Επαναφοιτηση στο νηπιαγωγείο- ζητείται αναπτυξιολόγος

[kostas1976]

Καλησπερα

 

Εχω τον γιο μου που εχει γεννηθεί μεσα Δεκεμβρη (πρόωρα γιατί ηταν με καισαρική). Φετος μόλις τελείωσε το νήπιο. Πέρυσι για να μην είναι στο ίδιο περιβάλλον τον είχαμε γράψει στον παιδικό σταθμό όπου ως τον Δεκέμβριο είχε αρκετά προβλήματα προσαργομής και κοινωνικοποίησης και επίσης από ότι μου έλεγαν οι δασκάλες του δεν ήθελε να κάνει εργασίες επειδή είχε χαμηλή αυτοπεποίθηση και πίστευε ότι θα τον κοροϊδεύουν οι συμμαθητές του (είχε φτάσει μάλιστα σε σημείο να σκίσει κάποιες δικές του ζωγραφιές που είχαμε κρεμάσει στο δωμάτιό του). Βέβαια μετά τον Δεκέμβριο άλλαξε η συμπεριφορά του (μας είπαν οι δασκάλες του ότι ήταν λες και γύρισε διακόπτης) και έκανε τις εργασίες όλες κανονικά, αλλά στο κοινωνικό κομμάτι αν και υπήρχε βελτίωση, εξακολουθούσε να είναι πιο απόμακρος και διστακτικός με τα άλλα παιδιά. Είχαμε βέβαια πάρει απόφαση με την συζύγο μου ότι ποτέ δεν θα είναι η ψυχή της παρέας και προσπαθούσαμε σε άλλα κομμάτια στα οποία είναι καλός.

Φέτος, που ξεκίνησε το νήπιο, ενώ περιμέναμε ότι στο θέμα της προσαρμογής δεν θα είχε κάποιο θέμα, και πάλι μεχρι τον Δεκέμβριο πήγαινε σχολείο κλαίγοντας σχεδόν κάθε μέρα και επίσης δεν δεχόταν να κάνει εργασίες. Μετά τον Δεκέμβριο πάλι άλλαξε ως προς το καλύτερο στο θέμα των εργασιών. Στις γιορτές που έκαναν στο σχολείο αλλά και όσον αφορά το γνωστικό κομμάτι, μας είπε η δασκάλα του (και το νοιωθαμε και εμείς βέβαια) ότι ήταν πάνω από τον μέσο όρο. Επίσης τον πήγαμε σε παιδοψυχολόγο για κάποιες συνεδρίες για να μας πει την άποψή της και να του τονώσει την αυτοπεποίθηση. Η ίδια μίλησε και με την νηπιαγωγό του για να επικεντρώσουν σε ποιά σημεία χρειάζεται βοήθεια από την παιδοψυχολόγο. Στην τελευταία επικοινωνία με την δασκάλα του όσον αφορά το θέμα της φοίτησης στην Α' δημοτικού, μας είχε πει ότι στο μαθησιακό-γνωστικο θέμα είναι πάρα πολύ καλός, αλλά υστερεί στο θέμα της κοινωνικότητας (κυρίως διότι ο ίδιος θεωρεί ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι από εκείνον) και η απόψή της ήταν να πάει κανονικά στην Α', απλά είχε τις αμφιβολίες της όσον αφορά το θέμα της κοινωνικοποίησης. Και η παιδοψυχολόγος μας είπε να πάει κανονικά Α' δημοτικού, απλά να τον ξεκινήσουμε λίγες συνεδρίες εργο & λογο θεραπεία για να μεγαλώσει λίγο η αυτοπεποίθησή του.

Πάνω λοιπόν που τον είχαμε προετοιμάσει για την Α' δημοτικού, σε ένα ραντεβού που ήταν κλεισμένο από καιρό με αναπτυξιολόγο στο Παιδων Πεντέλης, μας είπε ότι είναι ακόμα ανώριμος και ότι εκείνη συστήνει την επαναφοίτηση στο νηπιαγωγείο. Μαε είπε δε, ότι επειδή δεν υπάρχει κάποιο άλλο θέμα (πέραν της κοινωνικής ανωριμότητας), τις επόμενες χρονιές θα πετάει, ανώ αν πάει στην πρώτη θα ζοριστεί πολύ όχι μόνο για μία χρονιά, αλλά για αρκετές περισσότερες.

Εγώ έχω τις εξής απορίες:

1) είναι δυνατόν να βγει διάγνωση για επαναφοίτηση μετά από εξέταση 20 λεπτών στην οποία ο μικρός δεν ήταν και ιδιαίτερα συνεργάσιμος?

2) μέχρι πότε έχουμε περιθώριο να τον εγγράψουμε ξανά στο νήπιο σε περίπτωση που αποφασίσουμε την επαναφοίτηση?

3) Γνωρίζει κάποια/κάποιος κάποιον σοβαρό αναπτυξιολόγο για να πάρουμε και μια δεύτερη γνώμη άμεσα?

 

Ευχαριστώ πολύ

[Yorgos35]

Εξαρταται σε ποια(?) αναπτυξιολόγο πήγατε στο Παιδων Πεντέλης. Γενικά υπάρχουν πολλές που κανουν εξέταση του 10 λεπτου (δε θελω να αναφερθώ σε ονόματα). Επειδη ειμαι ομοιοπαθών σε κυρίες που εξεταζουν σε 10 λεπτα και σε αυστηρές κυρίες που σε βγαζουν αυτιστικό, θα λεγα να δείτε κι άλλες ειδικότητες. Επειδη αρθρογραφω στο φορουμ του νοεση, εχω διαβασει καλά σχόλια για Αντωνοπούλου στο Αττικό, Περβανίδου στο Παίδων Αγία Σοφία, Καραντανά στο Αγλαΐα Κυριακού. Δεν ξέρω αν έχουν ιδιωτικά ιατρεία, αλλά δοκιμάστε κι εκεί!

 

[ΑΡΓΚ]

Χωρίς να είμαι γιατρός και ειδικός, η κοινή λογική εδώ λέει ότι ένα παιδί που μαθησιακά πάει καλά και δεν έχει αυτοπεποίθηση, θα βυθιστεί η ψυχολογία του ανεπανόρθωτα αν το κρατήσεις ένα χρόνο πίσω. Επίσης ένα παιδί μαθησιακά μπροστά από τους συμμαθητές του, δυστυχώς δεν ανταμοίβεται από το εκπαιδευτικό σύστημα, απλά υποφέρει.

Γιατί το παιδί έχει τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση; Σαν θύμα bullying στον παιδικό μου ακούγεται, ένα παιδάκι που σκίζει τις ζωγραφιές για να μην το κοροϊδέψουν, όχι σαν παιδί που έχει πρόβλημα όπως το περιγράφεις. Ως μαμά 3 παιδιών, που έχω πάθει και έχω μάθει, αν συμπεριφέροταν έτσι το παιδί μου, θα υπέθετα το προφανές: ότι κάποια παιδιά στον παιδικό/νήπιο κοροϊδεύουν τις ζωγραφιές του και η δασκάλα δεν το εντόπισε σαν πρόβλημα και το άφησε να πάρει διαστάσεις στο μυαλό του μικρού. Ειδικά τα πρώτα παιδιά ή τα μοναχοπαίδια, που δεν έχουν "σκληραγωγηθεί" στο πείραγμα και τον ανταγωνισμό, είναι πολύ ευάλωτα σε τέτοιες καταστάσεις. Τα παιδια μπορεί να γίνουν πολύ σκληρά και δυστυχώς είναι μειοψηφία οι νηπιαγωγοί που θα αντιληφθούν το πρόβλημα, πόσο μάλλον που θα το διορθώσουν.

Οσο για το "τις επόμενες χρονιές θα πετάει", κακά τα ψέματα αλλά τα παιδιά που επαναλαμβάνουν τάξη θα τα αποκαλέσει αργά ή γρήγορα (μπορεί και χρόνια αργότερα) κάποιος συμμαθητής χαζά, προβληματικά κλπ, όταν συνειδητοποιήσει ότι είναι μεγαλύτερα από τα υπόλοιπα, είτε από νταηλίκι είτε από άγνοια και χαζή πλάκα. Σε μία σωστή τάξη και με σωστό εκπαιδευτικό, το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί, αλλά σε ένα παιδί με ήδη χαμηλή αυτοεκτίμηση, ποιός θα διορθώσει τη ζημιά;

[nitsa_ge]

Δεν είμαι ειδικός και θα πω τη γνώμη μου μονο ως μαμά (και μάλιστα μαμά ενός σχετικά ντροπαλού παιδιού...που στο σπίτι κάνει όλο σκέρτσα και χορεύει πάνω στο τραπέζι, αλλά στην τάξη είναι ντροπαλή και ποτέ δεν είναι η "ψυχή της παρέας" όπως λες)

Καταρχήν θα μετρούσα περισσότερο τη γνώμη των δασκάλων του που τον βλέπουν όλη τη χρονιά και το ξέρουν το παιδί καλύτερα, παρά κάποιον που τον είδε μονο 20 λεπτά.

Κατά δεύτερον, ένα παιδάκι που είναι μαθησιακά μια χαρά (και ίσως και πάνω από το μέσο όρο όπως σου είπαν) είναι κατά τη γνώμη μου κρίμα να επαναλάβει την τάξη. Είναι σαν να του επιβεβαιώνετε τη χαμηλή του αυτοεκτίμηση, οτι όντως δεν είναι αρκετά καλός λοιπόν.

Εγώ θα προσπαθούσα απλώς να "λύσω" το προβληματικό κομμάτι, χωρίς να καθυστερήσω την πρόοδό του στα υπόλοιπα.

Αδερφάκια έχετε;

Φωνάξτε σε καθημερινή βάση 1 παιδάκι στο σπίτι να παίζει  (αρχικά 1 μόνο και όχι περισσότερα για να αποφύγετε το ενδεχόμενο να παίζουν εκείνα μεταξύ τους και να τον αφήνουν απ' έξω). Πηγαίνετε καθημερινά στην παιδική χαρά και δίδαξέ του πώς να είναι κοινωνικός. Σύστησέ τον σε παιδάκια, μοιραστείτε τα παιχνίδια σας (η μπάλα είναι καλή επιλογή).

Γράψ'τον σε ομάδες πχ θεατρικού παιχνιδιού που βοηθούν τα παιδια να ξεθαρρέψουν.

Είναι και από τα μικρά της τάξης του και οι διαφορές φαίνονται στις ηλικίες αυτες περισσότερο. Είναι λογικό να είναι λίγο πιο πίσω από παιδάκια με τα οποία έχει σχεδόν ένα χρόνο διαφορά.

Πάρτε και το βιβλιαράκι "Η Αιμιλία έχει αυτοπεποίθηση" αν θέλεις, να το διαβάσετε παρέα.

 

 

ΥΓ: Η προσαρμογή ως τον Δεκέμβρη κλπ που ανέφερες, δε μου λέει τίποτα. Πάρα πολλά παιδάκια είναι έτσι και η νηπιαγωγός μας εμάς μας είπε οτι μέχρι τα Χριστούγεννα όλα αυτα είναι μέσα στο πρόγραμμ.

 

Επεξεργάστηκαν 29 Ιουνίου,2017 by nitsa_ge

[Mary1976]

Πάντως η επαναφοίτηση στο νηπιαγωγείο ή στις πρώτες τάξεις του δημοτικού έχει γίνει κάτι συνηθισμένο. Πολλοί την προτείνουν ώστε αν το παιδάκι υστερεί σε κάποιον τομέα ώστε να έχει χρόνο να ωριμάσει και να καλύψει το έδαφος με τα άλλα παιδάκια. Έτσι δεν θα χρειαστεί σε όλη σχεδόν την σχολική του ζωή να "τρέχει" να φτάσει τους άλλους ή να νιώθει μειονεκτικά. Το δικό σου που μάλιστα έχει θέμα στην κοινωνικοποίηση θα νιώσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση αν είναι λίγο μεγαλύτερο από τα άλλα παιδάκια στην τάξη του. Σε αυτές τις ηλικίες ακόμα και οι λίγοι μήνες διαφορά στην ηλικία έχουν σημασία. Οπότε μην αγχωθείς αν αποφασίσεις να το στείλεις πάλι νήπιο. Δεν υπάρχει περίπτωση να το θυμάται ή να πληγωθεί σε αυτή την ηλικία από αυτό. Περισσότερο θα τραυματιστεί αν πιεστεί από τα παιδάκια στο δημοτικό. Τα παιδιά είναι σκληρά και στο δημοτικό θα έχει και μεγάλα παιδιά στο σχολείο και μπορεί να αντιμετωπίσει άσχημες συμπεριφορές από αυτά πχ στο διάλειμμα ή σε μια εκδρομή. Ένας χρόνος παραπάνω θα του δώσει ένα πλεονέκτημα. Μην το βλέπεις σαν καθυστέρηση στην πρόοδό του, σε αυτή την ηλικία δεν παίζει τέτοιο ζήτημα. Καμία σχέση. Αντιθέτως θα του προσφέρεις ένα εφόδιο, την ωριμότητα να αντιμετωπίσει καταστάσεις που ακόμα δεν είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει. Αυτά δε στα λέω ως ειδικός. Τα έχω όμως συζητήσει με παιδαγωγό γιατί είχε και ένα παιδάκι κοντινό μας τέτοιο θέμα και του είχαν προτείνει επαναφοίτηση. Εγώ στην αρχή το είχα πάρει βαριά και ήμουν κάθετη ότι αυτά είναι βλακείες και ότι το παιδί θα νιώσει ότι το τιμωρούν και θα αισθανθεί άσχημα να βλέπει τους συμμαθητές του να προχωρούν και τέτοια. Μετά όμως που συζήτησα με την παιδαγωγό κατάλαβα ότι εμείς μεγαλοποιούμε το θέμα και βάζουμε θέματα ανταγωνισμού και του "τι θα πει ο κόσμος" πάνω από το συμφέρον του παιδιού. Πάντως στην τελική εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους το παιδί σου οπότε εσύ θα αποφασίσεις.

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 58 λεπτά , Mary1976 είπε:

Πάντως η επαναφοίτηση στο νηπιαγωγείο ή στις πρώτες τάξεις του δημοτικού έχει γίνει κάτι συνηθισμένο. Πολλοί την προτείνουν ώστε αν το παιδάκι υστερεί σε κάποιον τομέα ώστε να έχει χρόνο να ωριμάσει και να καλύψει το έδαφος με τα άλλα παιδάκια. Έτσι δεν θα χρειαστεί σε όλη σχεδόν την σχολική του ζωή να "τρέχει" να φτάσει τους άλλους ή να νιώθει μειονεκτικά. Το δικό σου που μάλιστα έχει θέμα στην κοινωνικοποίηση θα νιώσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση αν είναι λίγο μεγαλύτερο από τα άλλα παιδάκια στην τάξη του. Σε αυτές τις ηλικίες ακόμα και οι λίγοι μήνες διαφορά στην ηλικία έχουν σημασία. .

 

Να σου πω την προσωπική μου εμπειρία, 3 παιδιά γνωρίζω προσωπικά που έχουν επαναλάβει νηπιαγωγείο και ένα την πρώτη. Και για τα 4 ακούστηκαν αργά ή γρήγορα  λέξεις και φράσεις του τύπου "προβληματικό", "έχει καποια προβλήματα",  "έχει πρόβλημα στο μυαλό" κλπ κλπ και από άλλα παιδιά ΚΑΙ από γονείς σε συζητήσεις. Ειδικά για τα 2 από αυτά, που φοίτησαν στο ίδιο νηπιαγωγείο και δημοτικό, οπότε είχαν παλιούς συμμαθητές που βρέθηκαν ξαφνικά σε άλλη τάξη, ξέρω ότι μπήκε "ταμπέλα" από την αρχή, με τα παιδιά να σχολιάζουν και τα παιδάκια να δυσκολεύονται πολύ στις παρέες. Το ένα που επανέλαβε την πρώτη, το θυμάμαι ένα χρόνο να κάθεται στην πόρτα γατζωμένο από το μπαμπά κάθε πρωί και να κλαίει ότι δε θέλει να πάει σχολείο. Οτι είναι απαράδεκτοι οι χαρακτηρισμοί και δεν έπρεπε να γίνονται, φυσικά και είναι. Αλλά είναι πραγματικότητα, και αργά ή γρήγορα θα ακουστούν και θα πρέπει η οικογένεια να είναι προετοιμασμένη. Δυστυχώς η  ζωή είναι και σκληρή και άδικη και τα παιδιά και το σχολικό περιβάλλον μπορεί να δείξουν απίστευτη αναισθησία

[summer wine]

Συμφωνω με την Μary1976,  oτι εμεις οι γονεις τελικα μεγαλοποιουμε τα οποια προβληματα του παιδιου, ενω τα παιδια το αντιμετωπιζουν πολυ πιο χαλαρα. Ομως εξαιτιας των δικων μας λαθος  συμπεριφορων θα βρεθουν  παιδια   που οι γονεις τους θα εχουν μεγαλοποιησει το προβλημα του ξενου παιδιου και θα το μεταφερουν στο σχολειο. 

 

Η ΑΡΓΚ περιγραφει την σκληρη πραγματικοτητα των σχολειων που κυριοι υπευθυνοι δεν ειναι τα παιδια,  αλλα οι γονεις τους. 

Ετσι ο γονιος, προκειμενου να αποφασισει,  πρεπει να συνυπολογισει του και αυτη την   παραμετρο για να μην βρεθει προ εκπληξεων και μετανιωνει αργοτερα. 

 

Κωστα και εγω μαλλον δεν θα εμπιστευομουν την αποψη ενος αναπτυξιολογου που εξετασε το παιδι μου 20 λεπτα. Εκτος εαν ημουν τοσο σιγουρη για τις ικανοτητες του και ηταν ολα πιο ξεκαθαρα. Η Γκολτσιου, ιδιωτης αναπτυξιολογος,  εχει καλη φημη. 

 

 

[Yorgos35]

1 ώρα πρίν, summer wine είπε:

Συμφωνω με την Μary1976,  oτι εμεις οι γονεις τελικα μεγαλοποιουμε τα οποια προβληματα του παιδιου, ενω τα παιδια το αντιμετωπιζουν πολυ πιο χαλαρα. Ομως εξαιτιας των δικων μας λαθος  συμπεριφορων θα βρεθουν  παιδια   που οι γονεις τους θα εχουν μεγαλοποιησει το προβλημα του ξενου παιδιου και θα το μεταφερουν στο σχολειο. 

 

Η ΑΡΓΚ περιγραφει την σκληρη πραγματικοτητα των σχολειων που κυριοι υπευθυνοι δεν ειναι τα παιδια,  αλλα οι γονεις τους. 

Ετσι ο γονιος, προκειμενου να αποφασισει,  πρεπει να συνυπολογισει του και αυτη την   παραμετρο για να μην βρεθει προ εκπληξεων και μετανιωνει αργοτερα. 

 

Κωστα και εγω μαλλον δεν θα εμπιστευομουν την αποψη ενος αναπτυξιολογου που εξετασε το παιδι μου 20 λεπτα. Εκτος εαν ημουν τοσο σιγουρη για τις ικανοτητες του και ηταν ολα πιο ξεκαθαρα. Η Γκολτσιου, ιδιωτης αναπτυξιολογος,  εχει καλη φημη. 

 

 

Για την Κα Γκολτσιου να γνωρίζετε ότι είναι αυστηρή στην κριση της και γενικά τοποθετεί όλα τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού

 

[summer wine]

Προσωπικη εμπειρια δεν εχω,  για να το διευκρινισω, αλλα απο οτι εχω ακουσει απο γνωστους μου.  

 

Γενικα τους ιδιωτες αναγνωρισμενους γιατρους τους εμπιστευομαι πολυ περισσοτερο απο  τους νοσοκομειακους, γιατι δεν ρισκαρουν ευκολα την φημη τους με ανακριβειες και γρηγορες διαγνωσεις, εφοσον γνωριζουν  καλα ενα αντικειμενο. 

[Yorgos35]

Εμείς έχουμε προσωπική εμπειρία από την Κα Γκόλτσιου όταν την επισκεφτήκαμε 2,5 ετών. Δε λέω μπορεί να είναι έγκριτη γιατρός (και προφανώς όχι του δεκάλεπτου) αλλά στην περίπτωση μας ο μικρός δεν συνεργάστηκε καθόλου μαζί της. Του απευθύνονταν από το γραφείο της αφ΄ υψηλού, ενώ άλλοι γιατροί που έχουμε δει κάθονται μαζί με τον μικρό στο πάτωμα ώστε να τον προσεγγίσουν από το ίδιο επίπεδο. Επιπλέον μας είπε ότι θύμωσε μαζί του, τον έβγαλε στο φάσμα του αυτισμού κι αναφέρθηκε στο ότι τα αυτιστικά δεν μιλάνε αλλά γρυλίζουνε και γενικά μας προιδέασε αρνητικά και μας στενοχώρησε. Μας συνέστησε να μην πάμε σε παιδικό σταθμό (ενώ όλοι μα όλοι οι γιατροί το συνιστούν ότι για λόγους κοινωνικοποίησης πρέπει να πάει ) και μας έδωσε το τηλέφωνο ενός δικού της εργοθεραπευτή για κατοίκον συνεδρείες. Επειδή ο μικρός έχει εξελιχθεί, έχει λόγο κι αυτοεξυπηρετείται κι από ότι μας έχουν πει άλλοι ειδικοί το πρόβλημα του είναι συμπεριφορικό, γιαυτό θεωρώ ότι η επίσκεψη μας ήταν ατυχής και την έχω απωθήσει στο πίσω μέρος του μυαλού μου.

Εν τέλει χρειάζονται και οι επισκέψεις σε γιατρούς του δημοσίου έστω κι αν είναι του δεκάλεπτου για να βγαίνουν οι βεβαιώσεις για την επιστροφή των χρημάτων από τον ΕΟΠΥΥ για τις θεραπείες (λογου, εργου κλπ)

[summer wine]

 

Η σωστη διαγνωση μετραει πανω απο ολα.  Tελικα ποιος γιατρος σας εκανε σωστη διαγνωση?

Τι ηταν αυτο που σας εκανε να απευθυνθειτε στον αναπτυξιολογο?

[emmaki]

Γενικά μιλώντας (ειδικά δεν μπορώ να μιλήσω, μη γνωρίζοντας το παιδί, και θεωρώ ότι είναι τουλάχιστον ανέυθυνο να δίνει ο καθένας "οδηγίες" για ένα παιδί που δεν ξέρει), ένα παιδί είναι πολύ καλύτερο να επαναλάβει τη φοίτηση το νηπιαγωγείο παρά στην Α δημοτικού.

Στο νηπιαγωγείο δεν θα το καταλάβει κανένας (σχεδόν), με την έννοια ότι στο νηπιαγωγείο πολλά παιδιά "μένουν πίσω" κυρίως γιατί είναι προνήπια ή και για άλλους λόγους. ΅Ενώ στο δημοτικό, θα έχει ξεκινήσει μα κάποιους συμμαθητές και θα τους βλέπει να προχωρούν τάξεις, ενώ το ίδιο θα είναι πιο πίσω.

Ακόμα, η Α δημοτικού είναι μια δύσκολη τλαξη. Το παιδί πρέπει, εκτός από το γνωστικό τομέα, να μάθει βασικά να ακολουθεί ένα πιο "σφιχτό" πρόγραμμα, που περιλαμβάνει 90 λεπτά συνεχόμενα καθιστό στο θρανίο, κουδούνι που σηματοδοτεί την είσοδο και την έξοδο από την τάξη κλπ. Ακόμα, μέσα σε μια τάξη με 20 τουλάχιστον παιδιά, μια δασκάλα (συνήθως είναι γυναίκες στην Α τάξη) δεν μπορεί να ασχοληθεί επισταμένως με ένα συγκεκριμένο παιδί, όιταν πρέπει να μάθει στα υπόλοιπα 19 πρώτη γραφή και ανάγνωση. Μοιραία, το παιδί δεν θα τα καταφέρνει, θα νιώθει αποτυχημένο, μπορεί να βγάλει συμπεριφορικά θέματα τα οποία μπορεί να οδηγήσουν με΄χρι και στη σχολική άρνηση.

 

Γενικά μιλώντας, εγώ είμαι υπέρ της επανάληψης νηπιαγωγείου. Και στους γονείς που έρχονται στο ΚΕΔΔΥ και έχουν παιδιά με δυσκολίες αυτό συμβουλεύω. Βέβαια, όπως είπα και στην άρχή, αυτό εξρτάται από το κάθε παιδί. Από ΚΕΔΔΥ εσείς περάσατε; Μήπως πρέπει να περάσετε να δείτε τι θα σας πουν και εκεί; 

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, emmaki είπε:

Γενικά μιλώντας, εγώ είμαι υπέρ της επανάληψης νηπιαγωγείου. Και στους γονείς που έρχονται στο ΚΕΔΔΥ και έχουν παιδιά με δυσκολίες αυτό συμβουλεύω. Βέβαια, όπως είπα και στην άρχή, αυτό εξρτάται από το κάθε παιδί. Από ΚΕΔΔΥ εσείς περάσατε; Μήπως πρέπει να περάσετε να δείτε τι θα σας πουν και εκεί; 

 Θα κάνω μία ερώτηση σχετική: Αν το παιδί είναι μπροστά από τα άλλα παιδιά μαθησιακά, βαριέται αφάνταστα και εξαιτίας αυτού συμπεριφέρεται με τρόπο που ενοχλεί, τότε τι γίνεται; Γιατί η μικρή προσωπικη εμπειρία μου είναι ότι συχνά και εκεί, η απάντηση είναι να μείνει πίσω, αντί π.χ. να παέι μπροστά (ναι, ξερω ότι δεν προβλέπεται στην Ελλάδα), και τελικά ένα παιδί να καταλήξει με μία "ταμπέλα" που δεν ταιριάζει.

Πώς διαχωρίζεται το τι χρειάζεται το παιδί; Δεν μπορεί το παιδί που έχει μαθησιακές δυσκολίες, το παιδί που έχει διάσπαση προσοχής, το παιδί που έχει προβλήματα λεπτής κινητικότητας, το παιδί που είναι πολύ ντροπαλό, το παδί που δεν ακούει σε κανόνες, το παιδί που βαριέται, ΟΛΑ να έχουν την ίδια αντιμετώπιση της επανάληψης τάξης, μπορεί; Υπάρχει εναλλακτική ποτέ, ή τελικά όλα εκεί καταλήγουν; 

Τονίζω ότι εχω προφανώς περιορισμένη εμπειρία, απλά ως γονιός από ιστορίες άλλων γονιών, αλλά με έχει καταπλήξει πώς τόσο διαφορετικά προβλήματα  μπαίνουν τελικά στο ίδιο καλούπι ως προς την αντιμετώπιση.

[emmaki]

1 ώρα πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 Θα κάνω μία ερώτηση σχετική: Αν το παιδί είναι μπροστά από τα άλλα παιδιά μαθησιακά, βαριέται αφάνταστα και εξαιτίας αυτού συμπεριφέρεται με τρόπο που ενοχλεί, τότε τι γίνεται; Γιατί η μικρή προσωπικη εμπειρία μου είναι ότι συχνά και εκεί, η απάντηση είναι να μείνει πίσω, αντί π.χ. να παέι μπροστά (ναι, ξερω ότι δεν προβλέπεται στην Ελλάδα), και τελικά ένα παιδί να καταλήξει με μία "ταμπέλα" που δεν ταιριάζει.

Πώς διαχωρίζεται το τι χρειάζεται το παιδί; Δεν μπορεί το παιδί που έχει μαθησιακές δυσκολίες, το παιδί που έχει διάσπαση προσοχής, το παιδί που έχει προβλήματα λεπτής κινητικότητας, το παιδί που είναι πολύ ντροπαλό, το παδί που δεν ακούει σε κανόνες, το παιδί που βαριέται, ΟΛΑ να έχουν την ίδια αντιμετώπιση της επανάληψης τάξης, μπορεί; Υπάρχει εναλλακτική ποτέ, ή τελικά όλα εκεί καταλήγουν; 

Τονίζω ότι εχω προφανώς περιορισμένη εμπειρία, απλά ως γονιός από ιστορίες άλλων γονιών, αλλά με έχει καταπλήξει πώς τόσο διαφορετικά προβλήματα  μπαίνουν τελικά στο ίδιο καλούπι ως προς την αντιμετώπιση.

Η επαναληψη εννοειται οτι δεν ειναι πανακεια!

Εννοειται οτι οι αναγκες του καθε παιδιου εξεταζονται ξεχωριστα. 

Επισης, το οτι καποιο παιδι εχει μια μαθησιακη δυσκολια, π.χ. Δεπυ ή θεματα λεπτης κινητικοτητας ή προβληματα λογου ή αλδιαταραχη αυτιστικου φασματος, δεν σημαινει αυτοματως οτι πρεπει να επαναλαβει το νηπθαγωγειο.

Αν, ομως, δεν εχει "σπασει" το χερι του και δεν μπορει να αντιφραψει απλα σχηματα ή αν δεν μπορει να καθισει λογω ανωριμοτητας (οχι δεπυ), τοτε πώς θα ανταποκριθει στις άαοτησεις του δημοτικου; Πως θα γραψει, αν δεν μπορει να κρατησει το μολυβι; Πως θα καθισει 90 λεπτα σε μια καρεκλα;

 

Τωρα, αν ειναι ευφυες και το μυαλο του λειτουργει πιο "εντονα" ή πιο "γρηγορα" απο των παιδιων της ηλικθας του (και αυτο το δειχνει το wisc που κανει ψυχολογοα και οχι τεστ τυπου mensa), παντα υπαρχουν λυσεις! Δινεις ασκησεις διαβαθμισμενης δυσκολιας, κανεις ερωτησεις που πανε σε αλλο επιπεδο επεξεργασιας, κλπ

Επεξεργάστηκαν 3 Ιουλίου,2017 by emmaki

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, emmaki είπε:

Η επαναληψη εννοειται οτι δεν ειναι πανακεια!

Εννοειται οτι οι αναγκες του καθε παιδιου εξεταζονται ξεχωριστα. 

Επισης, το οτι καποιο παιδι εχει μια μαθησιακη δυσκολια, π.χ. Δεπυ ή θεματα λεπτης κινητικοτητας ή προβληματα λογου ή αλδιαταραχη αυτιστικου φασματος, δεν σημαινει αυτοματως οτι πρεπει να επαναλαβει το νηπθαγωγειο.

Αν, ομως, δεν εχει "σπασει" το χερι του και δεν μπορει να αντιφραψει απλα σχηματα ή αν δεν μπορει να καθισει λογω ανωριμοτητας (οχι δεπυ), τοτε πώς θα ανταποκριθει στις άαοτησεις του δημοτικου; Πως θα γραψει, αν δεν μπορει να κρατησει το μολυβι; Πως θα καθισει 90 λεπτα σε μια καρεκλα;

 

Τωρα, αν ειναι ευφυες και το μυαλο του λειτουργει πιο "εντονα" ή πιο "γρηγορα" απο των παιδιων της ηλικθας του (και αυτο το δειχνει το wisc που κανει ψυχολογοα και οχι τεστ τυπου mensa), παντα υπαρχουν λυσεις! Δινεις ασκησεις διαβαθμισμενης δυσκολιας, κανεις ερωτησεις που πανε σε αλλο επιπεδο επεξεργασιας, κλπ

Σε θέματα μαθησιακής δυσκολίας, ίσως καταλαβαίνω την επανάληψη (λέω ίσως, γιατί δεν είμαι ειδικός). Αλλα σε άλλα ζητήματα, όπως η ανωριμότητα, ποια εγγύηση υπάρχει ότι όντως ένας χρόνος θα κάνει τη διαφορά; 

Αν έχουμε π.χ. ένα παιδάκι που φοβάται να πλησιάσει τους συμμαθητές του ή ένα παιδάκι που πραγματικά δυσκολεύεται να κάτσει σε μια καρέκλα, γιατί ο ένας χρόνος που θα περάσει θα κάνει διαφορά; Και αν δεν κάνει; Αν το παιδάκι μαθησιακά μπορεί να βγάλει άνετα την ύλη της πρώτης, τι γίνεται;

Καταλαβαίνω ότι σε ένα ιδανικό σχολείο θα υπήρχαν και διαβαθμίσεις στην ύλη, και εξατομικευμένη προσέγγιση σε κάθε παιδάκι, αλλά στη χώρα μας αυτά ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα, οπότε σε πολλά  θέματα ουσιαστικά λέμε ότι ο χρόνος θα τα γιατρέψει. Και αν δεν τα γιατρέψει; Υπάρχει κάποια σχετική μελέτη που να δείχνει πόσα παιδιά ωφελούνται και πόσα όχι, ή και πόσα ζημιώνονται από την επανάληψη μίας τάξης;

Από τα παιδιά που γνωρίζω για παράδειγμα, ένα επανέλαβε το νηπιαγωγείο γιατί είχε προβλήματα συμπεριφοράς (ήταν μοναχικό και έβγαζε επιθετικότητα). Οχι μόνο το πρόβλημα δε λύθηκε, αλλά το "πλεονέκτημα" του ενός χρόνου διαφορά ενίσχυσε την επιθετικότητα απίστευτα, αφού είχε και τη σωματική υπεροχή πλέον.

Αλλο παιδάκι που ήταν πολύ κλειστό και με δυσκολίες στην ομιλία, ναι μεν έλυσε το πρόβλημα της ομιλίας, αλλά ουσιαστικά έβγαλε το δημοτικό μόνο σε κάθε διάλειμμα, μία πραγματικά λυπηρή εικόνα, οπότε το όποιο θέμα κοινωνικότητας είχε μάλλον ενισχύθηκε.

Υπάρχει κάποιο πρόγραμμα παρακολούθησης και παρέμβασης γι αυτά τα παιδιά; Η εναπόκειται στην ελπίδα να ωριμάσουν από μόνα, ή να βρουν οι γονείς στο μεταξύ κάποιου είδους βοήθεια εκτός σχολικών δομών;

[emmaki]

Προγραμμα παρεμβασης εννοειται οτι υπαρχει. Δεν αφηνεις ενα παιδι ετσι! Το βαζεις σε ενα τμημα ενταξης, κανει λογοθεραπειες, εργοθεραπειες, συνεδριες με ψυχολογο.....

 

Αν απλα το αφησεις σε μια ταξη, τοτε ειναι σαν να παιζεις λοττο! Μπορει και να κερδισεις αλλα μπιρει και οχι! 

 

Παντως, τα περισσοτερα παιδια στα οποια εχει προταθει επαναληψη νηπιαγωγειου στο κεδδυ που ειμαι, εχουν ωφεληθει. Εκεινα που δεν βοηθηθηκαν με την επαναληψη ειναι αυτα που οι γονεις δεν προσεφεραν καμια βοηθεια επιπλεον, αλλα εμειναν μονο στο σχολειο.

Επισης, οι γονεις παιδιων πιυ δεν δεχτηκαν την επαναληψη το μετανιωσαν συο συνολο τους και τρεχανε αλλα σχεδον παντα ηταν πολυ δυσκολο να καλυφτουν οι αδυναμιες/δυσκολιες

[ΑΡΓΚ]

8 ώρες πρίν, emmaki είπε:

Εκεινα που δεν βοηθηθηκαν με την επαναληψη ειναι αυτα που οι γονεις δεν προσεφεραν καμια βοηθεια επιπλεον, αλλα εμειναν μονο στο σχολειο.

 

Οπότε δεν είναι η οδηγία στους γονείς να περιμένουν να ωριμασει το παιδί ή να ωφεληθεί από την επανάληψη, είναι να βρουν μεσα στην επόμενη χρονιά χρόνο και χρήμα ώστε με ιδιωτικά μέσα να παλέψουν το όποιο πρόβλημα;

Αν η οικογένεια δεν έχει τη δυνατότητα; Η αντίθετα αν η οικογένεια το παλέψει χωρίς να γίνει επανάληψη της τάξης;

Υπάρχουν άραγε στατιστικα στοιχεία που να δείχνουν πιθανά ωφέλη;

[emmaki]

1 hour ago, ΑΡΓΚ είπε:

Οπότε δεν είναι η οδηγία στους γονείς να περιμένουν να ωριμασει το παιδί ή να ωφεληθεί από την επανάληψη, είναι να βρουν μεσα στην επόμενη χρονιά χρόνο και χρήμα ώστε με ιδιωτικά μέσα να παλέψουν το όποιο πρόβλημα;

Αν η οικογένεια δεν έχει τη δυνατότητα; Η αντίθετα αν η οικογένεια το παλέψει χωρίς να γίνει επανάληψη της τάξης;

Υπάρχουν άραγε στατιστικα στοιχεία που να δείχνουν πιθανά ωφέλη;

Υπάρχουν και δωρεάν δομές (π.χ. ΚΕΦΙΑ, που τουλάχιστον στην περιοχή μου, κάνει πολύ καλή δουλειά). Τώρα, αν έχεις ένα παιδί που αντιμετωπίζει δυσκολίες, εννοείται ότι πρέπει να ασχοληθείς πολύ περρισσ΄'οτερο μαζί του, άρα θα πρέπει να αφιερώσεις χρόνο! 

 

Από εκεί και πέρα, όπως είπα και πριν, αν ένα παιδί έχει μια δυσκολία, σαφώς και θέλει δουλειά! 

Ο κάθε γονιός επιλέγει με βάση τη δική του κρίση, αν θα ακολουθήσει αυτό που του λένε αυτοί που είναι πιο ειδικοί (π.χ. εκπαιδευτικοί, εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής, παιδοψυχίατροι κλπ) ή αυτό που κρίνει ο ίδιος σωστό.

 

Στατιστικά στοιχεία επίσημα σαφώς και δεν υπάρχουν. Δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν, άλλωστε! Τι θα μετρηθεί; Η επίδοση του παιδιού; Και με τι θα συγκριθεί; Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και δεν είναι μια μετρήσιμη ποσότητα. Ανέφερα, όμως, ότι με βάση την εμπειρία μου (15 χρόνια νηπιαγωγός εκ των οποίων τα 10 σε ΚΕΔΔΥ) τα παιδιά που κάνουν επανάληψη νηπιαγωγείου συνήθως στην Α δεν έχουν ιδιαίτερες δυσκολίες. Ενώ τα παιδιά που οι γονείς δεν δέχονται την επανάληψη, στην Α αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες και μετά οι γονείς τρέχουν πολύ περισσότερο.

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 37 λεπτά , emmaki είπε:

Στατιστικά στοιχεία επίσημα σαφώς και δεν υπάρχουν. Δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν, άλλωστε! Τι θα μετρηθεί; Η επίδοση του παιδιού; Και με τι θα συγκριθεί; Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και δεν είναι μια μετρήσιμη ποσότητα. Ανέφερα, όμως, ότι με βάση την εμπειρία μου (15 χρόνια νηπιαγωγός εκ των οποίων τα 10 σε ΚΕΔΔΥ) τα παιδιά που κάνουν επανάληψη νηπιαγωγείου συνήθως στην Α δεν έχουν ιδιαίτερες δυσκολίες. Ενώ τα παιδιά που οι γονείς δεν δέχονται την επανάληψη, στην Α αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες και μετά οι γονείς τρέχουν πολύ περισσότερο.

Ανεξάρτητα από την αιτία; Ανωριμότητα, φοβίες, μαθησιακές δυσκολίες;

Επίσης η απορία που πάντα έχω σε τέτοια περιστατικά είναι κατά πόσο το αποτέλεσμα είναι τεχνητό:

Δηλαδή έστω μία οικογένεια γενικά αδιάφορη/προβληματική που αγνοεί τις επισημάνσεις κάθε έιδους. Αυτό το παιδί, λογικα θα εχει άλυτα θέματα έτσι κι αλλιως.

Η έστω μια οικογένεια που θα επαναλάβει την τάξη αλλά ταυτόχρονα θα "πλακώσει" το παιδί σε θεραπείες, δρατηριότητες κλπ κλπ. Το παιδί θα έχει βοηθηθεί από την επανάληψη ή από τα υπόλοιπα;

Τελικά δηλαδή βγαίνει αποτέλεσμα για το όφελος της επανάληψης, ή απλά μια στατιστική για το οικογενειακό περιβάλλον;

[emmaki]

1 ώρα πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Ανεξάρτητα από την αιτία; Ανωριμότητα, φοβίες, μαθησιακές δυσκολίες;

Επίσης η απορία που πάντα έχω σε τέτοια περιστατικά είναι κατά πόσο το αποτέλεσμα είναι τεχνητό:

Δηλαδή έστω μία οικογένεια γενικά αδιάφορη/προβληματική που αγνοεί τις επισημάνσεις κάθε έιδους. Αυτό το παιδί, λογικα θα εχει άλυτα θέματα έτσι κι αλλιως.

Η έστω μια οικογένεια που θα επαναλάβει την τάξη αλλά ταυτόχρονα θα "πλακώσει" το παιδί σε θεραπείες, δρατηριότητες κλπ κλπ. Το παιδί θα έχει βοηθηθεί από την επανάληψη ή από τα υπόλοιπα;

Τελικά δηλαδή βγαίνει αποτέλεσμα για το όφελος της επανάληψης, ή απλά μια στατιστική για το οικογενειακό περιβάλλον;

 

Σαφώς και αν το παιδί έχει μια υποστηρικτική οικογένεια, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλύτερο. Αν, όμως, το αποτέλεσμα οφείλεται μόνο στην υποστήριξη ή μόνο στην επαν΄'αληψη ή και στα δυο δεν μπορεί κανείς να το πει. γνώμη μου είναι (και προκύπτει πάλι εμπειρικά) ότι είναι συνδυασμός και των δύο.

 

Όσο για την αιτία που αναφέρεις στην αρχή, κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Εγώ ως νηπιαγωγός, αν δω ότι ένα παιδί με φυσιολογικό νοητικό δυναμικό, δεν μπορεί να πιάσει μολύβι, δεν μπορεί να γράψει το όνομα του, δεν μπορεί να μετρήσει, τότε θα προτείνω επανάληψη.

επίσης, αν δω ότι ένα παιδί έχει θέματα με το λόγο του *π.χ. δεν γίνεται κατανοητό όταν μιλάει) πάλι θα προτείνω επανάληψη, γιατί αυτό θα επηρεάσει και την ανάγνωση. Άρα καλύτερα να κάνει μια χρονιά ακόμα νηπιαγωγείο, να πλακωθεί και σε λογοθεραπείες και μετά να πάει πρώτη.

 

Ξαναλέω, όμως, και το τονίζβω όσο δεν πάει άλλο, κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Κάθε φορά η διάγνωση γίνεται για το συγκεκριμένο παιδί. Δεν υπάρχει πανάκεια, δεν υπάρχει μυστική συνταγή, δεν υπάρχει τσουβάλιασμα.

 

Επίσης, ας μην ξεχν΄λαμε ότι, ειδικά στο νηπιαγωγείο, κάθε χρονιά είναι διαφορετικήξ από την άλλη! Ποτέ μια δραστηριότητα δεν είναι ίδια, ακόμα και τον ίδιοπ στόχο να έχει, ακόμα και τα ίδια υλικά να χρησιμοποιηθούν με κάποια άλλη! Πάντα θα διαφέρει σε κάτι! Οπότε, δύσκολα ένα παιδί θα βαρεθεί. Αντίθετα, αν ένα δυσκολεμένο παιδάκι δει ότι τα καταφέρνει, θα πάρει τα πάνω του!

[ΑΡΓΚ]

1 hour ago, emmaki είπε:

 

Σαφώς και αν το παιδί έχει μια υποστηρικτική οικογένεια, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλύτερο. Αν, όμως, το αποτέλεσμα οφείλεται μόνο στην υποστήριξη ή μόνο στην επαν΄'αληψη ή και στα δυο δεν μπορεί κανείς να το πει. γνώμη μου είναι (και προκύπτει πάλι εμπειρικά) ότι είναι συνδυασμός και των δύο.

 

Όσο για την αιτία που αναφέρεις στην αρχή, κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Εγώ ως νηπιαγωγός, αν δω ότι ένα παιδί με φυσιολογικό νοητικό δυναμικό, δεν μπορεί να πιάσει μολύβι, δεν μπορεί να γράψει το όνομα του, δεν μπορεί να μετρήσει, τότε θα προτείνω επανάληψη.

επίσης, αν δω ότι ένα παιδί έχει θέματα με το λόγο του *π.χ. δεν γίνεται κατανοητό όταν μιλάει) πάλι θα προτείνω επανάληψη, γιατί αυτό θα επηρεάσει και την ανάγνωση. Άρα καλύτερα να κάνει μια χρονιά ακόμα νηπιαγωγείο, να πλακωθεί και σε λογοθεραπείες και μετά να πάει πρώτη.

 

Ξαναλέω, όμως, και το τονίζβω όσο δεν πάει άλλο, κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Κάθε φορά η διάγνωση γίνεται για το συγκεκριμένο παιδί. Δεν υπάρχει πανάκεια, δεν υπάρχει μυστική συνταγή, δεν υπάρχει τσουβάλιασμα.

 

Επίσης, ας μην ξεχν΄λαμε ότι, ειδικά στο νηπιαγωγείο, κάθε χρονιά είναι διαφορετικήξ από την άλλη! Ποτέ μια δραστηριότητα δεν είναι ίδια, ακόμα και τον ίδιοπ στόχο να έχει, ακόμα και τα ίδια υλικά να χρησιμοποιηθούν με κάποια άλλη! Πάντα θα διαφέρει σε κάτι! Οπότε, δύσκολα ένα παιδί θα βαρεθεί. Αντίθετα, αν ένα δυσκολεμένο παιδάκι δει ότι τα καταφέρνει, θα πάρει τα πάνω του!

 

Δηλαδή αν ένα παιδάκι έχει δυσκολία άρθρωσης αλλά μπορεί να καταλάβει ένα κείμενο, θα μείνει πίσω για ποιο λόγο;

Γιατί πρέπει να "τιμωρηθεί" για το πρόβλημα και να μην κάνει τη λογοθεραπεία παράλληλα με τη φοίτηση κανονικά;

[ΑΡΓΚ]

Βρήκα ψάχνοντας αυτό  http://amaked-thrak.pde.sch.gr/symdim-kav4/pdf/repeat_class.pdf, από σχολικό σύμβουλο δημοτικής εκπαίδευσης. Παραθέτει ενδιαφέρουσες μελέτες και ξεκινά:

"Το 60% των μαθητών που επαναλαμβάνουν την τάξη δε σημειώνουν καμία πρόοδο, το 20% χειροτερεύει και παρουσιάζει επιπλέον προβλήματα συμπεριφοράς και το υπόλοιπο 20% βελτιώνεται αλλά αυτή η βελτίωση είναι μικρή και παροδική"

[emmaki]

5 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δηλαδή αν ένα παιδάκι έχει δυσκολία άρθρωσης αλλά μπορεί να καταλάβει ένα κείμενο, θα μείνει πίσω για ποιο λόγο;

Γιατί πρέπει να "τιμωρηθεί" για το πρόβλημα και να μην κάνει τη λογοθεραπεία παράλληλα με τη φοίτηση κανονικά;

 

 

Δεν μιλησα για απλη δυσκολια αρθρωσης! 

Μιλησα για παιδι πιυ δεν γινεται κατανοητο οταν μιλαει! Αυτο το παιδι δεν θα μπορεσει πιυανοτατ και να διαβασει, γιατι δεν θα μπορει να γινει διορθωση των λαθων του.

 

Επισης, ξανακεω. Καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη! Μην πιανεσαι απι ενα παταδειγμα που εφερα και προσπαθεις να βγαλεις εναν κανονα! Στην ειδικη αγωγη δεν υπαρχουν κανονες! Αυτος ειναι ο κανονας, και μονο αυτος!

[ΑΡΓΚ]

3 ώρες πρίν, emmaki είπε:

 

 

Δεν μιλησα για απλη δυσκολια αρθρωσης! 

Μιλησα για παιδι πιυ δεν γινεται κατανοητο οταν μιλαει! Αυτο το παιδι δεν θα μπορεσει πιυανοτατ και να διαβασει, γιατι δεν θα μπορει να γινει διορθωση των λαθων του.

 

Επισης, ξανακεω. Καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη! Μην πιανεσαι απι ενα παταδειγμα που εφερα και προσπαθεις να βγαλεις εναν κανονα! Στην ειδικη αγωγη δεν υπαρχουν κανονες! Αυτος ειναι ο κανονας, και μονο αυτος!

 

 

Προσπαθώ να καταλάβω το σκεπτικό. Η κουβέντα ξεκίνησε από ένα παιδί με προβλήματα κοινωνικοποίησης αλλά πάνω από το μέσο όρο μαθησιακά. Προσπαθώ να καταλάβω πώς σε μία τέτοια περίπτωση η επανάληψη τάξης θα βοηθούσε.

[emmaki]

Απαντηση για το συγκεκριμενο παιδι δεν εχω!

 

Απο την αρχη εγω μιλησα εμπειρικα για την επανακηψη νηπθαγωγειου.

 

για το συγκεκριμενο παιδι μπιρουν να μιλησουν οσοι το ξερουν. Αλλιως ειναι τουλαχιστον ανευθυνο