Φοβάται την απόρριψη των παιδιών 4,5 ετών

[myfavouritelullaby]

Γεια σας κορίτσια!Θέλω να σας ρωτησω κάτι για τη μεγάλη κόρη μου ηλικίας 4,5 ετών. Δεν έχει πάει ακόμα παιδικό ούτε προνήπιο,αφού κάναμε μια προσπάθεια και δνε ήθελε καθόλου,Αποφασίσαμε λοιπόν με τον πατέρα της να μην την πιέσουμε και να την αφήσουμε λίγο ακόμα σπίτι (μέχρι του χρόνου δηλαδή) αφού όλη της τη ζωή θα ναι μες τα σχολεία και τις υποχρεώσεις.

'Οταν συναντάμε παιδάκια άγνωστα σε αυτήν και δεν της μιλάνε νιώθει πολυ άσχημα και μου το λέει.Μου λέει "μαμά γιατί δεν μου μιλάνε δεν με συμπαθούν?" Της εξηγω βέβαια οτι και αυτά ντρέπονται κι εφόσον κανείς δεν τα συστηνει δεν κάνουν την πρώτη κίνηση.Αν δεν κάνει την πρώτη κίνηση ενα παιδάκι να της μιλήσει εκείνη το εισπράττει ως απόρριψη.

Στον παιδικό που την πήγα είχε φέρει 2 κούκλες να τις δείξει στα παιδιά κ έτσι να τους πιάσει κουβέντα αλλά δεν την άφησαν οι δασκάλες.Τα παιδιά δεν της μιλούσαν κι αυτή ως καινούρια ένιωσε άσχημα.'Οταν ήρθα να την πάρω,την είδα καθισμένη στο τραπεζάκι να παίζει με τα τουβλάκια όπως τα αλλα παιδιά αλλά φαινόταν λυπημένη.Το έκανε μηχανικά και δεν μιλούσε με κανένα παιδί (όπως και τα άλλα δεν μιλούσαν μεταξύ τους)

'Οταν συζητάμε για το σχολείο ακόμα το ίδιο λέει οτι φοβάται να μπει κάπου ως καινούρια και τα παιδιά να μην την θέλουν.Γνωριμίες όμως κάνει άνετα όταν είμαι εγώ μαζί της και παίζει ωραία.Καμμιά ιδέα?Στεναχωριέμαι που έχει ανασφάλεια..

[osin]

Μήπως να την ξαναπήγαινες παιδικό και να την άφηνες;

Θέλω να πω πως το παιδάκι, ειδικά αφού δεν έχει μάθει να συναναστρέφεται με άλλα παιδάκια, χρειάζεται λίγο χρόνο, για να δει πώς λειτουργεί η ομάδα, να εκφραστεί, να γνωριστεί, να ξανοιχτεί με άλλα παιδάκια. Με μία μέρα δε λέει κάτι που την είδες να κάθεται μόνη της.

Οι δασκάλες της τι σου είπαν;

Πηγαίνετε καθόλου σε παιδότοπους ή παιδικές χαρές;

[vicky86]

χρειαζεται κοινωνικοποιηση.αν ξεκινήσετε καποια δραστηριοτητα που συμμετεχουν κ οι γονεις?

[Αγγελική2]

Μήπως να την ξαναπήγαινες παιδικό και να την άφηνες;

Θέλω να πω πως το παιδάκι, ειδικά αφού δεν έχει μάθει να συναναστρέφεται με άλλα παιδάκια, χρειάζεται λίγο χρόνο, για να δει πώς λειτουργεί η ομάδα, να εκφραστεί, να γνωριστεί, να ξανοιχτεί με άλλα παιδάκια. Με μία μέρα δε λέει κάτι που την είδες να κάθεται μόνη της.

Οι δασκάλες της τι σου είπαν;

Πηγαίνετε καθόλου σε παιδότοπους ή παιδικές χαρές;

 

Συμφωνώ!

Ένα παιδί δεν μαθαίνει να πάιζει και να λειτουργεί μέσα στην ομάδα σε μία μόνο μέρα. Οι δασκάλες θα την σπρώξουν να ενταχθεί στην ομάδα με τον τρόπο τους.

[Αγγελίνα_2]

Κι εγώ πιστεύω πως χρειάζεται κοινωνικοποίηση. Αν πιστεύετε πως είναι ανώριμη για το προνήπιο, φροντίστε να τη γράψετε σε 2-3 ομαδικές δραστηριότητες και να την πηγαίνετε συχνά σε μέρη όπου συγκεντρώνονται και παίζουν τα ίδια παιδάκια πχ την παιδική χαρά της γειτονιάς σας.

[myfavouritelullaby]

Πάμε σε παιδικές χαρές και έχει φίλους,απλά δεν πάμε καθημερινά.'Οταν είμαι εκεί είναι μια χαρά,γνωρίζει τα παιδάκια,μάλιστα συστήνεται μόνη της και συστήνει κι εμένα,την αδελφή της και έχει αυτοπεποίθηση.Το πρόβλημα είναι όταν δεν είμαι εγώ ή ο πατέρας της εκεί,τότε είναι πολύ ντροπαλή.

Ναι,έχω κανονίσει να κάνει μαθήματα εικαστικών στα οποία συμμετέχω κι εγώ..

[lydiap]

καταλαβαίνω απόλυτα τον προβληματισμό σου! Περάσαμε τα ίδια με τη μεγάλη μας, βέβαια εμάς για τελείως άλλο λόγο. Ήταν δύσκολο γιατί το παιδί όχι απλά δεν έκανε παρέα με τα άλλα παιδιά όταν τύχαινε να βρίσκεται σε μέρη με άλλα παιδάκια, αλλά απέφευγε κι όλας να βρίσκεται σε μέρη με πολλά πιτσιρίκια, κι όταν τύχαινε να βρεθεί σε τέτοια μέρη, απλά βεντούζαρε πάνω μας. Εν τω μεταξύ, είναι και η ηλικία τους τέτοια που πόσο να μιλήσεις και να εξηγήσεις ότι τα παιδάκια θέλουν να γνωριστούν, να παίξουν και να περάσουν καλά, αν η ίδια το θελήσει? έτσι, τη στείλαμε κι εμείς σχολείο, ενώ παράλληλα, αρχίσαμε να συχνάζουμε σε παιδικές χαρές, παιδότοπους και γενικά να επιδιώκουμε την παρέα άλλων παιδιών. Στην αρχή το παιδί φανερά δυσκολευόταν, δε συμμετείχε σε ομαδικά παιχνίδια, απλά έπαιζε μόνη της. Εμείς κάθε φορά -ή οι δασκάλες της στο σχολείο- απλά την προτρέπαμε 1-2 φορές να συμμετάσχει, αλλά ως εκεί! Ούτε, φυσικά, είπαμε ποτέ τίποτα στα άλλα παιδάκια που, προφανώς, βλέποντας τη δικιά μας απόμακρη, δεν έκαναν ιδιαίτερες προσπάθειες να την πλησιάσουν! Ε, πόσο να παίξει με εμάς, ή με τις δασκάλες στο σχολείο? Σταδιακά, άρχισε να βαριέται και να κοιτάζει τα άλλα παιδάκια που έπαιζαν και άρχισε να δείχνει ότι ήθελε να συμμετάσχει και να πάρει μέρος στις δραστηριότητες των συνομηλίκων. Εκεί ήταν το δύσκολο κομμάτι, έπρεπε να της μάθουμε με ποιον τρόπο να προσεγγίζει τα άλλα παιδάκια και να ζητάει να παίξει, και παράλληλα να της μάθουμε ότι αν κάποιο παιδάκι δε θέλει να παίξει μαζί της, δε σημαίνει ότι όλα τα παιδάκια δεν την θέλουν. Της φέραμε παραδείγματα, ότι και η ίδια δεν έχει πάντα όρεξη να παίξει με όλα τα παιδάκια, διαβάσαμε και παραμυθάκια και σταδιακά άρχισε να κοινωνικοποιείται! 2 χρόνια μετά περίπου, έχουμε εμφανή βελτίωση, η μικρή -μεγάλη πλέον - συμμετέχει κανονικά σε δραστηριότητες, πηγαίνει σχολείο με χαρά και στα παιδικά πάρτυ παίζει με τα παιδάκια κι όχι με εμάς. Φυσικά, δεν είναι η ψυχή της παρέας, ούτε και πιστεύω ότι θα γίνει ποτέ, είναι θέμα χαρακτήρα, όμως έχει φίλους και δε φοβάται πια τόσο την απόρριψη, την οποία, προφανώς, συχνά-πυκνά αντιμετωπίζει, δε γίνεται να την κλείσουμε σε γυάλα!

 

Συγγνώμη για το σεντόνι, αλλά ταυτίστηκα ως ένα βαθμό, θυμήθηκα τα δικά μας!

[myfavouritelullaby]

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το μήνυμά σου,μου ήρθε να δακρύσω!

Αυτό που λες με το χαρακτήρα παίζει πάντως.Γιατί και η μικρή μου αδελφή ήταν έτσι απο μικρή,και ως μεγάλη είναι απόλυτα φυσιολογική με τις παρέες της,το πανεπιστήμιό της,τις δραστηριότητές της,απλά είναι επιλεκτική με τις παρέες της,απολαμβάνοντας ταυτόχρονα όμως τη μοναχικότητα (δηλ να κάτσει να ακούσει τη μουσική της μονη της,το βιβλίο της).Μου είχε πει θυμάμαι οτι μικρή ντρεπόταν να παέι σε νέους χώρους χωρίς παρέα.Δηλαδη αν άρχιζε μπαλέτο ήθελε να αρχίσει με μια φίλη που την ήξερε.

Θέλω,όποτε μπορείς να μου πεις περισσότερα για το πώς της εξηγήσατε την απόρριψη,τι βιβλία της διαβάσατε κλπ.Γιατί εκεί θέλω να βοηθήσω,το αν δεν είναι η ψυχή της παρέας όπως λες εγώ το σέβομαι και δεν θα το πιέσω.

[vicky86]

ισως να μπορουσε να της μιλησει κ η αδερφη σου.εφοσον ηταν κ αυτή κλειστος χαρακτήρας κ ντροπαλη θα μπορουσε να της πει πραγματα να τη βοηθησει.κ γενικοτερα να τονιζετε την αυτοπεποιθηση της σε αλλους τομεις

[mama_3]

Γεια σας κορίτσια!Θέλω να σας ρωτησω κάτι για τη μεγάλη κόρη μου ηλικίας 4,5 ετών. Δεν έχει πάει ακόμα παιδικό ούτε προνήπιο,αφού κάναμε μια προσπάθεια και δνε ήθελε καθόλου,Αποφασίσαμε λοιπόν με τον πατέρα της να μην την πιέσουμε και να την αφήσουμε λίγο ακόμα σπίτι (μέχρι του χρόνου δηλαδή) αφού όλη της τη ζωή θα ναι μες τα σχολεία και τις υποχρεώσεις.

'Οταν συναντάμε παιδάκια άγνωστα σε αυτήν και δεν της μιλάνε νιώθει πολυ άσχημα και μου το λέει.Μου λέει "μαμά γιατί δεν μου μιλάνε δεν με συμπαθούν?" Της εξηγω βέβαια οτι και αυτά ντρέπονται κι εφόσον κανείς δεν τα συστηνει δεν κάνουν την πρώτη κίνηση.Αν δεν κάνει την πρώτη κίνηση ενα παιδάκι να της μιλήσει εκείνη το εισπράττει ως απόρριψη.

Στον παιδικό που την πήγα είχε φέρει 2 κούκλες να τις δείξει στα παιδιά κ έτσι να τους πιάσει κουβέντα αλλά δεν την άφησαν οι δασκάλες.Τα παιδιά δεν της μιλούσαν κι αυτή ως καινούρια ένιωσε άσχημα.'Οταν ήρθα να την πάρω,την είδα καθισμένη στο τραπεζάκι να παίζει με τα τουβλάκια όπως τα αλλα παιδιά αλλά φαινόταν λυπημένη.Το έκανε μηχανικά και δεν μιλούσε με κανένα παιδί (όπως και τα άλλα δεν μιλούσαν μεταξύ τους)

'Οταν συζητάμε για το σχολείο ακόμα το ίδιο λέει οτι φοβάται να μπει κάπου ως καινούρια και τα παιδιά να μην την θέλουν.Γνωριμίες όμως κάνει άνετα όταν είμαι εγώ μαζί της και παίζει ωραία.Καμμιά ιδέα?Στεναχωριέμαι που έχει ανασφάλεια..

 

όλα τα παιδιά έχουν το χρόνο προσαρμογής, είτε ξεκινήσουν στα 3 είτε στα 4 τον παιδικό.. δεν κατάλαβα αν την πήγες μόνο μία ημέρα, εγώ θα σε συμβούλευα να την πας ξανά και να την αφήσεις, ο παιδίατρός μας, μου έλεγε ότι μετά τα 3 τα παιδιά πρέπει να πάνε παιδικό για να κοινωνικοποιηθούν... λάβε υπόψη σου ότι και του χρόνου που θα πάει νήπιο, τα παιδιά "κουβαλάνε" τις παρέες τους που από πριν είχαν κάνει.. π.χ. ο μικρός μου γιος όταν πήγε νήπιο έκανε παρέα με όσα παιδάκια ήξερε από τον παιδικό, παρόλο που στον παιδικό δεν έκανε παρέα με όλα αυτά τα παιδιά...

τα παιδιά αλλάζουν περιβάλλον και χρειάζονται οικεία πρόσωπα...

ο χρόνος προσαρμογής λάβε υπόψη σου ότι διαφέρει σε κάθε παιδί.. υπάρχουν παιδιά που προσαρμόζονται αμέσως, σε άλλα τους παίρνει και ένα μήνα μην σου πω και παραπάνω...

από ότι κατάλαβα είναι μοναχοκόρη.. άλλος ένας λόγος να την ξεκινήσεις παιδικό.. όσο έξω και να βγείτε, όσο παρέες και να κάνετε με άλλα παιδάκια της ηλικίας της, η καθημερινή τριβή στον παιδικό με συνομίληκα παιδιά δεν αντικαθίσταται... ακόμη και ντροπαλή να είναι η μικρούλα ο ρόλος της δασκάλας στον παιδικό είναι να την φέρει σε επαφή με τα άλλα παιδιά... λογικό την πρώτη - δεύτερη μέρα να μην την παίξουν... και λογικό άμα έκανε και αυτή την κίνηση και δεν βρήκε ανταπόκριση να "μαζεύτηκε"...

συμβουλή μου να την πας οπωσδήποτε..

επίσης, δες που πάνε τα παιδιά από τον παιδικό οι άλλες μαμάδες (δραστηριότητες, παιδική χαρά, παιδότοπο κλπ) και δικτυώσου..

ο μεσαίος ο γιος όταν πήγε πρώτη φορά παιδικό ήταν χαρούμενος που βρήκε ένα "φίλο" από την παιδική χαρά που έπαιζαν..

εύχομαι όλα να πάνε καλά!!!

[kriaraki84]

Καλησπέρα, Εσύ είσαι το κλειδί να ανοιχτεί το παιδί σου. Εμένα η μεγάλη μου κόρη 4 ετών τώρα τα έκλεισε. Από κει που δεν πήγε παιδικό σταθμό και ήταν στο σπίτι μέρα νύχτα σε χωριό. βρέθηκε σε πόλη στο προνηπιο με 34 παιδιά στην αρχή φοβόταν πολύ δεν ήθελε να πάει γιατί δεν μιλούσε σωστά και τα παιδάκια την κορόιδευαν και μου είπε μαμά βοήθησε με... Ξέρεις τι έκανα? Την πήγα λογοθεραπεια να διορθώσουμε αρχικά τον λόγο της, εκεί μάθαμε ότι χρειαζόταν και εργοθεραπεια και διαπαιδαγώγηση επειδή δεν ανοιγόταν και φοβόταν μην την κοροϊδέψουν. Δεν ήξερα τι να κάνω να βοηθήσω το παιδί μου γιατί ένιωθα υπεύθυνη για όλα αυτά. Την παίρνω λοιπόν μια μέρα από το χέρι και την πάω σε μια σχολή ρυθμικής γυμναστικής να κάνουμε 1 μάθημα που είχε όλο κοριτσάκια για αρχή. Της άρεσε και ξαναπηγαμε.. Μετά ήθελα να βρω κάτι που να της δώσει αυτοπεποίθηση.... Βρήκα μια σχολή καρατε που είχε τμήμα 4 ετών και την πήγα... (όλη την ώρα μετά κάναμε καρατε και στο σπίτι χαχαχ) Μετά της λέω τι άλλο θες να κάνεις για να μην σε κοροϊδεύουν τα παιδάκια και μου λέει να μάθω να κολυμπάω. Την πήγα και έκανε μάθημα στο κολυμβητήριο που δεν ήξερε καθόλου κολύμπι και ενθουσιαστικέ (ο άντρας μου εγκεφαλικό νόμιζε ότι θα μας πεθάνει το παιδί από το κρύο)... Μέσα σε 2 μήνες έχει μεταλλαχτεί τελείως. Τα κάνει όλα αυτά και δεν κουράζεται είναι πάντα με παιδάκια της ηλικίας της και έχει βελτιωθεί πολύ και η συμπεριφορά της σε όλα. Καλό ή κακό εγώ αυτόν τον τρόπο διάλεξα...

[myfavouritelullaby]

όλα τα παιδιά έχουν το χρόνο προσαρμογής, είτε ξεκινήσουν στα 3 είτε στα 4 τον παιδικό.. δεν κατάλαβα αν την πήγες μόνο μία ημέρα, εγώ θα σε συμβούλευα να την πας ξανά και να την αφήσεις, ο παιδίατρός μας, μου έλεγε ότι μετά τα 3 τα παιδιά πρέπει να πάνε παιδικό για να κοινωνικοποιηθούν... λάβε υπόψη σου ότι και του χρόνου που θα πάει νήπιο, τα παιδιά "κουβαλάνε" τις παρέες τους που από πριν είχαν κάνει.. π.χ. ο μικρός μου γιος όταν πήγε νήπιο έκανε παρέα με όσα παιδάκια ήξερε από τον παιδικό, παρόλο που στον παιδικό δεν έκανε παρέα με όλα αυτά τα παιδιά...

τα παιδιά αλλάζουν περιβάλλον και χρειάζονται οικεία πρόσωπα...

ο χρόνος προσαρμογής λάβε υπόψη σου ότι διαφέρει σε κάθε παιδί.. υπάρχουν παιδιά που προσαρμόζονται αμέσως, σε άλλα τους παίρνει και ένα μήνα μην σου πω και παραπάνω...

από ότι κατάλαβα είναι μοναχοκόρη.. άλλος ένας λόγος να την ξεκινήσεις παιδικό.. όσο έξω και να βγείτε, όσο παρέες και να κάνετε με άλλα παιδάκια της ηλικίας της, η καθημερινή τριβή στον παιδικό με συνομίληκα παιδιά δεν αντικαθίσταται... ακόμη και ντροπαλή να είναι η μικρούλα ο ρόλος της δασκάλας στον παιδικό είναι να την φέρει σε επαφή με τα άλλα παιδιά... λογικό την πρώτη - δεύτερη μέρα να μην την παίξουν... και λογικό άμα έκανε και αυτή την κίνηση και δεν βρήκε ανταπόκριση να "μαζεύτηκε"...

συμβουλή μου να την πας οπωσδήποτε..

επίσης, δες που πάνε τα παιδιά από τον παιδικό οι άλλες μαμάδες (δραστηριότητες, παιδική χαρά, παιδότοπο κλπ) και δικτυώσου..

ο μεσαίος ο γιος όταν πήγε πρώτη φορά παιδικό ήταν χαρούμενος που βρήκε ένα "φίλο" από την παιδική χαρά που έπαιζαν..

εύχομαι όλα να πάνε καλά!!!

 

Την πήγα 1 εβδομάδα δοκιμαστικά,σε έναν παιδικόιπου γνώριζε ήδη αφού πήγαινε εκεί για απογευματινές δραστηριότητες.Την 7η ημέρα κι ενώ όλα πήγαιναν τέλεια έβγαλε αυτη τη συμπεριφορά,κρεμάστηκε πάνω μου κι έκλαιγε κ δεν ήθελε να ξαναπάει.Δεν είναι μοναχοκόρη,έχει μια αδελφή 18 μηνών και η αλήθεια η ζήλεια έχει εντείνει το πρόβλημα,δεν θέλει να μένω μόνη με το μωρό..

[myfavouritelullaby]

Καλησπέρα, Εσύ είσαι το κλειδί να ανοιχτεί το παιδί σου. Εμένα η μεγάλη μου κόρη 4 ετών τώρα τα έκλεισε. Από κει που δεν πήγε παιδικό σταθμό και ήταν στο σπίτι μέρα νύχτα σε χωριό. βρέθηκε σε πόλη στο προνηπιο με 34 παιδιά στην αρχή φοβόταν πολύ δεν ήθελε να πάει γιατί δεν μιλούσε σωστά και τα παιδάκια την κορόιδευαν και μου είπε μαμά βοήθησε με... Ξέρεις τι έκανα? Την πήγα λογοθεραπεια να διορθώσουμε αρχικά τον λόγο της, εκεί μάθαμε ότι χρειαζόταν και εργοθεραπεια και διαπαιδαγώγηση επειδή δεν ανοιγόταν και φοβόταν μην την κοροϊδέψουν. Δεν ήξερα τι να κάνω να βοηθήσω το παιδί μου γιατί ένιωθα υπεύθυνη για όλα αυτά. Την παίρνω λοιπόν μια μέρα από το χέρι και την πάω σε μια σχολή ρυθμικής γυμναστικής να κάνουμε 1 μάθημα που είχε όλο κοριτσάκια για αρχή. Της άρεσε και ξαναπηγαμε.. Μετά ήθελα να βρω κάτι που να της δώσει αυτοπεποίθηση.... Βρήκα μια σχολή καρατε που είχε τμήμα 4 ετών και την πήγα... (όλη την ώρα μετά κάναμε καρατε και στο σπίτι χαχαχ) Μετά της λέω τι άλλο θες να κάνεις για να μην σε κοροϊδεύουν τα παιδάκια και μου λέει να μάθω να κολυμπάω. Την πήγα και έκανε μάθημα στο κολυμβητήριο που δεν ήξερε καθόλου κολύμπι και ενθουσιαστικέ (ο άντρας μου εγκεφαλικό νόμιζε ότι θα μας πεθάνει το παιδί από το κρύο)... Μέσα σε 2 μήνες έχει μεταλλαχτεί τελείως. Τα κάνει όλα αυτά και δεν κουράζεται είναι πάντα με παιδάκια της ηλικίας της και έχει βελτιωθεί πολύ και η συμπεριφορά της σε όλα. Καλό ή κακό εγώ αυτόν τον τρόπο διάλεξα...

Την πήγα μπαλέτο που υποτίθεται της αρεσει κ όλας κ δεν ήθελε.Πηγαίναμε,μπήκε 1-2 φορές,και μετά καθόμασταν έξω.Δεν ήθελε να μπει χωρίς εμένα.Μου λέει διαρκώς οτι ντρέπεται.Κι εμείς απο χωριό είμαστε και η αλήθεια οι περισσότεροι φίλοι της απο κει είναι..Είναι δύσκολη η προσέγγιση των ανθρώπων εδώ,μικρών μεγάλων..(για να καταλάβεις και στην παιδική χαρά με τις πιο πολλές που "κόλλησε" ήταν εντελώς τυχαία απο χωριό!

Σκέφτηκα κι εγώ να την πάω ρυθμική,αλλά άρχισα με το να πάμε σε μαθήματα εικαστικών μαζί.

[lydiap]

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το μήνυμά σου,μου ήρθε να δακρύσω!

Αυτό που λες με το χαρακτήρα παίζει πάντως.Γιατί και η μικρή μου αδελφή ήταν έτσι απο μικρή,και ως μεγάλη είναι απόλυτα φυσιολογική με τις παρέες της,το πανεπιστήμιό της,τις δραστηριότητές της,απλά είναι επιλεκτική με τις παρέες της,απολαμβάνοντας ταυτόχρονα όμως τη μοναχικότητα (δηλ να κάτσει να ακούσει τη μουσική της μονη της,το βιβλίο της).Μου είχε πει θυμάμαι οτι μικρή ντρεπόταν να παέι σε νέους χώρους χωρίς παρέα.Δηλαδη αν άρχιζε μπαλέτο ήθελε να αρχίσει με μια φίλη που την ήξερε.

Θέλω,όποτε μπορείς να μου πεις περισσότερα για το πώς της εξηγήσατε την απόρριψη,τι βιβλία της διαβάσατε κλπ.Γιατί εκεί θέλω να βοηθήσω,το αν δεν είναι η ψυχή της παρέας όπως λες εγώ το σέβομαι και δεν θα το πιέσω.

 

Από βιβλία, έχω κυρίως σε ξενόγλωσσα υλικό, αλλά έχουμε και 2 ελληνικά που μας άρεσαν πολύ:

http://diastixo.gr/kritikes/paidika/950-tzikitzik

 

https://www.ianos.gr/sinaisthimata-monaksia-0024475.html

 

δες κι αυτό, είναι βέβαια στα αγγλικά, αλλά μας βοήθησε πολύ

 

https://therapeuticresources.com.au/products/how-to-be-a-friend

 

της εξηγήσαμε με την απόρριψη με ένα τρόπο κάπως συμβολικό: της είπαμε ότι οι ανθρώπινοι χαρακτήρες είναι κάπως όπως τα χρώματα: είναι όλα όμορφα, αλλά δεν συνδυάζονται πάντα μεταξύ τους! έτσι και με τα παιδάκια, δεν πειράζει αν πχ εσύ είσαι ροζ κι το άλλο κοριτσάκι πορτοκαλί -της είπαμε- γιατί το άλλο κοριτσάκι είναι μοβ -ταιριάζετε σαν χαρακτήρες-. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει, της εξηγήσαμε, ότι απορρίπτουμε τα άλλα ''χρώματα'' που δε μας ταιριάζουν...με όλους μιλάμε, με όλα τα παιδάκια κάνουμε ''χωριό'' στα πλαίσια του σχολείου, της παρέας, του παιχνιδιού κλπ ώστε να γίνουμε μια όμορφη ζωγραφιά με πολλά χρώματα - Ούτε, φυσικά, γινόμαστε προσβλητικοί, διώχνουμε ή μιλάμε άσχημα στα άλλα παιδάκια! Απλά δεν πιέζομαστε σώνει και καλά να κάνουμε παρέα με παιδιά που δεν ταιριάζουμε και ούτε στεναχωριόμαστε αν κάποιο παιδάκι δε θέλει να παίξει μαζί μας, γιατί έχουμε άλλα παιδάκια-χρώματα, με τα οποία ταιριάζουμε πιο πολύ! όσον αφορά τον τρόπο που προσεγγίζει τα άλλα παιδιά, της είπαμε να μη φοβάται να πηγαίνει μόνη της να ζητάει να την συμπεριλάβουν στο παιχνίδι, γιατί μπορεί όπως αυτή ντρέπεται να πάει να το ζητήσει, τα άλλα παιδάκια να ντρέπονται να της προτείνουν! Και, φυσικά, αν της πουν όχι, είπαμε, δεν πειράζει!! Υπάρχουν κι άλλα χρώματα! Μπορεί απλά σε αυτά τα παιδάκια να

μην ταιριαζε το ''χρώμα'' της!

 

Φυσικά, όλα αυτά τα συζητήσαμε στο 2ο στάδιο, αφού, δηλαδή, πρώτα αρχίσαμε να επιδιώκουμε την παρέα των συνομηλίκων στο σχολείο, στην παιδική χαρά, με οικογενειακούς φίλους κλπ και η μικρή πέρασε από το στάδιο που έπαιζε μόνη σε μια γωνιά με τα παιχνιδάκια της στο να παρατηρεί τους άλλους ενώ έπαιζαν και να στεναχωριέται που δε συμμετέχει...εκεί μπήκαμε εμείς και της είπαμε τα παραπάνω για να τη βοηθήσουμε να ενταχθεί στην παρέα!

 

Ακόμη, βοηθά πάρα πολύ να της διαβάσεις ιστορίες που μιλάνε για τα παιδιά στο σχολείο -ξέρεις, ομαδικά παιχνίδια, σκανταλιές κλπ- ή ακόμη καλύτερα να της λέτε δικές σας αναμνήσεις από το σχολείο -ακόμη και '''διανθισμένες'' για να ενθουσιαστεί!! Ή παίξτε με τα αρκουδάκια σχολείο ή με τις μπάρμπι, πλέιμομπιλ κλπ σχολείο, βάλτε τα να έχουν φίλους κλπ....και ξέρεις, της κάνει και ''πλύση εγκεφάλου'' ταυτόχρονα: είδες τι τέλειο που είναι το σχολείο? Περνάνε τόσο ωραία! Ανυπομονώ να πας κι εσύ, θα έχεις τόσα πραγματά να μας πεις, τόσους φίλους να κάνετε πράγματα της ηλικίας σας...η μπέμπα είναι μικρούλα, δεν μπορείτε και πολύ να παίξετε!

 

Μια χαρά θα τα πάτε, θα ανθίσει το μπουμπουκάκι σου και θα κάνει φίλους, και σε λίγο, θα δεις, δε θα θέλει να φύγει από το σχολείο και δε θα μπορείτε να την ξεκολλήσετε από τις παιδικές !! :lol:

[osin]

Την πήγα 1 εβδομάδα δοκιμαστικά,σε έναν παιδικό που γνώριζε ήδη αφού πήγαινε εκεί για απογευματινές δραστηριότητες.Την 7η ημέρα κι ενώ όλα πήγαιναν τέλεια έβγαλε αυτη τη συμπεριφορά,κρεμάστηκε πάνω μου κι έκλαιγε κ δεν ήθελε να ξαναπάει.

Είναι απολύτως φυσιολογικό αυτό που έκανε το παιδάκι. Όλα τα παιδιά που ξεκινάνε παιδικό δυσκολεύονται τον πρώτο καιρό (γιʼ αυτό έχουν και την περίοδο προσαρμογής στην αρχή). Δεν υπάρχει παιδί που να πήγε παιδικό και να μην έκλαψε όταν αποχωρίστηκε τη μαμά του. Η νηπιαγωγός της κόρης μου μου είπε ότι υπάρχουν παιδάκια που μετά από 2-3 ημέρες σταματάνε να κλαίνε, άλλα παιδάκια που μπορεί αυτή η κατάσταση να συνεχιστεί για βδομάδες ή και μήνα, και υπάρχουν και παιδάκια που ενώ δείχνουν να μην έχουν πρόβλημα, τελικά μπορεί να το εξωτερικεύσουν σωματικά (με κάποια ψυχοσωματική αντίδραση). Χαρακτηριστικά μου είπε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην αντιδράσουν αρνητικά στο παιδικό στην αρχή!

Δεν έπρεπε να «υποχωρήσεις» τότε, έπρεπε να επιμείνεις λίγο καιρό. Καταλαβαίνω τη στενοχώρια σου και την αγωνία σου, αλλά ΟΛΕΣ μα ΟΛΕΣ το έχουμε περάσει αυτό. Εγώ θα σου έλεγα ή να την πας σε κάποια δραστηριότητα που σου πρότειναν και οι υπόλοιπες κοπέλες, με ή χωρίς εσένα (μάλιστα θα σου έλεγα καλύτερα χωρίς εσένα) ή να την πας παιδικό και να συζητήσεις το θέμα με τη δασκάλα της. Μάλλον πρόκειται για ένα ντροπαλό παιδάκι, που ενδεχομένως περιμένει από τα άλλα να κάνουν το πρώτο βήμα, αλλά με το να μην έχει τελικά πολλή επαφή με άλλα παιδάκια, ή με το να είσαι συνέχεια δίπλα της (καταλαβαίνεις πώς το εννοώ, δίπλα της θα είσαι, και θα είμαστε όλες στα παιδιά μας πάντα) τελικά δεν αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες και να ξανοιχτεί λίγο. Κι εσύ από τη μεριά σου μην της δείχνεις ότι σε αγχώνει ή σε στενοχωρεί η κατάσταση, ενθάρρυνέ την όσο μπορείς. Θα κοινωνικοποιηθεί, μωρέ η μικρούλα! Απλά δώσε της λίγο χρόνο

[ΑΡΓΚ]

Το να μη θέλει το παιδί να πάει σε μία δραστηριότητα ή στον παιδικό γιατί ντρέπεται ή θέλει τη μαμά είναι φυσιολογικό. Όμως με τον να την πάρεις από το σχολείο σε εκείνη τη φάση, η φοβία μάλλον ενισχύθηκε, ενώ αν είχατε επιμείνει χωρίς να γίνει θέμα, θα το είχε ξεπεράσει μετά από λιγο καιρό.

Αφού δε χρειάζεται να πάει φέτος στο σχολείο και αφού έγινε ό,τι έγινε, προσωπικά δε θα το ξανασυζήταγα καν το θέμα, θα σταματούσε την προσπαθεια με δραστηριότητες, ενθάρρυνση, κουβέντες κλπ, γιατι μόνο άγχος προκαλούν και θα την κάνουν να πιστέψει ότι κάτι δεν πάει καλά. Μην το αναλύετε άλλο και όταν έρθει η ώρα να πάει σχολείο, απλά τη στέλνετε χωρίς να το κάνετε μεγάλο θέμα. Να αποδεχτεί ότι έτσι κάνουν όλοι και δεν είναι κάτι το εξαιρετικό

[Deena]

myfavouritelullaby, έχουμε μιλήσει και σε άλλο θέμα και με βάση όλα αυτά που έχεις αναφέρει κατά καιρούς για την μικρούλα νομίζω ότι η αιτία του "προβλήματος" είναι ότι μέχρι στιγμής η μικρή δεν έχει μάθει να λειτουργεί σε ομάδα.

 

Η δυναμική της ομάδας παιδιών/σχολείου είναι τελείως διαφορετική από την οικογενειακή ομάδα. Στην οικογένεια τα περισσότερα παιδιά (ιδίως τα πρωτότοκα) είναι συνηθισμένα να έχουν τον ρόλο του αρχηγού ή εν πάση περιπτώσει οι κανόνες δεν είναι ίδιοι για όλους, ενώ ποτέ μα ποτέ δεν υπάρχει ούτε καν η πιθανότητα της απόρριψης του παιδιού.

 

Όταν το παιδί μπαίνει σε μια ομάδα "ομοίων" του, αυτομάτως διαισθάνεται ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά, ότι δεν θα γίνεται πάντα το δικό του, ότι κάποια στιγμή θα χάσει π.χ. το παιχνίδι του, ότι χρειάζεται να διεκδικήσει αυτό που του αρέσει, ότι υπάρχουν κανόνες που αν δεν τηρούνται υπάρχει συνέπεια, ότι πιθανόν να μην το συμπαθούν όλοι κ.λπ.

 

Όλα τα παιδιά βιώνουν τα παραπάνω και η αξία αυτών των εμπειριών είναι ανεκτίμητη. Πριν αρχίσει ο γιος μου προνήπιο φέτος, στην πρώτη ενημερωτική συνάντηση με τις εκπαιδευτικούς, η διευθύντρια του νηπιαγωγείου μας μίλησε για την τεράστια αξία των βιωμάτων της απόρριψης και του λάθους. Μας είπε ότι τα προνηπιάκια, κυρίως αυτά που δεν έχουν ξαναπάει σχολείο, βιώνουν ένα μεγάλο σοκ στην αρχή, γιατί ερχόμενα από το προστατευτικό περιβάλλον της οικογένειας, δεν μπορούν να διαχειριστούν ούτε τα πιο απλά πράγματα, όπως το "Απαγορεύεται να τρέχουμε μέσα στην τάξη" ή το "Δεν θέλω να σε έχω φίλη/φίλο" (πολύ συνηθισμένη κουβέντα σε αυτές τις ηλικίες). Σε κάποια παιδιά η αντίδραση βγαίνει σε επιθετικότητα, τα πιο ευαίσθητα βιώνουν μελαγχολία και φόβο, αλλά σταδιακά όλα τα παιδάκια "ξεκλειδώνουν".

 

Αυτό που ζείτε με την μικρούλα είναι λοιπόν κάτι το απολύτως φυσιολογικό, αλλά νομίζω ότι κάνετε λάθος στο ότι προσπαθείτε να το αντιμετωπίσετε αποσπασματικά και μη συντονισμένα. Η μικρή θα αντιδράσει σε όποια αυτόνομη (άνευ γονέα) δραστηριότητα και να την πάτε, γιατί λογικά δεν αισθάνεται σιγουριά μόνη της, ενώ ταυτοχρόνως βλέπει ότι με το που αντιδράσει, σταματάτε και επανέρχεται στην ασφάλεια του σπιτιού.

 

Ο μόνος τρόπος όμως να αισθανθεί σιγά - σιγά σίγουρη είναι να περάσει και από το "δύσκολο" στάδιο. Στο έχω πει και στο άλλο θέμα, η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να την στείλετε σχολείο, έστω κι αν δεν δουλεύεις εσύ. Σημαντική παράμετρος είναι και αυτή που αναφέρθηκε πιο πριν, δηλαδή ότι πλέον τα περισσότερα παιδιά μπαίνουν στα βαθιά του σχολείου από νωρίς και αυτό εξ ανάγκης (επειδή η πλειοψηφία των μαμάδων δουλεύει), με αποτέλεσμα στο νηπιαγωγείο τα περισσότερα να είναι ήδη ψημένα και πιο έτοιμα, κάτι που δυστυχώς μπορεί να τα κάνει και λίγο σκληρά.

[mkcm]

Myfavouritelullaby, έχοντας παρακολουθήσει κι άλλο θέμα δικό σε σχέση με τον ύπνο, νομίζω ότι η συμπεριφορά της κόρης σου καθορίζεται από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες.

Με κίνδυνο να μην είμαι τελικά εύστοχη, καθώς δεν γνωρίζω την οικογένειά σου, πέρα απ' όσα έχεις αναρτήσει, θα προσπαθήσω να γράψω κάποιες σκέψεις. Αν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, με συγχωρείς εκ των προτέρων.

Καταρχήν, υπάρχει το θέμα του προγράμματος στην καθημερινότητα του παιδιού. Το πρόγραμμα στη ζωή του παιδιού δεν τηρείται μοναχά για την εύρυθμη λειτουργία της οικογένειες και για να διεκπεραιώνονται ορισμένες "υποχρεώσεις" όπως ύπνος, σίτιση, σωματική υγιεινή εύκολα και γρήγορα, αλλά δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς στο ίδιο το παιδί το να ξέρει ανά πάσα στιγμή τι θα ακολουθήσει. Με την έλλειψη του προγράμματος ήδη το παιδί είναι αποσυντονισμένο. Αν μιλάμε μάλιστα για εσωστρεφές παιδί η ανασφάλειά του εντείνεται ακόμη περισσότερο, με αποτέλεσμα να "κρέμεται" ακόμη περισσότερο από το πρόσωπο αναφοράς του που είναι η μητέρα συνήθως.

Ταυτόχρονα, η καθημερινότητα του παιδιού μέχρι τώρα περιλαμβάνει στα πάντα τη μαμά. Πράγμα, που επίσης το δυσκολεύει να απαγκιστρωθεί. Απ' ότι έχω καταλάβει δεν εργάζεσαι, με αποτέλεσμα το παιδί να είναι συνέχεια μαζί σου, να είσαι όχι μόνο ο πρωταρχικός, αλλά στην ουσία ο μοναδικός φροντιστής του.

Ο μπαμπάς είναι πολύ ελαστικός σε ό,τι αφορά τα όρια και υποκύπτει με μεγάλη ευκολία σε όλα τα θέλω του παιδιού.

Αυτά είναι μια σκιαγράφηση που μπορώ να κάνω πρόχειρα με βάση τα λεγόμενά σου και σε άλλα πόστ.

Θεωρώ, ότι θα βοηθήσει να επανεξετάσετε το θέμα του παιδικού σταθμού, σε συνδυασμό όμως με την καθιέρωση ενός προγράμματος σε ό,τι αφορά την καθημερινότητα, γιατί πιστεύω πως θα είναι πιο εύκολο να φάει φέτος στο προνήπιο την "ψυχρολουσία" αντί για του χρόνου που θα ενταχθεί στην υποχρεωτική εκπαίδευση, όπου - αν δεν κάνω λάθος - δεν υπάρχει περίοδος προσαρμογής, όπως αυτή εφαρμόζεται στους παιδικούς σταθμούς.

Ελπίζω να σε βοήθησα και καλή σας επιτυχία.

[Αγγελική2]

Καταρχήν, υπάρχει το θέμα του προγράμματος στην καθημερινότητα του παιδιού. Το πρόγραμμα στη ζωή του παιδιού δεν τηρείται μοναχά για την εύρυθμη λειτουργία της οικογένειες και για να διεκπεραιώνονται ορισμένες "υποχρεώσεις" όπως ύπνος, σίτιση, σωματική υγιεινή εύκολα και γρήγορα, αλλά δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς στο ίδιο το παιδί το να ξέρει ανά πάσα στιγμή τι θα ακολουθήσει. Με την έλλειψη του προγράμματος ήδη το παιδί είναι αποσυντονισμένο. Αν μιλάμε μάλιστα για εσωστρεφές παιδί η ανασφάλειά του εντείνεται ακόμη περισσότερο, με αποτέλεσμα να "κρέμεται" ακόμη περισσότερο από το πρόσωπο αναφοράς του που είναι η μητέρα συνήθως.

 

Θεωρώ, ότι θα βοηθήσει να επανεξετάσετε το θέμα του παιδικού σταθμού, σε συνδυασμό όμως με την καθιέρωση ενός προγράμματος σε ό,τι αφορά την καθημερινότητα, γιατί πιστεύω πως θα είναι πιο εύκολο να φάει φέτος στο προνήπιο την "ψυχρολουσία" αντί για του χρόνου που θα ενταχθεί στην υποχρεωτική εκπαίδευση, όπου - αν δεν κάνω λάθος - δεν υπάρχει περίοδος προσαρμογής, όπως αυτή εφαρμόζεται στους παιδικούς σταθμούς.

Ελπίζω να σε βοήθησα και καλή σας επιτυχία.

 

Συμφωνώ στα παραπάνω...

Το πρόγραμμα είναι το βασικότερο όλων πιστεύω κι εγώ. Δίνει τόση σιγουριά και αυτοπεποίθηση στα παιδιά που δεν φαντάζεσαι! Φέτος που ο γιός μου πάει στην 1η Δημοτικού καθήσαμε στην αρχή της σχολικής χρονιάς και γράψαμε μαζί του το πρόγραμμα που θα ακολουθείται σε καθημερινή βάση. Γράψαμε 2 χαρτιά Α4 με βασικές οδηγίες που αφορούν την καθημερινότητα μας. Στην μία αναφέρουμε 5-6 πράγματα που κάνουμε όταν ξυπνάμε και μέχρι να φύγουμε για το σχολείο και στο άλλο αυτά που πρέπει να γίνονται με την επιστροφή απο το σχολείο. Τα έχουμε κολλήσει στον πίνακα ανακοινώσεων που υπάρχει στο δωμάτιό του και στο ψυγείο. Τις πρώτες μέρες τα διαβάζαμε μαζί και τώρα που κουτσοδιαβάζει πηγαίνει και τα βλέπει μόνος του. Η χαρά του είναι μεγάλη όταν διαπιστώνει ότι γίνονται όλα όπως τα έχουμε προγραμματίσει και μάλιστα το ακολουθεί πιά χωρίς την δική μας παρέμβαση.

 

Σχετικά με το προνήπιο θα συμφωνήσω ότι καλό είναι να ξεκινήσετε φέτος γιατί όπως σου είπαν και άλλες κοπέλες οι παρέες διαμορφώνονται ήδη και στο νήπιο είναι σχηματισμένες. Και επειδή το νήπιο είναι υποχρεωτικό και δεν υπάρχει μεγάλος χρόνος προσαρμογής καλό είναι να μάθει το πρόγραμμα του σχολείου από φέτος.

[kriaraki84]

Την πήγα 1 εβδομάδα δοκιμαστικά,σε έναν παιδικόιπου γνώριζε ήδη αφού πήγαινε εκεί για απογευματινές δραστηριότητες.Την 7η ημέρα κι ενώ όλα πήγαιναν τέλεια έβγαλε αυτη τη συμπεριφορά,κρεμάστηκε πάνω μου κι έκλαιγε κ δεν ήθελε να ξαναπάει.Δεν είναι μοναχοκόρη,έχει μια αδελφή 18 μηνών και η αλήθεια η ζήλεια έχει εντείνει το πρόβλημα,δεν θέλει να μένω μόνη με το μωρό..

 

Και εγώ είχα το ίδιο πρόβλημα με το μωρό που είναι 18 μηνών τώρα και η μεγάλη μου 4 ετών ζηλεύει. Αν την ρωτήσεις λέει πάρτε την (για την μπέμπα) δεν την θέλουμε.... Το λάθος που κάνεις είναι ότι υποκύπτεις στα θέλω της να είσαι πάντα εκεί μαζί της. Το έκανα και εγώ αυτό το λαθος.... Η παιδοψυχολογος μου ειπε κατα λεξη: "Τα παιδια χρησιμοποιούν το κλάμα για να μας παίζουν", Δεν είναι κακό να βρεις 1 κεντρο ψυχικης υγειας παιδιου και να την πας....Δωρεαν ειναι αν εχεις ταμειο. Εμενα με εχουν βοηθησει παρα μα παρα πολυ. Εχει αλλαξει πολυ το παιδι μου με την βοηθεια τους. Αυτοι με συμβουλεψαν να μην την εχω κοντα μου και να την πηγαίνω παντού να ειναι με παιδακια της ηλικιας της για να ανοιχτεί και πραγματικα αυτο εχει γινει.... Εγω δεν την παω παιδικο αλλα προνηπιο και δεν ηξερε ουτε να γραφει ουτε να ζωγραφιζει σωστα αλλα ουτε και να μιλαει σωστα. Μεσα σε 2 μηνες που παει στο κεντρο ψυχικης υγειας και κανει λογοθεραπειες εργοθεραπειες και διαπαιδαγώγηση εχω 1 αλλο παιδι τελιως....

[BabyCute]

Την πήγα μπαλέτο που υποτίθεται της αρεσει κ όλας κ δεν ήθελε.Πηγαίναμε,μπήκε 1-2 φορές,και μετά καθόμασταν έξω.Δεν ήθελε να μπει χωρίς εμένα.Μου λέει διαρκώς οτι ντρέπεται.Κι εμείς απο χωριό είμαστε και η αλήθεια οι περισσότεροι φίλοι της απο κει είναι..Είναι δύσκολη η προσέγγιση των ανθρώπων εδώ,μικρών μεγάλων..(για να καταλάβεις και στην παιδική χαρά με τις πιο πολλές που "κόλλησε" ήταν εντελώς τυχαία απο χωριό!

Σκέφτηκα κι εγώ να την πάω ρυθμική,αλλά άρχισα με το να πάμε σε μαθήματα εικαστικών μαζί.

 

Δεν εχω διαβάσει ολα τα μυνηματα αλλα το μοναδικό που μπορώ να πω ειναι οσο μπορεις να ενίσχυσεις την αυτοπεποίθηση της οσο ειναι μαζι σου τουλαχιςτον (σιγουρα το κανεις ηδη απλα ίσως ακομα πιο πολυ!)

Θα μπορουςες Να χρησιμοποιήσεις τα πινακακια επιβράβευσης ακομα και για πράγματα που δεν κανει τοςο τελεια... Πες θα ποςο έξυπνη ειναι ποςο σου κανει εντύπωση ποςο καλα κανει αυτο εκείνο κλπ ... Καντο θεμα ποςο σούπερ ειναι!!!

Ετσι κάνουμε εμεις οποτε αν φαει κατραπακιά απο αλλα παιδια μακριά μου ξέρει ο μικρος οτι ειναι σούπερ!!

 

Ολα να σου πανε καλα και μην ανησυχεις στο προγράμμα ειναι ολα

[Niki81]

Θα συμφωνησω κι εγω στο ότι ηταν λαθος σας που σταματήσατε το σχολειο.Κι εμενα ο μικρος ξεκινησε φετος προνηπιο...είναι τρομερα κολλημένος πανω μου...αντιδρα και γκρινιαζει αρκετα αλλα εξ αρχης ξεκαθαρίσαμε ότι το σχολειο είναι υποχρεωτικο και τελος.Μπορω να προτινω να τον παω εγω αντι γι ατο σχολικο η να τον παρω εγω το μεσημερι αλλα μεχρι εκει.Η δυνατοτητα να μην παει δεν υπαρχει.Το εχει παρει αποφαση...μπορει να μιξοκλαιει καμια φορα αλλα όταν ερχεται η ωρα παει μια χαρα και γυριζει ενθουσιασμένος.

 

Το να είναι το παιδι κολλημενο πανω σου και να ντρεπεται ,φοβαται όταν εσυ δςεν εισαι μαζι είναι απολυτα φυσιολογικο.Ειναι δουλεια σου όμως να τη βοηθήσεις να το ξεπερασει αυτό.με το να τη σταματήσεις από το σχολειο απλα την ενισχυεις τη φοβια της.Επισης λαθος θεωρω το ότι για δραστηριοτητα επελεξες παλι κτι που θα το κανετε μαζι.Κακως...κακιστα για μενα.ξεκαθαρισε ότι εσυ θα εισαι εκει και θα την περιμενεις,θα την κοιτας,θα της χαμογελας αλλα όχι και να κανετε τη δραστηριοτητα μαζι.

 

Καπου νομιζω ότι κι εσυ δυσκλευεσαι να την αφησεις μονη της...δεν ξερω μπορει να κανω και λαθος όμως ετσι δε τη βοηθας.

[mama_3]

Θα συμφωνησω κι εγω στο ότι ηταν λαθος σας που σταματήσατε το σχολειο.Κι εμενα ο μικρος ξεκινησε φετος προνηπιο...είναι τρομερα κολλημένος πανω μου...αντιδρα και γκρινιαζει αρκετα αλλα εξ αρχης ξεκαθαρίσαμε ότι το σχολειο είναι υποχρεωτικο και τελος.Μπορω να προτινω να τον παω εγω αντι γι ατο σχολικο η να τον παρω εγω το μεσημερι αλλα μεχρι εκει.Η δυνατοτητα να μην παει δεν υπαρχει.Το εχει παρει αποφαση...μπορει να μιξοκλαιει καμια φορα αλλα όταν ερχεται η ωρα παει μια χαρα και γυριζει ενθουσιασμένος.

 

Το να είναι το παιδι κολλημενο πανω σου και να ντρεπεται ,φοβαται όταν εσυ δςεν εισαι μαζι είναι απολυτα φυσιολογικο.Ειναι δουλεια σου όμως να τη βοηθήσεις να το ξεπερασει αυτό.με το να τη σταματήσεις από το σχολειο απλα την ενισχυεις τη φοβια της.Επισης λαθος θεωρω το ότι για δραστηριοτητα επελεξες παλι κτι που θα το κανετε μαζι.Κακως...κακιστα για μενα.ξεκαθαρισε ότι εσυ θα εισαι εκει και θα την περιμενεις,θα την κοιτας,θα της χαμογελας αλλα όχι και να κανετε τη δραστηριοτητα μαζι.

 

Καπου νομιζω ότι κι εσυ δυσκλευεσαι να την αφησεις μονη της...δεν ξερω μπορει να κανω και λαθος όμως ετσι δε τη βοηθας.

 

όπως τα λες.. στον παιδικό θυμάμαι ήταν ένα κοριτσάκι που έκλαιγε με μαύρο δάκρυ όταν το πήγαινε η μαμά του.. εγώ που πήγαινα λίγο αργότερα τον μικρό την έβλεπα μέσα στην καλή χαρά έπαιζε με τα παιδιά.. την άλλη μέρα βέβαια πάλι κλάμα η κυρία.... αυτό το έκανε για μήνες.. επειδή είμαστε φίλες με την μαμά της μου έλεγε ότι μάλλον έφταιγε το γεγονός ότι υπήρχε μικρότερο παιδί στο σπίτι.. οπότε είχε κάνει το εξής: έφευγαν και οι 3 από το σπίτι και καλά ότι πρώτα θα αφήσουν το κορίτσι και μετά το μικρότερο αδελφάκι στον βρεφονηπιακό.. από εκεί και μετά σταμάτησε το κλάμα...

μπορεί να φταίει και αυτό....

[emmaki]

Θα συμφωνησω κι εγω στο ότι ηταν λαθος σας που σταματήσατε το σχολειο.Κι εμενα ο μικρος ξεκινησε φετος προνηπιο...είναι τρομερα κολλημένος πανω μου...αντιδρα και γκρινιαζει αρκετα αλλα εξ αρχης ξεκαθαρίσαμε ότι το σχολειο είναι υποχρεωτικο και τελος.Μπορω να προτινω να τον παω εγω αντι γι ατο σχολικο η να τον παρω εγω το μεσημερι αλλα μεχρι εκει.Η δυνατοτητα να μην παει δεν υπαρχει.Το εχει παρει αποφαση...μπορει να μιξοκλαιει καμια φορα αλλα όταν ερχεται η ωρα παει μια χαρα και γυριζει ενθουσιασμένος.

 

Το να είναι το παιδι κολλημενο πανω σου και να ντρεπεται ,φοβαται όταν εσυ δςεν εισαι μαζι είναι απολυτα φυσιολογικο.Ειναι δουλεια σου όμως να τη βοηθήσεις να το ξεπερασει αυτό.με το να τη σταματήσεις από το σχολειο απλα την ενισχυεις τη φοβια της.Επισης λαθος θεωρω το ότι για δραστηριοτητα επελεξες παλι κτι που θα το κανετε μαζι.Κακως...κακιστα για μενα.ξεκαθαρισε ότι εσυ θα εισαι εκει και θα την περιμενεις,θα την κοιτας,θα της χαμογελας αλλα όχι και να κανετε τη δραστηριοτητα μαζι.

 

Καπου νομιζω ότι κι εσυ δυσκλευεσαι να την αφησεις μονη της...δεν ξερω μπορει να κανω και λαθος όμως ετσι δε τη βοηθας.

 

2 φορ΄ςε ε΄γραψα σεντόνια με ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο!

 

Πρέπει το παιδί να πάει στον παιδικό, πρέεπι η μαμά να πάψει να είναι αγχωμένη γι' αυτό γιατί περνάει στο παιδί. Αν "υποκύπτει" στο κλάμα ή στο κατπέβασμα του κεφαλιού (από την πρώτη κιόαλς εβδομάδα) το παιχνίδι είναι χμαένο. Το παιδί μαθαίνει ΄'οτι αν κλάψει ή αν πάρει περίλυπο ύφος μπορεί να πετύχει το στόχο του!

Επίσης, πρέπει η μαμά να δείξει στο παιδί πώς να γνωρίζεται με άλλα παιδιά, να δείξει πώς να παίζει με άλλα παιδιά και να απομακρύνεται σταδιακά.

Τέλος, πρέπει να πάει σε κάποια δραστηριότητα ΟΜΑΔΙΚΗ (π.χ. θεατρικό παιχνίδι ή ψυχοκινητική κλπ) και όχι σε κάτι ατομικό (π.χ. εικαστικά). Να μάθει να συνεργάζεται με τα άλλα παιδιά, να ζητάει τη βοήθεια τους για να πετύχει κάτι. Όχι να περιμένει από τη μαμά να τη βοηθήσει κάνοντας το εκείνη, τελικά!

[myfavouritelullaby]

Πήγα να απαντήσω σε καθεμία ξεχωριστά αλλά χάθηκε το μήνυμα οπότε θα απαντήσω γενικά..καταρχάς ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις.Αυτό το φόρουμ με έχει βοηθήσει απίστευτα και σε πολλά θέματα.

Να συνεχίσω τώρα.Οντως με αυτό το παιδί ήμουν λίγο προστατευτική λόγω και κάποιων οικογενειακών θεμάτων αλλά και γιατί ήταν φιλάσθενο,όπως και γιατί βλέπω στη μεγάλη μου τον εαυτό μου,είναι ευαίσθητο παιδί και πληγώνεται εύκολα.Και πρακτικά όμως,τόσο που αρρώσταινε δεν προλάβαινα να σκεφτώ το θέμα παιδικός γιαυτό και την πήγαινα σε απογευματινές δραστηριτότητες (μαγειρική,θεατρικο παιχνίδι κλπ)

Δεν είναι εσωστρεφές παιδί ίσα ίσα που έχει μια γλώσσα δέκα μέτρα :) επικοινωνεί τέλεια τα συναισθήματά της.Απλά ντρέπεται να πάει σε καινούριο περιβάλλον μόνη της.'Αμα πάω στην παιδική χαρά και κάτσω με τις μαμάδες στο παγκάκι,θα πάει μόνη της στα παιδιά θα μιλήσει θα παίξει.ΑΝ τύχει και δεν την παίξουνε όμως ή ακόμα χειρότερα την πει κανένα "κακιά" πάνω στο παιχνίδι θα έρθει κλαίγοντας.Αυτό.Δεν το χειρίζεται ρε παιδί μου,το παίρνει βαρέως.

Στην ανάπτυξή της είναι καλή,μιλάει και εκφράζεται πολύ καλά για την ηλικί α της και πολλοί εκπλήσσονται που δεν έχει πάει σχολείο και ξέρει τόσα πράγματα (αυτό δεν το λέω για να το παινευτώ,απλά ασχολούμασταν στο σπίτι προσπαθώντας να το αντισταθμίσουμε).Ζωγραφίζει,φτιάχνει πραματάκια με πηλό,ξέρει πράγματα για τα ζώα,κλπ

'Εκανα τεράστια βλακεία που την πήρα τότε βέβαια,αντιλαμβάνομαι οτι θα μπορούσε να το προσπερασει.

Στα μαθηματα εικαστικων με αλλα παιδακια θα ναι απλα θα ναι κ οι μαμαδες εκει κοντα γιτι θα γινουν σε σπιτι.