Κάνουμε αυτά που κοροϊδεύαμε;

[Έσπερος]

Χθες πήγαμε να χαιρετήσουμε μια κυρία που παραθερίζει τα καλοκαίρια σε ένα από τα γειτονικά σπίτια. Χάρηκε πολύ που είδε τον μικρό και μας έδωσε ένα πακέτο γεμιστά μπισκότα για κέρασμα, οπότε της είπα ότι ευχαριστούμε πολύ αλλά δεν δίνω ακόμα ζάχαρη και γλυκά. Εξεπλάγη και άρχισα βλακωδώς να απολογούμαι για οικογενειακό ιστορικό διαβήτη κλπ αντί να πω απλά ότι το απαγορεύει ο γιατρός, αλλά το θέμα μας δεν είιναι αυτό. Είναι ότι συνειδητοποίησα πως παλιά κορόιδευα τις μαμάδες που τρελαίνονται μην τυχόν φάει γλυκό το παιδί τους. Και μετά σκέφτηκα ότι κάνω πολλά πράγματα από αυτά που παλιά κορόιδευα. 

 

Για παράδειγμα: 

- θεωρούσα αξιολύπητο να βλέπω μια οικογένεια σε μια έξοδο και τα παιδάκια να φωνάζουν συνέχεια "μαμά μαμά" για ό,τι θέλουν, ενώ ο μπαμπάς είναι παρών. Εννοείται ότι ισχύει στη δική μας οικογένεια. 

- εξίσου αξιολύπητο θεωρούσα να ακούω μαμάδες να λένε ότι ακόμα και στην τουαλέτα έρχεται το παιδί μαζί τους. Φυσικά και μου συμβαίνει κάποιες φορές ακόμα κι όταν είναι ο άντρας μου στο σπίτι. Δεν το έκανα συνειδητά όμως, όταν ήταν πιο μικρός τον έβαζα στην κούνια με ένα παιχνιδάκι και αν δεν ήθελε προτιμούσα να κρατηθώ μέχρι μια προσφορότερη στιγμή. Τώρα πηγαίνω και αν δεν με ακολουθήσει σε λίγα δευτερόλεπτα, ανησυχώ για το τι μπορέι να κάνει. 

- κορόιδευα αυτούς που δεν αφήνουν τα παιδιά στους παππούδες ενώ τώρα λόγω συνθηκών, το παιδί δεν έχει τέτοια εξοικείωση ώστε να μείνει μαζί τους παρά μόνο αν είναι κάποια μεγάλη ανάγκη και για λίγη ώρα. Αν οι συνθήκες μας ήταν αλλιώς και μέναμε κοντά τους και είχε άλλη άνεση πιστεύω ότι θα τον άφηνα κάποιες φορές αν και δεν είμαι σίγουρη για τον άντρα μου (παρόλο που άλλα έλεγε πριν). 

- κορόιδευα τους γονείς που δεν πηγαίνουν κάπου επειδή είναι εκτός ωραρίου του παιδιού. Εννοείται ότι τώρα δεν θελω να αλλάξει τίποτα στο πρόγραμμα ούτε καν στον ημερήσιο ύπνο, εκτός αν είναι για κάτι που αξίζει τον κόπο όπως μια γιορτή, μια εκδρομή κλπ. Ο άντρας μου είναι πολύ πιο χαλαρός στον ημερήσιο ύπνο αλλά στον νυχτερινό συμφωνούμε. 

- έλεγα ότι δεν θα γίνουμε μίζεροι να τα θεωρούμε όλα βουνό και θα πηγαίνουμε παντού με το παιδί χωρίς να σκεφτόμαστε αν θα είναι δύσκολο κλπ. Αυτό εν μέρει το τηρούμε. Απλώς είμαστε σχολαστικοί στην επιλογή μέρους (να έχει χώρο για καρότσι, περπάτημα, παιχνίδι κλπ και να μην καπνίζουν). Δεν έχουμε θέμα με τα ταξίδια ούτε τις εκδρομές και γενικά οτιδήποτε είναι σε εξωτερικό χώρο. Παραείμαστε μίζεροι όμως στις μετακινήσεις στην Αθήνα και τις επισκέψεις, κι αυτό εξαιτίας του άντρα μου και αυτό είναι που δεν μου αρέσει, εκεί σκέφτομαι με μια πικρία πως όποιος είχε ηχογραφήσει παλιά σχόλια για άλλες οικογένεις έχει κάθε δικαίωμα να μας τα τρίψει στη μούρη μαζί με μούτζα. 

 

Εσείς έχετε πιάσει τον εαυτό σας να κάνει πράγματα που κορόιδευε όταν έβλεπε να τα κάνουν άλλες οικογένειες; 

 

[Merendoula]

Πλάκα κανεις;;; εννοείται! Όποιος πει όχι μην τον πιστέψεις! 

 

Πόσες φορές δεν είπαμε σαν νέοι 'πωπω πως κάνει αυτό το παιδάκι, γιατί δεν το μαζευουν; το γονείς είναι αυτοι;;' και τώρα πιάνουμε τον εαυτό μας να κοιτάει απραγος κ ανημπορος το παιδί του να κοπανιεται κάτω ζητώντας ένα παγωτό ας πούμε και να θέλουμε να κάνουμε ότι δεν είναι δικό μας το παιδάκι αυτο;;; χαχαχαχα. Και ξέρεις ότι δεν έχεις κάνει κάτι λάθος. Τώρα καταλαβαίνουμε ότι όλα όσα μας φαίνονταν περίεργα σε άλλους, είχαν μια καλή αιτιολογία από πίσω για το γιατί συνέβαιναν. Τώρα ξέρουμε ότι απλά..ετσι ειναι τα παιδιά! Πας τουαλετα με ανοιχτη πόρτα, βγαίνεις έξω υπο προϋποθέσεις, ακόμη κ αν έχεις παππούδες να τα κρατάνε δεν ξενυχτάς και αρνεισαι εξόδους γιατί ξέρεις ότι την άλλη μέρα δεν θα μπορείς να ανταπεξέλθεις στην απεριόριστη όρεξη τους, φεύγεις τρέχοντας όταν φταρνιζεται ο διπλανός σου, ψάχνεις ακαπνα κ ευρύχωρα μαγαζιά με τουαλέτες που μπορείς να αλλάξεις μωρό κ να έχεις και το αμάξι απ έξω και σε σκιά κιολας να μπεις να θηλάσει αν χρειαστεί και παααααρα πολλά αλλά που θα σου φαίνονταν περίεργα και θα γελούσες στα 20 σου!

Η ζωή κάνει κύκλους... Ήμουν 20 χρονων και δεν συμπαθούσα τα μωρά. Δεν ήθελα δικά μου. Και τα έβλεπα περίεργα και τα σχολίαζα. Τώρα θα μπορούσα να εχω 10 παιδια ανετα, θα ήμουν τρισευτυχισμενη. 

[Έσπερος]

Εγώ δεν είμαι σιγουρη οτι κανουμε σε ολα τα σωστο, αυτο ειναι που με τρωει. Καποια δλδ τα θεωρω ακομα υπερβολη ακομα κι αν τα κανουμε. Αν δω καποιον να ειναι χαλαρος θα σκεφτω "γιατι το κανει αυτος κι οχι εγω". 

[Merendoula]

Να κάνεις αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι πιο άνετα και αυτό που κρατάει την οικογένεια σου σε ηρεμία. 

Το πρώτο μου παιδί ηταν  ένα υπερβολικά ήσυχο και βολικό μωρό και μετέπειτα παιδάκι, που δεν με ένοιαζε ποτέ η ώρα που θα φύγω  ποσο θα λείψω κλπ. Κοιμόταν παντού υπό οποιαδήποτε συνθήκη και χωρίς να χαλάει τον ύπνο του ο χώρος και η ωρα. Οποτε ημουν μια χαλαρή μάνα. Και σεν καταλαβαινα γιατι ζοριζονται οι αλλοι να βγουν με τα παιδια τους. Ελεγα απλα κοιμηστε τα στο καροτσι και ολα καλα.

Το δεύτερο θέλει απόλυτη ησυχία και το κρεβατάκι του. Μόνο έτσι ηρεμει. Οτιδηποτε αλλο τον ενοχλει. Οποτε κ εγώ σταμάτησα να πηγαίνω οπουδήποτε τις ώρες ύπνου και φαγητού. Στην αρχή μου κακοφανηκε γιατί είχαμε μάθει αλλιώς, κατάλαβα όμως σύντομα οτι μ αυτον τον τροπο ειμαστε ολοι καλα, δεν εχουμε γκρινιες και αν μας πει κάποιος Ε μωρέ θ κοιμηθεί στο καρότσι,απλά λέω όχι ευχαριστώ και μένω σπιτάκι μου ήσυχα. Δεν αισθάνομαι άβολα. 

Αν εσύ η ίδια θεωρείς τον άντρα σου υπερβολικό, απλά πάρε το μωρό και κάνε αυτό που νιώθεις ασφαλές και απόδειξε στον εαυτό σου ότι δίκιο είχες. Αν δε σου βγει, πρώτον θα έχεις προσπαθήσει τουλαχιστον και δεύτερον θα ξέρεις ότι αυτό που έχεις στο μυαλό σου δεν ταιριάζει σε εσάς. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Είναι ο,τι ταιριάζει σε κάθε οικογένεια.

[anemoni1989]

Καλημέρα!!!!

Κοιτα εγω ειμαι της αποψης ποτε μην λες ποτε!!! Βεβαια πολλα απο αυτα που λες, οντως τα θεωρώ υπερβολη, αλλα δεν κατακρινω γτ η μπεμπα μ ειναι πολυ μικρη και δεν ξερω τι θα κανω σε μερικά χρόνια απο τωρα... Μπορω ομως να μιλήσω για πράγματα που ηδη κανω... 

Πχ ποτε δεν μ αρεσε οταν εβλεπα τε γονείς να κανουν τα παντα βασει προγραμματος τ παιδιου... Πχ απεφευγαν εξοδους κλπ γτ τ παιδι εχει στανταρ πρόγραμμα και δεν ανεχεται να το αλλαξεις... Τι εκανα?? Απλα ημουν πολυ χαλαρη εξαρχης.. Δηλ δεν την εκανα στανταρ ωρα μπανιο, δεν την βαζω στανταρ ωρα για υπνο, δεν κραταω αυστηρό τριωρο σ διατροφη της κλπ... Επισης την εμαθα να κοιμαται με φασαρια... Δεν εκανα ΠΟΤΕ ησυχία οταν κοιμοταν, παρολο που τς πρωτους 6 μηνες κοιμοταν ελαχιστα και ημουν στα προθυρα της απελπισιας (εχω γραψει και σε σχετικό θεμα)... 

Επισης, ενω ειμαι αυστηρη σ θεμα της διατροφης (δε δινω σκονοκρεμες, μπισκοτοκρεμες, μπισκότα  κλπ) είμαι χαλαρη σ ενδεχόμενο πιο μετα να φαει σκατολοΐδια... Ειμαι σιγουρη βασικα ότι θα φαει απο τς παπουδες, οπως ακριβώς ετρωγα εγω απο τς δικους μ παππουδες... Ε δεν θα παθει τίποτα να φαει μια σ τοσο... 

Επισης, δεν ειμαι μανοακη με την καθαριοτητα, δεν βγαζουμε παπουτσια επειδή μπουσουλαει, οταν παμε βολτα με φιλικα παιδακια δεν παθαινω πανικο αν την πιασουν με χερια που εχουν πιασει χαλικια κλπ... Εχω σκυλι σ σπιτι το οποιο τη γλυφει μεσα σ στομα σ κυριολεξία και δε φρικαρω!!! Ενω υελος το μομο που αποφευγω ειναι να καθομαστε μεσα σ καφετεριες λογω καπνου, αλλα δεν θα παθω φρικη αν καπνιζει καποιος σ διπλανο τραπεζι... Απλα θα τη βαλω σε σημειο να μην πεφτει ο καπνος πανω της!!! Αν χρειαστεί να την αλλαξω θα το κανω σ καροτσι, σιγα μην τρεχω σε τουαλετες κλπ... Απλα εχω παντα σακουλιτσα για τη βρωμικη πανα και αν εχει κανει κακα θα παω παραδιπλα για να μην απολαμβανουν ολοι τις ευωδιες του κωλαρινου της μπεμπας μου!!! Τελος, εχω να δηλωσω πως τς καλυτερους υπνους η μπεμπα τς εχει κανει σε καφετερια, κατω απο ηχειο το οποιο επαιζε ροκες και δεν πτοηθηκε καθολου!!! Σαν πουλακι κοιμηθηκε!!! 

[Merendoula]

@anemoni1989 μου έτσι ακριβώς ήμουν με το πρώτο μου παιδάκι. Επειδή το ίδιο δεν είχε πρόβλημα, δεν προβληματιζομουν κ εγω. Το δεύτερο όμως μου δείχνει την ενόχληση του όταν δεν τηρείς το πρόγραμμα που το ίδιο έχει 'επιβάλλει' -ας το θέσω ετσι- , ενοχλειται πολυ αν 9 το βραδυ ειμαστε ακομη εξω, οποτε μας καθοδηγει με τον τροπο του να ακολουθήσουμε πρόγραμμα. Θα περάσει ο καιρός. Δεν θα είναι πάντα μωρά. Ούτε κατάλαβα ποτέ έφτασε 4 ο μεγάλος μου. Και σαφώς άλλη ελευθερία σαν γονείς με 4χρονο. Ούτε κυνήγι θέλει σε παιδικές χαρές, και να πας σε εστιατόριο μπορείς χωρίς να το κυνηγάς ανάμεσα σε τραπέζια, άλλη άνεση!

[Macgyver]

Επειδή πάντα θεωρούσα ότι όσο πιο μικρό είναι ένα παιδί, τόσο πιο πολύ «κουμάντο» κάνει , διότι οι ανάγκες του είναι διαφορετικές , δεν μπορώ να πω ότι έχω κάνει τελικά πράγματα που παλιά κορόιδευα με εξαίρεση μια φορά που με είχε τρομάξει ο παιδίατρος για το βάρος του και τον κυνηγούσα να φάει (κάτι το οποίο κορόιδευα ) και φυσικά μια άλλη μαμά μου είπε «τι το κυνηγάς ; Όταν πεινάσει, θα φάει !!!!» , δηλαδή αυτό που υποστήριζα πάντοτε κι εγώ . Ε, έτσι έγινε φυσικά :) αλλά έχω δρόμο μπροστά μου, όποτε οι πιθανότητες να αναθεωρήσω είναι τεράστιες . 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 48 λεπτά , Έσπερος είπε:

Χθες πήγαμε να χαιρετήσουμε μια κυρία που παραθερίζει τα καλοκαίρια σε ένα από τα γειτονικά σπίτια. Χάρηκε πολύ που είδε τον μικρό και μας έδωσε ένα πακέτο γεμιστά μπισκότα για κέρασμα, οπότε της είπα ότι ευχαριστούμε πολύ αλλά δεν δίνω ακόμα ζάχαρη και γλυκά. Εξεπλάγη και άρχισα βλακωδώς να απολογούμαι για οικογενειακό ιστορικό διαβήτη κλπ αντί να πω απλά ότι το απαγορεύει ο γιατρός, αλλά το θέμα μας δεν είιναι αυτό. Είναι ότι συνειδητοποίησα πως παλιά κορόιδευα τις μαμάδες που τρελαίνονται μην τυχόν φάει γλυκό το παιδί τους. Και μετά σκέφτηκα ότι κάνω πολλά πράγματα από αυτά που παλιά κορόιδευα. 

 

Για παράδειγμα: 

- θεωρούσα αξιολύπητο να βλέπω μια οικογένεια σε μια έξοδο και τα παιδάκια να φωνάζουν συνέχεια "μαμά μαμά" για ό,τι θέλουν, ενώ ο μπαμπάς είναι παρών. Εννοείται ότι ισχύει στη δική μας οικογένεια. 

- εξίσου αξιολύπητο θεωρούσα να ακούω μαμάδες να λένε ότι ακόμα και στην τουαλέτα έρχεται το παιδί μαζί τους. Φυσικά και μου συμβαίνει κάποιες φορές ακόμα κι όταν είναι ο άντρας μου στο σπίτι. Δεν το έκανα συνειδητά όμως, όταν ήταν πιο μικρός τον έβαζα στην κούνια με ένα παιχνιδάκι και αν δεν ήθελε προτιμούσα να κρατηθώ μέχρι μια προσφορότερη στιγμή. Τώρα πηγαίνω και αν δεν με ακολουθήσει σε λίγα δευτερόλεπτα, ανησυχώ για το τι μπορέι να κάνει. 

- κορόιδευα αυτούς που δεν αφήνουν τα παιδιά στους παππούδες ενώ τώρα λόγω συνθηκών, το παιδί δεν έχει τέτοια εξοικείωση ώστε να μείνει μαζί τους παρά μόνο αν είναι κάποια μεγάλη ανάγκη και για λίγη ώρα. Αν οι συνθήκες μας ήταν αλλιώς και μέναμε κοντά τους και είχε άλλη άνεση πιστεύω ότι θα τον άφηνα κάποιες φορές αν και δεν είμαι σίγουρη για τον άντρα μου (παρόλο που άλλα έλεγε πριν). 

- κορόιδευα τους γονείς που δεν πηγαίνουν κάπου επειδή είναι εκτός ωραρίου του παιδιού. Εννοείται ότι τώρα δεν θελω να αλλάξει τίποτα στο πρόγραμμα ούτε καν στον ημερήσιο ύπνο, εκτός αν είναι για κάτι που αξίζει τον κόπο όπως μια γιορτή, μια εκδρομή κλπ. Ο άντρας μου είναι πολύ πιο χαλαρός στον ημερήσιο ύπνο αλλά στον νυχτερινό συμφωνούμε. 

- έλεγα ότι δεν θα γίνουμε μίζεροι να τα θεωρούμε όλα βουνό και θα πηγαίνουμε παντού με το παιδί χωρίς να σκεφτόμαστε αν θα είναι δύσκολο κλπ. Αυτό εν μέρει το τηρούμε. Απλώς είμαστε σχολαστικοί στην επιλογή μέρους (να έχει χώρο για καρότσι, περπάτημα, παιχνίδι κλπ και να μην καπνίζουν). Δεν έχουμε θέμα με τα ταξίδια ούτε τις εκδρομές και γενικά οτιδήποτε είναι σε εξωτερικό χώρο. Παραείμαστε μίζεροι όμως στις μετακινήσεις στην Αθήνα και τις επισκέψεις, κι αυτό εξαιτίας του άντρα μου και αυτό είναι που δεν μου αρέσει, εκεί σκέφτομαι με μια πικρία πως όποιος είχε ηχογραφήσει παλιά σχόλια για άλλες οικογένεις έχει κάθε δικαίωμα να μας τα τρίψει στη μούρη μαζί με μούτζα. 

 

Εσείς έχετε πιάσει τον εαυτό σας να κάνει πράγματα που κορόιδευε όταν έβλεπε να τα κάνουν άλλες οικογένειες; 

 

 

Να σου πω την αμαρτία μου, σχεδόν όλα όσα γράφεις τα κορόιδευα προ παιδιών, αλλά συνέχισα να τα βρίσκω εξίσου υπερβολικά και με παιδιά, οπότε δεν έκανε τίποτα από όσα λες ποτέ. Γενικά είναι νομίζω λίγο ακραία όσα γράφεις. Κανένα πρόβλημα αν εσάς έτσι λειτουργεί η οικογένεια, αλλά μη θεωρείς ότι είναι και τόσο συνηθισμένα. Μην το ψάχνεις μόνο εντός φόρουμ, facebook κλπ, γιατί δεν είναι αντιπροσωπευτικό το δείγμα. Πολλά από όσα λες "εννοείται" και "φυσικά" μάλλον για τη μέση ελληνική οικογένεια, δεν είναι εντελώς "καθημερινά". Οπότε μάλλον το ερώτημα είναι γιατί έχεις υιοθετήσει συμπεριφορές που παλιά κορόιδευες. Αναθεώρησες γιατί σε βολεύουν; Γιατί κάτι άλλο είδες και σου άλλαξε γνώμη; Η απλά ενεργείς από άγχος και σενάρια καταστροφολογίας; Αν όντως τα θεωρείς υπερβολικά, όπως λες, γιατί τότε τα κάνεις; Ο μέσος άνθρωπος ταϊζει μια χαρά το ενός έτους παιδί του μπισκότα, το πηγαίνει στην καφετέρια, το αφήνει στη γιαγιά κλπ, άρα δεν είναι ότι αντιγράφεις αυτό που κάνει η πλειοψηφία από φόβο μην κάνεις λάθος αν τα κάνεις διαφορετικά τα πράγματα. Άρα πρέπει να σκεφτείς τι είναι το κίνητρό σου τελικά και αν όντως έχει σχέση με αντικειμενικά προβλήματα, ή με προσωπικές φοβίες.

[anemoni1989]

Just now, Merendoula είπε:

@anemoni1989 μου έτσι ακριβώς ήμουν με το πρώτο μου παιδάκι. Επειδή το ίδιο δεν είχε πρόβλημα, δεν προβληματιζομουν κ εγω. Το δεύτερο όμως μου δείχνει την ενόχληση του όταν δεν τηρείς το πρόγραμμα που το ίδιο έχει 'επιβάλλει' -ας το θέσω ετσι- , ενοχλειται πολυ αν 9 το βραδυ ειμαστε ακομη εξω, οποτε μας καθοδηγει με τον τροπο του να ακολουθήσουμε πρόγραμμα. Θα περάσει ο καιρός. Δεν θα είναι πάντα μωρά. Ούτε κατάλαβα ποτέ έφτασε 4 ο μεγάλος μου. Και σαφώς άλλη ελευθερία σαν γονείς με 4χρονο. Ούτε κυνήγι θέλει σε παιδικές χαρές, και να πας σε εστιατόριο μπορείς χωρίς να το κυνηγάς ανάμεσα σε τραπέζια, άλλη άνεση!

Για αυτο λεω ποτε δεν πρέπει να λεμε ποτε!!! 

Σε αυτη τη φαση πιστεύω πως είναι και η χαλαροτητα μ που παίζει ρολο, οταν συγκρινω με συμπεριφορες φιλων μαμαδων... Αλλα δεν απορριπτω το ενδεχόμενο να ειναι και το παιδι απλα "καλοβολο", αν και στις αρχες ζοριατηκαμε πολυ για να τα καταφερουμε (πχ δεν καθοταν ευκολα σε αλλους οταν ημουν εγω στο χωρο, πραγμα που το κανει και τωρα καμια φορα και κλαίει, αλλα δεν ενδιδω στα κλαμματα τγς και συνεχίζω τη δουλειά μου αφου υπάρχει καποιος αλλος να την απασχολεί...) 

[ΑΡΓΚ]

Just now, anemoni1989 είπε:

Για αυτο λεω ποτε δεν πρέπει να λεμε ποτε!!! 

Σε αυτη τη φαση πιστεύω πως είναι και η χαλαροτητα μ που παίζει ρολο, οταν συγκρινω με συμπεριφορες φιλων μαμαδων... Αλλα δεν απορριπτω το ενδεχόμενο να ειναι και το παιδι απλα "καλοβολο", αν και στις αρχες ζοριατηκαμε πολυ για να τα καταφερουμε (πχ δεν καθοταν ευκολα σε αλλους οταν ημουν εγω στο χωρο, πραγμα που το κανει και τωρα καμια φορα και κλαίει, αλλα δεν ενδιδω στα κλαμματα τγς και συνεχίζω τη δουλειά μου αφου υπάρχει καποιος αλλος να την απασχολεί...) 

Μάλλον αντίθετα είσαι η απόδειξη ότι τα καλόβολα παιδάκια έχουν μαμάδες και μπαμπάδες που δεν τους ενθάρρυναν τη γκρίνια :) 

[Merendoula]

Και 'ποτέ μη λες ποτέ' και 'ο,τι κοροϊδεύεις το λουζεσαι'! Είναι το μότο μου χρόνια τώρα! 

[Έσπερος]

Just now, Merendoula είπε:

Να κάνεις αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι πιο άνετα και αυτό που κρατάει την οικογένεια σου σε ηρεμία. 

Εγώ εκεί μπλοκάρω λίγο. ειναι σωςτο να εισαι σε ηρεμια αν αυτο σε κανει αγενή ή αντικοινωνικό; 

 

Just now, anemoni1989 είπε:

χ ποτε δεν μ αρεσε οταν εβλεπα τε γονείς να κανουν τα παντα βασει προγραμματος

Το προγραμμα ειναι περισσοτερο δικη μου αναγκη. Θελω να ξερω τι θα συμβει γενικα, ποση ωρα εχω για να μαγειρεψω ή να ξεκινησω μια δουλεια ή να ξεκουραστώ κλπ. δεν ξερω ομως αν το παιδι μου βγηκε κουρδισμενο ή το εκανα εγω. Για το βραδυ ειναι αλλιως: πρωτον δεν κοιμαται πια σε καροτσι κ δευτερον αν νυσταζει κ ειναι αργα κ ειμαστε εξω κ θελει οδηγηση για να γυρισουμε, σπαράζει. Εκει τι κανω; πχ ειμαστε καλεσμενοι σε γαμο, δεν εχω δει ακομα την προσκληση κ δν ξερω ωρα. Θα ηθελα να παμε. Αν ειναι 8,  ειναι πιθανο να κλαιει ηδη στο δρομολόγιο του πηγαινε γιατι 7.30 νυσταζει γενικα. Στο ελα δεν το συζητω, ειναι στανταρ. Τραπεζι το ξεγραφω αλλα δεν με πολυνοιάζει. Ειναι λογικο ομως να πουμε ότι δεν πάμε γιατί ειναι αργα για το παιδι και μπορει να κλαιει; 

 

Just now, Merendoula είπε:

 

Και 'ποτέ μη λες ποτέ' και 'ο,τι κοροϊδεύεις το λουζεσαι'! Είναι το μότο μου χρόνια τώρα! 

 

Εγώ πάντως το έχω πάθει αυτο κ με χαρακτηριστικά που οταν τα ειχαν οι σύντροφοι/σύζυγοι των φιλων μου τα κατέκρινα κ τις λυπομουν κ τελικα τα εχει κ ο αντρας μου. Και δεν εννοω συνηθειες που βγαινουν στην πορεια (οπως την υπερπροστασία) αλλα πραγματα που τα ηξερα εξαρχης!!!!!

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Εκει τι κανω; πχ ειμαστε καλεσμενοι σε γαμο, δεν εχω δει ακομα την προσκληση κ δν ξερω ωρα. Θα ηθελα να παμε. Αν ειναι 8,  ειναι πιθανο να κλαιει ηδη στο δρομολόγιο του πηγαινε γιατι 7.30 νυσταζει γενικα. Στο ελα δεν το συζητω, ειναι στανταρ. Τραπεζι το ξεγραφω αλλα δεν με πολυνοιάζει. Ειναι λογικο ομως να πουμε ότι δεν πάμε γιατί ειναι αργα για το παιδι και μπορει να κλαιει; 

 

Aν θες να επανέλθει η ζωή σου κάποια στιγμή σε κανονικότητα, και δεν ψάχνεις απλά πρόφαση γιατί κατά βάση π.χ. σιχαίνεσαι τους γάμους και τα τραπέζια (σοβαρά το λέω, μην παρεξηγηθώ, πολύς κόσμος τα απεχθάνεται), τότε πας και στο γάμο και στο τραπέζι, και το βλέπεις σα μια ευκαιρία να περάσεις καλά και να βγει και το παιδί από το σπίτι, να μάθει σιγά σιγά πώς είναι τα τραπέζια αυτού του είδους, να δοκιμάσει νέες γεύσεις, να χορέψει, και να καταρρεύσει τελικά στην καρέκλα. Και αν κλάψει, εφόσον οι οικοδεσπότες είναι εντάξει με την παρουσία παιδιών, δε θα είναι το μόνο που θα κλαίει, και δε θα το αφήσεις και μόνο σε ένα τραπέζι με ξένους, θα το πάρεις αγκαλιά, θα το πας μια βόλτα κλπ. 

Αν το παιδί είναι ευπρόσδεκτο, και αν πεις "λυπάμαι αλλά είναι αργά για τον μικρό", ο περισσότερος κόσμος θα συμπεράνει το προηγούμενο που έλεγα, ότι δε θες να πας εσύ, ή ο άντρας σου, και το παιδί είναι η πρόφαση. Εκτός φυσικά αν μιλάμε π.χ. για 2 ώρες δρόμο.

[anemoni1989]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Μάλλον αντίθετα είσαι η απόδειξη ότι τα καλόβολα παιδάκια έχουν μαμάδες και μπαμπάδες που δεν τους ενθάρρυναν τη γκρίνια :) 

Σε ευχαριστώ!!! :) 

Just now, Έσπερος είπε:

Εγώ εκεί μπλοκάρω λίγο. ειναι σωςτο να εισαι σε ηρεμια αν αυτο σε κανει αγενή ή αντικοινωνικό; 

 

Το προγραμμα ειναι περισσοτερο δικη μου αναγκη. Θελω να ξερω τι θα συμβει γενικα, ποση ωρα εχω για να μαγειρεψω ή να ξεκινησω μια δουλεια ή να ξεκουραστώ κλπ. δεν ξερω ομως αν το παιδι μου βγηκε κουρδισμενο ή το εκανα εγω. Για το βραδυ ειναι αλλιως: πρωτον δεν κοιμαται πια σε καροτσι κ δευτερον αν νυσταζει κ ειναι αργα κ ειμαστε εξω κ θελει οδηγηση για να γυρισουμε, σπαράζει. Εκει τι κανω; πχ ειμαστε καλεσμενοι σε γαμο, δεν εχω δει ακομα την προσκληση κ δν ξερω ωρα. Θα ηθελα να παμε. Αν ειναι 8,  ειναι πιθανο να κλαιει ηδη στο δρομολόγιο του πηγαινε γιατι 7.30 νυσταζει γενικα. Στο ελα δεν το συζητω, ειναι στανταρ. Τραπεζι το ξεγραφω αλλα δεν με πολυνοιάζει. Ειναι λογικο ομως να πουμε ότι δεν πάμε γιατί ειναι αργα για το παιδι και μπορει να κλαιει; 

 

Εγώ πάντως το έχω πάθει αυτο κ με χαρακτηριστικά που οταν τα ειχαν οι σύντροφοι/σύζυγοι των φιλων μου τα κατέκρινα κ τις λυπομουν κ τελικα τα εχει κ ο αντρας μου. Και δεν εννοω συνηθειες που βγαινουν στην πορεια (οπως την υπερπροστασία) αλλα πραγματα που τα ηξερα εξαρχης!!!!!

Αυτο που λες για το σύζυγο, νομίζω πως πανω κατω οι περισσότεροι κάνουμε συμβιβασμους οταν επιλέγουμε να συμπορευτουμε με εναν αλλο ανθρωπο.. Το θεμα ειναι να μην μας προσβαλλουν αυτοι οι συμβιβασμοι, να μην μας αποκοβουν απο φιλους γνωστους κλπ και γενικα να μην επηρεαζουν την αυτονομια μας και τη σωματική και ψυχική μας ακεραιοτητα... 

Οσον αφορά τα προηγούμενα που αναφερεις, εγω δεν τα καταλαβαινω γτ δεν τα ζω... Θα συμφωνήσω ωστοσο με την @ΑΡΓΚ. Αν δεν εχεις θεμα και βαριέσαι τετοιου τύπου μαζωξεις, τοτε είναι μια καλη δικαιολογία.. Εγω ωστόσο θεωρώ πως έχουμε καποιες κοινωνικές υποχρεώσεις, στις οποιες θα πρέπει να βρίσκουμε τροπο να παραβρεθουμε με τν ενα ή τον άλλο τροπο, εστω και για λίγο... Αλλα επαναλαμβάνω, για εμενα που μ αρεσει το εξω, ποτε μέχρι  δεν υπήρξε σαν δικαιολογία το παιδι.. Επειδη ήθελα να βγω και δεν το βλέπω αγγαρεία.. Φιλοι με παιδιά και πιο ευκολα σ υπνο και πιο "ηρεμα"  απο τη δικια μ, έχουν βρει τη δικαιολογία του παιδιού και δεν πανε πουθενά. Αλλα παντα ηταν σπιτογατοι... Οποτε περνανε καλα.. Μονο μια γνωστη μ ηταν "party animal" και ξαφνικά βρέθηκε κλεισμενη σε ενα σπίτι λογω συζυγου και παιδιου και ξερω πως η συγκεκριμένη ειναι δυστυχισμενη... 

Αν εσυ νιώθεις καλα με τς επιλογές σου, δεν βρίσκω λόγο να πιεστεις για κατι διαφορετικό.. 

[Merendoula]

Πέρισυ είχα το μικρό μου νεογέννητο κ ήμουν καλεσμένη σε γάμο καλης φίλης 5 ωρες μακρυα. Αυθημερων δε γινόταν να πάμε. Ο σύζυγος δεν μπόρεσε να πάρει άδεια κ εγώ επειδή όπως είπα ο μικρός μου δεν κοιμόταν  ποτέ σε καρότσι και σε φασαρία θα πήγαινα με το μωρο μονη μου οδηγωντας, μόνο στην εκκλησία και όχι στο γλέντι. Τρελη ταλαιπωρια δηλαδη, και επικινδυνο να σταματας να θηλασεις πανω στην εθνικη οδο! Μετά από πολύ προβληματισμό κ για διάφορους σημαντικους λογους που αφορουσαν το μωρο καθαρα, τελικα δεν πηγα. Παρεξηγηθηκα απ ολους. Κανένας όμως που με παρεξηγησε δεν είχε παιδια. Εδώ έρχεται αυτό που λες αν θα σε αποκαλέσουν αντικοινωνική. 

Φέτος λοιπόν η νύφη έχει δικό της νεογέννητο, μιλήσαμε, καταλαβαίνει απόλυτα πια και λύθηκε η παρεξήγηση. 

Εδώ που είσαι ήμουνα κ εδώ που είμαι θα έρθεις λένε οι παλιοί. 

Σε άλλους γάμους όμως κοντά μας και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις πηγαίνουμε πάντα και όσο αντέξουν! Αν δούμε ότι δεν αντέχουν φεύγουμε. Τουλαχιστον προσπαθησαμε οπως σου ειπα και δεν το προδικασαμε. Συνήθως όμως μας εκπλήσσουν πολύ ευχάριστα και τους αρέσει. Απλά φροντίζω να πάρω πιτζαμακια μαζί να τα αλλάξω πριν φύγω  ώστε μόλις κοιμηθούν στο αυτοκίνητο να πάνε αμέσως στο κρεβάτι χωρίς να ξεξυπνανε να ξαγρυπνανε και να κλαίνε μετά. 

Για απλή καθημερινή βόλτα όμως, θα κανονίσω βολική ώρα που είναι ξύπνιος και ορεξάτος, για να περάσουμε καλά όλοι. Αν δεν καταφέρουμε να συνεννοηθούμε, δεν πειράζει, ας πάνε οι άλλοι, δεν ειμαι υποχρεωμένη να ακολουθήσω. 

 

Υ.Γ. Συμφωνώ απόλυτα και με την ΑΡΓΚ. Πολλοί με πρόφαση τα παιδιά δεν πηγαίνουν σε κοινωνικές υποχρεώσεις. Δεν ειναι σωστο αυτο για μενα, αλλά δεν τους κρίνω γιατί μπορεί όντως να ταλαιπωρούνται μετά οικογενειακως αν φεύγουν απ το προγραμμα τους. Και μερικοί δεν το αντέχουν καθόλου αυτό. 

[Έσπερος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Aν θες να επανέλθει η ζωή σου κάποια στιγμή σε κανονικότητα, και δεν ψάχνεις απλά πρόφαση γιατί κατά βάση π.χ. σιχαίνεσαι τους γάμους και τα τραπέζια (σοβαρά το λέω, μην παρεξηγηθώ, πολύς κόσμος τα απεχθάνεται), τότε πας και στο γάμο και στο τραπέζι, και το βλέπεις σα μια ευκαιρία να περάσεις καλά και να βγει και το παιδί από το σπίτι, να μάθει σιγά σιγά πώς είναι τα τραπέζια αυτού του είδους, να δοκιμάσει νέες γεύσεις, να χορέψει, και να καταρρεύσει τελικά στην καρέκλα. Και αν κλάψει, εφόσον οι οικοδεσπότες είναι εντάξει με την παρουσία παιδιών, δε θα είναι το μόνο που θα κλαίει, και δε θα το αφήσεις και μόνο σε ένα τραπέζι με ξένους, θα το πάρεις αγκαλιά, θα το πας μια βόλτα κλπ. 

Αν το παιδί είναι ευπρόσδεκτο, και αν πεις "λυπάμαι αλλά είναι αργά για τον μικρό", ο περισσότερος κόσμος θα συμπεράνει το προηγούμενο που έλεγα, ότι δε θες να πας εσύ, ή ο άντρας σου, και το παιδί είναι η πρόφαση. Εκτός φυσικά αν μιλάμε π.χ. για 2 ώρες δρόμο.

Στον γαμο πιστευω οτι θα επιμεινω να παμε- δεν ειμαι αισιοδοξη γιατι ειναι στην Αθηνα που ως γνωστόν ο αντρας μου απεχθάνεται ο,τι εχει σχεση με αυτην. Ο γαμος ειναι κοινού μας φιλου ομως και δεν τιθεται θεμα οτι θα τον τραβολογω για κάτι δικό μου. Στο τραπέζι πάντως εγώ προσωπικά δεν θελω. Γιατι να παω; Για να παρηγορω μεχρι τις 2 τα ξημερωματα ενα παιδι που θα επρεπε ηδη να εχει κοιμηθει εδω και 5 ωρες; Δηλαδη ποιος θα περασει καλα εκει; Γιατι να παω καπου που τελικα θα κανουμε εναλλαξ babysitting? αλλο αν ηταν συγγενικός γαμος. και σε τραπεζι βαφτισης μεσημεριανό θα το σκεφτόμουν αν θα πήγαινα με παιδί αυτης της ηλικιας  που δεν είναι υποχρεωμένο να κατσει 4 ωρες στην καρεκλα. σλλα εγω γενικα ειμαι κ της άποψης ότι τα τραπέζια είναι για ενήλικες κ όχι για παιδια, το εχουμε ξανασυζητήσει αυτό. Αν πάω κάπου που έχει φίλους -οι οποίοι δεν έχουν παιδιά- θέλω να πάω και να είμαι ξέγνοιστη να συζητήσουμε και να μιλήσουμε χωρίς διακοπές και χωρίς να έχω το νου μου αλλού. Αλλιώς εγώ προσωπικά δεν θα περάσω καλά. Θα τους βλέπω και θα λέω κοίτα τι ωραία κάθονται και διασκεδάζουν οι άλλοι κι εγώ είμαι η αλλοπαρμένη μάνα. Δεν νιώθω έτσι όταν βγαίνουμε οικογενειακώς για φαγητό, το διευκρινίζω. Ούτε αν είμαστε γενικά σε έναν χώρο με γονείς και παιδιά. Απλώς στις περιστάσεις που σχετίζονται με τη ζωή των ελεύθερων, δεν νιώθω ωραία να είμαι στην τωρινή κατάσταση. Στον γάμο της αδερφής μου ο μικ΄ρος ήταν 6 μηνών. ΜΙα χαρά κοιμήθηκε στο καρότσι του στο τραπέζι, ούτε μουσική τον πείραξε, ούτε τίποτα. Βασικά σαν μην υπήρχε, εγώ χόρεψα, ο άντρας μου τριγύριζε στα τραπέζια για κουβέντα, ήταν αλλιώς. Τώρα όμως ξέρω ότι δεν θα είναι έτσι και δεν το θέλω.

πρίν από 25 λεπτά , anemoni1989 είπε:

Επισης, ενω ειμαι αυστηρη σ θεμα της διατροφης (δε δινω σκονοκρεμες, μπισκοτοκρεμες, μπισκότα  κλπ) είμαι χαλαρη σ ενδεχόμενο πιο μετα να φαει σκατολοΐδια... Ειμαι σιγουρη βασικα ότι θα φαει απο τς παπουδες, οπως ακριβώς ετρωγα εγω απο τς δικους μ παππουδες... Ε δεν θα παθει τίποτα να φαει μια σ τοσο... 

Koίτα κι εγώ δεν έχω θέ΄μα να φάει ένα γλυκό σε μια γιορτή ή κέρασμα στον παιδικό κλπ. ΤΟ θεωρώ και αγενές και αντικοινωνικό να μην παίρνεις κέρασμα (το κάνει ο άντρας μου και του λέω τα τυλιχτά να τα παίρνει τουλάχισοτν να τα τρώω εγώ). Αλλά 1,5 ετών να φάει μπισκότο παπαδοπούλου ενώ δεν του έχω δώσει ούτε σπιτικό χωρίς ζάχαρη, νομίζω είναι άλλο πράγμα. Για την ιστορία, το πακέτο το πήρα εγώ για΄τι η γυναίκα επέμενε και δεν έμεινε τίποτα μέχρι χθες το βράδυ. Χαχαχαχαχα

[Macgyver]

Όπως λένε και οι προλαλησασες, αν κάποιος ψάχνει να βρει δικαιολογία , μπορεί να χρησιμοποιεί ως πρόσχημα το παιδί. Είναι ένα «λευκό ψέμα». 

Επισης για την ιστορία εγώ προτιμώ να φάει μπισκότο Παπαδόπουλου παρα ένα «χειροποίητο» από ξένα χέρια που δεν ξέρω τι υλικά έχουν χρησιμοποιηθεί και τι κανόνες ασφαλείας έχουν τηρηθεί, κι ας θέλουν να μας πείσουν ότι τα σπιτικά είναι πιο υγιεινά ορισμένοι/ες. Άλλο αυτό που φτιάχνω εγώ και ξέρω ακριβώς τι έχω βάλει μέσα κι άλλο η ξένη μαμά που φέρνει στο σταθμό χειροποίητο γλυκό (που μπορεί να το έφτιαξε και άλλος τελικά). 

Οσον αφορά γάμους κλπ , δεν θεωρώ ότι τα μικρά παιδιά έχουν θέση σε γαμήλιες δεξιώσεις και λόγω πεποιθήσεων γενικά δεν πάω σε μυστήρια . Έχω Νταντα να κρατήσει το παιδί και να πάω μόνο στο τραπεζι για παράδειγμα. 

Βέβαια η κοσμοθεωρία μου είναι ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να με ενδιαφέρει η γνώμη του ξένου κόσμου και οι τυχόν παρεξηγήσεις κλπ με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Με λίγα λόγια οποίος παρεξηγείται, πρόβλημα του. Προέχει η δίκη μου ηρεμία και της οικογενειας μου φυσικά. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

 

Koίτα κι εγώ δεν έχω θέ΄μα να φάει ένα γλυκό σε μια γιορτή ή κέρασμα στον παιδικό κλπ. ΤΟ θεωρώ και αγενές και αντικοινωνικό να μην παίρνεις κέρασμα (το κάνει ο άντρας μου και του λέω τα τυλιχτά να τα παίρνει τουλάχισοτν να τα τρώω εγώ). Αλλά 1,5 ετών να φάει μπισκότο παπαδοπούλου ενώ δεν του έχω δώσει ούτε σπιτικό χωρίς ζάχαρη, νομίζω είναι άλλο πράγμα. Για την ιστορία, το πακέτο το πήρα εγώ για΄τι η γυναίκα επέμενε και δεν έμεινε τίποτα μέχρι χθες το βράδυ. Χαχαχαχαχα

 

To ότι ενάμιση χρονών δεν έχει φάει ποτέ γλυκό, δεν το λες πάντως και συνηθισμένο. Μια χαρά αν στο σπίτι γενικά δεν τρώτε γλυκά, η θεία μου π.χ. παίζει να μην έχει αγοράσει και ποτέ ζάχαρη στη ζωή της, αλλά αν π.χ. φοβάσαι ότι κάτι θα πάθει με το μπισκότο ή το κέικ ή πια και το παγωτό, ε, εντάξει, το λες υπερβολή. Δεν υπάρχουν διατροφικοί περιορισμοί σε παιδάκια άνω του έτους χωρίς προβλήματα υγείας. 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Απλώς στις περιστάσεις που σχετίζονται με τη ζωή των ελεύθερων, δεν νιώθω ωραία να είμαι στην τωρινή κατάσταση.

Μα η κατάσταση δε θα αλλάξει μέχρι το παιδί να πάει Λύκειο και να μένει π.χ. μόνο τη νύχτα, ή μέχρι (αν ) παντρευτούν και τεκνοποιήσουν όλοι οι φίλοι. Καταλαβαινω πώς νιώθεις, αλλά δεν είναι διαφορετικό με παιδί 3, 5 ή και 10 ετών, αν μιλάμε για αυστηρώς εργένικη παρέα όπου νιώθεις άβολα με το παιδί. Μη σου πω ότι όσο μεγαλώνει, τόσο πολύ πιο άβολο θα είναι, μιας και αν είναι και ασυνηθιστο σε κοινωνική συναναστροφή με μεγάλες παρέες, θα χτυπιέται και το ίδιο πια να μείνει στο σπίτι. Είναι από τα πράγματα που ή βρίσκεις λύση από νωρίς (θες να το παίρνεις μαζί να μαθαίνει, θες να έχεις babysitter, να το αφήνεις σε συγγενείς ή δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να κάνει ο καθένας) ή καταλήγεις σιγά σιγά να κοιτάζεις πίσω και να διαπιστώνεις ότι έχεις να δεις τους άτεκνους (πρώην πλέον) φίλους σου 15 χρόνια. Δεν το λέω ως κάτι απαραίτητα κακό, κι εγώ με τα χρόνια απομακρύνθηκα πλήρως από παλιούς φίλους που δεν έκαναν οικογένεια, αλλά καλό είναι να είναι συνειδητό το ρίσκο, μην νομίζεις δηλαδή ότι σε 1-2 χρόνια η όλη φάση θα είναι πιο εύκολη.

[Έσπερος]

Just now, Macgyver είπε:

Επισης για την ιστορία εγώ προτιμώ να φάει μπισκότο Παπαδόπουλου παρα ένα «χειροποίητο» από ξένα χέρια που δεν ξέρω τι υλικά έχουν χρησιμοποιηθεί και τι κανόνες ασφαλείας έχουν τηρηθεί, 

Αυτό το έχω ξαναδιαβάσει εδώ και εντυπωσιάζομαι για΄τι  δεν το έχω ακούσει από κανέναν. Δεν συμφωνώ πάντως και αναρωτιέμαι: τα παιδιά σας στα πάρτι, τι τρώνε; νηστικά τα αφήνετε; δεν θα σχολίαζα παντως μια οικογένεια που κερνάει Παπαδοπούλου ή λακτάκια γιατί ξέρω ότι τα οικονομικά είναι δύσκολα και ο χρόνος περορισμένος. πιο εξεζητημένο και αφ υψηλού μου φαίνεται το μη φαγώσιμο κέρασμα που ακούω ότι συνηθίζουν κάποιες.

 

Just now, Macgyver είπε:

Βέβαια η κοσμοθεωρία μου είναι ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να με ενδιαφέρει η γνώμη του ξένου κόσμου και οι τυχόν παρεξηγήσεις κλπ με αφήνουν παγερά αδιάφορη.

Εγώ τους φίλους και τους συγγενείς δεν τους θεωρώ ξένο κόσμο και δεν θα ηθελα να κάνω κάτι που θα τους ενοχλήσει.

 

Ένα άλλο που κορόιδευα και έκανα και μετάνιωσα: κορόιδευα αυτές που δεν θέλουν κόσμο στο μαιευτήριο, εκνευρίστηκα αφόρητα από την πολυκοσμία το πρώτο πρωινό (που ήταν ωστόσο οι στενοί συγγενείς αλλά το παράκαναν όλοι μαζί σε συνδυασμό με τους πλασιέ που δεν θα έπρεπε να επιτρέπονται στους θαλάμους κατά τη γνώμη μου) και διακριτικά αποθάρρυνα τις επισκέψεις των φίλων που ρώτησαν. μετάνιωσα το ίδιο απόγευμα που ήρθαν μόνο κάποιοι θείοι πολύ διακριτικοί και συνειδητοποίησα ότι τα απογεύματα που λείπουν και τα μωρά στον γιατρό είναι μια χαρά για επισκέψεις. Αλλά ήταν αργά... 

 

Αντίστροφά ομως κάτι που έλεγα ότι θα κάνω και όχι μόνο δεν έκανα αλλά θεωρώ και γελοίο τελικα΄: έλεγα ότι στο μαιευτήριο θα ζητήσω παραβάν για τον θηλασμό!!!!!!! η τιμωρία μου όμως ήταν ότι ζήτησε μια διπλανή κι επειδή ήμουν γωνία τέρμα στον θάλαμο, βρέθηκα εγκλωβισμένη από το δικό της παραβάν και τον τοίχο!!!!!!

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυτό το έχω ξαναδιαβάσει εδώ και εντυπωσιάζομαι για΄τι  δεν το έχω ακούσει από κανέναν. Δεν συμφωνώ πάντως και αναρωτιέμαι: τα παιδιά σας στα πάρτι, τι τρώνε; νηστικά τα αφήνετε; δεν θα σχολίαζα παντως μια οικογένεια που κερνάει Παπαδοπούλου ή λακτάκια γιατί ξέρω ότι τα οικονομικά είναι δύσκολα και ο χρόνος περορισμένος. πιο εξεζητημένο και αφ υψηλού μου φαίνεται το μη φαγώσιμο κέρασμα που ακούω ότι συνηθίζουν κάποιες.

 

Εγώ τους φίλους και τους συγγενείς δεν τους θεωρώ ξένο κόσμο και δεν θα ηθελα να κάνω κάτι που θα τους ενοχλήσει.

 

Ένα άλλο που κορόιδευα και έκανα και μετάνιωσα: κορόιδευα αυτές που δεν θέλουν κόσμο στο μαιευτήριο, εκνευρίστηκα αφόρητα από την πολυκοσμία το πρώτο πρωινό (που ήταν ωστόσο οι στενοί συγγενείς αλλά το παράκαναν όλοι μαζί σε συνδυασμό με τους πλασιέ που δεν θα έπρεπε να επιτρέπονται στους θαλάμους κατά τη γνώμη μου) και διακριτικά αποθάρρυνα τις επισκέψεις των φίλων που ρώτησαν. μετάνιωσα το ίδιο απόγευμα που ήρθαν μόνο κάποιοι θείοι πολύ διακριτικοί και συνειδητοποίησα ότι τα απογεύματα που λείπουν και τα μωρά στον γιατρό είναι μια χαρά για επισκέψεις. Αλλά ήταν αργά... 

 

Αντίστροφά ομως κάτι που έλεγα ότι θα κάνω και όχι μόνο δεν έκανα αλλά θεωρώ και γελοίο τελικα΄: έλεγα ότι στο μαιευτήριο θα ζητήσω παραβάν για τον θηλασμό!!!!!!! η τιμωρία μου όμως ήταν ότι ζήτησε μια διπλανή κι επειδή ήμουν γωνία τέρμα στον θάλαμο, βρέθηκα εγκλωβισμένη από το δικό της παραβάν και τον τοίχο!!!!!!

Ειναι εντυπωσιακό ποσο διαφορετικες απόψεις μπορεί να έχουμε ολες για το ιδιο θεμα!! Εμενα πχ μ ελεγαν ολοι ποσο ενοχλητικος ειναι ο κοσμος στο μαιευτηριο, αλλα αντίθετα εμενα μ αρεσε να ειναι γεμάτο το δωμάτιο.. Βεβαια ημουν σε μονοκλινο, οποτε ισως παίζει ρολο το οτι παραημουν μονη..  :P

Για τα κερασματα δεν εχω να πω κατι... Προσωπικα δεν θεωρώ κακο ουτε το ετοιμο Παπαδοπουλου, ουτε το χειροποίητο κερασμα!!! Και εμεις π τρωγαμε και τα μεν και τα δε δεν πεθαναμε... Με μετρο πιστεύω ολα καλα ειναι... 

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

Εμενα πχ μ ελεγαν ολοι ποσο ενοχλητικος ειναι ο κοσμος στο μαιευτηριο, αλλα αντίθετα εμενα μ αρεσε να ειναι γεμάτο το δωμάτιο..

Εμένα μ ενόχλησε στη φάση που προσπαθούσα να κάνω τον πρώτο θηλασμό μετά την αποτυχία της πρώτης μέρας, είχα τη μαία, τη γιαγιά μου διπλα να κοιτάζει (!), την αδερφή μου να ρωτάει αν ανοίξαμε το δώρο, τη μητέρα μου να ψάχνει τα κεράσματα για να κεράσει κάποιον, κάπου εκεί θυμήθηκα ότι είχαν φέρει ένα χρυσό κόσμημα (έλεος ποιος πάει τέτοια κ μάλιστα στο μαιευτήριο) που δεν θυμόμουν πού είχα αφήσει και φοβήθηκα μηνμπλεχτεί στα σκεπάσματα κ πέσει, αυτή που νοίκιαζε βρεφοζυγούς επέμενε να της πω πού μένω για να με ξανπάρει μήπως αλλάξω γνώμη και θέλω και τέλος μια άλλη που δεν θυμάμαι τι διαφήμιζε μου έδωσε στιλο να της γράψω το μέιλ μου την ώρα που πάλευα με το μωρό στο στήθος και ήταν γύρω γύρω κοντά 10 άτομα και δεν την έδιωξε κανείς!!!!!!!!!!!!! Νομίζω είχα λίγο δίκιο!

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

Εμένα μ ενόχλησε στη φάση που προσπαθούσα να κάνω τον πρώτο θηλασμό μετά την αποτυχία της πρώτης μέρας, είχα τη μαία, τη γιαγιά μου διπλα να κοιτάζει (!), την αδερφή μου να ρωτάει αν ανοίξαμε το δώρο, τη μητέρα μου να ψάχνει τα κεράσματα για να κεράσει κάποιον, κάπου εκεί θυμήθηκα ότι είχαν φέρει ένα χρυσό κόσμημα (έλεος ποιος πάει τέτοια κ μάλιστα στο μαιευτήριο) που δεν θυμόμουν πού είχα αφήσει και φοβήθηκα μηνμπλεχτεί στα σκεπάσματα κ πέσει, αυτή που νοίκιαζε βρεφοζυγούς επέμενε να της πω πού μένω για να με ξανπάρει μήπως αλλάξω γνώμη και θέλω και τέλος μια άλλη που δεν θυμάμαι τι διαφήμιζε μου έδωσε στιλο να της γράψω το μέιλ μου την ώρα που πάλευα με το μωρό στο στήθος και ήταν γύρω γύρω κοντά 10 άτομα και δεν την έδιωξε κανείς!!!!!!!!!!!!! Νομίζω είχα λίγο δίκιο!

Συγγνώμη που γελαω, αλλα ακούγεται κωμικοτραγικο... 

Βασικα τραγικο ειναι για μαιευτηριο... Και ακρως επικίνδυνο για το νεογνο... Σε ιδιωτικό ήσουν??? 

[ΑΡΓΚ]

Just now, Έσπερος είπε:

Αυτό το έχω ξαναδιαβάσει εδώ και εντυπωσιάζομαι για΄τι  δεν το έχω ακούσει από κανέναν. Δεν συμφωνώ πάντως και αναρωτιέμαι: τα παιδιά σας στα πάρτι, τι τρώνε; νηστικά τα αφήνετε; δεν θα σχολίαζα παντως μια οικογένεια που κερνάει Παπαδοπούλου ή λακτάκια γιατί ξέρω ότι τα οικονομικά είναι δύσκολα και ο χρόνος περορισμένος. πιο εξεζητημένο και αφ υψηλού μου φαίνεται το μη φαγώσιμο κέρασμα που ακούω ότι συνηθίζουν κάποιες.

 

 

 @Έσπερος  στο μέσο πάρτυ, από όσο μικρά πάνε τα παιδιά στο πάρτυ, τα περισσότερα παιδιά θα φάνε από όλα, όπου όλα θα πει πατατάκια, γαριδάκια, πίτσα και καραμέλες και μπισκότα. Θα υπάρχει ίσως και μία μαμά στις 20 που θα κυνηγάει ένα μικρό που ουρλιάζει γιατί "α πα πα ξέρεις ότι αυτά δεν τα τρώμε, έλα να φας ένα ντοματίνι". Οτι συμβαίνει, συμβαίνει. Ότι είναι άντε ένα 2-3 % και ότι οι άλλοι γελάνε από πίσω, επίσης συμβαίνει.

[Έσπερος]

3 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

To ότι ενάμιση χρονών δεν έχει φάει ποτέ γλυκό, δεν το λες πάντως και συνηθισμένο. Μια χαρά αν στο σπίτι γενικά δεν τρώτε γλυκά, η θεία μου π.χ. παίζει να μην έχει αγοράσει και ποτέ ζάχαρη στη ζωή της, αλλά αν π.χ. φοβάσαι ότι κάτι θα πάθει με το μπισκότο ή το κέικ ή πια και το παγωτό, ε, εντάξει, το λες υπερβολή. Δεν υπάρχουν διατροφικοί περιορισμοί σε παιδάκια άνω του έτους χωρίς προβλήματα υγείας. 

Δεν φοβάμαι ότι θα πάθει κάτι. Εγώ είμαι γλυκατζου κ είμαι υπέρ του να κανω σπιτικα γλυκα αργοτερα για να ξέρει ότι υπαρχει αυτη η επιλογη. Στην οικογενεια του αντρα μου υπαρχουν θέματα κ γι αυτο υπαρχει κ μια προσοχη. Εγω απλως φοβάμαι τον εθισμό στη ζάχαρη γιατί πάσχω από αυτο, πηγαινω και την τρωω με το κουταλι πχ ή ανακατεμένη με βουτυρο κλπ, όπως επίσης έχω αδυναμία στη σαβουρα. Ειμαι εξω κ λιγουρευομαι τη ζαμπονιτυρόιτα του φουρνου ας πουμε. κ ως εκ τουτου εχω θέματα αυξομείωσης βαρους. γι αυτο προσεχω για το παιδί. κατα τ αλλα μη νομιζεις, έχω τέτοια τρέλα στα γλυκά κεραςματα που ο αντρας μου με πειραζει οτι κ επισκεψη σε διαβητικό να παω, θα παρω ενα κουτι πάστες για δώρο. 

πρίν από 19 λεπτά , ΑΡΓΚ είπε:

 

 @Έσπερος  στο μέσο πάρτυ, από όσο μικρά πάνε τα παιδιά στο πάρτυ, τα περισσότερα παιδιά θα φάνε από όλα, όπου όλα θα πει πατατάκια, γαριδάκια, πίτσα και καραμέλες και μπισκότα. Θα υπάρχει ίσως και μία μαμά στις 20 που θα κυνηγάει ένα μικρό που ουρλιάζει γιατί "α πα πα ξέρεις ότι αυτά δεν τα τρώμε, έλα να φας ένα ντοματίνι". Οτι συμβαίνει, συμβαίνει. Ότι είναι άντε ένα 2-3 % και ότι οι άλλοι γελάνε από πίσω, επίσης συμβαίνει.

Το ρωτάω γιατί βλέπω ότι υπάρχουν άτομα που φοβουνται μηπως ειναι βρώμικα ή χαλασμένα ή δεν ξερω κι εγω τι τα σπιτικα. γι αυτο λεω σ ένα πάρτι αν έχει σπιτικά κεφτεδάκια ή σπιτική πίτσα θα φωνάζουν στο παιδι τους να φαει μονο απο τα πατατάκια για να ειναι σίγουρες; 

 

το φαγητό το θεωρώ κ τροπο κοινωνικοποίησης γι αυτο κ δεν μπορω τις υπερβολές με το τι ειναι υγιεινο σε βαθμο που να καταργείς παραδοσιακές συνήθειες όπως το ψωμί ή το γλυκό κέρασμα κλπ. ειδικα αν αυτο συμβαινει σε κοινωνικες συναναστροφές και μαλιστα οταν ο αλλος εχει κανει κοπο. παντως για τη ζαχαρη που λες γενικα εγω ξερω οτι λιγο πολυ μεχρι τα 2-3 ολοι προσέχουν. πιο υπερβολικο θεωρω οτι ο μικρος δεν εχει φαει ποτε τοστακι πχ γιατι δεν τρωμε ουτε εμεις στο σπίτι κ ψωμι δινω δικο μου ολικης. (οι παρεκτροπές που κανω εγω στο φουρνο ειναι αλλο θεμα, μια ενοχή απόλαυση απο τα παλια). Ομως οταν εχω καλεσμενους βγαζω κ ασπρο ψωμι φουρνου γιατι δεν θεωρω υποχρεωμένο τον καθενα να φαει αυτο που ζυμώνω εγω. και αν μας κεράσουν κριτσίνια ή κουλούρι δεν λεω οχι, παρόλο που δεν τα συνηθίζουμε στο σπίτι. 

3 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Μα η κατάσταση δε θα αλλάξει μέχρι το παιδί να πάει Λύκειο και να μένει π.χ. μόνο τη νύχτα, ή μέχρι (αν ) παντρευτούν και τεκνοποιήσουν όλοι οι φίλοι. Καταλαβαινω πώς νιώθεις, αλλά δεν είναι διαφορετικό με παιδί 3, 5 ή και 10 ετών, αν μιλάμε για αυστηρώς εργένικη παρέα όπου νιώθεις άβολα με το παιδί. Μη σου πω ότι όσο μεγαλώνει, τόσο πολύ πιο άβολο θα είναι, μιας και αν είναι και ασυνηθιστο σε κοινωνική συναναστροφή με μεγάλες παρέες, θα χτυπιέται και το ίδιο πια να μείνει στο σπίτι. Είναι από τα πράγματα που ή βρίσκεις λύση από νωρίς (θες να το παίρνεις μαζί να μαθαίνει, θες να έχεις babysitter, να το αφήνεις σε συγγενείς ή δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να κάνει ο καθένας) ή καταλήγεις σιγά σιγά να κοιτάζεις πίσω και να διαπιστώνεις ότι έχεις να δεις τους άτεκνους (πρώην πλέον) φίλους σου 15 χρόνια. Δεν το λέω ως κάτι απαραίτητα κακό, κι εγώ με τα χρόνια απομακρύνθηκα πλήρως από παλιούς φίλους που δεν έκαναν οικογένεια, αλλά καλό είναι να είναι συνειδητό το ρίσκο, μην νομίζεις δηλαδή ότι σε 1-2 χρόνια η όλη φάση θα είναι πιο εύκολη.

Ούτε παιδί 4 ή 8 ή 12 χρονων θεωρω οτι εχει θεση σ ενα τραπεζι γαμου που δεν ειναι οικογενειακος. πρωτον δεν εχει τι να κανει και ειναι βασανιστηριο, δευτερον το θεωρω ντροπη να χρεώνεις τον αλλον για παιδια κ να δεςμευεις θεσεις καλεσμένων κ τριτον αν ειναι μικρο το παιδι ειναι πιθανο να μην περασεις ουτε εσυ καλα οποτε γιατι να πας; εγω θα προτιμουσα να το αφηνω σπίτι. με κοπελα, με παππουδες, δεν ξερω. βεβαια οι ανύπαντροι φιλοι μας ειναι ολοι στην αθηνα ή τελειως εκτος, που το προβλημα μας ειναι το κοστος της μετακινησης κ οχι το παιδι, οποτε η συζητηση ειναι λιγο στον αερα. ηδη εχουμε χασει τρεις για πρακτικους λογους κ οχι λογω παιδιου. Γάμοι συγγενών επίκεινται αλλά εκεί κάπως θα τα βολέψουμε υποθετω. στο νησι ή ειναι χρονια παντρεμένοι ή παντρεύτηκαν πανω κατω οταν κ εμεις κ δεν προβλεπω γαμο ατο άμεσο μελλον, αλλα εδω νταντά (θα) εχουμε. πάντως φαντάζομαι ότι άλλες αντοχές στο ξενύχτι έχει ένα παιδί 1,5 άλλες 3-4 που μπορεις να συνεννοηθεις κ να το βαλεις να κοιμηθει κ το μεςημερι κ άλλες ακομα πιο μεγαλο, δεν νομιζω οτι ειναι το ιδιο με αυτη τη φαση που ειναι μεγαλο για να κοιμαται οπουδήποτε σαν βρεφος αλλα μικρο για να αντεξει το κατι παραπανω. κ για να γελασουμε λιγο, εγω κανονικα σε γαμους δικών μου φιλων απο τα παλια θα ηθελα να πηγαινω χωρις τον αντρα μου επισης για να ασχολουμαι με τους φικους κ οχι με το αν περναει καλα εκεινος -οχι οτι εχει θεμα να πιασει κουβεντα με τον οποιονδήποτε αλλα το θεωρω λιγο περιοριστικό. 

 

παντως παίζει κ να είναι η πρώτη φορά στο φόρουμ που διαβάζω ότι κανείς κάτι κόντρα στο προγράμμα κ τις συνήθειες του παιδιου "για να μαθαινει" κ οτι τα καλοβολα παιδια τα κανουν οι γονεις ετσι. γιατι σε αλλα ζητηματα διαβαζω τα αντιθετα τελειως κ εξεπλάγην.  

1 ώρα πρίν, anemoni1989 είπε:

Συγγνώμη που γελαω, αλλα ακούγεται κωμικοτραγικο... 

Βασικα τραγικο ειναι για μαιευτηριο... Και ακρως επικίνδυνο για το νεογνο... Σε ιδιωτικό ήσουν??? 

Στο γνωςτο μεγάλο των Β.Π. ίσως λόγω εορτών δεν επαρκούσε το προσωπικό για να ελέγχουν λίγο τον χαμό στους θαλαμους, δεν ξέρω. Η μαία έβγαλε κόσμο έξω κάποια στιγμή. Αλλά γενικά δεν υπήρχε μεριμνα. ειδικά οι πλασιέ ήταν ανυπόφοροι.