ΣΠΑΣΜΟΙ Πυρετικοί ή μη πυρετικοί σπασμοί (15 μηνών)

[Νατάσα Χανιά]

Δεν τον ξέρω τον γιατρό γιατί δεν έχω πάει παρά μόνο στα γιάννενα προς το παρόν. Ελπίζω να μη χρειαστεί να πάω αλλού αργότερα. Παράξενο μου φαίνεται εμείς κάνουμε εγκεφαλογράφημα μετά από κάθε επεισόδιο. Αστα είναι πολύ πίκρα η όλη διαδικασία. Εχω όμως το κεφάλι μου ήσυχο ότι δεν δημιουργούν οι σπασμοί κάποιο πρόβλημα ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Γενικά ότι μας λένε κάνουμε γιατί εκείνες τις μέρες είμαστε σαν χαμένοι. Ο Σπύρος είναι τώρα 3χρονών και 2 μηνών το πρώτο επεισόδιο το έκανε περίπου ενάμιση χρονών και μας είπαν ότι το επικίνδυνο είναι όταν είναι κάτω του έτους. Να φανταστείς πριν λίγες μέρες είχε πυρετό το μωρό και παρακαλούσα τον θεούλη να μην κάνει κανένα επεισόδιο μια και δεν έχει χρονίσει ακόμα. Εμένα ο Σπύρος όταν ήρθε κόσμος στο νοσοκομείο να τον δει πετάχτηκε από το κρεβάτι και τους είπε επι λέξη 'εγώ έπαθα σπασμό' γιαυτό είμαι εδώ. και συνέχιζε κάθε φορά να λέει 'εγώ παθαίνω σπασμό!' Σάστισα μου κόπηκαν τα πόδια προφανώς είχε ακούσει να μιλάω στο τηλέφωνο αλλά και μόνο στο άκουσμα αυτών τον λέξεων πανικοβλήθηκα. Πάντως όντως καταλαβαίνουν τώρα και θέλει πολύ προσοχή δεν πρέπει να καταλάβουν ότι φοβόμαστε γιατί φοβούνται περισσότερο. ίσως γιαυτό να βλέπω και διαφορά φορά στη φορά δεν ξέρω λέω. Και εγώ χαίρομαι που τα λέμε είναι μεγάλη παρηγοριά!!!

 

Φιλενάδα δεν ξέρω αν βλέποντας τον δικό μας το φόβο φοβούνται αυτά περισότερο το σίγουρο είναι ότι το εκμεταλέυονται. Ο δικός μου τουλάχιστον. Εμένα πάντως ποθ είναι και δύδιμα δεν μου το εμφάνησε η μικρή μου οπότε μην φοβάσε για το μωρό σου. Θα τα λέμε πάω να τους βάλω φαί Φιλιά....

[rit@]

Βρε Νατάσα μου να σε ρωτήσω κάτι? Πως καταφέρνεις να ισορροπείς την αγάπη σου εμένα ο μικρός ο καημενούλης είναι πολύ παραμελημένος γιατί ο Σπύρος θέλει όλο τον κόσμο μόνο για το εαυτό του και όλοι ασχολούμαστε μαζί του ειδικά όταν είναι άρρωστος. Ελπίζω να μην με μισήσει ο μικρός μου τώρα που μεγαλώνει και καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του.

[rit@]

σας ευχαριστω πολυ.πραγματικα μονο οποιος το ζησει μπορει να καταλαβει.και εμεις ειμαστε μονιμα με τα χειλη μας στο κεφαλακι της για ενδεχομενο πυρετο.περασαμε ενα δυσκολο διαστημα στο νοσοκομειο και τωρα ειμαστε με αγωγη για ενδεχομενη επαναληψη,επειδη η περιπτωση μας ειναι επιπεπλεγμενη.και βεβαια το στεζολιντ στο ντουλαπι.........

 

μακάρι Αμαλία μου να μην σας ξανασυμβεί ούτε και σε κανένα άλλο παιδάκι αν γίνεται. πόσο χρονών είναι το αγοράκι σου δεν έχω διαβάσει όλα τα θέματα και δεν ξέρω. Πόσα επεισόδια είχε κάνει? Εμείς είμαστε ακόμα σε κρίσιμο στάδιο γιαυτό ρωτάω. Και εμάς το 1 ήταν μετά από επίσκεψη στη παιδίατρο μας το δεύτερο μετά το ικα το 4ο μέσα στο νοσοκομείο... Πολύ δύσκολο να το προλάβει ακόμα και γιατρός άρα πιστεύω πως το μικρό σου είναι πολύ καλύτερα γιαυτό δεν ξανάκανε. ότι καλύτερο σας εύχομαι. φιλια

[Νατάσα Χανιά]

σας ευχαριστω πολυ.πραγματικα μονο οποιος το ζησει μπορει να καταλαβει.και εμεις ειμαστε μονιμα με τα χειλη μας στο κεφαλακι της για ενδεχομενο πυρετο.περασαμε ενα δυσκολο διαστημα στο νοσοκομειο και τωρα ειμαστε με αγωγη για ενδεχομενη επαναληψη,επειδη η περιπτωση μας ειναι επιπεπλεγμενη.και βεβαια το στεζολιντ στο ντουλαπι.........

 

μακάρι Αμαλία μου να μην σας ξανασυμβεί ούτε και σε κανένα άλλο παιδάκι αν γίνεται. πόσο χρονών είναι το αγοράκι σου δεν έχω διαβάσει όλα τα θέματα και δεν ξέρω. Πόσα επεισόδια είχε κάνει? Εμείς είμαστε ακόμα σε κρίσιμο στάδιο γιαυτό ρωτάω. Και εμάς το 1 ήταν μετά από επίσκεψη στη παιδίατρο μας το δεύτερο μετά το ικα το 4ο μέσα στο νοσοκομείο... Πολύ δύσκολο να το προλάβει ακόμα και γιατρός άρα πιστεύω πως το μικρό σου είναι πολύ καλύτερα γιαυτό δεν ξανάκανε. ότι καλύτερο σας εύχομαι. φιλια

Όλα αυτά τα επεισόδια ενοείς ότι γήνανε μέσα σε μια μέρα;;;;;;;

[Νατάσα Χανιά]

Βρε Νατάσα μου να σε ρωτήσω κάτι? Πως καταφέρνεις να ισορροπείς την αγάπη σου εμένα ο μικρός ο καημενούλης είναι πολύ παραμελημένος γιατί ο Σπύρος θέλει όλο τον κόσμο μόνο για το εαυτό του και όλοι ασχολούμαστε μαζί του ειδικά όταν είναι άρρωστος. Ελπίζω να μην με μισήσει ο μικρός μου τώρα που μεγαλώνει και καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του.

Στην αρχή ήτανε δύσκολο αλλά πηγαίνοντας σε παιδοψυχολόγο μου είπε ότι για το καλό όλων μας θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να υπάρχει μια ισοροποία ανάμεσα και στα δυο παιδιά. Γι αυτό δεν πρέπει να δςίχνουμε σε πόσο ας το πούμε κρήσιμη κατάσταση βρίσκετε το παιδί όταν είναι άρρωστο αλλά να προσπαθούμε να του λέμε ότι θα περάσει όπως λέμε και στο άλλο παιδί. Αυτό κάνει καλό και τονώνει το ανοσοποιητικό σύστημα του μικρού και δείχνει στην μικρή ότι το ενδιαφέρον μας για αυτόν δεν είναι μεγαλήτερο απο αυτό που δείχνουμε στη μικρή!!!

[rit@]

καλά τα λέει ο γιατρός και εγώ έτσι προσπαθώ να κάνω αλλά τι γίνεται με τους άλλους πχ παππούδες και γιαγιάδες? Εγώ έχω και άλλο πρόβλημα ο Σπύρος παραπονιέται συνέχεια για την κοιλιά του, συνέχεια όμως. Και όντως πονάει γιατί διπλώνεται στα δύο και κάνει και διάρροιες και εμετό αρκετά συχνά. Εχω κάνει του κόσμου τις αναλύσεις αλλά δεν του βρίσκουμε τίποτα. Στο νοσοκ. την τελευταία φορά μου είπαν ότι είχε κάποιον λεμφαδένα πρησμένο αλλά μόνο να το παρακολουθήσουμε με υπέρηχο ξανά μπορούσαμε. τώρα έκανα πάλι υπέρηχο δεν του βρήκαν τίποτα. Αυτός όμως πονάει και παραπονιέται συνέχεια και μόνο δίαιτα μου είπαν να του κάνω, η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ λιχούδης, και για να μην ζητάει σοκολάτες καραμέλες μπισκότα σάλτσες κ.α. όλοι τον καλοπιάνουν. Και εμένα μου πονάει η ψυχή μου να τον βλέπω και να τον ακούω να πονάει. Η γιατρός στα Γιάννενα μου είπε ότι θα συνεχίσει να πονάει και ότι είναι φυσικό λόγω του αδένα. Τώρα δεν ξέρω τι να κάνω.

[Νατάσα Χανιά]

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί... Όταν του κάνεις δίαιτα του περνάει καθόλου ή όχι. Απο την εξέταση φάνηκε ότι είναι αδένας ή το υποθέτουν οι γιατροί;;;; Άν του δώσεις ένα σιροπάκι πχ απο κάποιο γλυκό του κουταλιού και τον ρωτήσεις μετά απο 5λεπτά αν του έχει περάσει να δούμε τι θα σου πει. Καμιά φορά τα παιδιά μπορούν να πιστέψουν ότι δεν είναι καλά και να παρουσιάσουν όλα τα συμπτώματα χωρίς να έχουν κάτι στην πραγματικότητα μόνο και μόνο για να μας τραβήξουν την προσοχή. Αν μετα απο το πεντάλεπτο σου πεί ότι είναι μια χαρά πάει να πει ότι θέλει περίσότερη προσοχή απο εσάς. Για κοίταξε το.

[rit@]

Δεν το είχα σκεφτεί αυτό ίσως τι να πω ποτέ δεν ξέρεις με τα παιδιά, θα το δοκιμάσω το μεσημέρι. Θα σου πω αύριο, πάντως εγώ ανησυχώ γιατί είναι πολλές μέρες έτσι πάλι.... Στο υπέρηχο φάνηκε κάποιος διογκωμένος αδένας και μου είπαν ότι έχει μεσενδέριο λεμφαδενοπάθεια, αν ξέρει και κανείς άλλος κάτι για αυτό ας απαντήσει παρακαλώ, δεν μου είπαν όμως ότι μπορεί να εξαφανιστεί μόνο ότι θα αλλάξει το μέγεθος. Τώρα δεν τον βρήκαν καθόλου ίσως πάω και σε άλλο εργαστήρι να ξανακάνω υπέρηχο από μηχάνημα σε μηχάνημα διαφέρει.

[rit@]

Μπα όντως πονάει ο μικρούλης μου. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω μήπως να πάω πάλι στο νοσοκομείο να κάνει και άλλες εξετάσεις αλλά πάλι αυγουστιάτικα δεν είναι οι γιατροί οι ίδιοι εκεί και μη ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή. Αμα τρώει μόνο ρύζι και ότι άλλο κάνει καλό δεν του περνάει ο πόνος παρά μόνο η διάρρεια. ΑΝΉΣΥΧΟ!!!! και μάλλον δεν κάνω και τίποτα......

[Νατάσα Χανιά]

Κάνε λίγο υπομονή και αν δεις ότι δεν του περνάει μεσα στην εβδομάδα νομίζω καλό θα ήταν να τον πας σε ένα γιατρό. Τι να πω δεν ξέρω εύχομαι περαστικά!!!!

[rit@]

Ευχαριστώ Νατάσα μου είναι ήδη καλύτερα είναι σαν μπόρα που έρχεται σαρώνει και φεύγει. Τώρα περιμένω να ξανάρθει να δω από μόνη μου αν μπορώ να το συσχετίσω με φαγητά, εποχές, ή χρονικά διαστήματα πχ ίσως είναι μια φορά το μήνα και δεν το έχω καταλάβει. Τώρα θα γράφω τα πάντα γιατί αλλιώς δεν βγάζω άκρη καλά που ξεχνάω κιόλας. Τα διδυμάκια καλά? Χρόνια πολλά για αύριο και σε όλο του φόρουμ επίσης!!!!

[rit@]

Νατάσα τι κάνεις που είσαι? Ξέρει κανείς κάτι? Δεν την έχω πετύχει μέρες τώρα και ανησυχώ!!!! Μακάρι να είσαστε διακοπές και να μην συμβαίνει τίποτε άλλο. Αχ άμα καείς λέει στο χυλό φυσάς και το γιαούρτι. Περιμένω νέα και μόνο ευχάριστα ένταξή?

[Νατάσα Χανιά]

Γειά εδώ είμαι!!! Όλα καλά απλά έχω απαίσια σύνδεση και δεν κατάφερνα να συνδεθώ. Δόξα το Θεό τα δύδιμα είναι καλά. Εγω έκανα μια μικρή επεμβασούλα στον δεξί μου όμο γιατί έβγαλα μια κύστη και το παλεύω αλλά δεν με νοιάζει για μένα και τόσο τα παιδιά να είναι καλά. Χαίρομαι που ο μικρούλης σου είναι καλλήτερα. Ευχαριστώ πολλύ για το ενδιαφέρον σου θα τα λέμε. Φιλάκια πολλά!!!!

[rit@]

A! Ξέχασα να σου πω Νατασούλα περαστικά και σιδερένια αλλά μην λες πως δεν σε νοιάζει για σένα αυτό το λάθος το έκανα και εγώ μέχρι που κατέρρευσα και φοβήθηκα ότι θα αφήσω για πάντα τα παιδάκια μου χωρίς μανούλα και από τότε συμμορφώθηκα και προσέχω και εμένα. Αν δεν ήμαστε εμείς καλά πως θα είναι τα παιδιά μας? ? ?

[iro]

Γειά σου Μαργαρίτα,

 

Διάβασα την περιπέτειά σου και με άγγιξε τόσο πολύ η οδύνη σου. Δεν τολμώ να σου στείλω και άλλες ευχές - είμαι σίγουρη οτι θα ξεπεραστεί το πρόβλημα - ήθελα μόνο να σου πω κατηγορηματικά το εξής:

 

Ο Γιουρούκος - παιδονευρολόγος που σου ανέφερε παραπάνω και η Νατάσσα - είναι η κορυφή στον τομέα του. Τον συστήνουν παιδίατροι από όλη την Ελλάδα και η γνώμη του είναι απολύτως έγκυρη και ασφαλής. Από πάνω του, βρίσκεται μόνο ο Θεός, ο άνθρωπος είναι απλώς άφθαστος.

 

Αν μπορέσεις να κάνεις ένα ταξίδι στην Αθήνα, είναι πολύ καλή ιδέα να σας δει. Σου συστήνω ολόψυχα να το κάνεις.

 

Όλα θα πάνε καλά.

 

Φιλικά,

Ηρώ

[rit@]

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια να είσαι καλά και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου έχεις και μωράκι μωράκι έ? Ετσι λέω στον μεγάλο μου όταν βλέπουμε μωρά για να τα ξεχωρίζει από τον μπέμπη μας που χρόνισε τα άλλα τα λέμε μωρά μωρά. Είχα υπόψιν μου να έρθω κάποια στιγμή αφού πρώτα θα κλείσω ότι ραντεβού χρειάζεται έχω πάρει πολλές γνώμες και τηλέφωνα με πμ σε ευχαριστώ που με διαφώτισες γιατί είχα μπερδευτεί, θα πω στην Νατάσα να μου πει λεπτομέρειες για αυτόν. Ευχαριστώ πολύ φιλιά.

[rit@]

Δεν θέλω να ανοίγω συνέχεια θέματα γιαυτό θα γράψω εδώ τον πόνο μου μια και είναι και σχετικό με όλα τα παραπάνω και είμαι σίγουρη πως θα με καταλάβουν ειδικά η Νατάσα η Αμαλία και όλοι οι άλλοι γονείς που έχουν περάσει κάτι παρόμοιο. έγραψα τον Σπυράκη μου σε ένα δημόσιο παιδικό σταθμό μέχρι τώρα πήγαινε σε ιδιωτικό. Τον πήραν και χθες πήγαμε για πρώτη μέρα. Πήγα λοιπόν στη διευθύντρια να την ενημερώσω για τους σπασμούς που έχει κάνει το παιδί και για το φάρμακο που έχω στην τσάντα του και για τον τρόπο με τον οποίο χορηγείτε σε περίπτωση ανάγκης. Μόνο που δεν λιποθύμησε απ την τρομάρα της στο άκουσμα του πιθανού περιστατικού. Με έκανε να νιώσω απαίσια. Μου έδωσε να καταλάβω πως αν το ήξερε δεν θα το έπαιρνε το παιδί και μου ξεκαθάρισε πως αν τον δει λέει να μην είναι καλά θα με παίρνει τηλ να τον παίρνω δεν μπορεί λέει να κοιτάει αν έχει πυρετό δεν προλαβαίνουν να του δώσουν ούτε αντιπυρετικό πόσο μάλλον να φτάσουμε μου λέει εμείς στο σημείο να χρησιμοποιήσουμε και υπόθετο. Σημειωτέον ο σταθμός είναι μερικά μέτρα απ το νοσοκομείο. Ο Σπυράκης είναι και αλλεργικός στα τσιμπίματα των μελισσών κατά κύριο λόγο και με έκανε να τρομάξω τόσο ώστε να μην της το αναφέρω. Οταν έφυγα ο Σπύρος έκλαιγε με λυγμούς εγώ κρύφτηκα πίσω από κάτι δέντρα και έβλεπα. Τρεις δασκάλες στις καρέκλες έξω στην αυλή τα παιδιά παίζανε μόνα τους ο Σπύρος έκλαιγε χωρίς να τον παρηγορεί κανείς ίσως έχουν αυτή την τακτική δεν ξέρω και ακούω και να του λένε πως αν δεν σταματήσει θα με πάρουν τηλ να τον πάρω. Η ψυχή μου πόνεσε ήθελα να μπω μέσα να της βρίσω να πάρω το παιδί μου αγκαλιά και να φύγω τρέχοντας. Το μόνο που με κράτησε είναι το ότι δεν θέλω ιδιαίτερη μεταχείριση για τον Σπύρο δεν την χρειάζεται και δεν θέλω να του δημιουργήσω φοβίες. Δεν θα το αφήσω έτσι πάντως θα δω αν έχουν γιατρό να τους ενημερώσει ή θα τους στείλω εγώ......

[xara_2]

την ίδια ιστορία είχα κι εγώ στον παιδικό όταν πήγα να γράψω τον μικρό μου

 

παραθέτω τον σύνδεσμο για να μην τα ξαναγράφω

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=7093

 

τελικά με όλες τις φασαρίες τον μικρό τον πήραν στο σχολείο

Για την περίπτωση που έχει πυρετό τους είπα να ενημερώνουν αμέσως τη μητέρα μου που μένει πολύ κοντά

το στρεζολίντ το έχω μέσα στην τσαντούλα του

έβαλα τον παιδίατρο μου να μιλήσει με τη δασκάλα και να της εξηγήσει την κατάσταση

 

δεν θέλω ιδιαίτερη μεταχείριση για τον Σπύρο δεν την χρειάζεται και δεν θέλω να του δημιουργήσω φοβίες.

 

Συμφωνώ απόλυτα

Τα παιδιά μας ΔΕΝ είναι άρρωστα

λίγη προσοχή περισσότερο χρειάζονται

[Νατάσα Χανιά]

Τι να σας πω κοριτσάκια εγώ δεν είχα τέτοια αντιμετόπηση απο τις δασκάλες του μικρού μου πέρυσι που ήταν και η πρώτη μας χρονιά στα προνήπια!!! Τέλος πάντων υπομονή και το καλλήτερο είναι αυτο που είπατε να ενημεροθούν οι δασκάλες δηλαδί απο έναν ειδικό ώστε να ξέρουν τι να κάνουν και να μην φοβούνται. Είναι το καλλήτερο για τον Σπύρο σου Μαργαρίτα μου και μην ξεχάσεις να τους πεις ότι το παιδί είναι αλλέργικό!!!!

[rit@]

Χαρά γειά σου μου είχε ξεφύγει το θέμα σου δεν τα προλαβαίνω όλα τώρα το είδα. Τελικά ξεκινήσατε? Πως τα πάτε? Εγώ είμαι τρομοκρατημένη, η διευθύντρια με πήρε πάλι στο γραφείο της να μου εξηγήσει ότι είναι αγχωμένη και ότι δεν είναι λέει θέμα ανευθυνότητας αλλά δεν της έχει ξανατύχει και είναι δύσκολο να προλάβει να δει αν το παιδί ανεβάσει ξαφνικά πυρετό κ.α. Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι δεν είναι αρρώστια ότι είναι μιά αντίδραση του οργανισμού στο απότομο κυρίως ανέβασμα του πυρετού. Μπα τίποτα αυτή μου ξεκαθάρισε πως αν δει το παραμικρό θα με παίρνει τηλ ακόμα και στην υποψία λέει. Τι να πω? Υπάρχει της λέω περίπτωση να θέλετε εσείς το καλό του παιδιού μου περισσότερο από ότι εγώ? Οσο για την αλλεργία δεν τόλμησα να της το ξεστομίσω Νατάσα μου. Της το έφερα απ έξω απ έξω της είπα ότι ίσως να είναι ότι υπάρχει η προδιάθεση λόγο του πατέρα του που είναι και τέτοια. Αν και αλήθεια το καλοκαίρι είχαμε πολλά τσιμπήματα και τα αντιμετώπισα πολύ καλά μόνο με φενιστίλ σιρόπι όπως μου είχε πει και ο γιατρός μόνο αν δω δύσπνοια και βραχνάδα είπε να τρέξω στο νοσοκομείο.

Χαρά γράψε μας τι γίνεται ελπίζω να μην λύγισες και άφησες το μικρό στη μαμά σου

[xara_2]

Καλημέρα Μαργαρίτα,

 

Σήμερα ξεκίνησε τη δεύτερη εβδομάδα του στο σχολείο.Όλο το σαβ/κο περίμενε πως και πως πότε θα πάει στο σχολείο........! Είναι κατενθουσιασμένος !!!!!!!

Εγώ ήμουνα τυχερή στη ατυχία μου. Είχα αντιδράσεις από το διοικητικό προσωπικό του σχολείου αλλά η δασκάλα του δεν αντέδρασε αρνητικά όταν της εξήγησα την κατάσταση (βοήθησε πιστεύω και η επέμβαση του γιατρού μας)

μου ξεκαθάρισε πως αν δει το παραμικρό θα με παίρνει τηλ ακόμα και στην υποψία

Έτσι το κόβω να κάνουν και η δικιές μας αλλά δεν με πειράζει ας με παίρνουν να πηγαίνω να τον παίρνω. Ούτως ή άλλως κι εγώ η ίδια αν υποψιαστώ ότι δεν είναι καλά δεν θα τον στείλω καθόλου γιατί ο δικός μου στο δεύτερο επεισόδιο έκανε εισαγωγικούς σπασμούς (είχε 37,5 πυρετό) και μέχρι τη στιγμή των σπασμών δεν κατάλαβα ότι είχε πυρετό.

Επίσης, έχω και την ασφάλεια της μαμάς μου που μένει πολύ κοντά στο σχολείο και ξέρει πως να αντιδράσει (ήταν παρούσα στο 1ο επεισόδιο του μικρού και είχε εμπειρία και από εμένα)

Δεν μπορώ φυσικά να σου πω ότι είμαι ήρεμη. Μέχρι να πάει η μαμά μου να τον πάρει το μεσημέρι και να μου πει όλα καλά το μυαλό μου είναι συνέχεια εκεί...........Γιατί ο δικός μου παθαίνει και κρίσεις άπνοιας (μαυρίζει στο κλάμα) και μερικές φορές κρατάει την αναπνοή του περισσότερο από όσο αντέχει και λιποθυμάει

 

Τι να κάνω όμως???

Εγώ που φωνάζω ότι το παιδί μου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟ πρέπει να δίνω πρώτη το παράδειγμα κι ας τρέμει η ψυχούλα μου για κάθε στιγμή που είναι μακριά μου.....

 

Συγνώμη αν σας κούρασα με το μεγάλο post αλλά το θέμα πονάει και είναι ανεξάντλητο

[rit@]

 

Εγώ που φωνάζω ότι το παιδί μου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟ πρέπει να δίνω πρώτη το παράδειγμα κι ας τρέμει η ψυχούλα μου για κάθε στιγμή που είναι μακριά μου.....

 

Συγνώμη αν σας κούρασα με το μεγάλο post αλλά το θέμα πονάει και είναι ανεξάντλητο

 

Σιγά μην μας κούρασες!!! Εγώ ανακουφίζομαι όταν διαβάζω άλλες απόψεις εκτός των δικών μου. Και ότι πονάει και είναι ανεξάντλητο ξαναπέστω χίλιες φορές όχι μία.

Το μυαλό μου είναι εκεί μετράω τις μέρες και θέλω σαν και τι να περάσει χρόνος ολόκληρος χωρίς να κάνει άλλο επεισόδιο ο Σπυράκης. Επίσης φοβάμαι και για τον μικρό μην τυχόν μου κάνει τα ίδια άνα πάσα στιγμή τρέμω. Εμάς το προηγούμενο επεισόδιο ήταν γενικευμένο τονικοκλονικό και είχε και μεγάλη διάρκεια και γενικά πήγα στον άλλο κόσμο άστα. Θα ήθελα να ξέρω δεν είναι υποχρεωμένοι στους δημόσιους παιδικούς να έχουν γιατρό έστω μια φορά το μήνα πχ? Ξέρει κανείς να μου πει???

[xara_2]

φοβάμαι και για τον μικρό μην τυχόν μου κάνει τα ίδια άνα πάσα στιγμή τρέμω

 

Με αυτόν τον φόβο ζω κι εγώ και για την μικρούλα μου. Γενικά αυτό που για άλλους γονείς είναι ένας απλός πυρετός για εμάς είναι ΓΕΝΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ

 

Η δικιά μας ιστορία έχει ως εξής:

Είναι η τελευταία Κυριακής της αποκριάς του 2007. Εγώ είμαι έγκυος στο μήνα μου κι ο μικρός ξυπνάει το πρωί με πυρετό. Ο σύζυγος είναι στη δουλειά και είμαι μόνη στο σπίτι. Μιλάω με τη μαμά μου και μου προτείνει, ευτυχώς, να μην μένω μόνη στο σπίτι μου να πάω στο δικό της. Να σημειώσω ότι ο μικρός μου ήταν τότε 13 μηνών και ήταν η πρώτη φορά που έκανε πυρετό.

Κατά τις 2 έχει πάλι πυρετό, του δίνω αντιπυρετικό και μέχρι να πέσει ο πυρετός μου προτείνουν να τον κάνουμε ένα χλιαρό μπανάκι. Μετά το μπάνιο τον παίρνει η μαμά μου αγκαλιά (εγώ ήμουν με την κοιλιά στο στόμα) και πάει να τον ντύσει. Σε λίγο την ακούω να ακούω να ουρλιάζει ΤΡΕΧΑ ΧΑΡΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.

Την εικόνα που αντίκρισα δεν θα την ξεχάσω ποτέ............. Τα ματάκια του είχαν γυρίσει και ήταν τελείως ακίνητος..... Νόμιζα ότι τον έχασα... Δεν μπόρεσα να αντιδράσω καθόλου. Το μόνο που έκανα ήταν να φωνάζω το όνομα του..........

Καταλήξαμε φυσικά στο νοσοκομείο.......

 

15 μέρες μετά μπαίνω εγώ στο νοσοκομείο για να γεννήσω την κόρη μου!!!

Δεν είχα μυαλό για τις χαρές το μυαλό μου ήταν συνέχεια στον μικρό μου λες και το ήξερα.......

Την επόμενη της εξόδου από το νοσοκομείο είχαμε το δεύτερο επεισόδιο............Ξέραμε τι να κάνουμε, ήταν μαζί μου και ο σύζυγος. Ναι ήταν καλύτερα τα πράγματα γιατί ήμουν προετοιμασμένη όμως εκείνα τα λεπτά μέχρι να επανέλθει το παιδί....... η φρίκη ήταν η ίδια

 

Φυσικά την επιλόχεια κατάθλιψη δεν την γλύτωσα........

Οι τύψεις για την κόρη μου με κυνηγούν ακόμη........

Δεν την χάρηκα σαν νεογέννητο. Δεν την φρόντισα όσο θα ήθελα

ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ.........

[Νατάσα Χανιά]

φοβάμαι και για τον μικρό μην τυχόν μου κάνει τα ίδια άνα πάσα στιγμή τρέμω

 

Με αυτόν τον φόβο ζω κι εγώ και για την μικρούλα μου. Γενικά αυτό που για άλλους γονείς είναι ένας απλός πυρετός για εμάς είναι ΓΕΝΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ

 

Η δικιά μας ιστορία έχει ως εξής:

Είναι η τελευταία Κυριακής της αποκριάς του 2007. Εγώ είμαι έγκυος στο μήνα μου κι ο μικρός ξυπνάει το πρωί με πυρετό. Ο σύζυγος είναι στη δουλειά και είμαι μόνη στο σπίτι. Μιλάω με τη μαμά μου και μου προτείνει, ευτυχώς, να μην μένω μόνη στο σπίτι μου να πάω στο δικό της. Να σημειώσω ότι ο μικρός μου ήταν τότε 13 μηνών και ήταν η πρώτη φορά που έκανε πυρετό.

Κατά τις 2 έχει πάλι πυρετό, του δίνω αντιπυρετικό και μέχρι να πέσει ο πυρετός μου προτείνουν να τον κάνουμε ένα χλιαρό μπανάκι. Μετά το μπάνιο τον παίρνει η μαμά μου αγκαλιά (εγώ ήμουν με την κοιλιά στο στόμα) και πάει να τον ντύσει. Σε λίγο την ακούω να ακούω να ουρλιάζει ΤΡΕΧΑ ΧΑΡΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.

Την εικόνα που αντίκρισα δεν θα την ξεχάσω ποτέ............. Τα ματάκια του είχαν γυρίσει και ήταν τελείως ακίνητος..... Νόμιζα ότι τον έχασα... Δεν μπόρεσα να αντιδράσω καθόλου. Το μόνο που έκανα ήταν να φωνάζω το όνομα του..........

Καταλήξαμε φυσικά στο νοσοκομείο.......

 

15 μέρες μετά μπαίνω εγώ στο νοσοκομείο για να γεννήσω την κόρη μου!!!

Δεν είχα μυαλό για τις χαρές το μυαλό μου ήταν συνέχεια στον μικρό μου λες και το ήξερα.......

Την επόμενη της εξόδου από το νοσοκομείο είχαμε το δεύτερο επεισόδιο............Ξέραμε τι να κάνουμε, ήταν μαζί μου και ο σύζυγος. Ναι ήταν καλύτερα τα πράγματα γιατί ήμουν προετοιμασμένη όμως εκείνα τα λεπτά μέχρι να επανέλθει το παιδί....... η φρίκη ήταν η ίδια

 

Φυσικά την επιλόχεια κατάθλιψη δεν την γλύτωσα........

Οι τύψεις για την κόρη μου με κυνηγούν ακόμη........

Δεν την χάρηκα σαν νεογέννητο. Δεν την φρόντισα όσο θα ήθελα

ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ.........

Στο δεύτερο επισόδιο είχε πυρετό; Είμαι και εγω της παρέας Χαρά μου!! Αν διαβάσεις παραπάνω θα δεις την δικιά μου ιστορία.

Πες μας τι σου είπαν οι γιατροί (γιατί φαντάζομαι το έψαξες!!!

[rit@]

Γειά σας βρε κοπελιές έχω πολύ άσχημη μέρα στη δουλειά και είμαι χάλια. Τώρα διάβασα τα της Χαράς και θυμήθηκα τα δικά μου και καλύτερα που τα διάβασα γιατί συνηδητοποίησα πως είναι χαζό να σκάω για τις βλαμ.... εδώ στη δουλειά λες και δεν έχω άλλα προβλήματα. Αχ βρε Χαρά τα ίδια και εγώ με τον μικρό μου τις ίδιες τύψεις έχω μόνο που εμένα ήταν το τρίτο επεισόδιο όταν ήταν ο Αλέξανδρος νεογέννητο και καταλαβαίνεις. Όσο για το τελευταίο που ήταν τον Ιούνιο και ενώ ήμουν στο νοσ/μείο με το Σπύρο ο Αλέξανδρος κάηκε με τη σούπα και έπαθε εγκαύματα β' βαυμού και εγώ αντί να είμαι μαζί του που ήταν αχρόνιστο ακόμα το μωρουλίνι έφυγα πάλι και πήγα 2 βδομάδες στα Γιάννενα με το Σπυράκη για εγκεφαλογραφήματα κ.α. Αστα είναι πληγή ανοικτή ακόμα. Ας ελπίσουμε να μην ξανασυμβεί σε κανένα και τουλάχιστον να υπάρχει ενημέρωση γιατί αν ξέραμε τι να κάνουμε και να το αντιμετωπίσουμε σωστά απ την αρχή χωρίς να πάμε πρώτα στον άλλο κόσμο θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα. φιλιά. Πάντος η Νατάσα έχει δίδυμα και ευτυχώς φτου φτου σκόρδα - κρεμμύδια δεν έχει πάθει τίποτα ποτέ η μικρή της.