Φοβαται την παιδιατρο!!!!!!!!

[kotsifikos]

Αυτό το σετ πάντως βοήθησε πάρα πολύ εμάς, ο γιός μου σε αυτή την ηλικία ήταν κάθε 15-20 ημέρες στον παιδοπνευμονολόγο και μία φορά στους δύο μήνες στον παιδίατρο, με το σετ έκανε εκείνος τον γιατρό σε εμένα και του άρεσε πολύ. Ο πολύς φόβος έφυγε, δεν ξέρω βέβαια αν οφείλονταν στο παιχνίδι ή την  ηλικία, τώρα στα 3 1/2 είναι πολύ συνεργάσιμος και με τους δύο γιατρούς.

[Έσπερος]

Κι ο δικός μου είναι κάποιοι μήνες που αντιδρά πάρα πολύ ή και κλαίει συνέχεια στην παιδίατρο. Υποψιαζόμαστε ότι την έχει συνδυάσει με μια εξέταση όταν είχε ωτίτιδα που πονούσε. Είναι εντυπωσιακό πάντως το να θυμούνται τόσα. Αυτόν τον και΄ρο πηγαίνουμε κάθε δυο μήνες περίπου για εμβόλιο. Δεν είναι το εμβόλιο το θέμα μας όσο η όλη διαδικασία. ΜΠορεί και το εμβόλιο να είναι το λιγότερο. Το γδύσιμο, το πασπάτεμα, η ακινητοποίηση, αυτά όλα πιστεύω τον ενοχλούν πιο πολύ και μετα το εμβόλιο είναι το κερασάκι στην τούρτα. Εντωμεταξύ τον τελευταίο μήνα πήγαμε και στο κέντρο υγείας για ένα χαζο χτύπημα (αν δεν μας είχε ξανασυμβεί σίγουρα δεν θα πηγαίναμε) και ήρθε κι έδεσε. ΝΟμίζω ότι και η άσπρη μπλούζα από μόνη της του δημιουργέι φοβία, γιατί ούτε στο φαρμακείο ενθουσιάζεται όταν μπαίνουμε. Τώρα θα ψάξω να πάρουμε σετάκι γιατρού, όπως μας είπε και η παιδίατρος για να παίζουμε, είπε επίσης ότι αν βλέπει βιντεάκια υάρχουν διάφορα σχετικά (γενικά αν δει θα είναι βιντεοκλιπ από το youtube, δεν τον βάζω όμως επί τουτου να τα παρακολουθήσει, αλλά μπορεί να ψάξω κάτι). Καμία άλλη ιδέα έχετε; Την προετοιμασία νομίζω ότι γενικά την έχει συνδυάσει με κάτι αρνητικό γιατί για το θετικό ξέρει ότι θα πούμε ότι πάμε βόλτα ή πάμε να περπατήσουμε. Αλλιώς μάλλον νομίζει ότι θα τον πάρω  να αλλάξουμε πάνα (εμπειρία τραυματική όσο και η παιδίατρος, για μένα τουλάχιστον), γιατί μάλλον παίρνω τον ίδιο τονο φωνής όταν προετοιμάζω για κάτι που δεν του αρέσει (που συμβαίνει σπάνια, ή θα είναι η πάνα ή θα είναι το να μπούμε σπίτι ενώ δεν θέλει). 

[Mama_Anesti_]

9 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Κι ο δικός μου είναι κάποιοι μήνες που αντιδρά πάρα πολύ ή και κλαίει συνέχεια στην παιδίατρο. Υποψιαζόμαστε ότι την έχει συνδυάσει με μια εξέταση όταν είχε ωτίτιδα που πονούσε. Είναι εντυπωσιακό πάντως το να θυμούνται τόσα. Αυτόν τον και΄ρο πηγαίνουμε κάθε δυο μήνες περίπου για εμβόλιο. Δεν είναι το εμβόλιο το θέμα μας όσο η όλη διαδικασία. ΜΠορεί και το εμβόλιο να είναι το λιγότερο. Το γδύσιμο, το πασπάτεμα, η ακινητοποίηση, αυτά όλα πιστεύω τον ενοχλούν πιο πολύ και μετα το εμβόλιο είναι το κερασάκι στην τούρτα. Εντωμεταξύ τον τελευταίο μήνα πήγαμε και στο κέντρο υγείας για ένα χαζο χτύπημα (αν δεν μας είχε ξανασυμβεί σίγουρα δεν θα πηγαίναμε) και ήρθε κι έδεσε. ΝΟμίζω ότι και η άσπρη μπλούζα από μόνη της του δημιουργέι φοβία, γιατί ούτε στο φαρμακείο ενθουσιάζεται όταν μπαίνουμε. Τώρα θα ψάξω να πάρουμε σετάκι γιατρού, όπως μας είπε και η παιδίατρος για να παίζουμε, είπε επίσης ότι αν βλέπει βιντεάκια υάρχουν διάφορα σχετικά (γενικά αν δει θα είναι βιντεοκλιπ από το youtube, δεν τον βάζω όμως επί τουτου να τα παρακολουθήσει, αλλά μπορεί να ψάξω κάτι). Καμία άλλη ιδέα έχετε; Την προετοιμασία νομίζω ότι γενικά την έχει συνδυάσει με κάτι αρνητικό γιατί για το θετικό ξέρει ότι θα πούμε ότι πάμε βόλτα ή πάμε να περπατήσουμε. Αλλιώς μάλλον νομίζει ότι θα τον πάρω  να αλλάξουμε πάνα (εμπειρία τραυματική όσο και η παιδίατρος, για μένα τουλάχιστον), γιατί μάλλον παίρνω τον ίδιο τονο φωνής όταν προετοιμάζω για κάτι που δεν του αρέσει (που συμβαίνει σπάνια, ή θα είναι η πάνα ή θα είναι το να μπούμε σπίτι ενώ δεν θέλει). 

Εγώ είδα μία μικρή βελτίωση κάνοντας τα εξής:

 -Τον προετοιμαζω από μέρες πως την Δευτέρα πχ πάμε στην παιδιατρο. Κ κάθε μέρα το υπενθυμιζω.

 

-εξηγω τι θα γίνει στο ιατρείο, δηλαδή πως θα μετρήσουμε το βάρος, το ύψος, θα δούμε τα δοντάκια κ θα κάνουμε εμβόλιο. Για το τελευταίο δεν λέω περισσότερες λεπτομέρειες.

 

 -του προτείνω να ζωγραφιζουμε κάτι και να το δώσουμε στην γιατρό μας. Με χαρά ζωγραφίζει κ μπαίνει στο αυτοκίνητο αλλά όταν δει το κτήριο αρχίζουν οι "σειρήνες".

 

Μικρή βελτίωση βέβαια διαπίστωσα αλλά κάτι είναι και αυτό. Τουλάχιστον τώρα δεν είναι τόσο αρνητικός στο να πάει και γλιτώσουμε λίγο κλαμα. Αλλά σε όλη την επίσκεψη δεν σταματα...

 

[Έσπερος]

Κι εμάς μας είπε ότι έχουμε μέλλον για να βελτιωθει η σχεση, δεν ειναι προβληματισμένη αλλά βασικά με το ζόρι γίνεται εξέταση για τα στοιχειώδη, φαντασου εχει τυχει να τον ζυγίσουμε αγκαλια με κουκλακι που δεν αφηνε απλως δεν σκάμε γιατι τρωει κ φαινεται η αναπτυξη του. Αλλα φαντασου να ειχε κατι και να επρεπε να γινει καποια διαδικασια πιο σχολαστικά. την τελευταια φορα ηταν κ ωρα που θα κοιμοταν οποτε ηταν τραγικα, κανονικα προσπαθω να τα κανονισω σε ωρες που δεν πειναει ή δεν νυσταζει αλλα δεν ειναι εφικτο παντα. αναμονή πανω απο 5-10 ποτέ δεν έχουμε οποτε δεν κορυφώνεται το άγχος του όσο περιμένουμε. με κουκλάκια παιχνίδια ρόλων ακόμα δεν έχουμε κάνει αλλα πρεπει να αρχισουμε, εχω ενα μηνα μεχρι το επομενο εμβολιο, να δω τι θα κανει. 

[elemaxi]

Καλά ακόμα θυμάμαι και γελάω καμιά φορά με την κόρη μου (18 μηνών τότε), που με το που πλησιάζαμε την πολυκατοικία στην οποία στεγαζόταν το ιατρείο του προηγούμενου παιδιάτρου μας, ξεκινούσε και έκλεγε....

 

Η παιδίατρος που έχουμε τα τελευταία χρόνια έχει να το πω ''πιο φιλική'' προσέγγιση με τα παιδιά. Παράδειγμα: ο χώρος αναμονής έχει ένα δωμάτιο-παιδότοπο οπότε όσο τα παιδάκια περιμένουν, κάθονται και παίζουν εκεί. Μετά ας πούμε μοιράζει καραμέλες-ζελεδάκια την ώρα της εξέτασης (όταν π.χ. θέλει να ακροασθεί το παιδάκι κι αυτό κλαίει) αλλά και ως ανταμοιβή μετά από το εμβόλιο. Επίσης μοιράζει καμιά φορά και πολύχρωμα μπαλόνια.  Οπότε ο μικρός μου χαίρεται και περιμένει πως και πως να του δώσει καραμέλα.

Επίσης για ένα διάστημα κατήργησε την άσπρη ρόμπα που φορούσε και την αντικατέστησε με μια μπλούζα έτσι χαρούμενη πράσινη με θέμα ζωάκια στη ζούγκλα. Αλλά τελευταία βλέπω επέστρεψε στην άσπρη ρόμπα.

 

Εντάξει γενικά υπομονή, όσο μεγαλώνουν τόσο καλύτερα πάνε τα πράγματα (ε αφού αραιώνουν και οι επισκέψεις στον παιδίατρο).     

 

 

[Έσπερος]

Εμας ζορίζεται λίγο όταν μπούμε στην αίθουσα αναμονής, απ έξω έχει κηπάκο οπότε φαίνεται ελκυστικό. Το έχει διακοσμημένο πολύ ωραία με χρώματα, βιβλία, παιχνίδια, έτσι πριν τη δει είναι χαλαρός. Όταν τη βλέπει γατζώνεται πάνω μας, εντωμεταξύ η κακομοίρα είναι λίγο τρομαχτική, κι εγώ όταν την πρωτοείδα φοβήθηκα. Μπαλόνια, αυτοκολλητάκια και τέτοια φουλ, από την αρχή. Και πολλά παιχνίδια έχει στο ιατρείο. Μέχρι εκεί είναι οκ, με το που αρχίζει το γδύσιμο έχουμε σόου!

[elemaxi]

Just now, Έσπερος είπε:

Εμας ζορίζεται λίγο όταν μπούμε στην αίθουσα αναμονής, απ έξω έχει κηπάκο οπότε φαίνεται ελκυστικό. Το έχει διακοσμημένο πολύ ωραία με χρώματα, βιβλία, παιχνίδια, έτσι πριν τη δει είναι χαλαρός. Όταν τη βλέπει γατζώνεται πάνω μας, εντωμεταξύ η κακομοίρα είναι λίγο τρομαχτική, κι εγώ όταν την πρωτοείδα φοβήθηκα. Μπαλόνια, αυτοκολλητάκια και τέτοια φουλ, από την αρχή. Και πολλά παιχνίδια έχει στο ιατρείο. Μέχρι εκεί είναι οκ, με το που αρχίζει το γδύσιμο έχουμε σόου!

 

Είναι μικρούλης ακόμα και έχετε ακόμα συχνές επισκέψεις για εμβόλιο, οπότε το 'χει συνδυάσει έτσι. Ο δικός μου τώρα είναι 2,5 και πλέον τις πιο πολλές φορές πάμε λόγω κάποια αρρώστιας (1η φορά παιδικός σταθμός φέτος) και έχει πλέον καταλάβει ότι τις πιο πολλές φορές δεν τον ''πονάει''. Τον κερνάει και μια καραμέλα με το καλημέρα.... Πιο μικρός είχε την ίδια αντίδραση με τον δικό σου.

[annoulen]

Εγώ δεν ξέρω αν έκανα σωστά, αλλά και για τα δύο μου παιδιά, μετά από κάθε εμβόλιο  (όχι μετά από απλή επίσκεψη) είχαμε πέρασμα από γνωστό παιχνιδομάγαζο να αγοράσουμε κατιτίς. Όχι απαραίτητα ακριβό. Το ήξεραν κ τουλάχιστον είχαν αυτό στο μυαλό τους προκειμένου να "αντέξουν", που και πάλι κλάματα είχαμε. Μάλλον λειτουργούσε πιο πολύ για τις "δικές μου τύψεις και ενοχές". 

[elemaxi]

Just now, annoulen είπε:

Εγώ δεν ξέρω αν έκανα σωστά, αλλά και για τα δύο μου παιδιά, μετά από κάθε εμβόλιο  (όχι μετά από απλή επίσκεψη) είχαμε πέρασμα από γνωστό παιχνιδομάγαζο να αγοράσουμε κατιτίς. Όχι απαραίτητα ακριβό. Το ήξεραν κ τουλάχιστον είχαν αυτό στο μυαλό τους προκειμένου να "αντέξουν", που και πάλι κλάματα είχαμε. Μάλλον λειτουργούσε πιο πολύ για τις "δικές μου τύψεις και ενοχές". 

 

Εγώ αυτό το κάνω όταν πάμε για αιμοληψία..... Επειδή χρειάζεται να το κάνει δύο φορές τον χρόνο, της το παρουσιάζω ως ''ανταμοιβή για το θάρρος της''. Και φυσικά όπως λες και συ παρηγοριά σε μένα για τις τύψεις κι ενοχές που νιώθω. 

 

Πάντως κορίτσια δεν ξέρω εσείς πως το βιώνετε, αλλά εγώ κάθε φορά που τρυπάνε τα παιδιά, νιώθω λες και τρυπάνε εμένα. Νιώθω σωματικό και ψυχικό πόνο. Πραγματικά μου είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό.

[Έσπερος]

Εγώ πάντως για τον δικό μου δεν πιστευω οτι κλαιει για το εμβολιο. κλαιει γιατι τον γδύνει, τον ακουμπαει, τον κραταω ακίνητο κλπ. στο εμβολιο ειναι ηδη εξαντλημένος. αλλα ειναι ακομα πιο μικρος, ισως γι αυτο τον ενοχλουν αλλα πιο πολυ. 

[vicky86]

Just now, Έσπερος είπε:

Εγώ πάντως για τον δικό μου δεν πιστευω οτι κλαιει για το εμβολιο. κλαιει γιατι τον γδύνει, τον ακουμπαει, τον κραταω ακίνητο κλπ. στο εμβολιο ειναι ηδη εξαντλημένος. αλλα ειναι ακομα πιο μικρος, ισως γι αυτο τον ενοχλουν αλλα πιο πολυ. 

Οσο κ αν ακουγεται περιεργο η κορη μου σπανια εκλαιγε, ευτυχως δ ειχαμε ποτε θεμα

Ο μικρος με χαρα παει με χαρα φευγει αλλα μας εβγαζε την πιστη στην εξεταση. Στα εμβολια εκλαιγε αλλα οχι κτ τραγικο. Πιο πολυ στην ζυγαρια

Δ του αρεζε ολο αυτο με το ξεντυμα, μετρημα, ελεγχο κλπ

Μετα τα 1,5εγινε πιο συνεργασιμος κ στο τελευταιο πριν λιγες μερες ουτε που ακουστηκε(32μ)

Σε δυο γιατρους εχουμε παει, κ οι δυο πολυ ευχαριστες παρουσιες, πολλα παιχνιδια, καραμελες. Αυτη που παμε καμια φορα δ φοραει λευκη ποδια, αλλα κ εκτακτως στο νοσοκομειο που εχει τυχει, συνεργαζονται συνηθως