Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Ιστορίες με αίσιο τέλος για εμάς που δεν είμαστε έγκυες


Recommended Posts

ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΛΕΝΕ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ Κ ΕΓΩ ΝΕΑ. ΕΓΡΑΨΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΟ ΜΝΜ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΜΕΙΝΕΙΣ ΕΓΚΥΟΣ ΜΕ ΔΙΔΥΜΑΚΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΗ Η ΧΑΡΑ ΣΟΥ.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 6,6k
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Κορίτσια σας ευχαριστω ολες για τισ ευχες σας!

Τριανταφυλλια, που την εγραψες την ιστορια σου; εψαξα λιγο, αλλα δεν τη βρηκα. Σε ευχαριστω παρολ' αυτα για την ευχη σου. Να σου πω ομως ειλικρινα, επειδη συχνα το σκεφτομαι, δε νομιζω οτι θα μου ξανασυμβει κατι τετοιο. Αυτο ηταν απλα ενα δωρο απο το θεο. Τωρα πια δεν με ενδιαφερει κιολας. Εστω και ενα κι ας ειναι γερο. Σου ευχομαι και σε σενα στη ζωη σου τα καλυτερα!

J6Wpp3.png
Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια σας ευχαριστω ολες για τισ ευχες σας!

Τριανταφυλλια, που την εγραψες την ιστορια σου; εψαξα λιγο, αλλα δεν τη βρηκα. Σε ευχαριστω παρολ' αυτα για την ευχη σου. Να σου πω ομως ειλικρινα, επειδη συχνα το σκεφτομαι, δε νομιζω οτι θα μου ξανασυμβει κατι τετοιο. Αυτο ηταν απλα ενα δωρο απο το θεο. Τωρα πια δεν με ενδιαφερει κιολας. Εστω και ενα κι ας ειναι γερο. Σου ευχομαι και σε σενα στη ζωη σου τα καλυτερα!

γεια σου κι απο μενα κοριτσακι,να εισαι καλα κ με το καλο να υποδεχτειτε κ το νεο μελος της οικογενειας σας..μου εδωσες πολυ κουραγιο με την ιστορια σου γιατι κι εμενα ο αντρουλης μου εχει κυρσοκοιλες κ χαμηλης κινητικοτητας σπερμα,κ μας ειπαν να κανουμε την επεμβαση αλλα ειπαμε να το προσπαθησουμε λιγο μονοι για να την αποφυγουμε..εγω ομως εχω κανει λαπαροσκοπιση προσφατα λογω κυστης ενδομητριωσης κ αυτην την στιγμη μου σταματησε ο γιατρος την περιοδο με ενεσεις για να θεραπευτει η περιοχη απο τις εστιες ενδομητριωσης..οταν ερθει ξανα η περιοδος,θα βαλουμε κι εμεις μπρος κι ο θεος βοηθος!!!απλα κι εγω κατα βαθος πιστευω οτι η εγχειριση κυρσοκοιλων δεν θα αλλαξει θεαματικα το σπερμα..συν το γεγονος οτι ο καλος μου δεν θελει τετοια επεμβαση σε ενα τοσο ευαισθητο σημειο..ελπιζω κ ευχομαι να μην χρειαστει να την κανει κ να μας προλαβει το μπεμπε..επειδη μπηκα κι εγω στην διαδικασια μιας επεμβασης κ ξερω απο τι ασχημη ψυχολογια περνας,δεν θελω να μπει και αυτος..ελπιζω να εχουμε την τυχη σας!!:-D

Link to comment
Share on other sites

Σε ευχαριστω, σου ευχομαι κουραγιο και να εισαι σιγουρη οτι ολα θα γινουν.

Αν θελεις πες μου, να σου πω καποιες λεπτομερειες για την επεμβαση ετσι οπως την εζησα εγω.

Φιλια!

J6Wpp3.png
Link to comment
Share on other sites

καλησπερα, εγω ακομα δεν εχω προσπαθησει για μωρακι αλλα αυτα που περασα με το ανοιχτο χειρουργιο ηταν πολλα και δυσκολα. την ιστορια μου την εγραψα στο θεμα ''τι γνωριζετε για την ενδομητριωση'', ελπιζω μονο να μην την εγραψα σε λαθος τοποθεσια.

εγω εχω να κανω αλλες 3 ενεσεις και μετα θα ξεκινησω τις προσπαθειες για μωρακι.

προσευχομαι στον θεουλη για ολες μας

οσο για σενα να χαρεις οσο περισσοτερο τον ρολο της μανουλας και πολυ παραπανω να χαρεις το παιδακι σου και καποια στιγμη θα ξαναρθει ο πελαργουλης.

με φιλικους χαιρετισμους...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ. ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΑΚΟΜΑ, ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 5 ΜΗΝΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΤΟΝΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ.

ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΖΕΝΑΙ, ΚΑΘΩΣ ΕΧΩ 2 ΜΕΡΕΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΕΝΩ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 100% ΣΤΑΘΕΡΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΟ ΠΡΗΞΙΜΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ, ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΣΚΑΣΩ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Η ΜΕΣΗ ΜΟΥ...ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΜΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ?

Link to comment
Share on other sites

ΜΕΛΙΣΣΑΚΙ ΑΦΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΤΕΣΤΑΚΙ!!!

ΤΩΡΑ ΕΜΠΕΙΡΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΛΛΑ ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΜΟΥ ΠΟΝΟΥΣΕ ΕΙΧΑΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΧΡΩΜΑ ΟΙ ΘΗΛΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΝΟΥΣΑΝ ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΚΟΥΜΠΟΥΣΑ ΚΑΤΙ ΜΙΚΡΑ ΠΟΝΑΚΙΑ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΑ!!!

ΑΑΑΑ ΚΑΙ ΣΥΧΝΟΟΥΡΙΑ!!! ΣΗΚΩΝΟΜΟΥΝ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΑΛΕΤΑ!!!

ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!!!!

dum spiro spero

Οσο ζω ελπίζω

Link to comment
Share on other sites

κορίτσια εγώ έκανα τεστ και βγήκε αρνητικο...έχω καθυστέρηση περίπου 20 μέρες αν και γενικά ο κύκλος μου είναι ασταθής γιατί έχω και πολυκυστικές ωοθήκες!

παρατήρησα τελευταία κάτι ροζ υγρά και για αυτό το λόγο άρχισα να ανησυχώ.δεν είχα ποτέ ξανά ροζ υγρά και έχω ακούσει ότι μπορεί να είναι σημάδι....

ένα παιδάκι πάντα είναι καλοδεχούμενο αλλά σε αυτή τη φάση τα πράγματα είναι λίγο πιεσμένα..

Link to comment
Share on other sites

κορίτσια,την εξέταση για τη β χοριακή μπορώ να την κάνω σε ένα οποιοδήποτε μικροβιολογικό εργαστήριο?

μήπως γνωρίζετε πόσο στοιχίζει?

έχω και πρόβλημα με της πολυκυστικές που σας έχω πει και δημιουργεί πολλές φορές υπογονιμότητα...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

κορίτσια,την εξέταση για τη β χοριακή μπορώ να την κάνω σε ένα οποιοδήποτε μικροβιολογικό εργαστήριο?

μήπως γνωρίζετε πόσο στοιχίζει?

έχω και πρόβλημα με της πολυκυστικές που σας έχω πει και δημιουργεί πολλές φορές υπογονιμότητα...

KAΛΗΜΕΡΑ ΤΖΕΝΑΚΙ!ΣΕ ΟΠΟΙΟ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΘΕΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΟ ΝΟΜΙΖΩ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 15 ΕΥΡΩ.ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΕΙΣ ΚΙΟΛΑΣ.ΚΑΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!

Link to comment
Share on other sites

εγω ημουν εγκυος περιπου 15 μερες και ειχε βγει αρνητικο,πηρα τα χαπια που επρεπε να παρω και ενω δεν μου ειχε ερθει περιοδο μετα ειχα αρχισει να ψιλιαζομαι κατι.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Βρε κορίτσια συμφωνω γαυτα που λετε για το αγχος δεν εχω λογο να διαφωνησω αλωστε τοσα παραδειγματα.Απο την αλλη ομως πεσμου πως να μην εχεις αγχος αφου αυτο υπαρχει ακομη κι οταν δεν το καταλαβενεις . Αυτο που δεν μπορω να δεχτω και σορι κιολας που θα το πω ειναι να σου λεν γυναικες που με το αποφασισαν να μεινουν εγκυες να τα καταφεραν κιολας να σου λενε μην αγχωνεσε κι εγω δεν αγχωθηκα κι εμεινα.Ναι αλλα εσυ πως να αγχωθεις που μολις ελεγες θελω παιδι σε περιμενε ο πελαργος εξω απο την πορτα , για ρωτα κι εμας που περνουν οι μηνες τα χρονια και παιδι γιοκ κι αντε μετα να μην αγχωθεις.Κι εγω στην αρχη δεν ειχα αγχος οταν ομως περνουσε ο καιρος τοτε αρχισε σιγα σιγα να εμφανιζετε ετσι ειναι αυτα.Φιλακια

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ιζόλδη μου, πολύ καλά τα λες. Κι εγώ δεν είχα άγχος στην αρχή αλλά είναι αφύσικο να περνάει ο καιρός και να λες δε βαριεσαι. Δεν πιστεύω καμία που να προσπάθησε για πάνω από μισό χρόνο και να λέει ότι δεν αγχώθηκε. Προσωπικά, αναγνωρίζω στο άγχος μου την παρουσία του στην τάξη αλλά το βάζω να κάτσει στα τελευταία θρανία, αν με καταλαβαίνεις. Μετά από προσπάθεια βέβαια. Νομίζω ότι βοηθάει κι ο ίδιος ο χρόνος που περνάει και δεν αφήνει τόσα περιθώρια για άγχος όσο για προβληματισμό. Πόσο καιρό προσπαθείτε αλήθεια; Γιατί να αγχώνομαι για κάτι που προφανώς χρειάζεται βοήθεια για να συμβεί και δεν την παίρνει από πουθενά; Θα ξαναγχωθώ όταν πια θα έχω διαπιστώσει το πρόβλημα και θα δοκιμάζω να το λύσω. Μέχρι τότε είμαι πεπεισμένη πως μόνο από μια χαραμάδα τόση δα μπορεί και να τρυπώσει η τύχη μου..

Link to comment
Share on other sites

ΙΠόσο καιρό προσπαθείτε αλήθεια; .

 

Σχεδον 3 χρονια εχω κανει προσφατα εξωσωματικη αλλα δυστιχως τσουκου.Καλη επιτυχια να εχεις στην προσπαθεια σου.Φιλακια

Link to comment
Share on other sites

Μέλλουσες μανούλες (γιατί ελπίζω να γίνουμε όλες κάποια στιγμή),

Καλησπέρα!Είμαι καινούρια στην παρεούλα σας αν και αρκετο καιρό παρακολουθώ το site.Eίμαι 6 μήνες παντρεμένη και εδώ και 8 μήνες προσπαθούμε για νινί..Ξέρω μπορεί σε κάποιες να φανεί λίγος ο χρόνος,αλλά σε εμένα μου φαίνεται πως αρχίζουν και δυσκολεύουν τα πράγματα...Ειδικά μιας και στο περιβάλλον μου αυξάνονται φίλες,κολλητές κλπ περιμένουν μωράκι και μάλιστα αρκετές από αυτές χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.Όλο αυτό φυσικά επιβαρύνεται και από τις προτροπές του τύπου:" Αντε να κάνετε κι εσείς μωρό να έχει παρέα το δικό μας, ή, Άντε δεν έχετε κάτι ευχάριστο να μας πείτε,ή, Άντε τι περιμένετε " και άλλα τέτοια χαριτωμένα.Φυσικά ερχόμαστε σε αμηχανία καθώς πρέπει να εξηγούμε κάθε φορά ότι ΝΑΙ, προσπαθούμε!Και αν λάβουμε υπόψι ότιόντως το θέλουμε πολύ,απογοητευόμαστε(κυρίως εγώ).

Εγώ έχω έναν κύκλο 30-33 μέρες.Δεν μπορώ να είμαι σίγουρη πότε ακριβώς είναι οι γόνιμες μέρες μου,αν είανι μία-δύο ή τρεις αυτές οι μέρες..Επίσης δεν ξέρω αν μία φορά τη μέρα χουχουλίτσας αρκεί..Αυτόν τον μήνα τις πιθανολογούμενες γόνιμες μέρες έπαθα ίωση με δεκατα,βήχα κλπ.Παρολ'αυτά και πάλι στον αγώνα!!!Ωστόσο πιστεύω πως δε θα καταφέραμε κάτι μιας και μια μέρα δε βρεθήκαμε λόγω δουλειάς συζύγου (εφημερία) και επίσης επειδή ήμουν άρρωστη ακόμη χειρότερα..(κανονικά 1- 2/3 αδιαθετήσω)Εδώ τον καλό καιρό δεν...Σας ζάλισα εεεε?

Σας φιλώ και ευχαριστώ πολύ που έστω και μέσα από την On -line παρέα μας μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας!

:D

Link to comment
Share on other sites

Καλυσπέρα κι από μένα! Μια και θήξατε το θέμα άγχος είπα να σας πω κι εγώ τα δικά μου.

Είμαι παντρεμένη 6 χρόνια και τα 5,5 προσπαθούμε για μωρό. Από άγχος καταλαβαίνετε άλλο τίποτα! Κάθε μήνας που περνούσε εγώ είχα ελπίδα και στο τέλος...

Μετά τον χρόνο αποφασίσαμε να το ψάξουμε. Αρχίσαμε με κάτι απλές εξετάσεις οι οποίες ήταν ΟΚ. Οι γιατροί μας έλεγαν να συνεχίσουμε τις προσπάθειες και βλέπουμε. Μας έλεγαν επείσης ότι το άγχος είναι παράγοντας υπογονημότητας, αλλά δεν είναι αιτία. Όταν πια είχαν περάσει 3 χρόνια προσπαθιών και απογοητεύσεων, αρχίσαμε τις επιπλέον εξετάσεις. Μέχρι στιγμής αυτό που έχει διαγνωστεί είναι ασυμβατότητα τραχυλικής βλέννας και σπέρμα. Προχωρήσαμε σε σπερματεγχύσεις (τρεις). Εκεί να δείτε ελπίδα. Τίποτα. Πριν 20 μέρες ολοκληρώσαμε την πρώτη και αποτυχημένη μας προσπάθεια με εξωσωματική.

Κορίτσια μπορώ να καταλάβω κάθε αγωνία σας. Το πιο όμορφο πράγμα στο κόσμο, μας έχει γίνει μια πιεστική διαδικασία. Είχα χάσει την όρεξη μου για έρωτα. Ότι γινόταν μεταξύ του άντρα μου κι εμένα ήταν στα πλαίσια τον οδηγιών που μας έδιναν οι γιατροί. Το μωρό να μην έρχεται και η κάθε αποτυχία να μας βυθίζει περισσότερο στη δυστυχία μας.

Μετά την εξωσωματική κατέρρευσα. Το έζησα πολύ άσχημα. Όταν λοιπόν άρχισα να συνέρχομαι πήρα μια απόφαση. Θα ασχοληθώ με εμένα και τον άντρα μου. Θα του δείξω πόσο πολύ τον αγαπάω. Θα δω διαφορετικά την ζωή μου, γιατί όλοι οι άνθρωποι που αγαπώ είναι καλά. Θα αφήσω χρόνο στο εαυτό μου να ζήσει. Αφού μας έχουν χαρακτηρίσει ουσιαστικά ανεξήγητα υπογόνημους, μπορεί ο Θεός να ξέρει κάτι παραπάνω.

Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου σε όλες εμάς που προσπαθούμε, να το ζήσουμε το όνειρο και πιστεύω ότι θα έρθει αυτό το τόσο πολύτιμο μωρό!

Link to comment
Share on other sites

Καλυσπέρα κι από μένα! Μια και θήξατε το θέμα άγχος είπα να σας πω κι εγώ τα δικά μου.

Είμαι παντρεμένη 6 χρόνια και τα 5,5 προσπαθούμε για μωρό. Από άγχος καταλαβαίνετε άλλο τίποτα! Κάθε μήνας που περνούσε εγώ είχα ελπίδα και στο τέλος...

Μετά τον χρόνο αποφασίσαμε να το ψάξουμε. Αρχίσαμε με κάτι απλές εξετάσεις οι οποίες ήταν ΟΚ. Οι γιατροί μας έλεγαν να συνεχίσουμε τις προσπάθειες και βλέπουμε. Μας έλεγαν επείσης ότι το άγχος είναι παράγοντας υπογονημότητας, αλλά δεν είναι αιτία. Όταν πια είχαν περάσει 3 χρόνια προσπαθιών και απογοητεύσεων, αρχίσαμε τις επιπλέον εξετάσεις. Μέχρι στιγμής αυτό που έχει διαγνωστεί είναι ασυμβατότητα τραχυλικής βλέννας και σπέρμα. Προχωρήσαμε σε σπερματεγχύσεις (τρεις). Εκεί να δείτε ελπίδα. Τίποτα. Πριν 20 μέρες ολοκληρώσαμε την πρώτη και αποτυχημένη μας προσπάθεια με εξωσωματική.

Κορίτσια μπορώ να καταλάβω κάθε αγωνία σας. Το πιο όμορφο πράγμα στο κόσμο, μας έχει γίνει μια πιεστική διαδικασία. Είχα χάσει την όρεξη μου για έρωτα. Ότι γινόταν μεταξύ του άντρα μου κι εμένα ήταν στα πλαίσια τον οδηγιών που μας έδιναν οι γιατροί. Το μωρό να μην έρχεται και η κάθε αποτυχία να μας βυθίζει περισσότερο στη δυστυχία μας.

Μετά την εξωσωματική κατέρρευσα. Το έζησα πολύ άσχημα. Όταν λοιπόν άρχισα να συνέρχομαι πήρα μια απόφαση. Θα ασχοληθώ με εμένα και τον άντρα μου. Θα του δείξω πόσο πολύ τον αγαπάω. Θα δω διαφορετικά την ζωή μου, γιατί όλοι οι άνθρωποι που αγαπώ είναι καλά. Θα αφήσω χρόνο στο εαυτό μου να ζήσει. Αφού μας έχουν χαρακτηρίσει ουσιαστικά ανεξήγητα υπογόνημους, μπορεί ο Θεός να ξέρει κάτι παραπάνω.

Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου σε όλες εμάς που προσπαθούμε, να το ζήσουμε το όνειρο και πιστεύω ότι θα έρθει αυτό το τόσο πολύτιμο μωρό!

Isidora,

Εγώ το έγραψα ότι φαινομενικά είναι λίγος ο χρόνος που προσπαθούμε..Παραδείγματα σαν εσένα μου δείχνουν ότι είμαι υπερβολική,αλλά και πάλι εγώ αγχώνομαι..Μου αρέσει ο τρόπος που το είδες..όντως ,έτσι πρεπει να κάνουμε όλες μας..Να μην κάνουμε αυτοσκοπό το παιδί και να θυμόμαστε την αγάπη μας προς τους άντρες μας..

Link to comment
Share on other sites

Isidora,

Εγώ το έγραψα ότι φαινομενικά είναι λίγος ο χρόνος που προσπαθούμε..Παραδείγματα σαν εσένα μου δείχνουν ότι είμαι υπερβολική,αλλά και πάλι εγώ αγχώνομαι..Μου αρέσει ο τρόπος που το είδες..όντως ,έτσι πρεπει να κάνουμε όλες μας..Να μην κάνουμε αυτοσκοπό το παιδί και να θυμόμαστε την αγάπη μας προς τους άντρες μας..

Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Μην σκέφτεσαι ότι είσαι υπερβολική. Κι εμείς όταν αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες, μας φαινόταν πολύ βασανιστικό. Ο χρόνος είναι σχετικός γλυκιά μου. Θα γίνει κι αυτό. Εμάς η πλάκα είναι ότι από όλη την παρέα μας ήμασταν οι πρώτοι και οι μόνοι που προσπαθούσαμε για μωρό. Τελικά όλοι οι άλλοι έκαναν εκτός από εμάς. Δεν ξέρω την ηλικία σου, αλλά θα μπορούσες χαλαρά να απευθυνθείς στον γιατρό σου, για να κάνεις έναν απλό ορμονολογικό έλεγχο. Πολλές φορές μπορεί να βρεθεί κάτι μικρό που να αποτρέπει την σύλληψη και με μία ελαφριά θεραπεία, να έχεις το πολυπόθυτο.

Link to comment
Share on other sites

Isidora, διάβασα την ιστορία σου και ταυτίστηκα μαζί σου. Ειδικά το ότι ξεκινήσαμε πρώτοι την προσπάθεια για μωρό κι ακόμα προσπαθούμε το καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί το ίδιο πάθαμε κι εμείς. Είμαστε δυόμισι χρόνια παντρεμένοι. Αμέσως ξεκινήσαμε προσπάθεια για μωρό αλλά κάτι μικροβληματάκια υγείας που αντιμετώπιζα εγώ μάς έκαναν ανά διασήματα να σταματάμε τις προσπάθειες. Μέχρι που "δεν πάνε στο καλό όλα τα προβλήματα, εγώ ξεκινάω εντατικά προσπάθειες". Ξεκινήσμε λοιπόν και μετά από 6 μήνες έμεινα έγκυος. Δυστυχώς ήταν εξωμήτριο. Περιμέναμε να περάσουν άλλοι 3 μήνες μετά το χειρουργείο και ξαναξεκινήσαμε προσπάθειες. Ειμαστε στον 6ο μήνα κι ακόμα προσπαθούμε....Γύρω μου βλέπω έγκυες φίλες, φίλες που έχουν γεννήσει κι όλες αυτές στο γάμο μου ήταν ανύπαντρες. Κι εγώ έχω ακόμα άδεια αγκαλιά χωρίς να ξέρω αν θα τα καταφέρω ποτέ να τη γεμίσω. Η απογοήτευσή μου είναι μεγάλη, αλλά και τι να κάνουμε;Πώς γίνεται αν μην έχουμε άγχος και να λέμε τέλος;Πάντα στο υποσυνείδητό μου θα έχω τις γόνιμες μέρες. Δεν νομίζω να καταφέρω ποτέ να πω ειλικρινά "τέλος". Πάντα θα ελπίζω πως κάποια στιγμή ο Θεός θα ακούσει τις προσευχές μου και θα μου χαρίσει ένα γερό μωράκι. Αργά....ή γρήγορα. Ποιος ξέρει...

Αστεράκι μου, ήρθες και μας φωτισες :P Σε λατρεύω!

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα σε όλες και καλό κουράγιο :wink:

Σας συμβαίνει κι εσάς οι μέρες από την περίδο έως την ωορρηξία να περνάνε σα νεράκι και από εκεί και μετά να νιώθετε ότι περνούν αιώνες μέχρι την επόμενη περίοδο;;; Λες και υπάρχουν δύο μέτρα και σταθμά στο χρόνο!!

Περιμένω να αδιαθετήσω και το μυαλό μου κολλημένο εκεί 5 μέρες πριν, 4 μέρες πριν, τρεις μέρες πριν και πάει λέγοντας. Όσο και να μην το πιστεύω δεν μπορώ να πω ότι δεν το ελπίζω. Κι αυτή η ελπίδα με τρώει. Αυτή και τα κατά καιρούς νέα συμπτώματα που ανακαλύπτω. Είναι αλήθεια πως όσο παρατηρείς τον κύκλο σου, τόσο πιο πολλές αλλαγές και λεπτομέρειες προσέχεις. Μέχρι τώρα όμως καμία από αυτές δε σήμαινε κάτι. Εν αναμονεί λοιπόν.

Α...Αν σας πω ότι εκτός τις μανούλες και τις εγκυούλες ζηλεύω και αυτές που ήδη μπήκαν σε διαδικασία εξωσωματικής, θα θεωρηθώ παράλογη;;

Link to comment
Share on other sites

Isidora, διάβασα την ιστορία σου και ταυτίστηκα μαζί σου. Ειδικά το ότι ξεκινήσαμε πρώτοι την προσπάθεια για μωρό κι ακόμα προσπαθούμε το καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί το ίδιο πάθαμε κι εμείς. Είμαστε δυόμισι χρόνια παντρεμένοι. Αμέσως ξεκινήσαμε προσπάθεια για μωρό αλλά κάτι μικροβληματάκια υγείας που αντιμετώπιζα εγώ μάς έκαναν ανά διασήματα να σταματάμε τις προσπάθειες. Μέχρι που "δεν πάνε στο καλό όλα τα προβλήματα, εγώ ξεκινάω εντατικά προσπάθειες". Ξεκινήσμε λοιπόν και μετά από 6 μήνες έμεινα έγκυος. Δυστυχώς ήταν εξωμήτριο. Περιμέναμε να περάσουν άλλοι 3 μήνες μετά το χειρουργείο και ξαναξεκινήσαμε προσπάθειες. Ειμαστε στον 6ο μήνα κι ακόμα προσπαθούμε....Γύρω μου βλέπω έγκυες φίλες, φίλες που έχουν γεννήσει κι όλες αυτές στο γάμο μου ήταν ανύπαντρες. Κι εγώ έχω ακόμα άδεια αγκαλιά χωρίς να ξέρω αν θα τα καταφέρω ποτέ να τη γεμίσω. Η απογοήτευσή μου είναι μεγάλη, αλλά και τι να κάνουμε;Πώς γίνεται αν μην έχουμε άγχος και να λέμε τέλος;Πάντα στο υποσυνείδητό μου θα έχω τις γόνιμες μέρες. Δεν νομίζω να καταφέρω ποτέ να πω ειλικρινά "τέλος". Πάντα θα ελπίζω πως κάποια στιγμή ο Θεός θα ακούσει τις προσευχές μου και θα μου χαρίσει ένα γερό μωράκι. Αργά....ή γρήγορα. Ποιος ξέρει...

Margi μου εννοείται ότι θα αποκτήσεις ένα υπέροχο μωράκι σύντομα. Αφού έγινε μια φορά, θα ξαναγίνει. Αυτό που έμαθα τώρα τελευταία είναι ότι όταν αγχωνόμαστε αυξάνεται η προλακτίνη και αποτρέπεται η εγκυμοσύνη. Ξέρεις πόσες φορές έχω κλείσει τα μάτια κι έχω ονειρευτεί το μωρό μου; Θα 'ρθει! Κάποια στιγμή, θα 'ρθει για όλες μας. Ίσως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να μας γίνει, αλλά θα το ζήσουμε! Το πιστεύω! Κάνε υπομονή!

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...