eirinako

Γινεται. Απλα δεν το ξερουν ολοι. Και ισως δεν συμφερει κιολας. Εμενα την κορη μου την παρακολουθουν σε μεγαλο νοσοκομειο. Πως δεν ξερουν;;;

Υπάρχει. Τα γράφω πιο πάνω. Ειναι εξειδικευεμενες γνωσεις και ειναι λογικο να μην γνωριζουμε αν δεν μας εχει συμβεί.

Θα κανει αιματολογικη εξεταση για Αντισώματα ινσουλινης. Στο ετησιο τσεκ απ αιμοτολογικών.Παντα βάζουν εξεταση ζαχαρου, μαζι πες της να βαλει και ινσουλινικα. Γιατι μπορει να εχει ξεκινησει και να μην φαινεται ακομα στο ζαχαρο. Οταν φανει στο ζαχαρο, ειναι πλεον αργα. Αν ειναι υψηλα τα αντισωματα, σημαινει οτι εχει αρχισει η αυτοανοσια. Μεχρι ομως να νοσησει, υπαρχει παραθυρο αντιστροφής. Εμεις ετσι το καταλάβαμε. Μπορεις όμως να το βρεις ακομα και πριν εκδηλωθουν τα αντισώματα με γενετικο ελεγχο. Αυτο προτεινεται κυρίως για ατομα με συγγενεις που νοσουν. Εμεις καναμε και αυτο τον ελεγχο και οντως υπηρχε γονιδιο παρολο που δεν νοσει κανεις μας, ουτε υπαρχει κληρονομικοτητα. Ετσι ξεκινησαμε θεραπεια και αντιστρεψαμε τα αντισωματα μετα απο καποιους μηνες αγωγης. Και ειναι σε μονιμη θεραπεια το παιδι.

Καλημερα, συγνώμη για την καθυστερημενη απάντηση, ειχα καιρο να μπω στο φορουμ. Η κόρη μου προς το παρόν δεν έχει νοσήσει. Κάνει θεραπεία και εχει σταθεροποιηθει η λειτουργία των αντισωμάτων. Παίρνει αγωγή και κανουμε τσεκ απ καθε 6 μηνες. Εχει ξεκινήσει από 2,5 ετών και τώρα είναι 7. Ζω με την αγωνία, αλλά προς το παρον το εχει γλιτώσει. Αν έχεις άλλα παιδάκια δες το. Ειναι σημαντικο να μπουν σε προληψη αν εχουν προδιαθεση. Ειμαι στην διαθεση σου αν χρειαστείς κάτι. Σου εύχομαι οτι καλυτερο για την οικογενεια σου.

Kαλησπέρα, διάβασα με πολυ προσοχή και ενδιαφέρον αυτα που γραφεις και κατανοώ την αγωνία σου . Θα ήθελα να σου πω πολλα αλλα ειμαι σε φαση που δεν έχω πολυ χρόνο. Στο συγκεκριμένο που αναφέρεις σχετικά με τις αποφάσεις, να ξέρεις ότι τόσο μικρά παιδιά στρεσάρονται όταν αντιληφθούν ότι έχουν το βάρος μιας επιλογής της οποίας δεν τους αναλογεί η ευθύνη. Οπως καλή ώρα της λογοθεραπέυτριας. Φυσικά θα προσπαθησεις να καταλάβεις τι προτιμαει, αλλά εσύ θα είσαι τελικά που θα διαλέξεις. Νιώθουν πιο ασφαλή έτσι. Εντάξει δεν εννοώ για θέματα αν θα βαλει ροζ ή κόκκινη μπλούζα, εννοώ για τα σοβαρά. Σχετικά με το θέμα της ωριμότητας, σε τι υπάρχει πρόβλημα εκτός από τον λόγο? Εμένα πχ η μικρη μου ειναι 4 και ντυνεται μονη της απο περσυ. Επειδη όμως έχει κάποιες άλλες δυσκολίες, έχω κάνει αίτηση για αξιολόγηση. Εσύ εχεις αξιολόγηση απο αναπτυξιολόγο ή απο κάποιον φορέα? Ισως θα χρειαζοταν, για να εκτιμήσεις τον χρόνο και τις δυνάμεις της. Αν το παιδί θέλει τον χρόνο του, θα του τον δώσεις και ας πάρει 2 χρόνια αν χρειάζεται. Εγω θα την πήγαινα στην πρώτη να έβλεπα πως θα ξεκινούσε. έχεις σκεφτεί οτι ολο αυτο την πιέζει και για αυτο δεν θέλει να παει? εννοώ οτι ποιος σου εγγυάται οτι και στο δεύτερο κέντρο αν ζοριστεί με την πάροδο των θεραπειών δεν θα αντιδράσει στο να παει? Ετσι οπως το βλέπω εγω, το δεύτερο κεντρο προσφέρει μονο την αλλαγη του περιβάλλοντος. Καταλαβα οτι δεν ενθουσιάστηκες και πολυ απο τις δασκάλες. Δεν ξερω αν σε βοήθησα. Καποιες σκεψεις μου έγραψα.

Κουράγιο και υπομονή!!! Δεν είσαι η μόνη!!! Δύο χρόνια θέλει ο οργανισμός για να κάνει ανοσοποίηση. Για δύο χρόνια θα είστε έτσι. Και μετά πάλι θα αρρωσταίνουν έως τα 7 έτη, αλλά πιο ήπια. Δυστυχώς όλοι περνάμε αυτό το στάδιο ως γονείς. Απλά μέχρι να βρεθούμε εκεί, δεν μπορούμε να φανταστούμε πόσο εξαντλητικό είναι. Εγώ αυτό που έκανα κάθε φορά που αρρώσταιναν ήταν να τις κρατάω σπίτι μέχρι να γίνουν τελείως καλά πριν ξαναπάνε σχολείο. ΄Έτσι μείωνα τις επιπλοκές. Τον πρώτο χρόνο μάλιστα πήγε η μεγάλη παιδικό από Οκτώβριο έως Δεκέμβριο και από Φεβρουάριο έως Απρίλιο. Τόσο αντέξαμε. χαχα Η μικρή παρόλο που δεν πήγαινε, αρρώσταινε χειρότερα, μιας και ήταν πιο ευάλωτη λόγω ηλικίας και κολλούσε από την μεγάλη. Φέτος όμως που πήγε πρώτη χρονιά παιδικό δεν αρρώστησε πολύ. Τα είχε ήδη περάσει τα δύσκολα. Αυτή τη στιγμή το φαρμακείο στο σπίτι είναι ένα ολόκληρο ντουλάπι. Και εγώ νιώθω ένας μικρός γιατρός με τόσα που έχω μάθει. Νοσηλείες 2 μέχρι στιγμής και άπειρες χαμένες μέρες από την ζωή μας. Έχουμε ακυρώσει ταξίδια, γιορτές κτλ. Μάλιστα επειδή και η δουλειά μου είναι πολύ απαιτητική και απαιτεί καθαρό μυαλό και συγκέντρωση, είχα φτάσει στα όρια της απελπισίας. Φέτος τρίτη χρονιά που πάει η μεγάλη σχολείο (νήπιο) είμαστε καλύτερα. Δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις τπτ. Μόνο υπομονή. Θα περάσει ο καιρός. Όλα αυτά που λες είναι σαν να ακούω εμένα πέρυσι και πρόπερσι. Εγώ δεν ξενύχτησα όταν είχα βρέφη. Ξενύχτησα με τις ιώσεις. Και πολύ ψυχοφθόρα και η αγωνία όταν έχεις άρρωστο παιδί όλη την ώρα. Εξαντλήθηκα τόσο πολύ που είναι ένας από τους βασικούς λόγους που δεν έχω κουράγιο να κάνω τρίτο παιδί.

Πάντως κορίτσια, εμένα μου είχαν πει σε κάποιους σταθμούς ότι οι ίδιοι οι γονείς δεν ήθελαν να βγαίνουν τα παιδιά έξω μην κρυώσουν. Οπότε μην θεωρείτε ότι όλοι έχουμε τις ίδιες απόψεις. Αν πας σε σταθμό, και με το που μπεις σου έρθει η γνωστή μυρωδιά κλεισούρας... φύγε. Κάποιοι ούτε τα παράθυρα δεν ανοίγουν.

Εγώ όταν ήταν να επιστρέψω στην δουλειά και ήταν η κόρη μου 10 μηνών, ενώ είχα και την επιλογή των γιαγιάδων, την ξεκίνησα σε βρεφικό σταθμό. Η παιδίατρος ήταν αντίθετη καθώς μου έλεγε ότι αφού έχω και άλλη λύση να τον αποφύγω τον σταθμό γιατί θα νοσηλευτεί. Όπως και έγινε. Αυτό που περάσαμε ήταν πολύ κουραστικό. Να εργαζόμαστε και το μωρό να είναι στα νοσοκομεία. Και την σταμάτησα. Αυτό που θα σε συμβούλευα, είναι όταν θα κάνεις την έρευνά σου, να ρωτάς και να επιμένεις να μάθεις τι πολιτική ακολουθούν στην περίπτωση που ένα μωρό είναι άρρωστο. Πολλοί σταθμοί κυρίως ιδιωτικοί, κρατάνε τα άρρωστα μωρά κανονικά, μιας και θέλουν να εξυπηρετήσουν τους γονείς που δεν έχουν που να τα αφήσουν. Εκεί γίνεται το έλα να δεις από ιώσεις.

Nαι το γνωρίζω, αν και η μικρή μου δεν νοσεί ακόμα. Διάβασα και στο ΠΕΑΝΔ σχετικά. Ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ πολύ για το μήνυμά σου. Πραγματικά είναι έτσι όπως τα λες. Πέρα από τα πρακτικά θέματα που θα προκύψουν και θα αναγκαστούμε να τα μάθουμε και να πορευτούμε με αυτά, αυτό που με δυσκολεύει αρκετά, είναι το ψυχολογικό κομμάτι της ματαίωσης που νιώθω, σχετικά με την προσδοκία μιας πιο ανέμελης ζωής για την οικογένειά μας και ειδικότερα για την κόρη μου.

Σε ευχαριστώ πολύ δεν το ήξερα.

Γεια σας, θα ήθελα να επικοινωνήσω με γονείς που τα παιδάκια τους αντιμετωπίζουν θέμα σε Σαχκαρώδη διαβήτη τύπου 1. Πως το αντιμετώπισαν οι ίδιοι και το παιδί ψυχολογικά, πως έχει διαμορφωθεί η καθημερινότητά τους και τι έχουν κάνει με το θέμα του σχολείου. Επίσης αν υπάρχει κάποιο παιδάκι που να βρίσκεται σε προληπτική θεραπεία. Η κόρη είναι γονιδιακά προδιατεθημένη να νοσήσει και ήδη έχει αρχίσει να παράγει αντισώματα κατά της ινσουλίνης. Είμαι πολύ αγχωμένη και θα ήθελα να ενημερωθώ και να οργανωθώ όσο περισσότερο μπορώ για το μέλλον. ευχαριστώ

Σε ποια περιοχη σε ενδιαφερει?

Απλα βαριεται να παει οπως κανουμε κι εμεις καμια φορα. Τα κραταει μεχρι να φτασει στο αμην και απλα του φευγουν καποια στιγμη. Εμενα καμια φορα εκανε το ιδιο η κορη μου σε αντιστοιχη ηλικια και οταν την ρωτουσα γιατι δεν πηγε μου ελεγε... αφου επαιζα. Ακομα και τωρα που ειναι 5,5 μπορει να περασουν παρα πολλες ωρες για να παει και της κανω κυρηγμα να μην τα κραταει κτλ. Εγω θα πρότεινα ενα διαστημα να μην ασχοληθεις πολυ. Αστο. Φαση ειναι.

Το είδαμε τελικα το "Βαλς με τα παραμύθια" της Ρουγγέρη. Απλα καταπληκτικο.

Kαλημέρα. Είδε κανείς το "Βαλς με τα παραμύθια" της Ρουγγέρη να μας πει εντυπώσεις? Εμείς πήγαμε την Κυριακή στο "Γύρω γύρω μήνες" και μας άρεσε πάρα πολύ. Ο χώρος είναι πολύ ωραίος, το παραμύθι που διηγούνται είναι απλό και έχει εναλλαγές όπου γίνεται και συμμετοχή των παιδιών και δεν βαριούνται. Οι δικές μου, 3 και 5 ετών πέρασαν πολύ ωραία και θέλουν να ξαναπάμε. Κάθε μήνα η παράσταση αλλάζει. Του Δεκεμβρίου έχει και γιορτινά στοιχεία λόγω Χριστουγέννων. Τι άλλο μπορούμε να δούμε τώρα στις γιορτές? Έχετε δει κάτι να μας πείτε γνώμες?