Οικονομική κρίση και έξοδα σπιτιού

[tsagbaby]

Καλησπέρα σε όλες και όλους! γράφω το μήνυμα αυτό αναζητώντας περισσότερο ψυχολογική συμπαράσταση (το διευκρινίζω επειδή μπορεί να θεωρηθεί αδιάκριτο το θέμα που θίγω). τον τελευταίο χρόνο όντας εργαζόμενη και με τα δύο παιδιά (3.5 και 2 ετών) σε διαφορετικούς παιδικούς σταθμούς, και τρέχοντας πανικόβλητη να προλάβω δουλειά, σπίτι, παιδιά, σύζυγο και κάπου κάπου κ τον εαυτό μου , μου δημιουργήθηκαν απορίες όπως: αξίζει να το περνάμε όλο αυτό για τα λίγα εξτρα χρήματα που μένουν? σκέφτομαι να αφήσω τη δουλειά και να μείνω σπίτι το επόμενο διάστημα, παρόλο που ξέρω πως κλεισμένη σε ένα σπίτι με δυο μικρα παιδιά μόνο διακοπές δεν θα είναι. τουλάχιστον όμως θα μένει σίγουρα περισσότερος ποιοτικός χρόνος μαζί τους.

Αυτό που με προβληματίζει είναι τα έξοδα που τρέχουν και το κατά πόσο θα τα βγάλουμε πέρα με ένα μισθό, δεδομένου του ότι ο αντρας μου είναι ξενοδοχοϋπάλληλος και για κάποιους μήνες το χειμώνα είναι εκτός ξενοδοχείου. ελπίζω στο ότι θα βρει κάτι προσωρινό μέχρι τον απρίλη και πάλι όμως τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Πως αλήθεια εν μέσω οικονομικής κρίσης καταφέρνετε να μειώσετε τα έξοδα του σπιτιού σας και κυρίως πόσο εφικτό είναι στις μέρες μας να ζήσει μια τετραμελής οικογένεια με ένα μόνο μισθό?????

[teacher40]

Εγώ παιδάκια δεν έχω ακόμα, αλλά ζήσαμε με τον άντρα μου 2 χρόνια χωρίς δουλειά και οι δύο και τα έσοδά μας ήταν 600 ευρώ από κάτι ενοίκια. Πώς τα βγάζαμε πέρα; Πηγαίναμε σούπερ με λίστα και ΜΟΝΟ τα χρήματα που σκοπεύαμε να χαλάσουμε, ώστε και να θελήσουμε να πάρουμε κάτι παραπάνω να μη βγαίνουμε. Απορρυπαντικά ψωνίζαμε με κουπονια από το σάιτ επιθυμίες. Μπήκαμε στο κοινωνικό τιμολόγιο στη ΔΕΗ και προσπαθούσα πλυντήρια, αρτοπαρασκευαστή, πλυντήριο πιάτων και κλιματιστικό να βάζουμε βράδυ. Πήραμε ξύλα και ανάβαμε το τζάκι, δεν ανάβαμε καλοριφέρ. Βοηθούσε λίγο κι η μαμά με φαγητό την Κυριακή που έμενε και για Δευτερα...αυτά βέβαια τα κάνουμε ακόμα....επίσης σινεμά με εισιτήρια 1+1.

 

τώρα όσον αφορά στην απόφασή σου...νομίζω θα έπρεπε να κάτσεις να υπολογίσεις τα έσοδα και τα έξοδά σας αν μείνεις χωρίς δουλειά και από αυτό θα καταλάβεις αν πρέπει να σταματήσεις ή όχι

[tsagbaby]

Πολύ βοηθητική η απάντηση σου και σε ευχαριστώ. σιγουρα υπαρχουν τροποι να περασεις καλα κ με λιγα χρηματα και θα τους ανακαλυψω ελπιζω. και εγώ παω με λίστα στο σουπερ μαρκετ εδώ και καιρό αλλά και πάλι φεύγουν αρκετά χρήματα. όσο αφορά τα έσοδα και τα έξοδα, θεωρώ απλά ότι τα λίγα χρήματα που μένουν παραπάνω με τη δική μου δουλειά δεν αξίζουν για την ψυχολογική και σωματική κούραση που περνώ και κυρίως για τις στιγμές που χάνω από το μεγάλωμα των παιδιών μου. και δεν εννοώ τις ώρες που περνούν στον παιδικό, γιατί ξέρω ότι είναι δημιουργικές ώρες. όμως γυρνώντας σπίτι από τη δουλειά και έχοντας ένα σωρό δουλειές να κάνω στο σπίτι δεν μπορώ να περάσω μαζί τους χρόνο ούτε το απόγευμα.

για το κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ θα πρεπει να το ψαξω και γω γιατι η αληθεια είναι πως ο μεγαλύτερος απο τους λογαριασμούς που πληρώνουμε είναι της ΔΕΗ..και το πετρέλαιο φυσικά......μόνο που δυστυχως εμεις τζακι δεν έχουμε!

[mpouli]

Εγω στη θεση σου δεν θα σταματαγα,δουλειες βρισκοντε πολυ δυσκολα αν μετανιωσεις αργοτερα θα ειναι αργα,αςε το θεμα της συνταξης.αν προγραμματησεις το χρονο σου κσλυτερα τα προλαβαινεις ολα,πιστεψε με τα μικρα σου δεν ειναι μωρα,στο παιδικο μαθαινουν πολλα πραγματα,κοινωνικοποιουντε.και παλι προσωπικη μου γνωμη βεβαια και χωρις να αναλυσω το οικονομικο κομματι..

[manoulina]

Εγώ ως άνεργη και άτεκνη,θα σου πρότεινα να το σκεφτείς καλά. Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα με ένα μισθό χωρίς παιδιά. Που να φανταστώ με παιδιά λοιπόν! Επίσης είναι απο δύσκολο έως ανέφικτο να βρεις δουλειά. Εγώ 2 χρόνια άνεργη, είμαι 31, εργαζόμουν απο τα 17 μου. Στην αρχή ήταν ωραία, εδώ και πολύυυυ καιρό όμως μου κακοφαίνεται. Επίσης το να πάρω ποτέ σύνταξη πια μου φαντάζει άπιστο όνειρο γιατί δεν θα συμπληρώνονται τα ένσημα μου. Συνεπώς εκτός απο δύσκολα νιάτα προβλέπω και δύσκολα γεράματα!

Γι'αυτό σκέψου το πολύ καλά πριν το κάνεις. Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν μόνο με κουπόνια του σούπερ μάρκετ και κοινωνικό τιμολόγιο. Όσο μεγαλώνουν οι ανάγκες αυξάνονται. Εκτός αν τα λίγα παραπάνω χρήματα που λες είναι πραγματικά λίγα. Αν μιλάμε για 50? παραπάνω οκ αλλά αν μιλάμε για πολύ περισότερα σκέψου το ζεστά.

[sofi@p]

στην ηλικία που είναι τα παιδιά σου ΠΡΕΠΕΙ να πηγαίνουν παιδικό σταθμό. δηλαδή, θα τα σταματήσεις και θα τα ξαναστείλεις μετά από 2-3 χρόνια στο νηπιαγωγείο?? και τότε εσύ τί θα κάνεις? θα μένεις σπίτι όλη μέρα μόνη? εκτός αν είναι εύκολο να ξαναβρείς δουλειά σε 2-3 χρόνια...

κι αν γίνει κάτι και μείνει κι ο άντρας σου χωρίς δουλειά? πώς θα τα βγάζετε πέρα?

 

και τι θα γίνει με την ασφάλιση και τη σύνταξη? η δουλειά δεν είναι μόνο ο μισθός.

[eirinako]

σκέφτομαι να αφήσω τη δουλειά και να μείνω σπίτι το επόμενο διάστημα, παρόλο που ξέρω πως κλεισμένη σε ένα σπίτι με δυο μικρα παιδιά μόνο διακοπές δεν θα είναι. τουλάχιστον όμως θα μένει σίγουρα περισσότερος ποιοτικός χρόνος μαζί τους.

 

Καλημερα και απο εμενα .

Εγω θα σταθω σε αυτο και θα σου πω οτι ο χρονος που θα περνας με τα παιδια σου οταν σταματησεις την δουλεια, ισως και να μην ειναι τελικα και τοσο ποιοτικος, γιατι κακα τα ψεματα το σπιτι κουραζει πολυ περισσοτερο απο την δουλεια στο ψυχολογικο κομματι. Μια μαμα που ειναι συνεχως σπιτι και αντιμετωπιζει ολη την κουραστικη καθημερινοτητα με 2 μωρα, δουλειες του σπιτιου και απο πανω την ελλειψη χρηματων, μπορει να μην εχει ορεξη να ασχοληθει και τοσο ποιοτικα με τα παιδια. Και για τα παιδια δεν μου φαινεται καλη αλλαγη να σταματησουν τον παιδικο. Τα πας πισω.

 

Οσο για την δουλεια στις μερες μας δεν πιστευω πως ειναι πολυ ευκολο να ξαναμπεις στην αγορα εργασιας. Σκεψου καλα.

[G.Geo]

Συμφωνώ ότι η δουλειά δεν είναι μόνο μισθός. Είναι και σύνταξη και ασφάλιση. Τα παιδιά είναι μικρά τώρα και τρέχεις, αργότερα αυτά θα έχουν σχολεία και όχι τόσο την ανάγκη σου και εσυ θα μένεις σπίτι να κάνεις τι? Και το λεω αυτό γιατί οι δουλειές τώρα βρίσκονται πολύ δύσκολα, αν την αφήσεις, δεν ξέρεις μετά αν θα βρεις όταν θες. Επίσης η δουλειά είναι απασχόληση, αξιοπρέπεια, είναι ωραίο να βγάζεις κι εσύ έστω λίγα χρήματα να μην πρέπει να ζητάς από τον άντρα σου.Λες και μία κουβέντα με άλλους ανθρώπους, για μένα δηλ είναι και διέξοδος επικοινωνίας. Επίσης, εσύ αν σταματήσεις την δουλειά, τα παιδιά θα τα σταματήσεις από τους σταθμούς? Αν τώρα πάνε και έχουν συνηθήσει, θα τους κακοφανεί να είναι όλη μέρα σπίτι, γιατί θα βαριούνται. Και επίσης στα σχολεία τα παιδιά μαθαίνουν πολλά πράγματα, τους κάνει καλό και τα προετοιμάζει για το δημοτικό.

[ekavi_]

σκέφτομαι να αφήσω τη δουλειά και να μείνω σπίτι το επόμενο διάστημα, παρόλο που ξέρω πως κλεισμένη σε ένα σπίτι με δυο μικρα παιδιά μόνο διακοπές δεν θα είναι. τουλάχιστον όμως θα μένει σίγουρα περισσότερος ποιοτικός χρόνος μαζί τους.

Αυτό που με προβληματίζει είναι τα έξοδα που τρέχουν και το κατά πόσο θα τα βγάλουμε πέρα με ένα μισθό,

 

Δεν είναι εποχή για να παραιτείσαι από τη δουλειά σου. Μπορεί τώρα να απομένουν λίγα χρήματα, αλλά σε 1-2 χρόνια που τα παιδιά θα πάνε προνήπιο-νήπιο, θα κοπούν τα έξοδα του παιδικού σταθμού. Εσύ όμως θα είσαι χωρίς δουλειά και δεν σου εγγυάται κανείς ότι θα ξαναβρείς εύκολα.

 

Επίσης θα ήταν άσχημο για τα παιδιά να τα σταματήσεις ξαφνικά από τον παιδικό σταθμό...

[tsagbaby]

Δυστυχώς έχετε δίκιο. Τα πράγματα βέβαια με μένα είναι λιγάκι μπερδεμένα όσο αφορά τη δουλειά. Αναρωτιέμαι ειλικρινά τι κάνουν άλλες εργαζόμενες μαμάδες όταν τα παιδιά τους αρρωσταίνουν, ή όταν χριστούγεννα, πάσχα και καλοκαίρι κλείνει ο παιδικός σταθμός. Γιατί εγώ δεν έχω βοήθεια από γιαγιάδες, δυστυχώς δουλεύουν και οι δύο. οπότε κάθε φορά αναγκάζομαι να μένω εγώ σπίτι μαζί τους. μέχρι τώρα αυτό ήταν εύκολο πρακτικά γιατί εργαζόμουν στο μαγαζί του μπαμπά μου. Παρόλα αυτά δέχομαι αρκετή κριτική και γκρίνια για το γεγονός αυτό, λες και μπορώ να κάνω διαφορετικά. Οπότε ουσιαστικά οι σκέψεις μου αφορούν το να μείνω ένα διάστημα σπίτι μέχρι να βρώ μια άλλη δουλειά. Καταλαβαίνω ότι είναι δυσεύρετες οι δουλειές στις μέρες μας ,(και ειδικά θα είναι για μένα με 2 παιδιά και χωρίς βοήθεια από γιαγιάδες) αλλά ειλικρινά η ψυχολογική πίεση που δέχομαι έχει φτάσει στο απροχώρητο.

[G.Geo]

Αν ο μπαμπάς σου σου γκρινιάζει ότι λείπεις τις μέρες αυτές από τη δουλεια για να κρατάς τα παιδιά, να είσαι σίγουρη ότι ο απλός εργοδότης, δεν πρόκειται να σε αφήνει να λείπεις. Θα παίρνεις μόνο τις νόμιμες άδειες και ως εκεί. Δεν παίζει να σου δίνει 2 βδομάδες Χριστουγεννα, Πασχα και μετά το Καλοκαίρι τόσο πολύ!! Ειδικά λοιπόν με τις συνθήκες που αναφέρεις, κάτσε εκεί που είσαι, γιατί αλλιώς θα πληρώνεις και extra γυναίκα για να στα κρατάει τους στις διακοπές του σχολείου...!!!

[ekavi_]

Δυστυχώς έχετε δίκιο. Τα πράγματα βέβαια με μένα είναι λιγάκι μπερδεμένα όσο αφορά τη δουλειά. Αναρωτιέμαι ειλικρινά τι κάνουν άλλες εργαζόμενες μαμάδες όταν τα παιδιά τους αρρωσταίνουν, ή όταν χριστούγεννα, πάσχα και καλοκαίρι κλείνει ο παιδικός σταθμός. Γιατί εγώ δεν έχω βοήθεια από γιαγιάδες, δυστυχώς δουλεύουν και οι δύο. οπότε κάθε φορά αναγκάζομαι να μένω εγώ σπίτι μαζί τους. μέχρι τώρα αυτό ήταν εύκολο πρακτικά γιατί εργαζόμουν στο μαγαζί του μπαμπά μου. Παρόλα αυτά δέχομαι αρκετή κριτική και γκρίνια για το γεγονός αυτό, λες και μπορώ να κάνω διαφορετικά. Οπότε ουσιαστικά οι σκέψεις μου αφορούν το να μείνω ένα διάστημα σπίτι μέχρι να βρώ μια άλλη δουλειά. Καταλαβαίνω ότι είναι δυσεύρετες οι δουλειές στις μέρες μας ,(και ειδικά θα είναι για μένα με 2 παιδιά και χωρίς βοήθεια από γιαγιάδες) αλλά ειλικρινά η ψυχολογική πίεση που δέχομαι έχει φτάσει στο απροχώρητο.

 

Βρες πρώτα την άλλη δουλειά και μετά φύγε.

 

Τον χειμώνα που δεν εργάζεται για κάποιο διάστημα ο σύζυγός σου δεν μπορεί να κρατάει τα παιδιά;

[tsagbaby]

Ο άντρας μου τις τελευταίες χρονιές βρίσκει ευκαιριακά δουλειά οπότε δεν μπορώ να στηριχτώ εκεί για τα παιδιά. Και ναι λογικά πρωτα πρεπει να βρω αλλη δουλεια και μετά να φυγω. Ϊσως βεβαια αυτο να παρει καιρό. Και επειδή οι αντιδράσεις του "αφεντικού" όπως και τα δικά μου νέυρα είναι απρόβλεπτα, σκέφτομαι΄όλα τα ενδεχόμενα. όπως το ότι ίσως κάποιο διάστημα αναγκαστούμε να ζήσουμε με ένα μισθό. στο μακρινό μέλλον ελπίζω σε κάποιο διορισμό στην εκπαίδευση, βλέπω πως είναι ισως η πιο ιδανική εργασία που συμπτιπτει με το προγραμμα των παιδιων μου.....θα δειξει...

[ekavi_]

Ο άντρας μου τις τελευταίες χρονιές βρίσκει ευκαιριακά δουλειά οπότε δεν μπορώ να στηριχτώ εκεί για τα παιδιά. Και ναι λογικά πρωτα πρεπει να βρω αλλη δουλεια και μετά να φυγω. Ϊσως βεβαια αυτο να παρει καιρό. Και επειδή οι αντιδράσεις του "αφεντικού" όπως και τα δικά μου νέυρα είναι απρόβλεπτα, σκέφτομαι΄όλα τα ενδεχόμενα. όπως το ότι ίσως κάποιο διάστημα αναγκαστούμε να ζήσουμε με ένα μισθό. στο μακρινό μέλλον ελπίζω σε κάποιο διορισμό στην εκπαίδευση, βλέπω πως είναι ισως η πιο ιδανική εργασία που συμπτιπτει με το προγραμμα των παιδιων μου.....θα δειξει...

 

Για να καταλάβω, ζητάς άδειες παραπάνω από το προβλεπόμενο και αντιδρά;

 

Θύμησέ του ότι εκτός από εργοδότης είναι και παππούς. Και αυτός είναι ένας τρόπος (το να υπάρχει μια παραπάνω ανοχή στην επαγγελματική σας σχέση) να σε βοηθάνε οι γονείς σου, αφού δεν μπορούν να βοηθήσουν αλλιώς (=να σου κρατάνε τα παιδιά σε περίπτωση ανάγκης).

 

Πάντως και εγώ θα το έπαιρνα πιο βαριά το να μου προκαλεί προβλήματα ο πατέρας μου, από το να μου προκαλεί προβλήματα κάποιος άγνωστος εργοδότης...

[tsagbaby]

Για να καταλάβω, ζητάς άδειες παραπάνω από το προβλεπόμενο και αντιδρά;

 

Θύμησέ του ότι εκτός από εργοδότης είναι και παππούς. Και αυτός είναι ένας τρόπος (το να υπάρχει μια παραπάνω ανοχή στην επαγγελματική σας σχέση) να σε βοηθάνε οι γονείς σου, αφού δεν μπορούν να βοηθήσουν αλλιώς (=να σου κρατάνε τα παιδιά σε περίπτωση ανάγκης).

 

Πάντως και εγώ θα το έπαιρνα πιο βαριά το να μου προκαλεί προβλήματα ο πατέρας μου, από το να μου προκαλεί προβλήματα κάποιος άγνωστος εργοδότης...

 

Αυτό ακριβώς με πειράζει και μένα. και το θέμα είναι ότι η πίεση έρχεται και από τους δυο γονεις μια και δουλεύουμε όλοι μαζί στο ίδιο μαγαζί (μέγα λάθος!!). Για να μην υπερβάλλω βέβαια μου δίνουν το ελεύθερο να λείπω όποτε είναι απαραιτητο, με κάθε ευκαιρία όμως μουρμουράνε παραπονιουνται, ότι δεν βοηθάω αρκετά, ότι πάιρνω παραπανω χρήματα από όσο αξίζει η δουλειά μου, ότι τα θελω ολα δικά μου, ότι δεν κουράζομαι όσο αυτοί. Εντάξει εκτιμώ την ανοχή τους αλλά με τη συνεχή γκρίνια τους τα ισοπεδώνουν όλα. έχω φτάσει λοιπόν σε ένα σημείο που νομίζω ότι το να αλλάξω επαγγελματικό περιβάλλον είναι η καλύτερη λύση. με δυο παιδιά όμως μικρά είναι δύσκολο να βρω κάτι και έτσι πρέπει να σκεφτώ καλά το ενδεχόμενο ότι μπορει να ζοριστούμε αρκετά οικονομικά. Αυτός ήταν και ο λόγος που έψαξα κάποια παρηγοριά εδώ μια και από όσο ξέρω υπάρχουν ακρετές μαμάδες που δεν εργάζονται.

[ekavi_]

Αυτό ακριβώς με πειράζει και μένα. και το θέμα είναι ότι η πίεση έρχεται και από τους δυο γονεις μια και δουλεύουμε όλοι μαζί στο ίδιο μαγαζί (μέγα λάθος!!). Για να μην υπερβάλλω βέβαια μου δίνουν το ελεύθερο να λείπω όποτε είναι απαραιτητο, με κάθε ευκαιρία όμως μουρμουράνε παραπονιουνται, ότι δεν βοηθάω αρκετά, ότι πάιρνω παραπανω χρήματα από όσο αξίζει η δουλειά μου, ότι τα θελω ολα δικά μου, ότι δεν κουράζομαι όσο αυτοί. Εντάξει εκτιμώ την ανοχή τους αλλά με τη συνεχή γκρίνια τους τα ισοπεδώνουν όλα. έχω φτάσει λοιπόν σε ένα σημείο που νομίζω ότι το να αλλάξω επαγγελματικό περιβάλλον είναι η καλύτερη λύση. με δυο παιδιά όμως μικρά είναι δύσκολο να βρω κάτι και έτσι πρέπει να σκεφτώ καλά το ενδεχόμενο ότι μπορει να ζοριστούμε αρκετά οικονομικά. Αυτός ήταν και ο λόγος που έψαξα κάποια παρηγοριά εδώ μια και από όσο ξέρω υπάρχουν ακρετές μαμάδες που δεν εργάζονται.

 

Το να μείνεις στο σπίτι θα έλεγα να μην το συζητάς καθόλου για τους λόγους που είπαμε.

 

Μπορείς να κάνεις 2 πράγματα.

Είτε να ψάξεις να βρεις κάτι άλλο ώστε να ξεφύγεις από το οικογενειακό περιβάλλον, αλλά να ξέρεις ότι εκεί δεν θα έχεις διευκολύνσεις και οι συνθήκες πιθανόν να είναι ζόρικες (αλλά θα έχεις την ανεξαρτησία σου),

είτε θα μείνεις στο οικογενειακό περιβάλλον, αλλά θα προσπαθήσεις και από την πλευρά σου να εκτιμάς τις διευκολύνσεις ή τον καλό μισθό που σου δίνουν (και να το δείχνεις έμπρακτα)

[manoulina]

Αν επιτρέπεται το επειχήρηση έχετε? Οι γονείς σου είναι κοντά στη σύνταξη και ίσως προβλέπεται να σου μείνει η επιχείρηση?

Ίσως να ακούγονται περίεργα όσα ρωτάω, αλλά όλα παίζουν το ρόλο τους...

[tsagbaby]

Οι γονείς μου αγαπούν πολυ αυτη την επιχειρηση και την εφτιαξαν με πολυ μεράκι. Αυτη τη στιγμη είναι το μονο που εχουν και παντα αγωνιουσαν τι θα απογινει οταν εκεινοι αποσυρθουν. Για συνταξη δεν το συζητουν συντομα μια και τους αρεσει να δουλευουν κ εχουν και ηλικιακα μια δεκαετια ακομα. οποτε αν αυτο που θελεις να πεις ειναι να κανω υπομονη μερικα χρονια....νομιζω τα δεκα ειναι πολλα για να υπομεινω την ασχημη συμπεριφορα (ηδη την αντεξα για αλλα δεκα μεχρι τωρα). η επιχειρηση εχει αντικειμενο που προσωπικα ποτε δεν μου αρεσε, ομως για οικονομικους και συναισθηματικους λογους επελεξα να ασχοληθω με αυτο, προσπαθωντας και τα οικονομικα οφελη να εχω και εκεινους να βοηθησω. βλεπω ομως πως ουτε εγω ικανοποιουμαι πλεον απο αυτη τη συνεργασια και προφανως ουτε εκεινοι εισπρατουν απο μενα αυτο που ηθελαν.

το θεμα βεβαια της συζητησης εχει λιγο μεταφερθει στον αν θα μεινω η οχι στην οικογενειακη επιχειρηση, εγω αρχικα αυτο που ρωτησα ειναι πως ειναι δυνατο μια οικογενεια να μειωσει τα εξοδα της ωστε να επιβιωσει με ενα μισθο.

[bobonela]

το θεμα βεβαια της συζητησης εχει λιγο μεταφερθει στον αν θα μεινω η οχι στην οικογενειακη επιχειρηση, εγω αρχικα αυτο που ρωτησα ειναι πως ειναι δυνατο μια οικογενεια να μειωσει τα εξοδα της ωστε να επιβιωσει με ενα μισθο.

 

Κοπέλα μου, αν κατάλαβα καλά από το αρχικό μήνυμα, δεν μιλάμε για επιβίωση με ένα μισθό, αλλά με μισό. Αφού ο άντρας σου δεν εργάζεται τους χειμερινούς μήνες, πώς είναι δυνατόν να τα βγάλετε πέρα τέσσερα άτομα? Αν δεν έχετε να λαβαίνετε κάποιο ενοίκιο ή εισόδημα από χωράφια ή τραπεζικούς τόκους, τέλος πάντων να έχετε κάποια πάγια είσπραξη που συνήθως έχουν στις επαρχίες οι άνθρωποι, τότε δεν νομίζω ότι με τους μισθούς των 6 μηνών του συζύγου, μπορείτε να επιβιώσετε. Αν αρρωστήσουν τα παιδιά θα τα πας με φύλλο απορίας στο νοσοκομείο??? Δε μιλάμε για τα βασικά είδη διαβίωσης..... Αυτά μόνο αυξάνονται.

Μίλα με τους γονείς σου και βρείτε μία λύση. Αφού πρόκειται να σου μείνει μελλοντικά η επιχείρηση (είσαι μοναχοπαίδι?) τότε ίσως καταλάβουν το πρόβλημά σου και τις προθέσεις σου και αλλάξουν στάση. Δεν νοιάζονται άλλωστε για το πώς ζείτε και πώς τα βγάζετε πέρα? Δεν τους απασχολεί αν φύγεις από κει πώς θα επιβιώσετε? Βρείτε μία λύση μαζί. Το να στηριχτείς σε 6μηνη μισθοδοσία, θα σας καταποντίσει και θα φέρει τρελλή γκρίνια.

Είσαι εκπαιδευτικός απ'ό,τι κατάλαβα που περιμένει διορισμό? Γιατί δεν κάνεις μαθήματα σε παιδιά σποραδικά?

[elin]

Καλησπέρα.

 

Λοιπόν...από πού να το πιάσω...Αναφορικά με το αν ζει μια οικογένεια με 1 μισθό, ναι, ζει. Τρόπους να κάνεις οικονομία είπαν οι προλαλήσασες, οι οποίες είπαν και πολλά σωστά πράγματα.

 

Το θέμα είναι όμως, αυτός ο μισθός είναι εξασφαλισμένος εσαεί;Πλέον κ στο δημόσιο να είσαι, καταργούνται οργανισμοί και οργανικές θέσεις εν μία νυκτί (βλέπε ΕΡΤ). Στις μέρες μας δεν μπορείς να ελπίζεις ότι το χειμώνα ο σύζυγος "κάτι" θα βρει.Κ αν δεν το βρει? Κ αν μείνει άνεργος?Όσο για σένα, εδώ παλαιότερα και δεν έβρισκες δουλειά αν ήσουν γυναίκα με δύο μικρά παιδιά, πώς θα βρεις τώρα-συζητάμε την οπσιόν να αφήσεις την οικογενειακή επιχείρηση και να βρις κάτι άλλο. Όσο για το να μείνεις στο σπίτι με δύο μικρά παιδιά, είναι δύσκολο, ειδικά αν δεν έχεις κάποιον να σε ξεκουράσει έστω μια ωρίτσα μέσα στην ημέρα. Μπορεί να νομίζεις ότι θα περνάτε ποιοτικό χρόνο, αλλά φαντάσου να κοιμούνται εναλλάξ μέσα στην ημέρα κ συ να πρέπει να καθαρίσεις-πλύνεις-τρίψεις-μαγειρέψεις-κάνεις το διαιτητή-ασχοληθείς δημιουργικά μαζί τους-και ασχοληθείς και με σένα...χρόνος ελάχιστος έως ανύπαρκτος(ανάλογα την τελειομανία του καθενός). Η δουλειά πάλι, είναι μια διέξοδος. Μπορεί τώρα να είναι μεγάλη κούραση, αλλά όταν με το καλό τα παιδάκια μεγαλώσουν, τι θα κάνεις? Χώρια η ασφάλιση, το συνταξιοδοτικό, η ανεξαρτησία και σιγουριά που σου δίνουν οι απολαβές...(τα είπαν τα κορίτσια πιο πάνω)

 

 

Τώρα για το ενδεχόμενο να βρεις άλλη δουλειά...αντιλαμβάνομαι ότι το να είναι ο γονέας εργοδότης περιπλέκει καταστάσεις και ρόλους, όμως δεν μπορείς να φανταστείς τι σημαίνει να δουλεύεις 15ωρα 7 ημέρες την εβδομάδα, χωρίς υπερωρίες...(τον καλό καιρό)Κ δεν φαντάζεσαι τι σημαίνει να πηγαίνεις στη θέση σου καθημερινά απλήρωτος τη σήμερον ημέρα, για να δείξεις τι ευσυνείδητος υπάλληλος είσαι, να μην διεκδικείς δεδουλευμένα, να δουλεύεις σκ αμισθί, να βάζεις κανονική άδεια για το παιδί σου που ασθένησε (εννοείται δεν πετάγεσαι "για καμιά ωρίτσα" στο σπίτι να βάλεις το φαγητό να βράζει)...και η λίστα καταπάτησης του είναι σου, των προσωπικών σου αναγκών, των εργασιακών σου δικαιωμάτων, της προσωπικότητάς σου συνεχίζεται...Άκόμη, ποιος σου είπε ότι θα κάνεις αυτό που σου αρέσει/έχεις σπουδάσει/έχεις κλίση/κλπ?Χώρια την ανεξαρτησία και σιγουριά που σου δίνουν οι απολαβές...(τα είπαν τα κορίτσια πιο πάνω)

 

Τώρα για το ότι ευελπιστείς να διοριστείς σαν εκπαιδευτικός, δεν το σχολιάζω...

 

Λες ότι θέλεις μόνο απαντήσεις για το αν ζει μια οικογένεια με ένα μισθό γιατί η κουβέντα ήρθε στη σημερινή εργασία σου που είναι η οικογενειακή σου επιχείρηση.Ναι, περνάς με ό,τι έχεις, όπως έχει γραφτεί σε άλλο θέμα.Ωστόσο η απάντηση που δίνει ο καθένας έχει να κάνει με τις συνθήκες και τους όρους που αντιμετωπίζει, οπότε υπό αυτό το πρίσμα, καλά κάνεις και το αναφέρεις.

 

Στη θέση σου λοιπόν, θα συζητούσα με τους γονείς μου ώστε να μειωθεί το ωράριό μου και οι αποδοχές μου αναλογικά-όπως θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε άλλη εργασία σε ιδανικές συνθήκες-γιατί σήμερα τα μεγέθη αυτά μεταβάλλονται με αντιστρόφως ανάλογο τρόπο (το ωράριο αυξάνεται και οι αποδοχές μειώνονται!!!), θα συνέχιζα να στέλνω για λίγες ώρες τα παιδιά στο σταθμό (για τα οφέλη που προσφέρει, όπως είπαν οι προλαλήσασες) και...βλέποντας και κάνοντας.

 

Καλή επιτυχία ό,τι κ αν αποφασίσεις!

[manoulina]

Νομίζω οτι η πρόταση της elin για μείωση ωραρίου συνεπως και μισθού είναι η καλύτερη για αρχή. Έτσι θα πειραματιστείς κατά κάποιο τρόπο και στο αν μπορείτε να τα βγάλετε πέρα με λιγότερα έσοδα.

Επίσης για να δουλεύεις με τους δικούς σου, σημαίνει οτι οι σχέσεις σας, όσες εντάσεις κι αν έχουν είναι καλές αν μη τι άλλο. Οπότε το να κουβεντιάσεις ήρεμα μαζί τους για τα προβλήματα σου δεν είναι κακή ιδέα.

 

Το αν ζει μια οικογένεια με ένα μισθό στην πραγματικότητα δεν μπορεί να στο απαντήσει κανείς. Είναι τελείως υποκειμενικό. Επίσης παίζει ρόλο και τι μισθό. Άλλο είναι να παίρνει 600? και άλλο 3.000? το μήνα.

Το θέμα είναι πως έχει συνηθίσει ο καθένας να ζει, τι ανάγκες έχει δημιουργήσει, πως έχει μάθει και πόσο πρόθυμος είναι να κανει βουτιά στα πιο δύσκολα απο επιλογή.

Το πραγματικό ερώτημα είναι έχετε αποφασίσει με τον άντρα σου να είστε μαζί σαν μια γροθιά στα δύσκολα? Σε μέρες άσχημες? Είστε έτοιμη να αντιμετωπίσετε την πιθανή (λέω τώρα...) κριτική που μπορεί να δεχτείτε απο τους γονείς σου, του τύπου "δε σου άρεσε να δουλεύεις μαζί μας, φάτα τώρα!"

Δε στα λέω με κακία, απλά προσπαθώ να σου εκθέσω πτυχές του θέματος που ίσως να μην σκεφτήκατε. Συνήθως το οικονομικό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα ανάμεσα στα ζευγάρια, που φέρνει γκρίνιες, νεύρα και απομάκρυνση.

Δες όλες τις παραμέτρους πρώτα.

[molgam]

Καλησπέρα σε όλες και όλους! γράφω το μήνυμα αυτό αναζητώντας περισσότερο ψυχολογική συμπαράσταση (το διευκρινίζω επειδή μπορεί να θεωρηθεί αδιάκριτο το θέμα που θίγω). τον τελευταίο χρόνο όντας εργαζόμενη και με τα δύο παιδιά (3.5 και 2 ετών) σε διαφορετικούς παιδικούς σταθμούς, και τρέχοντας πανικόβλητη να προλάβω δουλειά, σπίτι, παιδιά, σύζυγο και κάπου κάπου κ τον εαυτό μου , μου δημιουργήθηκαν απορίες όπως: αξίζει να το περνάμε όλο αυτό για τα λίγα εξτρα χρήματα που μένουν? σκέφτομαι να αφήσω τη δουλειά και να μείνω σπίτι το επόμενο διάστημα, παρόλο που ξέρω πως κλεισμένη σε ένα σπίτι με δυο μικρα παιδιά μόνο διακοπές δεν θα είναι. τουλάχιστον όμως θα μένει σίγουρα περισσότερος ποιοτικός χρόνος μαζί τους.

Αυτό που με προβληματίζει είναι τα έξοδα που τρέχουν και το κατά πόσο θα τα βγάλουμε πέρα με ένα μισθό, δεδομένου του ότι ο αντρας μου είναι ξενοδοχοϋπάλληλος και για κάποιους μήνες το χειμώνα είναι εκτός ξενοδοχείου. ελπίζω στο ότι θα βρει κάτι προσωρινό μέχρι τον απρίλη και πάλι όμως τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Πως αλήθεια εν μέσω οικονομικής κρίσης καταφέρνετε να μειώσετε τα έξοδα του σπιτιού σας και κυρίως πόσο εφικτό είναι στις μέρες μας να ζήσει μια τετραμελής οικογένεια με ένα μόνο μισθό?????

 

 

Γεια σου! Διάβασα προσεκτικά και αυτά που έγραψες και αυτά που είπαν οι φίλες. Καταρχήν και μόνο που το συζητάς, νομίζω ότι σε αποφορτίζει αρκετά και ίσως σε ηρεμήσει και λίγο για να επιλέξεις τη καλύτερη δυνατή λύση, πρώτα για εσένα και μετά για την οικογένειά σου. Αυτό που διέκρινα, από τα συμφραζόμενα, είναι ότι η συναισθηματική πίεση που σου ασκείται μάλλον έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που πλέον νε είναι διαχειρίσιμη από εσένα παρά μόνο αν απομακρυνθείς από το χώρο εργασίας σου ( ξέρω πάρα πολύ καλά τί σημαίνει "εχθρικό" περιβάλλον εργασίασ, διαρκής ανησυχία και αγωνία για να μην ακούσεις ότι κάτι δεν έκανες σωστά κλπ). Η λογική λέει ΄,τι ακριβώς σου είπαν και οι υπόλοιπες φίλες. Οι καιροί είναι δύσκολοι, η εργασία του συζύγου σου 6 μηνη με περιστασιακές δουλειές στο μεσοδιάστημα, τα έξοδα τρέχουν, θέσεις εργασίας είναι δυσεύρετες.... και όμως όλα αυτά που είμαι σίγουρη ότι δεν τα ακούς πρώτη φορά από εμάς αλλά τα έχεις χιλιοσκεφτεί δεν σε πτοούν από το να σκεφτείς σοβαρά το ενδεχόμενο να ζείτε με μισό στην ουσία μισθό. Πράγμα που μου λέει ότι έχεις φτάσει στα όρια σου με τον εργοδότη σου (δεν μπαίνω στη διαδικασία οτι είναι οι γονείς σου) και ότι αυτή την περίοδο είναι πολύ πολύ σημαντικό να ηρεμήσεις και να ισορροπήσεις για να μπορέσεις κατ' επέκταση να προσφέρεις δημιουργικά στην οικογένειά σου (το σύζυγο και τα παιδιά σου) και όχι λόγω του πανικού και της απόγνωσης να προσθέσεις και άλλο ένα πρόβλημα σε αυτά που ήδη καλέισαι να διαχειριστείς. Μια οικογένεια, όσες αλχημείες και να κάνει, δεν μπορεί να ζήσει με τα χρήματα που αναφέρεις. Και όχι γιατί αναζητά την ευκολία αλλά γιατί όσες περικοπές και να κάνεις, δυστυχώς ή ευτυχώς, υπάρχουν ανάγκες που δεν γίνεται να παραγνωρίσεις. Νομίζω, χωρίς να ξέρω τις συνθήκες και χωρίς να είμαι μέσα στον χορό που λέει και η παροιμία, ότι αυτό που προέχει είναι να βάλεις ευγενικά και ωραία τα όριά σου στο χώρο εργασία σου αναλαμβάνοντας αντίστοιχα και τις ευθύνες που επιφέρει η πράξη αυτή. Αυτό σημαίνει part time απασχόληση, για να μην χάσεις κυρίως την ασφάλισή σου-δεν έχεις προστατευόμενα μέλη τα παιδιά?- με τον αντίστοιχο μισθό και τον απαραίτητο χρόνο έτσι ώστε να έχεις τη δυνατότητα να σκεφτείς πώς θα προχωρήσεις και με ποιο τρόπο θα μπορέσεις να ανεξαρτητοποιηθείς επαγγελματικά ή να σκεφτείς με ποιό τρόπο και με ποιό ρόλο θέλεις να παραμείνεις στην οικογενειακή επιχείρηση. Θα ήταν αστοχία να διακόψεις τον παιδικό σταθμό για τους αυτονόητους λόγους αλλά πιστεύω ότι θα ήταν εύστοχο να αρχίσεις να ψάχνεις προγράμματα -μέχρι τον διορισμό- επαγγελματικής αποκατάστασης που επιδοτούνται. Το Διαδίκτυο είναι γεμάτο από πληροφορία αρκεί να έχεις χρόνο και να είσαι ψύχραιμος. Τέλος, ας έχουμε στο μυαλό μας ότι όσο δύσκολες και να έιναι οι εποχές ( η δυσκολία βέβαια είναι υποκειμενική. Κάθε γενιά δημιουργεί άλλες ανάγκες και ίσως αν ρωτούσαμε ανθρώπους δυο και τρεις γενιές πριν από εμάς να μας έλεγαν ότι δεν τη θερούν δύσκολη τη δική μας εποχή γιατί αυτοί έχουν περάσει πολύ χειρότερα!) επιλογές υπάρχουν. Αρκεί να είμαστε ψύχραιμοι και συνειδησιακά ήρεμοι. Ελπίζω να βοήθησα. Καλή συνέχεια σε ό,τι και αν αποφασίσεις.

[tsagbaby]

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που αφιερώσατε για να μου απαντησετε ολες. Ομολογω οτι οσα γραψατε είναι χρήσιμη τροφή για σκέψη. Molgam η απαντηση σου εφτασε πολυ κοντα σε αυτο που περνώ. Η αληθεια είναι οτι δεν μπηκα να γραψω στο forum μια βιαστικη κ εν θυμω αποφαση. Εχω σκεφτει και ξανασκεφτει ολες τις παραμετρους και οχι μονο τωρα αλλα χρονια τωρα. Η αληθεια ειναι οτι αισθανομαι μεγαλη ψυχολογικη πιεση γιατι με την οικογενεια μου ειμαστε μεν πολυ δεμενοι εχουμε περασει ομως και πολλες δυσκολες καταστασεις που αλλες μας ενωσαν και αλλες προκαλεσαν τσακωμους. Πιστευω οτι το γεγονος οτι εχουμε μπλεξει τη δουλεια με την οικογενεια δεν μας κανει πια καλο και ισως ο ρολος μου στην επιχειρηση πρεπει να γινει βοηθητικος και να βρω ενα τροπο ωστε η κυρια εργασια μου να ειναι αλλη. Για μενα προεχει πάνω από ολα η οικογενεια και η ψυχικη ηρεμια και αν με ρωτησετε προτιμώ να συνεχίσουν να είναι μόνο γονείς μου και όχι εργοδότες μου. Ξέρω οτι παιρνω αυτη την αποφαση σε πολυ δυσκολους καιρους . Ευτυχως ο συζυγος μου ειναι κοντα μου σε αυτη την αποφαση καθως γνωριζει σφαιρικα την κατασταση. δεν ξερω ποσο θα αντεξει κ αυτος ο καημενος να σηκωνει τα οικονομικα βαρη μιας ολοκληρης οικογενειας ελπιζω ομως οτι μΑΖΙ θα προσπαθησουμε και θα καταφερουμε να παραμεινουμε ευτυχισμενοι.

Όσο αφορά το θέμα του παιδικου για τα παιδιά, σίγουρα θέλω να τα στείλω γιατί αντιλαμβάνομαι τα οφέλη και για εκείνα και για μένα φυσικά. Περιμένω αποτελέσματα από ΕΣΠΑ και δημοτικούς σταθμούς. Δυστυχως δεν ειμαστε πλεον σε θεση να πληρωνουμε 500 ευρω σε ιδιωτικο. Ελπίζω λοιπον να τα πάρουν κάπου για να δω και γω απο κει και περα επαγγελματικα τι μπορω να κανω. Διαφορετικα αναγκαστικα θα μεινω σπιτι.

Αυτο που σκεφτομαι αν ολα πανε καλα με τους παιδικους είναι να συνεχισω να εργαζομαι στην επιχειρηση για ενα διαστημα με μικροτερες αποδοχες για να ηρεμησουν και οι δικοι μου και στο μεταξυ να ψαξω για κάτι αλλο που να αφορα και τον κλαδο μου.

[Super.mum]

Κορίτσια μου καλησπέρα! Ήθελα να σας ρωτήσω (αν βέβαια δεν είναι αδιάκριτο το θέμα που ανοίγω) για τα έξοδα σας του σούπερ μάρκετ μέσα στο μήνα. Ποσα χαλάτε και για ποσα άτομα ; Εμείς είμαστε 4 πλέον. Ο μεγάλος μου γιος που είναι 22 μηνών και καταλαβαίνετε τις ανάγκες που έχει ένα μωρό από καλό ποιοτικό φαγητό σε αυτή τη φάση της ζωής του. Ο μικρός μου γιος τώρα ξεκινάει τα λαχανικά. Όποτε ακόμα δεν τρώει κανονικά. Το θέμα είναι ότι μαζί με μανάβικο εμείς χαλάμε 450 περίπου το μήνα σε σούπερ μάρκετ. Σας φαίνεται λογικό αυτό το ποσο ; Σας φαίνεται λίγο η πολύ ; Αν θέλετε πείτε μου ποσα είναι εσάς περίπου τα έξοδα σας για σούπερ μάρκετ και μανάβικο. 

[love kids]

Just now, Super.mum είπε:

Κορίτσια μου καλησπέρα! Ήθελα να σας ρωτήσω (αν βέβαια δεν είναι αδιάκριτο το θέμα που ανοίγω) για τα έξοδα σας του σούπερ μάρκετ μέσα στο μήνα. Ποσα χαλάτε και για ποσα άτομα ; Εμείς είμαστε 4 πλέον. Ο μεγάλος μου γιος που είναι 22 μηνών και καταλαβαίνετε τις ανάγκες που έχει ένα μωρό από καλό ποιοτικό φαγητό σε αυτή τη φάση της ζωής του. Ο μικρός μου γιος τώρα ξεκινάει τα λαχανικά. Όποτε ακόμα δεν τρώει κανονικά. Το θέμα είναι ότι μαζί με μανάβικο εμείς χαλάμε 450 περίπου το μήνα σε σούπερ μάρκετ. Σας φαίνεται λογικό αυτό το ποσο ; Σας φαίνεται λίγο η πολύ ; Αν θέλετε πείτε μου ποσα είναι εσάς περίπου τα έξοδα σας για σούπερ μάρκετ και μανάβικο. 

Εμείς είμαστε τριμελής οικογένεια, το παιδί σε ηλικία Δημοτικού. Ακριβώς δεν τα έχω υπολογίσει, αν και θα έπρεπε, αλλά νομίζω ότι μαζί με φρούτα, κρέατα (συνήθως από κρεοπωλείο) και σούπερ μάρκετ ξοδεύουμε κάπου €400. Όχι κάθε μήνα τα ίδια φυσικά, π.χ. όταν αγοράζω και απορρυπαντικά, καθαριστικά κλπ. μπορεί να είναι πιο πολλά. Αντίστοιχα κάποιους μήνες μπορεί να είναι και αρκετά λιγότερα. Μάλλον θα αρχίσω να τα καταγράφω.  

Πάντως όταν πάει ο σύζυγος στο σούπερ μάρκετ, ο λογαριασμός ανεβαίνει κατακόρυφα. Δε συμφέρει.