Ειμαι 20 και θελω να μεινω εγκυος

[pseydonimo]

Δεν ξερω γιατι αλλα παντα μου αρεσε να γινω πολυ μικρη μαμα ηδη απο οταν ημουνα 14.Φυσικα δεν το εχω επιχειρησει λογω συνθηκων.Με το αγορι μου ειμαστε μαζι 3 χρονια ειναι 24 και εχει πολυ καλη δουλεια.Θεωρητικα αμα εκανα ενα μωρο θα μπορουσα να το στηριξω καθως το οικονομικο δεν ειναι θεμα και εχω μια πεθερα που τρελενεται να γινει γιαγια.Οι δικοι μου γονεις θα επεμεναν να κανω εκτρωση γιατι ακομη σπουδαζω και ειμαι μικρουλα.Καταλαβαινω οτι δεν ειναι και η πιο καταλληλη στιγμη αλλα εχω παθει εμμονη να μεινω εγκυος.Συνεχεια σκεφτομαι οτι θελω να φουσκωσει η κοιλιτσα και μετα να εχω εναν μπεμπη που να μοιαζει στο αγορι μου.Δεν το εχω πει σε κανεναν ειδικα στο αγορι μου γιατι θα τρομαξει.Το σκεφτομαι συνεχεια ακομα και οταν κοιμαμαι ονειρευομαι οτι θα γινω μαμα.Νιωθω οτι θα αποκτησει νοημα η καθημερινοτητα μου με το να γινω μαμα.Δεν θελω να φτασω 30 χρονων για να κανω παιδι θελω τουλαχιστον μεχρι τα 22 μου να κανω το πρωτο μου για να το ζησω οπως θελω εγω.Δεν θελω να μου πειτε τη γνωμη σας για το οτι θα χαραμισω τα νιατα μ κλπ θελω να μου πειτε πως να αντιμετωπισω αυτη την αναγκη που νιωθω να βιωσω την μητροτητα σε μικρη ηλικία.Επισης αν υπαρχουν μανουλες που κανανε τα παιδακια τους στην ηλικια των 20-25 να μου πουνε πως καταφεραν να ισσοροπησουν σπουδες και καριερα με την ανατροφη του μωρου τους.

[ninaki80]

Αν το αγορι σου δεν ειναι ετοιμο γιατι να πιεσεις καταστασεις? Αν εισαι πραγματικα υπευθυνο ατομο κ δεν θες να στηριχθεις σε αλλους πχ γονεις πεθερικα κ να εξαρτιεσαι αποκλειστικα απο αυτους καλο θα ειναι να βαλεις προτεραιοτητα τις σπουδες σου κ τις υποχρεωσεις σου. Δεν χρειαζετε να περιμενεις μεχρι τα 30 για να κανεις παιδι με ενα σωστο προγραμμα σε 2-3 χρονια θα εχεις τελειωσει τις σπουδες σου θα εχεις βρει μια δουλεια κ θα εχεις μπει στο δικο σου σπιτικο κ θα πατας γερα στα ποδια σου οποτε ενα παιδι θα το χαρεις πολυ περισσοτερο αν εισαι ανεξαρτητη κ δυνατη. Το παιδι ειναι ευθυνη θελει χρονο υπομονη οχι βιαστικες αποφασεις. Δεν ειναι παιχνιδι ουτε ολα ειναι ροζ καθε μερα πρεπει να τα εχεις ολα στο μυαλο σου.

[Rosali]

Δεν ξερω γιατι αλλα παντα μου αρεσε να γινω πολυ μικρη μαμα ηδη απο οταν ημουνα 14.Φυσικα δεν το εχω επιχειρησει λογω συνθηκων.Με το αγορι μου ειμαστε μαζι 3 χρονια ειναι 24 και εχει πολυ καλη δουλεια.Θεωρητικα αμα εκανα ενα μωρο θα μπορουσα να το στηριξω καθως το οικονομικο δεν ειναι θεμα και εχω μια πεθερα που τρελενεται να γινει γιαγια.Οι δικοι μου γονεις θα επεμεναν να κανω εκτρωση γιατι ακομη σπουδαζω και ειμαι μικρουλα.Καταλαβαινω οτι δεν ειναι και η πιο καταλληλη στιγμη αλλα εχω παθει εμμονη να μεινω εγκυος.Συνεχεια σκεφτομαι οτι θελω να φουσκωσει η κοιλιτσα και μετα να εχω εναν μπεμπη που να μοιαζει στο αγορι μου.Δεν το εχω πει σε κανεναν ειδικα στο αγορι μου γιατι θα τρομαξει.Το σκεφτομαι συνεχεια ακομα και οταν κοιμαμαι ονειρευομαι οτι θα γινω μαμα.Νιωθω οτι θα αποκτησει νοημα η καθημερινοτητα μου με το να γινω μαμα.Δεν θελω να φτασω 30 χρονων για να κανω παιδι θελω τουλαχιστον μεχρι τα 22 μου να κανω το πρωτο μου για να το ζησω οπως θελω εγω.Δεν θελω να μου πειτε τη γνωμη σας για το οτι θα χαραμισω τα νιατα μ κλπ θελω να μου πειτε πως να αντιμετωπισω αυτη την αναγκη που νιωθω να βιωσω την μητροτητα σε μικρη ηλικία.Επισης αν υπαρχουν μανουλες που κανανε τα παιδακια τους στην ηλικια των 20-25 να μου πουνε πως καταφεραν να ισσοροπησουν σπουδες και καριερα με την ανατροφη του μωρου τους.

 

Καλημέρα! Όχι, δεν θεωρώ ότι θα χαραμίσεις τα νιάτα σου. Τα παιδιά είναι ευτυχία. Απλώς να έχεις στο νου σου 2 πράγματα: α) Πρέπει να το θέλει και το άλλο σου μισό (το αγόρι σου) γιατί ένα παιδί χρειάζεται 2 γονείς, όχι έναν και τον άλλον έτσι κι έτσι. Αν το θέλει κι αυτός το ίδιο, τότε φυσικά μπορείτε να προχωρήσετε. β) Ένα παιδί συνεπάγεται πάααρα πολλές δεσμεύσεις και υποχρεώσεις. Αν θες να είσαι καλή μάνα, ξέχνα τις βραδινές εξόδους, ξέχνα τις πολλές εξόδους γενικότερα (για να μην πω σχεδόν όλες), ξέχνα σε μεγάλο βαθμό την καριέρα, ξέχνα τις εκδρομές για αρκετά χρόνια κλπ. Αν έχεις ζήσει σαν έφηβη όσα θα ήθελες να ζήσεις και είσαι έτοιμη για το επόμενο βήμα, τότε προχώρα. Στην αντίθετη περίπτωση, έχω δει πάρα πολλές περιπτώσεις που τέτοια απωθημένα τους βγαίνουν αργότερα και κάνουν μόνο κακό στα παιδιά.

[crazymama]

Κοριτσι μου γλυκο θα σου πω για τα δικα μου συναισθηματα...και εγω απο τα 20 ηθελα να γινω μανα ...ο αντρας μου δεν ενιωθε ετοιμος για αυτο..αλλα και οι δυο το εχουμε μετανιωσει που δεν καναμε παιδακι τοσο νωρις...καναμε στα 27 μας χρονια...τωρα ο μπουμπουκος μου ειναι 5 χρονων και βαλαμε μπροστα για το δευτερο..μπεμπε!

με τον αντρα μου ειμαστε μαζι απο τα 17.

ηθελε λιγο σπρωξιμο η αληθεια ειναι λιγες φορες οι αντρες εχουν την επιθυμια για παιδι τοσο εντονα οσο εμεις,υπαρχουν ομως και εξαιρεσεις!

Κατσε να το συζητησεις με το αγορι σου ..αν δεν το εχεις κανει ηδη ετσι σε μια χαλαρη συζητηση πες του τι νιωθεις!

ολα ερχονται οποτε πρεπει να ερθουν..

και αν αποφασισετε τελικα απο κοινου για κανετε προσπαθεια πρεπει οπωςδηποτε να κουμανταρεις το ανχος και την επιμονη σου γιατι μπορει να δυσκολευτεις στην συλληψη .ο ψυχολογικος παραγωντας και το ανχος παιζει βασικο ρολο.

επισης θα ηταν το καλυτερο να επισκευτεις εναν γυναικολογο αν δεν το εχεις κανει ηδη να σου δωσει να κανεις τις απαραιτητες εξετασεις για να δειτε αν ολα ειναι οκ.μιλαω για τον προγεννητικο ελενχο!

σου ευχομαι απο καρδιας τα καλυτερα!

[Violetaand]

Γεια σου γλυκια μου.. διαβαζοντας το μηνυμα σου ενιωσα την αναγκη να σου απαντησω καθως ειμαστε κοντα ηλικιακα.. Λοιπον ειμαι 23 και εγκυος 8 εβδομαδων.. το καλο με εμας ειναι οτι εχουμε τελειωσει με τις σπουδες μας επισης ο συντροφος μου εχει μια πολυ καλη δουλεια(μηχανικος εμπ. ναυτικου )και παραλληλα εργαζομαι και εγω(σε ενα φροντηστηριο)..προς το παρων τα καταφερνω μια χαρα δεν φαινεται καν η κοιλια (ειμαι και αδυνατη ειναι και πολυ νωρις ακομα για να φανει)ουτε κουραζομαι εχω μονο καποιες ενοχλησεις μερικες φορες( συνηθως τ πρωι) και υπνηλια😋... αργοτερα που θα φουσκωσω δεν ξερω... Εχουμε και το σπιτι μας. Και δεν στηριζομαστε σ κανεναν. Και εγω ηθελα να γινω μικρη μανουλα και οταν λεω μικρη εννοω καπου στα 25 με 26. Ηρθε βεβαια νωριτερα. Δεν μας πειραξε καθολου γιατι ειμαστε καλα οικονομικα. Τον ξερω πολλα χρονια ακομα και πριν απο τη σχεση μας. Ημουν σιγουρη για αυτον. Τωρα εσενα θα σου προτεινα να τελειωσεις τις σπουδες σου.. μια εγκυμοσυνη θα σε παει σιγουρα πισω στα μαθηματα σου και θα τελειωσεις πολυ αργοτερα. Και η εγκυμοσυνη πιστευω ειναι απ τις ωραιοτερες περιοδους στη ζωη μιας γυναικας.. και πρεπει να τη χαρεις. Να εχεις τη δουλεια σου οπου θα πηγαινεις το πρωι και υστερα να ξεκουραζεσαι σπιτι σου διαβαζωντας βιβλια.ή ο,τι αλλο σε ευχαριστει.. και οχι να εχεις αγχος για την εξεταστικη για σημειωσεις κτλ.. για αυτο εφοσον θες τοσο πολυ ενα μωρακι.. κανε υπομονη 2 χρονακια ακομα και βαλε τ δυνατα σου να τελειωσεις γρηγορα .. ετσι θα εισαι πολυ πιο ανετη. Συζητησε το και με το αγορι σου. Να δεις το σκεπτικο του.. αυτα και θες να με ρωτησεις και κατι αλλο μπορεις να στειλεις πμ.😊😊

[Marakakonaki]

Δεν ξερω γιατι αλλα παντα μου αρεσε να γινω πολυ μικρη μαμα ηδη απο οταν ημουνα 14.Φυσικα δεν το εχω επιχειρησει λογω συνθηκων.Με το αγορι μου ειμαστε μαζι 3 χρονια ειναι 24 και εχει πολυ καλη δουλεια.Θεωρητικα αμα εκανα ενα μωρο θα μπορουσα να το στηριξω καθως το οικονομικο δεν ειναι θεμα και εχω μια πεθερα που τρελενεται να γινει γιαγια.Οι δικοι μου γονεις θα επεμεναν να κανω εκτρωση γιατι ακομη σπουδαζω και ειμαι μικρουλα.Καταλαβαινω οτι δεν ειναι και η πιο καταλληλη στιγμη αλλα εχω παθει εμμονη να μεινω εγκυος.Συνεχεια σκεφτομαι οτι θελω να φουσκωσει η κοιλιτσα και μετα να εχω εναν μπεμπη που να μοιαζει στο αγορι μου.Δεν το εχω πει σε κανεναν ειδικα στο αγορι μου γιατι θα τρομαξει.Το σκεφτομαι συνεχεια ακομα και οταν κοιμαμαι ονειρευομαι οτι θα γινω μαμα.Νιωθω οτι θα αποκτησει νοημα η καθημερινοτητα μου με το να γινω μαμα.Δεν θελω να φτασω 30 χρονων για να κανω παιδι θελω τουλαχιστον μεχρι τα 22 μου να κανω το πρωτο μου για να το ζησω οπως θελω εγω.Δεν θελω να μου πειτε τη γνωμη σας για το οτι θα χαραμισω τα νιατα μ κλπ θελω να μου πειτε πως να αντιμετωπισω αυτη την αναγκη που νιωθω να βιωσω την μητροτητα σε μικρη ηλικία.Επισης αν υπαρχουν μανουλες που κανανε τα παιδακια τους στην ηλικια των 20-25 να μου πουνε πως καταφεραν να ισσοροπησουν σπουδες και καριερα με την ανατροφη του μωρου τους.

Γεια σου!!προσωπικα παντρευτηκα στα 20 μισο κσι τωρα στα 22 ειμαι 5 μηνων εγγυος μετα απο ελευθερες επαφες αφου το θελαμε και οι 2.ο αντρας μου μπαινει στα 31 σε λιγο καιρο κ ειναι ανεξαρτητως οικονομικα εννοειται.αυτο που μπορω να σου πω εγω ειναι οτι σιγουρα για να επιδιωξεις ενα μωρακι πρεπει να το θελει και ο συντροφος σου!!!!δεν μπορω να πω οτι δυσκολευτηκα με τη σχολη επειδη ημουν παντρεμενη.το μονο μου θεματακι ηταν τωρα που στην αρχη της εγγυμοσυνης ειχα πολλες ναυτιες και εμετους και δυσκολευτηκα στο να διαβασω τα μαθηματα που εχω να περασω.κατα τα αλλα δεν εχω καποιο θεμα.δεν δουλευω κ δεν θα μπω στην διαδικασια να δουλεψω τουλαχιστον τα πρωτα χρονια με το μωρο γιστι θελω να το μεγαλωσω η ιδια κ να ασχοληθω μαζι του κ οχι να το φορτωσω σε γονεις πεθερικα κλπ.αλλο αν χρειαστει καποιες ωρες να μου το κρατησουν για καποιο λογο.αν εισαι σιγουρη οτι δεν θες να ζησεις την φοιτητικη ζωη να βγαινεις για καφε ποτο κλπ οποτε θελησεις κ αν νιωθεις """χορτασμενη""με την ζωη σου ως τωρα κ εννοειται αν εισαι σιγουρη οτι το αγορι που εχεις διπλα σου ειναι ο αντρας που θες να εχει πατερα το παιδι σου κ θελει και ο ιδιος παιδι κ μπορειτε να ανταπεξελθετε οικονομικα χωρις να στιριζεστε σε τριτους τοτε καλο θα ηταν να του μιλησεις για αυτο που θες.αν παλι σου πει οτι εχουμε καιρο κλπ μην στεναχωρεθεις!!και σε 2 χρονια η 3 να ξεκινησεις για μωρο παλι πολυ μικρη θεωρησαι.απλως για το καλο σου κ το καλο του μωρου που θες να κανεις να ξες οτι ειναι πολυ σημαντικο να πληρουνται καποιοι παραγοντες για να μπορεσεις να εισαι ευτυχισμενη κ με μια σωστη οικογενεια με ενα μωρο

[Maridimikoul]

On 16/1/2017 at 7:53 ΜΜ, pseydonimo είπε:

 

Καλησπέρα σήμερα μπήκα και το διάβασα και εγώ είμαι 23 και νιώθω το ίδιο πράγμα και με τρομάζει γιατί είμαι με το αγόρι μου όχι πολυ καιρό αλλά πάντα ένοιωθε κάτι για αυτόν εδώ και εδώ και 4 χρόνια. Μου από την μερο που άρχισα να νιώθω ότι θέλω να γίνω μαμά ξαφνικά άρχισε ο ίδιος να μου λέει αν θέλω μωρό και τον ρωτάω πως σου ήρθε και μου λέει κάθε φορά που ερχόμαστε σε σεξουαλική επαφή ότι το νιώθει δεν του το έχω παραδεχτεί ακόμα γιατί έχω τον φόβο αν μπορει κάποιος να μου δώσει μια συμβουλή για να το διώξω αυτό το συναίσθημα δεν ξέρω τι να κάνω

[mama16]

On 27/2/2021 at 2:53 ΠΜ, Maridimikoul είπε:

Καλησπέρα σήμερα μπήκα και το διάβασα και εγώ είμαι 23 και νιώθω το ίδιο πράγμα και με τρομάζει γιατί είμαι με το αγόρι μου όχι πολυ καιρό αλλά πάντα ένοιωθε κάτι για αυτόν εδώ και εδώ και 4 χρόνια. Μου από την μερο που άρχισα να νιώθω ότι θέλω να γίνω μαμά ξαφνικά άρχισε ο ίδιος να μου λέει αν θέλω μωρό και τον ρωτάω πως σου ήρθε και μου λέει κάθε φορά που ερχόμαστε σε σεξουαλική επαφή ότι το νιώθει δεν του το έχω παραδεχτεί ακόμα γιατί έχω τον φόβο αν μπορει κάποιος να μου δώσει μια συμβουλή για να το διώξω αυτό το συναίσθημα δεν ξέρω τι να κάνω

Πόσο καιρό είσαι με το αγόρι σου? Αυτός πόσο χρονών είναι? Μήπως θέλει κ ο ίδιος να προχωρήσετε σε εγκυμοσύνη κ στο φέρνει απ' έξω απ' έξω? 

[ΑΡΓΚ]

On 27/2/2021 at 2:53 ΠΜ, Maridimikoul είπε:

Καλησπέρα σήμερα μπήκα και το διάβασα και εγώ είμαι 23 και νιώθω το ίδιο πράγμα και με τρομάζει γιατί είμαι με το αγόρι μου όχι πολυ καιρό αλλά πάντα ένοιωθε κάτι για αυτόν εδώ και εδώ και 4 χρόνια. Μου από την μερο που άρχισα να νιώθω ότι θέλω να γίνω μαμά ξαφνικά άρχισε ο ίδιος να μου λέει αν θέλω μωρό και τον ρωτάω πως σου ήρθε και μου λέει κάθε φορά που ερχόμαστε σε σεξουαλική επαφή ότι το νιώθει δεν του το έχω παραδεχτεί ακόμα γιατί έχω τον φόβο αν μπορει κάποιος να μου δώσει μια συμβουλή για να το διώξω αυτό το συναίσθημα δεν ξέρω τι να κάνω

 

Επειδή ο έρωτας τυφλώνει και τα μωρά δεν επιστρέφονται, πρώτα θα αφήσετε να περάσει ένα λογικό διάστημα, θα ζήσετε μαζί, θα γνωρίσετε ο ένας τον άλλον, και μετά θα προχωρήσετε σε αυτή την κουβέντα. Γιατί αν σας περάσει ο έρωτας και τα συναισθήματα περάσουν, θα πρέπει να ζήσετε καμιά εικοσαριά χρόνια ανεχόμενος ο ένας τον άλλον ως γονείς ενός παιδιού, που όσο απλό και αν ακούγεται, δεν είναι. Ναι ξέρω ότι έχετε αισθήματα και είναι η αληθινή αγάπη κλπ κλπ, αλλά δυστυχώς πάντα έτσι δείχνει στην αρχή. Είτε είναι ένα περαστικό συναίσθημα είτε όντως σχέση ζωής.Ειλικρινά, δε διαφέρει σε τίποτα τους πρώτους μήνες.

[kotsifikos]

 Δεν ξέρω πόσο έτοιμο μπορεί να είναι είναι παιδί στα 20 (γιατί είναι παιδί ακόμα) να μεγαλώσει ένα άλλο παιδί . Θέλει πολύ σκέψη,  το να φέρεις μια ζωή στον κόσμο και να μεγαλώσεις έναν άνθρωπο ψυχικά υγιή είναι μεγάλη ευθύνη θέλει πολύ δουλειά και δεν ξέρω αν ένας νέος στα 20 έχει αυτά τα εφόδια. Δεν θέλω να κόψω τα φτερά κανενός, όμως θέλω λίγο όποιος διαβάσει αυτό το μνμ να σκεφτεί με βάση την λογική και όχι το συναίσθημα γιατί κάτι τόσο σοβαρό θέλει μόνο λογική σκέψη.

[diane2020]

On 27/2/2021 at 2:53 ΠΜ, Maridimikoul είπε:

Καλησπέρα σήμερα μπήκα και το διάβασα και εγώ είμαι 23 και νιώθω το ίδιο πράγμα και με τρομάζει γιατί είμαι με το αγόρι μου όχι πολυ καιρό αλλά πάντα ένοιωθε κάτι για αυτόν εδώ και εδώ και 4 χρόνια. Μου από την μερο που άρχισα να νιώθω ότι θέλω να γίνω μαμά ξαφνικά άρχισε ο ίδιος να μου λέει αν θέλω μωρό και τον ρωτάω πως σου ήρθε και μου λέει κάθε φορά που ερχόμαστε σε σεξουαλική επαφή ότι το νιώθει δεν του το έχω παραδεχτεί ακόμα γιατί έχω τον φόβο αν μπορει κάποιος να μου δώσει μια συμβουλή για να το διώξω αυτό το συναίσθημα δεν ξέρω τι να κάνω

Ναι.. 

23... Ωραία. 

Δουλειά έχετε? Μαζί μένετε? 

Έτσι αιντε να κάνουμε μωρό? Δε γίνονται έτσι τα μωρά, δεν είναι κουκλες... Θέλουν προυποθέσεις. Δεν είσαι και πολυ μικρή για να μην τα γνωρίζεις αυτά. 

Τι εννοείς να σου φυγει αυτό το συναίσθημα? 

Μωρά δεν κάνουμε με συναισθήμα, με λογική κάνουμε. Μαμά μπαμπά έχεις? 

[ValiaB]

On 27/2/2021 at 2:53 ΠΜ, Maridimikoul είπε:

Καλησπέρα σήμερα μπήκα και το διάβασα και εγώ είμαι 23 και νιώθω το ίδιο πράγμα και με τρομάζει γιατί είμαι με το αγόρι μου όχι πολυ καιρό αλλά πάντα ένοιωθε κάτι για αυτόν εδώ και εδώ και 4 χρόνια. Μου από την μερο που άρχισα να νιώθω ότι θέλω να γίνω μαμά ξαφνικά άρχισε ο ίδιος να μου λέει αν θέλω μωρό και τον ρωτάω πως σου ήρθε και μου λέει κάθε φορά που ερχόμαστε σε σεξουαλική επαφή ότι το νιώθει δεν του το έχω παραδεχτεί ακόμα γιατί έχω τον φόβο αν μπορει κάποιος να μου δώσει μια συμβουλή για να το διώξω αυτό το συναίσθημα δεν ξέρω τι να κάνω

Καλησπέρα φίλη,

Έχω περάσει από αυτό το στάδιο (αν και σε μεγαλύτερη ηλικία). Αναρωτήθηκα τι πραγματικά φοβόμουν. Φοβόμουν ότι ο σύντροφός μου θα πανικοβληθεί. Φοβόμουν ότι μπορεί να μην είχε την ίδια επιθυμία. Φοβόμουν ότι δεν θα είχε την ίδια ανυπομονησία. Και μια μέρα πήρα μια βαθιά ανάσα και είπα αυτό που ακριβώς σκεφτόμουν μιλώντας ανοιχτά για την ανησυχία μου. Είπα "Νιώθω έτοιμη. Πως νιώθεις μ' αυτή τη σκέψη;". Όσο πιο ανοιχτά μιλήσεις, τόσο πιο ξεκάθαρη απάντηση θα πάρεις και θα νιώσεις καλύτερα. Πιθανότατα κι εκείνος φοβάται να σου το πει.

[kotsifikos]

Εγώ θα πώ ότι και την προηγούμενη φορά, ένα παιδί στα 20 δεν νομίζω πως είναι έτοιμο να μεγαλώσει ένα παιδί. Δεν αρκεί η επιθυμία , ούτε ο ενθουσιασμός, η γονεικότητα έχει τεράστια ευθύνη, την μεγαλύτερη που μπορεί να αναλάβει άνθρωπος, θέλει αντοχή , ανοχή, υπομονή, ωριμότητα, δεν αρκεί να περνάς καλά με τον σύντροφο σου όταν βγαίνεις για ποτό. Καταλαβαίνω πως υπάρχουν και εξαιρέσεις, όμως λίγες, δεν θέλω να αποθαρρύνω κάποιον, όμως θα ήθελα οι νέοι που  διαβάζουν το θέμα να το σκεφτούν δύο και τρεις φορές πριν πάρουν μία τέτοια απόφαση.