ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΟΚΕΤΟ («ΕΠΙΛΟΧΕΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ»)

[argini]

Aν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα βρείτε μια κοπέλα πχ βρεφονηπιοκόμο με εμπειρία και αγάπη για τα μωρά για να σε βοηθάει 2-3 ώρες την ημέρα. Η παρουσια της θα αποφορτήσει εσένα και πιθανώς θα ανακουφίσει το μωρό που θα αισθανθεί περιποίηση από έμπειρα και ψυχραιμα χέρια. Τουλάχιστον μέχρι να βρεις τον εαυτό σου...Τωρα τα αντικαταθλιπτικα χρειάζεατι να κάνουν επίπεδα για να αρχίσει η δράση του αλλά σιγορα η ταυτόχρονη ψυχοθεραπευτικη προσέγγιση θα βοηθούσε.

[User1984]

γεια σας και παλι. εχετε δικιο για την ψυχοθεραπεια. ομως δυσκολα μπορουμε να το αντεξουμε οικονομικα. η αληθεια ειναι πως απο τοτε που εμαθα τεκμηριωμενα πια οτι πασχω, εχω ανοιχτει περισσοτερο σε καποια ατομα του περιβαλλοντος μου. οι στενοι μου συγγενεις δεν δειχνουν κατανοηση ισως και απο αγνοια,περισσοτερο λαμβανω σχολια του στυλ 'κανε κουραγιο,θα το παλεψεις μονη' ή 'εισαι επικινδυνη,δεν πρεπει να εισαι μαζι με το μωρο' και διαφορα αλλα.

μονη μου ΔΕΝ μπορω να το παλεψω.αυτο ειναι το μονο σιγουρο.το προσπαθησα εδω και μηνες και ετσι κατεληξα σε βαρυτερης σημασιας καταθλιπτικη συμπεριφορα.

δεν ειχα ξαναμπει στο φορουμ απο τοτε που ημουν εγκυος στο μηνα μου.κ σημερα ειμαι εδω βλεποντας πως παρα πολλες αλλες γυναικες εχουν/ειχαν το ιδιο προβλημα με μενα.αυτο μου δινει κουραγιο γιατι ξερω οτι δεν ειμαι η μονη.και ξερω οτι θα το ξεπερασω καποια στιγμη.

ελπιζω να μπορεσω να ξανακοιταξω το μωρακι μου με αγαπη και στοργη και να του δωσω οσα περισσοτερα μπορω σαν μητερα,πριν να ειναι αργα...

[argini]

γεια σας και παλι. εχετε δικιο για την ψυχοθεραπεια. ομως δυσκολα μπορουμε να το αντεξουμε οικονομικα. η αληθεια ειναι πως απο τοτε που εμαθα τεκμηριωμενα πια οτι πασχω, εχω ανοιχτει περισσοτερο σε καποια ατομα του περιβαλλοντος μου. οι στενοι μου συγγενεις δεν δειχνουν κατανοηση ισως και απο αγνοια,περισσοτερο λαμβανω σχολια του στυλ 'κανε κουραγιο,θα το παλεψεις μονη' ή 'εισαι επικινδυνη,δεν πρεπει να εισαι μαζι με το μωρο' και διαφορα αλλα.

μονη μου ΔΕΝ μπορω να το παλεψω.αυτο ειναι το μονο σιγουρο.το προσπαθησα εδω και μηνες και ετσι κατεληξα σε βαρυτερης σημασιας καταθλιπτικη συμπεριφορα.

δεν ειχα ξαναμπει στο φορουμ απο τοτε που ημουν εγκυος στο μηνα μου.κ σημερα ειμαι εδω βλεποντας πως παρα πολλες αλλες γυναικες εχουν/ειχαν το ιδιο προβλημα με μενα.αυτο μου δινει κουραγιο γιατι ξερω οτι δεν ειμαι η μονη.και ξερω οτι θα το ξεπερασω καποια στιγμη.

ελπιζω να μπορεσω να ξανακοιταξω το μωρακι μου με αγαπη και στοργη και να του δωσω οσα περισσοτερα μπορω σαν μητερα,πριν να ειναι αργα...

 

Kαποιο συγγενικό πρόσωπο να περνα καποιες ώρες με το μωρό πιο δημιουργικές πχ μαμα, πεθερα, αδελφή, ξαδελφη , κουνιαδα δεν υπάρχει για να βγαζουν πχ μια βολτα το μωρό και να παίζουν περισσότερο μαζί του?? Διοτι γραφεις σε ένα σημειο ότι μετα τα βασικα αλλαγμα, ταισμα κτλ δεν εχεις διαθεση για άλλη ενασχόληση...αν δεν μπορουν να βοηθησουν εσενα ας βοηθησουν το μωρο μεχρι να συνελθεις εσυ...μην ακους την κριτική τους...αντι να κρινουν ας βοηθησουν το μωρό και ας απαλύνουν λίγο τα δικά σου αγχη και τις τυψεις διοτι στο τελος δημιουργείται ενας φαυλος κύκλος...καταθλιψη-μειωμενη ενασχοληση με το μωρό-τυψεις- επιδεινωση της κατάθλιψης κοκ...να σπάσει ο φαυλος κύκλος!

[User1984]

δυστυχως δεν υπαρχει κανεις. οι γονεις μου ειναι αρρωστοι και οι 2 (τρεχω κ απο εκει),ο αδερφος μου δουλευει 12ωρα,πεθερικα κ λοιπο συγγενολοι ολοι στο εξωτερικο,αλλοι συγγενεις μου βρισκονται επαρχια,μονο εγω και ο αντρας μου ημαστε.πηρε αναγκαστικη αδεια μετα απο συσταση του γιατρου για να ειναι συνεχεια μαζι μου,αλλα και παλι φευγει γιατι ασχολειται με κατι δευτερευον περα απτη μονιμη δουλεια του,ως εξτρα εισοδημα. η ενασχοληση με το μωρο ειναι πολυ δυσκολη,βαριεται αμεσως,κλαιει με το παραμικρο,ακομα και αν τον σκουπισω με μια πετσετουλα ή του αλλαξω σαλιαρα. ειναι απτα δυσκολα μωρα.. θα μου πεις,παιδι ειναι ετσι κανει. ΟΧΙ!!! διαφωνω με αυτη την αντιληψη γιατι μου το ελεγαν συνεχεια τα πεθερικα μου κ χασκογελουσαν οταν τους μιλουσα απελπισμενη στο τηλ.. βλεπω και αλλα παιδια,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ!! τα βλεπω στο παρκο και διπλα οι γονεις χαρουμενοι και ανεμελοι κ τα μωρα στο καροτσι να μαλακιζονται με καποιο παιχνιδι χωρις ΚΙΧ. επιασα τον εαυτο μου να τους ζηλευω μεχρι και να τους μισω. προσπαθησα να το παιξω αδιαφορη με το μωρο,να πω οτι ενταξει χεσε με,δεν σε παιρνω αγκαλια,κλαψε οσο θες. το εκανα απειρες φορες.μεχρι που επεσε απο το κρεβατι κ χτυπησε στο κεφαλι πισω. ειμαι απλα αβοηθητη.και το μονο που σκεφτομαι ειναι πως κααααποια στιγμη θα περασει απο μονο του. απλως μεχρι τοτε ελπιζω να μην δημιουργησω κι αλλο προβλημα στο μωρο...

[argini]

δυστυχως δεν υπαρχει κανεις. οι γονεις μου ειναι αρρωστοι και οι 2 (τρεχω κ απο εκει),ο αδερφος μου δουλευει 12ωρα,πεθερικα κ λοιπο συγγενολοι ολοι στο εξωτερικο,αλλοι συγγενεις μου βρισκονται επαρχια,μονο εγω και ο αντρας μου ημαστε.πηρε αναγκαστικη αδεια μετα απο συσταση του γιατρου για να ειναι συνεχεια μαζι μου,αλλα και παλι φευγει γιατι ασχολειται με κατι δευτερευον περα απτη μονιμη δουλεια του,ως εξτρα εισοδημα. η ενασχοληση με το μωρο ειναι πολυ δυσκολη,βαριεται αμεσως,κλαιει με το παραμικρο,ακομα και αν τον σκουπισω με μια πετσετουλα ή του αλλαξω σαλιαρα. ειναι απτα δυσκολα μωρα.. θα μου πεις,παιδι ειναι ετσι κανει. ΟΧΙ!!! διαφωνω με αυτη την αντιληψη γιατι μου το ελεγαν συνεχεια τα πεθερικα μου κ χασκογελουσαν οταν τους μιλουσα απελπισμενη στο τηλ.. βλεπω και αλλα παιδια,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ!! τα βλεπω στο παρκο και διπλα οι γονεις χαρουμενοι και ανεμελοι κ τα μωρα στο καροτσι να μαλακιζονται με καποιο παιχνιδι χωρις ΚΙΧ. επιασα τον εαυτο μου να τους ζηλευω μεχρι και να τους μισω. προσπαθησα να το παιξω αδιαφορη με το μωρο,να πω οτι ενταξει χεσε με,δεν σε παιρνω αγκαλια,κλαψε οσο θες. το εκανα απειρες φορες.μεχρι που επεσε απο το κρεβατι κ χτυπησε στο κεφαλι πισω. ειμαι απλα αβοηθητη.και το μονο που σκεφτομαι ειναι πως κααααποια στιγμη θα περασει απο μονο του. απλως μεχρι τοτε ελπιζω να μην δημιουργησω κι αλλο προβλημα στο μωρο...

 

O άνδρας σου ασχολείται με το μωράκι?? Το παίζει? Το χαιδευει?? Το μωρό δεν φταίει...είναι "δύσκολο" διότι μεγαλώνει σε "δύσκολες" συνθηκες..αυτό το κάνει νευρικό...και στη συνέχεια η νευρικότητα του μωρού επιδεινώνει την δική σου κατάσταση...γι αυτό καλό θα ήταν αν δεν υπάρχει κάποιος άλλος να περνά ο άντρας σου όσο περισσότερο χρόνο με το παιδί...ακόμη και η λύση να πάει το παιδί στο εξωτερικό στους παππούδες για λίγο ίσως να μην ήταν κακή... για να σπάσει ο φαυλος κύκλος...από τις εκφρασεις σου αντιλαμβάνομαι ότι έχεις μεγάλη ένταση απέναντι στο παιδί...Ακόμη και σε παιδικό σταθμό να παέι το παιδί ίσως είναι καλύτερο γι αυτό. Ενδεχομένως αν απευθυνθείτε σε έναν κρατικό σταθμό και υπάρχει και η γνωματευση του ιατρού να το δεχθουν το παιδί ( αν υποθεσουμε ότι δεν υπαρχουν χρηματα για ιδιωτικό σταθμό).

Ο ψυχίατρος πόσο συχνά σε βλέπει??? Μην ξεχνάς τα φάρμακά σου και ψαξε αν στην περιοχή σου υπάρχει κανένα κέντρο υποστήριξης μανας-παιδιου ή καποιο κέντρο ψυχικης υγείας!! Ισως σε βοηθησουν και δεν θα χρειαστεί να πληρωσεις χρηματα. Επίσης σε καποιο μεγάλο κρατικό νοσοκομειο ίσως να υπάρχει ειδικό τμημα για επιλόχειο καταθλιψη...στην αθηνα δεν μένεις???

[User1984]

προσπαθει κι εκεινος να κανει οτι μπορει. βλεπω αλλους μπαμπαδες που ειναι αδιαφοροι και βλεπω και τον δικο μου οτι τουλαχιστον ασχολειται μεχρι το σημειο που γνωριζει. πχ δεν μπορει να τον βοηθησει με το περπατημα,κοντευει 10 μηνων και ακομα δε μπουσουλαει. σημερα για παραδειγμα του τον αφησα 5 λεπτα να πλυνω κατι πιατα,και αρχισε τους εμετους,να βγαζει σκετα σαλια και να μη μπορουμε να καταλαβουμε τι ειχε γινει,νομιζαμε αρπαξε κρυωμα.τελικα ειχε ενα μικρο πλαστικο κομματακι βαθια μεσα στο στομα. οποτε βλεπω πως δε μπορω να τον εμπιστευτω πουθενα.τουλαχιστον εγω με ολα αυτα στο κεφαλι μου,μπορω να παρεχω τετοια φροντιδα στο μωρο ωστε να μην πνιγει απο κατι.αν ηταν μονος του και εγω ειχα βγει εξω,το μωρο θα πνιγοταν σιγουρα.

οποτε καταλαβαινεις οτι μου ειναι αδυνατον να αφησω το μωρο ουτε καν στον αντρα μου. θελω να ειμαι πανταχου παρουσα.ακομα και αν δεν τον παρω αγκαλια,να ειμαι εκει,και ας τον κραταει ο οποιοσδηποτε.

σχετικα με τον γιατρο,θα ξαναπαω σε 2 εβδομαδες. λογικα θα πηγαινω συχνα γιατι κ εκεινος μου τονισε οτι ειναι στη μεση το μωρο και πρεπει αμεσα να γινει κατι. οποτε θα προτιμουσα να παραμεινω σε αυτον.σευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σου! (αθηνα μενω)

[argini]

προσπαθει κι εκεινος να κανει οτι μπορει. βλεπω αλλους μπαμπαδες που ειναι αδιαφοροι και βλεπω και τον δικο μου οτι τουλαχιστον ασχολειται μεχρι το σημειο που γνωριζει. πχ δεν μπορει να τον βοηθησει με το περπατημα,κοντευει 10 μηνων και ακομα δε μπουσουλαει. σημερα για παραδειγμα του τον αφησα 5 λεπτα να πλυνω κατι πιατα,και αρχισε τους εμετους,να βγαζει σκετα σαλια και να μη μπορουμε να καταλαβουμε τι ειχε γινει,νομιζαμε αρπαξε κρυωμα.τελικα ειχε ενα μικρο πλαστικο κομματακι βαθια μεσα στο στομα. οποτε βλεπω πως δε μπορω να τον εμπιστευτω πουθενα.τουλαχιστον εγω με ολα αυτα στο κεφαλι μου,μπορω να παρεχω τετοια φροντιδα στο μωρο ωστε να μην πνιγει απο κατι.αν ηταν μονος του και εγω ειχα βγει εξω,το μωρο θα πνιγοταν σιγουρα.

οποτε καταλαβαινεις οτι μου ειναι αδυνατον να αφησω το μωρο ουτε καν στον αντρα μου. θελω να ειμαι πανταχου παρουσα.ακομα και αν δεν τον παρω αγκαλια,να ειμαι εκει,και ας τον κραταει ο οποιοσδηποτε.

σχετικα με τον γιατρο,θα ξαναπαω σε 2 εβδομαδες. λογικα θα πηγαινω συχνα γιατι κ εκεινος μου τονισε οτι ειναι στη μεση το μωρο και πρεπει αμεσα να γινει κατι. οποτε θα προτιμουσα να παραμεινω σε αυτον.σευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σου! (αθηνα μενω)

 

 

Απευθυνσου τηλεφωνικα σε ένα από τα παρακατω κεντρα αναλογα ενδεχομένως με την περιοχή που μενεις. Και σε καποιο που βρισκεται πιο μακρια αν απευθυνθείς μπορει να σου δωσουν πληροφοριες και να σε βοηθησουν! Αναρωτιέμαι αν πχ στο ΕΛΕΝΑ ή στο Αλεξανδρας υπάρχουν ψυχιατροι που ασχολούνται με την επιλόχειο καταθλιψη...παρε και εκει ένα τηλεφωνο...ίσως κανουν γκρουπ ψυχοθεραπείας...

 

1) Κέντρο Κοινοτικής Ψυχικής Υγείας Βύρωνα-Καισαριανής

Διεύθυνση: Δήλου 14

Πόλη: Καισαριανή T.K.: 16121 Νομός: Αττικής

Τηλέφωνο: 210 7640111, 210 7644705,

Φαξ: 210 7662829

E-mail: [email protected]

 

2)Κέντρο Ψυχικής Υγείας Περιστερίου

Διεύθυνση: Πλούτωνος 19 και Ηφαίστου, Περιστέρι, Τ.Κ. 12135

Τηλ. 210 5756226, 210 5756401, 210 5756664

 

3)Κέντρο Ψυχικής Υγείας Χαλανδρίου

Διεύθυνση: Λεωφ. Μεσογείων και Ζαλόγγου 6

Πόλη: Αγία Παρασκευή T.K.: 15343 Νομός: Αττικής

Τηλέφωνο: 2106015079, 2106016030

 

4)Κέντρο Ψυχικής Υγείας Παγκρατίου

Α. Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας Παγκρατίου – Παιδοψυχιατρικό Τμήμα

Διεύθυνση: Φερεκύδου 1, Παγκράτι, ΤΚ 116 35

Τηλ: 210 7519550-210 7019444

Fax: 210-7519550

Β. Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας Παγκρατίου – Τμήμα Ενηλίκων

Διεύθυνση:Φερεκύδου 5, Παγκράτι, τκ. 116 35

Τηλ: 210 7016590-210 7016611

 

5) Κέντρο Ψυχικής Υγείας Αθηνών

Διεύθυνση: Ιουλιανού 18 & Μαυροματαίων, 10682 Αθήνα

Τηλέφωνο: 210-8210222

6) Κέντρο Ψυχικής Υγείας Αιγάλεω

Διεύθυνση: Σούτσου 4 – Πλ. Δαβάκη Τ.Κ. 122 43 Αιγάλεω

Τηλ: 210 59 10 065, 210 59 10 066, 210 53 14 995, 210 53 15 313, 210 59 10 068Fax : 210 59 86 510

 

7) Κέντρο Ψυχικής Υγείας Πειραιά

Διεύθυνση: Μπουμπουλίνας 15, Πειραιάς, Τ.Κ 185 35

τηλ. 210 4170546

 

Κέντρο Ψυχικής Υγείας Δραπετσώνας – Κερατσινίου

Διεύθυνση: Ελ. Βενιζέλου και Ανδριανού 1, Δραπετσώνα,

Τηλ: 210 4630100, 210 4630134

 

9) Τμήμα Ψυχιατρικής Εφήβων & Νέων

Πρόκειται για ψυχιατρικό Τμήμα το οποίο υπάγεται στον ψυχιατρικό Τομέα του Γ.Ν.Α. «Γ.ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ».

Διεύθυνση: Μεσογείων 154, ΤΚ 115 27

Τηλεφωνο: 210 748090, 2107481365

10) Κέντρο Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης Βοτανικού

Μέχρι σήμερα ο Δήμος Αθηναίων, μέσω του Κέντρου Πρόληψης και Αγωγής Υγείας «Αθηνά Υγεία», προωθεί δράσεις στήριξης, ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των μαθητών, των γονέων και των εκπαιδευτικών και παρέχει, σε συνεργασία αλλά και με την επιστημονική ευθύνη του ΟΚΑΝΑ, προληπτικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες.

Διεύθυνση: Ελασίδων 30 & Κων/πόλεως, Τ.Κ. 118 54, Βοτανικός

Τηλέφωνο: 210-3424024,3413483

Fax: 210–3413483

E-mail: [email protected],

Ιστοσελίδα: http://www.kentro-prolipsis.gr

 

11) Κέντρο Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης Ζεφυρίου

Εθν. Μακαρίου 2, Ζεφύρι,

τηλ. 210 2682685

[ginger1]

προσπαθει κι εκεινος να κανει οτι μπορει. βλεπω αλλους μπαμπαδες που ειναι αδιαφοροι και βλεπω και τον δικο μου οτι τουλαχιστον ασχολειται μεχρι το σημειο που γνωριζει. πχ δεν μπορει να τον βοηθησει με το περπατημα,κοντευει 10 μηνων και ακομα δε μπουσουλαει. σημερα για παραδειγμα του τον αφησα 5 λεπτα να πλυνω κατι πιατα,και αρχισε τους εμετους,να βγαζει σκετα σαλια και να μη μπορουμε να καταλαβουμε τι ειχε γινει,νομιζαμε αρπαξε κρυωμα.τελικα ειχε ενα μικρο πλαστικο κομματακι βαθια μεσα στο στομα. οποτε βλεπω πως δε μπορω να τον εμπιστευτω πουθενα.τουλαχιστον εγω με ολα αυτα στο κεφαλι μου,μπορω να παρεχω τετοια φροντιδα στο μωρο ωστε να μην πνιγει απο κατι.αν ηταν μονος του και εγω ειχα βγει εξω,το μωρο θα πνιγοταν σιγουρα.

οποτε καταλαβαινεις οτι μου ειναι αδυνατον να αφησω το μωρο ουτε καν στον αντρα μου. θελω να ειμαι πανταχου παρουσα.ακομα και αν δεν τον παρω αγκαλια,να ειμαι εκει,και ας τον κραταει ο οποιοσδηποτε.

σχετικα με τον γιατρο,θα ξαναπαω σε 2 εβδομαδες. λογικα θα πηγαινω συχνα γιατι κ εκεινος μου τονισε οτι ειναι στη μεση το μωρο και πρεπει αμεσα να γινει κατι. οποτε θα προτιμουσα να παραμεινω σε αυτον.σευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σου! (αθηνα μενω)

Θα σου πρότεινα κι εγώ τη Φαιναρέτη στη Νέα Σμύρνη-κάνουν εξαιρετική δουλειά. Εγώ χάρη σε αυτές τις μαίες θηλάζω αποκλειστικά.εχουν ψυχολόγους που μπορείς να συμβουλευθείς τηλεφωνικά 9πμ-9μμ και να κλείσεις ραντεβού και να πας από κει να σε δουν,και μαζί με το μωρό.δωρεάν και όσες φορές θες.εχουν αληθινό ενδιαφέρον για τη νέα μητέρα.δεν χάνεις τίποτα να κανείς ένα τηλεφώνημα.

[User1984]

σας ευχαριστω πολυ για τις πληροφοριες. το φαιναρετη το κοιταξα στο ιντερνετ αλλα ειδα οτι δεχονται γυναικες μεχρι 6μηνες απτη γεννα. εγω ειμαι σχεδον 10 μηνες,αν και το προβλημα ξεκινησε απτη 2η μερα.

[Orsoula]

Andie μην το αφησεις γιατι οσο το αφηνεις δεν περναει αλλα χειροτερευει. Το θεμα δεν ειναι να συνεχισεις η οχι τον θηλασμο αλλα να εισαι ΕΣΥ καλα γιατι ετσι θα ειναι και το μωρο καλα. Αυτο ειναι το σημαντικο!!! Να νιωθεις ΕΣΥ καλα. Για οτιδηποτε νιωθεις να μιλας. Εδω ειμαστε και τα λεμε.

[User1984]

Andie μην το αφησεις γιατι οσο το αφηνεις δεν περναει αλλα χειροτερευει. Το θεμα δεν ειναι να συνεχισεις η οχι τον θηλασμο αλλα να εισαι ΕΣΥ καλα γιατι ετσι θα ειναι και το μωρο καλα. Αυτο ειναι το σημαντικο!!! Να νιωθεις ΕΣΥ καλα. Για οτιδηποτε νιωθεις να μιλας. Εδω ειμαστε και τα λεμε.

 

 

σευχαριστω πολυ.ομως δεν ανεφερα οτι θηλαζω. προσπαθησα αρκετα αλλα το γαλα μου κοπηκε απτις πρωτες μερες της λοχειας.πιστευω πως ηταν κι αυτο ενας αρνητικος παραγοντας που δεν δεθηκα με το μωρο οπως ειναι το φυσιολογικο.

[βασ32]

μου θυμιζεις παραματα που περασα και εγω ολες τα εχουμε περασει λιγο πολυ.

 

όλα τα παραπάνω που σου ειπαν τα κοριτσια συμφωνω --αν μπορειτε 1-2 φορες την εβδομαδα να ερχεται καποια κοπέλα να το απασχολει εστω 1 ωρα και να βγαινεις εξω για λιγο ή να βγαινετε και με τον αντρα σου το χρειαζεστε και για την σχεση σας.

Πιστεψε με μπορουν κια άλλοι να το φροντισουν καλα Και εγω πεφτω σε αυτη την παγιδα και πελαγωνω

 

τα ξαναλέμε

[kokko]

Κορίτσι μου σε καταλαβαίνω απόλυτα!9,5 μήνες με την περισσότερη ώρα μόνη στο σπίτι είναι δύσκολο πράγμα....εγώ μένω μια φορά την εβδομάδα μόνη μου μέχρι να γυρισει ο άντρας μου το απόγευμα αργά και με πιάνει φόβος κάθε φορά γιατί ξέρω πόσο δύσκολο θα είναι γιατί και μένα ο μικρός μου (τώρα είναι 18 μηνών) ήταν πάντα ζωηρός, υπερδραστήριος, ακόμα και πριν περπατήσει!Αναγνωρίζω σε αυτά που λες πολλά στοιχεία από αυτά που βίωσα και βιώνω και γω και στα λέω για να σου πω πως δεν θα πρέπει να νιώθεις άσχημα για τα συναισθήματά σου αλλά θα πρέπει να βρείς τρόπους να βοηθήσεις τον εαυτό σου περα από την ψυχοθεραπεια!Πρέπει να βρεις χρόνο για σένα, να κάνεις κάτι ώστε να αποστασιοποιηθείς λίγο και αυτό θα κάνει καλό και στο μωρό!Εγω έχω βρει τις ισορροπίες μου στην δουλειά.Μπορεί να μου λείπει ο μικρός αλλά επειδή ο χρόνος που τον βλέπω είναι πολύ λίγος είναι πολύ πιο ποιοτικός από όταν ήμουν σπίτι με την άδεια λοχείας που ήμουν και γω σαν ρομποτ, υπερπροστατευτική από την μια, άνευρη και χωρίς διάθεση από την άλλη λόγω κούρασης. Σε 3 μήνες θα έρθει και η μπεμπούλα μου και ψιλοτρέμω να σου πω την αλήθεια πως θα την παλέψω με ένα νεογέννητο και έναν ταρζανάκο μέσα στο σπίτι (ο οποιος για να καταλάβεις χθες ήταν 4 ώρες ξύπνιος μέσα στην νύχτα γιατί ήθελε παιχνίδια και γω το πρωί έπρεπε να ξυπνήσω για δουλεια), αλλά πια θα ζητάω βοήθεια κάτι που στον πρώτο μου όχι απλά δεν ήθελα, με εκνεύριζε κιόλας!Κάνε υπομονή και προσπάθησε να βρεις χρόνο για σένα!!!!!!

[User1984]

Κορίτσι μου σε καταλαβαίνω απόλυτα!9,5 μήνες με την περισσότερη ώρα μόνη στο σπίτι είναι δύσκολο πράγμα....εγώ μένω μια φορά την εβδομάδα μόνη μου μέχρι να γυρισει ο άντρας μου το απόγευμα αργά και με πιάνει φόβος κάθε φορά γιατί ξέρω πόσο δύσκολο θα είναι γιατί και μένα ο μικρός μου (τώρα είναι 18 μηνών) ήταν πάντα ζωηρός, υπερδραστήριος, ακόμα και πριν περπατήσει!Αναγνωρίζω σε αυτά που λες πολλά στοιχεία από αυτά που βίωσα και βιώνω και γω και στα λέω για να σου πω πως δεν θα πρέπει να νιώθεις άσχημα για τα συναισθήματά σου αλλά θα πρέπει να βρείς τρόπους να βοηθήσεις τον εαυτό σου περα από την ψυχοθεραπεια!Πρέπει να βρεις χρόνο για σένα, να κάνεις κάτι ώστε να αποστασιοποιηθείς λίγο και αυτό θα κάνει καλό και στο μωρό!Εγω έχω βρει τις ισορροπίες μου στην δουλειά.Μπορεί να μου λείπει ο μικρός αλλά επειδή ο χρόνος που τον βλέπω είναι πολύ λίγος είναι πολύ πιο ποιοτικός από όταν ήμουν σπίτι με την άδεια λοχείας που ήμουν και γω σαν ρομποτ, υπερπροστατευτική από την μια, άνευρη και χωρίς διάθεση από την άλλη λόγω κούρασης. Σε 3 μήνες θα έρθει και η μπεμπούλα μου και ψιλοτρέμω να σου πω την αλήθεια πως θα την παλέψω με ένα νεογέννητο και έναν ταρζανάκο μέσα στο σπίτι (ο οποιος για να καταλάβεις χθες ήταν 4 ώρες ξύπνιος μέσα στην νύχτα γιατί ήθελε παιχνίδια και γω το πρωί έπρεπε να ξυπνήσω για δουλεια), αλλά πια θα ζητάω βοήθεια κάτι που στον πρώτο μου όχι απλά δεν ήθελα, με εκνεύριζε κιόλας!Κάνε υπομονή και προσπάθησε να βρεις χρόνο για σένα!!!!!!

 

 

καλημερα. δυστυχως ακομα και τωρα αν βρω δουλεια,δεν εχω κανενα ατομο να τον αφησω. οικονομικως δεν μας παιρνει για νταντα,αν κ δεν τις εμπιστευομαι ουτως η αλλιως. σε αυτο που λες εχεις δικιο,την αποστασιοποιηση. ξερω οτι θα κανει καλο στο μωρο.αλλα περισσοτερο κακο σε μενα. απτη μια θελω να ειμαι συνεχεια κοντα του,αλλα απτην αλλη δε μπορω να ενασχοληθω μαζι του ωστε να περναει ευχαριστα. η διαθεση μου ειναι χαλια.και οταν τον αφηνω στον αντρα μου κ βγαινω για να ψωνισω κατι στα γρηγορα,φοβαμαι οτι θα επιστρεψω και θα εχει παθει κατι κακο το μωρο.σημερα το κεφαλι μου βουιζει κ ζαλιζομαι απτην ωρα που ξυπνησα,αρχισαν οι παρενεργειες απτο χαπι. και ο αντρας μου θελει να φυγει το απογευμα για 'δουλειες'. δεν προκειται να αλλαξει κατι,οσο μενω μονη μου και οσο ξυπναω με χαλια διαθεση,ετσι θα ειναι τα πραγματα.δυστυχως...

[katerina2]

σας ευχαριστω πολυ για τις πληροφοριες. το φαιναρετη το κοιταξα στο ιντερνετ αλλα ειδα οτι δεχονται γυναικες μεχρι 6μηνες απτη γεννα. εγω ειμαι σχεδον 10 μηνες,αν και το προβλημα ξεκινησε απτη 2η μερα.

 

Όχι όχι! Πάρε τηλέφωνο στη Φαιναρέτη. Δε μπορεί να σε αφήσουν αβοήθητη αν τους περιγράψεις την κατάστασή σου. Δεν έχεις να χάσεις τίποτα. Πάρε τηλέφωνο στη Φαιναρέτη. Κάνουν εξαιρετική δουλειά!

[ekavi_]

καλημερα. δυστυχως ακομα και τωρα αν βρω δουλεια,δεν εχω κανενα ατομο να τον αφησω. οικονομικως δεν μας παιρνει για νταντα,αν κ δεν τις εμπιστευομαι ουτως η αλλιως. σε αυτο που λες εχεις δικιο,την αποστασιοποιηση. ξερω οτι θα κανει καλο στο μωρο.αλλα περισσοτερο κακο σε μενα. απτη μια θελω να ειμαι συνεχεια κοντα του,αλλα απτην αλλη δε μπορω να ενασχοληθω μαζι του ωστε να περναει ευχαριστα. η διαθεση μου ειναι χαλια.και οταν τον αφηνω στον αντρα μου κ βγαινω για να ψωνισω κατι στα γρηγορα,φοβαμαι οτι θα επιστρεψω και θα εχει παθει κατι κακο το μωρο.σημερα το κεφαλι μου βουιζει κ ζαλιζομαι απτην ωρα που ξυπνησα,αρχισαν οι παρενεργειες απτο χαπι. και ο αντρας μου θελει να φυγει το απογευμα για 'δουλειες'. δεν προκειται να αλλαξει κατι,οσο μενω μονη μου και οσο ξυπναω με χαλια διαθεση,ετσι θα ειναι τα πραγματα.δυστυχως...

 

Εφόσον έχεις επίγνωση του προβλήματός σου και εφόσον παίρνεις ήδη θεραπεία, σκέψου τι θα ήταν εκείνο που θα σε έκανε να αισθανθείς καλύτερα; τι είναι αυτό που θα σου άλλαζε τη διάθεση; Σκέψου ποιο είναι και προσπάθησε να το κάνεις.

 

Επίσης όταν αισθάνεσαι αυτή τη χάλια διάθεση ή όταν κάνεις αρνητικές σκέψεις , να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι είναι απόρροια της κατάθλιψης ή των χαπιών και δεν φταίει ούτε το μωρό, ούτε ο άντρας σου.

 

Και ναι μπορείς να μείνεις μόνη σου και να τα καταφέρεις μόνη σου.

[Orsoula]

σευχαριστω πολυ.ομως δεν ανεφερα οτι θηλαζω. προσπαθησα αρκετα αλλα το γαλα μου κοπηκε απτις πρωτες μερες της λοχειας.πιστευω πως ηταν κι αυτο ενας αρνητικος παραγοντας που δεν δεθηκα με το μωρο οπως ειναι το φυσιολογικο.

 

Επειδη το ανεφερε καποια κοπελα. Κοριτσι μου δεν εχει σχεση με το θηλασμο, δεν σε δενει αυτο με το μωρο σου. Εγω οταν γεννησα απο το πρωτο βραδυ στο μαιευτηριο ενιωθα οτι πεφτει το ταβανι και με πλακωνει. Ουτε να θηλασ καταφερα παρολο που το ηθελα ποπυ και ειχα προετοιμαστει. Εκλαιγα συνεχεια και ειχα νευρα αλλα ευτυχως ζητησα βοηθεια. Μπορει να σου φαινεται βουνο και να μην θελεις να αφηνεις το μωρο γτ ουτε εγω ηθελα αλλα αξιζει να προσπαθησεις. Θα αλλαξουν ολα και θα εισαι ηρεμη κι ευτυχισμενη.

[User1984]

σας ευχαριστω πολυ,μου δινετε δυναμη και ειλικρινα το εκτιμω καθως δεν εχω που να μιλησω!! προσπαθησα να βρω κατανοηση απο γνωστους(εφοσον οι συγγενεις εχουν πληρη μεσανυχτα),ειχα φιλους που περασαν καταθλιψη,οχι αυτης της μορφης αλλα οπως και να'χει γνωριζουν το παλουκι,αλλα μεχρι εκει.ο καθενας εχει τα δικα του προβληματα και δε μπορει/θελει να ασχολειται με των αλλων,και το καταλαβαινω.γιαυτο και μπηκα εδω μετα απο τοσο καιρο.τουλαχιστον να τα πω,να ξεθυμανω,και να ξερω οτι μεσα απτην ανωνυμια του ιντερνετ,δε θα βρεθω εκτεθιμενη.

σχετικα με τα πραγματα που θα μπορουσαν να με κανουν να νιωσω καλυτερα,ειναι δικοπο μαχαιρι καθως αν θελω πχ να βγω εξω εστω και για περπατημα,θα εχω την εννοια του μωρου,οσο και αν σφιξω τα δοντια.το εχω ξαναπροσπαθησει στο παρελθον.το παλευα 9 μηνες μεχρι που δεν πηγαινε αλλο κ πλεον ειμαι στην παρουσα φαση. γενικα δεν εχω ηρεμια καθολου και πουθενα.νιωθω δυστυχισμενη ακομα και που μενω σε αυτη την περιοχη.ζηλευω τα σπιτια με μεγαλο μπαλκονι,σε ησυχα στενακια (μενω πανω σε κεντρικο δρομο με 15 μετρα μπαλκονι αλλα μισο μετρο πλατος!!!)

επισης δεν τα εχω καθολου καλα με το σωμα μου.αμεσως που γεννησα εχασα 15 κιλα,και μετα τα πηρα πισω διπλασια.χωρις να τρωω.ο γιατρος λεει οτι κ αυτο ειναι συμπτωμα..δε ξερω... επισης εχασα πααααρα πολλα μαλλια. τα ξεπλενα και μου εμεναν ολοκληρες τουφες στο χερι,ο δερματολογος δε μπορουσε να το εξηγησει,ηταν απτη γεννα λεει,4 μηνες μετα!!!???

τελικα κ αυτο συμπτωμα της καταθλιψης ηταν.. δε ξερω πια τι να πιστεψω...

[ginger1]

Όχι όχι! Πάρε τηλέφωνο στη Φαιναρέτη. Δε μπορεί να σε αφήσουν αβοήθητη αν τους περιγράψεις την κατάστασή σου. Δεν έχεις να χάσεις τίποτα. Πάρε τηλέφωνο στη Φαιναρέτη. Κάνουν εξαιρετική δουλειά!

Λοιπόν,πήρα και ρώτησα σήμερα,δεν ισχύει το εξάμηνο που διάβασες.Ειλικρινά πιστεύω πως θα σε στηρίξουν πολύ.

[χαρουλα#]

Andie με το μωρακι σου βγαινετε εξω καμια βολτιτσα;

[Thumber]

Κοριτσακι μου εγω θελω απλως να σε ρωτησω κατι... απο που αντλεις δυναμη? Μπορει να εισυχολογικα αλλα κατι, καποιος σε κανει να παιρνεις εστω κ λιγη δυναμη.

[argini]

Σε παρακαλώ αφου όπως φαίνεται στη Φαιναρετη δεν θα σου αρνηθουν βοηθεια επικοινωνησε όσο μπορεις πιο γρηγορα. Χρειαζεσαι επαγγελματικη στηριξη. Εμεις θα σου πουμε μια κουβεντα, μια συμβουλή αλλά εδώ που εχεις φτασει πρέπει να λαβεις συστηματικη βοηθεια. Φαινεται ότι θες να βοηθήσεις το μωρο σου και τον εαυτο σου και δεν μπορεις. Χρειαζεσαι μαζι με το χαπι και ψυχολογικη στηριξη. Στη Φαιναρετη υπαρχουν ψυχολογοι και ισως να ξερουν και άλλες δομες για να σου παρεχουν στηριξη. Μην το αφηνεις όπως αρνήθηκες αρχικα να πας στον ψυχιατρο διοτι κάθε μερα που περνά είναι χασιμο χρονου.

Επίσης εγραψες ότι το μωρο είναι δεκα μην και δεν μπουσουλα...ο παιδίατρος τι λέει για αυτό?? Από ποτε εχει να δει το παιδί??

[argini]

To μπουσούλημα δεν αποτελεί σταθμο ανάπτυξης. Καποια μωρα δεν μπουσουλάνε καθολου. Απλώς στο ρωταω γιατι εσυ το ανεφερες...

[User1984]

θα τους παρω τηλ αυριο πρωι,ευχαριστω που το τσεκαρες για μενα.

δεν ξερω αν αντλω δυναμη απο καπου..σκεφτομαι πολλες φορες οτι ΠΡΕΠΕΙ να τα καταφερω για το παιδι μου και μετα απο λιγο ακυρωνομαι μελαγχολοντας.σημερα τον εβγαλα βολτα,εκλαιγε σε ολη τη διαδρομη,ακομα και στις κουνιες. ευτυχως ειχε λιγο ηλιο ακομα κ φορουσα τα γυαλια μου για να μη φαινεται που εκλαιγα. με πιανει απελπισια. ημουν χαλαρη αν κ ζεσταινομουν αφορητα.κι ομως μου εβγαλε την πιστη παλι.

τωρα που ειπα πιστη.. μια γνωστη μου ειπε οτι θα με βοηθουσε η προσευχη και γενικα ολα αυτα τα θεουλιστικα,εκκλησια,νηστεια,κοινωνια κτλ. αλλα εγω εχω χασει καθε πιστη οπουδηποτε. σκεφτομαι να μη βαφτισω καν το μπεμπη. νιωθω κ πιστευω οτι δεν υπαρχει θεος η κατι ανωτερο. νιωθω αφορητο μισος για την εκκλησια και τους παπαδες. κ γενικοτερα για οποιαδηποτε θρησκεια που αλλα λεει στα βιβλια και αλλα στην πραξη.

[User1984]

εχουμε να παμε παιδιατρο απο 8,5 μηνων. μας ειπε ξανα σε 2 μηνες εφοσον δεν εχει αλλα εμβολια μεχρι 13 μηνων. οποτε θα ξαναπαμε λογικα σε 2 εβδομαδες. φυσικα δεν γνωριζει οτι εγω πασχω απο καταθλιψη,οταν παμε θα το πουμε. κ ειμαι περιεργη να δω τι θα μου απαντησει,γιατι η συγκεκριμενη γιατρος ειναι της παπαγαλιας.λεει τα ιδια σε ολους. απλως δεν αλλαζουμε γιατι ειναι ψειρα με το μωρο και γραφει τα παντα,εχει ιατρειο πολυ κοντα και ειναι δωρεαν επειδη ειναι συμβεβλημενη με ταμειο στρατου.

σχετικα με το μπουσουλημα,καθεται στον ποπο.οχι για ωρα γιατι γκρινιαζει οπως παντα και τεντωνεται κ πεφτει πισω. μπρουμυτα κρατιεται στα χερια αλλα δεν προχωραει,μονο οπισθεν (ετσι μου επεσε απτο κρεβατι τις προαλλες) και οταν νευριαζει χωνει τη μουρη κατω(με αποτελεσμα να κουτουλαει,γιιαυτο δεν τον βαζω ποτε κατω) κ αρχιζει να κολυμπαει κλαιγοντας. ευτυχως οταν τον πιανω δινει αμεσως δυναμη και σηκωνεται να σταθει. αλλα τα γονατα του λυγιζουν ευκολα κ δε μπορω να τον αφησω να σταθει μονος του καπου.