Πώς πραγματώνεται η ισότητα των φύλων μέσα στην οικογένεια;

[MagdaP]

6 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

Αυτο ειναι κατι που σου το εχει περασει ο αντρας σου ή το νιωθεις απλα εσυ ? Εγω ας πουμε, παρολο που δεν εργαζομαι ειμαι αυτη που εχει αναλαβει τα οικονομικα του σπιτιου. Να πληρωσω λογαριασμους, να οργανωσω εκδρομες και εξοδους κτλ...οταν χρειαστω και θελησω κατι το αγοραζω..οταν θελει κατι ο συζυγος επισης..Δεν εχει τεθει ποτε θεμα μεταξυ μας για λεφτα, δικα σου,δικα μου κτλ...

Τώρα μου εμφανίστηκε το μήνυμα. Όχι, δεν έχει να κάνει με τον άντρα μου. Δικό μου είναι το κόλλημα. Όπως και φοιτήτρια ήθελα να τα βγάζω πέρα μόνη μου (όσο γινόταν). Αισθάνομαι πιο καλά με τον εαυτό μου. Από το δικό μου το μυαλό δεν πέρασε ποτέ το ενδεχόμενο να μην δουλεύω. Επίσης, όσο άνετος και να ήταν ο άντρας μου με τα χρήματα θα αισθανόμουν άσχημα να εξαρτωμαι από αυτόν. Και ξαναλέω, για να μην παρεξηγηθώ ότι είναι δικό μου κόλλημα και δε σημαίνει ότι κατακρινω τιςκοπέλες που το κάνουν. 

[anemoni1989]

Just now, MagdaP είπε:

Τώρα μου εμφανίστηκε το μήνυμα. Όχι, δεν έχει να κάνει με τον άντρα μου. Δικό μου είναι το κόλλημα. Όπως και φοιτήτρια ήθελα να τα βγάζω πέρα μόνη μου (όσο γινόταν). Αισθάνομαι πιο καλά με τον εαυτό μου. Από το δικό μου το μυαλό δεν πέρασε ποτέ το ενδεχόμενο να μην δουλεύω. Επίσης, όσο άνετος και να ήταν ο άντρας μου με τα χρήματα θα αισθανόμουν άσχημα να εξαρτωμαι από αυτόν. Και ξαναλέω, για να μην παρεξηγηθώ ότι είναι δικό μου κόλλημα και δε σημαίνει ότι κατακρινω τιςκοπέλες που το κάνουν. 

Θα μπορούσα ανετα να το εχω γράψει εγω αυτο το μήνυμα!!! Το ιδιο ακριβώς αισθάνομαι και εγω...!!! 

[Συντονιστής Περιεχομένου]

γειά σας

το θέμα μεταφέρθηκε σε ενότητα που δεν είναι απαραίτητη η προέγκριση. Η προέγκριση είναι σημαντικό να υπάρχει σε ενότητες όπως πχ. η Ψυχολογία του γονέα, έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα διαφύγει της προσοχής μας κάποια κρίσιμη δημοσίευση. 

Παρακαλούμε όταν ενοχλείστε από κάτι στην διαχείριση ή στην λειτουργία του φόρουμ να χρησιμοποιείτε τους ενδεδειγμένους τρόπους επικοινωνίας (πμ, αναφορά, φόρμα επικοινωνίας, εμαιλ...) για να μπορούμε να επιληφθούμε του όποιου θέματος πιο γρήγορα και πιο οργανωμένα & να μπορούμε να απαντήσουμε! 

ευχαριστούμε εκ των προτέρων! 

[MagdaP]

Just now, Lenia16 είπε:

Καλά τώρα αυτό δεν είναι παράδειγμα. Θα μπορούσε να βρει δουλειά κ να φύγει αν ήθελε κ παράλληλα με τη διατροφή να τα κατάφερνε

Δε νομίζω ότι είναι πολύ εύκολο για μια γυναίκα με τρία παιδιά, χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι να πάρει εύκολα την απόφαση να χωρίσει. Με τη διατροφή τι να πρωτοπληρωσει; ενοίκιο, ανάγκες παιδιών;;; και τι δουλειά μπορεί να βρει; δε νομίζω ότι είναι τόσο απλά τα πράγματα. Όσο για τα υπόλοιπα συμφωνώ, ότι δηλαδή μια γυναίκα καριέρας μπορεί να ανεχεται τέτοιες συμπεριφορές για άλλους λόγους. Βέβαια έχουμε ξεφύγει λίγο από το θέμα. 

[Lenia16]

Just now, MagdaP είπε:

Δε νομίζω ότι είναι πολύ εύκολο για μια γυναίκα με τρία παιδιά, χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι να πάρει εύκολα την απόφαση να χωρίσει. Με τη διατροφή τι να πρωτοπληρωσει; ενοίκιο, ανάγκες παιδιών;;; και τι δουλειά μπορεί να βρει; δε νομίζω ότι είναι τόσο απλά τα πράγματα. Όσο για τα υπόλοιπα συμφωνώ, ότι δηλαδή μια γυναίκα καριέρας μπορεί να ανεχεται τέτοιες συμπεριφορές για άλλους λόγους. Βέβαια έχουμε ξεφύγει λίγο από το θέμα. 

Καλά και δουλειά να έχει με δυσκολία συντηρεί ένα όχι τρία! Όντως ξεφύγαμε αλλά εδώ και μέρες 

[anemoni1989]

Just now, MagdaP είπε:

Δε νομίζω ότι είναι πολύ εύκολο για μια γυναίκα με τρία παιδιά, χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι να πάρει εύκολα την απόφαση να χωρίσει. Με τη διατροφή τι να πρωτοπληρωσει; ενοίκιο, ανάγκες παιδιών;;; και τι δουλειά μπορεί να βρει; 

Μια τετοια γυναίκα που περιγράφεις αποκλειεται να χωρισει!!! Εδω με ενα παιδι και πολλες φορες ανεχονται ακομα και την κακοποιηση γιατί δεν ξερουν πως θα τα βγαλουν περα... Για αυτο προσωπικά θεωρώ "λαθος" μια γυναίκα να εγκαταλειπει την οποιαδηποτε εργασια της "για να μεγαλωσει τα παιδιά"... 

[Fenia27]

Just now, anemoni1989 είπε:

Μια τετοια γυναίκα που περιγράφεις αποκλειεται να χωρισει!!! Εδω με ενα παιδι και πολλες φορες ανεχονται ακομα και την κακοποιηση γιατί δεν ξερουν πως θα τα βγαλουν περα... Για αυτο προσωπικά θεωρώ "λαθος" μια γυναίκα να εγκαταλειπει την οποιαδηποτε εργασια της "για να μεγαλωσει τα παιδιά"... 

 

Βρε κοριτσια πως ξεκινας μια οικογενεια με αυτη τι λογικη? την λογικη οτι θα χωρισω? ναι οκ συμβαινουν και θα συμβαινουν γυρω μας πολλα..εμενα ομως το να ξεκινας μια οικογενεια με καποιον που αγαπας και υποτιθεται οτι σε αγαπαει, παραλληλα ομως να εχεις μεσα σου ολη αυτη την ανασφαλεια και αρνητικοτητα...κατι δεν μου ξεκιναει σωστα...

 

Στην τελικη οταν κανεις παιδια καποιος πρεπει να τα μεγαλωσει...πως θα μεγαλωσουν? Στον αυτοματο? Οι κοπελες που σταματανε απο την δουλεια με αδεια, ποση τελος παντων αδεια παιρνουν που ειναι τοση μα τοση πολυ και μενουν τοσο πισω στη ζωη και την εργασια?

 

Ξεκινησαμε ενα θεμα απο την ισοτητα στην οικογενεια για να καταληξουμε ποσο ευκολα χωριζει μια γυναικα αν δεν εργαζεται...?!

[anemoni1989]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Βρε κοριτσια πως ξεκινας μια οικογενεια με αυτη τι λογικη? την λογικη οτι θα χωρισω? ναι οκ συμβαινουν και θα συμβαινουν γυρω μας πολλα..εμενα ομως το να ξεκινας μια οικογενεια με καποιον που αγαπας και υποτιθεται οτι σε αγαπαει, παραλληλα ομως να εχεις μεσα σου ολη αυτη την ανασφαλεια και αρνητικοτητα...κατι δεν μου ξεκιναει σωστα...

 

Στην τελικη οταν κανεις παιδια καποιος πρεπει να τα μεγαλωσει...πως θα μεγαλωσουν? Στον αυτοματο? Οι κοπελες που σταματανε απο την δουλεια με αδεια, ποση τελος παντων αδεια παιρνουν που ειναι τοση μα τοση πολυ και μενουν τοσο πισω στη ζωη και την εργασια?

 

Ξεκινησαμε ενα θεμα απο την ισοτητα στην οικογενεια για να καταληξουμε ποσο ευκολα χωριζει μια γυναικα αν δεν εργαζεται...?!

Προφανως και δεν ξεκινας οικογένεια με το σκεπτικό πως θα διαλυθεί, αλλα αποτελεί γεγονός πως 1 στους 2 γαμους καταληγουν σε διαζύγιο... Και αυτοι ερωτευμένοι και ευτυχισμενοι ηταν οταν παντρευτηκαν... 

Ε δεν ειναι και τόσο άσχετο με το θεμα... Και παλι το γεγονός οτι μετα απο ενα διαζύγιο η γυναικα εξαρτάται πολλες φορες απο τη διάθεση του πρωην συζυγου να δώσει διατροφη ή αν δεν εργαζεται μενει σε μια σχεση καταπιεστικη, βιαιη ή υπομενει απειλες του τυπου "εγω σε ταιζω και να δω τι θα κανεις αμα σε χωρισω"  ειναι ακομα ενα δειγμα ανισοτητας μεταξυ των 2 φυλων στο γαμο. 

[Έσπερος]

10 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

Δωσε χρονο και χωρο στον αντρα σου να ασχοληθει με την φροντιδα του παιδιου. Οταν ενα παιδι ειναι πιο πολλες ωρες με σενα φυσικο ειναι να σε αναζητησει. Ο αντρας σου ομως καπου εγραψες οτι γυρναει νωρις απο την δουλεια..Εχει απλετο χρονο να μαθει τις συνηθειες του παιδιου...Μπορει να δυσκολευται στην αρχη αλλα σιγα σιγα ολα γινονται..δεν ειναι πυρινικη φυσικη. Ζητα του ξεκαθαρα να σε βοηθησει με το παιδι ωστε να αισθανθεις και εσυ καλυτερα.

 

Εγω εχω δυο παιδια (15 μηνων και 2,5χρονων). Δεν δουλευω 3 χρονια περιπου τωρα. Γυρισα στην ελλαδα για να ξεκινησουμε οικογενεια με τον αντρα μου. Δεν εχουμε καμια βοηθεια απο πουθενα. Ουτε γιαγιαδες, ουτε ντανταδες, ουτε γυναικα να βοηθαει στο σπιτι εκτος απο την περιοδο ειχα μπει στον ενατο στο δευτερο παιδι.  Ο αντρας μου παρολο που γυρναει στις 7 το απογευμα σπιτι θα αναλαβει τα παιδια για μπανιο, θα παιξουνε, θα τους κανει το γαλα τους... οτι προλαβαινει να κανει εκεινη την ωρα που ερχεται..γιατι κοιμουνται στις 8...Τα σ/κ που ειναι σπιτι οτι χρειαστουν μπορει να το κανει...δεν εχει σημασια που τα παιδια ειναι μαζι μου ολη μερα. Μπορει καποιες φορες εγω να καταλαβαινω πιο γρηγορα τι θελουν αλλα του δινω τον χρονο να ασχοληθει...Στο χερι σας ειναι τα παιδια να νιωθουν καλα και με τους δυο γονεις. Οταν ζητησει κατι το παιδι σου αναζητηστε τον μπαμπα και αφησε τον να φροντισει το παιδι. Την επομενη φορα που γκρινιαξει το παιδι ασε τον μπαμπα να αναλαβει ..δεν χρειαζεται να κανει οτι θα εκανες εσυ. Αφησε τον αν βρει εναν δικο του τροπο! 

 

Το θέμα μου δεν είναι αν θα του βάλει νερο οταν διψάει ή θα του φερει το μασητικο αν δει οτι ψαχνει να δαγκώσει κατι. Αυτα προφανως τα κανει και χωρις να τα ζητησω, δεν είναι πατέρας-γλάστρα, αν ηταν ετσι θα ειχα μαζεψει τις αποσκευες μου κ θα ειχα φυγει. Και εννοείται αν κάνω κάτι άλλο θα πάει εκείνος πρώτος στο παιδι αν θελει κατι. Το οτι δεν μενει μονος του με ενοχλει κι ετσι για να παω καπου (οχι να πεταχτώ στη γειτονισσα να ζητησω ενς λεμονι προφανως)  πρεπει να κανονισουμε να βγουμε ολοι μαζι κ να πανε βολτα. Που είναι αστείο βέβαια γιατί μου φαίνεται πιο επίφοβο να εισαι μονος στο αυτοκινητο μ ενα μωρο που μπορει να κλαψει ανα πασα στιγμη. Εγω θεωρω το αυτοκινητο εξαρτησγ κ δεσμευση μονο κ μονο οταν οδηγώ εγω (παραλογο το ξερω αλλα δεν ανέπτυξα ποτε καλες σχεσεις με την οδηγηση), φανταστείτε οταν πρεπει και να με παει καποιος καπου. Και δεν μ αρεσει κ να ζηταω ή να ανακατεύω αλλους στις δουλειες μου κι ετσι τελικα επιδιώκω ο,τι ειναι να κανω να το κανω μονη μου τα πρωινα μαζι με το παιδι. Αλλα κ γενικα στο μυαλο του εχει κανει μια συνδεση οτι αφου το μωρο εχει δεθεί πρωτα με τη μαμα του αρα ειναι καλυτερο η μαμα του να εχει χρονο να ασχοληθει μαζι του αρα ο μπαμπας ας κανει τις αλλες δουλειες. Αν παω για παραδειγμα να ξεκινησω ενα χρονοβορο μαγειρεμα το απογευμα, θα πει οτι θα το κανει εκεινος. Αλλα εκεινος για τις δουλειες που ειναι να κανει δεν θα σκεφτει να τις αφησει για οταν κοιμαται ο μικρος, θα κανει λιγο παιχνιδι ή περπατημα, θα ξεκινησει τη δουλειά του, θα διακόψει για να του δείξει κάτι ή να του κανει κατι αστειο, θα συνεχισει μετα κοκ γνωρίζοντας ομως οτι δεν θα χρειαστει να αφησει στη μεση τη δουλεια αν δεν ειναι κατι επειγον. . Εννοείται ότι δεν θα βγει μόνος του με παρέες, ζήτημα αν το χει κάνει 2-3 φορές μετά το σχολείο που έκατσε καμία ωριτσα κ αν, αντε να βγει για κανενα περπατημα αλλα γενικα δεν θελει να λειπει κ να μας αφηνει. 

[Fenia27]

3 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Το θέμα μου δεν είναι αν θα του βάλει νερο οταν διψάει ή θα του φερει το μασητικο αν δει οτι ψαχνει να δαγκώσει κατι. Αυτα προφανως τα κανει και χωρις να τα ζητησω, δεν είναι πατέρας-γλάστρα, αν ηταν ετσι θα ειχα μαζεψει τις αποσκευες μου κ θα ειχα φυγει. Και εννοείται αν κάνω κάτι άλλο θα πάει εκείνος πρώτος στο παιδι αν θελει κατι. Το οτι δεν μενει μονος του με ενοχλει κι ετσι για να παω καπου (οχι να πεταχτώ στη γειτονισσα να ζητησω ενς λεμονι προφανως)  πρεπει να κανονισουμε να βγουμε ολοι μαζι κ να πανε βολτα. Που είναι αστείο βέβαια γιατί μου φαίνεται πιο επίφοβο να εισαι μονος στο αυτοκινητο μ ενα μωρο που μπορει να κλαψει ανα πασα στιγμη. Εγω θεωρω το αυτοκινητο εξαρτησγ κ δεσμευση μονο κ μονο οταν οδηγώ εγω (παραλογο το ξερω αλλα δεν ανέπτυξα ποτε καλες σχεσεις με την οδηγηση), φανταστείτε οταν πρεπει και να με παει καποιος καπου. Και δεν μ αρεσει κ να ζηταω ή να ανακατεύω αλλους στις δουλειες μου κι ετσι τελικα επιδιώκω ο,τι ειναι να κανω να το κανω μονη μου τα πρωινα μαζι με το παιδι. Αλλα κ γενικα στο μυαλο του εχει κανει μια συνδεση οτι αφου το μωρο εχει δεθεί πρωτα με τη μαμα του αρα ειναι καλυτερο η μαμα του να εχει χρονο να ασχοληθει μαζι του αρα ο μπαμπας ας κανει τις αλλες δουλειες. Αν παω για παραδειγμα να ξεκινησω ενα χρονοβορο μαγειρεμα το απογευμα, θα πει οτι θα το κανει εκεινος. Αλλα εκεινος για τις δουλειες που ειναι να κανει δεν θα σκεφτει να τις αφησει για οταν κοιμαται ο μικρος, θα κανει λιγο παιχνιδι ή περπατημα, θα ξεκινησει τη δουλειά του, θα διακόψει για να του δείξει κάτι ή να του κανει κατι αστειο, θα συνεχισει μετα κοκ γνωρίζοντας ομως οτι δεν θα χρειαστει να αφησει στη μεση τη δουλεια αν δεν ειναι κατι επειγον. . Εννοείται ότι δεν θα βγει μόνος του με παρέες, ζήτημα αν το χει κάνει 2-3 φορές μετά το σχολείο που έκατσε καμία ωριτσα κ αν, αντε να βγει για κανενα περπατημα αλλα γενικα δεν θελει να λειπει κ να μας αφηνει. 

 

Καλημερα! Ευχαριστω για την εξηγηση! Προφανως δεν καταλαβα καλα τι σε ενοχλει..Δεν υπαρχει λογος να μην μενει με το παιδι μονος του..Η συνδεση που εχει κανει στο μυαλο του ειναι λανθασμενη. Εγω θα σκεφτομουν οτι απλα δεν θελει να ενασχοληθει περισσοτερο γιατι τον κουραζει ? Γιατι δεν θελει να ζορισει λιγο τον εαυτο του? Εσυ θα ξερεις καλυτερα... Αυτο ομως καλο θα ηταν να το ξεπερασει πρωτα για σενα, ωστε να σου δωσει και εσενα τον χρονο που χρειαζεσαι να ξεκουρασεις το μυαλο σου, και μετα για την σχεση του με το παιδι. Ο αντρας μου αν και γυρναει αργα δεν εχει προβλημα να κρατησει τα παιδια για να παω γυμναστηριο. Ουτε εκεινος ή και εγω ειναι του να βγουμε ξεχωριστα ας πουμε για καφε με φιλους (ασε που ολοι μας σχεδον οι φιλοι εχουν και εκεινοι παιδια ιδιας πανω κατω ηλικιας και βρισκομαστε ολοι μαζι). Αλλα φροντιζουμε μεταξυ μας να εχει ο καθενας το χρονο να κανει κατι που του αρεσει και τον εκτονωνει. Αν ας πουμε ο αντρας μου δεν αναγνωριζε αυτη μου την αναγκη και δεν μου εξασφαλιζε αυτο τον χρονο δεν θα αισθανομουν καλα. Βεβαια αν κραταει το παιδι εστω και με την βολτα εσενα γιατι δεν σε βολευει αυτο? Πολλες φορες και εμεις συνδιαζουμε βολτα για μπαμπα και παιδια και μαμα σε κολυμβητηριο/κομμωτηριο κτλ..ειδικα τωρα που ανοιγει ο καιρος περναει πιο ευχαριστα και η ωρα...

6 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Ε δεν ειναι και τόσο άσχετο με το θεμα... Και παλι το γεγονός οτι μετα απο ενα διαζύγιο η γυναικα εξαρτάται πολλες φορες απο τη διάθεση του πρωην συζυγου να δώσει διατροφη ή αν δεν εργαζεται μενει σε μια σχεση καταπιεστικη, βιαιη ή υπομενει απειλες του τυπου "εγω σε ταιζω και να δω τι θα κανεις αμα σε χωρισω"  ειναι ακομα ενα δειγμα ανισοτητας μεταξυ των 2 φυλων στο γαμο

 

Απο την στιγμη που το δικαιωμα στην μορφωση και εργασια της γυναικας υπαρχει, τα υπολοιπα ολα ειναι επιλογες.

 

Δεν θα πω οτι ειναι επιλογη να μενεις σε εναν τετοιο γαμο που περιγραφεις γιατι η κακοποιηση μεσα στον γαμο μπορει να παρει πολλες μορφες και ανεξαρτητα αν καποια γυναικα εργαζεται η οχι μπορει να υπαρχει. Ειναι λεπτο και περιπλοκο ζητημα η ενδοοικογενειακη βια και η εξαρτηση μπορει να ειναι οχι μονο οικονομικη αλλα και συναισθηματικη. 

[MagdaP]

7 ώρες πρίν, Fenia27 είπε:

 

Στην τελικη οταν κανεις παιδια καποιος πρεπει να τα μεγαλωσει...πως θα μεγαλωσουν? Στον αυτοματο? Οι κοπελες που σταματανε απο την δουλεια με αδεια, ποση τελος παντων αδεια παιρνουν που ειναι τοση μα τοση πολυ και μενουν τοσο πισω στη ζωη και την εργασια?

Αυτό ακριβώς είναι το θέμα!!! Και είναι και ακριβώς στο θέμα της συζήτησης!!! Φυσικά και κάποιος πρέπει να μεγαλώσει τα παιδιά, αλλά αυτός ο κάποιος δεν είναι ένας, είναι δύο!!! Δεν θα μεγαλώσουν στον αυτόματο, θα τα μεγαλώσει η μαμά και ο μπαμπάς. Εκεί για μένα βρίσκεται και η ανισότητα του πράγματος. Το να θεωρούμε ότι το μεγαλωμα τον παιδιών είναι αποκλειστικά αρμοδιότητα της μητέρας. Και για μένα το να αφήσει ο ένας από τον άλλον τη δουλειά για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τα παιδιά είναι άδικο και για τον ίδιο και για τα παιδιά. Φυσικά αυτό το αποφασίζει το κάθε ζευγάρι και προφανώς όταν τα βρίσκουν οκ. Αλλά στο δικό μου το μυαλό δεν χωράει ότι μόνο ο ένας ασχολείται αποκλειστικά. Τα παιδιά έχουν ανάγκη και τους δύο γονείς!! 

[Lenia16]

Just now, MagdaP είπε:

Αυτό ακριβώς είναι το θέμα!!! Και είναι και ακριβώς στο θέμα της συζήτησης!!! Φυσικά και κάποιος πρέπει να μεγαλώσει τα παιδιά, αλλά αυτός ο κάποιος δεν είναι ένας, είναι δύο!!! Δεν θα μεγαλώσουν στον αυτόματο, θα τα μεγαλώσει η μαμά και ο μπαμπάς. Εκεί για μένα βρίσκεται και η ανισότητα του πράγματος. Το να θεωρούμε ότι το μεγαλωμα τον παιδιών είναι αποκλειστικά αρμοδιότητα της μητέρας. Και για μένα το να αφήσει ο ένας από τον άλλον τη δουλειά για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τα παιδιά είναι άδικο και για τον ίδιο και για τα παιδιά. Φυσικά αυτό το αποφασίζει το κάθε ζευγάρι και προφανώς όταν τα βρίσκουν οκ. Αλλά στο δικό μου το μυαλό δεν χωράει ότι μόνο ο ένας ασχολείται αποκλειστικά. Τα παιδιά έχουν ανάγκη και τους δύο γονείς!! 

Μα βρε @MagdaP αφού η μαμά γεννάει κ παίρνει αδεια λοχείας κ μετά δικαιούται κ άδεια ΟΑΕΔ ή αν είναι στο δημόσιο άλλους 9 μήνες, εσύ τι προτείνεις, να μην την πάρει; Να πάρουν νταντά για να μη νιώθει η γυναίκα μειονεκτικά ότι μεγαλώνει αυτή το νεογέννητο; Κ αν μετά έχει μια δουλειά που είναι μία ώρα μακριά από το σπίτι και λείπει 10 ώρες σύνολο κ πληρώνεται 500€ κ δεν έχει καλό περιβάλλον εργασίας ή δεν της αρέσει καθόλου, πάλι είναι προτιμότερο να πηγαίνει και να δίνουν τα χρήματα σε νταντά ή σε παιδικό και να μεγαλώνει άλλος το παιδί τους απλά για να νιώθει ανεξάρτητη η μαμά; Κ ποιος σου λέει εσένα ότι νιώθει σε αυτή την περίπτωση; Εμένα πιο πολύ δέσμια μου φαίνεται από ότι αν καθόταν σπίτι με το παιδάκι της. Δηλαδή είναι καλύτερα να ανέχεσαι το ξένο αφεντικό και να εξαρτάσαι από τον κάθε τρελό εργοδότη που νομίζει ότι του χρωστάς τη ζωή σου παρά από τον άνθρωπο που είσαι παντρεμένη και έχετε οικογένεια; Είπαμε ανεξαρτησία και δικαίωμα στην εργασία αλλά ας μην περνάμε στο άλλο άκρο! Δουλειά με το ζόρι για να αποδείξουμε ότι μπορούμε. Το ίδιο ισχύει κ για τον άντρα. Απλά συνήθως οι άντρες έχουν πιο καλοπληρωμενες δουλειές ή είναι πιο πιθανό να αντιμετωπιζουν καλύτερα τις "κακουχίες". Μην κρίνεις από το δικό σου εργασιακό περιβάλλον, δεν είναι όλοι ετσι.

[MagdaP]

Μα δεν είπα να μην πάρει την άδεια. Προφανώς οι άδειες αυτές καλώς υπάρχουν στο δημόσιο και μακάρι να υπήρχαν και στον ιδιωτικό τομέα για τους πρώτους μήνες της ζωής του μωρού που εξαρτάται άμεσα από τη μητέρα λόγω θηλασμού. Από κει και πέρα είναι το θέμα. Προφανώς οι δικές μου συνθήκες δουλειάς είναι ευνοικες και αισθάνομαι τυχερή για αυτό, αλλά για να φτάσω εδώ έχω κάνει αρκετές θυσίες στο παρελθόν (πχ. να γυρνάω κάθε χρόνο από νησί σε νησί για 300€). Τίποτα δεν έρχεται εύκολα για κανέναν. Φυσικά, αν εκ των πραγμάτων δε μπορεί κάποια γυναίκα να βρει μια ικανοποιητικη δουλειά μπορεί να μείνει σπίτι για κάποιο διάστημα, όπως κι ένας άντρας. Η επιλογή του δεν ψάχνω καν για δουλειά γιατί πρέπει να μεγαλώσω τα παιδιά μου με ξενιζει, λες και τα παιδιά τα έκανα μόνη μου. 

[anemoni1989]

Just now, Lenia16 είπε:

@MagdaPΑπλά συνήθως οι άντρες έχουν πιο καλοπληρωμενες δουλειές ή είναι πιο πιθανό να αντιμετωπιζουν καλύτερα τις "κακουχίες

Ακομα και αυτη η νοοτροπία οτι ει αι πιο πιθανο ο αντρας να πληρωνεται καλυτερα, θεωρώ πως ειναι δειγμα της ανισοτητας των 2 φυλων!!! Στα πιο πολλα ζευγάρια που γνωρίζω ο σύζυγος παιρνει συνηθως τα ιδια χρηματα με τη σύζυγο (γυρω στα 700-800€),ενω οταν μιλαμε για μεγαλυτερους μισθους, συνηθως ειναι η γυναικα που παιρνει γυρω στο 1000 αφου εχει μεταπτυχιακό ή κανει μια πιο καλοστεκουμενη δουλειά λογω σπουδων, τα οποια δοξα τω Θεω ακομα πληρωνονται! Το ιδιο συμβαίνει και στη δικη μ οικογένεια, παρολα αυτα θεωρείται αυτονοητο απο πολλους οτι ο αντρας μ "κανει κουμάντο" στο σπίτι και τς ξενιζει οταν με ακουνε να  τον κοντραρω ακομα και για τα πιο απλα αφού εγω προφανως μας θεωρώ ισους... Και παλι ομως ακομα και οταν η γυναίκα φερνει σ σπιτι τα ιδια ή και περισσότερα χρήματα απο το σύζυγο, παλι θεωρείται (ακομα και απο την ιδια πολλες φορες δυστυχώς) πιο λογικο να σταματησει η ιδια τη δουλειά παρα ο αντρας... Σε αυτό εχω 2 φιλικα παραδειγματα οπου οι κοπελες επαιρναν κοντα 1000€ μισθο και οι αντρες τς τα ιδια ή ελαχιστα λιγοτερα με πολυ περισσοτερες ωρες δουλειάς και θεωρηθηκε προτιμοτερο "να ζοριστουν οικονομικα για να μεγαλωσει το παιδι", παρα να το στειλουν στον παιδικο ή να εμπιστευτουν μια αλλη γυναικα και να γυρισουν στη δουλειά τους! 

Αυτο δεν ειναι χαρακτηριστικο δειγμα ανισοτητας? Ο αντρας δε γινεται να κατσει σπίτι γτ ειναι αντρας και θα θιχτει ο ανδρισμος του... Η γυναικα ομως ειναι αυτονοητο πως θα κατσει πισω και θα βαλει σε 2η μοιρα την επαγγελματικη και προσωπική της ζωη γτ ειναι στη φυση της να ειναι μητερα και δε γινεται να απαρνηθει το τολο της... Δεν ξερω αν εχετε τα ιδια παραδειγματα σ κυκλο σας, εγω ομως τα βλεπω πολυ συχνα να συμβαινουν και μαλιστα θεωρηθηκε αυτονοητο και για εμενα απο καποιους ανθρωπους!!! 

[Fenia27]

Just now, MagdaP είπε:

Αυτό ακριβώς είναι το θέμα!!! Και είναι και ακριβώς στο θέμα της συζήτησης!!! Φυσικά και κάποιος πρέπει να μεγαλώσει τα παιδιά, αλλά αυτός ο κάποιος δεν είναι ένας, είναι δύο!!! Δεν θα μεγαλώσουν στον αυτόματο, θα τα μεγαλώσει η μαμά και ο μπαμπάς. Εκεί για μένα βρίσκεται και η ανισότητα του πράγματος. Το να θεωρούμε ότι το μεγαλωμα τον παιδιών είναι αποκλειστικά αρμοδιότητα της μητέρας. Και για μένα το να αφήσει ο ένας από τον άλλον τη δουλειά για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τα παιδιά είναι άδικο και για τον ίδιο και για τα παιδιά. Φυσικά αυτό το αποφασίζει το κάθε ζευγάρι και προφανώς όταν τα βρίσκουν οκ. Αλλά στο δικό μου το μυαλό δεν χωράει ότι μόνο ο ένας ασχολείται αποκλειστικά. Τα παιδιά έχουν ανάγκη και τους δύο γονείς!! 

 

Δεν διαφωνουμε καπου σε αυτο το κομματι. απλα εγω δεν το βλεπω σαν ανισοτητα το οτι η μητερα πρεπει να αφοσιωθει πιο πολυ απο τον πατερα.  Νομιζω ειναι πρακτικο το θεμα. Εγω ας πουμε που θηλαζα αποκλειστικα και τα δυο παιδια ηταν πρακτικως αδυνατο να λειπω 8ωρα (στην καλυτερη περιπτωση) ασχετα που δεν ηθελα κιολας. Ηθελα επισης δυο παιδια με μικρη διαφορα ηλικιας. Δεν συμφωνω με παιδικους σταθμους για παιδια κατω των 3 οταν η μαμα ειναι διαθεσιμη. Εχω τελος παντων καποια προσωπικα πιστευω για το ιδανικο μεγαλωμα ενος παιδιου και βαση με αυτα πραττω. Βεβαια εχω την πολυτελεια να μπορω. Αν αναγκαζομουν να εργαστω θα ζοριζομουν πολυ να αφησω το παιδι σε μικρη ηλικια να το μεγαλωνει καποιος αλλος. Και πολυ πιθανον να μην εκανα και δευτερο τοσο γρηγορα.

 

 

[Chrysoum]

Το οτι υπαρχει ανισοτητα και κοινωνικη πιεση ως προς την γυναικα να μεινει σπιτι (παρα ο αντρας) ειναι γεγονος. Υπαρχουν 3 "στρατοπεδα": οι μαμαδες, που επιλεγουν οικειοθελως να μην εργαστουν αλλα να μεινουν σπιτι οχι μονο για τον πρωτο χρονο, αλλα μεχρι τα παιδια να πανε νηπιαγωγειο. Ειναι επιλογη τους και θα πρεπει να ειναι δεκτη ακομη και απο αυτες που δεν το κανουν. Ισως να μην εκαναν την ιδια επιλογη αν η κοινωνια ηταν διαμορφωμενη αλλιως, ισως και να την εκαναν. Αυτο ειναι κατι τελειως υποθετικο.  Επειτα υπαρχουν οι μαμαδες που για βιοποριστικους λογους επιστρεφουν στην δουλεια, ενω θα προτιμουσαν να μεινουν λιγο ακομη σπιτι. Και υπαρχουν και οι μαμαδες που επιλεγουν να γυρισουν στην δουλεια τους μετα την αδεια, γιατι αυτο τις κανει να νιωθουν δημιουργικες, τους αρεσει η δουλεια τους, θελουν να κανουν πραγματα για τον εαυτο τους κλπ.  Μετά απο τοσες αναρτησεις προκυπτει οτι η καθε μεριά εμμέσως "κατηγορεί" την αλλη για τις επιλογες που κανει. Δεν θα επρεπε κατ εμε. Το θεμα για εμενα ειναι οτι η ανισοτητα ως προς τα δυο φυλα υπαρχει καλα εδραιωμενη στην κοινωνια μας. Απο εκει και περα ο καθενας ειναι ελευθερος να κανει τις επιλογες του, αλλα δεν γινεται να αρνουμαστε οτι στο γενικο συνολο υπαρχει ανισοτητα. 

[Lenia16]

Just now, anemoni1989 είπε:

Ακομα και αυτη η νοοτροπία οτι ει αι πιο πιθανο ο αντρας να πληρωνεται καλυτερα, θεωρώ πως ειναι δειγμα της ανισοτητας των 2 φυλων!!! Στα πιο πολλα ζευγάρια που γνωρίζω ο σύζυγος παιρνει συνηθως τα ιδια χρηματα με τη σύζυγο (γυρω στα 700-800€),ενω οταν μιλαμε για μεγαλυτερους μισθους, συνηθως ειναι η γυναικα που παιρνει γυρω στο 1000 αφου εχει μεταπτυχιακό ή κανει μια πιο καλοστεκουμενη δουλειά λογω σπουδων, τα οποια δοξα τω Θεω ακομα πληρωνονται! Το ιδιο συμβαίνει και στη δικη μ οικογένεια, παρολα αυτα θεωρείται αυτονοητο απο πολλους οτι ο αντρας μ "κανει κουμάντο" στο σπίτι και τς ξενιζει οταν με ακουνε να  τον κοντραρω ακομα και για τα πιο απλα αφού εγω προφανως μας θεωρώ ισους... Και παλι ομως ακομα και οταν η γυναίκα φερνει σ σπιτι τα ιδια ή και περισσότερα χρήματα απο το σύζυγο, παλι θεωρείται (ακομα και απο την ιδια πολλες φορες δυστυχώς) πιο λογικο να σταματησει η ιδια τη δουλειά παρα ο αντρας... Σε αυτό εχω 2 φιλικα παραδειγματα οπου οι κοπελες επαιρναν κοντα 1000€ μισθο και οι αντρες τς τα ιδια ή ελαχιστα λιγοτερα με πολυ περισσοτερες ωρες δουλειάς και θεωρηθηκε προτιμοτερο "να ζοριστουν οικονομικα για να μεγαλωσει το παιδι", παρα να το στειλουν στον παιδικο ή να εμπιστευτουν μια αλλη γυναικα και να γυρισουν στη δουλειά τους! 

Αυτο δεν ειναι χαρακτηριστικο δειγμα ανισοτητας? Ο αντρας δε γινεται να κατσει σπίτι γτ ειναι αντρας και θα θιχτει ο ανδρισμος του... Η γυναικα ομως ειναι αυτονοητο πως θα κατσει πισω και θα βαλει σε 2η μοιρα την επαγγελματικη και προσωπική της ζωη γτ ειναι στη φυση της να ειναι μητερα και δε γινεται να απαρνηθει το τολο της... Δεν ξερω αν εχετε τα ιδια παραδειγματα σ κυκλο σας, εγω ομως τα βλεπω πολυ συχνα να συμβαινουν και μαλιστα θεωρηθηκε αυτονοητο και για εμενα απο καποιους ανθρωπους!!! 

Δεν το βλέπω τόσο σαν δείγμα ανισότητας όσο σαν φυσικό επακόλουθο της συνήθους διαφοράς ηλικίας σε ένα ζευγάρι. Εννοω ότι συχνα -προφανως όχι πάντα- ο άντρας είναι μεγαλύτερος από τη γυναίκα του και σε πολλές περιπτώσεις έχει προλάβει να βγει στην αγορά εργασίας αρκετά νωρίτερα γεγονός που του επιτρέπει, λογω προϋπηρεσίας κυρίως κ δοθεισων ευκαιριών σε αυτό το μεγαλύτερο διάστημα, να αμοιβεται καλύτερα από τη νεότερη σύζυγο. Δεν είναι ο κανόνας αλλά είναι συνηθες. Επίσης, συνηθως -και εδώ πρόκειται περί ανισότητας- η ανέλιξη των αντρών είναι πιο γρήγορη. Και πάλι όμως η ανισότητα έγκειται στη διαφορετικότητα της φύσης των δύο ατόμων, αφού η γυναίκα στερείται ευκαιριών λόγω εγκυμοσυνης, της πιθανότητας κιόλας! Μου έχει συμβεί by the way. Αν οι σύζυγοι αμοίβονται εξίσου τότε πάλι είναι πιο λογικό η μητέρα να αναλάβει για κάποιο διάστημα την ανατροφή, εξ ου κ οι άδειες. Αν τώρα η μητέρα βγάζει 1500€ το μήνα σε δίκη της δουλειά και ο πατέρας είναι σερβιτόρος πχ δε νομίζω ότι θα της έλεγε ποτέ κλείσε το γραφείο, θα σας ζήσω εγώ. Νομίζω ότι στη γενιά μας τα πράγματα είναι πιο απλά σε αυτό το θέμα.

[Fenia27]

Just now, anemoni1989 είπε:

Το ιδιο συμβαίνει και στη δικη μ οικογένεια, παρολα αυτα θεωρείται αυτονοητο απο πολλους οτι ο αντρας μ "κανει κουμάντο" στο σπίτι και τς ξενιζει οταν με ακουνε να  τον κοντραρω ακομα και για τα πιο απλα αφού εγω προφανως μας θεωρώ ισους... Και παλι ομως ακομα και οταν η γυναίκα φερνει σ σπιτι τα ιδια ή και περισσότερα χρήματα απο το σύζυγο, παλι θεωρείται (ακομα και απο την ιδια πολλες φορες δυστυχώς) πιο λογικο να σταματησει η ιδια τη δουλειά παρα ο αντρας

 

Εγω δεν καταλαβαινω γιατι θεωρειται οτι οποιος φερνει τα χρηματα κανει και κουμαντο κτλ...προς τι αυτη η κοντρα? Για μενα μεσα σε ενα γαμο το ζευγαρι ειναι ενα..ειναι μια ομαδα..και σαν ομαδα λοιπον αποφασιζουν πως η ζωη τους γινεται καλυτερη και πιο ποιοτικη.. Τα χρηματα ειναι απλα χρηματα και καποιος πρεπει να τα παρεχει στην οικογενεια. Τιποτα παραπανω τιποτα παρακατω...

[Lenia16]

Just now, Fenia27 είπε:

 

Εγω δεν καταλαβαινω γιατι θεωρειται οτι οποιος φερνει τα χρηματα κανει και κουμαντο κτλ...προς τι αυτη η κοντρα? Για μενα μεσα σε ενα γαμο το ζευγαρι ειναι ενα..ειναι μια ομαδα..και σαν ομαδα λοιπον αποφασιζουν πως η ζωη τους γινεται καλυτερη και πιο ποιοτικη.. Τα χρηματα ειναι απλα χρηματα και καποιος πρεπει να τα παρεχει στην οικογενεια. Τιποτα παραπανω τιποτα παρακατω...

Συμφωνώ, ειδικά παλιότερα που οι γυναίκες δεν δούλευαν, στο σπίτι αυτές έκαναν κουμάντο. Κ εγώ δεν το βλέπω ετσι. Μονες μας με το μυαλό μας δημιουργούμε τις ανισότητες. Κ οι άντρες αναρωτιούνται ξέρετε πολλές φορές πχ, εγώ δεν έκανα παιδί; Γιατί δικαιούμαι μόνο δύο μέρες άδεια; Δεν είμαι εξίσου γονιός; Αλλά όπως σε όλα τα θέματα είναι πιο χαλαροί!

[Fenia27]

Just now, Chrysoum είπε:

Μετά απο τοσες αναρτησεις προκυπτει οτι η καθε μεριά εμμέσως "κατηγορεί" την αλλη για τις επιλογες που κανει. Δεν θα επρεπε κατ εμε.

 

Δεν νομιζω οτι η μια μερια κατηγορει την αλλη. Εγω τουλαχιστον δεν το εχω νιωσει. Απλα υπαρχει μια δυσκολια ταυτισης ή κατανοησης τελος παντως των διαφορετικων αποψεων και τροπων ζωης που επιλεγουν οι μεν και οι δε...Αλλα για αυτο γινεται και η συζητηση. Δεν νομιζω καμια κοπελα να εχει προθεση να κρινει/μειωσει καποια αλλη. Εχουμε κρατησει ενα πολυ καλο και φιλικο επιπεδο. Μεχρι στιγμης  :P xaxa

[Έσπερος]

@Lenia16 πάντως σε ζευγάρια της γενιάς μου (30-35) βλέπω συχνά η γυναίκα να έχει μια κάπως καλύτερη θέση και αμοιβή, επειδή έχω παρατηρήσει ότι οι κοπελες βγήκαμε κάπως πιο "σπασίκλες", μαζέψαμε περισσότερα τυπικά  προσόντα, όπως επίσης κάποιες ήμασταν και πιο κινητικές πχ να παρουμε γρηγορότερα πτυχίο και να βγούμε πιο γρήγορα στην αγορά εργασίας. Και φυσικά δεν βλέπω και κανέναν να τον νοιάζει. Κι εγώ παίρνω λίγο περισσότερα από τον άντρα μου λόγω τυπικών προσόντων παρόλο που εκείνος έχει περισσότερα χρόνια υπηρεσίας. 

 

@anemoni1989 αυτό που λες να υπάρχει ανισότητα ως προς τη λήψη αποφάσεων και αυτό να τεκμηριώνεται ως θέμα ανωτερότητας ή προτεραιότητας του αντρικού φύλου, πραγματικά δεν το έχω δει πουθενά. Ούτε σε ζευγάρια της ηλικίας μου, ούτε σε ελαφρώς μεγαλύτερα. Δεν λέω βέβαια για περιπτώσεις όπου ο ένας είναι πιο  υποχωρητικός σαν χαρακτήρας και φάινεται να αποφασίζει πιο συχνά ο άλλος, δεν πιστεύω να εννοούμε αυτό. Γιατί αν ήταν έτσι εγώ θα έπρεπε να είμαι το μεγαλύτερο παράδειγμα καταπίεσης, αλλά δεν μου περνάει καν από το μυαλό να κατηγορήσω τον άντρα μου ότι περνάει το δικό του επειδή δεν μου αρέσουν οι διαφωνίες αν δεν είναι για κάτι που πραγματικά με ενοχλεί (γενικά είναι λίγα πράγματα που με ενοχλούν τόσο πολύ που να τα ξεωρήσω άξια λόγου). Έχω δει όμως σε γυναίκες μεγαλύτερες από εμένα (άνω των 40) να το παίζουν υπεράνω φεμινισμού και να λένε ότι ο άντρας αποφασίζει για τα μεγάλα θέματα και τέτοια ωραία, αλλά τελικά να βρίσκουν τρόπους να κάνουν αυτό που θέλουν χωρίς καλά καλά ο άντρας να καταλάβει από πού του ήρθε. Αυτό επίσης δεν μου αρέσει, το θεωρώ κοροϊδία και υποτίμηση. Το παράδειγμα των γυναικών που δεν εργάζονται συνειδητά επίσης το έχω συναντήσει βασικά στο διαδίκτυο και όχι στην πραγματική ζωή. Έχω δύο περιπτώσεις στο στενό μου περιβάλλον, που καμία από τις δύο δεν είχε σταθερή δουλειά όταν έκανε παιδιά, και της μίας μάλιστα θα ήταν αναγκαστικά απογευματινή. Αυτές σταμάτησαν ή μάλλον δεν ανανέωσαν αυτά που έκαναν λόγω γέννας, όχι όμως με την προοπτική να μην επανέλθουν, αλλά η πραγματικότητα κάπου τις παρέσυρε, η μία έκανε δύο παιδιά σχετικά γρήγορα και τώρα βλέπει πόσο δύσκολο είναι να επιστρέψει στην αγορά εργασίας, η άλλη προτίμησε τελικά να εργαστεί στην οικογενειακή επιχείρηση (ως κανονική δηλωμένη υπάλληλος, με μισθό, ένσημα κλπ) αντί να ψάχνει διάφορα από δω κι από κει με αμφίβολη προοπτική και μικρό εισόδημα. 

 

@Fenia27 είναι δύσκολο να ψυχολογήσω τον άντρα μου σ αυτόν τον τομέα, γιατί δεν ήταν η τυπική περίπτωση ότι γυρνάει και λέει ότι είναι  κουρασμένος από τη δουλειά άρα δεν ασχολείται, ή φοβάται να αγκαλιάσει το μωρό στην αρχή ή δεν ξέρει τι να πει ή βαριέται να ακούει για μωρουδιακά, γιατρούς εμβόλια κλπ. Καμία σχέση. Και πολύ τρυφερός και εκδηλωτικός ήταν από την αρχή, και με το μπιμπερό τάιζε, και στους πόνους και τα κλάματα μπορούσε να τον ηρεμήσει εξίσου καλά με εμένα ή ίσως και λίγο καλύτερα κάποιες φορές, και φυσικά έρχεται πάντα στον παιδίατρο, ξέρει τι εμβόλια κάναμε, τι τρώει, τι πρόγραμμα έχει, συζητάει με άλλους μπαμπάδες κλπ. Ούτε τέθηκε ποτέ θέμα να πάω κάπου και είπε να μην πάω, δεν έχει πει ποτέ ρητα ότι δεν κάθεται μόνος του. Απλώς κάπως έρχονται πάντα τα πράγματα και καταλαβαίνω ότι δεν θα το επιχειρήσει. Δεν είναι κακό το ότι το συνδυάζει με βόλτα, εξάλλου κι εγώ ένα μεγ΄λαο μέρος της μέρας επιδιώκω να είμαι έξω από το σπίτι έστω και στον χωματόδρομο μπροστά και να μιλάω με τους γείτονες, και στην κοπέλα που πρόσεχε το μικρό οταν πήγα σχολείο έξω της λέγαμε να είναι κυρίως μέχρι να κοιμηθεί στο καρότσι. Απλώς αυτό το νιώθω κάπως σαν περιορισμό, ότι δεν πάω εγώ κάπου, πρέπει να με πάνε και να με περιμένουν κλπ. Το κάνω μόνο αν είναι να ψωνίσω κάτι ή για εξωτερικές δουλειές που δεν μπορώ να κάνω μόνη μου όπως να παραλάβω κανένα δέμα και τέτοια ή για κανέναν γιατρό. Αλλιώς ακόμα και για κούρεμα προτιμώ να φέρω την κοπέλα σπίτι, δεν ήμουν και ποτέ του κομμμωτηρίου και δεν νιώθω άνετα να με περιμένουν γενικά. Προφανώς θα μπορούσα να κάτσω να το συζητήσω αλλά όπως έγραψα και παραπάνω δεν μπορώ τις συζητήσει ςκαι τις διαπραγματεύσεις. Εξάλλου ο μικρός είναι πολύ δεμένος μαζί του, πράγμα που μου κάνει κάπως εντύπωση μερικές φορές, και χαίρομαι που βλέπω ότι τον αποζητά, όταν είναι σπίτι δηλαδή θα ζητήσει να πάμε όλοι μαζί βόλτα, θα πάει στη δική του αγκαλιά αρκετή ώρα, τον περιμένει να κάνουν τα δικά τους την ώρα του ύπνου και τα σχετικά. Επομένως αφού υπάρχει αυτή η σχέση, είναι το πιο βασικό και πιστεύω ό,τι άλλο θα προκύψει αυθόρμητα ή θα αλλάξει αν κάνουμε κι άλλο παιδάκι. 

Just now, Lenia16 είπε:

Συμφωνώ, ειδικά παλιότερα που οι γυναίκες δεν δούλευαν, στο σπίτι αυτές έκαναν κουμάντο. Κ εγώ δεν το βλέπω ετσι. Μονες μας με το μυαλό μας δημιουργούμε τις ανισότητες. Κ οι άντρες αναρωτιούνται ξέρετε πολλές φορές πχ, εγώ δεν έκανα παιδί; Γιατί δικαιούμαι μόνο δύο μέρες άδεια; Δεν είμαι εξίσου γονιός; Αλλά όπως σε όλα τα θέματα είναι πιο χαλαροί!

Σ΄ αυτό συμφωνώ ότι σμβαίνει και μεγάλωσα και σε τέτοιο σπίτι. Η μητέρα μου πχ θεωρεί αδιανόητο ότι όταν αγοράσαμε κουρτινες ήταν μαζί και ο άντρας μου και είχε και γνώμη και όχι μόνο είχε γνώμη αλλά την άκουσα κι όλας και την ακολούθησα (γενικά επειδή είναι πιο πρακτικός άνθρωπος, σε τέτοια θέματα του δίνω προτεραιότητα γιατί εγώ θα κοιτάξω μόνο το αισθητικό κομμάτι). Ή ακόμα και για τη φροντίδα του μωρού θεωρούσε ότι ήταν καλύτερο να είμαι στην Αθήνα μαζί της παρά στο νησί με τον άντρα μου, πίστευε ότι το σπίτι μας θα είναι μια τρώγλη με αράχνες και ποντίκια.... 

 

Μου φάινετια πολύ περίεργο να μένεις σε ένα σπίτι με κάποιον και να μην έχει καμία γνώμη για το πώς θα είναι αυτό το σπίτι. Εντάξει ο δικός μου άντρας δεν θα ασχοληθεί με το τι χρώμα κουβερλί έχουμε, πρώτον δεν καταλαβαίνει τις ουσιώδεις  διαφορές που έχει το κοραλλί από το καρπουζί, δεύτερον δεν ξέρει τη λέξη κουβερλί και τρίτον θεωρεί χάσιμο χρόνο το στρώσιμο του κρεβατιού. Αλλά τα σκεύη μαγειρικής ας πούμε θα τα διαλέξει εκείνος πιθανότατα και γιατί μαγειρεύει και γιατί έχει καλύτερη αίσθηση των υλικών. Ή για το τι θα φάμε, πάντα ρωτάω αν θέλει το ένα ή το άλλο γιατί ξέρω ότι η διαδικασία του φαγητού για εκέίνον σημαίνει περισσότερα από εμένα που δεν με πολυνοιάζει αν θα φάω φασολάκια ή αρακά, εξίσου αδιάφορα μου φάινονται και τα δύο! Έτσι όμως, αν τον αποκλείεις από ένα μεγάλο κομμάτι του σπιτιού, δεν έχει και πολλή λογική μετά να λες γιατί δεν κάνει τίποτα! 

[little lamb]

Just now, Έσπερος είπε:

Το παράδειγμα των γυναικών που δεν εργάζονται συνειδητά επίσης το έχω συναντήσει βασικά στο διαδίκτυο και όχι στην πραγματική ζωή. Έχω δύο περιπτώσεις στο στενό μου περιβάλλον, που καμία από τις δύο δεν είχε σταθερή δουλειά όταν έκανε παιδιά, και της μίας μάλιστα θα ήταν αναγκαστικά απογευματινή. Αυτές σταμάτησαν ή μάλλον δεν ανανέωσαν αυτά που έκαναν λόγω γέννας, όχι όμως με την προοπτική να μην επανέλθουν, αλλά η πραγματικότητα κάπου τις παρέσυρε, η μία έκανε δύο παιδιά σχετικά γρήγορα και τώρα βλέπει πόσο δύσκολο είναι να επιστρέψει στην αγορά εργασίας, η άλλη προτίμησε τελικά να εργαστεί στην οικογενειακή επιχείρηση (ως κανονική δηλωμένη υπάλληλος, με μισθό, ένσημα κλπ) αντί να ψάχνει διάφορα από δω κι από κει με αμφίβολη προοπτική και μικρό εισόδημα. 

 

Συμφωνώ! Ήθελα να το πω κι εγώ αυτό. Δεν έχω δει ποτέ κοπέλα που δούλευε και σταμάτησε για τα παιδιά (εντελώς εννοώ, όχι την άδεια). Μόνο κοπέλες που πήραν την άδεια και ξαναγύρισαν ή κοπέλες που ούτως ή άλλως δεν έτυχε να δουλεύουν όταν έκαναν παιδί (δεν είχαν κάτι σταθερό δηλαδή), οπότε απλά δεν έψαξαν κάτι σε εκείνη τη φάση (χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα ξαναψάξουν κιόλας). Στη δεύτερη περίπτωση είμαι κι εγώ εξάλλου. Αν κάποια δουλεύει σε κάτι σταθερό δεν νομίζω ότι θα επιλέξει να σταματήσει εντελώς, θα πάρει απλώς την άδειά της (μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά δεν το έχω συναντήσει ποτέ).

[Deena]

Just now, Chrysoum είπε:

Το οτι υπαρχει ανισοτητα και κοινωνικη πιεση ως προς την γυναικα να μεινει σπιτι (παρα ο αντρας) ειναι γεγονος. Υπαρχουν 3 "στρατοπεδα": οι μαμαδες, που επιλεγουν οικειοθελως να μην εργαστουν αλλα να μεινουν σπιτι οχι μονο για τον πρωτο χρονο, αλλα μεχρι τα παιδια να πανε νηπιαγωγειο. Ειναι επιλογη τους και θα πρεπει να ειναι δεκτη ακομη και απο αυτες που δεν το κανουν. Ισως να μην εκαναν την ιδια επιλογη αν η κοινωνια ηταν διαμορφωμενη αλλιως, ισως και να την εκαναν. Αυτο ειναι κατι τελειως υποθετικο.  Επειτα υπαρχουν οι μαμαδες που για βιοποριστικους λογους επιστρεφουν στην δουλεια, ενω θα προτιμουσαν να μεινουν λιγο ακομη σπιτι. Και υπαρχουν και οι μαμαδες που επιλεγουν να γυρισουν στην δουλεια τους μετα την αδεια, γιατι αυτο τις κανει να νιωθουν δημιουργικες, τους αρεσει η δουλεια τους, θελουν να κανουν πραγματα για τον εαυτο τους κλπ.  Μετά απο τοσες αναρτησεις προκυπτει οτι η καθε μεριά εμμέσως "κατηγορεί" την αλλη για τις επιλογες που κανει. Δεν θα επρεπε κατ εμε. Το θεμα για εμενα ειναι οτι η ανισοτητα ως προς τα δυο φυλα υπαρχει καλα εδραιωμενη στην κοινωνια μας. Απο εκει και περα ο καθενας ειναι ελευθερος να κανει τις επιλογες του, αλλα δεν γινεται να αρνουμαστε οτι στο γενικο συνολο υπαρχει ανισοτητα. 

 

Υπάρχει φυσικά και η κατηγορία που πραγματικά δεν θέλει να δουλέψει, ακόμα κι όταν οι τυπικές δυσκολίες του μεγαλώματος των παιδιών εκλείψουν και ταμπουρώνεται πίσω από το "εγώ μεγαλώνω τα παιδιά μου", σε σημείο που πραγματικά το πιστεύει στο τέλος. Γιατί ΟΚ τα πρώτα χρόνια, ΟΚ να μην θέλεις να στείλεις το παιδί παιδικό στα 2, ΟΚ να μην θέλεις να δουλεύεις για να πληρώνεις την νταντά (αν και, κατά την γνώμη μου, αυτά για πολλές γυναίκες είναι σκοτούρες πολυτελείας γιατί οι περισσότερες αντικειμενικά δεν μπορούν να μείνουν χωρίς εργασία για χρόνια), αλλά όλα αυτά κάποια στιγμή τελειώνουν και όμως υπάρχουν πολλές γυναίκες με παιδιά δημοτικού που έχουν επιλέξει και δεν δουλεύουν, γιατί δεν θέλουν, προβάλλοντας συνήθως διάφορες δικαιολογίες. Για να μην παρεξηγηθώ προφανώς δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις του φόρουμ (εξάλλου δεν μπορώ να ξέρω), αλλά έχω στο περιβάλλον μου πολλά τέτοια παραδείγματα.

 

Φυσικά υπάρχουν και άντρες που δεν θέλουν να δουλεύουν, αλλά δεν έχουν την κοινωνική δικαιολογία να μείνουν σπίτι και να δουλεύει η γυναίκα τους, γιατί θα έχουν για πάντα την ρετσινιά του "τεμπέλη", ταμπέλα που δεν μένει ποτέ σε μια γυναίκα (για τον λόγο αυτό τουλάχιστον).

 

Στις περιπτώσεις αυτές δεν μπορεί να υπάρξει κατά την γνώμη μου καμία ουσιαστική ισότητα, την ευθύνη όμως την έχει κάθε φορά το μέρος του ζευγαριού που κάνει την αντίστοιχη επιλογή. Η απορία μου είναι πώς υπάρχουν άντρες που ανέχονται/δέχονται να φέρουν οι ίδιοι μόνο το βάρος της οικονομικής συντήρησης της οικογένειας, όταν η γυναίκα τους είναι πλέον διαθέσιμη από τις υποχρεώσεις των παιδιών, είναι ικανή, έχει χρόνο να δουλέψει αλλά επιλέγει να μην το κάνει.

[Lenia16]

Just now, Έσπερος είπε:

@Lenia16 πάντως σε ζευγάρια της γενιάς μου (30-35) βλέπω συχνά η γυναίκα να έχει μια κάπως καλύτερη θέση και αμοιβή, επειδή έχω παρατηρήσει ότι οι κοπελες βγήκαμε κάπως πιο "σπασίκλες", μαζέψαμε περισσότερα τυπικά  προσόντα, όπως επίσης κάποιες ήμασταν και πιο κινητικές πχ να παρουμε γρηγορότερα πτυχίο και να βγούμε πιο γρήγορα στην αγορά εργασίας. Και φυσικά δεν βλέπω και κανέναν να τον νοιάζει. Κι εγώ παίρνω λίγο περισσότερα από τον άντρα μου λόγω τυπικών προσόντων παρόλο που εκείνος έχει περισσότερα χρόνια υπηρεσίας. 

 

@anemoni1989 αυτό που λες να υπάρχει ανισότητα ως προς τη λήψη αποφάσεων και αυτό να τεκμηριώνεται ως θέμα ανωτερότητας ή προτεραιότητας του αντρικού φύλου, πραγματικά δεν το έχω δει πουθενά. Ούτε σε ζευγάρια της ηλικίας μου, ούτε σε ελαφρώς μεγαλύτερα. Δεν λέω βέβαια για περιπτώσεις όπου ο ένας είναι πιο  υποχωρητικός σαν χαρακτήρας και φάινεται να αποφασίζει πιο συχνά ο άλλος, δεν πιστεύω να εννοούμε αυτό. Γιατί αν ήταν έτσι εγώ θα έπρεπε να είμαι το μεγαλύτερο παράδειγμα καταπίεσης, αλλά δεν μου περνάει καν από το μυαλό να κατηγορήσω τον άντρα μου ότι περνάει το δικό του επειδή δεν μου αρέσουν οι διαφωνίες αν δεν είναι για κάτι που πραγματικά με ενοχλεί (γενικά είναι λίγα πράγματα που με ενοχλούν τόσο πολύ που να τα ξεωρήσω άξια λόγου). Έχω δει όμως σε γυναίκες μεγαλύτερες από εμένα (άνω των 40) να το παίζουν υπεράνω φεμινισμού και να λένε ότι ο άντρας αποφασίζει για τα μεγάλα θέματα και τέτοια ωραία, αλλά τελικά να βρίσκουν τρόπους να κάνουν αυτό που θέλουν χωρίς καλά καλά ο άντρας να καταλάβει από πού του ήρθε. Αυτό επίσης δεν μου αρέσει, το θεωρώ κοροϊδία και υποτίμηση. Το παράδειγμα των γυναικών που δεν εργάζονται συνειδητά επίσης το έχω συναντήσει βασικά στο διαδίκτυο και όχι στην πραγματική ζωή. Έχω δύο περιπτώσεις στο στενό μου περιβάλλον, που καμία από τις δύο δεν είχε σταθερή δουλειά όταν έκανε παιδιά, και της μίας μάλιστα θα ήταν αναγκαστικά απογευματινή. Αυτές σταμάτησαν ή μάλλον δεν ανανέωσαν αυτά που έκαναν λόγω γέννας, όχι όμως με την προοπτική να μην επανέλθουν, αλλά η πραγματικότητα κάπου τις παρέσυρε, η μία έκανε δύο παιδιά σχετικά γρήγορα και τώρα βλέπει πόσο δύσκολο είναι να επιστρέψει στην αγορά εργασίας, η άλλη προτίμησε τελικά να εργαστεί στην οικογενειακή επιχείρηση (ως κανονική δηλωμένη υπάλληλος, με μισθό, ένσημα κλπ) αντί να ψάχνει διάφορα από δω κι από κει με αμφίβολη προοπτική και μικρό εισόδημα. 

 

@Fenia27 είναι δύσκολο να ψυχολογήσω τον άντρα μου σ αυτόν τον τομέα, γιατί δεν ήταν η τυπική περίπτωση ότι γυρνάει και λέει ότι είναι  κουρασμένος από τη δουλειά άρα δεν ασχολείται, ή φοβάται να αγκαλιάσει το μωρό στην αρχή ή δεν ξέρει τι να πει ή βαριέται να ακούει για μωρουδιακά, γιατρούς εμβόλια κλπ. Καμία σχέση. Και πολύ τρυφερός και εκδηλωτικός ήταν από την αρχή, και με το μπιμπερό τάιζε, και στους πόνους και τα κλάματα μπορούσε να τον ηρεμήσει εξίσου καλά με εμένα ή ίσως και λίγο καλύτερα κάποιες φορές, και φυσικά έρχεται πάντα στον παιδίατρο, ξέρει τι εμβόλια κάναμε, τι τρώει, τι πρόγραμμα έχει, συζητάει με άλλους μπαμπάδες κλπ. Ούτε τέθηκε ποτέ θέμα να πάω κάπου και είπε να μην πάω, δεν έχει πει ποτέ ρητα ότι δεν κάθεται μόνος του. Απλώς κάπως έρχονται πάντα τα πράγματα και καταλαβαίνω ότι δεν θα το επιχειρήσει. Δεν είναι κακό το ότι το συνδυάζει με βόλτα, εξάλλου κι εγώ ένα μεγ΄λαο μέρος της μέρας επιδιώκω να είμαι έξω από το σπίτι έστω και στον χωματόδρομο μπροστά και να μιλάω με τους γείτονες, και στην κοπέλα που πρόσεχε το μικρό οταν πήγα σχολείο έξω της λέγαμε να είναι κυρίως μέχρι να κοιμηθεί στο καρότσι. Απλώς αυτό το νιώθω κάπως σαν περιορισμό, ότι δεν πάω εγώ κάπου, πρέπει να με πάνε και να με περιμένουν κλπ. Το κάνω μόνο αν είναι να ψωνίσω κάτι ή για εξωτερικές δουλειές που δεν μπορώ να κάνω μόνη μου όπως να παραλάβω κανένα δέμα και τέτοια ή για κανέναν γιατρό. Αλλιώς ακόμα και για κούρεμα προτιμώ να φέρω την κοπέλα σπίτι, δεν ήμουν και ποτέ του κομμμωτηρίου και δεν νιώθω άνετα να με περιμένουν γενικά. Προφανώς θα μπορούσα να κάτσω να το συζητήσω αλλά όπως έγραψα και παραπάνω δεν μπορώ τις συζητήσει ςκαι τις διαπραγματεύσεις. Εξάλλου ο μικρός είναι πολύ δεμένος μαζί του, πράγμα που μου κάνει κάπως εντύπωση μερικές φορές, και χαίρομαι που βλέπω ότι τον αποζητά, όταν είναι σπίτι δηλαδή θα ζητήσει να πάμε όλοι μαζί βόλτα, θα πάει στη δική του αγκαλιά αρκετή ώρα, τον περιμένει να κάνουν τα δικά τους την ώρα του ύπνου και τα σχετικά. Επομένως αφού υπάρχει αυτή η σχέση, είναι το πιο βασικό και πιστεύω ό,τι άλλο θα προκύψει αυθόρμητα ή θα αλλάξει αν κάνουμε κι άλλο παιδάκι. 

Άρα οι δυσκολίες είναι στο μυαλό σου μόνο! Αυτοπεριορίζεσαι από ότι κατάλαβα, κάτι που προέρχεται από την τάση που έχεις (όπως έχεις η ίδια πει και έχουμε αναλύσει και σε άλλο θέμα) να έχεις τον έλεγχο. Χαλάρωσε και απόλαυσέ το, αυτό έχω να σου πω μόνο! Όσο για την αγορά εργασίας, δεν ξέρω πως έτυχε, μιας που με το σύζυγο γνωριστήκαμε στο άσχετο, άλλα όλο το φιλικό μας περιβάλλον απασχολείται στον ίδιο τομέα, και οι φίλοι από την πλευρά του και από τη δική μου, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Αν βγάλω τη μία και μοναδική μου φίλη που είναι στον τομέα της ναυτιλίας και αμοίβεται με τρελά λεφτα, στις υπόλοιπες περιπτώσεις, οι άντρες φίλοι μας παίρνουν κατ ελάχιστο 500€ το μήνα περισσότερα από τις γυναίκες τους. Και πάλι όσο το σκέφτομαι, παίζει τρομερά σημαντικό ρόλο το ρίσκο που παίρνουν σχετικά εύκολα οι άντρες σε σχέση με τις γυναίκες. όσο για τα τυπικά προσόντα, πάλι θα αναφέρω τη χρονική συγκυρία. Πχ Όταν ο άντρας μου βγήκε στην αγορά στην αρχή της κρίσης ήταν λίγοι με μεταδιδακτορική εμπειρία στην ηλικία του στον τομέα μας. Όταν μετά από 3 χρόνια έψαχνε δουλειά ο κουμπάρος μας με ακριβως τα ίδια προσόντα και ίδια ηλικία που απλά καθυστέρησε στη λήψη του διδακτορικού λόγω Ελλάδας, δεν τον έπαιρνε κανείς λόγω υπερβολικών προσόντων.  Μην το ψάχνεις, τα παραδείγματα είναι άπειρα έτσι κ αλλιώς. Πάντως, ενδείξεις α'ισθησης ανωτερότητας λόγω μεγαλύτερου μισθού δεν έχω δει ούτε εγώ πουθενά στον κύκλο μου. Το αντίθετο μάλιστα!

Just now, Deena είπε:

Φυσικά υπάρχουν και άντρες που δεν θέλουν να δουλεύουν, αλλά δεν έχουν την κοινωνική δικαιολογία να μείνουν σπίτι και να δουλεύει η γυναίκα τους, γιατί θα έχουν για πάντα την ρετσινιά του "τεμπέλη", ταμπέλα που δεν μένει ποτέ σε μια γυναίκα (για τον λόγο αυτό τουλάχιστον).

Στις περιπτώσεις αυτές δεν μπορεί να υπάρξει κατά την γνώμη μου καμία ουσιαστική ισότητα, την ευθύνη όμως την έχει κάθε φορά το μέρος του ζευγαριού που κάνει την αντίστοιχη επιλογή. Η απορία μου είναι πώς υπάρχουν άντρες που ανέχονται/δέχονται να φέρουν οι ίδιοι μόνο το βάρος της οικονομικής συντήρησης της οικογένειας, όταν η γυναίκα τους είναι πλέον διαθέσιμη από τις υποχρεώσεις των παιδιών, είναι ικανή, έχει χρόνο να δουλέψει αλλά επιλέγει να μην το κάνει.

Να τη η κοινωνική ανισότητα που ανέφερα στην αρχή αρχή! Οι αντρές δεν έχουν δικα'ίωμα ούτε στη βαρεμάρα!

Μην ξεχννάς πως είναι πολύ αυτοί που δε θέλουν οι γυναίκες τους να δουλεύουν, για πολλούς λόγους και διάφορους.

[Deena]

Just now, Lenia16 είπε:

Μην ξεχννάς πως είναι πολύ αυτοί που δε θέλουν οι γυναίκες τους να δουλεύουν, για πολλούς λόγους και διάφορους.

 

Αυτούς τους ξέρω, πιστεύω ευτυχώς ότι βαίνουν μειούμενοι! Για τους άλλους αναρωτιέμαι, οι οποίοι νομίζω ότι είναι αρκετά περισσότεροι από ότι νομίζουμε.