παιδιά σταμάτησα να σβήνω τα φαγητά με κρασί και το γύρισα σε ξύδι μπαλσάμικο που είναι τέλειο και δίνει πολύ ωραία γεύση. Όσο για το μενού, θα αναφερθώ και πάλι στο μενού του παιδικού σταθμού που πηγαίνανε από μικρά και ο οποίος έχει και μεταφρεφικό τμήμα, όπου οι ηλικίες κυμαίνονται από 14 μηνών έως 2 - 2,5 ετών.

 

1 φορά την εβδομάδα όσπριο (π.χ. φακές, ρεβύθια, φασολάδα)

1 φορά την εβδομάδα λαδερό (π.χ. αρακάς, φασολάκια, σπανακόρυζο)

1 φορά την εβδομάδα ψάρι (π.χ. φιλέτο χωρίς κόκκαλα με ψητές πατάτες ή ψαρόσουπα)

1 φορά την εβδομάδα κάποιου είδους ζυμαρικό ή ρύζι (π.χ. ρυζότο με λαχανικά, γιουβαρλάκια, παστίτσιο, πένες με σάλτσα ντομάτας)

1 φορά την εβδομάδα κοτόπουλο ή μοσχάρι.

 

Ναι έχω δει γενικά μενού παιδικών. Εντάξει λογικό είναι εκεί να θέλουν να καλύψουν όλα τα γούστα και να έχουν πράγματα που γενικά τα τρώνε τα παιδάκια. Ο γονιός μπορεί το σ/κ να δώσει έμφαση σε ό,τι κρίνει ότι λείπει. Η παιδίατρος εμάς μας έχει πει ότι μπορούμε τη μέρα που δίνουμε όσπρια να μη δώσουμε κρέας και όντως έχω διαπιστώσει ότι αν είναι κάτι πολύ χορταστικό όπως η φασολάδα, δεν το τρώει το κρέας, χορταίνει. Αλλά ακόμα δίνω 2-3 ψάρι και τις υπόλοιπες κρέας με συνοδευτικό συνήθως το δικό μας λαδερό ή όσπριο αν ταιριάζει ή αλλιώς κάτι άλλο που ταιριάζει. 

[Unpluged]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Για μενα που δεν εχω γυναικα σαν νταντα να τα κραταει γιατι δεν την εχω χρειαστει, κανενας διαθεσιμος συγγενης στην πολη, παππουδες πολλες ωρες μακρια, η μονη αναγκη πραγματικη ηταν οταν μπηκα νοσοκομειο! Ο γαμος ενος συναδελφου σιγουρα ειναι η τελευταια "ανάγκη" για να ζητησω απο παππουδες να κανουν τοσο δρομο...Εκτος αν τυχει να ερθουν για να μας δουν, οπως ερχονται που και που...

 

Σπανια βεβαια τις εποχες αυτες, σχεδον ποτε μπορω να πω, να μας καλεσουν σε τραπεζι ενος συναδελφου, γειτονα κτλ...Τα τραπεζια στα οποια εχουμε παει ειναι πολυ στενων φιλων με παιδια ολοι τους...

 

Τωρα, εμεις σαν ζευγαρι, παμε παντου μαζι με τον συζυγο...Δεν θα παει ποτε μονος του σε κοινωνικη υποχρεωση, ουτε και εγω...Και να σου πω την αληθεια, δεν υπηρχε περιπτωση να φωναζα νταντα, ακομη και να ειχα, να την πληρωσω για να παω σε ενα τραπεζι "ξενου"...Δεν εβγαινα με τον αντρουλη μου καλυτερα ενα ραντεβουδακι? :))))

 

 

 

 

Απολύτως σεβαστά όλα αυτά. Εσύ βγαίνεις πάντα με τον σύζυγο και τα παιδιά, εγώ αφήνω καμία φορά τα παιδιά στον σύζυγο για να βγω με καμία φίλη μου ή να πάω σε καμία επαγγελματική υποχρέωση αν βαριέται.  Και θα φώναζα νταντά για να μην ξενυχτήσω τα παιδιά μου σε μία ανούσια γι αυτά και ακατάλληλη πολλές φορές διασκέδαση (εγώ πχ. φρικάρω όταν βλέπω 12χρονα να χορεύουν τσιφτετέλι), ακόμα και αν αυτό σήμαινε ότι δεν θα είχα να την πληρώσω για να βγω ραντεβουδάκι με τον άντρα μου. Εννοείται σε τραπέζι στενού φίλου πάμε με τα παιδιά μας, εφόσον πάνε και οι άλλοι. Κανείς δεν κάνει λάθος κανείς δεν κάνει σωστά. 

[Deena]

Just now, Έσπερος είπε:

Ναι έχω δει γενικά μενού παιδικών. Εντάξει λογικό είναι εκεί να θέλουν να καλύψουν όλα τα γούστα και να έχουν πράγματα που γενικά τα τρώνε τα παιδάκια. Ο γονιός μπορεί το σ/κ να δώσει έμφαση σε ό,τι κρίνει ότι λείπει. Η παιδίατρος εμάς μας έχει πει ότι μπορούμε τη μέρα που δίνουμε όσπρια να μη δώσουμε κρέας και όντως έχω διαπιστώσει ότι αν είναι κάτι πολύ χορταστικό όπως η φασολάδα, δεν το τρώει το κρέας, χορταίνει. Αλλά ακόμα δίνω 2-3 ψάρι και τις υπόλοιπες κρέας με συνοδευτικό συνήθως το δικό μας λαδερό ή όσπριο αν ταιριάζει ή αλλιώς κάτι άλλο που ταιριάζει. 

 

Εμένα να σου πω την αλήθεια αυτό που με εξυπηρετούσε στο συγκεκριμένο μενού είναι ότι δεν είχε πολύ κρέας, πράγμα που μας έδινε την δυνατότητα να τρώμε κρέας τα Σ/Κ όπου συχνά κάπου ήμασταν καλεσμένοι, κάποιο τραπέζι/πάρτυ/εκδήλωση είχαμε, όλο και σε κάποια ταβέρνα πηγαίναμε κ.λπ

 

Επίσης, επειδή εγώ και ο άντρας μου δεν είμαστε φίλοι των ψαριών και των οσπρίων (κακώς βέβαια), ομολογώ ότι ήταν βολικό να μην είμαστε υποχρεωμένοι να τα μαγειρεύουμε λόγω παιδιών.

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

Ούτε το κρέας/ψάρι καθημερινά τηρείτε μετά το χρόνο; γιατί ούτε αυτό εχουμε ρωτηςει που αυτό κι αν είναι δεσμευτικό για το μαγείρεμα. 

 

Κρεας καθε μερα οχι...Θα τους δωσω αυγουλακι μερα παρα μερα, αλλα το κρεας 3 φορες την εβδομαδα..Αν μπορουμε πιο πολυ ψαρι μας συστησε η παιδιατρος...Υπαρχουν μερες δηλαδη που θα φανε αυγο, τραχανα και φρουτα και ενα λαδερο ας πουμε...Καθολου κρεας...

[Έσπερος]

Just now, Deena είπε:

Επίσης, επειδή εγώ και ο άντρας μου δεν είμαστε φίλοι των ψαριών και των οσπρίων (κακώς βέβαια), ομολογώ ότι ήταν βολικό να μην είμαστε υποχρεωμένοι να τα μαγειρεύουμε λόγω παιδιών.

Εγώ τρελαίνομαι για όσπρια, αυτά που δεν με ενθουσιάζουν είναι φασολάκια, αρακάς και μπάμιες. Όταν τα τρώμε αυτά σκέφτομαι οτι οκ ωραία είναι, αλλά να είχαμε και λίγο κανονικό φαγητό μαζί (δλδ κρέας). Ενώ αντίθετα αν φάω μπριάμ ή σπανακόρυζο ή όσπρια, δεν το λέω. Γι αυτό δεν ξέρω αν ένα παιδάκι μπορεί να χορτάσει με λαδερά μόνο. Υποθέτω βέβαια και με αρκετό τυρί μαζί μια χαρά θα είναι. 

Just now, Fenia27 είπε:

Κρεας καθε μερα οχι...Θα τους δωσω αυγουλακι μερα παρα μερα, αλλα το κρεας 3 φορες την εβδομαδα..Αν μπορουμε πιο πολυ ψαρι μας συστησε η παιδιατρος...Υπαρχουν μερες δηλαδη που θα φανε αυγο, τραχανα και φρουτα και ενα λαδερο ας πουμε...Καθολου κρεας...

Αυγό κ εγώ μέρα παρά μέρα δίνω εκτός αν είναι περίοδος που βρίσκουμε πολλά από γνωστούς και του δίνω πιο συχνά. Κ η γιατρός τόσο μας είπε. Βέβαια στην ομάδα της διατροφής βλέπω τα δίνουν 2-2 τα αυγά κάθε μέρα και κάπου μπερδεύομαι γιατί όλο βιβλιογραφία βγάζουν για όλα αυτά, αλλά τελικά κανέναν στον περίγυρό μου δεν ξέρω να τα εφαρμόζει ούτε έχω ακούσει να τα συνιστούν παιδίατροι με τόση αυστηρότητα. Απ' αυτές εκεί μου είχαν κολλήσει και διάφορα ψυχαναγκαστικά όπως να μη θέλω να τρώει ψωμί ή δημητριακά και το άγχος μήπως θα έπρεπε να δίνω φουλ πρωινό και όχι γάλα και φρούτα και τέτοια, μέχρι που κατάλαβα ότι αρχίζω να παρασύρομαι σε συνήθειες που είχα πει ότι θα αποφύγω!

[Fenia27]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυγό κ εγώ μέρα παρά μέρα δίνω εκτός αν είναι περίοδος που βρίσκουμε πολλά από γνωστούς και του δίνω πιο συχνά. Κ η γιατρός τόσο μας είπε. Βέβαια στην ομάδα της διατροφής βλέπω τα δίνουν 2-2 τα αυγά κάθε μέρα και κάπου μπερδεύομαι γιατί όλο βιβλιογραφία βγάζουν για όλα αυτά, αλλά τελικά κανέναν στον περίγυρό μου δεν ξέρω να τα εφαρμόζει ούτε έχω ακούσει να τα συνιστούν παιδίατροι με τόση αυστηρότητα. 

 

εμεις εχουμε κοτουλες στο χωριο και μας στελνουνε...Για τα δυο παιδια, χτυπαω ομελετα 3 αυγα με το λαδακι μαζι και τα βαζω σε αντικολλητικο τηγανι σε χαμηλη φωτια που ουσιαστικα "βραζει" δεν τηγανιζεται..Μπορει να ριξω λιγο τυρακι ή ντοματουλα, ριγανη....Οποτε τρωνε απο 1,5 αυγο...Καποιες μερες μπορει να δωσω και συνεχομενα...Δεν το ακολουθω αυστηρα...Αλλα το τρωνε και ζητανε κι αλλο!

 

Και κατι αλλο που τρωνε πολυ ειναι γιδα σπιτικη ή τραγο..κραταω ζουμι ξεχωριστα στην καταψυξη και βραζω μακαρονακι ή χυλοπιτακι με ντοματουλα για βραδυνο...

Επεξεργάστηκαν 5 Ιουνίου,2019 by Fenia27

[Βερενίκη]

Το φαγητό των παιδιών είναι μεγάλο θέμα. Εγώ από τότε που είδα φίλη οδοντίατρο, τρελή με την διατροφή (της) να βάζει ζάχαρη στην φρουτόκρεμα του παιδιού της για να φάει επειδή ήταν λιποβαρές, είπα ότι τα έχω δει όλα σε αυτήν την ζωή. 

Εμείς τους δίναμε από τους δώδεκα μήνες το φαγητό της οικογένειας. Δεν μαγειρεύουμε τηγανιτά και δεν βάζουμε αλάτι στο φαγητό (εγώ βάζω πολύ δυστυχώς αλλά στο πιάτο μου), έχουμε πάντα σαλάτα, και 2-3 φορές την εβδομάδα ένα μικρό επιδόρπιο. Το μενού πάει Δευτέρα ρύζι ή ζαρζαβατικό (για την αποτοξίνωση του ΣΚ), Τρίτη κοτόπουλο, Τετάρτη όσπριο, Πέμπτη κρέας- κιμάς, Παρασκευή ψάρι και ΣΚ ό,τι μαγειρέψουν οι γιαγιάδες, φαγητό έξω, κάτι της ώρας κλπ. Το βράδυ όταν ήταν μικροί έτρωγαντο φαγητό της επόμενης μέρας που συνήθως το φτιάχνουμε από την προηγούμενη λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Τα τελευταία χρόνια τρώνε τοστάκι, σαλάτα με κάτι μέσα κλπ. 

Θέλω να πω ότι τα έχουμε συνηθίσει να τρώνε ό,τι κι εμείς αλλά κι εμείς τρώμε βασικά ουδέτερο φαγητό.  

[anemoni1989]

Just now, Unpluged είπε:

Απολύτως σεβαστά όλα αυτά. Εσύ βγαίνεις πάντα με τον σύζυγο και τα παιδιά, εγώ αφήνω καμία φορά τα παιδιά στον σύζυγο για να βγω με καμία φίλη μου ή να πάω σε καμία επαγγελματική υποχρέωση αν βαριέται.  Και θα φώναζα νταντά για να μην ξενυχτήσω τα παιδιά μου σε μία ανούσια γι αυτά και ακατάλληλη πολλές φορές διασκέδαση (εγώ πχ. φρικάρω όταν βλέπω 12χρονα να χορεύουν τσιφτετέλι), ακόμα και αν αυτό σήμαινε ότι δεν θα είχα να την πληρώσω για να βγω ραντεβουδάκι με τον άντρα μου. Εννοείται σε τραπέζι στενού φίλου πάμε με τα παιδιά μας, εφόσον πάνε και οι άλλοι. Κανείς δεν κάνει λάθος κανείς δεν κάνει σωστά. 

Σκέφτομαι τωρα χαρακτηριστικά, σε προσφατο τραπεζι βαπτισης οπου η ξαδερφη μ ειχε παρει μαζι τν ανηψιο μου, 11 χρονων... Οκ ολα καλα, ηταν η ξαδερφη του που βαπτιζοταν, αλλα μετα τη 1 ωρα στο τραπέζι το παιδι προφανως βαρεθηκε και αρχισε να ρωταει ποτε θα φευγανε... Δεν ηταν προτιμοτερο να μεινει με τς παπουδες ή στο σπίτι καποιου φίλου, οπου και καλα θα περναγε ο μικρος, αλλα και οι γονεις, οι οποιοι περιμενουν κατι τετοιες περιστασεις να διασκεδασουν και να πουν μια κουβεντα με συγγενείς που εχουν να δουν καιρο?? Δεν ειναι λιγο εγωιστικο, οταν ξέρεις οτι το παιδι δεν θα περασει καλα να το "σερνεις"  μαζι, "γιατί ειμαστε οικογένεια", "γιατί εγω σε θελω μαζι μου και δε νιωθω ανετα να βγω μονη", "γιατί εται πρέπει"??? 

(αυτα ειναι λογια που ακουγα και εγω μικρη απο τς γονεις μου οταν δεν ηθελα να παρεβρεθω καπου και ποτε δεν τα καταλαβα, για αυτό τα αναφερω...) 

[Fenia27]

Just now, anemoni1989 είπε:

Σκέφτομαι τωρα χαρακτηριστικά, σε προσφατο τραπεζι βαπτισης οπου η ξαδερφη μ ειχε παρει μαζι τν ανηψιο μου, 11 χρονων... Οκ ολα καλα, ηταν η ξαδερφη του που βαπτιζοταν, αλλα μετα τη 1 ωρα στο τραπέζι το παιδι προφανως βαρεθηκε και αρχισε να ρωταει ποτε θα φευγανε... Δεν ηταν προτιμοτερο να μεινει με τς παπουδες ή στο σπίτι καποιου φίλου, οπου και καλα θα περναγε ο μικρος, αλλα και οι γονεις, οι οποιοι περιμενουν κατι τετοιες περιστασεις να διασκεδασουν και να πουν μια κουβεντα με συγγενείς που εχουν να δουν καιρο?? Δεν ειναι λιγο εγωιστικο, οταν ξέρεις οτι το παιδι δεν θα περασει καλα να το "σερνεις"  μαζι, "γιατί ειμαστε οικογένεια", "γιατί εγω σε θελω μαζι μου και δε νιωθω ανετα να βγω μονη", "γιατί εται πρέπει"??? 

(αυτα ειναι λογια που ακουγα και εγω μικρη απο τς γονεις μου οταν δεν ηθελα να παρεβρεθω καπου και ποτε δεν τα καταλαβα, για αυτό τα αναφερω...) 

 

Συμφωνω και εγω μαζι σου..Τα παιδια οταν μπορουν να μενουν σπιτι ειδικα τα μεγαλυτερα, εκτος αν θελουν να ερθουν και να παιξουν (με ξαδερφακια πχ) δεν εχει νοημα να τα σερνουμε μαζι μας!

[Βερενίκη]

Just now, anemoni1989 είπε:

Σκέφτομαι τωρα χαρακτηριστικά, σε προσφατο τραπεζι βαπτισης οπου η ξαδερφη μ ειχε παρει μαζι τν ανηψιο μου, 11 χρονων...

 

Καλά στα 11 δεν υπάρχει περίπτωση να ακολουθήσει σε τραπέζι βάπτισης, εκτός αν έχει παρέα εκεί (πχ. άλλα ξαδέρφια). 

Πρόσφατα μας έκαναν την 'χάρη' να έρθουν στην εκκλησία σε βάφτιση παιδιού συναδέλφου και επειδή ήταν κυριακή μεσημέρι και δεν θέλαμε να την περάσουμε χώρια (μία κυριακή μας έχει μείνει πια), δεν πήγαμε μετά στο τραπέζι. 

Οπότε κορίτσια το πρόβλημα με παιδιά ή χωρίς το λύνει αργά ή γρήγορα η ίδια η ζωή.

 

Αν και πρέπει να σας πω ότι τώρα στα 11 και στα 13, πολύ θα τους ήθελα μαζί, γιατί ξέρουν και πώς να σταθούν, και δεν χρειάζεται να τους κυνηγάω, και γενικά είναι 'παρεούλα'. 

Επεξεργάστηκαν 5 Ιουνίου,2019 by Βερενίκη

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

Δεν ειναι λιγο εγωιστικο, οταν ξέρεις οτι το παιδι δεν θα περασει καλα να το "σερνεις"  μαζι, "γιατί ειμαστε οικογένεια", "γιατί εγω σε θελω μαζι μου και δε νιωθω ανετα να βγω μονη", "γιατί εται πρέπει"??? 

(αυτα ειναι λογια που ακουγα και εγω μικρη απο τς γονεις μου οταν δεν ηθελα να παρεβρεθω καπου και ποτε δεν τα καταλαβα, για αυτό τα αναφερω...) 

Αυτό το έτσι πρέπει το βίωσα κι εγώ σαν καταπίεση από πολύ μικρή, να πηγαίνουμε σε άπειρα τραπέζια για γιορτές, επισκέψεις, γάμους, βαφτίσεις, να κάνουμε παρέα με το ζόρι με τα παιδιά των φίλων κλπ. Δεν θέλω με τίποτα να το κάνω!!! Επίσης το ότι η οικογένειες πάνε πάντα μαζί μου φαίνεται πολύ καταπιεστικό αλλά ατυχώς είναι αυτής της γνώμης και ο άντρας μου. 

 

Το σχιζοφρενικό της υπόθεσης είναι ότι η μητέρα μου τα έλεγε αυτά και τα εφάρμοζε αλλά ταυτόχρονα θεωρεί απίστευτη ενόχληση το να πρέπει να π[ροσαρμόζεις το πρόγραμμά σου στα παιδιά, πχ στο γάμο της αδερφής μου δεν καταλάβαινε γιατί της έλεγα ότι δεν θέλω να φορέσω τα πολύ πολύ ψηλά τακούνια κ να κρατήσω μια τσάντα φάκελο (προτιμούσα κρεμαστή), για να είμαι άνετη με το μωρό, αφού θεωρούσε ότι όλη την ώρα θα το κραταει η πεθερά μου (επίσης καλεσμένη) για να είμαι εγώ όπως πρέπει κ ανέμελη κλπ και δεν καταλάβαινε ότι καλώς ή κακώς ένα μωρό 6 μηνών είναι μάλλον απίθανο να βλέπει τη μαμά του κ να μη θέλει να είναι μαζί της. Επίσης είχε κάνει μεγάλο θέμα που η αδερφή μου κάλεσε και τα παιδιά των φίλων της, τόνισε δηλαδή ότι τα θελει, επειδή αυξήθηκε ο αριθμός των καλεσμένων και κόπηκαν θέσεις από δικούς της. Τελικά δεν έχω καταλάβει αν πιστεύει ότι τα παιδιά πρέεπι να είναι με τους γονείς ή δεν πρέπει!! χαχαχαχ

Just now, Βερενίκη είπε:

Καλά στα 11 δεν υπάρχει περίπτωση να ακολουθήσει σε τραπέζι βάπτισης, εκτός αν έχει παρέα εκεί (πχ. άλλα ξαδέρφια). 

φαντάζομαι σκηνικό, να είναι 3-4 κ να σκέφτεσαι τι κρίμα που δεν έχεις κάποιον να τα α΄φησεις, και μετά στην εφηβεία να τα παρακαλάς να έρθουν στον γάμο του πιο στενού συγγενή!!!!

[Αννα 35]

Στο θέμα της διατροφής, επειδή ο σύζυγος και εγώ είμαστε vegan, ακολουθούμε διαφορετικό διατροφικό πρόγραμμα από αυτό των παιδιών, των οποίων βασίζεται στη μεσογειακή διατροφή. Στο σπίτι βέβαια δεν υπάρχουν πατατάκια, κοκ., γλυκά έχουμε πολύ συγκεκριμένα, τα οποία όμως τα τρώνε με μέτρο.

Σε κοινωνικές συναναστροφές και εξόδους για φαγητό πάλι τρώνε ο,τι προσφέρετε στην περίσταση. Συνήθως περισσότερο περιοριζομαστε ο σύζυγος και εγώ, παρά τα παιδιά.

 

Σε ο,τι αφορά μυστήρια οικογενειακά, νομίζω πως στα 11 ένα παιδί είναι αρκετά ώριμο, ώστε να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει κοινωνική υποχρέωση. Όλοι έχουμε υποχρεώσεις και θα έχουμε, οι οποίες προκύπτουν από την κοινωνική μας ζωή. Το παιδί θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να είναι εξοικειωμένο με αυτές. Αντιλαμβάνομαι πως ένας γάμος ή μια βάπτιση γνωστού ή συνεργάτη είναι τελείως διαφορετική περίπτωση κι εκεί δεν θα προτείνω καν να παρευρεθεί, αλλά όταν πρόκειται για γάμο ή βάπτιση ξαδέρφου, θα επέμενα.

[Βερενίκη]

Just now, Έσπερος είπε:

 

φαντάζομαι σκηνικό, να είναι 3-4 κ να σκέφτεσαι τι κρίμα που δεν έχεις κάποιον να τα α΄φησεις, και μετά στην εφηβεία να τα παρακαλάς να έρθουν στον γάμο του πιο στενού συγγενή!!!!

 Αν πραγματικά ΄πρέπει' να έρθουν κάπου, γιατί έχουν κι αυτά τις υποχρεώσεις τους (πχ. στον γάμο της θείας ΔΕΝ μπορεί να μην έρθουν, όσο και να χτυπιούνται, γιατί είναι ο γάμος της θείας), μπορείς να τους θυμίσεις πόσα ανούσια  παιδικά πάρτι έχεις υποστεί για χάρη τους (μόνο τα ανούσια, όχι όλα), απλά και μόνο επειδή έπρεπε να τα πας. Επίσης να τους θυμίσεις ότι όσο διαρκούσε το πάρτι εσύ μπορεί να βαριόσουν αφάνταστα να ακούς άσχετες μαμάδες να μιλάνε για αδιάφορα θέματα, αλλά δεν πήγαινες κάθε πέντε λεπτά να τους γκρινιάζεις πότε θα φύγουμε και άντε πότε τελειώνει. 

Όσο και να τα έχει χτυπήσει η εφηβεία, σε μία λογική συζήτηση τέτοιου τύπου πάντα τα 'ρίχνει'. 

[Έσπερος]

Just now, Αννα 35 είπε:

Σε ο,τι αφορά μυστήρια οικογενειακά, νομίζω πως στα 11 ένα παιδί είναι αρκετά ώριμο, ώστε να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει κοινωνική υποχρέωση. Όλοι έχουμε υποχρεώσεις και θα έχουμε, οι οποίες προκύπτουν από την κοινωνική μας ζωή. Το παιδί θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να είναι εξοικειωμένο με αυτές. Αντιλαμβάνομαι πως ένας γάμος ή μια βάπτιση γνωστού ή συνεργάτη είναι τελείως διαφορετική περίπτωση κι εκεί δεν θα προτείνω καν να παρευρεθεί, αλλά όταν πρόκειται για γάμο ή βάπτιση ξαδέρφου, θα επέμενα.

Πιστεύω ότι αν ένα παιδί δεν έχει καταπιεστεί μικρότερο, δεν θα χρειαστεί κάποια ιδιαίτερη συζήτηση για να ακολουθήσει σε μια ευχάριστη οικογενειακή περίσταση. Εγώ σ' αυτήν την ηλικία αντιδρούσα από την καταπίεση, γιατί όλο αυτό παρουσιαζόταν σαν υποχρέωση και όχι σαν χαρά. Αν από νωρίς το έχεις περάσει αυτό με διαφορετικό τρόπο στο παιδί σου, ελπίζω ότι ακόμα και στην πιο αντιδραστική εφηβεία δεν θα προκύψει κάποιο μεγάλο θέμα. 

[erin0000]

Έσπερος, μιλάς για μια κατάσταση πολύ καταπιεστική. Όπου η μαμά σου επιβάλλει σε εσένα και την αδελφή σου τα πάντα. Από το που θα πάτε μέχρι το τι τσάντα θα κρατήσετε και με ποιον θα μιλήσετε και πόσο. Εκεί προφανώς και θα έχεις σιχαθεί τα πρέπει και τους κανόνες και με το δίκιο σου.

 

Δεν είναι όλες οι οικογένειες έτσι όμως. Εγώ τα παιδιά θα τα αφήσω να αποφασίσουν εάν θέλουν να έρθουν σε κάποιον γάμο -βάφτιση, ΕΚΤΟΣ και αν πρόκειται για κάποιο πολύ κοντινό μας άτομο. Εκεί δεν τίθεται θέμα προτίμησης. Οφείλουν να έρθουν και οφείλουν να γνωρίζουν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις δεν βάζουμε πρώτα τις προσωπικές μας προτιμήσεις εκτός και αν υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος. 

Παρεπιπτόντως δεν μου έχει τύχει ποτέ να αποκλείσουν τα παιδιά από τέτοιου είδους εκδηλώσεις και θα το θεωρούσα μεγάλη αγένεια εάν το κάνει κάποιος ή αν κάθεται και μετράει τα κουκιά.

Just now, Βερενίκη είπε:

 Αν πραγματικά ΄πρέπει' να έρθουν κάπου, γιατί έχουν κι αυτά τις υποχρεώσεις τους (πχ. στον γάμο της θείας ΔΕΝ μπορεί να μην έρθουν, όσο και να χτυπιούνται, γιατί είναι ο γάμος της θείας), μπορείς να τους θυμίσεις πόσα ανούσια  παιδικά πάρτι έχεις υποστεί για χάρη τους (μόνο τα ανούσια, όχι όλα), απλά και μόνο επειδή έπρεπε να τα πας. Επίσης να τους θυμίσεις ότι όσο διαρκούσε το πάρτι εσύ μπορεί να βαριόσουν αφάνταστα να ακούς άσχετες μαμάδες να μιλάνε για αδιάφορα θέματα, αλλά δεν πήγαινες κάθε πέντε λεπτά να τους γκρινιάζεις πότε θα φύγουμε και άντε πότε τελειώνει. 

Όσο και να τα έχει χτυπήσει η εφηβεία, σε μία λογική συζήτηση τέτοιου τύπου πάντα τα 'ρίχνει'. 

 

Όντως την έχω κάνει αυτή τη συζήτηση! 

[Αννα 35]

Μπορεί να παρεξηγηθεί αυτό που θα γράψω, αλλά δεν πειράζει.

Μου δίνεται η αίσθηση, όχι από το συγκεκριμένο θέμα, αλλά γενικότερα, ότι επικρατεί μια ευρέως διαδεδομένη λογική, η οποία ξεπερνά κάθε μέτρο και όριο και επιτάσσει, ότι ως γονείς πρέπει να υποκύπτουμε σε όλα τα θέλω των παιδιών μας, προκειμένου αυτά να είναι χαρούμενα και να μην καταπιέζονται. Και φτάνουμε στο άλλο άκρο, όπου τα παιδιά δεν έχουν καμία αίσθηση του τι σημαίνει όρια, συμβιβασμός, υποχρέωση, σεβασμός απέναντι στον άλλον.

Φτάνουν τα παιδιά μετά σε μία ηλικία, όπου συναναστρέφονται και άλλους ανθρώπους, εντάσσονται σε μία κοινότητα, συνήθως τη σχολική και δυσκολεύονται να προσαρμοστούν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύουν και τους συμμαθητές και δασκάλους τους.

 

[Βερενίκη]

Just now, Αννα 35 είπε:

 

Μου δίνεται η αίσθηση, όχι από το συγκεκριμένο θέμα, αλλά γενικότερα, ότι επικρατεί μια ευρέως διαδεδομένη λογική, η οποία ξεπερνά κάθε μέτρο και όριο και επιτάσσει, ότι ως γονείς πρέπει να υποκύπτουμε σε όλα τα θέλω των παιδιών μας, προκειμένου αυτά να είναι χαρούμενα και να μην καταπιέζονται. Και φτάνουμε στο άλλο άκρο, όπου τα παιδιά δεν έχουν καμία αίσθηση του τι σημαίνει όρια, συμβιβασμός, υποχρέωση, σεβασμός απέναντι στον άλλον.

Φτάνουν τα παιδιά μετά σε μία ηλικία, όπου συναναστρέφονται και άλλους ανθρώπους, εντάσσονται σε μία κοινότητα, συνήθως τη σχολική και δυσκολεύονται να προσαρμοστούν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύουν και τους συμμαθητές και δασκάλους τους.

 

Μη ξεχνάς ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μεγαλώσει μέσα στα κοινωνικά "πρέπει" και σε καλώς εννοούμενες "δεμένες" οικογένειας. Έχουμε πιεστεί, άλλη λίγο άλλη πολύ, να ανταποκριθούμε στην εικόνα της "τέλειας οικογένειας" και σε κάποιες περιπτώσεις νοιώθουμε ακόμα την αποδοκιμασία των παππούδων (γονιών) όταν αποφασίζουμε να παρεκκλίνουμε από το προσδοκώμενο. 

Οπότε δεν σου φαίνεται φυσικό να έχουμε αποφασίσει είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα ότι τα παιδιά μας θα έχουν περιθώρια επιλογής ειδικά σε μία ηλικία που δεν καταλαβαίνουν πολλά πολλά από '"υποχρεώσεις'. ?

Εμείς τους μιλάμε πολύ. Είναι πολύ κουραστικό αυτό πρέπει να σου πω αλλά δουλεύει. Αυτό όμως που θα γίνει, στο μέτρο που τα αφορά, είναι "συναποφασισμένο", ώστε να νοιώθουν ότι οι γονείς τους σέβονται τις επιθυμίες και τις προτιμήσεις τους. Είναι σημαντικό για μας να ξέρουν ότι το να είναι χαρούμενα και να μην καταπιέζονται είναι πρώτη προτεραιότητα για μας. Με τον τρόπο αυτό, όταν τα "καταπιέζουμε", έχουν εμπιστοσύνη ότι υπάρχει σοβαρός λόγος. 

Το να έχουν όρια και σεβασμό απέναντι στους άλλους δεν είναι αντίθετο με το να είναι χαρούμενα και να μην καταπιέζονται. Μπορεί να είναι όλα αυτά μαζί. 

 

Πρέπει να σου πω ότι έχει να κάνει με την νοοτροπία της οικογένειας. Έχω μία φίλη με μεγάλα παιδιά, που δεν τα μάλωσε ΠΟΤΕ μπροστά σε ξένους. Ό,τι και να έκαναν τα παιδιά της, τα σταματούσε φυσικά αλλά δεν έλεγε κουβέντα, απλά το συζητούσαν όλοι μαζί το βράδυ σπίτι. Τα παιδιά της έχουν γίνει υπέροχοι και επιτυχημένοι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση, αλλά φαντάζεσαι τι "παιζόνταν" πισω από την πλάτη της, κυρίως από μεγαλύτερους. 

Βλέπω γονείς να ξεφτιλίζουν τα παιδιά τους μόνο και μόνο για να δείξουν ότι τα οριοθετούν και ότι εκείνοι είναι τα αφεντικά. Και τα κάνουν σκουπίδια και μάλιστα μπροστά σε φιλαράκια τους.  

 

[Αννα 35]

Βερενίκη, αυτά που γράφεις είναι τα αυτονόητα. Δεν αποτελούν καμία παρέκκλιση ή ιδιαίτερη μέθοδο διαπαιδαγώγησης. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί ένιωσες την ανάγκη να τα παραθέσεις.

 

Αυτό που αναφέρω αφορά σε όσους θεωρούν πως εφόσον το παιδί τους επιθυμεί ή δεν επιθυμεί κάτι είναι δεδομένο πως η επιθυμία του παιδιού θα γίνει πράξη και ο,τιδηποτε άλλο περιττεύει. Και δυστυχώς αυτοί είναι αρκετοί. 

Α, το τελευταίο είναι καθαρά κακοποίηση. Δεν τίθεται θέμα διαφορετικής διαπαιδαγώγησης.

[erin0000]

Αυτό που κάνω εγώ είναι να βάζω περιθώρια επιλογής στα παιδιά όπου αυτό είναι εφικτό. Ξεκαθαρίζω όμως ότι σε μερικές περιπτώσεις οφείλουν να κάνουν κάποια πράγματα ή κάποιες υποχωρήσεις-συμβιβασμούς χωρίς περιθώρια διαπραγμάτευσης. Όπως οφείλω εγώ να κάνω κάποια πράγματα και ας μην μου αρέσουν.

 

Αυτό είναι κάτι που κτίζεται σιγά σιγά. Μεγαλώνοντας του εξηγείς κάποια πράγματα και ότι μερικές φορές δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε όποτε θέλουμε, γιατί οι καταστάσεις δεν μας το επιτρέπεουν για διάφορους λόγους.

 

πχ κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου είναι που βλέπω γονείς να αφήνουν την αποκλειστική αρμοδιότητα στα πεντάχρονα να φτιάξουν λίστα καλεσμένων. Που φυσικά το παιδάκι θα αποφασίσει με μοναδικό κριτήριο το με ποιον κάνω παρέα αυτή την εβδομάδα ή ποιον θέλω να τιμωρήσω.