ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΣΕ ΤΡΙΤΟΥΣ?

[oresmy]

Όταν χρειαστεί να βγούμε καμιά βολτίτσα τον αφήνω στην μάνα μου την οποία εμπιστεύομαι απόλυτα όχι γιατί είναι μάνα μου αλλά γιατί ακούει τους "κανόνες" που της θέτω και επειδή είναι και σχετικά νέα δεν έχει τίποτα παλιές αντιλήψεις και δεν κάνει πράγματα πίσω από την πλάτη μου.

Επίσης τον έχω αφήσει και την πρώτη μας χρονιά που ήταν μικρός και εμείς τα είχαμε δει όλα από την κούραση για να πάμε τα δυο μας 5 μερούλες διακοπές. Από τότε όμως δεν έχει ξαναγίνει αυτό γιατί το παιδάκι μου μεγαλώνει, καταλαβαίνει και θέλω να έχει αναμνήσεις από διακοπές με τους γονείς του και επίσης δεν μπορώ να με φανταστώ να πηγαίνω διακοπές χωρίς αυτό. Την πρώτη χρονιά όμως μας ήταν απαραίτητες!!!

 

Στην πεθερά μου δεν θα τον άφηνα όμως με τίποτα ούτε για ένα βράδυ όχι γιατί έχω κάτι με την γυναίκα, ίσα ίσα δεν ανακατεύεται είναι καλή χρυσή αλλά....

Αν θέσω κάποιους κανόνες δεν θα ακούσει! Όχι από κακία πχ αν τον βάλει για ύπνο και γκρινιάξει θα πάει αμέσως να τον σηκώσει! Αν ζητήσει να φάει δεκαπέντε πράγματα θα του τα δώσει όλα για να μην στεναχωρεθεί το παιδί όπως λέει. Αν αρχίσει να πετάει πράγματα κάτω θα το αφήσει να κάνει το σπίτι λίμπα και να σπάσει ότι θέλει για να το αφήσει να παίξει και να το ευχαριστηθεί! Αν ζητήσει οτιδήποτε θα του κάνει το χατίρι την επόμενη στιγμή!

Με λίγα λόγια αν το αφήσω λίγες μέρες μαζί της θα μου "χαλάσει" το παιδί και το πρόγραμμα που έχω εφαρμόσει εγώ σε αυτό.

Μια φορά που η μητέρα μου δεν μπορούσε την είχα φωνάξει και τον κράτησε στο σπίτι μας ώστε να είναι στο περιβάλλον του και να μην αποδιοργανωθεί.

 

Τώρα για το αν θα το έστελνα διακοπές με παππούδες - γιαγιάδες είναι δύσκολη ερώτηση. Καθώς είναι μόνο 3 ετών σε αυτή την ηλικία δεν θα τον έστελνα με τίποτα. Και για το αν θα τον έστελνα αργότερα αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να απαντήσω τώρα.....

[BabyCute]

Sophie η πεθερά σου φαίνεται χρυσή γιαγιά παντως (προτιμώ να τον καλομάθει παρα να του φωνάζει και υπαρχουν τόσες που φωνάζουν/ουρλιαζουν/τρομοκρατούν τα μικρα χωρις να το ξερει καν η μάνα!)

Αλλα καταλαβαινω πλήρως για το 'χαλασμα' που λες. Αυτος ειναι ο λόγος που δεν εχω αφήσει το μαναρι μου ποτε με γιαγιά (είτε για babysitting η για διανυκτέρευση)

Οπότε για διακοπές δεν συζητάμε καν...

[oresmy]

Sophie η πεθερά σου φαίνεται χρυσή γιαγιά παντως (προτιμώ να τον καλομάθει παρα να του φωνάζει και υπαρχουν τόσες που φωνάζουν/ουρλιαζουν/τρομοκρατούν τα μικρα χωρις να το ξερει καν η μάνα!)

Αλλα καταλαβαινω πλήρως για το 'χαλασμα' που λες. Αυτος ειναι ο λόγος που δεν εχω αφήσει το μαναρι μου ποτε με γιαγιά (είτε για babysitting η για διανυκτέρευση)

Οπότε για διακοπές δεν συζητάμε καν...

 

Χαχα babycute μου μιλάμε και σε αυτό το topic!!!

Τι να κάνω η έρημη... όσο καθόμουν και δεν δούλευα κουράστηκα πάρα πολύ να μάθω 5 πράγματα στον μικρό μου και είναι κρίμα να παιδεύεσαι εσύ και ξαφνικά τσουπ έρχεται μια γιαγιά και στα χαλάει όλα!!!! Οπότε με καταλαβαίνεις απόλυτα!

Όχι δεν έχω παράπονο τον αγαπάει αλλά είναι της παλιάς σχολής ξέρεις θα πει και κανά ψεμματάκι ε... και δεν θέλω γιατί στο κάτω κάτω εγώ ζω κάθε μέρα με τον μικρό μου και στην δική μου ζωή θα έχει επιπτώσεις ότι θα του μαθαίνει!

[BabyCute]

Ε μα επειδή έγραψες εσυ εδω γράφω και εγω αλλιώς δεν θα έγραφα!

 

Ναι σε καταλαβαινω 10000%. Η πεθερά μου (αν και πολυ γλυκεια σε γενικές γραμμές) εχει την ανήψια μου παρα πολυ συχνά.... Και η μικρή αν και μονο 4 δυστυχώς εχει τεράστιο πρόβλημα σε ύπνο φαί . Αν η πεθερά θέλει να γιορτάσουν τα γενέθλια της σε εστιατόρια στις 22:00 θα το κάνουν με την μικρή και μετα όλοι αναρωτιούνται γιατι δεν κοιμήθηκε ποτε κανονικά την νύχτα!

Και πολλα αλλα τέτοια !

Και αν και τωρα ειμαι νοσοκομείο αυτες τις μερες αν και με ρώτησε η πεθερά αν θελω βοήθεια με το μαναρι μου της είπα ο πατέρας του τα καταφέρνει μια χαρα και αν χρειαστούμε εχουμε και μια babysitter για το βράδυ και παιδικό για το πρωί - με βαριά καρδια το είπα γιατι την λυπήθηκα να σου πω , δεν θελω να νοιώθει άχρηστη, αλλα δεν ρισκάρω αυτά που εχει μάθει ο δικός μου.... Ακριβως αυτο που είπες!!

[oresmy]

Πάντως δεν θέλω να κάνω διακρίσεις ξεχωρίζοντας την μητέρα μου από την πεθερά μου αλλά η αλήθεια είναι ότι επειδή είναι αρκετά νεότερη έχει και άλλη νοοτροπία ε και στην μαμά μπορώ να βάλω και καμιά φωνή ενώ στην πεθερά όχι

Από Δευτέρα θα πάει και μένα ο μικρός μου παιδικό και έτσι δεν θα τον έχει καμιά τους! Τώρα με τον ερχομό του δεύτερου μωρού μας εύχομαι να γίνει ένα θαύμα και να μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα έτσι ώστε να κάτσω στο σπιτάκι μου και να μεγαλώσω τα παιδάκια μου με τον δικό μου τρόπο.....

[Annitamik]

Δε βρήκα πιο σχετικό θέμα, αλλά είπα να γράψω εδώ καθώς με απασχολει τελευταία. Η κόρη μου κοντεύει δύο και εκτός δουλειάς και μια φορά το μήνα πλέον για καφέ ( γιατί με τη δουλειά δε βολεύει) δεν την αφήνω μόνη. Ο άντρας μου κάποια στιγμή θέλει να πάμε ταξίδι μέσα στη χρονιά που έρχεται οι δύο μας. Τόσο καιρό είχα διάφορους λόγους : ήταν μωρό, θήλαζε, δεν μένει με άλλους ανθρώπους, κορονοιος, που να τρέχουμε τώρα... καταλάβατε τέλος πάντων. Τώρα πλέον είναι δύο, με το θηλασμό όπως βλέπω οδεύουμε στο τέλος, μένει με απίστευτη χαρά με τη γιαγιά της - την έχει κοιμήσει πολλές φορές και βράδυ μέχρι να γυρίσω από τη δουλειά, ο κορονοιος βέβαια ζει και βασιλεύει αλλά οκ τι να κάνουμε . Εμένα όμως δε μου αρέσει πολύ η ιδέα να την αφήσω πίσω στους παππούδες και να πάω ταξίδι έστω και για λίγες μέρες. Αντίθετα θα ήθελα να πάμε σαν οικογένεια , να είμαστε καλά πρώτα από όλα και φυσικά αν το επιτρέψουν οι συνθήκες που ζούμε γιατί κάθε τόσο αλλάζουν. Εσείς το κάνετε; Νομίζω ότι η μικρή με έχει ακόμη ανάγκη, αλλά δε ξέρω αν εγώ έχω το θέμα και τελικά εγώ το έχω ανάγκη. Να πω εδώ ότι από όταν γεννήθηκε πήγαμε πέρσι οι τρεις μας λίγες μέρες στη θάλασσα. Επίσης, να πω ότι δεν την έχω αφήσει ποτέ βράδυ για να μείνω μόνη με τον άντρα μου κάτι που επίσης μου ζητάει. Το οποίο είναι κάτι πιο εφικτό από το ταξίδι.Δε πιστεύω ότι θα έχει θέμα το παιδί σε αυτή την φάση και ηλικία, αλλά δε μου βγαίνει

[μαγιοπουλας]

πρίν από 20 λεπτά , Annitamik είπε:

Δε βρήκα πιο σχετικό θέμα, αλλά είπα να γράψω εδώ καθώς με απασχολει τελευταία. Η κόρη μου κοντεύει δύο και εκτός δουλειάς και μια φορά το μήνα πλέον για καφέ ( γιατί με τη δουλειά δε βολεύει) δεν την αφήνω μόνη. Ο άντρας μου κάποια στιγμή θέλει να πάμε ταξίδι μέσα στη χρονιά που έρχεται οι δύο μας. Τόσο καιρό είχα διάφορους λόγους : ήταν μωρό, θήλαζε, δεν μένει με άλλους ανθρώπους, κορονοιος, που να τρέχουμε τώρα... καταλάβατε τέλος πάντων. Τώρα πλέον είναι δύο, με το θηλασμό όπως βλέπω οδεύουμε στο τέλος, μένει με απίστευτη χαρά με τη γιαγιά της - την έχει κοιμήσει πολλές φορές και βράδυ μέχρι να γυρίσω από τη δουλειά, ο κορονοιος βέβαια ζει και βασιλεύει αλλά οκ τι να κάνουμε . Εμένα όμως δε μου αρέσει πολύ η ιδέα να την αφήσω πίσω στους παππούδες και να πάω ταξίδι έστω και για λίγες μέρες. Αντίθετα θα ήθελα να πάμε σαν οικογένεια , να είμαστε καλά πρώτα από όλα και φυσικά αν το επιτρέψουν οι συνθήκες που ζούμε γιατί κάθε τόσο αλλάζουν. Εσείς το κάνετε; Νομίζω ότι η μικρή με έχει ακόμη ανάγκη, αλλά δε ξέρω αν εγώ έχω το θέμα και τελικά εγώ το έχω ανάγκη. Να πω εδώ ότι από όταν γεννήθηκε πήγαμε πέρσι οι τρεις μας λίγες μέρες στη θάλασσα. Επίσης, να πω ότι δεν την έχω αφήσει ποτέ βράδυ για να μείνω μόνη με τον άντρα μου κάτι που επίσης μου ζητάει. Το οποίο είναι κάτι πιο εφικτό από το ταξίδι.Δε πιστεύω ότι θα έχει θέμα το παιδί σε αυτή την φάση και ηλικία, αλλά δε μου βγαίνει

Είναι μεγάλη εξάρτηση, όπως κ να το κάνουμε.Εξαρτάται κ σε τι κατάσταση είναι οι παππούδες.Την άφηνα κ την αφήνω πολύ λίγο πλέον για δουλειά.Παλιοτερα κ για κάνα μανικιούρ η για να ψωνίσω κάτι.Για ταξίδι δεν θα την άφηνα για κανένα λόγο.Αν συμβεί κάτι τι θα γίνει?ειδικά τώρα.Κατα τ αλλα την αφήνω με μεγάλο άγχος για λιγο πίσω,γιατί οι παππούδες είναι μεγάλοι,συχνά δεν μπορούν να την κουμαντάρει κ εχουν θέματα υγείας.

Στο maid έριξα πολύ κλάμα γιατί ταυτίστηκα σε σχέση με το παιδι κ νιώθω το ίδιο άγχος κ ανασφαλειαψμε την πρωταγονιστρια.

Θα ήθελα να έχω ένα άνθρωπο εμπιστοσυ ης να την αφήνω για λίγο η για να πάω να ξεκουραστώ λίγο.

Καλά να μαστε αλλά πολύ ζηλεύω τις μαμάδες που έχουν λυμένο το θέμα της φυλακής του σπιτιού κ του μαγειρέματος σε καθημερινή βάση. Βλέπω κάποιες τέτοιες μαμάδες στο σχολείο κ ειναο ξεκούραστες για να προσφέρουν ποιοτικό χρόνο στη σχέση με το παιδι τους.

[Annitamik]

Και εγώ για το ταξίδι σκέφτομαι όχι γιατί είναι μικρή ακόμα. Και δε ξέρεις τι γίνεται και άλλο ένα παιδάκι οκτώ ή δέκα χρονών και άλλο ένα δύο χρονών. Προτιμώ να πάμε οικογενειακά αν πάμε. Απλώς το βλέπω στον κύκλο μου ότι με μεγάλη άνεση θα αφήσουν το παιδί για να πάνε, κυρίως φίλοι από την πλευρά του άντρα μου για αυτό το λέει και το έχει σαν εικόνα. Αναρωτιέμαι αν έμενα πιάνει υπερπροστασια. Για να βγω έξω βράδυ με τον άντρα μου, το οποίο τελικά είναι πιο άμεσο και όχι τόσο μακρινό θα μπορούσα να το κάνω πολύ πιο εύκολα αλλά νιώθω ότι υποχρεωνω τη γιαγιά να αλλάξει το πρόγραμμα της . Είναι διαφορετικό όταν πάω για δουλειά εκεί το κάνω συνειδητά για συγκεκριμένο λόγο.

5 ώρες πρίν, μαγιοπουλας είπε:

Κατα τ αλλα την αφήνω με μεγάλο άγχος για λιγο πίσω,γιατί οι παππούδες είναι μεγάλοι,συχνά δεν μπορούν να την κουμαντάρει κ εχουν θέματα υγείας.

Εσένα το θέμα σου είναι ότι είναι μεγάλοι οι παππούδες. Αν ήταν πιο μικροί πώς θα ένιωθες; Έχεις και μεγαλύτερο παιδάκι αν θυμάμαι καλά. Θα το αφήνες για να κάνεις κάτι για σένα ή όχι; Η τέλος πάντων αργότερα με μια νταντά εμπιστοσύνης;

[kotsifikos]

8 hours ago, Annitamik said:

Δε βρήκα πιο σχετικό θέμα, αλλά είπα να γράψω εδώ καθώς με απασχολει τελευταία. Η κόρη μου κοντεύει δύο και εκτός δουλειάς και μια φορά το μήνα πλέον για καφέ ( γιατί με τη δουλειά δε βολεύει) δεν την αφήνω μόνη. Ο άντρας μου κάποια στιγμή θέλει να πάμε ταξίδι μέσα στη χρονιά που έρχεται οι δύο μας. Τόσο καιρό είχα διάφορους λόγους : ήταν μωρό, θήλαζε, δεν μένει με άλλους ανθρώπους, κορονοιος, που να τρέχουμε τώρα... καταλάβατε τέλος πάντων. Τώρα πλέον είναι δύο, με το θηλασμό όπως βλέπω οδεύουμε στο τέλος, μένει με απίστευτη χαρά με τη γιαγιά της - την έχει κοιμήσει πολλές φορές και βράδυ μέχρι να γυρίσω από τη δουλειά, ο κορονοιος βέβαια ζει και βασιλεύει αλλά οκ τι να κάνουμε . Εμένα όμως δε μου αρέσει πολύ η ιδέα να την αφήσω πίσω στους παππούδες και να πάω ταξίδι έστω και για λίγες μέρες. Αντίθετα θα ήθελα να πάμε σαν οικογένεια , να είμαστε καλά πρώτα από όλα και φυσικά αν το επιτρέψουν οι συνθήκες που ζούμε γιατί κάθε τόσο αλλάζουν. Εσείς το κάνετε; Νομίζω ότι η μικρή με έχει ακόμη ανάγκη, αλλά δε ξέρω αν εγώ έχω το θέμα και τελικά εγώ το έχω ανάγκη. Να πω εδώ ότι από όταν γεννήθηκε πήγαμε πέρσι οι τρεις μας λίγες μέρες στη θάλασσα. Επίσης, να πω ότι δεν την έχω αφήσει ποτέ βράδυ για να μείνω μόνη με τον άντρα μου κάτι που επίσης μου ζητάει. Το οποίο είναι κάτι πιο εφικτό από το ταξίδι.Δε πιστεύω ότι θα έχει θέμα το παιδί σε αυτή την φάση και ηλικία, αλλά δε μου βγαίνει

Από νωρίς αφήναμε τον μικρό για ένα βράδυ να βγούμε με τον άντρα μου, δεν ήταν κάτι που γίνονταν συχνά όμως γίνονταν. Για να λείψουμε πολλές ημέρες τον αφήσαμε όταν ήταν δύο ετών που πήγαμε ταξίδι με τον άντρα μου το 2017 για την επέτειο μας (αχ ήταν και το τελευταίο μας ταξίδι-ελπίζω σε ένα νέο όμως). Λείψαμε για 4 ημέρες, καθημερινές όλες, είχε έρθει να μείνει σπίτι η πεθερά μου η οποία και έχει αυτοκίνητο, τον πήγαινε το πρωί στον παιδικό και τον έπαιρνε στις 5 το απόγευμα. Το είχαμε κανονίσει έτσι ώστε να μη μένει το παιδί πολλές ώρες στο σπίτι με τη γιαγιά, να έχει τη ρουτίνα του κανονικά όπως την είχε και πριν. Άγχος είχα από την πρώτη στιγμή δε θα σου πω ψέματα, όμως πήγαν όλα καλά! Και εγώ με τον άντρα μου περάσαμε ωραία και με τον μικρό όλα ήταν κανονισμένα.

Γενικά όμως δεν το αφήνουμε συχνά και χωρίς λόγο, και τώρα στο επόμενο ταξίδι -όταν κάνουμε -  θα τον πάρουμε μαζί μας φυσικά!!!Ανυπομονώ !!!

[Deena]

9 ώρες πρίν, Annitamik είπε:

Δε βρήκα πιο σχετικό θέμα, αλλά είπα να γράψω εδώ καθώς με απασχολει τελευταία. Η κόρη μου κοντεύει δύο και εκτός δουλειάς και μια φορά το μήνα πλέον για καφέ ( γιατί με τη δουλειά δε βολεύει) δεν την αφήνω μόνη. Ο άντρας μου κάποια στιγμή θέλει να πάμε ταξίδι μέσα στη χρονιά που έρχεται οι δύο μας. Τόσο καιρό είχα διάφορους λόγους : ήταν μωρό, θήλαζε, δεν μένει με άλλους ανθρώπους, κορονοιος, που να τρέχουμε τώρα... καταλάβατε τέλος πάντων. Τώρα πλέον είναι δύο, με το θηλασμό όπως βλέπω οδεύουμε στο τέλος, μένει με απίστευτη χαρά με τη γιαγιά της - την έχει κοιμήσει πολλές φορές και βράδυ μέχρι να γυρίσω από τη δουλειά, ο κορονοιος βέβαια ζει και βασιλεύει αλλά οκ τι να κάνουμε . Εμένα όμως δε μου αρέσει πολύ η ιδέα να την αφήσω πίσω στους παππούδες και να πάω ταξίδι έστω και για λίγες μέρες. Αντίθετα θα ήθελα να πάμε σαν οικογένεια , να είμαστε καλά πρώτα από όλα και φυσικά αν το επιτρέψουν οι συνθήκες που ζούμε γιατί κάθε τόσο αλλάζουν. Εσείς το κάνετε; Νομίζω ότι η μικρή με έχει ακόμη ανάγκη, αλλά δε ξέρω αν εγώ έχω το θέμα και τελικά εγώ το έχω ανάγκη. Να πω εδώ ότι από όταν γεννήθηκε πήγαμε πέρσι οι τρεις μας λίγες μέρες στη θάλασσα. Επίσης, να πω ότι δεν την έχω αφήσει ποτέ βράδυ για να μείνω μόνη με τον άντρα μου κάτι που επίσης μου ζητάει. Το οποίο είναι κάτι πιο εφικτό από το ταξίδι.Δε πιστεύω ότι θα έχει θέμα το παιδί σε αυτή την φάση και ηλικία, αλλά δε μου βγαίνει

 

Αν έχεις εμπιστοσύνη και αν η γιαγιά είναι ικανή και μπορεί, να την αφήσεις. Ξεκίνα με το να την αφήσεις ένα βράδυ να κοιμηθεί στην γιαγιά , χωρίς να φύγετε σε ταξίδι εσείς, απλά να κάνετε μια έξοδο μέχρι πιο αργά ή να μείνετε μόνοι. Μετά πηγαίνετε και κανένα Σ/Κ κάπου.

 

Εγώ ανήκω στην κατηγορία των φίλων του άντρα σου, σε αντίστοιχη ηλικία με την κόρη σου, τα άφηνα μια φορά τον χρόνο για 3-4 μέρες, όχι παραπάνω φορές και όχι για παραπάνω μέρες, πάντα με έναν συντονισμό παραπάνω ατόμων για βοήθεια στην γιαγιά. Κάποιες φορές επίσης φώναζα την μαμά μου και καθόταν σπίτι αφού είχαν κοιμηθεί τα παιδιά, για να βγούμε βόλτα. Το τελευταίο κυρίως όταν είχα μόνο ένα γιατί αφού έκανα το δεύτερο η κούρασή μου ήταν πολύ μεγάλη και σπάνια είχα κουράγιο να βγω βράδυ.

 

Πλέον (9 και 7 ετών) δεν ταξιδεύω πια χωρίς τα παιδιά, τώρα πια δεν θέλω, δεν νιώθω την ανάγκη, ούτε ο άντρας μου, είναι πια η παρέα μας, να αρέσεις να πηγαίνουμε ταξίδια και οι 4. 

 

Πρέπει να συνυπολογίσεις και την επιθυμία του άντρα σου, μην την βάλεις σε δεύτερη μοίρα, δεν είναι παράλογη ωστόσο, δεν σου ζητάει υπερατλαντικό ταξίδι φαντάζομαι, για κανένα 3ήμερο μιλάει.

 

 

[kotsifikos]

4 hours ago, Annitamik said:

Θα το αφήνες για να κάνεις κάτι για σένα ή όχι;

Αν και δεν απευθύνεσαι σε εμένα, θα σου πω πως είναι απαραίτητο οι γονείς να κάνουμε πράγματα και για εμάς. Για μένα ήταν και είναι σημαντικό να μπορώ να τον αφήσω σε ένα ασφαλές περιβάλλον για να βγω με φίλους ή με τον άντρα μου , οκ δεν θα το κάνω κάθε βδομάδα, όταν όμως όλα τα σκ είναι κανονισμένα με  ραντεβού για παιχνίδι με φίλους του θα κανονίσω και για μένα μία έξοδο χωρίς ενοχές.  Δεν είναι εγωιστικό να φροντίζεις και για τον εαυτό σου.

[irin]

Tη μεγάλη την αφήσαμε για 1η διανυκτέρευση σε γιαγιά όταν ήταν 8 μηνών, για να πάμε σε ένα γάμο. Ήταν πολύ άνετη!

Εκδρομή μόνοι χωρίς παιδιά πήγαμε όταν ήταν 2 ετών, για 2 διανυκτερεύσεις, οριακά πριν γεννήσω το 2ο.. μετά ξαναπήγαμε με το 2ο να είναι 1 έτους, που είχα ταξίδι για δουλειά και ήρθε για σκ ο άντρας μου και με βρήκε. Από τότε τα αφήνουμε ένα ή 2 τριήμερα το χρόνο, ανάλογα βέβαια και με τις συνθήκες, τον κορονοιο κλπ...

Για να βγούμε βράδυ, συνήθως έρχεται μια γιαγιά από το απόγευμα, και βγαίνουμε εμείς το βράδυ και τα βάζει για ύπνο, όμως δεν το ξενυχτάμε, γύρω στα μεσάνυχτα είμαστε πίσω. Δεν αντέχουμε και παραπάνω, αφου΄το πρωί θα μας ξυπνήσουν κανονικότατα νωρίς νωρίς.

Μέχρι προ κορονοιού, τα έβαζα για ύπνο και βγαίναμε μετά, στις 9-9.30.. κάποιες φορές δεν έβλεπαν καν ότι ήρθε η γιαγιά, ερχόταν αφού κοιμηθούν.

 

Στην καθημερινότητα, όσο δουλεύω είναι σχολείο, αλλά φέρνω κοπέλα 2 φορές/εβδομάδα για να πάω για γυμναστική, κάποια βράδια που βγαίνω με φίλες είναι ο άντρας μου σπίτι, ή πχ κομμωτήριο κάποιο σάββατο ή κάποια δουλειά, πάλι μένουν με τον άντρα μου. Έχει τύχει να τα αφήσουμε σε γιαγιά για να βγούμε μαζί με τον άντρα μου για δουλειές, ή για βράδυ όπως είπα παραπάνω.

 

Γενικά, επειδή οι γιαγιάδες δεν τα βλέπουν καθημερινά, ούτε έχουν "υποχρέωση" να τα κρατάνε κλπ, χαίρονται να τα κρατάνε ένα βράδυ ή κάποιες ώρες αν το ζητήσουμε

[μαγιοπουλας]

4 ώρες πρίν, Annitamik είπε:

Και εγώ για το ταξίδι σκέφτομαι όχι γιατί είναι μικρή ακόμα. Και δε ξέρεις τι γίνεται και άλλο ένα παιδάκι οκτώ ή δέκα χρονών και άλλο ένα δύο χρονών. Προτιμώ να πάμε οικογενειακά αν πάμε. Απλώς το βλέπω στον κύκλο μου ότι με μεγάλη άνεση θα αφήσουν το παιδί για να πάνε, κυρίως φίλοι από την πλευρά του άντρα μου για αυτό το λέει και το έχει σαν εικόνα. Αναρωτιέμαι αν έμενα πιάνει υπερπροστασια. Για να βγω έξω βράδυ με τον άντρα μου, το οποίο τελικά είναι πιο άμεσο και όχι τόσο μακρινό θα μπορούσα να το κάνω πολύ πιο εύκολα αλλά νιώθω ότι υποχρεωνω τη γιαγιά να αλλάξει το πρόγραμμα της . Είναι διαφορετικό όταν πάω για δουλειά εκεί το κάνω συνειδητά για συγκεκριμένο λόγο.

Εσένα το θέμα σου είναι ότι είναι μεγάλοι οι παππούδες. Αν ήταν πιο μικροί πώς θα ένιωθες; Έχεις και μεγαλύτερο παιδάκι αν θυμάμαι καλά. Θα το αφήνες για να κάνεις κάτι για σένα ή όχι; Η τέλος πάντων αργότερα με μια νταντά εμπιστοσύνης;

Εάν υπήρχε ασφάλεια θα το άφηνα για οποιαδήποτε λόγο,κ θα το επιδιώκα γιαχβα κάνουμε πράγματα για εμας εκτός από το ναχπαω ταξιδι

[Ilaeira]

Δεν ξέρω, εγώ λίγο διχάζομαι. Δεν νομίζω ότι θα πάθει τίποτα αν την αφήσεις, αφού κάθεται ευχαρίστως με τη γιαγιά. Πιο πολύ δική σου ανάγκη είναι απ' όσο καταλαβαίνω. Αλλά αφού δεν θέλεις, γιατί να το κάνεις με το ζόρι; Συμφωνώ απόλυτα ότι είναι σημαντικός ο χρόνος για εμάς, αλλά το θέμα είναι να περάσεις καλά όταν θα φύγεις, όχι να τη σκέφτεσαι συνεχώς και να σου βγει ξινό.

Νομίζω είναι καλή ιδέα αυτό που γράφτηκε παραπάνω, ότι δηλαδή αν η γιαγιά έχει διάθεση μπορείς σε πρώτη φάση να την αφήσεις να βγείτε ένα βράδυ με τον άντρα σου. Και βλέπεις πώς θα πάει. 

 

Για να γελάσετε: ο γιος μου είναι ακόμα στη φάση που αν ξυπνήσει το βράδυ πρέπει οπωσδήποτε να έρθει η μαμά, οπότε όσες (λίγες) φορές τον έχουμε αφήσει για να βγούμε, απλά ελπίζουμε να μην ξυπνήσει. Το καλοκαίρι, μετά από μια εξουθενωτική περίοδο με πολλή δουλειά, πρώτη μέρα άδειας βρισκόμαστε στο πατρικό μου στα βόρεια και κανονίζουμε να βγούμε με φίλους για ποτό. Τον κοιμίζω, ντύνομαι στολίζομαι, μπαίνουμε στο αμάξι, το μπαρ ήταν στα 10 λεπτά απόσταση γιατί δεν τολμούσαμε για παραπάνω, συναντάμε τα παιδιά, παραγγέλνω το κοκτέιλ, ξεκινάμε τα "τι κάνετε" σε μεγάλα κέφια, ανάβω τσιγάρο... και χτυπάει το τηλέφωνο. Βασικά έκλαιγε από τη στιγμή που φύγαμε, αλλά για κάνα τέταρτο προσπαθούσαν μάταια να τον ηρεμήσουν. Παίρνω τα κλειδιά, μπαίνω στο αμάξι, γυρίζω σπίτι, το παιδί να σπαράζει, ξαπλώνω στο κρεβάτι, ξαπλώνει πάνω μου και κοιμάται κρατώντας με από την μπλούζα. Και πάνω που θέλω να φαρμακωθώ από την απογοήτευση, σκάει μήνυμα στο βάιμπερ "πήραμε τα ποτά κι ερχόμαστε". Η βραδινή έξοδος ολοκληρώθηκε στο τραπέζι της αυλής με τη μαργαρίτα σε χάρτινο ποτήρι. Το παιδί δεν ξύπνησε ξανά μέχρι το πρωί, ετσι για να μας σπάσει το ηθικό. 

 

 

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, φύγε για ΣΚ! Φύγε εσύ που μπορείς!

[irin]

πρίν από 21 λεπτά , Ilaeira είπε:

Δεν ξέρω, εγώ λίγο διχάζομαι. Δεν νομίζω ότι θα πάθει τίποτα αν την αφήσεις, αφού κάθεται ευχαρίστως με τη γιαγιά. Πιο πολύ δική σου ανάγκη είναι απ' όσο καταλαβαίνω. Αλλά αφού δεν θέλεις, γιατί να το κάνεις με το ζόρι; Συμφωνώ απόλυτα ότι είναι σημαντικός ο χρόνος για εμάς, αλλά το θέμα είναι να περάσεις καλά όταν θα φύγεις, όχι να τη σκέφτεσαι συνεχώς και να σου βγει ξινό.

Νομίζω είναι καλή ιδέα αυτό που γράφτηκε παραπάνω, ότι δηλαδή αν η γιαγιά έχει διάθεση μπορείς σε πρώτη φάση να την αφήσεις να βγείτε ένα βράδυ με τον άντρα σου. Και βλέπεις πώς θα πάει. 

 

Για να γελάσετε: ο γιος μου είναι ακόμα στη φάση που αν ξυπνήσει το βράδυ πρέπει οπωσδήποτε να έρθει η μαμά, οπότε όσες (λίγες) φορές τον έχουμε αφήσει για να βγούμε, απλά ελπίζουμε να μην ξυπνήσει. Το καλοκαίρι, μετά από μια εξουθενωτική περίοδο με πολλή δουλειά, πρώτη μέρα άδειας βρισκόμαστε στο πατρικό μου στα βόρεια και κανονίζουμε να βγούμε με φίλους για ποτό. Τον κοιμίζω, ντύνομαι στολίζομαι, μπαίνουμε στο αμάξι, το μπαρ ήταν στα 10 λεπτά απόσταση γιατί δεν τολμούσαμε για παραπάνω, συναντάμε τα παιδιά, παραγγέλνω το κοκτέιλ, ξεκινάμε τα "τι κάνετε" σε μεγάλα κέφια, ανάβω τσιγάρο... και χτυπάει το τηλέφωνο. Βασικά έκλαιγε από τη στιγμή που φύγαμε, αλλά για κάνα τέταρτο προσπαθούσαν μάταια να τον ηρεμήσουν. Παίρνω τα κλειδιά, μπαίνω στο αμάξι, γυρίζω σπίτι, το παιδί να σπαράζει, ξαπλώνω στο κρεβάτι, ξαπλώνει πάνω μου και κοιμάται κρατώντας με από την μπλούζα. Και πάνω που θέλω να φαρμακωθώ από την απογοήτευση, σκάει μήνυμα στο βάιμπερ "πήραμε τα ποτά κι ερχόμαστε". Η βραδινή έξοδος ολοκληρώθηκε στο τραπέζι της αυλής με τη μαργαρίτα σε χάρτινο ποτήρι. Το παιδί δεν ξύπνησε ξανά μέχρι το πρωί. 

 

 

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, φύγε για ΣΚ! Φύγε εσύ που μπορείς!

Γενικά τα παιδιά προσαρμόζονται. Την πρώτη φορά θα τους φανεί περίεργο, τη δεύτερη λίγο καλύτερα, κάποια στιγμή σου λένε "καλά να περάσεις". Και εμείς βέβαια προσαρμοζόμαστε, αγχωνόμαστε την 1η φορά, όταν δούμε ότι όλα είναι καλά και ότι είναι σε καλά χέρια, χαλαρώνουμε.

Γενικά...όποιος μπορεί να φεύγει να το κάνει..και όποιος έχει ένα παιδί, να κάνει ό,τι προλαβαίνει μέχρι να κάνει το 2ο... αλλάζει πολύ ο βαθμός δυσκολίας για τις γιαγιάδες όταν είναι 2 τα παιδιά.

 

Κάπου διάβασα ότι τώρα είναι μικρά.. όταν μεγαλώσουν θα είναι καλύτερα. Όταν μεγαλώσουν τα παιδιά θα έχουν μεγαλώσει και οι γιαγιάδες. και 2)  τα παιδιά μεγαλώνοντας αρχίζουν να βαριούνται με τις γιαγιάδες. 

[vicky86]

συμφωνω με την προσεγγιση της ilaeira,αν ειναι να πας κ να εισαι κατααγχωμενη δ υπαρχει λογος να πιεστεις

απο την αλλη εχει δικιο κ η ιριν,με δυο παιδια ειναι δυσκολοτερο,κ μετα βαριουνται κ τα παιδια

εμενα οι δικοι μου ειναι στην διπλανη πολη,οποτε το να βγουμε βραδυ,μπορουμε να το κανονισουμε μια φορα τον χρονο.η μαμα μου ειναι μικρη,κ μια χαρα τα καταφερνει.μαλιστα δ εχει πρβλμ να κρατησει κ τα 4εγγονια(πλεον).αλλα δ θελω να τους χωνω με το παραμικρο.απο την αλλη το καλο ειναι οτι τα μεγαλα(5-6-7χρ τωρα) παιζουν αρκετα καλα,οποτε δ τιθεται θεμα να βαρεθουν.κ σιγουρα θα θελουν να πηγαινουν κ πιο μεγαλα για την παρεα

τα εχω αφησει για διανυκτερευση μετα τα 2,5 που πλεον το ζητουσαν τα ιδια,κ δ θηλαζαν πια.απλα δ το κανω συχνα.πχ 2-3μερες μετα τις διακοπες μας ,1φορα τον χρονο,για να γυρισω να κανω γενικη πχ

εγω σε πρωτη φαση θα προτεινα να κανονισετε μια βραδινη εξοδο,κ βλεπετε.για τριημερο θα προτιμουσα πρωτα με τα παιδια,κ μετα αν υπαρχει η δυνατοτητα να παμε κ μονο ζευγαρι

για να κανω κτ για μενα θα προτιμουσα να τα αφησω στον μπαμπα τους.δλδ αν πχ μεναμε ιδια πολη,κ πηγαινα γυμναστηριο πχ,μια φορα την εβδομαδα να πανε κ στη γιαγια,οχι κ τις 3-4που θα πηγαινα

[vtgian]

Εμείς πάλι είμαστε από τις οικογένειες που δεν αφήνουμε τα παιδιά βράδυ (τη μικρή δηλαδή - η μεγάλη μας αφήνει κάτι χρόνια τώρα). Και δεν έχουμε κάπου να την αφήσουμε (οι δικοί μου είναι πολύ μακρια, η πεθερά μου δεν μπορεί - αλλά και πάλι αν θέλαμε θα βρίσκαμε λύση), το κυριότερο  όμως είναι ότι δεν το νιώθουμε σαν ανάγκη. Μπορεί να βγω με τις φίλες μου, ή ο άντρας μου με τους δικούς του, θα βγούμε μόνοι μας σχετικά νωρίς, αλλά διανυκτέρευση χωρίς το παιδί δεν μας πάει. Φυσικά αν το θέλει το παιδί δεν είμαστε αρνητικοί, η μεγάλη άρχισε τα sleepover σε φίλες στο γυμνάσιο, η μικρή που έχει άλλους δεσμούς με τη γειτονιά ίσως αρχίσει νωρίτερα. Αλλά ακόμα και έτσι, δε το κανονίζαμε εμείς ώστε να πάμε κάπου. Απλά δεν μας ταιριάζει να φύγουμε πχ ταξίδι χωρίς το παιδί. 

[μαγιοπουλας]

πρίν από 40 λεπτά , irin είπε:

Γενικά τα παιδιά προσαρμόζονται. Την πρώτη φορά θα τους φανεί περίεργο, τη δεύτερη λίγο καλύτερα, κάποια στιγμή σου λένε "καλά να περάσεις". Και εμείς βέβαια προσαρμοζόμαστε, αγχωνόμαστε την 1η φορά, όταν δούμε ότι όλα είναι καλά και ότι είναι σε καλά χέρια, χαλαρώνουμε.

Γενικά...όποιος μπορεί να φεύγει να το κάνει..και όποιος έχει ένα παιδί, να κάνει ό,τι προλαβαίνει μέχρι να κάνει το 2ο... αλλάζει πολύ ο βαθμός δυσκολίας για τις γιαγιάδες όταν είναι 2 τα παιδιά.

 

Κάπου διάβασα ότι τώρα είναι μικρά.. όταν μεγαλώσουν θα είναι καλύτερα. Όταν μεγαλώσουν τα παιδιά θα έχουν μεγαλώσει και οι γιαγιάδες. και 2)  τα παιδιά μεγαλώνοντας αρχίζουν να βαριούνται με τις γιαγιάδες. 

Η δικιά μου βαριέται εδώ και καιρό γιατί η μάνα μου δεν ειναι ο τύπος που θα κάτσει να κάνει χειροτεχνιες η να παίξει επιτραπεζιο πχ

[irin]

πρίν από 22 λεπτά , μαγιοπουλας είπε:

Η δικιά μου βαριέται εδώ και καιρό γιατί η μάνα μου δεν ειναι ο τύπος που θα κάτσει να κάνει χειροτεχνιες η να παίξει επιτραπεζιο πχ

πριν 2 εβδομαδες τα αφησα παρασκευη βραδυ με δευτερα (που τα πηγε σχολειο). Μου εφεραν πισω 2 φακελους γεματους χριστουγεννιατικες χειροτεχνιες, 2 κηροπηγια απο πηλο με κερακια, και κατι κατασκευες. Με εμένα δεν θα γίνονταν ποτέ αυτά. Τα παιδιά ενθουσιασμένα!  Εν τω μεταξύ, το είχαν πει από καιρό ότι θα πάνε να αγοράσουν υλικά και να κάνουν κατασκευές, οπότε μετρούσαν τις μέρες για να πάνε

[vicky86]

πρίν από 27 λεπτά , irin είπε:

πριν 2 εβδομαδες τα αφησα παρασκευη βραδυ με δευτερα (που τα πηγε σχολειο). Μου εφεραν πισω 2 φακελους γεματους χριστουγεννιατικες χειροτεχνιες, 2 κηροπηγια απο πηλο με κερακια, και κατι κατασκευες. Με εμένα δεν θα γίνονταν ποτέ αυτά. Τα παιδιά ενθουσιασμένα!  Εν τω μεταξύ, το είχαν πει από καιρό ότι θα πάνε να αγοράσουν υλικά και να κάνουν κατασκευές, οπότε μετρούσαν τις μέρες για να πάνε

αχ τι ωραια!!

βλεπω κ τον αλλο ανηψιο,που ειναι 9,τον μεγαλωσαν τα πεθερικα,αλλα δ υπηρχε περιπτωση να μεινει σε παππουδες μονος,γτ ηταν μονος,κ βαριοταν.βεβαια κ οι παππουδες δ κανανε πραγματα.κ ηταν κ αναγκη απο θεμα δουλειας γονιων

τα δικα μου ανυπομονουν να πανε,οταν δ δουλευει κ η αδερφη μου κανουν μπυτζαμα παρτυ,βλεπουν ταινιες,τρωνε διαφορες λιχουδιες(πιτσα,μπεργκερ).με την μαμα μου μαγειρευουν πολυ.ειδικα η κορη μου τρελενεται,θα κανουν κουλουρακια,κεικ

σιγουρα κ βολτες θα τα παει,αν μεινουν χωριο τους αρεσει ακομη περισσοτερο λογω αυλης

κ ευτυχως επειδη ειναι 3κ σε κοντινη ηλικια θα παιξουν κιολας

[Annitamik]

Ίσως να την άφηνα για κανένα βράδυ να δω πως θα νιώσω . Βασικά καταλαβαίνω τον άντρα μου αυτό είναι το θέμα, καταλαβαίνω ότι το έχει ανάγκη. Και εγώ νομίζω το έχω ανάγκη να μείνω μόνη με τον άντρα μου, αλλά έχω και το κόλλημα μου ότι θα έπρεπε να είμαι μαζί της, νιώθω τύψεις. Του παραλόγου... Εμείς να φανταστείτε λέγαμε μήπως πάμε εξωτερικό την άνοιξη αν επιτρέψουν οι συνθήκες. Άλλα για μένα αυτό είναι πολύ μεγάλο βήμα. Θα είμαι μέσα στο άγχος πραγματικά όπως το είπατε. Για αυτό έλεγα να την έπαιρνα μαζί μου. Τουλάχιστον θα είμαστε μαζί οι τρεις μας. Αλλά δε ξέρω αν θα είναι το ίδιο με ένα δίχρονο που έχει το πρόγραμμα του. Θέλει πολλή οργάνωση και έναν προορισμό φιλικό προς τα παιδιά. Γεύματα , πάνες , καρότσι όλα αυτά. Μόνο που το λέω στο σύζυγο κουράζεται επίσης έχω και το άγχος του ιού. Θα μου πείτε για σένα δεν έχεις άγχος μην κολλήσεις, έχεις για το παιδί; Να σας πω πραγματικά όταν σκέφτομαι εμένα και τον άντρα μου δεν αγχώνομαι τόσο, γιατί έχουμε να κάνουμε καθημερινά με κόσμο και οι δύο , οπότε δεν έχει πραγματικά μεγάλη διαφορά για μας. Είμαστε τριπλά εμβολιασμενοι και γενικά προσέχουμε όσο μπορούμε.

Ίσως βέβαια να το σκεφτώ διαφορετικά αν φεύγαμε εντός Ελλάδος ένα διήμερο μόνοι. Θα ξέρω ότι ανά πάσα στιγμή θα γυρίσουμε πίσω στο παιδί και επίσης θα ταξιδέψουμε με δικό μας μέσο. Και μετά ξέρετε τι άλλο σκέφτομαι; Αν δε πάμε τώρα κάπου που είναι ακόμα μικρό το παιδί μας και δεν έχουμε άλλες υποχρεώσεις όπως φροντιστήρια , δραστηριότητες πότε θα πάμε ακριβώς; Ή αν κάποτε αποφασίσουμε να κάνουμε ακόμα ένα παιδί , πώς θα αφήσουμε δύο παιδάκια αυτή τη φορά για να φύγουμε; Δηλαδή τώρα είναι μια χαρά εποχή. Πολλές σκέψεις κάνω, χαχα

[vicky86]

πρίν από 23 λεπτά , Annitamik είπε:

Ίσως να την άφηνα για κανένα βράδυ να δω πως θα νιώσω . Βασικά καταλαβαίνω τον άντρα μου αυτό είναι το θέμα, καταλαβαίνω ότι το έχει ανάγκη. Και εγώ νομίζω το έχω ανάγκη να μείνω μόνη με τον άντρα μου, αλλά έχω και το κόλλημα μου ότι θα έπρεπε να είμαι μαζί της, νιώθω τύψεις. Του παραλόγου... Εμείς να φανταστείτε λέγαμε μήπως πάμε εξωτερικό την άνοιξη αν επιτρέψουν οι συνθήκες. Άλλα για μένα αυτό είναι πολύ μεγάλο βήμα. Θα είμαι μέσα στο άγχος πραγματικά όπως το είπατε. Για αυτό έλεγα να την έπαιρνα μαζί μου. Τουλάχιστον θα είμαστε μαζί οι τρεις μας. Αλλά δε ξέρω αν θα είναι το ίδιο με ένα δίχρονο που έχει το πρόγραμμα του. Θέλει πολλή οργάνωση και έναν προορισμό φιλικό προς τα παιδιά. Γεύματα , πάνες , καρότσι όλα αυτά. Μόνο που το λέω στο σύζυγο κουράζεται επίσης έχω και το άγχος του ιού. Θα μου πείτε για σένα δεν έχεις άγχος μην κολλήσεις, έχεις για το παιδί; Να σας πω πραγματικά όταν σκέφτομαι εμένα και τον άντρα μου δεν αγχώνομαι τόσο, γιατί έχουμε να κάνουμε καθημερινά με κόσμο και οι δύο , οπότε δεν έχει πραγματικά μεγάλη διαφορά για μας. Είμαστε τριπλά εμβολιασμενοι και γενικά προσέχουμε όσο μπορούμε.

Ίσως βέβαια να το σκεφτώ διαφορετικά αν φεύγαμε εντός Ελλάδος ένα διήμερο μόνοι. Θα ξέρω ότι ανά πάσα στιγμή θα γυρίσουμε πίσω στο παιδί και επίσης θα ταξιδέψουμε με δικό μας μέσο. Και μετά ξέρετε τι άλλο σκέφτομαι; Αν δε πάμε τώρα κάπου που είναι ακόμα μικρό το παιδί μας και δεν έχουμε άλλες υποχρεώσεις όπως φροντιστήρια , δραστηριότητες πότε θα πάμε ακριβώς; Ή αν κάποτε αποφασίσουμε να κάνουμε ακόμα ένα παιδί , πώς θα αφήσουμε δύο παιδάκια αυτή τη φορά για να φύγουμε; Δηλαδή τώρα είναι μια χαρά εποχή. Πολλές σκέψεις κάνω, χαχα

μην σκεφτεσαι απο τωρα την ανοιξη.γτ δ κανονιζετε ενα βραδυ να δεις πως νιωθεις σε πρωτη φαση;

κ νομιζω κ εγω πρωτη φορα δ θα τα αφηνα για ταξιδι στο εξωτερικο.καλυτερα θα ηταν πρωτα να πατε καπου εδω κοντα για 1-2διανυκτερευσεις

εφοσον ολα πανε καλα,ισως καταληξετε τι θα κανετε.αλλιως εγω θα εκανα δυο πλανα .που θα  πηγαιναμε,τι θα καναμε σε ταξιδι εξωτερικο οι δυο μας,τι με το παιδι,κ θα συζητουσαμε μετα μαζι τι προτιμαμε

 

[Yovanna]

Όταν ήταν πιο μικρούλης, τον αφήναμε μια φορά τη βδομάδα στο σπίτι με την πεθερά μου, Σάββατο ή Κυριακή μεσημέρι και πηγαίναμε για ένα φαγητό ή και καφέ ή θέατρο. Μετά τον κόβιντ, αυτό σχεδόν κόπηκε. Βράδυ τον έχουμε αφήσει 2-3 φορές στο σπίτι με γιαγιά. Αφού τον κοιμίσουμε! Όταν ήταν 2, δοκίμασα να περάσει το βράδυ στη μαμά μου και μου τον έφερε άρον άρον γιατί έκλαιγε ! Έκανε μέρες να συνέλθει το παιδί από το σοκ! Δεν το ξαναδοκίμασα ποτέ! Πλέον τον κρατάμε εναλλάξ με τον άντρα μου αν θέλουμε να πάμε για ψώνια, βόλτα, καφέ , σπορ κτλ. Επίσης πλέον δεν ευχαριστιέμαι μεγάλες βόλτες χωρίς το παιδί. Για ταξίδι, στη φάση αυτή δεν θα πήγαινα με τίποτα χωρίς αυτόν. Ούτε για ΣΚ. Θα σκεφτόμουν συνεχώς "τι θα μας έκανε το παιδάκι μας αν ήταν εδώ μαζί μας και περνούσε και αυτό καλά?"! Άσε που δεν εμπιστεύομαι μα τον αφήσω στις γιαγιάδες για τόσο. Με παρακαλούσε η μαμά μου να της τον αφήσω στο νησί, αλλά με έπιανε πανικός και μόνο στη σκέψη!

[Annitamik]

πρίν από 27 λεπτά , vicky86 είπε:

μην σκεφτεσαι απο τωρα την ανοιξη.γτ δ κανονιζετε ενα βραδυ να δεις πως νιωθεις σε πρωτη φαση;

κ νομιζω κ εγω πρωτη φορα δ θα τα αφηνα για ταξιδι στο εξωτερικο.καλυτερα θα ηταν πρωτα να πατε καπου εδω κοντα για 1-2διανυκτερευσεις

εφοσον ολα πανε καλα,ισως καταληξετε τι θα κανετε.αλλιως εγω θα εκανα δυο πλανα .που θα  πηγαιναμε,τι θα καναμε σε ταξιδι εξωτερικο οι δυο μας,τι με το παιδι,κ θα συζητουσαμε μετα μαζι τι προτιμαμε

 

Λέγαμε ότι ίσως ψάχναμε για εισιτήρια και διαμονή για αυτό το σκέφτομαι από τώρα. Άλλα δε το βλέπω. Όσο το επεξεργάζομαι τόσο πιο άβολα νιώθω. Ο κοντινός προορισμός μου κάθεται πιο καλά. Επίσης, συμφωνώ με τη @Yovanna , όσο μεγαλώνει μου βγαίνει η αίσθηση ότι είναι η παρέα μου

[vicky86]

πρίν από 17 λεπτά , Annitamik είπε:

Λέγαμε ότι ίσως ψάχναμε για εισιτήρια και διαμονή για αυτό το σκέφτομαι από τώρα. Άλλα δε το βλέπω. Όσο το επεξεργάζομαι τόσο πιο άβολα νιώθω. Ο κοντινός προορισμός μου κάθεται πιο καλά. Επίσης, συμφωνώ με τη @Yovanna , όσο μεγαλώνει μου βγαίνει η αίσθηση ότι είναι η παρέα μου

καταλαβαινω απολυτα πως νιωθεις.κ εγω θα τα αφησω ησυχη στην μαμα μου,ειδικα πλεον λογω ηλικιας,αλλα εκδρομες θα ηθελα ολοι μαζι

αν κανονισετε ενα τριημερο με τον συζηγο κ την ανοιξη κ οι 3?

γτ ειναι σημαντικο να υπολογισεις κ τις δικες του αναγκες